Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας. Άγιο Όρος 2017 Μέρος 1

Κρήνη που ρέει έλεος  , ευχή που  παρατείνει

κι η μάνα η Πορταϊτισσα , δεσμά και πάθια λύνει .

Χερουβικό στο θυμιατό , ψαλτήριον πάλι ανοίγει .

Χαρά Θεού , φωνή απλού , ψυχές πως τις τυλίγει !

Άθωνας αχαμήλωτος απ την αυλή του Αγίου !

Σταυρός σε χώμα και δεντρί , φανέρωμα Ηλίου .

Σελήνη σκάλα αγγελική , ολόγιομη στη χάση!

Ακέριο φως στα Τίμια , εφύμνια μες στην πλάση .

Στείλε ευλογία Πανύμνητε , κάμε έμψυχες τις λέξεις.

Απ τη φιάλη του Ουρανού με αγιασμό να βρέξεις .  

Παίρνει μορφή ο Άθωνας , όλους τους αγκαλιάζει  

Πατέρας μοιάζει σπλαχνικός , που  δάκρυα σταλάζει!

Πρόλογος

Πήρε όψη ξανά ο Άθωνας και σε τούτο το ταξίδι . Εν ποικίλαις   μορφές αποκαλύφθηκε μπροστά μας , στην κάθε ελάχιστη συνταρακτική για τις ψυχές μας στιγμή ,τούτης της άληστης συναλληλίας . Δεν είναι της αγάπης υπερβολή , δεν είναι ένα ακόμα εγκώμιο εμφατικό να μαρτυρήσει τα Αθωνικά θαύματα και θαυμάσια , δεν είναι διαπίστωση και απόσταγμα εμπειριών ,δεν είναι μια ευλογημένη έστω παρόρμηση , μόλις η νοσταλγία κατακυριεύει το μέσα σου , σαν ξεμακρύνεις απ την ιερή σκιά του Όρους . Είναι η Αλήθεια ! Και η Αλήθεια πάντα αποκαλύπτεται , δεν ανακαλύπτεται!  Όσο κι αν επίμονα την αναζητήσεις , όσα ελέησον και ευλόγησον μηχανικά ψελλίσουν τα χείλη σου , όσα αναρίθμητα βήματα και πρόσωπα καταγραφούν στη θύμησή σου  ,  αν δεν αποκαλύψει ο Άθως το πρόσωπό του , δεν πρόκειται ποτέ να νιώσεις την αλήθεια του . Και έπειτα στέκεται συνέχεια δίπλα σου,  με μάτια πάντα αστέγνωτα  από δρόσους εωθινές, με μια αγκαλιά που δεν κλείνει ποτέ και χωρά τα σύμπαντα .

Χαρούμενος και Απλούς , κρατά στα χέρια του ένα μολύβι και μια γομολάστιχα . Και αρχινά να γράφει και να σβήνει στο μουτζουρωμένο τετράδιο της πίστης σου . Πόσο αστείος φαίνομαι στ αλήθεια , όταν στιγμές-στιγμές θαρρώ πως είμαι εγώ που γράφω τούτες τις μνήμες εδώ και χρόνια , σε κάθε μελαγχολική μου επιστροφή ! Όσο λευκό κι αν πάρω  μπροστά μου,  μαζί με μια θάλασσα από μελάνι , για να ζωγραφίσω λέξεις κρυψώνες της θείας μνήμης,  τίποτα μα τίποτα  δεν θα καταφέρω αν δεν αρχινήσει ο ίδιος ο Άθωνας να γράφει πάλι  μέσα μου . Χαρτί η ψυχή κι ο Άθως μυστικά υπαγορεύει . Ξανά στα ίδια σεβάσματα , ξανά Ανάσταση και συναξάρι . Απαράλλαχτα όλα , λέξεις , ρήματα,  λαλιές… Κι όμως , πάντα κάτι τόσο καινό,  όσο και η νέα σου αρχή,  αποκαλύπτεται μπροστά σου , να υπομνηματίσει το αιώνιο , το αληθινό να λάμψει , να πνεύσει , να δροσίσει . Και τότε είναι που φτάνεις στα τρίσβαθά σου και νιώθεις πως χωρίς Εκείνον , είσαι ένα τίποτα που οδεύει προς το αιώνιο σκοτάδι . Έστω και για απειροελάχιστα , νιώθεις τότε την αγία ταπείνωση και εκλιπαρείς το έλεος,  που δεν σταματά ποτέ να σταλάζει από τις αείροες  κρήνες και τις αγίες προθέσεις  του Όρους .Και  συναντάς τον Άθωνα στον καθένα που έρχεται  δίπλα σου , σταλμένος ουρανόθεν για τον δικό σου  αγιασμό . Και τρέμεις μη πεις και πράξεις τίποτα και αποστρέψει από σένα  το πανίερο πρόσωπό του. Προσφύγιο η αγκαλιά του η  άκλειστη . Κουρνιάζεις εκεί  και του μιλάς για όλα αυτά που αλυσοδένουν τον Άγιο που έχεις μέσα σου και εκείνος τότε  εμφανίζεται σαν καλογέρι του διαλεχτό,  ταχύς εις το ακούσαι ,  βραδύς εις το λαλήσαι .Κλείνει τα μάτια και σε ακούει δίχως να σε διακόπτει .  Σιγηλά προσεύχεται και νουθετεί . Σκύβει στο τέλος  και σου φιλά το χέρι και έπειτα σε κουβαλά παντοτινά  επάνω του , στο δίπτυχο της απέραντης καρδιάς του . Και σε σταυρώνει συνέχεια λέγοντας την ευχή ,  μέχρι που χάνεται η όψη του στο βάθος του ορίζοντα…

Μέρος 1

Δελφίνια και γλαρόπουλα με χάρη πελαγίζουν.

Στο πρώτο το ξημέρωμα με ευχές αλλυσαχνίζουν.

Φλάμπουρα που ανεμίζουνε στέλνουν φωνή θλιμμένη.

Σε Θεομάχους   που θωρούν  πατρίδα σταυρωμένη.

Δύσκολη η ανηφοριά του Οσίου Χριστοφόρου.

                                  Αίμα πυργώνει το στρατί του αιώνιου οδοιπόρου .

Χορεία δικαίων εκλεκτή  μαζί μας ταξιδεύει

Σημεία μπρος μας  Ουρανού,  που αιώνια θριαμβεύει!

 Χίλιες και αμέτρητες δόξες στον Κύριό μας, που τούτη την φορά,  μας αξίωσε  να  νιώσουμε κάτι ανεπανάληπτο,  πως συνοδοιπορήσαμε  μετά πάντων των Αγίων Του, στο περιβόλι της Θεοχαρίτωτης Μάνας. Από την πρώτη κιόλας στιγμή τούτου του ταξιδιού τέσσερις… συν ένας συνοδίτες, αντιληφθήκαμε την θεόσδοτη  ευλογία και το δώρο που και εφέτος μας  στάλθηκε,  με τις μεσιτείες της Πανάχραντης Μητέρας μας. Κυριακή, μετά την απόλυση, την μέρα που οι Άγιοι ψαλτάδες  Ρωμανός ο Μελωδός  και ο Κουκουζέλης μνημονεύονται εξαιρέτως και τα αναλόγια  γιορτάζουν τους προστάτες τους,   την 1^η του μηνός Οκτωβρίου του 2017 με τις 11 ώρες της ημέρας και τις 13 νυχτερινές,   ξεκίνησε το φετινό μας ταξίδι στου Παραδείσου τα όνειρο. Παλαιοί αναζητητές του  ο Θεοδόσιος και ο Νικόλαος νέοι ο Φώτιος και ο πρωτόμπαρκος Αντώνιος, που θα μας συναντούσε μια μέρα μετά την είσοδό μας στην αθωνική πολιτεία. Κάθε βαφτιστικό όνομα αφορμή , μετά την προσευχή για το κατευόδιο, να ψάλουμε τα απολυτίκιά μας από το μικρό Ωρολόγιο που μας συντρόφευε σε όλη την πορεία. Τούτη την φορά επιλέξαμε να πάμε από την νέα διαδρομή της Ιονίας οδού!  

Για εμάς βέβαια  όλοι οι δρόμοι μοιάζαν  να οδηγούν στον Άθωνα! Όλα ως συνήθως  φαίνονταν αλλιώτικα ξανά αγιασμένα από την καρτερία μας,  την απερίγραπτη με λέξεις. Έφτανε η ματιά μας γύρω και αναζητούσε μόνο ο,τι την πλησίαζε στον Θεό. Το νιώσαμε αυτό πιο βαθιά μόλις αντικρίσαμε της Πίνδου τις βουνοπλαγιές  που  ολόθαρρα  τον ουρανό λογχίζουν…

Οκτώ  χιλιάδες ψυχές προσδοκούν του Θεού την αμετάκλητη υπόσχεση στον εκλεκτό του  Ιεζεκιήλ…Και εμείς στείλαμε ευχές για αναπαμό και λύτρωση σε όλους τους γενναίους!

Ένας ψηφιακός δίσκος μεταδίδει λόγους Αγίων Γερόντων και τους αισθανόμαστε πλάι μας. Η φωνή του Οσίου Ιακώβου του Τσαλίκη, περιγράφοντας την επίσκεψη μιας δαιμονισμένης κοπέλας στο μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ , ακούγεται να λέει:-Με συγχωρείτε παιδιά μου, εγώ αγράμματος είμαι, ξέρω όμως όλες τις πλάνες του διαβόλου… Κοιταζόμαστε έκπληκτοι μεταξύ μας όταν συνειδητοποιούμε ότι ο ταπεινότατος αυτός Άγιος των ημερών μας, εντελώς  ανεπίγνωστα και τόσο φυσικά ομολόγησε αυτό που κάποτε είπε ο Μέγας καθηγητής της Ερήμου: "Είδον εγώ τας παγίδας του διαβόλου ηπλωμένας εν τη γη"! Δεν είναι αμάρτυρη Χριστού η εποχή μας . Το ακούσαμε και το ψυχο…γραφήσαμε τούτο,  λίγα χρόνια πριν σ έναν  Σιμωνοπετρίτικο εξώστη, μα ήταν τώρα που αντιληφθήκαμε πλήρως αυτήν την γεμάτη ελπίδα διαπίστωση. Υπάρχουν και στο σήμερα Άγιοι στα μέτρα ενός Μεγάλου Αντωνίου!  Μαζί μας λοιπόν  και ο Άγιος Ιάκωβος ο με συγχωρείτε! Στο Όρος και αυτός,  έστω κι αν εν ζωή δεν μετέβη ποτέ του, υποστατικώς τουλάχιστον , γιατί πνευματικώ τω τρόπω μεταφερόταν κυριολεκτικά παντού!

Του Ουρανού η πόλη αγιάζεται από ευχές και προσμονές , προσπαθώντας ν' αντισταθεί σε ό,τι νοθεύει και παρασαλεύει, σε ό,τι αποπροσανατολίζει και εκκοσμικεύει…

Για  εμάς η Ουρανούπολη πάντα θα είναι ένας ευλογημένος προπομπός της αθωνικής μας περιδιάβασης, ένας εξωνάρθηκας πριν την είσοδό μας στο ασύνορο καθολικό του Ιερού Βουνού. Και εδώ τις στιγμές τις ρουφάμε με λαχτάρα. Και εδώ μαθητεύει η ψυχή…Σε πρόσωπα και σιωπές, σε τριβώνια και έμπονους κόμπους πριν το πρωινό καραβάκι σαλπάρει για εκεί που ο Σταυρός κραταιώνει και φυλάττει, όσους το ζωηφόρο στήριγμά του αποζητούν. Το μέσα καθιστικό πλήρες και παίρνουμε θέση στο κατάστρωμα. Δελφίνια και γλαρόπουλα πελαγίζουν αρμονικά και εμείς καταμεσής  πλέον, με τις ακτές του περιβολιού να στέλνουν τις πρώτες αλυσαχνισμένες ευλογίες, αναζητάμε μορφές που διψούν  το ζωντανό νερό. Θεαρχίω νεύματι κινούνται τα πάντα στο Όρος όπως παντού άλλωστε! Τίποτα δεν γίνεται συμπτωματικά και τυχαία! Θεέ μου γιατί αυτό το ξεχνάμε συνεχώς;

Απέναντί μας έρχεται και κάθεται ο π.Νεκτάριος. Συνοδοιπόρος του Οσίου Παπουλάκου εδώ και χρόνια αγωνίζεται να ακουστεί εκείνη η τόσο προφητική φωνή. Στ αριστερά μας το Δοχειάρι υψώνει κι αυτό την σπαρακτική πένθιμη φωνή του.

Από μακριά φαίνονται να ανεμίζουν τα νέα λάβαρα που έστησαν τα τεκνία της Γοργοεπηκόου. Μαύρες σημαίες που γράφουν κάτω από πορφυρό σαν αίμα αγίων και ηρώων Σταυρό:Έξω οι Αντίχριστοι από το Άγιο Όρος. Ας μην φοβόμαστε τις λέξεις, όταν περιγράφουν κάτι τόσο καταφανές, ας μην ψάχνουμε βολικά και στρογγυλεμένα υποκατάστατα για να χαρακτηρίσουμε την διαχρονικά αρνησίθεη εξουσία...Αχ μπάρμπα Γιάννη Καποδίστρια, στάσου στα λόγια του εξαψάλμου, που τόσο αγάπαγες να διαβάζεις αξημέρωτα και φώναξε από εκεί ψηλά να πάει παντού το: ότι ενεφράγη στόμα λαλούντων άδικα! Όποιος δεν συντάσσεται με τον Χριστό και τα δικαιώματά του, είναι στην αντίπερα όχθη . Και είναι αντίχριστος! Ούτε προοδευτικός, ούτε ιδεολόγος, ούτε φιλελεύθερος, ούτε δημοκράτης! Είναι αντίχριστος! Και αυτό δεν αποτελεί ύβρη! Αυτή είναι μια αρίδηλη θλιβερή διαπίστωση, που τον Θεό μας πληγώνει και ξανασταυρώνει! Δεν μπορείς να πιστεύεις λίγο, με μέτρο και περιστασιακά! Δεν υπάρχει μέση. Εδώ υπάρχουν άκρα! Στο ένα άκρο το Φως, στο απέναντι σκοτάδι πυκνό!

Στα χέρια μας κρατάμε μια εικόνα του Παπουλάκου που ο π.Νεκτάριος μας χαρίζει. Τόσο ταιριαστή τούτη η στιγμή! Τόσο σημερινά αυτά που διαβάζουμε στο πίσω μέρος της:
"Τα άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του Έθνους ξένους και άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας. Τ' άθεα γράμματα κόψανε το δρόμο του έθνους και τ' αμποδάνε να χαρεί τη λευτεριά του. Είναι ντροπή μας, ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχτή πώς δεν μπορεί να περπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, άλλα ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό, και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που' ναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους. Γιατί κι εκείνα που εσεβάστηκεν ο Τούρκος, τ' άθεα γράμματα τα πετάνε και πάνε να τα ξεριζώσουνε. Αρπάζουνε τ' άγια των αγίων και τα βάζουνε κάτω από τα πόδια της εξουσίας τους, που τα ορίζει κατά τα νιτερέσια της. Τ' άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του Γένους. Αυτά λοιπόν τα γράμματα θα μάθουνε τα παιδιά μας; Κι αν ακόμα συναχτούν όλοι οι άθεοι γραμματισμένοι και στυφτούνε σαν το λεμόνι, δεν θα πετύχουν να γράψουν μια αράδα που ν' αξίζει μια γραμμή από τα ευαγγέλια. Αλλά τι λέω μια αράδα; Ούτε μία λέξη που να μοιάζει με μία του Θεοτοκικού αυτού βιβλίου. Γιατί κάθε τι εκεί μέσα είναι λόγος Κυρίου, είναι σοφία ορθή, και τα όσα λέει το χτίσμα δεν γίνεται να φτάσουν το λόγο του Πλάστη.

Αντίς να μαθαίνουνε στα παιδία μας απ' τ' άγια συναξάρια το πως ζήσανε οι άγιοι της χριστιανοσύνης και το πως μαρτυρήσανε για την αγάπη του Χριστού, τους μαθαίνουνε την ιστορία του κολασμένου κόσμου. Γιατί δυο λογιών είναι και οι ιστορίες. Είναι η αγιασμένη και η κολασμένη ιστορία. Αδιάκοπα φανερώνουμε την κολασμένη εικόνα του κόσμου και σιγά-σιγά καταφέραμε να πιστέψουμε πώς η εικόνα αυτή είναι η γνήσια εικόνα του ανθρώπου και πως όξω απ' αυτήν άλλη ζωή δεν εστάθη. Όλα τούτα είναι άτιμα ψέματα, είναι τα ζιζάνια που σπέρνουνε στον αγρό του Κυρίου τ' άθεα γράμματα. Μας μιλάνε για τους αρχαίους. Κι εγώ ο ταπεινός και αγράμματος κήρυκας του λόγου του Χριστού μας σας λέγω πώς κανένας αρχαίος δεν ξεπερνά σε παλικάρια, σε μεγαλείο και σε δόξα τον Άγιο Κοσμά, τους μάρτυρες και τους μεγάλους ασκητάδες. Γιατί αν εκείνοι πεθάνανε για μια πατρίδα, ο Άγιος Κοσμάς μαρτύρησε για μιαν Ελλάδα του Χριστού, και όχι για μιαν Ελλάδα δουλωμένη στον αντίχριστο"

Σιωπηλός με κλειστά τα μάτια ο π.Νεκτάριος την ώρα που διαβάζουμε τούτα τα πικραμένα λόγια που βρίσκουν στο σήμερα την απόλυτη επαλήθευσή τους. Ένα από τα δώδεκα παιδιά του παπά Νικόλα του Πέττα και της πρεσβυτέρας του Ανθής εκ Πατρών.

Μακαριστοί και οι δύο πλέον πρεσβεύουν στις άνω Μονές… Ο Δίκαιος σημειοφόρος Ιερεύς Νικόλαος Πέττας. Κι αυτός μαζί μας στο ταξίδι μας!Ένας Άγιος Γέροντας που όπως αντιληφθήκαμε τις επόμενες μέρες της παραμονής μας, όλο το Όρος τιμά, ευλαβείται ξεχωριστά και πιστεύει ακλόνητα στην μεσιτευτική του παρρησία! Ήταν πριν από αρκετά χρόνια που βλέποντας στο διαδίκτυο μια και μόνο εικόνα του , έτσι χωρίς να ξέρω τίποτα για εκείνον, έβαλα την μορφή του στο προσκυνητάρι μου ! Μια φωτογραφία του που κοιτάει ψηλά εν μέσω ακολουθίας! Τόση εντύπωση μου είχε κάνει το βλέμμα του!  Και τώρα σ αυτό το φθινοπωρινό  πρωινό ήρθε να μας συναντήσει ο ίδιος και να μας δώσει την τόσο πολύτιμη ευχή του! Από διάφορα λατρεμένα Μοναστήρια εμπερίστατοι Μοναχοί και ένας πολιός  Αγιορείτης Ηγούμενος,  είχαν ζητήσει από τον π.Νεκτάριο, να μεταβεί εκεί προκειμένου να τους σταυρώσει με το πετραχηλάκι του αγιασμένου κατά σάρκα πατρός του! Άφωνοι το πληροφορηθήκαμε  και πριν καλά-καλά συνέλθουμε απ' το δέος που μας κατέλαβε , στην παρέα μας προσετέθη και ο κύριος Χαράλαμπος  εκ Πατρών, εκπαιδευτικός και γλυκύτατος άνθρωπος που έριξε με αγάπη ανυπόκριτη  πολύ φως στην αγνοιά μας για αυτόν τον σύγχρονο Άγιο …Στην αρχή δεν μιλούσε πολύ …Τα έχω πει παιδιά αρκετές φορές εκεί που πρέπει για τον παπά Νικόλα… -Πείτε μας και εμάς να τα μοιραστούμε με αδελφούς μας έξω …Δεν προσπαθούμε να αγιοκατατάξουμε κανέναν , άλλωστε οι Άγιοι κατατάσσονται από τον λαό και την ευλογημένη του συνείδηση, μα αν είναι να αποκτήσει ο κόσμος άλλον έναν μεσίτη στον Ουρανό , είναι θαρρούμε ευλογημένο να μας πείτε κάτι …

Χαμογέλασε ο κύριος Χαράλαμπος. -Να σας πως κάτι από τα τόσα σημεία του λοιπόν …Εγώ τον ήξερα από μικρό παιδί…

Τον πείραζα κιόλας, με πολύ αγάπη όμως γιατί κάτι καταλάβαινα  …Κοιτούσε πάντα ψηλά , είχε και μια χαριτωμένη σαλότητα …Τι κοιτάς βρε παπά συνέχεια ψηλα ; Τι βλέπεις; -Τι βλέπωωωω! έλεγε εκείνος σαν παιδί …Να ξερες τι βλέπω! Και έβλεπε πολλά αθέατα ! Κάποτε πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια είχαμε πάει μαζί στην Ζάκυνθο με τον παπά Νικόλα στην Παναγία την Ελευθερώτρια … Συναντήσαμε λοιπόν μια Αγία μορφή , τον πατέρα Χρυσόστομο Γκέλπεση τον κτήτορα του Μοναστηριού εκεί στο Λαγόποδο …

Μεγάλη παρουσία  βιβλική, πρόσφατα κοιμήθηκε οσιακά στα 102 του χρόνια…Μόλις τους σύστησα δίχως να πουν κουβέντα και δίχως να έχουν ξανασυναντηθεί ποτέ, ο Παπά Νικόλας σαν μικρό παιδί όρμηξε στην κυριολεξία πάνω του και άρχισε να τον καταφιλά ! Γονάτιζε, του έπιανε τα χέρια , αγκάλιαζε τα πόδια του , ασπαζόταν το ράσο του και εγώ να έχω μείνει αποσβολωμένος…-Γέροντά μου, γέροντά μου! μονολογούσε με ενθουσιασμό ! Και εκείνος δεν μιλούσε καθόλου!

Όταν μείναμε έπειτα μόνοι μας τον ρώτησα: Τι είδες βρε παπά, τι είχε ο Γέροντας πάνω του και σε εντυπωσίασε ; Τι είχε , τι είχεεεε ; θησαυρός είναι αυτός για το νησί , θησαυρός και γελούσε ! Πάλι θυμάμαι σε εκείνο το ταξίδι στην Ζάκυνθο είμασταν ψηλά στην Μπόχαλη και όπως πάντα ο παπά Νικόλας , πάνω με το βλέμμα του!
-Μπάμπη μου δεν το βλέπεις; με ρωτά κάποια στιγμή …τι να δω πάτερ μου ; -Είναι ο Άγιος Διονύσιος πάνω από την Ζάκυνθο και συνέχεια την ευλογεί! Κι άλλα πολλά παιδιά, τι να πρωτοθυμηθώ, τα έχω πει υπάρχουν και στο διαδίκτυο…
-Εσείς για πού είστε;
-Ιβήρων πάμε σήμερα πρώτη μέρα!
- Πόσο το αγαπούσε ο παπά Νικόλας το Όρος! Και την Παναγία την Πορταϊτισσα την λάτρευε! Την είχε πάντα μαζί του όπου κι αν πήγαινε! Να βρείτε τον πατέρα Μάξιμο τον Ιβηρίτη να σας μιλήσει για τον παπά Νικόλα! Ξέρει πολλά και έχει γράψει κιόλας! Να τώρα, να σας πω και ένα τελευταίο γιατί φτάνουμε Δάφνη όπου να ναι… (συνεχίζεται με το 2ο μέρος )

Νώντας Σκοπετέας 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , Δεν χαμηλώνει ο Άθως, ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Φτου ξελευθερία για όλους …( Ανάσταση στη Ναϊν)

Kαί προσελθῶν ἤψατο τῆς σοροῦ,

οἱ δέ βαστάζοντες ἔστησαν, καί εἶπε·

νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι.

Καί ἀνεκάθισεν ὁ νεκρός καί ἤρξατο λαλεῖν,

καί ἔδωκεν αὐτόν τῇ μητρί αὐτοῦ.

 Λουκά Ζ΄, 14-15

Μικρό παιδί αρχινά το  κρυφτό, παιχνίδι αγαπημένο, όμορφ, αγνό που παίζεται παντού! Κρυφτούλι να παίξουμε , να γελάσουμε , να λαχταρήσουμε μήπως μας βρουν, να τους ξελευτερώσουμε όλους…

Και το κρυφτό το τόσο αθώο και απείραστο των μικράτων μας, κάποτε γίνηκε αλλιώτικο, θλιβερό, δίχως την παιδική καθαρότητα και το άδολο…Συνεχίζουμε και τώρα που μεγαλώσαμε να το παίζουμε,  νοθευμένο για παίχτες και κρυψώνες . Κρύπτες τα υποκριτικά  προσωπεία μας , η φυγοπονία , το δήθεν , ο ολέθριος φόβος ,ο νοσηρός και δαιμονόσπαρτος . Αντίπαλός μας, αλλοίμονο, ο παντογνώστης και  μακρόθυμος Θεός,  που καρτερά και έμπονα μας αναζητά όπως τότε τον Αδάμ . Παιδί μου που εί ; μας φωνάζει! Και εμείς εκεί στις οπές του εγώ  μας, θαρρούμε πως Του κρυφτήκαμε καλά και δεν θα μας βρεί ποτέ! Στα σκοτεινά, στα υπόγεια, στα αφανέρωτα. Θαρρούμε πως είμαστε και έξυπνοι πιότερο από τους άλλους,  τους πιστούς Του δούλους , τους υποταγμένους σκλάβους όπως εμείς τους λοιδορούμε   και συνεχίζουμε το κρυφτούλι με την αληθινή Ζωή και με τον θάνατο. Και όταν αυτός έρχεται στο σπίτι μας, ούτε περνά απ το ευρηματικό μυαλό μας ότι μας επισκέπτεται ο ίδιος ο Χριστός . Και τα βάφουμε όλα μαύρα! Πενθοφορούντες μοιρολογητές , του Ουρανού σφοδροί αντίδικοι! Σπάσε το πιάτο πάνω απ το μνήμα…Μην φτιάχνεις και μην κερνάς γλυκό, μη γλυκαθεί ο χάρος και ξανάρθει …Λες κι αν μείνει ακέραστος θα δυσαρεστηθεί εκείνος και θ αλλάξει γειτονιά και στέκι!

Και το κρυφτό συνεχίζεται  και ο Χριστός μας εξακολουθεί να μας φωνάζει: Εγέρθητε! Σηκωθείτε όλοι εσείς οι νεκροζώντανοι! Εκείνος που  κατατρόπωσε και δεν μολύνεται απ  τον θάνατο γιατί τον κυριεύει! Μην κλαίτε μας φωνάζει. Μη θρηνείτε!

Να ο γιός της χήρας της Ναϊν, της πόλης των αρωμάτων σιμά στο Θαβώρ. Οσμή θανάτου απλώνεται τώρα γύρω! Ποία του βίου τρυφή διαμένει λύπης αμέτοχος; Μέσα στο φέρετρο μεταφέρεται . Αδόκητος ο θάνατος του νεανίσκου. Κι η θλίψη της μάνας του απερίγραπτη. Με δάκρυα σπαρακτικά  και του ολοφυρμού τα  γιατί,  τον κατευοδώνουμε και εμείς οι κρυμμένοι και πεσμένοι… -Σήκω νέε! του φωνάζει ο Κύριος και εκείνος  εγείρεται! Και έπειτα στρέφεται ξανά σε εμάς: -Εγέρθητε! Σηκωθείτε από τους τάφους των παθών , από τα μνήματα της πνευματικής σας απονέκρωσης! Πεθάνετε πριν πεθάνετε για μα μην πεθάνετε όταν πεθάνετε! Γιατί είναι δεδομένος αυτός ο βιολογικός σας θάνατος . Το πλέον βέβαιο στο πρόσκαιρό σας!

Ήταν κάποτε ένας παππούς,(έλεγε ο κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος)  πάλλευκος, ρυτιδιασμένος ολόκορμα , μα με μια παιδική  ψυχούλα αζάρωτη απ του εγωισμού το δεινοπάθημα. Κάποιος πολύ νεότερός του , άδικα και με μένος  του επιτέθηκε και περίμενε την αντίδρασή του. Και εκείνος του απάντησε: -Πήγαινε στην ευχή παιδί μου! Δεν έχω περιθώριο για να σου απαντήσω!  Αλήθεια εμείς έχουμε περιθώρια, έχουμε χρόνο μπροστά μας άπλετο για να απαντήσουμε; Ως ετοιμόλογοι,  να βάλουμε στην θέση του και να συντρίψουμε τον πλησίον μας, τον έστω οχληρό; Το χουμε μετρημένο το λαδάκι του καντηλιού μας; Να ο νεανίσκος της Ναϊν! Όλο τον χρόνο πίστευαν οι γύρω του πως είχε μπρος του! Και τώρα τον μεταφέρουν στα χέρια! Στ αλήθεια πόσα αμέτρητα νέα διδάγματα  φανερώνει κάθε ευαγγελικό ανάγνωσμα στην πολλοστή  του επανάληψη! Σε κάθε ευλογημένο Εκκλησιαστικό Ενιαυτό και μια νέα αχτίδα αστείρευτου φωτός να πέφτει πάνω στις ανήλιαγες κρυψώνες μας!

  Σηκωθείτε λοιπόν ,αποστραφείτε πλέον το σκοτάδι και το ψέμα! Μην μου κρύβεστε! Αγαπήστε με και ενωθείτε μαζί μου! Ζωντανέψτε επιτέλους! Παρηγορητής ο Χριστός μας! Δεν υπάρχει τέλος, μόνο αρχή! Εις την Ζωήν μεταβέβηκεν!  Ελευθερωτής εκ της δουλείας του αλλοτρίου! Μόνο Εκείνος μπορεί να πει μην κλαίς, μη θρηνείς! Η Ζωή και η Ελπίδα! Ο Νικητής του κόσμου και του θανάτου! Η Αυτοζωή! Ο Αθάνατος που θα μας ελευθερώσει! Ας σηκωθούμε όλοι από τα σύγχρονα μνημούρια μας! Ας ορθώσουμε μάτια και ψυχές! Ακούστηκε και δεν σίγασε ποτέ εκείνο που λατρεύαμε να λέμε και να ακούμε σαν παιδιά, το: Φτου ξελευθερία για όλους!

                                                                          Εις μνήμην Γ.Α.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Στη Φιλοσοφική σχολή …( Καύση άψυχων σωμάτων)

                                                                           Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια

                                                                                   κάποιος μας τα κλέβει μυστικά...( Λ.Κ)     

Πρωινό Αυγουστιάτικο κάτω απ τον Ταΰγετο. Στα τελειώματά του το καλοκαίρι . Ατμόσφαιρα καθάρια!  Η ματιά  σου, ανεμπόδιστη  φτάνει ως την άκρη του γαλάζιου. Οξυγόνο αμόλυντο  ξεχείλιζε στα στήθη, σαν ανεβαίναμε με τον Γιώργη το ανηφορικό πετρωτό καλντερίμι. Αφήσαμε τα γυναικόπαιδα να κοιμούνται και μόλις αχνοβασίλεψε ο ηλιάτορας πίσω απ την πυραμίδα του πενταδάχτυλου,  πήραμε τον δρόμο για τα ελατόφυτα ψηλώματα που ακουμπάνε ουρανό. Λίγο νερό σ ένα παγουράκι και ένα μαγκούρι κομμένο  από δασύσκιωτη μουριά να στηρίζει στο δυσκόλεμα και στα αγκαθωτά περάσματα. Η θάλασσα στο πέρα κάτω, προβάλλει σαν υφάδι απαλό στρωμένο γύρω από την πέτρα και την ελιά, την ευλογημένη μάνα-γη των Μανιατών. Πως πέρασε έτσι άλαλα  τόση ώρα! Γεμάτη από αναρίθμητες λέξεις η σιωπή. Κελαηδιστές του ουρανού μέσα σε δροσοστάλαχτες φυλλωσιές, φτέρες και περήφανα αειθαλή , προσθέτουν κι άλλες δοξολογίες,  σ αυτές που ήδη  η ψυχή μας ήδη αναπέμπει.

Στο κατέβασμα, τολμάμε να αρθρώσουμε λίγες λέξεις και να  νοθεύσουμε για ελάχιστα  τους ήχους του Θεού.  - Κουράστηκα αδελφέ μου! Ας ξαποστάσουμε λίγο!Εκείνη τη στιγμή περνάγαμε μπροστά απ το Κοιμητήρι των Πριπιτσίων.             

-Να, ας μπούμε εδώ να πάρουμε μια ανάσα! Θυμήθηκα τότε ξαφνικά έναν Αγιορείτη σοφό Γέροντα, τον Προφητηλιάτη π.Ιωακείμ, που έχει τοποθετήσει πάνω απ το Κοιμητήρι και το οστεοφυλάκιο της Σκήτης του,  μιαν επιγραφή: Φιλοσοφική Σχολή!

-Ας μπούμε λοιπόν να φοιτήσουμε! είπα στον Γιώργη που στιγμιαία απόρησε … -Στην Φιλοσοφική σχολή…του είπα και μπήκε αμέσως στο νόημα ! - Τέσσερις έχουμε εδώ στο Ξεχώρ! Κάθε μια σπουδαία…έχει βγάλει αρκετούς τελειόφοιτους και έχει προβιβάσει και κάποιους για ανώτατες σπουδές …αιώνιες , στο Πανεπιστήμιο του Παραδείσου!

Κάποιος είπε,  πως η ζωή αυτή η πρόσκαιρη δεν είναι τίποτε άλλο , παρά ένας διαρκής αγώνας να απομακρύνουμε συνεχώς το ρ από το άγριο και να το μεταστρέφουμε σε  άγιο! Το τόσο φιλεπίστροφο αυτό γράμμα! Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή της εισόδου μας , πως αγώνα πρέπει να κάνουμε για να απομακρύνουμε και το β αυτού του κόσμου του μάταιου και  σκοτασμένου από το μακάβριο και να το κάνουμε μακάριο! Γιατί μόνο μακάριος, χαρούμενος αληθινά και με ελπίδα Ζωής αιωνίου μπορεί να εξέλθει κανείς από μια…Φιλοσοφική σχολή!

Φωτογραφίες και μηνύματα χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο στην πέτρα και στο ξύλο! Άλλα φανερά και άλλα μυστικά: Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών! Να πεθάνεις πριν πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις! Κύριε εδοκίμασάς με και έγνως με. Μη συναπολέσεις ταις αμαρτίαις μου! Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου, μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου! Τόσες σκέψεις , τόσα μηνύματα , τόση ελπίδα να φωλιάσει μέσα σου! Δάκρυα ποτισμένο κάθε προσκεφάλι προς την Ανατολή  με ένα Σταυρό ακουμπισμένο πάνω του. Δάκρυα προσδοκίας και  καρτερίας, όχι απελπισιάς! Δάκρυα προσμονής για το μεγάλο αντάμωμα!

Κι όμως,  κάποιοι έχουν βαλθεί αυτές τις φιλοσοφικές σχολές να τις εξαλείψουν! Να αφαιρέσουν την ελπίδα απ τις ψυχές μας , την βεβαία του αιωνίου. Να επαναφέρουν το αταίριαστο β μέσα στο μακάριο  , να μονιμοποιήσουν και νομιμοποιήσουν ανίερα το μακάβριο…Όλοι αυτοί μανιωδώς και δαιμονιωδώς, προσπαθούν σήμερα να επιβάλλουν την καύση των σωμάτων μετά τον αποχωρισμό τους από την αθάνατη ψυχή. Δεν έχουν αντικρίσει ποτέ τους  όλοι αυτοί άφθαρτο σκήνωμα! Στου Ιονίου τα νησιά, στης Αγίας γης τα σεβάσματα , στου Σαν Φραντσίσκο και στου Σβιρ τα αγιομέρια! Μα κι όταν τα είδαν τα χλεύασαν απαίσια! Δεν έχουν δει ποτέ τους όλοι αυτοί και δεν έχουν αγγίξει τα χείλη τους, Ιερά λείψανα μυροβλύζοντα  αρρήτως,   στα μέρη του Άθωνα,  στα Μετέωρα και σε κάθε γωνιά της Ορθοδοξίας, με θερμοκρασία σώματος, που άλλοι νιώθουν κι άλλοι, ακριβώς σιμά τους, δεν αντιλαμβάνονται το παραμικρό, πιστοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το υπέρλογο, την διαρκή  παρουσία του Θεού   μέσα από τους Αγίους Του, τα θαύματα και τα θαυμάσια Του. 
Δεν έχουν δει ανίατες ασθένειες να θεραπεύονται αυτοστιγμεί , στο πρώτο σταύρωμα πάνω στο νοσούν μέρος του σώματος! 
Δεν έχουν θωρήσει και μανάδες να μιλούν γλυκά  με τα κεκοιμημένα σπλάχνα τους , με μια χαρμολυπημένη απαντοχή, σε μια ολοζώντανη σχέση κοινωνίας και αληθινής Ζωής μακάριας και όχι μακάβριας! Δεν το χασε το σπλάχνο της η μάνα που του μιλά στο Κοιμητήρι!Δεν χάνεται ο άνθρωπος! Δεν είναι κουμπί, δεν είναι αντικείμενο για να απολεσθεί! Δεν εξαλείφεται η ύπαρξή του, είναι αιώνιος και ζων! Καρτερεύει  την Ζωή του μέλλοντος αιώνος!

Κι αν τον κάψουμε δεν τον εξαφανίζουμε . Ας ακούσουμε κάποτε επιτέλους  την προφητεία του Ιεζεκιήλ την Μεγάλη Παρασκευή τη νύχτα, μετά την περιφορά του Επιταφίου. Το παραμικρό απειροελάχιστο ίχνος μορίου που ταξιδεύει αιώνες τώρα στον αέρα , θα λάβει ξανά σάρκα , οστά και νεύρα! Μιλάει ο Θεός εκείνο το βράδυ!  Και υπόσχεται και βεβαιώνει!

Στις μέρες μας γίνεται λόγος μόνο για τα δικαιώματα των ανθρώπων! Για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση , στον αυτοπροσδιορισμό, στον προσανατολισμό… Καμιά έστω αναφορά στου Θεού τα δικαιώματα! Δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου ! Λέμε και επαναλαμβάνουμε  από συνήθεια μόνο!

Να λοιπόν, μια άλλη παράμετρος που ελάχιστοι λαμβάνουν  υπόψη :

Ο άνθρωπός μας για παράδειγμα ,  είχε εκδηλώσει την επιθυμία να αποτεφρωθεί μετά τον θάνατό του. Και  εμείς που γνωρίζουμε και πιστεύουμε και δεν έχουμε υποτίθεται πλανηθεί από τις ολέθριες μεθοδείες  του μισόκαλου , σπεύδουμε να σεβαστούμε την επιθυμία του  άρτι κοιμηθέντος  ανθρώπου μας! Και στέλνουμε το άψυχο σώμα του στην αρνησίθεη κάμινο! Εμείς που γνωρίζουμε και διαλαλούμε  πως πιστεύουμε στης πίστης μας τα σωτήρια δόγματα και στην πανσέβαστη ιερά μας  παράδοση!

Τώρα που η ψυχή του ταξιδεύει, έχοντας πλέον πλήρη γνώση του ορατού και αοράτου κόσμου , με αγωνία μας φωνάζει : -Μην σεβαστείτε την τελευταία μου επιθυμία! Μην με κάψετε αδελφοί μου , σας εκλιπαρώ! Ακούστε με! Ακούστε την κλαίουσα ψυχή μου! Βάλτε με και εμένα σ ένα μνημούρι, σε τάφο ταπεινό με καντηλάκι ακοίμητο να παρακαλεί   το έλεος του Κυρίου! Μην με κάψετε! Σας ικετεύω!

Υπάρχουν δόξα τω Θεώ κάποιοι που δεν σέβονται την τελευταία επιθυμία του δικού τους ανθρώπου! Και εκείνος από ψηλά τους ευχαριστεί! Και αναπαύεται η ψυχούλα του!  Και καίει το φιτίλι της ελπίδας στην Φιλοσοφική σχολή,  όπου πλέον και εκείνος διδάσκει… Στη μακαρία σχολή της προσμονής και της Ελπίδας!

Στην μνήμη του Λ.Κ

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο:"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)και  από ομότιτλη εκπομπή

Ουγκάντα , Κριστό Αζούκιτε !

Η Τζάτζα μουτσάρα( η γιαγιά)  :

Εδώ πιο πριν είχε πέτρες και ξερόχωμα , δάκρυα και παράπονο , και πόνο απαράκλητο …

Εδώ πιο πριν ξεχασμένος ήταν ο Θεός , και ο Ουρανός δεν έστελνε φωνές και δρόσους  μα μόνο φωτιά που έκαιγε την ελπίδα …

Θυμάμαι τα χαμόγελα από καλούς ανθρώπους που ψαχναν να πιουν ένα μικρό ξεδιψαστικό όνειρο , που ήξεραν πως κάπου ξημέρωνε Ήλιος άδυτος !

Κι ήρθαν τα δροσερά τα καλοκαίρια με γεμάτες τις χούφτες τους από καραμέλες …

Κι ήρθαν απεσταλμένοι του Ουρανού κρατώντας στα χέρια τους μεγάλους ντορβάδες με  παπούτσια  για να πατούν τη γη γοργόφτερα ποδαράκια μαύρων αγγέλων με κατάλευκες καρδιές …

Και γέμισαν κολυμβήθρες με του εξαγνισμού και της αναγέννησης τα νάματα…

Και σκάφτηκε το ξερόχωμα και μπήκαν θεμέλια η Ελπίδα και το Φως , να στηρίξουν την πιο όμορφη Εκκλησιά του κόσμου …

Το παιδί :

Κι ήρθε και ο Αη Σπυρίδωνας και πήρε στην ποδιά του και στην αγκάλη του όλα τα παιδιά του χωριού μας …Και εκείνος γελούσε συνέχεια φορώντας το μυρωμένο σκουφί του που όλο και του το παίρναμε και το φοράγαμε στα μικρά δικά μας κεφάλια …

Η Τζάτζα μουτσάρα :

Κι ήρθε κι ο παπα-Γιώργης με τον Παπά Εφραίμ και βάλανε Ευλογητός …Και γέμισαν οι άδειοι τοίχοι από Αγίους και παραστάσεις και δωδεκάορτα που ζωντάνευαν μπροστά μας …Και τα πολυκαιρισμένα υφάσματα απόχτησαν το πιο λαμπερό χρώμα της πορφύρας , να σκεπάζουν τα Άγια και τα Αγιωτικά…Και πλημμύρισε το τέμπλο της ψυχής μας από χρυσό και ασήμι και η φτώχεια μας γίνηκε με μιας θησαυρός αδαπάνητος που δεν θα στερέψει ποτέ!

Και ξημέρωσε Ανάσταση !

Το παιδί :

Κάναμε το Σταυρό μας πριν το κουδούνι στο σχολειό ακουστεί …

Τα αδελφάκια μας στην Ελλάδα τώρα κοιμούνται …

Κι ο ίδιος Ουρανός μας ενώνει …

Κι η Αγάπη του Χριστού δεν χορταίνεται …όπως οι καραμέλες…

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Του Θεού η καρδιά χτυπά στο Λουγκουζί .

Αφιερωμένη σε παλαιότερη Αποστολή της Ι.Μ.Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα .

Πορευθέντες μαθητεύσατε…Ηχεί αιώνια και ασίγαστα στις ψυχές κάποιων έστω και λίγων εκλεκτών ..Ηχεί στο Πολυδένδρι στην Παναγιά την Χρυσοπηγή ...Έκτη  χρονιά ιεραποστολής …Θαύματα και θαυμάσια στα διψασμένα χώματα της Μαύρης Ηπείρου …Όλο και πιο φωτεινά τα χαμόγελα …Και εμείς με την βοήθεια του Θεού και την ευχή του παπά Εφραίμ , ξανά πίσω απ το μικρόφωνο να κάνουμε άλλο ένα τρισευλογημένο ταξίδι εκεί …Κάθε χρόνο μαθαίνουμε και μια αγαπημένη τους φράση …Μουελάμπά …Ουέμπαλε νιό …παλαιότερα …. Κριστό Αζούκιτε φέτος !!  …Αλήθεια πως παραλείψαμε τόσα χρόνια να πούμε στην γλώσσα τους τον πιο χαρμόσυνο και Ζωηφόρο χαιρετισμό της πίστης μας : Κριστό Αζούκιτε! Κριστό Αζούκιτε! Χριστός Ανέστη ! Κριστό Αζούκιτε Ουγκάντα ! Κοουέλι Αζούκιτε Ελλάδα –Ορθόδοξοι αδελφοί μας !

 Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από τις 2 ομότιτλες εκπομπές αφιερωμένες στην 6η Ιεραποστολή της Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα 

( Από το ιστολόγιο των εκδόσεων της Ι.Ν.Παναγίας Χρυσοπηγής) :

Αν οι πολλοί επιμένουν να ξυπνήσεις .. εσύ μη σταματάς να ονειρεύεσαι..

Στην καρδιά της Αφρικής,στην Ουγκάντα,για έκτη χρονιά, μερικά όνειρα γίνονται πράξη.

Κάθε καλοκαίρι η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής διοργανώνει αποστολή στην Αφρικανική χώρα της Ουγκάντας.Για έκτη συνεχή προσπαθούμε για δύο μήνες από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο ,να βοηθήσουμε όπως και όσο μπορούμε στον ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό Αμπελώνα της χώρας.Στη λατρεία ,στην κατήχηση ,στις βαπτίσεις ,στα Ιατρεία,στην κατασκήνωση,στις Ιεραποστολικές εξορμήσεις.

Γιατί η ιεραποστολή είναι σημαντική όσο το νερό!

Mε τη δική σας βοήθεια ,η προσπάθειά μας συνεχίζεται

Το Λουγκουζάκι μας μεγαλώνει ..και ολοκληρώνεται...

Το όνειρο για ένα σχολείο αφιερωμένο στον Άγιο Σπυρίδωνα και τα σοκολατένια παιδιά του στην Ουγκάντα γίνεται πραγματικότητα.

Από τότε ( ένα χρόνο πριν ) που τελέσθηκε η ακολουθία του θεμελίου λίθου ,από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μπουρούντι και Ρουάντας κ.Ιννοκέντιο,ξεκίνησε με τη δύναμη του Θεού να χτίζεται στην αγκαλιά της ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνος στο Λουγκουζί, ένα πανέμορφο Δημοτικό σχολείο.

Σήμερα έχει φτάσει σε ικανοποιητικό σημείο η οικοδομή του σχολείου που σκοπό έχει να φιλοξενήσει πάνω από 300 μαθητές Δημοτικού, όλα παιδιά από το χωριό..

Μετά την ολοκλήρωσή του μπαίνει στο σχεδιασμό της Ιεραποστολής η ίδρυση ενός Γυμνασίου. 

Ευχαριστούμε για όλα .Ο Θεός να σας ευλογεί.

Mε τη δική σας βοήθεια ,η προσπάθειά μας συνεχίζεται.Κοινοποιήστε την προσπάθειά μας.Ας κάνει ο καθένας αυτό που μπορεί.

Εθνική τράπεζα : 656/201115-86

IBAΝ : 3301106560000065620111586 στο όνομα του ιερέως George Nyombi ( Επισκεφθείτε επίσης το ιστολόγιο των εκδόσεων της Ι.Ν.Παναγίας Χρυσοπηγής  http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/  για να ενημερωθείτε και για το πρόγραμμα αναδοχής Σουδά Ζω ! Με 150 € ετησίως ένα παιδί πηγαίνει σχολείο και τρέφεται ημερησίως )

Εκατόμπυλος Ουρανός( Παναγία Εκατονταπυλιανή)

Τρία κλίτη και εκατό πύλες . 
Μνήμη και παρόν .
 Μεγαλοπρέπεια και μελλόντων αγαθών πρόγευση .  
Συγκλονισμός και υπόσταση ελπιζομένων. 
Όσο κι αν ψάξεις , όσες φορές κι αν μετρήσεις , ενενήντα εννέα πόρτες θα βρεις . Η εκατοστή θα ανοίξει μαζί με μια άλλη . Την σφραγισμένη της Αγιάς Σοφιάς . Έκσταση και παραμυθία . 

Εκατόμπυλος Ουρανός !

Παρεκκλήσια , κελιά και βαπτιστήρια , να καθρεφτιστούν όλα στη λάμψη μιας ακοίμητης λυγερόκορμης λαμπάδας που ο πόνος έμπηξε στα εύσπλαχνα σωθικά της Θεομάνας,  σιμά στο εικονοστάσι της το πανώριο . Προσκύνημα 18 αιώνες μετά το ευλογημένο προσάραγμα της Αγίας Ισαποστόλου στο καταφύγι της Παροικιάς .

Παναγιά μου Εκατονταπυλιανή θα ρθουμε σήμερα όλοι μας έστω και νοερώς  να σ ικετέψουμε ...

Να σου αναπέμψουμε ικετήριες προσευχές , προσφωνώντας σε με όσα προσωνύμια συνόδεψαν στους αιώνες το πανάχραντο όνομά σου , σαν η οδύνη και η ελπίδα έγειραν τα γόνατα μπροστά στο ταπεινό και φωτοδόχο Πανάγιο πρόσωπό σου …

Παροικίας και Πάρου δόξα και καύχημα , Αειπάρθενε Κόρη και Παναμώμητε , τω περιλάμπρω σου Ναώ οι προσερχόμενοι πιστώς Υπερένδοξε Αγνή , λαμβάνουσιν ιατρείαν και σε υμνούσι Παρθένε , εις σωτηρίαν των ψυχών ημών .

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Το τάμα της Γεθσημανής

Χαρείτε ρημοκλήσια ταπεινά , στου ουρανού τις άκριες υψωμένα

και σεις τα θαλασσάρικα μ ΄αρμύρα κεντημένα …

Χαρείτε αγέρηδες λιβανωτοί και κύματα του μελτεμιού

που μοιάζετε με σκαλοπάτια ασβεστωμένα ,

να φέρετε στη Χάρη Της

τα πονεμένα τάματα και γόνατα απ τις μετάνοιες ματωμένα …

( Ν.Σκ. απόσπασμα από : «Της Παναγιάς το ξόδι»

Χτυπούν οι  καρδιές των Ορθοδόξων .Και ακούγεται ο χτύπος σαν τάλαντο εσπερινό και ορθρινό καμπάνισμα ,στης Παναγιάς το ξόδι . Φτερακίζουν οι ψυχές ως της Γεθσημανής το λιόφυτο περιβολάκι . Δάκρυ και έλεος ποτισμένη η γης , που άγγιξαν τα γόνατα  της Κυρίας των Αγγέλων  , σαν ο  Αρχιστράτηγός τους , διάκονος της κρυφιομύστου βουλής , των απορρήτων κομιστής, ο Γαβριήλ  μήνυσε σε Εκείνην , την Μάνα της Ζωής  , όπως παλιά στο ξεκίνημα του καινού κόσμου , δυσπαράδεκτα για την ψυχή Της μελλούμενα .   Γνώση άγνωστη,  τούτη η υπέρ λόγον  μετάστασή Της , γήθεν προς Ουρανόν και τον Θεϊκό Νυμφώνα . Στον αγλαόκαρπο και ευσκιόφυλλο κήπο της πίστης μας τον Πανάγιο , στην Γεθσημανή ! Ευαγγελισμός της Μεταστάσεως της Θεοτόκου ! Επιτάφιος της  Παναγιάς ! Τάμα να βρίσκεσαι εκεί , ιδίως τούτες τις ώρες ! Μα είν΄ η ψυχή που ταξιδεύει ! Όχι το σώμα ! Είναι η αγαθή ψυχή , που κάνει το θέλω πάντα ανίκητο μπροστά στο αναβλητικά ακηδές και άβουλα  οκνηρό μπορώ . Τα κατάφεραν και το εκπλήρωσαν τούτο το τάξιμο ψυχούλες , έστω και αν δεν βρέθηκαν ποτέ υποστατικά στον κήπο των ελαιών .

Τις ταξίδεψε θαυμαστά η πίστη και η ευλάβεια και τα κατάφεραν λίγο πριν ξεπνεύσουν,  εκεί να κλίνει η ψυχή τους το τελευταίο γόνυ … Όπως η Γεθσημανή μια γυναίκα του πόνου και της ελπίδας …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της ραδ.σειράς  «Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως» ,  όπου διαβάζεται το διήγημα : «Γεθσημανή» από το βιβλίο της Μυρσίνης Βιγγοπούλου : «Γυναίκες του πόνου και της Ελπίδας/Εκδ.Άθως»

Οι άγιοι Δεκαπεντιστάδες …

Αναμνήσεις παιδικές , καλοκαιρινές . Χρόνια ανέμελα  και νοσταλγικά αθώα . Αμέριμνα από τα βιωτικά ! Χαρούμενα αληθινά ! Μυρωδιές , ήχοι και γεύσεις που ακόμα και σήμερα σαν κλείσεις τα μάτια σου , σε μεταφέρουν σε αυτό το υπέροχο και ανόθευτο χθες ! Κάθε γενιά έχει τα δικά της ξεχωριστά θυμητάρια …Όσο πιο παλιά,  τόσο πιο απλά με μια αξέχαστη και απερίγραπτη συνάμα αγνότητα . Εκείνα τα παιδιά γίνηκαν σήμερα γονιοί . Κρατήθηκαν κάποιες μυρωδιές αναλλοίωτες .Το μαρτυρά ακόμα , ένα απαλό χάδι σε φουντωμένο βασιλικό και σε λεβάντα που φύτεψε ο Θεός εκεί στην άκρη του χωμάτινου ακόμα δρόμου,  στην βόλτα  των παιδικών τους ονείρων !  Και οι ήχοι της πλανεύτρας θάλασσας και του ανύσταχτου  μελωδού γρύλου   σαν σκοτάδι σκεπάσει ,  κρατιούνται απαράλλαχτοι  σαν την πρώτη φορά που τους  σφάλισαν τα βλέφαρα γλυκά , σαν η κούραση της λιόχαρης μέρας τους  έγειρε στο βαλμένο χάμω  στρώμα με το παραθύρι ορθάνοιχτο στον ουρανό  και στην δροσοσταλιά της καλοκαιρινής νυχτιάς . Και οι γεύσεις ;  Κάπως δυσεύρετες οι γεύσεις του χθες ! Μα όλοι τις αναζητούν ! Καλοκαίρι με γεύσεις από τα φρούτα του και τα ζαρζαβάτια του και τα παγωτά απ τους πλανόδιους πωλητές τους .

-Είναι από αγνό γάλα ! Τα πήραμε από ένα γαλακτοκομείο που φτιάχνει και παγωτό τώρα το καλοκαίρι ! Δοκιμάστε ! Τα φέραμε  να σας κεράσουμε ! Με πολύ αγάπη ! Δεν τα βρίσκεις εύκολα αυτά στο εμπόριο !Να φάνε και τα παιδιά !

Θυμίζει τα παλιά τα παγωτά θυμάσαι ; 

-Μην προσφέρεις στον μικρό ! Δεν τρώει , νηστεύει !-Άντε βρε μικρό παιδί ! Τι θα γίνει με τόση ζέστη αν δροσιστεί και φάει ένα παγωτό ; Θα χαλάσει ο κόσμος; 

-Έλα αδελφέ μου είπε η πολύτεκνη  με 6 παιδιά μάνα, έλα  να σου δείξω κάτι ! Τον οδήγησε στην κουζίνα της ! Στάθηκε ακριβώς μπροστά στην πόρτα του ψυγείου. 

Εκεί  δεν είδε ούτε μαγνητάκια ούτε κολλημένα σημειώματα και φωτογραφίες όπως συνηθίζουν οι πολλοί , παρά μόνο 3εικονίτσες ! Μια του Εσταυρωμένου Ιησού , μια της Ιεροσολυμίτισσας Παναγίας και μια ενός Αγίου που μέχρι εκείνη την ημέρα μόνο ακουστά αυτός τον είχε  ! Εικονιζόταν κρατώντας έναν πάπυρο με σημειωμένο πάνω του :  Ου μη απαρνήσομαι Κύριον τον Θεόν μου,  ουδ αθετήσω τας  εντολάς Αυτού! Ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης ! -Μαρτύρησε 15 μόλις χρονών ! Όσο είναι ο μεγάλος ο γιός μου ! μίλησε η πολύτεκνη μάνα !–Ξέρεις γιατί ; Γιατί αρνήθηκε να φάει κρέας και να αρτυθεί μέσα στην Νηστεία της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο! Και μάλιστα ήταν η μάνα του που τον εκλιπαρούσε θρηνώντας τα νιάτα του να φάει για να σωθεί ! Μα εκείνος δεν υποχώρησε ως το τέλος ! Κράτησε την πίστη του και τίμησε την μνήμη του σφαγιασθέντος ιερέα πατέρα του !

Πήγε αμέσως ο νους στο ευλογημένο συναξάρι ! Στην πρώτη μέρα της μεγάλης νηστείας στο Πάσχα του καλοκαιριού ! Μήν Αύγουστος, έχων ημέρας λα΄. Η ημέρα έχει ώρας ιγ΄, και η νυξ ώρας ια΄ .Την πρώτη του μηνός Αυγούστου ! Η θυσία των 7 αδελφών Μακκαβαίων , που προσπάθησαν να τους υποχρεώσουν να φάνε χοίρειον κρέας , της Μητέρας τους Σολομονής που τους ενθάρρυνε στο μαρτύριο και του στερρεού διδασκάλου τους Ελεαζάρου . Μαζί τους και η Αγία Ελέσα  παρθενομάρτυρας 14 χρονών,  που στα Κήθυρα γιορτάζουν σαν συμπροστάτιδα με την Μυρτιδιώτισσα . Στο Μοναστηράκι της ανέβαιναν από τα παλιά τα χρόνια οι ευλογημένοι δεκαπεντιστάδες της Παναγίας , να νηστέψουν και να ξεροφάγουν και να καρτερέψουν με προσευχές και γαλήνη την μεγάλη γιορτή της Κυράς . Και η μικρή Ελέησα…Ελέσα , ενισχύει έστω κι αυτούς τους λίγους που ακόμα κρατούν το έθιμο στου Αυγούστου τα πρώτα σήμαντρα .

Μακάρι να αποκτήσουν τέτοιες άγιες συνήθειες τα σημερινά παιδιά ! Να γίνουν και αυτά της Παναγιάς δεκαπεντιστάδες  ! Να μάθουν και να απολαύσουν αληθινά την μεγάλη αξία της νηστείας .Να τα διδάξουμε με διάκριση και με αγάπη και με βίωμα ! Με το παράδειγμά μας και με ό,τι ο Θεός οικονομήσει για την κατήχησή τους . Όπως η πολύτεκνη μάνα που στερέωσε πάνω στην πόρτα του ψυγείου της ,  έναν ανυποχώρητο Άγιο ! Και αυτός , Άγιος Δεκαπεντιστής ! Δεν τον έβαλε εκεί αυστηρά για να ελέγχει ή αδιάλλακτα  να απαγορεύει,  μα για να φωνάζει σε όλους μας με τις νωπές του πληγές απ του αγαρηνού αφέντη του το σπαθί , αυτό που ο Μέγας Βασίλειος αιώνες πριν  Θεοδίδακτα διετύπωσε ,  πως η νηστεία νομοθετήθηκε μέσα στον Παράδεισο ! 

Θα νοστιμέψουν τότε όλα ! Και τα πιο ταπεινά θα γίνουν εύγευστα ! Το λίγο ψωμί , της γης ένα γέννημα και δυο γουλιές  νερό θα χορταίνουν σώμα και ψυχή ! Μπροστά τα Άγια παιδιά , ο  Άβιβος ο  Αντωνίνος, ο Γουρίας, ο Ελεαζάρος, ο Ευσέβωνας, ο Αχείμ, ο Μάρκελλος, η Ελέσα και ο Άη Γιάννης εκ Μονεμβασίας , της Παναγιάς οι δεκαπεντιστάδες και ξοπίσω όλοι εμείς που με κλειστά τα μάτια λαχταράμε την αλήθεια του χθες και τα παιδιά μας που αξεδίψαστα όλο γυρεύουν τη γνώση και το βίωμα της Ορθοδόξου Πίστεως  …Καλή Παναγιά !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Φυγή Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο - Ιωάννης Χαρίλαος Βράνος

Σύνορα ασύνορα …Χαίροις Πάτερ Παΐσιε !

Έχει μια απερίγραπτα θεραπευτική δύναμη η όμορφη μουσική. Και τα τραγούδια και οι στίχοι τους,  μπορούν σε μια στιγμή να γίνουν προσευχές , να μιλούν για τον Θεό ! Είναι θέμα προαιρέσεως , καλού λογισμού , Χριστοκεντρικής προσέγγισης και βιωτής . Όλα , μα όλα για τον Χριστό μας ! Όλα από Εκείνον και για Εκείνον ! Η Αγία μετατρεψιμότητα , όπως έλεγε κάποιος  ! Ακόμα και τα φαινομενικά αταίριαστα και ασύναπτα , γίνονται όμοια και σχετικά  με την  δύναμη της αγάπης του Χριστού . Υπάρχει  ένα τραγούδι  σπάνιας μελωδικότητας και ποίησης . Σίγουρα πολλοί το γνωρίζουν!  Λέει κάπου στο ρεφραίν του : «Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς,  όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς και να στους τραγουδάνε στον ουρανό , οι βραδινές παρέες των αστεριών». Το έχει γράψει ο σπουδαίος τραγουδοποιός Νίκος Ζούδιαρης . Και ο τίτλος του παλιού κλασσικού πλέον δίσκου , όπου εμπεριέχεται το τραγούδι : «Αφήλιο»! Όρος Αστρονομίας !  Αφήλιο είναι το σημείο της τροχιάς ενός σώματος , που βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση από τον Ήλιο. Το αντίθετό του είναι το περιήλιο . Στο περιήλιο η απόσταση από τον ήλιο είναι η ελάχιστη ! Ακούγοντας λοιπόν το τραγούδι για αρκετές φορές και σιγοψιθυρίζοντάς το,  αναλογιζόμουν  σε ποια απόσταση από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης βρίσκομαι εγώ ο ταλαίπωρος …Ευχήθηκα τότε , όλων μας οι ψυχές  να βρίσκονται στο περιΉλιο σημείο …Σιμά στο Χριστό μας και όχι τόσο απομακρυσμένοι ! Σου στέλνω με τα αγέρι χαιρετισμούς …ξανακούστηκε ! Κι ήρθαν μπροστά μου τα 24 γράμματα του αλφαβήτου μας ! Του μόνου που ξεκινά και τελειώνει με Α και Ω . Πουθενά αλλού αυτό το Ω ! Με Α και Ω ξεκινά και τελειώνει το Αγαπώ . Το Α και το Ω που είναι ο αποκεκαλυμμένος Χριστός μας ,  ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ! (Αποκάλυψις 1,8). Σου στέλνω με τα αγέρι χαιρετισμούς …Μπροστά μου τώρα οι 24 οίκοι της Κυρίας των Αγγέλων .Οι Χαιρετισμοί της Ενδοξοτέρας !

Ήταν μια μανούλα που όταν έφευγαν απ το σπίτι οι δυο της γιοί με τις μηχανές τους ποτέ της δεν τους εμπόδιζε ! Και ας άκουσε κάποτε  την γειτόνισσα να της φωνάζει :- Καλά δεν ανησυχείς ; Δεν τους μιλάς ; Θα σκοτωθούν καμιά μέρα ! Τρέξε , φώναξε , απαγόρευσε ! Και εκείνη της απάντησε : - Για τον μεγάλο έχω την Παράκληση και για τον μικρό τους  Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ! Τόση απλότητα , τόση πίστη , τόση θυσιαστική , ατίμητη αγάπη !  Από το Α ως το Ω ! Νύχτα στέλνουν τις δεήσεις τους  όλες οι πονεμένες μα ελπίζουσες ψυχές ! Νύχτα έστελνε και ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Εύβοιας τους Χαιρετισμούς του , σε όλους τους μεσίτες , τα άστρα του ουρανού , τους γνήσιους φίλους του Χριστού μας ! Τα λάμβαναν τα χαιρετίσματα ! Όλοι οι εκλεκτοί ! Τα έστελνε με του Αγίου Πνεύματος το αγέρι ! Στον όσιο Δαβίδ ! Στον Άγιο Νεκτάριο ! Στον Άγιο Χαραλάμπη ! Στην Αγία Παρασκευή ! Στην Αγία Μαρίνα !

Είναι του μεσονυκτικού οι δακρυσμένοι άγρυπνοι  που στέλνουν Παρακλήσεις και Χαιρετισμούς   από το Α ως το Ω ! Αυτό θα κάνουμε και εμείς σήμερα ! Θα στείλουμε με τ  αγέρι που χορηγεί Ζωή , χαιρετισμούς στον Άγιο Παῒσιο τον Αγιορείτη ! Χαίροις Πάτερ  Παῒσιε  θα του φωνάξουμε ! Ό, τι κι αν έρθει βοήθησε μας με τις Θεοπειθείς σου ικεσίες ! Σπεύσε , παρηγόρησε , δυνάμωσε την μετρημένη μας πίστη ! Τώρα στις μέρες της πανίερης μνήμης σου ! Εσύ που δεν βγήκες ποτέ μέσα απ τα σύνορα τα ασύνορα του Α και του Ω ! Που έκανες πράξη το Αγαπώ!  Που έμεινες στο περιήλιό Του το αιώνιο !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη  εκπομπή , αφιερωμένη στους Χαιρετισμούς του Οσίου Παῒσίου του Αγιορείτου , συνεταγμένους  από τον π.Χριστοφόρο Καραβία, Ιεροκήρυκα της Ι.Μ.Ύδρας .

Το Συν που μας λυτρώνει …Πέτρου και Παύλου

Το Συν , το Ένα , το ομοθυμαδόν είναι ατελευτήτως το κυρίαρχο και ζωογόνο  ζητούμενο  στην αγία μας πίστη . Το ίνα ώσι έν ήταν το σπαραχτικό αίτημα της συγκλονιστικής προσευχής του Θεανθρώπου λίγο πριν το θεληματικό του  Άγιο Πάθος . Το Συν είναι πάντα το ζητούμενο σε οποιαδήποτε έκφανση της πνευματικής μας  όποιας διαδρομής . Συνεχώς στο νου και στην καρδιά μας ο διπλανός , ο κάθε πλησίον , ελάχιστος των αδελφών Του των ελαχίστων . Συμπροσευχή , συμπόρευση ,συναλληλία συναμαρτωλών ελπιζόντων στην Θεία χάρη και στο άμετρο έλεος του φιλεύσπλαχνου  Πατέρα . Σύναξη ! Σπουδαία μέρα μες στον ευλογημένο ενιαυτό , κάθε εορτή συνάξεως . Μετά από κάθε σπουδαίο γεγονός , καθοριστικό για την σωτηρία των ανθρώπων , μετά από κάθε μεγάλη Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή , έχουμε την σύναξη προς τιμήν εκείνου του προσώπου που διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στις πανίερες μνήμες , στο διαρκές παρόν της Ορθοδοξίας μας . Σε Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή , η επομένη ημέρα είναι εξίσου σημαντική και σε αυτήν επαναλαμβάνονται οι περισσότεροι ύμνοι της εορτής ! Μετά τα Χριστούγεννα θα συναχθούμε για να τιμήσουμε την Παναγία . Μετά τον Ευαγγελισμό οι πιστοί συνάζονται για να εορτάσουν τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τα θεία του μελωδήματα . Μετά τα Άγια Θεοφάνεια σύναξη τελούμε του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου . Σε Εκκλησιές οι πιστοί και σε μοσχολιβανισμένες σελίδες του συναξαριού συναθροίζονται όλο και περισσότεροι Άγιοι . Στα πεφιλημένα και λαοφιλή συναξάρια που στήριξαν την πίστη και την διατήρησαν απόρθητη και απαρασάλευτη σε δύσκολους καιρούς διωγμών και Θεομάχων ! Αυτό το συν ευτυχώς κρατά και κάποιους « δυσανεκτικούς» σε ό, τι δεν ευλογεί ο Θεός …Το συν που ξέρει όμως να ορθοτομεί τον λόγο της μόνης Αλήθειας!  Που γνωρίζει να απομακρύνει την κακοδοξία , τους εξωραϊσμούς και τις ανίερες θλιβερές υποχωρήσεις ! 

Δυο είναι αυτοί που συγκρατούν την Εκκλησία στη περίφημη και τόσο συχνά  απαντώμενη εικόνα της συνάξεως των Αγίων Αποστόλων . Πέτρος και Παύλος ! Πάντα τους θωρούμε αντικριστά στις κολώνες των μεγάλων Εκκλησιών ! Ακατάβλητοι στυλοβάτες της Νύμφης του Χριστού ! Και στου Ναούς που τους αφιερώνονται στέκονται στο τέμπλο και οι δυο ! Ποτέ μόνος του  ο ένας ή ο άλλος ! Κάποτε μια ευλαβής γυναίκα θέλησε να αφιερώσει ένα εικόνισμα στον Άγιο Παύλο . Το παρήγγειλε λοιπόν με χαρά να ζωγραφιστεί και έπειτα θα το πήγαινε στην ενορία της,  να το αφήσει σαν τάμα . Το ίδιο βράδυ είδε σε ζωντανό όνειρο , τον Απόστολο των Εθνών γλυκά να την μαλώνει λέγοντάς της : Μην τολμήσεις να πας εικόνισμα χωρίς τον αδελφό μου ! Και έτσι εκείνη η κυρούλα , άλλαξε το σχέδιό της  και παρήγγειλε εικόνισμα και με τους δυο πρωτοκορυφαίους,  όπου εξιστορήθηκε για ακόμα μια φορά ο Άγιος ασπασμός τους!

Γι αυτό και συνεορτάζουν ! Γι αυτό και ατενίζουμε με δέος και έκσταση τον περίφημο εναγκαλισμό τους  και ασπασμό της αγάπης  στις κοινές ιστορικές τους εικόνες σε πολλά ορθόδοξα σεβάσματά μας , στην Πάτμο του  Αγιογράφου Αγγέλου και στην Αγιορείτικη Καρακάλλου της οποίας είναι και προστάτες . Για το παμπόθητο αυτό συν της πίστης μας ! Κάποιοι έχουν ιστορικά αμφισβητήσει την ομόνοιά τους και της ανόθευτη φιλαδελφία τους ! Θυμούνται εκείνο το απόσπασμα από την προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου :  «Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν» (Γαλ. 2, 11) . Ατυχώς και  αβίαστα βγάζουν συμπεράσματα για ρήξεις και τσακωμούς και ψυχρότητες ! Οι δυο ακούραστοι εργάτες του Ευαγγελικού Νόμου δεν απώλεσαν ποτέ το συν τους ! Για το  συγκεκριμένο περιστατικό αν κανείς μελετήσει βαθύτερα τις περιστάσεις και τα περιγραφόμενα μα και αν διαβάσει τα σχετικώς παραδομένα από το μελισταγές στόμα του Αγίου Χρυσοστόμου,  θα διαπιστώσει ότι έλαβε χώρα προσχεδιασμένα και από τους δυο τους , προκειμένου κατ οικονομία να ωφεληθούν και να παραδειγματιστούν οι Ιουδαϊζοντες !Να θυμόμαστε  και τούτο : Πως και οι δυο τους  έδιναν ως την τελευταία επίγεια ανάσα τους το μήνυμα της διαρκούς μετανοίας ! Δεν υπήρξε ξημέρωμα  που ο Πέτρος να μην κλάψει θυμούμενος την τριπλή του άρνηση ! Δεν έχανε ευκαιρία ο Παύλος να αυτομέμφεται με τον πλέον αυστηρό τρόπο οικτίροντας τον εαυτό του , αυτοαποκαλούμενος  έκτρωμα και αισθανόμενος ελάχιστος και ανάξιος να λέγεται Απόστολος,  θυμούμενος και αυτός τις ημέρες που εδίωκε με μανία την Εκκλησία του Θεού.

Αυτή η μία ψυχή των Πρωτοκορυφαίων! Το δικό μας Ένα , το Συν και το ομοθυμαδόν ! Αυτή η μια ψυχή της Ορθοδοξίας που δεν διασπάται , δεν κατατέμνεται , δεν ομαδοποιείται ! Είναι Μία όπως η Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία! Η Αγία Ορθοδοξία με τους ακρογωνιαίους της λίθους , τον Πέτρο και τον Παύλο ! Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν, επαινέσωμεν Πέτρον και Παύλον; τά την αθεότητα σφάττοντα, και μη αμβλυνόμενα στόματα, της. φρικτής του Πνεύματος μαχαίρας…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : « Ο ασπασμός της πίστης μας»