Μια μέρα μου έμεινε …

 Ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ·

Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.

ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι,

καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. Ματθ. 8,21-22  

     

Στην πλατεία του Ταξιάρχη τους , στην…. έδρα τους , στο δεύτερο ή  καλύτερα στο πρώτο τους σπίτι , ο Βάσος  και ο Λυκούργος , δυο μικρά μανιατόπουλα , κλωτσάνε την…σφαίρα  από πόρτα σε πόρτα …Κάθε ήχος στο σίδερο  σημαίνει αυτόματα  γκολ και πανηγύρια και πειράγματα και γέλια και ιδρώτα πολύ …Το τραντζιστοράκι πάνω στο ρολόι της ΔΕΗ  μεταδίδει αγώνες λεπτό προς λεπτό…Είναι απόγευμα Κυριακής ανοιξιάτικο  , στις αρχές   της δεκαετίας του 80. Σπάνια ακούνε τι λέει ο σπίκερ,  μιας και οι ήχοι από το δικό τους «κατάμεστο» γήπεδο τον υπερκαλύπτουν …Μόνο καμιά φορά , όταν για λίγο σταματούν το πάνω-κάτω , με την  πλέον ξεφούσκωτη μπάλα τους  , ακούνε πόσο είναι η ομαδάρα τους , που παίζει σήμερα  εκτός …στο Αλκαζάρ  … Συνήθως αυτό γίνεται , όταν η στρογγυλή «Θεά» πέφτει κάτω από τον φράχτη της πλατείας …Αν είναι τυχεροί και δεν …συναντηθεί με τις φραγκοσυκιές , θα την έχουν να σκάει ακόμα για το επόμενο ματς …αλλιώς ... άλλη μια στις πολλές που θυσιάστηκαν στον «βωμό» τούτης της αγιασμένης αλάνας …Γι αυτό,  ξέρουν οι μεγάλοι και το δώρο τους στις γιορτές ,  είναι πάντα  μια μπάλα για τους αγώνες τους … Αντίπαλοι από πόρτα σε πόρτα, από βαγίτσα σε μουριά  …στις ατέλειωτες ώρες τους , τις ξένοιαστες , τις παιδικές , τις ολόχαρες …Φτάσαν στα πρώτα τους εφηβικά χρόνια και στην αυλή τούτη , στα χώματά της , στα μυροφόρα περβολάκια της  , στους γέρικους κορμούς της , έχει αποτυπωθεί και έχει σταλάξει  όλο τους το παιδικό όνειρο, η ανεμελιά και η ανόθευτη χαρά τους  …Ως τα τώρα , πάντα μαζί …Πρώτα ξαδέλφια , συμμαθητές , φίλοι καρδιακοί  και ισάξιοι …μπαλαδόροι ! Μια μέρα τους χώριζε ! Μαζί σχεδόν τους γέννησαν οι μανάδες τους , οι κουνιαδούλες , όπως τις φώναζαν οι δυό τους ! Ο Λυκούργος , του το θύμιζε αυτό  συνέχεια, ιδίως όταν υπήρχε αμφισβητούμενη φάση :

-Είμαι πιο μεγάλος  και θα με σέβεσαι! Ακούς μικρέ;

-Σιγά που είσαι μεγαλύτερος …του απαντούσε με πείσμα  ο Βάσος ! Μια μέρα δεν μετράει !

-Μετράει και παραμετράει ! 20 Ιουλίου  εγώ , 21 εσύ ! Ποιος είναι μεγαλύτερος ;

-Νύχτωσε βρε σεις  ! Ακόμα δεν χορτάσατε ; Ακουγόταν η μάνα του Βάσου από την απέναντι ταρατσούλα !

–Τι νύχτωσε μωρέ μάνα  ; Ακόμα ούτε 8 δεν είναι ! Έχει μισή ώρα ακόμα το ματς για να τελειώσει!

- Να δω πως θα ξυπνήσετε αύριο να προλάβετε το λεωφορείο για το σχολείο κάτω …

-Ας το σταματήσουμε εδώ , είπε ο Λυκούργος… Ισοπαλία ! 24-24 ! Και το συνεχίζουμε αύριο το απόγευμα μετά το διάβασμα ! Να ανάψουμε και τα καντηλάκια στο κοιμητήρι !

–Ά έχουμε και αυτό… είπε κάπως δυσανασχετώντας ο Βάσος !

-Μην κάνεις έτσι  !  Αφού ξέρεις …του απάντησε ο Λυκούργος ! Αν δεν χαιρετίσω γιαγιά και θειούς και δεν τους φωτίσω …

-Πώς σου αρέσει ρε φίλε όλο εκεί μέσα να σαι , δεν το καταλαβαίνω ! Δεν σκιάζεσαι καθόλου , όταν είσαι καμιά φορά και μόνος σου την νύχτα ; Εγώ τρέμω να πάω μόνος μου !

-Τι να φοβηθώ ; Η μάνα μου λέει , τους ζωντανούς νεκρούς να φοβόμαστε,  όχι αυτούς που κοιμούνται! Αυτό με τους ζωντανούς νεκρούς δεν το καταλαβαίνω και πολύ να σου πω,  μα όχι , δεν φοβάμαι  καθόλου ! Ίσα –ίσα που νιώθω όμορφα όταν στέκομαι εκεί !  Στα μνήματα των δικών μας ! Βλέπω τις φωτογραφίες , τους θυμάμαι να περπατούν στο χωριό , να μιλάνε , να χωρατεύουν , να γελάνε, να στέκονται εδώ στην πλατεία μας τις μεγάλες μέρες ,  στα  πανηγύρια μας !  Έχω και σένα, συνέχισε γελώντας ,  να υπολογίζεις  συνέχεια με μαθηματική ακρίβεια  τις ηλικίες τους και πόσα χρόνια  σου έμειναν   ακόμα για να  φτάσεις στα δικά τους !

Με αυτά τα λόγια,  είχαν ήδη διαβεί το στενό πορτάκι στο κοιμητήρι , με την αγκαλιασμένη  καμάρα από το ευωδιαστό αγιόκλημα ! Και οι δυο τους εδώ και χρόνια , όπως τους δίδαξε μια μέρα στο κατηχητικό ο παπά Σωτήρης,  το έλεγαν έτσι :

-Κοιμητήρι …Όχι νεκροταφείο , δεν είναι νεκροί ! Κοιμούνται έναν μεγάλο ύπνο ! Έτσι τους είχε πει ο παπάς τους και ακολούθησαν την συμβουλή του ! Και πολλά από εκείνα  που τους είχε πει τότε , τα ακολουθούν και τώρα που μεγάλωσαν και έφτιαξαν δικές τους οικογένειες και ζουν πλέον στην μεγάλη πόλη ! Κάποια από αυτά βέβαια τα λησμόνησαν…Ιδίως ο Βάσος! Έρχονται όμως τακτικά στα λημέρια τους , να θυμηθούν , να χαρούν,  ακόμα –ακόμα και για να παίξουν σαν μικρούλια και πάλι   ποδόσφαιρο στον Ταξιάρχη…Όπως σήμερα , Τρίτη του Πάσχα του 2012 ! Αύριο επιστρέφουν στην πόλη ! Ήρθαν για τις μεγάλες μέρες στο χωριό !

-Δε λέτε πως ψάχνετε ευκαιρία να παίξετε εσείς …και αφήνετε και τα παιδιά μόνα τους  να γκρινιάζουν που …ούτε πάσα δεν τους δίνετε ! Τους πείραζαν οι γυναίκες τους , που γελούσαν με τα καμώματά τους τα παιδιάστικα !

-Έλα λοιπόν εξτρέμ μου   , έλα παιχταρά μου,  έλεγε με ενθουσιασμό ο Βάσος  στον Λυκούργο ! Πόσο είμαστε  ; Συντριβή …Συντριβή  ! 5 γκολάκια σου έριξα σήμερα !    

- Εμένα θα με σέβεσαι απαντούσε εκείνος παριστάνοντας τον θιγμένο ! Είμαι μεγαλύτερός σου ! Ακούς μικρέ ;

-Μια μέρα δεν μετράει !

Μετράει και παραμετράει ! 20 Ιουλίου εγώ , 21 εσύ ! Ποιος είναι μεγαλύτερος ; Άντε πάμε στο κοιμητήρι τώρα ! Περιμένετε λίγο κορίτσια , εδώ με τα παιδιά ... Έχουμε δουλειά εμείς ! Δεν πιστεύω να σκιάζεσαι ακόμα  ! Είπε  ο Λυκούργος στον ξάδερφό του  για να τον πειράξει  !  Πάμε λοιπόν ,  έχουμε και νέες αφίξεις !

Μπήκαν μέσα και ξεκίνησαν να ανάβουν τα καντηλάκια στα μνήματα ! Τα φώτισαν σχεδόν όλα !Όσα δεν είχαν φροντίσει οι δικοί τους να ναι λαμπυρισμένα με έλεος  !  Σε κάθε μνήμα  όσο διαρκούσε το άναμμα , ο Λυκούργος έψελνε χαμηλά και το Χριστός Ανέστη ! Είχε φέρει ένα μεγάλο μπουκάλι με λιόλαδο και λουμινάκια και σπίρτα ! Σουρούπωνε λίγο –λίγο ! Στέκονταν έπειτα  και θυμούνταν έναν-έναν όλους τους !

-Να κι ο μπαρμπα Χρήστος ο ψάλτης  ! Κι η θειά Μαρία η Πετρέισα  ! Κι η η γιαγιά η Θοδωρού !Κι ο παπά Αναστάσης με την πρεσβυτέρα του !  Κι ο Πότης μας και η γιαγιά σου και η κυρά δασκάλα! Μεγάλη κοιμήθηκε και αυτή !

-Όλοι εδώ μέσα , τα ζήσαν τα χρονάκια τους !  89 έφτασε η θειά Ιφιγένεια  ! Είπε ο Βάσος ! Δηλαδή έχουμε ακόμα σχεδόν  47 ολόκληρα  χρόνια για να την φτάσουμε ! Έχουμε καιρό ακόμα !

-Τόσο σίγουρος είσαι ; τον σταμάτησε ο Λυκούργος …Που ξέρεις ότι θα φτάσεις στα 89 ;

-Ναι αλήθεια , μπορεί να φτάσω και τα 99 , είπε γελώντας ο Βάσος ! Σοβάρεψε όμως , όταν είδε τον ξάδελφό του να χαμηλώνει το βλέμμα κάπως στενοχωρημένος !

- Είπα κάτι που σε ενόχλησε Λυκούργε μου  ;

-Όχι , απλά να …σκέφτομαι πως κάποια πράγματα τα έχεις πάρει λίγο αψήφιστα …Εγώ σε αγαπώ και σε νοιάζομαι …

-Μήπως εγώ δεν σε αγαπώ ; τι είναι αυτά που λες τώρα ;

-Δεν αμφισβητώ την αγάπη σου ξάδελφε ! Μα κάποιες φορές πικραίνομαι , τόσο καλό παιδί να μην …

-Ας το , μην συνεχίζεις ,κατάλαβα που το πας,  θα μου πεις πάλι για πνευματικούς και εξομολογήσεις και τέτοια …Καλά δεν μας είδες και μένα και την Χρυσάνθη και τα παιδιά , που αυτές τις μέρες όλο στην εκκλησία ήμασταν και μεταλάβαμε κιόλας! Τι άλλο να κάνουμε δηλαδή; Μήπως νομίζεις ότι  βρίσκω και χρόνο καημένε μου ;Αφού βλέπεις πόσο ζοριζόμαστε! Όλο στο τρέξιμο , στο κυνήγι της ζωής …3 παιδιά περιμένουν …Μην κοιτάς εσύ που είσαι νιόπαντρος και ακόμα δεν έχεις κουτσούβελα !

-Ναι ,μα σκέφτομαι και εκείνα τα ευλογημένα  ξάδελφε ,που τα χεις λίγο μακριά από όλα αυτά…

-Τι εννοείς ,τον διέκοψε ο Βάσος,  να τα πάω και εκείνα να εξομολογηθούν …Καλά θα μας τρελάνεις τώρα  , τι αμαρτίες έχουν αυτά να πούνε στον παπά ;

-Εννοώ να μάθουν από σένα , απ το παράδειγμά σου ,από το βίωμά σου  να συνηθίσουν...                 

  -Ωχ αδελφέ …όλο τα ίδια λέμε όποτε βρισκόμαστε  ..πες και τίποτα πιο ανάλαφρο ρε φίλε  …θα μου πεις εδώ μέσα τι να λέμε ….Μα να , συναντιόμαστε  πια τόσο αραιά και εσύ συνέχεια,   το μόνο που  μου λες  είναι για παπάδες και πετραχήλια… ΄Ακου , είπε ο Βάσος που θέλησε να αλλάξει λίγο το βαρύ κλίμα …Σου υπόσχομαι , ότι μόλις πλησιάσω στα χρόνια όλους τούτους εδώ μέσα , θα εξομολογηθώ ! Και να δεις  τι μου ρθε μόλις τώρα ! Θα κάνουμε μια συμφωνία για να μην στενοχωριόμαστε πλέον με αυτό το θέμα !Εντάξει ;

 -Τι συμφωνία δηλαδή θα κάνουμε ; ρώτησε ο Λυκούργος απορημένος.  

-Ποιος είναι εδώ μέσα ο πιο νέος ; είπε ο Βάσος  και άρχισε να περιδιαβαίνει στα γλυκοφωτισμένα πετρόχτιστα και μαρμάρινα  μνημούρια…-Να , εδώ είμαστε ! Ο μπάρμπα Νίκος ο Γιαννέας ! Πόσο γράφει στην πλάκα του ; 17-03-1949 –21 -05-2011! Κοιμήθηκε δηλαδή , είδες που πάντα το θυμάμαι το κεκοιμημένοι …για να μην λες ,  62 ετών, 2 μηνών και  4 ημερών ! Μόλις φτάσω λοιπόν και εγώ 62 χρονών , 2 μηνών και 3 ημερών , θα πάω να εξομολογηθώ όπου μου πεις !Δεσμεύομαι !  Εντάξει ; Έλα τώρα χαμογέλα λίγο , που μου κατέβασες προβοσκίδα !

Δεν είπε τίποτα άλλο ο Λυκούργος ! Δεν θα ωφελούσε κιόλας ! Τα είχε πει εξάλλου ως τώρα τόσες φορές στον αγαπημένο του ξάδελφο ! Και εκείνος , πάντα το ίδιο ποιηματάκι ! Έχουμε χρόνο , τώρα άλλα είναι αυτά που προέχουν… Σήμερα  σκαρφίστηκε  και άλλο επιχείρημα για να συνεχίσει να αναβάλλει … Έκανε προσευχή,  κάποια στιγμή να καταλάβει τι είναι το σπουδαίο για την ψυχή  , ποιο το σημαντικό και το ασήμαντο …Έδινε συνέχεια και το όνομα του Βασιλείου, της γυναίκας του και των παιδιών , πρώτα –πρώτα  σε ιερείς και Γεροντάδες ,  να τον φωτίσει ο Κύριος , να έρθει κάποτε σε σειρά … Αποφάσισε εκείνο το πασχαλινό σουρούπωμα στο κοιμητήρι του χωριού τους , να μην του ξαναμιλήσει πλέον για αυτό που τόσο τον πονούσε  …Τώρα πια είχε  καταλάβει  αυτό που τότε στα μικράτα τους του έλεγε η μάνα του,  για τους νεκροζώντανους ανθρώπους …Δεν ήθελε  όμως να παραδεχθεί πως και ο φίλος του ο παιδικός , ο ξάδελφός του ο λατρεμένος ,  έμοιαζε με εκείνους που χαρακτήρισε ο ίδιος ο Χριστός στο Ευαγγέλιό Του νεκρούς …Περισσότερο του θύμιζε εκείνους τους πολλούς καλούς ανθρώπους ,  που ζήλον Θεού έχουν,  αλλ ου κατ επίγνωσιν , όπως έγραψε ο Απόστολος στους Ρωμαίους . Έβλεπε λοιπόν  ότι μάλλον κακό έκανε στον Βάσο  αυτή η επαναλαμβανόμενη προτροπή …Δεν μπορούσε να φανταστεί και αυτός βέβαια,  πως και η επόμενη συνάντησή τους , εδώ μέσα πάλι  θα ήταν μόλις λίγους μήνες ύστερα… Και πως θα έβλεπε με τα μάτια της ψυχής πλέον και μόνο , τον  Βάσο  με αναφιλητά,  πάνω από τον φίλο του τον παιδικό τον αχώριστο ,  τον ξάδελφό του τον τόσο αγαπημένο , που έφυγε έτσι ξαφνικά και αδόκητα σε αυτοκινητιστικό  το  ξημέρωμα της 17 ης Ιουλίου!

-Ανήμερα στης Αγιάς Μαρίνας μας το πανηγύρι  βρε ξάδελφε , πριν τα γενέθλιά σου ! 41 χρονών  11 μηνών και 27 ημερών …Έλεγε  και ξανάλεγε ανάμεσα στα κλάματά του !- Τώρα εσύ είσαι ο πιο νέος εδώ μέσα Λυκούργε μου  ! Μόλις ξεστόμισε τούτην την θλιβερή για την καρδιά του διαπίστωση , σάστισε ! -Και εγώ …εγώ έχω ακόμα μια μέρα , για την υπόσχεση που σου έδωσα ! Μην ανησυχείς ξάδελφε !Σήμερα κιόλας , σήμερα θα την τηρήσω ! Τον άκουγαν οι γύρω τότε και απορούσαν με τα λόγια του …

Τα σκέφτεται όλα τούτα  ακριβώς πέντε χρόνια μετά ! Ανήμερα της Αγιάς Μαρίνας,  το 2017!Σήμερα που εκείνος είναι 46 χρονών,  11 μηνών και 26 ημερών ! Εδώ στην ….έδρα τους ! Στον Ταξιάρχη τους και στο κοιμητήρι το Αρχαγγελικό ,  που φώτισε με έλεος ο ίδιος  , για αναρίθμητη φορά από τότε …Και πάλι  εδώ , ξανά μόνος του ο Βάσος !

 Ή μήπως , ξανά , όπως πάντα μαζί με τον αγαπημένο του …συμπαίκτη   … Ξεκίνησε από τον χαμογελαστό φίλο του , στην κάπως ξεθωριασμένη από τον ήλιο  φωτογραφία! Ολόλαμπρη η μορφή του στην μνήμη του,  μαζί με τις παιδικές φωνές και τις χαρές τους στην πλατεία των Ταξιαρχών…  Εκείνου,  που τον νοιαζόταν αληθινά !Εκείνου  που θέλησε ο Θεός , με έναν τόσο απερινόητο τρόπο να του μηνύσει  πως …ο καιρός γαρ εγγύς ! Θυμάται με μια αλλιώτικη χαρά και  ευγνωμοσύνη στο έλεος και την μακροθυμία του Κυρίου , την λαχτάρα του εκείνο το αξέχαστο καλοκαιρινό θλιμμένο  νύχτωμα  του Ιουλίου του 2012 ! Πώς αναζήτησε τον πατέρα Γρηγόριο , τον μετέπειτα πνευματικό όλης της οικογένειάς τους ! Την έκπληξη και την συγκίνηση εκείνου μόλις τον είδε στον Ναό , την ώρα που κλείδωνε για να φύγει  , μα και μόλις του είπε  με δάκρυα στα μάτια,  πως ήθελε αμέσως να εξομολογηθεί ! Θυμάται επίσης εκείνα τα πρώτα , τα σπαρακτικά του λόγια :   -Μια μέρα μόνο  έχω  ακόμα  πάτερ του είπε! Μια μέρα  μου  έμεινε!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Είμαστε ακόμα ζωντανοί ;

Στην μνήμη της Ε. που έφυγε ανήμερα των Γενεθλίων του Λυκούργου … ξημερώνοντας η μέρα του γάμου της …

Ίσως μια αληθινή Ιστορία που βιώθηκε ή θα βιωθεί προς το συμφέρον ψυχών νεκροζώντανων… καλών ανθρώπων  !

Αφιερωμένη επίσης , σε όσους πάντα θα ζουν την κάθε μέρα τους  ως στερνή , μα και  ως πρώτη σε καιρούς μετανοίας …