Του Παραδείσου τ' όνειρο ( Μνήμες Όρους Αγίου ...Οκτ.2013) μέρος 9ο

Ο Αη Κοσμάς απέναντι απ την Γλυκοφιλούσα ,

 των Αδερφών  Καταφυγή   , ακοίμητη Φρουρούσα…

 Θαρρείς σιμά του όταν πας , πως πίστη ομολογάει… 

Προσμένει την Ανάσταση , δυο αιώνες τώρα όλο μιλά  :

Χριστός ! Ψυχή χρειάζεται ! κι όλους τους  ευλογάει …

Τα θεία δεν μαθαίνονται , είπε ησύχιος  Μοναχός …

Μόνο παθαίνονται γιατί ,  επέτρεψε ο  Δίκαιος Θεός ..

Μην ψάχνετε να βρετε κερί , από άλλον  αναμμένο …

Με πίστη εσείς φλογίστε το    ,

 να ναι  για πάντα άσβεστο ,  για κάθε αναγκαιμένο  ! 

….Απόγευμα στις 4 κατεβήκαμε στο Καθολικό , αφιερωμένο στην ημέρα που φανερώθηκε το απ’ αιώνος μυστήριον , στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου . Αν έπρεπε να επιλέξεις ανάμεσα σε όλα του Αγίου Όρους , σίγουρα το Καθολικό της Φιλοθέου θα είχε περίοπτη θέση . Γεμάτη από χρώματα η  αυλή ,  με τα καλντερίμια δίπλα σε πράσινα χαλιά από γρασίδι και οι πέτρινες νεροφαγωμένες  γέρικες  κρήνες έτοιμες να ξεδιψάσουν κάθε οδοιπόρο . Ο  τόσο αναγνωρίσιμος πύργος του κωδωνοστασίου με το Εκκλησάκι  της Αγίας Μαρίνας  σε υποδέχεται .Τα Παρεκκλήσια των Ταξιαρχών , του Αγίου Προδρόμου  αγκαλιάζουν την Λιτή . 

Η  Φιάλη του Αγιασμού με τις παραστάσεις των Ιερών υδάτων της πίστης μας , τον Ιορδάνη , την Ερυθρά Θάλασσα και το Υδωρ το Ζωύρητον της Πηγής , η Παναγιά η Γλυκοφιλούσα ιστορημένη  απ του Λουκά τα χέρια τα άγια , με την έκφραση που μόνο σ αχειροποίητες εικόνες μπορείς να βρεις, η θαυματουργή Γερόντισσα και αντάμα Τους ο Πατρο Κοσμάς , Φιλοθεΐτης  άγρυπνος να  ενθαρρύνει με ψυχή και Χριστό , όποιον εισέλθει στον κυρίως Ναό , όλα αυτά κάνουν τα μάτια και τα βήματά σου αργά και εκστατικά να κινούνται μέσα στον πανίερο χώρο. Ο Αριστοτέλης παρατηρεί το τελείωμα των πολυελαίων …-Όλοι τους καταλήγουν σε ένα Χέρι που ευλογεί ! μου λέει ψιθυριστά…Ναι (όπως άκουσα πολύ όμορφα από το στόμα ενός Παππούλη  στον κόσμο ) ο Ουρανός ευλόγησε τη γη και φύτεψε πάνω της τον νέο Παράδεισο ! Αυτός που χάθηκε με την αποστασία του ανθρώπου , του ξαναχαρίστηκε  από τον Θεό με την παντευλόγητη Εκκλησία Του . 

Εσπερινός του Στρατιωτικού Μάρτυρα  του Αγίου Καλλιστράτου και των συν αυτώ…Ολοκαρδίως πόθησαν  τον Χριστό και υπερίσχυσαν του εχθρού του μισόκαλου  με της πίστης μας  το ανίκητο το σθένος  …

Η τράπεζα ακριβώς απέναντι απ την είσοδο του Καθολικού , με την μεγάλη πλατιά  μαρμάρινη σκάλα να σε οδηγεί μέσα της , στρώθηκε  στο απόγευμα της Τετάρτης  με το πιο γευστικό  άλαδο φαγητό . Το μαρτύριο των Αθλητών του Χριστού ακούστηκε κατά τη διάρκεια του . Οι τεράστιες Αγιογραφίες στον τοίχο μαγνήτιζαν  συνέχεια την προσοχή σου , μα δεν σε οδηγούσαν πουθενά αλλού παρά στα μέρη που ο Άγιος Καλλίστρατος μαζί με σαράντα εννέα ακόμα Γενναίους πάλεψαν και κέρδισαν τα ασύγκριτα αιώνια .

Επιστρέψαμε στο Καθολικό για το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς . Μια εκπληκτική τάξη , απροσποίητη και αξιοσήμαντη επικρατούσε κατά την διάρκειά τους . Η ημέρα φτάνει στο τέλος της . Οι Μοναχοί ετοιμάζονται για το πιο σπουδαίο μέρος του κανόνα τους . Προσευχή , κομποσκοίνια ,μετάνοιες , μελέτη , δάκρυα και λιγοστή ανάπαυση σώματος . Όλα αυτά θα γίνουν και θα πάρουν ευλογία και δύναμη   όταν στης Γλυκοφιλούσας την αγκαλιά γείρουν για τελευταία φορά μες στην μέρα που κλείνει εκεί στ’ αριστερό προσκυνητάρι . Καταφυγή και στερέωμα ..Αν δεις Φιλοθεΐτες να Την προσκυνούν όσο τα Χαίρε Της ακούγονται , τότε θα νοιώσεις το αληθινό  νόημα αυτών , των σαν βάλσαμο για κάθε ταλαίπωρη ψυχή  επιθέτων της Κυρίας Θεοτόκου …

Μπήκαμε έπειτα στη σειρά να προσκυνήσουμε τα Άγια Λείψανα…

Λείψανο θα πει απομεινάρι …Μα όταν μπροστά σου έχεις την δεξιά του Αγίου Χρυσοστόμου άφθορη σε σχήμα ευλογίας και  όταν ασπάζεσαι το πόδι της Αγίας Μαρίνας , αυτό που πάτησε τον Σατανά και βλέπεις το δέρμα της να αγκαλιάζει ακόμα τον μηρό Της , τότε αισθάνεσαι πως δεν είναι αυτά ό,τι απόμεινε απ τους Αγίους του Θεού , μα είναι οι ίδιοι οι Άγιοι  εκεί και παραστέκονται και βλέπουν και χαίρονται με την ευλάβειά σου και συμπονούν με την ανάγκη σου …

Βγήκαμε έξω και κατευθυνθήκαμε προς την έκθεση της Μονής …Στο δρόμο μας φώναξε ξανά ο Γερων Ισίδωρος . Ήθελε να μας δώσει ακόμα κάτι απ τον Γέροντά του . Έναν ψηφιακό δίσκο που πάνω του έγραφε Άγιον Πάσχα - Ι.Μ.Αγίου Αντωνίου Αριζόνα…Να δούμε και εμείς αυτά που …είδε εκείνος και θαύμασε και πάντα γλυκά θα νοσταλγεί . Ο Πατήρ.Γ μιλά στην έκθεση και δίνει αφορμές για ωφέλιμη σκέψη και ψυχής ενδοσκόπηση . –Δεν ωφελεί αδερφοί μου η Αγία Γνώση,  εάν δεν είναι στον καιρό της και εάν δεν έχει τον αληθινό σκοπό . Η γνώση δίνει αέρα στα

 μυαλά μας . Μα τα Θεία δεν μαθαίνονται …παθαίνονται . 

Πάσχει κανείς με εσωτερικές αλλοιώσεις , Θείες αλλοιώσεις που τις ενεργεί ο Θεός ; Πάσχει με σκοπό να αλλοιωθεί μέσα του; Αυτός θέλει να πάθει ! Για να γίνουν όμως αυτά  πρέπει να αγαπάμε και λίγο τα βάσανα αδερφοί μου …

Μέσα σε λίγες μόνο φράσεις ο Πάτερ Γ. συνόψισε Χριστοδίδακτες παραινέσεις . Τα Θεία δεν μαθαίνονται …παθαίνονται ! Δώσε αίμα για να λάβεις πνεύμα … Έλκυσε την χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα απ την αρχοντική  αγάπη για τα δύσκολα , τα τεθλιμμένα…Θυμήθηκα τον Κυρ-Φώτη τον Κόντογλου  που έλεγε :      

"Μετά χαράς δέχουμαι κάθε κακοπάθηση, γιατί αλλοιώς δεν ανοίγουνε τα μάτια στο αληθινό το φως"

Λίγες στιγμές αργότερα τα ίδια σκέφτηκα μόλις κάθισα αντίκρυ απ τον Γέροντα Λ. στο αρχονταρίκι .

Σαν να συνέχισε από εκεί που είχαμε μείνει λίγο μόλις πριν :

-Όσοι αποθνήσκουν στερούμενοι θα ζήσουν αιώνια !

Παιδιά μου , ψάχνουμε συνεχώς κάποιον με αναμμένο κερί . Πρέπει εμείς να ανάψουμε το κεράκι της πίστης ! Να αρχίσουμε το έργο το προσωπικό , το δικό μας . Να ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας . Όσοι μετανοούν, σταυρώνουν τον εαυτό τους συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις …Ας σταυρώσουμε τα πάθη μας ! Δυστυχώς όμως  δεν έχουμε το φόβο της  διαρκούς παρουσίας του Θεού στη ζωή μας !   Αν σήμερα πεθάνουμε είμαστε σίγουροι ότι αγαπάμε τον Χριστό μας πιο πολύ απ τα πάθη μας;

Οι ματιές όλων χαμηλώνουν …Η συνείδηση ξεκινά τα δικό της έργο . Το αρχονταρίκι της Φιλοθέου εκείνο το απόγευμα μοιάζει  έστω και για λίγες στιγμές με χωνευτήρι παθών. Κάθε λέξη του Γέροντα Λ. χτυπά στο μέρος της καρδιάς . Κι είναι ο πόνος αλλιώτικος , άμοιαστος με κάθε άλλον .

-Παιδιά μου να ασχολούμαστε με το έργο και όχι με την περιέργεια …Τα περί βρίσκονται κάτω απ τον ουρανό …

Να χουμε πραότητα , όχι φαινομενική …Δεν διαπιστώνεις αν έχεις εσωτερική γαλήνη όταν είσαι ήρεμος…μα όταν σε πολιορκεί ο θυμός …Τι είναι ο θυμός; Είναι η διεκδίκηση των επιθυμιών . Έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος : Εάν έχεις το χέρι σου σπασμένο , το σηκώνεις σ’ αυτόν που σε θυμώνει ;  Έτσι πρέπει να είναι και οι καρδιές μας…Καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη ο Θεός ουκ εξουδενώσει !

Καμιά αβαρία να μην έχει η συνείδησή μας . Τίποτα να μην την δυσκολεύει …

Θυμήθηκε αυτόν που συνεχώς δίδασκε περί καθαρής συνειδήσεως , τον παππού του  Ιωσήφ τον ησυχαστή  όταν εκείνος ως  Λαϊκός ακόμα  ξεκινούσε τον δύσβατο επίγειο  δρόμο του .  –Τότε ο Φραγκίσκος όπως ήταν το κοσμικό του όνομα είχε συνεταιριστεί με κάποιον . Κάποια στιγμή ο συνεταιρισμός από υπαιτιότητα του άλλου διαλύθηκε . Όταν ήρθε η ώρα να λογαριαστούν,  παράφορα και εξόφθαλμα ο Φραγκίσκος αδικήθηκε . Τότε  είχε ρώμη σωματική απίστευτη και θα μπορούσε αλλιώς και με τη βία να διεκδικήσει το δίκιο του …Αυτός όμως  έκανε κάτι χειρότερο για το οποίο μετάνιωνε σε όλην την υπόλοιπη ζωή του . Είπε στον πρώην συνέταιρό του : Απ’ το Θεό να το’ βρεις ! Και εκείνος πηγαίνοντας για το σπίτι του σκοτώθηκε στο δρόμο από  αυτοκίνητο! Τότε ο Γέροντας φοβήθηκε του Θεού την αποτομιά ! Βίωσε με πόνο ψυχής  το Ευλογείτε και μην καταράσθε ! Κατάλαβε επίσης  ότι ο Θεός ναι μεν είναι μακρόθυμος μα κάποτε- κάποτε είναι και απότομος στην κρίση του μιας και μόνο Αυτός ξέρει της ψυχής το συμφέρον και  έχει του καθενός τα μέτρα…Γι αυτό και ο ίδιος ο  Κύριος υπέδειξε στον Φραγκίσκο τον ησυχαστικό δρόμο . Κάποτε που ξαναασχολήθηκε με το εμπόριο  του παρουσιάστηκε και του είπε : Δεν θέλω παιδί μου να εμπορεύεσαι την πρόσκαιρη πραμάτεια ! Γι αυτό ο Γέρων Ιωσήφ έφυγε απ τα μάταια και αναζήτησε τον Μόνο Θεό στης προσευχής το Φως το ατελεύτητο . Αυτό το φως αναζητούσε στα πρώτα του Αθωνικά σκιρτήματα ο Άγιος Πατήρ μόλις ανέβαινε ως το σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου,  για να ανάψει το καντηλάκι της Παναγίας της Εγγυήτριας , της εικόνας που θαυματουργικά σκαρφάλωσε στο Ιερό βουνό , αυτής που έβαλε την πρώτη της μετάνοια η Αγία Μαρία η Αιγυπτία , λαμβάνοντας υπόσχεση και εγγύηση βοηθείας  από την Παναγία , λίγο πριν αναχωρήσει για της ερήμου τα ζοφερά τα  παλαίσματα . Εκεί προσευχόταν ο Γέροντας νοιώθοντας του Θαβωρείου φωτός το δέος  λέγοντας αυτά τα λόγια : Συ Κύριε που μεταμορφώθηκες έλα να μεταμορφώσεις και εμένα . Στείλε μια ακτίνα από το Φως της Χάρης Σου ! Άρχισε να λέει τότε την ευχή και έλαμψε για πάντα το γύρω του και το μέσα του …. 

Πέρασαν αλησμόνητα δυο περίπου ώρες .  

Τα καντηλάκια στο διπλανό ξωκκλήσι του Αη Νικόλα δίπλα στο δωμάτιό μας ήδη είχαν φωτίσει της νύχτας τον ερχομό . Συνεπαρμένοι από αυτά που ακούσαμε μα κυρίως νοιώσαμε ολημερίς, τα επαναλαμβάναμε , τονίζοντας στην μνήμη μας όλα εκείνα που θα έπρεπε πλέον να βιώσουμε , ώστε να μην καταστούμε εν εκείνη τη  ημέρα αναπολόγητοι …Μιλούσαμε δυνατά,  με ενθουσιασμό  και κάποια στιγμή αντιληφθήκαμε πως οι Λευκορώσοι αδερφοί μας  που είχαν πέσει για ύπνο δεν μπορούσαν να ησυχάσουν  . Κι όμως για αρκετή ώρα ούτε δυσανασχέτησαν ούτε είπαν το παραμικρό , όπως θα έκανα εγώ σε παρόμοια περίπτωση ..με νομιζόμενη διάκριση … Η ευγένειά τους η απροσποίητη και η βαθιά αγάπη για τα Θεία που πήγαζε από κάθε τους κίνηση θα τους συνοδεύουν στις σελίδες της Αγιορείτικης της θύμισής  μας . Λίγες ώρες αργότερα σηκώθηκαν πρώτοι απ  τις 3 για να ναι στις ακολουθίες ,  αν και πολύ πιο κουρασμένοι μιας και είχαν διανύσει πολλά χιλιόμετρα διασχίζοντας το Όρος απ άκρη σ άκρη με τα πόδια  . Εκ του ύπνου ανιστάμενοι ,σαν να  βόησαν   με αυτήν τους την ζηλευτή φιλακολουθία   τον ύμνο των Αγγέλλων : Άγιος Άγιος Άγιος ει ο Θεός ! Στο στασίδι αργότερα ο νέος κοιμάται. Ο Αριστοτέλης τον παρατηρεί και θαυμάζει την γαλήνια όψη του. Μέσα στο ….πλοίο που ταξιδεύει νοιώθει παιδί του Χριστού …Ασφαλής και δίκαιος  ο λίγος ύπνος του στου μεσονυκτικού τα άγια τα γράμματα ….

Ο Γέροντας Νικόδημος εξομολογεί μέσα στο σκοτάδι . Η αυστηρή επιβλητική όψη του Ηγουμένου της Φιλοθέου   δίνει τη θέση της στην γλυκιά παραίνεση στην πατρική ορμήνια…

Κύλησε ο χρόνος με κατάνυξη απερίγραπτη  και φωνές υπερκόσμιες . Προσκυνήσαμε με τάξη όλες τις εικόνες και πλησιάσαμε το Άγιο Ποτήριο. Μια αλυσίδα ανθρώπινη γεμάτη από αγάπη και δίψα για τα Θεία μυστήρια  σχηματίστηκε ως του ζώντος Θεού, τον άσπαστο τον Κρίκο που μας ενώνει σε ένα σώμα…

Σύσσωμοι και σύναιμοι  Κυρίου των δυνάμεων ….  

νώντας σκοπετέας

Ημερολόγιο Όρους 2013 / μέρος 9

Απόσπασμα από Ραδιοφωνικό Αφιέρωμα ( 5 συνέχειες) 

 στη σειρά Εκπομπών 

του Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως .            

Του Παραδείσου τ' όνειρο ( Μνήμες Όρους Αγίου ...Οκτ 2013 ) μέρος 8ο

 

Στο δρόμο, μας αντάμωσε  άφταστος   ασκητής,

της Παναγιάς παιδί αγνό, τυφλός εκ γενετής…

Μια αγκαλιά από αρώματα  πρόσφερε στις ψυχές ,

Λείψανα, δάκρυα, νυχτερινές ζέουσες  προσευχές…

Πώς τις κρατούσε στοργικά σε σταυροκεντημένα  υφάδια…

Έβλεπε ολοκάθαρα! Mε χάρη τη  Φιλόθεη λάμψανε  τα σκοτάδια…

Και ο Γέροντάς του, που ρχετε κρυφά  για να τον δει…

Παρηγοράει πάντοτε  όποιον τον χρειαστεί…

  Νοιώσαμε πως τους σκέπαζε  όλους με την ευχή του…

Κι ασίγητα  πως ακούγεται η σαν παιδιού  φωνή του,

να λέει  το  Κύριε Ιησού Χριστέ , έρχου κι  ελέησέ με

κι η Φιλοθέου ν’ αντηχεί, κι όλοι μας να κλαίμε,

που είναι μακρόθυμος Αυτός  και ακόμα υπομένει,

ύβρεις, ήλους,  ραπίσματα και όλους μας περιμένει… 

….Ο Γέροντας Ισίδωρος ο τυφλός, είναι για το σημερινό Όρος ένα σημείο φωτεινής αναφοράς. Ένας χαρούμενος, αεικίνητος Μοναχός που σε δυναμώνει  όταν ολιγόπιστα και με απογοήτευση τη ζωή σου παίρνεις λάθος , πολλές φορές και με ένα από τα πασίγνωστα σκαμπηλάκια του , που σαν χάδι τα’ νοιωσαν όσοι τα δέχτηκαν. Χαίρεται με το καθετί, μα κυρίως  με το σκοτάδι των ματιών του .  Είναι αυτό που τον κρατά στερρό και εδραίο,  στον δικό του Γολγοθά ώσπου του Παραδείσου τ’ όνειρο να βγει αληθινό…Γι αυτό και όταν ήταν μικρό  παιδί στην Πάτρα, και πουλούσε λαχεία για να ζήσει , όταν μια μέρα  άρχισε να βλέπει θαμπά και να ξεχωρίζει μορφές και αντικείμενα, παρακάλεσε την  Παναγία να μην επιτρέψει να βρει το φως του, γιατί αλλιώς δεν θα τα κατάφερνε να γίνει Μοναχός ! Και αμέσως  ξανατυφλώθηκε για πάντα…. Από μικρό παιδί ο Γέροντας κατάλαβε με την αγνή του καρδιά , αυτό που κάποτε ο ίδιος ο Χριστός μας είπε στον εκλεκτό του Παύλο: Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται …Το χε πει πολύ όμορφα και ο Γέροντας Παϊσιος αυτό που ζει ο Πατήρ Ισίδωρος :Για να πάει  κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάει  πολλά πικρά εδώ, να έχει  το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι. Ο τυφλός ασκητής βέβαια και ένα άλλο διαβατήριο έχει πάντα και κρατά μαζί του . Αυτό που του επιτρέπει  να επισκέπτεται τον αγαπημένο του Γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα …

Ο δυνατός  του πόθος και η τόσο ανθρώπινη χαρά του, να γιορτάζει τις μεγάλες μέρες της πίστης μας στο πλάι του Πατέρα του , είναι τόσο εμφανή!  Αυτό μας έλεγε και αργότερα γεμάτος από ενθουσιασμό παιδιού…Έκανα Πάσχα το 12 και το 13 με τον Γέροντά μου! Φέτος αν θέλει ο Θεός θα κάνω και Χριστούγεννα! Ταξίδι αμέτρητων ωρών και κούραση απερίγραπτη με έξοδα και θυσίες ποικίλες , για να βρεθεί απλά στο στασίδι πλάι του,  απέναντι απ την Αριζονίτισσα την Παναγία ... Για άλλους, αυτό θα θεωρείται σκέτη τρέλα!Μα είναι τυφλός θα  πουν ..τι πάει να δει;

Ναι , είναι τρελός για τον Θεό και θα ευγνωμονεί αιωνίως εκείνον  που πότισε την ψυχή του με του γλυκού του Παραδείσου τα νάματα.Θείος έρως εν κεκαθαρμένη καρδία!

Είχαμε αγωνία για το αν θα καταφέρναμε να τον συναντήσουμε…Μας βρήκε εκείνος  και μας υποδέχτηκε σχεδόν ένα χιλιόμετρο μακριά απ την μετάνοιά του! Εκεί και πιο κάτω, συνήθως ξεβγάζει τους προσκυνητές που φεύγουν για άλλα μέρη…Μα πως θα γυρίσετε πίσω Γέροντα ; τον ρωτούν εκείνοι απορημένοι …-Μη νοιάζεστε παιδιά...πάτε εσείς στην ευχή της Παναγιάς μας και έχει ο Θεός! Και γυρίζει πίσω μόνος , και ανεβαίνει τους ορόφους και διασχίζει αμέτρητες φορές μέσα στη μέρα την Φιλοθέου απ άκρη σ’ άκρη , σκορπώντας κουράγιο και ελπίδα σε όσους κατάπληκτοι τον θωρούν.  Όλους τους νουθετεί  με λόγους του Γέροντά του . Πάντα το προσθέτει αυτό στο τέλος των συμβουλών του: -Δεν είναι δικά μου αυτά παιδιά…Ο Γέροντας τα λέει…Του φιλήσαμε όλοι το χέρι και εκείνος άρχισε να μας ρωτά με ενδιαφέρον…. Αίφνης  ακούστηκε … η φωνή του Γέροντος Εφραίμ :  Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με …ήχος κλήσης στο τηλέφωνο του τυφλού Μοναχού που δεν σταματά να χτυπά …Έτσι  είναι σαν ο Γέροντάς  κάθε φορά να του λέει: Σήκωσε το τηλέφωνο και παρηγόρησε την ψυχή που σε καλεί . Μην ραθυμείς , μην δυσανασχετείς , αυτό είναι το διακόνημά σου και το ευλογώ εγώ , κάνε αγάπη και υπακοή … Άρχισε να μιλά και να δίνει συμβουλές σε μια γυναίκα που τον κάλεσε…Έπειτα ήρθε ξανά προς το μέρος μας και μας είπε να πάμε να πάρουμε δωμάτια , να ξεκουραστούμε λίγο και θα ερχόταν εκείνος να μας βρει …Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας με έκπληξη και εκείνος σαν να το κατάλαβε πρόσθεσε: Μην ανησυχείτε , θα έρθω!

Ο Αρχοντάρης ένας νέος ευγενέστατος και πράος Μοναχός, μας τακτοποίησε  σε δωμάτιο του πρώτου ορόφου απέναντι απ το καθιστικό με την βιβλιοθήκη, δίπλα ακριβώς στο πανέμορφο  παρεκκλήσι του Αγίου  Νικολάου. Θα μοιραζόμασταν το δωμάτιο με δυο Λευκορώσους αδερφούς μας. Έναν πατέρα με τον γιό του που περιδιάβαιναν με τα πόδια όλο το Άγιο Όρος με πίστη και κατάνυξη ολόθερμη ν αποτυπώνεται σε κάθε τους κίνηση.

Δεν είχε περάσει λίγη ώρα και ακούστηκε σχεδόν έξω απ την πόρτα μας η φωνή του Πατρός Ισιδώρου που μας αναζητούσε . Βάλαμε τον Γέροντα να καθίσει σε μια καρέκλα στο κέντρο του δωματίου. Και εμείς πήραμε θέση γύρω του νοιώθοντας πραγματικά ευλογημένοι. Κρατούσε μια μεγάλη πλαστική τσάντα  . Έβγαλε ένα μεγάλο δέμα από μέσα . Αντικρίσαμε ένα πορφυρό  πετραχήλι με χρυσοκέντητους Σταυρούς   διπλωμένο να το  τυλίγει σε σχήμα μαξιλαριού. -Τι είναι Γέροντα αυτό;  τον ρωτήσαμε…-Έχει μέσα λείψανα του παππού Ιωσήφ του ησυχαστή, και διάφορα του Γέροντά μου…Τη φανέλα του, το μικρό χαλάκι  που προσευχόταν και μετάνοιζε …Με δέος το πήραμε στα χέρια μας και αρχίσαμε να το ασπαζόμαστε ευλαβικά . Δεν βρίσκαμε λέξεις για να περιγράψουμε το θείο άρωμα που ανέδυε …Τόσο, που ολιγόπιστοι και αδύναμοι μπροστά στου Θεού τα υπέρλογα, αρχίσαμε να ψηλαφίζουμε αδιάκριτα και να ρωτάμε τον Γέροντα για το αν μέσα είχε και λιβάνι …Ο Γέροντας χαμογέλασε και μας διαβεβαίωσε λέγοντας με τον απλό του τρόπο:- Αστεία θα λέμε τώρα; Κρατώντας στα χέρια μας ή καλύτερα στις αγκαλιές μας εκείνο το μικρό μυροβόλο δεματάκι αρχίσαμε να ακούμε λόγια μπολιασμένα με σοφία Θεϊκή ,  βγαλμένα απ την αγνή ψυχή του παιδιού της  Παναγιάς. -Παιδιά ας μην τα βάζουμε με τον Θεό και τα… μαθηματικά Του …Ήρθε κάποιος και παραπονιόταν που ο Θεός πήρε νέο έναν δικό του. Και του λέω : Ξέρεις σε τι ηλικία πήρε ο Θεός τον Μέγα Βασίλειο ;  49 ετών! Λες να μην είχε να δώσει , να προσφέρει ακόμα αυτός ο μέγας Φωστήρας της Οικουμένης ; Ξέρει ο Θεός , μην ζητάμε εξηγήσεις …Έβγαλε τότε μια φωτογραφία. Εικονιζόταν ο ίδιος  μαζί με τον Γέροντά του και την Αγγελική μορφή του  Μακαριστού Γέροντος Εφραίμ του Αγίου Καθηγουμένου της Ξηροποτάμου . - Παιδιά το 1979 ήμασταν εδώ 92 Μοναχοί. Έστειλε λοιπόν  ο Γέροντάς μας τότε τον Φιλόθεο στην Καρακάλλου, τον Αγάθωνα στην Κωνσταμονίτου και τον Εφραίμ στην Ξηροποτάμου . Αυτός που λέτε παιδιά μαρτύρησε …Ο Θεός επέτρεψε να κοιμηθεί με μαρτυρικό τρόπο νεότατος μόλις 40 ετών….Ξέρετε γιατί ; Γιατί βάπτισε Χριστιανούς Ορθοδόξους πρώην  Αλλοθρήσκους! Έκπληκτοι ακούσαμε κάτι που δεν γνωρίζαμε …Είχαμε ακούσει ότι ο Ξηροποταμινός Εφραίμ είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό…μα τώρα το πράγμα έμπαινε  στην αληθινή του διάσταση ….Σκέφτηκα πως στην Αμερική από τότε που πήγε ο Φιλοθεϊτης Εφραίμ έχουν βαπτιστεί οχτακόσιες χιλιάδες ψυχές …Γι αυτό τον λόγο ο Γέροντας δέχεται συνεχώς απειλές για τη ζωή του και απίστευτες συκοφαντίες. Κι όμως συνεχίζει …Δεκαεννιά  επίσημα καταγεγραμμένα Μοναστήρια!  Δυο στο κέντρο του Διεθνούς Σιωνισμού την Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στον Καναδά…Και ετοιμάζονται δυο ακόμα….Στην Αριζόνα, το Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου όπου εδρεύει ο Γέροντας φτιαγμένο μέσα στην έρημο μοιάζει με τον  πιο πράσινο  εύφορο τόπο του κόσμου. Φιλοξενεί μονίμως περίπου 500 προσκυνητές που φτάνουν από παντού αποζητώντας να ξεδιψάσουν τις ψυχές τους.  Με  άφθονο νερό που με θαυμαστό τρόπο βρέθηκε εκεί ποτίζονται χίλια και πλέον στρέμματα με 6000 ελιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, φυστικιές Αιγίνης, αμπέλια και άλλα μέχρι πρότινος αδιανόητα  για το κλίμα της περιοχής. Μα τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό…Για όλα αυτά μας μιλά ο Γέροντας Ισίδωρος με αγάπη αληθινή και σπάνια . Μας λέει και άλλα που αποδεικνύουν το μεγαλείο του Θεού. Για τον αγιασμό που δεν χαλά ποτέ,  για το όρος Θαβώρ και την Μεταμόρφωση του Χριστού μας. Εμάς μας αρκεί και που τον βλέπουμε … Μας δίνει ξεραμένο βασιλικό …-Βάλτε το πάνω στο προζύμι και θα δείτε πως θα φουσκώσει …Πάρτε και λαδάκι απ την Παναγία μας και αγίασμα απ του Αγίου Αθανασίου … Δεν θέλαμε να τον αποχωριστούμε …Κρατούσαμε ακόμα το γεμάτο από Χριστό και την ευχή του μαξιλαράκι και ήταν σαν να αγκαλιάζαμε τα αχώρετα και απλησίαστά Του έστω για λίγες στιγμές …-Σε λίγες μέρες θα έρθω και κοντά στα μέρη σας , στο Ξυλόκαστρο , τον ακούσαμε έκπληκτοι να λέει …Πράγματι ο πάτερ Ισίδωρος «οργώνει» όλη την Ελλάδα. Πηγαίνει σε σπίτια αγαπημένων του παιδιών που έχει δει βαθιά μέσα τους, και εκείνα τον φιλοξενούν και μετατρέπουν το σπίτι τους σε αρχονταρίκι Αγιορείτικο καλώντας και άλλους αδερφούς που συνωστίζονται αγαπητικά ν’  ακούσουν και να ξαναθυμηθούν βιωματικά  την αγάπη την άπειρη και την μακροθυμία του Θεού, μέσα απ τα απλά μα τόσο ψυχένδροσα λόγια του τυφλού ασκητή . - -Παιδιά εγώ φεύγω τώρα να ξεκουραστείτε για τις ακολουθίες . Θα σας βρω και έπειτα … Την ευχή του Χριστού μας και της Παναγιάς μας να έχετε! -Με τον Γέροντα μιλάτε στο τηλέφωνο; τον ρωτήσαμε . - Επικοινωνούμε με πνευματικό τρόπο είπε χωρίς να προσθέσει τίποτα άλλο …Δεν χρειαζόταν. Ήμουν σίγουρος ότι συχνά τον επισκέπτεται όπως και όλα τα Φιλόθεα παιδιά του, όποτε και οπουδήποτε δυσκολεμένα ζητήσουν την ενισχυτική παρουσία του…Στην Φιλοθέου όταν η ησυχία σκεπάζει απόλυτα τον αγιασμένο τούτο  τόπο, αν κλείσεις τα μάτια, σίγουρα θ ακούσεις από κάπου μακριά να φτάνει η  απαλή φωνή του Πατρός Εφραίμ…Δίχως παύση να λέει την ευχή του Ιησού και να επικαλείται κάθε τόσο την Παναγία Μητέρα, με δάκρυα στα μάτια προσευχόμενος για τον κόσμο ολάκερο , παρατείνοντας το Θεϊκό έλεος. Τον φαντάστηκα εν τω  μέσω της νυκτός ,σε μια χορεία σύγχρονων εν ζωή Γερόντων με παρρησία υιών Θεού και  κρουνούς δακρύων να τρέχουν απ τα μάτια τους ,  σχεδόν να «κανοναναρχούν» την Σωτήρια Ευσπλαχνία, επαναλαμβάνοντας ο ένας μετά τον άλλον: Ὅτι Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας ὑπάρχεις… .   

  Ο Γέρων Ισίδωρος έφυγε όπως ήρθε…Μόνος του χωρίς βοήθεια από κανέναν…

Όσοι τον υποβαστάζουν ενίοτε , νομίζουν ότι τον βοηθούν. Βλέπει

ολοκάθαρα με της φωτεινής ψυχούλας του τα μάτια τα αμόλυντα , με το όμμα της καρδίας του… Όσο ζούμε θα θυμόμαστε εκείνη την τόσο συγκινητική του επίσκεψη. Η φωτογραφία που βγάλαμε στο πλάι του κρατώντας το ευλογημένο μαξιλάρι της Αγάπης του, θα φωταγωγεί  πάντα τα μέσα μας σκοτάδια… 

( …συνεχίζεται )  

Νώντας Σκοπετέας /Ημερολόγιο Όρους 2013( 8 )  

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"

(Eκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)

Του Παραδείσου τ' όνειρο ( Μνήμες Όρους Αγίου ...Οκτ 2013 ) μέρος 7ο

Στο κάστρο τ’ Αγιορείτικο το Καρακαλληνό ,

του Γεδεών θαυματουργού τα ευλογημένα μέρη ,

στου Ιωαννικίου το κάθισμα με αγάπη σκαλιστό ,

ξεδίψασε το μέσα μας σε Οκτώβρη μεσημέρι…

Μίλησε αλλιώτικα  η σιωπή και του Θεού η γαλήνη…

Για πάντα προσευχήθηκα μες στις καρδιές  να μείνει .

Και έπειτα ο ανήφορος ως τους  Φιλοθεΐτες  ,

χνάρια αγιασμένα , αιώνια γενναίοι  Ερημίτες …

Της Αριζόνας  Άγγελο είχαμε  στο μυαλό ,

και μέγα Εθναπόστολο , Κοσμά τον Αιτωλό …

Η Παναγιά η Πορταΐτισσα στα δεξιά του δρόμου μας  , παρηγορεί καρδιές στης Ιβήρων τα αλύγιστα τα τείχη . Η καντήλα της η ιαματική  και εφέτος με τα ποθητά τα νεύματά της  ,  γέμισε ελπίδα και θάρρος  όσους αγρύπνησαν στου Αυγούστου το λαμπρό το  πανηγύρι Της. Ευχηθήκαμε σύντομα να ξαναβάλουμε μετάνοια μπροστά  Της.

 Ύστερα από λίγο ξεπρόβαλλε και  η  Καρακάλλου …Μια συνεχής πηγή αναμνήσεων που πάντα θα μας ξεκουράζουν και θα γαληνεύουν τρικυμισμένες σκέψεις και καρδιά ανήσυχη . Ο πύργος της ,  με τις πολλές Αγίες Τράπεζες και τους Αγίους Μάρτυρες του Θεού που πάντα θα ζωντανεύουν τους ορόφους του , θα μας θυμίζει όσο υπάρχουμε  τις ανεπανάληπτες στιγμές που ζήσαμε ανεβαίνοντας στην κορυφή του λίγα χρόνια πριν.   Φτάσαμε γύρω στις 10 το πρωί . Οι Πατέρες ησύχαζαν μετά την αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου  το προηγούμενο βράδυ . Αποφασίσαμε να περιμένουμε μιας και θέλαμε να ανταμώσουμε με τις γνώριμες και αγαπημένες μορφές τους . 

Ήπιαμε παγωμένο τρεχούμενο νερό απ τη 

μεγάλη βρύση στο προαύλιο πάνω απ την βαθύσκιωτη απλωταριά και έπειτα καθίσαμε  δίχως να μιλάμε στις πεζούλες . Μυρωδιές από θυμάρι , ρίγανη , φρέσκο χώμα και κελαηδίσματα κάναν τα λόγια αταίριαστα  .  Τα  μποστάνια περιμετρικά της  Μονής  γεμισμένα άλλα  με νιόφυτα λαχανικά , και άλλα με αγαθά ώριμα  για συγκομιδή και ανταμοιβή του ευλογημένου κόπου των Μοναχών  . Με τον Νικόλα ανεβήκαμε λίγα μέτρα ως το κοιμητήρι . Ο Γέροντας Μάρκελλος στο κέντρο του και ένας ανθός  που θριαμβευτικά και ταπεινά συνάμα ξεπροβάλλει απ τα σωθικά της γης που τον σκεπάζει ,  να μας θυμίζει πως :εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών…Θυμήθηκα ότι ο Γέροντας που υπέφερε  φριχτά όσο λίγοι στους τελευταίους χρόνους της ζωής του και  υπέμεινε Ιώβεια όσο ελάχιστοι , έβαζε πάντα ως ευλογία μέσα στα παραμυθυτικά γράμματα που έστελνε σε αναγκαιμένες υπάρξεις στον έξω κόσμο,  ένα λουλούδι κομμένο απ της μετανοίας του τα άγια χώματα . Να λοιπόν που ένα από εκείνα επέστρεψαν  για να φυτρώσουν  μυστικά στο μέρος της μεγάλης και αγνής , ποιητικής  καρδιάς του . Καθίσαμε στο παγκάκι που έφτιαξε  πριν μισό και πλέον αιώνα ο Γέροντας Ιωαννίκιος με την καθολική θέα που αντικρίζεις να  σε ταξιδεύει , στου ορίζοντα τις  μακρινές τις άκριες . Σκαλισμένη βαθιά πάνω στο ξύλο του , η μέρα που άνθρωπος πρωτοκάθισε σ αυτό το αλησμόνητο αγνάντι των υπέροχων του Θεού :25-03-1957 !

Ο αδερφός μας ο  Νίκος  έβγαλε ένα μικρό ηχογραφικό μηχάνημα και προσπάθησε να εγκλωβίσει μέσα του εκείνη την υπέροχη γαλήνια σιωπή που τόσο του μίλησε …

Έτσι κύλησε η ώρα και κοντά στο μεσημεράκι ανεβήκαμε στο αρχονταρίκι να συναντήσουμε τον σεβαστό μας Πατέρα .Ν . ,την ευγενική αυτή μορφή στην υποδοχή των ταξιδιωτών του ονείρου . Χάρηκε μόλις μας είδε και εμείς νοιώσαμε πως η αγκαλιά ενός δικού μας ανθρώπου άνοιξε για να  μας καλωσορίσει . Ο Παναγιώτης έλαμπε από χαρά που τον ξανααντάμωνε . Αυτός ο ήσυχος και γαλήνιος Μοναχός του θυμίζει  πάντα το Μέσα του Άγιο Όρος… Καθίσαμε για αρκετή ώρα μαζί του και τον ρωτήσαμε για όλους τους Πατέρες αλλά και για τον πολυσέβαστο Γέροντά τους τον Φιλόθεο . Κάποια στιγμή στο αρχονταρίκι μπήκαν 3 νέοι που έρχονταν φέρνοντας ένα πακέτο με ευλογίες από τις Καρυές όπου έμεναν στο κελλάκι του Αγίου Χρυσοστόμου  και τον Γέροντα Μωυσή . 

 Μας είπαν ότι ο Γέροντας αναπαυόταν αφού πέρασε ακόμα μια δοκιμασία με την εύθραυστη υγεία του . Κι αυτός στης υπομονής το σκάμμα αθλητής προ  πονημένος  άριστα εδώ και έτη πολλά . Δεν σταματά να μας γεμίζει τις ψυχές με λόγια και γραφές που φέρνουν τον Παράδεισο πιο κοντά μας , έστω και προσωρινά όσο διαρκεί μια εκπομπή του στο ραδιόφωνο ή μια σελίδα από τα θεόπνευστα γραφτά του….  

Στείλαμε τα σεβάσματά μας στον μελίρρυττο Αγιορείτη Μοναχό και κατεβήκαμε μαζί με τον πατέρα Ν. στο Καθολικό για να προσκυνήσουμε και να ξαναγονατίσουμε μπροστά στον Άγιο Γεδεών τον Καρακαλληνό τον Μάρτυρα και θαυματουργό συνπροστάτη της Μονής . Το Καθολικό των Κορυφαίων Πέτρου και Παύλου  είναι τόσο φωτεινό και ηλιόλουστο  , με χρώματα Αγίων και την εικόνα των Δώδεκα Εκλεκτών Διδασκάλων της οικουμένης  να στέλνει τις δικές της  ευχές. Είναι πραγματικά μοναδική , έργο του σπουδαίου Αγιογράφου και δασκάλου της τέχνης Καρυώτη Ιερομονάχου Διονυσίου εκ Φουρνά , που σχεδόν τρείς αιώνες πριν αγιογράφησε αμέτρητες Αγιορείτικες Μονές και Σκήτες , το Πρωτάτο , αλλά και τόσες άλλες Εκκλησίες και Μονές στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια…Ο Πατέρας Ν. μας πληροφορεί ότι η θαυματουργή εικόνα της  σύναξης  των 12 Αποστόλων , είναι η μόνη που έχει την υπογραφή του Ευρυτάνα διαδόχου του μέγιστου  Πανσέληνου .   

Δεν επιμείναμε να συναντήσουμε τον Γέροντα που ησύχαζε προσευχόμενος αδιαλείπτως . Πήραμε νοερώς την ευλογία του και αλληλοευχηθήκαμε την καλή αντάμωση με  τον Πατέρα Ν.  Αυτός έβγαλε και έδωσε στον καθένα μας από ένα μικρό εγκόλπιο με το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς του Αναμφιβόλου Καυχήματός μας , δώρο  ανεκτίμητο από τον τόσο σημαντικό Γέροντά τους .   Σκέφτηκα ότι είχαμε πάρει στη σειρά όλα τα πνευματικά παιδιά του Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη . Μετά τον Γέροντα Αγάθωνα , τώρα ο Γέροντας Φιλόθεος και έπειτα από λίγη ώρα τα  τόσα μεγαλόσχημα  παιδιά του στης Φιλοθέου τα Αγγελικά τα μέρη. Γέμισε το Άγιο Όρος με ευωδιαστά βλαστάρια της υπακοής και της αφοσίωσης στους όρκους τους Μοναχικούς . Απόγονοι Ιωσήφ του ησυχαστή και Σπηλαιώτη . Τέσσερις πια  γενιές στις τάξεις  του Μοναχικού αγλαόκαρπου δέντρου της προσευχής και της αφοσίωσης στον  Δεσπότη Χριστό .  Ο Γέροντάς τους βρίσκεται στην μακρινή Αριζόνα , μα  δεν τους αφήνει ποτέ  …Τους επισκέπτεται συχνά με τρόπο πνευματικό και  ενίοτε θαυμαστά υποστατικό …

Πήραμε τον δρόμο για την Φιλοθέου από το γνωστό ανηφορικό  μονοπάτι έξω απ την Καρακάλλου . Μια από τις πιο υπέροχες διαδρομές γεμάτες από σκιερές υπεραιωνόβιες καστανιές και βλάστηση πυκνή , στιβαρή  , επιβλητική  . Ρυάκια αφανέρωτα ακόμα καρτερούν της βροχής το γιόμα  και μια σκοτεινή σπηλιά με ένα φιλέρημο προσκυνητάρι να γυρίζει το χρόνο πίσω, τότε που  εξαϋλωμένοι εν σώματι Άγγελοι  , ανυπόδητοι , μονοχίτωνες , υστερούμενοι, θλιβόμενοι και  κακουχούμενοι περιπλανώντο σε αυτά τα μέρη αναζητώντας καταφύγια προσευχής και δακρύων σε σπηλιές και αγιασμένες οπές της γης κατά τα Παύλεια τα ρήματα .

Σε λίγο θα βρισκόμουν για πρώτη φορά στου Γέροντα Εφραίμ το παντοτινό ορμητήριο . Από εκεί ξεκίνησε  τριάντα χρόνια πριν για να γεμίσει τον κόσμο όλο  με του Χριστού την ευχή και την αγάπη . Και έφτιαξε ένα δεύτερο Άγιο Όρος στην μακρινή , ζωσμένη από Αντίχριστα δηλητηριώδη φίδια Αμερική . Και τα κατάφερε να κάνει την έρημο εύφορη και τις ψυχές γη , που θα καρπίσει αιώνια  ο σπόρος του Ευαγγελικού λόγου… Θυμήθηκα την ιστορία της μετάβασής του  εκεί , έτσι όπως την άκουσα κάποτε από ένα αγαπημένο του παιδί τον Γέροντα Εφραίμ , που απ την  Φιλοθέου κίνησε για το Σεράι να το κάνει όπως παλιά , αρχοντικό και ανείπωτα μεγαλόπρεπο…

Εφραι …μέσθω τα Ουράνια !

-Την 1η Οκτωβρίου του 1973 ο Γέροντας έγινε Ηγούμενος στην Φιλοθέου . Στα 1969 από το Λόντον  του Καναδά , ένα μέρος δυτικά του Τορόντο , έφτασε το πρώτο γράμμα από την Κυρία ( εμείς Γιαγιά την λέγαμε ) Αργυρώ …και τον σύζυγό της τον Κύριο Γεώργιο ….Του γράφανε : Πάτερ Εφραίμ κάναμε προσευχή , αγρυπνία , παράκληση και πήραμε πληροφορία να σε παρακαλέσουμε να ρθεις να μας βοηθήσεις…

Και ο Γέροντάς μας άρχισε να κάνει προσευχή …αγρυπνία και προσευχή …Τι να κάνει …. Να πει ένα ωραίο και στολισμένο όχι με διάφορα καλογερικά ; Να πει ναι και να κάνει απλά ένα ωραίο μεγάλο ταξίδι ; Νηστεία και προσευχή λοιπόν …Νηστεία και προσευχή …Μια τεράστια δοκιμασία που κράτησε δέκα και πλέον  ολόκληρα συναπτά έτη ! Από το 1969 έως και το 1979 … Προσευχές παρακλήσεις Λειτουργίες …Τίποτα …ο ουρανός κλειστός ! Καμιά πληροφορία …Όλα αρνητικά . Αυτός συνέχιζε ..Προσευχή – Αγρυπνία . Ένα άγιο πείσμα ! Και είχε και τον λογισμό του να του λέει : Ο ουρανός κλειστός …Μήπως είναι και πλάνη όλο αυτό ; Υπάρχουν και τόσοι και τόσοι ….Εσύ ούτε Αγγλικά δεν γνωρίζεις …ένας απλός Παπαδάκος είσαι …Να κάνεις τί εκεί πέρα …Σώθηκαν τόσοι μορφωμένοι , λόγιοι , διδάκτορες της Θεολογίας …Δέκα ολόκληρα χρόνια αγώνας για την πληροφορία…Το 1973 λοιπόν έγινε ηγούμενος στην Φιλοθέου. Η Μονή πανηγύριζε τότε μόνο του Ευαγγελισμού . Στα 1980 στις 24 Αυγούστου για πρώτη φορά εορτάστηκε ως δεύτερη επίσημη εορτή και πανήγυρις στην Μονή ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός . Εκείνη λοιπόν την χρονιά ο Γέροντας πήρε πληροφορία από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ότι θα ακολουθήσει τα ίχνη του …Κι έτσι για πρώτη φορά τότε πήγε στον Καναδά για 3 μήνες . Την επομένη χρονιά ξαναπήγε …Στην αρχή είχε κάποιον λαϊκό τον κύριο Ιωάννη από την Μηχανιώνα και ύστερα τον πατέρα Σάββα…Στα 1985 πήγε και έμεινε οριστικά …

Η γιαγιά η Αργυρώ λοιπόν ήταν αυτή που βοήθησε να ξεκινήσει αυτό το τεράστιο έργο …Κοιμήθηκε στα 1999. Η Θεία πρόνοια φώτισε αυτήν την Γυναίκα , την Γερόντισσα Αργυρώ ( έτσι τιμητικά την αποκαλούσαν έως την κοίμησή της ) να γράψει μετά από προσευχή και άνωθεν πληροφορία , το πρώτο γράμμα στον Γέροντα και να τον οδηγήσει έτσι στην Αμερική την οποία πλημμύρισε με Χριστό και Ορθοδοξία …Ο Πόλεμος που δέχεται αυτός ο Άγιος Γέροντας , οι απειλές οι συκοφαντίες , δεν έχουν τελειωμό . Δεν τον πτόησε όμως τίποτα ..Είναι 85 ετών με ψυχή αγγελική και φωνή μικρού παιδιού Ένα σημάδι Αγιότητας που επέτρεψε ο Θεός ώστε να αποκαλύπτεται η παιδικότητα και η αφοπλιστική αθωότητα του  . …Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! Η φωνή του ακούγεται συνεχώς στ’ αυτιά μας . Ομολογία και έλεος δίχως παύση .  Ένα δεύτερο Άγιο Όρος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον Άθωνα θα μαρτυρά πάντα την θαυμαστή πορεία του Μικρού Γιαννάκη από τον Βόλο ο οποίος  λογίζεται και  θα μνημονεύεται  ως μια από τις πιο αγιασμένες μορφές της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης … Πλησιάζαμε στη Φιλοθέου …Συζητούσαμε για το πώς θα καταφέρναμε να συναντήσουμε τον Γέροντα Ισίδωρο τον τυφλό …Είχαμε ακούσει και διαβάσει πολλά γι αυτόν τον χαριτωμένο Γέροντα …Και εκείνος μας περίμενε !Δυο στροφές πριν τη Μονή βρέθηκε μπροστά μας για να ξεκινήσει μια αλησμόνητη για μας συνάντηση , γεμάτη ευλογίες και Αγίους ….

( …συνεχίζεται )

νώντας σκοπετέας /Ημερολόγιο Όρους 2013( 7)

Του Παραδείσου τ' όνειρο (Μνήμες Όρους Αγίου Οκτ.2013 ) μέρος 6ο

 

Σε μπαλκονάκι απάνεμο  μίλησε ο πρεσβύτης ,

μπαλώματα στα ράσα του , στα λόγια του γλυκύτης …

Να χετε λέει πνευματικό , κάντε λίγες μετάνοιες ,

δώδεκα στους Απόστολους μια για την Παναγία ,

να’χετε πριν τον ύπνο σας δική Τους ευλογία …

Και το πρωί του Ιησού η ευχή να’ρθει στα χείλη ,

πρωτόνοια λυτρωτική όπως το πετραχήλι .

Τέτοιοι λόγοι αξέχαστοι φώτισαν το σκοτάδι

και έλαμψε αλησμόνητα η αγιασμένη αυλή του …

Του Αη Γιάννιού ξημέρωνε Χριστού του αγαπημένου ,

πανηγυρίζαν οι ψυχές μες στην Κωνσταμονίτου …

( νώντας σκοπετέας)

.... Να σκαλίζεις το χώμα της ψυχής σου , να ξεπροβάλλουν τα πάθη και τα αρνησίχρηστα ζιζάνια , οι ρίζες και τα φυτρώματα τα βδελυρά , που σαν αναρριχητικά σαρκοβόρα  φυτά προσπαθούν να πνίξουν ό, τι Άγιο και Θεάρεστο ανθίζει και ευωδιάζει στη ζήση σου .. Και εσύ να προσπαθείς με όλες τις δυνάμεις σου να κλαδέψεις λυτρωτικά , να μείνει μόνο το λουλουδάκι του παραδείσου και έπειτα να το ποτίζεις , να το ποτίζεις με προσευχής ξεδιψαστικό νερό και μετανοίας δάκρυα …

Αυτές οι εικόνες απ το περιβόλι , το αμπελάκι της ψυχής , ξεπρόβαλλαν ολοκάθαρα μέσα απ τα πρώτα κιόλας λόγια του Πατρός Π. στο μικρό μπαλκόνι στον δεύτερο όροφο της Κωνσταμονίτου , σιμά στα κελλάκια των Μοναχών .

-Να χετε πνευματικό σωστό και Ορθόδοξο . Όσοι δεν έχετε να βρείτε. Μάθετε ποιος είναι καλός και πηγαίνετε να τον συναντήσετε … Αυτά επιτρέπει ο Θεός να διαδίδονται…Μας ρωτά έναν-έναν ξεχωριστά για το αν έχουμε εξομολόγο  για το αν εκκλησιαζόμαστε , αν νηστεύουμε , αν μετανοίζουμε …Χαίρεται και το δείχνει όποτε παίρνει θετική απάντηση από κάποιον  …Προβληματίζεται στην αντίθετη περίπτωση μα δεν μένει εκεί …-Παιδιά μου θέλει κάποιον αγώνα η Σωτηρία …Όσο μπορεί ο καθένας …Εμείς εδώ έχουμε κανόνα να κάνουμε κάθε μέρα τριακόσιες  τουλάχιστον μετάνοιες , και τις Σαρακοστές εξακόσιες . Εσείς κάντε όσες μπορείτε . 

Δεν μπορείτε αρκετές ; Κάντε έστω λίγες πριν κοιμηθείτε …Κάντε τρείς  για την Αγία Τριάδα …ή δεκατρείς , δώδεκα για τους Αγίους Αποστόλους και μια για την Παναγίας μας …Την καλή προαίρεση και την προσπάθεια βραβεύει ο Χριστός μας. Παιδιά μου για να πάρουμε πνεύμα πρέπει να δώσουμε αίμα …Σ αυτήν του τη ρήση κοίταξα τα «φαγωμένα» απ τις μετάνοιες χέρια του τα συνεχώς  σταυρωμένα…Τι όμορφα σημάδια αγάπης ! Σημάδια σαν παράσημα του αγώνα του  καλού… Ο Πατήρ Π. συνεχίζει …Χρησιμοποιεί συνεχώς τις θαυμαστές εμπειρίες από τα βιβλία του Πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου …Μαζί με το βιβλίο που στήριξε τους υπόδουλους Έλληνες στα χρόνια της σκλαβιάς το Αμαρτωλών Σωτηρία προτείνει πάντα  και όλα τα βιβλία του Πατρός Στεφάνου.

–Το πρωί μόλις ξυπνάτε να ξέρετε ότι απέναντί σας στέκεται ο δαίμονας και προσπαθεί να μολύνει τις πρώτες σας σκέψεις …Γι αυτό μόλις ανοίξετε τα μάτια σας  ,η πρώτη σας σκέψη και η φροντίδα σας  να είναι ο Κύριος , ο γλυκύτατος Ιησούς . Πρωτόνοια λέγεται αυτό . Προσφορά στον Χριστό μας να ναι  οι πρώτες σκέψεις της νέας μέρας που ξημερώνει . Την πιο καθαρή στιγμή του νου σας ,  να την προσφέρετε σε Εκείνον και μόνο Πρώτο να ακουστεί το όνομά του  ! Κι ύστερα ξεκινήστε να λέτε το τρισάγιο έπειτα τον 50^ο ψαλμό και το Πιστεύω…Έπειτα τον Εξάψαλμο …Έτσι να ξεκινάτε την κάθε σας μέρα …Και στην διάρκειά της βρείτε λίγες στιγμές να πείτε την παράκληση της Παναγιάς και τους χαιρετισμούς Της…Το βράδυ μαζί με τις μετάνοιες διαβάστε και το Απόδειπνο και παρακαλέστε τον Φύλακα Άγγελό σας να οδηγεί πάντα σε οδό Σωτηρίας …

Να έχετε παιδιά μου καθημερινά τέτοιο καλό τυπικό !Την μνήμη του Θεού σε κάθε σας βήμα ! Θυμάται έναν νέο που ο παμπόνηρος μισόκαλος θέλησε να παρασύρει απ της αγνότητας τον δρόμο που μέχρι τότε διήγαγε . -Αυτός ο νέος παιδιά μου είχε το καλό τυπικό και σώθηκε ! Προτίμησε από την αμαρτία να πει τους Χαιρετισμούς της πανύμνητης Μητέρας . Και εκείνη του εμφανίστηκε με στοργή και τον δυνάμωσε στον θαυμαστό της Παρθενίας τον αγώνα ! Τείχος ει των Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων!  Το καλό τυπικό ! Αυτό , που στο πρώτο  άκουσμά του ακούγεται δυσκολοκατόρθωτο μέσα στις καθημερινές μέριμνες και τα απαιτητικά προγράμματα του έξω κόσμου …Μα αν σκεφτεί κανείς πόσο ανεπίστρεπττο χρόνο σπαταλάμε σε περιττά λόγια , ανώφελες συζητήσεις , μάταιες σκέψεις και αγωνίες…. Αν υπολογίσουμε της τηλεόρασης τον άχρηστο χρόνο σε άσκοπες ειδήσεις της κατάκρισης,  και στης σαρκολατρείας τους ύμνους , τότε θα δούμε πως το καλό τυπικό είναι ένα ελαχιστότατο  μέρος της όλης ημέρας . Το κυριότερο όμως είναι  πως στην μάχη εναντίον του επίβουλου της Σωτηρίας έρχεται η πολύτιμη βοήθεια των Αγίων και της Παναγίας που μεσιτεύουν έτσι αδιάκοπα στον Κύριο . Ο Πατήρ Π. αυτή η σεβάσμια και πραότατη μορφή , σύμβολο της Κωνσταμονίτου , με τους απλούς του λόγους και τις πατρικές του παραινέσεις μίλησε σε όλων τις καρδιές εκείνο το σούρουπο . Λίγο πριν πάρουμε την ευχή του  για αποχαιρετισμό , μας μίλησε με φανερό πόνο ψυχής σπαρακτικό ,  για την μάστιγα των εκτρώσεων …-Κάντε κάτι και εσείς μας είπε ! Μιλήστε,  φωνάξτε …Μην αφήνετε αυτό το έγκλημα το ολέθριο να εξαπλώνεται  … Μας μοιράζει σταυρουδάκια με τον Εσταυρωμένο και εύχεται …Το νοιάξιμό του το πατρικό μας έχει συγκλονίσει …Πάντα θα τον  θυμόμαστε γι αυτό και το καλό του τυπικό , τις συνήθειες τις ποτιστικές για της ψυχής μας  το χωραφάκι …

Νύχτωσε για τα  καλά και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ως την αυλή του Μοναστηριού . Το γλυκό ημίφως απ τα καντηλάκια του Καθολικού είναι τόσο αρκετό για να λάμψει εκείνος ο μικρός περίγυρος ουράνια , ηλιοστάλακτα  . Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μας  δίπλα ακριβώς στο Αρχονταρίκι . Οι λάμπες σκορπάνε το ομορφότερο φως  σε όλους τους χώρους . Στους διαδρόμους , στους παλιούς τοίχους με τα κάδρα των Αγωνιστών του 21 . Αυτών που πολέμησαν για τον Χριστό και την Πατρίδα . Μοιάζουν να μας κοιτούν επίμονα . Είναι παράπονο αυτό ; Είναι εύλαλη σιωπή  απόγνωσης; Οι ήρωες έχουν σταθερή και αμετακίνητη θέση στη ζωή αυτού του Μοναστηριού , όχι ευκαιριακή , επετειακή όπως στην ανιστόρητη , γεμάτη αμνήμονες κυβερνόντες ,  σύγχρονη υπό ζυγό  Ελλάδα , μα αδιάλειπτη και ζωντανή παρουσία . Το φρόνημά τους μπολιάζει και ενθαρρύνει τις ψυχές όλων των Κωνσταμονιτών  που τους συναπαντούν καθημερινά  στον δύσβατο δρόμο της Μοναχικής ζωής . Μαζί τους και ο ηρωικός και απλούς Γέροντάς τους Αγάθωνας , δυναμώνει τα αταλάντευτα τα βήματά τους .  Σκέφτηκα πως όταν πηγαίναμε και εμείς Σχολείο , τα πορτραίτα του Γέρου του Μοριά και όλων των άλλων κοσμούσαν τους τοίχους των τάξεων . Τώρα ακόμα και του Χριστού το εικόνισμα μετακινήθηκε  στην άκρη μέχρι να βγει έξω ...Για να μην θίγονται οι αλλόθρησκοι λένε …Βαθύς αναστεναγμός και σύναξη στο όνομά του Κυρίου  λίγο πριν σβήσουμε το φως  . Είναι μαζί μας όπως το υποσχέθηκε . Η προσευχή στον φύλακα Άγγελο , να μην συμβεί κάτι που θα Τον απομακρύνει . Σκέπασον ημάς εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν ημάς  από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη εν τίνι αμαρτήματι παροργίσουμε  τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ ημών  προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι ημάς  εν τω φόβω αυτού, και αξίους  αναδείξαι ημάς  δούλους της Αυτού αγαθότητος…. 

Ξημέρωσε η μεγάλη γιορτή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου . Στον όρθρο στεκόμαστε στα στασίδια πίσω απ το προσκυνητάρι του Αγίου Στεφάνου στα αριστερά …Δεν μπορείς να μην νοιώσεις τη διαρκή ευωδία που σκορπά ο Άγιος Πρωτομάρτυρας στις ζωές των διαβιούντων και διακονούντων σ’ αυτό το τόσο στερούμενο σε ύλη , μα άφθονο σε  Χριστού πνεύμα Μοναστηράκι    . Το θυμιατήρι του Αρχιδιακόνου  θαρρείς πως ολοένα σου στέλνει κύματα διαλεχτού λιβανωτού…Το στόμα του θαρρείς πως δεν θα σταματήσει ποτέ ,  θείς τα γόνατα , να μεσιτεύει, για όλους τους αμαρτωλούς της γης …   Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην… Δώσαμε  συγκινημένοι υπόσχεση αγάπης και  επιστροφής και μετά την Λειτουργία και την πρωινή πανηγυρική τράπεζα , επιβιβαστήκαμε στο λεωφορειάκι που μας περίμενε για τον επόμενο προορισμό μας . Αυτός ήταν η Μονή Φιλοθέου . Μα είπαμε στον οδηγό να μας αφήσει στην Καρακάλλου να προσκυνήσουμε και να συναντήσουμε γνώριμες και αγαπημένες μορφές . Ύστερα θα ανεβαίναμε απ το περίφημο μονοπάτι στα μέρη του Αριζονίτη Αγγέλου . 

Κάποιος εκεί χωρίς να το γνωρίζουμε μας περίμενε ήδη   …           

 

( …συνεχίζεται )

νώντας σκοπετέας /Ημερολόγιο Όρους 2013( 6)