Μια μέρα μου έμεινε …

 Ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ·

Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.

ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι,

καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. Ματθ. 8,21-22  

     

Στην πλατεία του Ταξιάρχη τους , στην…. έδρα τους , στο δεύτερο ή  καλύτερα στο πρώτο τους σπίτι , ο Βάσος  και ο Λυκούργος , δυο μικρά μανιατόπουλα , κλωτσάνε την…σφαίρα  από πόρτα σε πόρτα …Κάθε ήχος στο σίδερο  σημαίνει αυτόματα  γκολ και πανηγύρια και πειράγματα και γέλια και ιδρώτα πολύ …Το τραντζιστοράκι πάνω στο ρολόι της ΔΕΗ  μεταδίδει αγώνες λεπτό προς λεπτό…Είναι απόγευμα Κυριακής ανοιξιάτικο  , στις αρχές   της δεκαετίας του 80. Σπάνια ακούνε τι λέει ο σπίκερ,  μιας και οι ήχοι από το δικό τους «κατάμεστο» γήπεδο τον υπερκαλύπτουν …Μόνο καμιά φορά , όταν για λίγο σταματούν το πάνω-κάτω , με την  πλέον ξεφούσκωτη μπάλα τους  , ακούνε πόσο είναι η ομαδάρα τους , που παίζει σήμερα  εκτός …στο Αλκαζάρ  … Συνήθως αυτό γίνεται , όταν η στρογγυλή «Θεά» πέφτει κάτω από τον φράχτη της πλατείας …Αν είναι τυχεροί και δεν …συναντηθεί με τις φραγκοσυκιές , θα την έχουν να σκάει ακόμα για το επόμενο ματς …αλλιώς ... άλλη μια στις πολλές που θυσιάστηκαν στον «βωμό» τούτης της αγιασμένης αλάνας …Γι αυτό,  ξέρουν οι μεγάλοι και το δώρο τους στις γιορτές ,  είναι πάντα  μια μπάλα για τους αγώνες τους … Αντίπαλοι από πόρτα σε πόρτα, από βαγίτσα σε μουριά  …στις ατέλειωτες ώρες τους , τις ξένοιαστες , τις παιδικές , τις ολόχαρες …Φτάσαν στα πρώτα τους εφηβικά χρόνια και στην αυλή τούτη , στα χώματά της , στα μυροφόρα περβολάκια της  , στους γέρικους κορμούς της , έχει αποτυπωθεί και έχει σταλάξει  όλο τους το παιδικό όνειρο, η ανεμελιά και η ανόθευτη χαρά τους  …Ως τα τώρα , πάντα μαζί …Πρώτα ξαδέλφια , συμμαθητές , φίλοι καρδιακοί  και ισάξιοι …μπαλαδόροι ! Μια μέρα τους χώριζε ! Μαζί σχεδόν τους γέννησαν οι μανάδες τους , οι κουνιαδούλες , όπως τις φώναζαν οι δυό τους ! Ο Λυκούργος , του το θύμιζε αυτό  συνέχεια, ιδίως όταν υπήρχε αμφισβητούμενη φάση :

-Είμαι πιο μεγάλος  και θα με σέβεσαι! Ακούς μικρέ;

-Σιγά που είσαι μεγαλύτερος …του απαντούσε με πείσμα  ο Βάσος ! Μια μέρα δεν μετράει !

-Μετράει και παραμετράει ! 20 Ιουλίου  εγώ , 21 εσύ ! Ποιος είναι μεγαλύτερος ;

-Νύχτωσε βρε σεις  ! Ακόμα δεν χορτάσατε ; Ακουγόταν η μάνα του Βάσου από την απέναντι ταρατσούλα !

–Τι νύχτωσε μωρέ μάνα  ; Ακόμα ούτε 8 δεν είναι ! Έχει μισή ώρα ακόμα το ματς για να τελειώσει!

- Να δω πως θα ξυπνήσετε αύριο να προλάβετε το λεωφορείο για το σχολείο κάτω …

-Ας το σταματήσουμε εδώ , είπε ο Λυκούργος… Ισοπαλία ! 24-24 ! Και το συνεχίζουμε αύριο το απόγευμα μετά το διάβασμα ! Να ανάψουμε και τα καντηλάκια στο κοιμητήρι !

–Ά έχουμε και αυτό… είπε κάπως δυσανασχετώντας ο Βάσος !

-Μην κάνεις έτσι  !  Αφού ξέρεις …του απάντησε ο Λυκούργος ! Αν δεν χαιρετίσω γιαγιά και θειούς και δεν τους φωτίσω …

-Πώς σου αρέσει ρε φίλε όλο εκεί μέσα να σαι , δεν το καταλαβαίνω ! Δεν σκιάζεσαι καθόλου , όταν είσαι καμιά φορά και μόνος σου την νύχτα ; Εγώ τρέμω να πάω μόνος μου !

-Τι να φοβηθώ ; Η μάνα μου λέει , τους ζωντανούς νεκρούς να φοβόμαστε,  όχι αυτούς που κοιμούνται! Αυτό με τους ζωντανούς νεκρούς δεν το καταλαβαίνω και πολύ να σου πω,  μα όχι , δεν φοβάμαι  καθόλου ! Ίσα –ίσα που νιώθω όμορφα όταν στέκομαι εκεί !  Στα μνήματα των δικών μας ! Βλέπω τις φωτογραφίες , τους θυμάμαι να περπατούν στο χωριό , να μιλάνε , να χωρατεύουν , να γελάνε, να στέκονται εδώ στην πλατεία μας τις μεγάλες μέρες ,  στα  πανηγύρια μας !  Έχω και σένα, συνέχισε γελώντας ,  να υπολογίζεις  συνέχεια με μαθηματική ακρίβεια  τις ηλικίες τους και πόσα χρόνια  σου έμειναν   ακόμα για να  φτάσεις στα δικά τους !

Με αυτά τα λόγια,  είχαν ήδη διαβεί το στενό πορτάκι στο κοιμητήρι , με την αγκαλιασμένη  καμάρα από το ευωδιαστό αγιόκλημα ! Και οι δυο τους εδώ και χρόνια , όπως τους δίδαξε μια μέρα στο κατηχητικό ο παπά Σωτήρης,  το έλεγαν έτσι :

-Κοιμητήρι …Όχι νεκροταφείο , δεν είναι νεκροί ! Κοιμούνται έναν μεγάλο ύπνο ! Έτσι τους είχε πει ο παπάς τους και ακολούθησαν την συμβουλή του ! Και πολλά από εκείνα  που τους είχε πει τότε , τα ακολουθούν και τώρα που μεγάλωσαν και έφτιαξαν δικές τους οικογένειες και ζουν πλέον στην μεγάλη πόλη ! Κάποια από αυτά βέβαια τα λησμόνησαν…Ιδίως ο Βάσος! Έρχονται όμως τακτικά στα λημέρια τους , να θυμηθούν , να χαρούν,  ακόμα –ακόμα και για να παίξουν σαν μικρούλια και πάλι   ποδόσφαιρο στον Ταξιάρχη…Όπως σήμερα , Τρίτη του Πάσχα του 2012 ! Αύριο επιστρέφουν στην πόλη ! Ήρθαν για τις μεγάλες μέρες στο χωριό !

-Δε λέτε πως ψάχνετε ευκαιρία να παίξετε εσείς …και αφήνετε και τα παιδιά μόνα τους  να γκρινιάζουν που …ούτε πάσα δεν τους δίνετε ! Τους πείραζαν οι γυναίκες τους , που γελούσαν με τα καμώματά τους τα παιδιάστικα !

-Έλα λοιπόν εξτρέμ μου   , έλα παιχταρά μου,  έλεγε με ενθουσιασμό ο Βάσος  στον Λυκούργο ! Πόσο είμαστε  ; Συντριβή …Συντριβή  ! 5 γκολάκια σου έριξα σήμερα !    

- Εμένα θα με σέβεσαι απαντούσε εκείνος παριστάνοντας τον θιγμένο ! Είμαι μεγαλύτερός σου ! Ακούς μικρέ ;

-Μια μέρα δεν μετράει !

Μετράει και παραμετράει ! 20 Ιουλίου εγώ , 21 εσύ ! Ποιος είναι μεγαλύτερος ; Άντε πάμε στο κοιμητήρι τώρα ! Περιμένετε λίγο κορίτσια , εδώ με τα παιδιά ... Έχουμε δουλειά εμείς ! Δεν πιστεύω να σκιάζεσαι ακόμα  ! Είπε  ο Λυκούργος στον ξάδερφό του  για να τον πειράξει  !  Πάμε λοιπόν ,  έχουμε και νέες αφίξεις !

Μπήκαν μέσα και ξεκίνησαν να ανάβουν τα καντηλάκια στα μνήματα ! Τα φώτισαν σχεδόν όλα !Όσα δεν είχαν φροντίσει οι δικοί τους να ναι λαμπυρισμένα με έλεος  !  Σε κάθε μνήμα  όσο διαρκούσε το άναμμα , ο Λυκούργος έψελνε χαμηλά και το Χριστός Ανέστη ! Είχε φέρει ένα μεγάλο μπουκάλι με λιόλαδο και λουμινάκια και σπίρτα ! Σουρούπωνε λίγο –λίγο ! Στέκονταν έπειτα  και θυμούνταν έναν-έναν όλους τους !

-Να κι ο μπαρμπα Χρήστος ο ψάλτης  ! Κι η θειά Μαρία η Πετρέισα  ! Κι η η γιαγιά η Θοδωρού !Κι ο παπά Αναστάσης με την πρεσβυτέρα του !  Κι ο Πότης μας και η γιαγιά σου και η κυρά δασκάλα! Μεγάλη κοιμήθηκε και αυτή !

-Όλοι εδώ μέσα , τα ζήσαν τα χρονάκια τους !  89 έφτασε η θειά Ιφιγένεια  ! Είπε ο Βάσος ! Δηλαδή έχουμε ακόμα σχεδόν  47 ολόκληρα  χρόνια για να την φτάσουμε ! Έχουμε καιρό ακόμα !

-Τόσο σίγουρος είσαι ; τον σταμάτησε ο Λυκούργος …Που ξέρεις ότι θα φτάσεις στα 89 ;

-Ναι αλήθεια , μπορεί να φτάσω και τα 99 , είπε γελώντας ο Βάσος ! Σοβάρεψε όμως , όταν είδε τον ξάδελφό του να χαμηλώνει το βλέμμα κάπως στενοχωρημένος !

- Είπα κάτι που σε ενόχλησε Λυκούργε μου  ;

-Όχι , απλά να …σκέφτομαι πως κάποια πράγματα τα έχεις πάρει λίγο αψήφιστα …Εγώ σε αγαπώ και σε νοιάζομαι …

-Μήπως εγώ δεν σε αγαπώ ; τι είναι αυτά που λες τώρα ;

-Δεν αμφισβητώ την αγάπη σου ξάδελφε ! Μα κάποιες φορές πικραίνομαι , τόσο καλό παιδί να μην …

-Ας το , μην συνεχίζεις ,κατάλαβα που το πας,  θα μου πεις πάλι για πνευματικούς και εξομολογήσεις και τέτοια …Καλά δεν μας είδες και μένα και την Χρυσάνθη και τα παιδιά , που αυτές τις μέρες όλο στην εκκλησία ήμασταν και μεταλάβαμε κιόλας! Τι άλλο να κάνουμε δηλαδή; Μήπως νομίζεις ότι  βρίσκω και χρόνο καημένε μου ;Αφού βλέπεις πόσο ζοριζόμαστε! Όλο στο τρέξιμο , στο κυνήγι της ζωής …3 παιδιά περιμένουν …Μην κοιτάς εσύ που είσαι νιόπαντρος και ακόμα δεν έχεις κουτσούβελα !

-Ναι ,μα σκέφτομαι και εκείνα τα ευλογημένα  ξάδελφε ,που τα χεις λίγο μακριά από όλα αυτά…

-Τι εννοείς ,τον διέκοψε ο Βάσος,  να τα πάω και εκείνα να εξομολογηθούν …Καλά θα μας τρελάνεις τώρα  , τι αμαρτίες έχουν αυτά να πούνε στον παπά ;

-Εννοώ να μάθουν από σένα , απ το παράδειγμά σου ,από το βίωμά σου  να συνηθίσουν...                 

  -Ωχ αδελφέ …όλο τα ίδια λέμε όποτε βρισκόμαστε  ..πες και τίποτα πιο ανάλαφρο ρε φίλε  …θα μου πεις εδώ μέσα τι να λέμε ….Μα να , συναντιόμαστε  πια τόσο αραιά και εσύ συνέχεια,   το μόνο που  μου λες  είναι για παπάδες και πετραχήλια… ΄Ακου , είπε ο Βάσος που θέλησε να αλλάξει λίγο το βαρύ κλίμα …Σου υπόσχομαι , ότι μόλις πλησιάσω στα χρόνια όλους τούτους εδώ μέσα , θα εξομολογηθώ ! Και να δεις  τι μου ρθε μόλις τώρα ! Θα κάνουμε μια συμφωνία για να μην στενοχωριόμαστε πλέον με αυτό το θέμα !Εντάξει ;

 -Τι συμφωνία δηλαδή θα κάνουμε ; ρώτησε ο Λυκούργος απορημένος.  

-Ποιος είναι εδώ μέσα ο πιο νέος ; είπε ο Βάσος  και άρχισε να περιδιαβαίνει στα γλυκοφωτισμένα πετρόχτιστα και μαρμάρινα  μνημούρια…-Να , εδώ είμαστε ! Ο μπάρμπα Νίκος ο Γιαννέας ! Πόσο γράφει στην πλάκα του ; 17-03-1949 –21 -05-2011! Κοιμήθηκε δηλαδή , είδες που πάντα το θυμάμαι το κεκοιμημένοι …για να μην λες ,  62 ετών, 2 μηνών και  4 ημερών ! Μόλις φτάσω λοιπόν και εγώ 62 χρονών , 2 μηνών και 3 ημερών , θα πάω να εξομολογηθώ όπου μου πεις !Δεσμεύομαι !  Εντάξει ; Έλα τώρα χαμογέλα λίγο , που μου κατέβασες προβοσκίδα !

Δεν είπε τίποτα άλλο ο Λυκούργος ! Δεν θα ωφελούσε κιόλας ! Τα είχε πει εξάλλου ως τώρα τόσες φορές στον αγαπημένο του ξάδελφο ! Και εκείνος , πάντα το ίδιο ποιηματάκι ! Έχουμε χρόνο , τώρα άλλα είναι αυτά που προέχουν… Σήμερα  σκαρφίστηκε  και άλλο επιχείρημα για να συνεχίσει να αναβάλλει … Έκανε προσευχή,  κάποια στιγμή να καταλάβει τι είναι το σπουδαίο για την ψυχή  , ποιο το σημαντικό και το ασήμαντο …Έδινε συνέχεια και το όνομα του Βασιλείου, της γυναίκας του και των παιδιών , πρώτα –πρώτα  σε ιερείς και Γεροντάδες ,  να τον φωτίσει ο Κύριος , να έρθει κάποτε σε σειρά … Αποφάσισε εκείνο το πασχαλινό σουρούπωμα στο κοιμητήρι του χωριού τους , να μην του ξαναμιλήσει πλέον για αυτό που τόσο τον πονούσε  …Τώρα πια είχε  καταλάβει  αυτό που τότε στα μικράτα τους του έλεγε η μάνα του,  για τους νεκροζώντανους ανθρώπους …Δεν ήθελε  όμως να παραδεχθεί πως και ο φίλος του ο παιδικός , ο ξάδελφός του ο λατρεμένος ,  έμοιαζε με εκείνους που χαρακτήρισε ο ίδιος ο Χριστός στο Ευαγγέλιό Του νεκρούς …Περισσότερο του θύμιζε εκείνους τους πολλούς καλούς ανθρώπους ,  που ζήλον Θεού έχουν,  αλλ ου κατ επίγνωσιν , όπως έγραψε ο Απόστολος στους Ρωμαίους . Έβλεπε λοιπόν  ότι μάλλον κακό έκανε στον Βάσο  αυτή η επαναλαμβανόμενη προτροπή …Δεν μπορούσε να φανταστεί και αυτός βέβαια,  πως και η επόμενη συνάντησή τους , εδώ μέσα πάλι  θα ήταν μόλις λίγους μήνες ύστερα… Και πως θα έβλεπε με τα μάτια της ψυχής πλέον και μόνο , τον  Βάσο  με αναφιλητά,  πάνω από τον φίλο του τον παιδικό τον αχώριστο ,  τον ξάδελφό του τον τόσο αγαπημένο , που έφυγε έτσι ξαφνικά και αδόκητα σε αυτοκινητιστικό  το  ξημέρωμα της 17 ης Ιουλίου!

-Ανήμερα στης Αγιάς Μαρίνας μας το πανηγύρι  βρε ξάδελφε , πριν τα γενέθλιά σου ! 41 χρονών  11 μηνών και 27 ημερών …Έλεγε  και ξανάλεγε ανάμεσα στα κλάματά του !- Τώρα εσύ είσαι ο πιο νέος εδώ μέσα Λυκούργε μου  ! Μόλις ξεστόμισε τούτην την θλιβερή για την καρδιά του διαπίστωση , σάστισε ! -Και εγώ …εγώ έχω ακόμα μια μέρα , για την υπόσχεση που σου έδωσα ! Μην ανησυχείς ξάδελφε !Σήμερα κιόλας , σήμερα θα την τηρήσω ! Τον άκουγαν οι γύρω τότε και απορούσαν με τα λόγια του …

Τα σκέφτεται όλα τούτα  ακριβώς πέντε χρόνια μετά ! Ανήμερα της Αγιάς Μαρίνας,  το 2017!Σήμερα που εκείνος είναι 46 χρονών,  11 μηνών και 26 ημερών ! Εδώ στην ….έδρα τους ! Στον Ταξιάρχη τους και στο κοιμητήρι το Αρχαγγελικό ,  που φώτισε με έλεος ο ίδιος  , για αναρίθμητη φορά από τότε …Και πάλι  εδώ , ξανά μόνος του ο Βάσος !

 Ή μήπως , ξανά , όπως πάντα μαζί με τον αγαπημένο του …συμπαίκτη   … Ξεκίνησε από τον χαμογελαστό φίλο του , στην κάπως ξεθωριασμένη από τον ήλιο  φωτογραφία! Ολόλαμπρη η μορφή του στην μνήμη του,  μαζί με τις παιδικές φωνές και τις χαρές τους στην πλατεία των Ταξιαρχών…  Εκείνου,  που τον νοιαζόταν αληθινά !Εκείνου  που θέλησε ο Θεός , με έναν τόσο απερινόητο τρόπο να του μηνύσει  πως …ο καιρός γαρ εγγύς ! Θυμάται με μια αλλιώτικη χαρά και  ευγνωμοσύνη στο έλεος και την μακροθυμία του Κυρίου , την λαχτάρα του εκείνο το αξέχαστο καλοκαιρινό θλιμμένο  νύχτωμα  του Ιουλίου του 2012 ! Πώς αναζήτησε τον πατέρα Γρηγόριο , τον μετέπειτα πνευματικό όλης της οικογένειάς τους ! Την έκπληξη και την συγκίνηση εκείνου μόλις τον είδε στον Ναό , την ώρα που κλείδωνε για να φύγει  , μα και μόλις του είπε  με δάκρυα στα μάτια,  πως ήθελε αμέσως να εξομολογηθεί ! Θυμάται επίσης εκείνα τα πρώτα , τα σπαρακτικά του λόγια :   -Μια μέρα μόνο  έχω  ακόμα  πάτερ του είπε! Μια μέρα  μου  έμεινε!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Είμαστε ακόμα ζωντανοί ;

Στην μνήμη της Ε. που έφυγε ανήμερα των Γενεθλίων του Λυκούργου … ξημερώνοντας η μέρα του γάμου της …

Ίσως μια αληθινή Ιστορία που βιώθηκε ή θα βιωθεί προς το συμφέρον ψυχών νεκροζώντανων… καλών ανθρώπων  !

Αφιερωμένη επίσης , σε όσους πάντα θα ζουν την κάθε μέρα τους  ως στερνή , μα και  ως πρώτη σε καιρούς μετανοίας …

Δάκρυ στο Εγώ … Το Εγώ, γιατί με κεφαλαίο;

Ναι , είναι το εγώ μια λέξη που δεν αγαπά ο Ουρανός ! Μόνο ο Χριστός μας την καθαγίασε τούτη την λέξη ! Τόσο απόλυτα και ταπεινά ταυτόχρονα ! Δεν είπε , ότι είναι απλά Ζωηφόρος , δεν είπε :Εγώ είμαι Ζωή ! Είπε: Εγώ είμαι Η Ζωή ! Η Ελπίδα , Το Φως , Η Οδός ! Ενανθρώπησε ο Θεός Λόγος, για την δική μας καταφθαρείσα φύση ! Ελευθερωτής στην σκλαβιά του πλανευτή μισόψυχου και Ηλιόφωτη  αίγλη  στον σκοτασμό του ! Ευεργέτης στην αχαριστία μας !  Εγώ είμί η Ανάστασις …δια τους πεσόντας ! Και εμείς τι μπορούμε να του ανταποδώσωμεν περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν ; Δεν έγραψε ο υμνογράφος περί πάντων ων έδωκεν αλλά ανταπέδωκεν …Εμείς πρώτοι αντιπροσφέραμε παρακοή στο είναι και στην ύπαρξη που μας δώρισε ! Και έπειτα  Εκείνος ανταπέδωσε  στην δική μας διαρκή  αποστασία τον άφθορο θάνατο !

Μοιάζει και αυτό το ερώτημα του Υμνογράφου ρητορικό ! Τι άραγε θα μπορούσαμε να αποθέσουμε  εμείς στο ηλότρητο Εγώ Του ;

Κι όμως σε Εκείνον που ίδρωσε αίμα , εμείς έχουμε κάτι να αντιπροσφέρουμε ! Δακρύων μοι παράσχου Χριστέ ρανίδας  τον ρύπον της καρδίας μου καθαιρούσας …δεόμαστε στον Φιλάνθρωπο Σωτήρα …Μια ρανίδα από εξιλεωτικό δάκρυ,  να σταλάξει και να αντιπροσφερθεί  στο Άγιο Εγώ  ! Τέτοια ανταποδόματα ας κυλήσουν από τα μάτια όσων συμπορευτούν με τους ταπεινούς τούτων των σελίδων ! Αστέγνωτα και σωστικά ! Γένοιτο !  

Νώντας Σκοπετέας

Δάκρυ στο Εγώ …

Κεντρική διάθεση :Πρόμαχος Ορθοδοξιας

Τηλεφ. Επικοινωνίας-Παραγγελιών:6986 22 59 27

www.promachos.gr

Όλα τα έσοδα της παρούσαςέκδοσης αλλά και όλων των εκδόσεων της Ορθόδοξης Χριστιανικής Συναλληλίας:¨Πρόμαχος Ορθοδοξίας¨ διατίθενται για τους Ιεραποστολικούς-Φιλανθρωπικούςσκοπούς της και κυρίως για την έντυπη ΔΩΡΕΑΝ αποστολή των Χαιρετισμών τηςΠαναγίας μας, όπου Ορθόδοξη Χριστιανική καρδιά χτυπά ! 

Ως το Αμήν του Ιωάννη του Μέρος Δ( τελευταίο)

Αμέτρητα αυτά που κάνουμε σε τούτη την πρόσκαιρη ζήση γιατί βάζουμε μπροστά μας το πρέπει , το φιλότιμο , το καθήκον ! Υπερβαίνουμε εαυτούς ενίοτε , κάνουμε δυνατά τα φαινομενικά αδύνατα , κινούμε ουρανό και γη για να είμαστε συνεπείς  , στις επάλξεις των οφειλομένων , άξιοι της εμπιστοσύνης που κάποιοι μας έδειξαν , έτοιμοι για άμεπτη λογοδοσία , να φανούμε ακέραιοι και ακατηγόρητοι ενώπιόν τους . Δεν διανοούμαστε ότι κάποια στιγμή μπορούμε να φανούμε ασυνεπείς , κατώτεροι των περιστάσεων , παραβάτες του καθήκοντος , επίορκοι των δεσμεύσεων  που κάποτε αναλάβαμε …Τρόμος στην σκέψη και μόνο ότι μπορεί να βρεθούμε αναπολόγητοι , χωρίς ελαφρυντικά , χωρίς στιλπνά επιχειρήματα , που να δικαιολογούν την αβλεψία, το παράπτωμα , την αδράνεια , την παράλειψη , την αμέλεια … Για να κάνουμε τώρα μια ιερή αναγωγή… 

Πως θα αισθανθούμε κάποτε αν σταθούμε αναπολόγητοι μπροστά στο φοβερό βήμα του Δικαιοκρίτη Χριστού μας ;  Ναι , ελεοσωτηρία και μόνο υπάρχει ! Το έλεος του Κυρίου μας θα μας σώσει , όχι οι πράξεις , όχι οι γνώσεις μας για την πίστη . Μα πρέπει και εμείς να το θέλουμε ! Ο άνευ σου Πλάσας  σε , ου δύναται άνευ σου σώσαι σε ! Να θέλεις να σωθείς ! Η σωτηρία όμως είναι Το αιώνιο Φως !  Και Το Φως , το βιώνουμε από αυτήν τη ζωή ! Όπως τον Παράδεισο και την ολόσκοτή μας κόλαση ! Ο Κύριος μακροθυμεί , δεν υποχωρεί , στη βουλή και το σχέδιό του για την τελική κρίση και την Σωτηρία μας ! Και τούτο το σχέδιο Του , μας το έχει φανερώσει σε κάθε του λεπτομέρεια , εκτός από τους χρόνους της υλοποίησής του ! Κανείς δεν τους γνωρίζει ! Εμείς οφείλουμε να γνωρίζουμε τα του Ευαγγελίου Του ! Τα ρήματα , τα θαύματα και τα θαυμάσια , τα επίγεια βήματά Του ! Για να μην σταθούμε κάποτε , εν εκείνη τη ημέρα αναπολόγητοι ενώπιόν Του ! Για να μπορέσουμε κάποτε και εμείς να πούμε με άφατη χαρά και ευγνωμοσύνη προς το άπειρο έλεός Του ! Εμνήσθημεν των ρημάτων Σου Κύριε , σαν τις Μυροφόρες με τις ανδρείες ψυχές ! Εμνήσθημεν και εβιώσαμεν ! Λέξαντες και ποιήσαντες ! Να μην ακούσουμε ποτέ , αλλοίμονο , από τα χείλη του Σωτήρος Χριστού μας όχι μόνο το πορεύεσθε απ εμού , αλλά και το πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς !

Να μην πούμε και εμείς ποτέ ως άλλοι συμπορευόμενοι προς Εμμαούς μαθητές , ότι ηλπίζαμεν …αλλά ότι γνωρίζουμε  και πιστεύουμε όσα είπε , έπραξε και υπέμεινε από τον αχάριστο λαό Του ! Με καρδιά καιομένη , με την πνευματική ενάργεια , με τον Θεάρεστο ζήλο !  Να μην ακούσουμε ποτέ τον Κύριό μας να μας αποκαλεί ανοήτους και βραδείς τη καρδία, με σκοτασμένο νου , που να μην μπορεί τις γραφές , τα ρήματα της αιωνίου Ζωής να κατανοήσει , με βραδυκίνητη άπιστη καρδιά , που να μην μπορεί να πιστέψει στα ειρημένα στα πεπραγμένα, στα προφητευμένα…Στα  όσα ο Κύριός μας παρήγγειλε και εξήγγειλε  στο επίγειό του πέρασμα . Όλα τούτα είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά μας … Εμείς ορίζουμε την απόστασή μας από τις ολοφώτεινες σελίδες της Αγίας Γραφής . Χρέος προς την ψυχή μας να την φωτίζουμε συνεχώς από αυτό το ανέσπερο και ασύγκριτο Φως ! Η γνώση θα φωτίσει την ψυχή ! Η αγνωσία του Θεού την σκοτίζει ( Αββά Υπερεχίου) Και να μην παραλείπουμε τίποτα … Ως το Αμήν του Ιωάννη Του !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από Ομότιτλη εκπομπή

Ως το Αμην του Ιωάννη Του( Μέρος Γ)

Οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς ὁ νόμος, ἐάν τις αὐτῷ νομίμως χρῆται(Προς Τιμόθεον Α)

Να μελετήσουμε βήμα-βήμα το επίγειο πέρασμα του Σωτήρα Ιησού ! Η μάλλον , άλλον χρόνο να χρησιμοποιήσουμε ! Τον χρόνο που είναι συνύπαρκτος με την ευλογημένη πίστη μας την Ορθόδοξη ! Τον Ενεστώτα διαρκείας ! Να μετανοούμε και να μελετάμε,  όσο μπορούμε περισσότερο τα πανίερα και φωταυγή αποτυπώματά Του ! Χρέος παντοτινά ανεξόφλητο στην ψυχή μας , αυτή η σπουδή του Βιβλικού Φωτός! Τίποτα να μην παραλειφθεί από τα 76 φωτοβόλα βιβλία της Αγίας Γραφής ! Από Γενέσεως  έως Αποκαλύψεως , ως το Αμήν του Ιωάννη Του ! Με το Αμήν τελειώνει της Πάτμου το φανέρωμα των θείων βουλών ! Το ιδεατό , το μοναδικά ξεδιψαστικό για την ψυχή είναι  βέβαια να εμβαθύνει στις Γραφές . Όμως για εμάς,  που παραπονιόμαστε για τα οχληρά και πνιγηρά βιοτικά και για τον σχεδόν μηδενικό «ελεύθερο» χρόνο , ας μελετάμε τουλάχιστον τις σελίδες της Καινής Διαθήκης ! Να μάθουμε για τον Χριστό μας ! Που παραμένει άγνωστος για τους περισσοτέρους μας ! Αυτό το στερητικό α , δεν είναι σαν τα άλλα τα αποφατικά τα τόσο ευλογημένα και συνδεδεμένα με την πίστη την Αγία του Χριστού  , του ακαταλύπτου Του , του ανερμηνεύτου Του , του απερινοήτου …Αυτό το α , σιμά στην γνώση του Αρχηγού και Θεμελιωτή της πίστης μας , είναι αυτό που τόσο Τον πληγώνει και από εμάς τόσα στερεί από τα αιώνια ανέσπερα …αν δεν μας τα αποκλείει …

Να φύγει το στερητικό από την Θεία γνώση! Να μην μας είναι ένας άγνωστος , Εκείνος που θυσιάστηκε για εμάς , πλάσμα του θέλω μας και του εγώ μας …Η γνώση είναι Φως ! Το Φως είναι Ζωή ! Η Ζωή , Αλήθεια! Και η Αλήθεια , Ελπίδα ! Η Ελπίδα είναι Σωτηρία ! Και η Σωτηρία ο σκοπός τούτου του προσκαίρου! Δεν υπάρχει ούτε ένα ¨και¨ μέσα στον Ευαγγελικό Λόγο , που να έχει τοποθετηθεί εκ του προχείρου και μάταια !Εκείνο το «και αναστάς» του Ασώτου !  Σε αυτό το και,  χωράει το θεμέλιο του ιερού μυστηρίου της εξομολόγησης : η μετάνοια! Χωρίς αυτό το και , θα ήταν  ανώφελη η εξαγόρευση ενός αμετανοήτου ήμαρτον προς τον Πατέρα ! Για κάθε ελάχιστη λέξη που μας δώρισε ο Θεός μέσω των Ευαγγελιστών και των Αποστόλων Του , δε θα ταν υπερβολή να ξαναπούμε πως θα μπορούσαν ολάκεροι πολυσέλιδοι τόμοι να γραφτούν ! Μα υπάρχει και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό , που μας υπαγορεύει η ελάχιστη κρίση μας : Η εποχή μας περισσότερο από ποτέ έχει γεμίσει με σκοτάδια και λύκους προβατόσχημους , της κακοδοξίας , της πλάνης και της αιρέσεως μισθοφόρους κήρυκες!

Αυτοί οι φαινομενικά καλοκάγαθοι και ευγενέστατοι «εργάτες» της «αλήθειας» πριν μας πλησιάσουν( για τους δικούς τους όλως ιδιοφελείς σκοπούς) φροντίζουν να έχουν μελετήσει πολύ καλά τις Γραφές !  Και με την συνήθη τους δόλια πρακτική , έχουν απομονώσει  κάποια χωρία από το Ευαγγέλιο για να μας κλονίσουν την πίστη ! Δεν συζητάμε για εκείνους που ενώ μπορούν ως εγγράμματοι , δεν έχουν ουδέποτε εθελουσίως πλησιάσει στα ιερά κείμενα , μα για όσους υποτίθεται ότι ανατρέχουμε συχνά στα Θεόσδοτα αιώνια ρήματα! Πολλές φορές αρκούμαστε στο …τι λέει μέσα στο Ευαγγέλιο ! Αυτό όμως δεν είναι μελέτη ! Μελέτη είναι το …γιατί το λέει ! Με ποιόν σκοπό δηλαδή γράφτηκε αυτό το χωρίο που διαβάζουμε ! Με έναν νομικό όρο : Να κάνουμε τελεολογική ερμηνεία  

( τέλος = σκοπός) , θυμούμενοι τον Απόστολο Φίλιππο στις Πράξεις των Αποστόλων  , με τον ευνούχο της Κανδάκης και το ποτισμένο από Πνεύμα Άγιο ερώτημά του προς τον Άρχοντα , που μελετούσε τον μεγαλοφωνότατο Ησαϊα : «Γινώσκεις ά αναγινώσκεις;» Χωρίς βαθιά γνώση , θα αρκεστούμε στην γραμματική και μόνο ερμηνεία των Γραφών ! Θα μείνουμε στο τι γράφει και όχι στο γιατί ! Και έτσι , θα κλονιστούμε όταν εντέχνως και κακόθεα μας φέρουν ένα Ευαγγελικό χωρίο μπροστά μας ! Όταν σκορπίσουν μπροστά στα μάτια μας της κακοδοξίας την αχλύν ! Ένα παράδειγμα : Στις σελίδες του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου και στο 11 ο κεφάλαιο ( στ.2-15): Ὁ δὲ Ἰωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;
Γι αυτόν τον λόγο πρέπει να έχουμε δίπλα στο κείμενό μας , ερμηνεία , το γιατί γράφτηκε ! Και όχι την οποιαδήποτε ! Κορυφαία και φωτισμένη είναι εκείνη του αειμνήστου Παναγιώτη Τρεμπέλα !

Υπάρχουν και άλλες αξιόλογες , όπως και κάποιες που έμειναν στο στείρο και τόσο επικίνδυνο :τι γράφει ! Ο Τρεμπέλας εμβάθυνε με την ερμηνεία του στο γιατί ! Αν μας φέρουν λοιπόν μια ξερή μετάφραση του συγκεκριμένου Ευαγγελικού χωρίου , εύλογα θα απορούσαμε : Ο Τίμιος Πρόδρομος , που σκίρτησε στα σπλάχνα  της Ελισάβετ,  ως εξάμηνο βρέφος όταν  η Παναγία έχοντας μόλις λάβει το χαρμόσυνα άγγελμα της Θεανθρώπησης επισκέφτηκε την Ορεινή ,αναγνωρίζοντας εκ κοιλίας μητρός  την Θεότητα του Ιησού ,  εκείνος που διεκώλυεν Αυτόν στον Ιορδάνη λέγοντας : Εγώ χρείαν έχω υπό Σου βαπτισθήναι και Συ έρχη προς με; Εκείνος που άκουσε την φωνή εξ Ουρανών να λέει : Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα ! Εκείνος που εώρακε το πνεύμα το Άγιον να κατεβαίνει  και μονίμως να μένει πάνω στον Ιησού , που μεμαρτύρηκε ότι Ούτος εστίν ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού , αυτός να χρειάζεται τώρα  επιβεβαίωση και να στέλνει τους μαθητές του να ρωτήσουν τον Χριστό μας αν όντως είναι ο Μεσσίας ή να περιμένουν άλλον ;  Είναι δυνατόν ; 

Αν μείνουμε σε μια άνυδρη μετάφραση θα κλονιστούμε ! Ας δούμε όμως πως προσθετικά ερμηνεύει ο μέγας Τρεμπέλας, ο πατερικά εμπνευσμένος Θεολόγος  : Και έκαμε την ερώτηση αυτή ο Ιωάννης δια να στηριχθούν με την απάντηση εις την πίστη προς τον Χριστό οι κλονισμένοι μαθητές του! Ακλόνητοι οι μαθητές του Τιμίου Προδρόμου , ακλόνητοι και εμείς με την ορθή ερμηνεία του χωρίου γινώσκοντες α αναγινώσκομεν ! Για να στηριχτούν στην πίστη τους , γι αυτόν τον λόγο τους έστειλε να ρωτήσουν και να λάβουν εκείνες τις συνταρακτικές απαντήσεις τις χαρμόσυνες τις ήδη προφητευμένες από τον 5^Ο Ευαγγελιστή Ησαϊα !

Πάντα στο γιατί λοιπόν ! Στην μελέτη ! Στην γνώση ! Στο Φως που διαλύει πλάνες , ομίχλες και σκοτάδια ! Στα μαρτυρικά βήματα του Ιησού ! Ως το Αμήν του Ιωάννη Του !( συνεχίζεται...)

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή ( 4 μέρη )

Ως το αμήν του Ιωάννη Του ...( Μέρος Β)

Αρίφνητες οι στιγμές που υποφέρουμε μέσα στην μετρημένη επίγεια ζωή μας ! Ανεξερεύνητα τα όρια του καθενός μας,  όπως και οι ψυχές μας ! Συνεχώς μας εκπλήσσουν , είτε αρνητικά είτε επί το πλείστον θετικά οι αντοχές τους ! Γι αυτό εξάλλου λέγεται , ( δεν ξέρουμε βέβαια κατά πόσον βιωματικά το πρεσβεύουν όσοι μας το διδάσκουν) ,  ότι δεν σου δίνεται Σταυρός πιο βαρύς από αυτόν που αντέχεις να σηκώσεις και να μεταφέρεις στον Γολγοθά της δοκιμασίας και του πόνου σου… Σε  αυτό το πολυσύχναστο ανηφόρι,  πόσες φωνές βουβά σπαρακτικές , πόσα χείλη στεγνά δεν ψιθυρίζουν ένα γλυκόπικρο γιατί , ένα τι έφταιξα , τι έπραξα , ποιόν πείραξα , ένα πόσο ακόμα …Θεέ μου ; Και έχει ο Σταυρός,  τέτοια ποικιλία , σε μεγέθη , σε βάρη , σε υλικό κατασκευής …Από πόνο φτιαγμένος και τα αμέτρητα φανερώματά του ! Σταυρός η  περιφρόνηση , Σταυρός η  συκοφαντία, ο δόλος , η κακία , ο φθόνος, η ζήλεια , η προδοσία, η λοιδορία ,  ο διωγμός , η δυστροπία του διπλανού , Σταυρός  η φτώχεια , η στέρηση ,η κακοπάθεια ! Συνέχισε , συνέχισε και μην βαρυγκομάς… 

Σε δυναμώνει εκείνος  που έστειλε ο Κύριος δίπλα σου , Άγγελο μαζί  και Κυρηναίο …Και κάποιες στιγμές στα ξαποστάματα σε παρακινεί να συγχωρέσεις …Σταυρωτές και συκοφάντες , προδότες και διώκτες, όσους φθονούν και σου στερούν το οξυγόνο ποτίζοντάς σε με χολή και όξος  …Και φαντάζει αδύνατο αυτό που σου ζητά ! Να συγχωρέσω ποιόν ;Αυτόν που όλα μου τα πήρε, αυτόν που με διαβάλλει , που θέλει το κακό και τον χαμό μου , αυτόν που …εμισησέ με δωρεάν ; Ακατόρθωτο αυτό που μου ζητάς ! Έτσι του απαντάμε συνήθως!  Και εκείνη την στιγμή ένα επιχείρημα μόνο υπάρχει για να αρθρώσει ο αγαθός παρακινητής της συγχώρεσης ! Σκέψου , σου λέει , αδελφέ μου τον Χριστό μας , που πάνω στο τίμιο Ξύλο , εγκαταλελειμμένος εκουσίως έστω και πρόσκαιρα ακόμα και από τον ίδιο τον Πατέρα ,  συγχώρεσε και προσευχήθηκε ο Απειρόκακος  , για τους φθονερούς και παγκάκιστους σταυρωτές του , του διαβόλου τα όργανα τα δολιότατα  !  

Ο Χριστός ήταν ο Θεός θα αντιτείνουμε  εμείς ! Εγώ δεν είμαι ο Θεός ! Ένας άνθρωπος είμαι ! Κι ας λέω το Πάτερ ημών και το ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών …Αν σου πω τι μου έχουν κάνει , θα αλλάξεις και εσύ άποψη και θα με δικαιολογήσεις ! Και ξεκινούν έτσι οι ατέρμονες εξιστορήσεις , οι πολλάκις διαστρεβλωμένες στο πέρασμα των χρόνων λεπτομέρειες , διογκωμένες , προσαρμοσμένες στο πληγωμένο μας εγώ … 

Αλλά έστω κι αν είναι πέρα για πέρα αληθινά και ανόθευτα πραγματικά , όλα αυτά που υπέστης αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , έστω κι αν συνέβησαν όλα αυτά ακριβώς και απαράλλαχτα όπως τα ξαναθυμήθηκες με μια «δικαιολογημένη» μνησικακία και δεν μπορείς να συγχωρέσεις...

Έστω έτσι πως έχουν τα πράγματα …Μπορείς να πράξεις κάτι άλλο ! Να ακολουθήσεις βήμα προς βήμα το επίγειο πέρασμα του Θεανθρώπου ! Να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο , με όσα έπραξε , είπε και κυρίως υπέμεινε ο Χριστός μας στα 33 χρόνια της επί γης παρουσίας Του και  εκεί  θα έρθουμε απέναντι σε μια συνταρακτική και αναντίρρητη συνεχή αποκάλυψη : Δεν συκοφαντήθηκε , δεν διώχθηκε, δεν εγκαταλείφθηκε , δεν καταφρονήθηκε και δεν αμφισβητήθηκε-ουδέ γαρ οι αδελφοί Αυτού επίστευον εις Αυτόν          ( Ιω.7,5) –δεν στερήθηκε άλλος και δεν κακοπάθησε , δεν πόνεσε άλλος περισσότερο από τον ίδιο τον Σωτήρα Ιησού , δεν πληγώθηκε άλλος με την δίστομη ρομφαία της αχαριστίας , όσο η Παναγία Μητέρα Του !

 Ε , αυτό μπορείς να το σκεφτείς και να το ομολογήσεις αδελφέ μου , αδιόρθωτε εαυτέ μου ! Αν υπέφερε όλα αυτά , που τις περισσότερες φορές αγνοούμε εντελώς, ο ίδιος ο Θεός , ποιος είσαι εσύ που στην πρώτη επίφθονη λέξη , στην πρώτη διαβολή , στην πρώτη πληγή , θα στείλεις  , έστω και διανοία , ένα γιατί στον Ουρανό ; Αυτό μπορούμε να το πούμε! Αλλά πρώτα να μην παραλείψουμε να γνωρίσουμε τις καταγεγραμμένες σε σελίδες ιερές , συγκλονιστικές στιγμές , από τα μαρτυρικά 33 χρόνια  του Θεανθρώπου ! Να μην παραλείψουμε ούτε μια ! Ως το Αμήν του Ιωάννη Του ! ( συνεχίζεται )  

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή ( 4 μέρη )

 

Ως το Αμήν του Ιωάννη Του ...(Μέρος Α)

…ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ᾿ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία. Αμήν.( Ιω.κα΄.25) 

Υπάρχουν δε και πολλά άλλα, όσα έκαμεν ο Ιησούς, τα οποία εάν γράφονταν λεπτομερώς  ένα προς ένα, νομίζω ότι ολόκληρος ο κόσμος με όλες τις  βιβλιοθήκες του δε θα χωρούσε τα βιβλία, που θα γράφονταν. Αληθώς ! 

Τα τελευταία λόγια από το Ευαγγέλιο του επικαλουμένου  ηγαπημένου μαθητή ! Και γνωρίζουμε αδελφοί μου , για να χρησιμοποιήσουμε έναν λόγο που βρίσκεται μόλις λίγο πιο πάνω στο Ευαγγέλιο του Φωτός , ότι η μαρτυρία του , μα και η υπέρλογα συνταρακτική τούτη του εκτίμηση,  είναι πέρα για πέρα αληθινή ! Τριάντα τρία χρόνια στη γη ο Θεάνθρωπος Ιησούς ! Τρία χρόνια δημοσίου βίου καταγεγραμμένα από τους 4 Ευαγγελιστές Του ! Και εκείνος που Τον έζησε πιο κοντά απ΄όλους , εκείνος που είχε το χωρητικότερο δοχείο για να δεχθεί μέρος από το απέραντο της αγάπης Του γλυκυτάτου Ιησού ,  πριν το τελευταίο αμήν του Ευαγγελίου του , την προφητική του Αποκάλυψη και το Αγαπάτε αλλήλους που σαγηνευτικά μονότονα επαναλάμβανε στο βαθύ του γήρας , καταθέτει μια εκτίμηση που δονεί τις ψυχές μας ! Γιατί μας συγκλονίζει τούτη η λαλιά του ; Γιατί όποιος έχει αναγνώσει με ταπεινό πνεύμα ,  πίστη ακλόνητη, ψυχή εύφορη και μάτια υγρά έστω για μια φορά όσα καταγράφονται στην Καινή Διαθήκη, για όσα εποίησε ο Θεάνθρωπος στον Δημόσιο βίο Του , αληθινά λέγεται πως στέκεται ενεός όταν ακούει ότι όλα αυτά , μπροστά στο πλήθος των πεπραγμένων και των ρημάτων Του , των θαυμάτων και των θαυμασίων Του τα οποία δεν καταχωρήθηκαν σε λέξεις και σελίδες , είναι μια σταγόνα στον ωκεανό της Σοφίας , της Παναγαθίας και της Παντουργίας Του! Και κάπου εδώ έρχεται να μας συναντήσει  αυτό το υπερπολύτιμο εφόδιο , το Θεόσδοτο και ζείδωρο στον άνθρωπο. Της ψυχής ο συμπαραστάτης και χορηγός , η συνείδηση , η  εντός ημών φωνή του Θεού , έρχεται να αναλάβει τον κυρίαρχο ρόλο της ! Διαθέτουμε άραγε εμείς σαν τον Απόστολο των Εθνών Παύλο , πεποίθηση ότι έχουμε καλή συνείδηση ; …πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι.( Εβρ.13,18) . Δεν μας ελέγχει , δεν μας τύπτει η συνείδησή μας επί του προκειμένου θέματος ; Φυσικά και δεν δύναται να γνωρίζουμε τα πολλά ….άλλα,  τα οποία εποίησε ο Σωτήρας Χριστός μας και τα οποία δεν θα τα χώραγαν όλες οι βιβλιοθήκες αυτού του κόσμου ! 

Είναι ανέφικτο και δεν θα δώσουμε λόγο για αυτήν την ακούσια αγνωσία   μας !  Μα  για τα υπόλοιπα , έστω για αυτά τα ελάχιστα μπροστά στο άπειρο πλήθος , για όσα βρίσκονται μέσα στον Νέο Νόμο , στην Καινή Διαθήκη , στις ιερές καταγραφές των Αγίων Ευαγγελιστών και Αποστόλων , τι θα έχουμε να πούμε αν δεν τα γνωρίζουμε καν , αν έστω και για μια μοναδική φορά στην ζωή μας , δεν ανταμώσαμε  μαζί τους ; Στ αλήθεια , Τον γνωρίζουμε τον Χριστό μας , ή απλά κάποτε μας μίλησαν , κάποτε ακούσαμε για Εκείνον ; Πέρασε άλλη μια Μεγάλη Εβδομάδα ! Άλλη μία ή μια άλλη ; Τι μάθαμε , τι θυμόμαστε, τι βιώσαμε , τι γνωρίζουμε για αυτά που γίνηκαν και γίνονται ακατάπαυστα ξανά για εμάς  ; Εσταυρώθη και Ανεστήθη  δι ημάς , δι εμέ ! Πολλοί μένουμε σε εκείνο το παιδικό στιχολόγημα ! Μεγάλη Δευτέρα – μεγάλη μαχαίρα, Μεγάλη Τρίτη – ο Χριστός εκρύφτη, Μεγάλη Τετάρτη – ο Χριστός επιάστη, Μεγάλη Πέμπτη – ο Χριστός παιδεύτη,  Μεγάλη Παρασκευή – ο Χριστός στο καρφί, Μεγάλο Σαββάτο – ο Χριστός στον τάφο, Μεγάλη Κυριακή – ο Χριστός θ’ αναστηθεί.

Και περνούν τα χρόνια και οι Εβδομάδες οι μεγάλες , και εμείς ψυχοβλαβώς αμέριμνοι , καθησυχάζοντας την συνείδησή που μας τύπτει και διαμαρτύρεται ( όσο βέβαια μπορεί να αντιστέκεται στην υπνηλία , στην νάρκη και την πώρωσή της ) ,  επαναλαμβάνουμε και αυτάρεσκα αμετακίνητοι βαλτώνουμε  σε αυτό το παιδικό ποιηματάκι ! Και αν βρεθεί κάποιος από εκείνους που είναι ικανοί και "ετέρους διδάξαι"( Τιμ.Β.2),να μας πει κάτι ψυχωφελές , διδακτικό , διαφωτιστικό από τον βίο του Εσταυρωμένου Ναζαρηνού εμείς τον διακόπτουμε αμέσως λέγοντάς του : Τα ξέρω αυτά ! Τα ξέρω!

Τίποτα δεν ξέρουμε αδελφοί μου ! Πρώτος και καλύτερος ο γράφων ! Κάθε λέξη στο Ευαγγέλιο έχει τόσο Φως που μπορεί ένα ολόκληρο πολυσέλιδο  βιβλίο  να γραφτεί για αυτήν,την ελάχιστη λέξη ! Έχουμε γύρω μας , στο οικείο περιβάλλον, στο οικογενειακό , αδελφούς και φίλους , που είναι αυτό που λέμε βιβλιοφάγοι ! Φιλοαναγνώστες ! Όλο τους συναντάς με ένα βιβλίο στο χέρι ! Μα δεν μιλάμε για αναγνώσματα που φωτίζουν την ψυχή με Φως αληθινό,  αποκαλύπτοντάς της το αιώνιο ταξίδιόν της  , μα για κάθε απίθανο θέμα , ευφάνταστο μυθιστόρημα, για βιβλία επιστημοσύνης , «ελεύθερης» ποίησης… Αλίμονο , φυσικά και να διαβάζονται βιβλία ! Να δουλευτεί η οξυδέρκεια , να γεμίσει δημιουργικά ο χρόνος , να γίνει κτήμα η σημαντική γνώση , να αυξηθεί η ευφυΐα  ! Αλλά αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου ! Εσύ που λες πως είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος και λες πως πιστεύεις και πήγες στην Εκκλησία Του την Μεγάλη Εβδομάδα  , εσύ που δεν απεκδύεσαι της Ορθοδόξου πίστεώς σου( για τους υπολοίπους σεβόμαστε το αυτεξούσιο και το εθελουσίως αυτοκατάκριτο , σιωπώντας προσευχητικά να μην επαληθευτεί σε αυτούς το :"όψονται εις Όν εξεκέντησαν"- Ιω.19,37-... ) και διαβάζεις χίλια-δυο βιβλία «τούβλα» ( για να μην παρεξηγηθούμε , αναφερόμαστε στο πολυσέλιδό τους …) , που διαθέτεις πληροφορίες και είσαι πάντα άριστα ενημερωμένος  για το ποιος παντρεύτηκε ,ποιος χώρισε ,ποιος ...έβηξε , που ξέρεις με την παραμικρή  λεπτομέρεια παραμέτρους και μυστικά για το κυνήγι  , το ψάρεμα, την ποδηλασία ,τα μαστορέματα, την μόδα, την γευσιγνωσία,τα αυτοκίνητα ,τις μηχανές,το ποδόσφαιρο ,το μπάσκετ,το βόλεϋ ,το πινγκ –πονγκ,το μπάτμιντον και το χόκεϋ επί …λάσπης , εσύ αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου, Χριστιανέ Ορθόδοξε πιστέ , κάνε έναν διάλογο με την συνείδησή σου όταν σε ελέγχει και σε ρωτά : Αλήθεια τι γνωρίζεις για τον Χριστό σου ; Αυτόν που σταυρώθηκε για σένα! Και τόλμησε επιτέλους , βρες το θάρρος  να της απαντήσεις και να ομολογήσεις: Σχεδόν…τίποτα ! Τα βασικά !Μέσες άκρες που λένε! Των Χριστουγέννων και του Πάσχα ! Όσο δηλαδή βάσταξε η εορταστική , πανηγυρική , εκτυφλωτική,  περιστόλιστη και ολιγόλεπτη παρουσία μας στον ολιγόλεπτα ομοίως πλημμυρισμένο Ναό , το πρωί των Χριστουγέννων και το βράδυ του Επιταφίου και της Ανάστασης! Αυτά ξέρω , τα βασικά , τα απαραίτητα , που ξέρουν οι πολλοί , αυτά που τα χω δει και σε ταινίες ! Με ποπ κορν και αναψυκτικό ! Πλαστική … αναψυχή ! Ως εκεί !  

Ο Χριστός στο καρφί , στον Τάφο , στην λαμπάδα και στο αρνί ! Άντε και του χρόνου !

Βρες το θάρρος αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , βάλε αρχή από σήμερα και πες : Θα μάθω τα πάντα για τον Χριστό μου! Αυτόν που ευλογεί και αγιάζει τα σύμπαντα! Θα μελετήσω και θα ψάξω σ αυτά που υπάρχουν αιώνες τώρα μέσα στο Ευαγγέλιό Του ! Σήμερον της ευδοκίας ημών το προοίμιον, της Σωτηρίας το κεφάλαιον,  σήμερον γεννάται , κρεμάται , ανασταίνεται ! Στο σήμερα και στο τώρα όχι στο αβέβαιο και αχαρτογράφητο αύριο ! Τώρα να φωτίσουμε την ψυχή , τώρα να αποκτήσουμε και εμείς ελέω Θεού , μια κάποια πεποίθηση καλής συνείδησης ! Να Τον γνωρίσουμε , έμβρυο  στο ευλογημένο γένοιτό μοι της Παναγιάς  , βρέφος νιογέννητο εν χερσίν της Παρθένου ,  στην αγκαλιά της πανυμνήτου Γαλακτοτροφούσας και έπειτα μικρό παιδί υπάκουο να προκόβει στην αρετή , έφηβο στον Οίκο του Πατρός, νέο να εργάζεται σκληρά στο μαραγκούδικο του Σώφρονος Ιωσήφ , τριάντα ετών να εισέρχεται στην τριετία της δημόσιας αποκαλυπτικής και λυτρωτικής του δράσης ! Να γνωρίσω τον Χριστό μου ! Μέσα από τις αιώνιες λαλιές Του : Ο πάντα φέρων τω ρήματι της δυνάμεως αυτού ! ( Εβρ.1.3) Αυτόν που συγκρατεί τα πάντα με την δύναμη του λόγου Του ! Με πόθο ευλογημένο , με θέρμη Θεάρεστη . Αναζητητής Της Αλήθειας , Της Ζωής , Της Ελπίδας , Του Φωτός !Σήμερα ! Δεν πέρασαν ούτε τα Χριστούγεννα , ούτε το Πάσχα , ούτε οι μεγάλες μέρες της πίστης μας ! Είναι εδώ πάντα στο παρόν ! Στο κέντρο της καρδιάς μας! Δεν είναι ανεπίκαιρο το να μελετάς οποτεδήποτε τα γεγονότα της Γεννήσεως , της Βάπτισης ,του Θείου και θεληματικού Του Πάθους , της τριημέρου Εγέρσεως, της Αναλήψεως ,  τις Παραβολές του Τριωδίου ! Η παραμικρή στιγμή είναι καιρός φωτισμού εκ της αδύτου Σοφίας , του Υιού και Λόγου του Θεού ! Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε πολυγραφότατος συγγραφέας , ούτε παραγωγός Εκκλησιαστικού Ραδιοφώνου , ούτε κληρικός , ούτε Ιεροκήρυκας για να γνωρίζεις τις   ζωοδότειρες λεπτομέρειες και τα γεγονότα της επί γης μαρτυρικής  παρουσίας Του ! Τίποτα Θεέ μου δεν ημπορεί να αναπάυσει τον άνθρωπο , έως ότου εύρη Εσέ ! έλεγε ο υιός των Δακρύων Ιερός Αυγουστίνος . 

Το οφείλουμε στις ψυχές μας που αναζητούν συνεχώς το καθάριο Φως ! Που υποφέρουν τόσο , ιδίως στις μέρες μας , από τα σκοτάδια και τα σκουπίδια που επισωρεύονται και πνιγηρά τις σκεπάζουν ! Οφείλουμε στις ψυχές μας να γνωρίζουμε τα πάντα για τα 33 χρόνια της επίγειας ζωής της Ζωής ! 33 χρόνια ένας Σταυρός ζωοποιός ! Από την σύλληψή Του ως το Αμήν του Ιωάννη Του ! ( Συνεχίζεται…. )

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή ( 4 μέρη )

Δάκρυ στο Εγώ… Σταγόνα στον βράχο του…

Είναι το εγώ άσχημη λέξη , θλιβερή , άκλιτη και   άστοργη και εωσφορική στην επαναλαμβανόμενη εκφορά της   ! Ανοίκεια της υψοποιού ταπείνωσης…Αδελφή  σιαμαία της υψηλοφροσύνης και της  φαρισαϊκής  αβύσσου ! Μόνο Ένας κατόρθωσε και την αγίασε τούτη τη λέξη ! Εκείνος που καθαγίασε τα πάντα!  Τα φαινομενικά ακάθαρτα και ρυπαρά,  εξαγνίστηκαν αιώνια με την χάρη Του ! Είναι ο Χριστός μας , ο μόνος που χρησιμοποίησε τόσο πολύ και απόλυτα αυτήν τη λέξη και κατόρθωσε να μας σαγηνεύσει !

Εγώ ειμί ο Ων, Εγώ ειμί  ο Ην , Εγώ ειμί ο Ερχόμενος , Εγώ ειμί το Φως του κόσμου, Εγώ ειμί  η Αλήθεια,  Εγώ ειμί η Ζωή , Εγώ ειμί η Ελπίς, Εγώ ειμί η Άμπελος,   Εγώ ειμί η Οδός,     Εγώ ειμί  η Θύρα,  Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο καλός , ο Καθηγητής, ο Διδάσκαλος ,    Εγώ ειμί ο Άρτος της Ζωής, Εγώ ειμί Το Άλας της γης,   Εγώ ειμί  η Ανάστασις,  Εγώ Ζωήν αιώνιον δίδωμι , Εγώ και ο Πατήρ μου έν εσμέν !Εγὼ δε λέγω υμίν…  Ιδοὺ Εγὼ αποστέλλω υμάς…  Και εγώ  δε σοι λέγω οτι σὺ ει Πέτρος, Και εγώ αναπαύσω υμάς, Εγώ ειμί ο Χριστός!

Αν οποιοσδήποτε άλλος χρησιμοποιούσε τόσες φορές το Εγώ , προσδιορίζοντας με τον πλέον απόλυτο τρόπο τον εαυτό του , θα είχε χαρακτηριστεί και μείνει στην Ιστορία τουλάχιστον ως διαταραγμένος , ψυχωτικός,  εκκεντρικός, διεστραμμένος… Μόνο ο ενανθρωπήσας Θεός και κανένας απολύτως άλλος,  έστω και αποθεωθείς άνθρωπος , όπως έλεγε ο μακαριστός π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος , κατάφερε αιώνια να μας αιχμαλωτίσει και τόσο αλλιώτικα να μας δουλώσει με το Εγώ του ! Όλων των υπολοίπων ανεξαιρέτως το Εγώ , σαν δίνη ακράτητη καταστρέφει , διαλύει και απομακρύνει από το Φως ! Κατάξερο άνυδρο και βραχώδες το Εγώ μας ! Κοντά σ αυτό η ψυχή και αυτή αδελφή του αχώριστη !  Υπάρχει όμως κάτι που μπορεί να την κάνει εύφορη , να την δροσίσει , να την σμιλέψει ! Λένε οι Άγιοι Πατέρες για το ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο μαλακό από το νερό και τίποτα ποιο σκληρό από την πέτρα ! Φαινομενικά άνιση η μάχη ! Από την μια η  ακλόνητη και γρανιτένια ψυχή ! Απ΄την άλλη μια ανίσχυρη υγρή  ρανίδα  !Κι όμως, όταν αδιάλειπτα η σταγόνα της τελωνικής προσευχής πέφτει πάνω στην πορώδη και συμπαγή ψυχή , τα καταφέρνει και την τρυπά ! Αργά –αργά μα άπαυστα ,  στα σίγουρα καταφέρνει κάποτε , να διαλύσει το χρονίως  αδιάβρωτο και σμιλεύοντάς το , να του δώσει σχήμα ευρύχωρης καρδιάς , καιομένης  με και για την αγάπη του Χριστού μας ! 

 

Τέτοιες σταγόνες προσευχής και ταπείνωσης , τέτοια δάκρυα , διεισδυτικά στις σχισμές της πέτρινης ψυχής μας ,  είναι οι  μορφές  τούτου του βιβλίου ! Κάθε μια θα κυλήσει με την αλήθεια της πάνω στον βράχο του Εγώ μας ! Και θα τον  κάνει γόνιμη γη , να πέσει έπειτα  πάνω της του  Σποριά ο σπόρος,  να καρπίσει και εν αγαλλιάσει κάποτε να θεριστεί από τον Γεωργό Πατέρα  μας !

Νώντας Σκοπετέας 

Πεντηκοστάριον  2018

Κεντρική διάθεση :Πρόμαχος Ορθοδοξιας
Τηλεφ. Επικοινωνίας-Παραγγελιών:6986 22 59 27
www.promachos.gr
Όλα τα έσοδα της παρούσας έκδοσης αλλά και όλων των εκδόσεων της Ορθόδοξης Χριστιανικής Συναλληλίας :¨Πρόμαχος Ορθοδοξίας¨ διατίθενται για τους Ιεραποστολικούς-Φιλανθρωπικούς σκοπούς της και κυρίως για την έντυπη ΔΩΡΕΑΝ αποστολή των Χαιρετισμών της Παναγίας μας, όπου Ορθόδοξη Χριστιανική καρδιά χτυπά ! 

Την πίστη σου να ψηλαφάς...

….ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω…. εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον….. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ,( Ιω.1,10-12)
Αυτοί που πίστεψαν τον Ιησού ως ενανθρωπήσαντα Υιό του Θεού και Σωτήρα( ερμ.Π.Τρεμπέλα),έγιναν και συνεχώς γίνονται παιδιά του Θεού! Υιοί Θεού, υιοί Φωτός!  Δικαιωματικά, σαν σε κληρονομική διαδοχή! Αν πιστέψεις! Χωρίς ατέρμονες προϋποθέσεις και διαδικασίες, γίνεσαι Ένα με τον ίδιο τον Θεό! Αν Τον πιστέψεις, Τον δεχθείς και Τον λάβεις! Σύσσωμος και σύναιμος! Μια και μοναδική προϋπόθεση: Η πλουσιόδωρη πίστη!Μας κάνει …Θεούς και Υιούς Υψίστου! Όσοι έλαβον Αυτόν!

Η πίστη! Υπάρχουμε γιατί πιστεύουμε! Ζούμε και πορευόμαστε σ αυτό το πρόσκαιρο ακολουθώντας την , ή μάλλον στο κυνήγι της ! Τίποτα δεν γίνεται χωρίς αυτήν! Ούτε το παραμικρό βήμα δεν θα κάνουμε αν δεν πιστέψουμε πως στο επόμενο δεν παραμονεύει ο όλεθρος!Μια γουλιά νερό ζωτική δεν θα πιώ αν δεν πιστέψω πως απ την πηγή του δεν ρέει ο θάνατος! Τα πάντα κινεί! Τα όρη μετακινεί! Τον θάνατο κατατροπώνει! Και ενώ όλα μπορούμε να τα πιστέψουμε στην κυριολεξία, και ενώ καθυποβάλλουμε την λογική και το κοινώς αποδεκτό, σε ένα σημείο φρενάρουμε κάπως απότομα!       Και μένουμε εκεί στυλωμένοι! Και αναμένουμε μαρτυρίες πειστικές και αποδείξεις αδιάσειστες! Μα και το απολύτως προσωπικό μας θαύμα!  Θέλουμε να ψηλαφίσουμε τον ίδιο τον Θεό! Να έρθει δίπλα μας Εκείνος, να Τον ακούσουμε, να Τον δούμε, να Τον αγγίξουμε, να Τον γευθούμε! Να έχουμε εμείς αποκλειστικά την απόλυτη αίσθηση της παρουσίας Του. Μια ζωή ολάκερη στο κυνήγι του Θεού! Πασχίζοντας την ανακάλυψή Του! Και Εκείνος με άκρα κατανόηση μας κάνει το χατίρι, μα όχι για να τον ανακαλύψουμε! Δεν ανακαλύπτεται ο Θεός όσο κι αν ψάξουμε! Όπου κι αν φτάσουμε! Όποιον δικό Του μεσίτη κι αν γνωρίζουμε, δεν θα καταφέρουμε έστω κι αν είμαστε πεπεισμένοι πως όλο και Τον πλησιάζουμε! Γιατί ο Θεός αποκαλύπτεται! Σε μια γουλιά αγιασμού, στα δάκρυα που δεν σταματούν να κυλούν σε αυλακωμένα πρόσωπα του πόνου,  μόλις από κάπου ακουστεί το όνομά Του, στο άρωμα μιας ηδύπνοης λευκόχρυσης κάρας , στο άφθαρτο ενός χεριού που αιώνες ευλογεί, στις απειράριθμες ακήρατες πλευρές Της Σταυρωμένης και Αναστημένης Αγάπης που από παντού ξεπροβάλλουν! «Αγίους και θαύματα παράγει τούτος ο τόπος» έλεγε ο αξέχαστος κυρ Νίκος ο Πετζίκης! Ναι αξέχαστε κυρ Νίκο, Αγίους και θαύματα και ακήρατες πλευρές του Αναστημένου Ναζαρηνού, σταλμένες σαν σταγόνες σε επομβρία ιαματική , να γεμίσουν τις θολωτές στέρνες του κατάξερου Εγώ μας! -Φέρε το δάχτυλό σου παιδί μου! Βάλτο στην πλευρά μου! Στήριξε την πίστη σου! – Ο Κύριός μου και ο Θεός μου! Πόσο  δεν έχει ακουστεί τούτος ο διάλογος! Πόσες φορές δεν έχει βγει τούτη η ομολογία από τα χείλη μας! Μα πόσες ξεπήδησε απ την καρδιά μας; Ούτε μία ακόμα! Για αυτήν τη μια φορά θα παλεύουμε και θα  λαχταράμε ως την τελευταία μας αναπνοή! Δεν τα καταφέραμε ακόμα! Κι ας μας προσφέρθηκε για ψηλάφηση τόσες φορές η κεντημένη πλευρά του Δεσπότη και τα σημάδια του από τα ιερά καρφία…Ω πως μας απογοητεύει τούτη η διαπίστωση! Τόσα χρόνια μέσα στην Εκκλησία, στα προσκυνήματα, στις θαυμαστές διηγήσεις, στις ιαματικές επεμβάσεις και ακόμα η καρδιά να σιωπά!Καρτεράμε  την δική της ευλογημένη απόκριση! Την κροτώδη καρδιακή φωνή!

 Έστω για μια φορά πριν την απόλυση, το νυν απολύεις του καθενός μας το παμπόθητο! Και ελπίζουμε και δεν απελπιζόμαστε,  γιατί σκεφτόμαστε στις δύσκολες στιγμές της δοκιμασίας του λογικού μας, την ευλογημένη εκείνη απιστία του Αποστόλου Του! Αν ο Θωμάς που Τον  έζησε 3 ολόκληρα χρόνια, αν εκείνος που Τον είδε να ανασταίνει νεκρούς και να θεραπεύει εκ γενετής τυφλούς και παραλύτους , αν εκείνος που τον άκουσε να διαβεβαιώνει συνεχώς για  την τριήμερη έγερσή Του εκ των νεκρών, λίγες μόνο στιγμές μετά,  λέει με πεποίθηση πως αν δεν δει και ψηλαφήσει για να βεβαιωθεί δεν θα πιστέψει…τότε έχουμε ελπίδα και εμείς! Γιατί ο Θωμάς έκανε μια συγκλονιστική ομολογία  εκείνο το βράδυ το πανίερο της πίστης μας, το πρώτο μετά την Ανάσταση! Ήταν σαν να έλεγε και αυτός: Η καρδιά μου δεν πιστεύει!

Τα μάτια μου είδαν! Τα αυτιά μου άκουσαν ναι! Μα η καρδιά μου αναζητά ακόμα , θέλει αυτή να δεί , αυτή να ακούσει! Αυτή να ομολογήσει! Δεν μου αρκεί αυτό που τόσα χρόνια απλά παρατηρούσα! Θέλω να β ι ώ σ ω! Εγώ ο εκλεκτός Του Απόστολος Θωμάς, δωρίζω σε όλα τα κατοπινά αδέλφια μου , στους Χριστιανούς και αναζητητές της Αλήθειας όλων των Χριστιανικών αιώνων την ελπίδα της Α π ο κ ά λ υ ψ η ς του Θεού! Εντός σας! Στο κέντρο της καρδιάς σας! Γιατί πολλά άκουσε από τον Κύριό μας ο Άγιος και πολλά καταγράφηκαν μέσα του. Ένα όμως πραγματικά ασύγνεφα έλαμψε! Ρώτησαν κάποτε οι Φαρισαίοι τον Κύριο: Πότε έρχεται η βασιλεία του Θεού; Ήταν μπροστά ο Θωμάς όταν ο Χριστός μας τους απάντησε:  «Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετά παρατηρήσεως, οὐδέ ἐροῦσιν· ἰδού ὧδε ἤ ἰδού ἐκεῖ· ἰδού γάρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστι» (Λουκ 17 ...) Μέσα σας! Εκεί που πρέπει εγώ να κατοικώ! Στην καρδιά σας! Μόλις αυτό συμβεί , θα σπαράξει εκείνη και με όλη την δύναμή της θα ομολογήσει: Ο Κύριός μου και ο Θεός μου ! Ψηλάφηση θέλει η πίστη μας! Μόλις ομολογήσουμε την απιστία μας , έστω την υδαρή μας πίστη!Τότε θα αποκαλυφθεί ο Χριστός μας! Μετά  από 8 ημέρες…ίσως…Μπορεί και ελάχιστα πριν ξεπνεύσουμε για τελευταία μας φορά!Ελάχιστα πριν αναχωρήσουμε για την αληθινή Ζωή! Σημασία έχει να ομολογήσουμε την απιστία μας! Να φωνάξει η καρδιά μας! Βοήθεια Κύριε! Βοήθει μοι τη απιστία! Κατοίκησε μέσα μου και απάλλαξέ με από τον μισόκαλο που ακόρεστα ενσπείρει χαμερπείς λογισμούς αμφιβολίας και απελπισίας και σκότους! Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι! Πρόσθεσε Κύριε πίστη ζέουσα και υψοποιό! Ξεδιάλυνε της απιστίας μα και της ψεύτικης ,  της ανεμόδαρτης πίστης την αχλύν! Αυτής που μας καθησυχάζει ότι είναι ακλόνητη και ακέραιη και αδιάβλητη!Μέχρι που να φανεί ο Αναστημένος Ναζωραίος στο διπλανό υπερώο! Μέχρι να ακούσουμε από τους άλλους: Εωράκαμεν  τον Κύριον! Και τότε ξεγυμνώνεται της καρδιάς η αλήθεια! Εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου,  που διακηρύσσεις με παρρησία  πως εκ Πνεύματος Αγίου, αρεύστως, ανωδίνως και ανηδόνως Θεός γεννήθηκε εξ Αειπαρθένου Νύμφης Κυρίου! 

Εσύ  που όλα αυτά τα ψέλνεις  και τα υμνείς! Εσύ  που βροντοφώναξες μόλις το Χριστός Ανέστη! Δεν μπορείς να πιστέψεις  ότι μετέλαβες το σώμα και το αίμα Του! Δεν μπορείς να δεχτείς ούτε τα πιο μικρά που σαν ακήρατες πλευρές αποκαλύπτονται μπροστά σου! Και μυρίζεις τον αγιασμό πριν τον πιείς , και φοβάσαι μην κολλήσεις τίποτα από τον μπροστινό σου γεράκο στην ουρά για την Θεία Μεταλαβιά! Και λογαριάζεις για τρελό και πλανεμένο -ωσεί λήρος εφάνη τα ρήματά του- όποιον με βουρκωμένα μάτια και πνιγμένη φωνή σου εξιστορεί μια θεία παρεμβολή και μια δική του ψηλάφηση! Και εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο από όλα θαύμα! Παρ ότι βλέπει ο Κύριος αυτές τις απαρνήσεις σου τις συνεχείς, Εκείνος δεν σταματά να εμφανίζεται μεθ ημέρας οκτώ! Να αποκαλύπτεται και Χαίρων Ερευνώμενος ,  γλυκά να μας καλεί: Εδώ είμαι πάλι! Μεθ υμών! Ψηλαφίστε με!   

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί

(εκδ.Ιεραποστολ.Σωματείο Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή του 2018