Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( IV)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
ΜΕΡΟΣ ΙV

-->Μεγαλοπρεπής , επιβλητικός , κατανυκτικός και άλλα αμέτρητα επίθετα μπορούν να προσδιορίσουν αυτό που αντικρίζεις μπαίνοντας στον ναό του Αγίου Ανδρέα . Οι διαστάσεις του ναού είναι εντυπωσιακές ακόμα και για Μονή .. Ενώ τα Καθολικά των Ελληνορθόδοξων Μονών του Όρους μόλις που ξεπερνούν το μήκος των 15 μ., ο «Κυριάκος» ναός της σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές έχει μήκος σχεδόν 60 μέτρα και πλάτος 33 . Εντυπωσιακό είναι επίσης και το ύψος του ναού που φτάνει σχεδόν τα 30 μέτρα , καθώς και η θολωτή στέγη του με τους τρούλους από μολύβι και χαλκό. Ακόμα το κωδωνοστάσιο του ναού, που θεωρείται ένα από τα ψηλότερα κτίσματα του Αγίου Όρους, έχει ύψος 37 μέτρα και κυριαρχεί στο μαγευτικό τοπίο των Καρυών... Σε αντίθεση με τα απλά και μικρά σιδερένια σήμαντρα που χρησιμοποιούνται στις άλλες Μονές και σκήτες του Αγίου Όρους, οι Ρώσοι τοποθέτησαν στο κωδωνοστάσιο της σκήτης του Αγίου Ανδρέα 25 καμπάνες, από τις οποίες η μια έχει βάρος 5 τόνους και αποτελεί δώρο και προσφορά του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας Αλέξιου Αλεξάνδροβιτς, γιου του τσάρου Αλέξανδρου Β'...

Άκρως εντυπωσιακή είναι και η εσωτερική εικόνα του ναού. Το ξύλινο δάπεδο του ναού είναι κατασκευασμένο από διαλεχτό ξύλο αγριοκαστανιάς. Οι δύο τεράστιοι επίχρυσοι πολυέλαιοι, με 175 και 48 κηροπήγια ο καθένας, θυμίζουν στον προσκυνητή τις αίθουσες των ανακτόρων της Αγίας Πετρούπολης, ενώ το γλυπτό ολόχρυσο τέμπλο σαγηνεύει με τις ολόσωμες εικόνες του, επενδεδυμένες με ασήμι και χρυσό.

Κι όμως μέσα σε ένα τόσο «βασιλικό περιβάλλον» βρίσκει τόπο για να αναδειχθεί η ταπεινότητα η αγάπη και όλες οι αρετές που οι μοναχοί της σκήτης αναδύουν σε κάθε τους πέρασμα από δίπλα σου . Το αχανές του ναού στον οποίον μπορούν να παρασταθούν περί τις 4.000 προσκυνητών δεν εμποδίζει σε τίποτα το να αισθανθείς την ζεστασιά ενός ταπεινού κελιού ή την συγκίνηση που σου χαρίζει ένα καρουλιώτικο εκκλησάκι .Ο Χριστός παντού είναι ένας και έχει πάντα τα χέρια του ανοιχτά σαν αγκαλιά που χωρά τους πάντες ,πάνω στον Σταυρό ….

Μετά τον εσπερινό περάσαμε στον πρόναο για το απόδειπνο και τους χαιρετισμούς στο τίμιο και ζωοποιό ξύλο. Στο τέλος στον ναό αντήχησε το σώσον Κύριε τον λαόν σου …. από τις φωνές όλων μας .Ελάτε να προσκυνήσετε τον Άγιο Ανδρέα μας είπε ένας μοναχός με σκανδιναβική καταγωγή .Σχηματίσαμε μια πρόχειρη σειρά δίνοντας ο καθένας στον ιερέα ,ιερά αντικείμενα όπως σταυρούς κομποσκοίνια εικονίτσες για να τα σταυρώσει πάνω στο τμήμα του μετώπου του Αγίου ,ανεκτίμητος θησαυρός πίστης ,που φυλάσσεται στην Σκήτη .

Σκύψαμε και ασπαστήκαμε το μέτωπο του Πρωτοκλήτου . –Σου ευωδίασε ; με ρώτησε ο Γιάννης –Όχι ...εσένα ; -Δεν το πιστεύω !!!δεν ένοιωσες τίποτα; αφού δίπλα ήμασταν…εμένα τι να σου πω …δεν το χω ξανανιώσει κάτι τέτοιο…απερίγραπτη μεθυστική ευωδία !!!

Τέτοιες στιγμές είναι ποικίλα τα συναισθήματα …θα τα συνοψίσω σε μια καλώς νοούμενη ζήλεια αλλά και έναν θαυμασμό για το ότι την ίδια στιγμή ο Άγιος επιλέγει σε ποια ψυχή θα μιλήσει ….Ήλπιζα ότι το επόμενο απόγευμα θα μιλούσε και σε μένα ,προσθέτοντας ακόμη μια αλησμόνητη θύμηση στην Αθωνική μου περιπλάνηση ,ένα επιπλέον ψαλίδισμα της ολιγοπιστίας μου ,ένα άρωμα Χριστού που θα κουβαλούσα ανεξίτηλα πάντα μαζί μου στα δύσκολα που περιμένουν .

Στην έξοδο συναντήσαμε τον Γέροντα Εφραίμ … Μας ευλόγησε με ένα αξέχαστο πατρικό χάδι στα κεφάλια μας …Στον καθένα μας έδωσε μια ξεχωριστή ευχή .Σε άλλον είπε να σε ευλογεί ο Άγιος σε άλλον ο Τίμιος Πρόδρομος ,σε άλλον η Παναγιά μας σε άλλον ο Χριστός μας .Μας είπε ότι θα ξεκινούσε να εξομολογεί στις 4 το πρωί εντός του ναού κατά την διάρκεια των ακολουθιών, και μας ευχήθηκε καλή ανάπαυση . Ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω την ευφορία που όλοι μας νιώσαμε από την πρώτη μας άμεση επαφή με αυτόν τον παππούλη …Όταν μοιράστηκα αυτό μου το συναίσθημα με έναν παλαιό προσκυνητή της Σκήτης αυτός μου είπε :-Φαντάσου και να εξομολογηθείς σε αυτόν …θα πετάς μετά !!!!

Ακόμα και στους διαδρόμους της πτέρυγας που βρίσκονταν τα δωμάτιά μας είχαν τοποθετηθεί κρεβάτια για προσκυνητές . Εκεί στήσαμε πριν την πρώτη μας διανυκτέρευση στο Σεράϊ ένα δικό μας αρχονταρίκι .Σκεφτείτε είπε κάποιος τι θα γίνεται στις 13 του Δεκέμβρη που θα γιορτάζει ο Άγιος και θα πανηγυρίζει η Μονή !!! Μακάρι να ΄ μασταν εδώ!!!

Γύρω στις 3 και μισή ξυπνήσαμε και γρήγορα-γρήγορα ετοιμαστήκαμε υπό τους γνώριμους ήχους του ταλάντου .Μπήκαμε στον ναό και πήραμε την θέση μας στην αριστερή πτέρυγα ,το αριστερό κλίτος όπως λέγεται , με την εκεί ωραία πυλή όπου τελούνται οι καθημερινές ακολουθίες .Μετά από λίγο ένας μοναχός μας ειδοποίησε ότι ο Γέροντας ήταν στον πρόναο και είχε αρχίσει να εξομολογεί .Σηκωθήκαμε γύρω στα δέκα άτομα και κατευθυνθήκαμε προς τις πίσω θέσεις .Από εκεί παρακολουθήσαμε όλη την ακολουθία του όρθρου και της Θ.Λειτουργίας …Σε όλον αυτόν τον χρόνο ο Γέροντας εξομολογούσε έναν μόνο αδερφό μας !!!!! Είχα παρατηρήσει το πρόσωπό του μόλις πήγε και δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως μετά από 1 ½ ώρα περίπου όταν και τελείωσε ,είδα ένα χαρούμενο μικρό παιδάκι να λάμπει στην κυριολεξία …Χαλάλι η αναμονή σκέφτηκα αφού ο αδερφός αναπαύθηκε τόσο ….Η δική μας σειρά θα ερχόταν λίγες ώρες μετά σε ένα μικρό παρεκκλήσι …..(συνεχίζεται …)Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

-->

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( V)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ V

Μετά το αντίδωρο κατευθυνθήκαμε στην μικρή τραπεζαρία δίπλα στα μαγειρεία της σκήτης. Εκεί δεν υπήρχε η συνήθης πρωινή τράπεζα αλλά έμπαινες στην σειρά και περνώντας μπροστά από μεγάλα τραπέζια σερβιριζόσουν …Ζεστό τσάι του βουνού χαλβάς ,ελιές , ζυμωτό ψωμί και ξηροί καρποί ,λόγω της Τετάρτης μας έκαναν να σκεφτούμε πως κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να αποτελεί και το πρωινό μας μια τέτοια μέρα στα σπίτια μας -…Ναι… από δω και μπρος Τετάρτη και Παρασκευή νηστεία!!! είπε με ενθουσιασμό ένας νεαρότερος προσκυνητής …εδώ τρώμε ακριβώς ό,τι χρειάζεται ο οργανισμός μας την ώρα που πρέπει… -Mια μικρή θυσία μνήμης είναι η νηστεία από τις τροφές αδερφέ μου είπε ένας μεγαλύτερος εξηγώντας του τον συμβολισμό των ημερών ..η προδοσία και η σταύρωση …πένθιμες μέρες έως της συντελείας του αιώνος …. -Δεν αρκεί βεβαίως μόνον η αποχή από τις τροφές, για να είναι ευάρεστη η νηστεία στον Κύριο . Αληθινή νηστεία όπως σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος είναι η αποξένωση από το κακό, η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από το θυμό, ο χωρισμός από τις επιθυμίες και τα πάθη , την κατάκριση , το ψέμα…

Από παντού στο όρος ξεπηδούν λόγοι πνευματικής οικοδομής …Σε αυτήν την ταπεινή λοιπόν πρωινή τράπεζα και μέσα από τα λίγα λόγια ενός αδερφού νοιώσαμε την σημαντικότητα αυτής της αρετής που πολλές φορές υποτιμάμε στον έξω κόσμο …Φύγαμε βιαστικά αφού κάποιος μας είπε πως ο Γέροντας ξεκίνησε πάλι την εξομολόγηση αυτήν την φορά σε ένα μικρό εκκλησάκι στην νότια πτέρυγα της σκήτης . Σε ένα μικρό μπλοκάκι σημειώσαμε τα ονόματά μας και περιμέναμε να έρθει η σειρά μας ….Έπειτα από 2 ώρες περίπου και οι τέσσερις μας με έναν απερίγραπτο ενθουσιασμό ανταλλάσαμε τις εντυπώσεις μας από τον σεβάσμιο γέροντα. Αυτό που θα μείνει όμως σε όλους αξέχαστο θα είναι το πρόσωπο ενός αδερφού μας του Ταξιάρχη ,τον οποίον γνωρίσαμε έξω από το εξομολογητήριο …Σε αυτόν ο Γέροντας έδωσε ευλογία να κοινωνήσει έπειτα από τριάντα περίπου χρόνια ….-Δεν το περίμενα !!!μονολογούσε ευτυχισμένος …

Θυμήθηκα τότε ένα περιστατικό το οποίο είχα ακούσει από τον ίδιο τον γέροντα με κάποιον ογδοντάχρονο που πριν από χρόνια είχε εξομολογηθεί για πρώτη φορά στην ζωή του. Ελληνοαμερικανός ζάμπλουτος και ακμαιότατος δεν τον έκανες ούτε εβδομήντα …ούτε ασπιρίνη δεν είχε πάρει ποτέ του …Στην Φιλοθέου χρόνια πριν λοιπόν γονάτισε κάτω από το πετραχήλι για πρώτη φορά στη ζωή του και έκανε γενική εξομολόγηση ….άρχισε λοιπόν να κλαίει για 2 ώρες ασταμάτητα !!!! Και ο εξομολόγος του έδωσε ευλογία να κοινωνήσει το άλλο πρωί !!! Πήγε λοιπόν την νύχτα να πλαγιάσει ο παππούς στο δωμάτιό του και το πρωί τον βρήκαν να έχει κοιμηθεί για πάντα ….Κι όμως ο Θεός οικονόμησε την τελευταία του νύχτα να την περάσει στο περιβολάκι της Παναγιάς μας και να ξεπλύνει με τα άγια δάκρυα της μετανοίας ογδόντα ανεκκλησίαστα και αμαρτωλά χρόνια. Τί θαυμαστή διάκριση που είχε εκείνος ο εξομολόγος ….ο πνευματικός πατέρας του δικού μας που επέτρεψε στον Ταξιάρχη να μεταλάβει …ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης της Αριζόνας !!!! Πήραμε το δρόμο για τις Καρυές ….Από εκεί και αφού προσκυνήσαμε νοερώς την εικόνα του Άξιον Εστί στο Πρωτάτο ,μιας και δεν το βρήκαμε ανοιχτό ,ανηφορίσαμε για το ιερό κελλί του Τιμίου Προδρόμου στον δρόμο για Άγιο Νικόδημο…Οι Καρυές από ψηλά δείχνουν τόσο αναλλοίωτες στον χρόνο ! Θαρρείς πως αυτός έχει σταματήσει αιώνες πριν όταν στην πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας περπατούσαν οι του Άθω φωστήρες και άγγελοι εν σώματι όπως ο Άγιος …. αρχηγός των Κολυβάδων . Συναντήσαμε τον Γέροντα Φ. και την ευλογημένη του συνοδεία .Με ένα μουλαράκι ένας μοναχός ξεφόρτωνε ξύλα …Καλοσυνάτα μας υποδέχθηκε και μας κάλεσε μέσα …Προσκυνείστε στο εκκλησάκι μας είπε και εγώ θα σας φέρω ένα κέρασμα …Κατεβήκαμε μερικά σκαλιά και μπήκαμε στον μικρό ναό με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις πολλές εικόνες . Ακόμα και χάρτινες συμπλήρωναν ένα κατανυκτικό μωσαϊκό πίστης και ιερής θαλπωρής … Σε λίγο συναντήσαμε τον Γέροντα Φ. Νοιώσαμε αποσβωλομένοι όταν ο Γέροντας κατά τον χαιρετισμό με τον πρώτο από εμάς του φίλησε το χέρι ….Η Ταπείνωση προσωποποιημένη και ολοζώντανη μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας ..οι υπόλοιποι προλάβαμε να τραβήξουμε το χέρι μας όταν θέλησε να κάνει το ίδιο … Έπειτα καθίσαμε σε ένα ζεστό μικρό αρχονταρίκι και μιλήσαμε ώρα αρκετή …Είναι εύκολο το να σωθούμε παιδιά μου !!! Ο Χριστός μας δεν θέλει τίποτα από εμάς …ελάχιστα !!!την καλή μας προαίρεση θέλει και όλα τα άλλα μας τα χαρίζει τόσο απλόχερα ….Βγάλαμε φωτογραφίες στις οποίες αποτυπώθηκε το ταπεινό και έμπλεο αγάπης βλέμμα του Γέροντα –Για πού θα τραβήξετε τώρα ; μας ρώτησε .Θα περάσουμε από Κουτλουμουσίου και θα κατηφορίσουμε προς Παναγούδα και τον Γέροντα Γαβριήλ ..

-Σας παρακαλώ δώστε του την μετάνοιά μου και πείτε του να προσευχηθεί για τον Φ. ένα νέο παιδί που χθες το βράδυ σκοτώθηκε σε τροχαίο …το καημένο και ήταν ατακτοποίητος …η Παναγιά μας ας βοηθήσει την ψυχή του…Βάλαμε μετάνοια στον Γέροντα και την συνοδεία του και κατηφορίσαμε προς Κουτλουμούσι . -Τι εννοούσε ο γέροντας με το ατακτοποίητος; ρώτησε ο Μιχάλης . -Εσύ αδερφέ μου σήμερα το πρωί τι έκανες μέσα στο εξομολογητήριο ; τον ρώτησε με νόημα ο Παναγιώτης …-Τακτοποιήθηκα ; απάντησε εκείνος …-Ποτέ δεν ξέρουμε την ώρα που θα φύγουμε αδερφέ γι αυτό πρέπει πάντα να είμαστε …τακτοποιημένοι …Σκέφθηκα πως στον έξω κόσμο όταν ακούς ότι κάποιος είναι τακτοποιημένος σου έρχονται όλα τα άλλα εργασία ,χρήματα ,σπίτια ….πλην του Θεού. Ενώ στο Όρος το πρώτο που σου έρχεται είναι το «μακάριος ο δούλος ον ευρίσκει γρηγορούντα» …. Περάσαμε από την αυλή της Φοβεράς Προστασίας στο Κουτλουμούσι …ήπιαμε δροσερό νερό από την ονομαστή πηγούλα της και πήραμε τον δρόμο για τον ξακουστό Γέροντα Γαβριήλ …(Συνεχίζεται …)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( VI )

-->

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ VI

Στα μέρη της Παναγούδας , τα αγιασμένα από την καιόμενη από την προσευχή , ψυχή του ασκητή της , Γέροντα Παϊσίου βρεθήκαμε μετά από λίγα λεπτά. Αυτά τα μονοπάτια σίγουρα μοιάζουν με όλα αυτά που οδηγούν στην στενή και τεθλιμμένη είσοδο της Υπερκόσμιας άνω Πόλης. Πόσο αντίθετα συναισθήματα πρέπει να ένιωθαν όλες αυτές οι αμέτρητες και πολλές φορές μπερδεμένες ψυχούλες ,στον πηγαιμό και στην ανηφορική επιστροφή τους απο αυτά τα μέρη .Με πόση αγωνία πόσα ερωτήματα και πόση δίψα θα έτρεχαν σαν το ελάφι στην πηγή της ζωής να μάθουν το τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν, και με πόση ανακούφιση και κουράγιο θα γύριζαν μετά την άσβεστα πλέον χαραγμένη συνάντησή τους με τον Άγιο της Παναγούδας ….

Πόσα αιτήματα για προσευχή και μεσιτεία θα κουβαλούσαν μαζί τους και με πόση ελπίδα για …προσαγωγή τους και σωτηρία θα τα εναπέθεταν στα πόδια του ευωδιαστού γέροντα …Σκέψεις που έρχονται στο μυαλό σου αβίαστα όταν πατάς στα ευλογημένα ίχνη όλων εκείνων που είχαν την ανείπωτη χαρά να συναντήσουν από κοντά μια οσιακή παρουσία του αιώνα μας . Μα και εμείς σε λίγο θα ξανασυναντούσαμε άλλη μια γλυκύτατη μορφή του ασκητισμού και της ταπείνωσης .Τον γείτονα του Γέροντος Παϊσίου ,τον Γέροντα Γαβριήλ , στην ιερά καλύβη του Οσίου Χριστοδούλου . Βρήκαμε τουλάχιστον δεκαπέντε αδερφούς έξω από το κελί του να περιμένουν. Σε λίγο ο Γέροντας φάνηκε στην πόρτα. Ακριβώς απέναντι απο το πασίγνωστο υπαίθριο αρχονταρίκι του , ο ίδιος έχει σκάψει απο χρόνια την τελευταία του κατοικία ... -Σας εύχομαι όλοι να πάτε στον Παράδεισο !!! Η Παναγιά μας και ο Χριστός μας να σας σκεπάζουν !!!

-Να μάθετε να είστε ολιγαρκείς γιατί έρχονται δύσκολες μέρες …Ετοιμαστείτε …Στα δύσκολα όμως ο Θεός δεν θα μας αφήσει ... Η φωνή του Γέροντα ήρεμη ,η ματιά του διαπεραστική και γαλήνια …Τα λόγια του ξυπνούν την υπνωτισμένη μας ζωή , προβληματίζουν , ελέγχουν ,δυναμώνουν ,γεμίζουν από προσδοκία Παραδείσου .

Μας ευλογούσε συνεχώς με το δεξί του χέρι. Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι μας ευλογούσε με κλεισμένη την γροθιά του και όχι με έναν από τους συνήθεις τρόπους . -Γιατί άραγε μας ευλογεί έτσι ; ρώτησα έναν διπλανό μου …Δεν μπόρεσε να το εξηγήσει .Αργότερα μάθαμε από κάποιον άλλον Γέροντα ότι είτε το κάνει από την μεγάλη του ταπείνωση ,είτε εκείνη την ημέρα μας ευλογούσε κρατώντας σφιχτά ένα κομμάτι τιμίου λειψάνου κάποιου Αγίου…

Μέσα στο κελί του γέροντα πολλά βιβλία αφού του αρέσει να διαβάζει και να μελετά ατέλειωτες ώρες ,ειδικά την αγαπημένη του ετυμολογία λέξεων και ιερών ονομάτων …Από παλαιότερες συναντήσεις μαζί του θυμάμαι πως η εντύπωση πως σου έδινε αυτός ο χαριτωμένος παππούλης είναι αυτή ενός πανεπιστήμονος ανθρώπου !!! Βαθιά αστείρευτη γνώση και φωτισμένος θεόπνευστος λόγος ,μαγνητίζουν κάθε επισκέπτη προσκυνητή …Λίγο πιο μέσα στο μικρό μα λαμπρότατο εκκλησάκι της Καλύβης πολλές μικρές εικόνες ..ανάμεσά τους και μια χάρτινη εικόνα της Θεομήτορος …Ο Γέροντας δεν λέει τίποτα για αυτήν από ταπείνωση , μα ένα κομμάτι βαμβάκι με μύρο από αυτήν !!!! ναι την χάρτινη εικόνα …αξιωθήκαμε να πάρουμε ως ευλογία σε μια προηγούμενη επίσκεψή μας από έναν Μοναχό της συνοδείας του ….

Πήραμε ξανά τον δρόμο για το Σεράι .Μόλις που προλαβαίναμε την απογευματινή τράπεζα …Άλαδη φακή ελιές ψωμί και αχλάδι …-Υπέροχα είπα μόλις τα αντίκρισα ….-Στο σπίτι θα γκρινιάζαμε ψιθύρισε ο Μιχάλης ,ενώ εδώ ….

Μείναμε στο τέλος να βοηθήσουμε στην Τράπεζα …Μαζέψαμε τα τραπέζια φροντίζοντας να μην πεταχτεί τίποτα από τα ανέγκιχτα περισσεύματα. Ύστερα «στρώσαμε» για την τράπεζα της επομένης . Όλες μας τις κινήσεις συντόνιζε καλοσυνάτα ο μεγαλόσωμος Τραπεζάρης Μοναχός …Τι θαυμάσιο !!!Όλοι ίσοι στα διακονήματα απέναντι στον Θεό …Εδώ κανείς δεν ξεχωρίζει με βάση τον πλούτο , την εργασία, την μόρφωση, την καταγωγή …Κανέναν δεν ενδιαφέρουν αυτά …Εδώ το μόνο που σε απασχολεί είναι το να αισθανθείς έστω και για λίγο όλα αυτά τα ευλογημένα απ τον Θεό συναισθήματα της προσφοράς και της αγάπης για τον πλησίον …το να βγεις από το τόσο φθοροποιό εγώ σου και να μπεις στο τόσο ζωοποιό :αδερφέ μου …

-Εγώ το βλέπω και λίγο υστερόβουλα είπε ένας άλλος …Δεν άκουσες το πρωί τον παππούλη στην Θεία Λειτουργία που έλεγε στις αιτήσεις : «υπέρ των διακονούντων και διακονησάντων εν τη αγία μονή ταύτη» ; Ε εμείς δεν είμαστε πλέον διακονήσαντες ; Από αύριο και κάθε μέρα θα μας μνημονεύουν !!!! Γελάσαμε όλοι με το αληθινά εύστροφο σχόλιο του καλόκαρδου αδερφού μας και συμφωνήσαμε με την… διαπίστωσή του…Σε λίγο θα συμφωνούσαμε ξανά και όλως εμπράκτως, μιας και μια μεγάλη παγκοινία είχε στηθεί στην αυλή της Σκήτης ….Βουνά από παλιοσίδερα και κάθε λογής αντικείμενα βγαλμένα από τα αμέτρητα υπο ανακαίνιση δωμάτια της σκήτης μας περίμεναν για φόρτωμα διαλογή και ταξινόμηση στις αποθήκες . Τίποτα σχεδόν δεν πεταγόταν , το καθε τί κάπου θα μπορούσε να χρησιμεύσει ....Στην παγκοινία συμμετείχαμε Μοναχοί και Λαϊκοί γύρω στα τριάντα άτομα. Φορέσαμε προστατευτικά γάντια λόγω της σκουριάς και για τον κίνδυνο τραυματισμού , και ξεκινήσαμε με ψιλόβροχο να καθαρίζουμε την αυλή …Η διαδικασία κράτησε περίπου 2 ώρες …Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι κανένας δεν έφυγε ακόμη και όταν η βροχή δυνάμωσε πάρα πολύ , και ακόμα το ότι κάποιοι δόκιμοι μοναχοί δεν φόρεσαν γάντια μολονότι υπήρχαν άφθονα ζευγάρια για όλους …Σκληραγωγία ,απόλυτη εμπιστοσύνη στην Μητέρα και Προστάτιδά τους ή και όλα μαζί .Πάντως κανείς δεν τραυματίστηκε στο ελάχιστο παρ ότι η εργασία ήταν άκρως κοπιαστική και λίαν επικίνδυνη λόγω της παλαιότητας των αντικειμένων και ...των γυμνών χεριών .…Αισθανθήκαμε ίσως την πιο γλυκιά και ωφέλιμη κούραση της ζωής μας ,ιδίως όταν στο τέλος αντικρίσαμε την αυλή του Αγίου Ανδρέα καθαρή και πανέμορφη …

Ο Εσπερινός με το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς του Σταυρού μετατέθηκαν για λίγο αργότερα …Μετά το τέλος προσκυνήσαμε και πάλι την κάρα του Αγίου Ανδρέα και αυτήν τη φορά ένοιωσα μια υπέροχη ευωδία πλησιάζοντας …-Την κάρα την περνάτε με μύρο; ρώτησα με αρκετή δόση ολιγοπιστίας τον Μοναχό Ι. –Όχι βέβαια !!!μου απάντησε αυτός καλοσυνάτα -έτσι ευωδιάζει πάντα …. Αισθάνθηκα τόσο ευτυχισμένος και ταυτόχρονα τόσο ανάξιος για αυτό το ασύγκριτο συναίσθημα που και εγώ δεν κατάλαβα πως έκανα μια τέτοια ερώτηση …έπειτα την χαρακτήρισα ως …αντανακλαστική !!!!

Πήγαμε νωρίς-νωρίς για ύπνο μιας και για όλους μας θα ξημέρωνε μια μεγάλη ημέρα …ημέρα κοινωνίας με τον ζώντα Θεό , ημέρα μυστικής ένωσης με τον Δημιουργό μας !!( συνεχίζεται ….)

Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( VII)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ VII

Τη δεκάτη εβδόμη του αυτού μηνός μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Σοφίας Πίστεως Ελπίδας και Αγάπης …δώδεκα δέκα και εννιά ετών ήταν οι κόρες της Αγίας Σοφίας όταν ομολόγησαν την πίστη τους μπρος στον διώκτη Αδριανό και αυτός τις αποκεφάλισε …Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της, και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της, και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της. Ένας από τους πιο συγκινητικούς βίους αγίων …Η σαν κατάκαρπη ελιά Μητέρα που προσφέρει στον Θεό τους πιο γλυκύτατους καρπούς της ,τα παιδιά της …Μεγάλη γιορτή ξημέρωσε στον Άγιο Ανδρέα στο Σεράι…με το παλαιό . Και εμείς σε αυτήν την τόσο ξεχωριστή και κατάγιομη από συμβολισμούς γιορτή θα αξιωνόμασταν οι ταλαίπωροι να κοινωνήσουμε του μυστικού θείου δείπνου Του …Όσο ο νεαρότατος φίλος μας ο Μηνάς ,ιεροψάλτης και αγιογράφος από τα αγιοβάδιστα μέρη της Αίγινας , έψελνε το κοινωνικό ,όλοι μας σχηματίσαμε μια σειρά για να προσκυνήσουμε τις εικόνες και να πάρουμε την ευχούλα του Γέροντα …Αυτό που με συγκλόνισε όταν πλησίαζα ήταν ότι όπως ο Γέροντας στοργικά χάιδεψε έναν μικρό προσκυνητή με την ίδια πατρική αγάπη και ιερή θέρμη ευλόγησε και έναν υπερήλικα …Αυτός ο φωτισμένος παππούλης ,αντιμετωπίζει τους πάντες αδιακρίτως ως ψυχούλες που διψούν για τον άρτο της αιώνιας ζωής .Μεταλάβαμε των αχράντων μυστηρίων ,πήραμε αντίδωρο ,αγιασμό και μετά την πλούσια πρωινή τράπεζα ,αποχαιρετήσαμε γεμάτοι ευγνωμοσύνη όλους τους φιλόξενους Πατέρες της Σκήτης και τον πεφιλημένο Γέροντά τους . Κατηφορίσαμε για το κέντρο των Καρυών όπου μας περίμενε λεωφορειάκι για Καρακάλλου …Ένα πρόβλημα στα πόδια που αντιμετώπιζε ο συνοδοιπόρος μας Μιχάλης δεν μας άφησε να κάνουμε αυτήν την μαγευτική διαδρομή περπατώντας ...Αυτό βέβαια όπως αποδείχθηκε αργότερα είχε ευεργετικές για την ψυχή μας συνέπειες ....

Φτάσαμε στο γνωστό πανέμορφο Μοναστηράκι λίγο πριν τις εννέα το πρωί , δική μας ώρα. Είμασταν οι μόνοι που είχαμε φτάσει τόσο νωρίς .- Οι Πατέρες ησυχάζουν μας είπε ο μόνος που συναντήσαμε στην είσοδο ,ο Ανθοκόμος Μοναχός της Μονής . Η εξαιρετική του δουλειά είχε μετατρέψει σχεδόν όλους τους χώρους της Μονής σε λουλουδοστόλιστους και μεθυστικά ευωδιαστούς . Καθίσαμε για λίγο να ξαποστάσουμε στο γνωστό υπαίθριο καθιστικό της Καρακάλλου …Η πηγή κελάρυζε ασταμάτητα ολόδροσο νερό ,η σκιά των ψηλόκορμων δέντρων μας σκέπαζε τόσο ανακουφιστικά , και η προσμονή μας για όλα αυτά που θα επακολουθούσαν είχαν δημιουργήσει μια τέτοια ευφορία σε όλους μας , που ο Μιχάλης για πρώτη φορά και δίχως να το συνειδητοποιήσει καλά-καλά “τραβούσε” το κομποσκοίνι που την προηγούμενη μέρα είχε πάρει ευλογία από τον Γέροντα Φ. στις Καρυές. Χαμογέλασε όταν κατάλαβε ότι …συνελήφθη μα συνέχισε χωρίς να τον ενδιαφέρει το πείραγμά μας …

Περάσαμε και από το πανέμορφο κοιμητήριο της μονής εκεί βάλαμε μετάνοια σε όλους τις σεπτές κεκοιμημένες ψυχές των καρακαλληνών μοναχών και ιδιαιτέρως στον γέροντα Μάρκελλο ,τον γλυκύτατον υιόν της υπομονής ,την θεοφώτιστη γραφίδα της Καρακάλλου , αυτήν την αγιασμένη μορφή που τόσα πολλά προσέφερε σε όλους με τα βιβλία του και την οσιακή του κοίμηση πριν την οποία υπέφερε τόσο καρτερικά και αγόγγυστα τον αληθινό πόνο. Καθίσαμε στο γνωστό σε όλους τους Φιλαγιορείτες παγκάκι του κοιμητηρίου και θαυμάζαμε την εκπληκτική θέα …ως την στιγμή που μας ειδοποίησαν να πάμε στο αρχονταρίκι όπου ο καλοσυνάτος αρχοντάρης Ν. μας περίμενε για να μας κεράσει και να μας δώσει δωμάτιο . Πήραμε ένα ζεστό τετράκλινο δωμάτιο με μαγευτική θέα απ το παράθυρό του αλλά και την ξεχωριστή ευλογία ,η πόρτα του να βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το «εσωτερικό» εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος …

Αφού αφήσαμε τα πράγματά μας θελήσαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα εντός της Μονής …Περάσαμε πρώτα από τον ιαματικό Άγιο όπου συναντήσαμε τον πανύψηλο μοναχό Π. σκανδιναβικής καταγωγής να ανάβει τα καντηλάκια…Ευγενής ψυχή ,μειλίχιος και αεικίνητος ,πραγματικά ψυχή της μονής όπως θα διαπιστώναμε στις δυο μέρες της εκεί παραμονής μας . Άλλη μια μορφή που «δεσπόζει» στις αναμνήσεις προσώπων από την αγιορείτικη αυτή κυψέλη πνευματικότητας και προσευχής είναι ο γιγαντόσωμος μάγειρας Μοναχός Α. Τόσο απλός καλόκαρδος και αθώος σαν μικρό παιδάκι .Γνώριζε από παλιά τον Παναγιώτη και με το θάρρος μας πήρε στα μαγειρεία για να τον βοηθήσουμε .Στο Άγιο όρος δεν ξέρεις ποτέ πού και πότε θα ωφεληθείς …ή μάλλον ξέρεις ότι αυτό μπορεί να συμβεί παντού ..σε κάθε σου βήμα . Έτσι το χαρήκαμε πολύ όταν πήγαμε για διακόνημα στην κουζίνα …ξέραμε όλοι πως κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτό που υπό άλλες συνθήκες θα χαρακτηριζόταν ως αγγαρεία ….εδώ μόνο μια λέξη σου ερχόταν για να το προσδιορίσεις :ευλογία !!

Και δεν αργήσαμε διόλου να το πιστοποιήσουμε και πάλι όταν στο μεγάλο σιδερένιο τραπέζι συναντήσαμε ήδη να κάθεται ένα σεβάσμιο μικροκαμωμένο γεροντάκι ο Μοναχός Π. Έχει πάθει τέσσερα εγκεφαλικά ο καημένος μας είπε με το γνωστό παιδικό του ύφος ο Μάγειρας Α. …και όμως πάντα συνεπής στα διακονήματα …έτσι πάτερ μου ; τον ρώτησε …ναι έτσι είναι είπε ο παππούλης που συνέχισε χωρίς διακοπή να καθαρίζει δυόσμο μέσα στο ταψάκι του .Το ίδιο θα κάναμε και εμείς για τις 3 επόμενες σχεδόν ώρες …Τρείς τεράστιες αγκαλιές από δυόσμο μας περίμεναν να τις καθαρίσουμε προσφέροντας μας εκτός της εξαιρετικής μυρωδιάς και μια ανεπανάληπτη εμπειρία αγιορείτικης ζωής …Σε λίγο στην συντροφιά μας προσετέθη άλλος ένας Μοναχός , ο Μοναχός Α. ,ο βοηθός του Μάγειρα Α. στα λόγια του οποίου θα βρίσκαμε όλοι μας ανάπαυση κατά την παραμονή μας στην Καρακάλλου .

Παρατηρούσαμε όλοι τους μοναχούς που διακονούσαν στην κουζίνα …Αυτός που έπλενε τα σκεύη συνεχώς έλεγε ψιθυριστά την μονολόγιστη ευχή. Το Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με …συνεχώς ,αδιαλείπτως κατά την Παύλεια παραγγελία , αγιάζει οποιαδήποτε ασχολία όχι μόνο στο περιβόλι της Παναγιάς μας μα και όπου αλλού λέγεται .Έτσι αρχίσαμε και εμείς να λέμε την ευχή για αρκετή ώρα σιωπηλοί ..Σε όλο αυτό το διάστημα αρκετοί μοναχοί που πηγαινοέρχονταν γοργά σταματούσαν για να πάρουν την ευχή του γέροντα Π. και έπειτα συνέχιζαν στα διακονήματά τους .Δεν θυμάμαι πως ξεκινήσαμε να μιλάμε με τον Μοναχό Α. αλλά κάποια στιγμή αρχίσαμε να τον ρωτάμε όλα αυτά τα οποία συνήθως ερωτώνται σε τέτοιες περιστάσεις . Συνήθως επίσης οι Μοναχοί είτε αποφεύγουν ευγενικά να απαντούν διαπνεόμενοι από την αρετή της αποταγής και της ξενιτείας , είτε μονολεκτικά απαντώντας σου «κόβουν» την διάθεση για περαιτέρω διερεύνηση της προ μοναχισμού βιωτής τους …Μολαταύτα αυτός ο π.Α. ήταν πολύ ομιλητικός ….ίσως γιατί έπρεπε από τα λόγια του να πάρουμε κάποια συγκεκριμένα μηνύματα ….Εγώ παιδιά πριν από κάποια χρόνια μόλις άκουγα για εκκλησία έκοβα αζιμούθιο έιπε χαρακτηριστικά προφανώς εννοώντας ότι ήταν μακριά από την εκκλησία …Και είδατε πως τα έφερε ο Θεός και τώρα είμαι εδώ μαζί σας …Θα με ρωτήσετε το πώς τώρα …Ως συνήθως από ένα φαινομενικά τυχαίο περιστατικό …-Μια ξαδέρφη μου , μου ανέθεσε να τις φωτοτυπήσω κάποιες σελίδες από ένα βιβλίο με θαύματα από μια Μονή της Β.Ελλάδος …εκεί πολλά θαύματα γίνονταν για πολλά χρόνια προκειμένου να ανακαλυφθούν πολλοί άγιοι τους οποίους είχαν κάψει σταυροφόροι μέσα στο καθολικό ….η αφήγηση μας θύμισε αρκετά τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο απεκαλύφθησαν οι νεοφανείς Άγιοι της Μυτιλήνης -…βγάζοντας λοιπόν τις φωτοτυπίες έβλεπα ότι όποιος περιέγραφε το θαύμα του παρέθετε και τα πλήρη στοιχεία του …αυτό ήταν που με παρεκίνησε να βρω κάποιους από αυτούς και μέσα σε λίγο καιρό ….να βρίσκομαι μοναχός σε αυτήν την μέχρι πρότινος ερειπωμένη Μονή ….Κοιταχτήκαμε όλοι με απορία και θαυμασμό για την Θεϊκή παρέμβαση στην ζωή του …Και εδώ πως βρίσκεστε πάτερ; Εδώ κάνω το στρατιωτικό μου μας είπε χαμογελώντας …Ο Γέροντας Φιλόθεος (ο ηγούμενος της Καρακάλλου ) μου φόρεσε τα ράσα και τώρα είμαι εδώ περιμένοντας την ευλογία του για να πάω στο μοναστηράκι μου ….Θα κάνετε προσευχή πάτερ μου να μου δώσει ο Γέροντας ευλογία να φύγω; ρώτησε τον πατέρα Π. ο οποίος συνέχιζε να καθαρίζει δυόσμο …

-Αχ να σας φιλήσω το χέρι παππούλη μου είπε όταν εκείνος έγνεψε καταφατικά ... στοργικά και με όλη την θέρμη της ψυχής του , το ασπάστηκε…

Αφού τελειώσαμε το ...μυρωδάτο διακόνημά μας , αφήσαμε τον π.Α να απλώσει τον δυόσμο για να ξεραθεί και εμείς πήγαμε για ξεκούραση μέχρι το τάλαντο να μας ειδοποιήσει για τον εσπερινό ….Οι καρακαλληνές εκπλήξεις μόλις είχαν ξεκινήσει !!! (συνεχίζεται ….)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( VIII)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010 ΜΕΡΟΣ VIII

-->

Στον Εσπερινό τα μάτια μας συχνά πυκνά "άγγιζαν" την θαυματουργή εικόνα με τον ασπασμό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου», δημιούργημα αγνώστου αγιογράφου, του 16ου αιώνα, για την οποία η προφορική παράδοση της Μονής, έχει διασώσει θαυμαστά γεγονότα που συνδέονται μαζί της. Το 1700 σε πυρκαγιά που κατάστρεψε το Καθολικό της Μονής, το μόνο που διασώθηκε ήταν η εικόνα των Αγίων ! Σχεδόν δίπλα μας και ο ηγούμενος της Μονής Γέροντας Φιλόθεος , μια από τις πλέον σεβάσμιες αγιορείτικες μορφές .Τριάντα χρόνια πριν πήρε ευλογία από τον Γέροντά του Εφραίμ Φιλοθεϊτη να φύγει από την Φιλοθέου όπου εγκαταβίωνε για να μετατρέψει την σχεδόν ερημωμένη Μονή σε μια ορθόδοξη κυψέλη πνευματικότητας ,θέλγοντας στην αγκαλιά της πολλούς πραείς και πενθούντες εξ απαλών ονύχων ,αλλά και πολλούς που με τα δάκρυά τους ξαναβαφτίστηκαν και ξεθώριασαν τα γκρίζα χρώματα της αμαρτίας που χρωμάτιζαν θλιβερά τους μέχρι τότε χρόνους τους, αποφασίζοντας να αφιερωθούν σε Αυτόν που αμέτρητες φορές πίκραναν στην …προηγούμενη ζωή τους …Πνευματικός εγγονός του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή …αυτός και αναρίθμητοι άλλοι που ξαναζωντάνεψαν το περιβόλι της Παναγιάς ,πιστά ακολουθώντας τις διδαχές του …παππού τους .Η τόσο χαρακτηριστική του φωνή , αργόσυρτη εμφατική και ανεπιτήδευτα γαλήνια σε παραπέμπει σε βιβλικές φωνές που ποτέ δεν αξιώθηκες να ακούσεις …

Μετά την θαυμάσια απογευματινή τράπεζα ακολουθούσαν το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου και η …συνάντησή μας με τους Αγίους …

Εκατό περίπου τμήματα Αγίων λειψάνων , υπάρχουν αποθησαυρισμένα στο Μοναστηράκι της Καρακάλλου :Ένα κομμάτι από τον Σταυρό του Χριστού μας , μέρη από τις Κάρες των Πρωτοκορυφαίων που προστατεύουν ιδιαιτέρως την Μονή η οποία πανηγυρίζει στην καλοκαιρινή τους εορτή , μέρος της Κάρας των Αγίων Βαρθολομαίου, Μερκουρίου Χριστοφόρου και του μικρού Κηρύκου , η δεξιά παλάμη άφθορη με το δέρμα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, λείψανα των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου Θεότητος τριών Ιεραρχών, των Αγίων: Ιγνατίου, Τρύφωνος, Ανδρέου, του Οσιομάρτυρος Αγίου Γεδεών του Καρακαλληνού και πολλών άλλων ...πρεσβευτών στον ουράνιο Πατέρα μας. Πόσα και πόσα δεν έχουν να διηγηθούν οι Καρακαλληνοί μοναχοί για θαύματα που έζησαν οι ίδιοι …Όταν οι φλόγες έζωσαν πριν λίγα χρόνια την Μονή τους ,ο Γέροντάς τους έσπευσε να την σβήσει …όχι κραδαίνοντας κλαδιά ή κουβαλώντας νερό μα κρατώντας την κάρα του Αγίου Βαρθολομαίου …και η ….επέμβασή του με την μεσιτεία του Αγίου ήταν σωτήρια ..η φωτιά σταμάτησε λίγο πριν τις αυλές του μοναστηριού του…η πίστη του το έσωσε …Αλλά και για τον Καρακαλληνό Άγιο τους ,τον Οσιομάρτυρα Γεδεών πόσα δεν έχουν να σου πουν…Αυτός βοηθά ιδιαιτέρως όσους πάσχουν από πόνους στα άκρα ,μιας και τα δικά του τα κοψαν με τσεκούρι οι Τούρκοι όταν εκείνος προσδοκώντας το μαρτύριο ομολογούσε την μόνη αληθινή πίστη …Το θαύμα που μας διηγήθηκε ο Μοναχός Α. ήταν τόσο συγκινητικό …-Υπήρξε μια επόχή που δεν μπορούσα όχι μόνο να γονατίσω και να κάνω τον κανόνα μου αλλά ούτε και να σταθώ όρθιος από φριχτούς πόνους στα πόδια ….ο Γέροντας κάποια στιγμή που με είδε με λυπήθηκε και μου είπε να πάω να τον δω …τότε μου διάβασε μια ευχούλα και μου είπε να σταυρώσω τα πόδια μου με λαδάκι από το καντηλάκι του Αγίου …Θυμάμαι ακριβώς το πώς ένιωσα ,μα δεν μπορώ να σας το περιγράψω ακριβώς …σαν κάτι να μου γέμισε με θερμότητα τα πόδια …έκλαιγα σαν μικρό παιδί και ευχαριστούσα τον Άγιο …οι πόνοι κόπηκαν μαχαίρι μας είπε κάνοντας ταυτόχρονα χαρακτηριστικές επιδέξιες κινήσεις με τα πόδια του ,για να μας επιβεβαιώσει το θαύμα που του έγινε …κοιτάχτε με !! μας έλεγε ..ούτε να σταθώ δεν μπορούσα όχι να κάνω τέτοια πράγματα…Δόξα σοι ο Θεός !! Καταλάβαμε τότε γιατί συναντήσαμε τόσους αδερφούς μας με έντονα κινητικά προβλήματα στην Μονή …είχαν έρθει και για τον Άγιο Γεδεών ….

Προσκυνήσαμε τα άγια λείψανα .Η ευωδία που ξεχύθηκε από τις κάρες των Πρωτόθρονων των Αποστόλων ήταν τέτοια που δεν κατάλαβα πως είχε σταματήσει όλη η σειρά των προσκυνητών πίσω μου για αρκετά δευτερόλεπτα περιμένοντάς με να προχωρήσω …Τελικά με την ευγενική σύσταση του Ιερέως συνέχισα την προσκύνηση και των υπολοίπων λειψάνων …Θεέ μου τι μας αξιώνεις να ζούμε!!! σκεφτόμουν όταν και οι υπόλοιποι αδερφοί περιέγραφαν με συγκίνηση ποιο λείψανο τους ευωδίασε …-Μα γιατί εγώ δεν κατάλαβα τίποτα πάτερ; ..ρωτούσε λίγο πιο πέρα κάποιος άλλος..-Γιατί αν ευωδίαζε ταυτόχρονα σε όλους ,λογισμοί αμφιβολίας θα σας κυρίευαν ,μήπως έχουμε περάσει με μύρο τα λείψανα και άλλα τέτοια…ενώ έτσι οικονομεί ο Θεός και δυναμώνει την πίστη μας …Σοφή απάντηση !!!

Θεία Οικονομία . Πώς θα ζούσαμε χωρίς αυτή ….

Το βράδυ στο όμορφο καθιστικό της Μονής ο π.Α. έχοντας ευλογία από τον Γέροντα μας μίλησε για την ιστορία του ανθρώπου και τους πρωτοπλάστους ,το δέντρο της γνώσης και το δέντρο της ζωής ,για την σταυρική θυσία ,για την Κυριακή προσευχή …Πέρασαν σχεδόν 3 ώρες χωρίς κανείς μας να κουραστεί …Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση που έδωσε σε κάποιον που του είπε πως τις Κυριακές δεν εκκλησιάζεται γιατί πηγαίνει εκδρομές μιας και τις υπόλοιπες μέρες δουλεύει ασταμάτητα … -Εσύ πηγαίνεις ,αλλά από δίπλα σου λείπει ο φύλακας άγγελός σου …και δεν σε προστατεύει …γιατί εκείνος δεν λείπει ποτέ την Κυριακή από την Εκκλησία !!!

Τι θεόπνευστη απάντηση ..η σοφία της απλότητας και της βαθιάς αγάπης στην ημέρα του Κυρίου …μακριά από οτιδήποτε που θα μπορούσε να ψέξει να απογοητεύσει ή και να πεισμώσει αρνητικά τον αδερφό μας ….

Καληνυχτίσαμε τον πατέρα Α. και …. παρακαλέσαμε τον φύλακα άγγελο μας ,συγχωρώντας μας για όσες φορές τον θλίψαμε στην κοινή μας επίγεια πορεία , να μην μας εγκαταλείψει και εκείνο το βράδυ...

Σε λίγες ώρες το ….μοναχικό ξυπνητήρι του ταλάντου θα μας εξέγειρε της κλίνης και του ύπνου καλώντας μας ξανά στο Καθολικό της Καρακάλλου …

(συνεχίζεται ...)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας