Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας.Άγιο Όρος 2017 Μέρος 10

Δύναμη δίνει του παπά το Άγιο πετραχήλι !

Να ξεπληρώσει ο αδελφός το τάμα που οφείλει!

Σοφού Γαβριήλ τα  μυστικά , ο γάμος να  προκόβει  !

Πάνω σε ευλογημένη σύζευξη,  σπαθί το εγώ  που κόβει!

Επιστροφής τις χαρακιές , χέρια αδελφού σταυρώνουν.  

Σημάδια , που παμπόθητο τον δρόμο  φανερώνουν !

Στη στέγη βλέπει Γέροντα  ,  καρδιά καθάρια έχει !

Δεν παύει ο Άγιος  να ευλογεί , με λόγους να συντρέχει !

 

Πρωινό στις Καρυές . Παρασκευή του Αη Γιαννιού με το παλαιό!  Η σύλληψή του στο συναξάρι . -Κατάλυσις οίνου και ελαίου σήμερα ! Ο Θεοδόσης μας ενημερώνει προσφέροντάς μας ζεστά  αρτοσκευάσματα από τον φούρνο ! Κάποιος αδελφός μας δίπλα σχολιάζει τα κακώς κείμενα του Όρους ! Ένας άλλος ορθά τον ορμηνεύει με μια παραβολή βγαλμένη από το σήμερα : -Το Άγιο Όρος είναι ένα ραδιόφωνο ,που παίζει την μουσική που σου αρέσει ! Τα τραγούδια του Θεού ας πούμε ! Και έχει πολλούς σταθμούς! Κάθε  ένας τους μεταδίδει κάτι καλό και ωφέλιμο ! Απλά για να μεταβείς από τον έναν σταθμό στον άλλον , θα ακούσεις για ελάχιστα έστω και κάποια παράσιτα! Θα μείνεις σε αυτούς τους βόμβους ή στην μουσική των Αγγέλων που θα ακροαστείς μόλις θα συντονιστείς ;   

               

 Τελευταία μας μέρα στο Όρος για φέτος ! Ως συνήθως με αφετηρία το αγαπημένο Κουτλουμούσι όπου θα μείνουμε  , διαδρομές και πορείες στις οποίες οι ψυχές μας πάντα προβαδίζουν ! Κελιά σύννεφα ασκητάδων ,ο Γέρων Γαβριήλ,  η Παναγούδα του Αγίου , τα τεκνία της Φοβεράς Προστασίας . Μια γεμάτη με αιώνιο  ακόμα μέρα , που Θείω ελέει θα τα χωρέσει όλα μέσα της! Μια μέρα που γηθόσυνα ξεκίνησε με την μετάληψη των Αγιασμάτων του Φιλανθρώπου !  Ο μισάνθρωπος όμως , πάντα καραδοκεί να αλλοιώσει την αληθινή χαρά , να νοθεύσει την ελπίδα ! Το κεντρί του δημιούργησε αναστάτωση ! Μια αλλεργία μετά από τσίμπημα μολυσμένου κουνουπιού ταλαιπωρεί πιο έντονα τον αδελφό μας Αντώνη . Γέμισαν τα χέρια του με εξανθήματα ! Και ήταν τόσο χαρούμενος σήμερα το πρωί  που μετέλαβε ! Για λίγο πάμε μαζί στο Κέντρο Υγείας! Γεμάτο από εικόνες της Παναγίας και Αγίων Ιαματικών και Αναργύρων ! Μια μικρή σύναξή τους στις 2 αίθουσες ! Δυο Μοναχοί ένας ηλικιωμένος Καρεώτης και ένας νεαρός Καρακαλληνός εξετάζονται . Ο ένας με καρδιογράφημα και ο άλλος με αιμοληψία ! Και στην καρδιά και στο αίμα τους ο Χριστός! Χριστογράφημα και Χριστοληψία στα μάτια μας ! 

Οι υπόλοιποι της ομάδας μας βρίσκονται για προσκύνημα   στο μεγάλο κειμήλιο του Όρους στο Πρωτάτο ! Στο Άξιον Εστί ! Συναντιόμαστε ξανά όλοι , σε ένα καφενείο παραπλήσια . Δεν είμαστε μόνοι ! Μας περιμένει …το πετραχήλι του παπά Νικόλα του Πέττα ! Ο πατήρ Νεκτάριος , σαν να μας περίμενε,   μόλις αντιλαμβάνεται τον πειρασμό, αμέσως  το φοράει και διαβάζει πρώτα τον Αντώνη , μα και όλους μας ! Σαν να μας σκέπαζε αυτό το  πετραχήλι του Αγίου παπά Νικόλα ,   σε όλη την φετινή μας οδοιπορία !  Κατεβαίνοντας προς την Κουτλουμουσίου ο Αντώνης φαίνεται πολύ ανακουφισμένος ! 

-Ήμουν έτοιμος να μπω στο λεωφορείο για Δάφνη ! Να έφευγα σήμερα ! Και να έχανα όλες τις ευλογίες !  Και το τάμα που έχω , να πάω πρώτη μου φορά στο κελί του Αγίου Παϊσίου ! Μα μόλις μπήκα κάτω από το πετραχήλι  όλα έφυγαν ! Δόξα τω Θεώ ! –Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρήθηκε αρκετά ο αδελφός μας τις επόμενες ημέρες ! Μα εκείνη η Παρασκευή γράφτηκε  για πάντα βαθιά μέσα του !

Αφήσαμε τα πράγματά μας  στο Αρχονταρίκι και πήραμε το κατηφόρι βιαστικά  να …προλάβουμε τις προδραμούσες  ψυχές μας ! Επιστροφή ! Μόνο αυτήν την λέξη βρίσκω ταιριαστή να περιγράψει το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν τα αγαπημένα της πίστης σου   ξανανταμώνεις ! Απαράλλαχτα όλα . Ακόμα και τα σταματήματά μας ! Βαρυφορτωμένες με καρπό οι μεσίτριες της Θείας παράτασης , ελιές στο διάβα μας! Ο χρόνος και αυτός επιστρέφει … Του αρκεί να αφουγκράζεται ολοένα  !

Έξω από κελί του Οσίου Χριστοδούλου  μαζεμένοι πάντα πολλοί . Μέσα ο Γέροντας Γαβριήλ ,  να λέει μονίμως και ψυχωφελώς επαναληπτικά  τα απλά του λογάκια , βγαλμένα από σοφών τις θείες επίνοιες . Παίρνουμε την ευχή από την πάντα μαζεμένη γροθιά του . Πόση δύναμη βγαίνει μέσα από την ισχνή φωνούλα του !  –Δεν έχασα ποτέ , ό,τι έδωσα ! Παιδιά εσείς που είστε παντρεμένοι να θυμάστε ότι ο Γάμος είναι μια μαθηματική εξίσωση ! Γάμος =Εταιρεία αμοιβαίων θυσιών ! Όποιος κάνει τις πιο πολλές θυσίες και υποχωρήσεις , αυτός θα κερδίσει τα περισσότερα ! Να μην αρχίζετε ποτέ μια διένεξη με την σύζυγο . Να θυμάστε πως έχετε και εσείς αδυναμίες , δεν έχει μόνο αυτή ελαττώματα ! Η κορυφαία λέξη της συζυγικής ευτυχίας , η υπομονή ! Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης , η συγχώρεση !
 
Ο μεγαλύτερος εχθρός ο εγωισμός ! Μην επιτίθεστε στην σύζυγο ! Επίθεση στο εγώ σας μόνο ! Μην προσπαθεί να αλλάξει ο ένας τον άλλον ! Μόνο ο Θεός μπορεί και αλλάζει τους ανθρώπους ! Μην κάνετε τον δάσκαλο στη σύζυγό σας ! Ο καλύτερος τρόπος να την διδάξετε , είναι να την αγαπάτε!  Να προτιμήσετε να πεθάνετε παρά να ξεστομίσετε ποτέ ανάθεμα για το ότι την νυμφευθήκατε ! Αν βγει τέτοιος λόγος , θα μοιάζει σαν το σπαθί του Μέγα Αλέξανδρου που έκοψε τον Γόρδιο δεσμό ! Έτσι σαν σπαθί θα πέσει και αυτό το ανάθεμα πάνω στον ιερό  δεσμό  του ανδρογύνου !  Ήρθε μια μέρα ένας αδελφός εδώ στο κελί να με βρει και άρχισε να μου παραπονιέται για την γυναίκα του . Δούλευε σε βαριά εργασία και πολλές φορές μόλις επέστρεφε κουρασμένος στο σπίτι , δεν ήταν ακόμα στρωμένο το τραπέζι και έτοιμο το φαγητό ! Γέροντα μου λέει , εγώ να δουλεύω σαν είλωτας και να μην βρίσκω πάντοτε έτοιμο το φαγητό ! Του λέω : Εκείνη την στιγμή να κάνεις μια υπόθεση και να αναπαύεσαι ! 

Να υποθέτεις ότι η γυναίκα σου παθαίνει σκλήρυνση κατά πλάκας ή ένα ατύχημα και βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι . Και έτσι εσύ μόλις τελειώσεις από την δουλειά , θα πρέπει πριν πας σπίτι , να πας να ψωνίσεις, να έρθεις να μαγειρέψεις , να την ταΐσεις και εκείνη και τα παιδιά , να πλύνεις και τα πιάτα ! Κάνε πάντα λοιπόν μια υπόθεση και θα λύνεις το πρόβλημά σου ! Άντε να πάτε στην ευχή του Χριστού μας ! Αγιορείτικη σχολή συζύγων!

  Πλήθυναν οι επισκέπτες του Γέροντα σε λίγα μόλις λεπτά στο μικρό υπαίθριο αρχονταρίκι  ! Η  κουβέντα έχει ζωηράδα ! Ο π.Π υπερθεματίζει για την αποτείχιση και την διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχη ! Κάποιος λαϊκός  αδελφός μας , διατυπώνει την άποψη ότι δεν πρέπει να αποκοβόμαστε ούτε στο ελάχιστο από τα πανίερα μυστήρια , μιας και έχει ακουστά ότι κάποιοι Μοναχοί Αγιορείτες  αλλά και απανταχού αφιερωμένοι,  όταν βγαίνουν στον έξω κόσμο,  προτιμούν να μένουν μακριά από το Άγιο Ποτήριο,  παρά να κοινωνήσουν από χέρια παπά που μνημονεύει ...

Με ποιόν άραγε να συνταχθούμε ; Δυο λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,  μόνο φαινομενικά αντικρουόμενοι , θαρρούμε πως μας  δείχνουν τον δρόμο: Ο πρώτος :…Ουδέ γαρ ο τοις εχθροίς του Βασιλέως συμφιλιάζων, δύναται του Βασιλέως φίλος είναι , αλλ' ουδέ ζωής αξιούται, αλλά συν τοις εχθροίς απολείται, και τα χείρονα υπομένει… Και ο δεύτερος: Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας ή ορθοτομείν εκτός Αυτής! Να ο δρόμος λοιπόν : Ορθοτομείν  εντός ! Γενναιοφρόνως,  σφόδρα ελεγκτικά και με λόγο καταγγελτικό κατά των τυχόν φιλολατινοφρόνων,  όταν το Ορθόδοξο δόγμα έστω και ελάχιστα παρασαλεύεται και κινδυνεύει , όταν ο Τρίφωτος Μονάρχης της πίστης μας βλασφημείται , αλλά εντός της Εκκλησίας  ! 

Μετά χαράς μεγάλης  να ενωθούμε και μαζί τους , αλλά όπως λέει και ο Γέροντας Γαβριήλ , αυτό να γίνει μόνο όταν πιστέψουν στην Εκκλησία των 7 Οικουμενικών Συνόδων ! Ορθοτομείν  εντός της Εκκλησίας !  

Τα όρια της  μόνο ο  Ένας τα ορίζει!   Η Κεφαλή της ! Αυτός που λέει συνεχώς στον ευλογημένο ενεστώτα διαρκείας της πίστης μας ,  πως …άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν !  Έλεγε και κάτι ακόμα ο Χρυσορήμων Άγιος , κάτι το ρηξικέλευθα ιδεατό για την πίστη μας ! Πως πρέπει να έχουμε τόσο καθαρή καρδιά  , που να μην έχουμε ανάγκη τις Γραφές ! Να μιλάει κατευθείαν το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας , λόγω της καθαρότητάς της . Προσωπική επικοινωνία , όχι μέσα από γράμματα και κανόνες !

Να  πασχίζουμε συνεχώς με  ζήλο ζηλευτό –και ορθώς- για τα δεδομένα μέσα στην Μητέρα Εκκλησία , μα δεν πρέπει επουδενί λόγω , να πάψουμε να γρηγορούμε εναγωνίως για το κύριο και μόνο ζητούμενο ! Την ένωση με τον Χριστό μας! Μια ατελεύτητη και απρόσκοπτη ένωση και σχέση  μαζί Του !  Με το Σώμα το Αίμα και την Ειρήνη Του ! Μνήσθητι, Κύριε, της Αγίας, Μόνης, Καθολικής σου Εκκλησίας, και ειρήνευσον αυτήν, ην περιεποιήσω εν τω τιμίω αίματι του Χριστού Σου.  

Κατεβαίνουμε πλέον προς Παναγούδα ! Ο Αντώνης με τον Θεοδόση και τον Φώτη μπροστά,  μόλις περνούν το γνωστό σε όλους ξύλινο γεφύρι  ! Με τον Νίκο μένουμε λίγο πιο πριν ! Εκείνος  κάτι κοιτάει με αγωνία πάνω σε κορμούς δέντρων που γέρνουν σχεδόν αψιδωτά από πάνω μας ! 

–Κάπου εδώ τους είχα χαράξει ! Τον ακούω να μουρμουρίζει και απορώ …-Να πριν από αρκετά χρόνια που είχα ξαναέρθει μόνος , είχα σταθεί κάπου εδώ και με ένα σουγιαδάκι είχα φτιάξει δυο Σταυρούς πάνω σε κορμούς ! Αποκλείεται να ξεθώριασαν ή να καλύφθηκαν από φλοιό ! Ήταν βαθιά τα χαράγματα ! Έμεινα ενεός να τον κοιτάω  ! Ίσως εκείνη την ώρα να  βίωσα μια από τις πιο συνταρακτικές στιγμές στα τόσα χρόνια των Αθωνικών μας περιπλανήσεων ! –Εδώ είναι αδελφέ  ! φώναξα με ενθουσιασμό μωρού παιδιού σαν βρήκα και τους δυο χαραγμένους  Σταυρούς σε αντικριστούς κορμούς ελάχιστα πιο κάτω ! Στη θέα τους ένιωσα την σημασία που είχαν για τον αδελφό μας ! Ήθελε αυτός ο ευλογημένος με την πάντα αχόρταστη και αξεδίψαστη καρδιά ,  πριν χρόνια να αφήσει πίσω του βαθιά σημάδια επιστροφής ! Άσβηστα ίχνη παρουσίας , ανέσπερη  υπόσχεση γυρισμού ! Η λαχτάρα της ουρανίου πατριάς !

 Μα ο, τι αγαθό  κάνουμε σε τούτη την ζήση την πρόσκαιρη , ένας τέτοιος χαραγμένος Σταυρός  είναι ! Ένα ακόμα  σημείο να σημάνει ανεξίτηλα,  τον δρόμο που οδηγεί στην Πόλη των ονείρων μας την Αιώνια ! Και ό,τι φαύλο πράττουμε , ένα λασπερό σκέπασμα των σημαδιών αυτών , που παρασύρει τα βήματά μας  σε οδό απωλείας !

