Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Ε΄ )

Φτάσαμε έξω απ το κελί του Παπά –Γιάννη …τραβήξαμε το αγιορείτικο καμπανάκι …κάποιος υποτακτικός με ευγενική και χαμηλότατη φωνή μας ενημέρωσε ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε την ευχή του Γέροντα το άλλο πρωί μιας και εκείνη την ώρα αναπαυόταν ….ηλικία ,προβλήματα υγείας και άπειρες διψασμένες ψυχές εδώ και πάνω απο 40 χρόνια ….

Ξαναανεβήκαμε στο Κυριακό .Στο Χειμερινό αρχονταρίκι ,μπροστά από το Καθολικό στο όμορφο προσκυνητάρι με την Αγία Άννα και τα αναμμένα κεριά, τους βρήκαμε όλους συναγμένους να περιμένουν τον Κύριο Αντώνη …Αυτός έχει πάρει ευλογία από τον Δικαίο της Σκήτης κάθε σουρούπωμα να μαζεύει εκεί τους επισκέπτες για απόδειπνο και τις …24 στάσεις ευγνωμοσύνης προς την Κυρία Θεοτόκο… Εκείνο το απόβραδο είχε κάτι το ξεχωριστό ,μιας και στην κατανυκτική αυτή συνάθροιση θα έπαιρνε μέρος και μια ομάδα Ρώσων Προσκυνητών …3 κληρικοί και 4 λαϊκοί …Από το μεσημέρι στο ανέβασμα μόλις τους πρωτοαντικρύσαμε νοιώσαμε ένα απροσδιόριστο δέος για τον έναν από αυτούς … Μεγάλος σε ηλικία γύρω στα 70 με μεγάλη πάλλευκη γενειάδα με εξαιρετικά γαλήνια και σεβάσμια όψη ,ανέβαινε υπομονετικά και αργά ένα –ένα τα σκαλιά στηριζόμενος σε δυο αυτοσχέδια ραβδιά …τον προσπεράσαμε ψιθυρίζοντας ευλογείτε …χωρίς να φανταζόμαστε ότι λίγες ώρες αργότερα θα μας απαντούσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο …Ο Πατήρ Βαλερίων μαζί με την ευλογημένη συνοδεία του είχαν πάρει ήδη θέση μπροστά στην εικόνα της Θεοπρομήτορος και η ακολουθία ξεκίνησε ….Περίπου για μία ώρα ,μια θαυμάσια ακολουθία προσευχών στα Ελληνικά και Ρωσικά καθώς και Χαίρε προς την ανύμφευτη νύμφη ,μας έκαναν να αισθανθούμε την σπάνια ομορφιά της συμπροσευχής …

Το τσάι που προσφέρθηκε κατόπιν ήταν το ξεκίνημα για μια ανεπανάληπτη εμπειρία …Ο Π.Βαλερίων ενώ κάποιοι από εμάς είχαμε ήδη αρχίσει να πίνουμε έκλεισε τα μάτια του και έκανε προσευχή ,δείχνοντάς μας το ότι πρέπει να ευχαριστούμε για όλα τον Κύριο ..ακόμα και για τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα ,όπως μια κούπα με τσάι …...Ένας λαϊκός από την Ρώσικη συνοδεία γνώριζε πολύ καλά τα Ελληνικά ,μιας και είχε σπουδάσει στην Ελλάδα την Θεολογία ..Μέσω αυτού ο Κύριος Αντώνης παρακάλεσε τους Ρώσους Αδερφούς μας να ψάλλουν κάποιους ύμνους ..Ξεκίνησε τότε μια μυσταγωγική εναλλαγή ουράνιων μελωδιών και απερίγραπτων συναισθημάτων …Συγκίνηση ,κατάνυξη, ουσιαστική αφτιασείδωτη ομορφιά ,μακριά από ο,τι ψεύτικο υποκριτικό και ματαιόδοξο μας κατακλύζει στην εγκόσμια καθημερινότητά μας…Φωνές με μια επιβλητική απλότητα μας έκαναν να αισθανθούμε ζεστασιά και αγάπη για κάθε διπλανό μας εκείνη την ώρα, μας έκαναν να χαμογελάμε ευτυχισμένοι νοιώθοντας ευλογημένοι για εκείνο το ιερό αντάμωμα φωνών και ψυχών …σωμάτων και πνευμάτων …

Τώρα η δική σας σειρά ..έκανε νόημα ο Π.Βαλερίων …Αρχίσαμε και εμείς να ψέλνουμε με ανεπανάληπτη χαρά το Θεοτόκε Παρθένε ,το Άξιον εστί σε πλάγιο του Πρώτου το Απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου και άλλα και άλλα …Ο ...Λευκαδίτης Κύριος Αντώνης εμφανώς συγκινημένος θέλησε και αυτός να μας ευχαριστήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο :Απήγγειλε απο στήθους αγαπημένους στίχους του Βαλαωρίτη γραμμένους για την Ελλάδα και την Παναγιά ..προσφέροντάς μας άλλη μια ανεκτίμητη στιγμή γλυκιάς συγκίνησης ...

Τρείς ώρες κύλησαν δημιουργικότερα από ποτέ δίχως να το καταλάβουμε …Θέλησα να εκφράσω τα ανέκφραστα με λόγια συναισθήματά μου εκείνη την ώρα στον Σεβάσμιο αυτό Παππούλη και στους υπόλοιπους …Θυμήθηκα τότε την μοναδική Ρωσική έκφραση που γνώριζα και κοιτώντας τους στα μάτια φώναξα : Κριστός Βοσκρές!» (Χριστός ανέστη!) «Βοϊστινο Βοσκρές!» (Αληθώς ανέστη!) απάντησαν με μια φωνή όλοι τους …και αρχίσαμε χωρίς καθυστέρηση να ψέλνουμε αναστάσιμους ύμνους και στις δυο γλώσσες …Τί αγγελικές στιγμές χάρισες Θεέ μου,σε εμάς τους ανάξιους !!!Μέσα στην συναισθηματική φόρτιση θυμήθηκα την 20ή στάση των Χαιρετισμών ,το ότι δηλάδή :

Ὅλοι οἱ ὕμνοι ἀποδείχνονται - Χριστέ- μηδαμινοί ὅταν σπεύσουν νά φτάσουν τό μέγεθος τῆς εὐσπλαχνίας Σου. Διότι κι ἅν σοῦ προσφέρουμε ὠδές ἴσες μέ τόν ἀριθμό τῶν κόκκων τῆς ἄμμου τῆς θάλασσας, Ἅγιε Βασιλιά, τίποτε δέν κάνουμε ἀντάξιο ἐκείνων πού ἔκανες σέ μᾶς πού Σοῦ λέμε:Δόξα σοι, ὁ Θεός.

Ο Αυγουστίνος συνεπαρμένος θέλησε να μάθει περισσότερα για τον Π.Βαλερίωνα και τους υπόλοιπους …Ο αδερφός μας που γνώριζε τα ελληνικά δεν έκανε τίποτα άλλο από το να διατρανώσει αυτόν τον ιερό θαυμασμό που όλους μας είχε κυριεύσει …: Ο Π.Βαλερίων είναι ένας από τους πιο φωτισμένους πνευματικούς στην Ρωσία ..Χιλιάδες κόσμος έχει περάσει κάτω από το πετραχήλι του ..Πάρα πολλοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί τα τελευταία χρόνια του έχουν κάνει ειδικά αφιερώματα… αν πάς στην Μόσχα και ρωτήσεις για αυτόν όλοι τον ξέρουν ….Έχει 7 παιδιά ,(αυτός που κάθεται δίπλα του είναι ο 7^ος που ετοιμάζεται να γίνει ιερέας) και κάπου 30 εγγόνια…Οι περισσότεροι δε στην οικογένειά του είναι κληρικοί και μοναχοί … Κάποιος από τους Έλληνες της συντροφιάς θέλοντας να δείξει την αγάπη του και τα δικά του αισθήματα είπε απευθυνόμενος στον Π.Βαλερίωνα θέλοντας προφανώς να του κεντρίσει το ενδιαφέρον : Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ !!!

Και τα κατάφερε επ ωφελεία όλων ημών των υπολοίπων ...Ο Π.Βαλερίων σαν να ταράχτηκε στο άκουσμα αυτό ..έβαλε το χέρι του μέσα από το ράσο του και ένας μεγάλος ξυλόγλυπτος σταυρός ξεπρόβαλλε …Μας έδειξε μέσα και είπε σε σπαστά ελληνικά : Σεραφείμ του Σαρωφ…

έχει μέσα λείψανο του Αγίου Σεραφείμ !!!,μας είπε ο αδερφός που μετέφραζε …Mε μιάς όλοι δημιουργήσαμε μια ευλαβική σειρά για να ασπαστούμε εκείνον τον ευλογημένο σταυρό με το τίμιο λείψανο του μεγαλυτέρου Αγίου της Ρωσίας …αυτού που σε κάθε του συναπάντημα χαιρετούσε λέγοντας: Χριστός Ανέστη Χαρά μου !!!!Αυτός ήταν και ο μόνος ταιριαστός υπότιτλος για εκείνη την ανεπανάληπτη βραδιά ,αληθινό Θεϊκό δώρο στην Σκήτη της Αγίας Άννας …Χριστός Ανέστη χαρά μου !!!!(συνεχίζεται)

Νώντα Σκοπετέα -Επιστρέφοντας από Όρος 

Ο μικρός Αναστάσης ...ο μεγαλύτερος Άγιος του 20ου αιώνα ...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

{Απομαγνητοφωνημένη εκπομπή

7-11-06 /αναρτάται με την ευλογία του}.

Θέλετε αγαπητοί μου σήμερα να πούμε μερικά πράγματα για τον Άγιο Νεκτάριο ,για τον Άγιο της Ταπείνωσης ,για τον Άγιο της απέραντης αγάπης για τον Άγιο της μεγάλης υπομονής ,για τον Άγιο που πέρασε τόσα πολλά ,που ταπεινώθηκε τόσο πολύ ενώπιον του Κυρίου και γι αυτόν τον λόγο δοξάστηκε τόσο πολύ από τον Θεό..; Κοιτούσα το ημερολόγιο και έβλεπα ότι σε αυτές τις ημέρες κοντά ,έρχεται η γιορτή του Αγίου Νεκταρίου και είπα ,σαν ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο -το αισθάνομαι αυτό μες στην ψυχή μου -να αφιερώσουμε μια εκπομπή στον Άγιο αυτόν ,τον τόσο μεγάλο ,τον Άγιο του αιώνα , του προηγούμενου αλλά και του δικού μας και όλων των αιώνων… Θέλω να πω αρχικά ,το πόσο μεγάλη χαρά ένιωσα όταν «γνώρισα» για πρώτη φορά τον Άγιο Νεκτάριο . Μέχρι το 1988, ήξερα ότι υπάρχει ……ήξερα το όνομά του …είχα ακούσει και για μερικούς γνωστούς μου, που είχαν αυτό το όνομα ,όχι πάρα πολλοί άνθρωποι αλλά ήταν μερικοί που ονομάζονταν έτσι. Παρ’ όλα αυτά δεν ήξερα τίποτα για τη ζωή του .Δεν ήξερα τίποτα το λεπτομερειακό για τον τόπο που μεγάλωσε και έζησε, για την Αίγινα , τον τόπο που ίδρυσε το μοναστήρι ,δεν ήξερα κάτι για τα θαύματά του…. Και πώς ο Άγιος με βρήκε;; ….χωρίς να το περιμένω χωρίς να το έχω υποπτευθεί χωρίς κανένας να με προετοιμάσει για κάτι τέτοιο . Δεν ξέρω αν θα σας κουράσω, αλλά θέλω να σας διηγηθώ το πως γνώρισα τον Άγιο Νεκτάριο σε ανύποπτο χρόνο σε μια δημοτική βιβλιοθήκη ,εκεί που πήγαινα και διάβαζα για να δώσω πανελλήνιες εξετάσεις και είχα μεγάλη ένταση…ήμουν στην τρίτη Λυκείου. Διάβαζα σε μια βιβλιοθήκη, η οποία είχε μέσα κλιματιστικά …και επειδή έκανε πολύ ζέστη το Καλοκαίρι και πολύ κρύο το Χειμώνα ,πήγαινα εκεί όπως και άλλοι και είχα τουλάχιστον κάποιες καλές συνθήκες κλιματολογικές για να μπορώ να διαβάζω ….εκμεταλλευόμασταν δηλαδή αυτές τις συνθήκες της δροσιάς και της ζέστης αντίστοιχα . Το πρωί στην βιβλιοθήκη αυτή ήταν μια βιβλιοθηκάριος, η οποία ήταν πολύ αυστηρή …όταν σηκωνόσουν δηλαδή να κάνεις κάποιο διάλειμμα, έπρεπε να βγεις απ την βιβλιοθήκη ,δεν μπορούσες να πας δίπλα στα βιβλία ,έπρεπε να έρθει κι αυτή δίπλα να κοιτάξει μήπως πάρεις κάποιο ,μήπως κάνεις κάποια ζημιά κ.λ.π. Οπότε και εγώ έχοντας άγχος μήπως μου κάνει κάποια παρατήρηση , ήμουν πολύ τυπικός …διάβαζα έβγαινα έξω για διάλειμμα ,τελείωνα και έφευγα . Στην απογευματινή όμως βάρδια ήταν ένας άλλος κύριος ,βιβλιοθηκάριος , τον οποίον δεν τον ενοχλούσε το να σηκωθούμε και να κοιτάξουμε τα ράφια των βιβλίων, που ήταν παλιά ,και που δεν ξέρω αν κανείς θα τολμούσε να τα πειράξει ,πόσο μάλλον να τα κλέψει. Κανείς δεν έδινε σημασία σε αυτά τα βιβλία …παλιά βιβλία ….ήταν τα πατερικά κείμενα σε κάποιες παλιές εκδόσεις… σκονισμένα ….δεν ξέρω μήπως ήμουν και απ τους πρώτους που άγγιξε αυτά τα βιβλία… Θέλοντας λοιπόν να κάνω ένα διάλειμμα κάποια φορά πήγα και στάθηκα όρθιος και παρατηρούσα τα βιβλία .Και όπως τα κοίταζα είδα ένα βιβλίο που ήταν κίτρινο στη ράχη του …Κοιτάω την επικεφαλίδα του : «Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΕΦΑΛΑΣ του Σώτου Χονδρόπουλου» . Στηρίζομαι στον τοίχο ,παίρνω το βιβλίο ,το φυσάω ,φεύγει η σκόνη πάνω από τη ράχη του και αρχίζω να το ξεφυλλίζω . Και πιστέψτε με πέρασε μισή ώρα, ενώ πήγα να κάνω διάλειμμα να ξεκουραστώ ,αντί να βγω έξω να πάρω λίγο καθαρό αέρα ,έκατσα μέσα στη βιβλιοθήκη όρθιος σε μια κολώνα …ήταν λίγα τα άτομα την ημέρα εκείνη που διάβαζα ,δεν με ενόχλησε κανείς ούτε με πήραν είδηση και διάβασα αυτό το βιβλίο για το οποίο σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ότι όταν θα τελειώσω τις εξετάσεις , θα το αγοράσω…..για να γνωρίσω καλύτερα τον Άγιο Νεκτάριο .Προς το παρόν είπα μέσα μου , αυτό που ….συμφεροντολογικά μπορώ να κάνω μαζί του είναι να κάνω ένα τάμα: Να Τον παρακαλέσω και να του πω : Άγιε Νεκτάριε εσένα που σε γνώρισα λίγους μήνες πριν τις Πανελλήνιες εξετάσεις που έχω τόσο άγχος και τόση αγωνία αν θα περάσω στη σχολή που θέλω, σε παρακαλώ Πρέσβευε, Μεσίτευσε στον Θεό να πετύχω . Δεν έχω κάτι άλλο να σου ζητήσω γιατί δεν σε ξέρω και καλά και δεν θέλω να εκμεταλλευτώ αυτήν την ....γνωριμία μαζί σου .Τίποτα άλλο . Και κάθισα λοιπόν και τελείωσα το διάβασμά μου. Θυμάμαι όμως μερικά δυνατά περιστατικά του Αγίου Νεκταρίου …. Διάβαζα αυτό το κομμάτι αυτό που έλεγε ότι όταν ήτανε μικρός ο Άγιος Νεκτάριος. …(γεννήθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα ) τον έστειλαν οι γονείς του στην Κωνσταντινούπολη να εργαστεί σε κάποιο καπνοπωλείο ….δεν σας λέω ονόματα δεν σας λέω ημερομηνίες ….σας συστήνω όμως να διαβάσετε αυτό το βιβλίο και όποια άλλα κυκλοφορούν του Αγίου Νεκταρίου ,περιστατικά της ζωής του ,θαύματα ,ομιλίες ανθρώπων που τον γνώρισαν ….υπάρχουν πολύ ωραία βιβλία….. Ο Άγιος λοιπόν (Αναστάσιο τον λέγανε όταν ήταν μικρό παιδί ) δούλευε για να βοηθήσει τους δικούς του …. Κάποια στιγμή λοιπόν παλιώσανε τα ρούχα του και πήγε στον καπνοπώλη ,τον επιχειρηματία να ζητήσει κάποια βοήθεια….Του λέει λοιπόν ντροπαλά : ….ξέρετε Κύριε ……τρυπήσανε τα παπούτσια μου κι οι κάλτσες μου και τώρα κάνει κρύο το Χειμώνα και θα θελα αν μπορείτε να με βοηθήσετε λίγο … Αυτός θύμωσε του λέει : ….Φύγε από εδώ δεν έχω περισσευούμενα λεφτά για σένα …είσαι βάρος στη δουλειά μου ….κάνε τη δουλειά σου καλά κι άστα αυτά …τις υπερβολές…τα βγάζεις πέρα . Και δεν του έδωσε καμία σημασία .Ένα μικρό παιδάκι ήταν τότε αυτός ο Άγιος ….ξεκίνησε από μικρό παιδάκι με τόση ταλαιπωρία στη ζωή ….πόνο ,πολύ πόνο. όλη του η ζωή ήταν ένας πόνος ….Μέχρι που έφυγε από τον κόσμο αυτό ήπιε πολύ πίκρα ο Άγιος Νεκτάριος . Φεύγει λοιπόν ,πάει στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει ένα γράμμα .όχι όμως στους γονείς του …αυτοί ήταν φτωχοί .Έγραψε ένα γράμμα στον Ιησού Χριστό .Έτσι τελείωνε το γράμμα : «ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ» Δ/νση: ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ. ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ …. Του έγραψε ένα γράμμα τόσο καρδιακό, τόσο απλό,με τόση θερμή πίστη όμως. Και του είπε ….περίπου τα παρακάτω….: Κύριε μου σε παρακαλώ ,συγχώρεσέ με που σε ενοχλώ.... ξέρω ότι έχεις πολλά στο μυαλό σου ,έχεις τόσο κόσμο να ασχοληθείς, αλλά έχω κι εγώ ένα πρόβλημά μου να Σου πω και αυτό είναι απλό κι εύκολο για Σένα…. βρες μια λύση…τρύπησαν τα παπούτσια μου …κρυώνω!! δεν έχω ρούχα να ντυθώ …αν θέλεις Εσύ βοήθησέ με σε παρακαλώ …εγώ σε αγαπώ πολύ Εσύ κανόνισε πως θα με βοηθήσεις . Κλείνει το γράμμα ,σηκώνεται το πρωί με το κρύο να το στείλει …στους ουρανούς …..Τί θα ένιωθε αυτός ο ταχυδρόμος εάν έπαιρνε αυτό το γράμμα και έβλεπε τυχαία να γράφει παραλήπτης :ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ στους Ουρανούς ;….Η ωραιότερη Διεύθυνση στην οποία όμως δεν θα έφτανε ποτέ από τα Ταχυδρομεία αυτού του κόσμου!!!. Κατά Θεϊκή συγκυρία επέτρεψε ο Θεός να βγαίνει το πρωί ο γείτονάς τους ο Κυρ-Θεμιστοκλής, ο οποίος είδε τον μικρό Αναστάση ..... -Αναστάση που πας με αυτό το κρύο;…. -Πάω να στείλω τα γράμματα … -Φέρε εδώ παιδάκι μου ….μαζί με τα δικά μου θα στείλω και τα δικά σου . Τα παίρνει κι όπως τα ξεφύλλισε στο χέρι του, είδε την Διεύθυνση ….κατάλαβε ότι πρόκειται για κάτι που δεν θα γίνει ανθρωπίνως ….παραβίασε το απόρρητο της παιδικής αυτής ψυχής ,και προς έκπληξή του και με συγκίνηση διάβασε αυτά τα λόγια ….. «ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ» ….. το μικρό παράπονο και την θερμή προσευχή του μικρού Αναστάση …Και τι κάνει αυτός ο άνθρωπος;.....Ετοιμάζει ένα δεματάκι με φανέλες ,ζακέτες ζεστές ,ρουχαλάκια ,τα βάζει σε ένα δέμα και πάνω του γράφει : ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ . Το βάζει έξω από το μαγαζί το πρωί ,το παίρνει ο Αναστάσιος με το που ξύπνησε και αρχίζει να πηδάει από τη χαρά του σαν τρελός και να φωνάζει : Χριστέ μου Σ΄ αγαπώ ,Χριστέ μου Σ’ ευχαριστώ , Χριστούλη μου… άκουσες την προσευχή μου ……. Ένα παιδάκι που από μικρός είδε τα θαύματα του Θεού …. με τέτοια ζωντανή πίστη τόσο θερμή που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή …Μιλούσε στο Θεό …..Τον αισθανόταν ...Μιλούσε στον Χριστό και κατέβαζε τον ουρανό στην γη, Έκανε θαύματα η προσευχή του... ήταν μια ζωντανή επαφή αυτή που είχε με τον Χριστό ….Όμως το αφεντικό του είχε άλλη γνώμη και όταν τον είδε έτσι καλοντυμένο ..... : -Πώς έγινες έτσι κουστουμαρισμένος; Ποιος σε έφτιαξε έτσι κύριο; Πού τα βρήκες τα λεφτά Και ο Αναστάσιος του απαντά με απλότητα ….. - …..Ξέρετε είναι μυστικό … -Για πες το μυστικό σου γιατί κάτι υποπτεύομαι ….αυτός νόμισε ότι του έκλεψε λεφτά από το συρτάρι. -…..Ξέρετε μου τα έστειλε ο Ιησούς Χριστός … -…Ο Ιησούς Χριστός ;;;;;; Έλα εδώ και θα σου πω !!!!! Και αρχίζει να τον κτυπά και να τον κυνηγάει μέσα στο μαγαζί ..... -Λέγε που βρήκες τα λεφτά ...... -Μα σας λέω αλήθεια έστειλα ένα γράμμα στον Ιησού Χριστό και μου απάντησε….Τί φταίω εγώ δεν έχω κλέψει ….Ο Χριστός με άκουσε ….έστειλα γράμμα… το γράφει κιόλας ….να…!! Κι από τις φωνές τα κλάματα και τη φασαρία τον ακούει ο Κύριος Θεμιστοκλής . Πάει στο αφεντικό του λοιπόν και του λέει : -Άσε το παιδί… έλα να σου πω το μυστικό του… μην του χαλάσουμε αυτήν την απλή πίστη που έχει στην καρδούλα του ….εγώ του τα έδωσα αλλά κοίτα τι βρήκα …κοίτα τι γράμμα διάβασα ….έχεις δίπλα σου ένα παιδί θαυμάσιο δουλεύει στο μαγαζί σου ένα παιδί που έχει ζωντανή πίστη στον Χριστό …. Και πέρασε τόσες περιπέτειες στη συνέχεια στη ζωή του, άλλαξε τόσες δουλειές ,έφτασε να σπουδάσει να γίνει δάσκαλος ,να γίνει μοναχός στη Χίο ,να χειροτονηθεί ,να γίνει Επίσκοπος να τον διώξουν από την Αλεξάνδρεια να τον συκοφαντήσουν …… Πιστεύω οτι μέσα σε όλα τα άλλα που είχε περάσει ο Άγιος .... αυτά που τον έκαναν Άγιο ..όπως δηλαδή το να είσαι Άγιος και να σε λένε ανήθικο ….το να αγαπάς το Θεό πάνω από όλα και να σε συκοφαντούν λέγοντας ότι αγαπάς ανθρώπους εμπαθώς ….το να σε κατηγορούν και να το δέχεσαι ….αυτό είναι που νομίζω περισσότερο από όλα τα άλλα ελκύει τη χάρη του Θεού επάνω στην ψυχή του ανθρώπου . Για όλους τους λόγους είναι άγιος ο Άγιος Νεκτάριος και επειδή ήταν ελεήμων και επειδή ήταν ταπεινός και επειδή ήταν νηστευτής ,άνθρωπος αγάπης ,δεν υπάρχει αρετή που ο Άγιος δεν εξάσκησε στη ζωή του ,είχε τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος όλους τους καρπούς … ,αλλά το να δεχτεί να τον συκοφαντούν και αυτό να τον συνοδεύει σαν «ρετσινιά»σε όλη του τη ζωή δεν ήταν μικρό πράγμα . Πήγαινε στη Λαμία λοιπόν διωγμένος να κηρύξει ….-του έδωσαν το δικαίωμα απλώς να παρίσταται σε απλές ιεροπραξίες δηλαδή να κάνει μνημόσυνα -…Ένας επίσκοπος……!!!!κατάντημα δεν ήταν αυτό ;;;;..και το δέχτηκε …και έγινε ΄΄Αγιος ….και ο κόσμος στην Λαμία να γελάει ... και να τον ειρωνεύονται και να λένε : ξέρουμε ποιός είναι αυτός …ξέρουμε το παρελθόν του και ξέρουμε το ποιόν του ….. Να τον κοιτάνε με νόημα λοιπόν και αυτός να τα ανέχεται και να τα δέχεται ταπεινά και να ξεσπά μόνο σε προσευχή και μόνο σε δάκρυα και μόνο σε γονυκλισίες …τα γόνατά του πραγματικά μονίμως τα είχε ακουμπημένα στη γη ….προσευχόταν ατελείωτες ώρες …προσευχόταν τόσο πολύ, που πολλές φορές ξεχνιόταν, έχανε την αίσθηση του χρόνου …του χώρου ….της πείνας η οποία τον βασάνισε πολύ στη ζωή του ….πείνασε …όχι αστεία …υπήρχαν μέρες που δεν είχε να φάει ….Νοίκιαζε στην περιοχή του Ρέντη ,στο σπίτι μιας κυρίας Ανδρομάχης και είχε μέρες να φάει και είχε και μήνες να πληρώσει το ενοίκιο ….έγραφε κάποια βιβλία τότε :''το γνώθι σ αυτόν'' , ''το Θεοτοκάριο'' , ''το εξομολογητάριο'' ,τα βιβλία τα πνευματικά :''περί επιμελείας ψυχής'' και όποια άλλα βιβλία κυκλοφορούν σήμερα ,και ήλπιζε ότι από αυτά θα πλήρωνε τα χρέη του …αλλά εις μάτην .... ,ποιοί αγόραζαν τότε τέτοια και τόσα βιβλία …δεν υπήρχε τέτοια διάδοση μεγάλη ,δεν υπήρχαν και τα μέσα δεν υπήρχε και η άνεση στον κόσμο …. Έκανε λοιπόν προσευχή ...Αυτή η γυναίκα όμως τον σεβόταν ,και κάποια στιγμή κατάλαβε πως επί τρείς μέρες ήταν κλεισμένος στο δωμάτιό του .Δεν βγήκε έξω, δεν άκουσε την πόρτα να ανοίγει ...Ανησύχησε λοιπόν και πήρε ένα πιάτο σούπα να του πάει....Χτυπάει την πόρτα …τίποτα …ξαναχτυπάει δεν απαντά ο Άγιος Νεκτάριος .Αυτή άρχισε να ανησυχεί ……μήπως έπαθε τίποτα …..παραβιάζει την πόρτα και βλέπει τον Άγιο να κάθεται μπροστά στον Εσταυρωμένο γονατιστός με τα μάτια βουρκωμένα και μόνο όταν άνοιξε την πόρτα η κυρία Ανδρομάχη κατάλαβε ο Άγιος ότι κάποιος μπήκε και προσγειώθηκε πάλι στη γη …κατέβηκε από τους ουρανούς …κατέβηκε από τη θέα του Θεού ,από το θρόνο του Θεού …και μένει αυτή με το πιάτο στα χέρια σύξυλη να τον κοιτάει και να του λέει : Έίστε Άγιος άνθρωπος …ξεχάστε και τα ενοίκια ξεχάστε τα όλα σας τα χαρίζω …όποτε μπορέσετε.. αν μπορέσετε …δεν πειράζει …φιλοξενώ στο σπίτι μου έναν Άγιο …Τρείς ολόκληρες μέρες νηστικός ……..Έχετε κάνει ποτέ αδερφοί μου τριήμερο ;όσοι κάνουν ξέρουν τι θα πει ….Μπορείς να κάνεις προσευχή στο τριήμερο εύκολα; ούτε προσευχή δεν μπορείς να κάνεις όταν πεινάς…όταν πεινάς, δεν μπορείς εύκολα να μιλήσεις στο Θεό .Όταν το στομάχι σου είναι άδειο …όταν το στομάχι σου γουργουρίζει και νιώθεις την ανάγκη την επιτακτική να αυτοσυντηρηθείς ,να ζήσεις, αυτό είναι το πρώτο… δεν μπορείς να προσευχηθείς εύκολα …πόσο μάλλον να ξεχαστείς …να ξεχάσεις που βρίσκεσαι να μην ακούς τον θόρυβο της πόρτας να μην καταλαβαίνεις πού είσαι … Αυτός ήταν ο Άγιος και μια τέτοια προσευχή έφερε τόσα θαύματα στη ζωή του ,αλλοιόνωντας τις ψυχές αυτών που τον πλησίαζαν ,επηρεάζοντας τους ανθρώπους ,ελκύοντας τη χάρη του Θεού ο οποίος σιγά – σιγά τον δόξαζε ....δίνοντάς του όμως και πολλούς σταυρούς ,αλλά και τεράστια δόξα … Πώς τα συνδύαζε αυτά ο Χριστός …τον είδε ευγνώμονα ,τον είδε ανθεκτικό ,τον είδε δυνατό και του έδωσε ….του έδωσε για να βλέπουμε κι εμείς και να παρηγοριόμαστε …του έδωσε για να έχει ο Άγιος Νεκτάριος χάρη …να μας δίνει και εμάς και να επιτελεί ένα σωρό θαύματα. Και όταν αργότερα μετά από τόσες περιπέτειες έγινε Διευθυντής στη Ριζάρειο Σχολή ,εκεί πλέον με τέτοια αγάπη και τέτοια ταπείνωση και με τέτοια διακριτικότητα ,αντιμετώπισε τα πάντα και μας έδωσε παντοτινά διδάγματα και μηνύματα κάνοντάς μας να καθρεφτιζόμαστε και να ντρεπόμαστε ….και ντρεπόμαστε ξέρετε γιατί; Γιατί περπατάμε στους ίδιους δρόμους που περπάτησε και ειδικά εμείς που μένουμε στην Αθήνα και στα περίχωρα ,εκεί που πάτησε ο Άγιος Νεκτάριος στον Ευαγγελισμό απέναντι στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου απέναντι απο τον Ευαγγελισμό ,εκεί που υπάρχει το κάθισμά του, το στασίδι του με ένα κομποσκοινάκι μπροστά….εκεί που σήμερα δεν κάθεται κανείς γιατί εκεί είναι η θέση του Αγίου Νεκταρίου …του Διευθυντού της Ριζαρείου .Τον τόπο αυτό τον είχε ποτίσει ο Άγιος με τις προσευχές του με τα δάκρυά του με τις αγρυπνίες του και τα ξενύχτια του ,τα οποία ήταν και για να συγγράφει ,ήταν και για να προσεύχεται και για να σκέφτεται ήταν και για να συζητά και για να εξομολογεί ήταν και για να ζει αυτό που τον καλούσε ο Θεός να ζήσει την κάθε στιγμή . Και όταν υπήρχαν φασαρίες και όταν τα παιδιά τσακώνονταν μέσα στη σχολή , γιατί υπήρχαν παιδιά από όλες τις περιοχές της Ελλάδας στη Ριζάρειο …..όταν όπως λέγεται τσακώθηκαν κάποτε κάποιοι …ο ένας από χωριό κι ο άλλος από την πόλη ….λέγοντας ο ένας στον άλλο ότι ….είσαι βλάχος και μυρίζεις χωριατίλα …..κι εσύ είσαι χειρότερος από μένα ….και άρχισαν να τσακώνονται και να χτυπιούνται ….τότε τους βλέπει ο Άγιος Νεκτάριος και στενοχωρήθηκε πάρα πολύ γι αυτό που συνέβη στη σχολή... Δεν νευρίασε όμως …..τ’ ακούτε οι γονείς ; τ’ ακούνε οι μεγάλοι; τ’ ακούμε εμείς οι δάσκαλοι ;…οι ιερείς που καμιά φορά ως άνθρωποι όλοι πέφτουμε σ’ αυτήν την παγίδα ….λέμε ότι θυμώνουμε όλοι για το καλό του άλλου ,αλλά καμιά φορά θυμώνουμε εμπαθώς ,θυμώνουμε επειδή εμείς θιγόμαστε και ενοχλούμαστε ….Ο Άγιος Νεκτάριος πληγώθηκε για το Θεό ,λυπήθηκε για το Θεό ,μόνο γι’ αυτό….. Τους φωνάζει στο γραφείο κι αυτοί τρέμανε και ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους …….και τους λέει ο Άγιος Νεκτάριος : Ο ένοχος θα τιμωρηθεί .Πρέπει να μπει τάξη σ’ αυτήν την σχολή ,δεν επιτρέπεται να είστε υποψήφιοι…. Κληρικοί κάποια στιγμή …τελειώνετε σχολή εκκλησιαστική και να θυμώνετε ,να τσακώνεστε να βρίζεστε μεταξύ σας …μα τότε τι να κάνουν οι άλλοι στον κόσμο;!!! Πηγαίνετε τώρα και θα σας πω τι θα γίνει . Και φεύγουν τρέμοντας και ο Άγιος Νεκτάριος δίνει εντολή σ’ αυτόν που σέρβιρε το φαγητό, για τρείς μέρες να μην του σερβίρει .... και να μην τρώει τίποτα ο ίδιος …Να κάθεται μαζί στην τραπεζαρία με τα παιδιά να τρώνε όλοι και αυτός να κάθεται νηστικός και να κάνει μόνο την προσευχή …. Δέσποτα Άγιε ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων σου .Καθίστε .Κάθονταν όλοι ….Τρώτε….κι ο Άγιος δεν έτρωγε….και τον κοίταζαν όλοι νηστικό ,πέρασε η πρώτη μέρα ,πέρασε το απόγευμα ,ήρθε το βράδυ ήρθε η δεύτερη μέρα …δεν άντεχαν πια ….Αυτή ήταν η τιμωρία στον ένοχο …..ο ένοχος ήταν ο πειρασμός …ο ένοχος ήταν ο διάβολος …κι ο διάβολος τιμωρείται ….η εκδίκηση στον διάβολο είναι η αγάπη είναι η ταπείνωση ,είναι η νηστεία ,είναι η θυσία κι η αυστηρότητα στον εαυτό μου και όχι στον άλλον. Αυτό έζησε ο Άγιος και ο διάβολος καιγόταν και όχι μόνο καιγόταν αλλά και οι ψυχές των παιδιών αλλοιώνονταν και συγκινήθηκαν απερίγραπτα …. Πάνε λοιπόν τον βρίσκουν στο γραφείο και του λένε : Σας παρακαλούμε Άγιε Σχολάρχα δεν θα το ξανακάνουμε…φάτε δεν αντέχουμε να σας βλέπουμε νηστικό δεν θα ξανατσακωθούμε …συγχωρέστε μας . Αυτό έκανε ο Άγιος Νεκτάριος …και όταν έβλεπε στη σχολή κάτι να μην πηγαίνει καλά η λύση ήταν μία: προσευχή ,γόνατα, σιωπή ,ταπείνωση ,και δάκρυα. Όλα τα αντίθετα από αυτά που κάνουμε εμείς. Εμείς μιλάμε, φωνάζουμε, τσακωνόμαστε, τηλεφωνάμε, επικοινωνούμε αλλά δεν προσευχόμαστε. Κάτι μας τραβάει μακριά από αυτή τη λύση του προβλήματος που είναι να κλείσεις τα χείλη και να ανοίξεις την καρδιά σου μόνο στο Θεό, για να φέρει τέλεια λύση και τέλεια φώτιση … Και όταν άλλη φορά πάλι στη Ριζάρειο ένα παιδί είχε πυρετό και «ψηνόταν» και κινδύνευε να φύγει από τον κόσμο αυτό ,ο Άγιος Νεκτάριος έμεινε όλη τη νύχτα προσευχόμενος …Θεέ μου σε παρακαλώ …. Παναγία μου..... προσευχόταν πολύ να γίνει το θαύμα …και το πρωί ο πυρετός είχε πέσει …το φιλέρημο αηδόνι ….έτσι το έλεγε αυτό το παιδί …. ο Νικόλας απο το Μέτσοβο .....που έψελνε και είχε γλυκιά φωνή ... Και όταν οι δύο υπάλληλοι που δούλευαν στα αποχωρητήρια κάποτε τσακώνονταν γιατί ο ένας δεν καθάριζε όπως έπρεπε κι ο άλλος ήταν πιο συνεπής και παρεξηγήθηκαν …τους φώναξε ο Άγιος Νεκτάριος που τους άκουσε στους περιπάτους που έκανε τα βράδια γύρω-γύρω στη σχολή τειχίζοντάς την με την προσευχή του και το κομποσκοίνι του και με τους στεναγμούς των δακρύων του και τους λέει : -Σας άκουσα που τσακώνεστε …Δεν επιτρέπεται αυτό που κάνετε στο χώρο αυτό που κινείστε …για λίγες μέρες αφήστε..... θα καθαρίζω εγώ τις τουαλέτες .Δεν θα το πείτε σε κανέναν αυτό … Του λένε: -Αν είναι δυνατόν Σεβασμιότατε εσείς θα καθαρίζετε τουαλέτες ..αν είναι δυνατόν …Σας παρακαλούμε … -.Αυτό που σας είπα τους λέει …και αλλοίμονό σας αν μάθω ότι το διαδώσατε και είπατε ότι θα κάνω αυτή τη δουλειά… Σηκωνόταν λοιπόν το πρωί κρυφά από τους άλλους ο Επίσκοπος Πενταπόλεως ,ο Άγιος των θαυμάτων ,της προσευχής που μπροστά του οι Άγγελοι υποκλίνονταν που ο Θεός τον θαύμαζε ,που ο Σταυρός του τόσο τον πονούσε …κι όμως σηκωνόταν και διακονούσε. Θυμάμαι επ ευκαιρία τον πνευματικό μου που μου είχε πει :Αν μπορείς να διακονείς τον αδερφό σου έτσι... αν μπορείς να ακουμπήσεις τον αδερφό σου και στη βρωμιά του και στον πόνο του …και στην αδυναμία του ,όπως έκανε ο Άγιος πηγαίνοντας στα αποχωρητήρια ,τότε αγγίζεις το Θεό και τότε σε αγγίζει και ο Θεός και βλέπεις θαύματα …Δεν είναι τυχαίο αυτό που δεν διάλεξε μια άλλη απλή εργασία αλλά διάλεξε τα αποχωρητήρια …διάλεξε τη βρωμιά των ανθρώπων για να βρει την καθαρότητα του Θεού και την καθαρότητα της δικής του ψυχής ….Κάπου στην Κλίμακα αναφέρεται κάτι παρόμοιο αλλά δεν είναι της παρούσης … Και όταν ο Άγιος ένιωθε δύσκολα στη γη της Αθήνας και στον κόσμο, πήγαινε και στο Άγιο Όρος στους Δανιηλαίους ,παρηγοριόταν και παρηγορούσε ,είχε αλληλογραφία με τον Π. Δανιήλ των Δανιηλαίων τον κτήτορα της ευλογημένης αυτής συνοδείας… και ήθελε να πάει στο Άγιο Όρος να μονάσει , τον συγκινούσε αυτό ,αλλά άφηνε τα πράγματα στο Θεό να τα φέρει όπως τα θέλει… Και όταν βρέθηκαν γυναίκες στην πόλη των Αθηνών αφιερωμένες ψυχές που θέλησαν να ακολουθήσουν τον Άγιο και να τον έχουν διδάσκαλό τους ,γέροντά τους ,πνευματικό τους ,καθοδηγό τους, του ζήτησαν να τους κάνει μοναστήρι και παρακαλούσαν γι αυτό…και έτσι ο Άγιος κάποια στιγμή υπέκυψε…υπέκυψε στην προσευχή τους στην αγάπη τους στην αφοσίωσή τους κι έκανε τη χάρη αυτή ,το οποίο όμως ήτανστάθηκε αφορμή πάλι να περάσει πόνους και συκοφαντίες .. .Ο άνθρωπος που είναι εύκολο να σκανδαλίζεται ,σκανδαλίζεται ακόμα και με τους αγίους . Τους Αγίους , Άγιοι μόνο τους καταλαβαίνουν και δεν τους παρεξηγούν οι άλλοι μπορούν να πουν διάφορα όπως και είπαν: .Τί δουλειά έχει αυτός με τις γυναίκες ;Τι δουλειά έχει αυτός που δέχεται στο μοναστήρι που πάει να κάνει στην Αίγινα νέες κοπέλες …Ήταν και αυτό λοιπόν μια αφορμή να συκοφαντηθεί ο Άγιος και να πονέσει ....Θα το πούμε παρακάτω αυτό . Τώρα θυμάμαι ότι όταν ο Άγιος πήγε για πρώτη φορά στην Αίγινα να δει το μέρος για να χτίσει το μοναστήρι να διαλέξει τον τόπο αυτό είδε ένα παιδί το οποίο του είπαν ότι από το πρωί φώναζε…ήταν δαιμονισμένο έπασχε από πονηρό πνεύμα κι από το πρωί φώναζε: ‘Ερχεται στο νησί ο Δεσπότης που θα σώσει το νησί …. ‘Ερχεται στο νησί ο Δεσπότης….. Και όταν έφτασε ο Άγιος Νεκτάριος και κατέβηκε απο το καράβι στο νησί ,αυτός ο άνθρωπος εμφανίστηκε στην προβλήτα και άφριζε κι έπεσε κάτω και όλοι τότε κατάλαβαν ποιος είναι αυτός που ήρθε…Είναι ο Πενταπόλεως Νεκτάριος!!!! Κατάλαβαν και συσχέτισαν το γεγονός …. Ο Σπύρος ο μάγος έλεγε από το πρωί …φώναζε ότι έρχεται ο Άγιος που θα σώσει το νησί ο Επίσκοπος που θα σώσει το νησί … Τους λέει λοιπόν ο Άγιος : Σας παρακαλώ μην ακούτε αυτά τα λόγια .Ποιός θα σώσει το νησί ;;!!Το νησί ο Θεός θα το σώσει ,κανένας από τους ανθρώπους …. Κρατά το μπαστουνάκι του, τη ράβδο του την επισκοπική, τη μικρή αυτή που είχε για να πηγαίνει στις διάφορες υποχρεώσεις του και ακουμπάει με την άκρη του στο στόμα του παιδιού και το σταυρώνει .Κι εκείνη τη στιγμή το παιδί σπάραξε…όπως έγινε με τον Κύριο όταν θεράπευε τους δαιμονισμένους….Επικαλέστηκε την χάρη του Χριστού και θεράπευσε το παιδί …το παιδί που άφριζε ,που δεν μπορούσε κανείς να το ακουμπήσει ,με το που πάτησε ο Άγιος το πόδι του στο νησί θεραπεύτηκε. Σηκώνεται ,φιλάει το χέρι του Αγίου τον ευχαριστεί για την θεραπεία ,απαλλάσσεται ,γαληνεύει το βλέμμα του, ηρέμησε .... : -Πώς λέγεσαι ; … τον ρωτά ο Άγιος -Σπύρος.. -Πού δουλεύεις; -Δεν δουλεύω Σεβασμιότατε γιατί έχω αυτήν την αρρώστια που είδατε και δεν μπορώ να πάω πουθενά … -Από εδώ και πέρα δεν θα σε ξαναπιάσει αυτό !!.. Θα είσαι ήρεμος και θα εργαστείς ,θα εργαστείς κι εσύ όπως όλος ο κόσμος και θα κάνεις μια ισορροπημένη και φυσιολογική ζωή !!. Τον ευλόγησε και πήγε στην ευχή του Θεού και στην ευχή του Αγίου . Με το που έφτασε στο νησί ο Άγιος γέμισε τον τόπο με θαύματα ..ένα σωρό ευεργεσίες …. Πόσες φορές οι εργάτες ,οι ναύτες…οι ψαράδες είχαν ανάγκη από βοήθεια Θεϊκή και παρακαλούσαν τον Άγιο και ο Άγιος τους χάριζε δύναμη ,τη δύναμη του Θεού και τα θαύματα του Θεού …Θυμάμαι εκείνη τη φορά που ήταν στην παραλία και έβλεπε λυπημένους τους ψαράδες …δεν είχαν πιάσει ψάρια για πολύ καιρό και άλλη φορά δεν είχαν πιάσει σφουγγάρια οι σφουγγαράδες ...Σταύρωνε τη θάλασσα ο Άγιος Νεκτάριος και τους έλεγε : -Να… το σημείο του Σταυρού θα κάνει το θαύμα του… η δύναμη του Κυρίου …. -Σεβασμιότατε πιστεύουμε στη δύναμη της προσευχής σου ..κάνε εσύ το θαύμα … -Όχι εγώ ο Θεός θα κάνει το θαύμα!! …. Και πραγματικά εκείνη την ημέρα πιάσαν τόσα ψάρια …άλλη φορά πιάσαν τόσα σφουγγάρια τα οποία θαυμαστώ τω τρόπω εκείνη την ημέρα ,μόνο τα σφουγγάρια, είχαν πάνω τους το σήμα του Σταυρού …οι τρύπες του σφουγγαριού στο κέντρο έβγαζαν το σημείο του Τιμίου Σταυρού!! .Αν κανείς πάει στο δωματιάκι του Αγίου θα το δει αυτό ,υπάρχουν σφουγγάρια από εκείνη την εποχή από εκείνο το θαύμα που έκανε ο Άγιος .Θαυμαστό φαινόμενο!.. Το δωματιάκι του έχει τέτοια πράγματα ,έχει τα γυαλάκια του, το κρεβάτι του ,έχει ένα σκαμνάκι ,έχει τα παπούτσια ….τις παντόφλες του ,έχει προσωπικά αντικείμενα του Αγίου . Οι άνθρωποι αυτοί τότε ένιωθαν τη βοήθεια του Αγίου … Είχε στερέψει ο τόπος ,είχε καιρό να βρέξει… και γέμισαν τα πηγάδια …έβρεχε τόσο πολύ σε σημείο που ανησυχούσαν εκ του αντιθέτου πλέον -.…Σεβασμιότατε είπαμε να βρέξει αλλά τώρα θα πνιγούμε… -Μην ανησυχείτε ,έχει τόσο καιρό να βρέξει που τα πηγάδια για να γεμίσουν θέλει ακόμα…μην ανησυχείτε ξέρει ο Θεός αρκεί να τον εμπιστευόμαστε …. Και τον είχαν ευεργέτη τους ….αλλά και ο ίδιος όταν ήθελε κάτι από τον κόσμο ,ο κόσμος έτρεχε γι αυτόν και γίνονταν όλοι χαλί για τον Άγιο Νεκτάριο γιατί τον αγαπούσαν …έβλεπαν ότι αυτά που ζητά δεν τα παίρνει για τον εαυτό του .Και όταν μια φορά προσευχόταν στην Παναγία μας …-μια εικόνα στο δωμάτιό του ,κάποια εικόνα που δεν ήταν βυζαντινή αυστηρά.... ήταν αυτή η αναγεννησιακή που ΄χαν παλιά και στο Άγιο Όρος αλλά είχε μια ευλάβεια αυτή η εικόνα και μια σεμνότητα …δεν είναι δηλαδή η ακριβής η αυστηρά ορθόδοξη αλλά είναι μια εικόνα που αποπνέει γλυκύτητα και καλοσύνη- και η οποία δεν στάθηκε εμπόδιο για τον Άγιο Νεκτάριο να βρει την αληθινή Παναγία ,να επικαλεστεί την αληθινή Παναγία έστω και με αυτήν την εικόνα την αναγεννησιακή .....Κάτι μας λέει και αυτό …ότι μας λείπει σήμερα η δύναμη της προσευχής μας λείπει η ουσία της πίστεως …πολλές φορές κρατάμε τα εξωτερικά τα τυπικά ,τα ακριβή ,τα αυστηρά ,αλλά δεν έχουμε τη δύναμη της ευσέβειας .....Όταν λοιπόν παρακαλούσε την Παναγία ….ξέρετε τι άλλο έκανε ; έβγαζε μπροστά τα χαρτιά των λογαριασμών του και της έλεγε: …Την Τρίτη θα έρθουν οι μάστοροι να πληρωθούν και δεν έχω λεφτά … Παναγία μου, Σας παρακαλώ (της μιλούσε πάντα στον πληθυντικό) Κυρία Θεοτόκε ,Σας παρακαλώ αν μπορείτε ως την Τρίτη να χετε κάνει κάτι… Και ερχόταν τη Δευτέρα το βράδυ ένας από το νησί και του έλεγε: -Δέσποτά μου εκεί που με τη γυναίκα μου πίναμε το καφεδάκι μας το απόγευμα τι ήταν και με έπιασε μια έμπνευση και μια όρεξη και λέω δεν πάω και στο μοναστήρι να κάνω μια προσφορά υπέρ υγείας της οικογενείας μας και ήρθα να σου φέρω κάποια λεφτά… και τα λεφτά αυτά της δωρεάς ήταν ακριβώς όσα είχε ζητήσει ο Άγιος Νεκτάριος στην προσευχή του στην Παναγία μας όταν της έδειξε τους λογαριασμούς!! Τέτοια απλή πίστη τέτοια απλή προσευχή!! έβαζε τα εγκόσμια έβαζε τα θέματα της καθημερινότητας ,όχι όμως για να κολλήσει σε αυτά, τα έκανε αφορμή να βρει την Παναγία ,να βρει το Χριστό μας να βρει τους Αγίους ,να πλησιάσει το Θεό .Και τα έκανε όλα προσευχή τα ανέφερε όλα στο Θεό. Όλη του η ζωή ήταν μια αγία αναφορά ,αναφερόταν πάντα στο Θεό για την καθημερινότητά του, για τα ζητήματά του και πάντα ο Θεός τον βοηθούσε ακόμα και όταν πάλι τότε τον συκοφάντησαν … Η μητέρα ….της Ξένης της μοναχής …που είχε δώσει και συνέντευξη σε ένα βιβλίο του Μανώλη Μελινού ….πολύ ωραίο ….με συνεντεύξεις ανθρώπων που πρόλαβαν τον Άγιο Νεκτάριο και τον έζησαν και γράφει κάτω από την φωτογραφία της Ξένης τι τράβηξε για μένα ο Άγιος …ήπιε πολύ πικρό ποτήρι και έκλαιγε αυτή η μοναχή ….τώρα έχει κοιμηθεί …ήταν τότε κοριτσάκι ....Την είχε πάρει λοιπόν ο Άγιος Νεκτάριος στο Μοναστήρι …νέα αλλά με επιθυμία να μονάσει ... Προσευχόταν ο Άγιος και πήγαινε με τα παιδιά …τις νέες κοπέλες στο βουνό απέναντι και έλεγαν το Πάτερ ημών ,τους μάθαινε να προσεύχονται ,τους μάθαινε να λένε τη νοερά προσευχή το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με, το οποίο το συστήνει ο Άγιος Νεκτάριος που αγαπούσε και καλλιεργούσε τη νοερά προσευχή . Η μητέρα της λοιπόν η οποία τόσο πολύ δεν ήθελε να φύγει το παιδί της από κοντά της ,-θεώρώντας ότι ο Άγιος της άρπαξε το παιδί κάνοντάς της «πλύση εγκεφάλου»-…πήγε εκεί κάνοντας μεγάλη φασαρία και στο τέλος αφού είδε ότι δεν γινόταν τίποτα ,πλήρωσε τον ανακριτή του νησιού ,για να συκοφαντήσει τον Άγιο. Του λέει : -θα σε πληρώσω αρκεί να πεις ότι ο Νεκτάριος διαφθείρει τα παιδιά και τα άλλα του κόσμου ,και το δικό μου το κορίτσι .Αυτό αν το πεις θα σε πληρώσω όσο θέλεις Πάει λοιπόν ο ανακριτής και του λέει : Πού τα πετάς τα παιδιά που κάνεις ;πού τα βάζεις σε ποιο πηγάδι τα πετάς ; και τον πιάνει από τα γένια και τον ταρακουνούσε…τον Άγιο !!!! Και ο Άγιος Νεκτάριος είπε: - Εγώ είμαι καθαρός από αυτά που με κατηγορείτε και δεν ξέρω για ποιο πράγμα λέτε… - Λοιπόν… ο Ιατροδικαστής που θα εξετάσει το κορίτσι θα μας πει πόσο καθαρό είναι το κορίτσι και τότε αλλοίμονό σου… Τον ταρακουνάει και φεύγει από το μοναστήρι...Μαζεύονται τότε οι μοναχές και λένε στον Άγιο : -Σεβασμιότατε να του κάνουμε μήνυση . -Καμιά μήνυση .Χτυπήστε την καμπάνα να μαζευτούμε να κάνουμε παράκληση στην Παναγία και προσευχή γιατί φοβάμαι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα έχει καλό τέλος … Έρχεται ιατροδικαστής να πάρει το κοριτσάκι να το εξετάσουν ,για το κατά πόσο είναι αγνό και καθαρό ,και το κοριτσάκι αυτό έτρεμε….έτρεμε από το φόβο του κι έτρεμε από την καθαρότητά του, όπως κι η Παναγία διεταράχθη…εταράχθη στο λόγο του Αγγέλου ,έτσι κι αυτή φοβήθηκε σε αυτό το γεγονός που πήγε κάποιος να την ελέγξει…Την φωνάζει ο Άγιος Νεκτάριος σε ένα δωμάτιο … και της λέει : -Εσύ παιδί μου είσαι γενικά στη ζωή σου καθαρή; Και απαντά η Ξένη η μοναχή : -Σεβασμιότατε είμαι απάτητη σαν το χιόνι .Ούτε ένα σπουργιτάκι δεν έχει πατήσει πάνω σ αυτό το χιόνι. ούτε το σημάδι από ένα σπουργιτάκι δεν υπάρχει στην ψυχή μου. Είμαι καθαρή. -Τότε μη φοβάσαι .Μη φοβάσαι ,θα δείξει ο Θεός και όλα θα πάνε καλά .Δεν είναι τίποτα ,έλα να σου δώσω λίγο γλυκό . Κατεβάζει τότε ένα γλυκό του κουταλιού και της δίνει λίγο να την γλυκάνει που χε ΄φοβηθεί .… Και αποδείχθηκε περίτρανα και η καθαρότητα του κοριτσιού και η αγιότητα του Αγίου Νεκταρίου. Αλλά μετά από λίγες μέρες ήρθε μια γυναίκα τρέμοντας και κλαίγοντας του λέει : -Σε παρακαλώ κάνε κάτι Σεβασμιότατε ο άνδρας μου έχει πάθει γάγγραινα στο δεξί του χέρι . -Ποιος είναι ο άνδρας σου ; -Είμαι η γυναίκα του ανακριτή . Ήταν η γυναίκα αυτού που με το χέρι του είχε πιάσει τον Άγιο Νεκτάριο και τον ταρακουνούσε και τον τράβαγε από τα ρούχα και τα γένια και τον συκοφαντούσε και τον έβριζε. Το χέρι αυτό που άγγιξε τον Άγιο έπαθε γάγγραινα και ο Άγιος απάντησε με προσευχή και αγάπη. Μόνο που αυτή τη φορά ο Θεός δεν άκουσε την προσευχή του. Θέλησε να δείξει παραδειγματικά, ότι δεν μπορείς να παίζεις με τους Αγίους ,δεν μπορείς ποτέ να τα «βάζεις» με τους Αγίους και το Θεό χωρίς ποτέ να μην πληρώσεις κάποιο τίμημα….και σε αυτή τη ζωή….Και γι ΄αυτό έφυγε από τον κόσμο αυτό ο ανακριτής ….πέθανε με τραγικό θάνατο …επέτρεψε ο Θεός ,για να καταλάβουν όλοι ότι όποιος αγγίζει τον Άγιο Νεκτάριο και τον συκοφαντεί δεν θα χει καλό τέλος… ούτε από τον Θεό θα εισακουστεί η προσευχή του …Υπάρχει μια δικαιοσύνη που βάζει τάξη στα πράγματα…. Και πόσα υπέροχα πράγματα υπάρχουν για το τέλος της ζωής του Αγίου ...για τα θαύματα που έκανε για τους Αγίους που έβλεπε, τις οπτασίες που είχε ,για τα προορατικά που είχε πει ,για το τέλος της μονής, για θέματα προσωπικά που καταλάβαινε τις ψυχές των ανθρώπων, που απεκάλυπτε μυστικά των μοναζουσών και τους έλεγε τόσα ….Για το τέλος του ,για αυτήν την φανέλα του ,που την έβγαλαν όταν τον ξέντυσαν ,όταν κοιμήθηκε στο Αρεταίειο Νοσοκομείο και ακούμπησαν ένα διπλανό παράλυτο και αυτός σηκώθηκε ξαφνικά πήρε δύναμη στο σώμα του κι έγινε καλά από τη φανέλα του Αγίου ,που το σώμα του ευωδίαζε, που το μέτωπό του έτρεχε συνέχεια και πήραν βαμβάκι στον Πειραιά που τον είχαν ,στην Μητρόπολη Πειραιώς κάτω από τον Ναό ώσπου να έρθει το καράβι …. και έπαιρναν βαμβάκια και σκούπιζαν το μέτωπό του συνέχεια που έσταζε σαν μύρο ,που τον σήκωναν και ήταν τόσο ελαφρύς ο Άγιος Νεκτάριος . Και όταν μετά από μερικά χρόνια έβγαλαν το φέρετρο ,για να κάνουν σοβαρές επιδιορθώσεις στο μνήμα του ,τον βρήκαν άφθαρτο και όχι απλώς άφθαρτο ….τα λουλούδια που ήταν στο μέτωπό του οι λεμονανθοί ,λουλούδια λεμονιάς ήταν ακόμα ανέπαφα και φρέσκα μετά από χρόνια ….τον έβγαλαν και ήταν απείραχτα τα λουλούδια .Και τα πήρε μια μοναχή στο κελάκι της και το ίδιο βράδυ μαράθηκαν. Πάνω στον Άγιο ήταν άφθαρτα τα λουλούδια. Και όταν μετά από χρόνια επέτρεψε ο Θεός να μην είναι άφθαρτος αλλά να έχουμε τα άγια λείψανά του ,τα άγια οστά του δηλαδή, μια μοναχή σκανδαλίστηκε .….και αποκαλύφθηκε στο όνειρό της με τη στολή του την αρχιερατική ο Άγιος ,λαμπρότατος φωτεινός μέσα στη χάρη του Θεού και το άκτιστο φώς και της έλεγε: -Με βλέπεις ποιος είμαι; Αυτός είμαι ,αλλά επέτρεψε ο Θεός να γίνει αυτό που έγινε για να μπορέσουν και άλλοι άνθρωποι να με αγγίξουν και να με έχουν κοντά τους ! Και τώρα έχουμε τον Άγιο Νεκτάριο παντού ,το άγιο λείψανό του παντού. Στην Αφρική στις χώρες της Ιεραποστολής μες στα μαυράκια τα αδερφάκια μας, στους μαύρους αδερφούς μας ,υπάρχουν ναοί αφιερωμένοι στον Άγιο Νεκτάριο με λείψανα του Αγίου Νεκταρίου. Αυτό δεν είναι μικρό…μεγάλο είναι…Θαύμα της αγάπης του Θεού που πήρε αυτόν τον ταπεινό Άγιο και τον εκτόξευσε πλέον στα πέρατα της οικουμένης ,στα σύμπαντα όλα και γεμίζει χάρη και γεμίζει χάρη όλος ο κόσμος με τις πρεσβείες του Αγίου Νεκταρίου γι αυτό και λέμε :Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ δόξα τω σε θαυμαστώσαντι ,δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα …σε όλους …πάσιν…σε όλους τους ανθρώπους κάνεις θαύματα… Στο βιβλίο του Παναγόπουλου του Δημητρίου αναφέρεται ότι ουδέν ανίατον για τον Άγιο Νεκτάριο …πλέον δεν υπάρχει τίποτα που δεν θεραπεύει ο Άγιος Νεκτάριος όλες οι ασθένειες όλα τα προβλήματα μπορούν με τη δύναμη της προσευχής του Αγίου Νεκταρίου να λυθούν ,όταν βγαίνουν από ψυχές όμως που πιστεύουν σε αυτόν θερμά και δεν πιστεύουν μόνο την ημέρα της γιορτής του και δεν πιστεύουν μόνο επειδή τους έχει πιάσει ο πόνος του καρκίνου ,της ασθένειας ,των διαζυγίων των προβλημάτων αλλά όλη τους η ζωή είναι μια προσπάθεια να ευαρεστούν τον Άγιο είναι μια προσπάθεια να ευαρεστούν αυτόν που αγάπησε ο Άγιος να αγαπήσουν αυτόν που αγάπησε ο Άγιος ,για να λάβουν τη χάρη που δίνει ο Άγιος .Ο Άγιος χαίρεται όταν αγαπάμε τον Χριστό χαίρεται όταν λατρεύουμε το Θεό .Ο Άγιος χαίρεται όταν ζούμε όπως έζησε αυτός . Ο καθένας στον τομέα του ο καθένας στην διακονία του ο καθένας στο έργο του. Τότε έχουμε τη χάρη του Αγίου . Και όπως πήγα αδερφοί μου από το ένα θέμα στο άλλο ,δεν σας είπα ότι τότε που τον «γνώρισα» από το βιβλίο εκείνο στη βιβλιοθήκη αν θυμάστε που λέγαμε…έτσι τον «γνώρισα»…δίνω Πανελλήνιες ,πήγα πολύ καλά με τη βοήθεια του Θεού και τις ευχές του Αγίου Νεκταρίου και μετά από λίγες ημέρες με παίρνει τηλέφωνο ένας γνωστός μου, που ήταν αρχηγός κατασκηνώσεων χωρίς να το περιμένω με τίποτα και μου λέει : -έρχεσαι κατασκήνωση το καλοκαίρι; Συνήθως πήγαινα σε άλλες περιοχές …. -Ναι αν θέλετε να με πάρετε …. -Θα γίνεις ομαδάρχης φέτος …. -Δεν έχω ξαναγίνει ομαδάρχης… -Θα γίνεις στα μικρά παιδιά ,θα βάλω εσένα … -Και πού είναι η κατασκήνωση; -Είναι στην Αίγινα ,θα πάω φέτος στον Άγιο Νεκτάριο …Είναι η κατασκήνωση του Δεσπότη είναι η κατασκήνωση της Μητρόπολης Αιγίνης … Όταν το άκουσα στο τηλέφωνο έμεινε το ακουστικό στο χέρι μου αδερφοί μου κι ένιωσα ρίγος …ανατρίχιασα …συγκλονίστηκα .Λίγους μήνες πριν διάβασα για τον Άγιο Νεκτάριο και αμέσως μετά ο Άγιος με κάλεσε στο νησί του ,με κάλεσε στο μοναστήρι του, πρώτη φορά πήγα ,και θυμάμαι τότε ο Σεβασμιότατος πρώην Αιγίνης ο Κύριος Ιερόθεος έβγαλε σε όλη την κατασκήνωση να προσκυνήσουμε την αγία κάρα του Αγίου Νεκταρίου ,κι έβγαλε το κάλυμμα που είχε ,αυτό το γυάλινο ,και ασπαστήκαμε απευθείας ,ήρθαμε σε άμεση επαφή με την αγία κάρα του Αγίου και ευωδίαζε .Αισθάνθηκα τέτοια χαρά και σκέφτηκα τότε το πόσο κοντινοί μας είναι οι Άγιοι!! Πόσο φίλοι μας είναι οι Άγιοι!!....και λέμε μια καλή κουβέντα, δείχνουμε μια καλή διάθεση ,δείχνουμε μια καλή προσπάθεια να τους προσεγγίσουμε ,και να μας βοηθήσουνε και μας βοηθάνε … Μια συγγενής μου δεν είχε παιδί και έτσι παρακαλέσαμε τον Άγιο Νεκτάριο και ένας Ιερέας που είχε Άγιο λείψανο τη σταύρωσε ….και του λέω εγώ : -Πάτερ δεν ξέρω όμως αν η θεία μου αυτή έχει πολύ σχέση με την Εκκλησία….Θα γίνει θαύμα; Δεν πηγαίνει και συνέχεια Εκκλησία …Δεν πάει κάθε Κυριακή Εκκλησία …Δεν θα τη βοηθήσει ; -Θα τη βοηθήσει ο Άγιος για να πηγαίνει μετά Εκκλησία!!! Οι Άγιοι δεν είναι σαν κι εμάς .Εμείς τα βλέπουμε τα πράγματα …μου δίνεις σου δίνω…Οι Άγιοι είναι αρχοντικοί !! Μας δίνουν πολλές φορές ενώ δεν το αξίζουμε για να μας συγκινήσουν και να καταλάβουμε ότι αξίζει τον κόπο ν’ αγαπήσουμε τον Χριστό .Αξίζει τον κόπο να είμαστε κοντά στην Εκκλησία. Αλλά επειδή δεν παίρνουμε με το καλό επειδή δεν γλυκαινόμαστε, επειδή δεν μας συγκινεί αυτή η σχέση με το Θεό της αγάπης έστω συμφεροντολογικά …..έτσι κάνουμε ένα ξεκίνημα ,να βρούμε το δρόμο του Θεού να βρούμε το δρόμο της εκκλησίας το δρόμο της εξομολόγησης έστω από μια περιπέτεια που μας γίνεται αφορμή να ξεκινήσουμε… να συνδεθούμε…. Να ευχηθούμε αδερφοί μου αυτές τις μέρες όσοι έχουν το όνομα του Αγίου Νεκταρίου να το τιμούν και να το χαίρονται …να χαίρονται που έχουν το όνομα ενός τόσο μεγάλου Αγίου. Να χαιρόμαστε όλοι που έχουμε τον Άγιο φίλο μας, προστάτη μας …βοηθό μας …κοντά μας είναι …και ειδικά εμείς οι Αθηναίοι αν βγούμε στην ταράτσα του σπιτιού μας ,η Αίγινα φαίνεται …μπορούμε να πούμε κάτι στον Άγιο και να ακούσει ..να επισκεφτούμε τον τόπο του Αγίου Νεκταρίου ,τον τάφο του και δεν ξέρω αν θα ακούσετε χτύπους ….….το θέμα είναι να ακούσουμε τον χτύπο της δικής μας καρδιάς α…. Λένε μερικοί ότι στον τάφο του ακούνε τον χτύπο της καρδιάς του ….ακούνε κάπου χτυπήματα …δεν είναι τώρα μέσα ο Άγιος ,αλλά ακούνε θαυμαστώ τω τρόπω την παρουσία του Αγίου .Πέρα από αυτό εγώ θα παρακαλούσα και τον εαυτό μου και δεν ξέρω αν το θέλετε και σεις ….τη δική μου καρδιά να ακούσω να χτυπά με συγκίνηση που θα κρατά όχι μόνο όσο θα είμαι στην Αίγινα αλλά και όταν μπω στο καράβι να φτάσω απέναντι στον τόπο που μένω ,αλλά και σε όλο το ταξίδι της ζωής μου, να χτυπά η καρδιά μου δυνατά για τον ίδιο Χριστό ,για τον ίδιο Παράδεισο ,για την ίδια Βασιλεία την οποία αγάπησε ο Άγιος Νεκτάριος και όλοι οι Άγιοι . Λοιπόν να αγαπήσουμε τον Κύριο που αγάπησε και ο Άγιος Νεκτάριος, για να χαριτωθούμε και εμείς στο βαθμό που μπορούμε και αντέχουμε για τη δόξα του Θεού ,τη σωτηρία της ψυχής μας και την ωφέλεια των αδερφών μας . Ήταν μια εκπομπή αφιερωμένη στον Άγιο Νεκτάριο . Να παρακαλάτε αδερφοί μου και εσείς για τους αδερφούς σας και για μένα και εγώ για εσάς και για όλους, η χάρη του Αγίου Νεκταρίου να μας σκεπάζει και μακάρι ό,τι του ζητήσουμε να μας το χαρίσει, με πρώτο από όλα την αγάπη του Χριστού ....!!! Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ...ΜΕΓΑΛΟΥΣ :ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΣΙΜΟΥΡΗ (ΑΚΡΙΤΑΣ /ΠΑΙΔΙΚΑ) ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΔΕΡΒΙΣΗ .

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Δ ΄ )

...Περνώντας από Νέα Σκήτη βάλαμε νοερώς μετάνοια στον τάφο του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστή . Θυμηθήκαμε τότε ένα περιστατικό που λίγες μέρες πριν ο Σιμωνοπετρίτης Μοναχός Αβέρκιος μας διηγήθηκε με γλαφυρό τρόπο …Νεόκοπος στο Περιβόλι της Παναγιάς πολλά χρόνια πριν και περιπλανώμενος στα αγιοβάδιστα εκείνα χώματα ,πέρασε απο ένα νεοσκητιώτικο κελί …Εκεί ο Γέροντας μετά από πολύωρη συζήτηση και πατρικές νουθεσίες του ..έβγαλε να προσκυνήσει διάφορα λείψανα ..(Να σημειώσουμε εδώ ότι ο νέος μας είχε στην ψυχή του λογισμούς αμφιβολίας για την αγιότητα του Αγίου αναβιωτή του ησυχασμού ), δίχως όμως να του πει σε ποιόν ανήκε το καθένα …Ξαφνικά ο Π.Αβέρκιος ένιωσε μια άρρητη ευωδία να αναδύεται από ένα λείψανο …θεώρησε δε ότι όλο το δωμάτιο πλημμύρισε από αυτή …-Πάτερ είπε στον Γέροντα τί θεία ευωδία είναι αυτή που βγαίνει από εδώ; Τίνος είναι αυτό το λείψανο ; …Ο Γέροντας τα ΄χασε…και ο νέος τότε κατάλαβε ότι μόνο αυτός ένιωσε την ασύγκριτη εκείνη ευωδία …Παιδί μου τόσα χρόνια έχω κοντά μου αυτό το λείψανο και δεν έχω αισθανθεί ποτέ αυτό που εσύ ένιωσες με την πρώτη φορά ….ίσως ο Κύριος κάτι θέλει να σου πει …μα τίνος είναι Γέροντα ;ρώτησε ο Π.Αβέρκιος και δάκρυσε συγκλονισμένος μόλις πήρε την απάντηση :Είναι του Γέροντος Ιωσήφ!!! Φτάσαμε επιτέλους στα μέρη της Αγίας Θεοπρομήτορος …Μουλαράκια γαλήνια περίμεναν καρτερικά να φορτωθούν για να ανέβουν και πάλι τον πιο ονομαστό ανήφορο της Αγιορείτικης Παράδοσης …σχεδόν δύο χιλιάδες σκαλιά ως το Κυριακό που προβάλει επιβλητικό όπως το κοιτάς από το μουράγιο…Στάσεις αρκετές για ανάσα και νερό βάλσαμο …Η θέα σε κάθε σκαλί ολοένα και πιο μαγευτική …ο ήχος της γαλήνης γεμάτος από σιωπή και γλυκά κελαϊδίσματα πουλιών που σαν περαστικοί επισκέπτες απ τον Παράδεισο υμνολογούν χωρίς σταματημό τον Πλάστη … Ο ιδρώτας που στάζει νιώθεις ότι ποτίζει το δέντρο της ψυχής σου που μέχρι χθες μόλις φοβόσουν πως θα ξεραθεί…Αν κατορθώσεις να αναμίξεις και την αλμύρα των ματιών σου …τότε το δέντρο θα γίνει ολάνθιστο !!! Σχεδόν σαράντα λεπτά (ευλογημένος αριθμός !!) και μπαίνουμε στο Κυριακό ..Ολόδροσο νερό ,ρακί και λουκουμάκι μας προσφέρει ο Κύριος Αντώνης Λαϊκός έγγαμος με παιδιά που τα τελευταία χρόνια της ζωής του ,με την συναίνεση της συζύγου και του Δικαίου της σκήτης περνά πολύ καιρό εδώ πάνω … Γράψαμε τα ονόματά μας …Ο αρχοντάρης μας ρώτησε για τον Αυγουστίνο μιας και αυτός δεν είχε τηλεφωνήσει για φιλοξενία …Συγκινήθηκε και αυτός με την θαυμαστή περιγραφή της θεοκίνητης περιπέτειάς του …Μας βόλεψε στο δωμάτιο 2 ακριβώς πάνω από το καθολικό με θέα στην γαλάζια αγκαλιά του Αιγαίου … Στις 3:30 το μεσημέρι κατεβήκαμε στο καθολικό …εκεί μας περίμενε ένας σχετικά νέος Ιερομόναχος …μας μίλησε με αγάπη για την Αγία Άννα ,έχοντας μπροστά του το αριστερό της πόδι ,με σάρκα και οστά εδώ και δύο χιλιάδες-εκατό χρόνια τώρα.. Σκεφτείτε μας είπε πως όταν αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν ένα ανθρώπινο μέλος μετά από μερικούς μόλις αιώνες όταν το παίρνουν στα χέρια τους αυτό εξαϋλώνεται…κονιορτοποιείται !!!και εδώ έχουμε αυτό το γεγονός μπροστά στα μάτια μας και πάλι είμαστε δύσπιστοι !!!Γι αυτό όμως φροντίζει η Αγία ..κοιτάξτε πίσω σας πόσα τάματα ευγνωμοσύνης και πόσες φωτογραφίες μικρών παιδιών βρίσκονται πάνω στην εικόνα της !!! Ξέρετε τι είναι 10 γιατροί να ..σχίζουν τα πτυχία τους …να λένε ότι η γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει παιδί ,αυτή να έχει ολοκληρωτικά κατεστραμμένες ωοθήκες ,και έπειτα να ΄ρχεται εδώ ο άντρας της με φωτογραφία του μωρού …χαμογελαστού και υγιεστάτου …!!!Θυμήθηκα τότε εκείνη την ευχή ,το Αγία μου Άννα κάνε με μάνα (βλ.αναρτήσεις Σεπτεμβρίου )και πήρα στα χέρια μου ένα φυλλάδιο που δίνουν οι Πατέρες της Σκήτης σε όσουν εναποθέτουν τις ελπίδες τους για καρπόν κοιλίας στην Αγία Γιαγιά του Χριστού μας !!!Είχε τον τίτλο: Ερμηνεία Τεκνογονίας και έλεγε τα εξής : Όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν τέκνα κληρονομίας πρέπει πρώτον να εξομολογηθούν έν ειλικρινεί μετανοία και συντριβή τα από της γεννήσεως των αμαρτήματα. Έπειτα εάν ως άνθρωποι αδίκησαν κανένα, να επανορθώσουν την αδικίαν, εάν έχουν με κάποιον μίσος ή έχθρα, να κάμουν συνδιαλλαγήν και αγάπην. Προς τούτοις πρέπει να αισθάνωνται την παρουσίαν του Παντοδυνάμου και Πανάγαθου Θεού πλησίον των ,να προσεύχονται συνεχώς και να δοξάζουν τον Τριαδικόν Θεόν και να ζητούν την ενίσχυσίν Του, να συντρέχουν είς την Εκκλησίαν και να ποιούν ελεημοσύνας το κατά δύναμιν. Όταν κάμουν πάντα τα ανωτέρω χριστιανικά χρέη, να προσκαλέσουν είς τον οίκον των τον ιερέα της ενορίας των να ψάλη αγιασμόν ,εντός του οποίου να ρίψουν και τον αγιασμόν, που είναι με το λείψανον της Αγίας Άννης τελεσμένος. Τότε πρέπει να αρχίσουν νηστείαν 40 ημερών, εκτός Σαββάτου και Κυριακής, κατά τας οποίας θα καταλύουν έλαιον και οίνον, να κοιμώνται και τας 40 αυτός ημέρας χωριστά και να κάνουν από 50 μετανοίας την ημέραν ο καθείς. Κάθε πρωί των ημερών αυτών της διαίτης και της εγκρατείας, να πίνουν έκαστος ολίγον αγιασμόν, να τρώγουν από ένα ύψωμα, που θα τους στείλωμεν και να χρίωνται σταυροειδώς είς το μέτωπον με το άγιον έλαιον από την ακοίμητον κανδήλαν της Αγίας Άννης, που επίσης θα τους στείλωμεν. Παράκλησίς όπως γνωσθή και είς ημάς εγκαίρως η ημερομηνία ενάρξεως των ημερών της νηστείας, δια να τελούμεν είς την Εκκλησίαν της Αγίας Άννης ή το Παρεκκλήσιον καθημερινώς τας 40 αυτάς ημέρας την Θείαν Λειτουργίαν υπέρ αυτών. Επίσης ΠΡΟΣΟΧΗ όπως οι Χριστιανοί μή έχουν ποτέ καμμίαν σχέσιν με την μαγείαν, τα ξόρκια, τα μαντηλίκια, τα χαρτιά και τα λοιπά τεχνάσματα του πονηρού. Ο διάβολος ποτέ δεν θέλει το καλόν των ανθρώπων. Μετά το τέλος των 40 ημερών της νηστείας και της προσευχής να εξομολογηθούν και πάλιν, να προσκαλέσουν 3 ιερείς είς τον οίκον των να ψάλουν Ευχέλαιον ,εάν έχουν την άδειαν του Πνευματικού των να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων κα μετά 3 ημέρας ας συνέλθουν κατά το ανθρώπινον. Ελπίζομεν ότι η Προμήτωρ Αγία Άννα ,η πρώην στείρα και η Πανάχραντος Κόρη της, η Θεοτόκος, θα πρεσβεύουν θερμά υπέρ αυτών προς τον Σωτήρα ημών Ίησούν Χριστόν και Πολυεύσπλαγχνον Κύριον να εισακούση τας προσευχάς όλων μας και χαρίση είς τους εν ταπεινώσει και μετανοία παρακαλούντες τέκνα κληρονομίας κατά τον πόθον και το συμφέρον των. ΑΜΗΝ. Στις σκήτες το πρόγραμμα δεν μοιάζει με αυτά των Μονών, καθώς τις καθημερινές δεν υπάρχουν τακτικές ακολουθίες ,και οι οποίες τελούνται σε κάθε σκητιώτικο κελί ξεχωριστά …Έτσι μέχρι να βραδιάσει μπορείς να περιπλανηθείς και να αναζητήσεις την δική σου νέα ωφέλιμη για την ψυχή συνάντηση με τον Χριστό και τους Αγίους Του…Μετά την τράπεζα κατηφορίσαμε για το κελί του Παπά Γιάννη…είχαμε ακούσει τόσα πολλά για αυτόν …(συνεχίζεται )

Νώντα Σκοπετέα -Επιστρέφοντας από Όρος 

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Γ ΄ )

…Θα γίνει Ορθόδοξος ...είπε με περισσή σιγουριά ο Μοναχός Σιλουανός μόλις του συστήσαμε τον νέο μας συνοδοιπόρο τον φίλο μας Αυγουστίνο …Με παίρνετε μαζί σας ;ρώτησε ..Φυσικά του απαντήσαμε ..πάμε Διονυσίου να …συναντήσουμε τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ,τον Βαπτιστή του Χριστού μας ….ξέρεις εκεί φυλάσσεται ένας από τους ανεκτίμητους θυσαυρούς της πίστης μας ,το χέρι αυτού που βάπτισε τον Κύριο … Χαιρετήσαμε συγκινημένοι τους Γρηγοριάτες Πατέρες ,,και ξεκινήσαμε με το καραβάκι για Διονυσίου ….Λίγο πριν , στο αρχονταρίκι της Μονής ένας Πατέρας ζητούσε σπαρακτικά βοήθεια για τον γιό του ….Ολυμπιονίκης από Χώρα της Ανατολικής Ευρώπης...ένα παληκάρι που εδώ και επτά χρόνια πολεμάει στον πιο σκληρό στίβο της ζωής με τα υψηλά εμπόδια των ουσιών να φαίνονται απροσπέλαστα ως τώρα …το βλέμμα του φανέρωνε απελπισία , μα έκρυβε και ελπίδα …Σίγουρα αν η έκφρασή του μετουσιωνόταν σε κραυγή ,σε όλη την περιοχή της δυτικής πλευράς του Όρους θα αντηχούσε το : Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου!! Φτάσαμε στον αρσανά της Διονυσίου …τον πιο όμορφο και σύγχρονα σχεδιασμένο …από τα χέρια του Πατρός Παύλου ,πρώην μηχανικού και νυν ακούραστου και ευλογημένου εξομολόγου –αρχοντάρη –λειτουργού και ψυχής της Διονυσίου …Ανεβαίνοντας προσκυνήσαμε μπροστά στον Άγιο Νήφωνα επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως , περνώντας απο την αγιασμένη σπηλίτσα του.

Ο Πατήρ Παύλος , μας υποδέχθηκε εγκάρδια , με εκείνο το κατάγιομο από πάθη και δάκρυα μπλοκάκι του … Αυτός ο ευλογημένος άνθρωπος δεν αφήνει κανέναν να φύγει ανεξομολόγητος και μη αναπαυμένος …δεν σε πιέζει …απλά δεν μπορείς να του αντισταθείς …Όσοι ήρθαν προετοιμασμένοι να του αρνηθούν δεν τα κατάφεραν …το είδα μπροστά στα μάτια μου όταν κάποιος αδερφός που στο ανέβασμα έλεγε με φαινομενικά ακλόνητη αυτοπεποίθηση ότι εγώ δεν εξομολογούμαι !!!,εξομολογήθηκε και μάλιστα δις στον Παπά –Παύλο , μονολογώντας ύστερα σαν μικρό παιδί ευτυχισμένο….ένοιωσε δε και αυτός εκείνο το υπέροχο και στοργικό τράβηγμα του αυτιού από τον Παππούλη ,σήμα κατατεθέν του στο τέλος κάθε ευλογημένης εξέτασης …. Στην Τράπεζα ,η έκπληξη που δοκίμασε ο Μιχάλης ήταν μεγάλη όταν πληροφορήθηκε ότι τα ρεβίθια που απόλαυσε λίγο πριν ήταν άλαδα….Ρωτήσαμε κάποιον Πατέρα στην έξοδο αν υπήρχε κατάλυση ελαίου εκείνη την Τετάρτη…όχι μα εδώ μαγειρεύει η Παναγιά μας ήταν η απάντησή του…. Στα λείψανα ο Αυγουστίνος δεν φάνηκε ….τον βρήκαμε αργότερα να ρεμβάζει ήσυχος την ιερή απεραντοσύνη …αρχίσαμε να μιλάμε για το κομποσκοίνι και την μεγάλη του δύναμη …για την μονολόγιστη ευχή που με σπαστά ελληνικά άρχισε να μαθαίνει …Ζητήσαμε από τον Π.Παύλο κατά την διάρκεια του Αποδείπνου και των Χαιρετισμών να προσκυνήσουμε κομμάτι από τον Ιερό Χιτώνα του Χριστού μας ..ανεκτίμητο κειμήλιο που φυλάσσεται στο ιερό του Καθολικού της Μονής….δεν μας αρνήθηκε ….και τον ευχαριστούμε και πάλι για αυτήν την ανεπανάληπτη ..συνάντηση με την ασύγκριτη αίσθηση του Ζώντος Θεού…Το πρόγραμμα της Διονυσίου διέφερε λίγο από τα υπόλοιπα μοναστήρια που αξιωθήκαμε να επισκεφθούμε τούτη την φορά …ο Όρθρος ξεκινούσε την 1 το πρωί με τους δικούς μας χρόνους …ως τις 4:30 ..έπειτα ξεκούραση για εμάς και στις 6:30 ευλογημένη η Βασιλεία….Μετά την τράπεζα ,ψυχωφελής αναμονή στο αρχονταρίκι της Μονής ως το μεσημέρι που φεύγαμε για Αγία Άννα …Εκεί και ο Ιεροκήρυκας …(έτσι τον αποκάλεσε πειράζοντάς τον καλοσυνάτα ο Π.Παύλος ,που πηγαινοερχόταν ολοένα) κύριος Βασίλης …με πύρινο λόγο που κάποιες φορές μου θύμιζε τον ευλογημένο Παναγόπουλο μας μιλούσε για την καλή προαίρεση και για τις εδώ και 30 χρόνια δικές του Αγιορείτικες θύμισες …Ένα περιστατικό από ένα θαυμαστό συναπάντημά του με τον Γερο-Παϊσιο μας υγραίνει τα μάτια ….

Μέσα δεκαετίας του 80 επισκέφθηκε μαζί με 3 φίλους του τον Γέροντα ...Ένας απο αυτούς είχε την ψυχή του γεμάτη απο μίσος για κάποιους ανθρώπους ...οι μνήμες του εμφυλίου και η απώλεια του αγαπημένου του πατέρα εκείνα τα χρόνια ,μπόλιαζαν ολόκληρη την μέχρι τότε ζήση του ,με σκληράδα και σχέδια αιμοσταγή... Και ο Γέροντας τον έστειλε τότε στην Παναγιά την Πορταϊτισα στην Ιβήρων ..και του είπε να προσευχηθεί μπροστά της με τα χέρια υψωμένα ...έτσι και έγινε ...και τότε έγινε κάτι το συγκλονιστικό ...άρχισε να ουρλιάζει να κλαίει και να χτυπιέται στο στήθος ..Παναγιά μου συγχώρεσέ με!!!σπλαχνίσου με !!!! φώναζε συνέχεια αφήνοντάς τους όλους αποσβωλομένους ...ώρες πολλές μετά και εν ηρεμία , διηγήθηκε στους υπόλοιπους , οτι ένιωσε το χέρι της Παναγιάς να βγαίνει απο την θαυμαστή της εικόνα και να του ξεριζώνει κάτι μέσα απο την καρδιά του ....Πλέον έχει αγάπη για όλους ανεξαιρέτως και ψυχή ....βαθειά !

Ξαφνικά μας πλησιάζει ο Αυγουστίνος …

Μπορώ να προσκυνήσω το χέρι του Αγίου Ιωάννου ;…

Ρωτάμε αμέσως τον Πατέρα Παύλο και αυτός με την σειρά του ,παρακαλεί τον Γέροντα Σωφρόνιο να μεριμνήσει …Μαζί με τον Αυγουστίνο προσκυνούν και δύο περαστικοί σχεδόν αμούστακοι Νεοζηλανδοί Ορθόδοξοι αδερφοί μας …Δεν τον ρωτήσαμε τίποτα …το πρόσωπό του τα μαρτυρούσε όλα ….(συνεχίζεται )

Νώντα Σκοπετέα -Επιστρέφοντας από Όρος 

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Β ΄ )

Τα χείλη μας ακόμα είναι ζεστά από το χθεσινό πιο ιερό χειροφίλημα της ζωής μας …αυτό της Αγίας Μαγδαληνής .Χέρι που άγγιξε Εκείνον δεν μπορεί παρά να ζεσταίνει τα χείλη, να θερμαίνει τις ψυχές …Φτάσαμε στον αρσανά της Γρηγορίου. Η παιδική χαρά του Αγίου όρους …Έτσι την αποκαλούσε γλυκά ο Γέροντας Παϊσιος θέλοντας να δείξει την αγνότητα και την θαυμαστή παιδικότητα των Μοναχών της.. Σε αυτήν την παιδική χαρά όμως το πιο σημαντικό παιχνίδι που παίζεται ,είναι αυτό της ζωής …μιας ζωής που παλεύει …να χαμογελάσει ξανά …να αισθανθεί δυνατή …μα κυρίως απεξαρτημένη … από όλα τα άλλα πλην του Θεού ..Σ ΄ Εκείνον και την Σπλαχνική Μητέρα του αναθέτουν καθημερινά τις ελπίδες τους όλα τα παιδιά που παλεύουν …καθημερινά με τον Θεό ελπίζοντας πως τελικά θα χάσουν …τα παιδιά του προγράμματος απεξάρτησης της Γρηγορίου …πιασμένα από το χέρι με μάτια που διψούν για αγάπη πηγαίνουν πρόθυμα στα δικά τους διακονήματα, συμπαρίστανται το ένα στο άλλο σου μιλούν με αγάπη και κάνουν μετάνοιες συνεχώς μπροστά στα πόδια του Χριστού …δίνοντας κουράγιο σε σένα που στην αρχή αμήχανα τα κοιτάς…Ο Ηγούμενος της Μονής μια από τις πλέον σεβάσμιες Αγιορείτικες μορφές …ο Πατήρ Γεώργιος Καψάνης …μια πολυδιάστατη προσωπικότητα που στο πρόσωπό του ενώνει το χθες και το σήμερα του Μοναχισμού, με τον σοφό του λόγο …μια διαρκής υπενθύμιση της δικής μας επίγειας αποστολής ,της Θεώσεως ...Ας έχουμε την ευχή του ... Οι μορφές των Πατέρων Φιλοθέου ,Φιλαρέτου ,Ιγνατίου , Σιλουανού ,Αρτεμίου,Δαμιανού , αλλά και όλων των υπολοίπων σου μεταδίδουν το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα της πίστης μας και ανεπιτήδευτα σου θυμίζουν τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και τον δικό του ξεχωριστό χαιρετισμό :Χριστός Ανέστη …χαρά μου ! Το λαδάκι από το καντηλάκι της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας ,μιας από τις προστάτιδες της Μονής αποτελεί το πιο αποτελεσματικό και σίγουρο φάρμακο για κάθε πόνο ψυχής τε και σώματος …ενώ το... Κανόνα Πίστεως και εικόνα πραότητος ..σε ήχο τέταρτο έχει μια ιδιαίτερη κατάνυξη κάθε φορά που ψέλνεται προς τιμήν του …Φρουρού και Σκεπαστή των ναυτικών και της Μονής … Καθισμένοι στο αρχονταρίκι το επόμενο πρωινό συζητούμε για το μυστήριο του Θανάτου με αφορμή την από βραδύς ομιλία του Γέροντος Ιγνατίου ..Μας πλησιάζει ένα νέο παλικάρι γύρω στα 25 …μας μιλά σε σπαστά αγγλικά …φαίνεται καλόκαρδος και διψασμένος να μάθει …Μένουμε άφωνοι όταν μας διηγείται το πώς έφτασε στο Άγιο Όρος από την μακρινή Αργεντινή …-Μόλις τελείωσα τις σπουδές μου στην Νομική ..έχω ιδρύσει δυο οργανισμούς στην πατρίδα μου , μη κερδοσκοπικούς για τα άπορα παιδιά…η μητέρα μου έκανε δώρο για την αποφοίτησή μου ένα ταξίδι στην Ελλάδα …Όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο αγόρασα έναν ταξιδιωτικό οδηγό και ανοίγοντάς τον έπεσα πάνω στο Άγιο Όρος …απογοητεύτηκα όταν είδα ότι χρειάζεσαι ένα εξάμηνο για να το επισκεφτείς …μα τα κατάφερα και να που βρίσκομαι εδώ και μιλώ μαζί σας …Συγκλονίστηκα όταν άκουσα το όνομά του …όνομα ενός Αγίου προτύπου μετανοίας για κάθε Χριστιανό Ορθόδοξο …Αυγουστίνος …Ξέρεις την Ιστορία του; τον ρώτησα …Όχι πες μου σε παρακαλώ για αυτόν τον Άγιο … Στάσου του λέω και παίρνω από την βιβλιοθήκη ένα από τα πιο υπέροχα βιβλία της Μονής Παρακλήτου :Χαρίσματα και χαρισματούχοι .. Όσο μπορούμε πιο πειστά του μεταφράζουμε μαζί με τον συνοδοιπόρο μου Μιχάλη το παρακάτω απόσπασμα : ……Όταν ο ιερός Αυγουστίνος ήταν μικρός, αρρώστησε και κινδύνεψε να πεθάνη. Σκέφθηκαν τότε να τον βαφτίσουν. Η μητέρα του όμως προέβλεπε τους δυνατούς πειρασμούς που θ’ αντιμετώπιζε στη νεότητά του και γι’ αυτό ανέβαλε τη βάφτισή του. Μαζί με το γάλα της η ευσεβής μητέρα φρόντισε να μεταδώση στο παιδί της και την ευσέβεια. Διέκρινε όμως σ’ αυτό τον χαρακτήρα του πατέρα του και διαισθανόταν τον κίνδυνο που θα διέτρεχε η ψυχή του μέσα στη διεφθαρμένη κοινωνία εκείνης της εποχής. Όσο μεγάλωνε ο γιος της , μεγάλωναν τα πάθη του και τα όργιά του. Η προσευχή της μητέρας ανέβαινε πύρινη στον θρόνο του Θεού, αλλά φαινόταν πως δεν εισακούεται. Ο Αυγουστίνος πηγαίνει στην Καρχηδόνα για να σπουδάση. Εκεί ψήνεται στο σεξουαλικό καμίνι της διεφθαρμένης πόλεως. Η μητέρα μαθαίνει ότι ο γιος της παραστράτησε , και τρέχει ταραγμένη νομίζοντας ότι η παρουσία της θα τον συγκρατήση. Δυστυχώς τα λόγια και τα δάκρυά της δεν συγκινούν πια την καρδιά του Αυγουστίνου. Δεν χάνει όμως το θάρρος της. Προσπαθεί υπομονετικά να διεγείρη στην ψυχή του την αποστροφή για την αμαρτία. Το αποτέλεσμα είναι πάλι αρνητικό, αλλά η πιστή μητέρα δεν απελπίζεται. « Προσεύχεται εκτενέστερον » και χύνει δάκρυα περισσότερα απ’ αυτά που χύνουν οι μητέρες για τον θάνατο των παιδιών τους. Πόση πικρία δοκιμάζει όταν μαθαίνη ότι ο γιος της έχει σε ηλικία δεκαοκτώ ετών εταίρα και εξώγαμο παιδί! Ελπίζει όμως στη μετάνοιά του. Η ελπίδα αυτή μαζί με τη δυνατή πίστη τη συγκρατούν. - Μια μέρα παιδί μου, του λέει, θα έρθης εκεί που είμαι εγώ. Νέα θλιβερή είδηση καταφθάνει από την Καρχηδόνα. Ο Αυγουστίνος έγινε αιρετικός – μανιχαίος ! Φίδι φαρμακερό δάγκωσε τη Μόνικα, η οποία αυτή τη φορά λυγίζει. Πηγαίνει ξανά μόνη της στην Καρχηδόνα , κλαίει, θρηνεί, ικετεύει. Όλα όμως πάνε χαμένα. Μοναδική παρηγοριά κι ελπίδα της είναι η προσευχή. Μέρα- νύχτα παλεύει με τον Θεό. Καταφεύγει σε κάποιον επίσκοπο, ο οποίος τη συμβουλεύει και την παρηγορεί. Τέλος της λέει: - Πήγαινε στην ευχή του Θεού , παιδί μου. Ποτέ δεν θα χαθή ο γιός τόσων δακρύων! Ο Θεός όμως θέλει να δοκιμάση περισσότερο την ιώβεια υπομονή της . Ο Αυγουστίνος της είπε ότι θα πάη στην Ιταλία. Η Μόνικα , αφού δεν μπορεί να τον μεταπείση, αποφασίζει να πάη μαζί του. Κατεβαίνουν στο λιμάνι, αλλά εκείνος την ξεγελά και εξαφανίζεται . Ταξιδεύει μόνος. Η μητέρα ξημερώνεται στην προσευχή , πνιγμένη στα δάκρυα. Με ραγισμένη καρδία , αλλά με γενναίο φρόνημα, υψώνει τα μάτια στον ουρανό , κι ύστερα αγναντεύει το πέλαγος. - Κύριε ! φωνάζει. Αφήνω το παιδί μου στον ωκεανό της ευσπλαχνίας Σου. Τα κύματα της χάριτός Σου ας το οδηγήσουν στο λιμάνι Σου. Γέρασε η Μόνικα στη σχολή της υπομονής και της ελπίδος. Αντί να επιμένη την επιστροφή του ασώτου υιού, βάλθηκε η ίδια να τον κυνηγά σε στεριές και θάλασσες. Εγκαταλείπει την Αφρική και έρχεται στα Μεδιόλανα ( Μιλάνο) για την τελική επίθεση. Στα Μεδιόλανα ζει το γλυκοχάραμα της επιστροφής του ασώτου. Η μία χαρά διαδέχεται την άλλη : ο Αυγουστίνος αηδίασε τους μανιχαίους και τους εγκατέλειψε. Με βαθιά συγκίνηση τον βλέπει να συχνάζη στα κηρύγματα του αγίου επισκόπου Αμβροσίου και να μιλά γι’ αυτόν με σεβασμό και εκτίμηση. Ο Αυγουστίνος παλεύει. Τα δεσμά της αμαρτίας χαλάρωσαν , αλλά ακόμη δεν έσπασαν. Γι’ αυτό τελικά μνηστεύεται. Τέσσερις γυναίκες τον πολιορκούν εκείνη την εποχή. Δύο ερωμένες , η μνηστή και η μητέρα του. Παλεύουν κι οι τέσσερις να τον κατακτήσουν. Τέλος νικά η μητέρα του , ο άνθρωπος της προσευχής και των δακρύων, της υπομονής και της ελπίδος. Εκείνη που νίκησε τον ατίθασο σύζυγο και τη δύστροπη πεθερά, νίκησε τώρα τον γιό της ύστερα από τριάντα χρόνια αγώνος και προσευχής. Ο Αυγουστίνος παίρνει σταθερή απόφαση να επιστρέψη στον Χριστό και ν’ αφοσιωθή στο έργο της Εκκλησίας Του. Ποιος μπορεί να νιώση τη χαρά της Μόνικας την ώρα που βαπτιζόταν ο γιός της ; Εδώ τελείωσε η αποστολή της. Είδε πια το παιδί της στην αγκαλιά του Κυρίου. - Νυν απολύεις την δούλην Σου, Δέσποτα, εν ειρήνη, ψελλίζει συγκινημένη. Μητέρα και γιός επιστρέφουν στην Αφρική. Στην Όστια, στις εκβολές σταθμεύουν σε μια φιλική έπαυλη για να ξεκουραστούν. Εκεί η Μόνικα αρρωσταίνει και σε λίγες μέρες, σε ηλικία 56 ετών, παραδίδει το πνεύμα της « εν ειρήνη » στον Δέσποτα Χριστό. Ο Κύριος είχε εκπληρώσει και την τελευταία επιθυμία της…. Το πρόσωπο του... Καθολικού Αργεντίνου φίλου μας είχε αλλοιωθεί …Τι σου συμβαίνει ;τον ρωτήσαμε …και η αποκάλυψή του μας συντάραξε συθέμελα …την μητέρα μου ....την λένε Μόνικα !!!!αλλά δεν έχει ιδέα για όλα αυτά !!!μας είπε…. (συνεχίζεται )

Νώντα Σκοπετέα -Επιστρέφοντας από Όρος 

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Α ΄ )

Πάντα οι εικόνες που παίρνεις μαζί σου κάθε φορά που επιστρέφεις από το ευλογημένο περιβολάκι της Παναγιάς μας, μένουν ανεξίτηλες …παντοτινές πνευματικές βακτηρίες στα δύσκολα που ορθώνονται μπροστά σου … Από την τελευταία μας ιερή περιπλάνηση στα Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια της Αθωνικής πολιτείας θα έχουμε πάντα να θυμόμαστε την καλοσύνη και τα ιλαρά πρόσωπα των Πατέρων στην Σιμωνόπετρα… Εκεί αυτή την φορά συναντήσαμε τον γλυκύτατο Πατέρα Μύρωνα ,άοκνο και φωτισμένο Ιατρό ..των ψυχών μας. Εκτός των πατρικών του γεμάτων από αγάπη ευχών, ένα εξαιρετικά Θεόπνευστο σύγγραμμα του Γέροντός του Αιμιλιανού ,…περί παθών… δόθηκε σαν ευλογία στον συγκινητικό αποχαιρετισμό μας …Το προηγούμενο βράδυ μια συνταρακτική διήγηση για την ιστορία της Μονής καθώς και περιστατικά από την ζωή του Γέροντος Παϊσίου από το στόμα του σεμνότατου μα λαμπρότατου στην όψη Γέροντος Αθανασίου(του πλέον προικισμένου απ τον Θεό σύγχρονου υμνογράφου της Εκκλησίας μας ) είχε προηγηθεί .Η διαπεραστική στην ψυχή και στα μάτια μας έκφραση του προσώπου του ήταν κάτι το ανεπανάληπτο …Εύκολα μπορέσαμε να αντιληφθούμε την γενεσιουργό της δύναμη ,όταν αντικρίσαμε την Βιβλική μορφή του γλυκύτατου κατά σάρκα πατρός του Γέροντος Γαλακτίωνος…Γεμάτη χάρη και η όψη του Αρχοντάρη της Μονής Ιεροδιακόνου Γερβασίου …Του ευχηθήκαμε για την Γιορτή του την Αγιορείτικη ευχή : Τέλος Αγαθό …και αυτός μας κέρασε μαζί με το γλυκό ,το πιο μεστό από ευτυχία και χαρά χαμόγελό του …Λίγο πριν φύγουμε απ την Μονή συναντηθήκαμε με τον Μοναχό Αβέρκιο …Λαμπερό πρόσωπο ,μειλίχιος και οξυδερκής μας έκανε να …καθυστερήσουμε αρκετά για τον επόμενο προορισμό μας …Μας ανάπαυσαν όμως τόσο πολύ τα λόγια του που δεν το σκεφτήκαμε διόλου ..Είναι δε ιδιαιτέρως ψυχωφελές να ακούς τέτοια λόγια γεμάτα από Χριστό και Ορθοδοξία από έναν άνθρωπο που έζησε κοσμικά (στα 20 μου κυκλοφορούσα με harley davidson, δερμάτινη καμπαρντίνα και μαλλί ως την μέση …) και ανακάλυψε το αληθινό φώς της ζωής …Να περάσετε από το κοιμητήριο πριν φύγετε μας είπε σχεδόν επίμονα να πάρετε ευλογία …να δείτε και τα λουλούδια που φύτεψα …ελάτε να σας πάω έχω λίγο χρόνο ….Κατανοήσαμε απόλυτα αυτήν την γλυκιά επιμονή του όταν τον είδαμε να σκύβει και να φιλάει έναν σταυρό πάνω από ένα μνήμα μοναχού …Είναι ο κατά σάρκα πατέρας μου ..μας είπε χαμογελαστός …ήρθε και έγινε μοναχός 3 χρόνια πριν κοιμηθεί …ένας σκληρός επιχειρηματίας που απέκτησε ψυχή μικρού παιδιού μόλις συναπαντήθηκε με τον Κύριό μας και την Παναγία Μητέρα του …Πήραμε το κατηφορικό …πλέον μονοπάτι για την Μονή Γρηγορίου, φορτωμένοι με τα σακίδιά μας που τα ελάφρυναν τόσο ,οι ευχές και οι πραότατες μορφές του Ηγουμένου Γέροντος Ελισσαίου και της ιερής ακολουθίας του…Ευλογείτε Γέροντες !!!(Συνεχίζεται)
                                           Νώντα Σκοπετέα -Επιστρέφοντας από Όρος 

Νοέμβρης μήνας...κρυωμένος μα τόσο ευλογημένος

Νοέμβρης μήνας με καράβι ταξιδεύει...

Χανιά, Ηράκλειο και κόλπο Μιραμπέλου...

του Μεθυστή τα πανηγύρια μνημονεύει..

Αγίου Μηνά και Μιχαήλ του αρχαγγέλου.

Το ρεθυμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα...

και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα...

Νοέμβρης μήνας...

Νοέμβρης μήνας με το ΚΤΕΛ στην Πάτρα πάει

μέρα γιορτής νιώθει το κρύο ν' αντριεύει

κι αφού ευχήθηκε στην πόλη π' αγαπάει

τριάντα μέρες στη βαλίτσα του μαζεύει.

(Η.Κατσούλης)