Στα έδρανα της απαράκλητης μοναξιάς…( Κυριακή της Κρίσεως)

Εις τήν κοιλάδα τού κλαυθμώνος, εις τόν τόπον όν διέθου, 

όταν καθίσης Ελεήμον ποιήσαι δικαίαν κρίσιν, 

μή δημοσιεύσης μου τά κεκρυμμένα, μηδέ κατακρίνης με ενώπιον τών Αγγέλων, 

αλλά φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

( Κάθισμα Κατανυκτικό πλ΄β πρωί Δευτέρας)

Κάθε λέξη κάθε φράση του Ιερού Ευαγγελίου είναι ικανή από μόνη της να γεμίσει όλα τα βιβλία του κόσμου. Είναι ο Λόγος του Θεού μια απέραντη θάλασσα με μηνύματα και συνειρμούς ιερούς. Η κάθε λέξη αντανακλά σε μια άλλη, η κάθε φράση οδηγεί σε μια άλλη. Και έτσι λέξη με την λέξη, βήμα το βήμα χαράσσεται  μια  οδός ανηφορική που έχει κατάληξή της μια ολοφώτεινη πύλη,  μιας ανυπέρβλητης πόλης,  της Άνω Ιερουσαλήμ, της Ουράνιας Πατρίδας. Μόνο που αυτήν την οδό την στενή δεν την βαδίζουν πολλοί παρά ελάχιστοι. Και είναι ολοφώτεινη και η οδός σε όλη την διαδρομή της. Δεν σκοτεινιάζει ποτέ αφού την καταυγάζει το άπλετο Φως του Κυρίου! Πάντα ο Ήλιος εις το μέσον! Μεσούσης της ανύχτωτης ημέρας,  και εμείς σφαλίζουμε τα μάτια μας ερμητικά, πεισματικά, να μην το αντικρίσουμε αυτό το Φως! Και έτσι ηθελημένα μένουμε στο σκοτάδι, λοξοδρομούμε και βαδίζουμε την ευρύχωρη οδό της πρόσκαιρης και επίπλαστης τέρψης, που τερματίζει στην πύλη του κλαυθμού και  της κολάσεως.

 Δεν είναι ο Θεός τιμωρός. Είναι Πατέρας που μακροθυμεί και μας περιμένει, όχι στην στροφή  για να μας συλλάβει, αλλά στην είσοδο της Φωτεινής Πόλης της Νέας Ιερουσαλήμ για να μας αγκαλιάσει. Είναι Η Αγάπη μα και Δικαιοσύνη! Δικαιοσύνη που αποδίδεται  από τον Δίκαιο Κριτή σε ένα δικαστήριο…μονοπρόσωπο, μονομελές και  στην έδρα μα και στα έδρανα των συνηγόρων… Εκεί καθισμένος ο καθένας μας αυτοκατακρινόμενος δίχως κανένα στοιχείο υπερασπιστικό. Εκεί θα θυμηθεί όλες τις χαμένες ευκαιρίες, όλες τις φορές που ξανασταύρωσε τον Ευεργέτη του αμετανόητα και εμμονικά! Όλες τις φορές που νουθετήθηκε, αλλά αγνόησε χλευαστικά,όλες τις φορές που άκουσε ρήματα Ζωής αιωνίου αλλά τα αθέτησε επηρμένα… Και όταν αυτά τα ρήματα τα είπε το άχραντο στόμα του Κυρίου στεντορεία τη φωνή, κράζοντας, για να μην μείνει κανείς χωρίς την σωστική γνώση τότε…ω τότε… Δεν θα μπορεί να αρθρώσει λέξη να βρει μια περίσταση ελαφρυντική…Μπροστά του το Ευαγγέλιο του Φωτός και οι λέξεις που φώναξε σε όλους μας  ο Κύριος:

 Ἰησοῦς δὲ ἔκραξε καὶ εἶπεν· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμέ, ἀλλ' εἰς τὸν πέμψαντά με, καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με. Ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. Καὶ ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ρημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σώσω τὸν κόσμον. Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ρήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ·( Ιωάν.12,44-48)

Ναι αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου , εσύ έφτιαξες τούτον τον δρόμο του οδυρμού, εσύ ζεις από τούτη την ζωή τον αιώνιο θάνατο και  την κόλασή σου. Ναι είναι ο Κύριος η Άκρα Ευσπλαχνία, η Άκρα Συγχώρεση, η Άκρα Μακροθυμία, των Εφετών η Ακρότης, Ο πιο δίκαιος από τους δικαίους, Εκείνος που αναζητά ως την τελευταία σου αναπνοή δικαιολογητική αφορμή για την αθώωσή σου! Για αυτό, ΕΣΥ θα είσαι εκείνος που την φοβερή εκείνη ώρα,  θα δώσεις στην έδρα του Δίκαιου  Κριτή, την ετυμηγορία του αυτοκατακρίτου… Πόσα κρυπτά εσύ και μόνο θα δημοσιεύσεις, πόσα βιβλία  εσύ και μόνο θα ανοίξεις, πόσες διάνοιες πράξεις και ενθυμήσεις θα αποκαλύψεις, πόσες σπαταλημένες ευκαιρίες θα θρηνήσεις…

Αλλά τώρα πριν φτάσεις σε αυτά τα άδεια έδρανα της απαράκλητης μοναξιάς, άκου την ψυχή σου που και εκείνη κράζει σαν τον Κύριο του Ελέους.

Ὁ Θεός, ἐπίστρεψον, σῷσόν με, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Χώμα και Χριστός…Καθρέφτης κι Ουρανός …

 

-Τι σχέση έχει αυτό με τον Χριστό; Μη τα συνδέεις όλα μαζί Του! Αυτό είναι κάτι εντελώς ασυναφές!

-Μόλις συνειδητοποιήσεις,πως όλα ξεκινούν και τελειώνουν από Εκείνον και σε Εκείνον, τότε θα μπορέσεις να δεις! Τώρα τα μάτια της ψυχής σου….είναι κλειστά!

-Μα πως είναι δυνατόν να συζητάμε για ένα τέτοιο θέμα και εσύ να μου προβάλλεις σαν αιτία το ότι δεν είναι ο Χριστός στο κέντρο της ζωής μου;  Εσύ σε όλα,  μα σε όλα βάζεις πρώτα τον Χριστό;

Είναι ένας…κοινός  διάλογος, ίσως και με την άγρυπνη συνείδησή μας,  αυτός που σας μεταφέραμε αδελφοί μου, με αφορμή όλα αυτά τα ζοφερά που διάγουμε! Προβληματισμοί, διλήμματα ,αυτοεκβιαστικά τις περισσότερες φορές, εκούσια… αδιέξοδα! Ειλικρινά προβληματιζόμαστε πολύ, όταν σε διάφορα από τα παραπάνω ακούμε: Αυτό το θέμα δεν είναι πνευματικό! Μα όλα είναι πνευματικά! Τα πάντα έχουν αυτήν την διάσταση! Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω.15:5) λέει ο Χριστός μας σε όλους εμάς ασίγαστα και αιώνια! Τα πάντα από Αυτόν και σε Αυτόν! Τα πάντα και εν πάσι Χριστός! (Κολ.3,11)  γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Κολοσσαείς!…τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται·….. καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε…(Κολ.1,16-17)

Ο Θείος Παύλος τα είπε! Εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου τα βιώνεις; Τον έχεις τον Χριστό Πατέρα, αρχή και τέλος και κέντρο της βιωτής σου; Έτσι θέλεις να πιστεύεις;

Θα  σας διηγηθούμε μια απάντηση που μας εστάλη για να μας προσγειώσει, όταν στο πολύ κοντινό παρελθόν, αναρωτηθήκαμε για το αν ο Χριστός δεσπόζει στη ζωή μας! Πρόσφατα λοιπόν σε μια συνεργασία που είχαμε με αγαπητή συνάδελφο στην υπηρεσία που εργαζόμαστε, θελήσαμε να αναγνώσουμε τον αριθμό, την ταυτότητα μιας αναρτημένης πράξης, μιας απόφασης στο διαδίκτυο . Ξεκινήσαμε λοιπόν να εκφωνούμε γράμματα και αριθμούς, όσο το δυνατόν πιο καθαρά και με εύηχο τρόπο, ώστε να αποφευχθούν τυχόν λάθη. Τα σύμφωνα γράμματα, επειδή είναι εύκολο να παρακουστούν, πάντοτε συνηθίζουμε να λέμε μαζί τους και μια συνοδή  λέξη που ξεκινά από αυτά για ασφάλεια. Λέμε Φ όπως φωτιά, Ψ όπως ψωμί, Ξ όπως ξύλο κ.ο.κ.  Μέσα στην ταυτότητα εκείνου του εγγράφου,  υπήρχε και το γράμμα Χ. Στον ειρμό της υπαγόρευσης λοιπόν,  είπαμε μεταξύ των υπολοίπων γραμμάτων και το Χ όπως χώμα! Η συνάδελφος σταμάτησε και μας κοίταξε απορημένη. Τότε εμείς επαναλάβαμε: -Χ όπως χώμα! γιατί σταμάτησες; Χαμογέλασε εκείνη και μας διαβίβασε το μήνυμα γροθιά στο στομάχι του εγώ μας!

-Σταμάτησα , γιατί περίμενα να πεις Χ όπως Χριστός !

Λάβαμε την απάντηση! Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ! Για να σταθεί ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Χριστός στο κέντρο , θέλει δουλειά και αγώνα ως την τελευταία μας αναπνοή! Δεν ήταν τυχαία η επιλογή της λέξης χώμα! Ό,τι πιο κοντινό σε εμάς το χώμα! Αυτό το χωμάτινο, το χοϊκό , το σάρκινο του κόσμου, του εχθρού της ψυχής! Ο πρώτος Αδάμ δεσπόζει! Ο Δεύτερος, ο Νέος  Αδάμ τις περισσότερες φορές μπαίνει στο περιθώριο, στη γωνιά σε ένα προσκυνητάρι, στα σύννεφα! Ο εξαπατηθείς, χωματένιος, ψυχικός  άνθρωπος  με τα απονεκρωμένα πνευματικά του αισθητήρια, ο θνητός και φθαρτός, ο υποδουλωμένος, στα αμετάνιωτα πάθη, ο νεκρός και απολωλώς, ο καθρέφτης μας!

                   

Ο άλλοτε άσωτος και αναζήσας, ο αλλοιωμένος από τον Θείο Έρωτα πνευματικός, επουράνιος άνθρωπος με την πολυόμματη ψυχή, εν μετανοία και εξομολογήσει, σύναιμος και σύσσωμος Χριστού, ο Ουρανός μας!

Χώμα και Χριστός! Στην παλαίστρα της αιώνιας απολύτρωσης! Όπως μας το μεταφέρει ξανά ο Θείος Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του:

 ….ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς  χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ.  οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι. καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.( Α΄Κορ.15,47-49)

 Και καθώς φορέσαμε σαν άλλο ρούχο την φορεσιά την χωμάτινη, έτσι θα ενδυθούμε ξανά την χιονοφεγγαρόφωτη στολή της ψυχής, την πρώτη και βγαλμένη φορεσιά, την εικόνα του επουράνιου ανθρώπου. Εκείνος ο σπλαχνικός Πατέρας στο κέντρο ! Πρώτη θύμηση , πρώτη καταφυγή, πρώτη αναζήτηση! Χωρίς Χριστό Κύριο και Αρχηγό, ένα τίποτα, χώμα ξερό και άνυδρο γεμάτο ζιζάνια! Το Χ και το Ψ,  δεσπόζοντα όπως το χώμα και το ψέμα!

 Ο Χριστός παντού! Και το Φ του φόβου…ουδαμού!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή .

Το πανίσχυρο θέλω...( Ακόμα ένα Τριώδιο κι ακόμα ανασαίνω!)

Την ψυχήν μου Παρθένε την ταπεινήν, ἀπο βρέφους μολύνας ὁ μιαρός,

και λόγοις και πράξεσιν, ἐμαυτὸν κατερρύπωσα,

και οὐκ ἔχω τι πρᾶξαι, οὐδὲ καταφύγιον,

ἀλλ' ουδ' ἄλλην ἐλπίδα, πλήν σου Κόρη ἐπίσταμαι.

Φεῦ μοι τῷ ἀχρείῳ! Διὰ τοῦτο ἱκέτης, προς σε την Πανάχραντον,

νῦν προστρέχω καὶ δέομαι, ὁμολογῶν σοι τοἭμαρτον.

Πρέσβευε τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δοθῆναί μοι·

εἰς σε γὰρ πᾶσαν ἐλπίδα, ἀνέθηκα Δέσποινα.

( Θεοτοκίον κάθισμα εκ των μηναίων)

«Εν τω Άδη ουκ εστί μετάνοια». Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου μία φράση με περιεχόμενο παραινετικό, συμβουλευτικό και επουδενί λόγω απειλητικό…

Καιρός του μετανοείν ο χρόνος της παρούσας ζωής! Μια μετάνοια διαρκής, αυτοθέλητη και κυρίως ειλικρινής! Ου μυκτηρίζεται ο Θεός! Δεν ξεγελιέται ο Δίκαιος Κριτής! Γιατί αυτό το αυτοθέλητο, αυτή η εκούσια και θεληματική κατάσταση, που η ψυχή και μόνο υπαγορεύει και κανένα υστερόβουλο κίνητρο η μία προσποιητή φαρισαϊκή εικόνα του καλού και μετανοούτος Χριστιανού, θα μας συνοδεύει ως την στερνή μας πνοή και θα μας συντροφεύει αιωνίως! Η θεληματική μετάνοια όμως έχει έναν θανάσιμο για την ψυχή εχθρό, την θεληματική αμαρτία! Όταν δηλαδή κάποιος γνωρίζει τι είναι αυτό που τον απομακρύνει από το Φως του Χριστού, από τις κρίσεις τα δικαιώματα και τις εντολές Του και παρόλη τη γνώση αποστατεί, περιφρονώντας Την Αλήθεια αρχικά και στη συνέχεια θλιβερά αυτόδικαιούμενος διαστρεβλώνοντάς την…Έλεγε ο Άγιος Παϊσιος για τούτη την διαστρέβλωση, που τόσο γνώριμη των ημερών μας είναι:

Για έναν που σκέφτεται σωστά, πνευματικά, λύνονται όλα τα προβλήματα μέσα από την Αγία Γραφή και τα Πατερικά βιβλία. Τα βλέπει μέσα εκεί ξεκάθαρα. 

Έναν όμως πού δεν κάνει εργασία πνευματική και ή ψυχή του δεν είναι εξαγνισμένη, δεν τον βοηθάει ούτε ή Αγία Γραφή, γιατί όλα τα ερμηνεύει... ανάποδα.

Η προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, μας δίνει μία ξεκάθαρη εικόνα για εκείνους που θεληματικά αμαρτάνουν:

«…Ἑκουσίως γαρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετὰ το λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία, φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους. ἀθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρὶς οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶ μάρτυσιν ἀποθνήσκει· πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τον υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας;…» (Εβρ. 10,26-29)

Πόσα Τριώδια αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, έχεις αξιωθεί να ζήσεις; Πόσες πύλες μετανοίας μπροστά στα μάτια σου έχουν ανοίξει, πόσες παραβολές Τελώνου και Φαρισαίου, Ασώτου Υιού και Σπλαχνικού Πατέρα; Πόσες Κυριακές Κρίσεως, πόσες αναμνήσεις της εξορίας του Αδάμ; Το μετά το λαβεῖν την ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, δεν είναι για σένα καθρέφτης; Νομίζεις  πως δεν θα αξιωθείς τιμωρίας επειδή περιφρόνησες το αίμα της νέας Διαθήκης, ή σου φαίνεται πως επειδή αυτοδικαιώθηκες ως άλλος… Όσιος τελώνης, κατακρίνοντας συνεχώς όλους τους υπόλοιπους ως φαρισαίους, ή γιατί θυμήθηκες δακρυσμένος την κάποτε δική σου επιστροφή στο σπίτι από την μακρινή χώρα, ή επειδή σου ήρθε φίλαυτα στη μνήμη εκείνη η δωρεά σου η γενναία στα ορφανά της γειτονιάς σου, ή τέλος επειδή νήστεψες και εσύ ένα -δυο τριμεριά, ανήκεις στην κατηγορία όσων έμειναν στερρεοί και δεν εβλασφήμησαν, δεν ξανασταύρωσαν Τον Αναστάντα; Και πόσο εσένα τον ίδιο κοροϊδεύεις αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, αν θαρρείς πως αν μετά από όλη αυτή την τωρινή σου αποστασία θα κατορθώσεις λίαν ευκόλως με την… χάρη που φαντάζεσαι οτι  σου περισσεύει, να ανακαινιστείς εις μετάνοιαν! Η γη σου, η κάποτε εύφορη, μόνο αγκάθια πλέον ξεβγάζει και φωτιά θα τα περικυκλώσει να τα αφανίσει! Πάλι στην προς Εβραίους:

«… ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος Ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας. γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετὸν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι᾿ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν….» (Εβρ. 6,4-8)

Ακόμα ανασαίνεις! Είναι εγγύηση μακροθυμίας και Χρηστότητας κάθε σου ανάσα! Ανάστα! Ξέχνα τους ρόλους που βολεύουν την ανθρωπαρέσκεια και την αυτοδικαίωσή σου ! Χτύπα ξανά τα στήθη σου στο ταμείο σου ! Ζήτα τους οικτιρμούς από τον προδομένο Πατέρα με ταπείνωση και συναίσθηση της αποστασίας σου! Αναθεώρησε τα περί αρετών σου! Νιώσε στα αλήθεια ο τελευταίος αμαρτωλός! Ένα περίψημα! Κλάψε για την δική σου εξορία στις παρυφές του σκότους… Αυτομέμψου αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου! Και έπειτα, έλπισε στον Κύριο! Στη Ζωή, Στο Φως και Στην Ελπίδα! Να αυτοκατακριθείς! Μόνο έτσι θα νιώσεις ότι το αίμα του μόνου Αναμάρτητου χύθηκε για την Σωτηρία των αμαρτωλών, ων πρώτος ει εσύ! Τώρα! Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω ! Στον Άδη αν δεν το πράξεις εδώ, δεν θα μπορείς! Μα ούτε θα θέλεις! Από τούτο το πρόσκαιρο ζούμε Τον Παράδεισο ή την κόλασή μας! Στο εδώ, εκείνο το ΘΕΛΩ, είτε θα υποταχθεί πανελεύθερα στον Θεό ή θα Τον παραμερίσει χωρισμένο από Εκείνον αιώνια! Και να θυμόμαστε αυτό που έλεγε ο αββάς Δωρόθεος, πως όταν δεν συνηθίζει ο άνθρωπος να κατηγορεί τον εαυτό του, δεν θα αργήσει να θεωρήσει αίτιο του κακού, ακόμα και αυτόν τον ίδιο τον Θεό...

                                

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή

Αρχή Τριωδίου 2022

 

Έχει απαντήσει ο ίδιος ο Χριστός μας !

«…Ἐγὼ λοιπὸν τί θὰ τοὺς πῶ; Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σὲ θέλει ἔτσι. Καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσει: γιατί, στὸ εἶπε; Καὶ τί θὰ τοῦ ἀπαντήσω ἐγώ; Ὅτι μοῦ τὸ πε;»

Σεβασμιώτατε , Ζων ο Λόγος του Θεού και ενεργής ! Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας...( Εβρ. 4,12)

Έχει μιλήσει λοιπόν μέσα στο Ευαγγέλιο ο Κύριος και σας δίνει την απάντηση να την χρησιμοποιήσετε ευχερώς και προς ωφέλεια ψυχών αν ποτέ σας κάνουν αυτήν την ερώτηση άνθρωποι που θέλγονται από το ίδιο φύλο ! Διαβάστε σας παρακαλούμε το παρακάτω απόσπασμα από παλαιότερο ( Μάρτιος 2020) κείμενό μας .

….Κάποιοι μιλούν και παραμιλούν για μια σχεδόν απροϋπόθετη Θεία κοινωνία –γιατί αυτή είναι η πεμπτουσία και το υπέρτατο ζητούμενο της Ορθοδόξου πίστεώς μας , η ένωση με τον Χριστό- η οποία βασίζεται αποκλειστικά στις καλές μας πράξεις , στην βοήθεια των φτωχών , στην αλληλεγγύη , στο ευσυγκίνητό  μας , στο να μιμηθούμε τον Χριστό μας έστω,  ο οποίος λεν δεν κατέκρινε ποτέ τους άλλους…( Ξεχνούν όμως οι αδελφοί μας , -προσπαθούμε να μην  λογιστούμε  ότι παρασιωπούν-, του Αγίου Χρυσοστόμου τον λόγο : Το μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε , περί βίου εστίν , ου περί πίστεως !), Αυτοί λοιπόν  υπερτονίζοντας και παρατονίζοντας την αγάπη που έχει ο Χριστός μας , παρέχουν έναν εξωραϊσμένο , στρογγυλεμένο λόγο και άφθονες δικαιολογίες και άλλοθι στην πάντα ελέγχουσα Θεόσπαρτη  συνείδηση, ιδίως των νέων ανθρώπων, που καλόπιστα και ανεπιφύλακτα τους εμπιστεύονται, εναγωνίως γυρεύοντας παραμυθία και παρηγοριά στην πειραστική τους νεότητα και προσπαθώντας να συνταιριάξουν τον κόσμο και την ξέφρενη σάρκα,  με τον Χριστό. Όσοι εν είδη ψυχολογικών υποστηρικτών , ( στ αλήθεια πολλές φορές μοιάζουν τόσο με τους Motivational Speakers)  εκκοσμικεύουν με αγαπητικά επικαλύμματα και ακατασχέτως αγαπολογούν  , φοβόμαστε πως λοξοδρομούν και δεν ορθοδοξούν… Τελεύουν τις προσευχές τους με το δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών… μα εκείνων των παγχρύσων στομάτων του Λόγου,  των ακαθαίρετων «πύργων» , τις φωνές ενίοτε παραφράζουν είτε  αγνοούν και ενίοτε λοιδορούν… Ανήκουν αυτά λένε  σε άλλη εποχή .

Πολύ μακρινή ! Δεν καταδίκασε προσθέτουν ο Χριστός ! Μόνο συγχώρεσε ! Δεν λιθοβόλησε την μοιχαλίδα ! Αλήθεια ως εκεί μόνο θυμάστε ;  «…πορεύου και από του νυν μηκέτι αμάρτανε! -Ιωάν. η.11» Τι εννοούσε με εκείνο το μηκέτι ο μόνος αναμάρτητος ; Φυσικά και θα την ξανασυγχωρούσε αν εκείνη και πάλι προσέτρεχε μετανοημένη στα άχραντα πόδια του. Μα δεν αμνήστευσε και δεν στρογγύλεψε την μοιχεία!

Μάλιστα ο Χριστός μας καταδίκασε αυστηρότατα το άθεσμο που σήμερα προελαύνει και ενίοτε παρελαύνει… Θέλουμε απόδειξη περί τούτου ; Γιατί πολλοί διατυμπανίζουν ότι ο Χριστός δεν ασχολήθηκε με κανενός είδους προσανατολισμό… Άλλα λένε είναι εκείνα που στηλίτευε… Εσύ αδελφέ μου , λαϊκέ και φευ… κληρικέ  , που λες με την γλυκύτατη φωνή σου και το μεταδοτικό,  θεόσδοτο και προς πολλαπλασιασμό,  ταλαντό σου κάτι τέτοιο, τρέξε σε εκλιπαρώ στο Φως του Ευαγγελίου ( εκτός αν άρχισες και αυτό να το αμφισβητείς) και δες εκεί τι είπε ο Χριστός μας που και χθες και σήμερα και στους αιώνες θα είναι ο ίδιος!

( Λουκάς. 10,11-12)…. καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἀπὸ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἡμῶν ἀπομασσόμεθα ὑμῖν· πλὴν τοῦτο γινώσκετε, ὅτι ἤγγικεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.  ( Μάρκος.6, 11) καὶ ὅσοι ἐὰν μὴ δέξωνται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσωσιν ὑμῶν, ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθεν ἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῶν ποδῶν ὑμῶν εἰς μαρτύριον αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται Σοδόμοις ἢ Γομόῤῥοις ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.

Θα επιβληθεί στα Σόδομα και στην Γόμορα  πιο υποφερτή τιμωρία …Θα τιμωρηθούν δηλαδή ! Γιατί θα τιμωρηθούν ;  Για ποιόν λόγο έβρεξε φωτιά και θειάφι εκεί  ; Μήπως για μια συγκεκριμένη πράξη …;

Με όλην την δύναμη της ψυχής μας λέμε πως δεν υπάρχει καμιά απολύτως πράξη που αν την εξομολογηθούμε μετανοημένοι δεν θα μας συγχωρεθεί ! Αν ακόμα με φιλότιμο αναγνωρίσουμε τα όποια πάθη μας,   που ναι είναι τόσο φιλεπίστροφα και με φιλότιμο προσπαθήσουμε να παλέψουμε με αυτά για να τα νικήσουμε με την βοήθεια του Θεού ! Αλλοίμονο όμως ,   ας μην δίνεται απροϋπόθετη άφεση χωρίς φάρμακο , χωρίς θεραπεία , χωρίς τους Θεοπαράδοτους κανόνες , που κάθε πνευματικός εξατομικεύοντας θα έχει ως φωτεινό σημείο αναφοράς χωρίς να τους εξαφανίζει ή στρεβλώνει. Γιατί άλλο Αγάπη και άλλο αγαπολογία ! Άλλο συγχωρώ και άλλο αμνηστεύω άκριτα και ισοπεδωτικά  στο όνομα της αγάπης που ο Χριστός έχει !  Γιατί ο Χριστός μας είναι ο ίδιος  Η ΑΓΑΠΗ , δεν έχει απλά αγάπη συναισθηματική,  δακρύβρεχτη, συγκινησιακή …Αν έχουμε τον Χριστό μέσα μας,  άρα και ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ,   ακολουθούμε  τον νόμο Του τον Ευαγγελικό , τις εντολές Του, τα Χρηστά Του κρίματα και τα μαρτύριά Του ! Βαδίζουμε την στενή και τεθλιμμένη  οδό των δικαιωμάτων και του θελήματός Του !  Αυτός είναι και μόνο ο ορθός δρόμος ! “Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστιν ο αγαπών με” (Ιωάν. δ’, 21) Όσοι αλλιώς πορεύονται με μια κάποια αγάπη …δεν ορθοδοξούν μα λοξοδρομούν …Ας φωτίσει ο Κύριος όλους μας !

Νώντας Σκοπετέας

Τριώδιο 2022 

 

Για Απόδειπνο στου ταπεινού Επισκόπου το…σπίτι(Επίσκοπος Κοσμάς+)

Είναι σούρουπο… ανοιξιάτικο μέσα στον Χειμώνα ! Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων με τα φώτα της πόλης αναμμένα και της ψυχής τις κεροφώτιστες μαρμαρυγές, να προσπαθούν να λαμπυρίσουν μέσα σε σκοτάδι πνιγηρό που όλο και πυκνώνει ! Βρίσκομαι στα μέρη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ! Στα χώματα που διάβηκε και αγίασε ! Την αγαπώ αυτή τη γη ! Την νιώθω σαν δεύτερη πατρίδα μου ! Μένω μακριά με του σώματός μου τις αισθήσεις, μα η ψυχή μου, όλο λαχταρά εδώ να βρίσκεται και νοερώς να σεργιανά. Χρόνια τώρα έρχομαι στα ουράνια ραδιοκύματα αυτού του τόπου, με την ευλογία ενός ταπεινού καλόγερου, που ο Ουρανός συμμαρτύρησε και οι ταπεινοί ήρωες του συναξαριού μεσίτευσαν, ώστε πριν από 15 τόσα χρόνια, να εκλεγεί Επίσκοπος ! Έτσι το είχαν «δει» από όταν ήταν Ιερέας και έτρεχε ο πατήρ Κοσμάς σαν το διψασμένο ελάφι, στις κρήνες της Αγιότητάς τους, ο Άγιος Πορφύριος και ο με συγχωρείτε, ο Άγιος Ιάκωβος . Ο πρώτος σαν καταλάβαινε με την διόρασή του πως στο τηλέφωνο που χτυπούσε ήταν ο τότε Ιεροκήρυκας απ την Αιτωλοακαρνανία, διέκοπτε ό,τι κι αν είχε, λέγοντας: Σταθείτε, περιμένετε, γιατί με παίρνει τηλέφωνο ο Δεσπότης! Ο δεύτερος, ο Θεοχαρίτωτος θεράπων του Χριστού και γλυκύτατος υποτακτικός του Οσίου Δαυίδ, του έλεγε σαν συναντιόνταν και τον εξέπληττε τότε στ’ αλήθεια : Αυτό που σας λέω πάτερ Κοσμά ! Θα γίνετε Δεσπότης!

                                      

Εκλεκτός Επίσκοπος , Διαλεχτός Χριστού !

Θα φροντίσω επιμελώς βέβαια τίποτα από όλα αυτά να μην του πω τώρα που θα τον επισκεφθώ, γιατί είμαι βέβαιος πως γλυκά θα με μαλώσει και χαμηλώνοντας το πρόσωπό του θα ψελλίσει :

«Ω, μην ασχολείστε με τον Παλιό -Κοσμά! Όλο θάλασσα τα κάνει ! Ένα μειράκιον είναι και τίποτα παραπάνω !

Να είμαστε πράοι αδελφοί μου και ευγενικοί με τον κόσμο! συνηθίζει να λέει . Επίσης: «Δεν θα σώσουμε εμείς τον κόσμο. Καθήκον μας είναι να δώσουμε την Μαρτυρία Ιησού Χριστού. Τα υπόλοιπα τα ξέρει ο Θεός».

Ελάτε λοιπόν, πριν φτάσω στο φτωχό και απέριττο σπιτάκι του, να σας πω μερικά για εκείνον, που οι περισσότεροι τουλάχιστον δεν τα γνωρίζουν !

Αυτός αδελφοί μου ο …παλιό Κοσμάς… ο Δεσπότης, σχεδόν ποτέ δεν ξεκουράζεται ! Όλο προσπαθεί να υπακούσει στου Χριστού μας τα προστάγματα και να κακοπαθεί και να νήφει και να μένει ξυπνητός, με τα μάτια της ψυχής του ορθάνοιχτα , τα αυτιά του να ακούνε μόνο τα σαλπίσματα της μετανοίας τα ασίγαστα , τη γεύση του να λαχταρά την Χρηστότητα του Ζώντος Θεού , την αφή του να αναζητά και να ψηλαφά συνεχώς ακήρατες πλευρές του Εσταυρωμένου Λυτρωτή, την όσφρησή του να ανακαλύπτει μυρόπες και μυροφόρες καρδιές στο εωθινό Αναστάσιμο δρομολόγιο προς το κενό μνημείο! Λιγόφαγος και νηστευτής! Δεν τον θυμούνται σχεδόν ποτέ να τρώει κρέας και πλούσια φαγητά !
Υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί στο ποίμνιό μου που δεν έχουν τα στοιχειώδη και εγώ θα τρώω κρέας ; αναρωτιέται και πάλι χαμηλώνει το κεφάλι ! Μόνο κάποιες λίγες φορές τρώει να δυναμώσει κάνοντας υπακοή και μόνο ο φιλάσθενος! Αυτός ο Δεσπότης, μόλις εκάρη μοναχός αποποιήθηκε κάθε κληρονομικού δικαιώματος γράφοντας στα αδέλφια του : «Δεν επιθυμώ να έχω τίποτε από οποιαδήποτε οικογενειακή κληρονομιά ή απολαβή. Εγώ είμαι καλόγερος! Μην με ανακατεύετε με αυτά σας παρακαλώ ! Πλήρης αποταγή και ξενιτεία !

        

Η ψυχή του ολότελα δοσμένη στον Παντευεργέτη Λατρευτό του Νυμφίο, αποξενωμένη από τον κόσμο! Γι αυτόν τον λόγο με ελάχιστες εξαιρέσεις, από την μοναχική του κουρά μέχρι και την εις Επίσκοπον εκλογή του, δεν συμμετείχε στην τέλεση του μυστηρίου του γάμου. Κι αν ακόμα έπρεπε , για κοινωνικούς λόγους, να παρευρίσκεται, δεόταν ολόθερμα από το Ιερό Βήμα, χωρίς να λαμβάνει μέρος. Έλεγε πάντα σχετικώς: «Είμαι καλόγερος. Τι δουλειά έχω με τους γάμους;». Ως επίσκοπος βεβαίως, αναγκάζεται κάποτε-κάποτε να ευλογεί μερικά μυστήρια, αλλά κι αυτό το κάνει με πολλή φειδώ και διάκριση. Αφιλοχρήματος και ελεήμων ! Ω πόσο ελεήμων, πάντα εν κρυπτώ και παραβύστω! Όταν κάποιος εμπερίστατος του ζητά βοήθεια, του δίνει χωρίς να υπολογίζει καθόλου τις προσωπικές του ανάγκες και έχοντας παραδομένη πάσαν τη ζωή του Χριστώ τω Θεώ. Έτσι, πολλές φορές, έρχονται στιγμές που δεν έχει χρήματα, να αγοράσει ακόμη και τα απαραίτητα, για το καθημερινό του (ούτως ή άλλως λιτό) γεύμα.

                                   

Κάποιον θα στείλει ο Κύριος να δανείσει και εμένα πάντοτε σκέφτεται. Η γνώμη του ποτέ δεν φανερώνεται ισχυρή ! Και σαν θέλει κάτι σπουδαίο να αποφασίσει, δεν διστάζει να ρωτήσει ένα μικρό παιδί για να του πει ! Πολλές φορές του αναφέρουν περιπτώσεις, και κληρικών ακόμη, (ευεργετημένων συνήθως από τον ίδιο) οι οποίοι τον κατηγορούν ή του υπονομεύουν τις ποιμαντικές του προσπάθειες, κι αυτός μονίμως απαντά : «Αφήστε, μη λέτε τίποτε, μήπως και στενοχωρήσουμε το παιδί».

Ως Επίσκοπος θα μπορούσε να διαμένει δωρεάν στο επισκοπικό μέγαρο, στο Μεσολόγγι. Το αρνήθηκε, για να μην «φορτώσει με έξοδα τη μητρόπολη», όπως λέει. Γι’ αυτό, ή διαμένει σε ένα διαμερισματάκι στο Μεσολόγγι, το οποίο πληρώνει με αποκλειστικά δικά του χρήματα, ή μένει στο πατρικό του σπίτι στο Αγρίνιο, επιλέγοντας να μετακινείται συνεχώς με το αυτοκίνητο, απ’ το Αγρίνιο στο Μεσολόγγι και αντίστροφα. Εκεί πάμε τώρα !

Στο πατρικό του σπίτι! Εκεί ο Επίσκοπος Κοσμάς μένει με την αδελφή του την Ελένη τα τελευταία χρόνια, για να την φροντίζει, που είναι αυτή αναγκεμένη, στερούμενη τους σωματικούς της οφθαλμούς!

Δεν έχουμε ενημερώσει κανέναν !

Το σπίτι είναι ανοικτό για τον καθένα μέχρι τα μεσάνυχτα, σε καθημερινή βάση. Λαϊκοί και κληρικοί έρχονται εκεί, πολλές φορές σαν κι εμάς απροειδοποίητα, συνομιλούν μαζί του, φιλοξενούνται από τον ίδιο Αβραμιαία, τρώνε ό,τι οικονομεί η ανυπόκριτη αγάπη του , ή απλά αναζητώντας άνθρωπο να τους παρασταθεί στον πόνο και στην θλιμμένη μοναξιά, περνούν χαρούμενα και ωφέλιμα την ώρα τους με τον καλόκαρδο και πάντοτε καταδεκτικό Επίσκοπό τους , χωρίς ποτέ κανείς να τους εμποδίσει ή να τους αποθαρρύνει .

                  

Κατά τις 11 το βράδυ, εκεί στο λιτό αυτό σπιτάκι, συνήθως γίνεται το Απόδειπνο, μετά των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο , με την σ   υμμετοχή όλων των τυχόν παρευρισκομένων. Στο τέλος άλλης μιας Χριστιανικής ημέρας , το ομοθυμαδόν της πίστης μας το ποθητό και οι ολόψυχες ευχές του πατρός Κοσμά στα τεκνία του, να τα τειχίζουν να τα φρουρούν από τον ζοφερό ύπνο της αμαρτίας ! Τα μεσάνυχτα που η εξώπορτα κλείνει, ο Επίσκοπος πολλές φορές θα καθαρίσει και θα προετοιμάσει το σπίτι για την επόμενη μέρα. Ακολουθούν οι ιερές εκείνες ώρες της ησυχίας και της προσευχής !

Οι ώρες της φροντίδας και της τροφής της ψυχής με τα ουράνια πνευματικά εδέσματα ! Δέεται εμπόνως για κάθε ενδεή που του ζήτησε να μεσιτεύσει… ( Πόσοι δεν έχουν να μαρτυρήσουν περί τούτου …εκ του αποτελέσματος και της αισίας εκβάσεως…) Και έπειτα πλησιάζοντας στο μεσόνυχτο μελετά ! Εκτός από την Αγία Γραφή, προτιμά να διαβάζει ομιλίες του Ιερού Χρυσοστόμου και του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Όχι πως αποφεύγει όλους τους υπολοίπους Αγίους πατέρες, αλλά αυτούς τους δύο τους προτιμά και τους συνιστά περισσότερο. Αφού τελειώσει , τότε θα αναπαυθεί για ελάχιστες ώρες, μέχρι τις 5,30 το πρωί (αν έχει Θ. Λειτουργία), ή τις 6,30, εάν είναι να μεταβεί, προσευχόμενος πάντα, στο επισκοπείο στο Μεσολόγγι. Πριν φύγει όμως, θα διαβάσει τον Όρθρο της ημέρας που ο Κύριος φανέρωσε.

Φτάσαμε λοιπόν ξανά νοερώς εδώ !

                          

Ασυνάντητη σιγή , σχεδόν θλιμμένη ! Δυο προσκλητήρια προσευχής στερεωμένα στην πόρτα του κλειστού σπιτιού ! Ένας Σταυρός πάνω- πάνω και έπειτα 2 αγγέλματα ! Η Ελένη και ο μικρότερος αδελφός της ο Κωνσταντίνος και μετέπειτα Κοσμάς Ιερομόναχος και Αρχιερέας έφυγαν για πάνω ! Για την Άνω Ιερουσαλήμ ! Με διαφορά λίγων ημερών ! Τώρα ο παροντικός χρόνος θα αλλάξει; Θα αρχίσουμε να μιλάμε για τότε ; Μη γένοιτο ! Χριστός Ανέστη αδελφοί μου ! Ακούμε ξανά την φωνή του ταπεινού Επισκόπου ! -Ελάτε να κάνουμε το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς ! Όλα στο παρόν ! Και εκείνα τα 2 αδέλφια πιο πολύ τώρα μαζί μας ! Το Απόδειπνο θα γίνει και απόψε λοιπόν! Το ομοθυμαδόν και πάλι θα λάμψει σιμά σε ένα ταπεινό μνημούρι φωτισμένο από αγνά κεριά προσευχής ! Πάνω του μικρά παιδιά και ταπεινά του κόσμου τούτου, έγραψαν με λευκά πετραδάκια την λέξη Άγιος! Τώρα εδώ θα ερχόμαστε, να παρακαλάμε τον Άγιο ακαταγώνιστα να μεσιτεύει, για παράταση στην παράταση του ελέους …

Νώντας Σκοπετέας

Με αφορμή την συμπλήρωση 40 ημερών από της κοιμήσεως του μακαριστού Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Κοσμά, ενός μεγάλου Αγίου του αιώνα μας ...

Μόνο πιστοποιητικό η πίστη ! ( Για να πλησιάσουμε Τον Ζωντανό Θεό )

Η καρδιά της καρδιάς της πίστης μας. Η ουσία, ο πυρήνας, το μόνο ζωοποιητικό και σωστικό μυστήριο των μυστηρίων ! Ο Χριστός μας προσφέρων και προσφερόμενος ! Όχι συμβολικώς , όχι για την συνήθεια , το έθιμο και το καλό ! Πραγματικά , υποστατικά με τρόπο κρύφιο , απρόσιτο για την πεπερασμένη μας λογική και τις σωματικές μας αισθήσεις. Εμπειρικά και όχι γνωστικά . Γευόμαστε με τις σωματικές μας αισθήσεις άρτο και οίνο , μα με τις πνευματικές Το Σώμα και Το Αίμα Του Χριστού!

…᾿Εμάχοντο οὖν πρὸς ἀλλήλους οἱ ᾿Ιουδαῖοι λέγοντες· πῶς δύναται οὗτος ἡμῖν δοῦναι τὴν σάρκα φαγεῖν; εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. καθὼς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν πατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν πατέρα, καὶ ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι’ ἐμέ. οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, οὐ καθὼς ἔφαγον οἱ πατέρες ὑμῶν τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον· ὁ τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτον ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. Ταῦτα εἶπεν ἐν συναγωγῇ διδάσκων ἐν Καπερναούμ.(Ιωάν.6, 52-59)

 Συμβούλευε ένας Άγιος Γέροντας των ημερών μας ο μακαριστός π.Δανιήλ Γούβαλης , αν κάποιος δεν προλάβει να διαβάσει προσευχόμενος και ένδακρυς έστω με μια ουρανόσταλτη ρανίδα στα μάτια , ολόκληρη την θεραπευτική και  ιερότατη  ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως , τουλάχιστον να διαβάσει ( μεταξύ και άλλων χωρίων από την Παλαιά και από το 6 ο κεφάλαιο του ηγαπημένου μαθητή) αυτό το απόσπασμα από το κατά Ιωάννην.

Να καθρεφτιστούμε αδελφοί μου όμως συντετριμμένοι σε μια φράση που ακούστηκε εκείνη την ημέρα που ο Κύριός μας αποκάλυψε το μυστήριο των μυστηρίων διδάσκοντας στην συναγωγή της Καπερναούμ. Ακριβώς ακολουθεί στον 60^ο στίχο του 6^ου κεφαλαίου :

Πολλοὶ οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπον· σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;

Παραδέξου το αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , από τα χείλη έστω της διάνοιάς σου , έχει ξεστομιστεί αυτός ο λόγος! Έχεις και συ γογγύσει, έχεις αμφιβάλλει , έχεις αναρωτηθεί  …Ψωμί και κρασί γεύεσαι από χέρι ανθρώπου και φοβάσαι ! Και νιώθεις ότι απειλείσαι και διστάζεις ! Και βλασφημείς το πανάγιο μυστήριο των μυστηρίων ! Θες να κατανοήσεις το άκτιστο και το υπερφυές ! Να το φέρεις στα δικά σου κτιστά μέτρα που νοθεύονται μολύνονται και πεθαίνουν! Άρτος Ζωής αιωνιζούσης είναι τούτο το μυστήριο ! Αρνείσαι τον Τριαδικό Θεό ! Το Άγιο Πνεύμα ! Μα δεν θα παρέμβει ποτέ ο Κύριος για να σε πείσει ! Η πειθώ παραμερίζεται ! ᾿Εκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιεπάτουν. Εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς δώδεκα· μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν; ( Ιωάν.6, 66-67)

Το αυτεξούσιο είτε θα σε οδηγήσει να Τον εγκαταλείψεις και εσύ εκεί στην συναγωγή της Καπερναούμ , είτε στην πίστη ότι αυτό που γεύεσαι σαν ψωμί και κρασί είναι ολόκληρο Το Σώμα και ολόκληρο Το Αίμα του Υιού του Θεού ! Φόβος Θεού , Πίστη και Αγάπη ! Τρείς προϋποθέσεις αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου ! Τα πιστοποιητικά σου για να πλησιάσεις Τον  Ζωντανό Θεό. Και αυτές οι προϋποθέσεις κρύβουν μυστήριο ! Δεν είναι αυτό που ακούγεται ! Θέλουν και αυτά βίωση ! Αλλιώς άκυρα  θα είναι τα πιστοποιητικά της αδύναμης λογικής μας ! Σαν κερί και χορτάρι ξερό θα φλεχθεί . Κρίμα και κατάκριμα! Δεν το λέμε εμείς ( κάποιος αδελφός παλαιότερα έσπευσε να μας χαρακτηρίσει σκοταδιστικά σχιζοφρενείς …Είναι δυνατόν , είπε , να μεταλάβει θάνατο ο αναξίως προσερχόμενος ; Ο Χριστός είναι αγάπη !)

Δες αδελφέ μας στην Α΄προς Κορινθίους:  ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει μὴ διακρίνων τὸ σῶμα.  διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.( Α΄Κορινθ. 11,29-32)

Η διάκριση και η πίστη ! Μην μείνει άγνωρος ο Χριστός μας ! Η καταστροφική αγνωσία της πίστης μας! Της μυστηριακής και Αγιοπνευματικής μας πίστης !

Την ανέστησε για να την κοινωνήσει!   (σ.σ. Από τον βίο του π.Σπυρίδωνος Ξένου Νεοσκητιώτη) 
Πες το αυτό στην... λυγερόκορμη λογική σου αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου και έπειτα κλάψε για τους χλευασμούς και τα ονειδίσματα που εκείνη με μια ψευδόσοφη παρρησία θα σου προσφέρει .
Τόλμησε να την σωπάσεις....
Κι όταν σου γυρεύει πιστοποιητικά, εσύ πρόσφερέ της ταπεινά το πιο διαρκές , το αιώνιο ! Ας προσευχηθούμε σε αυτήν την σειρά των εκπομπών όσα ακουστούν να μας οδηγήσουν στην πίστη που θα διαλύσει το σκοτάδι της λογικής που βλασφημεί το πρόσωπο του Θεανθρώπου Σωτήρα μας ! Μόνο πιστοποιητικό η πίστη !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών

Όσο για αύριο... έχει ο Θεός !

Μὴ φοβοῦ, μετὰ σοῦ γάρ εἰμι·

 μὴ πλανῶ, ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ Θεός σου ὁ ἐνισχύσας σε καὶ ἐβοήθησά σοι

 καὶ ἠσφαλισάμην σε τῇ δεξιᾷ τῇ δικαίᾳ μου.( Ησαϊας 41,10)

Καλό βράδυ σε όλους ! Όσο για αύριο έχει ο Θεός ! Πίστη και πολλές υπομονές χρειάζεται να έχουμε ! Μην ανησυχείτε για τίποτα ! Τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντα ο Θεός ! Όλα γίνονται σύμφωνα με το σχέδιό Του ! Καλό βράδυ σε όλους ! Όσο για αύριο έχει ο Θεός ! Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήση τόν κόσμον ὄλον, καί ζημιωθῆ τήν ψυχήν αὐτοῦ; Καλό βράδυ σε όλους ! Όσο για αύριο έχει ο Θεός ! Να εύχεστε να είστε μέλη στα σχέδια του Θεού για τις δοκιμασίες που ζούμε αλλά και για αυτές που θα έρθουν! Καλό βράδυ σε όλους ! Όσο για αύριο έχει ο Θεός ! Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν. Να έχετε πίστη και υπομονή ! Ο Θεός να σας δίνει δύναμη ! Η Παναγία μας να πρεσβεύει για όλους ! Πάντα έχει ο Θεός !

Ένα απόσπασμα από τον προφήτη Ησαϊα στο ξεκίνημα και έπειτα μερικά από τα εκατοντάδες μηνύματα που τα τελευταία χρόνια έρχονται κάθε νύχτωμα στο κινητό μας! Όσο κυλάει ο χρόνος, τόσο αποκαλύπτεται η  ουτιδανότητα και κυρίως το ολιγόπιστό μας αδελφοί! Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανοί από στήθους να θυμηθούν ολόκληρο τον Ησαϊα ….και τα 66 κεφάλαιά του! Και ακόμα περισσότερα! Είναι υπαρκτό αυτό που γράφουμε,  αλλά εμείς το αναφέρουμε με μια συμβολική διάθεση ….Αυτοί που γνωρίζουν τα πολλά...ίσως –ίσως πολυγραφότατοι, μεταφρασμένοι,  με θαυμαστή ευστροφία και ευγλωττία, αυτοί που μπορούν να σου μιλήσουν υπέροχα και για ατέλειωτες ώρες για την ύπαρξη του Θεού για την υπόστασή Του, για την αποκάλυψή Του,  μέσω των μυστηρίων Του , των ακτίστων ενεργειών Του και της άγνωρης άκτιστης ουσίας Του…Αυτοί οι πολύφθογγοι ρήτορες και γραφιάδες για τον Χριστό , πολλές φορές αποδεικνύεται στην πράξη ότι ουδόλως πιστεύουν ! Ακούγεται οξύμωρο ! Δεν είναι ! Γιατί στην θεωρία , στο ανώδυνο , στο ατσαλάκωτο , σε ό,τι αφορά τους δίπλα και τους απέναντι, με έναν Θεό στα σύννεφα κάπου κρυμμένο , τα πράγματα φαίνονται εξαιρετικά ! Μόλις η φωτιά του κινδύνου , της απειλής και  το ζοφερό του κλυδωνισμού μας περικυκλώσει,  τότε όλα τα παραπάνω πηγαίνουν έναν ωραίο «περίπατο» στις αυλές της λογικής , του ορθολογισμού και της εκλογίκευσης της πίστης , της εκφιλοσόφησης των Θείων Ευαγγελικών προσταγμάτων, της επεξήγησης του μυστηρίου , της έρευνας και επανεξέτασης του δόγματος !

 Πίστη ( έλεγε ένας Άγιος των ημερών μας ο μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος) δεν είναι να πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού! Πίστη είναι να εμπιστεύεσαι απόλυτα την πρόνοιά Του! Τα παραπάνω μηνύματα στο κινητό   τα στέλνει ένας άνθρωπος που βιώνει ακριβώς αυτό! Πίστη στην πρόνοια του Θεού! Έχει ο Θεός! Το ζει αυτό το μήνυμα! Μέσα στον πόνο, την διακονία των εμπεριστάτων, στην οικονομική δυσκολία , στην ασθένεια, ζει το έχει ο Θεός! Η άγκυρα της ελπίδας στον Ουρανό! Και παίρνουμε ελπίδα απ΄την ανέκπτωτη ελπίδα Του !Ελπίδα είναι η χαρά πριν την χαρά…έλεγε πάλι ο πατήρ Αθανάσιος! Το έχει ο Θεός , ο προνοητής Θεός είναι η Ελπίδα! Η χαρά πριν την χαρά ! Η άγκυρα στον Ουρανό! Μόνο πίστη ζητά απ τον προνοητή τον Μέγα! Και ποτέ, μα ποτέ δεν δανείζεται στενοχώρια! Αμέτρητες οι πτυχές της Θείας πρόνοιας , του Θεϊκού σχεδίου , της μέριμνας του Θεού για κάθε πλάσμα Του ! Είναι προσευχή σπουδαία αυτό το έχει ο Θεός! Δοξολογική , που αμοίβεται περισσότερο και από το Κύριε ελέησον, όπως έλεγε ο παπά –Τύχων ο Άγιος ο Αγιορείτης και πνευματικός του Αγίου Παϊσίου!

Έχει ο Θεός ! Πάντα έχει ο Παντοδύναμος !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  

Ο Σταυροκόπος…(Διήγημα για παράΞενους που δεν πάγωσε η αγάπη τους...)

Σώσον με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος( Ψαλμ.11,2)

Άκουγε μικρός που ήτανε στα καφενεία του χωριού που είχαν πικάπ, ένα τραγούδι που τον έκανε να λυπάται …Ωραίο τραγούδι από τον υπέροχο «Δρόμο»…

Είχε μιαν απλή καρδιά και τον λέγαν Γιάννη …Τον φωνάζανε τρελό… Η απλή του η καρδιά πια δε θα στενάζει… Του την κλέψαν τα παιδιά για να κάνουν χάζι…

Ο τρελός ήταν ο τίτλος του …Ο Γιάννης με την κλεμμένη καρδιά έγινε τότε για αυτόν ένα πρόσωπο αγαπημένο, που αντανακλούσε στις μορφές όσων τρελών και περιφρονημένων αντίκριζε στο διάβα της ζωής του. Ένας δε από αυτούς, ήταν το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του μικρού τους χωριού, μια μορφή που κυκλοφορούσε συνεχώς στα καλντερίμια και στις ρούγες ολημερίς, με το φτωχό μα πάντοτε καθαρό του ντύσιμο και το ραβδί του το ακανόνιστο. Ήταν ο Μενέλαος ο Χωματιανός ο…τρελός παράξενος του χωριού, ο νεωκόρος της Κοιμήσεως, γνωστός με το προσωνύμι Σταυροκόπος… Όποτε και να περπατούσες στο χωριό, χειμώνα καλοκαίρι, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον συναντήσεις …Κι αν τον ρώταγες, όλο κάπου σου έλεγε πως είχε να πάει, ένα θέλημα του παπά να κάνει, κάποιον να συναντήσει στο τέρμα του δρόμου …Το παρατσούκλι του είχε βγει από νέος που ήταν, γιατί ο Μέλος ο Σταυροκόπος δεν σταματούσε ποτέ να σταυροκοπιέται…Δεν ήταν δα και εντελώς ανεξήγητη αυτή του η συνήθεια, γιατί στο χωριό τους κάθε γειτονιά έχει και το εκκλησάκι της και το προσκυνητάρι της …

Μα αυτό που όλους τους παραξένευε και τους έκανε να γελάνε μαζί του, ήταν το πόσες φορές εκείνος έκανε τον Σταυρό του, όχι μόνο όταν τον έβλεπαν με το ρασάκι του μέσα στην Εκκλησία αλλά και έξω παντού! Ειδικά τα καλοκαίρια στην μεγάλη πλατεία της Παναγίας, τον έβλεπαν να μην σταματά…για ώρα πολύ να σχηματίζει αργά πάνω του το σύμβολο που ζωή ποιεί… Και να σου τα κρυφόγελα και τα πειράγματα και να και τα μικρά παιδιά, να περνούν με τα ποδήλατα από μπροστά του και να μιμούνται τον τρόπο του και να σταυροκοπιούνται τάχατες και κείνα με ξεκαρδίσματα. Εκεί στην πεζούλα του μπάρμπα- Κώστα του καφετζή του αδελφού της μάνας του , κάτω απ την μεγάλη μουριά, που του άρεσε να πίνει απειρόκακος και χαρούμενος την πορτοκαλάδα του την κερασμένη, τον έβλεπε και αυτός πάντα και θυμόταν τους στίχους απ'το τραγούδι το παλιό το αγαπημένο και χαιρόταν που ο Μέλος ο Σταυροκόπος, είχε την καρδιά του αστένακτη και απαλλαγμένη από κάθε τι το γήινο και το μικρό.

Ήταν καλοκαίρι του Σωτήρος ανήμερα, πριν από μερικά χρόνια, προτού κοιμηθεί ο παράξενος τούτος άνθρωπος! Το παιδί μεγάλωσε! Φοιτητής πια στο Πανεπιστήμιο! Οδοντίατρος! Μόλις είχαν αφιχθεί απ την Αθήνα στο λατρεμένο τους χωριό και περπάτησε ανυπόμονα ως την πλατεία, που ήταν γεμάτη από τους συγχωριανούς του και τους πρωτευουσιάνους παραθεριστές! Ασίγαστος θόρυβος ζωής και τόσες αναμνήσεις να συνοδεύουν κάθε του ματιά! Πήγε και κάθισε στο καφενεδάκι το παλιό. Εκεί ο Μέλος, σταθερά στην πεζούλα του, σαν να μην πέρασε στιγμή από την τελευταία τους συνάντηση …Καταχάρηκε εκείνος που τον είδε! Τον αγκάλιασε και του φίλησε το χέρι! Ένιωσε τέτοιο δέος ο νεαρός! Και τέτοια αγάπη να τον πλημμυρίζει που τον συντάραξε… Τόσα χρόνια ποτέ δεν είχε κάτσει κοντά του να μιλήσουν πέραν των συνηθισμένων και τυπικών χαιρετισμών στα βιαστικά … Άρχισαν να κουβεντιάζουν και να λένε τα νέα τους! Όλο ενδιαφέρον ο Σταυροκόπος τον ρωτούσε για τις σπουδές του,τα αδέλφια του, τους γονείς του, την πνευματική του ζωή στην Θεσσαλονίκη …Και την ώρα που μιλούσε κοιτούσε έντονα ολόγυρά του και κάθε λίγο και λιγάκι ως συνήθως έκανε…τι άλλο; Τον Σταυρό του!

-Μέλο μου να σε ρωτήσω κάτι…χρόνια το θέλω μα δεν τολμούσα γιατί πίστευα πως θα σε πειράξει …

-Πες μου Αποστόλη μου…Αλίμονο, γιατί να πειραχτώ; Εσύ είσαι του Θεού παιδί! Από μικρό σε καμαρώνω και σένα και όλους σας! Είσαι ευλαβής! Πήρες απ τους γονείς σου αλλά και από τον παππού σου τον συγχωρεμένο τον Λυκούργο και την γιαγιά σου την Θεώνη την αγία ψυχούλα! Αχ, πόσο τους αγαπώ αυτούς μάτια μου ! Πάντοτε με τον καλό λόγο μαζί μου! Και πόσο με βοηθούσαν στα δυσκολέματά μου! Εύχομαι συνεχώς για την ανάπαυσή τους! Και λέω και στον παπά συνέχεια να τους μνημονεύει!

-Να, αυτό που όλο κάνεις τον Σταυρό σου, εμένα καθόλου δεν με ενοχλεί …ίσα –ίσα με αναπαύει …αλλά τόσα χρόνια που σε γνωρίζω δεν βαρυγγόμησες ποτέ που όλοι σε…κοροϊδεύουν και γελάνε μαζί σου;

-Να βαρυγγομήσω; Να χάσω τον μισθό μου βρε παιδί; Δεν έχεις διαβάσει το Ευαγγέλιο που μακαρίζει όσους τους κοροϊδεύουν για την χάρη του Χριστού μας; Θα σου πω λοιπόν και σε παρακαλώ να μην το πεις σε κανέναν, μέχρι που να μου πάρει την ψυχή ο Αρχάγγελος! Θέλω να μου το υποσχεθείς!

-Ναι Μέλο μου ! Στο υπόσχομαι!

-Ρίξε μια ματιά γύρω σου παιδί μου! Πόσοι άνθρωποι! Πόσες ψυχές! Πόσα μικρά παιδιά! Στο κέντρο ο Ναός της Παναγίας μας! Ο οίκος του Πατέρα μας! Η Εκκλησία που βαπτιστήκαμε που γευτήκαμε την γλυκάδα της πίστης μας, εκεί που κάποια στιγμή θα μας φροντίσουν στο στερνό μας μονοπάτι…Όλους αυτούς τους νοιάζομαι και τους αγαπώ και δεν με νοιάζει που με έχουν για τρελό και αλλόκοτο …Μόνο κάτι με στενοχωρεί, αλλά ποτέ δεν τους το λέω! Νιώθω χρόνια τώρα πως η αγάπη τους για τον Χριστό μας την Παναγιά και τους Αγίους έχει παγώσει! Και το ελάχιστο δεν κάνουν για να στείλουν πάνω ένα ευχαριστώ για όλα τα καλά που μας χαρίζει ο Πανάγαθος…Ούτε έναν Σταυρό παιδί μου! Ούτε έναν Σταυρό! Κάποτε λοιπόν, ήμουν πολύ νέος ακόμα το πήρα απόφαση…

-Τι αποφάσισες Μέλο μου;

-Ρίξε μια ματιά γύρω σου παιδί μου! Πόσοι άνθρωποι! Πόσες ψυχές! Αυτό που δεν κάνουν…κάνω …Τους παρατηρώ έναν–έναν…Και για όποιον αδιάφορος δεν κάνει τον Σταυρό του που ζυγώνει στον οίκο του Θεού, τον κάνω εγώ το σταυροκόπημα για εκείνον, τον αναπληρώνω και παρακαλάω τον Κύριο να τον λογαριάσει στον δικό του τον μισθό… Έτσι κι όταν συναντώ κάποιον στον δρόμο να περνάει από τα ξωκκλήσια μας και τα προσκυνητάρια μας! Κατάλαβες τώρα; Σου φαίνεται τρελό; Για την αγάπη του Χριστού ! Μην πεις σε κανέναν τίποτα! Μου το υποσχέθηκες! Άντε πάμε στην Παναγία να συμπληρώσουμε λαδάκι στα καντήλια!

Προχώρησε ο Μενέλαος ο Σταυροκόπος κάνοντας τον Σταυρό του για όποιον νιόφερτο συναντούσε να έρχεται προς το μέρος του. Τον ακολούθησε κατασυγκινημένος , χωρίς να μπορεί να αρθρώσει κουβέντα! Στην απέναντι είσοδο της πλατείας έμπαινε εκείνη την στιγμή η Ρεβέκκα και ο Νίκος με τα 6 τους παιδιά! Ασυνάντητη η ευλάβεια αυτής της ευλογημένης φαμίλιας! Έκαναν όλοι τον Σταυρό τους! Τον κοίταξε με νόημα και αγάπη ο…τρελός…Μια φορά μόνο τότε σταυροκοπήθηκε και άνοιξε την πόρτα της Παναγίας ψιθυρίζοντας…Εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκον σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου Κύριε…

Νώντας Σκοπετέας

 Εις μνήμην Π.Σ

Απόσπασμα από το βιβλίο:"Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί"( εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο Πρόμαχος Ορθοδοξίας) και  την εκπομπή με τίτλο : Πάγωσε η αγάπη

 

Στην αυλή του παπα Ευθύμη… (Θύμησες από μια πολυόμματη και ταπεινή αφιερωμένη ψυχή )

...Στις 2 τη νύχτα είχαμε συναποφασίσει έγερση .

Εμείς οι πέντε μαζί με τον Απλού και τον καλοκάγαθο Δημήτριο τον συνοδοιπόρο του . Για αυτό εξάλλου μείναμε στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης έξω από την πύλη , για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πολύ πριν το άνοιγμά της για τα μέρη της κάτω Καψάλας και το κελί του παπά Ευθύμη και της συνοδείας του . Ένα από τα πιο γνωστά καταφύγια δεομένων , ένα από τα πιο ενεργά εργαστήρια υπομονής και αγάπης του Άθωνα ! Ο Γέροντας όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή «εξαφανίζεται» επί μακρόν για ησυχία και προσευχή .

Ήταν από τις τελευταίες μέρες που θα μπορούσαμε να τον δούμε από κοντά και να του μιλήσουμε . Το ίδιο όμως γνώριζαν και σχεδόν όλοι οι επισκέπτες προσκυνητές στα μέρη πέριξ των Καρυών . Γι αυτόν τον λόγο και για να προλάβουμε έστω για λίγο τον παππούλη θα έπρεπε να ήμασταν από πολύ νωρίς έξω από την πόρτα του κελιού ! Ξεκινήσαμε λοιπόν στην πιο γλυκιά Φθινοπωρινή νυχτιά που έμοιαζε μέρα , με ένα έκπαγλο φεγγάρι να οδηγεί τα βήματά μας στον χωμάτινο δρόμο . Πετάμε από χαρά ! Πρώτη φορά σε νυχτερινή πτήση σε… αεροδιαδρόμους Αθωνικούς . Μετά από μισή ώρα βρήκαμε τον χαρακτηριστικό Σταυρό στον βράχο και το μονοπάτι που σχεδόν αμέσως μας οδήγησε έξω από την πόρτα του κελιού ! Το Σταυρονικητιανό κελί της Αναστάσεως του Κυρίου ! Μια από τις αστείρευτες ξεδιψαστικές κρήνες του Όρους ! Εκεί έξω από τον ξύλινο φράχτη , ήδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 άνθρωποι που περίμεναν !

Ένας είχε κοιμηθεί εκεί από τις 11 το βράδυ !  . Βολεύτηκε όπως -όπως πάνω σε κάτι κούτσουρα για δυο ώρες περίπου ! Έπειτα από λίγο γύρω στη μία , ήρθαν οι Καβαλιώτες συνοδοιπόροι που διανυκτέρευσαν επί τούτου στις Καρυές στο πανδοχείο που λειτουργεί , για να μην δεσμεύονται από τα ωράρια των Μονών . –Είχαμε έρθει και πέρυσι ! Περιμέναμε πάνω από 8 ώρες , γιατί φτάσαμε μεσημέρι και δεν τα καταφέραμε να του μιλήσουμε ! Φέτος είπαμε να ρθουμε από νύχτα ! Έχουμε ανάγκη να τον δούμε οπωσδήποτε φέτος !

Μόλις ελάχιστα πριν από εμάς 6 πασίχαροι Αιγιώτες με επικεφαλής τους τον πατέρα Σ. έλαβαν και εκείνοι θέση αναμονής . Τέτοιο πόθο είχαν οι πρώτοι …της άτυπης σειράς να δουν τον Γέροντα , το πνευματικό άνθος της σποράς του Αγίου Παϊσίου .

Κάποιοι θα μιλήσουν για ακρότητες και υπερβολές . Στου Πανσόφου Σειράχ τους λόγους ας προστρέξουμε να λάβουμε την απάντηση : Αν βρεις άνθρωπο συνετό πήγαινε σε αυτόν απ τα χαράματα ! Από τα βήματά σου να φαγωθούν τα σκαλιά στην είσοδό του ! ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου. ( Σοφ.Σειράχ 6,36)

Ένας άλλος αδελφός μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια  παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή ! Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω !  Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει !

Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν ! Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό ! Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε , κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε : Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο σε παρακαλώ νε έρθεις και εσύ στην κηδεία του δικού μου ! Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα ! Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της ! Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή!

Ο Απλούς ακούει και δακρύζει με αυτήν την ιστορία ! Έχει και αυτός τόσα να θυμηθεί! –Εμείς πριν από χρόνια είχαμε πάει στο κελάκι των Ιωασαφαίων στις Καρυές ! Πάνε σχεδόν 35 χρόνια ! 1983, 84 ήτανε ! Μπήκαμε μέσα , βλέπουμε έναν Γέροντα . Μας λέει : Ήμασταν πολύ κουρασμένοι σήμερα γιατί είχαμε πανήγυρη με αγρυπνία μεγάλη ! Πριν έρθετε ήταν εδώ η Παναγία ! Μας έπλυνε και μας καθάρισε για ώρα πολύ ! Μόλις ήρθατε έφυγε ! Ακούγονται απίστευτα αυτά μα είναι όλα αλήθεια ! Σκέψου παιδί μου ότι σε εμένα που είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος όλων , έχουν συμβεί θαύματα ! Ήμουν στο χειρουργείο για πολύ σοβαρή εγχείρηση στο λαιμό ! Είμαι και ψάλτης πολλά χρόνια στο χωριό μου ! Μία ώρα κράτησε μόνο η νάρκωση να φανταστείς ! Σε όλην την επέμβαση άκουγα συνέχεια αγγελικά ψάλματα : Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ !

                       

Σκέψου αν άκουγα εγώ Αγγέλους , αυτοί εδώ πώς να μην ανταμώνουν καθημερινά με την Παναγία ; Σε στιγμές σιγής από όλους ακούγαμε μέσα τους Πατέρες που τελούσαν κανονικά τις ακολουθίες τους . Σχεδόν πεντέμισι το πρωί και ήδη είχαμε πίσω μας άλλα δεκαπέντε άτομα . Και όλο έρχονταν κι άλλοι διψασμένοι αδελφοί μας ! Είχαμε ξαναέρθει στον Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια ! Αλλά αυτό που θα αντικρίζαμε ύστερα από δυο ώρες περίπου , μόλις μας άνοιξαν την πόρτα, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ! Στην αυλή του κελιού σχεδόν έτοιμος ένας μεγάλος Αγιορείτικος Ναός προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου ! Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ετοιμάστηκε μαζί με νέο ξενώνα για επισκέπτες προσκυνητές και ένα υπέροχο υπαίθριο αρχονταρίκι με απίστευτα περίβλεπτη θέα στον… αχαμήλωτο Άθωνα ! Πίσω από το ιερό του Ναού το μνήμα του Γέροντα Ισαάκ του Λιβανέζου ! Ο Παπάς , ο Θεολόγος , ο μύστης των ασκητικών του Αγίου Ισσάκ , ο πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδας σχολής, ο αγωνιστής , ο φωτιστής , ο διακριτικός, ο ελεήμων, ο καλλίφωνος !

Πόσο ευλογημένοι οφείλουμε να αισθανθούμε όλοι εμείς σ αυτήν την αυλή την αγγελόπλαστη , σε τούτο το χάραγμα μιας νέας μυστικής ημέρας . Απερίσπαστοι έχουμε μπροστά μας χρόνο άφθονο να σκεφθούμε τον Θεό , να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας μαζί Του . Να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέφτη ενός φτωχού μνήματος , και στους πωρόλιθους ενός νεότευκτου ουρανίου οίκου και να δούμε μέσα τους τον ταλαίπωρο εαυτό μας , τον ξεχασμένο μας σκοπό …Να λαξεύσουμε τους πώρους της αδρανούς ψυχής μας , διόδους να ανοίξουμε μέσα τους να ρουφήξουν δρόσους , από μάτια ταπεινών αδελφών και λόγια πολύπειρων γεροντάδων. Να λοιπόν δίπλα σε αυτό το απέριττο μνήμα του Ιερομονάχου Ισσάκ , ο Ναός του πνευματικού του Πατέρα Αγίου Παϊσίου .

Και ο παπά Ευθύμης πλέον να τους έχει μαζί …σε παράταξη μάχης . Σε μια διαφορετική στην κυριολεξία παράταξη μάχης βρισκόμαστε σχεδόν όλοι περιμένοντας τον Γέροντα . Κάποιοι προσπαθούν να κατατάξουν εαυτούς και αλλήλους σε σειρά , ανάλογα με την ώρα προσέλευσης . Μερικοί φαίνεται αυτό να το αγνοούν και επικαλούμενοι ιδίους λόγους θέλουν να προσπεράσουν …Δυο, αλλοίμονο, παραλίγο να έρθουν στα χέρια! Θυμόμαστε τον ιδιαίτερο κανόνα του Αγίου Παϊσίου του Βελιστσκόφσκυ . Δεν άφηνε τον ήλιο να δύσει επί του παροργισμού ! Αν κάποιος είχε οργή εναντίον αδελφού , σε αυτόν δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στον Ναό ή να συμπροσευχηθεί στο Πάτερ ημών . Αλήθεια πως πρέπει να μας συνέχει κάθε στιγμή αυτός ο κανόνας του Προφητηλιάτη Αγίου ! Ο Απλούς θυμάται όταν περίμεναν έξω από τον συρμάτινο φράχτη της Παναγούδας τον Άγιο να βγει. –Ο Γέροντας μας άφηνε μια ώρα και παραπάνω να περιμένουμε! Δοκίμαζε την υπομονή μας! Και έπειτα έβγαινε! Κάποιοι έφευγαν. Εμείς εκεί , όσες ώρες και να κανε θα τον περιμέναμε! Καταλαβαίνουμε γρήγορα πως η διάκριση πρέπει να πρυτανεύσει .

Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη, πρέπει να φτιάξουν την σειρά προτεραιότητας. Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και δεκαπέντε χρόνια, μας μιλά για τα δικά του θαύματα , τα δυο παιδιά του! Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή! -Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη . Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω. Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά εικοσαριά ακόμα άνθρωποι. Τι να κάνω, φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …Και περίμενα αδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ακόμα ώρες . Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του! Βρε ευλογημένε μου λέει τι συμβαίνει…Γελούσε μόλις κατάλαβε! Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή! Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο! Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης. Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι , ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά. Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης! -Παρ το αδελφέ μου , θα βρω άλλο εγώ! Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά! Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή! Κύριος οίδε !

Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ, την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο μέρος της μυρώπης καρδιάς του, όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία! Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές. Πολλές δεκάδες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας … Ο χρόνος πάλι σταματά, υποχωρεί, πολλαπλασιάζεται, βαραίνει, σημαδεύεται …

Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, στο κελί της κάτω Καψάλας! Μόλις από το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς! Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του!–Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ! Καλή υπομονή παιδιά! Αξίζει η αναμονή! Να ξέρατε πόσο! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί !

Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως. Καθόμαστε στις απόσκιες πάνω πεζούλες με τον π.Σ., από την Αθήνα τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών. Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν, σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο! Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση . Κάθεται μαζί μας περιμένοντας και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή! Κανείς δεν έχει φύγει , από το αξημέρωτο ακόμα. Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος , έστω από πέντε λεπτά τον καθένα, θα πρέπει να φτάσει σούρουπο! Πέντε λεπτά! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά ! Όλοι κάτι θέλουμε , έστω ελάχιστο , να λάβουμε σαν τροφή πνευματική, να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της, την καρτερία της, την μεγάλη πίστη της! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή ! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε !

Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του: -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω, του είπα! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας , αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης δεν είναι ένας μάγος , ένας θαυματοποιός ! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε με τέτοιον τρόπο! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες , είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά!Ταπείνωση, πραότητα, αρχοντιά , συγχωρηρικότητα , διάκριση! Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι, γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε!

Σχεδόν πέντε το απόγευμα! Πλησιάζει η σειρά μας! Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα! Έρχεται μαζί τους και ένας λογισμός! Μου ψιθυρίζει να τους παρακολουθήσω, να δω μήπως μας πάρουν την σειρά! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό, σαν το Όρος των μακαρισμών! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα, να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει!

Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι! Και αυτοί που ήρθαν τώρα, την ενδεκάτη ώρα και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως τελικώς θα λάβουμε το δηνάριό μας!

Δυο ώρες αργότερα με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Σκήτη του Προφήτη Ηλία! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς! Ούτε λόγος για κούραση!Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη! Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών, άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας να την κρατούν έτσι! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς, πάντα με το πόμολο από μέσα! Και Εκείνος, ιδού έστηκε και κρούει! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του! Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά, να ακούσει την δική μας φωνή και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα Του το δίκαιο! Μια τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει!

Νώντας Σκοπετέας.

Αποσπάσματα από το βιβλίο : «Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί» ( Εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο : Πρόμαχος Ορθοδοξίας) και  από Ημερολόγια Αγίου Όρους με  θύμησες από έναν ταπεινό ασκητή,  έμψυχη πνευματική δικλείδα στα πυκνά σκοτάδια των ημερών μας . Στήριγμα η καθαρή του καρδιά και η  ολοκάθαρη φωνή του τούτες τις δύσκολες και διλημματικές  ώρες . Πολυόμματη η ψυχή του ! Σε ενάργεια οι πνευματικές του αισθήσεις! Πνευματικά αισθητήρια διαθέτουν όσοι μακριά από τον εχθρό και μισόψυχο κόσμο και τον ολέθριο  συρμό,   νήφουν,  γρηγορούν και κακοπαθούν κατά το Παύλειο αέναο κέλευσμα. Και ο Γέροντας πιστά ακολουθεί τα ουράνια προστάγματα αταλάντευτα και απαρασάλευτα ! Όσοι  έστω και μια φορά τον έχουν αντικρίσει, γνωρίζουν καλά πως αυτός ο ταπεινός,  υπομένοντας διωγμούς και συκοφαντίες σύμφυτες με τις ζωές των αληθινά ευσεβών , σαν  άλλος Τιμόθεος υπακούει σε όσα ο Χριστός μας προστάζει! Και μένει εκεί πιστός και ανδρείος  στο λείμμα της Πίστης και των γνησίων φίλων Του Αρχηγού και Τελειωτή Ναζαρηνού !  Σε όσα λοιπόν ακούγονται και θα ακουστούν για εκείνον, ταιριάζει θαρρούμε απόλυτα ένας λόγος από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου μαθητή : "Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ..."