Φτάνουμε στην Παναγούδα ! Τάμα ενιαύσιο και φέτος  αξιωνόμαστε  να πραγματώσουμε ! Μας καλοδέχεται ο πατήρ Αρσένιος . Μας περνά στο εκκλησάκι για προσκύνημα ! Όλα στην θέση τους ! Και πάντα μια κεφαλή αδελφού γερμένη στο στασίδι του         Αγίου να στάζει δάκρυα ελπίδας και ευγνωμοσύνης πάνω στο μάλλινο υφάδι του !  Κάποιος από ευλάβεια και χαρά πάει να πάρει ευλογία και να καθίσει στο στασίδι του Αγίου . Γλυκά ο Γέροντας τον αποτρέπει . –Ξέρετε παιδιά είχε έρθει πριν λίγο καιρό μια συντροφιά και είχαν μαζί τους και έναν Ιερέα .

Εκείνος ο ευλογημένος πήγε και κάθισε εκεί και ήθελε κιόλας να βγάλει φωτογραφία για  να την έχει ενθύμιο ! Είπε λοιπόν να τον βγάλουνε με την μηχανή ! Εγώ παρακολουθούσα αλλά δεν είπα τίποτα να μην τον προσβάλλω ! Του βγάζανε λοιπόν φωτογραφίες αλλά πού ; Μια έβγαζε μαυρίλα , μια έβγαινε τόσο θαμπή που να μην φαίνεται τίποτα , μια ανάποδα και κομμένη ….Προσπαθούσε ο καημένος ο …φωτογράφος , τίποτα ! Φέρε μου του λέει τη μηχανή ,  κάποιο λάθος κάνεις , έτσι και έτσι θα πατήσεις το κουμπί , θα περιμένεις εκείνο το φως να ανάψει , πάλι τίποτα , πάλι τα ίδια ! Αφού πέρασε λίγη ώρα και τίποτα δεν γινόταν , κατάλαβε ο παπάς και άρχισε να κλαίει ! Είμαι τόσο ανάξιος που δεν μου επιτρέπει ο Άγιος έλεγε ! Κλάμα να δείτε ! Του λέω : Δεν είναι γι αυτό , δεν έγινε για σένα ειδικά  , απλά πρέπει να δείχνουμε απόλυτο σεβασμό και προσοχή σε τέτοια μέρη που βάδισαν οι Άγιοι ! 

Δεν είναι τουριστικό μέρος εδώ , μα τόπος όπου ο Άγιος είναι παρών ! Και ξέρετε δεν το λέμε εμείς αυτό . Το μαρτυρούν άνθρωποι που φτάνουν στο κελί! Είχε έρθει πρόσφατα ένας πατέρας με το παιδί του . Μικρό ήταν εκείνο , δεν ήξερε πολλά για την Παναγούδα τον Άγιο …Μπήκαν μέσα προσκύνησαν και καθόμασταν και μιλούσαμε , όπως τώρα καλή ώρα με τον πατέρα . Ο μικρός βγήκε έξω και περίμενε ! Μόλις βγήκαμε έπειτα και εμείς , με ρωτάει ο μικρός : Παππούλη τι φτιάχνετε στη σκεπή ; Τίποτα παιδάκι μου γιατί ρωτάς ; Γιατί ήταν τώρα ένας παπάς πάνω και με κοίταζε !Μόλις του δείξαμε φωτογραφίες και εικόνες από τον Άγιο , φοβήθηκε ο μικρούλης . Του είχε παρουσιαστεί ! 

Και μετά την Αγιοκατάταξή του στεκόταν εδώ που βρισκόμαστε ένας Λαϊκός και αναρωτιόταν με έντονους λογισμούς αμφιβολίας για την Αγιότητα του πατρός Παϊσίου . Και παιδιά –ο ίδιος μας το έλεγε συγκλονισμένος – βγαίνει ολοζώντανος μέσα από την εικόνα του ο Άγιος και πάει δίπλα του και του λέει : Δηλαδή είμαι ψεύτης ; Και πάλι σε έναν άλλον που αμφισβητούσε την Αγιότητά του  -πάλι ο ίδιος μας το ομολόγησε- ενώ βρισκόταν ακριβώς σε αυτό το σημείο μόνος του , άκουσε καθαρά μια φωνή να του λέει : Αν εγώ είμαι Άγιος εσένα γιατί σε ενοχλεί ; Βοηθά αδιαλείπτως   ο Άγιος παιδιά πολύ κόσμο και τους ανθρώπους του σήμερα που τόσο δοκιμάζονται ! Και βοηθάνε πολύ και τα βιβλία του όλα ! Ήρθε τις προάλλες  ένας με πολύ παράπονο ο καημένος και ξέρετε τι μου είπε ; -Αχ Γέροντα μου , αν είχα διαβάσει λίγα  χρόνια πριν τον τόμο του Αγίου για την οικογενειακή ζωή , δεν θα είχα χωρίσει με την γυναίκα μου ! Έ τώρα που τον διάβασες του λέω προσπάθησε να ξαναφτιάξετε την οικογένειά σας  !  Τώρα ξέρεις τι πρέπει και να κάνεις και να πεις !  

Βγαίνοντας  έξω , ο πατήρ Αρσένιος  με αφορμή έναν νεοαφιχθέντα  ολίγον μακρυμάλλη προσκυνητή , θυμάται τον Άγιο που με στοργή και αγάπη κούρευε ο ίδιος όσους …αφηρημένους και όχι αφιερωμένους , έρχονταν στο κελί με μακριά μαλλιά ! Να ο Δ΄τόμος  με τους πνευματικούς λόγους του Αγίου ,  ξανά μπροστά μας ! Διηγείται ο ίδιος: « ….Όταν ήμουν στην Σκήτη των Ιβήρων, ήρθε τυχαίως ένας νεαρός και με βρήκε. Γύριζε στην Χαλκιδική, βρήκε μια παρέα με προσκυνητές που  έρχονταν στο  Άγιον  Όρος και  ήρθε και αυτός  μαζί τους στο Κελί.  Πά- πά, ήταν άθεος, βλάσφημος, αναιδέστατος! Είχε μια δαιμονική εξυπνάδα και δεν πίστευε τίποτε. Τους έβριζε όλους,  μικρούς-μεγάλους. Από ̓ δω- από ̓ κει  τον  έφερα, ήρθε σε  έναν λογαριασμό. Τον κούρεψα κιόλας  ,  γιατί είχε κάτι μακριά μαλλιά!... «Κοίταξε, του  λέω, ας είναι καλά η μάνα σου. 

Οι προσευχές της  σε κουβάλησαν εδώ». «Ναι,  Πάτερ,  μου λέει.  Γύριζα στην Χαλκιδική και ούτε κι εγώ δεν κατάλαβα πώς ήρθα εδώ».  «Αν το μάθη η μάνα σου που ήρθες στο Άγιον Όρος, του λέω, και σε δη έτσι κουρεμένο, τι χαρά θα κάνη!». «Που το κατάλαβες, Πάτερ; μου λέει. Πράγματι, χαρά που θα κάνη η μάνα μου να με δη έτσι αλλαγμένο!». Ο Θεός τον τύλιξε από ̓ δω, τον τύλιξε από ̓ κει και τον πήγε στον ...μάστορα! Πόση προσευχή θα έκανε η καημένη η μάνα του!» .( Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι τ  Δ’  «Οικογενειακή Ζωή» σελ.59΄έκδ./ Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης  ο Θεολόγος» Βασιλικά Θεσσαλονίκης.)

Την ευχή σας πάτερ Αρσένιε ! -Να έχουμε όλοι την ευχή του  Αγίου παιδιά ! Πάρτε ευλογίες , του Αγίου  Παϊσίου εικονίτσες ! Έχουν και το απολυτίκιο του πίσω να το ψάλετε στην επιστροφή! Της ενθέου αγάπης το πυρ δεξάμενος, υπερβαλλούση ασκήσει εδόθης όλος Θεώ και παράκλησις πολλών ανθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετών, προσευχαίς θαυματουργών, Παΐσιε θεοφόρε, και νυν πρεσβεύεις απαύστως υπέρ παντός του κόσμου, Όσιε.

Αφήσαμε πίσω μας την Παναγούδα και ξεκινήσαμε  το ανηφόρι για το κελί σύννεφο των Καρυών στα μέρη του Αγίου Νεκταρίου του Καρεώτου και του δασκάλου του Αγίου Φιλοθέου! Στο δρόμο,  αφηγούμασταν ξανά ο ένας στον άλλον  τα νέα θαύματα ! Να τα θυμόμαστε μην και  παραλείψουμε κανένα τους   να κοινολογήσουμε μόλις βγούμε έξω ! Σαν μήνυμα ελπίδας και καταφυγής απ τον ίδιο τον Άγιο !

 Όλοι μας σαν βγήκαμε απ το κελί του , κοιτάξαμε με προσδοκία την στέγη του …Θέλει  όμως πολύ ακόμα η καρδιά μας ,  για να μην θολώνει τίποτα τα δικά της μάτια , στο ανέβασμά τους να βλέπουν    αυτά  Αγίους  ,  όπως εκείνο το παιδί στην σκεπή της  Παναγούδας...

Μεσημέρι Παρασκευής . Μας δίνεται δωμάτιο  στον ανακαινισμένο ξενώνα εκτός  της πύλης της Κουτλουμουσίου . Συναντιόμαστε με τον πεφιλημένο πατέρα Κ. που έχει το διακόνημα της φροντίδας της διαμονής  των προσκυνητών. Είναι πολύ μεγάλη  και ιδιαιτέρως λαοφιλής  η Μονή για να τα καταφέρνει μόνος του ο Αρχοντάρης . Έτσι υπάρχει και αυτός ,  που τακτοποιεί στα δωμάτια τον κόσμο που έρχεται . Δεν ξέρω αν στην μοναχική παράδοση έχει δοθεί ο όρος για το διακόνημα τούτου εδώ του καλοκάγαθου Μοναχού . Θα του ταίριαζε απόλυτα το Φιλοξενάρης ! Πάντα μας συγκινεί ιδιαίτερα  ο δοτικός  τρόπος και το αγόγγυστό του . Ήσυχα τον βρήκαμε να κάθεται στην πόρτα και να πλέκει ένα τρακοσάρι κομποσχοίνι ! Χαίρεται ο πατήρ Κ. αληθινά που κάθε χρόνο μας βλέπει να τελειώνουμε , μα και να ξαναρχίζουμε τον κύκλο αυτής της ζωτικής μας  περιπλάνησης … ( συνεχίζεται με το 11ο &τελευταίο συν Θεώ μέρος)                 

Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας. Άγιο Όρος 2017 Μέρος 9

Με Χαναναίας προσμονή πολλοί είναι οπλισμένοι

Παπάς, πραότητας παιδί με σκέψη εμπνευσμένη!

Οι Γεροντάδες  έμψυχη, του Ουρανού  εικόνα!

Φτωχοί και απλοί μας οδηγούν στον Θεϊκό  Νυμφώνα

Ιχνηλατεί ο ανώνυμος ο ασκητής τον δρόμο!

Ακούραστα χειραγωγεί με του Θεού τον νόμο!

Δηνάριο σ όλους δίνεται,  μέχρι και στους εσχάτους!

            Του Οικοδεσπότη η αμοιβή για όλους τους καμάτους!

             Χορταίνει ο Κύριος ψυχές με της Ζωής τα  ρήματα!

               Η γνήσια πίστη οδηγεί μόνο σε  ωφελήματα!

Προφήτη είναι ο έμπιστος στο τίμιον το  γήρας του !

Άλας και Φως  στις συμβουλές  πολύχρονης της πείρας του!

 

Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , στο κελί της κάτω Καψάλας ! Μόλις από το μικρό δωμάτιο,  όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς ! Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του ! –Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ ! Καλή υπομονή παιδιά ! Αξίζει η αναμονή ! Να ξέρατε πόσο ! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει ! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί !

 Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως . Καθόμαστε στις απόσκιες  πάνω πεζούλες  με τον π.Σ. , από την Αθήνα  τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών  . Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται  τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν,  σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο !  Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση . Κάθεται μαζί μας περιμένοντας  και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή ! Κανείς δεν έχει φύγει , από το αξημέρωτο ακόμα  . Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες ! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος ,  έστω από πέντε λεπτά τον καθένα , θα πρέπει να φτάσει σούρουπο ! Πέντε λεπτά ! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά ! Όλοι κάτι θέλουμε , έστω ελάχιστο , να λάβουμε σαν τροφή πνευματική,  να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της , την καρτερία της , την μεγάλη πίστη της ! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή ! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε ! 

Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια  Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του : -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω , του είπα ! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε ! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε ! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας , αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας ! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης  δεν είναι ένας μάγος , ένας θαυματοποιός ! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε  με τέτοιον τρόπο ! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες , είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά !Ταπείνωση , πραότητα, αρχοντιά , συγχωρηρικότητα , διάκριση !   Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους ! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι , γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε! Θυμόμαστε  τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη !

 Πήγαν μια φορά στον Τίμιο Σταυρό ,το πρώτο του κελί κοντά στην Σταυρονικήτα ,  κάποιοι νέοι τότε άνθρωποι, που είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας με την προπτωτική του χάρη ,προσέλκυε δίπλα του άγρια ζώα και τα ημέρευε ! Μόλις τον είδαν,  πρώτη φορά τους ήταν , του ζήτησαν με ενθουσιασμό  να τους δείξει τα φίδια που είχαν μάθει από άλλους  ότι πιστά τον υπάκουαν ! ( σ.σ. από διήγηση Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου ) Και εκείνος με ταπείνωση τους είπε : Εδώ τα έχω ! Δείχνοντας το μέρος της ταπεινής του καρδιάς , που χτυπούσε μόνο για μετάνοια και ξερίζωμα των …ερπετών παθών. Απογοητεύτηκαν εκείνοι τότε , μιας και άλλα περίμεναν να δουν  και άλλα είδαν ! Χάσαμε την ώρα μας είπαν !

Περίμεναν κάποιον περισπούδαστο Γέροντα , με όψη Βιβλική των ηρώων της Γενέσεως  και παράστημα επιβλητικό , να τους πει ανήκουστα πράγματα και να τους κάνει υπέρλογα σημεία . Τους πέρασε μέσα στο φτωχότατο κελάκι του και εκεί τους έλεγε αστεία και καθόταν με κάτι τρύπιες κάλτσες ανακούρκουδα πάνω στο ντιβανάκι του . Πάρτε λουκούμια παιδιά ! Λέει σε έναν που ήταν τροφαντός : -Πάρε παλικάρι είναι διαίτης αυτά μην φοβάσαι !  Αφού πέρασε η ώρα έτσι χωρίς μεγάλα λόγια …πνευματικά , τους λέει ο Άγιος  αστειευόμενος: -Άντε να φύγετε τώρα γιατί σε λίγο θα περάσει το λεωφορείο από την στάση!-Γέροντα πείτε μας κάτι πνευματικό ! του είπε κάποιος ! –Τι να σας πω παλικάρια ! Να κάνετε μετάνοιες , να νηστεύετε ! Τίποτα άλλο Γέροντα ; -Άντε να πάτε στην ευχή της Παναγίας ! Εκείνη την στιγμή πλημμύρισε ο τόπος από ευωδία ανεπανάληπτη ! Σαν να χύθηκαν βαρέλια ολόκληρα ! Το κατάλαβε αμέσως και ο Γέροντας …-Άντε θα νυχτώσει , φεύγετε τώρα ! Άρχισαν εκείνοι τότε να τρέχουν σαν τρελοί από χαρά ! Η ευωδία τους ακολουθούσε σε όλην την πορεία τους ! Όλο έτρεχαν , έτρεχαν ! Και έφτασαν από Σταυρονικήτα στις Καρυές σε χρόνο ασύλληπτο ! Είκοσι λεπτά θυμούνται έκαναν ! Και μόλις έφτασαν κοιτάχτηκαν έκπληκτοι μεταξύ τους και αλληλορωτήθηκαν : -Γιατί τρέχαμε ; Την απάντηση βέβαια την ήξεραν !Τρέχανε γεμάτοι από ανέκφραστη χαρά ! Μόλις είχαν συναντήσει μια ζωντανή παρουσία του Θεού ! Έναν δικό Του ! Έναν που θαυμάστωσε για να Τον δοξάζει μόνο με το είναι του και το βίωμά του !  Έναν παντευλόγητο γητευτή όχι φιδιών αλλά ψυχών ! 

Δίπλα μας άλλος ένας Αθηναίος αδελφός μας ! Ο Γ. που ταξίδεψε μόνος του φέτος στον Άθωνα για πρώτη φορά ! –Χθες παιδιά το μεσημέρι άρχισα να περπατάω από Καρυές για να «μαρκάρω» τον δρόμο για εδώ ! Λίγο πιο πριν την στροφή με την πινακίδα για Καψάλα συνάντησα έναν μοναχό ! Τριμμένα μπαλωμένα ράσα , κάτι τρύπια παπούτσια , εντελώς ατημέλητος και ασκητικός ! Τον ρώτησα τα σχετικά για το κελί του Γέροντα ! Αφού μου είπε  αρχίσαμε να μιλάμε ! Δεν έχω ξανανιώσει έτσι αδελφοί μου ! Μου μίλαγε , μου μίλαγε και εγώ δεν χόρταινα να τον ακούω ! Πολύ γλυκός ο τρόπος του ! Μου άγγιξε τόσο την ψυχή ! Πόση αγάπη έβγαζαν τα λόγια του ! Πέρασαν χωρίς να το καταλάβω δυο ολόκληρες ώρες ! Όσα έμαθα για την πίστη μας αυτές τις 2 ώρες ,  δεν τα είχα μάθει σε όλη μου την ως τώρα ζωή !Είμαι 43 χρονών ! Αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν , ότι μόλις αποχαιρετιστήκαμε και πήρα την ευχή του , τον ρώτησα το όνομά του , που μονάζει, να  ξέρω για να τον ξανασυναντήσω !  -Δεν έχει σημασία παιδί μου , μου είπε ! Δεν χρειάζεται να μάθεις ! Να είσαι ευλογημένος !  Και έφυγε δίχως να μου  αποκαλύψει τίποτα  ! Μάλλον Άγγελος θα ήταν !   Ανώνυμοι και αόρατοι ενίοτε,  Άγγελοι εν σώματι,  ευλογημένοι Αγιορείτες ! Μόνο μία η αποστολή σας , σε τούτη τη ζωή ! Η σωτηρία της ψυχής ! Η έμπονη αγάπη προς τον πλησίον ! Αφανείς οι περισσότεροι  στα μάτια μας ! 

Καταγεγραμμένοι στης Ζωής την βίβλο !   Μόνο ένα όνομα μας χρειάζεται σε τούτη την πρόσκαιρη ζήση , το υπέρ παν Όνομα ! Το διαβεβαίωσε  και ο κλειδούχος της Βασιλείας των Ουρανών  Πέτρος:  «…οὐδὲν γὰρ ὀνόμα ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12).

Σχεδόν πέντε το απόγευμα ! Πλησιάζει η σειρά μας !  Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα ! Έρχεται μαζί τους και  ένας λογισμός ! Μου ψιθυρίζει  να τους παρακολουθήσω , να δω μήπως μας πάρουν την σειρά ! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας ! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό,  σαν το Όρος των μακαρισμών ! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα ,  να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας ! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει !

Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι ! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του ! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι ! Και αυτοί που ήρθαν τώρα,  την ενδεκάτη ώρα  και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως  τελικώς  θα λάβουμε το δηνάριό μας  !

Δυο ώρες αργότερα  με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας,  πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την  Σκήτη του Προφήτη Ηλία ! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς ! Ούτε λόγος για κούραση  !Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη !  Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών , άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας  να την κρατούν έτσι ! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς,   πάντα με το πόμολο από μέσα ! Και Εκείνος , ιδού έστηκε και κρούει ! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του !   Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά , να ακούσει την δική μας φωνή  και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα  Του το δίκαιο!  Μια  τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει  !

 Στα δεξιά μας κάτω,  το απέραντο Αιγαίο  και το αβύθιστο καράβι της Παντοκράτορος ,όλο να ταξιδεύει στο αχαρτογράφητο πέλαγος της μακροθυμίας Του!

Η φωνή  του Γέροντα Ιωακείμ στην βραδινή τράπεζα , πριν ηχήσει το τελευταίο κόνδιο  ,   έρχεται  να συμπληρώσει εικόνες  και λόγια που μόνο στην πίστη παροτρύνουν. –Λέγανε θυμάμαι όταν υπηρετούσα στον Στρατό ,  πως εκεί που σταματάει η Λογική αρχίζει ο Στρατός! Εγώ συνηθίζω να λέω πως όπου σταματά η λογική αρχίζει η πίστη ! Στις μέρες μας μόνο η πίστη μπορεί να σε οδηγήσει να μην δουλέψεις Κυριακή , να κάνεις παιδιά , να μην αδικήσεις τον διπλανό σου ! Γνήσια πίστη χρειάζεσαι για να πας σε ένα κήρυγμα , να αφιερώσεις 2 ώρες  παρόλα τα τρεξίματα και τις έγνοιες τις καθημερινές και να ακούσεις του Θεού τον λόγο από έναν Ιεροκήρυκα ! Τώρα μαθαίνω ότι βγαίνουν εγκύκλιοι που περιορίζουν χρονικά τα κηρύγματα , για να μην κουράζεται λένε  ο κόσμος ! Ο Χριστός μας παρακίνησε τα πλήθη να καθίσουν στα χορτάρια  ! Και εκείνα αποθέμενα πάσαν την βιωτικήν Τον άκουγαν ώρες πολλές ! Και χόρτασαν και οι ψυχές , μα και τα σώματά τους !  Τώρα όπου δεν χρειάζεται είμαστε μετρημένοι και όπου απαιτείται  μέτρο και διάκριση , είμαστε ακόλαστοι ! Σκέφτομαι τα,   στην κυριολεξία χιλιάδες , κηρύγματα του πατρός Ιωακείμ στα Βορειοελλαδίτικα αγιομέρια !

 Πόσοι έχουν ξεκουραστεί με τον παραστατικό του τρόπο , πόσες ψυχές έχουν χορτάσει ακούγοντάς τον , σε ένα μακρόχρονο ιεραποστολικό ταξίδι που ακόμα και σήμερα στο τίμιον γήρας του ,  καλά κρατεί !  Ακόμα νοστιμεύει ζωές ο Προφητηλιάτης  Χριστοκήρυκας με το άλας της γης  και την επιδημική  σήψη αγωνιά να προλάβει… Δεν θα μπορούσε άλλον να εμπιστευθεί  ο Θεσβίτης  οδηγό για το δικό του Αθωνικό άρμα , παρά μόνο κάποιον που ο λόγος του σαν λαμπάδα ακοίμητη καίει  ( Σοφ.Σειράχ.48,1). Στον Άγιο Νικόλαο,  η τελευταία της ημέρας  κραυγή προς Κύριον . Αγαπημένη στο καθημερινό τυπικό των Προφητηλιατών ! Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω … Ομοθυμαδόν ψέλνουμε τούτο το λυτρωτικής  αυτομεμψίας  ψάλμα. Σαν να συνοψίζει όλην την συχνά ξεχασμένη αλήθεια . Και εμείς  κατάκριτοι και αδιόρθωτοι υπόλογοι   της αχαριστίας μας προς τον Ευεργέτη , τον Ελευθερωτή , τον Ήλιο της Δικαιοσύνης … Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις !  

Ύπνος  ως το μεσόνυχτο στο παλιό Νοσοκομείο . Να ναι γλυκός και ελαφρός ! Καρδιές νήφουσες δώρισε μας Κύριε τούτη τη νύχτα , τίποτα να μην ξεχάσουμε από όλα τα θαυμάσιά Σου ! Απάλλαξέ μας από φαντασίες σατανικές ! Τρέψε  και τούτες τις ώρες ,  σε μια παννυχίδα δοξολογίας Σου ! Κάνε τον ύπνο μας  , ύμνο  Σου !

Τα ηχοχρώματα από το τάλαντο , το σήμαντρο και τις καμπάνες του Προφήτη Ηλία , αρμονικά μπλέκονται με τις ορθρινές σιωπές, τους στίχους απ το ψαλτήρι , τα φτερουγίσματα του θυμιατού του παπά Σίλα…Ο απλούς , στη θέση του με ορθρία ψυχή και τα μάτια κλειστά. Ο Μυτιληνιός κυρ Παναγιώτης μας θυμίζει τους λεβέντες που στέκονταν όρθιοι στο καθολικό της Ιβήρων .Τον παρατηρώ την ώρα που ο παπάς δέεται υπέρ της άνωθεν Ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών μας ! Έργο λαού η λειτουργία ! Πως είναι δυνατόν τέτοιες στιγμές να μπορείς και να μην στέκεσαι όρθιος; Δεν κάθεται ο σχεδόν αιωνόβιος και δεν παραιτείται ποτέ του ! Ελιξίριο αιωνιότητας ετοιμάζεται να ξαναδεχθεί σε λίγο από τα χέρια του παπά . 

Ο πάτερ Φιλήμων μας κάνει νόημα. Αξιωνόμαστε να πλησιάσουμε στο δεξί αναλόγι για να ψάλουμε. Εκεί δίπλα παρατηρώ ένα ονομαστικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα ακολουθιών . Κάθε Προφητηλιάτης τοποθετημένος καθημερινά μπροστά σε διαφορετικές ιερές σελίδες . Αισθανόμαστε για λίγο έστω , το τόσο σημαντικό τούτο έργο τους . Κυλούν τα γράμματα του ψαλμωδού μπροστά μας . Ξοπίσω τους εμείς να ξεδιαλύνουμε τον αχό τους . Όλα γράφτηκαν και όλα τελούνται προσωπικά για τον καθένα μας ! Δι εμέ Εσταυρώθης ! Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ρανίδας… Το ειδεχθές της ψυχής αναμένει την κάθαρση , την αλλοτρίωση παθών και θλίψεων. Πάλη ενώπιον του φρικτού μυστηρίου!

 Οι δεινοί λογισμοί μάχονται να μας απομακρύνουν από το Μυστικό Θείο Δείπνο . Οι Πατέρες δυναμώνουν την φωνή τους να τρυπήσει κι αυτή τους πώρους της ψυχής μας με συνθήματα ιερά για τον άφατο σπλαχνισμό : Τη Ση αμετρήτῳ ευσπλαγχνίᾳ θαρρήσας προσέρχομαι. Θαρρών τω ελέει Σου ! 

Πρωί στις 8 ! Ένας ήλιος λες και σταμάτησε μόνο πάνω από το καθολικό του Προφήτη να χρυσώσει κάθε σπιθαμή του ! Εισερχόμαστε μαζί με τον πατέρα Φιλήμονα λίγο πριν τον αποχαιρετίσουμε και για φέτος . Πάντα δέος μπροστά στο τέμπλο με το στιλβωμένο χρυσό . Είπαν πως αυτός που με εκπληκτική λεπτομέρεια κάποτε σκάλισε με το βελόνι πάνω στον κάμπο, έχασε παντοτινά το φως του ! Δεξιά και αριστερά υπερυψωμένα τα προσκυνητάρια με τις λειψανοθήκες της Σκήτης . Μικρά τεμάχια λειψάνων όλο το στερέωμα αγκαλιάζουν . Εκεί και μέρος από του Χριστού μας τα σπάργανα ! Ο Προφήτης Ηλίας δείχνει προς τα δεξιά , αλλά αν τον κοιτάξεις από τηνακριβώς αντίθετη πλευρά δείχνει και αριστερά !

 Για να μας δηλωθεί η πανταχού παρουσία του φιλανθρώπου! Στίχοι από τον οίκο της ημέρας του Αγίου , στέκονται μπροστά σε αυτήν την τεχνική συμβολισμού της αναγέννησης! Ὀργίσθητι βοήσας, ἐπὶ τοὺς ἀθετήσαντάς σε, Κριτὰ δικαιότατε. Ἀλλὰ τὰ σπλάγχνα τοῦ ἀγαθοῦ, οὐδόλως παρεκίνησε πρὸς τὸ τιμωρήσασθαι τοὺς αὐτὸν ἀθετήσαντας· ἀεὶ γὰρ τὴν μετάνοιαν πάντων ἀναμένει, ὁ μόνος φιλάνθρωπος. Ψέλνουμε στο άδειο καθολικό ένα Άξιον εστί , στον ήχο της εβδομάδας . Ο πλάγιος του τετάρτου , η κορωνίδα των ήχων , της φωνής το άκρον , ταιριαστός όσο κανείς , με την έκταση και το εύρος του χώρου! Εκστατικοί μένουμε στο τέλος από την διάχυση του αρχαγγελικού παιάνα! 

Σαν γοργόφτερο πουλί πάει και έρχεται από το τέμπλο , τον Ουρανό της Πλατυτέρας , ως το υψηλό υπερώο ! Βγάζουμε φωτογραφίες με τον πατέρα Φιλήμονα μέσα στον επιβλητικό Ναό ! Δυο χιλιάδες άνθρωποι χωράνε εδώ μέσα ! Δεν σταματάνε τα επιφωνήματα από το απαράμιλλο κάλλος του ! -Ναι πράγματι , πολύ ωραίο το κλουβί παιδιά αλλά όπως λέει και ο Γέροντάς μας θέλουμε και καρδερίνες ! Κατανοούμε το πνευματώδες σχόλιο του παπά και ευχόμαστε σύντομα ένα μεγάλο σμάρι από …αφιερωμένα πετεινά του Ουρανού να φωλιάσουν εδώ ! Να αποκτήσει η Σκήτη κάποτε το πολυπληθές του παρελθόντος με αφιερωμένους νέους συνεχιστές ! Στο απέναντι παρεκκλήσι του Αγίου Μητροφάνους και των Αγίων Θεοπατόρων συναντάμε τον άνθρωπο που έχει αναλάβει την νέα αγιογράφηση !

Παρατηρούμε με θαυμασμό τον Κύριο της Αποκαλύψεως ! Χρώματα απερίγραπτα! Παρόμοια δεν συναντάς! Ο Ων ο Ην και ο Ερχόμενος ! Όμοιος οράσει λίθω ιάσπιδι και σαρδίω ! Ευλογημένο τάλαντο, το της αγιογραφίας ! Ουρανόσταλτο και αυτό για κλητούς εκλεκτούς ! Φιλάμε το χέρι σας αγαπημένοι μας Πατέρες Προφητηλιάτες ! 

Κεράσατε ξανά τις ψυχές μας με χαρά Θεού και συγγνώμη ! Καλή αντάμωση ξανά σε μονοπάτια που προπορεύονται τελώνες , πόρνες και ληστές ! Πάντα στα ευλογημένα μέρη σας θα γέρνουν για λίγο να ξαποστάσουν και αυτοί και εμείς οι συνοδίτες τους συναμαρτωλοί … ( συνεχίζεται με το 10 ο μέρος).

Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Γρήγορα πετάει , πίσω δεν κοιτάει...τι είναι ;

Πολλά τα αποφθέγματα, τα λόγια μεγάλων ανδρών και προσωπικοτήτων για τον χρόνο . Είναι και η φωνή της μάνας,  που από τότε που η δεύτερη μάνα , η μνήμη την συγκρατά, αυτόν τον χρόνο κυνηγάει…Σαν να την ακούω: Ο χρόνος είναι χρήμα και εμείς είμαστε φτωχοί, δεν είμαστε για έξοδα! Ο χρόνος που τον μετράμε, τον διανύουμε, τον προσπερνάμε…Τον προγραμματίζουμε ,τον χρησιμοποιούμε και τον δαπανάμε…Τον χάνουμε, τον νοσταλγούμε και τον σπαταλάμε…Στα όριά του πάντα ζούμε, προσανατολιζόμαστε,  κινούμαστε…Επί του παρελθόντος χρόνου , επί του παρόντος και επί του μέλλοντος…Αρχέγονος χρόνος και έσχατος. Στην μέση ένας κόσμος! Εγώ και εσύ! Το μετά, άχρονο, αμέτρητο, αιώνιο, ασύλληπτο! Αδάμαστος ο πανδαμάτωρ! Τον είπανε και δραπέτη! Είναι αυτή η γνωστή σε όλους φιλοσοφική διάθεση, σαν ίωση εόρτιος, εκεί στις παρυφές του νέου έτους! Δεν περιμένουν οι καιροί έλεγε ο Θουκυδίδης! Οι καιροί ου μενετοί! Fugit inreparabile tempus ο Λατίνος Βιργίλιος! Φεύγει και δεν επιστρέφει ο χρόνος! Μα τίποτα από όλα τα σοφά που ακούστηκαν, μέσα στους βραχείς  αιώνες που κύλησαν ως σήμερα, δεν μπορούν να μιλήσουν τόσο στην ψυχή , όσο αυτό που το χέρι  του Χριστοστόμου Παύλου έγραψε στους Εφεσίους:       «Βλέπετε ουν  πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι ,  αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι  τον καιρόν,  ότι  αι  ημέραι  πονηραί  εισί » (Εφ. 5. 15, 16).

Πολύτιμος ο χρόνος και ακριβός! Απρόβλεπτος, δυσεύρετος,  σπάνιος και ταχύς σαν λεπτός ατμός, όπως λέγει ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην δική του Επιστολή! Ατμίδα ολίγον φαινομένη η ζωή και ο χρόνος που κυλά μαζί της! Παράταση! Στις πόσες παρατάσεις έχει φτάσει να «παίζεται» η ψυχή μου; Γιατί μια διαρκή παράταση ελέους βιώνουμε όλοι μας , μικροί μεγάλοι, μικρότεροι και μεγαλύτεροι! Δεν ξεχάστηκε το παραμικρό από όλα ως τα τώρα ζήσαμε! Σβήστηκαν όλα όσα εν μετανοία  εξομολογηθήκαμε! Μόνα αυτά! Δεν υπάρχει χρόνος παραγραφής στην Θεία Δικαιοσύνη! Δεν ξέχασε, μα μακροθύμησε ο Κύριος! Τηλαυγής η εντολή Του , φωτίζουσα οφθαλμούς! Ο νόμος Του άμωμος!Η μαρτυρία Του πιστή σοφίζουσα νήπια!   (Ψαλμ.18,8-9). Παράταση ελέους και χρόνου! Και εδώ έρχεται να μας συναντήσει το μεγάλο ερώτημα: Έχω άραγε χρόνο μπροστά μου;  Όποιος το αναρωτηθεί τούτο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, την ώρα των βεγγαλικών του γλεντιού και των 52 δαιμόνων στον… πράσινο βόρβορο , κάτι έχει καταλάβει…Εκείνη ακριβώς την ώρα που ένα αθώο τραγουδάκι παιδικό, φεύγει από όλων μας τα χείλη:…ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια και χαρά…Ξέρουμε όλοι τον πραγματικό συνθέτη και στιχουργό τούτου του τραγουδιού, με μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος όπως το: μια ζωή την έχουμε κι αν δεν την γλεντήσουμε …ή το : γλέντα τη ζωή, όλοι δυο μέτρα θέλουν γη! Τώρα μιας και αναφερθήκαμε σε εργάτες του στίχου, να θυμηθούμε κι έναν πραγματικά αξεπέραστο. Τον μεγάλο Γκάτσο που μέσα σε πολλά ουράνια στιχουργήματα, έγραψε και ένα για τον χρόνο:….Χρόνε νυχτοπούλι παγερό, κόβεις με μαχαίρι τον καιρό, γρήγορα πετάς, πίσω δεν κοιτάς τον απάνω κόσμο το μεγάλο…  

Είχαν κάποτε λέγεται  συνέδριο οι μισόκαλοι δαίμονες ( σ.σ. διασκευή από προφορική διήγηση του μακαριστού Ιεροκήρυκος του Παραδείσου Δημ. Παναγόπουλου). Ημερίδα με κεντρικό θέμα : Αποτελεσματικότεροι τρόποι απώλειας της μισητής  ανθρώπινης ψυχής. Λίγο πριν εκδοθούν τα τελικά συμπεράσματα του συνεδρίου,  μίλησαν οι παλαιοί, οι έμπειροι με αμέτρητες επιτυχημένες αποστολές και αναρίθμητες χαμένες ψυχές στο δολιότατο ενεργητικό τους! Χειροκροτήθηκαν θερμά οι εισηγήσεις τους! Παλιές αλλά δοκιμασμένες συνταγές, εμπλουτισμένες όμως  και ενταγμένες στις απαιτήσεις και στις συνθήκες του σήμερα ! Νεοδαιμονικές ή  μεταδαιμονικές δηλαδή! -Να πείθουμε συνεχώς τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει Θεός ώστε όλα έπειτα να επιτρέπονται, η μια βασική. Η δεύτερη θεμελιώδης εισήγηση: -Να πείθουμε τους άλλους, αυτούς που μας ξεφεύγουν απ την σπορά της Αθεϊας, ότι υπάρχει κάποιος Θεός, σαν ανώτερη δύναμη, αλλά ότι δεν υπάρχει ο αρχηγός μας ο διάβολος και η κόλαση! Ούτε δαιμόνια και πόλεμος αόρατος! Ότι αυτά είναι για τους φανατικούς και αμόρφωτους Χριστιανούς τους οπισθοδρομικούς τους παλαιοπατερικούς…Ότι μόνο η αγάπη θα τους σώσει και η χορεύουσα φιλανθρωπία τους…Ότι δεν είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας απαραίτητα! Ότι θα σωθούν μόνο με το κεράκι τους και την καλοσυνούλα τους! Ότι δεν χρειάζονται ούτε Εξομολόγηση -κυρίως αυτό- ούτε Θεία Κοινωνία… Σύνθημά μας πάντα : Όλα τα εφηύραν οι παπάδες για να κονομάνε! Βέβαια να μην ξεχνάμε να τους προτρέπουμε να κοινωνούν ανεξομολόγητοι για το καλό…

Τέλειωσαν κάποια στιγμή οι «βαριές» εισηγήσεις. Χειροκρότημα άφθονο, επευφημίες, ζητωκραυγές! 

Από την γαλαρία της συνεδριακής στοάς, πετάχτηκε τότε ένας νέος σύνεδρος , νεόκοπος στην ψυχοφθορά και στην πανουργία…Ζήτησε –η αλήθεια με περίσσιο θράσος –τον λόγο αν και δεν ήταν στους εγγεγραμμένους εισηγητές !Έγιναν διαβουλεύσεις στο προεδρείο. Κάποιοι έφεραν αντιρρήσεις για την σκοπιμότητα μιας τέτοιας παρέμβασης, αφού η ώρα ήταν ήδη περασμένη και οι σεβάσμιοι αρχιδαίμονες είχαν ήδη μιλήσει . Τελικώς αποφασίστηκε να δοθούν αυστηρά  δύο λεπτά χαριστικώς και καταχρηστικώς προς τις διατάξεις του καταστατικού. Ανέβηκε λοιπόν στο βήμα ο νέος δαίμων.                                   –Παγκάκιστοι  και πανούργοι σύνεδροι, ξεκίνησε, κακά και ολέθρια όλα αυτά που ακούστηκαν και μπράβο στους προηγούμενους εισηγητές , αλλά εγώ έχω να προτείνω κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό και άμεσα δραστικό ! Δεν θα πούμε τίποτα από όλα αυτά που  οι μεγάλοι μας καθοδηγητές εισηγήθηκαν ! Δεν θα ψυθυρίσουμε στους μισητούς ανθρώπους , ούτε ότι δεν υπάρχει Θεός , ούτε ότι δεν υπάρχει διάβολος,  ούτε ότι δεν χρειάζονται τα μυστήρια του Μανώλη …Τουναντίον θα τους πούμε ότι όλα αυτά ασφαλώς και υπάρχουν ! Και Εξομολόγηση υπάρχει και Θεία Κοινωνία  και είναι αναγκαία!

-Αίσχος , ντροπή σου! κατεβάστε τον κάτω! Άρχισαν με άγριες φωνές να φωνάζουν από τις πρώτες σειρές!Κάποιοι κινήθηκαν εναντίον του!

-Σταθείτε  , δεν τελείωσα ! Αφήστε με να ολοκληρώσω! Ναι, θα τους πούμε ότι όλα αυτά υπάρχουν , μα θα προσθέσουμε με τρόπο που να τους πείσουμε κάτι ακόμα…Ότι έχετε χρόνο , έχετε άφθονο χρόνο μπροστά σας  , για να τα κάνετε όλα αυτά!

Σείστηκε η αίθουσα από το χειροκρότημα! Άρχισε να ξαναγράφεται το τελικό συμπέρασμα του συνεδρίου. Ο τίτλος του: Έχετε χρόνο! Και ο  νέος σύνεδρος…πλέον ανήκει στο Δ.Σ….

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για την ψυχή μας από αυτόν τον τίτλο! Έχεις χρόνο! Μα και από αυτά που γράφτηκαν στις μέσα σελίδες : Τώρα αγόρασε ηδονή και απόλαυση! Πρόσκαιρο και μάταιο γέμισε την σακούλα σου! Κάποια στιγμή θα τα δεις και αυτά, τα του Θεού! Έχεις χρόνο, νέος είσαι ακόμα! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα! Στιχάκι βγήκε πάλι ! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα, όχι τώρα!

Εξαγοραζόμενοι τον καιρό! Όχι ως άσοφοι μα ως σοφοί! Πονηρές οι μέρες! Και ο χρόνος γρήγορα πετάει , πίσω δεν κοιτάει! Καλή χρονιά! Καλή μετάνοια!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019 

Μάνα μας βρες την φωνή σου!

Πῶς ἐβιάσθη κ᾽ ἐσήμαινε τόσον ἐνωρίς, ὁ παπα-Μανωλὴς ὁ Σιρέτης, τὴν ἀκολουθίαν τῶν Χριστουγέννων;

 Ἢ ὕπνον δὲν θὰ εἶχε, ἢ τ᾽ ὡρολόγι του εἶχε σταματήσει, ἢ τὸ ξυπνητήρι του τὸν ἐγέλασε.

 Ἄλλες χρονιὲς ἡ καμπάνα ἐβαροῦσε τέσσερες ὧρες νὰ φέξῃ, 

τώρα ἐχτύπησε βαθιὰ τὰ μεσάνυχτα....

( Αλ.Παπαδιαμάντης . Η Ντελησυφέρω .Απόσπασμα) 

Ήτανε κάποτε μια Μάνα. Κι είχε πολλά παιδιά καμωμένα, αμέτρητα. Από μωρά τα μάζευε γύρω της και τους μιλούσε, και τους διάβαζε και τους διηγιόταν. Με γάλα γλυκό και μέλι φρόντιζε την θρέψη τους. Και εκείνα μεγάλωναν και έφευγαν και ξαναγύριζαν συνέχεια και ξανάφευγαν για τόπους μακρινούς. Και χαιρότανε η Μάνα που ποτέ τους δεν την ξέχναγαν και που θυμόντουσαν πάντα όλα τα όμορφα λόγια και όλες τις άγιες λέξεις που από το στόμα της πρωτάκουσαν. Γιατί ήταν δρόμοι μυστικοί εκείνα τα λόγια και μόνο όταν τα ψέλλιζαν μπορούσαν να επιστρέφουν κοντά της!

Και κύλησαν τα χρόνια τα αιώνια , μα η Μάνα ποτέ δεν γερνούσε! Αγέραστη, αγέρωχη, ακλόνητη και απέθαντη συνέχιζε να βγάζει αρώματα απ το στόμα της και να μοσχοβολάνε οι λέξεις τόσο που ποτέ να μην ξεθυμαίνει το άρωμά τους. Μα την φθόνησε τόσο ο πανούργος δράκος ο δυσώδης! Και άρχισε να ψιθυρίζει άλλα λόγια στ αυτιά των νιογέννητών της . Άχαρα και άχρωμα και παράξενα και πολλά από αυτά, που άρχισαν κείνα να μπερδεύονται και να χάνουν τον δρόμο της επιστροφής στην αγκαλιά της Μάνας…

Και εκείνη όλο έκλαιγε και μοιρολογούσε τα χαμένα τα παιδάκια της. Κι από το πολύ το κλάμα και το μοιρολόγι θάμπωσαν τα μάτια της, σίγασε η φωνή της, στέρεψε  το γάλα που έθρεφε τα παιδιά της…Σπάνια πλέον μιλούσε.

 

Μόνο σαν κάποτε-κάποτε κάποιο βλαστάρι της έβρισκε της επιστροφής τον δρόμο  θυμόταν εκείνη τις άγιες λέξεις, τις μυστικές αγάπες! Κάποιες νύχτες μέσα στον χρόνο έρχονται τα μεγάλα της παιδιά που ποτέ δεν λησμόνησαν τα κρυφά περάσματα, τα καθαρά τα μονοπάτια  και αυτή τα καλοδέχεται και τα γλυκοφιλά στο στόμα! Τώρα εκείνα της μιλούν! Και αυτή σιωπηλή και  μελαγχολική τα ακούει και για λίγο ξεχνά την πίκρα της!  Ήρθαν πολλά και απόψε, την παραμονή της Γέννας του Θεού! Ο Όμηρος και ο Ησίοδος, ο Διονύσιος και ο Τέλλος, ο Αριστοτέλης, ο Ανδρέας, ο Κώστας και ο Κωστής, ο Στρατής, ο Λορέντζος, ο Νικηφόρος, ο Οδυσσέας, ο Φώτης της και ο Μενέλαος, ο Τάσος, η Πηνελόπη,  η Μαρία, ο Νίκος, ο Γιώργος, ο Άγγελος, ο Ιωάννης, η Γαλάτεια, ο Γιάννης, ο Γεώργιος, η Ζωή, η Βασιλική…η Κική της και άλλοι και άλλοι πολλοί…Να και ο Αλέξανδρος τελευταίος πρόκαμε σήμερα και ήρθε παραμονές της Γέννησης του ουρανόθεν Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων!

 Θαλασσοδάρθηκε, κινδύνεψε ξανά, μα ποτέ του δεν θα ξεχνούσε  να έρθει και εκείνος μαζί με τα αδέλφια του να χαιρετήσει την Μάνα. Κάθισαν όλοι γύρω της και άφησαν αυτόν να τους διαβάσει μια νέα του ιστορία, με Φως αληθινό από το Άγιο Δωδεκαμέρι των ταπεινών τούτου του κόσμου. Ξεκίνησε εκείνος να διηγείται για τα ορφανά της θειάς Αχτίτσας, που έκαμαν Χριστούγεννα πέρυσι πρώτη τους φορά χωρίς πόδια γυμνωμένα. Και δάκρυσε η Μάνα για τα ορφανά μα και για όλες τις λέξεις που έβαλε ο Αλεξανδρής της στην ιστορία του. Εκείνη του τις έμαθε! Τις άγιες τούτες λέξεις! Τις μυστικές αγάπες!

Έφυγαν το ξημέρωμα ξανά! Μονάχη της η Μάνα πάλι καρτερά τον γυρισμό τους! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική! Που τον Χριστό ταξιδεύεις εκεί που το σκοτάδι ακόμα κρατά σφαλιστά  τα μάτια μας! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική, βρες πάλι την φωνή σου, με άρωμα να γεμίσεις κάθε ανασασμό μας!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"( εκδ. "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019 και από εκπομπή με τίτλο: Κυρ Αλέξανδρε μη σταματάς να μας μιλάς!