main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

17 Ιαν 2021

Είναι Ζωντανός ο Θεός!


Τα θαύματα και τα θαυμάσια στην ζωή των πρώτων Χριστιανών ή στων γνησίων φίλων του Χριστού μας αποτελούσαν και αποτελούν (δεν είναι αμάρτυρη Χριστού η εποχή μας)  μια πολύ «φυσιολογική» προσδόκιμη και σχεδόν αναμενόμενη κατάσταση! Ένα…«φυσιολογικό υπέρλογο»,  αν μπορεί να σταθεί μια τέτοια περιγραφή! Και αυτό,  γιατί τα πνευματικά μάτια , τα πνευματικά αισθητήρια σε αυτούς τους ανθρώπους είναι πλήρως ενεργοποιημένα. Εγώ ο κατάκριτος, ο αδιόρθωτος που καταφρονώ τα προστάγματα του Κυρίου, εξαπατούμενος από τα τεχνάσματα των δαιμόνων και φρενοβλαβώς εξακολουθώ, απενεργοποιώ αυτήν την πνευματική όραση. Άρα όσα κι αν συμβαίνουν δίπλα μου θαύματα και θαυμάσια που δεν σταματούν ποτέ για μένα παραμένουν άγνωρα και αθέατα… Για να σκεφτούμε αδελφοί μου αυτό που ακούμε και λέμε και εμείς,  ότι κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, υπάρχουν στρατιές αγγελικών ταγμάτων που παρευρίσκονται και δορυφορούν τον Τριαδικό Θεό και Δεσπότη Κύριο! Γιατί δεν τις βλέπουμε άραγε όλοι; Υπάρχουν κάποιοι με ενεργοποιημένη και ολοκάθαρη την ψυχή που συνεχώς τις ατενίζουν! Ας θυμηθούμε αδελφοί μου τα μωρά παιδάκια που όταν εισέρχονται στον Ναό συνεχώς και εκστατικά κοιτούν προς τα πάνω στον Τρούλο και στον Παντεπόπτη…Τι λέτε; Θαρρείτε πως δεν τα βλέπουν όλα αυτά; Τα μωρά και τα ασθενή  μωρά του κόσμου,  αυτά που εξέλεξε ο Κύριος ινα καταισχύνει τα ισχυρά,  όλα αυτά τα αδιανόητα για τους πολλούς,  τα αντικρίζουν συνεχώς!  

Μια τέτοια εκπομπή και η σημερινή,  γεμάτη από τα απίστευτα για άλλους και αναπόδεικτα…μα για κάποιους,  έστω λίγους,  η αδιάσειστη αλήθεια του μεγαλείου του Θεού και κάποιες  ελάχιστες μικρές  φωταυγείς ακτίνες από το απέραντο αιώνιο Φως. Μονολογούν εκείνοι το: Ζει Κύριος ο Θεός και το θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού! Σε μια εποχή που ο ορθολογισμός προσπαθεί σχεδόν λυσσαλέα να επικρατήσει απόλυτα,  έρχονται να παλέψουν για την επαναενεργοποίηση του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Να Το  θερμάνουν ξανά!   Τόσο όμορφα ειπωμένο από έναν  φωτισμένο γέροντα των ημερών μας : Έχει σβηστεί  μέσα μας το Άγιο Πνεύμα! έλεγε …

Είπε άφρων εν καρδία αυτού ουκ έστιν Θεός...( Ψαλμ.52,1) Ο ιερός ψαλμωδός χαρακτηρίζει με στιβαρό, απόλυτο τρόπο όποιον ισχυρίζεται οτι ο Θεός δεν υπάρχει . Τον περιγράφει   άμυαλο,  δίχως φρένας, άνου, απερίσκεπτο,  ανισόρροπο, φρενοβλαβή...Αν χαρακτηρίσεις έτσι  έναν σύγχρονο αγνωστικιστή, δεδηλωμένο άθεο, κατά τα λοιπά φερόμενο ως πανέξυπνο κατά κόσμον μορφωμένο και καλλιεργημένο, το πιθανότερο είναι να προσβληθεί πολύ και να σε κατηγορήσει για διχαστικό λόγο, ρητορική μίσους κλπ .Εσύ βέβαια θα διαμαρτυρηθείς και θα αντιτείνεις οτι όλα αυτά τα έχει πει το ψαλτήρι, αλλά άντε να  εξηγήσεις τώρα τι είναι ο Ιερός ψαλμωδός μπροστά στους επιγόνους του μακαρίτη του Νίτσε...

Για αυτό το σκοτάδι γύρω μας απλώνεται τόσο πυκνό! Έρχονται σήμερα  όλοι εκείνοι που με καθαρή καρδιά και ορθάνοιχτα τα πνευματικά τους μάτια,  μας διαβεβαιώνουν αυτό που τόσο εμφατικά σημειώνει ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη του επιστολή προς το παμφίλτατο παιδί του τον Τιμόθεο. ….εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν.

Ελπίζουμε σε Θεό Ζωντανό! Ζωντανή η πίστη μας! Ολοζώντανος και δίπλα μας αδιαλείπτως ο Θεός! Ας ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια της ψυχής μας και ας Τον αντικρίσουμε! Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν θλιβερά να βυθίζονται στην άβυσσο όσων πρεσβεύουν πως ο Θεός έχει πεθάνει …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~