Τίποτα δεν πάει χαμένο !

Ναι είναι δύσκολο …Το βάρος μιας μέρας που φεύγει έπρεπε ολόκληρο να σηκωθεί από σένα  ! Νιώθεις μια κούραση βαριά στο σώμα σου και στην καρδιά ! Και δεν σου κάνει όρεξη ούτε να κουβεντιάσεις …Θέλεις να ξαποστάσεις( κατά το γνωστό αγαπημένο λαϊκό στιχούργημα) . Θυμάμαι έναν γέροντα Ιερέα , έγγαμο ,πνευματικό . Συζητώντας σ ένα αρχονταρίκι μετά το τέλος μιας Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας . Εκείνος πατέρας 5 παιδιών… Εξομολόγηση , 3 ενορίες και πάμπολλες υποχρεώσεις . Η πρεσβυτέρα του με πολλά προβλήματα υγείας. Κάποιος στην πρωινή εκείνη χαρούμενη  παρέα παραπονέθηκε ότι δεν βρίσκει έστω λίγο χρόνο καθημερινά να κάνει κάτι πνευματικό , να διαβάσει , να προσευχηθεί …-Αχ παιδί μου του αποκρίθηκε ο παππούλης  και εγώ το ίδιο παράπονο έχω …Αφού καμιά φορά είμαι τόσο κουρασμένος , φτάνει η ώρα μια δύο το πρωί χωρίς να το καταλάβω με τόσες έννοιες , την πρεσβυτέρα , τα παιδιά τις τόσες μέριμνες …Κατάκοπος αισθάνομαι που ούτε το Απόδειπνο δεν βρίσκω το κουράγιο να διαβάσω…Το μόνο που καταφέρνω είναι να πω την προσευχή στον φύλακα άγγελό μου …Και στο τέλος τον παρακαλώ …θα σας φανεί ανήκουστο …να μου κάνει εκείνος το Απόδειπνο !

Σάστισα τότε μόλις το άκουσα τούτο το παράξενο …

Άλλος θα έβαζε λογισμό : Καλά,  Παπάς , Πνευματικός που δίνει συμβουλές σε άλλους  , που καθοδηγεί , που χορηγεί  πνευματικό πρόγραμμα και να μην μπορεί 10 λεπτά έστω να διαβάσει το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ;

Έχεις διακονήσει ποτέ αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου άρρωστο άνθρωπο, κατάκοιτο  μέσα στο σπίτι σου; Έχεις υπάρξει ποτέ πολύτεκνος ή υπερπολύτεκνος γονιός ; Βάλε τον εαυτό σου για μια μέρα στην θέση αυτών των ανθρώπων της υπομονής και της θυσιαστικής αγάπης,  που δεν ζητεί τα εαυτής , και έπειτα αναλογίσου,  αν εσύ θα έβρισκες την δύναμη να κάνεις έστω και το δεκάλεπτο απόδειπνο . Και σκέψου έπειτα,  πως ο Θεός αναζητά τον ιλαρό δότη ! Τον αγαπά τόσο αυτόν που αποκαμωμένος,  έστω για μια ελάχιστη στιγμή,  στρέφει την ψυχή του ψηλά και λέει ένα Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με , ένα Πάτερ ημών, το Πιστεύω , κάνει μια μόνο εδαφιαία μετάνοια, μα γονατίζει η ψυχή του εκείνη την ώρα! Αυτό το φιλότιμο,  που ενεργοποιεί το ευμήχανο του ανθρώπου ! ( Ξέρετε είναι από τις  λέξεις της μάνας Ελληνικής γλώσσας που παραμένει αμετάφραστη επί της ουσίας στις υπόλοιπες , ή μεταφράζεται αλλά εντελώς άστοχα για το νόημα που αληθινά έχει : sense of honor  στα αγγλικά …αίσθηση της τιμής …Αλλά και η λεβεντιά και η παλικαριά  δεν μεταφράζονται αδελφοί μου ! Θα μπορούσε τώρα που το σκεφτόμαστε να χει άλλο τίτλο η σημερινή εκπομπή : Της ψυχής το αμετάφραστο !) Βρίσκει λοιπόν το φιλότιμο αφορμές μιας άλλης διαφορετικής προσευχής . Ένα παράδειγμα : Μια μάνα με 6 παιδιά κάθε βράδυ τους  διαβάζει    τον  βίο των Αγίων της ημέρας που ξημερώνει ! Μπροστά στο αναμμένο καντήλι ! Τόσο αντέχει ! Τόσο βαστάει ! Δεν ζυγίζεται η προσευχή ! Δεν μετριέται ο πνευματικός αγώνας ! Μα όλα λογίζονται και με έναν απερινόητο τρόπο πολλαπλασιάζονται ! Όλα μα όλα τα υπολογίζει ο Χριστός μας,  για να σώσει κάθε ψυχή ! Τίποτα δεν πάει χαμένο ! Αυτό το λίγο , το ελάχιστο , το μηδέν για κάποιους , παίρνει αξία την προστιθέμενη από τον Ένα !

 Όποτε λοιπόν αυτός ο λογισμός έρθει να μας απογοητεύσει , ψιθυρίζοντάς μας ότι εσύ με όλα αυτά που έχεις, τις έννοιες, τις υποχρεώσεις, τα βάσανα, τον πόνο ,δεν μπορείς να έχεις πνευματική ζωή και πρόγραμμα όπως άλλοι , ας σηκωθούμε έστω για λίγο , ας κάνουμε μια μετάνοια , ας πούμε έστω μια μικρή προσευχή και ας την στείλουμε πάνω ! Ίσως ακουστεί πολύ περισσότερο από μια ολόκληρη αγρυπνία( είναι τόσο ωραίο βέβαια ν αγρυπνάς γι΄Αυτόν που αγαπάς )  και από αναρίθμητα κομποσχοίνια ! Γιατί θα γίνει με φιλότιμο μπολιασμένο απ την αγάπη και μόνο του Χριστού μας , του Ελεήμονος και Πανοικτίρμονος   Τριαδικού Θεού μας !

Επουδενί λόγω η σημερινή εκπομπή δεν θέλει να εξωραϊσει, να στρογγυλέψει, να νομιμοποιήσει, να δώσει άλλοθι …Δεν παροτρύνει στο να πάψει ο κάθε αδελφός και πρώτοι εμείς, να προσπαθούμε για το κάτι παραπάνω, έστω κάτι το ελάχιστο …Την απογοήτευση και την ολοσχερή παραίτηση, την ολέθρια ακηδία θέλει να πολεμήσει ιδίως σε αυτούς τους καιρούς που δείχνουν να την ευνοούν…Γιατί ο γλυκασμός μιας μόνο αληθινής στιγμής προσευχής και επικοινωνίας με τον Ζώντα Θεό, είναι ικανός να νικήσει ακόμα και αυτήν την ίδια την κούραση , να απαλύνει τον πόνο να σταματήσει και αυτόν τον ίδιο τον χρόνο ! Το φιλότιμο θα γεννήσει τέτοιες λυτρωτικές  στιγμές και έπειτα αυτές, θα γίνουν ανάγκη και οξυγόνο, που δεν θα μπορεί η ψυχή να αποχωριστεί …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή