Το καθήκον της στιγμής …Μια ψυχή επέστρεψε να το φωνάξει…

 

Αρχές δεκαετίας του 1980 . Πρωί Κυριακής στην Καλαμάτα. Η Άνοιξη πλέον παντού φανερώνεται ! Αρκεί τα μάτια των αισθήσεων σου να είναι ορθάνοιχτα για να ρουφούν  τα αρώματα και τις ανασαιμιές της , τις ζωγραφιές και τα ηχολογήματα που απόδημα επιστρέφουν και αυτά , σαν δεντροχελίδονα σε καλοσυνάδες και τόπους θαλπερούς . Οι καμπάνες της Υπαπαντής διαλαλούν πανηγυρικά ως τα βάθη του Μεσσηνιακού κόλπου το είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο ! Με την γεύση του Χριστού στο στόμα και στην ψυχή του ο Γιώργος περπατά στους πάντα αλλιώτικους Κυριακάτικους δρόμους μιας όμορφης πόλης. Λίγο πριν εκκλησιάστηκε για πρώτη φορά στην Μητρόπολη και σιγόψαλε και εκείνος απ το στασίδι του  το Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός ο Θεός ημών… Μεγάλη μέρα η σημερινή ! Η Πρώτη του Κυριακή στην Καλαμάτα ! Πριν κληθεί μόνιμος Ανθυποσμηναγός,  ο τότε τριτοετής  Ίκαρος Γιώργος συνέχιζε σε αυτήν την πόλη την εκπαίδευσή του,  λίγο πριν ξεκινήσει  μια μεγάλη διαδρομή σαν επιφανής  αξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Πάντοτε πορευόμενος με εκείνα τα αξέχαστα  λόγια από τον κώδικα τιμής των Ικάρων , μεριμνώντας συνεχώς για τον ηθικό, θεωρητικό και αισθητικό του  βίο με επίγνωση, ειλικρίνεια και συνέπεια.

 Πόσο είχαν χαραχτεί βαθιά του εκείνα τα λόγια και πόσο μοχθούσε πάντοτε να τα βιώνει μην υπολογίζοντας το όποιο κόστος : Σαν άνθρωπος υπεύθυνος, υπερήφανος κι ελεύθερος, δε θα κάνω ποτέ πράξη ποταπή, γεννημένη από μικρότητα ή φόβο … Όλα τούτα προσπαθούσε να  τα μπολιάζει  με την αγάπη του για τον Χριστό και την γνήσια πνευματική ζωή,  όπως του την δίδαξε ο ευλογημένος πνευματικός του. Ο τόσο σεβαστός και αγαπημένος  γέροντάς του ! Μαζί με τα λόγια του κώδικα τιμής είχε και μια ακόμα   φράση εκείνου,  να συνοδεύει αχώριστα όλη του την ζήση : -Φοβερόν είναι να σβησθεί τ’ όνομα του Χριστιανού από το βιβλίον της ζωής!  Εδώ που σεργιανά  ο Γιώργος  σήμερα,  περπατούσε κρατώντας το χέρι  της θείας του Αλεξάνδρας  και ο μικρός Ετεοκλής,  ο μετέπειτα μέγιστος εργάτης του Σωτήρος Χριστού πατήρ Επιφάνειος  Θεοδωρόπουλος. 

Μα και πόσοι ακόμα… σκεφτόταν καθώς βημάτιζε ο Γιώργος …Ο πατήρ Ιωήλ , ο πατέρας Χρυσόστομος ! Ξεκίνησε απ τις όχθες του Νέδοντα στην σκιά του πολυθρύλητου κάστρου αυτήν την λιόλουστη βόλτα του. Είχε αρκετό χρόνο ως το μεσημέρι και την συνάντησή του …Έφτασε και  στο προαύλιο των Αγίων Αποστόλων ! Ζωντάνεψαν μέσα του εικόνες και ιαχές των γενναίων!  Και έπειτα στην μεγάλη  πλατεία του Βασιλιά Γεωργίου, με όλα τις τα καφενεία να γεμίζουν απολείτουργα απ τους χαρούμενους Κυριακάτικους θαμώνες τους. Αριστομένους,  Ναυαρίνου , Πανελλήνιο στο λιμάνι… Έφτασε ως τον μεγάλο ναό της Αναστάσεως της παραλίας σε εκείνη την  μεγάλη του βόλτα . Μεριμνούσε είπαμε  για τον ηθικό, θεωρητικό και αισθητικό του  βίο με επίγνωση… Δεν άφηνε τίποτα στην τύχη ο Γιώργος . Από όλα ήθελε να βγαίνει ομορφιά αληθινή και ωφέλεια για την ψυχή του ! Σπάνια ωριμότητα για έναν άνθρωπο στην πειραστική νεότητα. Γι αυτό τον λόγο μια μέρα πριν έρθει στην Καλαμάτα,  επισκέφτηκε τον πατέρα Επιφάνειο στους  'Τρείς Ιεράρχες της οδού Μαινάνδρου'' .

–Πάτερ Επιφάνιε τώρα που θα πάω στην Καλαμάτα για την εκπαίδευση  δεν γνωρίζω κανέναν. Δεν θέλω τον ελεύθερο χρόνο μου να τον ξοδεύω ανούσια με παρέες και ανθρώπους που δεν θα μπορούμε να ανταλλάξουμε έναν ωφέλιμο λόγο,  μια καλήν ανησυχία !  Χάρηκε ο Γέροντας με τον ζήλο του και αμέσως έβγαλε ένα κομμάτι χαρτί  και σημείωσε πάνω ένα όνομα και ένα τηλέφωνο !  -Μόλις φτάσεις και βρεις λίγο χρόνο κάλεσε αυτό το τηλέφωνο παιδί μου ! Θα μιλήσεις με ένα πνευματικοπαίδι μου που ζει  στην Καλαμάτα ! 

Ο Γεώργιος ο Π. . Δεν είναι στην ηλικία σου ! Έχει σχεδόν τα διπλά σου χρόνια ! Μα θα ωφεληθείς πολύ συναντώντας τον και αυτόν και την Αθανασία την γυναίκα του! Είναι ευλογημένοι άνθρωποι με μια όμορφη οικογένεια, με αγάπη και Χριστό μέσα τους παιδί μου ! Μην διστάσεις σε παρακαλώ ! Θα δεις πόσο θα σε αναπαύσουν ! Θα τον πάρω και εγώ τηλέφωνο να του πω για σένα Γεώργιε! Θα είστε ο Γεώργιος  ο μεγάλος και ο Γεώργιος ο μικρός !

Έτσι και έγινε λοιπόν! Δεν ήταν μόνο η υπακοή στον Γέροντά του,  μα και ο δικός του ασίγαστος πόθος,  σύντομα να αποκτήσει και εκείνος μια ευλογημένη οικογένεια με πολλά παιδιά. Και αυτή του η λαχτάρα  δυνάμωσε ακόμα περισσότερο μόλις βρέθηκε ανάμεσά τους εκείνο το αξέχαστο μεσημέρι Κυριακής ! Με πόση ζεστασιά και χαρά τον υποδέχθηκαν στο ευωδιαστό και αγιασμένο σπιτικό τους!  Τέσσερα παιδιά με τις φωνές τα γέλια και τα παιχνίδια τους ! 

Ένα τραπέζι που έστρωσε η αγάπη και η αρετή της φιλοξενίας ! Είδες τον αδελφό σου , είδες τον Θεόν σου! Βίωναν τούτο το ρήμα των Πατέρων σε αυτήν την χαριτωμένη φαμίλια . Και ο Γιώργος το απήλαυσε όλα του τα επόμενα χρόνια στην Καλαμάτα ! Σαν παιδί τους τον είχαν ! Με πατρική στοργή πάντα τον νουθετούσαν ! Του έλεγαν πάντα με μια φωνή : Να κάνεις πάντα το καθήκον σου Γεώργιε ! Προς τον Θεό και τους αδελφούς σου ! Μην το ξεχνάς αυτό ποτέ ! Καμιά στιγμή δεν είναι ασήμαντη! Κάθε μια μπορεί να φέρει τον Παράδεισο,  στο βιβλίο της ζωή σου  ! Και εκείνος τους είχε γονιούς και αντιπροσώπους του Γέροντά του στην καθοδήγηση και στην ορμήνεια…. Εκείνη την πρώτη ανοιξιάτικη  Κυριακή την ακολούθησαν αμέτρητες ακόμα ! Όλες αναστάσιμες και πανχαρμόσυνες! 

Και όταν έφυγε ο Γιώργος ο μικρός για άλλους τόπους του καθήκοντος και της ανδρείας,  ποτέ δεν αμελούσε να τηλεφωνήσει στον Γεώργιο τον μεγάλο και στην Αθανασία του,  να στείλει την αγάπη του και την άμετρη ευγνωμοσύνη του . Μαζί με την Ελπινίκη του πλέον την σύζυγό του και τα πέντε τους παιδιά ! Για όλα είχαν πάντα να λένε , μα καμάρωναν τόσο στα πρόσφατα χρόνια για την Μοναχή Σιλουανή και τον πατέρα Αντώνιο . Ένα παιδί απ την κάθε οικογένεια,  που αφιερώθηκε και ρασοφορέθηκε με την ευχή των …. γεωργών Γεωργίων και των μανάδων τους.

Μα  ήρθε κι ο καιρός των προσωρινών αποχαιρετισμών ! Και πρώτη έφυγε η κυρία Αθανασία ! Αυτή η γλυκύτατη γυναίκα,  που η μνήμη της γεννούσε πάντοτε εκείνη την πρώτη ανοιξιάτικη ημέρα του Κυρίου στην Καλαμάτα. Είχε περάσει αρκετός καιρός από την κοίμησή της ! Ο μεγάλος Γιώργος στα ογδόντα του και κάτι  πλέον ,  του ακουγόταν κάπως βαρύς  και εξαιρετικά λιγομίλητος στο τηλέφωνο ! Δεν μπορούσε να το πιστέψει πως ο ολόχαρος αυτός άνθρωπος ο λαλίστατος και τόσο ζωντανός  είχε βυθιστεί στην θλίψη για τον αποχωρισμό. Προσπαθούσε να του θυμίσει δικά του λόγια , μηνύματα αιωνίου ζωής από τον Γέροντά τους. –Ναι του απαντούσε εκείνος ..Έχεις δίκιο Γεώργιε , αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω…Να κάνεις προσευχή σε παρακαλώ να φύγει αυτός ο βράχος από πάνω μου …Είναι βλέπεις και 60 χρόνια που κύλησαν μαζί ! Η Αθανασία μου ! Η ψυχή μου !     

Έκαναν όλοι τους προσευχή και για τους δυο τους ! Για την ψυχή της Αθανασίας και την θλίψη του Γεωργίου του μεγάλου…  Κάθε φορά που ο μικρός τον καλούσε,  καρτέραγε  να ακούσει εκείνη την γνώριμη την αναστάσιμη χροιά της φωνής του ! Μα δεν την άκουγε ! Μια σβησμένη φωνή ίσα που ακουγόταν στην άλλη μεριά του τηλεφώνου !

Κυριακή ήταν όταν χτύπησε το τηλέφωνό τους στην νέα πατρίδα τους την Αργολίδα . Εδώ και αρκετά χρόνια ο Γιώργος σαν περάτωσε την μεγάλη του διαδρομή σαν στρατιώτης,  ηγέτης, ατρόμητος και ελεύθερος,  έφτιαξε μια νέα στέγη για το όνειρο του Παραδείσου προσπαθώντας ακοίμητα να μένουν αξεθώριαστα τα ονόματα της μεγάλης του οικογένειας , με τα πολλά παιδιά και τα ακόμα περισσότερα εγγόνια,  στης Ζωής το βιβλίο. Μια γνώριμη αναστάσιμη φωνή τον έκανε να χαρεί σαν παιδί! Ήταν ο Γιώργος από την Καλαμάτα! –Παιδί μου Γεώργιε , Χριστός Ανέστη ! Συγχώρα με παιδί μου αν σε σκανδάλισα τόσον καιρό με την μαυρισμένη μου ψυχή και την απιστία μου! Σήμερα,  τέτοια μέρα πανηγυρική,   σε κάλεσα για να σου αναγγείλω και εγώ ο ταλαίπωρος σαν τον αναστάσιμο Άγγελο στο μνήμα του Κυρίου μας ! Γεώργιε , θρήνου ο καιρός πέπαυται ! Έχω χαρά παιδί μου πια ! Μόνο χαρά και προσμονή ! Ήρθε παιδί μου …Ήρθε και με συνάντησε ! –Ποιος κύριε Γιώργο ; -Η Αθανασία μου παιδί μου , αδελφέ μου ! Μην βιαστείς να σκεφτείς πως τα έχασα ο ταλαίπωρος! Δεν είναι φαντασία , ούτε πλάνη …Θα σου πω κάτι προς δόξαν Θεού παιδί μου ! Να το ακούσουν πολλοί θα ήθελα,  να αποκτήσουν βεβαία ελπίδα ! Και να μην απελπίζονται ! Βυθίστηκα πολύ καιρό παιδί μου στην λύπη ! Δεν μπορούσα ούτε ελάχιστα να σηκώσω της καρδιάς μου τα μάτια στον ουρανό!  Ανίκανος να βιώσω έστω κάτι ελάχιστο  από όλα αυτά που τόσα χρόνια πρέσβευα ο άθλιος! Πριν λίγες μέρες λοιπόν καθόμουν στην πολυθρόνα που έχουμε όπως μπαίνεις στο σπίτι προς την κουζίνα ! Ήμουν μόνος, απόγευμα ήταν και με είχε πιάσει πάλι το παράπονο και έκλαιγα! Ήρθε η Αθανασία Γιώργο …Και στάθηκε μπροστά μου! Στ αλήθεια ! Όχι σε όραμα !

-Μην κλαίς …Μην κλαίς μου είπε …ακούς ;  …βαραίνεις την ψυχή μου ! Κοίτα με ! Είμαι καλά και αναπαυμένη στο Φως !Μόλις θα έρθεις και εσύ εδώ που είμαι , θα καταλάβεις ότι όλο αυτό που ζούμε σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή είναι ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών ! Τόσο ακριβώς θα σου φανεί ! Μην ξανακλάψεις ! Να έχεις χαρά ! Και μην ξεχνάς να αγιάζεις την κάθε σου μέρα ! Και να κάνεις πάντοτε το καθήκον της στιγμής !  Αυτά παιδί μου , μου είπε και έπειτα την έχασα στο πρώτο ανοιγοκλείσιμο των ματιών μου! Να το πεις αυτό παιδί μου σε όλους ! Να μην ξεχνιούνται …να μην λυπούνται ! Σε χαιρετώ ευλογημένε μου φίλε και αδελφέ ! Την ευχή του παπά Αντώνη !

Λίγες μέρες μετά ο Γιώργος ο μικρός,  συνάντησε εκείνον που γράφει τούτες τις λέξεις. Του εξιστόρησε αυτήν την αληθινή Ιστορία για την αθάνατη ψυχή ! Ήταν απόγευμα χειμωνιάτικο στα κανόνια του Ναυπλίου. Άνοιξη μες στον Χειμώνα! Και μια στιγμή,  να μιλήσει αλησμόνητα  για το αιώνιο …

Νώντας Σκοπετέας

Αληθινή Ιστορία διασκευασμένη σε διηγηματική μορφή.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί( Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον κ.Γεώργιο Φ. και τον κ.Γεώργιο Π. που μας την εμπιστεύθηκαν προς δόξαν Θεού και ελπίδα ψυχών.

 

Ο Σπύρος απ του Παραδείσου τα… Ανώγεια

Είναι εκείνα τα βασανιστικά ερωτήματα , τα διλήμματα που τρέχουν για να σε συναντήσουν και εσύ οφείλεις να τα απαντήσεις δίχως να θολώσει το διάφανο , χωρίς να κομπιάσει το αδίστακτο της πίστης που θαρρούσες μέχρι πριν λίγο πως διέθετες. Έτσι συνέβη και με μένα τον ταλαίπωρο ένα φθινοπωρινό βροχερό  πρωινό στο Άγιο Όρος. Λίγες ανάσες πριν το κελί του Αγίου Παϊσίου. Χτύπησε το τηλέφωνο. Πάντοτε ένας οδοιπόρος στην σκιά του Άθωνα γίνεται δέκτης και πομπός παρακλήσεων και αιτημάτων προς ακαταγώνιστους ουράνιους μεσίτες και επιγείους αγγέλους εν σώματι. Μια φωνή πονεμένη ήταν από πολύ μακριά ( Δεν ήταν η πρώτη φορά που ήρθε ένα τέτοιο μήνυμα συγκλονιστικά όμοιο  ακριβώς στον δρόμο για Παναγούδα). Ένα κοριτσάκι γεννήθηκε πρόωρα . Μόλις επτά μηνών. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο η μανούλα του απ το νησί των Δωδεκανήσων το ακριτικό, στην Αθήνα. Η μάνα με άλλα 5 παιδιά,  που δεν σκέφτηκε ποτέ να το σκοτώσει , να του στερήσει το αιώνιο Φως , παρ ότι 3 διαφορετικοί και διακεκριμένοι γιατροί βεβαίωναν  (ακόμα και στην Σουηδία έστειλε τις εξετάσεις) πως το κορίτσι θα γεννιόταν με αναπηρία σωματική και νοητική δυσβάσταχτη για όλους…Και το έφερε στον κόσμο ! Εκείνο το βροχερό πρωινό στο περιβόλι της Παναγίας βρισκόταν διασωληνομένο στην θερμοκοιτίδα του νοσοκομείου. Όλα ήταν όπως βεβαίωναν προγεννητικά οι γιατροί…  Την αεροβάπτισαν αμέσως και της έδωσαν το όνομα Ελπίδα… Σοφία Θεού στην ψυχή των γονιών! Σοφία και το όνομα της γιαγιάς που ακουγόταν στο τηλέφωνο !           –Κάντε προσευχή για την εγγονούλα μου την Ελπίδα μας … Δώστε το όνομά της στους πατέρες ..Στάθηκα στο ξύλινο γεφύρι για λίγο να ακούσω τους ήχους του Θεού. Το κελάρυσμα της ζωής που αγωνιά να συναντηθεί με το απέραντο , το αιώνιο γαλάζιο φωτεινό… Κι ήρθε εκείνη την στιγμή και με συνάντησε εκείνο το δίλημμα , σαν δίστομη ρομφαία να κεντήσει και να λαβώσει την ισχνή πίστη μου …-Εσύ τώρα γιατί θα κάνεις προσευχή , για να ζήσει , να αντέξει το παιδί ,  η Ελπίδα…ή  για να την πάρει αμέσως ο Κύριος , βαπτισμένη σαν άγγελο κοντά του , να μην υποφέρουν οι γονείς της και εκείνη …;Πόσο με βασάνισε εκείνο το δίλημμα…Κι αν βασανίζει εμένα σκέφτηκα , τότε βάλε με τον νου σου πόσο βασανίζονται οι γονείς και οι δικοί της τούτην την ώρα …Πόσο λάθεψα τότε στον κρυφό λογισμό μου ! Μα ο καρδιογνώστης Κύριος που δεν άφησε ποτέ τίποτα να πλανάται , μου έστειλε ασφαλή την απάντηση  μόλις πριν λίγες μέρες με έναν φίλο του γνήσιο και διαλεχτό έναν Άγιό Του. Τον Σπύρο , που πόσα πολλά μας έμαθε κι ήταν κοπέλι ακόμα , πως όσοι δεν περπάτησαν έχουν φτερά στο σώμα  …Ο Σπύρος ο Σαλούστρος ο Ανωγειανός, που γεννήθηκε πριν από 8 χρόνια στον ευλογημένο Νότο .

 Που αγκάλιασε τον πόνο και τον Σταυρό από την πρώτη του ματωμένη  πνοή   σ αυτόν τον κόσμο , που δεν περπάτησε ποτέ , που δεν κατάπιε και δεν γεύτηκε ούτε μια σταγόνα νερό…μα σεργιανούσε όπου ήθελε και έβανε η ψυχή του και λάμβανε συνέχεια μέσα του το Σώμα και το Αίμα Εκείνου που πρόκαμε να λατρέψει πιότερο απ όλους. . Ένα φως στα μάτια του Σπύρου και ένα διαρκές συναπάντημα με όσα οι άλλοι ποτέ δεν καταλάβαιναν . Και δεν αγκάλιασε μόνο τον αδελφό  του τον  πόνο, μα και την Χαρά και την Ζωή και ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ! Φώναζε με όλην την δύναμή του και με μια σιωπή εκκωφαντική συνεχώς ένα Αμήν και ένα Ευχαριστώ ! Και ο Χριστός του έστελνε αστείρευτη χαρά και χάρη ! Την χαρά να χει δυο γονήδες την Λένη και τον Βασίλη, με αγάπη  σαν το απέραντο του μέλλοντος αιώνος και πίστη αδίσταχτη , που δεν βαρυγκόμησαν ποτέ και γύρευαν μόνο να ακούνε την ανάσα μα και τις εύλαλες  σιωπές του κοπελιού τους. Μα και την χάρη να βλέπει όσα οι καθάριες ψυχές οι άσπιλες μόνο θωρούν. Διόραση και προόραση για ένα παιδί ; Προσευχή για τους άλλους που πονούν ; Ασύμβατα φαίνονται … Είπαμε , διαλεχτός φίλος του Χριστού ο Σπύρος! Σαν άκουγε πως κάποιος υπέφερε έλεγε : -Θα προσευχηθώ να γίνει καλά ! –Σπύρο μου δεν προσεύχεσαι και για σένα να γιάνεις ; -Α ρε μπαμπά μου …έλεγε …πρώτα οι άλλοι και ύστερα εγώ ! Πόσο πλατιά  καρδιά χωρούσε σε εκείνο το ασθενικό σωματάκι! Μήνυσε κάποτε στην αγαπημένη του θειά την Ζαχαρένια . –Θεία άκουσε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο …Έλεγε για μένα ! Σάστισε εκείνη ώσπου την άκουσε κι αυτή ! Αχ αυτά τα ποδαράκια …πόσους θα πάνε στον Παράδεισο ! Ναι και για τον Σπύρο που τότε δεν γνωρίζαμε  ήταν εκείνη η εκπομπή μας!  Που δεν άκουσε ποτέ του τον Άρον τον κράβατον και περιπάτει , μα άκουγε συνέχεια μαντινάδες που σαν να τις έγραφε ο Μέγας Ποιητής ! “Ποιος σου ‘μάθε να πολεμάς και να τα βγάνεις πέρα; Να παίζεις με τον θάνατο από την πρώτη μέρα; Ενός αγγέλου ο Θεός είπε πως θα σε δώσω, δώρο στη γη και σε μωρό θα σε μεταμορφώσω. Περνούν οι μήνες και στσι εφτά που το μωρό φοβάται, θέλει να βγει μα του Θεού τα λόγια ντου θυμάται. Όταν δεν θα ‘μαι εγώ εκεί να σου κρατώ τη χέρα, θα σε προσέχει αυτή που εσύ, θα αποκαλείς Μητέρα.

Ο Σπύρος άκουγε και βίωνε και πρόλαβε …Εκείνο το όστις θέλει οπίσω μου ελθείν …αράτω τον Σταυρό αυτού … Παραμονές των Χριστουγέννων φέτος ζήτησε να αποχαιρετίσει τόπους και μορφές που αγάπησε.  Θέλω να μεταλάβω τους είπε  !–Θα φύγω μπαμπά μου , θα πάω ψηλά να βρω τον νονό μου τον παπά Σταύρο ! Κατέβηκε… ο παπά Σταύρος ο αξέχαστος Ρεθυμνιώτης  και ήρθε στον Άη Νικόλα μαζί με αμέτρητους ακόμα ιερείς του Υψίστου και έψαλλαν όλοι το  Χριστός Ανέστη στην κηδεία. Μέσα στο δωδεκαμέρι των Χριστουγέννων. Κι η όψη του Σπύρου γεννούσε Χριστό ! Τόσο όμορφος με εκείνη την λάμψη που μόνο στο κενό μνημείο των Εωθινών ιστορημάτων συναντάς !Τον είδε η θεία η Ζαχαρένια τις προάλλες και παραξενεύτηκε ! Ολόρθος ο Σπύρος . Πατούσε στα πόδια του ! Δεν ήταν όνειρο μηδέ όραμα !Ήταν το αιώνιο Φως των Αγίων ! Πριν κάνουμε γνωριμιά ανεπίγνωστα έγραψα μια μαντινάδα για τον Νεκτάριο και τον Αρσένιο , για τόσα παιδιά που αγκάλιασαν τον πόνο από την πρώτη τους στιγμή , για την Ελπίδα … Ακόμα ζουν και ανασαίνουν και με χαρά γεμίζουν τους γύρω τους και καρτερούν όλο και περισσότερη χάρη να τους στείλει ο Κύρης τους…

Μες στον Παράδεισο όταν μπουν μόνες τους βρίσκουν θέση

Ψυχές αιώνιες διαλεχτές που έχουν στη γη πονέσει ...

Πήρα την απάντηση Σπύρο , γλυκό μου παιδί ! Μαζί με τους Αγίους ! Σ ευχαριστώ ! Στα συναπαντήματά σου τα σαραντάημερα με τον Δεσπότη Χριστό, σου στέλνω και εγώ ο ταλαίπωρος μια μαντινάδα -προσευχή να την ακουμπήσεις στα πόδια Του .

Σαν προσευχόσουνα στην γη , τους άλλους είχες έννοια…

Τώρα στο Φως που περπατάς σε αυλή Παραδεισένια ,

να μεσιτεύσεις στον Χριστό που σε εισακούει τόσο ,

με την δική σου υπομονή , το εδώ να αποσώσω …

Πρέσβευε Σπύρο μου , όλο φτερά στον πόνο να φυτρώνουν …Κι αυτή η εκπομπή για σένα γίνηκε !

Νώντας Σκοπετέας

Στην ιερή μνήμη του Σπυρίδωνος .

Απόσπασμα από ομότιτλη …δική του εκπομπή !

16-02-2020.

Σαράντα μέρες από την οσιακή κοίμησή του

Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Όρους 2019 ( μέρος 8 & τελευταίο)

Μανδύας ηγουμενικός,  πομπή πανηγυρίζει

Ο ταπεινός με συμβουλές   αιώνιο φως  χαρίζει

Μες στον Παράδεισο όταν μπουν μόνες τους βρίσκουν  θέση

Ψυχές αιώνιες διαλεχτές που έχουν στη γη πονέσει   

Καρπό γλυκό να μοιραστείς έλεγξε εσύ αν έχεις

Μόνο στο μάτι του αδελφού τον κάρφο μην προσέχεις

Κατάστιχο Αθωνικό με ελπίδα είναι γραμμένο

Αν είναι τούτο το στερνό , να είναι ευλογημένο!

 

   Λίγο πριν την πύλη της Κουτλουμουσίου έρχονται στ αυτιά μας ψαλμωδίες και κωδωνοκρουσίες μέσα απ το Μοναστήρι. Δέκα το πρωί…Την έκπληξή μας διαδέχεται μια όμορφη εικόνα που αντικρίζουμε άμα τη εισόδω μας. Ο Γέροντας Χριστόδουλος σήμερα εορτάζει! Μόλις είχε τελειώσει η αγρυπνία! Κυριακή μαζί με τα ονομαστήρια του Γέροντος! Πολλαπλή χαρά! Εκείνος φορώντας τον ηγουμενικό του μανδύα και κρατώντας την ράβδο του,   εν πομπή κατευθύνεται προς την πανηγυρική τράπεζα! Όλες οι Καρυές  βρίσκονται εδώ ! Όλες οι καλύβες και τα κελιά εκπροσωπούνται! Γνωστές μορφές γερόντων που ήρθαν για να τιμήσουν τον γλυκύτατο και πραότατο Κουτλουμουσιανό Ηγούμενο. Συναντάμε και τον πατέρα Αρσένιο από την Παναγούδα! Πάντοτε η Παναγούδα εκπροσωπείται… Κάποτε σε τούτην την αγρυπνία βρισκόταν , στο παρεκκλήσι καθισμένος απέναντι  από την Φοβερά Προστασία και ο Άγιος Παϊσιος! Πόση αγάπη είχαν αυτοί οι δύο μεταξύ τους! 

Και πόσο νοιαζόταν ο πατήρ Χριστόδουλος τον Άγιο! Λίγο πριν ασθενήσει βαριά ο Άγιος αν και τακτικά εκκλησιαζόταν στο μοναστήρι είχε να παρουσιαστεί περίπου σαράντα μέρες. Ανησύχησαν πάνω στην μονή οι πατέρες και κατέβηκε ως την Παναγούδα ο Γέροντας για να δει τι συμβαίνει. Χτυπούσε την πόρτα αλλά καμιά απόκριση δεν λάβαινε από μέσα! Δίνει μια με δύναμη  και ανοίγει . Μόλις μπήκε μέσα γαλήνεψε μέσα του,  ενώ πριν είχε ένταση και αγωνία. Βρήκε τον Άγιο να κάθεται κάτω σε ένα μαξιλαράκι και να προσεύχεται. Μπροστά του ένα τσαμπί σταφύλι και λίγο ψωμάκι.

-Γέροντα τι συμβαίνει ; Με συγχωρείτε που μπήκα έτσι μέσα! Μα ανησυχήσαμε τόσες μέρες που δεν ανεβήκατε πάνω!

–Παπά Χριστόδουλε όλες αυτές τις μέρες τις πέρασα με νηστεία και προσευχή ! Έρχονται πολλά άσχημα…Ας μην είναι τόσο βαριά για τους ανθρώπους! Και έτσι όπως με είδε η Παναγία μας που εξαντλήθηκα μου έφερε η ίδια αυτά εδώ να στηριχτώ λίγο! Πάρε λίγο σταφύλι!

Γεύτηκε ο πατήρ Χριστόδουλος μια γεύση άμοιαστη και ένα άρωμα πρωτόγνωρο!

 –Γέροντα, σαράντα μέρες συνεχόμενες  νηστεία και προσευχή!!!  πως ήταν η Παναγία μας ;

Του έφερε τότε μπροστά του ο Άγιος μια εικόνα της Ιεροσολυμίτισσας.

-Έτσι ακριβώς  είναι η Παναγία μας,  είπε! Πάντοτε έτσι εμφανίζεται! Όπως αποτυπώνεται  σε αυτήν την εικόνα!

Περιμένουμε στο αρχονταρίκι να τελειώσει η τράπεζα για να πάρουμε δωμάτιο. Το τυπικό της ημέρας έχει μια σπάνια ιδιαιτερότητα. Και πάλι η πομπή εξέρχεται της τραπέζης και επιστρέφει στο καθολικό! Εκεί ψέλνονται και πάλι εόρτιοι ύμνοι της διπλής πανηγύρεως. Ο γέροντας στο τέλος  δέχεται ευχές από όλους! Του φιλάμε το χέρι ευχόμενοι και εκείνος ανταποδίδει το πιο γλυκό και καταδεκτικό του χαμόγελο! Αξέχαστες θα μας μείνουν οι εξομολογήσεις του σοφού Αθωνίτη και η απίστευτη ηρεμία που σου μετέδιδε  χρόνια πριν στον εξωνάρθηκα της Κουτλουμουσίου εν ώρα μεσονυχτικού. Πλέον ζυγώνει τα ογδόντα του χρόνια! Η καθολική αγάπη προς το πρόσωπό του,  ευχή να γίνει Χριστιανών ανωδύνων  και οσίων εσχάτων,  μα και επιπλέον χρόνων πατρικής προστασίας για τα αμέτρητα πνευματικά του παιδιά. Κατηφορίζουμε ξανά για Παναγούδα! Δρομολόγιο που η ψυχή μας υπαγορεύει και ανυποχώρητα αξιώνει! Το κελί του Γέροντος Γαβριήλ αφιερωμένο στον Όσιο Χριστόδουλο  πανηγυρίζει ! Δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε τον Γέροντα μετά την αγρυπνία! Άλλωστε έχει φροντίσει ο ίδιος να συναντηθούμε μαζί του ! Μας έχει αφήσει 3 σημειώματα έξω από την πόρτα που πολύ μας συγκινούν. Νιώθουμε την ανάγκη αλλά και την προτροπή του Γέροντα να τα μεταφέρουμε στον έξω κόσμο αυτούσια !

 

Το πρώτο με ευχές του για όποιον φτάνει στην πόρτα του  :

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ-πολύ πού ἤρθατε νά μέ δεῖτε. Ἡ ἀγάπη σας εἶναι μεγάλη σάν τόν Ἄθωνα.

Εὔχομαι ὁλοψύχως ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά εἶναι μαζί σας καί μαζί μέ τίς οἰκογένειές σας σέ ὅλη σας τήν ζωή καί σέ ὅλη τήν αἰωνιότητα.

Εὔχομαι ἐπίσης νά ἔχετε δουλειά καί ὑγεία καί τά παιδιά σας καί τά ἐγγόνια σας νά τά φροντίζει καί νά τά προστατεύει ὁ Θεός ἰσοβίως.

Εὔχομαι ἐπιπροσθέτως νά ἔχετε ὁμόνοια στίς οἰκογένειές σας καί εἰρήνη. Ὅταν ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας ἐμφανίστηκε στούς μαθητάς Του καί τούς εἶπε «Εἰρήνη ὑμῖν». Τά ὑπέροχα αὐτά λόγια, αὐτήν τήν εἰρήνη εὔχομαι κι ἐγώ στίς οἰκογένειές σας.

Εὔχομαι τό Ἅγιο Πνεῦμα νά σᾶς πληρώσει μέ τά θεῖα δῶρα Του, τά ὁποῖα εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ χρηστότης, ἡ ἀγαθωσύνη, ἡ πίστις, ἡ πραότης καί ἡ ἐγκράτεια.

Εὔχομαι ἐπιπλέον ὁ Κύριος νά γράψει τά ὀνόματά σας στήν αἰωνία Βίβλο τῆς ζωῆς.Εὔχομαι ἔτι μᾶλλον ὁ Κύριος νά σᾶς ἐνδύση μέ τούς πανωραίους καί πανυπέροχους ἠθικούς χαρακτῆρες πού περιέγραψε στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία Του: μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, μακάριοι οἱ πενθοῦντες, μακάριοι οἱ πραεῖς, μακάριοι οἱ διψῶντες τήν δικαιοσύνην, μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί. Εὔχομαι κατά τή Δευτέρα Παρουσία νά σᾶς βάλει στά δεξιά Του καί νά ἀκούσετε τήν πολυπόθητη φωνή Του: «…δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν».

Εὔχομαι προσέτι νά χαρίσει ὁ Θεός σέ ὅλους μας μετάνοια. Νά ἀναστήσει τήν Ἑλλαδίτσα μας καί νά τήν βγάλει ἀπό αὐτά τά ἀδιέξοδα τά πνευματικά καί τά οἰκονομικά. Νά ἔχουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες δουλειά καί νά ζοῦν μέ ἀξιοπρέπεια. Εὔχομαι ἀκόμη ὁ Κύριός μας πού εἶναι ὁ Ἕνας καί Μόνος, ὁ μονα-δικός καί ἀναντικατάστατος Μέγας Εἰρηνάρχης καί Εἰρηνόδωρος νά χαρίσει εἰρήνη καί ὁμόνοια σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Καί πάλι σᾶς εὐχαριστῶ πολύ-πολύ πού ἤρθατε νά μέ δεῖτε. Ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ «ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καί ἐν τῷ μέλλοντι». Μέ ἀγάπη Χριστοῦ, Γαβριήλ μοναχός.

Το δεύτερο με 10 συμβουλές για τους εγγάμους επισκέπτες.

1. Μην κάνετε το δάσκαλο στο/στη σύντροφό σας.

Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον αγαπάτε.

2. Ο γάμος είναι μια διαρκής, αλλά ωραία περιπέτεια, που βοηθάει να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας και να γνωρίσουμε τον Θεό.

3. Το σύντροφο μας τον αποδεχόμαστε όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του, και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Η οικογένεια είναι παλαίστρα και γυμναστήριο.

4. Προσπαθείτε να καταλάβετε το/τη σύζυγό σας. Μην λησμονείτε ότι ο άντρας σκέφτεται περισσότερο με τη στεγνή λογική, ενώ η γυναίκα με την καρδιά.

5. Μην προσπαθείτε να επιβάλετε τη γνώμη σας και να διορθώσετε το/τη σύντροφό σας. Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας.

6. Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζονται νικηφόρα όλες οι δυσκολίες της ζωής.

7. Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωισμός. Δε μας σώζει η επίθεση κατά του συντρόφου μας, αλλά η επίθεση κατά του εγώ μας.

8. Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας είναι να αγαπάει ο πατέρας τη μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους.

9. Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί.

10. Ο γάμος είναι «Μυστήριο μέγα», που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται με η Θεία Λειτουργία και τα Μυστήρια Της.

Το τρίτο με 7 πράματα που πρέπει να κάνουμε επιμελώς για να έχουμε ευλογία από τον Θεό σαν άτομα , σαν οικογένεια και σαν έθνος.

1.      Τακτική εξομολόγηση στον πνευματικό

2.      Τακτικό Εκκλησιασμό

3.      Θεία Κοινωνία σύμφωνα με την ευλογία του πνευματικού

4.       Νηστεία Τετάρτη και Παρασκευή  χωρίς λάδι και άλλες μέρες που όρισε η Εκκλησία

5.      Ελεημοσύνη σε καμιά φτωχή οικογένεια , καλά έργα.

6.      Να μελετάμε την Αγία Γραφή έστω και λίγο , 5-10 λεπτά ,αλλά κάθε μέρα.

7.      Αδιάλειπτη προσευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!

10 συνταγές αρμονικής και αγιαστικής συμβίωσης  , 7 προτροπές όπως τα 7 μυστήρια,  λυτρωτικά και καθαρτικά σαν τα Ιορδάνεια ρείθρα. Φωνάζει ένας σύγχρονος κήρυκα της μετανοίας,  για το ζωντανό νερό που έχουμε δίπλα μας …Μα εμείς λοξοκοιτάμε φρενοβλαβώς εξακολουθητικά ,  προς τους ποταμούς της Δαμασκού , τον  Αβανά και τον Φαρφάρ. Την ευχή σου Γέροντα Γαβριήλ!  Μην παύσεις ποτέ να μας ξυπνάς!

Οι κορμοί απ τις οξειές πριν το ξύλινο γεφύρι, πομποδέκτες της δίψας του Παραδείσου,   ακόμα βαστούν τους χαραγμένους  σταυρούς αγαπημένων αδελφών-συνοδοιπόρων  μας  πάνω τους. Ευλογημένη στιγματοθέτηση απέναντι στις μεθοδείες του πανούργου,  που πασχίζει τις ψυχές να αποπροσανατολίζει.

 Ένα από τα πιο  οικεία μονοπάτια της εν μετανοίας ζωής των Ορθοδόξων Ελλήνων και όχι μόνο. Ξανά στην Παναγούδα ! Λίγο πριν φτάσουμε χτυπά το τηλέφωνό μας . Πολλά χιλιόμετρα μακριά 2 παιδιά γεννήθηκαν  ! Δίδυμα και πρόωρα . Με διαταραχή χρωμοσωμάτων . Τρεις εκδοχές στο χρωμόσωμα 21. Αεροβαπτίστηκαν ! Έλαβαν τα ονόματα τους. Αρσένιος ο πρώτος . Νεκτάριος ο δεύτερος . ( σ.σ. τα πιο χαριτωμένα μωρά που είδα ποτέ…τώρα 3 μήνες σχεδόν μετά από αυτές τις στιγμές-μνήμες) . Δώστε τα ονόματα τους , μας παρακαλεί μια γεμάτη από Χριστό ψυχή στο τηλέφωνο. Ύστερα από λίγο στεκόμαστε μπροστά στο στασίδι του Αγίου ψηλαφώντας τα ορατά του ίχνη. Ο πατήρ Ησαϊας τούτη την φορά στην θέση του μας υποδέχεται με αληθινή αγάπη ! Το πρώτο πράγμα που του λέμε είναι να σημειώσει κάπου τα ονόματα των νιογέννητων αγγέλων.

–Μπράβο και πάλι μπράβο στους γονείς που ήξεραν μα δεν προτίμησαν  τούτο το φριχτό έγκλημα να κάνουν και κράτησαν αυτά τα πλασματάκια. Τώρα βέβαια  αν πεις κάτι τέτοιο δημόσια θα σε πουν και σκοταδιστή !  Αχ αυτά τα παιδιά τα πονεμένα…οι αιώνιες ψυχούλες ! Ξέρετε είχα και εγώ έναν τέτοιο άγγελο δίπλα μου  …τον αδελφό μου τον 4^ο τον Χριστοφόρο μας !

Κοιμήθηκε πριν λίγα χρόνια ! Ο Άγιος Παϊσιος έκανε προσευχή πολύ γι αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους ! Μας είπε κάποτε το εξής καταπληκτικό ! Μόλις,  έλεγε,  γι αυτά τα παιδιά  έρθει με θέλημα Κυρίου η ώρα της αναχώρησης από τον κόσμο αυτό , όταν  εκείνα μπουν στον Παράδεισο , γιατί εκεί πηγαίνουν όλα  να στε σίγουροι , τους μιλά ο Χριστός μας και δεν τους λέει που να πάνε όπως συμβαίνει με τους υπόλοιπους του Παραδείσου  που τους τοποθετεί η δικαιοσύνη Του διαβαθμισμένους…τους λέει : Διαλέξτε εσείς μέρος και πηγαίνετε όπου θέλετε! Ακούτε παιδιά τι έλεγε ο Άγιος ; Ήξερε εκείνος γιατί τα είχε δει …και αυτά και τα άλλα τα καψερά που τα φόνευσαν…Ο Άγιός μας …πολλά θαύματα επιτελεί ! Δεν πάει λίγος καιρός που ένας οικοδόμος έπαθε ένα τρομερό ατύχημα και ήταν εγκεφαλικά νεκρός …Έτσι έλεγαν οι γιατροί …Με θαύμα του Αγίου μας και μεσιτεία του στον Χριστό …είναι στην ζωή ο άνθρωπος σήμερα και όρθιος …Και άλλοι σου λένε για την δωρεά οργάνων των εγκεφαλικά νεκρών…Ήταν κατά  ο Άγιος παιδιά , να το λέτε αυτό έξω στον κόσμο!

Σκεφτόμαστε ότι όντως  υπάρχουν λόγοι γι αυτό που μας μεταφέρει ο Γέροντας ! Ο πιο σπουδαίος : Αμφισβητείται κατ αρχάς η παντοδυναμία του Θεού μας ! Το θαύμα, το πάντα δυνατά παρά τω Θεώ  ! Και έπειτα η μεγάλη ωφέλεια που ο ευεργέτης πόνος και η υπομονή που τον αγιάζει  χαρίζει στις ψυχές των νοσούντων μα και των οικείων τους.                 

  -Όταν ο Άγιος έλεγε «να βγαζα την καρδιά μου να την κάνω κομμάτια να την μοιράσω»(γιατί κάποιοι το παρερμήνευσαν αυτόν του το λόγο) δεν τασσόταν υπέρ της δωρεάς των οργάνων του υποτιθεμένου «εγκεφαλικώς νεκρού» ! Μιλούσε για την θυσιαστική αγάπη  ! Αυτή μπορεί να οδηγήσει και σε εκούσιες δωρεές και μεταμοσχεύσεις οργάνων εν ζωή ,  που είναι ευλογημένες ! Αλλά Ένας και μόνο ένας μπορεί να αποφασίσει πότε θα τελειώσει η ζωή ενός ανθρώπου ! Εδώ  δεν χωράνε ηθικά διλήμματα! Να μην το ξεχνάμε αυτό ποτέ !

Προβληματισμένοι από όσα ακούσαμε πάνω σε αυτό το τόσο ευαίσθητο και επίμαχο θέμα της πίστης μας και με ευλογίες που μας έδωσε ο Γέροντας Ησαϊας πήραμε τον συνεχόμενο ανήφορο ως το λατρεμένο μας κελί σύννεφο των Καρυών και τους παμφιλτάτους πατέρες.

 Σε λίγο ο Γέροντάς του ο τόσο ευλογημένος, μας μιλά και εμείς ρουφάμε τους λόγους της ταπεινής του καρδίας. Τον ρωτάμε για όλα αυτά τα δυσάρεστα που συμβαίνουν μέσα στην Εκκλησία σήμερα . Για τις συγκρούσεις,  τις αποτειχίσεις,  τους διωγμούς τις παρατάξεις… Έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος το κάλλιον πλανώμενος και εντός της Εκκλησίας παρά ορθοτομείν και εκτός μα έλεγε επίσης  ότι υπάρχει ουδετερότητα  χειρότερη από βαρύ έγκλημα !

Και ο Αββάς Σισώης ότι  «υπάρχει εντροπή και ατολμία ποιούσα ένοχον τον άνθρωπον της αμαρτίας της αφοβίας του Θεού» Με το να μην εκφράσεις  δηλαδή παντοιοτρόπως την άποψή σου σε πνευματικά και δογματικά  ενσκύπτοντα ζητήματα και να σφυρίζεις προκλητικά αδιάφορα  , αγνοώντας τα πλήθη των διαμαρτυριών , αποδεικνύεις οτι δεν φοβάσαι το Θεό . Φοβάσαι μόνο μην τα χαλάσεις με τους ανθρώπους ..Αυτούς που πάντα θα κινούν τα νήματα ...και θα υπαγορεύουν την χλιαρή σιωπή ...Έχουμε ενώπιόν μας έναν άνθρωπο που ξέρει πολύ καλά ότι το νόμισμα έχει πάντοτε δυο όψεις …Το έχουμε ξαναγράψει και το πρεσβεύουμε λοιπόν : Ορθοτομείν εντός της Εκκλησίας. Ο λόγος του Γέροντα  λιτός και μεστός μηνυμάτων προς κάθε κατεύθυνση…

-Αδελφοί μου , για να κρίνεις πρέπει να έχεις γνώμη . Να γνωρίζεις δηλαδή . Αν δεν γνωρίζεις , δεν μπορείς να μιλάς . Αν είσαι εκτός Εκκλησίας όμως δεν μπορείς να εκφράσεις γνώμη ! Αν θες να μιλάς και να ορθοτομείς και να μάχεσαι ευλογημένα για  όσα γνωρίζεις και πρεσβεύεις,  δογματικά και πατερικά ,  πρέπει να είσαι εντός.  Όλα αδελφοί μου να τα εξετάζουμε με αγαθό λογισμό,  με καλή προαίρεση και αγάπη . Τίποτα να μην διαβάζουμε με κριτικό πνεύμα. Όποιος διαβάζει με κριτικό πνεύμα αναζητά το στραβό και το λάθος. Το ιδεατό βέβαια όπως έχουμε ξαναπεί είναι να μην βάζουμε ούτε καλό ούτε κακό λογισμό για κάτι που βλέπουμε . Εκεί ξεκινά η αληθινή προσευχή ! Το θέλημα του Θεού παιδιά μου δεν είναι πάντοτε ευχάριστο. Φέρτε για παράδειγμα έναν γιατρό στον νου σας . Δεν λέει σχεδόν ποτέ κάτι που μας ευχαριστεί …Κρατάει στο χέρι μια απλή ασπιρινούλα αλλά μπορεί να κρατάει και ένα νυστέρι …Να θυμάστε και αυτό που εύστοχα κάποιος είπε …Ο Θεός πάντα δίνει το καλό ! Το κακό ο άνθρωπος το παίρνει μόνος του ! Να δείτε και με την μάστιγα των τατουάζ σήμερα ! Με το θέλημά τους  το κάνουν αυτό οι άνθρωποι! Και έπειτα δεν φεύγει ! Ξέρετε γιατί ; Γιατί έγινε αυτοβούλως ! Ό,τι γίνεται έτσι δεν σβήνεται ! Παίζει ρόλο αυτό σπουδαίο ! Να το θυμάστε ! Έρχονται και με ρωτάνε : Τι λογισμό να βάλω γέροντα όταν βλέπω κουρεμένους παπάδες ;  Σ έναν που με ρώτησε λοιπόν του είπα …Εσένα  που αποφεύγεις να κάνεις όσα παιδιά σου δώσει ο Θεός   το κούρεμα του παπά σε απασχολεί ; Κοίτα ευλογημένε τα δικά σου πόδια .-Και ένας άλλος μου είπε : Γέροντα πώς να  κάνουμε τις γυναίκες μας να καταλάβουν τον ορθό δρόμο ; Ας καταλάβει πρώτα η οσιότητά μας παιδιά μου …

Γελάσαμε όλοι, μα με πρόσωπα κατεβασμένα σε αυτό το χαριτωμένο πείραγμά του. Το κάρφος του αδελφού  και η δοκός στα μάτια μας… Τι καρπό γεννά το δένδρο της ζήσης μου ; Μήπως σαπρό μέσα από αγκάθια που συνεχώς ριζοβολάνε πνίγοντάς το; Είναι κάποιες στιγμές εδώ στο Όρος που δεν μπορείς τα μάτια σου  να σηκώσεις… Κατάλαβε βέβαια εκείνος και συμπλήρωσε !

- Αυτά ισχύουν για όλους μας αδελφοί μου ! Περισσότερο για εμάς τους Μοναχούς. Παλιά τα καλογέρια δίψαγαν για λόγο αγαθό . Τώρα πιο πολύ ενδιαφέρονται να μάθουν νέα, να πληροφορηθούν…Και έτσι στερεύει λίγο-λίγο ο Αγιορείτικος λόγος. Εμείς προλάβαμε γύρω στους 70 Άγιους Γέροντες που μας μετέφεραν την πατερική Σοφία. Τώρα ακούς περισσότερα ανέκδοτα παρά λόγους ωφελείας. Ας σταθούμε καλώς και μετά φόβου λοιπόν! Εδώ είναι ο αγώνας ! Να μην παρασυρθούμε ! Λαϊκοί και Μοναχοί ! Ελάτε τώρα να προσκυνήσετε δυο νέους οικιστές του κελιού μας ! Δυο αυταδέλφων τα λείψανα χρυσαφίζουν ! Κρητικοί ο Ευτυχιανός και ο Ευτύχιος! Τον Αύγουστο γιορτάζουν μαζί με την αδελφή τους την Κασσιανή ! Ο Ευτυχιανός μαρτύρησε με τσεκούρι . Τα αδέλφια του τον έθαψαν ! Εκεί που  ασκήτεψαν οι 2 αδελφοί δόθηκε το όνομα τους!«Αγιούς» απ τους Αγίους , εκεί στην Μεσαρά του Ηρακλείου. Θυμόμαστε τα είκοσι σύναιμα του Χριστού μας αδέλφια απ την Κρήτη μαζί με τον Πνευματικό τους στην Παντοκράτορος. Έχει και σήμερα Αγιούς τούτος ο τόπος…Δεν είναι αμάρτυρη η εποχή μας …Μα έχει σκοτάδι πυκνό…Πολεμάνε οι Αγιορείτες ακόμα με τα όπλα του Φωτός.  

Με χρώματα και αρώματα , του Θεού τα φανερώματα, αποχαιρετάμε τους Πατέρες ! Μας σταυρώνουν κατηφορίζοντας προς Κουτλουμούσι ώσπου δύσκολα πλέον τους διακρίνουμε. Δεν σταματάνε ποτέ να προσεύχονται. Λίγο πριν αποχαιρετιστούμε μας ρώτησαν ακόμα και για συνοδοιπόρους μας στα ταξίδια,  που τους είδαν μια φορά και πριν πολλά χρόνια . Το δυσκόλεμα εκείνων έγινε για τους Αγιορείτες ονειροβάτες του Παραδείσου,  αμείωτη προσευχή χωρίς τέλος.

Στο δωμάτιο τακτοποιούμε σε ένα μικρό σημειωματάριο  όλες τις λέξεις- μνήμες και τα δάκρυα- επιστροφές της φετινής οδοιπορίας. Αποκωδικοποίηση , συμπερασματοποίηση… Καλά όλα αυτά,  αλλά αν δεν ακολουθεί η αγαθή γη του βιώματος …Σπόροι πάνω σ αγκάθια…

  Η γλυκιά μελαγχολία της τελευταίας νύχτας χαρίζει στην ψυχή μια σπιθίτσα ελπίδα ότι κάτι υπάρχει ακόμα από εκείνον τον υπέροχο πρώτο μας ζήλο… Τελευταία μετάνοια στο Άξιον Εστί . Και ύστερα τα νέα της ημέρας . Στο Όρος που όλα αγιεύουν το αγρίεμα της θάλασσας μοιάζει στ αλήθεια  παράταιρο. Έχει βγει απαγορευτικό δυο ημερών. Τα παιδιά περιμένουν με αγωνία να διαπιστώσουν αν γίναμε καλύτεροι μπαμπάδες…Πρέπει με κάποιον τρόπο να βγούμε έξω. Μια εμπειρία αλησμόνητη μας περιμένει. Θα διασχίσουμε με αυτοκίνητο το Όρος από Καρυές  ως την Ουρανούπολη. 

Διαδρομή δύσκολη τριών και πλέον ωρών. Ως τα σύνορα. Και έπειτα περπάτημα μισής ώρας … Στον αρσανά της Χιλανδαρίου στην  Γιοβάνιτσα ένα τεράστιο κύμα σχεδόν μας σκέπασε ! Διήλθαμε  από τα δύσβατα και τα δυσπρόσιτα . Από μέρη που δύσκολα θα ερχόμασταν αλλιώς. Από μέρη που σίγουρα κάποιοι αγίασαν με το κρυφό πέρασμά τους. Δεν σταμάτησε η ιερή φαντασία και πάλι να πλάθει μορφές αγγέλων εν σώματι στην σκιά του πατέρα  Άθωνα…

Επίλογος

  Δέκα χρόνια κύλησαν από τότε που το πρώτο Αθωνικό σημειωματάριο έμπλεξε τις θύμησες με το μελάνι. Κάθε φορά από τότε,  μοιάζει να ναι η τελευταία. Όπως κάθε φορά που θα σταθείς θαρρών τη αφάτω Του ευσπλαχνία μπροστά Του και θα λάβεις το τίμιο σώμα και το θεουργό Του αίμα. Όσο όμως  κι αν ερευνάς την Αγιορείτικη ψυχή,  τόσο εκείνη θα σου χαρίζει πιότερο βάθος,  μεγαλύτερο πλατυσμό,  ορίζοντα αχώρετο και έναν άχρονο χρόνο. Τέλος τέρμα και άκρια δεν έχει το Άγιο Όρος …Ήταν οι πρώτες λέξεις τούτου του ημερολογίου,  με έναν τίτλο που δεν προκαθόρισε το περιεχόμενο μα πρόβαλε σαν αντίσταση στον λογισμό που συνέχεια μας ψιθυρίζει το : τι άλλο μπορεί να γραφτεί και να βγει μέσα απ την ταλαίπωρη ψυχή σου για το περιβόλαιον αυτό της Κυρίας Θεοτόκου. Όρος ασύνορο λοιπόν ! Σ ένα μικρό σταυρουδάκι με κρυμμένο μέσα του λείψανο Αγιορείτη Αγίου το κουβαλάω πάντοτε πάνω μου ! Πόσο ανάξια και όμως …η Χρηστότητα του Κυρίου χαράζει στις στερνές σελίδες τούτου του πολύτιμου κατάστιχου, τα μέρη που ακόμα δεν επισκέφτηκε η διψασμένη μας ζωή. Κάποτε ο πατήρ Εφραίμ στο Σεράι είπε σε όλους μας  πως όταν η ψυχή φεύγει απ το σώμα ζητάει απ τον άγγελό της μια χάρη . Να πάει εκεί που δεν πρόλαβε πριν τον χωρισμό της. Το ασύνορο Όρος είναι μια  χάρη που πολλές ψυχές έχουν ήδη σημειωμένη στο δικό τους σημειωματάριο…Ένας άλλος Εφραίμ , εκείνος που συνέβαλλε τα μέγιστα για το ζωντάνεμα του,  πρεσβεύει πλέον σε ουράνιες μονές για να μην ξεθωριάσει τούτο το ονείρατο …Να υπάρξουν και σήμερα μορφές που θα κανοναρχίσουν το Θείο έλεος και θα εξακολουθήσουν να κάνουν έναν Θεό να μετανοεί χωρίς όρια…Γένοιτο.   

Τέλος και τω Θεώ η δόξα 

Νώντας Σκοπετέας 

Αφιερωμένο σε όλους τους ανυποχώρητους Γέροντες που πασχίζουν εντός της σωτήριας Κιβωτού. Στους ευλογημένους συνοδοιπόρους μου , Παναγιώτη που έψαλλε τω Θεώ μας αλησμόνητα τονίζοντας σε εκείνο το Χερουβικό στον Προφήτη Ηλία  το πάσαν την βιοτικήν … . Στον Θεοδόσιο , που με αγωνία συνεχίζει να  αναζητά ψυχές που γνωρίζουν μυστικά κλειδιά που ταιριάζουν σε Παραδείσου κλείθρα . Στον Φώτη , που με ανυπόκριτη αγάπη Αθωνίτικη  συνέχεια λέει το να ναι ευλογημένο. Στις Συζύγους και στα παιδάκια μας , που πάντα σαν επιστρέφουμε, καρτερούν τα βιώματα και τους καρπούς  του δένδρου μας να γευθούν…

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .