Μεσονύκτιον εξεγειρόμην του εξομολογείσθαί σοι επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου….(Ψαλ.118,62) Μεσόνυχτο έφτασε ξανά…Ιδού ο Νυμφίος
έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος, ον ευρήσει γρηγορούντα…Ο κόσμος
γύρω του βυθίζεται στο ολοένα και πιο πηχτό σκοτάδι. Ο ύπνος γλυκός, το δωμάτιο
παγωμένο…
-Που να σηκωθείς τέτοια ώρα μέσα στο κρύο;
Αύριο θα σέρνεσαι…
-Είμαι σε επιστράτευση! Για να ρθει το κακό
λιγότερο στον κόσμο! Τα κεράκια πρέπει ως το ξημέρωμα να λιώσουν. Να χω μούτρα
στον Θεό να του ζητήσω κι άλλη παράταση… Περιμένουν από μένα κι οι
ψυχές…Ζωντανοί και κεκκοιμημένοι, εμπερίστατοι νοσούντες και αναγκεμένοι…Τούτην
την ώρα αγρυπνά και ο Γέροντας στο κελλάκι του! Μετανίζει, δακρύζει, στενάζει
και κανοναρχεί το Θείο έλεος! Ακοίμητος Άγγελος!
Πως ο Κύριος δυναμώνει, όσους ποθούν να
στρατευθούν στον στρατό Του! Εκείνους που βιώνουν τον Χρυσοστομικό λόγο: Γλυκύς
ο ύπνος, αλλ’ ουδέν γλυκύτερο της προσευχής…και του Κυρίου μας το πατρικό
πρόσταγμα: Αγρυπνείτε εν παντί καιρώ δεόμενοι (Λουκ. 21,36) Μα και του Θείου Παύλου τα
κελεύσματα: Νήφε εν πάσι, κακοπάθησον…(Β Τιμ. 4,5) Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι… (Ρωμ.13,11)
Διαβάζοντας τούτο το βιβλίο-προσευχή και
εικόνισμα, δεν μπορεί παρά να μην συγκλονιστεί η ψυχή σου από τους καρδιακούς
λόγους ενός μεγάλου Αγίου των ημερών μας, που βίωσε κάθε Θεοδίδακτη αρετή, που
ακολουθούσε πιστά κάθε θεία προτροπή. Εκείνου, που γνώριζε ότι απευθυνόταν στον Δημιουργό των απάντων κι όμως, του μιλούσε σαν μωρό παιδί στον πατέρα! Με τόση ζέση και
αμεσότητα, με ένα ιερότατο θάρρος και μια παρρησία συνταρακτική. Όλα γεννήματα
μιας ανυπόκριτης και αληθινής πέρα ως πέρα ταπείνωσης, που κατέβαζε κυριολεκτικά τον Ουρανό στο
κελλάκι Του, - Χαίρε Αγία Αγίων μείζων ταπείνωση, Παναγιοσκέπαστη αρετή, γέφυρα
η μετάγουσα εκ γης προς Ουρανόν-, που έφερνε τον Οροφουργό-Πατερούλη του ενώπιόν
Του, να συλλέξει Εκείνος τα αδαμάντινα δάκρυα της ερωτευμένης του καρδιάς. Με
λαχτάρα καρτερούσε κάθε νύχτωμα και κάθε ξημέρωμα ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ, να
αντικρύσει τον αποκαλυπτόμενο Νυμφίο, να μεθεχθεί κατά μόνας με τον Θείο του
Έρωτα. Να ανέβει ξανά πάνω στην...ανύστακτη σχεδία του, για να διαπλεύσει του Θείου ελέους
το πέλαγος. Να δεηθεί για τον κάθε αδελφό του που με αγνωμοσύνη πληγώνει τον Παντευεργέτη Χριστό, για την κάθε ναυαγισμένη ψυχή και να την τραβήξει
πάνω, στην ολκάδα εκείνων που θέλουν να σωθούν…
Ανοίγει ξανά το ημερολόγιο της
διανυκτερεύουσας ψυχής του. Σμίγουν και πάλι τα δάκρυα με το μελάνι…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από σειρά 3 εκπομπών όπου
διαβάζονται αποσπάσματα από το βιβλίο : «Μέθεξις Θεού -Ημερολόγιον προσευχής»
Εκδ.Ι.Μ.Φιλοθέου Αγ.Όρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...