Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας. Άγιο Όρος 2017 Μέρος 9

Με Χαναναίας προσμονή πολλοί είναι οπλισμένοι

Παπάς, πραότητας παιδί με σκέψη εμπνευσμένη!

Οι Γεροντάδες  έμψυχη, του Ουρανού  εικόνα!

Φτωχοί και απλοί μας οδηγούν στον Θεϊκό  Νυμφώνα

Ιχνηλατεί ο ανώνυμος ο ασκητής τον δρόμο!

Ακούραστα χειραγωγεί με του Θεού τον νόμο!

Δηνάριο σ όλους δίνεται,  μέχρι και στους εσχάτους!

            Του Οικοδεσπότη η αμοιβή για όλους τους καμάτους!

             Χορταίνει ο Κύριος ψυχές με της Ζωής τα  ρήματα!

               Η γνήσια πίστη οδηγεί μόνο σε  ωφελήματα!

Προφήτη είναι ο έμπιστος στο τίμιον το  γήρας του !

Άλας και Φως  στις συμβουλές  πολύχρονης της πείρας του!

 

Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , στο κελί της κάτω Καψάλας ! Μόλις από το μικρό δωμάτιο,  όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς ! Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του ! –Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ ! Καλή υπομονή παιδιά ! Αξίζει η αναμονή ! Να ξέρατε πόσο ! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει ! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί !

 Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως . Καθόμαστε στις απόσκιες  πάνω πεζούλες  με τον π.Σ. , από την Αθήνα  τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών  . Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται  τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν,  σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο !  Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση . Κάθεται μαζί μας περιμένοντας  και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή ! Κανείς δεν έχει φύγει , από το αξημέρωτο ακόμα  . Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες ! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος ,  έστω από πέντε λεπτά τον καθένα , θα πρέπει να φτάσει σούρουπο ! Πέντε λεπτά ! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά ! Όλοι κάτι θέλουμε , έστω ελάχιστο , να λάβουμε σαν τροφή πνευματική,  να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της , την καρτερία της , την μεγάλη πίστη της ! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή ! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε ! 

Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια  Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του : -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω , του είπα ! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε ! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε ! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας , αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας ! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης  δεν είναι ένας μάγος , ένας θαυματοποιός ! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε  με τέτοιον τρόπο ! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες , είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά !Ταπείνωση , πραότητα, αρχοντιά , συγχωρηρικότητα , διάκριση !   Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους ! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι , γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε! Θυμόμαστε  τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη !

 Πήγαν μια φορά στον Τίμιο Σταυρό ,το πρώτο του κελί κοντά στην Σταυρονικήτα ,  κάποιοι νέοι τότε άνθρωποι, που είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας με την προπτωτική του χάρη ,προσέλκυε δίπλα του άγρια ζώα και τα ημέρευε ! Μόλις τον είδαν,  πρώτη φορά τους ήταν , του ζήτησαν με ενθουσιασμό  να τους δείξει τα φίδια που είχαν μάθει από άλλους  ότι πιστά τον υπάκουαν ! ( σ.σ. από διήγηση Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου ) Και εκείνος με ταπείνωση τους είπε : Εδώ τα έχω ! Δείχνοντας το μέρος της ταπεινής του καρδιάς , που χτυπούσε μόνο για μετάνοια και ξερίζωμα των …ερπετών παθών. Απογοητεύτηκαν εκείνοι τότε , μιας και άλλα περίμεναν να δουν  και άλλα είδαν ! Χάσαμε την ώρα μας είπαν !

Περίμεναν κάποιον περισπούδαστο Γέροντα , με όψη Βιβλική των ηρώων της Γενέσεως  και παράστημα επιβλητικό , να τους πει ανήκουστα πράγματα και να τους κάνει υπέρλογα σημεία . Τους πέρασε μέσα στο φτωχότατο κελάκι του και εκεί τους έλεγε αστεία και καθόταν με κάτι τρύπιες κάλτσες ανακούρκουδα πάνω στο ντιβανάκι του . Πάρτε λουκούμια παιδιά ! Λέει σε έναν που ήταν τροφαντός : -Πάρε παλικάρι είναι διαίτης αυτά μην φοβάσαι !  Αφού πέρασε η ώρα έτσι χωρίς μεγάλα λόγια …πνευματικά , τους λέει ο Άγιος  αστειευόμενος: -Άντε να φύγετε τώρα γιατί σε λίγο θα περάσει το λεωφορείο από την στάση!-Γέροντα πείτε μας κάτι πνευματικό ! του είπε κάποιος ! –Τι να σας πω παλικάρια ! Να κάνετε μετάνοιες , να νηστεύετε ! Τίποτα άλλο Γέροντα ; -Άντε να πάτε στην ευχή της Παναγίας ! Εκείνη την στιγμή πλημμύρισε ο τόπος από ευωδία ανεπανάληπτη ! Σαν να χύθηκαν βαρέλια ολόκληρα ! Το κατάλαβε αμέσως και ο Γέροντας …-Άντε θα νυχτώσει , φεύγετε τώρα ! Άρχισαν εκείνοι τότε να τρέχουν σαν τρελοί από χαρά ! Η ευωδία τους ακολουθούσε σε όλην την πορεία τους ! Όλο έτρεχαν , έτρεχαν ! Και έφτασαν από Σταυρονικήτα στις Καρυές σε χρόνο ασύλληπτο ! Είκοσι λεπτά θυμούνται έκαναν ! Και μόλις έφτασαν κοιτάχτηκαν έκπληκτοι μεταξύ τους και αλληλορωτήθηκαν : -Γιατί τρέχαμε ; Την απάντηση βέβαια την ήξεραν !Τρέχανε γεμάτοι από ανέκφραστη χαρά ! Μόλις είχαν συναντήσει μια ζωντανή παρουσία του Θεού ! Έναν δικό Του ! Έναν που θαυμάστωσε για να Τον δοξάζει μόνο με το είναι του και το βίωμά του !  Έναν παντευλόγητο γητευτή όχι φιδιών αλλά ψυχών ! 

Δίπλα μας άλλος ένας Αθηναίος αδελφός μας ! Ο Γ. που ταξίδεψε μόνος του φέτος στον Άθωνα για πρώτη φορά ! –Χθες παιδιά το μεσημέρι άρχισα να περπατάω από Καρυές για να «μαρκάρω» τον δρόμο για εδώ ! Λίγο πιο πριν την στροφή με την πινακίδα για Καψάλα συνάντησα έναν μοναχό ! Τριμμένα μπαλωμένα ράσα , κάτι τρύπια παπούτσια , εντελώς ατημέλητος και ασκητικός ! Τον ρώτησα τα σχετικά για το κελί του Γέροντα ! Αφού μου είπε  αρχίσαμε να μιλάμε ! Δεν έχω ξανανιώσει έτσι αδελφοί μου ! Μου μίλαγε , μου μίλαγε και εγώ δεν χόρταινα να τον ακούω ! Πολύ γλυκός ο τρόπος του ! Μου άγγιξε τόσο την ψυχή ! Πόση αγάπη έβγαζαν τα λόγια του ! Πέρασαν χωρίς να το καταλάβω δυο ολόκληρες ώρες ! Όσα έμαθα για την πίστη μας αυτές τις 2 ώρες ,  δεν τα είχα μάθει σε όλη μου την ως τώρα ζωή !Είμαι 43 χρονών ! Αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν , ότι μόλις αποχαιρετιστήκαμε και πήρα την ευχή του , τον ρώτησα το όνομά του , που μονάζει, να  ξέρω για να τον ξανασυναντήσω !  -Δεν έχει σημασία παιδί μου , μου είπε ! Δεν χρειάζεται να μάθεις ! Να είσαι ευλογημένος !  Και έφυγε δίχως να μου  αποκαλύψει τίποτα  ! Μάλλον Άγγελος θα ήταν !   Ανώνυμοι και αόρατοι ενίοτε,  Άγγελοι εν σώματι,  ευλογημένοι Αγιορείτες ! Μόνο μία η αποστολή σας , σε τούτη τη ζωή ! Η σωτηρία της ψυχής ! Η έμπονη αγάπη προς τον πλησίον ! Αφανείς οι περισσότεροι  στα μάτια μας ! 

Καταγεγραμμένοι στης Ζωής την βίβλο !   Μόνο ένα όνομα μας χρειάζεται σε τούτη την πρόσκαιρη ζήση , το υπέρ παν Όνομα ! Το διαβεβαίωσε  και ο κλειδούχος της Βασιλείας των Ουρανών  Πέτρος:  «…οὐδὲν γὰρ ὀνόμα ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12).

Σχεδόν πέντε το απόγευμα ! Πλησιάζει η σειρά μας !  Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα ! Έρχεται μαζί τους και  ένας λογισμός ! Μου ψιθυρίζει  να τους παρακολουθήσω , να δω μήπως μας πάρουν την σειρά ! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας ! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό,  σαν το Όρος των μακαρισμών ! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα ,  να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας ! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει !

Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι ! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του ! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι ! Και αυτοί που ήρθαν τώρα,  την ενδεκάτη ώρα  και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως  τελικώς  θα λάβουμε το δηνάριό μας  !

Δυο ώρες αργότερα  με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας,  πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την  Σκήτη του Προφήτη Ηλία ! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς ! Ούτε λόγος για κούραση  !Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη !  Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών , άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας  να την κρατούν έτσι ! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς,   πάντα με το πόμολο από μέσα ! Και Εκείνος , ιδού έστηκε και κρούει ! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του !   Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά , να ακούσει την δική μας φωνή  και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα  Του το δίκαιο!  Μια  τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει  !

 Στα δεξιά μας κάτω,  το απέραντο Αιγαίο  και το αβύθιστο καράβι της Παντοκράτορος ,όλο να ταξιδεύει στο αχαρτογράφητο πέλαγος της μακροθυμίας Του!

Η φωνή  του Γέροντα Ιωακείμ στην βραδινή τράπεζα , πριν ηχήσει το τελευταίο κόνδιο  ,   έρχεται  να συμπληρώσει εικόνες  και λόγια που μόνο στην πίστη παροτρύνουν. –Λέγανε θυμάμαι όταν υπηρετούσα στον Στρατό ,  πως εκεί που σταματάει η Λογική αρχίζει ο Στρατός! Εγώ συνηθίζω να λέω πως όπου σταματά η λογική αρχίζει η πίστη ! Στις μέρες μας μόνο η πίστη μπορεί να σε οδηγήσει να μην δουλέψεις Κυριακή , να κάνεις παιδιά , να μην αδικήσεις τον διπλανό σου ! Γνήσια πίστη χρειάζεσαι για να πας σε ένα κήρυγμα , να αφιερώσεις 2 ώρες  παρόλα τα τρεξίματα και τις έγνοιες τις καθημερινές και να ακούσεις του Θεού τον λόγο από έναν Ιεροκήρυκα ! Τώρα μαθαίνω ότι βγαίνουν εγκύκλιοι που περιορίζουν χρονικά τα κηρύγματα , για να μην κουράζεται λένε  ο κόσμος ! Ο Χριστός μας παρακίνησε τα πλήθη να καθίσουν στα χορτάρια  ! Και εκείνα αποθέμενα πάσαν την βιωτικήν Τον άκουγαν ώρες πολλές ! Και χόρτασαν και οι ψυχές , μα και τα σώματά τους !  Τώρα όπου δεν χρειάζεται είμαστε μετρημένοι και όπου απαιτείται  μέτρο και διάκριση , είμαστε ακόλαστοι ! Σκέφτομαι τα,   στην κυριολεξία χιλιάδες , κηρύγματα του πατρός Ιωακείμ στα Βορειοελλαδίτικα αγιομέρια !

 Πόσοι έχουν ξεκουραστεί με τον παραστατικό του τρόπο , πόσες ψυχές έχουν χορτάσει ακούγοντάς τον , σε ένα μακρόχρονο ιεραποστολικό ταξίδι που ακόμα και σήμερα στο τίμιον γήρας του ,  καλά κρατεί !  Ακόμα νοστιμεύει ζωές ο Προφητηλιάτης  Χριστοκήρυκας με το άλας της γης  και την επιδημική  σήψη αγωνιά να προλάβει… Δεν θα μπορούσε άλλον να εμπιστευθεί  ο Θεσβίτης  οδηγό για το δικό του Αθωνικό άρμα , παρά μόνο κάποιον που ο λόγος του σαν λαμπάδα ακοίμητη καίει  ( Σοφ.Σειράχ.48,1). Στον Άγιο Νικόλαο,  η τελευταία της ημέρας  κραυγή προς Κύριον . Αγαπημένη στο καθημερινό τυπικό των Προφητηλιατών ! Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω … Ομοθυμαδόν ψέλνουμε τούτο το λυτρωτικής  αυτομεμψίας  ψάλμα. Σαν να συνοψίζει όλην την συχνά ξεχασμένη αλήθεια . Και εμείς  κατάκριτοι και αδιόρθωτοι υπόλογοι   της αχαριστίας μας προς τον Ευεργέτη , τον Ελευθερωτή , τον Ήλιο της Δικαιοσύνης … Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις !  

Ύπνος  ως το μεσόνυχτο στο παλιό Νοσοκομείο . Να ναι γλυκός και ελαφρός ! Καρδιές νήφουσες δώρισε μας Κύριε τούτη τη νύχτα , τίποτα να μην ξεχάσουμε από όλα τα θαυμάσιά Σου ! Απάλλαξέ μας από φαντασίες σατανικές ! Τρέψε  και τούτες τις ώρες ,  σε μια παννυχίδα δοξολογίας Σου ! Κάνε τον ύπνο μας  , ύμνο  Σου !

Τα ηχοχρώματα από το τάλαντο , το σήμαντρο και τις καμπάνες του Προφήτη Ηλία , αρμονικά μπλέκονται με τις ορθρινές σιωπές, τους στίχους απ το ψαλτήρι , τα φτερουγίσματα του θυμιατού του παπά Σίλα…Ο απλούς , στη θέση του με ορθρία ψυχή και τα μάτια κλειστά. Ο Μυτιληνιός κυρ Παναγιώτης μας θυμίζει τους λεβέντες που στέκονταν όρθιοι στο καθολικό της Ιβήρων .Τον παρατηρώ την ώρα που ο παπάς δέεται υπέρ της άνωθεν Ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών μας ! Έργο λαού η λειτουργία ! Πως είναι δυνατόν τέτοιες στιγμές να μπορείς και να μην στέκεσαι όρθιος; Δεν κάθεται ο σχεδόν αιωνόβιος και δεν παραιτείται ποτέ του ! Ελιξίριο αιωνιότητας ετοιμάζεται να ξαναδεχθεί σε λίγο από τα χέρια του παπά . 

Ο πάτερ Φιλήμων μας κάνει νόημα. Αξιωνόμαστε να πλησιάσουμε στο δεξί αναλόγι για να ψάλουμε. Εκεί δίπλα παρατηρώ ένα ονομαστικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα ακολουθιών . Κάθε Προφητηλιάτης τοποθετημένος καθημερινά μπροστά σε διαφορετικές ιερές σελίδες . Αισθανόμαστε για λίγο έστω , το τόσο σημαντικό τούτο έργο τους . Κυλούν τα γράμματα του ψαλμωδού μπροστά μας . Ξοπίσω τους εμείς να ξεδιαλύνουμε τον αχό τους . Όλα γράφτηκαν και όλα τελούνται προσωπικά για τον καθένα μας ! Δι εμέ Εσταυρώθης ! Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ρανίδας… Το ειδεχθές της ψυχής αναμένει την κάθαρση , την αλλοτρίωση παθών και θλίψεων. Πάλη ενώπιον του φρικτού μυστηρίου!

 Οι δεινοί λογισμοί μάχονται να μας απομακρύνουν από το Μυστικό Θείο Δείπνο . Οι Πατέρες δυναμώνουν την φωνή τους να τρυπήσει κι αυτή τους πώρους της ψυχής μας με συνθήματα ιερά για τον άφατο σπλαχνισμό : Τη Ση αμετρήτῳ ευσπλαγχνίᾳ θαρρήσας προσέρχομαι. Θαρρών τω ελέει Σου ! 

Πρωί στις 8 ! Ένας ήλιος λες και σταμάτησε μόνο πάνω από το καθολικό του Προφήτη να χρυσώσει κάθε σπιθαμή του ! Εισερχόμαστε μαζί με τον πατέρα Φιλήμονα λίγο πριν τον αποχαιρετίσουμε και για φέτος . Πάντα δέος μπροστά στο τέμπλο με το στιλβωμένο χρυσό . Είπαν πως αυτός που με εκπληκτική λεπτομέρεια κάποτε σκάλισε με το βελόνι πάνω στον κάμπο, έχασε παντοτινά το φως του ! Δεξιά και αριστερά υπερυψωμένα τα προσκυνητάρια με τις λειψανοθήκες της Σκήτης . Μικρά τεμάχια λειψάνων όλο το στερέωμα αγκαλιάζουν . Εκεί και μέρος από του Χριστού μας τα σπάργανα ! Ο Προφήτης Ηλίας δείχνει προς τα δεξιά , αλλά αν τον κοιτάξεις από τηνακριβώς αντίθετη πλευρά δείχνει και αριστερά !

 Για να μας δηλωθεί η πανταχού παρουσία του φιλανθρώπου! Στίχοι από τον οίκο της ημέρας του Αγίου , στέκονται μπροστά σε αυτήν την τεχνική συμβολισμού της αναγέννησης! Ὀργίσθητι βοήσας, ἐπὶ τοὺς ἀθετήσαντάς σε, Κριτὰ δικαιότατε. Ἀλλὰ τὰ σπλάγχνα τοῦ ἀγαθοῦ, οὐδόλως παρεκίνησε πρὸς τὸ τιμωρήσασθαι τοὺς αὐτὸν ἀθετήσαντας· ἀεὶ γὰρ τὴν μετάνοιαν πάντων ἀναμένει, ὁ μόνος φιλάνθρωπος. Ψέλνουμε στο άδειο καθολικό ένα Άξιον εστί , στον ήχο της εβδομάδας . Ο πλάγιος του τετάρτου , η κορωνίδα των ήχων , της φωνής το άκρον , ταιριαστός όσο κανείς , με την έκταση και το εύρος του χώρου! Εκστατικοί μένουμε στο τέλος από την διάχυση του αρχαγγελικού παιάνα! 

Σαν γοργόφτερο πουλί πάει και έρχεται από το τέμπλο , τον Ουρανό της Πλατυτέρας , ως το υψηλό υπερώο ! Βγάζουμε φωτογραφίες με τον πατέρα Φιλήμονα μέσα στον επιβλητικό Ναό ! Δυο χιλιάδες άνθρωποι χωράνε εδώ μέσα ! Δεν σταματάνε τα επιφωνήματα από το απαράμιλλο κάλλος του ! -Ναι πράγματι , πολύ ωραίο το κλουβί παιδιά αλλά όπως λέει και ο Γέροντάς μας θέλουμε και καρδερίνες ! Κατανοούμε το πνευματώδες σχόλιο του παπά και ευχόμαστε σύντομα ένα μεγάλο σμάρι από …αφιερωμένα πετεινά του Ουρανού να φωλιάσουν εδώ ! Να αποκτήσει η Σκήτη κάποτε το πολυπληθές του παρελθόντος με αφιερωμένους νέους συνεχιστές ! Στο απέναντι παρεκκλήσι του Αγίου Μητροφάνους και των Αγίων Θεοπατόρων συναντάμε τον άνθρωπο που έχει αναλάβει την νέα αγιογράφηση !

Παρατηρούμε με θαυμασμό τον Κύριο της Αποκαλύψεως ! Χρώματα απερίγραπτα! Παρόμοια δεν συναντάς! Ο Ων ο Ην και ο Ερχόμενος ! Όμοιος οράσει λίθω ιάσπιδι και σαρδίω ! Ευλογημένο τάλαντο, το της αγιογραφίας ! Ουρανόσταλτο και αυτό για κλητούς εκλεκτούς ! Φιλάμε το χέρι σας αγαπημένοι μας Πατέρες Προφητηλιάτες ! 

Κεράσατε ξανά τις ψυχές μας με χαρά Θεού και συγγνώμη ! Καλή αντάμωση ξανά σε μονοπάτια που προπορεύονται τελώνες , πόρνες και ληστές ! Πάντα στα ευλογημένα μέρη σας θα γέρνουν για λίγο να ξαποστάσουν και αυτοί και εμείς οι συνοδίτες τους συναμαρτωλοί … ( συνεχίζεται με το 10 ο μέρος).

Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Γρήγορα πετάει , πίσω δεν κοιτάει...τι είναι ;

Πολλά τα αποφθέγματα, τα λόγια μεγάλων ανδρών και προσωπικοτήτων για τον χρόνο . Είναι και η φωνή της μάνας,  που από τότε που η δεύτερη μάνα , η μνήμη την συγκρατά, αυτόν τον χρόνο κυνηγάει…Σαν να την ακούω: Ο χρόνος είναι χρήμα και εμείς είμαστε φτωχοί, δεν είμαστε για έξοδα! Ο χρόνος που τον μετράμε, τον διανύουμε, τον προσπερνάμε…Τον προγραμματίζουμε ,τον χρησιμοποιούμε και τον δαπανάμε…Τον χάνουμε, τον νοσταλγούμε και τον σπαταλάμε…Στα όριά του πάντα ζούμε, προσανατολιζόμαστε,  κινούμαστε…Επί του παρελθόντος χρόνου , επί του παρόντος και επί του μέλλοντος…Αρχέγονος χρόνος και έσχατος. Στην μέση ένας κόσμος! Εγώ και εσύ! Το μετά, άχρονο, αμέτρητο, αιώνιο, ασύλληπτο! Αδάμαστος ο πανδαμάτωρ! Τον είπανε και δραπέτη! Είναι αυτή η γνωστή σε όλους φιλοσοφική διάθεση, σαν ίωση εόρτιος, εκεί στις παρυφές του νέου έτους! Δεν περιμένουν οι καιροί έλεγε ο Θουκυδίδης! Οι καιροί ου μενετοί! Fugit inreparabile tempus ο Λατίνος Βιργίλιος! Φεύγει και δεν επιστρέφει ο χρόνος! Μα τίποτα από όλα τα σοφά που ακούστηκαν, μέσα στους βραχείς  αιώνες που κύλησαν ως σήμερα, δεν μπορούν να μιλήσουν τόσο στην ψυχή , όσο αυτό που το χέρι  του Χριστοστόμου Παύλου έγραψε στους Εφεσίους:       «Βλέπετε ουν  πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι ,  αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι  τον καιρόν,  ότι  αι  ημέραι  πονηραί  εισί » (Εφ. 5. 15, 16).

Πολύτιμος ο χρόνος και ακριβός! Απρόβλεπτος, δυσεύρετος,  σπάνιος και ταχύς σαν λεπτός ατμός, όπως λέγει ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην δική του Επιστολή! Ατμίδα ολίγον φαινομένη η ζωή και ο χρόνος που κυλά μαζί της! Παράταση! Στις πόσες παρατάσεις έχει φτάσει να «παίζεται» η ψυχή μου; Γιατί μια διαρκή παράταση ελέους βιώνουμε όλοι μας , μικροί μεγάλοι, μικρότεροι και μεγαλύτεροι! Δεν ξεχάστηκε το παραμικρό από όλα ως τα τώρα ζήσαμε! Σβήστηκαν όλα όσα εν μετανοία  εξομολογηθήκαμε! Μόνα αυτά! Δεν υπάρχει χρόνος παραγραφής στην Θεία Δικαιοσύνη! Δεν ξέχασε, μα μακροθύμησε ο Κύριος! Τηλαυγής η εντολή Του , φωτίζουσα οφθαλμούς! Ο νόμος Του άμωμος!Η μαρτυρία Του πιστή σοφίζουσα νήπια!   (Ψαλμ.18,8-9). Παράταση ελέους και χρόνου! Και εδώ έρχεται να μας συναντήσει το μεγάλο ερώτημα: Έχω άραγε χρόνο μπροστά μου;  Όποιος το αναρωτηθεί τούτο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, την ώρα των βεγγαλικών του γλεντιού και των 52 δαιμόνων στον… πράσινο βόρβορο , κάτι έχει καταλάβει…Εκείνη ακριβώς την ώρα που ένα αθώο τραγουδάκι παιδικό, φεύγει από όλων μας τα χείλη:…ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια και χαρά…Ξέρουμε όλοι τον πραγματικό συνθέτη και στιχουργό τούτου του τραγουδιού, με μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος όπως το: μια ζωή την έχουμε κι αν δεν την γλεντήσουμε …ή το : γλέντα τη ζωή, όλοι δυο μέτρα θέλουν γη! Τώρα μιας και αναφερθήκαμε σε εργάτες του στίχου, να θυμηθούμε κι έναν πραγματικά αξεπέραστο. Τον μεγάλο Γκάτσο που μέσα σε πολλά ουράνια στιχουργήματα, έγραψε και ένα για τον χρόνο:….Χρόνε νυχτοπούλι παγερό, κόβεις με μαχαίρι τον καιρό, γρήγορα πετάς, πίσω δεν κοιτάς τον απάνω κόσμο το μεγάλο…  

Είχαν κάποτε λέγεται  συνέδριο οι μισόκαλοι δαίμονες ( σ.σ. διασκευή από προφορική διήγηση του μακαριστού Ιεροκήρυκος του Παραδείσου Δημ. Παναγόπουλου). Ημερίδα με κεντρικό θέμα : Αποτελεσματικότεροι τρόποι απώλειας της μισητής  ανθρώπινης ψυχής. Λίγο πριν εκδοθούν τα τελικά συμπεράσματα του συνεδρίου,  μίλησαν οι παλαιοί, οι έμπειροι με αμέτρητες επιτυχημένες αποστολές και αναρίθμητες χαμένες ψυχές στο δολιότατο ενεργητικό τους! Χειροκροτήθηκαν θερμά οι εισηγήσεις τους! Παλιές αλλά δοκιμασμένες συνταγές, εμπλουτισμένες όμως  και ενταγμένες στις απαιτήσεις και στις συνθήκες του σήμερα ! Νεοδαιμονικές ή  μεταδαιμονικές δηλαδή! -Να πείθουμε συνεχώς τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει Θεός ώστε όλα έπειτα να επιτρέπονται, η μια βασική. Η δεύτερη θεμελιώδης εισήγηση: -Να πείθουμε τους άλλους, αυτούς που μας ξεφεύγουν απ την σπορά της Αθεϊας, ότι υπάρχει κάποιος Θεός, σαν ανώτερη δύναμη, αλλά ότι δεν υπάρχει ο αρχηγός μας ο διάβολος και η κόλαση! Ούτε δαιμόνια και πόλεμος αόρατος! Ότι αυτά είναι για τους φανατικούς και αμόρφωτους Χριστιανούς τους οπισθοδρομικούς τους παλαιοπατερικούς…Ότι μόνο η αγάπη θα τους σώσει και η χορεύουσα φιλανθρωπία τους…Ότι δεν είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας απαραίτητα! Ότι θα σωθούν μόνο με το κεράκι τους και την καλοσυνούλα τους! Ότι δεν χρειάζονται ούτε Εξομολόγηση -κυρίως αυτό- ούτε Θεία Κοινωνία… Σύνθημά μας πάντα : Όλα τα εφηύραν οι παπάδες για να κονομάνε! Βέβαια να μην ξεχνάμε να τους προτρέπουμε να κοινωνούν ανεξομολόγητοι για το καλό…

Τέλειωσαν κάποια στιγμή οι «βαριές» εισηγήσεις. Χειροκρότημα άφθονο, επευφημίες, ζητωκραυγές! 

Από την γαλαρία της συνεδριακής στοάς, πετάχτηκε τότε ένας νέος σύνεδρος , νεόκοπος στην ψυχοφθορά και στην πανουργία…Ζήτησε –η αλήθεια με περίσσιο θράσος –τον λόγο αν και δεν ήταν στους εγγεγραμμένους εισηγητές !Έγιναν διαβουλεύσεις στο προεδρείο. Κάποιοι έφεραν αντιρρήσεις για την σκοπιμότητα μιας τέτοιας παρέμβασης, αφού η ώρα ήταν ήδη περασμένη και οι σεβάσμιοι αρχιδαίμονες είχαν ήδη μιλήσει . Τελικώς αποφασίστηκε να δοθούν αυστηρά  δύο λεπτά χαριστικώς και καταχρηστικώς προς τις διατάξεις του καταστατικού. Ανέβηκε λοιπόν στο βήμα ο νέος δαίμων.                                   –Παγκάκιστοι  και πανούργοι σύνεδροι, ξεκίνησε, κακά και ολέθρια όλα αυτά που ακούστηκαν και μπράβο στους προηγούμενους εισηγητές , αλλά εγώ έχω να προτείνω κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό και άμεσα δραστικό ! Δεν θα πούμε τίποτα από όλα αυτά που  οι μεγάλοι μας καθοδηγητές εισηγήθηκαν ! Δεν θα ψυθυρίσουμε στους μισητούς ανθρώπους , ούτε ότι δεν υπάρχει Θεός , ούτε ότι δεν υπάρχει διάβολος,  ούτε ότι δεν χρειάζονται τα μυστήρια του Μανώλη …Τουναντίον θα τους πούμε ότι όλα αυτά ασφαλώς και υπάρχουν ! Και Εξομολόγηση υπάρχει και Θεία Κοινωνία  και είναι αναγκαία!

-Αίσχος , ντροπή σου! κατεβάστε τον κάτω! Άρχισαν με άγριες φωνές να φωνάζουν από τις πρώτες σειρές!Κάποιοι κινήθηκαν εναντίον του!

-Σταθείτε  , δεν τελείωσα ! Αφήστε με να ολοκληρώσω! Ναι, θα τους πούμε ότι όλα αυτά υπάρχουν , μα θα προσθέσουμε με τρόπο που να τους πείσουμε κάτι ακόμα…Ότι έχετε χρόνο , έχετε άφθονο χρόνο μπροστά σας  , για να τα κάνετε όλα αυτά!

Σείστηκε η αίθουσα από το χειροκρότημα! Άρχισε να ξαναγράφεται το τελικό συμπέρασμα του συνεδρίου. Ο τίτλος του: Έχετε χρόνο! Και ο  νέος σύνεδρος…πλέον ανήκει στο Δ.Σ….

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για την ψυχή μας από αυτόν τον τίτλο! Έχεις χρόνο! Μα και από αυτά που γράφτηκαν στις μέσα σελίδες : Τώρα αγόρασε ηδονή και απόλαυση! Πρόσκαιρο και μάταιο γέμισε την σακούλα σου! Κάποια στιγμή θα τα δεις και αυτά, τα του Θεού! Έχεις χρόνο, νέος είσαι ακόμα! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα! Στιχάκι βγήκε πάλι ! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα, όχι τώρα!

Εξαγοραζόμενοι τον καιρό! Όχι ως άσοφοι μα ως σοφοί! Πονηρές οι μέρες! Και ο χρόνος γρήγορα πετάει , πίσω δεν κοιτάει! Καλή χρονιά! Καλή μετάνοια!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019 

Μάνα μας βρες την φωνή σου!

Πῶς ἐβιάσθη κ᾽ ἐσήμαινε τόσον ἐνωρίς, ὁ παπα-Μανωλὴς ὁ Σιρέτης, τὴν ἀκολουθίαν τῶν Χριστουγέννων;

 Ἢ ὕπνον δὲν θὰ εἶχε, ἢ τ᾽ ὡρολόγι του εἶχε σταματήσει, ἢ τὸ ξυπνητήρι του τὸν ἐγέλασε.

 Ἄλλες χρονιὲς ἡ καμπάνα ἐβαροῦσε τέσσερες ὧρες νὰ φέξῃ, 

τώρα ἐχτύπησε βαθιὰ τὰ μεσάνυχτα....

( Αλ.Παπαδιαμάντης . Η Ντελησυφέρω .Απόσπασμα) 

Ήτανε κάποτε μια Μάνα. Κι είχε πολλά παιδιά καμωμένα, αμέτρητα. Από μωρά τα μάζευε γύρω της και τους μιλούσε, και τους διάβαζε και τους διηγιόταν. Με γάλα γλυκό και μέλι φρόντιζε την θρέψη τους. Και εκείνα μεγάλωναν και έφευγαν και ξαναγύριζαν συνέχεια και ξανάφευγαν για τόπους μακρινούς. Και χαιρότανε η Μάνα που ποτέ τους δεν την ξέχναγαν και που θυμόντουσαν πάντα όλα τα όμορφα λόγια και όλες τις άγιες λέξεις που από το στόμα της πρωτάκουσαν. Γιατί ήταν δρόμοι μυστικοί εκείνα τα λόγια και μόνο όταν τα ψέλλιζαν μπορούσαν να επιστρέφουν κοντά της!

Και κύλησαν τα χρόνια τα αιώνια, μα η Μάνα ποτέ δεν γερνούσε! Αγέραστη, αγέρωχη, ακλόνητη και απέθαντη συνέχιζε να βγάζει αρώματα απ το στόμα της και να μοσχοβολάνε οι λέξεις τόσο που ποτέ να μην ξεθυμαίνει το άρωμά τους. Μα την φθόνησε τόσο ο πανούργος δράκος ο δυσώδης! Και άρχισε να ψιθυρίζει άλλα λόγια στ αυτιά των νιογέννητών της . Άχαρα και άχρωμα και παράξενα και πολλά από αυτά, που άρχισαν κείνα να μπερδεύονται και να χάνουν τον δρόμο της επιστροφής στην αγκαλιά της Μάνας…

Και εκείνη όλο έκλαιγε και μοιρολογούσε τα χαμένα τα παιδάκια της. Κι από το πολύ το κλάμα και το μοιρολόγι θάμπωσαν τα μάτια της, σίγασε η φωνή της, στέρεψε  το γάλα που έθρεφε τα παιδιά της…Σπάνια πλέον μιλούσε.

 

Μόνο σαν κάποτε-κάποτε κάποιο βλαστάρι της έβρισκε της επιστροφής τον δρόμο  θυμόταν εκείνη τις άγιες λέξεις, τις μυστικές αγάπες! Κάποιες νύχτες μέσα στον χρόνο έρχονται τα μεγάλα της παιδιά που ποτέ δεν λησμόνησαν τα κρυφά περάσματα, τα καθαρά τα μονοπάτια  και αυτή τα καλοδέχεται και τα γλυκοφιλά στο στόμα! Τώρα εκείνα της μιλούν! Και αυτή σιωπηλή και  μελαγχολική τα ακούει και για λίγο ξεχνά την πίκρα της!  Ήρθαν πολλά και απόψε, την παραμονή της Γέννας του Θεού! Ο Όμηρος και ο Ησίοδος, ο Διονύσιος και ο Τέλλος, ο Αριστοτέλης, ο Ανδρέας, ο Κώστας και ο Κωστής, ο Στρατής, ο Λορέντζος, ο Νικηφόρος, ο Οδυσσέας, ο Φώτης της και ο Μενέλαος, ο Τάσος, η Πηνελόπη,  η Μαρία, ο Νίκος, ο Γιώργος, ο Άγγελος, ο Ιωάννης, η Γαλάτεια, ο Γιάννης, ο Γεώργιος, η Ζωή, η Βασιλική…η Κική της και άλλοι και άλλοι πολλοί…Να και ο Αλέξανδρος τελευταίος πρόκαμε σήμερα και ήρθε παραμονές της Γέννησης του ουρανόθεν Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων!

 Θαλασσοδάρθηκε, κινδύνεψε ξανά, μα ποτέ του δεν θα ξεχνούσε  να έρθει και εκείνος μαζί με τα αδέλφια του να χαιρετήσει την Μάνα. Κάθισαν όλοι γύρω της και άφησαν αυτόν να τους διαβάσει μια νέα του ιστορία, με Φως αληθινό από το Άγιο Δωδεκαμέρι των ταπεινών τούτου του κόσμου. Ξεκίνησε εκείνος να διηγείται για τα ορφανά της θειάς Αχτίτσας, που έκαμαν Χριστούγεννα πέρυσι πρώτη τους φορά χωρίς πόδια γυμνωμένα. Και δάκρυσε η Μάνα για τα ορφανά μα και για όλες τις λέξεις που έβαλε ο Αλεξανδρής της στην ιστορία του. Εκείνη του τις έμαθε! Τις άγιες τούτες λέξεις! Τις μυστικές αγάπες!

Έφυγαν το ξημέρωμα ξανά! Μονάχη της η Μάνα πάλι καρτερά τον γυρισμό τους! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική! Που τον Χριστό ταξιδεύεις εκεί που το σκοτάδι ακόμα κρατά σφαλιστά  τα μάτια μας! Μάνα μας γλώσσα Ελληνική, βρες πάλι την φωνή σου, με άρωμα να γεμίσεις κάθε ανασασμό μας!

Νώντας Σκοπετέας/2017
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"( εκδ. "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019 και από εκπομπή με τίτλο: Κυρ Αλέξανδρε μη σταματάς να μας μιλάς!

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας. Άγιο Όρος 2017 Μέρος 8

 

Ιερομαρτύρων κέρασμα ,η έσχατη λειτουργία.

Συνεσταλμένα βήματα , ανεβλαβή τα οικεία.

Αντίβαρο στην ξαστοχιά , στην Θεία δικαιοσύνη !

Τροφός Ζωής κατέρχεται,  πρεσβείες να ταχύνει  .

Του Παναγίου μνήματος φύλακας Ηρακλειώτης!

Με μεσιτεία του Αη Μηνά , Πατριάρχης και Δεσπότης !

Γιάντα μη και δε σ αγαπώ Άγιε και Παναγιά μου ;

Της πίστης βάρεσε η γροθιά και έγιναν τα όνειρά μου !

  

Νύχτα  μερώνεται  με φως από έκπαγλο φεγγάρι !

Αγρύπνια και υπομονή κούτσουρα για κλινάρι !

Πορεία στο μεσόνυχτο από αναγκεμένους !

Πίστης εξιστορήματα για τους  αναστημένους !

Στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία . Απόγευμα της τρίτης μας φετινής μέρας στο Όρος .  Στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου ξανά . Εσπερινός  με στιχηρά  του Αγίου Φωκά του Ιερομάρτυρα  και θαυματουργού ! Του μηνύθηκε το μαρτυρικό του τέλος με περιστέρι,  που ένα στεφάνι του έβαλε στο κεφάλι και με ανθρώπινη μιλιά του είπε : Ποτήριον κεκέρασται και δεί σε αυτό πιείν ! Το μαρτύριο των Ιερομαρτύρων είναι η τελευταία τους λειτουργία πάνω στη γη ! Εποίησε και αυτός , κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο , την τελευτήν τελευταίον μυστήριον !     

     

 Ο πατήρ Σίλας βδομαδιάρης ιερέας! Η ελάχιστη στιγμή είναι σπουδαία γι αυτόν !  Είναι τόσα χρόνια παπάς και θαρρείς πως είναι η πρώτη του φορά που βηματίζει ως ιερουργός . Δεν τον αγγίζει διόλου η επανάληψη , δεν υποχωρεί στης ανεβλαβούς εξοικείωσης το αδιόρατο σαράκι… Σαν να τα πρωτοφορά τα ιερατικά του ιμάτια  ! Όλο και πιο λαμπερά, όλο και πιο καινούρια !  Στις μακρόσυρτες συγκλονιστικές  σιωπές ανάμεσα στις μυστικές ευχές του ,στον Άγιο Νικόλαο ,  το μόνο που ακούγεται είναι ο Απλούς να ξεπνέει βαθιά το …διοξείδιο της πίστης  !  Ο γέροντας Ιωακείμ απαγγέλει το Καταξίωσον Κύριε ! Κάθε λέξη τονισμένη απ της καρδιάς του το αστείρευτο «μελανοδοχείο» !  Οι Θασίτες Πατέρες πλησιάζουν με συστολή  το δεξί αναλόγι για την παράκληση της Παναγίας ! Η παρακλητική προστακτική των  δεομένων συναμαρτωλών !Πρόφθασον , τάχυνον και σπεύσον !Σκέπε , φύλαττε  και φρούρει  !  

Μετά το Απόδειπνο , η  Γαλακτοτροφούσα κατεβαίνει από την κορυφή του τέμπλου  με το αντίβαρό της κρατημένο από τον πατέρα Φιλήμονα . Την προσκυνάμε πριν βγούμε έξω .  Όλη μας η ελπίδα στα εικονίσματα της Τροφού της Ζωής μας !  Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας! Του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων τα λόγια  και αυτά κατέρχονται εξ Ουρανού ,ευγνωμοσύνης  εφύμνια  : Βρέφος βλέπω και Θεό μου αναγνωρίζω, βρέφος που θηλάζει και τον κόσμο διατρέφει, βρέφος που κλαυθμυρίζει και στον κόσμο ζωή και χαρά χαρίζει, βρέφος που τυλίγεται στα σπάργανα και από τα δεσμά της αμαρτίας με λυτρώνει, βρέφος μέσα στις μητρικές αγκάλες ως αληθινός άνθρωπος που δεν λείπει καθόλου από τη γη και το ίδιο στους κόλπους του Πατρός αναλλοίωτο και χωρίς να απουσιάζει καθόλου από τους ουρανούς.

Ευλογεί και υπόσχεται η Γαλακτοτροφούσα Παναγιά των Προφητηλιατών !  Αγαπά ελεημοσύνην και κρίσιν ο Κύριος( ψαλμ 32,5).  Αντίβαρο η ικεσία της Αγνής Μητροπαρθένου στην δικαιοσύνη του Κυρίου και στις ξαστοχιές μας...

Νύχτα ανύχτωτη από του φεγγαριού το γέμισμα . Στο πίσω μέρος της αυλής θαυμάζουμε όλοι μας  το χρύσωμα του στην θάλασσα . Ο Φώτης μας μιλά για των Αγγέλων τις σκάλες τις σεληνόφωτες. Η ποιητική υποβολή του Όρους δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο !

Στα χέρια μου κρατώ τον Αρχάγγελο του Μανταμάδου ! Μια εικονίτσα που μου χάρισε ο σχεδόν ενενηντακοντούτης Αγιασώτης  Κυρ-Παναγιώτης μετά το Απόδειπνο . Ο Ηρακλειώτης κυρ-Νίκος  , ο κατά πολύ μικρότερος  φίλος του , μαζί του φέτος , συνοδίτης και αδελφός,  τον ακολουθεί και στοργικά τον προσέχει . Μου δωρίζει ευλογίες από τα Ιεροσόλυμα. Μικρές εικόνες της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας και κάρτες από τον Πανάγιο Τάφο ! Και ένα στυλό από όπου βγαίνει ένας πάπυρος , με το ιερό κουβούκλιο την ώρα που φωτίζεται από το Άγιο Φως ! Αμέτρητα χρόνια κάθε Μεγάλη Εβδομάδα εκεί  και όχι μόνο , να στηρίζει με κάθε του δύναμη την αδελφότητα την φυλάττουσα της πίστεως τις Θερμοπύλες  ! Στον Πανάγιο Τάφο , στο τάμα ολάκερης της ζήσης του ! Να γράψεις φέτος το ημερολόγιο του Όρους  με αυτόν τον στυλό ! Να τα ακούσουμε μετά και στο Ηράκλειο στον σταθμό μας ! Έχεις λίγο χρόνο να σου διηγηθώ και εγώ κάτι ; Καθίσαμε σ ένα παγκάκι και άρχισε  για ώρα πολύ να μου διηγείται την ζωή του ! 

Κάθε της στιγμή ως τώρα ένα ατελείωτο θαύμα! Η μάνα του με την ακλόνητη πίστη τον κράτησε στα δύσκολα και στα ορφανεμένα ! Αυτή του μίλησε από μωρό παιδί  για την Παναγία και τους Αγίους ! Και έπειτα στον αγώνα της ζωής με όλα τα εμπόδια,  όλες τις κακοτοπιές , όλα τα ανηφόρια ,  εκείνος έβρισκε πάντα προστασία και σκέπη στην Παναγία και στους αγαπημένους του Αγίους . Τον Άγιο Μηνά και τον Άγιο Νεκτάριο ! Αυτούς παρακαλάει στα δύσκολα και στα ακατόρθωτα!  -Μέχρι και Πατριάρχη μου βγάλανε τον Θεόδωρο και Αρχιεπίσκοπο τον Ειρηναίο  , μου λέει και μόλις με βλέπει να χαμογελώ μου απευθύνεται με ύφος σοβαρό και απόλυτο ! –Δεν λέγω ψέματα παιδί μου ! Χτυπώ το χέρι γροθιά κάτω και τους κοιτώ κατάματα: Γιάντα μη δε σ αγαπώ Παναγιά μου και Άγιε μου Μηνά ! Κάμε τούτη τη χάρη ! Και τρέχουν αμέσως ! Ό,τι και να τους ζητήξω! Και τα κατάφερε ο Κυρ-Νίκος  φτωχός και αδύναμος στα ξεκινήματα  να πορευτεί με λεβεντιά  ως τα τώρα στη ζωή του,  δίχως να ξεχνά ποτέ τα ευχαριστήριά του  ! –Θα πάω στην Παναγούδα μεθαύριο την Κυριακή  αν θέλει ο Θεός ! Έχω φέρει μια μεγάλη  εικόνα της Ιεροσολυμίτισσας, να την αφήσω εκεί , να την έχουν οι πατέρες και ο Άγιος που τόσο την αγάπαγε την μορφή της ! Την είχε δει ο Άγιος Παϊσιος στο καλυβάκι του ! Του παρουσιάστηκε ντυμένη στα χρυσά ! Με πρόσωπο που άστραφτε ! Η πιο όμορφη όψη του κόσμου ! Αυτή έλεγε είναι ακριβώς η μορφή της! Σε αυτήν την εικόνα έχουμε την πιο παραστατική αποτύπωσή της !

Μου είπε πολλά ο Κυρ-Νίκος ο Ηρακλειώτης εκείνο το βράδυ στην φεγγαρόλουστη αυλή έξω απ το καθολικό του Ενδόξου  Ηλιού . Πόσες φορές δεν έκανε εκείνες τις 2 περίπου ώρες απευθείας  με την γοργοτάξιδη  ψυχούλα του την …πτήση Ιεροσόλυμα –Άθως μετ επιστροφής ! Μίλησε για ανθρώπους που γεύτηκαν σάρκα και αίμα στην Θεία μεταλαβιά ! Για υπέρλογες ιάσεις , για Θείες παρεμβολές και επεμβάσεις, για το πλούσιον έλεος του Φιλανθρώπου .

Για την άδολη πίστη των ταπεινών τούτου του κόσμου ,  που όρη μα και τον Άθωνα μεθιστάνει , όπου και να βρίσκεται ένα δυσκολεμένο του παιδί , να το σκεπάσει με την παρηγορητική του αποσκιάδα  . Δεν θα γραφτούν εδώ οι στα σίγουρα συγκλονιστικές  λεπτομέρειες . Το μόνο βέβαιο είναι πως για κάθε γροθιά που ως τα τώρα  έχει χτυπήσει χάμω τούτος ο απειρόκακος  Κρητικός , σε κάθε απίθανο για τους πολλούς αίτημά του προς τον Ουράνιο Αρχηγό και Τελειωτή της πίστεως, υπάρχουν πολλές γροθιές σφιγμένες σε στρωτές μετάνοιες , μπροστά σε εικονοστάσι . που στο κέντρο του έχει την γλυκύτατη αχειρότευκτη μορφή της Ιεροσολυμίτισσας !  

Λίγες ώρες ως τις 2 τη νύχτα που είχαμε συναποφασίσει έγερση .

Εμείς οι πέντε μαζί με τον Απλού και τον καλοκάγαθο Δημήτριο τον συνοδοιπόρο του . Για αυτό εξάλλου μείναμε στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης έξω από την πύλη , για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πολύ πριν το άνοιγμά της για τα μέρη της κάτω Καψάλας και το κελί του παπά Ευθύμη και της συνοδείας του .  Ένα από τα πιο γνωστά καταφύγια δεομένων , ένα από τα πιο ενεργά εργαστήρια υπομονής και αγάπης του Άθωνα ! Ο Γέροντας όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή «εξαφανίζεται» επί μακρόν  για ησυχία και προσευχή . 

Ήταν από τις τελευταίες μέρες που θα μπορούσαμε να τον δούμε από κοντά και να του μιλήσουμε . Το ίδιο όμως γνώριζαν και σχεδόν όλοι οι επισκέπτες προσκυνητές στα μέρη πέριξ των Καρυών . Γι αυτόν τον λόγο και για να προλάβουμε έστω για λίγο τον παππούλη θα έπρεπε να ήμασταν από πολύ νωρίς έξω από την πόρτα του κελιού ! Ξεκινήσαμε λοιπόν στην πιο γλυκιά Φθινοπωρινή νυχτιά που έμοιαζε μέρα , με ένα έκπαγλο  φεγγάρι να οδηγεί τα βήματά μας στον χωμάτινο δρόμο . Πετάμε από χαρά ! Πρώτη φορά σε νυχτερινή πτήση σε… αεροδιαδρόμους Αθωνικούς . Μετά από μισή ώρα βρήκαμε τον χαρακτηριστικό Σταυρό στον βράχο  και το μονοπάτι που σχεδόν αμέσως  μας οδήγησε έξω από την πόρτα του κελιού ! Το Σταυρονικητιανό κελί της Αναστάσεως του Κυρίου ! Μια από τις αστείρευτες ξεδιψαστικές κρήνες του Όρους !  Εκεί έξω από τον ξύλινο φράχτη ,  ήδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 άνθρωποι που περίμεναν ! 

Ένας είχε κοιμηθεί εκεί από τις 11 το βράδυ ! Βολεύτηκε όπως -όπως  πάνω σε κάτι κούτσουρα για δυο ώρες  περίπου ! Έπειτα από λίγο γύρω στη μία , ήρθαν οι Καβαλιώτες συνοδοιπόροι που διανυκτέρευσαν επί τούτου στις Καρυές στο πανδοχείο που λειτουργεί , για να μην δεσμεύονται από τα ωράρια των Μονών . –Είχαμε έρθει και πέρυσι ! Περιμέναμε πάνω από 8 ώρες , γιατί φτάσαμε μεσημέρι και δεν τα καταφέραμε να του μιλήσουμε ! Φέτος είπαμε να ρθουμε από νύχτα !   Έχουμε ανάγκη να τον δούμε οπωσδήποτε φέτος ! Μόλις ελάχιστα πριν από εμάς 6 πασίχαροι Αιγιώτες με επικεφαλής τους τον  πατέρα Σ. έλαβαν και εκείνοι θέση αναμονής .  Τέτοιο πόθο είχαν οι πρώτοι …της άτυπης  σειράς να δουν τον Γέροντα , το πνευματικό άνθος της σποράς  του Αγίου Παϊσίου  . Κάποιοι θα μιλήσουν για ακρότητες και υπερβολές . Στου Πανσόφου Σειράχ τους λόγους ας προστρέξουμε να λάβουμε την απάντηση : Αν βρεις άνθρωπο συνετό πήγαινε σε αυτόν απ τα χαράματα ! Από τα βήματά σου να φαγωθούν τα σκαλιά στην είσοδό του ! ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου. ( Σοφ.Σειράχ 6,36)  Άλλος αδελφός μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια  παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή  !  Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω ! Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει ! 

Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν ! Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό ! Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε ,  κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε : Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο   σε παρακαλώ νε έρθεις  και εσύ στην κηδεία του δικού μου ! Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα ! Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της ! Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή !  

Ο Απλούς ακούει και δακρύζει με αυτήν την ιστορία ! Έχει και αυτός τόσα να θυμηθεί! –Εμείς πριν από χρόνια είχαμε πάει στο κελάκι των Ιωασαφαίων στις Καρυές ! Πάνε σχεδόν 35 χρόνια ! 1983, 84 ήτανε ! Μπήκαμε μέσα , βλέπουμε έναν Γέροντα . Μας λέει : Ήμασταν πολύ κουρασμένοι σήμερα γιατί είχαμε πανήγυρη με αγρυπνία μεγάλη ! Πριν έρθετε ήταν εδώ η Παναγία ! Μας έπλυνε και μας καθάρισε για ώρα πολύ ! Μόλις ήρθατε έφυγε !  Ακούγονται απίστευτα αυτά μα είναι όλα αλήθεια ! Σκέψου παιδί μου ότι σε εμένα που είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος όλων , έχουν συμβεί θαύματα ! Ήμουν στο χειρουργείο για πολύ σοβαρή εγχείρηση στο λαιμό !  Είμαι και ψάλτης πολλά χρόνια στο χωριό μου ! Μία ώρα κράτησε μόνο η νάρκωση να φανταστείς ! Σε όλην την επέμβαση άκουγα συνέχεια αγγελικά ψάλματα : Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ ! 

Σκέψου αν άκουγα εγώ Αγγέλους , αυτοί εδώ πώς να μην ανταμώνουν καθημερινά με την Παναγία ;    Σε στιγμές σιγής από όλους ακούγαμε μέσα τους Πατέρες που τελούσαν κανονικά τις ακολουθίες τους . Σχεδόν πεντέμισι  το πρωί και ήδη είχαμε πίσω μας άλλα δεκαπέντε άτομα . Και όλο έρχονταν κι άλλοι διψασμένοι αδελφοί μας  ! Είχαμε ξαναέρθει στον Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια ! Αλλά αυτό που θα αντικρίζαμε ύστερα από δυο ώρες περίπου , μόλις μας άνοιξαν την πόρτα,   ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ! Στην αυλή του κελιού σχεδόν έτοιμος ένας μεγάλος Αγιορείτικος Ναός προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου ! Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ετοιμάστηκε μαζί με νέο ξενώνα για επισκέπτες προσκυνητές και ένα υπέροχο υπαίθριο αρχονταρίκι με απίστευτα περίβλεπτη θέα στον… αχαμήλωτο  Άθωνα ! Πίσω από το ιερό του Ναού το μνήμα του Γέροντα Ισαάκ του Λιβανέζου ! Ο Παπάς , ο Θεολόγος , ο μύστης των ασκητικών του Αγίου Ισσάκ , ο πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδας σχολής, ο αγωνιστής , ο φωτιστής , ο διακριτικός, ο ελεήμων,  ο καλλίφωνος ! 

Μόνασε στον Λίβανο και όταν ήρθε για να σπουδάσει την Θεολογία στην Θεσσαλονίκη συνδέθηκε στενά με τον Άγιο Παϊσιο .Εκείνος  έμελε να του δώσει  το μέγα Αγγελικό σχήμα και αυτός  να γίνει ο βιογράφος του Αγίου! Εδώ σ αυτά τα μέρη που τώρα στεκόμαστε ολοκλήρωσε  το υπέροχο αυτό και πασίγνωστο ανά τον κόσμο … μπλε βιβλίο μόλις λίγο καιρό πριν εκδημήσει πλήρης υπομονής και ευχαριστίας εις Κύριον στα 61 του μόλις χρόνια έπειτα από μαρτυρικούς πόνους και πολύχρονη ασθένεια .   

Αγάπησε τόσο πολύ της Ελλάδα ! Έλεγε με πόνο ψυχής για τους σύγχρονους Έλληνες ο μακαριστός Ισαάκ πως : «Το ορθόδοξο κύτταρο μέσα τους υπολειτουργεί. Σκέφτομαι πόσο σε παλιές εποχές η θεολογία αποτελούσε ανάγκη βιοτική του λαού και πόσο σήμερα έχει αποξενωθεί από τα ενδιαφέροντά του».

 «Παλιά μιλούσαν μέσα στα μπακάλικα και τα καφενεία για αλήθειες δογματικές. Η θεολογία έγινε υπόθεση πανεπιστημιακή κι όχι κατάσταση βιωματική. Τρέφεται από τη λογοκρατία, ενώ θα έπρεπε να ζούσε από τον Λόγο. Το μεγαλύτερο κακό για τον σημερινό άνθρωπο είναι τ’ ότι μέσα στην κοινωνία δέχεται τόσα πολλά ερεθίσματα. ώστε του μένει ελάχιστος χρόνος για να σκεφθεί τον Θεό». Πηγή: Μον. Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος τ. Γ’ /1956-1983, Εκδ.Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτ. 2011.

Πόσο ευλογημένοι οφείλουμε να αισθανθούμε όλοι εμείς σ αυτήν την αυλή την αγγελόπλαστη , σε τούτο το χάραγμα μιας  νέας μυστικής ημέρας . Απερίσπαστοι έχουμε μπροστά μας χρόνο άφθονο να σκεφθούμε τον Θεό , να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας μαζί Του . Να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέφτη ενός φτωχού μνήματος , και στους πωρόλιθους ενός νεότευκτου  ουρανίου οίκου  και να δούμε μέσα τους  τον ταλαίπωρο εαυτό μας , τον ξεχασμένο μας σκοπό …Να λαξεύσουμε τους πώρους της  αδρανούς ψυχής μας , διόδους να ανοίξουμε μέσα τους να ρουφήξουν δρόσους , από μάτια ταπεινών αδελφών και λόγια πολύπειρων γεροντάδων.  Να λοιπόν δίπλα σε αυτό το απέριττο μνήμα του Ιερομονάχου Ισσάκ ,  ο Ναός του πνευματικού του Πατέρα Αγίου Παϊσίου  . 

Και ο παπά Ευθύμης πλέον να τους έχει μαζί …σε παράταξη μάχης . Σε μια διαφορετική στην κυριολεξία παράταξη μάχης βρισκόμαστε σχεδόν όλοι περιμένοντας τον Γέροντα . Κάποιοι προσπαθούν να κατατάξουν εαυτούς και αλλήλους σε σειρά , ανάλογα με την ώρα προσέλευσης . Μερικοί  φαίνεται αυτό να το αγνοούν και επικαλούμενοι ιδίους λόγους θέλουν να προσπεράσουν …Δυο,  αλλοίμονο,  παραλίγο να έρθουν στα χέρια!  Θυμόμαστε τον ιδιαίτερο κανόνα του Αγίου Παϊσίου του Βελιστσκόφσκυ  . Δεν άφηνε τον ήλιο να δύσει επί του παροργισμού ! Αν κάποιος είχε οργή εναντίον αδελφού , σε αυτόν δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στον Ναό ή να συμπροσευχηθεί στο Πάτερ ημών . Αλήθεια πως πρέπει να μας συνέχει κάθε στιγμή αυτός ο κανόνας του Προφητηλιάτη  Αγίου  !  Ο Απλούς θυμάται όταν περίμεναν έξω από τον συρμάτινο φράχτη της Παναγούδας τον Άγιο να βγει. –Ο Γέροντας μας άφηνε μια ώρα και παραπάνω να περιμένουμε ! Δοκίμαζε την υπομονή μας ! Και έπειτα έβγαινε! Κάποιοι έφευγαν . Εμείς εκεί , όσες ώρες και να κανε θα τον περιμέναμε ! Καταλαβαίνουμε γρήγορα  πως  η διάκριση πρέπει να πρυτανεύσει . 

Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη,  πρέπει να φτιάξουν την σειρά προτεραιότητας. Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και δεκαπέντε  χρόνια , μας μιλά για τα δικά του θαύματα  , τα δυο παιδιά του ! Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή ! -Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και  περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη . Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω . Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά εικοσαριά ακόμα άνθρωποι . Τι να κάνω , φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …Και περίμενα αδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ακόμα ώρες . Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του ! Βρε ευλογημένε μου λέει τι συμβαίνει …Γελούσε μόλις κατάλαβε ! Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή ! Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο ! Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης . Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά  και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι , ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά . Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης ! -Παρ το αδελφέ μου , θα βρω άλλο εγώ ! Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά ! Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή !Κύριος οίδε !

Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ , την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα  που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο  μέρος της μυρώπης καρδιάς του,  όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία ! Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές . Πολλές δεκάδες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας … Ο χρόνος πάλι σταματά , υποχωρεί , πολλαπλασιάζεται , βαραίνει, σημαδεύεται …  ( συνεχίζεται με το 9ο μέρος)

                                              Νώντας Σκοπετέας                                      

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως»,  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως»  στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .