Της Αγιάς Παρασκευής το αμπέλι …

Είναι γη η ψυχή των παιδιών . Να σπείρεις και κάποτε να συγκομίσεις καρπούς , να τους ανταποδώσεις στον Κύριο που στα εμπιστεύθηκε . Μοιάζει στ αλήθεια με αμπελοχώραφο! Βλαστοί και κληματίδες,  φύλλα και καρπίσματα , περιμένουν κάποτε  τον τρύγο και το γραδάρισμά τους,  να φανερώσουν  την ωρίμανσή τους και εκείνη την γεύση που θα οδηγήσει στην συγκομιδή.   Και καρτερά αυτούς τους γλυκύτατους καρπούς ο Μέγας Γεωργός . Και στην δικαιοσύνη Του θα είναι αμείλικτος με εκείνους τους  αμπελοκόμους γονείς-διαχειριστές   που δεν μερίμνησαν για το γλυκύ … Μα θαρρούμε πως θα βρει και ελαφρυντικές περιστάσεις ο Κύριος,  αν κοιτάξει ξανά σε κείνες τις κληματόβεργες των προγόνων , που σαν να κληροδότησαν πάθη ,   ασθένειες βλαπτικές  και πληγές -μύκητες να εκφυλίσουν κάθε παιδική ψυχή –βότρυν γλυκύτατο…

Ο Αποστόλης είναι μια τέτοια περίπτωση καρπού…

Μεγαλωμένος σε μια πολυσύχναστη γειτονιά της Θεσσαλονίκης , προσπαθούσε πάντοτε να ανακαλεί στην μνήμη του μόνο χαρούμενες στιγμές από την οικογενειακή τους ζωή .

Μα δυσκολευόταν τόσο και εκείνος και τα αδέλφια του,  αφού από τις πρώτες θύμησές του , μόνο μια εικόνα κατατρόπωνε κάθε ψήγμα γαλήνης και αληθινής αγάπης μέσα στο σπίτι τους . Σκηνές ανατριχιαστικές συνεχώς να διαδραματίζονται μπροστά τους . Ένας πατέρας κυριευμένος από ένα μεγάλο πάθος , από ένα τόσο μυσαρό πνεύμα , αυτό της ζήλειας . Δηλητήριο,  που αχόρταστα ρούφαγε η ψυχή του,  κάθε φορά που μια ασήμαντη αφορμή τον μετέτρεπε σε άγριο και τον αποκτήνωνε χωρίς υπερβολή.

Το να βλέπει ένα παιδί μπροστά του τέτοια φαινόμενα δαιμονοκίνητης  βίας του πατέρα απέναντι στην μάνα,   είναι μια πληγή που μένει ανοιχτή και αγιάτρευτη προσδοκώντας μόνο στην θαυμαστή της  ίαση . Ως τότε βέβαια , πολλές φορές κληρονόμος γίνεται στο πάθος μα και στο κτηνώδες…

-Δεν ελέγχω τον νου μου αδελφέ μου ! Κάθε φορά θολώνω τόσο πολύ που έπειτα δεν θυμάμαι σχεδόν τι έκανα και τι είπα !

-Μα είναι η Μάρθα σου τόσο αγνή ψυχή ! Ποτέ δεν θα σε πρόδιδε ! Είναι άγγελος η γυναίκα σου Απόστολε ! Και κάνει τόση υπομονή μαζί σου,  όπως η μάνα σου η καψερή με τον πατέρα σας….

-Λες να μην το ξέρω ;  Σε παρακαλώ όμως αν θες να συνεχίσουμε να μιλάμε και να μην μαλώσουμε,   μην μου ξαναπείς κουβέντα σχετικώς  !

Δεν ξαναμίλησε ο Βασίλης από τότε ! Ήταν εκείνο το βλέμμα το τόσο σκληρό που σχηματίστηκε στο πρόσωπο του αδελφού,  στην τελευταία αυτή φράση !

 Πέρασαν πολλά χρόνια για  να ξαναδεί τον παλιό του φίλο ! Έβλεπε μόνο τον πατέρα του  Αποστόλη,  που ακόμα και στα 75 του,  συνέχιζε να κακομεταχειρίζεται την τόσο υπομονετική του γυναίκα. Μια μεσοτοιχία τους χώριζε και συνεχώς άκουγε φριχτές καταστάσεις !  Δαιμόνιο μεγάλο  !

Μάθαινε  για τον φίλο του που εντωμεταξύ είχε μετακομίσει σε διπλανή πόλη και χαιρόταν κάθε φορά που αποκτούσε και ένα παιδί εκείνος με την Μάρθα ! Ευχόταν ολόκαρδα μόνο να μην δουν ποτέ τα 4 πλέον παιδιά τους,  τις σκηνές που ο Αποστόλης με θλίψη πάντοτε θυμόταν από τα δικά του μικράτα . Ευχόταν επίσης το μαρτύριο της Μάρθας να μην συνεχιζόταν .

Έλαβε λοιπόν  απρόσμενα μια μέρα ένα προσκλητήριο για την βάπτιση της μικρότερης κόρης του Αποστόλη !  Δίστασε αρχικά ! Δεν ήθελε να ξαναδεί εκείνο το άγριο πρόσωπο , να καταλάβει πως το μαρτύριο και για τους 2 συνεχιζόταν …Πήγε στην βάπτιση με την γυναίκα του και τα 3 τους παιδιά ! Χάρηκαν τόσο και οι δυο τους !

-Πόσο γαλήνεψες αδελφέ μου ! Θεέ μου , άλλος άνθρωπος μου φαίνεσαι!

-Τόσο εμφανές , έτσι ; Έχεις δίκιο ευλογημένε ! Πόσο δίκιο είχες πάντοτε βρε Βασίλη μου ! Αλλά εγώ που να καταλάβω τότε ! Όλα άλλαξαν όμως αδελφέ μου ! Έχουμε τόσον καιρό να ειδωθούμε ..Είχα μια κρυφή λαχτάρα να σε δω από κοντά να στα διηγηθώ ! Για αυτό καταχάρηκα που ήρθατε !

Ξέρεις αδελφέ μου,  τι είναι να βλέπει μικρό παιδί , τον πατέρα του να σηκώνει το μαχαίρι και να απειλεί την μάνα του , να σπάει την βέργα στην πλάτη της, να την διαπομπεύει συνεχώς …Θεέ μου ….και εγώ μόλις παντρεύτηκα να αρχίσω να φαντάζομαι συνέχεια και να βασανίζω την Μαρθούλα μου …Πόση υπομονή είχε μαζί μου αυτή η ψυχή! Μόνο με θαύμα αδελφέ μου θα γινόμουν καλά ! Τόσο βαθιά ριζωμένο αυτό το πάθος μέσα μου !Χωρίς να το καταλάβω ποτέ πως δημιουργήθηκε …Ή μάλλον τώρα πια έχω καταλάβει απόλυτα …και κλαίω και προσεύχομαι για την ψυχή του πατέρα μου μα και για του παππού μου του Αποστόλη που και εκείνος τα ίδια ακριβώς έκανε στην γιαγιά μου !! Σε μια τέτοια περίσταση λοιπόν , έχοντας χτυπήσει  την γυναίκα μου ,έγκυο τότε στον μεγάλο μας,  βγήκα σαν τρελός στον δρόμο και περπάταγα ώρες εδώ απέναντι από το σπίτι μας στο δασάκι. Δεν ξέρω πως βρέθηκα έξω από ένα ξωκκλήσι και μπήκα μέσα ! Έκλαιγα συνέχεια θυμάμαι ! Καλοκαίρι ήταν …Αύγουστος μήνας ! Μόλις είχαν αρχίσει να μαραίνονται τα λουλούδια στο εικονοστάσι της Αγίας Παρασκευής ! Σε μια στιγμή , πήρα την εικόνα της στην αγκαλιά μου , λες και αγκάλιαζα άνθρωπο ! Και άρχισα να της μιλάω ! Αγία μου Παρασκευή , σε παρακαλώ , σε ικετεύω βοήθησέ με ! Πάρε μου αυτό που έχω ! Μην αφήσεις Αγία μου το παιδί μας που έρχεται να δει  αυτά τα αίσχη που είδα και εγώ σαν παιδί ! Και δεν την άφηνα από τα χέρια μου! 

Είχε ξημερώσει  σχεδόν μόλις την τοποθέτησα  ξανά στο προσκυνητάρι ! Βγήκα έξω ! Αδελφέ μου δροσιά στο σώμα , δροσιά και στην ψυχή ! Σαν να πήρε ένα μαχαίρι η Αγία και ξερίζωσε τα πάντα από μέσα μου ! Από εκείνο το ξημέρωμα όλα άλλαξαν στην ζωή μας ! Έμαθα την άλλη μέρα πως θεραπεύει τις ασθένειες των ματιών ! Μόλις πήγα για πρώτη φορά να εξομολογηθώ στον Γέροντά μας , μου είπε πως η Αγία θεραπεύει και από όλα τα ακάθαρτα πάθη!

Έκλαψαν και οι δυο παλιοί φίλοι!  Δόξασαν τον Θεό και την μεγάλη Αγία που μεσίτευσε ! Τους είδε η Μάρθα από μακριά και κατάλαβε και συγκινήθηκε και εκείνη τόσο ! Από τότε κύλησαν  κι άλλα χρόνια ! Κάθε Ιούλη στις 26 του ο Βασίλης στο ψαλτήρι αναζητά με λαχτάρα  εκείνο το τροπάρι της  στους αίνους….   

 Ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου, χοροβατοῦσα σεμνή, ἅμα Παρθένοις Μάρτυς, ταῖς φρονίμοις ἐκείναις, ἐκεῖθεν ἐκομίσω χάριν σοφή, τοῦ ἰᾶσθαι νοσήματα, ἀποδιώκειν τε πνεύματα μυσαρά, ἐκ τῶν πίστει προσιόντων σοι.

Κρατά πάντοτε κρυφό τον λυγμό του  μόλις ακούγεται και θυμάται όλα εκείνα τα παιδιά-αμπελάκια  με τις γλυκύτατες ψυχές καρπίσματα … Κάνει ευχή με όση δύναμη έχει μέσα του,  η Αγία Παρασκευούλα  απρόσβλητες να τις φυλά και να τις θεραπεύει από κάθε πνεύμα μυσαρό…

Νώντας Σκοπετέας

Αληθινή Ιστορία . Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Ε.Β που μας την εμπιστεύθηκε προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών.

Μωυσέως κυπάρισσος…

…Προσκύνημα στο Κυριακό της Κουτλουμουσιανής σκήτης το θαυμάσιο και στον τάφο του Γέροντα Μωυσή του Αγιορείτη! Στον πηγαιμό, θυμάμαι και λέω στους υπόλοιπους ένα μικρό ποιηματάκι, που πριν λίγο καιρό βγήκε απ την ψυχή μου, όταν ετοιμαζόταν ένα αφιέρωμα μνήμης στον Γέροντα Γεώργιο Καψάνη και στον Μοναχό Μωυσή!

Τον έναν είπαν ποιητή! Πολλοί τον αγαπούσαν!
Τους γιάτρευαν τα λόγια του, του πόνου τις ωδίνες!
Τον άλλον είπανε σοφό ! Τη γνώμη του ζητούσαν!
Μόλις σκοτάδι κάλυπτε του Ήλιου τις ακτίνες!

Κοιμήθηκαν με διαφορά μιας εβδομάδας! Και οι δυο την πάνσεπτη και Αναστάσιμη Κυριακή! Και οι δυο σημάδεψαν τόσο την Αθωνική Ιστορία μα και το φετινό μας ταξίδι.
Έτσι, είχε έρθει η ώρα να συνδέσουμε τις ολοζώντανες μνήμες τους. Λίγο πριν το μεσημέρι βρεθήκαμε έξω από το Κυριακό .

Ο τεράστιος κυπάρισσος, αγέρωχος μέσα στην μοναξιά και την ταπείνωσή του, υποδέχεται με την αθάνατη φυλλωσιά και το θρόισμά του, σκεπάζει προστατευτικά τα αγαπημένα παιδιά της σκήτης του, όταν εκείνα επιστρέφουν στη γη εξ ης ελήφθησαν. Τώρα η αλώβητη σκιά του, πέφτει πάνω στο μνήμα του ποιητή Μοναχού.
Αμέτρητες θα ναι οι λέξεις που θα βγήκαν από τα μέσα του Αγιορείτη, μόλις εκείνος για πρώτη φορά θα το πρωταντίκρισε. Αβίαστα βγαλμένες απ την τόσο ευαίσθητη καρδιά του, που δεν έπαψε στιγμή να χτυπά και να μιλά για τον Ποιητή του παντός. Σαν βάλσαμο πάνω στου πόνου τις πληγές τα λόγια του ποιητή λεξιπλάστη.
Πόνεσε όσο λίγοι και παρηγόρησε όσο ελάχιστοι . Το τάλαντό του , το πολλαπλασίασε σε μυριαρίθμητες σελίδες- παραμυθίες , σε λόγους που μίλησαν για το αληθινό νόημα του πόνου , σε εικόνες που αξεθώριαστες θα παραστέκονται παντοτινά δίπλα σε κλίνες ωδινών και βασάνων .
Ο Μοναχός Μωυσής ήταν ένας σύγχρονος Ανάργυρος Ιατρός , που θεράπευσε μέσα απ την αλήθεια και την ομορφιά της πίστης μας χιλιάδες νοσούσες ψυχές . Γι αυτό και ήταν τόσο ταιριαστή η επιλογή του να εγκαταβιώσει στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος .
Και έγινε το κελάκι του θεραπευτήριο , και τα μολύβια του ιατρικά εργαλεία και το μελάνι βότανο ιαματικό και οι λέξεις του ελιξίρια ουράνια και τα ραδιοκύματα που ταξίδευαν την αδύναμη φωνή του, ανάλγησης στρωμνές ανακουφιστικές.
Στεκόμαστε αμίλητοι μπροστά του.

Τον ευχαριστούμε που αγάπησε τόσο τον Άθωνα, που τον υπηρέτησε αταλάντευτα, που τον ταξίδεψε παντού , που το μόνο που θέλησε ως αντίδωρο στον αλγεινό αγώνα του, ήταν το να φέρει ως τιμητικό του προσωνύμιο το Αγιορείτης!

Τον ευγνωμονούμε που μοιράστηκε το εράσμιο Όρος του με τον κάθε πονεμένο αδελφό του, ενί των ελαχίστων…

Ο νέος Μοναχός μας ανοίγει το Κυριακό για να προσκυνήσουμε. Το προσκυνητάρι του Αγίου Προστάτη , ασημωμένο δέχεται τις ικεσίες μας. Το πρόσωπο του Ιαματικού Αγίου , έχει μια απερίγραπτη ζωντάνια, μια πρωτόγνωρη θέρμη! Μας χαμογελά και μας ευλογεί! Τα θαύματα που οι Πατέρες έχουν να εξιστορήσουν είναι αμέτρητα!
Τα προσμαρτυρούν τα τόσα τάματα που κρέμονται από το στήθος του!

Μα και ο Άγιος Χαραλάμπης που φρουρεί και που εδώ τιμάται όλως ιδιαιτέρως και ο Άγιος Γεράσιμος ο νεομάρτυρας Μοναχός, που τελειώθηκε υποφέροντας για την πίστη μας, δεσπόζουν στο γλυκοφωτισμένο Κυριακό.
Μπαίνουμε στο Ιερό . Εκεί , πίσω απ το Ιερό Βήμα, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας των Χαιρετισμών και τα λείψανα πολλών Αγίων .
Προσκυνάμε τον Άγιο Αρέθα που μαρτύρησε υπέργηρος .Τον συμβούλεψαν να λυπηθεί τους χρόνους του και να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ο Αρέθας έδωσε γενναία απάντηση: "Στη διάρκεια της ζωής μου , διέπραξα πολλά αμαρτήματα.
Ο Ιησούς Χριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Του και με την πίστη μου προς Αυτόν. Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του ανεσπέρου φωτός και της αιωνίου ζωής. Τώρα μου προσφέρει ακόμα μια τιμή.
Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι ή ισχύς και η ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γης" Έτσι μαρτύρησε ο γενναίος αθλητής του Θεού Αρέθας.
Μαζί και οι συν αυτώ μάρτυρες στις αρχές του 6ου αιώνα. Χίλια πεντακόσια χρόνια μετά , μια ευωδία που κρατά από τότε απλώθηκε εκείνο το μεσημέρι στο Ιερό του Κυριακού.
-Από πού έρχεται πάτερ ; ρωτήσαμε .
-Είναι από τα λείψανα του Αγίου Νηπίου που μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Αρέθα! Ήταν στο μαρτύριο μαζί με την μάνα του. Της το πήραν απ την αγκαλιά και το πέταξαν στη φωτιά. Μόλις το αντίκρισε, έπεσε και εκείνη μέσα! Ναι! Ευωδιάζει συνεχώς το Άγιο Νήπιο!

Τι σημασία έχει η ηλικία μπροστά στου Θεού το μέτρημα; Ακόμα κι αν ζήσει κανείς τα 969 έτη του Μαθουσάλα ή τις ελάχιστες μέρες του νηπίου του Αρέθα είναι το ίδιο μπροστά στα μάτια του Θεού . Είναι μια απειροελάχιστη σταγόνα μέσα στον ωκεανό της ατελευτήτου ζωής .
Αμάραντο , καλλίνικο στεφάνι αφθαρσίας κοσμεί όλους τους μάρτυρες του Θεοσύλεκτου στρατού. Τους μικρούς και τους μεγάλους …
-Ελάτε τώρα να προσκυνήσετε και στο οστεοφυλάκιο της σκήτης! Μπαίνουμε μέσα. Ειρήνη, γαλήνη, τάξη και σιωπή καρτερούσα την κοινή Ανάσταση , την αιώνια ένωση σωμάτων και ψυχών.
Εκατοντάδες κάρες σκητιωτών μοναχών αγωνιστών , τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη. Λαμπερές και καθάριες , στραμμένες προς την Ανατολή , με τον μεγάλο ξύλινο σταυρό να τις ευλογεί.

Απέναντί τους στοιβαγμένα με θαυμαστή επιμέλεια τα οστά των πατέρων. Στο διπλανό δωμάτιο η τελευταία κλίνη πριν το χώμα . Νεκροκράβατο το λένε , μα δεν ταιριάζει τίποτα το νεκρό εδώ μέσα .
Εδώ φωλιάζει η αληθινή ζωή! Νικήθηκε ο θάνατος! Το τελευταίο στασίδι λοιπόν είναι αυτό !
Πριν η Αθωνική γη αγκαλιάσει τα αφιερωμένα σαρκία . Κοινό για όλους ανεξαιρέτως! Όλοι τους ακούμπησαν για λίγο πάνω του ! Δεν φτιάχτηκε κανένα ιδιαίτερο για κάποιον ! Και αγιάστηκε απ όλους ! Με τελευταίο τον Γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη!
Σε ένα ψηλό ράφι βλέπουμε ένα λευκό πάνινο σακί γεμάτο…
-Τι είναι αυτό πάτερ; ρωτάμε .
–Αυτά είναι τα οστά κάποιου που πριν αρκετά χρόνια έγινε Μοναχός στη σκήτη μας!
Δεν άντεξε όμως και γύρισε στον κόσμο . Παντρεύτηκε , έκανε παιδιά και λίγο πριν κοιμηθεί μετανοημένος , εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία : Να επιστρέψει κάποτε για πάντα στο Όρος.
Έτσι μόλις του κάνανε την ανακομιδή , τα παιδιά του στείλανε τα οστά του και την κάρα του εδώ! Είναι μέσα στο σακί! Μακάρι να κάνει έλεος ο Κύριος ! Γιατί επέστρεψε ο άνθρωπος και ήλθε εις εαυτόν πριν το τέλος!
Και ξέρετε το μοναχικό σχήμα ποτέ δεν βγαίνει από πάνω σου μετά την κουρά ! Θα είσαι αιώνια μοναχός και θα κριθείς ως μοναχός!
Προσευχόμαστε γι αυτόν!
Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε!

Μετρώ αιώνες κι ιάματα , στου Κυριακού το ημίφως
Την ικεσία μου ακουμπώ στο ασημωμένο στήθος!
Στο κοιμητήρι η σκιά κυπαρισσιού απλώνει
Και του ασώτου το σακί μετάνοια φανερώνει!

Νώντας Σκοπετέας Απόσπασμα από Ημερολόγιο Άθωνος

Εσύ γνωρίζεις Κύριε ποιος είμαι…

...Την πόρτα του κελιού άνοιξε ένας χαμογελαστός Ρασοφόρος , γύρω στα 55, ο πατήρ Βασίλειος!

Φτωχό το κελάκι του Τιμίου Προδρόμου , με πολλές εικόνες και φωτογραφίες Γερόντων στους τοίχους του !

Βλέπουμε μια μεγάλη κορνίζα στο κέντρο του εισαγωγικού μεγάλου δωματίου . Το καταλαβαίνει ο πάτερ και μας κατατοπίζει!

-Ήμασταν 3 πριν , με την χάρη των 3 Ιεραρχών …Τώρα έμεινα μόνος μου ! Υπήρχε εδώ που λέτε και Χρυσόστομος και Γρηγόριος ! Αλλά έφυγαν για πάνω ! Ο Κύριος να τους αναπαύσει στους πατρικούς του κόλπους! Να έχουμε την ευχή τους ! Και την ταπεινότητά τους να μιμηθούμε ! Αχ αυτή η αρετή που υψώνει ! Αχ και εκείνο το εγώ που σε κατακρημνίζει !

Ήταν κάποτε παιδιά ένας Γέροντας που έζησε όλην του τη ζωή με τρόπο Θεάρεστο !Αγώνες πολλούς , μετάνοιες , δάκρυα , την ευχή συνέχεια ! Μιλούσε στον Θεό και ακουγόταν !

Ήρθε λοιπόν κάποτε η ευλογημένη ώρα να αναχωρήσει για την Άνω Πατρίδα μας !

Τον παρέλαβε λοιπόν ο Άγγελός του και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι !

Έφτασε κάποτε λοιπόν έξω από την πόρτα του Δεσπότη Χριστού !

Είναι παραβολικός και ανθρωπομορφικός ο τρόπος που σας στο διηγούμαι παιδιά , μα έχει σημασία σπουδαία αυτή η ιστορία ! Χτύπησε ο Γέροντάς μας λοιπόν την πόρτα !

Ακούστηκε από μέσα η γλυκύτατη φωνή του Χριστού μας ! -Ποιός είναι;

-Εγώ Κύριε ! απάντησε ο Γέροντας !

Ούτε αποκρίθηκε ο Χριστός μας , ούτε και η πόρτα άνοιξε διόλου!

Στενοχωρήθηκε πολύ ο πάτερ !

Να μην με αναγνωρίσει ο Κύριος ! Εμένα που τόσα χρόνια ήμουν δούλος αγαθός και πιστός Του ! Τι να συνέβη άραγε ! Μήπως αμάρτησα σε κάτι και δεν το εξομολογήθηκα; Όχι , είμαι βέβαιος παρεκτός τα εν αγνοία και όσα δεν μπορούσα να θυμηθώ, ότι όλα τα έχω εξαγορεύσει στον πνευματικό μου ! Η πόρτα εντωμεταξύ ακόμα Θεόκλειστη …κυριολεκτικά και μεταφορικά!

Ξαναχτυπά ο Γέροντας! Ακούστηκε από μέσα ξανά η ίδια γλυκύτατη φωνή του Χριστού μας!

- Ποιός είναι;

-Εγώ είμαι Κύριε ! απάντησε ο Γέροντας αυτήν την φορά με πιο χαμηλή φωνή και με πιο ταπεινωμένο τρόπο …με ψαλιδισμένα τα φτερά …

Ξανά απόκριση δεν έλαβε ! Ούτε η πόρτα σάλεψε ! Σαν να απελπίστηκε τότε η ψυχή του …Έκλαιγε , έκλαιγε και δεν σταματούσε ! Έβαζε τώρα όμως όχι το μυαλό μα την καρδιά του , την δοσμένη στον Χριστό, να σκεφτεί , σε τι μπορεί να έφταιξε, ώστε ο πάντοτε Δίκαιος Κύριος να τον αποδοκιμάζει με τέτοιο απρόσμενο τρόπο !Και ξαφνικά ξαναπλησίασε την πόρτα ! Χτύπησε πάλι και πήρε την συνήθη απάντηση !

-Ποιός είναι;

Με όσο κουράγιο και φωνή του είχε απομείνει είπε :

-Εσύ γνωρίζεις Κύριε ποιος είμαι …

Και η Ουράνια πόρτα ορθάνοιξε αμέσως μπρός του!

Ταπείνωση παιδιά μου , έως εσχάτων όμως ! Μην νιώσουμε έστω και ελάχιστα ότι κάτι κάναμε ! Αχρείοι δούλοι είμαστε ! Εσύ μόνο ξέρεις Κύριε ποιος και τι είμαι ! Ταπείνωση ! Αυτή μόνο θα νικήσει του Πανούργου τις μεθοδίες και θ ανοίξει την Ουράνια πύλη !

Αν δεν χτυπάγαμε και εμείς την πόρτα σου Γέροντα δεν θα ακούγαμε αυτήν την τόσο συνταρακτική ιστορία ! Ο παραβολικός τρόπος που δίδαξε ο Κύριος στα αιώνια ρήματά του πάντα μιλά στο μέσα μας . Εισχωρεί όπως το δάκρυ πάνω στο πέτρινο εγώ μας και πως το σμιλεύει κάθε φορά που ένας Αγιορείτης θα αφήσει δίχως καθυστέρηση την ποθητή του ησυχία, να στάξει στα άνυδρά μας έναν λόγο αγαθό ! ....

Nώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο: Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί/

Εκδ Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Απόσπασμα από Ημερολόγιο Άθωνος 2018 με τίτλο :

Όσο ανασαίνω θα διψώ!

13 Ιουλίου . Μνήμη Φώτη Κόντογλου

Τη ΙΓ ΄του αυτού μηνός μνήμη Φωτίου Κόντογλου.

Ο κυρ-Φώτης πλήρωνε ακριβό ένα άστρο του ουρανού , ένα καληνύχτισμα γρύλου , ένα θρόισμα στ΄ακροθάλασσο...

Φώναζε το όχι με τη σιωπή του και τα δάκρυα του,  τα βουτηγμένα στο μελάνι και στις ψυχομπογιές  της μνήμης ...

Λέρωνε με λάσπη και σκόνη τα γυμνά του πόδια σαν σεργιανούσε στης απλής ζωής τον Παράδεισο , με χρώμα αναδεμένο με το  αίμα των μαρτύρων ένιβε τα ευλογημένα χέρια του.

Λευκοντυμένη η ψυχούλα του , απείραχτη από του κόσμου το φτιασιδωμένα σκεπάσματα .

Λεβέντης , Γίγαντας ταπεινός, σαν τους ήρωες των αξύπνητων ονείρων του .

Αν ζούσε σήμερα θα κοίταζε στα μάτια τον καθένα μας , αναζητώντας στο βάθος τους , την λυτρωτική μας καρδιά , την συντετριμμένη ....

Αυτή που συνεχίζει να καθεύδει , σκεπασμένη στο κρύο καλοκαίρι ...

Νώντας Σκοπετέας

Ένας Όσιος στην γειτονιά μας ...

Μια απόφαση ζωής ! Τριάντα χρόνια πριν ! Να φύγουν από το κλεινόν άστυ  , την μεγαλούπολη της Αθήνας που ήδη έχανε το ανθρώπινο πρόσωπό της και τα χρώματά της με το γκρίζο να κυριαρχεί , για να αναζητήσουν αέρα καθαρό , οξυγόνο για τους πνεύμονες , μα κυρίως για την ψυχή τους . Δεν φαντάζονταν όμως πως εκεί , ανάμεσα στα πεύκα , εκεί που φώλιαζαν οι μυρωδιές και οι ήχοι του Θεού , θα συναντούσαν τον άνθρωπο που θα σημάδευε την ζωή τους για πάντα . Έχετε ποτέ σας φυτέψει δέντρο αδελφοί μου ; 

Σκάψιμο σε βάθος και ένα ανίσχυρο μικρό κλωνάρι, χώνεται στην μάνα του τη γη . Και ένας πάσσαλος δένεται μαζί του να το στηρίζει . Πόσο το χρειάζεται αυτό το στήριγμα . Στον αγέρα που θα ρθει να δοκιμάσει το ρίζωμά του . Κι έβγαλε τους πρώτους του ανθούς . Νερό άφθονο και υπομονή πλέρια , στοργικά το μεγαλώνουν. Να φτάσει κάποτε να ανταποδώσει και εκείνο όλες τις φροντίδες που στα ξεβλάσταρά του δέχτηκε. Και έρχεται επιτέλους η στιγμή και αρχίζει να αντιδωρίζει σκιές ανακουφιστικές στο καύμα του θέρους , γλυκάδες και δροσισμούς από  τα θρεπτικά του  καρπίσματα , ξύλα από τα περισσά κλαδιά του να πυρωθούν οι νύχτες του χειμώνα οι αβάσταγες. Θυμάσαι τότε  το αντιστήριγμα που σφιχταγκαλιάστηκε  κάποτε με εκείνο το κάτισχνο  κορμάκι του .Αν δεν ήταν τότε εκείνο, στα σίγουρα δεν θα στέριωναν οι σήμερα γερές και ακλόνητες του ρίζες . Μια ενορία τούτο το δέντρο. Μια Εκκλησούλα κατάλευκη  κρυμμένη κι ένας πατερούλης γεωργός και στυλοβάτης της . Εκεί στον Διόνυσο με τις θεραπευτικές ανάσες τις βαθιές του οξυγόνου. Εκεί , ο Θεόκλητος παπα-Μάρκος, φύτεψε ευσκιόφυλλα δέντρα και αγλαόκαρπα ! Τα πότισε με  νάματα αταλάντευτης Ορθόδοξης πίστης. Τα μπόλιασε με σπάνιες αρετές και Θεοδίδακτες, κάποτε ο Μέγας Γεωργός να συγκομίσει ψυχές ετοιμασμένες για ποθεινή πατρίδα . Θέριεψε εκείνη η άφαντη  απ του ματαίου κόσμου τα βλέμματα ενορία κι ακούστηκε μέσα απ την Ορθοπιστία και την  Ορθοπραξία  της , την ταπείνωση και τα ομοθυμαδόν της στα πέρατα της Ορθοδοξίας. 

Κι ο παπά Μάρκος συνεχίζει και τώρα από εκεί στον δρόμο για το πάντοτε καντηλοφώτιστο μνημούρι του να της  παραστέκει . Και από την θριαμβεύουσα Εκκλησία  δεν σταματά ο όσιος Γέροντας να μεσιτεύει  για την λατρεμένη του ενορία , του Αη Γιώργη τους ανθούς , για την γειτονιά που ολοένα και τώρα σεργιανάει…Σαν να τον βλέπουμε  να πλησιάζει ξανά . Με το ραβδάκι του , κυρτωμένος και ταπεινός ! Με εκείνο το αμάραντο χαμόγελο του ! Παπά Μάρκο ευλογείτε ! Την ευχή σας ! Κάτι μας λέει! Τον ακούτε;

Ζει Κύριος ο Θεός ημών !

Ένα εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο η ζωή του . Όσο κι αν προσπάθησε το λάθε βιώσας να ακολουθήσει , δεν επέτρεψε ο Κύριος να τηρηθεί στην διάσταση που το φανερώνει ο βίος των αμετρήτων  αφανών Αγίων της πίστης μας . Όσο περισσότερο κρυβόταν,  τόσο περισσότερο τον ανακάλυπταν . Όσο πιο πολύ σκέπαζε επιμελώς τις Θεοδώρητές του αρετές, την ταπείνωση , την πραότητα , όλους τους καρπούς του Παναγίου Πνεύματος , τόσο η μορφή του έλαμπε και έθελγε ψυχές που έβρισκαν σε εκείνον καταφυγή,     δροσισμό , ανάπαυση και  παραμυθία.

Κάποιον που άγρυπνα νοιαζόταν εμπράκτως για εκείνους. Και έγινε εκείνη η γειτονιά ουράνια ! Κι έγινε εκείνος ο ναϊσκος του Αη Γιωργιού ένας ασύνορος ουρανός να σκεπάζει χιλιάδες ψυχές . Τα παιδιά του τον φωνάζουν πάντοτε, και τώρα περισσότερο , Πατερούλη , Παππούλη !Το μνήμα του τόπος προσευχής ! Η θύμηση αυτού,  που έλαμψε μέσα στο Φως του Χριστού που τόσο αγάπησε και σε όλα μιμήθηκε , ανάγκη και ανασασμός ελπίδας ! Μέσα σε αυτό το παράξενο καλοκαίρι θα πάμε σε εκείνες τις τόσο ωραίες και αξέχαστες για πολλούς εποχές . Να «κλέψουμε» από τις μνήμες τις ξεδιψαστικές , τις αναμνήσεις δρόσους , τις ενοριακές ενώσεις  τις τόσο σπάνιες στις δικές μας φοβισμένες και αποστειρωμένες μέρες . Κι έπειτα θα επιστρέψουμε στα μέρη του κάνοντας στάση στον Όλβιο τάφο του . Δέκα χρόνια κύλησαν ήδη από εκείνον τον Απρίλη ! Χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο της Αποκαλύψεως τα ρήματα : «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι .Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (Αποκ. 14,13).

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 4 συνεχειών όπου επί το πλείστον διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το ομότιτλο βιβλίο της 

κ. Ελένης Παναγιωτοπούλου Κουρτίδου των εκδόσεων Ορθόδοξος Τύπος.

Υγ: Ο Άγιος Πορφύριος είχε πει πως πατέρας Μάρκος βγαίνει ένας κάθε 400 χρόνια!  Και αυτό είναι καταγεγραμμένο ! Εμείς βεβαίως –ιδίως στις μέρες μας- θέλουμε πλέον ονόματα και διευθύνσεις για κάθε τι που ακούγεται. Και όταν μάθουμε που και πως γράφτηκε , τότε αρχίζουμε να αμφισβητούμε την αξιοπιστία του συγγραφέα , την μεταφορά , την αναπαραγωγή. Κλονίστηκε συθέμελα η πίστη μας σε τούτους τους  καιρούς . Μόνο στο εγώ μας το παντοδύναμο φαίνεται να μην έχουμε κάνει άρση της εμπιστοσύνης μας και της καλής μας πίστης .Και εκείνο…το άνυδρο εγώ,   συνεχώς θέλει να παρίσταται αυτόπτης μάρτυς. Και η πίστη μας πλέον τελεί υπό μια αδιάκοπη και αδυσώπητη αίρεση του αυτοπροσώπου.

Βέβαια σε απειροελάχιστα εκ των απειραρίθμων ιστορικών γεγονότων που έχουν καταγραφεί ήμασταν αυτόπτες και αυτήκοοι …Όλα αυτά απλά τα πιστεύουμε . Πιστεύουμε για παράδειγμα στην τέλεση μιας περιάκουστης μάχης 4 αιώνες προ Χριστού . Δεν ήμασταν εκεί προφανώς …Τους Αγίους των ημερών μας με τα σπάνια ουράνια χαρίσματα που μιλούν και ενίοτε προφητεύουν φτάσαμε πλέον στο σημείο να αμφισβητούμε ! Ακόμα και τα χειρόγραφά τους …Αυτή είναι η πανθρησκεία του εγώ μας !

Στο σπηλιαράκι του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ.

….Ο προηγούμενος Ανδρέας, που είδε υποστατικά και συνομίλησε με την Παναγία , πρώτος ξεκινά την συστάδα των ευωδιαστών ανθών σε τούτο το παραδεισένιο κηπάκι , των κεκοιμημένων θριαμβευτών της Παύλου. Ανήμερα της μεγάλης Πανηγύρεως της Υπαπαντής , οπότε και εορτάζει το Καθολικό τους , κοιμήθηκε οσιακά ! Αφ εσπέρας το 1987 έφαγε , σταύρωσε τα χέρια του και καθιστός όπως ήταν κοιμήθηκε ! Θεωρούσε τόσο σημαντική για την ζήση του αυτήν την ημέρα του τεσσαρακονθήμερου Χριστού μας ! Γι αυτό πριν αρκετά χρόνια όταν ένας εργάτης είχε ασθενήσει βαριά του πρότεινε να καρεί Μοναχός και αφού εκείνος δέχθηκε και έβαλε το ράσο , κοιμήθηκε ανήμερα της Υπαπαντής ! Έλεγε τότε ο πατήρ –Ανδρέας ότι ήταν πολύ ενάρετος ο άνθρωπος αυτός για να φύγει σε μια τόσο σπουδαία μέρα ! 

Όταν της Υπαπαντής το 1987 τηλεφώνησαν στον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ στην Αγγλία , για να του αναγγείλουν την εκδημία του καλού του φίλου , εκείνος τους απάντησε αφήνοντάς τους όλους άναυδους ! –

Το γνωρίζω! Αφού είχα έρθει στην κηδεία του πατρός Ανδρέα!

…Πήραμε ξανά τον δρόμο για την Νέα Σκήτη . Σε τούτα τα μέρη αγίασαν Δεσποτάδες που ήρθαν να τελειωθούν και να τελειώσουν τον πρόσκαιρο βίο τους σε αυτήν την απόκρημνη και θαλασσόβρεχτη παλαίστρα . Μα και νεανίσκοι , μετέπειτα αγιασμένοι Γεροντάδες που έφτασαν από μακριά οδοιπορώντας επί αμέτρητες μέρες, βάζοντας πρώτα μετάνοια στο Κυριακό και στην εκλελεγμένη Άχραντη τριετίζουσα Παναγία και έπειτα φωλιάζοντας στα ασκηταριά των χαρισματούχων , κοντά στους πολύπειρους έμψυχους στήλους των αρετών . Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής , πατήρ Ιωακείμ Σπετσιέρης και άλλοι που έζησαν στους πρόσφατους καιρούς και που πολλοί , που τούτην την ώρα διαβάζουν , έχουν αξιωθεί να λάβουν ευλογία από μια συνάντηση και έναν αγαθό λόγο τους . Παπά-Ευστάθιος ο Κύπριος , Μοναχός Αβράμιος Νεοσκητιώτης και οι περίφημοι Αβραμαίοι , Ιερομόναχος Βαρλαάμ Νεοσκητιώτης , Μοναχός Μακάριος, Ιερομόναχος Σπυρίδων ο Ξένος ο Αγρινιώτης και τόσοι άλλοι...

Σε σύγχρονα Γεροντικά που δόξα τω Θεώ ακόμα εκδίδονται , διαβάζουμε για τα χαρίσματά τους τα Θεόσδοτα και τον ανεπιτήδευτο τρόπο εκδήλωσής τους , που μαγνήτιζε τους πάντες γύρω τους . Στο μυαλό μου σημειωμένα τα ονόματά τους , πασχίζω να τα μεταφέρω στις καρδιάς τις σελίδες τις ακόμα τόσο κενές …Για ποια ιστορία να πρωτοπείς …Θυμάμαι τον πατέρα Θεοφύλακτο τον υποτακτικό μιας ολοφώτεινης μορφής του Σκητιώτικου Ασκητισμού, του παπά Ιωακείμ του Σπετσιέρη. Αλήθεια σε τούτα τα μέρη που περπατάμε τώρα σ ένα αλισαχνισμένο καλύβι , στην περιοχή που οι Πατέρες ονόμασαν Ζαρκάδι ανάμεσα σε Παύλου και Νέα Σκήτη , υπάρχει κοντά ένα σπηλιαράκι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα . Εκεί ο νέος τότε πατήρ Θεοφύλακτος ερχόταν και ξελειτουργούσε σαν ψάλτης τον Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ του Έσσεξ , τον μεγάλο αυτόν Άγιο που ησύχαζε τότε στο Όρος σε διάφορα ασκηταριά! Ξεκινούσαν νύχτα , ο πατήρ Θεοφύλακτος μπροστά με το φαναράκι και ξοπίσω του ο μύστης της Θεολογίας και μαθητής του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη να πάνε στην σπηλιά μόνοι τους καθημερινά  να λειτουργήσουν! 

Κάποιος σύγχρονος Ιεράρχης και διαπρύσιος της μετανοίας κήρυκας,  είπε ότι αυτός ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας δεν χρειαζόταν καμιά συμμαρτυρία θαυμάτων και σημείων σαν προϋποθέσεις για την αγιοκατάταξή του . Αρκούσαν μονάχα τα μεθεκτικά Τριαδικού Θεού γραφτά του και κάθε ελάχιστη λέξη τους που γεννά τον Χριστό στην καρδιά όσων τα μελετούν . 

Μπήκα σε εκείνη την σπηλιά νοερώς στον πρώτο του πανηγυρικό  Ιούλιο .

Τη ΙΑ του αυτού μηνός και έψαλα ένα απολυτίκιο βγαλμένο μέσα από την ρυπαρή ψυχή μου ! Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών!

Θεολογίας τον μύστην και του Έσσεξ τον Έφορον,

Σιλουανού βιογράφον ,του Αγίου του Άθωνος ,

Σωφρόνιον τιμήσωμεν πιστοί , ως άξιον ποιμένα του Χριστού .

Ταις διδαχαίς του δαδουχεί τους αδυνάμους  , ως ταπεινός Θεοφόρος .

Δόξα τω Δεδωκότι σοι  το φως , δόξα τω σε Μεγαλύναντι

δόξα τω Ομιλούντι δια σου πάσι τοις πέρασι .

 Νώντας Σκοπετέας 

Με αποσπάσματα  από Ημερολόγιο Όρους 2018 . Όσο ανασαίνω θα διψώ

Στο διπλανό δωμάτιο ο Χριστός !

...Ρώτησε  κάποιος έναν σύγχρονο Γέροντα : Γέροντα πώς να κάνω προσευχή ;

Και εκείνος απάντησε : Να νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί μου ! Και πως γίνεται αυτό; Να , πως ενώ εγώ είμαι εδώ, ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα ; Έτσι να νιώθεις, ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι ο Χριστός μας ! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα !

Πήγα και εγώ κάποτε στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε …

Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο της θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !»

Ο άνθρωπος σήμερα αυτοκαταδικάζεται ! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους !

Μην εμποδίζετε την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού ! Αυξήστε τα δοχεία της ! Να είστε ευλογημένοι παιδιά μου !Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού !

Τα τελευταία του λόγια σαν επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας !

Κάθε φορά μια πρωτότυπη κατακλείδα πρέπει να υπάρξει , ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο Άθωνα.

Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε; Γιατί προσεύχονται , γιατί αγρυπνούν , γιατί νηστεύουν , γιατί θυσιάζουν το εγώ τους ; Την απάντηση μας την έδωσε ένας πεφιλημένος Φιλαγιορείτης Γέροντας του έξω κόσμου !

Κάθε προσευχή , κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια , κάθε νήστεμα , κάθε ταπείνωμα του θέλω τους , ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη ! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή !

Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου !

Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής ! Μας φέρνει αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος !

Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ το καθάριο του νερό !

Έλεγε ο νηπτικός πατήρ Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς "ὕδωρ τό ἁλλόμενον" γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ το αλλόμενον !

Αδιόρατα, μα εγνωσμένα ! Ένα σφουγγάρι η ψυχή μας, καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων ( Αποκ.ζ,17), να βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του …

Γένοιτο!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από Επίλογο Ημερολογίου Άθωνος 2018

Ένα μαζί Του... έως εσχάτων !

Γολγοθάς και Πανάγιος Τάφος ! Το θυσιαστήριο της Αγίας Τράπεζας. Ο Κύριος εκεί προσφερόμενος ! Παρίσταται όχι ενεργώντας εξωτερικώς με την δύναμη και την χάρη του όπως στα λοιπά μυστήρια ! Έχουμε ουσιαστική παρουσία μέσω του Σώματος του αίματός Του . Δεν έχουμε μια απλή απεικόνιση , μια αναπαράσταση της θυσίας του Υιού του Θεού.Έχουμε μπροστά μας αυτήν την ίδια την θυσία και την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Εκείνον που είπε το : Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν . Τι ιερότητα αποκτούν όλα τα σκεύη που χρησιμοποιούνται στο υπέρτατο τούτο μυστήριο της πίστης μας ! Το άγιο Ποτήριο, το ιερό δισκάριο , η λόγχη , ο αστερίσκος , ο σπόγκος , ο αέρας , το αντιμήνσιο , το μάκτρο , η ιερή λαβίδα …Αλήθεια εκεί που η Αγία Λαβίδα αντικατασταθεί , πως θα κοινωνούν τα νήπια ; Έχουμε σκεφτεί πως η χρήση της καθιερώθηκε σοφώς και επεκράτησε παλαιοτέρων μεθόδων όταν ξεκίνησε να τελείται η βάπτιση των ανθρώπων στην νηπιακή τους ηλικία , οπότε και μετά την βάπτισή τους πλέον μετελάμβαναν ; Και πόσο σημαντικό για την θωράκιση τους στον αόρατο πόλεμο που κορυφώνεται στην πειραστική νεότητα είναι το να κοινωνούν όσο πιο συχνά γίνεται τα νήπια και τα παιδιά ; Σε αυτήν την σειρά εκπομπών προσεγγίζουμε το μυστήριο των μυστηρίων μέσα από το βίωμα , την εμπειρία , την ψηλάφηση , την ζωντανή αίσθηση ! Αυτή η ακατάληπτα ασύγκριτη σπουδαιότητα .Το ζωοποιό , το φριχτό , το Θεοδώρητο . Ο Άρτος της αιωνιζούσης Ζωής ! Ο Μυστικός Θείος δείπνος ! Η ευσπλαχνία του Θεού ! Η ζωντανή μας πίστη ! Το αταλάντευτο , το αδιαπραγμάτευτο , το ιερό και το όσιο ! Ο Ζωντανός Θεός ! Και εμείς ΈΝΑ μαζί Του έως εσχάτων !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : "Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής".

Λύκε , λύκε ...

Ναι , είναι οξυγόνο η Θεία Μεταλαβιά ! Χωρίς οξυγόνο επέρχεται ασφυξία και νέκρωση . Ιδού οι νεκροζώντανοι που περιέγραψε ο Χριστός μας στο Ευαγγέλιό Του . Όταν το οξυγόνο του Ζωντανού Θεού αφαιρείται απ την ψυχή μας , τότε όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σε μια από τις ευχές της Θείας Μεταλήψεως , θα γίνουμε βορρά στα δόντια του νοητού λύκου , δηλαδή του διαβόλου, όταν απέχουμε πολύ καιρό από την Θεία Κοινωνία …καὶ ἵνα μή, ἐπὶ πολὺ ἀφιστάμενος τῆς κοινωνίας σου, θηριάλωτος ὑπὸ τοῦ νοητοῦ λύκου γένωμαι. Έλεγε ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων αυτός ο μεγάλος και ανυποχώρητος Πατέρας της Ορθοδοξίας ότι η Θείας Κοινωνία δωρήθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο για καθημερινή συμμετοχή και κατήντησε ενιαύσιος… Δόθηκε για κάθε μέρα ! Τον Άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον ! Να ο Άρτος της αιωνίου Ζωής που φτάσαμε στο σημείο να λαμβάνουμε για το καλό δυο , τρείς φορές τον χρόνο …Υπό αυτήν την συχνότητα διόλου δεν ενοχλεί κάποιους αυτό το… δια νόμου αφιστάμενοι . Μα από την άλλη πως είναι δυνατόν να κηρύττεται και να διδάσκεται ότι προορισμός του ανθρώπου είναι ο αγιασμός χωρίς την αδιάλειπτη μετοχή στο μυστήριο που αγιάζει και Θεοποιεί; Και φυσικά δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα κορυφαίους στις χορείες των Αγίων που μετέλαβαν μια φορά στην ζωή τους .Επειδή χρησιμοποιήθηκε πλειστάκις το παράδειγμα της άπαξ Θείας Μεταλήψεως της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας , ας αναρωτηθούμε όλοι, εμείς αφενός αν έχουμε βιώσει έργω έστω και ένα δευτερόλεπτο απ τα 47 αδιάλειπτα χρόνια μετανοίας της Αγίας Μαρίας και αφετέρου όπως επισημαίνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης , αν η Αγία είχε ανεμπόδιστη πρόσβαση σε Άρτο Ζωής αιωνιζούσης φυσικά και δεν θα στερείτο ούτε μια μέρα των αχράντων μυστηρίων. Μια διαρκής προτροπή με την χάρη του Αγίου Θεού τούτη η εκπομπή, να σπεύδουμε στο πετραχήλι του πνευματικού και με την ευχή του να μεταλαμβάνουμε όσο πιο συχνά , θαρρούντες τω ελέει Του Φιλανθρώπου Χριστού μας .

 Μόνο που σε τούτους τους καιρούς αποκτά μια αλλιώτικη διάσταση αυτή η σειρά των εκπομπών . Καθημερινά πληροφορούμαστε ότι προστίθενται ολοένα και άλλες χώρες στην «παγκόσμια γειτονιά» μας που νομοθετούν την καθολική απαγόρευση του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας . Γερμανία , Λουξεμβούργο …Μικρό κράτος θα πουν κάποιοι , ελάχιστοι εκεί οι Ορθόδοξοι …Κατ αρχάς έστω και ένας να στερείται το οξυγόνο αυτό της ψυχής , εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να κλαίμε και να πονάμε όπως όταν διαβάζουμε τον βίο ενός και μόνο μάρτυρος , στο ευλογημένο συναξάρι . Για εκείνους όμως που κάπως γνωρίζουν τα της Ε.Ε , το Λουξεμβούργο δεν είναι διόλου αμελητέα μονάδα μέσα στο Ευρωπαϊκό Ενωσιακό γίγνεσθαι …Το αντίθετο μάλιστα ! Είναι ακρογωνιαίος λίθος …Οπότε Γερμανία , Λουξεμβούργο…βγάλτε συμπέρασμα για που οδηγείται το πράγμα …Ένας δεσμευτικός κανονισμός αρκεί …Μη γένοιτο !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : "Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής".

Το αιωνίως ασυγχώρητο...

Αναρωτιόμαστε πολλές φορές τι είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και τι εννοεί ο Χριστός μας, όταν λέει ότι είναι η μόνη αμαρτία που δεν συγχωρείται . Η ψυχή του κεκοιμημένου κατ αρχάς δεν μπορεί να μετανοήσει και να συγχωρεθεί, αφού εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια . Την ψυχή του κεκοιμημένου όμως που εν ζωή βλασφήμησε το Πανάγιο Πνεύμα και δεν το εξομολογήθηκε ειλικρινώς, δεν μπορούν να την βοηθήσουν οι πράξεις της στρατευομένης Εκκλησίας. Όταν δηλαδή κάποιος αμφισβητήσει τον Τριαδικό Θεό και τις ενέργειές Του , όταν κάποιος λοιδορήσει απαξιώσει και βλασφημήσει τον Θεό Πνεύμα , τότε αν φύγει ανεξομολόγητος για αυτό του το έγκλημα, τα μνημόσυνα τα σαρανταλείτουργα οι ελεημοσύνες και οι προσευχές των περιλειπομένων δεν θα μπορέσουν να του προσφέρουν καμιά όνηση , περισσότερο Φως και αλλαγή της θέσης της ψυχής του, όπως μπορεί να συμβεί με μια ψυχή που δεν εξομολογήθηκε μια σοβαρή αμαρτία εν ζωή . Είναι βεβαίως πολύ λεπτά και δυσδιάκριτα τα όρια και πολλές φορές απλησίαστα, αλλά πολλοί αναρωτιούνται ιδίως στις μέρες μας . Δεν είναι να βλάψω λεκτικά την φήμη του Αγίου Πνεύματος. Ένοχοι αιωνίου κατακρίσεως και τιμωρίας ( Μαρκ. γ/28,29)όσοι συκοφαντούν το Άγιο Πνεύμα. Η συκοφαντία έχει αμέτρητες εκφάνσεις . Από το να πεις ότι ένα θαύμα του Θεού έγινε με την συνδρομή του διαβόλου, όπως οι πωρωμένοι και εθελουσίως τυφλωμένοι , οι εμπαθείς Φαρισαίοι έκαναν με τον Χριστό μας, ή να πεις στις μέρες μας (πόσο πύκνωσε αυτός ο τραγικός λόγος)ότι το Πανάγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ενεργήσει και να καταστήσει απρόσβλητη από οποιονδήποτε μολυσμό την Θεία Κοινωνία. 

Ας μην ασχολούμαστε με όσους βλασφημούν. Είναι αδιαπραγμάτευτο , είναι δόγμα αμετασάλευτο της πίστης μας . Ας κοιτάξουμε μόνο όσους βιωματικά και διαπρυσίως κηρύττουν αυτό το αμόλυντο , το πανάγιο και θεραπευτικό για τα σώματα και τις ψυχές μας μυστήριο των μυστηρίων ! Η εμπειρία , η γεύση , η ψηλάφηση , η μύηση ! Όσοι χωρίς αυτά προσπαθούν να πλησιάσουν , θα κατακαούν από το δαιμόνιο της λογικής . Μιλούσε πολύ συχνά για αυτό ο Άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία , ο με συγχωρείτε ! Το δαιμόνιο της λογικής που συντηρεί το ψυχρό και όταν παρεισδύει χλιαραίνει το θερμό… Και έτσι γίνεται η αγία Λαβίδα κουταλάκι , το Σώμα του Χριστού μας ψωμάκι , το αίμα κρασάκι μελάκι και κοκό…

Λένε κάποιοι …Δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος μετάδοσης γιατί δεν παραβιάζεται το δόγμα από τα φθαρτά υλικά . Ας το συζητήσουμε λοιπόν …Ένα παράδειγμα: (δεν συζητάμε επουδενί λόγω την χρήση ξεχωριστής για τον καθένα λαβίδας, γιατί είναι αυτονόητο το βλάσφημο τούτης της πρακτικής) Ας παραβλέψουμε για λίγο την Θεοδίδακτη και ασφαλεστέρα όλων των προϋπαρχόντων μετάδοση της Θείας Κοινωνίας δια της Αγίας Λαβίδας(για αποφυγή ατυχημάτων και απροσεξιών) και ας επιστρέψουμε στην μέθοδο μετάδοσης της πρώτης Εκκλησίας από την γνωστή Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Αλλά εδώ έχουμε κάτι ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ . Εξαιτίας ποιού κινήτρου θα επανέλθει αυτή η αρχαία συνήθεια ; Λόγω της διάθεσής μας σε ανύποπτο χρόνο να επαναφέρουμε μια συνήθεια των πρώτων Χριστιανών ή εξαιτίας ότι εμμέσως πλην σαφώς συναινούμε στου δαιμονίου της λογικής τους βλασφήμους λογισμούς ότι μπορεί να μεταδοθεί μόλυνση και ασθένεια δια της κοινής αγίας Λαβίδος και των παναχράντων μυστηρίων ; Για να ικανοποιήσουμε όλους εκείνους που άγευστοι και αμύητοι ζητούν αποδείξεις και εκλογίκευση της μυστηριακής μας πίστης η οποία είναι θεμελιωμένη στο ιεροκρύφιο , στο υπερφυές και στο υπέρλογο ! Ποιο το κίνητρο λοιπόν ; Ποια η αφορμή ; Άπαγε της βλασφημίας ! Θα γίνουμε συνεργοί λοιπόν σε αυτό το έγκλημα αδελφοί και πατέρες ; Γιατι η υποκειμενική υπόσταση αυτού του ανουσιουργήματος χτυπάει καμπανάκι …Αυτό του ασυγχωρήτου εις τους αιώνες των αιώνων …

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής

Για να περάσεις απέναντι…

Είναι αυτό το απέναντι που πάντοτε θα υπάρχει όσο βρισκόμαστε σε τούτο το πρόσκαιρο . Το να περάσεις στην άλλη πλευρά ! Όλη η προσοχή εκεί ! Τεταμένες οι αισθήσεις! Δεν εφησυχάζεις γιατί αυτό μπορεί να σου κοστίσει ! Και διασχίζεις τον δρόμο όσο πιο γρήγορα και προσεκτικά, να φτάσεις απέναντι , στον επιθυμητό τόπο ! Βέβαια αυτό δεν γινόταν πάντα! Υπήρχαν και στιγμές που ακόμα θυμάσαι , η αλήθεια κάπως αμυδρά , που δεν έδινες καμιά σημασία και προσοχή ! Διέσχιζες μερικές φορές αυτόν τον πολυσύχναστο δρόμο για να φτάσεις απέναντι, με κλειστά τα μάτια ! Ούτε που σε ένοιαζε ! Προσοχή μηδενική ! Μα συνεχώς τα κατάφερνες ! Με το μικρό σου παιδικό χεράκι να το κρατά με αγάπη και στοργή το χέρι της μάνας ή του πατέρα . Ανέμελος εσύ τότε , παιδί με εμπιστοσύνη στην φροντίδα και την επιμέλεια του γονιού. Τώρα έγινες και εσύ μάνα , πατέρας , και κρατάς από το χέρι το δικό σου παιδί . Θα κάνεις ο,τι χρειαστεί να μην διακινδυνεύσει στο ελάχιστο ! Και νιώθει εκείνο ασφάλεια και σιγουριά ! Σου παραδίνεται ολοκληρωτικά γιατί γνωρίζει βαθιά ότι είσαι εκεί για εκείνο ! Με όλο σου το είναι και την έγνοια! Ω εκείνη η αίσθηση της ασφάλειας , η γλυκύτατη θαλπωρή της αγκαλιάς , η αγαπητική μέριμνα! Θέλεις να την ξανανιώσεις και εσύ όπως τότε ! Να γυρίσεις τον χρόνο πίσω ! Να ξαναγίνεις παιδί ανέμελο και παραδομένο στην πατρική σιγουριά ! Κι όμως, μπορείς να ξαναγίνεις εκείνο το αφημένο στα χέρια του Πατέρα παιδί, που πασχίζει να το περάσει απέναντι ! Το δικό σου παιδί είναι αλήθεια πως τώρα που μεγάλωσε , κάθε φορά που πας να του κρατήσεις το χέρι για να διασχίσετε μαζί τον δρόμο , το τραβά! –Μεγάλωσα πια ! Μπορώ και μόνος μου ! Άφησέ με ! Δεν είμαι μωρό ! Και εσύ του αφήνεις το χέρι ! Και τότε περισσότερο εντείνεις την προσοχή σου ! Κι αν δεις κάτι επικίνδυνο ξανααρπάζεις ξαφνικά το χέρι του! Και εκείνο θυμώνει για λίγο…μα γνωρίζει καλά πως ξανά σε χρειάστηκε ! Πως ξεθάρρεψε με βιασύνη θέτοντας την ζωή του σε κίνδυνο !

Είναι ο Θεός Πατέρας που καρτερά με ορθάνοιχτη την αγκαλιά και προτείνοντας πάντοτε το χέρι του να παραδοθείς στην μέριμνά Του !Κι είναι εκείνη η συγκλονιστική κραυγή της πίστης μας : Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα ! Όποιος βιώνει αυτήν την ουράνια προτροπή, διασχίζει απόλυτα ασφαλής τον πρόσκαιρο τούτο δρόμο για να βρεθεί στο παμπόθητο απέναντι Φως ! Κρατώντας και σφίγγοντας το χέρι του Πατέρα χωρίς να το αφήνει ποτέ ! Και κάτι συνεχώς μονολογεί ! 2 λέξεις επαναλαμβάνει ! Σοι Κύριε ! Σοι Κύριε !

Είναι που ο Χριστός μας ζητά το ολόκληρο και όχι το ολίγον ! Θέλει την ζέουσα πίστη και όχι την ολιγοπιστία μας ! Θέλει να Τον αγαπάμε εξ όλης καρδίας ψυχής και διανοίας ! Εξ όλης ! Όχι μεριστικώς , όχι με ό,τι μας περισσεύει ! Χωρίς την παραμικρή έκπτωση ! Πληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην …Έτσι και σε αυτήν την επαναλαμβανόμενη προτροπή που βγαίνει από των Ιερέων μας τα χείλη ! Πάσαν την ζωήν ημών …χωρίς εκπτώσεις , περιορισμούς , συμβιβασμούς , οικονομίες …Σοι Κύριε απαντά ο λαός Σου ! Σε σένα Κύριε εμπιστευόμαστε ολοκληρωτικά την ζωή μας ! Αν δεν μπορούμε , αν δεν αντέχει η λογική μας τούτον τον διάλογο , καλύτερα να σιωπήσουμε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Σφίξε το χέρι του Χριστού

Ο Τζιμάκος η Μαλβίνα … και οι ξε χα( σ) μένες ψυχές…

Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; (Ρωμ. 11,34) 

Έλεγε ένας μεγαλόσχημος Μοναχός Αγιορείτης, στων βράχων τα ιερά… 

-Βρε παιδιά , βρε αδελφοί , ας αφήσουμε και κάποιον να περισσέψει , να έχει και ο Κύριος δουλειά να κάνει εν εκείνη τη ημέρα ! Όλους τους δικάσαμε , τους αθωώσαμε τους δικαιώσαμε ή τους καταδικάσαμε … 

Βέβαια ο ίδιος Μοναχός συνεχώς επαναλαμβάνει και κάτι ακόμα : Μείζων των αρετών η διάκριση ! Πολλές φορές η σιωπή είναι χρυσός αλλά όχι Χριστός ! Άλλο δηλαδή το να μην κρίνεις και να μην καταδικάζεις κανέναν, υποκαθιστώντας τον μόνο Δίκαιο Κριτή και άλλο το να μην μιλάς και να αφήνεις τα πάντα και τους πάντες ανεξέλεγκτα να χάνονται , να βυθίζονται και να κατακρημνίζονται . Μίλα λοιπόν με διάκριση και όχι για να αυτοδικαιωθείς, αλλά από αγάπη και υποχρέωση ιερή . Για να θέσεις νου . Γιατί πονάς όταν σκέφτεσαι ότι μπορεί έστω και ένας να βρεθεί έξω από τον Παράδεισο , να μην θωρεί το ανέσπερο Φως και αυτό το ίδιο Φως να τον τυραννά και να τον καίει αιωνίως ! 

Μα όταν έρθει η στιγμή που εκείνος ο άνθρωπος που αγαπητικά πλησίασες φύγει , τότε μην σταματήσεις να μιλάς στον Θεό για αυτόν και να Τον παρακαλείς όλο και στα πιο φωτεινά να ανεβάζει την ψυχή του. 

Και μια προσωπική εξομολόγηση . Θαύμαζα σαν παιδί και νέος, έναν πολύπλευρο καλλιτέχνη . Δημήτριος το όνομά του . Μου άρεσαν οι μουσικές και τα τραγούδια του και έβρισκα εξαιρετικά ευφυή αυτόν τον άνθρωπο . Απίθανα εύγλωττος , μοναδικά ευρηματικός , σπουδαίος κωμικός ηθοποιός και αφοπλιστικά φιλαλήθης στην πολιτική του θεώρηση . Όταν κάποτε επέστρεψα ( ελπίζω το έλεος του Κυρίου κάποτε να επιβεβαιώσει τούτην την επιστροφή) και εγώ από την μακρινή χώρα που είχα αποδημήσει , σκέφτηκα πως υπήρχαν κάποια τραγούδια αυτού του καλλιτέχνη και κάποιες παραστάσεις του, που έβλαπταν βάναυσα την φήμη του Χριστού μας . Και έτσι απότομα σταμάτησα να τον παρακολουθώ ! Αλλά ( και αυτό διόλου δεν με τιμά ) σταμάτησα να προσεύχομαι και για εκείνον. Προσπάθησα να μην τον κατακρίνω μεν , αλλά δεν επιστράτευσα το ευμήχανό μου , αυτό που όλοι μας οφείλουμε να δουλεύουμε , προκειμένου να τον συναντήσω κάπου , να του πω δυο λόγια για την αγάπη του Χριστού μας . Και έτσι μια μέρα πριν λίγα χρόνια έμαθα πως ο Τζιμάκος … ξαφνικά κοιμήθηκε σχεδόν στα 60 του ! Ένιωσα απαίσια τότε ! Σαν να έφυγε κάποιος δικός μου άνθρωπος ! Ανακουφίστηκα κάπως σας έμαθα πως ο Δημήτριος είχε εξομολογηθεί σε πολυσέβαστο Γέροντα! Αγωνιούσα όμως για την ψυχούλα του! Γράφαμε το όνομά του στο ψυχοχάρτι . Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; 

Λίγο καιρό πριν στο γνωστό κελί σύννεφο στις Καρυές του Άθωνα. 

-Γέροντα , τι συμβαίνει με όλους αυτούς που νομοθετούν όλα τα άθεσμα που βλέπουμε; Αν μετανοήσουν και εξομολογηθούν σε πνευματικό συγχωρούνται ; 

Και ο Γέροντας που όποιον συναντήσει σκύβει ανυπόκριτα και του φιλά το χέρι ( δείγμα της απέραντης και απροσωπόληπτης αγάπης που με την χάρη του Θεού γέμισε την ψυχούλα του) μας ξαφνιάζει όλους ! 

-Παιδιά μου , αν όλοι αυτοί που νομοθετούν τέτοια αισχρά και βδελυχτά στα μάτια του Θεού, όσοι χωρίς φόβο Κυρίου μεταλλάσουν την αλήθεια του Θεού εν τω ψεύδει δεν εξομολογηθούν δημόσια το σφάλμα τους …Να βγουν δηλαδή ( έχοντας προσπαθήσει έστω πριν να ακυρώσουν τον νόμο ) στον κόσμο , στους ανθρώπους , στους νέους κυρίως να φωνάξουν το ήμαρτον …όσες εξομολογήσεις και να κάνουν δεν συγχωρούνται ! Γιατί είναι αμέτρητες οι πληγές που έχουν ανοίξει και ολοένα ανοίγουν… 

Κανείς δεν γνωρίζει αδελφοί μου συναμαρτωλοί βεβαίως πως θα κρίνει ο Κύριος ! Αλλά ό,τι αφήνουμε πίσω μας μετά τον θάνατό μας σε …κοινή θέα, το οποίο αντίκειται σφόδρα στον νόμο και τα δικαιώματα του Κυρίου και συνεχίζει να παράγει σκοτάδι και απώλεια , φαίνεται ότι ανήκει σε μια ειδική κατηγορία εξομολόγησης . Γιατί αλλιώς μοιάζει με μυκτηρισμό του Θεού ! Είναι σαν να έκλεψα , να το εξομολογήθηκα , αλλά να συνεχίζω να πορεύομαι χωρίς να επιστρέφω τα κλοπιμαία στον γνωστό μου ιδιοκτήτη τους. Το φανταζόμαστε αυτό ; Είναι σαν να εμπαίζουμε το μυστήριο ! Σαν να προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον Θεό… Ναι αδελφοί και πατέρες, όταν τα έργα μας έχουν επενέργειες που αενάως διαχέονται και δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια μιας διαπροσωπικής σχέσης , έχουμε χρέος να εξαλείψουμε όσο το δυνατόν τον αντίκτυπό τους, με το να δηλώσουμε με παρρησία και δημόσια την ειλικρινή μας συντριβή και την μετάνοιά μας . 

Ο πατήρ Ευάγγελος Παπανικολάου , ο Ιεραπόστολος του Καμερούν , ο Γιατρός , αυτός ο Ιεροκήρυκας ο θαυμάσιος , ένα εκρηκτικό και θεραπευτικό μίγμα Καντιώτη ,Πόποβιτς και Ευγένιου Σπαθάρη…, ένα παραμυθητικό δώρο του Θεού στις ζοφερές μέρες μας με τον αληθινά ελπιδοφόρο λόγο του, μέσα στα πολλά λανθάνοντα και φανερά μηνύματα που εξέπεμψε με τις υπέροχες μακρόσυρτες και χορταστικές ομιλίες του μέσα στο Τριώδιο και το Πεντηκοστάρι του 2020, εκεί στην ομιλία της Αναστάσεως και προς το τέλος της μας παρακάλεσε να προσευχηθούμε για 2 ονόματα ! Δέος με κατέλαβε εκείνο το ξημέρωμα … Δημητρίου και Μαλβίνας … 

Ο Τζιμάκος , που δημόσια βγήκε και φωτογραφήθηκε με τους Μοναχούς εκεί στην μυροβόλο Άνδρο και με εκείνο το υπέροχο ολοφώτεινο πρόσωπο κρατώντας την αναστάσιμη λαμπάδα του ήταν σαν να μας έλεγε: Συγχωρέστε με και εσείς αδελφοί μου για όσα βλάσφημα και αντιχριστιανικά όλα αυτά τα χρόνια είπα και έπραξα ! Εμείς έτσι τον φανταστήκαμε αδελφοί μου συναμαρτωλοί ! Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; 

Και η ευφυέστατη ομοίως Μαλβίνα, που όσο δημοσιογραφούσε δεν συμβιβαζόταν με τον εκάστοτε Καίσαρα και Κρέοντα…μα έκανε κάποτε μια κουταμάρα και ασέβησε προς την Κυρία Θεοτόκο … 

Δημητρίου και Μαλβίνας και Ιωσήφ…(για φαντάσου... ακόμα και για τον Χριστιανό βαπτισμένο αιμοσταγή Στάλιν είπε ότι προσεύχεται ο παπά Ευάγγελος) και Μπίλι ...Βασιλείου του διάσημου μόδιστρου..

Μας ξύπνησε σε εκείνο το Αναστάσιμο κήρυγμά του ο παπάς του Καμερούν, σαν να μας έλεγε : Προσευχηθείτε για τον σύμπαντα κόσμο και για κάθε ψυχή κεκοιμημένου Ορθοδόξου αδελφού μας ! Για όσους μας έβλαψαν , μας θύμωσαν , μας πίκραναν , μας δίωξαν , μας συκοφάντησαν , μας σκανδάλισαν , μας έβλαψαν την φήμη την τωρινή και την ύστερη …Με αγάπη ανυστερόβουλη και αρχοντική , να μοιάζει με του Θεού . 

Όπως για τον Χριστό μας δεν υπάρχουν εν ζωή χαμένες υποθέσεις, έτσι και για όλους εμάς δεν πρέπει να υπάρχουν χαμένες ψυχές ! 

Και όλοι εμείς οι περιλειπόμενοι ας μην σταματάμε ποτέ όσο ανασαίνουμε να προσευχόμαστε αδιακρίτως για κάθε ψυχή, που γυρεύει το Φως ! 

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Μια ψυχή επέστρεψε και μας μίλησε

Μπούζι , χλιαρό, ζεστό! Δεν είναι παιχνίδι η σωτηρία…

Τα παιχνίδια των παιδιών και η χαρά στα μάτια τους! Αληθινή χαρά με χαμόγελα και αγκαλιές ! Όχι εκείνη η ψεύτικη χαρά των οθονών και της κονσόλας αλλά εκείνη που κάνει τα μάτια να πετούν σπίθες και τα μυαλουδάκια τους να σκαρφίζονται συνεχώς ! Με πόσα ελάχιστα μπορεί ο άνθρωπος να χαίρεται ! Αρκεί να παρατηρήσεις ένα παιδί που παίζει για να το διαπιστώσεις ! Βέβαια το όμορφο , το ιδεατό θα ήταν να έπαιζαν έξω στη φύση , σε αυλές μιας νοσταλγικής , ευχόμαστε και όχι χαμένης γι απάντα ξεγνοιασιάς. Αλλά θα μου πείτε τώρα και ευσχήμως αδελφοί μου συναμαρτωλοί εσείς που βρίσκεστε ανάμεσα στους 4 τοίχους του διαμερίσματος στην μεγάλη πόλη ιδίως σε περίοδο «θαλπερής» καραντίνας , εσείς που να νοσταλγείτε και μόνο τις περισσότερες φορές μπορείτε , τι παιχνίδι να παίξει κανείς με τα παιδιά ; Είπαμε , με τα λίγα ο άνθρωπος έχει όλον τον παράδεισο μπροστά του. Δώσε στα παιδιά την πρωτοβουλία κι αυτά στο πιτς φιτίλι που λέμε θα σου βρουν παιχνίδι να παίξετε ! Έτσι έκανε κάποτε λοιπόν και η μικρότερη από τις θυγατέρες μου . Στο πολύ …πρόσφατο παρελθόν . –Μπαμπά θα παίξουμε ; Αμέ ! Τι θες να παίξουμε ; Μήπως κρυφτό ; Όχι κρυφτό , κάτι καλύτερο ! Θα παίξουμε το μπούζι ! Τι είναι αυτό παιδάκι μου ; Καλά δεν το ξέρεις ; Πολύ ωραίο ! Έχει πολύ πλάκα ! Άντε για μάθε το μου ! Λοιπόν , παίρνω ένα παραγματάκι …εσύ κλείνεις τα μάτια σου μέχρι να σου πω να τα ανοίξεις , μην κάνεις κλεψιές …θα το καταλάβω ! Παίρνω λοιπόν αυτό το μικρούλι αντικείμενο και κρύβω κάπου μέσα στο σπίτι ! Λοιπόν μόλις σου πω και ανοίξεις τα μάτια σου εσύ αρχίζεις να ψάχνεις ! Όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι εγώ πρέπει να σου λέω μπούζι , μπούζι …Όσο λίγο θα πλησιάζεις σου λέω κρύο , κρύο …Όταν φτάνεις κάπως κοντά αλλά πάλι είσαι αρκετά μακριά σου λέω χλιαρό, χλιαρό ….Και μόλις φτάσεις σχεδόν δίπλα στο κρυμμένο αντικείμενο σου φωνάζω ζεστό , ζεστό…και εκεί κοντά πρέπει καλά να ψάξεις ! Τι λες αρχίζουμε ; 

Ομολογώ πως από εκείνη την ημέρα έγινε το αγαπημένο μας παιχνίδι με την μικρή ! Μπούζι,κρύο , χλιαρό, ζεστό ! 

Ακούγεται και κάπου αλλού αυτή η διαβάθμιση αδελφοί μου ! Μόνο που εκεί δεν πρόκειται για παιχνίδι με χαρές και γέλια ! Υπάρχει μια αλλιώτικη χαρά εκεί ! Μα και δάκρυα και αγωνία ! Δεν είναι παιχνίδι , το ξαναλέμε ! Μοιάζει όμως πολύ με αυτό που παίζαμε με την μικρούλα ! Μα όταν ακούγεται από το στόμα της δημιουργικής αρχής της σύμπασας κτίσης , από αυτήν την ασίγαστη φωνή του παρατεινόμενου εις τους αιώνες Κυρίου και Θεού μας , το ψυχρός και κυρίως εκείνο το χλιαρός …οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. (Αποκ. 3/15, 16) Σκληρά φαινομενικά αυτά τα λόγια ! Αφυπνιστικά , ικανά να μας φέρουν εις επίγνωσιν αληθείας ! Προτιμά ο Κύριος το απομεμακρυσμένο μας ( αν μπορεί να ειπωθεί αυτό). Με την ψυχή για τον Χριστό μας μπούζι μα και με αυτογνωσία για τούτη την παγερή κατάσταση υπάρχει μια κάποια ελπίδα επιστροφής και σωτηρίας ! Με χλιαρή την ψυχή και την πίστη σε συνδυασμό με την ολέθρια αυταπάτη του καλού ανθρώπου , του ευσεβιστή και του εμμονικά αγαπολόγου , όλο κάπου εκεί κοντά θα βρισκόμαστε αλλά πόρρω και έξω του κεκοσμημένου Νυμφώνος του Σωτήρος Χριστού . Καρτεράμε πάντοτε να μετρηθεί η θερμοκρασία μας …Ζεστοί και θερμοί να βρεθούμε εν εκείνη τη ημέρα στην πίστη! Αλίμονο όμως αν αυτό δικαιωνόμαστε νιώθοντας ήδη έτσι …Αλίμονο σε όποιον ξεστομίσει ότι διαθέτει ζέουσα πίστη ! Ελεοσωτηρία υπάρχει και μόνο ! Κάποτε θα πληροφορηθούμε όταν ο Χριστός φωνάξει το ζεστός …το ψυχρός ή φευ το χλιαρός …Να μείνει ως τότε το όνομά μας γραμμένο στο βιβλίο της Ζωής ! Με φιλότιμο ας προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από το παγερό και το μπούζι , μα κυρίως από το χλιαρό ....

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Στην σειρά για το...εμβόλιο της Ζωής...

-Πάλι εδώ ευλογημένε;

-Πάλι πάτερ μου , συγχωρέστε με !

-Γιατί παιδί μου να συγχωρέσω ;
Αυτό είναι το σωστό …Τώρα στην νέα αρχή σου πασχίζεις να καθαρίσεις την ψυχή σου …Μοιάζει αυτή σαν ένας μαντρότοιχος πολυκαιρισμένος …

Σκόνες , λάσπες , χρόνια λερωμένα , μπογιές με συνθήματα αρνησίθεα …Και εσύ έχεις πάρει μια βούρτσα και την βουτάς συνέχεια στον ασβέστη …Και δως του να περνάς τις βρωμιές να ασπρίσει ο τοίχος …

Αλλά τώρα στο ξεκίνημα θέλει πολλά χέρια να τον περάσεις …Γι αυτό και μου έρχεσαι συνέχεια !

Και σε παρακαλώ όποτε βρίσκεις κανένα σημείο του τοίχου να ξασπρίζει, να έρχεσαι να το ...ασβεστώνουμε !
Ακηλίδωτος να μένει ο τοίχος της ψυχούλας σου !

Του είπε λοιπόν και πάλι όσα φρέσκα είχε θυμηθεί εκ νεότητός του . Και εκείνος κατάλαβε ξανά με αγάπη και συγχώρεσε ο φιλανθρωπότατος Πατέρας και έδωσε ευλογία ο λειτουργός του για θεία μεταλαβιά!

Γονάτισε και του διάβασε την ευχή ο παπά Λιάς. Έκανε να φύγει, μα επέστρεψε αμέσως πριν έρθει ο επόμενος που είχε σειρά .

-Πάτερ , με συγχωρείτε …Κάτι ακόμα να σας ρωτήσω …
Έχω έναν λογισμό που όλο μου λέει ότι κάτι θα κολλήσω αν μπροστά μου είναι κανένας άρρωστος ή υπερήλικας… Και προσπαθώ να κοινωνάω πρώτος !

Βλέπω και τα παιδάκια που τα βάζετε μπροστά …

-Αχ παιδί μου …δεν είσαι ο μόνος …Σε πολλούς μπαίνει αυτός ο λογισμός …Τον βάζει ο πονηρός …
Τα παιδιά τα βάζουμε πρώτα για να μην τα αποθαρρύνουμε τώρα που δεν έχουν εδραία ακόμα την πίστη …
Κανονικά δεν θα έπρεπε …Αλλά κάνουμε μια οικονομία ! Λέγε παιδί μου την ευχή και μην φοβάσαι …Δεν κολλάει κανέναν με αρρώστια ο Χριστός μας !
Δεν έχω ασθενήσει ποτέ μου Ξέρεις τι έπρεπε να εισπράττω κάθε φορά ; Ατομική βόμβα μικροβίων συγκεντρώνεται αν μεταλάβουν 50- 100 άνθρωποι τις Κυριακές …
Δεν συζητάω για τις μεγάλες μέρες που κοινωνούν 200 και βάλε άνθρωποι! Κάτι ελάχιστο να έχει ο καθένας θα έπρεπε εγώ στο τέλος, που καταλύω με την αγία λαβίδα ο,τι μένει στο Άγιο Ποτήριο, να πέφτω κάτω και να πεθαίνω ακαριαία !

Μην φοβάσαι λοιπόν παιδί μου ! Όπως έρχεται ο λογισμός , έτσι να τον αφήνεις να φεύγει !

Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης στάθηκε στην μεγάλη σειρά να μεταλάβει ! Προσπαθούσε να μην κοιτά μπροστά του και να διώχνει τον λογισμό που ερχόταν για να του ψιθυρίσει : κοίτα δίπλα σου , έλεγξε ποιος είναι μπροστά σου …

Έλεγε την ευχή μαζί με κάτι που του άρεσε και είχε μάθει να επαναλαμβάνει …Θαρρών τω ελέει σου προσέρχομαι Κύριε , θαρρών τω ελέει σου ! Έριχνε μόνο κλεφτές ματιές στον παππούλη που ολόχαρος και πολύ προσεχτικός μετελάμβανε τον κόσμο . Είχε φτάσει σχεδόν η σειρά του .

Άκουσε πίσω του εκείνη την στιγμή μια γυναικεία φωνή να λέει ..συγγνώμη να περάσουμε …Ήταν μια γυναίκα που είχε πάρει στην αγκαλιά της μια μεγάλη κοπέλα γύρω στα 16 …
Την είχε σηκώσει από το καροτσάκι το αναπηρικό ..Ανήμπορο το κορίτσι με μια σπαστικότητα έντονη και το προσωπάκι της γεμάτο με σάλια που ξέβγαιναν από το στόμα της…

Κατέβηκε ο παππούλης τα σκαλοπάτια της ωραίας Πύλης και την μετέλαβε προσεχτικά σκουπίζοντας την αργά με το μάκτρο !

Ανέβηκε έπειτα και τον κοίταξε με μια διαπεραστική ματιά που πόσα δεν του μήνυσε μυστικά εκείνη την ώρα …Μην φοβάσαι παιδί μου ! Δεν μολύνει ο Χριστός !

Πλησίασε λοιπόν προσπαθώντας να κατανικήσει τους νέους λογισμούς φόβου και αμφιβολίας που τον συνάντησαν στην θέα εκείνου του ανήμπορου πλάσματος …

Πόσο ντρεπόταν για την ισχνή του πίστη …Και εκείνη την στιγμή ο παπά Λιάς έκανε κάτι που δεν θα το ξεχάσει όσο ζει . Έβαλε την αγία λαβίδα στο δικό του το στόμα και άρχισε να την «καθαρίζει» με τα χείλη του. Επανέλαβε πάνω από 10 φορές αυτήν την κίνηση !

Δεν είχε σκοπό να εντυπωσιάσει τους γύρω του !
Ήθελε μόνο να κηρύξει, όχι με λόγια μα εμπράκτως , με βίωμα !

Εκατοντάδες ομιλίες και αμέτρητα βιβλία κι αν διάβασε από τότε για το ζωντανό θαύμα της πίστης μας και για το απρόσβλητό του από τα μέτρα και τις λογικές τούτου του κόσμου , ποτέ δεν βρήκε κάτι τόσο πειστικό όσο εκείνη την γεμάτη από αγάπη και πίστη «απολύμανση» …

Τούτες τις μέρες που ο άνεμος της απιστίας και της Θεομαχίας μας κυνηγά … το παράδειγμα εκείνου του ταπεινού παπά από τ Ανάπλι θα μπορούσαν να το ακολουθήσουν όλοι οι Ποιμένες μας .

Σκεφτόμαστε αυτήν την Κυριακή μπροστά στις «αχόρταγες» κάμερες των τηλεοράσεων όλους τους Αρχιερείς μας , μπροστάρηδες , να καθαρίζουν συνεχώς με τα χείλη τους την αγία λαβίδα …στέλνοντας το δικό τους βιωματικό μήνυμα προς όλους μας :

Αδελφοί , δεν κοινωνάμε ψωμί και κρασί , μα το Σώμα και το Αίμα του Ζωντανού Θεού .

Κι αυτά δεν μολύνονται !!!
Είναι τα πιο ισχυρά θεραπευτικά και αγιαστικά αντισώματα που εξαφανίζουν επιδημίες και λοιμώξεις …

Είναι τα πιο δυνατά εμβόλια που μας μπολιάζουν με Αθανασία .

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο:
"Εκείνη την Κυριακή"

Αφιερωμένο στον παπά Λιά μας .
Να έχουμε όλοι την ευχή του .

Περισσότερα για την ζωή αυτού του ταπεινού Λειτουργού του Υψίστου στο βιβλίο μας : «Πόσα χωράνε σ ένα Αμήν» το οποίο κυκλοφορεί από την Ιεραποστολική συναλληλία ‘’Πρόμαχος Ορθοδοξίας’’.

Ο Χριστός και …το μαστίγιο

Μιλούν πολλοί σε τούτους τους καιρούς  και υπό το περίβλημα μιας ψευδώνυμης αγάπης, ακατασχέτως  αγαπολογούν, αμνηστεύοντας κάθε είδος αμαρτίας,  καθώς όπως διατείνονται ο Κύριος είναι …μόνο Κύριος και Θεός της αγάπης, της συγγνώμης, της αγκαλιάς, της  μη κατάκρισης. Είναι για εκείνους ηθικοί τρομοκράτες  όσοι φωνάζουν σπαρακτικά και στεντορεία τη φωνή με ζέση αληθινή και όχι χλιαρά νανουριστικά και νερόβραστα ορθοτομούν τον λόγο της Αληθείας, κηρύττοντας ότι ο Θεός είναι η Αγάπη μα είναι και η Δικαιοσύνη.Μην ξεχνάμε φωνάζουν, τα δικαιώματα τις κρίσεις και τις εντολές Του. Ηθικοί τρομοκράτες λοιπόν ο Καντιώτης, ο Παναγόπουλος, ο π.Αθανάσιος Μυτιληναίος ο αείμνηστος Σωτηρόπουλος και άλλοι πολλοί ακόμα! Και έχουν την συνήθεια (Ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία …έτσι μας αποκάλεσε ο ίδιος ο Χριστός μας, όταν δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αλήθεια των ρημάτων του) να χρησιμοποιούν τους λόγους ενός μεγάλου Αγίου των ημερών μας, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου .Έναν δεν συγκεκριμένο κατά κόρον, τον οποίον πολλές φορές έχουμε αναφέρει και εμείς σε κείμενα και εκπομπές. «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι … δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες; Έτσι είναι ο Χριστός.

Δεν βαστά την κόλαση ο Χριστός, δεν βαστά μαστίγιο! Βέβαια οφείλουμε να πούμε πως όταν ο Χριστός μας χρειαστεί παίρνει  μαστίγιο και ρομφαία…Αλλά ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τον συγκεκριμένο λόγο του Αγίου Πορφυρίου. Είναι φίλος σας ο Χριστός, είναι η αγάπη και δεν καιροφυλαχτεί για να σε τιμωρήσει! Δηλαδή, δεν λέει ο Άγιος, αμάρτανε παιδί μου και μην σε νοιάζει,  γιατί η αγάπη του φίλου σου Χριστού στο τέλος θα νικήσει και θα σωθείς στα σίγουρα και απροϋπόθετα! Προτρέπει δε  να μην αμαρτάνουμε όχι από φόβο  για να μην τιμωρηθούμε και κολαστούμε. Δεν λέει ο Άγιος ότι δεν υπάρχει κόλαση…Θα ήταν σαν να ανέτρεπε μεταξύ πολλών άλλων και  εκείνο το χωρίο από το Ευαγγέλιο του Φωτός…και εκπορεύσονται οι τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως… Να μην αμαρτάνουμε γιατί έχουμε έναν Θεό Πατέρα αρχοντικό και καρτερικό, που δεν μας περιμένει στην γωνία να μας συλλάβει σαν αστυνόμος που μοιράζει κλήσεις και βαριά πρόστιμα, αλλά επειδή αυτόν τον Θεό Πατέρα και φίλο μας, δεν μπορούμε από αγάπη και άμετρη ευγνωμοσύνη για τις τόσες ευεργεσίες στην ζωή μας,  να πληγώσουμε αθετώντας το θέλημά Του !

Μην διαστρεβλώνουμε τα λόγια του μεγάλου μας Αγίου, του λατρεμένου Αγίου Πορφυρίου! Μην τα χρησιμοποιούμε για να κομίσουμε προτεσταντικού τύπου βολικές  κακοδοξίες στην ελέγχουσα συνείδησή μας μα κυρίως σε αδαείς και εμπεριστάτους αδελφούς μας που διψούν για τον Χριστό μας και την Αλήθεια Του.   

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο :

Δεν είναι παιχνίδι η Σωτηρία