Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Όρους 2019 ( μέρος 8 & τελευταίο)

Μανδύας ηγουμενικός,  πομπή πανηγυρίζει

Ο ταπεινός με συμβουλές   αιώνιο φως  χαρίζει

Μες στον Παράδεισο όταν μπουν μόνες τους βρίσκουν  θέση

Ψυχές αιώνιες διαλεχτές που έχουν στη γη πονέσει   

Καρπό γλυκό να μοιραστείς έλεγξε εσύ αν έχεις

Μόνο στο μάτι του αδελφού τον κάρφο μην προσέχεις

Κατάστιχο Αθωνικό με ελπίδα είναι γραμμένο

Αν είναι τούτο το στερνό , να είναι ευλογημένο!

 

   Λίγο πριν την πύλη της Κουτλουμουσίου έρχονται στ αυτιά μας ψαλμωδίες και κωδωνοκρουσίες μέσα απ το Μοναστήρι. Δέκα το πρωί…Την έκπληξή μας διαδέχεται μια όμορφη εικόνα που αντικρίζουμε άμα τη εισόδω μας. Ο Γέροντας Χριστόδουλος σήμερα εορτάζει! Μόλις είχε τελειώσει η αγρυπνία! Κυριακή μαζί με τα ονομαστήρια του Γέροντος! Πολλαπλή χαρά! Εκείνος φορώντας τον ηγουμενικό του μανδύα και κρατώντας την ράβδο του,   εν πομπή κατευθύνεται προς την πανηγυρική τράπεζα! Όλες οι Καρυές  βρίσκονται εδώ ! Όλες οι καλύβες και τα κελιά εκπροσωπούνται! Γνωστές μορφές γερόντων που ήρθαν για να τιμήσουν τον γλυκύτατο και πραότατο Κουτλουμουσιανό Ηγούμενο. Συναντάμε και τον πατέρα Αρσένιο από την Παναγούδα! Πάντοτε η Παναγούδα εκπροσωπείται… Κάποτε σε τούτην την αγρυπνία βρισκόταν , στο παρεκκλήσι καθισμένος απέναντι  από την Φοβερά Προστασία και ο Άγιος Παϊσιος! Πόση αγάπη είχαν αυτοί οι δύο μεταξύ τους! 

Και πόσο νοιαζόταν ο πατήρ Χριστόδουλος τον Άγιο! Λίγο πριν ασθενήσει βαριά ο Άγιος αν και τακτικά εκκλησιαζόταν στο μοναστήρι είχε να παρουσιαστεί περίπου σαράντα μέρες. Ανησύχησαν πάνω στην μονή οι πατέρες και κατέβηκε ως την Παναγούδα ο Γέροντας για να δει τι συμβαίνει. Χτυπούσε την πόρτα αλλά καμιά απόκριση δεν λάβαινε από μέσα! Δίνει μια με δύναμη  και ανοίγει . Μόλις μπήκε μέσα γαλήνεψε μέσα του,  ενώ πριν είχε ένταση και αγωνία. Βρήκε τον Άγιο να κάθεται κάτω σε ένα μαξιλαράκι και να προσεύχεται. Μπροστά του ένα τσαμπί σταφύλι και λίγο ψωμάκι.

-Γέροντα τι συμβαίνει ; Με συγχωρείτε που μπήκα έτσι μέσα! Μα ανησυχήσαμε τόσες μέρες που δεν ανεβήκατε πάνω!

–Παπά Χριστόδουλε όλες αυτές τις μέρες τις πέρασα με νηστεία και προσευχή ! Έρχονται πολλά άσχημα…Ας μην είναι τόσο βαριά για τους ανθρώπους! Και έτσι όπως με είδε η Παναγία μας που εξαντλήθηκα μου έφερε η ίδια αυτά εδώ να στηριχτώ λίγο! Πάρε λίγο σταφύλι!

Γεύτηκε ο πατήρ Χριστόδουλος μια γεύση άμοιαστη και ένα άρωμα πρωτόγνωρο!

 –Γέροντα, σαράντα μέρες συνεχόμενες  νηστεία και προσευχή!!!  πως ήταν η Παναγία μας ;

Του έφερε τότε μπροστά του ο Άγιος μια εικόνα της Ιεροσολυμίτισσας.

-Έτσι ακριβώς  είναι η Παναγία μας,  είπε! Πάντοτε έτσι εμφανίζεται! Όπως αποτυπώνεται  σε αυτήν την εικόνα!

Περιμένουμε στο αρχονταρίκι να τελειώσει η τράπεζα για να πάρουμε δωμάτιο. Το τυπικό της ημέρας έχει μια σπάνια ιδιαιτερότητα. Και πάλι η πομπή εξέρχεται της τραπέζης και επιστρέφει στο καθολικό! Εκεί ψέλνονται και πάλι εόρτιοι ύμνοι της διπλής πανηγύρεως. Ο γέροντας στο τέλος  δέχεται ευχές από όλους! Του φιλάμε το χέρι ευχόμενοι και εκείνος ανταποδίδει το πιο γλυκό και καταδεκτικό του χαμόγελο! Αξέχαστες θα μας μείνουν οι εξομολογήσεις του σοφού Αθωνίτη και η απίστευτη ηρεμία που σου μετέδιδε  χρόνια πριν στον εξωνάρθηκα της Κουτλουμουσίου εν ώρα μεσονυχτικού. Πλέον ζυγώνει τα ογδόντα του χρόνια! Η καθολική αγάπη προς το πρόσωπό του,  ευχή να γίνει Χριστιανών ανωδύνων  και οσίων εσχάτων,  μα και επιπλέον χρόνων πατρικής προστασίας για τα αμέτρητα πνευματικά του παιδιά. Κατηφορίζουμε ξανά για Παναγούδα! Δρομολόγιο που η ψυχή μας υπαγορεύει και ανυποχώρητα αξιώνει! Το κελί του Γέροντος Γαβριήλ αφιερωμένο στον Όσιο Χριστόδουλο  πανηγυρίζει ! Δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε τον Γέροντα μετά την αγρυπνία! Άλλωστε έχει φροντίσει ο ίδιος να συναντηθούμε μαζί του ! Μας έχει αφήσει 3 σημειώματα έξω από την πόρτα που πολύ μας συγκινούν. Νιώθουμε την ανάγκη αλλά και την προτροπή του Γέροντα να τα μεταφέρουμε στον έξω κόσμο αυτούσια !

 

Το πρώτο με ευχές του για όποιον φτάνει στην πόρτα του  :

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ-πολύ πού ἤρθατε νά μέ δεῖτε. Ἡ ἀγάπη σας εἶναι μεγάλη σάν τόν Ἄθωνα.

Εὔχομαι ὁλοψύχως ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά εἶναι μαζί σας καί μαζί μέ τίς οἰκογένειές σας σέ ὅλη σας τήν ζωή καί σέ ὅλη τήν αἰωνιότητα.

Εὔχομαι ἐπίσης νά ἔχετε δουλειά καί ὑγεία καί τά παιδιά σας καί τά ἐγγόνια σας νά τά φροντίζει καί νά τά προστατεύει ὁ Θεός ἰσοβίως.

Εὔχομαι ἐπιπροσθέτως νά ἔχετε ὁμόνοια στίς οἰκογένειές σας καί εἰρήνη. Ὅταν ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας ἐμφανίστηκε στούς μαθητάς Του καί τούς εἶπε «Εἰρήνη ὑμῖν». Τά ὑπέροχα αὐτά λόγια, αὐτήν τήν εἰρήνη εὔχομαι κι ἐγώ στίς οἰκογένειές σας.

Εὔχομαι τό Ἅγιο Πνεῦμα νά σᾶς πληρώσει μέ τά θεῖα δῶρα Του, τά ὁποῖα εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ χρηστότης, ἡ ἀγαθωσύνη, ἡ πίστις, ἡ πραότης καί ἡ ἐγκράτεια.

Εὔχομαι ἐπιπλέον ὁ Κύριος νά γράψει τά ὀνόματά σας στήν αἰωνία Βίβλο τῆς ζωῆς.Εὔχομαι ἔτι μᾶλλον ὁ Κύριος νά σᾶς ἐνδύση μέ τούς πανωραίους καί πανυπέροχους ἠθικούς χαρακτῆρες πού περιέγραψε στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία Του: μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, μακάριοι οἱ πενθοῦντες, μακάριοι οἱ πραεῖς, μακάριοι οἱ διψῶντες τήν δικαιοσύνην, μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί. Εὔχομαι κατά τή Δευτέρα Παρουσία νά σᾶς βάλει στά δεξιά Του καί νά ἀκούσετε τήν πολυπόθητη φωνή Του: «…δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν».

Εὔχομαι προσέτι νά χαρίσει ὁ Θεός σέ ὅλους μας μετάνοια. Νά ἀναστήσει τήν Ἑλλαδίτσα μας καί νά τήν βγάλει ἀπό αὐτά τά ἀδιέξοδα τά πνευματικά καί τά οἰκονομικά. Νά ἔχουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες δουλειά καί νά ζοῦν μέ ἀξιοπρέπεια. Εὔχομαι ἀκόμη ὁ Κύριός μας πού εἶναι ὁ Ἕνας καί Μόνος, ὁ μονα-δικός καί ἀναντικατάστατος Μέγας Εἰρηνάρχης καί Εἰρηνόδωρος νά χαρίσει εἰρήνη καί ὁμόνοια σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Καί πάλι σᾶς εὐχαριστῶ πολύ-πολύ πού ἤρθατε νά μέ δεῖτε. Ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ «ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καί ἐν τῷ μέλλοντι». Μέ ἀγάπη Χριστοῦ, Γαβριήλ μοναχός.

Το δεύτερο με 10 συμβουλές για τους εγγάμους επισκέπτες.

1. Μην κάνετε το δάσκαλο στο/στη σύντροφό σας.

Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον αγαπάτε.

2. Ο γάμος είναι μια διαρκής, αλλά ωραία περιπέτεια, που βοηθάει να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας και να γνωρίσουμε τον Θεό.

3. Το σύντροφο μας τον αποδεχόμαστε όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του, και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Η οικογένεια είναι παλαίστρα και γυμναστήριο.

4. Προσπαθείτε να καταλάβετε το/τη σύζυγό σας. Μην λησμονείτε ότι ο άντρας σκέφτεται περισσότερο με τη στεγνή λογική, ενώ η γυναίκα με την καρδιά.

5. Μην προσπαθείτε να επιβάλετε τη γνώμη σας και να διορθώσετε το/τη σύντροφό σας. Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας.

6. Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζονται νικηφόρα όλες οι δυσκολίες της ζωής.

7. Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωισμός. Δε μας σώζει η επίθεση κατά του συντρόφου μας, αλλά η επίθεση κατά του εγώ μας.

8. Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας είναι να αγαπάει ο πατέρας τη μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους.

9. Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί.

10. Ο γάμος είναι «Μυστήριο μέγα», που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται με η Θεία Λειτουργία και τα Μυστήρια Της.

Το τρίτο με 7 πράματα που πρέπει να κάνουμε επιμελώς για να έχουμε ευλογία από τον Θεό σαν άτομα , σαν οικογένεια και σαν έθνος.

1.      Τακτική εξομολόγηση στον πνευματικό

2.      Τακτικό Εκκλησιασμό

3.      Θεία Κοινωνία σύμφωνα με την ευλογία του πνευματικού

4.       Νηστεία Τετάρτη και Παρασκευή  χωρίς λάδι και άλλες μέρες που όρισε η Εκκλησία

5.      Ελεημοσύνη σε καμιά φτωχή οικογένεια , καλά έργα.

6.      Να μελετάμε την Αγία Γραφή έστω και λίγο , 5-10 λεπτά ,αλλά κάθε μέρα.

7.      Αδιάλειπτη προσευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!

10 συνταγές αρμονικής και αγιαστικής συμβίωσης  , 7 προτροπές όπως τα 7 μυστήρια,  λυτρωτικά και καθαρτικά σαν τα Ιορδάνεια ρείθρα. Φωνάζει ένας σύγχρονος κήρυκα της μετανοίας,  για το ζωντανό νερό που έχουμε δίπλα μας …Μα εμείς λοξοκοιτάμε φρενοβλαβώς εξακολουθητικά ,  προς τους ποταμούς της Δαμασκού , τον  Αβανά και τον Φαρφάρ. Την ευχή σου Γέροντα Γαβριήλ!  Μην παύσεις ποτέ να μας ξυπνάς!

Οι κορμοί απ τις οξειές πριν το ξύλινο γεφύρι, πομποδέκτες της δίψας του Παραδείσου,   ακόμα βαστούν τους χαραγμένους  σταυρούς αγαπημένων αδελφών-συνοδοιπόρων  μας  πάνω τους. Ευλογημένη στιγματοθέτηση απέναντι στις μεθοδείες του πανούργου,  που πασχίζει τις ψυχές να αποπροσανατολίζει.

 Ένα από τα πιο  οικεία μονοπάτια της εν μετανοίας ζωής των Ορθοδόξων Ελλήνων και όχι μόνο. Ξανά στην Παναγούδα ! Λίγο πριν φτάσουμε χτυπά το τηλέφωνό μας . Πολλά χιλιόμετρα μακριά 2 παιδιά γεννήθηκαν  ! Δίδυμα και πρόωρα . Με διαταραχή χρωμοσωμάτων . Τρεις εκδοχές στο χρωμόσωμα 21. Αεροβαπτίστηκαν ! Έλαβαν τα ονόματα τους. Αρσένιος ο πρώτος . Νεκτάριος ο δεύτερος . ( σ.σ. τα πιο χαριτωμένα μωρά που είδα ποτέ…τώρα 3 μήνες σχεδόν μετά από αυτές τις στιγμές-μνήμες) . Δώστε τα ονόματα τους , μας παρακαλεί μια γεμάτη από Χριστό ψυχή στο τηλέφωνο. Ύστερα από λίγο στεκόμαστε μπροστά στο στασίδι του Αγίου ψηλαφώντας τα ορατά του ίχνη. Ο πατήρ Ησαϊας τούτη την φορά στην θέση του μας υποδέχεται με αληθινή αγάπη ! Το πρώτο πράγμα που του λέμε είναι να σημειώσει κάπου τα ονόματα των νιογέννητων αγγέλων.

–Μπράβο και πάλι μπράβο στους γονείς που ήξεραν μα δεν προτίμησαν  τούτο το φριχτό έγκλημα να κάνουν και κράτησαν αυτά τα πλασματάκια. Τώρα βέβαια  αν πεις κάτι τέτοιο δημόσια θα σε πουν και σκοταδιστή !  Αχ αυτά τα παιδιά τα πονεμένα…οι αιώνιες ψυχούλες ! Ξέρετε είχα και εγώ έναν τέτοιο άγγελο δίπλα μου  …τον αδελφό μου τον 4^ο τον Χριστοφόρο μας !

Κοιμήθηκε πριν λίγα χρόνια ! Ο Άγιος Παϊσιος έκανε προσευχή πολύ γι αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους ! Μας είπε κάποτε το εξής καταπληκτικό ! Μόλις,  έλεγε,  γι αυτά τα παιδιά  έρθει με θέλημα Κυρίου η ώρα της αναχώρησης από τον κόσμο αυτό , όταν  εκείνα μπουν στον Παράδεισο , γιατί εκεί πηγαίνουν όλα  να στε σίγουροι , τους μιλά ο Χριστός μας και δεν τους λέει που να πάνε όπως συμβαίνει με τους υπόλοιπους του Παραδείσου  που τους τοποθετεί η δικαιοσύνη Του διαβαθμισμένους…τους λέει : Διαλέξτε εσείς μέρος και πηγαίνετε όπου θέλετε! Ακούτε παιδιά τι έλεγε ο Άγιος ; Ήξερε εκείνος γιατί τα είχε δει …και αυτά και τα άλλα τα καψερά που τα φόνευσαν…Ο Άγιός μας …πολλά θαύματα επιτελεί ! Δεν πάει λίγος καιρός που ένας οικοδόμος έπαθε ένα τρομερό ατύχημα και ήταν εγκεφαλικά νεκρός …Έτσι έλεγαν οι γιατροί …Με θαύμα του Αγίου μας και μεσιτεία του στον Χριστό …είναι στην ζωή ο άνθρωπος σήμερα και όρθιος …Και άλλοι σου λένε για την δωρεά οργάνων των εγκεφαλικά νεκρών…Ήταν κατά  ο Άγιος παιδιά , να το λέτε αυτό έξω στον κόσμο!

Σκεφτόμαστε ότι όντως  υπάρχουν λόγοι γι αυτό που μας μεταφέρει ο Γέροντας ! Ο πιο σπουδαίος : Αμφισβητείται κατ αρχάς η παντοδυναμία του Θεού μας ! Το θαύμα, το πάντα δυνατά παρά τω Θεώ  ! Και έπειτα η μεγάλη ωφέλεια που ο ευεργέτης πόνος και η υπομονή που τον αγιάζει  χαρίζει στις ψυχές των νοσούντων μα και των οικείων τους.                 

  -Όταν ο Άγιος έλεγε «να βγαζα την καρδιά μου να την κάνω κομμάτια να την μοιράσω»(γιατί κάποιοι το παρερμήνευσαν αυτόν του το λόγο) δεν τασσόταν υπέρ της δωρεάς των οργάνων του υποτιθεμένου «εγκεφαλικώς νεκρού» ! Μιλούσε για την θυσιαστική αγάπη  ! Αυτή μπορεί να οδηγήσει και σε εκούσιες δωρεές και μεταμοσχεύσεις οργάνων εν ζωή ,  που είναι ευλογημένες ! Αλλά Ένας και μόνο ένας μπορεί να αποφασίσει πότε θα τελειώσει η ζωή ενός ανθρώπου ! Εδώ  δεν χωράνε ηθικά διλήμματα! Να μην το ξεχνάμε αυτό ποτέ !

Προβληματισμένοι από όσα ακούσαμε πάνω σε αυτό το τόσο ευαίσθητο και επίμαχο θέμα της πίστης μας και με ευλογίες που μας έδωσε ο Γέροντας Ησαϊας πήραμε τον συνεχόμενο ανήφορο ως το λατρεμένο μας κελί σύννεφο των Καρυών και τους παμφιλτάτους πατέρες.

 Σε λίγο ο Γέροντάς του ο τόσο ευλογημένος, μας μιλά και εμείς ρουφάμε τους λόγους της ταπεινής του καρδίας. Τον ρωτάμε για όλα αυτά τα δυσάρεστα που συμβαίνουν μέσα στην Εκκλησία σήμερα . Για τις συγκρούσεις,  τις αποτειχίσεις,  τους διωγμούς τις παρατάξεις… Έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος το κάλλιον πλανώμενος και εντός της Εκκλησίας παρά ορθοτομείν και εκτός μα έλεγε επίσης  ότι υπάρχει ουδετερότητα  χειρότερη από βαρύ έγκλημα !

Και ο Αββάς Σισώης ότι  «υπάρχει εντροπή και ατολμία ποιούσα ένοχον τον άνθρωπον της αμαρτίας της αφοβίας του Θεού» Με το να μην εκφράσεις  δηλαδή παντοιοτρόπως την άποψή σου σε πνευματικά και δογματικά  ενσκύπτοντα ζητήματα και να σφυρίζεις προκλητικά αδιάφορα  , αγνοώντας τα πλήθη των διαμαρτυριών , αποδεικνύεις οτι δεν φοβάσαι το Θεό . Φοβάσαι μόνο μην τα χαλάσεις με τους ανθρώπους ..Αυτούς που πάντα θα κινούν τα νήματα ...και θα υπαγορεύουν την χλιαρή σιωπή ...Έχουμε ενώπιόν μας έναν άνθρωπο που ξέρει πολύ καλά ότι το νόμισμα έχει πάντοτε δυο όψεις …Το έχουμε ξαναγράψει και το πρεσβεύουμε λοιπόν : Ορθοτομείν εντός της Εκκλησίας. Ο λόγος του Γέροντα  λιτός και μεστός μηνυμάτων προς κάθε κατεύθυνση…

-Αδελφοί μου , για να κρίνεις πρέπει να έχεις γνώμη . Να γνωρίζεις δηλαδή . Αν δεν γνωρίζεις , δεν μπορείς να μιλάς . Αν είσαι εκτός Εκκλησίας όμως δεν μπορείς να εκφράσεις γνώμη ! Αν θες να μιλάς και να ορθοτομείς και να μάχεσαι ευλογημένα για  όσα γνωρίζεις και πρεσβεύεις,  δογματικά και πατερικά ,  πρέπει να είσαι εντός.  Όλα αδελφοί μου να τα εξετάζουμε με αγαθό λογισμό,  με καλή προαίρεση και αγάπη . Τίποτα να μην διαβάζουμε με κριτικό πνεύμα. Όποιος διαβάζει με κριτικό πνεύμα αναζητά το στραβό και το λάθος. Το ιδεατό βέβαια όπως έχουμε ξαναπεί είναι να μην βάζουμε ούτε καλό ούτε κακό λογισμό για κάτι που βλέπουμε . Εκεί ξεκινά η αληθινή προσευχή ! Το θέλημα του Θεού παιδιά μου δεν είναι πάντοτε ευχάριστο. Φέρτε για παράδειγμα έναν γιατρό στον νου σας . Δεν λέει σχεδόν ποτέ κάτι που μας ευχαριστεί …Κρατάει στο χέρι μια απλή ασπιρινούλα αλλά μπορεί να κρατάει και ένα νυστέρι …Να θυμάστε και αυτό που εύστοχα κάποιος είπε …Ο Θεός πάντα δίνει το καλό ! Το κακό ο άνθρωπος το παίρνει μόνος του ! Να δείτε και με την μάστιγα των τατουάζ σήμερα ! Με το θέλημά τους  το κάνουν αυτό οι άνθρωποι! Και έπειτα δεν φεύγει ! Ξέρετε γιατί ; Γιατί έγινε αυτοβούλως ! Ό,τι γίνεται έτσι δεν σβήνεται ! Παίζει ρόλο αυτό σπουδαίο ! Να το θυμάστε ! Έρχονται και με ρωτάνε : Τι λογισμό να βάλω γέροντα όταν βλέπω κουρεμένους παπάδες ;  Σ έναν που με ρώτησε λοιπόν του είπα …Εσένα  που αποφεύγεις να κάνεις όσα παιδιά σου δώσει ο Θεός   το κούρεμα του παπά σε απασχολεί ; Κοίτα ευλογημένε τα δικά σου πόδια .-Και ένας άλλος μου είπε : Γέροντα πώς να  κάνουμε τις γυναίκες μας να καταλάβουν τον ορθό δρόμο ; Ας καταλάβει πρώτα η οσιότητά μας παιδιά μου …

Γελάσαμε όλοι, μα με πρόσωπα κατεβασμένα σε αυτό το χαριτωμένο πείραγμά του. Το κάρφος του αδελφού  και η δοκός στα μάτια μας… Τι καρπό γεννά το δένδρο της ζήσης μου ; Μήπως σαπρό μέσα από αγκάθια που συνεχώς ριζοβολάνε πνίγοντάς το; Είναι κάποιες στιγμές εδώ στο Όρος που δεν μπορείς τα μάτια σου  να σηκώσεις… Κατάλαβε βέβαια εκείνος και συμπλήρωσε !

- Αυτά ισχύουν για όλους μας αδελφοί μου ! Περισσότερο για εμάς τους Μοναχούς. Παλιά τα καλογέρια δίψαγαν για λόγο αγαθό . Τώρα πιο πολύ ενδιαφέρονται να μάθουν νέα, να πληροφορηθούν…Και έτσι στερεύει λίγο-λίγο ο Αγιορείτικος λόγος. Εμείς προλάβαμε γύρω στους 70 Άγιους Γέροντες που μας μετέφεραν την πατερική Σοφία. Τώρα ακούς περισσότερα ανέκδοτα παρά λόγους ωφελείας. Ας σταθούμε καλώς και μετά φόβου λοιπόν! Εδώ είναι ο αγώνας ! Να μην παρασυρθούμε ! Λαϊκοί και Μοναχοί ! Ελάτε τώρα να προσκυνήσετε δυο νέους οικιστές του κελιού μας ! Δυο αυταδέλφων τα λείψανα χρυσαφίζουν ! Κρητικοί ο Ευτυχιανός και ο Ευτύχιος! Τον Αύγουστο γιορτάζουν μαζί με την αδελφή τους την Κασσιανή ! Ο Ευτυχιανός μαρτύρησε με τσεκούρι . Τα αδέλφια του τον έθαψαν ! Εκεί που  ασκήτεψαν οι 2 αδελφοί δόθηκε το όνομα τους!«Αγιούς» απ τους Αγίους , εκεί στην Μεσαρά του Ηρακλείου. Θυμόμαστε τα είκοσι σύναιμα του Χριστού μας αδέλφια απ την Κρήτη μαζί με τον Πνευματικό τους στην Παντοκράτορος. Έχει και σήμερα Αγιούς τούτος ο τόπος…Δεν είναι αμάρτυρη η εποχή μας …Μα έχει σκοτάδι πυκνό…Πολεμάνε οι Αγιορείτες ακόμα με τα όπλα του Φωτός.  

Με χρώματα και αρώματα , του Θεού τα φανερώματα, αποχαιρετάμε τους Πατέρες ! Μας σταυρώνουν κατηφορίζοντας προς Κουτλουμούσι ώσπου δύσκολα πλέον τους διακρίνουμε. Δεν σταματάνε ποτέ να προσεύχονται. Λίγο πριν αποχαιρετιστούμε μας ρώτησαν ακόμα και για συνοδοιπόρους μας στα ταξίδια,  που τους είδαν μια φορά και πριν πολλά χρόνια . Το δυσκόλεμα εκείνων έγινε για τους Αγιορείτες ονειροβάτες του Παραδείσου,  αμείωτη προσευχή χωρίς τέλος.

Στο δωμάτιο τακτοποιούμε σε ένα μικρό σημειωματάριο  όλες τις λέξεις- μνήμες και τα δάκρυα- επιστροφές της φετινής οδοιπορίας. Αποκωδικοποίηση , συμπερασματοποίηση… Καλά όλα αυτά,  αλλά αν δεν ακολουθεί η αγαθή γη του βιώματος …Σπόροι πάνω σ αγκάθια…

  Η γλυκιά μελαγχολία της τελευταίας νύχτας χαρίζει στην ψυχή μια σπιθίτσα ελπίδα ότι κάτι υπάρχει ακόμα από εκείνον τον υπέροχο πρώτο μας ζήλο… Τελευταία μετάνοια στο Άξιον Εστί . Και ύστερα τα νέα της ημέρας . Στο Όρος που όλα αγιεύουν το αγρίεμα της θάλασσας μοιάζει στ αλήθεια  παράταιρο. Έχει βγει απαγορευτικό δυο ημερών. Τα παιδιά περιμένουν με αγωνία να διαπιστώσουν αν γίναμε καλύτεροι μπαμπάδες…Πρέπει με κάποιον τρόπο να βγούμε έξω. Μια εμπειρία αλησμόνητη μας περιμένει. Θα διασχίσουμε με αυτοκίνητο το Όρος από Καρυές  ως την Ουρανούπολη. 

Διαδρομή δύσκολη τριών και πλέον ωρών. Ως τα σύνορα. Και έπειτα περπάτημα μισής ώρας … Στον αρσανά της Χιλανδαρίου στην  Γιοβάνιτσα ένα τεράστιο κύμα σχεδόν μας σκέπασε ! Διήλθαμε  από τα δύσβατα και τα δυσπρόσιτα . Από μέρη που δύσκολα θα ερχόμασταν αλλιώς. Από μέρη που σίγουρα κάποιοι αγίασαν με το κρυφό πέρασμά τους. Δεν σταμάτησε η ιερή φαντασία και πάλι να πλάθει μορφές αγγέλων εν σώματι στην σκιά του πατέρα  Άθωνα…

Επίλογος

  Δέκα χρόνια κύλησαν από τότε που το πρώτο Αθωνικό σημειωματάριο έμπλεξε τις θύμησες με το μελάνι. Κάθε φορά από τότε,  μοιάζει να ναι η τελευταία. Όπως κάθε φορά που θα σταθείς θαρρών τη αφάτω Του ευσπλαχνία μπροστά Του και θα λάβεις το τίμιο σώμα και το θεουργό Του αίμα. Όσο όμως  κι αν ερευνάς την Αγιορείτικη ψυχή,  τόσο εκείνη θα σου χαρίζει πιότερο βάθος,  μεγαλύτερο πλατυσμό,  ορίζοντα αχώρετο και έναν άχρονο χρόνο. Τέλος τέρμα και άκρια δεν έχει το Άγιο Όρος …Ήταν οι πρώτες λέξεις τούτου του ημερολογίου,  με έναν τίτλο που δεν προκαθόρισε το περιεχόμενο μα πρόβαλε σαν αντίσταση στον λογισμό που συνέχεια μας ψιθυρίζει το : τι άλλο μπορεί να γραφτεί και να βγει μέσα απ την ταλαίπωρη ψυχή σου για το περιβόλαιον αυτό της Κυρίας Θεοτόκου. Όρος ασύνορο λοιπόν ! Σ ένα μικρό σταυρουδάκι με κρυμμένο μέσα του λείψανο Αγιορείτη Αγίου το κουβαλάω πάντοτε πάνω μου ! Πόσο ανάξια και όμως …η Χρηστότητα του Κυρίου χαράζει στις στερνές σελίδες τούτου του πολύτιμου κατάστιχου, τα μέρη που ακόμα δεν επισκέφτηκε η διψασμένη μας ζωή. Κάποτε ο πατήρ Εφραίμ στο Σεράι είπε σε όλους μας  πως όταν η ψυχή φεύγει απ το σώμα ζητάει απ τον άγγελό της μια χάρη . Να πάει εκεί που δεν πρόλαβε πριν τον χωρισμό της. Το ασύνορο Όρος είναι μια  χάρη που πολλές ψυχές έχουν ήδη σημειωμένη στο δικό τους σημειωματάριο…Ένας άλλος Εφραίμ , εκείνος που συνέβαλλε τα μέγιστα για το ζωντάνεμα του,  πρεσβεύει πλέον σε ουράνιες μονές για να μην ξεθωριάσει τούτο το ονείρατο …Να υπάρξουν και σήμερα μορφές που θα κανοναρχίσουν το Θείο έλεος και θα εξακολουθήσουν να κάνουν έναν Θεό να μετανοεί χωρίς όρια…Γένοιτο.   

Τέλος και τω Θεώ η δόξα 

Νώντας Σκοπετέας 

Αφιερωμένο σε όλους τους ανυποχώρητους Γέροντες που πασχίζουν εντός της σωτήριας Κιβωτού. Στους ευλογημένους συνοδοιπόρους μου , Παναγιώτη που έψαλλε τω Θεώ μας αλησμόνητα τονίζοντας σε εκείνο το Χερουβικό στον Προφήτη Ηλία  το πάσαν την βιοτικήν … . Στον Θεοδόσιο , που με αγωνία συνεχίζει να  αναζητά ψυχές που γνωρίζουν μυστικά κλειδιά που ταιριάζουν σε Παραδείσου κλείθρα . Στον Φώτη , που με ανυπόκριτη αγάπη Αθωνίτικη  συνέχεια λέει το να ναι ευλογημένο. Στις Συζύγους και στα παιδάκια μας , που πάντα σαν επιστρέφουμε, καρτερούν τα βιώματα και τους καρπούς  του δένδρου μας να γευθούν…

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019 (μέρος 7)

Σε ήχο  τρίτο οι φωνές, Ανάστασης γιορτάσι!

Λέξεις σαν πέπλο απλώνονται όλους να μας σκεπάσει!

Δεσμώτες ελευθέρωσε , οι πάντες  συνεορτάζουν !

Ο θάνατος νικήθηκε,  εκ βάθους  το κραυγάζουν!

Θεού το πανευμήχανο , δύναμη ανωτέρα !

Θύμηση  Φθινοπωρινή, γενέθλια ημέρα !

Του Ναζωραίου ο ποιητής μιλά στους στρατοκόπους !

Στίχοι τον ζωντανεύουνε στους αγιασμένους  τόπους!

 

           Ποτέ όλα αυτά τα αγιορείτικα  χρόνια μας  δεν είχαμε βρεθεί Σάββατο απόγευμα στο Όρος.  Η χαρμονή του Αναστάσιμου Εσπερινού είναι κάτι που πάντα σαγήνευε την ψυχή μας ! Για πρώτη φορά όμως  θα αποκτούσε μια τέτοια συνταρακτικά γιορτερή  διάσταση ! Δεν μπορούσα να φανταστώ πως  κάθε μια λέξη  από τον τρίτο ήχο της Παρακλητικής , από μόνη της θα έφτανε να αρχινήσει πανηγύρι μέσα μας ! Είναι σαν τούτα τα λόγια να γράφτηκαν από και για τον κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό αυτού του κόσμου.  Οἱ ἀναξίως ἑστῶτες, ἐν τῷ ἀχράντῳ σου οἴκῳ, ἑσπερινὸν ὕμνον ἀναμέλπομεν, ἐκ βαθέων κραυγάζοντες , Χριστὲ ὁ Θεός, ὁ φωτίσας τὸν κόσμον τῇ τριημέρῳ Ἀναστάσει σου, ἐξελοῦ τὸν λαόν σου, ἐκ χειρὸς τῶν εχθρῶν σου Φιλάνθρωπε. Χρόνοι Καρακαλληνοί ! Κανείς δεν βιάζεται ! Το παρόν αποκτά μια έννοια υπέρχρονη . Μεγάλοι οι χοροί στα ψαλτήρια ! Τουλάχιστον δέκα Πατέρες στο καθένα! Αίσθηση πανηγύρεως ! Η μόνη δέουσα ! Την μεταδίδουν υπέροχα οι  φωνές τους !

 Ο Γέροντάς τους, όρθιος στο ηγουμενικό,  συνεχώς εμπνέει αυτήν την υπερκόσμια ατμόσφαιρα! Λέει το Καταξίωσον Κύριε τόσο αργά και τονίζοντας ιδιαιτέρως κάθε μια λέξη του! Σχεδόν συλλαβιστά ! Ο τρόπος του μοναδικός,  καταφέρνει να μην το αγγίξει ούτε στο ελάχιστο η επιτήδευση  και   η ανθρωπαρέσκεια που εχθρεύονται ό,τι το υψοποιό . Φέρνει  ενώπιόν του τον Κύριο της δόξης και Τον παρακαλεί  για έλεος και Τον δοξολογεί . Σαν πέπλο τούτη η παράκληση μας σκεπάζει ! Να μας φυλάξει αναμαρτήτους αυτήν την νύχτα που θα ξημερώσει την Ανάσταση !  Το νυν απολύεις και πάλι από τα χείλη του πατρός Φιλοθέου ! Βγαλμένο λες από την  Υπαπαντή του Σωτήρος! Ο νηπιάζων Παλαιός των ημερών στα χέρια του δικαίου πρεσβύτη, που ζωντανεύει σε τούτο το αλησμόνητο εσπέρας της ζήσης μας. Ξεκινούν οι χοροί το απολυτίκιο:  Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια, ἀγαλλιάσθω τὰ ἐπίγεια, ὅτι ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ ὁ Κύριος· ἐπάτησε τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον. πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο, ἐκ κοιλίας ᾍδου ἐρρύσατο ἡμᾶς, καὶ παρέσχε τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. Νέα εξουσία και νέα κτίση ! Σκιρτούν όλα από αγαλλίαση ! Στο κοιμητήρι μπαίνουμε να χαιρετήσουμε τους Καρακαλληνούς συνεορταστές του Παραδείσου! Δεσμώτης δεν υπάρχει εδώ ! Ο θάνατος νικήθηκε με τον θάνατο του πρωτοτόκου των νεκρών Αναστημένου Ναζαρηνού. Αναμμένο το καντήλι στο μέσο του λειψανοφυλακίου. Λευκόχρυσες κάρες φωτίζει! Στέκομαι στο μνήμα του Γέροντα Πέτρου και θυμάμαι τότε που καθαρίζαμε μαζί δυόσμο εδώ δίπλα στο μαγειρείο. Σαν χθες ήταν. Γεννά η μνήμη αρώματα ! Δεν εξαντλούνται αυτά,  όπως το αιώνιο που πανηγυρίσαμε αφ εσπέρας. Ο σκανδιναβικής καταγωγής πατέρας Πρόδρομος μας υποδέχεται έξω από την τράπεζα. Μεριμνά για όλους τους προσκυνητές , υπέροχα  καταδεκτικός και με ευγένεια αληθινή. Είναι αυτός που κανονίζει τις φαινομενικές λεπτομέρειες της διαμονής των επισκεπτών που είναι τόσο όμως σημαντικές. Το φαγητό για παράδειγμα που θα φάνε αν πρόκειται να μεταλάβουν.  Με διάκριση ρωτά εκείνους που εκδηλώνουν την επιθυμία της θείας μεταλαβιάς για το εάν έχουν πνευματικό στον έξω κόσμο και αν θα ήθελαν να εξομολογηθούν εδώ κάτι, λίγο προ των Θυρών του Χριστού μας …Και ο αδελφός που πάντα βγάζει ένα καινούργιο διακόνημα σε κάθε μας ταξίδι έδωσε με αγάπη το νέο στον πανύψηλο πατέρα Πρόδρομο : 

Ο Καρακαλληνός επιτηρητάρης!! Μετά την τράπεζα προσκυνάμε τμήμα Τιμίου Ξύλου,  τα άγια  λείψανα του Τιμίου Προδρόμου, του Αγίου Χαραλάμπους ,των  Αγίων  Χριστοφόρου και Κηρύκου ,  την τίμια κάρα του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου και το σέμνυμα των Καρακαλληνών , τον Άγιο Γεδεών τον αδιάλειπτα ομόσκηνό τους, τον θαυμαστό και παναοίδημο Οσιομάρτυρα . Πόσοι δεν καταφεύγουν στις ακοίμητες πρεσβείες του μόλις ένα εξάρτημα του μυοσκελετικού τους συστήματος νοσεί. Εκείνου που του έκοψαν με αγαρηνό  πέλεκυ τα χέρια και τα πόδια πριν παραδώσει την Αγία του ψυχή στον λατρευτό Χριστό μας. 200 έτη συμπληρώθηκαν  το 2018 από το εθελούσιο μαρτύριό του. Κάποιους απ τους συμμοναστές του συναντήσαμε λίγο πριν στο κοιμητήρι… Απόδειπνο με χαιρετισμούς των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων.  Λίγο πριν την κατάκλισή μας ο πάτερ Νεκτάριος μας καλεί στο μεγάλο  αρχονταρίκι του δευτέρου Ορόφου για ένα κέρασμα. Προσφιλής μας και γνωστός από τα παλιά. Χαιρόμαστε τόσο να συζητάμε  μαζί του.        

 -Να μην σας κουράζουμε όμως πάτερ , νύχτωσε κιόλας , θα θέλετε και εσείς να αναπαυθείτε πριν τις ακολουθίες . Κυριακή κιόλας θα είναι μεγάλες σε διάρκεια ως συνήθως !

- Μην ανησυχείτε παιδιά ! Έτσι κι αλλιώς Σαββατόβραδο είναι ! Ας το ρίξουμε λίγο έξω ! μας απαντά με τον χαριτωμένο πάντα και πράο τρόπο του μας μιλά και για τον Γέροντά τους , τον αταλάντευτο, για την ακίβδυλη ιεροσύνη του, για τον πολύχρονο αγώνα του,  για το Καρακαλληνό απόρθητο…!

– Η μεγάλη μάχη  του κάθε ανθρώπου είναι το να κρατάει τον νου του . Απρόσβλητο και σταθερό ! Να μην επηρεάζεται από όσα ανίερα συμβαίνουν στις μέρες μας! Μα θέλει και βοήθεια ο σύγχρονος άνθρωπος παιδιά μου ! Δεν μπορεί από μόνος του κανένας να κρατηθεί στερρός στην πίστη και στην Ορθοδοξία μας! Χρειάζεται στηριγμό! Και εδώ έρχεται να παίξει σπουδαίο ρόλο- μιλάμε για τους λαϊκούς ανθρώπους στον έξω κόσμο-  η  Εκκλησία , η ενορία , αυτό που λέμε ενοριακή ζωή ! Πόσο σπουδαίο αδελφοί μου είναι και πόσο παραγνωρίζεται και δεν τηρείται στο έπακρο το να μένουν οι Εκκλησίες ανοιχτές . Το να βρίσκει ο σύγχρονος άνθρωπος όχι κλειδωμένες πόρτες Εκκλησιών, αλλά ανοιχτές αγκαλιές συνέχεια να τον περιμένουν. Ξέρω πως  έχουν πολύ αγριέψει τα πράγματα .Υπάρχει και ο φόβος,  μα τις περισσότερες φορές και λυπάμαι που το λέω είναι και θέμα αδιαφορίας και χλιαρότητας.

Μα εσύ πάτερ μου που σε ευλόγησε ο Κύριος να είσαι εφημέριος σε έναν ναό , στην  ενορία μιας πόλης , μιας κωμόπολης ακόμα και ενός χωριού , μην ανοίγεις την Εκκλησία μόνο κάθε Κυριακή και στις μεγάλες γιορτές. Πήγαινε καθημερινά στον Ναό του Θεού  , άναψε τα καντήλια ,θυμιάτισε,  διάβασε το συναξάρι , τον κανόνα της ημέρας , κάνε εσπερινό , χτύπα την καμπάνα και περίμενε εκείνον τον ένα που στα σίγουρα θα ψάχνει τρομαγμένος να βρει ένα καταφύγιο ! Απλά πράγματα αδελφοί μου ! Αυτά θα σώσουν τις ψυχές μας ! Θαυμάζω όλους εκείνους που συνεχώς ασχολούνται με τα διάφορα εσχατολογικά και με τις προφητείες και όλα αυτά που φαίνεται ότι σύντομα θα μας συναντήσουν. Αλλά τι να σας πω. Εγώ δεν βρίσκω χρόνο καθόλου να ασχοληθώ με άλλα θέματα, παρά μόνο με τα δικά μου έσχατα , τα οποία μπορεί να έρθουν τούτο το Αναστάσιμο ξημέρωμα!

Περίπου μια ώρα μιλήσαμε με τον Αρχοντάρη πατέρα Νεκτάριο . Χαίρεσαι να τον βλέπεις , δροσίζεσαι σαν τον ακούς!  Σοφία Αθωνικού βιώματος !  Η τελευταίες του λέξεις έγιναν -εν δυνάμει Κυριεύοντος ζωής και του θανάτου,   η στερνή μας επί  γης-   προσευχή πριν το πρώτο Αναστάσιμο τάλαντο. 

Σε τρίτο ήχο με λέξεις απ τους μακαρισμούς του, παρακαλούμε για τα δικά μας έσχατα : … τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντα σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου. Αναπολόγητοι θα είμαστε Κύριε εν εκείνη τη ημέρα ! Πόσους πατέρες δεν έστειλες στον δρόμο μας σαν αγγελιοφόρους σωτηρίων μηνυμάτων ! Στον όρθρο η ψαλτή Υπακοή, όλους αυτούς ξανά  μας τους θυμίζει :   Εκπλήττων τή οράσει, δροσίζων τοις ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος, ταίς μυροφόροις έλεγε. Τον ζώντα τί ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τα μνήματα της φθοράς αλλοιωτήν, γνώτε τον αναλλοίωτον, είπατε τώ Θεώ, Ως φοβερά τα έργα σου! ότι τό γένος έσωσας τών ανθρώπων. Ημέρα του Κυρίου ξημέρωσε. Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.! Συλλείτουργο μεγαλόπρεπο σήμερα ! Ο Γέροντας Φιλόθεος απαγγέλει αργά –αργά την κάθε ευχή ! Κλίνον Κύριε τον ους σου εις την δέησίν του ! Στους αίνους συνανύψωση ! Το δώρο της σωτηρίας. Εν τω  φωτί του Φιλανθρώπου Δεσπότη, οψόμεθα φώς ! Αξέχαστο γιορτάσι των ψυχών ! Στο λεωφορείο για Καρυές συναντιόμαστε με γνώριμους… αγνώστους αδελφούς μας ! Οι Χριστιανοί εξάλλου γνωρίζονται προτού να γνωριστούνε ! Από Αγρίνιο , από Ημαθία … Με τον «ανταποκριτή»  Θεοδόση μας στις μπροστινές θέσεις,  μιλά ο  κυρ Σπύρος από την Σίνδο! Και εκείνος και η γυναίκα του είναι εδώ και πολλά χρόνια πνευματικοπαίδια του Καρακαλληνού ηγουμένου. Ο αδελφός μας έπειτα μας μεταφέρει την συνομιλία τους !

–Πριν από πολλά χρόνια περνούσα από το Θεαγένειο νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη . Είχα ακούσει λοιπόν για έναν Αγιορείτη Γέροντα που σου έλεγε για την ζωή σου και που έκανε θαύματα σε πολλούς που τον επισκέπτονταν στο Άγιο Όρος .Δεν είχα πάει ποτέ μου εκεί .  Έμαθα ότι νοσηλευόταν και ότι τον επισκέπτονταν πολύς κόσμος . 

Μου είχε κάνει εντύπωση που κάποιοι φίλοι μου πήγαιναν καθημερινά μόνο να σταθούν για λίγο έξω απ το δωμάτιό του κι ας μην τον έβλεπαν καθόλου! Περνώντας λοιπόν για δικές μου δουλειές έξω από το νοσοκομείο ,ένιωσα μια δύναμη να με έλκει, ειλικρινά τότε δεν κατάλαβα  πως μου ήρθε και στάθμευσα εκεί και κατέβηκα από το αυτοκίνητο . Και όπως περπάταγα στο προαύλιο συναντώ έναν καλόγερο . Δεν φαντάστηκα ότι ήταν ο Άγιος ! Δεν τον είχα συναντήσει ποτέ μου κι ούτε είχα δει την μορφή του πουθενά ! Πιάσαμε κουβέντα λοιπόν για ελάχιστα και εκείνος μου είπε : «-Κάποτε θα μιλάς και θα διηγείσαι για μένα Σπύρο μου ! Και θα λες σε όλους ότι μιλήσαμε!»  Και έφυγε ! Εμένα μου έκανε πολύ εντύπωση η μορφή του και ο τρόπος του , όπως και το ότι με είπε με το όνομά μου ενώ δεν του το είχα φανερώσει! Βέβαια μετά έναν πρώτο ενθουσιασμό σχεδόν καθόλου δεν με επηρέασε αυτή η συνάντηση  …Συνέχισα να ζω την… ζωούλα μου και να ζητώ μόνο την καλοπέραση του εγώ μου . Εμένα που με βλέπεις αδελφέ  μου κάπνιζα κάποτε 5 πακέτα τσιγάρα και ήθελα ένα καφάσι μπύρες στην καθισιά μου  ! Γι αυτό και όταν η γυναίκα μου είπε να πάμε μια εκδρομή ως την Σουρωτή το Φθινόπωρο του 1994 σκέφτηκα : Και δεν πάμε; Θα έχει και καλές ταβέρνες σε εκείνα τα μέρη ! Και πήγαμε ! Και από εκείνη την ημέρα που πήγαμε στον τάφο του …Άλλαξε η ζωή μας αδελφέ μου ! Από εκείνη την ημέρα ! Και έπειτα οικονόμησε ο Κύριος να γνωρίσουμε τον Γέροντά μας τον Φιλόθεο ! Θαύματα …Θαύματα συνεχή …από εκείνη την ημέρα που ξαναγεννηθήκαμε !

Δεν χρειάστηκε να ρωτήσουμε το ακριβώς έγινε εκείνη την Φθινοπωρινή ημέρα του 1994 λίγο καιρό μετά την κοίμηση του Αγίου . Ούτε ο κυρ Σπύρος από την Σίνδο θέλησε να πει περισσότερα για τα ατίμητα φυλαχτάρια της θύμησής του. Ο καθένας μας όμως μπορεί να βάλει την ιερή του φαντασία να μιλήσει για την Αλήθεια και  για τον Θαυμαστό και Πανευμήχανο  Θεό,  όπως φανερώνεται συνεχώς και παντοιοτρόπως εν τοις Αγίοις Αυτού !    

Πρωί Κυριακής  γύρω στις 10 βρισκόμαστε στις Καρυές . Σχεδόν πάντοτε η τελευταία μας μέρα βρίσκεται υπό την σκέπη της Φοβεράς Προστασίας. Κατεβαίνουμε το γνωστό μονοπάτι και στεκόμαστε στην πόρτα του Γέροντος Ιούστου. Ανθολόγησε ο Γέροντας αποσπάσματα από  δυο ποιήματα του αγαπημένου του  Γ. Βερίτη . Τα έγραψε στο χέρι και τα κόλλησε στην πόρτα του κελιού του να συναντιέται μαζί με αυτούς τους συγκλονιστικούς στίχους κάθε περαστικός διαβάτης που το Φως αναζητά. Του Γεωργού Βερίτη,  του Αλεξάνδρου Γκιάλα οι στίχοι  . Αυτού του σπουδαίου αν όχι του πιο σημαντικού Ποιητή του Χριστού ! Που Πάσχα ζούσε  κάθε φορά που μετελάμβανε τον λατρευτό του Νυμφίο  ! Που πορεύθηκε στην σύντομη ζωή του με πνεύμα «κατακομβών και μαρτυρίου». Που κοιμήθηκε 33 ετών ! Στου Χριστού μας τα εκουσίως μαρτυρικά  επί γης χρόνια! Που γεώργησε βαθιά την γη της ψυχής κάθε ταλαίπωρου στρατοκόπου τούτου του κόσμου και που όλο και περισσότερο ανακαλύπτεται ελέω Θεού στην διψασμένη και άνυδρη εποχή μας. Φορτωμένοι σταθήκαμε λοιπόν και αφήσαμε αυτά τα λόγια να χαράξουν όσο περισσότερο βαθιά μέσα μας .   

Νυχτωμένοι στρατοκόποι,

στα σκοτάδια που γυρνάτε,

σαν τι νάναι που ζήτατε; 

Tι ζητάμε; Φως διαβάτη:

Eίν’ ο πόθος ο βαθύς

κάθε ανθρώπινης ψυχής. 

Σαν ποιο ναν’ το μονοπάτι,

που στο φως θε να μας φέρη; 

Είν’ το ίδιο το στρατί

το ματόβρεχτο που φτάνει

στο μαρτυρικό στεφάνι

κι ως το Γολγοθά κρατεί.

Κι ακόμα λίγοι στίχοι που βρίσκονται στο τέλος ενός ποιήματος που κι αυτός ακόμα ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος τολμώ να γράψω ότι θα θαύμαζε ! Ο συγκλονιστικός Κοινωνικός του Γ. Βερίτη. Βαδίζοντας προς Θεία Κοινωνία δεν γίνεται αν τον έχεις διαβάσει να μην σου έρθουν κάποιοι από τους στίχους του στα χείλη.  Πρώτη μας Κυριακή στο Όρος ! Δεν ξέρουμε αν ήρθε εν ζωή στο Όρος ο ποιητής! Είναι όμως εδώ κάθε φορά που η Αγία Τράπεζα του Γέροντος Ιούστου  λειτουργείται, σε κάθε κοινωνικό που οι καλεσμένοι ψαλτάδες του  ξεκινούν πριν ξεσκεπαστεί το Σώμα και το Αίμα του Ζώντος Θεού.   Ξανά η ιερή μας φαντασία ξεκινά να εργάζεται.  Ασύνοροι οι στίχοι του αθάνατου Βερίτη  σε ένα ασύνορο Όρος που όλα μα όλα  τα Χριστοποιεί και όλα τα αναστάσιμα και αιώνια σφιχταγκαλιάζει.

…. Σεμνά κι αθόρυβα προσέρχονται

θερμός στα μάτια ο πόθος λάμπει

κι ανοίγουν οι καρδιές εφτάδιπλες,

ο Βασιλιάς των όλων να μπη.

….Αύρες των όρθρων μας θωπεύουνε

μεσ’ στη σεμνή φωτοχυσία.

την εκκλησιά μας όλη γέμισε

χίλιων ψυχών η παρουσία.

Άκτιστε Λόγε και Συνάναρχε,

πόσους εκάλεσες σιμά σου!

Γύρω ένα πλήθος αναρίθμητο

σιμώνει προς την Τράπεζά σου…..

           …..Μείνε, το θάρρος μου κι η ελπίδα μου,

φίλος, παράκλητος, Θεός μου!

Με σένα θα μαι παντοδύναμος

και νικητής όλου του κόσμου.

Κι όταν στερνά θα πέφτη απάνω μου,

θα πέφτη ο ίσκιος του θανάτου,

στο φως μιας νέας ζωής, αθάνατης,

θ’ ανοίγη ο νους τα βλέφαρά του! ....

Συνεχίζεται με το 8 ο και τελευταίο μέρος 

Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019 ( 6)

Στολή ψυχής αλέρωτη,  παιδιού χιονοφεγγίζει!

Του τρούλου τις αγγελικές δυνάμεις ατενίζει!

Χρυσόστομος ασπάζεται λείψανο του προστάτη!

Εκείνον  θα έχει στη ζωή παντοτινό ιχνηλάτη!

Θεοφίλων η συνέχεια τιμά τον μυροβλήτη

Το τέλος του το οσιακό ταπείνωση κηρύττει!

Στο άγιο βήμα ιερουργεί,  το άνω σχώμεν νιώθει

Λάμπουν τα πρόσωπα όλων τους Χριστός σαν τους εδόθη!

Λέει την ευχή ολημερίς κι  όλα τα αγιάζει

Τείχος στήνει στους δαίμονες τους καίει και τους δαμάζει!

Της νοεράς της προσευχής Φιλόθεο εργαστήρι

Σπηλαιώτης ο καθηγητής την νήψη έχει σπείρει.

  

             Στο καθολικό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην θαλασσόβρεχτη Παντοκράτορος. Στεκόμαστε για λίγο  εντυπωσιασμένοι μπροστά στο εκπληκτικό μαρμάρινο προσκυνητάρι της μεγάλης Δεσποτικής Εορτής , οπότε και η Μονή πανηγυρίζει . Χαραγμένο πάνω του το όνομα του Μοναχού Ακινδύνου εξ Άνδρου  , ο οποίος  το 1896 μερίμνησε και δαπάνησε ,  ώστε να μνημονεύεται πάντοτε ως ευεργέτης στην θεία πρόθεση.  Στον Εσπερινό του Αγίου Γερασίμου,  μας συνεπαίρνει η δυνατή και μελωδικότατη φωνή του παπά Κωνσταντίνου του Κρητικού, που στέκεται στο αριστερό ψαλτήρι. Τιμάται από απόψε ένας Άγιος της άσκησης, που αθλήθηκε υπερβαλλόντως  και στο Όρος, ποδηγετώντας όλους τους κατοπινούς οικιστές του Άθωνα.  Το τροπάριο που ακούγεται, ιστορεί κατορθώματα που αναζητούν πάντοτε μιμητές, ακόμα και στην Θεοστυγή εποχή μας . «Πάτερ Γεράσιμε η σή στάσις ολονύκτιος, και των δακρύων η έκβλυσις, πάσας κατέσβεσε σαρκικάς ορέξεις, προς Θεόν πτερούμενος, και νουν και της καρδίας τα όμματα…» Οι χαιρετισμοί του Αγίου ενταγμένοι μέσα στο μικρό απόδειπνο, εξυμνούν την ρωμαλεότητα και την άγρυπνη προστασία  του τρισολβίου Πατρός που δεν σταματά  να κάνει το μεσιτευτικό δρομολόγιο! Όλος ην εν τοις κάτω τη σαρκί, και των άνω ουδόλως απήν τη ψυχή ο Γεράσιμος…

Δίπλα μου ένας μικρούλης γύρω στα 7, στέκεται όρθιος και περιεργάζεται συνεχώς τα άνω! Πάντα ένα παιδί κοιτάει ψηλά μόλις εισέρχεται σε έναν οίκο Κυρίου!  Είναι συνταρακτικό το τι μπορεί μια καθαρή ψυχή να ατενίζει.Την ένωση του Ουρανού και της γης ! Τις αγγελικές ουράνιες δυνάμεις…Όσα μπορούν να βλέπουν εκείνοι που κρατούν αλέρωτο και χιονοφεγγή  τον χιτώνα του Αναβαλλομένου το Φως ως ιμάτιον Δωρεοδότη Χριστού. Επισκοπούν τον Παντεπίσκοπο ! Πόσο χαριτωμένο είναι αυτό το μικρό παιδί που στέκει δίπλα μας! Τον ρωτάμε το όνομά του και εκείνο χωρίς να σταματήσει ψηλά να κοιτά, μας απαντά :-Χρυσόστομος ! Με τον πατέρα του ήρθε απ το Κιλκίς στην Παντοκράτορος να συναντήσει …τον Άγιό του! 

Το διαπιστώνουμε στην προσκύνηση των τιμίων λειψάνων και τόσο συγκινούμαστε όταν ακούμε τον γλυκύτατο καλογερόπαπα  Θεόφιλο να του δείχνει μια ασημωμένη λειψανοθήκη! -Έλα Χρυσόστομέ μου να ασπαστείς τον προστάτη σου ! Κρατώντας εκείνο τον πατέρα του από το χέρι πλησιάζει και φιλά τον Άγιο Ιωάννη ! Δεν ξέρω αν συναισθάνεται την σπουδαιότητα της ώρας αυτής ! Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι αυτό το παιδί θα πορεύεται στην ζήση του έχοντας οδηγό τον οικουμενικό φωστήρα …Έχοντας φτερά, πάντα θα ακολουθεί το χρυσόλαλο αηδόνι της Ορθοδόξου πίστεως. Στεκόμαστε και εμείς στην σειρά για να ασπαστούμε τα άγια λείψανα που ο ευχάριστος πατέρας Θεόφιλος μας παραθέτει . Ένα διαρκές καλοσυνάτο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Ο πιο πρόσφατος Θεόφιλος της Παντοκρατορινής ιστορίας. Μόνο τυχαίο δεν θεωρούμε το γεγονός ότι με ιδιαίτερη ευλάβεια  μας καλεί να ασπαστούμε και το δεξί χέρι ενός μεγάλου Αγιορείτη Αγίου. Του  συνονόματού του Μυροβλήτη Αγίου Θεοφίλου ! Στο παντοκρατορινό κελίον του Αγίου Βασιλείου στην Καψάλα πέρασε τα τελευταία έτη της ισαγγελικής του πολιτείας. Λίγο πριν την οσιακή του κοίμηση ο ταπεινότατος Θεόφιλος,  κάλεσε τον υποτακτικό του Ισαάκ και του είπε :

-Μόλις κοιμηθώ δεν θα πεις σε κανέναν τίποτα. Δεν θα τελέσεις τίποτα από τα ειωθότα Αγιορείτικα ταφικά. Θα δέσεις με ένα σχοινί τα πόδια μου και πήγαινε με σε ένα απόμερο μέρος του δάσους να με φάνε τα άγρια ζώα! Όμως κάμε σε παρακαλώ όσες περισσότερες λειτουργίες και μνημόσυνα μπορείς !

Ο Κύριος όμως επέτρεψε να φανερωθεί έτη αργότερα το λείψανό του το οποίο και μεταφέρθηκε στο κελί του όπου και πέντε αιώνες τώρα μυροβλύζει!

Παρατηρούμε τον παπά Θεόφιλο  με την ίδια ζεστασιά που αγκάλιασε τον μικρό Χρυσόστομο,  να υποδέχεται και έναν μεγάλο σε ηλικία λαϊκό άνθρωπο που κάτι θέλει να τον ρωτήσει για το πρόγραμμα του μοναστηριού. Αγάπη ανεξαίρετη και στον τρόπο του ταπεινού Ηγουμένου Γέροντος Γαβριήλ. Με ξεχωριστή χάρη και χαρά ευλογεί τους προσκυνητές. Κάθε φορά που τον βλέπουμε φέρνουμε στην μνήμη μας και τον μακαριστό προκάτοχό του . Τον Γέροντά του Βησσαρίωνα ! Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι… Ο τάφος του πίσω από το καθολικό, σημείο αναφοράς και προσκυνήματος για όλους μας. Το 1992 ήρθαν μαζί από την Ξενοφώντος και ξεκίνησαν την νέα κοινοβιακή εποχή του μοναστηριού. Ξεκίνησε μια φωτεινή περίοδος κοινών αγώνων, συνδημιουργίας  και άφατης χαράς! Δέκα χρόνια σχεδόν μετά ο πατήρ Βησσαρίων μόλις στα 47 του,  μετά από σύντομη ασθένεια που υπέμεινε με θαυμαστή ανδρεία,  με χρυσή την ψυχή περασμένη από το χωνευτήρι του Χρυσοχόου Θεού ,  εξεδήμησε προς Αυτόν,  να λάβει πλέον τον μισθό μιας σύντομης αλλά τόσο καρποφόρας βιωτής. Τον διαδέχτηκε ο Γαβριήλ του , τέκνο της υπακοής και της ταπείνωσης. Ο Κρής Γαβριήλ ,  παιδιόθεν ποθών την μοναστική ζωή, από τότε που σαν παιδί εισερχόταν στο ιερό  του Αγίου Νεκταρίου στα Χανιά. Στης Γερόντισσας την ικεσία καταφεύγει! Υπό το όμμα της μάνας , μεριμνά για τις ψυχές όσων εκείνη του εμπιστεύτηκε να οδηγήσει στην πνευματική μάνδρα της. Το ξημέρωμα μας βρίσκει στην λιτή . Το σκοτάδι διασχίζουν αθόρυβα οι φιγούρες των Παντοκρατορινών μοναχών που κινούνται πάντα με αιτία δοξολογική! Ακούμε την γνώριμη πλέον φωνή του παπά Κωνσταντίνου του Ηρακλειώτη!  Αυτήν την φορά έρχεται όχι από το ψαλτήρι όπως χθες, μα μέσα από το Ιερό ! Σήμερα ιερουργεί ! Αρμονικός και ηδύς, ιεροπρεπής και ταπεινός! Νιώθουμε πόσο ξεχωριστές είναι τούτες οι στιγμές για εκείνον! Πόση τιμή και συγκίνηση πρέπει να αισθάνονται οι Ιερείς του έξω κόσμου όταν οι Αγιορείτες τους καλούν να εισέλθουν στους τόπους του υπερτάτου διακονήματος , σε Αθωνικό φοβερό βήμα,  να κατεβάσουν τον Θεό στην γη και να ανυψώσουν τις καρδιές μας προς τον Κύριο.  Το Άγιο ποτήριο πλησιάζουν με δέος και μηδενός εξαιρουμένου τα πνευματικοπαίδια του παπά ! Το συν… εορτάζει μπροστά στην Γερόντισσα!  Σύναξη Κρητικών , συναγωγή στο Ένα, το ομοθυμαδόν και οι νέες σελίδες στον Πραξαπόστολο.  Μεταλαμβάνουν από τα χέρια του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Όλων τα πρόσωπα εκείνη την ώρα παίρνουν την μορφή του πνευματικού τους! Είναι λαμπερά και αλλοιωμένα, σε έκσταση απερίγραπτη και τρισευλογημένη!  Το Φως του κόσμου στα μάτια τους!  Είναι η τελευταία Παντοκρατορινή εικόνα που χαράσσει στις καρδιές  μας την λέξη Ελπίδα! Ελπίδα αθανασίας πλήρης! ( Σοφ. Σολ. 3,4)  Όσοι κάποιοι συνειδητοποιημένα θα πλησιάζουν τον Άρτο της αιωνιζούσης Ζωής,  τόσο θα σμικρύνεται η απόσταση ανάμεσα σε Ουρανό και γη. Όσο θα υπάρχουν πνευματικοί πατέρες που θα βιώνουν και θα εμπνέουν  το ίνα ώσι έν , που  θα νοιάζονται στην πράξη και θα αγρυπνούν για τις ψυχές που ακουμπούν στο πετραχήλι τους όπως ο πατήρ Κωνσταντίνος,  τόσο θα αυξάνεται η παρρησία εκείνων των λίγων που  εκλιπαρούν για παράταση στην παράταση του ελέους…

Επόμενος σταθμός της φετινής μας οδοιπορίας στα Θεοτοκοβλόγητα μονοπάτια της Αγγελικής πολιτείας , η Ιερά Μονή Καρακάλλου. Ω τι μνήμες μας γεννά αυτό το μοναστήρι ! Πόσες μορφές που ενώ ποτέ μας δεν συναντήσαμε πάντοτε νοσταλγούμε στο άκουσμα αυτού του Αθωνικού Προμάχου. Το κάστρο της , το κοιμητήρι της , τα κατάφορτα περιβόλια και οι πολύχρωμοι κήποι της , οι πατέρες οι παμφίλτατοι, ο Άγιος Γεδεών,  ο Γέροντάς της ο βιβλικού παραστήματος Φιλόθεος …Πριν το μεσημέρι διαβαίνουμε το κατώφλι των Αγίων Αποστόλων . Ο εναγκαλισμός των Πρωτοκορυφαίων ακολουθεί παντού γνώριμα βήματα.  Να αξιωθούμε  κάποτε να βρεθούμε  εδώ το καλοκαίρι στην δωδεκάωρη αγρύπνια ,  στο ξακουστό πανηγύρι των Καρακαλληνών … Ως τότε εδώ θα μας φέρνουν λίγοι στίχοι απ του μηνού Ιούνη την ψυχή …Από την Πνύκα ως τον Ισθμό και ως την Καρακάλλου αχολογούν τα ρήματα Εθνών του Διδασκάλου… Σμίγουν ξανά Πρωτόθρονοι, κρατώντας Εκκλησία , Κλειδιά βαστούν κι επιστολές που ανοίγουν Σωτηρία … Και πίσω τους οι πάνσοφοι , όλοι οι Μαθητάδες , Που τους υμνούν στο τέλος του οι διαλεχτοί οι ψαλτάδες . 

Και η αλήθεια είναι ότι εδώ στην Καρακάλλου υπάρχει παράδοση σε αγγελόφωνους ψάλτες!  Στο ίδιο δωμάτιο  αρκετά χρόνια μετά , δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος! Ο πατήρ Νεκτάριος με χαρά  μας υποδέχεται! Με τον Φώτη στις λίγες ώρες που μένουν ως τον εσπερινό αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε ως την Φιλοθέου. Διαδρομή που όσοι την έκαναν ένιωσαν Θεού παρουσία συνεχή.  Τα φιδίσια υγρά ανηφόρια , τα ανήλιαγα απομεινάρια από ησυχίας καλύβες, το ξαπόσταμα του Αη Γιώργη , οι ήχοι των πουλιών και της ευχής  που πρώτη η καρδιά ακούει… 

   

Δεν άλλαξε τίποτα ο σεβαστικός χρόνος. Ούτε μια λέξη απ τις παλιές δεν έχασε το χρώμα και το άρωμά της. Όπως δέκα χρόνια πριν!  Και έπειτα ο ανήφορος ως τους  Φιλοθεΐτες  , χνάρια αγιασμένα , αιώνια γενναίοι  Ερημίτες … Της Αριζόνας  Άγγελο είχαμε  στο μυαλό , και μέγα Εθναπόστολο , Κοσμά τον Αιτωλό …( σ.σ. Την ώρα που τούτες οι γραμμές γράφονται στον Ουρανό στήνεται πανηγύρι …Έχει υποδοχή Αγίου ! Ο Φιλοθεϊτης Άγγελος στην χώρα των Ζώντων, συνόμιλος Αγίων… ) Έπειτα από μισή ώρα φτάσαμε στο πανέμορφο Μοναστήρι. Και εδώ ο χρόνος σταματημένος. Το πράσινο χαλί που αγκαλιάζει το καθολικό , η χαμηλή είσοδος με την καμπάνα , το κωδωνοστάσι που αγγίζει Ουρανό.  

Έξω από την πύλη συναντάμε μόνο κάποιους  προσκυνητές . Κανέναν πατέρα δεν βλέπουμε. Ούτε θέλουμε να ενοχλήσουμε κανέναν. Στο καθολικό του Ευαγγελισμού μπαίνουμε να προσκυνήσουμε . Μας αρέσει η νέα ξύλινη και γυάλινη σκεπαστή κατασκευή που ενώνει την Εκκλησία με την τράπεζα. Τα πάντα εμφορούνται από την πνευματική  θρέψη. Όλα εκεί να στοχεύουν.  Καθόλου να μην ξεχνιέσαι σαν το σώμα συντηρείς. Σαν να προσπαθούν οι πατέρες να εγκλωβίσουν τις ανεπανάληπτες λατρευτικές στιγμές …

Να συνεχίσεις να υμνείς και να προσεύχεσαι και όταν τρως. Να αποζητάς την  τρυφή του πνεύματος  . Να υποτιμάς στο μέτρο που σου είναι αναγκαία και μόνο την  τροφή του σώματος. Βγαίνοντας συναντάμε έναν δόκιμο νεαρότατο μοναχό . Σαν να μην πατά στη γη,  με μια ζωντάνια εντυπωσιακή και την μονολόγιστη ευχή να ακούγεται καθαρά και συνεχώς  από το στόμα του . Εγγονός Αγίου παπά Εφραίμ , Δισέγγονος Αγίου Ιωσήφ. Τι άλλο θα μπορούσαμε να βρούμε μπροστά μας εδώ σε αυτό το εργαστήριο  της νοεράς Προσευχής; Μας μεταφέρει αυτό το ολόχαρο καλογεράκι,  στην μικρά Αγία Άννα πριν από εβδομήντα ολόκληρα χρόνια,  στο Πανεπιστήμιο της αδολεσχίας και της ευχής. Ο Σπηλαιώτης Άγιος Ιωσήφ διδάσκει ένα κούτσικο καλογέρι , τον κατοπινό μεγάλο Ιεραπόστολο Γέροντα Εφραίμ : «-Παιδί μου, την ευχή. Θέλω να σ  ακούω να λες την ευχή και όχι να αργολογείς. Μη ζητάς τίποτε άλλο, αυτό είναι. Αυτός είναι ο πολύτιμος ουράνιος θησαυρός. Απόλαυσέ τον! «Οφείλει ο μοναχός είτε τρώει είτε πίνει είτε κάθεται είτε διακονεί είτε περπατεί είτε κάνει ο,τιδήποτε να φωνάζει αδιαλείπτως το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…. Έτσι το όνομα του Κυρίου Ιησού κατερχόμενο στο βάθος της καρδιάς, θα ταπεινώσει τον δράκοντα, θα σώσει και θα ζωοποιήσει την ψυχή. Να επιμένεις, λοιπόν, αδιάλειπτα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα... 

Από σας θέλω μόνο μέρα-νύχτα σιωπή, ευχή, μετάνοια και κυρίως δάκρυα. Τίποτε άλλο δεν θέλω, μόνο βία στην προσευχή και δάκρυα μέρα-νύχτα….Μόλις ανοίξετε τα μάτια, αμέσως την ευχή. Μην αφήσετε το μυαλό σας να πετάει εδώ και   κει και χάνετε την ώρα σας, που είναι πολύτιμη για την ευχή. Όταν έτσι βιάσετε τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει κι  ὁ Θεός να γίνει μία αγία συνήθεια με το άνοιγμα των ματιών, η προσευχή να παίρνει την πρώτη θέση για όλη την ημέρα. Στην συνέχεια θα εργάζεσθε και θα λέτε την ευχή. Ευλογείται η εργασία, αγιάζεται το στόμα, η γλώσσα, η καρδιά, ο χώρος, ο χρόνος και όλος ο άνθρωπος, που προφέρει το όνομα του Χριστού. Ο μοναχός που λέει αδιαλείπτως την ευχούλα, οπλίζεται με τέτοια θεϊκή δύναμη, που καθίσταται απρόσβλητος από τους δαίμονες, αφού αυτή τους καίει και τους μαστιγώνει». Με το όνομα του Χριστού αγιάζεται η ατμόσφαιρα και φυγαδεύονται τα δαιμόνια… 

Όταν προσεύχεται κανείς ο άλλος εύκολα δεν τον πλησιάζει να αργολογήσει. Το σκέπτεται. «Πως να τον σταματήσω τώρα, από την προσευχή και να καθίσω να του πω: Ξέρεις! Εκείνο, το άλλο, το παράλλο. Δεν θα μου δώσει σημασία». Σταματάει τον μετεωρισμό, δηλαδή την “αργολογία” του νου. Διότι κι  εάν ακόμα ο νους ξεφύγει, πολύ σύντομα ο ήχος της φωνής τον επαναφέρει πίσω. Μπορεί ο αδελφός, ο οποίος ρεμβάζει η αργολογεί, να ανανήψει και να πει: «Μα ο αδελφός μου προσεύχεται, εγώ τι κάνω; …-Γέροντα, από την ευχή, πονάει το στόμα μου, η γλώσσα μου, έκλεισε ο λάρυγγάς μου είναι σαν πληγή. Ας πληγώσει! Δεν παθαίνεις τίποτα. Υπομονή! Μην την σταματάς καθόλου! Λέγε την. Ο πόνος θα φέρει την πνευματική ηδονή…. Αν δεν πονέσεις καρπό προσευχής δεν θα δεις. Αυτή θα σε βοηθήσει. Θα σε παρηγορήσει. Θα σε διδάξει. Θα σου γίνει φως. Θα σε σώσει. «Κράξον και βόησον» την ευχή. Με προσευχή, νήψη και προσοχή ασφάλιζε τον νου σου. Η διάνοια σου όχι προς τα έξω, αλλά προς τα μέσα. Όχι λόγια, συμβουλές και κηρύγματα, αλλά πολύ-πολύ ταπεινά και με δάκρυα την προσευχή. Αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι η Πατερική οδός, αυτή είναι των παππούδων σας η παραγγελία και η νουθεσία. Δες την με την πράξη. Γιατί αν δεν έχεις πράξη, πως θα μιλήσεις για ουράνια θεωρία; …Κρατάτε την ευχή! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Αυτή θα σας σώσει. Το όνομα του Χριστού θα φωτίσει τον νου σας, θα σας δυναμώσει ψυχικά, θα σας βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον των δαιμόνων. Θα σας καλλιεργήσει τις αρετές και θα σας γίνει τα πάντα».(Αποσπάσματα από το βιβλίο : “Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο ησυχαστής και Σπηλαιώτης 1897-1959” Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Εκδόσεις Ι.Μ.Αγίου Αντωνίου Αριζόνας USA 2008., σελ.277-284)

Στην έξοδο , δίπλα στην έκθεση της Μονής που εκείνη την ώρα ήταν κλειστή ένα καλαθάκι με μια ταμπέλα : Ευλογίες . Μέσα πολλοί ψηφιακοί δίσκοι με κηρύγματα συγχρόνων και Θεοφωτίστων πατέρων . Ομιλίες του μακαριστού πατρός Συμεώνος Κραγιόπουλου , του υπέροχου πατέρα Αθανασίου Μυτιληναίου , του πεφιλημένου πνευματικού παιδιού του Γέροντος Εφραίμ πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου. Προσεκτικοί οι Φιλοθεϊτες στην ανθολόγησή τους. Πατρικές διδαχές από πατερικές και μόνο φωνές. Τις πήραμε με την ευχή να βοηθηθούμε και εμείς και άλλοι αδελφοί μας τα πυκνά σκοτάδια να φωτιστούν .Επιστροφή στην Καρακάλλου για εσπερινό Αναστάσιμο! Πολλά τα χρόνια και τα οδοιπορικά μας , μα πρώτη μας φορά αξιωνόμαστε να ψάλουμε στο Όρος αναστάσιμο απολυτίκιο ! Ο ήχος τρίτος , ένθερμος και διασταλτικός, η μνήμη του Φιλοθεϊτη Αγγέλου παντού διάχυτη ! Εφραινέσθω και Εφραιμέσθω τα Ουράνια…( συνεχίζεται ) 

Νώντας Σκοπετέας 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Παρουσίαση 2 βιβλίων Ν.Σκοπετέα, το Σάββατο 18-01-2020, στην Παναγία την Χρυσοπηγή

Το Σάββατο 18 Ιανουαρίου στις 6 το απόγευμα σας καλούμε στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Παναγίας της Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής, στην παρουσίαση των  βιβλίων: “Δάκρυ στο Εγώ”  και “Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;”,  του Νώντα Σκοπετέα , συγγραφέα και παραγωγού του Εκκλησιαστικού Ραδιοφώνου , τα οποία εκδόθηκαν από την Ορθόδοξη Ιεραποστολική Συναλληλία «Πρόμαχος Ορθοδοξίας» .

Στην παρουσίαση  θα συνομιλήσουν , ο Ηγούμενος της Ι.Μ.Παναγίας της Χρυσοπηγής και συγγραφέας π.Εφραίμ Παναούσης,  ο π.Σπυρίδων Βασιλάκος,  Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία» και συγγραφέας , ο Αριστομένης Φλουράκης συγγραφέας και πρόεδρος του Προμάχου Ορθοδοξίας και ο Νώντας Σκοπετέας.

 Αποσπάσματα των βιβλίων θα αναγνώσουν  μέλη της  θεατρικής ομάδας "από καρδιάς΄΄ της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής.