Γενάρη μήνα ομολογώντας τον Χριστό...

Ξημερώνοντας Δευτέρα, 17 Ιανουαρίου… Φτάνοντας στο Κουρμανιό τον ρώτησαν πάλι: -Τι είσαι συ; -Χριστιανός. Προσκυνώ τον Χριστό μου και τη Δέσποινά μου Θεοτόκο… Ευθύς αμέσως οι δήμιοι του πέρασαν στο λαιμό την τριχιά, που είχε ριχτεί πρόχειρα στο γείσο της στέγης του φούρνου «Και τραβώντας την, παρέδωσε το πνεύμα ο γενναιότατος, ων τριακονταετής».

Aπο Ουρανούπολη-Δοχειαρίου παραμονές Σαρακοστής…Καθόμασταν στο κατάστρωμα και ταϊζαμε τους γλάρους . Ασύγκριτη αίσθηση Γαλήνης και Θεού.. Στην παρέα μας ο Τ …νεότατος ασκητικός στην εμφάνιση με μακριά ξανθά μαλλιά και γένια …Θα έχει έρθει άπειρες φορές στο όρος σκέφτηκα …μιας και τον συναντούσα πρώτη φορά …ίσως πάει και για μοναχός .. -Λοιπόν  πόσες φορές έχεις ξαναέρθει στο Περιβόλι της Παναγιάς μας ;ρώτησα νιώθοντας σίγουρος πως θα μου απαντούσε ένα νούμερο απλησίαστο για εμένα …-Δεν έχω ξαναέρθει μου είπε χαμογελώντας γιατί κατάλαβε την έκπληξή μου …Ξέρεις εμένα στο Όρος με φέρνει ο Άγιος Γεώργιος…και έβγαλε από την τσέπη του μια μικρή εικονίτσα ..παρ την ευλογία μου είπε …Δεύτερο κύμα έκπληξης με κατέλαβε όταν αντίκρισα αντί του καβαλάρη τροπαιοφόρου έναν Άγιο με φουστανέλα και Σταυρό στο χέρι …Είναι ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας εξ Ιωαννίνων …ο φουστανελάς μου είπε …και μου διηγήθηκε την ιστορία του …Λίγους μόλις μήνες πριν η τρομακτική διάγνωση :Καρκίνος σε μια πολύ επιθετική μορφή …Εσπευσμένα στο χειρουργείο …Το ξημέρωμα της παραμονής ο Άγιος εμφανίστηκε στον ύπνο ενός συγγενούς του  …αυτός τον ευλαβείται πολύ …-εγώ ήμουν τότε λίγο χλιαρός …καταλαβαίνεις μου είπε όπως δυστυχώς οι περισσότεροι σήμερα …. Του μήνυσε λοιπόν πως θα γίνω καλά ..πως λίγες ώρες μετά το χειρουργείο θα περπατήσω…και πως θα γίνω ιερέας και θα πάρω το όνομά του …τέλος είπε να έρθω στο Άγιο Όρος να επισκεφθώ τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό (τότε ήταν εν ζωή )ο οποίος είναι …άνωθεν διαπιστευμένος !!! σε θέματα ιεροσύνης …Όλα έγιναν όπως τα είπε …και να ’ μαι εδώ λοιπόν !!!…Ένοιωσα συγκλονισμένος και έστεκα μην μπορώντας να αρθρώσω λέξη …-Είχα γνωρίσει μόλις έναν μεγάλο σύγχρονο Άγιο με έναν τόσο συνταρακτικό τρόπο …. Όταν λίγους μήνες αργότερα επισκέφθηκα τα Ιωάννινα πήγα στο σπίτι του Αγίου στην Πλατεία Πάργης …εκεί προσκύνησα στο ζεστό εκκλησάκι εντός της οικίας του …εκεί φίλησα την θαυματουργή ζώνη του είδα τα τσαρουχάκια του …εκεί ένοιωσα την διαρκή του παρουσία την οποία συνόδευσε ένα πρόσφατο θαύμα του με μια ανάπηρη κοπέλα όπως με δάκρυα στα μάτια μας το διηγήθηκε η γλυκύτατη εκκλησσάρισα που διακονεί μέρα -νύχτα …εκεί που χιλιάδες πιστών και ευεργετηθέντων σαν τον φίλο μου τον Ανδρέα…. σπεύδουν κάθε 16 του Γενάρη την παραμονή της γιορτής του να αγρυπνήσουν στην χάρη του να προσευχηθούν να ικετέψουν να ευχαριστήσουν … σαν τον φίλο μου τον Ανδρέα …ο οποίος ετοιμάζεται πλέον να εκπληρώσει στο έπακρο όλο το θαυμαστό σχέδιο του Θεού και του φουστανελά Αγίου Του …. Ανδρέα σε ευχαριστώ ..για αυτήν την υπέροχη γνωριμία …σύντομα το Άξιος !!!! (Φιλαγιορείτης ) «Ο Νεομάρτυς Γεώργιος ην εκ τεινός χωρίου Τζούρφλι ονομαζόμενον, υποκείμενον του αγίου Γρεβενών, πτωχών γονέων υιός και μετερχόμενος των υποκόμων εις πολλούς. Εις δε τους 1836, Οκτωβρίου 26, ενυμφεύθει εις Ιωάννινα μίαν νέαν Ελένην ονόματι, εις δε τους 1837, τέλει Δεκεμβρίου, εγένησεν υιόν, ο οποίος ονομάσθει Ιωάννης. Αναμεταξύ σικοφαντίτε παρά μερικών ότι ποτέ καιρόν εξόμοσεν την πατρίαν θρησκείαν και δι’ αυτό παραστένετε πρώτην και δευτέραν φοράν εις τους κρατούντας, ο οποίος και κηρίττει τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, και δι’ αυτό καταδικάζετε δια θάνατον. Λοιπόν «δι’ αγχόνης ετελείωσεν» εις ηλικίαν τριάκοντα ετών, ημέρα Δευτέρα, ώρα πέμπτη της ημέρας, Ιανουαρίου 17, 1838, ηγεμονεύοντος ο Μουσταφά πασιάς, αρχιερατεύοντος Κυρίου Ιωακήμ Χίου, προεστεύοντος Κυρίου Ιωάννου Νάγιου. Δι’ εξόδου ελαχίστου ιερομονάχου Χρύσανθου Λαενά εκ πόλεως Κονίτζης: 1838, Ιανουαρίου 30, δια χειρός Ζήκου Χιονιαδίτου». Το συναξάρι αυτό είναι γραμμένο στο κάτω μέρος μιας φορητής εικόνας, που ιστορήθηκε από τον Ζήκο Χιονιαδίτη και βρίσκεται σήμερα στον Οίκο του Αγίου Γεωργίου, στο τέμπλο. Ο Άγιος Γεώργιος λοιπόν γεννήθηκε το 1808 στο χωριό Τζούραλη της επαρχίας Γρεβενών από γονείς φτωχούς, τον Κωνσταντίνο και την Βασιλική, και λόγω της φτώχειας της οικογένειάς του έμεινε αγράμματος. Σε μικρή ηλικία απορφανίσθηκε και μετέβη στα Ιωάννινα, όπου έγινε ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλά, αξιωματικού του Ιμίν Πασά, πλησίον του οποίου παρέμεινε επί οκτώ χρόνια. Κατά τον Οκτώβριο του 1836 συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους, ότι είχε εξισλαμισθεί κατά τα προηγούμενα χρόνια και επανήλθε στην ορθόδοξη πίστη. Προσαχθείς στο κριτήριο απολογήθηκε και με πνευματική ανδρεία απέδειξε ότι ουδέποτε έγινε αρνησίθρησκος. Μετά από αυτά και επειδή τον βρήκαν και απερίτμητο, απολύθηκε. Αργότερα έλαβε σύζυγο, την Ελένη και προσλήφθηκε ως ιπποκόμος στον μουσελίμι των Φιλιατών επί του ηγεμόνος Ιωαννίνων Μουσταφά Πασά. Χρειάσθηκε όμως να μεταβεί και πάλι στα Ιωάννινα για ιδιωτικές του υποθέσεις. Εκεί, στις 12 Ιανουαρίου 1838, ημέρα Τετάρτη , λίγες μόνο μέρες μετά την γέννηση του γιού του Ιωάννη , ένας Οθωμανός τον συκοφάντησε και πάλι ότι προηγουμένως ήταν Τούρκος και τώρα είναι Χριστιανός. Αφού τον συνέλαβαν τον έκλεισαν στην φυλακή και τον εκβίαζαν να αλλαξοπιστήσει. Εκείνος παρέμεινε αμετάπειστος, ομολογώντας την πίστη του στον Χριστό. Ο κλήρος και ο λαός των Ιωαννίνων μάταια προσπάθησαν να προλάβουν την άδικη απόφαση κατά του Γεωργίου και να τον πείσουν να δραπετεύσει από τη φυλακή και να φυγαδευτεί στην ελεύθερη Ελλάδα. Το μαρτύριο άρχισε. Του τρυπούσαν τα νύχια με βελόνες και έβαζαν στα στήθη του μεγάλες πέτρες. Εκείνος υπέμενε γενναία λέγοντας : «Είμαι Χριστιανός». Στις 17 Ιανουαρίου, ημέρα Δευτέρα, ο Άγιος απαγχονίστηκε στην αγορά και δέχθηκε από τον Σταυρωθέντα Κύριο το στέφανο του μαρτυρίου. Το ιερό λείψανό του παρέμεινε κρεμασμένο μέχρι τις 19 Ιανουαρίου και κατόπιν δωρίθηκε από τον Μουσταφά πασά στον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Ιωακείμ, ο οποίος τον ενταφίασε με τιμές στο ιερό βήμα του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αθανασίου. Επί του τάφου και στην οικία του Αγίου τελέσθηκαν και τελούνται ως σήμερα πλείστα θαύματα. Στις 26 Οκτωβρίου 1971 έγινε η ανακομοιδή των ιερών λειψάνων αυτού, τα οποία εναπετέθησαν στο φερώνυμο ναό των Ιωαννίνων.