Το Άγιο Όρος μέσα μας… ( I ) (δέκα συνέχειες)

Οκτώβριος 2010

Μέρος Ι

Αυτήν την φορά η παρέα είχε τέσσερις φιλαγιορείτες .Ανήμερα του Σταυρού 27 Σεπτεμβρίου με το «παλαιό»ημερολόγιο ξεκινήσαμε στις 6 ½ το πρωί από Ουρανούπολη ,με πρώτο μας προορισμό το μοναστήρι της Διονυσίου . Στο καραβάκι, την Αγία Άννα αρχίσαμε να συζητάμε για το πρόγραμμα που θα ακολουθούσαμε όλες τις ημέρες της παραμονής μας στο Άγιο Όρος .Συγχρόνως θαυμάζαμε την ευλάβεια όλων όσων πριν καθίσουν στις θέσεις τους έβαζαν μετάνοια και προσκυνούσαν την μεγάλη εικόνα της Αγίας με την Παναγιά μικρή στην αγκαλιά της .Θαρρείς πως από την πρώτη στιγμή ακόμη και στο καραβάκι ,πριν διαβείς καν την πρώτη σου πύλη το Όρος κυριαρχεί στις αισθήσεις σου…Περάσαμε από όλα τα ενδιάμεσα μοναστήρια και βάλαμε νοερώς μετάνοια σε όλες τις φωτοβόλες συνοδείες που ανταμώσαμε στις προηγούμενες οδοιπορίες μας …Δοχειάρι , Ξενοφώντος, Παντελεήμονος, Ξηροποτάμου , Σιμωνόπετρα , Γρηγορίου... Μπήκαμε στο μοναστήρι και δεν αντικρύσαμε κανέναν . Η ώρα 9 ακριβώς και όλοι ήταν στο καθολικό όπου συνεχιζόταν η αγρυπνία του Σταυρού . Δεν θέλαμε να χάσουμε λεπτό …Αποθέσαμε πρόχειρα τα πράγματά μας και μπήκαμε μέσα .Την Θεία λειτουργία τελούσε ο ηγούμενος της μονής Γέροντας Πέτρος .Η χαμηλότατη στάθμη της φωνής του μαρτυρούσε για ακόμη μια φορά πως στο Όρος δεν χωρά καμιά επίδειξη φωνητικών δυνατοτήτων καθώς όλοι και όλα υμνολογούν ήσυχα απλά και ανεπιτήδευτα τον Δεσπότη πάντων .Πήραμε αντίδωρο και άρτο ποτισμένο με το γλυκό νάμα και στην συνέχεια ανεβήκαμε στο αρχονταρίκι …Εκεί μετά το συνηθισμένο αγιορείτικο κέρασμα ,λουκούμι και ρακί μας τακτοποίησαν στο δωμάτιο δίπλα στον εξώστη με την μαγευτική θέα ακριβώς απέναντι από το καθιστικό με την βιβλιοθήκη για τους επισκέπτες …-Ξέρετε το θαύμα που έγινε εδώ στο μπαλκονάκι πριν χρόνια ; μας ρώτησε ένας από τους υπόλοιπους προσκυνητές ενώ καθόμασταν στο πασίγνωστο μπαλκονάκι της Διονυσίου… Πριν από λίγα χρόνια ένας δόκιμος ή νέος μοναχός ,δεν θυμάμαι καλά ,βρισκόταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ εδώ μέσα στην βιβλιοθήκη και τακτοποιούσε ,λίγο πριν κλειδώσει… Από το παράθυρο διέκρινε την φιγούρα ενός μοναχού να περπατάει εδώ που βρισκόμαστε και βγήκε έξω να δει ποιος ήταν θεωρώντας όπως ήταν φυσικό ότι ήταν κάποιος αδερφός από την συνοδεία …Βγαίνοντας αμέσως από την μοναδική πόρτα είδε τον μοναχό μπροστά στα μάτια του να εξαφανίζεται στο κενό !!!! Έντρομος και φοβούμενος τις γνωστές πλάνες του μισόκαλου , ειδοποίησε τον πρώτο αδερφό του που συνάντησε και εκείνος ο οποίος ήταν πολλά περισσότερα χρόνια από αυτόν στην Μονή τον καθησύχασε λέγοντάς του να μην ανησυχεί μιας και ο Τίμιος Πρόδρομος πολλές φορές επισκέπτεται την Μονή τους την οποία και αγαπά ιδιαιτέρως μιας και είναι ο προστάτης της … Θαυμάσαμε όχι μόνο το μεγαλείο της πίστης μας μα και την φυσικότητα και την σιγουριά με την οποία απάντησε ο μεγαλύτερος μοναχός …Ο Τίμιος Πρόδρομος ήταν …..Μιας και το πρωί ξυπνήσαμε από τις 5 ξεκουραστήκαμε μέχρι το μεσημέρι και έπειτα πήραμε το δρόμο για το κοιμητήριο της μονής …Ω Θεέ μου τι ανεπανάληπτη γαλήνη …πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει σε ένα μέρος που κάποιοι αποφεύγουν ως μακάβριο !!! Στην είσοδό του ο εξαίρετης μεγαλοπρέπειας τάφος του Αγίου Νήφωνος Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ο οποίος ασκήτεψε ως απλός μοναχός στην Μονή Διονυσίου 5 αιώνες πριν . Εκεί μετέβη από το Βατοπαίδι ως άγνωστος και αυτοονομαζόμενος Νικόλαος και του ανατέθηκε το διακόνημα του βουρδουνάρη. …. Στην Ιερά Μονή του Διονυσίου υπήρχε μια συνήθεια, σύμφωνα με την οποία ο προσερχόμενος για να καταταγεί στις τάξεις των μοναχών, έπρεπε να δοκιμασθεί σ αυτό το διακόνημα, του βουρδουνάρη ,δηλαδή να περιποιείται και να φροντίζει τα μουλάρια της Μονής, για όσο καιρό θα το έκρινε σκόπιμο ο Προεστώς. Επίσης έπρεπε να κόβει ξύλα και να κάνει κάθε είδους κοπιαστική και ταπεινωτική εργασία. Αν σ’ αυτά τα διακονήματα αναδεικνυόταν άξιος, υπάκουος και υποτακτικός, θα μπορούσε να αναριθμηθεί στην Αδελφότητα. Ο Νικόλαος επιτελούσε τα καθήκοντα αυτά με τέλειο τρόπο, ζούσε ταπεινά, με την προσευχή και τη θεωρία του Θεού. Ενώ όμως εκείνος υπηρετούσε στη Μονή στα διακονήματα του αρχαρίου, ήλθαν από την Κωνσταντινούπολη απεσταλμένοι του βασιλιά και τον ζητούσαν, για να τον ανεβάσουν πάλι στον Οικουμενικό θρόνο, αλλά επειδή δεν μπόρεσαν να τον βρουν, αναχώρησαν. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, πολλοί κουρσάροι λυμαίνονταν τα Μοναστήρια και κατέσφαζαν τους μοναχούς. Γι’ αυτό και οι πατέρες είχαν βίγλες, στις οποίες παρέμεναν τις νύκτες με βάρδιες, για να φυλάνε τη Μονή. Έβαλαν λοιπόν να φυλάξει βίγλα και τον Νικόλαο, τον νεοφερμένο μοναχό. Εκεί ο άγιος Νήφων, μέσα στην ησυχία της νύκτας, επιδόθηκε στην προσευχή και στη Θεωρία του Θεού. Τότε κάποιοι μοναχοί ενάρετοι, που αγρυπνούσαν κι αυτοί στην προσευχή, είδαν πάνω στη κορυφή της βίγλας μια φλόγα φωτιάς να ανεβαίνει προς τον ουρανό. Αλλά και ο αδελφός που ήταν μαζί με τον Άγιο στη βίγλα, ξύπνησε και είδε τον Νικόλαο μέσα σε πύρινη φλόγα, μέσα σ’ ένα εξαίσιο φως, και κατατρόμαξε. Έντρομος τότε σύρθηκε προς το Μοναστήρι και διηγήθηκε σε όλους το φοβερό θέαμα. Το ίδιο έκαναν και οι μοναχοί που αγρυπνούσαν, ανέφεραν και αυτοί τα ίδια στον Προεστώτα της Μονής, Συνάχθηκε τότε όλη η Αδελφότητα και έκανε δέηση στον Άγιο Θεό να τους φανερώσει ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος που είχε τέτοια σημεία αγιότητας. Και ο Κύριος εισάκουσε τη δέηση τους και τους το φανέρωσε με τον εξής τρόπο: Ο Ηγούμενος της Μονής είδε όραμα ότι βρέθηκε μέσα στο Ναό και εκεί του παρουσιάστηκε ο Τίμιος Πρόδρομος και του είπε αυστηρά: -Μέχρι πότε θα έχετε τον Οικουμενικό Πατριάρχη βουρδουνάρη; Σύναξε όλη την Αδελφότητα και πηγαίνετε να προϋπαντήσετε τον πατριάρχη Νήφωνα. Πηγαίνετε να του αποδώσετε την τιμή που αξίζει στην αρχιερωσύνη του, προτού να ζημιωθείτε εσείς με τη συμπεριφορά που κρατάτε απέναντι του. Έντρομος ο Ηγούμενος τον ρώτησε ποιόν εννοεί και ο Τίμιος Πρόδρομος του απάντησε: -Τον Νικόλαο, τον δόκιμο, εννοώ. Φθάνει πια η τόση ταπείνωσή του, με την οποία και οι Άγγελοι κατεπλάγησαν! Ξύπνησε τότε ο Ηγούμενος και έμεινε εκστατικός από την αποκάλυψη που του έκαμε ο Τίμιος Πρόδρομος. Χτύπησε βιαστικά το σήμαντρο και συνάχθηκαν όλοι οι αδελφοί. Συντετριμμένος τους διηγήθηκε το όραμα που είδε και οι αδελφοί αντιλήφθηκαν και θαύμασαν το μέγεθος της ταπεινώσεως που είχε τόσο καιρό καταθέσει ο Πατριάρχης στο «βουρδουναριό» και σε όλες τις ταπεινές εργασίες της Μονής. Αμέσως λοιπόν, χωρίς να χάσουν καιρό, βγήκαν έξω όλοι οι πατέρες μαζί με τον Ηγούμενο, κρατώντας στα χέρια τους αναμμένες λαμπάδες και θυμιατά, για να προϋπαντήσουν τον Πατριάρχη που ερχόταν από τη βοσκή με τα μουλάρια φορτωμένα καυσόξυλα. Όταν τους είδε ο πατριάρχης Νήφων με τα θυμιατά και τις λαμπάδες να τον περιμένουν σε παράταξη, έπεσε κάτω από την πολλή του ταπείνωση και έβρεχε με δάκρυα το έδαφος. Τότε ο Ηγούμενος του έβαλε μετάνοια, τον προσκύνησε, ασπάσθηκε τα άγια του χέρια, και του είπε: -Φθάνει πια, Οικουμενικέ Πατριάρχη και φωστήρα των ψυχών μας, η τόση σου υπομονή. Φθάνει πια η τόση ταπείνωση σου, που εμείς οι ευτελείς, χωρίς να ξέρουμε σου επιβάλαμε. Συγχώρεσέ μας. Και όλοι οι αδελφοί έπεσαν στα πόδια του και του ζητούσαν συγνώμη, και μάλιστα εκείνοι που εν αγνοία τους τον είχαν λυπήσει περισσότερο. Έτσι απέδωσαν στον μεγάλο αυτόν φωστήρα και διδάσκαλο της ταπείνωσης την πρέπουσα τιμή και δόξα. Στον τόπο μάλιστα όπου έγινε η υποδοχή, έκτισαν αργότερα ένα γραφικό προσκυνητάρι, για να θυμίζει την εσχάτη ταπείνωση του μεγάλου αυτού Αγίου της ορθόδοξης Εκκλησίας, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νήφωνα. (Η στολή της Θεότητος, εκδ. «Ετοιμασία», Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Καρέας 2006) Ακριβώς δίπλα στον Τάφο του Αγίου Νήφωνος εκατοντάδες κάρες αγιασμένων εγκαταβιωσάντων στην μονή μοναχών ,παραπέμπουν στην καθαρτήρια για τον νου και την ψυχή μνήμη του Θανάτου . Μεγάλες μορφές της Αγιορείτικης πρόσφατης ιστορίας αναπαύονταν κάτω από τα ευσκιόφυλλα δέντρα του κοιμητηρίου … Ανάμεσά τους ο παπάς του αναβιωτή του ησυχασμού και «μέγα πρυτάνεως της νοεράς προσευχής» γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού ,παπά Χαράλαμπος προηγούμενος της Μονής και ο Μέγας Διορατικός και σοφότατος Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης. Προσκυνήσαμε όλους τους τάφους και αρχίσαμε να αφηγούμαστε ιστορίες αγιορειτών αγγέλων εν σώματι …Πέρασαν έτσι δίχως να το καταλάβουμε τρείς ολόκληρες ώρες …Από τις πλέον ψυχωφελείς στην μέχρι τώρα ζωή μας .Μετά τον εσπερινό και το Απόδειπνο , η τράπεζα με το άλαδο λόγω της ημέρας φαγητό η προσκύνησις των αγίων λειψάνων …Μεταξύ των τόσων αγίων και το χέρι του Τιμίου Προδρόμου προκαλεί δέος ιερότατο ,κατάνυξη απερίγραπτη …. Ενώ προσπαθούσαμε να καταγράψουμε μέσα μας τις τόσες θαυμαστές εικόνες και τα αγιορείτικα βιώματα της πρώτης μας ημέρας ,καθισμένοι με τον Παναγιώτη και τον Γιάννη στην είσοδο της μονής αγναντεύοντας τα ευλογημένα γαλάζια του Θεού ,ο Μιχάλης μας κάλεσε με σχεδόν ….επιτακτικό ύφος μέσα στο μοναστήρι . Εκεί ένας μοναχός θα ξεναγούσε μια ομάδα ρώσων προσκυνητών στην έκθεση κειμηλίων της Μονής .Πήγαμε μαζί του μιας και αυτός προθυμοποιήθηκε να εκτελέσει χρέη μεταφραστή . Μπροστά στα μάτια μας φανερώθηκαν θησαυροί ανεκτίμητης αξίας μα κυρίως σημασίας .Το κάθε τι εκεί κουβαλούσε μια μακραίωνη ιστορία και αναρίθμητες ιερές στιγμές . Λειτουργικά αντικείμενα όπως πατριαρχικά δισκοπότηρα ,άμφια όπως ο σάκος του Αγίου Νήφωνος ,παρέσερναν τον νου σε ενδοξότατες εποχές θρησκευτικής μεγαλοπρέπειας και φλογερής πίστης . Λίγο πριν κοιμηθούμε για βράδυ καθίσαμε στην βιβλιοθήκη των προσκυνητών και συζητούσαμε για οτιδήποτε μπορούσε να δυναμώσει την πίστη μας .Σταματήσαμε απότομα μόλις μπήκε ένας πατέρας με τον μικρό του γιό περίπου 10 ετών . Τα σημάδια από τις χημειοθεραπείες στον μικρό ήταν εμφανή . Συνεχίσαμε εμφανώς σαστισμένοι να κουβεντιάζουμε μην θέλοντας να αιωρείται αυτό που νιώθαμε ….Ανάμικτα δηλαδή συναισθήματα αμηχανίας απορίας θαυμασμού και φόβου μιας και όλοι έχουμε μικρά παιδιά ….Κάποιος θέλησε να τον ξορκίσει και πλησίασε προς το μέρος τους …-Πώς σε λένε αγάπη μου ;- Απόστολο . -Παίζεις μπάλα Αποστόλη μου ;-Βεβαίως είναι μεσοεπιθετικός συμπλήρωσε ο πατέρας του …Κουβέντιασαν αρκετή ώρα και στο τέλος ο φίλος μας έδωσε στον μικρό μια εικονίτσα του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου …Ξέρεις παιδί μου αυτός ο Άγιος έχει μεγάλη παρρησία στον Χριστό μας …Ζήτα του αυτό που θέλεις και αυτός θα βοηθήσει …Το μικρό αγγελούδι πήρε την εικόνα του Αγίου και την κράτησε με τα δυο του τα χέρια …Το βούρκωμά του μαρτυρούσε πειστικότερα από οτιδήποτε άλλο το πόσο ανάγκη έχουμε ο ένας τον άλλο , και όλοι μαζί τον Έναν Άγιο και Κύριον... (συνεχίζεται… )

Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο όρος μέσα μας ....( ΙΙ )

-->

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Λίγο μετά τις 3 και αρκετά ….καθυστερημένοι μπήκαμε στο καθολικό για την ακολουθία του μεσονυκτικού και των ωρών ….Μα πώς τα καταφέρνουν οι Μοναχοί και βρίσκονται πάντα σχεδόν μισή ώρα πριν στα στασίδια τους …δεν κοιμούνται καθόλου;….Λογισμοί και ερωτήματα που οι απαντήσεις τους προσδιορίζουν το μοναχικό ιδεώδες και ατενίζουν την ποθητή και για εμάς κλίμακα των αρετών τους …Κλήση και Κλίση ….Αν ο Θεός δεν θέλει κανείς δεν θα περιβληθεί το μοναχικό ράσο μέχρι την τελευταία του ανάσα ….

Ακολουθούσε όπως πάντα το «σπαστό» πρόγραμμα της Διονυσίου με δίωρη ξεκούραση και γύρω στις 6 ½ ο όρθρος και η Θεία Λειτουργία , στο παρεκκλήσι της αριστερής εισόδου του καθολικού της Διονυσίου εκεί όπου είναι τοποθετημένη η εικόνα της Παναγίας των Χαιρετισμών φτιαγμένη απο κερί και μαστίχα..

Σύμφωνα με επιγραφή που βρίσκεται σε ασημένια πλάκα στο πίσω μέρος της, η εικόνα αυτή δωρήθηκε από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό στον όσιο Διονύσιο κτήτορα της μονής κατά την επίσκεψή του στην Τραπεζούντα, είναι δε εκείνη με την οποία ο Πατριάρχης Σέργιος στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως κατά την πολιορκία της από τους Σκύθες το 626 μ.χ. Μπροστά της μετά τη θαυματουργική νίκη των Βυζαντινών ψάλθηκε για πρώτη φορά ο Ακάθιστος Ύμνος. Το 1592 την έκλεψαν Αλγερινοί πειρατές, αλλά μεγάλη τρικυμία, τρομερό όνειρο και φοβερό θαύμα που είδε ο αρχηγός τους τούς έκαναν να την επιστρέψουν στο μοναστήρι. Η εικόνα είχε θρυμματίσει το κιβώτιο όπου την είχαν κρύψει και είχε πλημμυρίσει από μύρο. Μερικοί πειρατές συγκλονισμένοι από το θαύμα έμειναν στο μοναστήρι, όπου βαπτίστηκαν και έγιναν μοναχοί. Το 1767 την έκλεψε σπείρα λωποδυτών από την Δαλματία, στο δρόμο όμως της επιστροφής έγιναν αντιληπτοί από Έλληνες βοσκούς, που τους την πήραν και την μετέφεραν στη Σκόπελο. Οι δημογέροντες του νησιού αρνήθηκαν να επιστρέψουν την εικόνα στους Διονυσιάτες μοναχούς που ήρθαν, για να την πάρουν. Μετά τρεις μήνες το νησί τιμωρήθηκε με πανώλη και οι Σκοπελίτες επέστρεψαν μετανοημένοι την εικόνα στο μοναστήρι αφιερώνοντας σ αυτό και ένα μετόχι στο νησί τους.

Η εικόνα είναι μικρών διαστάσεων με πολύ αμαυρωμένο και δυσδιάκριτο το σχέδιο . Αλήθεια πόσες στρωτές μετάνοιες να έχουν γίνει μπροστά της ….ίσως να ναι ισάριθμες με τους κόκκους της άμμου της θαλάσσης …ακόμα και τόσες όμως να χουν προσφερθεί … «ουδέν τελούμεν άξιον ων δέδωκας ημίν…»

Ξαφνικά ένας μοναχός έρχεται στο δεξί στασίδι μπροστά από της είσοδο του κυρίως ναού και ανοίγει πάνω του έναν παχύ φάκελο .Παίρνει από μέσα του μερικά χαρτιά και με ένα κερί στέκεται μπροστά στην εικόνα του Χριστού και αρχίζει να διαβάζει ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων …το ίδιο κάνουν και άλλοι μοναχοί αλλά και δόκιμοι . Σε κάθε γωνιά του πρόναου με το κατανυκτικό ημίφως ,μπροστά στις εικόνες , στις εισόδους , παντού αντηχούν χαμηλόφωνες δεήσεις υπέρ υγείας και θείου φωτισμού και ικεσίες υπέρ αναπαύσεως των ψυχών …αυτή η διαδικασία διήρκεσε πάνω από μία ώρα …ύστερα ο ίδιος μοναχός πήρε τον φάκελο και τον ξαναπήγε στο ιερό του παρεκκλησίου …. Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ….η γλυκύτατη επιμονή της πίστης μας που ξεδιπλώνεται τόσο παραστατικά μπροστά στα μάτια όλων των προσκυνητών ακατάπαυστα .Στο αντίδωρο προσήλθαμε όλοι με μια πρωτόγνωρη κατάνυξη την οποία όξυνε η ιερή επιμονή κάποιου μοναχού ο οποίος με θαυμαστό ζήλο μας τόνιζε ότι δεν θα΄ πρεπε να χουμε βάλει τίποτα στο στόμα μας ,ούτε μια σταγόνα νερό έστω …υπερβολές για κάποιους άλλους ,μα για εμάς υποχρέωση ιερή και μια απειροελάχιστη θυσία ενώπιον του Ζώντος Θεού. Κατευθυνθήκαμε προς την Τράπεζα …δίπλα μου ένας πατέρας με τον μικρούλη του ….-Πόσες φορές έχει έρθει τον ρωτάω , πιθανολογώντας με …σιγουριά ότι θα ταν η πρώτη μιας και ο μικρός δεν ξεπερνούσε τα 7…-Είναι η δωδέκατη φορά που έρχεται στο Όρος …τον φέρνω από 5 ετών εννοείται έχω ευλογία γι αυτό από τον πνευματικό μου …-Έπρεπε να το είχες καταλάβει μου είπε κάποιος αδερφός ..δεν είδες με πόση ευλάβεια κοινώνησε χθες και τι όμορφα που κάνει τις στρωτές ; Άρχισα να φαντάζομαι το μέλλον αυτού του παιδιού …με τέτοιες μνήμες δεν θα μπορούσε παρά να ναι πλημμυρισμένο από Χριστό και ευλογία …

Κατεβήκαμε βιαστικά στον αρσανά της Διονυσίου αφού πριν ευχαριστήσαμε για την αβραμιαία φιλοξενία όλους τους Διονυσιάτες πατέρες …Αρκετός κόσμος περίμενε το καραβάκι ερχόμενο από Καυσοκαλύβια…Η μικρή του καθυστέρηση δεν θα μπορούσε παρά να σταθεί ευεργετική …Ένας μοναχός με το ταγάρι του και το χιλιομπαλωμένο του ράσο μας μιλούσε διαρκώς για όλα αυτά που κάνουν το περιβολάκι της Παναγιάς μας τόσο θελκτικό για τις ψυχές μας ….μας μιλούσε διαρκώς …δίχως να βγάλει ούτε μια κουβέντα ….-Ελάτε να δείτε πόσα ψάρια φώναξε κάποιος ….Ατρόμητα κολύμπαγαν μπροστά στα μάτια μας .-Όλα εδώ είναι γαληνεμένα ψιθύρισε ένας άλλος …Ο μόνος φόβος που υπάρχει στο Όρος είναι αυτός του Θεού …Μπήκαμε στο καράβι για την Δάφνη .Προορισμός μας οι Καρυές και το Σεράι ,η σκήτη του Πρωτοκλήτου Μαθητή και του Καθηγητή της Ερήμου.(συνεχίζεται ...)Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο όρος μέσα μας ....( ΙΙΙ)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

Φτάσαμε στην Δάφνη . Εκεί θα περιμέναμε λίγη ώρα μέχρι κάποιο λεωφορείο να μας μετέφερε στις Καρυές . Συναντηθήκαμε με άλλους συντοπίτες μας που είχαν διαφορετικό προορισμό .Ανάμεσά τους και μια παρέα τεσσάρων νέων παιδιών που επισκέπτονταν το Άγιο όρος για πρώτη φορά και είχαν ήδη αποχαιρετίσει την πρώτη αγιορείτικη συνοδεία …-Λοιπόν Ν….. πώς σου φaίνεται ; ρώτησα έναν από αυτούς . -Απίστευτο …νιώθω ότι το όρος είναι μια ….μαγιά πίστης και Χριστιανικής ζωής. Βγαίνοντας έξω θα την πάρω μαζί μου και εύχομαι να βοηθήσει ….

Μαγιά πίστης !!! Από έναν άνθρωπο που βρίσκεται στο ξεκίνημα και που ίσως δεν γνωρίζει πολλά ….μα συνέλαβε από την πρώτη του μέρα την σπουδαιότητα του ιερότατου μέρους που η ίδια η Παναγιά μας επέλεξε για περιβόλι της . Στριμωγμένοι απίστευτα μα δίχως να μας νοιάζει διόλου πήραμε με το λεωφορειάκι τον ανηφορικό δρόμο για την πρωτεύουσα….Από το κέντρο των Καρυών η Σκήτη του Αγίου Ανδρέα και του Μεγάλου Αντωνίου απέχει μόλις 5 λεπτά με τα πόδια .

Έτσι σε λίγο περνάγαμε δίπλα από τις τεράστιες καμπάνες ,σήμα κατατεθέν της Σκήτης . Είναι αλήθεια πως κάθε φορά που ερχόμαστε τα τελευταία χρόνια θαυμάζουμε το πόσο αλλάζει ολοένα η εικόνα της . Η ερημωμένη για πάνω από 20 έτη σκήτη του 1990 έχει δώσει την θέση της σε μια ζωντανή κυψέλη πνευματικότητας και ορθοδοξίας ….οι εργασίες συνεχίζονται σχεδόν ασταμάτητα και οι εκπλήξεις διαδέχονται η μια την άλλη …

Ανεβήκαμε στο αρχονταρίκι …εκεί βρίσκονταν ήδη άλλοι 30 περίπου προσκυνητές ..γύρω - γύρω στους τοίχους , πολλές φωτογραφίες γερόντων κεκοιμημένων και ζώντων. Όσο διαρκούσε το κέρασμα και η τοποθέτησή μας στα δωμάτια αρχίσαμε να τους αναγνωρίζουμε …Εφραίμ Κατουνακιώτης , Ιωσήφ ο Ησυχαστής , Αντώνιος Κόμπος , Εφραίμ Αριζονίτης και τόσες άλλες αγιασμένες μορφές ησυχίας και προσευχής έχουν πάρει στους τοίχους τη θέση τους δίπλα σε άγνωστες για εμάς ,μα τόσο γνώριμες στον Ύψιστο φιγούρες άλλων αιώνων …Φωτογραφίες τραβηγμένες και στο πρότυπο για την εποχή του φωτογραφείο της σκήτης , οι περισσότερες σε μαγνητίζουν να σκεφτείς ένα τόσο μακρινό και πνευματικά ευωδιαστό παρελθόν . Ο Αρχοντάρης μας είπε πως εκείνη την ημέρα ειδικά το πρόγραμμα θα είχε μια διαφορά απ ότι συνήθως . Η τράπεζα θα άρχιζε στις 2 το μεσημέρι και στις 5 θα ξεκινούσε ο εσπερινός και το απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς του Σταυρού . Δεν μας εξήγησε τον λόγο της διαφοροποίησης τον οποίο αντιληφθήκαμε λίγο αργότερα . Μας τοποθέτησαν στα δωμάτια δίπλα στην πύλη . Ποτέ ξανά δεν είχα συνειδητοποιήσει πως μια εικόνα του Χριστού μας μπορούσε να κάνει ένα πολύ παλιό δωμάτιο να φαίνεται τόσο μα τόσο όμορφο …. Βγήκαμε αμέσως στο προαύλιο μιας και η ώρα της τράπεζας πλησίαζε . Ο Δικαίος της Σκήτης Προηγούμενος Εφραίμ στεκόταν στην είσοδο σαν κάποιον να ανέμενε ….Πήραμε θέση περιμένοντας να μας ειδοποιήσουν μπροστά από την τράπεζα στο πίσω μέρος του ναού . Ύστερα από λίγο ακούστηκε μια ουράνια υμνωδία που μας έκανε να αναριγήσουμε …Οι μικροί μαθητές της Αθωνιάδος Σχολής η οποία βρίσκεται δίπλα ακριβώς στην Σκήτη , μαζί με τους διδασκάλους τους και τον Γέροντα Εφραίμ να προπορεύεται έρχονταν ψάλλοντας για την τράπεζα . Εκείνη ειδικά την μέρα λοιπόν στρώθηκε τράπεζα για περίπου 150 ανθρώπους .Πλούσια τα ελέη και ο τραπεζάρης μονίμως να φροντίζει τους πάντες …. Ο Αναγνώστης διάβαζε θαυμαστές διηγήσεις από το Γεροντικό καθώς και τον βίο της Αγίας Ευφημίας της οποίας η μνήμη εορταζόταν εκείνη την ημέρα με το παλαιό ημερολόγιο το οποίο ακολουθεί το Όρος όλες τις εκκλησιαστικές περιόδους του έτους πλην των περιόδων της Μ. Τεσσαρακοστής και του Πάσχα . Έπειτα μας μοιράστηκαν κόλλυβα …σπερνά τα πε κάποιος διπλανός μου θυμίζοντάς μας την ελπίδα που φωλιάζει στις ψυχές μας και τις αμέτρητες ευχές που αυτά συμβολίζουν . Σηκωθήκαμε για την προσευχή στο τέλος και για να ακουστεί από τους μαθητές της Αθωνιάδας Σχολής το πιο υπέροχο Άξιον Εστί που είχαμε ποτέ ακούσει σε ήχο δεύτερο αθωνικό ή Αγίου όρους όπως λέγεται. Οι μαθητές της Σχολής δεν ήταν ομοιόμορφα ντυμένοι όπως παλιά . Ωστόσο κάποιοι είχαν διατηρήσει την παραδοσιακή φορεσιά του ράσου με το καλιμαύχι .Όταν βρίσκεσαι στα μέρη του Άθωνος πάντα χωρίς να το θέλεις αποκτάς μια συνήθεια που στον έξω κόσμο σίγουρα παρεξηγείται .Προσπαθείς να «υποκλέψεις» στιχομυθίες μεταξύ Γερόντων δοκίμων ,προσκυνητών ,γιατί διψάει η ψυχή ,γιατί χρειάζεσαι να μπολιαστείς με πείρα αγιορειτών πατέρων, με νοσταλγικές αναμνήσεις και εμπειρίες γηραιών προσκυνητών που συνάντησαν έναν γέροντα - Παϊσιο ,έναν γέροντα Ιωσήφ ,έναν παπά Τύχωνα ,που σφυρηλάτησαν την πίστη τους βαδίζοντας στενά και δύσβατα ασκητικά μονοπάτια ,που είδαν τα θαύματα και τα θαυμάσια του Θεού να ξεδιπλώνονται απλόχερα μπροστά στα μάτια τους . Στην έξοδο από την Τράπεζα «υπέκλεψα» τον διάλογο ενός προσκυνητή όχι με κανέναν τέτοιον σεβάσμιο Γέροντα μα με έναν μαθητή της Αθωνιάδος Σχολής . Αυτός δεν θα ήταν πάνω από τα 15 . Κι όμως η σοφία των λόγων του ήταν θαυμαστή και όλως δυσανάλογη με το παρουσιαστικό του -….Αδερφέ μου έλεγε δεν έχει σημασία που θα βρεθείς στην ζωή σου …σίγουρα εδώ η σχολή ευνοεί την πνευματική σου πρόοδο ,μα δεν αρκεί αυτό .Χρειάζεται αγώνας όπου και να είσαι είτε εδώ , είτε έξω. Η Θέωση πρέπει να ναι ο σκοπός κάθε ανθρώπου όπου και να βρίσκεται …. Είχαμε ακόμη 2 ώρες σχεδόν για τον Εσπερινό και θελήσαμε να τις εκμεταλλευτούμε. Πήραμε τον δρόμο για την Καψάλα και το κελί του πατρός Ευθυμίου, μιας από τις πλέον σεβάσμιες σύγχρονες μορφές του Αγιορείτικου ησυχασμού . Περάσαμε από Μπουραζέρι και ευχηθήκαμε κάποτε να φιλοξενηθούμε στον Άγιο Νικόλαο ,μα μιας και δεν είχαμε πολύ χρόνο δεν σταματήσαμε συνεχίζοντας τον δρόμο μας για το κελλί  όπου ησυχάζει ο Γέροντας με την μικρή του συνοδεία . Ένα μικρό ανηφορικό μονοπάτι και σε λίγο βρισκόμαστε έξω από την μικρή πόρτα. Εκεί υπήρχε η αύρα της Παναγούδας και του Γέροντος Παϊσίου πνευματικού πατέρα του παπά-Ευθύμη , με ταπεινά καθίσματα από κορμούς δέντρων να σε γυρίζουν σε αυτά που ποτέ δεν έζησες και όμως πάντα θα νοσταλγείς …. Δεν απογοητευτήκαμε όταν ένας από τους υποτακτικούς του Γέροντα μας είπε πως εκείνος έλειπε και πως θα επέστρεφε το Σάββατο…Κι αυτό γιατί ήταν σαν να τον συναντήσαμε στα ιλαρά πρόσωπα που είχαν τα καλογέρια του … Ο Μοναχός μας προσέφερε κέρασμα λουκούμι και δροσερό νερό. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που αισθανθήκαμε τόσο ευλογημένοι πίνοντας ένα ποτήρι νερό .Και αυτό γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι πουθενά στο κελί δεν υπήρχε βρύση και φυσικά ούτε ρεύμα …-Το κουβαλάμε από μακριά μας είπε όταν τον ρωτήσαμε ο Μοναχός ο οποίος έπλενε μια μεγάλη κατσαρόλα κάνοντας συντονισμένες κινήσεις ώστε να μην πηγαίνει χαμένη ούτε σταγόνα … Πιείτε και άλλο παιδιά μας είπε είστε κουρασμένοι !!!! Χαμογελάσαμε με νόημα αρνούμενοι να τους στερήσουμε κι άλλο υπερπολύτιμο νεράκι και θελήσαμε να αφήσουμε κάποια ονόματα για τον Πατέρα Ευθύμιο όταν θα γύριζε . Φύγαμε παίρνοντας μαζί μας ευλογίες του Γέροντα ένα πολύ όμορφο οπτικοακουστικό υλικό αφιερωμένο στον Γέροντα Παϊσιο και τις εικόνες αυτάρκειας ταπεινότητας και αληθινής ευτυχίας που εξέπεμπαν αβίαστα οι Μοναχοί της ευλογημένης αυτής συνοδείας .Σε λίγο θα μπαίναμε για πρώτη φορά στον συνταρακτικά επιβλητικό ναό του Αγίου Ανδρέα για τον Εσπερινό .

(…. Συνεχίζεται )Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( IV)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
ΜΕΡΟΣ ΙV

-->Μεγαλοπρεπής , επιβλητικός , κατανυκτικός και άλλα αμέτρητα επίθετα μπορούν να προσδιορίσουν αυτό που αντικρίζεις μπαίνοντας στον ναό του Αγίου Ανδρέα . Οι διαστάσεις του ναού είναι εντυπωσιακές ακόμα και για Μονή .. Ενώ τα Καθολικά των Ελληνορθόδοξων Μονών του Όρους μόλις που ξεπερνούν το μήκος των 15 μ., ο «Κυριάκος» ναός της σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές έχει μήκος σχεδόν 60 μέτρα και πλάτος 33 . Εντυπωσιακό είναι επίσης και το ύψος του ναού που φτάνει σχεδόν τα 30 μέτρα , καθώς και η θολωτή στέγη του με τους τρούλους από μολύβι και χαλκό. Ακόμα το κωδωνοστάσιο του ναού, που θεωρείται ένα από τα ψηλότερα κτίσματα του Αγίου Όρους, έχει ύψος 37 μέτρα και κυριαρχεί στο μαγευτικό τοπίο των Καρυών... Σε αντίθεση με τα απλά και μικρά σιδερένια σήμαντρα που χρησιμοποιούνται στις άλλες Μονές και σκήτες του Αγίου Όρους, οι Ρώσοι τοποθέτησαν στο κωδωνοστάσιο της σκήτης του Αγίου Ανδρέα 25 καμπάνες, από τις οποίες η μια έχει βάρος 5 τόνους και αποτελεί δώρο και προσφορά του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας Αλέξιου Αλεξάνδροβιτς, γιου του τσάρου Αλέξανδρου Β'...

Άκρως εντυπωσιακή είναι και η εσωτερική εικόνα του ναού. Το ξύλινο δάπεδο του ναού είναι κατασκευασμένο από διαλεχτό ξύλο αγριοκαστανιάς. Οι δύο τεράστιοι επίχρυσοι πολυέλαιοι, με 175 και 48 κηροπήγια ο καθένας, θυμίζουν στον προσκυνητή τις αίθουσες των ανακτόρων της Αγίας Πετρούπολης, ενώ το γλυπτό ολόχρυσο τέμπλο σαγηνεύει με τις ολόσωμες εικόνες του, επενδεδυμένες με ασήμι και χρυσό.

Κι όμως μέσα σε ένα τόσο «βασιλικό περιβάλλον» βρίσκει τόπο για να αναδειχθεί η ταπεινότητα η αγάπη και όλες οι αρετές που οι μοναχοί της σκήτης αναδύουν σε κάθε τους πέρασμα από δίπλα σου . Το αχανές του ναού στον οποίον μπορούν να παρασταθούν περί τις 4.000 προσκυνητών δεν εμποδίζει σε τίποτα το να αισθανθείς την ζεστασιά ενός ταπεινού κελιού ή την συγκίνηση που σου χαρίζει ένα καρουλιώτικο εκκλησάκι .Ο Χριστός παντού είναι ένας και έχει πάντα τα χέρια του ανοιχτά σαν αγκαλιά που χωρά τους πάντες ,πάνω στον Σταυρό ….

Μετά τον εσπερινό περάσαμε στον πρόναο για το απόδειπνο και τους χαιρετισμούς στο τίμιο και ζωοποιό ξύλο. Στο τέλος στον ναό αντήχησε το σώσον Κύριε τον λαόν σου …. από τις φωνές όλων μας .Ελάτε να προσκυνήσετε τον Άγιο Ανδρέα μας είπε ένας μοναχός με σκανδιναβική καταγωγή .Σχηματίσαμε μια πρόχειρη σειρά δίνοντας ο καθένας στον ιερέα ,ιερά αντικείμενα όπως σταυρούς κομποσκοίνια εικονίτσες για να τα σταυρώσει πάνω στο τμήμα του μετώπου του Αγίου ,ανεκτίμητος θησαυρός πίστης ,που φυλάσσεται στην Σκήτη .

Σκύψαμε και ασπαστήκαμε το μέτωπο του Πρωτοκλήτου . –Σου ευωδίασε ; με ρώτησε ο Γιάννης –Όχι ...εσένα ; -Δεν το πιστεύω !!!δεν ένοιωσες τίποτα; αφού δίπλα ήμασταν…εμένα τι να σου πω …δεν το χω ξανανιώσει κάτι τέτοιο…απερίγραπτη μεθυστική ευωδία !!!

Τέτοιες στιγμές είναι ποικίλα τα συναισθήματα …θα τα συνοψίσω σε μια καλώς νοούμενη ζήλεια αλλά και έναν θαυμασμό για το ότι την ίδια στιγμή ο Άγιος επιλέγει σε ποια ψυχή θα μιλήσει ….Ήλπιζα ότι το επόμενο απόγευμα θα μιλούσε και σε μένα ,προσθέτοντας ακόμη μια αλησμόνητη θύμηση στην Αθωνική μου περιπλάνηση ,ένα επιπλέον ψαλίδισμα της ολιγοπιστίας μου ,ένα άρωμα Χριστού που θα κουβαλούσα ανεξίτηλα πάντα μαζί μου στα δύσκολα που περιμένουν .

Στην έξοδο συναντήσαμε τον Γέροντα Εφραίμ … Μας ευλόγησε με ένα αξέχαστο πατρικό χάδι στα κεφάλια μας …Στον καθένα μας έδωσε μια ξεχωριστή ευχή .Σε άλλον είπε να σε ευλογεί ο Άγιος σε άλλον ο Τίμιος Πρόδρομος ,σε άλλον η Παναγιά μας σε άλλον ο Χριστός μας .Μας είπε ότι θα ξεκινούσε να εξομολογεί στις 4 το πρωί εντός του ναού κατά την διάρκεια των ακολουθιών, και μας ευχήθηκε καλή ανάπαυση . Ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω την ευφορία που όλοι μας νιώσαμε από την πρώτη μας άμεση επαφή με αυτόν τον παππούλη …Όταν μοιράστηκα αυτό μου το συναίσθημα με έναν παλαιό προσκυνητή της Σκήτης αυτός μου είπε :-Φαντάσου και να εξομολογηθείς σε αυτόν …θα πετάς μετά !!!!

Ακόμα και στους διαδρόμους της πτέρυγας που βρίσκονταν τα δωμάτιά μας είχαν τοποθετηθεί κρεβάτια για προσκυνητές . Εκεί στήσαμε πριν την πρώτη μας διανυκτέρευση στο Σεράϊ ένα δικό μας αρχονταρίκι .Σκεφτείτε είπε κάποιος τι θα γίνεται στις 13 του Δεκέμβρη που θα γιορτάζει ο Άγιος και θα πανηγυρίζει η Μονή !!! Μακάρι να ΄ μασταν εδώ!!!

Γύρω στις 3 και μισή ξυπνήσαμε και γρήγορα-γρήγορα ετοιμαστήκαμε υπό τους γνώριμους ήχους του ταλάντου .Μπήκαμε στον ναό και πήραμε την θέση μας στην αριστερή πτέρυγα ,το αριστερό κλίτος όπως λέγεται , με την εκεί ωραία πυλή όπου τελούνται οι καθημερινές ακολουθίες .Μετά από λίγο ένας μοναχός μας ειδοποίησε ότι ο Γέροντας ήταν στον πρόναο και είχε αρχίσει να εξομολογεί .Σηκωθήκαμε γύρω στα δέκα άτομα και κατευθυνθήκαμε προς τις πίσω θέσεις .Από εκεί παρακολουθήσαμε όλη την ακολουθία του όρθρου και της Θ.Λειτουργίας …Σε όλον αυτόν τον χρόνο ο Γέροντας εξομολογούσε έναν μόνο αδερφό μας !!!!! Είχα παρατηρήσει το πρόσωπό του μόλις πήγε και δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως μετά από 1 ½ ώρα περίπου όταν και τελείωσε ,είδα ένα χαρούμενο μικρό παιδάκι να λάμπει στην κυριολεξία …Χαλάλι η αναμονή σκέφτηκα αφού ο αδερφός αναπαύθηκε τόσο ….Η δική μας σειρά θα ερχόταν λίγες ώρες μετά σε ένα μικρό παρεκκλήσι …..(συνεχίζεται …)Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

-->

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( V)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ V

Μετά το αντίδωρο κατευθυνθήκαμε στην μικρή τραπεζαρία δίπλα στα μαγειρεία της σκήτης. Εκεί δεν υπήρχε η συνήθης πρωινή τράπεζα αλλά έμπαινες στην σειρά και περνώντας μπροστά από μεγάλα τραπέζια σερβιριζόσουν …Ζεστό τσάι του βουνού χαλβάς ,ελιές , ζυμωτό ψωμί και ξηροί καρποί ,λόγω της Τετάρτης μας έκαναν να σκεφτούμε πως κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να αποτελεί και το πρωινό μας μια τέτοια μέρα στα σπίτια μας -…Ναι… από δω και μπρος Τετάρτη και Παρασκευή νηστεία!!! είπε με ενθουσιασμό ένας νεαρότερος προσκυνητής …εδώ τρώμε ακριβώς ό,τι χρειάζεται ο οργανισμός μας την ώρα που πρέπει… -Mια μικρή θυσία μνήμης είναι η νηστεία από τις τροφές αδερφέ μου είπε ένας μεγαλύτερος εξηγώντας του τον συμβολισμό των ημερών ..η προδοσία και η σταύρωση …πένθιμες μέρες έως της συντελείας του αιώνος …. -Δεν αρκεί βεβαίως μόνον η αποχή από τις τροφές, για να είναι ευάρεστη η νηστεία στον Κύριο . Αληθινή νηστεία όπως σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος είναι η αποξένωση από το κακό, η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από το θυμό, ο χωρισμός από τις επιθυμίες και τα πάθη , την κατάκριση , το ψέμα…

Από παντού στο όρος ξεπηδούν λόγοι πνευματικής οικοδομής …Σε αυτήν την ταπεινή λοιπόν πρωινή τράπεζα και μέσα από τα λίγα λόγια ενός αδερφού νοιώσαμε την σημαντικότητα αυτής της αρετής που πολλές φορές υποτιμάμε στον έξω κόσμο …Φύγαμε βιαστικά αφού κάποιος μας είπε πως ο Γέροντας ξεκίνησε πάλι την εξομολόγηση αυτήν την φορά σε ένα μικρό εκκλησάκι στην νότια πτέρυγα της σκήτης . Σε ένα μικρό μπλοκάκι σημειώσαμε τα ονόματά μας και περιμέναμε να έρθει η σειρά μας ….Έπειτα από 2 ώρες περίπου και οι τέσσερις μας με έναν απερίγραπτο ενθουσιασμό ανταλλάσαμε τις εντυπώσεις μας από τον σεβάσμιο γέροντα. Αυτό που θα μείνει όμως σε όλους αξέχαστο θα είναι το πρόσωπο ενός αδερφού μας του Ταξιάρχη ,τον οποίον γνωρίσαμε έξω από το εξομολογητήριο …Σε αυτόν ο Γέροντας έδωσε ευλογία να κοινωνήσει έπειτα από τριάντα περίπου χρόνια ….-Δεν το περίμενα !!!μονολογούσε ευτυχισμένος …

Θυμήθηκα τότε ένα περιστατικό το οποίο είχα ακούσει από τον ίδιο τον γέροντα με κάποιον ογδοντάχρονο που πριν από χρόνια είχε εξομολογηθεί για πρώτη φορά στην ζωή του. Ελληνοαμερικανός ζάμπλουτος και ακμαιότατος δεν τον έκανες ούτε εβδομήντα …ούτε ασπιρίνη δεν είχε πάρει ποτέ του …Στην Φιλοθέου χρόνια πριν λοιπόν γονάτισε κάτω από το πετραχήλι για πρώτη φορά στη ζωή του και έκανε γενική εξομολόγηση ….άρχισε λοιπόν να κλαίει για 2 ώρες ασταμάτητα !!!! Και ο εξομολόγος του έδωσε ευλογία να κοινωνήσει το άλλο πρωί !!! Πήγε λοιπόν την νύχτα να πλαγιάσει ο παππούς στο δωμάτιό του και το πρωί τον βρήκαν να έχει κοιμηθεί για πάντα ….Κι όμως ο Θεός οικονόμησε την τελευταία του νύχτα να την περάσει στο περιβολάκι της Παναγιάς μας και να ξεπλύνει με τα άγια δάκρυα της μετανοίας ογδόντα ανεκκλησίαστα και αμαρτωλά χρόνια. Τί θαυμαστή διάκριση που είχε εκείνος ο εξομολόγος ….ο πνευματικός πατέρας του δικού μας που επέτρεψε στον Ταξιάρχη να μεταλάβει …ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης της Αριζόνας !!!! Πήραμε το δρόμο για τις Καρυές ….Από εκεί και αφού προσκυνήσαμε νοερώς την εικόνα του Άξιον Εστί στο Πρωτάτο ,μιας και δεν το βρήκαμε ανοιχτό ,ανηφορίσαμε για το ιερό κελλί του Τιμίου Προδρόμου στον δρόμο για Άγιο Νικόδημο…Οι Καρυές από ψηλά δείχνουν τόσο αναλλοίωτες στον χρόνο ! Θαρρείς πως αυτός έχει σταματήσει αιώνες πριν όταν στην πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας περπατούσαν οι του Άθω φωστήρες και άγγελοι εν σώματι όπως ο Άγιος …. αρχηγός των Κολυβάδων . Συναντήσαμε τον Γέροντα Φ. και την ευλογημένη του συνοδεία .Με ένα μουλαράκι ένας μοναχός ξεφόρτωνε ξύλα …Καλοσυνάτα μας υποδέχθηκε και μας κάλεσε μέσα …Προσκυνείστε στο εκκλησάκι μας είπε και εγώ θα σας φέρω ένα κέρασμα …Κατεβήκαμε μερικά σκαλιά και μπήκαμε στον μικρό ναό με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις πολλές εικόνες . Ακόμα και χάρτινες συμπλήρωναν ένα κατανυκτικό μωσαϊκό πίστης και ιερής θαλπωρής … Σε λίγο συναντήσαμε τον Γέροντα Φ. Νοιώσαμε αποσβωλομένοι όταν ο Γέροντας κατά τον χαιρετισμό με τον πρώτο από εμάς του φίλησε το χέρι ….Η Ταπείνωση προσωποποιημένη και ολοζώντανη μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας ..οι υπόλοιποι προλάβαμε να τραβήξουμε το χέρι μας όταν θέλησε να κάνει το ίδιο … Έπειτα καθίσαμε σε ένα ζεστό μικρό αρχονταρίκι και μιλήσαμε ώρα αρκετή …Είναι εύκολο το να σωθούμε παιδιά μου !!! Ο Χριστός μας δεν θέλει τίποτα από εμάς …ελάχιστα !!!την καλή μας προαίρεση θέλει και όλα τα άλλα μας τα χαρίζει τόσο απλόχερα ….Βγάλαμε φωτογραφίες στις οποίες αποτυπώθηκε το ταπεινό και έμπλεο αγάπης βλέμμα του Γέροντα –Για πού θα τραβήξετε τώρα ; μας ρώτησε .Θα περάσουμε από Κουτλουμουσίου και θα κατηφορίσουμε προς Παναγούδα και τον Γέροντα Γαβριήλ ..

-Σας παρακαλώ δώστε του την μετάνοιά μου και πείτε του να προσευχηθεί για τον Φ. ένα νέο παιδί που χθες το βράδυ σκοτώθηκε σε τροχαίο …το καημένο και ήταν ατακτοποίητος …η Παναγιά μας ας βοηθήσει την ψυχή του…Βάλαμε μετάνοια στον Γέροντα και την συνοδεία του και κατηφορίσαμε προς Κουτλουμούσι . -Τι εννοούσε ο γέροντας με το ατακτοποίητος; ρώτησε ο Μιχάλης . -Εσύ αδερφέ μου σήμερα το πρωί τι έκανες μέσα στο εξομολογητήριο ; τον ρώτησε με νόημα ο Παναγιώτης …-Τακτοποιήθηκα ; απάντησε εκείνος …-Ποτέ δεν ξέρουμε την ώρα που θα φύγουμε αδερφέ γι αυτό πρέπει πάντα να είμαστε …τακτοποιημένοι …Σκέφθηκα πως στον έξω κόσμο όταν ακούς ότι κάποιος είναι τακτοποιημένος σου έρχονται όλα τα άλλα εργασία ,χρήματα ,σπίτια ….πλην του Θεού. Ενώ στο Όρος το πρώτο που σου έρχεται είναι το «μακάριος ο δούλος ον ευρίσκει γρηγορούντα» …. Περάσαμε από την αυλή της Φοβεράς Προστασίας στο Κουτλουμούσι …ήπιαμε δροσερό νερό από την ονομαστή πηγούλα της και πήραμε τον δρόμο για τον ξακουστό Γέροντα Γαβριήλ …(Συνεχίζεται …)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας