Πριν και μετά την Ανάσταση . (Χρόνος είναι ο Χριστός)

Χωρίζεται ο χρόνος. Σε μονάδες, σε περιόδους, σε γεγονότα που υπάρχουν στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον. Βιολογικός, φυσικός, μυθικός…Δεν σταματάει, δεν διακόπτεται, δεν αντιστρέφεται. Λέει ένας ορισμός του: «Χρόνος είναι ένα μη χωρικό γραμμικό συνεχές, στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη».

Βέβαια στην πίστη μας (όσοι βιωματικά την προσεγγίζουν) συναντούν αυτό το μη αναστρέψιμο να καταρρίπτεται θαυμαστά και πανηγυρικά. Να ισχύει δηλαδή ένας άλλος, γενικός  ορισμός  που υπερκαλύπτει κάθε έννοια τούτου του κόσμου: «Όπου Θεός βούλεται , νικάται φύσεως τάξις.»

Είναι μια λαλιά του Χριστού μας που μας πονά και μας ελέγχει διαρκώς. Εκείνο το «αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους». Συνεχώς μιλά για νεκροζώντανους ανθρώπους ο Κύριός μας. Και όλοι αυτοί φανερώνονται συνήθως τις παραμονές ή την επαύριον των μεγάλων γιορτάδων , με τον τρόπο που εύχονται: Καλές γιορτές! Καλά να περάσετε! Χρόνια πολλά! Να μαστε καλά! Σπάνια ακούς: Καλά Χριστούγεννα, Καλό δωδεκαήμερο, Καλή Ανάσταση, Χριστός Ανέστη  και Αληθώς Ανέστη ο Κύριος! Βέβαια (το λέει σε ένα από τα πολλά πύρινα κηρύγματά του ο κυρ-Δημήτρης ο Παναγόπουλος), όλοι εμείς οι νεκροζώντανοι, (ας μην αυτοδικαιωνόμαστε αδελφοί μου, είναι μια κάποια αρχή μετανοίας η προσπάθεια έστω για ειλικρινή αυτομεμψία) άθελά μας έστω και με αυτές τις ευχές,  κάτι σπουδαιότατο ομολογούμε! Γιατί γιορτάζεις αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου,  ιδίως τούτες τις μέρες, εσύ που μονότονα, σχεδόν πεισματικά επαναλαμβάνεις μόνο το χρόνια πολλά; Γιατί έχεις αργία, λαμβάνεις και δίνεις δώρα, φτιάχνεις γιορτές, κάνεις επισκέψεις…Και ξανά χρόνια πολλά …μόνο λες! Τι ομολογείς ανεπίγνωστα έστω , όταν λες το Καλή Χρονιά; Την πρώτη του χρόνου! Ότι δηλαδή άλλος ένας χρόνος κύλησε…2018,2019,2020 χρόνια πέρασαν …από πότε ; Από γεννήσεως Χριστού! Γεννήθηκε ο Χριστός μας και χωρίστηκε στα δυο  ο χρόνος! Προ Χριστού και μετά Χριστόν! Δεν κατόρθωσε ούτε ένας να αλλάξει τούτο το μέτρημα! Παγκοσμίως όλοι  εκόντες άκοντες ομολογούν τον Θεάνθρωπο Ιησού! Σταυρώθηκε έπειτα  ο Χριστός μας και Αναστήθηκε! «…οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς»(Λουκ. 9,55) λέγει ο Κύριος στους μαθητές του. Αλλάζει η διαθήκη , μεταβαίνει από την Παλαιά στην Νέα, στην Καινή! Αλλάζει και πάλι ο χρόνος το μέτρημά του! Προ Αναστάσεως και μετά την Ανάσταση! Πριν ο Άδης αιχμαλώτιζε και ήταν το κράτος του θανάτου,  ένα μπαλαούρο ψυχών,  όπως έλεγε ένας Γέροντας! Μετά έγινε εκείνος αιχμάλωτος, συντριμμένος, πικραμένος! Προς Αναστάσεως αρκούσε ένα μνήσθητι στον εκ δεξιών ληστή! Μετά την Ανάσταση είναι εκείνες οι αείρροες πηγές της Ζωής, οι κρουνοί του ύδατος και του αίματος από την ακήρατη πλευρά του Δεσπότη που οδηγούν στην γέννηση του βαπτίσματος και στην παλιγγενεσία της μετανοίας,  της εξομολογήσεως  και της Θείας Ευχαριστίας! Χρόνος είναι ο Χριστός! Η αρχή και το τέλος! Το Α και το Ω ! Ο Ων ο Ην και Ο Ερχόμενος! Ο Παντοκράτωρ!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ο κύριος Διογένης. Ένας ξεχωριστός …παράξενος Χριστιανός

Ο αγαπημένος δάσκαλος κύριος Διογένης. Ένας ακόμα παράξενος Χριστιανός . Ένας ατόφια πνευματικός άνθρωπος . Όχι από εκείνους τους πολλούς ,  που εύκολα τους απονέμουμε τούτον τον τίτλο. Μα από αυτούς  τους λίγους , που ως του Θεού διδακτοί,  τον άκουγαν Εκείνον …τον Βασιλέα Παράκλητο να τους ψιθυρίζει μυστικά τις ευλογημένες παραξενιές τους ...Ευγενής , της διακρίσεως εραστής !Λιγομίλητος μα λαλίστατος ! Εκείνες οι υπέροχες εύγλωττες  σιωπές του ανάμεσα στις ζωντανές του λέξεις …Φίλος του Χριστού . Μαζί Του σε κάθε Ευαγγελικό βήμα . Στα Εωθινά , στις πράξεις των συνεχιστών Αποστόλων όλων των αιώνων, στων μακαρισμών τα σωστικά τα δέοντα , στου Ιωάννου το Φως …Ο κύριος Διογένης είχε το χάρισμα να σου μεταδίδει την μόνη αληθινή Χαρά και να σε μεταφέρει στο τότε , που πάντοτε ζούσε ως τώρα … Άπειρες  ώρες διδασκαλίας . Το πιο προσφιλές του μάθημα , εκεί στα θρανία της Αργειακής γης , ήταν η Αγάπη ! Αγαπούσε της ζωής τα σημάδια τα φανερά και τα άδηλα . Στίλβωνε με τις διδαχές του  όλα τα έμψυχα και τα άψυχα , να καθρεφτίζεται πάνω τους ο ποιητής Θεός! Σε όλα έβλεπε τον Θεό τον Ζώντα ! Σε ένα κελάηδισμα , σε ένα ευσκιόφυλλο αρχαίο λιόδεντρο, στην γλυκάδα ενός γεννήματος της γης , στο άρωμα του βρεγμένου χώματος . Τα λόγια του μια αύρα λεπτή να δροσίζει τα πρόσωπά μας , να υγραίνει τα μάτια μας , να συνταράσσει τις ψυχές μας στον δρόμο προς Εμμαούς …  

Αμέτρητες και οι ώρες των ραδιοφωνικών του εκπομπών . Πριν από πολλά χρόνια ένα πρωινό Κυριακής μέσα το Τριώδιο των Ρόδων,  τον άκουσα για πρώτη φορά ! Ένα ραδιοφωνικό αρχονταρίκι , να παρατείνει μετά το δι ευχών , τους ήχους της ημέρας και τα θυμιάματα , που ακόμα σαν νεφέλες ταξίδευαν στους  παντοκρατορινούς θόλους . Κοιμήθηκε μακάριος , γαλήνιος και πλήρης θεοβλογήτων ονείρων παραμονές Σταυροπροσκύνησης . Η ψυχή του θα αντικρίσει την λυτρωτική κρίση μέσα στο λατρεμένο του Πεντηκοστάρι . Όλοι οι αγαπημένοι του ήρωες , Χριστοφόροι και γαλήνιοι δέονται για εκείνον που τόσο τους σεβάστηκε και στον Παράδεισο όλο σεργιανούσε μαζί τους από τούτον τον κόσμο.

Αγαπημένε μας κύριε Διογένη , δάσκαλε , συγγραφέα , παρηγορητή , γητευτή των ψυχών , μοναχικέ της εύλαλης σιωπής κήρυκα , του Χριστού διαλεχτέ συνοδίτη , παράξενε εσύ Χριστιανέ , έλα και σήμερα! Εύχου για όλους μας εκεί, στην Άνω Τιβεριάδα!

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : ''Αυτοί οι ...παράξενοι Χριστιανοί'' 

Με αφορμή την συμπλήρωση 40 ημερών από την κοίμηση του Διογένη Μαλτέζου, δασκάλου, λογοτέχνη και παραγωγού εκπομπών στο Ορθόδοξο Χριστιανικό  ραδιόφωνο.  

Εν πολλοίς τεκμηρίοις …Χριστός Ανέστη!

Το μέγα και ατελεύτητο Πάσχα! Το Αιώνιο, το Ιερώτατο! Πλημμυρίζει η καρδιά από ευφροσύνη! Αναρωτιούνται κάποιοι έστω αυτοί οι λίγοι, πως είναι δυνατόν να αντέξουν οι καρδιές τους τέτοια απύθμενη χαρά ! Όλα μιλούν για την Ανάσταση! Τα έμψυχα και τα άψυχα , τα έλλογα και τα άλογα!Η ευσπλαχνία του Θεού κορυφώθηκε με την συντριβή του θανάτου! Νικήθηκε ο μέχρι χθες ανίκητος! Τρόμαξε ο πρώην ατρόμητος τύραννος του ανθρωπίνου γένους! Θανατώθηκε ο τέως αθάνατος! Θριάμβευσε η Ζωή! Επαληθεύθηκε η Ελπίδα που δόθηκε σε εκείνες τις πρώτες θλιβερές στιγμές της έξωσης εκ του Παραδείσου! Η νέα Εύα πανηγυρίζει! Η πρώτη λυτρώθηκε! Τα δάκρυά της πλέον δεν είναι θρηνητικά,  μα δοξολογικά! Έλαμψε η Χαρά! Εξαφανίστηκε η κατάρα! Σκίστηκε το καταδικαστικό χειρόγραφο! Υψώθηκε στον Ουρανό της Ορθοδοξίας,  το λάβαρο που σκέπασε τα σύμπαντα !Δυο λέξεις κεντημένες από τους Αγίους Αγγέλους πάνω του! Χριστός Ανέστη!

Αυτές οι δυο λέξεις! Αυτός ο παιάνας ο λυτρωτικός! Της λευτεριάς ο ύμνος! Απέκτησαν από εκείνο το άληστο ορθρινό της πρώτης εμφάνισης του Αναστάντος Ναζαρηνού στις Μυροφόρες, φανατικούς και ορκισμένους εχθρούς! Εφρύαξαν οι παράνομοι αντίχριστοι…Αταπείνωτοι ταπεινωμένοι, συνέχισαν με θράσος να βάλουν κατά του Αθώου, δίχως ίχνος συνειδήσεως, χωρίς αίσθηση του φρικώδους τους εγκλήματος. Ο ορισμός της αμετανοησίας! Συνέχισαν λοιπόν τον δόλιο τρόπο τους! Με το ψέμα να συμπορεύονται! Δωροδόκησαν τους ψευδομάρτυρες όλων των αιώνων, απελπισμένοι από την συντριβή τους, δεν δίστασαν πάντοτε να καταφεύγουν σε συκοφαντίες. Οι άπιστοι φρίττουν και οι πιστοί διακηρύττουν το Χριστός Ανέστη λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος! Έψαξαν του σκότους οι υπηρέτες να βρουν συμμάχους σε όλους τους αιώνες που κύλησαν από τότε! Να σιγάσουν οι ύμνοι της Ανάστασης, να τρεμοσβήσει το Άγιο Φως,  να βουβαθούν οι διακηρυχτές   της αιώνιας Νίκης της Ζωής! Δεν τα κατάφεραν κι ας στρατολόγησαν μυριάδες απαίσιων μισθοφόρων! Δυνάμωσε ο Αναστάσιμος Παιάνας! Απλώθηκε παντού το Χριστός Ανέστη!

 Υπάρχει όμως ένας σύμμαχός τους που όλο και αμφιταλαντεύεται! Μια το Χριστός Ανέστη ψέλνει και μια διστάζει να το διαλαλήσει! Είναι αυτή η λογική του ανθρώπου! Που όλο υπαγορεύει δισταγμούς και δυσπιστίες !Που όλο ζητά αποδείξεις και πειστήρια! Ακήρατες πλευρές και τύπους των ήλων ! Και,  ω της ευσπλαχνίας και της συγκαταβάσεώς σου Κύριε! Εσύ μόνο γνωρίζεις το πλάσμα σου! Δεν το αφήνεις ανυπεράσπιστο στην λαίλαπα της λογικής που γυρεύει να αφανίσει το Φως! Το πλησιάζεις και το καλείς να σε ψηλαφίσει! Δίνεις συνεχώς από τότε αδιάσειστες αποδείξεις, έμψυχες ακήρατες πλευρές Σου , άφθαρτα σκηνώματα των Αγίων Σου ,θαύματα και θαυμάσια που φράζουν στόματα πολυφθόγγων αθέων και αγνωστικιστών ρητόρων! Την Μητέρα Σου που δεν σταματά να εμφανίζεται σκεπάζοντας με προστασία φοβερά την κληρονομίαν Σου! Το μυρόβλησμα  και την λάμψη!Τις αγγελικές υμνωδίες και τα οσιακά χαρίσματα των αληθινά ταπεινών Σου! Οἷς (εννοεί τους Αποστόλους) καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, […]ὀπτανόμενος αὐτοῖς …διαβάζουμε στο ξεκίνημα των πράξεων των Αποστόλων! Παρουσιαζόταν συνεχώς για 40 ημέρες στους μαθητές Του μα και σε πλήθος εκατοντάδων ανθρώπων. Οπτανόμενος και συναλιζόμενος! Συναναστρεφόμενος, συντρώγων! Εν πολλοίς τεκμηρίοις! Είπαν τα άχραντα χείλη Του, ότι μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες! Δεν το είπε με πικρία και παράπονο ο Χριστός μας για τον δυσπιστούντα Θωμά! Το είπε με συγκατάβαση για όλους εμάς,  που αιώνες τώρα διαβάζουμε και ακούμε για όλα εκείνα που συντελέστηκαν μετά το πρώτο θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου! Αυτά που είπαν οι πρώτοι ψηλαφίσαντες μαθητές και με την αλυσίδα  της πίστης,  έφτασαν στο σήμερα να κηρύττουν, μα το πλέον σημαντικό να αποδεικνύουν την αλήθεια της Αναστάσεως! Να αφοπλίζουν τον ανίερο σύμμαχο του ψεύδους και του σκότους! Ακόμα και αυτήν την λογική! Αντίμαχός της , πέραν της ακατάβλητης και υπέρτερης όλων πίστης, η γνώση! Είναι σπουδαίο το να γνωρίζουμε! Το επέτρεψε ο ίδιος ο Κύριός μας! Μας την χάρισε την γνώση! Μας δώρισε την αλήθεια! Εν πολλοίς τεκμηρίοις!  Χριστός Ανέστη!

ΥΓ: Πόσο πωρωμένη μπορεί να ναι η ψυχή,  μα και πόσο σκοτεινιασμένος ο νους όλων εκείνων που συστηματικά και πάντοτε μόλις λίγες μέρες πριν κ αι μετά το πανηγύρι της Αναστάσεως,  προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι μια καλοστημένη απάτη  το  μεγάλο θαύμα του Αγίου Φωτός! Επιχάρματα του διαβόλου, θέλετε να μας πείτε ότι όλα τούτα τα πλήθη των απειραρίθμων ανθρώπων,  που τόσους αιώνες τώρα έχουν αγγίξει και βιώσει αυτό το ανυπέρβλητο θαύμα, είναι συντονισμένοι και εκτελούν τους δοθέντες ρόλους τους σε μια οργανωμένη και  διαιωνιζόμενη εξαπάτηση; Έχετε αναρωτηθεί ποιος την συντηρεί; Οι ορκισμένοι και φανατικοί εχθροί του Ιησού μήπως; Αυτοί αν είχαν βρεί  το παραμικρό ψεγάδι , θα είχαν πρώτοι σπεύσει να καταγγείλουν το μεγάλο ψέμα! Θα σας είχαν προλάβει!  Μήτε εκείνοι δεν μπορούν! Γιατί είναι αυτόπτες μάρτυρες του αναντιλέκτου θαύματος! Έκλεισαν αμέτρητα στόματα πρώην ασεβών,  που μόλις το αντίκρισαν δεν ξανατόλμησαν να το αμφισβητήσουν! Βέβαια εσείς και ο εργοδότης σας ο πανούργος, αλλού στοχεύετε, αλλού απευθύνεστε! Στους αδαείς , ευκολόπιστους και αμφιταλαντευόμενους εκ του μακρόθεν παρατηρητές! Εκείνους που αναζητούν άλλοθι συνεχώς για την ελέγχουσα συνείδησή τους! Και εκεί είναι αλήθεια πως η απεύθυνσή σας σπέρνει το ψέμα και το σκοτάδι! Μα έχουμε την ελπίδα μας στον Κύριο! Κανέναν δεν θα εγκαταλείψει!  Όποιον πραγματικά θέλει να σωθεί, θα τον οικονομήσει με σωσμού λιμάνι!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  του 2019 και από το βιβλίο:

"Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανο" Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Ω γλυκύ μου Έαρ …Η ξεχασμένη μας Άνοιξη

Μια Άνοιξη είναι ο καθένας μας ! Ένα φως !Ένας χιτώνας ολόλαμπρος φορέθηκε κάποτε από Αγγέλους στο χοϊκό μας σαρκίο. «Χιτῶνά μοι παράσχου φωτεινόν, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον…ακούγεται την ώρα που μας φορούν την  εμφώτιο στολή , Σε τον  ἀναβαλλόμενον, το φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, καθελών Ἰωσήφ ἀπὸ του ξύλου, σύν Νικοδήμῳ…ξεκινά το δοξαστικό στην συγκλονιστική ακολουθία της αποκαθήλωσης εκ του Ζωηφόρου ξύλου του Παναχράντου σώματος του Πλάστη και Θεού μας ! Αλήθεια σε όλα τούτα τα συνταρακτικά που κάθε χρόνο τελούνται ενώπιόν μας πως στεκόμαστε; Πώς αισθανόμαστε; Απλοί παρατηρητές , έστω συμμέτοχοι στο πένθος , συμπαραστάτες στις γυναίκες που κλαίνε γοερώς και θρηνούν , θωρώντας τον ματωμένο Χριστό , ονειδιζόμενο και εξουθενωμένο να σέρνει τον βαρύ Σταυρό Του προς τον κρανίου τόπο ; Βλέπουμε μόνο ; Έστω με ένα δάκρυ να κυλά από συγκίνηση ; Εκ του μακρόθεν ; Σιγοψέλνοντας και τα εγκώμια για το καλό ; Ή μήπως βιώνουμε το Εκούσιον Πάθος , την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα ως πρωταγωνιστές της ; Γιατί μόνο έτσι οφείλουμε να διάγουμε τούτες τις ανυπέρβλητες μέρες ! Ως πρωταγωνιστές τους ! 

Εμείς Ιεροσολυμίτες πανηγυριστές της θριαμβευτικής εισόδου Του , εμείς Φαρισαίοι κατήγοροι και συκοφάντες Του , εμείς προδότες Του , εμείς στο τελευταίο Δείπνο μαθητές που έπειτα Τον εγκατέλειψαν και Τον αρνήθηκαν, εμείς Ιούδες , εμείς Πέτροι , εμείς ηγαπημένοι, εμείς ο όχλος και οι 2 ληστές με Αυτόν  στο μέσο . Και εκείνο το ω γλυκύ μου Έαρ  για εμάς ακούγεται , όχι από τα χείλη της πικραμένης Μάνας μας , μα από το στόμα Εκείνου που πριν λίγο γεύτηκε χολή και ξύδι! Ω γλυκύ μου έαρ που έδυ σου το κάλλος ; Παιδί μου , εσύ που μια ολοφώτεινη Άνοιξη ήσουν κάποτε, πως κατάντησες έτσι ; Που είναι η ομορφιά σου ; Πως ξέχασες , πως άφησες να ξεθωριάσει η ωραιότητά σου;  Είναι πανάκριβη τούτη η ομορφιά ! Αυτό το φως !Και πρέπει Εγώ να το εξαγοράσω ! Μόνο το Αίμα μου μπορεί να σβήσει , να ξοφλήσει αυτό το χρέος , αυτήν την ασχήμια που δεν βαστώ να αντικρίζω ! Στο προσφέρω, στο δωρίζω  λοιπόν γλυκύτατό μου τέκνο ! Για να ξαναβρείς αυτό το αρχαίο κάλλος !  Για να ξαναντυθείς τον ξεχασμένο σου φωτεινό Χιτώνα ! Και να μην τον βγάλεις ποτέ ξανά ! Για να ζήσεις πλέον αιώνια την ξεχασμένη σου Άνοιξη !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή Μ.Παρασκευής   

Κι όμως κάποιος πήγε κι ήρθε...

Ὁ Ἅδης ἀναστέναξεν, ἔτρεμεν, ἐφοβεῖτον,

ὡς ἤκουσεν τοῦ Ἰησοῦ την θεϊκήν φωνήν του

τον Λάζαρον ἀπέλυσεν εὐθύς και τον ἀφήνει

       και τον βιάζει μάλιστα μήπως ἐκεῖ ἀπομείνῃ.…. 

( Απόσπασμα από παραδοσιακό Κυπριακό ποίημα :Το τραγούδι του Λαζάρου)

Ναι, είναι ανείπωτος ο πόνος του αποχωρισμού. Του στερνού ασπασμού, της τελευταίας εικόνας του πεφιλημένου προσώπου που τόσο αγάπησες, τόσα μοιράστηκες! Σιωπή παντού απλωμένη σαν πέπλο σκεπάζει την θλίψη. Εκείνη την ώρα φεύγει μακριά το πρέπει! Ξεγυμνώνεται της ψυχής η αλήθεια! «Ἀδελφοί, οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα». [Πρός Θεσσαλονικεῖς Α´ (Δ´ 13)].
Μιλά ο Παύλος, μιλά ο Χριστός δηλαδή μα και ο κεκοιμημένος αδελφός μας που πλέον ικετεύει μόνο το έλεος για την ψυχή που ξεκίνησε το μεγάλο της ταξίδι. Κυλά έπειτα ο χρόνος και γίνεται η μνήμη της καθήκον ιερό! Από εμάς περιμένει…το ανάπαυσον Κύριε μετά των Αγίων …
Πέρασαν τρία χρόνια από τότε. -Σαν χθες ήταν…μου είπε η μαυροφορεμένη γυναίκα. Κι εγώ σήμερα έσπασα την σιωπή. Της είπα τα λόγια του Παύλου λοιπόν! Την έβλεπα συνέχεια στην Εκκλησία, στον πνευματικό πάντα με πρησμένα από το κλάμα μάτια.
-Μην λυπάστε! Εσείς έχετε ελπίδα! Έχουμε Την Ελπίδα! Με κοίταξε κάπως απορημένη, παραπονεμένη…-Αλήθεια έχω;
-Έχω ελπίδα; Και τότε της ξέφυγε από τα χείλη ένας λόγος που το δίχως άλλο όλοι μας έχουμε συναντήσει ή και ομοίως ξεστομίσει…-Ποίος πήγε κι ήρθε να μας πει…

-Την Μεγάλη Εβδομάδα σας θυμάμαι πάντοτε εδώ! Κι αν δεν απατώμαι σας έχω συναντήσει εδώ και στις παρυφές της! Το Σάββατο του Λαζάρου εννοώ! Τι εορτάζουμε τότε αδελφή μου;
-Την Ανάσταση του Λαζάρου!
-Τι ξέρετε για εκείνον;
-Λίγα πράγματα …Ότι ήταν φίλος του Χριστού, ότι ο Χριστός έκλαψε για αυτόν σαν έμαθε ότι πέθανε…Ότι τον ανάστησε μετά από 4 ημέρες…
-Ξέρετε αδελφή μου ενώπιον πόσων έγινε η Ανάστασή του Λαζάρου; Και το κυριότερο ξέρετε πόσα χρόνια έζησε , πού και τι έκανε έπειτα ο Άγιος; Υπάρχει τρανή απάντηση και αδιάσειστη στο ερώτημά σας το περιλάλητο τόσους αιώνες τώρα! Ποιος πήγε και ήρθε ; Κι όμως εκείνον που πήγε και ήρθε τον εορτάζουμε πανηγυρικώς! Τα τραγούδια που λέγαμε παιδιά, τα κάλαντα του Λαζάρου έχουν μέσα τους την μεγάλη αλήθεια! Κι όποιος αυτήν την αλήθεια την ενστερνιστεί θα ναι σαν να αγκαλιάζει Την Ελπίδα!
Αχ αυτά τα τραγούδια του λαού μας τα ένθεα, τα Χριστολογικά, τα αθάνατα που ποτέ δεν θα σβηστούν γιατί μιλούν για Την Αλήθεια! Μόνο η Αλήθεια ανασταίνει και ανασταίνεται! Μόνο το ψεύτικο πεθαίνει και χάνεται! Σε αυτήν την τόσο χαρμόσυνη μέρα πριν την μελαγχολική Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της λυτρωτική βεβαιότητα! Δεν έκανε πολλές νεκραναστάσεις ο Χριστός μας! Μετρημένες και ελάχιστες σε σχέση με τις εκατοντάδες που τέλεσε για παράδειγμα ο ηγαπημένος μαθητής του Ιωάννης! Μα τούτη του Αγίου Λαζάρου έχει άπειρα μηνύματα και συμβολισμούς μα και μια απάντηση σε όσους η λογική υπαγορεύει αυτό το ερώτημα το βασανιστικό …
Και εμείς οι νεκροζώντανοι Χριστιανοί των ημερών μας, καρτεράμε να ξαναακούσουμε αφυπνιστικά και προσωπικά εκείνο το «δεύρο έξω» σε αυτό το εαρινό πανηγύρι! Δεν θα μπορούσε ο Κύριος να αφήσει το αδύναμο στην πίστη πλάσμα του χωρίς ψηλαφητές αποδείξεις! Είναι ο Άγιος Λάζαρος και η τριακονταετής βιωτή του μετά την επιστροφή του εκ των νεκρών , μια ακόμη από τις ακήρατες πλευρές του Δεσπότη Χριστού! Και σε όποιον αμφιβάλλει για την αιώνια ζωή , για την αθάνατη ψυχή,  ο Κύριος και Θεός τον καλεί να την αγγίξει! Ναι , κάποιος τόσο γνωστός σε τόσους πολλούς, ένα ιερό, αδιαμφισβήτητο και ιστορικά καταγεγραμμένο πρόσωπο πήγε και ήρθε για να μας βεβαιώσει ότι του θρήνου ο καιρός πέπαυται! Καλή Ανάσταση!

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021) και  από ομότιτλη εκπομπή

Πόσο αξίζει ένα λεπτό;(Ό,τι καταγράφεται,δεν παραγράφεται μα διαγράφεται!)

«Αν ξαναγύριζα τον χρόνο πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα απολύτως! Δεν μετανιώνω για κάτι! Θα έκανα ακριβώς τα ίδια ! Με βεβαιότητα το λέω ! Άντε να μην χώριζα στον έκτο μου γάμο! » Απόσπασμα από συνέντευξη της…. Εγώς Διασημοπούλου ( σ.σ φανταστικό πρόσωπο) από συνέντευξή της σε life style περιοδικό που συνοδεύει την έκδοση της Κυριακάτικης Εφημερίδας «Πρώτο Ψέμα» ( σ.σ φανταστικός τίτλος εφημερίδας). Σίγουρα όμως τα ίδια λόγια , σε κάποιες μικρές παραλλαγές τους , τα έχουμε ακούσει ή διαβάσει σε πληθώρα τέτοιων ερωταποκρίσεων –εξομολογήσεων γνωστών και προβεβλημένων αδελφών μας ,  μα και ασήμων συνανθρώπων μας ! Και για να μην απομακρυνθούμε από το δικό μας αυτοείδωλο , πόσες φορές δεν έχουμε ξεστομίσει , έστω και με της διάνοιάς μας τα χείλη , κάτι παρόμοιο για τον μέχρι τώρα βίο μας; Αναπολήσεις , νοσταλγίες για χρόνους παιδικούς , εφηβικούς, νεανικούς , ωριμότητας χρόνους και για γλυκιές παρανομίες , καλές μας  αμαρτίες…Τι ωραία που ήταν τότε ! Τι καλά που περνάγαμε! Ε, κάναμε τις τρέλες μας , νέοι ήμασταν τότε ! Πότε θα τα ζούσαμε; Τώρα …τώρα καλή ψυχή ! Μόνο το τελευταίο ας κρατήσουμε αδελφοί μου , ! Αυτήν την ευχή, που οι περισσότεροι την δίνουμε με μια χιουμοριστική –σαρκαστική διάθεση, περιμένοντας τον συνομιλητή μας να μας διαψεύσει για το ότι πέρασαν τα χρόνια και να μας διαβεβαιώσει , ότι καλά κρατιόμαστε  ακόμα ! –Νέος άνθρωπος και να λες καλή ψυχή ! Εσένα βράζει ακόμα το αίμα σου ! Έχεις χρόνια πολλά μπροστά σου ! Και έτσι πάει το …καλή ψυχή που έστω προσχηματικά λαλήσαμε ! Πάμε για άλλα τώρα ! Νέες σελίδες να γραφτούν , ένδοξες στο βιβλίο της ζωής μας ! Αλήθεια όμως,  ποιος κρατά αυτό το βιβλίο ;   Μας έρχεται τούτην την ώρα εκείνο το υπέροχο από την 7^η ωδή του Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου :   …. «Χαῖρε ὁ τόμος ἐν ᾧ, δακτύλῳ ἐγγέγραπται, Πατρὸς ὁ Λόγος Ἁγνή· ὃν ἱκέτευε, βίβλῳ ζωῆς τοὺς δούλους σου, καταγράψαι Θεοτόκε.» Ποιος το κρατάει το βιβλίο της ζωής το μεγάλο και ποιοί είναι εκείνοι που το συμπληρώνουν κατά το επίγειο πέρασμα του καθενός μας ; Ο Χριστός μας, μα  και ο μισόκαλος με τους σκοτεινούς του απεσταλμένους καταγράφουν συνεχώς ! Και τα αγαθά μα και τα ολέθρια για την ψυχή έργα μας ! Καταγραφή συνεχής ! Και για αυτήν την καταγραφή δεν υπάρχει …παραγραφή ! Όσα χρόνια κι αν κυλήσουν , 30,40,50, ένα τρισεκατομμύριο …όσο και να πιστεύουμε ότι τότε που κάναμε τις νεανικές μας ανοησίες ( που εντός τους βέβαια μπορούν να περιλαμβάνονται και μερικά φριχτά ανουσιουργήματα , μια έκτρωση ας πούμε ) υπήρχε ένα κάποιο απαλλακτικό  ελαφρυντικό της νεότητας , δεν υπάρχει ούτε αθώωση μα κυρίως ούτε παραγραφή! Εξακολουθεί να ισχύει και ανεξίτηλη να διαιωνίζεται η καταγραφή ! Ο μισόψυχος βέβαια συνεχώς θα μας ψιθυρίζει ότι τότε δεν ήξερες , δεν υπήρχε κανείς να σου υποδείξει το σωστό, δεν σας τα παν ούτε οι παπάδες μηδέ οι Δεσποτάδες σας που όφειλαν και άλλα τέτοια του γνωστού…σεμιναρίου της απωλείας …Και εσύ αδελφέ μου, αλαίπωρε εαυτέ μου ,  επαναπαύεσαι και ακόμα και αν έχεις πνευματικό και εξομολογείσαι , αυτά δεν τα λες γιατί ντρέπεσαι τώρα πλέον μετά από τόσα χρόνια να τα φανερώσεις, μήπως και τσαλακωθεί το πρόσωπο του ευσεβούς , του καλού και καθώς  πρέπει Χριστιανού , που μέχρι τώρα κανείς και τίποτα  δεν το κλόνισε ! Και έτσι κρατιούνται δεμένα τα καταγεγραμμένα και ουχί παραγεγραμμένα,    να τα βαστούν οι δαίμονες,  που εν εκείνη τη ημέρα θα αξιώνουν Δικαιοσύνη παραθέτοντάς τα ! Και τότε ! Αχ Θεέ μου εκείνη την ώρα, θα σε εκλιπαρούμε ! Θα ικετεύουμε αδελφοί μου,  για κάτι που τώρα δα μας φαίνεται ασήμαντο και ελάχιστο και ουτιδανό! Θα παρακαλάμε να μας δοθεί ένα λεπτό μόνο ! 

Να κατέβουμε στη γη να φωνάξουμε σπαραχτικά  το ήμαρτον ! Γιατί μέσα σε ένα λεπτό,  μπορούμε μέσα στο εξομολογητήρι να αποθέσουμε στο άγιο πετραχήλι του πνευματικού μας , όλες μας τις αμαρτίες χωρίς λεπτομέρειες , φθηνές δικαιολογίες , στρογγυλέματα και προφάσεις . Πόρνευσα, μοίχευσα , έκλεψα, σκότωσα, ατίμασα , κατέκρινα , τον Χριστό δεν αγάπησα ! Γιατί ό,τι καταγράφεται , ναι δεν παραγράφεται,  μα λυτρωτικά και διαπαντός διαγράφεται ! Πόσο κράτησε λοιπόν τούτο το ήμαρτον ; Είναι υπεραρκετό ένα λεπτό ! Ειλικρινούς μετανοίας ! Έλεγε ο κυρ-Δημήτρης ο Παναγόπουλος , να ρωτάμε τον Θεό όποτε ξημερώνει και κάθε που βραδιάζει  , γιατί μας αξίωσε και πάλι να ξημερώσουμε και να νυχτώσουμε !Δεν μας αφήνει ζωντανούς γιατί μας έχει ανάγκη ! Είναι ανενδεής ο Θεός! Για το συμφέρον της ψυχής μας τούτες τις στιγμές που επικοινωνούμε αδελφοί μου ανασαίνουμε ! Για να σωθούμε , για να φωνάξουμε τώρα το ήμαρτον ! Το έχουμε τώρα εκείνο το λεπτό ! Το τόσο λυτρωτικό ! Ο,τι και αν έχουμε πράξει , την μεγαλύτερη την ειδεχθέστερη αμαρτία του κόσμου ! Μας δόθηκε ξανά και σήμερα ! Το έχουμε αυτό το λεπτό !Πόσο αξίζει άραγε; Το έχουμε ποτέ εκτιμήσει ; Ας ρωτήσουμε τα πλήθη των αμετανοήτων αμαρτωλών ( στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί μα οι αμετανόητοι)  που δεν μπορούν να αντικρίσουν το Φως του Χριστού μας !

-   -Ε,  εσείς ψυχές μαραζωμένες που στο σκοτάδι βρίσκεστε  , πόσο αξίζει ένα λεπτό πάνω στην γη μπορείτε να μας πείτε  ;

Γνωρίζουν πλέον και μας  απαντούν με βεβαιότητα :

-Ε, εσείς  αδελφοί πεφιλημένοι , που ακόμα στο έλεός Του ζείτε , ένα λεπτό πάνω στη γη,  αξίζει το αιώνιο Φως, γι αυτό τώρα βιαστείτε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Κατά συρροήν πιστός!

Γαληνεμένη η θάλασσα!Μια αρμονία που μυστικά υμνολογεί τον Ποιητή της.Σμίγει με του ουρανού το γαλάζιο! Αν είχες πίστη ίση με έναν κόκκο σιναπιού δεν θα δίσταζες να περπατήσεις πάνω της.Προτρέπει  ο π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος  να βάλουμε έναν τέτοιο κόκκο σινάπεως σε μια κορνίζα με μαύρο φόντο και να αναρωτιόμαστε :Έχω τόση πίστη;  

Καταμεσής του πελάγου,σε αυτήν την ασάλευτη Ειρήνη, μέσα στην βάρκα σου βρίσκεσαι και αγναντεύεις του λιμανιού τα αγκυροβολημένα πλοιαράκια…Ξαφνικά συνειδητοποιείς πως το ένα από τα δυο σου κουπιά γλίστρησε και έπεσε πιο πίσω στο νερό !Με το ένα πια, πασχίζεις να κινήσεις προς τα εκεί για να το πιάσεις!Τραβάς γρήγορα και δυνατά το κουπί σου, μα όλο γυρίζεις στο ίδιο σημείο! Περιστρέφεσαι δίχως να προχωράς διόλου! Με κόπο τελικά τα κατάφερες, μια από δω μια από κει,  να φτάσεις στο δεύτερο κουπί σου!Λαχτάρησες, μα τώρα πλέον ταξιδεύεις ξανά ατάραχα και φτάνεις στο λιμάνι σου!

 Όσο κι αν είναι η θάλασσα γαληνεμένη , πάντα θα χρειάζονται 2 κουπιά για να την ταξιδέψεις ! Με ένα φτερό ποτέ σου δεν θα πετάξεις ! Μόνο με δυο θα φτάσεις ψηλά ! Έτσι ακριβώς και στην Αγία μας Ορθοδοξία! Μόνο με έργα ή μόνο με πίστη , γύρω –γύρω απ το εγώ μας θα περιστρεφόμαστε ! Καθηλωμένοι στο ίδιο ανήλιαγο σημείο ! Ορθοπιστία αταλάντευτη  και Ορθοπραξία ακενόδοξη  συνθέτουν την Ορθοδοξία ! Μετάνοια αληθινή και Εξομολόγηση ολοκάρδια  συνοικοδομούν το σωστικό μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως ! Τίποτα από τα δυο μόνο του ! Ακόμα και αν πλημμυρίζουμε την γη από τα δάκρυά μας , χωρίς το πετραχήλι του Πνευματικού μας , θα στεγνώσουν αυτά και η γη θα παραμείνει  ξερική ! Ακόμα κι αν καθημερινά από την άλλη προστρέχουμε στο εξομολογητήρι χωρίς ειλικρινή διάθεση μετανοίας ανόθευτης από υστεροβουλίες και μυκτηρισμούς του Αγίου Θεού , πάλι μονόκουποι  και στην μια φτερούγα θα παραμένουμε ! Μετανοημένοι ανεξομολόγητοι και εξομολογημένοι αμετανόητοι ! Μεσοπέλαγα , περιμένοντας του βίου την θάλασσα και τα πελώρια κύματά της κάποτε να μας σκεπάσουν ! Στην γη ανήμποροι δίχως φτεράκισμα στα υπέροχα άνω ! Είναι λυτρωτικό και σε απογειώνει αυτό το συν της Ιερής  συνύπαρξης,  της σύμπλευσης σε αέρα και θάλασσα , της συμπλήρωσης ! 

Πρέπει να συρρέουν αυτά τα σωστικά και Θεοπαράδοτα ! Να είμαστε Χριστιανοί στους οποίους να συρρέουν η μετάνοια και η εξομολόγηση πριν την Θεία Κοινωνία και την Ένωση με το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος Χριστού ! Και πάντοτε να θυμόμαστε πως στην κόλαση δεν βρίσκονται ούτε θα πάνε οι αναμάρτητοι,  μα οι αμετανόητοι και  ανεξομολόγητοι ! Στον Παράδεισο θα βρεθούν οι μετανοημένοι και  εξομολογημένοι ! Οι κατά συρροήν πιστοί !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  

Ξανά θα λάμψει η Χαρά

Ξανά να λάμψει η Χαρά , να λυτρωθεί η Εύα πάλι !

Να γεννηθεί αρρήτως Φως , να φωτιστεί του Ιωσήφ η ζάλη!

Ξεκίνημα Σαρακοστής , Χαιρετισμών το πανηγύρι !

Απόγευμα Παρασκευής, Ρόδο ανθεί στο Μοναστήρι !

Θαύμα είναι τούτη η προσευχή , σαν οι καρδιές την απαγγέλουν !

Να μην τελειώσει της ποτέ , τα ταπεινά του κόσμου θέλουν !

Διαφύλαξε και επίβλεψε , το υποσχέθηκες Κυρία ,

όποιον με αυτήν σε χαιρετά , εν τη Δευτέρα Παρουσία!

Αναβαθμοί Σαρακοστής ! Μετρημένες μέρες μιας αμετρήτου προσμονής! Ένα-ένα τα σκαλοπάτια της κλίμακος,  που οδηγεί στον ανέσπερο φωτισμό, στο πρώτο ξημέρωμα της παμπόθητης Ανάστασης !

Έχει και κεφαλόσκαλα τούτη η σκάλα , για ξαπόσταμα και αναπαμό ! Τις Κυριακές της Σαρακοστής, τις τόσο σπουδαίες των Νηστειών και της Ιερής μνήμης, μα και τις Παρασκευές της Κυρίας Θεοτόκου με τα Εφύμνια τα μελωδικά, που σαν θυμιάματα φτάνουν στον Θεϊκό Νυμφώνα να ικετέψουν και να δοξάσουν! Ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια αυτή η ευλογημένη συνήθεια στο ξεκίνημα κάθε Σταδίου των αρετών, να συναντάμε ψυχές που αγάπησαν πολύ τούτην την προσευχή των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο ! Δεν έπαψαν από τότε που νόησαν την απύθμενη ικετευτική τους δύναμη, να τους απαγγέλουν, βιώνοντας το θαύμα και μια άφατη γλυκύτητα να τους πλημμυρίζει την ζήση. Πλήθυναν στις μέρες μας τα λόγια, τα βιβλία , οι εκπομπές, μα λιγόστεψαν τα βιώματα ! Κι όμως υπάρχουν κάποιοι που βιώνουν Θεαρέστως , γι αυτό δεν παύουν να γεύονται απερίγραπτης γλυκύτητας καρπούς, τα θαύματα και τα θαυμάσια της πίστης μας !  

Δεν παύουν  και οι βαστάζοι Της να αποθησαυρίζουν αυτά τα βιώματα τα υπέρλογα ! Οι βαστάζοι της Κυρίας Θεοτόκου ! Μας θυμίζουν τον Αποστόλη τον Κακόμη( Ο Κακόμης , διήγημα του 1903) , τον ήρωα του Κυρ –Αλέξανδρου τούτος ο αυτοπροσδιορισμός τους ! Ταπεινός και εκείνος …. «Ἀνάμεσα εἰς τοὺς βαστάζους τῆς μικρᾶς παραθαλασσίας πόλεως, τὰ πρωτεῖα εἶχεν ἀξίως ὁ Ἀποστόλης ὁ Κακόμης. Ὅλοι τὸν ἀνεγνώριζαν ὡς «χαμάλμπασην». Ἐσήκωνεν, ὡς ἔλεγον, περὶ τὰς ἑκατὸν πενῆντα ὀκάδας». Οι βαστάζοι μας  σηκώνουν το αμέτρητο βάρος της διάδοσης αυτής της συγκλονιστικής και τόσο δοξολογικής προσευχής προς Εκείνην δι Ης η Χαρά εκλάμψει !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από σειρά 2 εκπομπών αφιερωμένων στο βιβλίο :

«Τα θαύματα των Χαιρετισμών σήμερα» του Αριστομένους Φλουράκη που κυκλοφορεί από την Ιεραποστολική-Ορθόδοξη Χριστιανική Συναλληλία : Πρόμαχος Ορθοδοξίας .

Διάλεξε και πάρε...

Στα 10 χρόνια της ραδιοσυναλληλίας  του Εν τω Φωτί  Σου οψόμεθα Φως, έχουν έρθει  πολλά μηνύματα ενισχυτικά, παραμυθητικά, ανυπόκριτα αγαπητικά, διαφωτιστικά...Έχουν φτάσει και άλλα, που εξέφραζαν έναν αντίλογο σε όσα πρεσβεύει αυτή η εκπομπή και τα κείμενα που την περιβάλλουν, πολλά εκ των οποίων υπογράφει η ουτιδανότητά μας. Τώρα αν θέλετε να σας αναφέρουμε ποια μηνύματα μας αναπαύουν περισσότερο, θα σας πούμε πως ψυχοβλαβώς είμαστε  ανθρωπάρεσκοι και φίλαυτοι, ώστε να σας δώσουμε μια απάντηση που η καλή σας προαίρεση υπαγορεύει… Ωστόσο πολλές φορές από ένα μήνυμα που εκ πρώτης αναγνώσεως δεν θέλγει και δεν χαροποιεί, προκύπτει μεγάλη διδασκαλία και νόημα που σαν λύχνος και δόγμα λυτρωτικό  οδηγεί! Κρατήστε την λέξη δόγμα, θα μας χρειαστεί στην συνέχεια τούτου του κειμένου. Κάτω από μια εκπομπή μας  στο διαδίκτυο υπήρχε το παρακάτω μήνυμα: «Σε έχω δει εσένα! Εσύ είσαι της θρησκείας; Σε αυτήν την χώρα ο,τι δηλώσει ο καθένας! ….Πάντως διατηρώ το δικαίωμα να προσπαθώ να βλέπω καθαρά και πέρα από δόγματα τους ανθρώπους! Κάτι δίκαιο και συνακόλουθο με την πραγματική αλήθεια…» Είναι προφανές το μήνυμα που θέλει να μας στείλει ο ανώνυμος αδελφός ή αδελφή μας! Διορθώστε μας αν κάνουμε λάθος. Ότι δηλαδή στις εκπομπές και στα γραφτά μας είμαστε δογματικοί και ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους στους από εδώ και στους από εκεί ! Δυο όχθες! Δυο στρατόπεδα! Το προφανές!

Έτσι ακριβώς είναι! Μόνο που όσοι βρίσκονται από εδώ  φωνάζουν σπαραχτικά με αγάπη και πόνο ψυχής στους απέναντι, στους οποίους κάποιες φορές δίχως να το καταλάβουμε θωρούμε και εμάς τους ίδιους να συγκαταριθμούμεθα:

-Ε , εσείς οι απέναντι! Ελάτε από εδώ! Είναι όμορφα εδώ! Έχει φως εδώ! Το Φως!

Ας επανέλθουμε τώρα στην επίμαχη λέξη! Δόγμα είναι κάτι το απαραβίαστο, το αδιαμφισβήτητο! Ο Τριαδικός μας Θεός! Δόγμα απαρασάλευτο η Τριαδικότητα! Παραδεκτό καθ ολοκληρίαν! Αν στο ελάχιστο παραβιαστεί πας απέναντι , στο σκοτάδι! Θα σου φωνάξω να έρθεις από εδώ, στο Φως! Δεν θα έρθω όμως εγώ εκεί ! Κατάλαβες αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου; Πιστεύω εις Έναν Θεό,…και εις Έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν…τον εκ Του Πατρός Γεννηθέντα…. και  εις Το Πνεύμα το Άγιον   Το εκ του Πατρός  Εκπορευόμενον και συν Υιώ Συμπροκυνούμενον και Συνδοξαζόμενον… Δόγμα ακατάληπτο, ανερμήνευτο! Δεν επιδέχεται αποδείξεως! Άρα δεν επιδέχεται και αμφισβητήσεων και αμφισημιών και κατά αναλογίαν θεωρήσεων, που θέλει και αποζητά η πραγματική αλήθεια, ο ρεαλισμός, η αντικειμενική πραγματικότητα! Η δογματική αλήθεια ενώπιόν μας! Συμπορευόμενη με την Ευαγγελική αλήθεια! Και μέσα στις Ευαγγελικές λαλιές υπάρχει η διάκριση! Δεν είναι διχοτομικός ο λόγος αδελφέ μου! Δεν διχοτομεί ο λόγος του Ευαγγελίου του Χριστού μας  όπως εσένα σου φαίνεται!  Ναι , χωρίζει συνεχώς σε δυο όχθες, μα εκλιπαρεί σε μετάνοια και σε ένα λυτρωτικό, σωστικό πέρασμα στην φωτεινή πλευρά! Δεν διχοτομεί λοιπόν, μόνο ορθοτομεί!

…οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ, καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ.( Ματθ.γ,12). Ο σίτος στην αποθήκη, το άχυρο στην φωτιά!  Δογματικός ο Τίμιος Πρόδρομος; Χωρίς αγάπη χωρίζει στα δύο, εκείνος που τελειότερος άνθρωπος  από αυτόν δεν γεννήθηκε (μετά την Παναγία μας). Δεν μας αρκεί το εγκώμιο τούτο που το πανίερο στόμα του Χριστού μας του απέδωσε, για να κατανοήσουμε οτι ο λόγος του Βαπτιστή ικετεύει σε ξερίζωμα των αγκαθιών των παθών από την ψυχή μας, για να κατοικήσει ο Κύριος εντός της; Και είναι κατάγιομο το Ευαγγέλιο από τέτοιους εμφατικούς και ψυχωφελείς διαχωρισμούς! καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως. (Ιω. ε,29) .Ο αντίλογος και του αδελφού μας αλλά και πολλών «αγαπούληδων αγαπολόγων» είναι ότι με το να καταδεικνύουμε αυτόν τον χωρισμό, απομακρύνουμε τους άλλους δήθεν! Με αγάπη μόνο να προσπαθούμε λένε! Ναι , με αγάπη να προσπαθούμε! Αλλά αδελφέ μου, μόλις κάποιος βρίσκεται στο χείλος του  γκρεμού και κινδυνεύει, εσύ θα τον πλησιάσεις αθόρυβα για να του πείς πόσο τον αγαπάς και να του χαϊδέψεις τα αυτιά θα του πεις πόσο καλός και άγιος είναι , ή εκείνη την κρίσιμη και δίχως αύριο ώρα θα του φωνάξεις με όλη σου την σύμπονη δύναμη : Πρόσεχε αδελφέ μου, θα γκρεμιστείς , θα χαθείς! Μην κάνεις άλλο βήμα! Αγάπη ο Θεός μα και δικαιοσύνη! Έχει δυο πόδια ο Θεός ( όπως έλεγε και ο κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος)! Μην το ξεχνάμε αυτό!

….Λέγω ὑμῖν, ταύτῃ τῇ νυκτὶ δύο ἔσονται ἐπὶ κλίνης μιᾶς, εἷς παραληφθήσεται καὶ ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται…(Λουκ. ιζ,34επ.) Ομιλεί και εδώ ο Χριστός μας! Ο ένας δίκαιος και ο άλλος ανάξιος! Ο ένας σε προϋπάντηση Κυρίου και ο άλλος εγκαταλείπεται! Δεν βλέπει καθαρά ο Χριστός μας; Μη γένοιτο! Μήπως στρογγυλεύει, μήπως εξωραϊζει, μήπως τάχα λέει πως όλοι θα σωθούν απροϋπόθετα; Ναι, αυτοί που δεν γνώρισαν την  αλήθεια  και έφυγαν από τούτην τη ζωή αλλιώς θα κριθούν στην πανσοφία και στην παγγνωσία του Δεσπότη Κριτή! Για τους υπόλοιπους που είχαν πρόσβαση στην μόνη αλήθεια; Θυμάμαι έναν συμπαθέστατο ηλικιωμένο καφετζή σε μια ονειρεμένη γειτονιά της Μεγαλόχαρης  Τήνου!

-Ελα, μου είπε, να σε πάω εδώ στην Αγία Αικατερίνα να προσκυνήσεις!   Έχω τα κλειδιά και πηγαίνω κάθε βράδυ και ανάβω τα καντήλια της! Μπήκαμε μέσα! Κατανυκτικός Ναός που το ιερό του ακουμπούσε σχεδόν στα Τηνιακό καφενεδάκι! Ευλογημένος σκέφτηκα ο αδελφός! Μια ανάσα δίπλα του ένας Οίκος Κυρίου!-Την αγαπάτε την Αγία Αικατερίνα! Δεν θα χάνετε ακολουθία! –Ξέρεις παιδί μου, δεν έρχομαι στις ακολουθίες! Πηγαίνουμε στην δική μας! Εμείς είμαστε καθολικοί! Αλλά δεν έχει και καμία διαφορά! Στον ίδιο Θεό πιστεύουμε! Μετά το πρώτο μου ξάφνιασμα , σκέφτηκα πως το ίδιο έχω ακούσει (με έναν πιο λανθάνοντα τρόπο ίσως) από πολλούς δικούς μας Ορθοδόξους Εκκλησιαστικούς παράγοντες! Στον ίδιο Θεό πιστεύουμε όλοι! Καθίσαμε με τον αδελφό μας και του είπαμε κάποιες από τις αμέτρητες χαώδεις διαφορές της Ορθοδοξίας και του Παπισμού! Του φανερώσαμε το δόγμα! Προβληματίστηκε! Εγώ παιδί μου δεν τα ξέρω όλα αυτά που μου λες! Ξανά ο λόγος του Χριστού μας ο Ευαγγελικός μπροστά μας!... ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος, ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς,ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγας. παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται παρ᾿ αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν.(Λουκ. ιβ,47-48).

Ας απευθυνθεί η σημερινή μας εκπομπή σε όσους εξισώνουν και εξομοιώνουν, αυτοδικαιούμενοι ως της αγάπης και της πραγματικής αδογμάτιστης δήθεν αλήθειας άνθρωποι της θρησκείας! Σε εκείνον τον γέροντα στην Τήνο, στον γείτονά μου τον Σκανδιναβό τον προτεστάντη,  που έρχεται στην Εκκλησία και παρακολουθεί και είναι ευλαβής και τόσο υπέροχος μα δεν εξομολογείται, δεν προσκυνά εικόνες, δεν αποδέχεται την Αειπάρθενο Παναγία μας, μα αγαπάει τον Άγιο Χαραλάμπη τον…γείτονά του!  Ας μιλήσει τούτη η εκπομπή στον αγνωστικιστή συμμαθητή μου και στον συγγενή μου, που έπαψαν να μου μιλάνε γιατί γίναμε λένε θρησκόληπτοι, μανιακοί, δογματικοί, που όλα πλέον τα βλέπουμε σε μια διαστροφή με έναν οξύ διχοτομικό λόγο! Είπαμε όμως και φυσικά δεν αναφερόμαστε στην ελαχιστότητά μας:  Άλλο διχοτομώ και άλλο ορθοτομώ! Δυο όχθες, δύο άκρα! Δεν υπάρχει χλιαρό! Ή ζεστό ή παγωμένο! Διάλεξε και πάρε! Μέρες Σαρακοστής Αγίας! Στις Κυριακές προπορευόμενη πάντοτε η Αγία Ορθοδοξία , υψώνοντας τις Αγίες εικόνες της Πίστης, με τα τιμώμενα Πανάγια πρόσωπα που λάμπρυναν τους αμέτρητους αιώνες της! Η Ορθοδοξία είναι Φως! Έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Καψάνης ο Γρηγοριάτης Σοφός Αγιορείτης, πως κάθε πρωί που σηκωνόμαστε από τον ύπνο πρέπει να κάνουμε μια στρωτή μετάνοια μπροστά στον Χριστό μας και να Τον ευχαριστούμε που γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και δεν πέσαμε στην ολέθρια πλάνη της αίρεσης ή της αθεΐας. Πάλι ο διαχωρισμός! Η Αλήθεια και το ψέμα! Και εδώ  διαλέγεις και παίρνεις!

Νώντας Σκοπετέας

Σαρακοστή 2019

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  

Να ντρέπεσαι για όλα μπροστά στον Χριστό και όχι για τον Χριστό μπροστά σε όλους !

Δεν είναι λογοπαίγνιο τούτος ο τίτλος ( από ομιλία του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς) , δεν είναι παιχνίδι η σωτηρία της ψυχής μας ! Στο κέντρο του ένα ρήμα ! Το ντρέπομαι ! Η ντροπή , το όνειδος , η αισχύνη , η αιδώς , η συστολή , συνώνυμες λέξεις με διαφορετικές χρήσεις και σημασίες. Άλλοι προσεγγίζουν την ντροπή  μέσα από την επιστήμη της ψυχολογίας. Και προσπαθούν να την  καταπολεμήσουν, τονώνοντας την αυτοπεποίθηση αν την προκαλεί η αίσθηση κατωτερότητας. Μιλάμε τότε για ανθρώπους υπερβολικά  εσωστρεφείς  ,  ανασφαλείς , ενίοτε αγοραφοβικούς , δειλούς κλπ. Ασκήσεις θάρρους προτείνονται από τους συμβουλευτικούς ψυχολόγους  για να καταπολεμηθεί αυτή η κοινωνική φοβία,  μα δεν θα επεκταθούμε , γιατί θέλουμε σήμερα  να προσεγγίσουμε διαφορετικά την ντροπή ! Υπάρχει ένα γνωμικό που συμπυκνώνει όλην την Σοφία του Θεού μέσα στην Παλαιά Διαθήκη ( Παροιμ.26,11)  :«Εστίν αισχύνη επάγουσα αμαρτίαν και εστίν αισχύνη δόξα και χάρις». Υπάρχει και ένα Παύλειο ρήμα μέσα στα αμέτρητα Θεοδίδακτα που συνέγραψε ο Μέγας Απόστολος των Εθνών,  που επίσης μιλά σε κάθε Χριστιανό Ορθόδοξο και φωτίζει την Αγία μας πίστη ! Ου γαρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού δύναμις γάρ Θεού έστιν εις σωτηρίαν παντί τώ  πιστεύοντι… (Ρωμαίους, Α' 13-17). Μα και στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιιο λέγει ο Κύριός μας : «Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων»( Μαρκ.8,38).Υπάρχει λοιπόν  η ευλογημένη , ψυχωφελέστατη ντροπή , μα υπάρχει και η ολέθρια που όλοι μας ανεξαιρέτως συναντάμε ή και βιώνουμε στην καθημερινότητά μας ! Με έναν απλό , υπέροχο και Χριστοκεντρικό  τρόπο μιλούσε σχετικά ο ιεροκήρυκας του Παραδείσου , ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος . Κάνεις έλεγε ένα δώρο σε κάποιον . Του το πας στην γιορτή του ! Το δέχεται εκείνος με χαρά , σ ευχαριστεί και εσύ ξεκινάς να διερευνάς στις εκφράσεις του , στην γλώσσα του σώματός του , στα λεγόμενά του , το εάν τον ικανοποίησες αληθινά με το δώρο σου ! Και τον ξαναρωτάς , μήπως θέλει να το αλλάξει , μήπως δεν του ταιριάζει το μέγεθος , μήπως έχει κι άλλο ίδιο , μήπως , μήπως …Και εκείνος σε διαβεβαιώνει πως του αρέσει πολύ , μα πάλι εσύ τότε σκέφτεσαι,  μην και τα λέει αυτά από την ευγένεια και την διάκρισή του και ξανά τον ρωτάς , και έπειτα στα κρυφά ρωτάς τους δικούς του αν το χρησιμοποίησε και αν του έκανε τελικά και να το χάρηκε κλπ.  Έτσι ακριβώς κήρυττε ο Δημήτριος Παναγόπουλος , πρέπει να στεκόμαστε και απέναντι στον Χριστό μας ! Με αίσθημα ντροπής , επιφύλαξης και αδημονίας! Για οτιδήποτε κι αν πράττουμε κι αν λέμε ! Ακόμα και για τις φαινομενικά στα μάτια των πολλών Θεάρεστες πράξεις μας , για τις ελεημοσύνες μας , τις προσευχές μας ,  τα κηρύγματα , τις εκπομπές μας …Ακόμα και αν όλοι μας διαβεβαιώνουν πως ωφελήθηκαν , ευεργετήθηκαν , λυτρώθηκαν …Εμείς πρέπει μέχρις τελευταίας μας ανάσας να αμφιβάλλουμε σφόδρα ! Με συστολή και με το εγώ των ματιών μας  χαμηλωμένο,  για το αν ευαρεστήσαμε τον Κύριο ! Και να τον ρωτάμε συνεχώς για όλα : Έπραξα καλά σήμερα Κύριε ; Το έκανα αυτό με ταπείνωση και μόνο για την δική Σου την δόξα ; Να λοιπόν μια μορφή ντροπής που ωφελεί την ψυχή και δεν επιτρέπει να την κατατρώει το καταστροφικό σαράκι της κενοδοξίας .

Να κι ο διπλανός μας , ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού που δεν χάνει ποτέ του ευκαιρία να ομολογήσει την μόνη αληθινή μας πίστη ! Που χλευάζεται από τους γύρω του επειδή έκανε τον Σταυρό του πριν πιεί ένα ποτήρι νερό . Γιατί εν παντί ευχαριστεί ! Που δεν χάνει ευκαιρία να σταυροκοπηθεί όποτε περνά σε πολυσύχναστο δρόμο από Εκκλησία ή από προσκυνητάρι . Γιατί σφραγίζει με το σημείο που τρέμουν οι δαίμονες την είσοδο και έξοδό του παντού , στο σπίτι , στην εργασία στο αυτοκίνητο . Γιατί δεν διστάζει όταν βρίσκεται σε ένα κεντρικό και γεμάτο  από κόσμο εστιατόριο να κάνει μαζί με την οικογένειά του προσευχή πριν ξεκινήσουν να τρώνε ! Και όλοι τους κοιτάνε , τους κοιτάμε , και κρυφογελάμε και αρχίζουμε να μιλάμε για ζηλωτές και φανατικούς και άλλα παρόμοια που ο μισόκαλος έχει σπείρει μέσα μας,  για να ησυχάζουμε την συνείδησή μας που μας ελέγχει γιατί ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε τον Χριστό έμπροσθεν των ανθρώπων ! Να και η ολέθρια ντροπή ! Όστις δ'  αν  αρνήσηται με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι ' αυτόν καγώ " έμπροσθεν του πατρός μου, του εν ουρανοίς.    ( Ματθ.10,33)Κι αν μας αρνηθεί ο Χριστός …Αλλοίμονό μας!

Κι έρχεται και η ευλογημένη στιγμή του σωστικού και φιλανθρώπου  μυστηρίου της Ιεράς εξομολογήσεως ! Και εμφανίζεται πάλι δίπλα μας η ολέθρια ντροπή που σε καλεί να μην αποκαλύψεις και τα πάντα ! Ναι , είναι όλα εκείνα που δεν ντράπηκες να πράξεις , μα ντρέπεσαι να τα φανερώσεις στον Θεό που όμως τα γνωρίζει όπως όλα ! Και αναβάλλεις και θαρρείς πως Του κρύβεσαι και Τον μυκτηρίζεις …

Ας ντραπούμε για ό,τι μπορεί να λυπήσει τον Χριστό μας ! Ποτέ γι Αυτόν ! Ποτέ για την αγία μας πίστη ! Είναι κατάγιομο το συναξάρι από Αγίους που δεν ντράπηκαν για Εκείνον και τον Σταυρό Του ! Που μαρτύρησαν , που σφαγιάστηκαν γιατί αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν και να βγάλουν από πάνω τους τον Εσταυρωμένο ! Και έχει αμέτρητες ακόμα λευκές σελίδες το μαρτυρολόγιο που θα γραφτούν με αιμάτινη γραφίδα για όλους εκείνους που ντράπηκαν για όλα μπροστά στον Χριστό και όχι για τον Χριστό μπροστά σε όλους !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ώσπερ ούτος ο…Φαρισαίος

Σίγουρα κάποιοι ήδη μας διορθώνουν με τούτο τον τίτλο! Μα, ευλόγως θα πούν, δεν λέει έτσι στο Ευαγγέλιο της πρώτης Κυριακής του Τριωδίου! …ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης(Λουκ. ιη΄11)….έτσι δεν είναι το σωστό ; Δίκιο έχουν, μα εμείς εξακολουθούμε τούτον τον τίτλο , τούτην την παραλλαγή να έχουμε! Την συναντάμε τόσο συχνά στους λεγομένους πνευματικούς χώρους –κύκλους ! Ο γνωστός μας αυτός Φαρισαίος, που δεν παραλείπει Κυριακολείτουργο, δεν απουσιάζει  ποτέ του από το  κήρυγμα , συχνάζει έξω από το εξομολογητήρι ,πλησιάζει το Άγιο δισκοπότηρο, ανεβαίνει και στο ψαλτήρι , κάνει μεγάλους Σταυρούς …Νόμιζε πως θα μου ξεφύγει ! Τον ξέρουμε δα , τον έχω δεί σε κρεοπωλείο και σε χασαποταβέρνα  μεγάλη Τεσσαρακοστή , έχω ακούσει ότι έχει αδικήσει τα αδέλφια του στην μοιρασιά , ότι είναι βίος και πολιτεία ! Οπότε, επειδή εγώ αρέσκομαι και πολύ επαναπαύομαι στο να συγκρίνομαι με τέτοιους Φαρισαίους , τον κουβαλάω πάντα μαζί μου ! Και όποτε η τρισευλογημένη συνείδηση , αυτό το Θεόσδοτο δώρο , με ελέγχει για τα δικά μου τα αλειτούργητα τα αλιβάνιστα και όλα τα στερητικά της Πατρικής αγκάλης , όποτε ντρέπομαι για τον Χριστό μπροστά σε όλους και όχι για όλα μπροστά στον Χριστό , όπως έλεγε και ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς και δεν κάνω ένα Σταυρό ή αρκούμαι σε ένα όλο βιάση ανακάτεμα του αέρα (γιατί  εγώ  δεν κάνω μεγάλους Σταυρούς όπως αυτός ο Φαρισαίος), όποτε προσέχω μόνο τα εξερχόμενα, γιατί τα εισερχόμενα δεν βλάπτουν, ( το είπε εξάλλου και ο Χριστός αυτό)  ,τότε γίνεται ούτος ο Φαρισαίος το βόλεμά μου , το ξέγνοιασμα και η ψεύτικη χαρά μου ! Πράξεις καλές να κάνεις , να αγαπάς , καλός να είσαι …καλός ! Μα για στάσου αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , είσαι στ αλήθεια σίγουρος για όσα βλέπει ο νους σου ; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν αυτός ο ναι πρώην έκλυτος έχει μετανοήσει , έχει εξομολογηθεί , έχει μεταλάβει και το σπουδαιότερο έχεις μάθει ότι από τότε δεν έπαψε ποτέ του όλα αυτά να τα πράττει ; Όχι βέβαια , γιατί τούτες οι πράξεις του σε ελέγχουν ! Εσύ τον καταδικάζεις ως Φαρισαίο και υποκριτή,  μα ο πνευματικός του ξέρει και του έχει αποταμιεύσει κάθε ένα από τα αμέτρητα διαμάντια που κύλησαν πάνω στο πετραχήλι του ! Γνωρίζεις  άραγε πως αυτός ο τρόπος που κάνει τον Σταυρό του είναι ο σωστός;  Ναι , γιατί ο Σταυρός για να τον τρέμει ο διάβολος και να ναι όπλο πρέπει  να ναι μεγάλος! Να ακουμπά η διπλή  φύση της Αγίας Τριάδας σε Ουρανό και Γη , στα δεξιά και στα αριστερά του Δικαιοκρίτη!Εσένα σου είπαν λοιπόν ότι αδίκησε , ότι τον είδαν … Κάποτε, έλεγε ο Κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος, μπήκε με έναν Ιερέα σε ένα μαγέρικο να φάνε . Μεσημέρι καθημερινής  ήταν μέσα σε μεγάλη Τεσσαρακοστή . Παραγγείλανε να φάνε αλάδιαγο φαγητό, ό,τι βρισκόταν!  Όσο περίμεναν , ο ιερέας διέκρινε έναν ρασοφόρο στο βάθος του μαγαζιού να τρώει. –Βρε τον ευλογημένο , με σκανδάλισε , με κόλασε σήμερα !Σαν δεν ντρέπεται άγιες μέρες! Τι συμβαίνει πάτερ μου ; ρώτησε ο Κυρ Δημήτρης που καθόταν με την πλάτη στον …σκανδαλοποιό. -Είναι ένας με ράσα εκεί απέναντι στο βάθος ! Και τρώει Δημήτριε , κεφαλάκι από κατσίκι ! Δεν μπορεί , μήπως κάνεις κάποιο λάθος πάτερ μου ; Και αναγκάστηκε με διάκριση ο κυρ Δημήτρης να ρωτήσει τον γνωστό του σερβιτόρο για το τι έτρωγε ο πάτερ στο βάθος! Και ήταν φρούτα και οι φλούδες τους αυτά που ο συνδαιτημόνας του διέκρινε ως μεζέ εκλεκτό !  Έλεγε ο Κυρ Δημήτρης πως ο διάβολος έχει μαγαζί με οπτικά! Μας φοράει ότι ζευγάρι γυαλιά θέλει , να μας θαμπώσει την αλήθεια! 

Μα εγώ τον είδα θα μου πείς να βρίσκεται και έξω από διαφθορείο ! Πήγαινε στο συναξάρι αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου! 11 του Ιανουαρίου γιορτάζει ο Άγιος Βιτάλιος που ξημεροβραδιαζόταν σε πορνεία γονατιστός και προσευχόμενος για την ψυχούλα ,  αφού πρώτα πλήρωνε την γυναίκα για όλην την νύχτα! Θυμήσου και τον Άγιο Πορφύριο ανήμερα Θεοφανείων να μπαίνει σε κακόφημες αυλές! Εσύ είδες , σου είπαν όσοι άκουσαν και είπαν , απ όσους άκουσαν και είπαν, σε μια αλυσίδα κατάκρισης, διαστρέβλωσης, συκοφαντίας…Μα και έτσι να μην είναι, γίνεσαι εσύ κριτής αλλότριου ικέτη!                 Γίνεσαι εσύ εκείνη την ώρα Φαρισαίος και εκείνος Τελώνης που κραυγάζει το ιλάσθητι! Και εκείνος δικαιώνεται εξ Ουρανού, ενώ εσύ απλά αυτοδικαιώνεσαι και αυτοκαταδικάζεσαι πέφτοντας στην παγίδα του μισόψυχου! Μεγάλη αυτή η παγίδα , μεγάλη και η αρετή του αγαθού λογισμού !Μάστιγα η κατάκριση , η καταλαλιά με την επικάλυψη μιας ψευδώνυμης δικαιοσύνης ! Μόνο σε θέματα πίστης μπορούμε με διάκριση να διατυπώνουμε  κρίση και μόνο για να επαναφέρουμε όποιον λοξοδρομεί ! Το μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε , περί βίου εστίν,  ού  περί πίστεως έλεγε ο Ιερός Χρυσόστομος ! Σε θέματα βίου , ας είμαστε προσεκτικοί ! Αν μπορέσεις να πεις κάτι με διάκριση και αγάπη για να βοηθήσεις και μόνο , όχι για να αυτοδικαιωθείς ! Όχι λοιπόν ώσπερ ούτος ο Φαρισαίος ! Κάθε αδελφός , ένας συναμαρτωλός συνοδίτης προς τον κοινό προορισμό ! Πολλές οι μορφές του Φαρισαϊσμού ! Πολλές και οι διδαχές ως προς το πώς πρέπει να προσευχόμαστε ή καλύτερα να πολιτευόμαστε με τρόπο ευάρεστο στον Χριστό μας ! Όσες πρώτες Κυριακές Τριωδίου και αν μας δωρίσει ακόμα η μακροθυμία του Θεού θα υπάρχει μια νέα πτυχή , ένα νέο μήνυμα να καταδείξει το δέον , μα και ότι ακόμα αρχή σωτήρια  δεν βάλαμε! Ένα άλλο Τριώδιο να ξεκινήσει και όχι άλλο ένα! Καλή μετάνοια!  

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή

Είχες και εσύ ψυχή …

Τα παιδιά που χόρταιναν την πείνα τους με τα καρπίσματά σου στου πρώτου Φθινοπώρου τα μελαγχολικά τα μεσημέρια , οι ψυχές που δρόσισες με τα ευσκιόφυλλα κλωνάρια σου , όλοι δακρύζουν ! 

Γιατί είχες και εσύ ψυχή πεύκο μου !

Σκιάδα και συναπάντημα και ρίζες απλωμένες ως εκεί που αγκαλιάζουν των αγίων μας προγόνων τα ευωδιαστά απομεινάρια !

Είχες γεράσει μωρέ και δεν παραπονέθηκες ποτέ σου , μια αγκαλιά να στήσουν οι  Μανιάτες  γύρω από τον κορμό σου ! 

Να σε κρατήσουν όρθιο και περίβλεπτο !

 Γονάτισες και εσύ, να δείξεις σε όλους μας πως πρέπει να στεκόμαστε μπροστά στον Ποιητή των απάντων ! 

Έγειρες στα λιόδεντρα τα αδέλφια σου και έκλαψες τον αποχωρισμό ! 

Μείναμε με ένα βουβό μοιρολόι να κοιτάμε τον Ουρανό που κάποτε ζωγράφιζες ! 

Η μάνα μας η μνήμη, σίμωσε να μας παρηγορήσει!

Νώντας Σκοπετέας 

Προχθές με ένα βοριά ...Θεό ανίκητο το πεύκο των αιώνων και της μανιάτικης μνήμης γονάτισε...Έμειναν τούτα τα λόγια να γαληνέψουν την απουσία του 

Όσο ανασαίνω θα διψώ!(Άγ. Όρος18)10 &τελευταίο

Αγνανταριό Αγιορείτικο κρέμεται από τα νέφη

Σπηλιάρια βοάνε την ευχή Μισθαποδότου στέφη

Χρυσή δεσμίδα ουράνια στέλνει ο Φωτοδότης

Άληστες μνήμες Μοναχού , της σπίθας του της πρώτης.

Οι έρευνες τα άδυτα , τα κρύφια  αγγίζουν

Αιμιλιανού μειλίχια,  τέκνα ξεπροβοδίζουν!

Στίχοι από ψαλτοτράγουδο δεν σταματούν να ηχούνε!

Σφουγγάρια είναι οι ψυχές που πάντα θα διψούνε !

Πρωί  Παρασκευής της τελευταίας μας μέρας για φέτος στο Όρος . Ήδη οι μέσα μας παρακλήσεις,  να μην είναι και η τελευταία Αγιορείτικη  τούτης της ζήσης , μαζί με μια γλυκιά μελαγχολία , σχεδόν κυριαρχούν σε μια τόσο οικεία  πια ώσμωση ! Πολύς κόσμος στο λιμανάκι της  Δάφνης με αμέτρητες  κατευθύνσεις οδοιπορίας και αναζήτησης ,  μα κοινό τον αιώνιο προορισμό. Επιβιβαζόμαστε στο μικρό λεωφορείo της Σίμωνος  και σε λίγη ώρα πλησιάζουμε πια  στην αγαπημένη πέτρα της πίστεως , που όποτε με την χάρη του Αγίου Θεού επισκεπτόμαστε ,  μας στερεώνει την ελπίδα για το έλεος του Κυρίου . Στο μπροστινό κάθισμα ο πασίχαρος Μοναχός –οδηγός και ακόμα 2 νέοι σχετικά σε ηλικία  ρασοφόροι . Όσο περιμέναμε να ξεκινήσουμε ακούστηκε ο οδηγός να λέει : -Περιμένουμε λίγο ακόμα να έρθει ο νέος Δεσπότης ! Και όντως μπροστά κάθισε ένας  αχειροτόνητος ακόμα Δεσπότης με τον Διάκο του!  Λίγες μέρες μόνο πριν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας,  εξελέγη Μητροπολίτης Αργεντινής ο πατήρ Ιάκωβος,  ο καταγόμενος εκ Συρίας , με μακρούς δεσμούς φιλίας με το Άγιο Όρος και κυρίως την Σιμωνόπετρα !

Αυτό το διαπιστώσαμε μόλις φτάσαμε στην αυλή,  όπου τον καρτέραγαν πολλοί  Σιμωνοπετρίτες καταχαρούμενοι ! Άνοιξαν όλοι τις αγκαλιές τους και κρουνοί δακρύων έτρεχαν από τα μάτια κάποιων με την άφιξη του νέου Δεσπότη ! Εκείνος ταπεινότατος και πράος ανταπέδιδε πλουσιόδωρα  την αγάπη και την εκτίμηση με τρόπο απλό και ησύχιο ! Ήρθε να πάρει την ευχή του Όρους και αυτός πριν ξεκινήσει τον δύσβατο δρόμο της Θεοφιλούς  Ποιμαντορίας ! Ανεβήκαμε στο αρχονταρίκι για το κέρασμα μαζί με τους υπόλοιπους προσκυνητές της ημέρας  και έπειτα από λίγο πήραμε δωμάτιο  στους έξω ξενώνες. Είχε φτάσει σχεδόν απόγευμα όταν ακούγοντας το τάλαντο και το σήμαντρο να ηχούν, ανεβαίναμε για τον εσπερινό στο καθολικό! «Κώδωνας άνω λαµπρόν  ηχούντας φέρει πιστούς καλούντας προς Θεού υµνωδίαν» Ο γλυκύς και πάντα προσιτός πατέρας Ι. γνωστός μας από παλαιότερες επισκέψεις , μας προσκάλεσε αμέσως μόλις μας είδε στο ψαλτήρι! –Καλώς τους! Ελάτε αδελφοί μου, ελάτε να ψάλετε μαζί μας! Δέος με κατάλαβε ενώ έπαιρνα την θέση μου στον αριστερό χορό μαζί με τον Παναγιώτη . Σπάνια ευκαιρία και δώρο ουρανόθεν σταλμένο,  όπως το καθετί βέβαια. Μεγάλη η παράδοση και η συμβολή  των Σιμωνοπετριτών πατέρων στην διατήρηση και διάδοση της ψαλτικής τέχνης! Σχολή ολόκληρη  με ψυχές που αναπαύονται σε κάθε σημείο του ορίζοντα ! Στ αλήθεια ποιός δεν έχει ακούσει ή σιγοψάλλει το Αγνή Παρθένε Δέσποινα! Σιμωνοπετρίτες πατέρες μελοποίησαν ( π.Γρηγόριος Σιμωνοπετρίτης) τους συνταρακτικούς για κάθε Ορθόδοξη ψυχή στίχους από το Θεοτοκάριο του Αγίου Νεκταρίου! Ή ποιος δεν έχει προσευχηθεί τα  τελευταία χρόνια για κάθε νεοεισερχόμενο στην Μοναστική πολιτεία, ακούγοντας  το ψαλτοτράγουδο με τίτλο:  χαίρε Μοναχέ!

Και αυτό το ψαλτοτράγουδο  το έγραψε ο π. Γρηγόριος Σιμωνοπετρίτης, ο μελοποιός του μεγαλύτερου μέρους του βιβλίου «Ψαλτήριον Τερπνόν». Εψάλη πρώτη φορά στην Σιμωνόπετρα και ακούστηκε μετά από κουρά νέου Μοναχού  πριν καιρούς αρκετούς! 

Μοναχέ καλώς ήρθες στην μονή , τελειώνει η μονή!

Χαίρε Μοναχέ , την καλογερική χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ πρώτον αυτό!

Μοναχέ κάνε υπακοή έτσι θα χαίρει όλη η Μονή για σένα μοναχέ !

Χαίρε Μοναχέ και την υπακοή  χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ δεύτερον  αυτό!

Μοναχέ  κλείσου στο κελί , έτσι θα χαίρει όλη η Μονή για σένα μοναχέ!

Χαίρε Μοναχέ μέσα στο κελί   χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ τρίτον   αυτό!

Μοναχέ κάνε προσευχή ,  έτσι θα χαίρει όλη η Μονή για σένα μοναχέ!

Χαίρε Μοναχέ και την προσευχή   χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ τέταρτον  αυτό !

Το πέμπτο και το τελευταίο άκου Μοναχέ! Αν δυσκολευτείς μέσα στην Μονή , πρόσεξε μην απελπιστείς , μην αφαιρεθείς , μην κουραστείς, μην ολιγοψυχήσεις και όταν χρειαστεί  κάνε υπομονή αδελφέ,  έτσι θα χαίρει όλη η μονή για σένα μοναχέ!

Χαίρε Μοναχέ και στην υπομονή    χαίρε και πάλιν ερώ,  πάντοτε χαίρε Μοναχέ!

Στην Σιμωνόπετρα συμβαίνει αδιαλείπτως  κάτι που αγγίζει πολύ τις ψυχές μας. Σε όποια ακολουθία υπάρχει μέσα στο νυχθήμερο πάντοτε και τα 2 ψαλτήρια είναι γεμάτα! Κανονικοί χοροί,  λες και βρίσκεσαι σε επίσημη πανήγυρη! Υπέροχα αρμονικά δεμένες οι φωνές τους, με ισοκρατήματα και έναν τυπικάρη που δεν σταματά λεπτό να πηγαινοέρχεται και να …μοιράζει ευλογίες, να αναθέτει στον καθένα ένα κομμάτι αίνου και δοξολογίας. Έτσι έφτασε και σε εμάς μπροστά, να μας καλέσει να λάβουμε θέση στην κορυφή του χορού για ένα προσόμοιο του εσπερινού εκείνης της ημέρας! Δέος και χαρά! Στιγμές που αξιωνόμαστε να ζήσουμε, τη ευσπλαχνία του… Ουρανίου Τυπικάρη!

Μετά την τράπεζα και την προσκύνηση του ζεστού χεριού της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής μα και όλων των τιμίων λειψάνων της Σίμωνος,  δεχόμαστε ακόμα ένα υπέροχο και απρόσμενο  δώρο! Ο Μοναχός Ι. μαζί με τον γνωστό μας δόκιμο Β. μας καλούν να ανέβουμε  με το αγροτικό αυτοκίνητο την Μονής στο δάσος για ξενάγηση και προσευχή! Το χρέος της φιλοξενίας και της απροσωπόληπτης αγάπης είναι μπολιασμένο σε όλους τους Σιμωνοπετρίτες ανεξαιρέτως, από τον Γέροντα Αιμιλιανό, μα και τον άξιο διάδοχό του τον πραότατο Ελισσαίο!

Διαδρομή απίστευτη ξεκινά! Μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι η Σιμωνόπετρα ακουμπάει στα σύννεφα, ότι δεν έχει πιο ψηλά από αυτό!

Κι όμως,  ανεβαίνουμε επί μισή ώρα περίπου και δεν σταματά το ακόμα ψηλότερα! Ούτε χορταίνει η ψυχή να εγκολπώνεται όλα αυτά τα θαυμάσια του Αγίου Σοφού  Ποιητή, μα και των ανθρώπων τις ευλογημένες παρεμβάσεις! Πλούσια βλάστηση,φράγματα για αποταμίευση νερού, καστανιές σε υπεραφθονία,  ίχνη λατόμων της Μονής, ζαρκάδια που περνούν ατάραχα από μπροστά μας! Παραμυθένια ατμόσφαιρα…παραμυθητική!  Ο Β. οδηγεί και ο πάτερ Ι. όλο μας μιλά, πότε υποδεικνύοντάς μας τα ιδιαιτέρως  αξιοθέατα, μα και θυμούμενος, όσα συνεχώς την ευαίσθητη ψυχή του κινούν!

-Εδώ έρχομαι παιδιά και αγαλλιάζει, ηρεμεί το μέσα μου , γαληνεύει!

Ιδίως στης άνοιξης τα απογεύματα ..Να, από εδώ πάει για το αγνανταριό μας! Αν και όλο αυτό ένα τεράστιο αγνανταριό είναι! Από εδώ πάμε στο εκκλησάκι του Αη Δημήτρη μας! Ερχόμαστε ανήμερα των Ταξιαρχών με το δικό σας το ημερολόγιο το νέο και κάνουμε όλοι οι Πατέρες την τελευταία σύναξη εδώ πάνω με αρτοκλασία. Είναι πολύ ωραία μιας και μετά αρχίζει το χιόνι και είναι δύσκολα να έρθεις εδώ πάνω κάποιες μέρες! Που λέτε, φτάνω  εδώ , παίρνω το ραβδί  μου και περπατώ ! Λέω το απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς που πόσο πολύ αγαπώ ! Όσο κρατά ο περίπατός μου ! Ήμουν κάποια στιγμή εδώ μόνος! Ναι , Άνοιξη νομίζω ήταν και έλεγα συνέχεια τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας! Τι τεράστια δύναμη που έχει αυτή η προσευχή αδελφοί μου! Όπως προχωρούσα μου ήρθε ένας λογισμός για τους κρυφούς ασκητές! Λέω, Θεέ μου δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, να με αξίωνες και εμένα να έβλεπα έναν από αυτούς τους τόσο διαλεχτούς σου! 

Και συνέχιζα να περπατώ λέγοντας τις στάσεις με τα χαίρε και τα αλληλούια! Θα τους είχα πει ήδη έξι –επτά φορές , όταν αντικρίζω απέναντί μου στα είκοσι περίπου μέτρα  σχεδόν,  έναν γέροντα πάλλευκο με τρίχινο ράσο!  Ευλογείτε Γέροντα του φώναξα! Έκανε μια μικρή υπόκλιση και δεν είπε τίποτα! Εγώ σκίρτησα στην θέα του γιατί όπως καταλαβαίνετε, εδώ πάνω δεν είναι και το πιο πολυσύχναστο μέρος του κόσμου αφενός και αφετέρου ήταν και το κρυφό αίτημά μου προς τον Κύριο! Έσκυψα και εγώ το κεφάλι μου και έμεινα για ελάχιστα έτσι, δείχνοντάς του τον σεβασμό μου! Μόλις το σήκωσα εκείνος ήταν άφαντος! Κοιτάζω γύρω , πουθενά! Βιαστικά τρέχω σχεδόν σε εκείνο το σημείο που πριν στεκόταν και έκθαμβος τον βλέπω να προχωρά στο βάθος με το ραβδί του αργά -αργά! Και ένα ζαρκάδι αδελφοί μου, τόσο γρήγορα δεν θα μπορούσε να φτάσει σε μηδέν χρόνο σε εκείνο το σημείο που φάνηκε ! Τον έβλεπα σαστισμένος να προχωρά ώσπου χάθηκε από το οπτικό  μου πεδίο!

Φτάσαμε στο ανώτατο σημείο του βουνού !Βγήκαμε όλοι ενθουσιασμένοι από το αυτοκίνητο και αυτό που αντικρίσαμε δεν είχε προηγούμενο!  Του προοιμιακού οι λέξεις μια-μια να παίρνουν ψηλαφητή διάσταση μπροστά σου! Η Σιμωνόπετρα   μια μικρούλα  ζωγραφιά στην άκρη του τεράστιου κάδρου! Έχει ανοίξει μια χαραμάδα ο Ουρανός και μια δεσμίδα του χρυσίζει την θάλασσα! Στην χαράδρα απέναντί μας πολλά σπηλιαράκια που νηπτικοί πατέρες κάποτε γέμιζαν με προσευχές και στεναγμούς! Σαν μικρά παιδιά ηχολογάμε άναρθρα προσμένοντας το αντιλάλημα από  τους αγιασμένους βράχους! 

Βγάζουμε φωτογραφίες και σε όλες τα μονίμως χαρωπά πρόσωπα των Σιμωνοπετριτών , Μοναχού και δοκίμου χρυσίζουν τις καρδιές μας !Σουρούπωνε όταν ξαναμπήκαμε στο Μοναστήρι ! Αφήσαμε τον Γέροντα να αποσυρθεί για τον κανόνα του και εμείς με τον δόκιμο Β. κατευθυνθήκαμε στο αρχονταρίκι ! Ένα υπέροχο τσάι του βουνού μας περίμενε σε ένα διπλανό καθιστικό που μας φιλοξένησε για δυο περίπου ώρες ! Ο Β. μας μιλά με λόγια που σταλάζουν χαρά και μόνο ! Πονεμένη , χαρμολυπημένη , ανόθευτη Χριστιανική χαρά ! Γιατί μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά συνθέτουν την αληθινή , την μόνιμη,  την καλά στερεωμένη χαρά του Θεού  !Σαν παιδί μας κοιτά και μας μεταδίδει αυτόν τον τόσο ασυνάντητο  ενθουσιασμό του !

-Αδέλφια μου, έχω καταλάβει και εγώ ο ταλαίπωρος,  πως στην Εκκλησία αυτό που πάντα πρέπει να κάνουμε, είναι το να φροντίσουμε με κάθε ικμάδα της δύναμής μας να μην εμποδίζουμε το Άγιο Πνεύμα να ενεργεί ! Να βρίσκουμε τρόπους να κάνουμε τους άλλους να νιώσουν ότι βρίσκονται στ αλήθεια στο σπίτι του Πατέρα μας. Όταν ήμουν μικρός , στην Δευτέρα δημοτικού ,  θυμάμαι τον απλούστατο παππούλη που είχαμε στην ενορία μας στο χωριό μου . Σαν μελισσόπουλα μας μάζευε γύρω του ! Μέσα στο ιερό έχω τις πιο γλυκές μου αναμνήσεις ! Ξέρετε, εκείνος ο μακαριστός παππούλης έκανε κάτι το φαινομενικά ανορθόδοξο που κάποιοι σίγουρα θα στηλιτεύουν …Όταν τελείωνε η Θεία Λειτουργία –εννοείται πως μεταλαμβάναμε όλα τα παιδιά –μας έβαζε και καταλύαμε εμείς την Θεία Κοινωνία μαζί του ! Δεν λέω ότι ήταν σωστό ούτε στο ελάχιστο αλλά αυτό ξέρετε μέσα μας πως μιλούσε τότε ; Ήταν σαν να ακουγόταν με έναν τόσο διαφορετικό τρόπο , εκείνο το «άφετε  τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά ,  των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των Ουρανών» !

 Τα παιδιά με τις καθαρές ψυχές και την χαρά του Αγίου Θεού να λαμποκοπά στα μάτια τους! Ένα τέτοιο παιδί , είχαμε μπροστά μας εκείνο το σούρουπο στην Σιμωνόπετρα ! Έναν λαμπρό επιστήμονα , σπάνιας μόρφωσης και με ένα επιστημονικό μέλλον που διαγραφόταν μοναδικά ! Κι όμως εκείνο το παντοτινό παιδί θέλησε κάποια στιγμή όλα τα εφήμερα να τα αφήσει πίσω του … ένα όμως θέλει παντοτινά να το συνεχίσει…

Ξέρετε ήμουν στο εξωτερικό και κάποια στιγμή μου γεννήθηκε η επιθυμία να επισκεφτώ το Όρος ! Κάλεσα εδώ λοιπόν και μίλησα με έναν πατέρα . Θέλω να έρθω Γέροντα ! –Να έρθεις παιδί μου , πότε επιθυμείς ; -Αύριο γέροντα ! –Αύριο ; Μα…  Κατάλαβα αμέσως την έκπληξή του μιας και στην Σιμωνόπετρα λόγω του περιορισμένου αριθμού των επισκεπτών , χρειάζεται ακόμα και μήνες πριν να καλέσεις για φιλοξενία …Μάλλον όμως κάτι θα αισθάνθηκε για τον πόθο μου και μου είπε : Θα μιλήσουμε ξανά σε μισή ώρα …Την επόμενη μέρα με το αεροπλάνο έφτασα Ελλάδα και σε λίγες ώρες ήμουν εδώ ! Μόλις μπήκα μέσα δεν βρήκα κανέναν ! Μπήκα να προσκυνήσω μόνος μου στο Καθολικό και ακινητοποιήθηκα μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού μας ! Εγώ ειμί η Αλήθεια έλεγε ! Δεν χρειάστηκα τίποτε άλλο αδελφοί μου! Αυτό ήταν!Από εκείνη την ημέρα βρίσκομαι εδώ ! Πάνε σχεδόν τρία  χρόνια!  Εμένα ξέρετε ως τώρα η ζωή μου ήταν  η επιστημονική έρευνα! Στον έξω κόσμο η προσευχή έμοιαζε σαν πάρεργο ! Εδώ οι όροι παραλλάχτηκαν  με έναν θαυμαστό τρόπο ! Εργασία η προσευχή και η έρευνα συνεχής,  αλλά  μέσα μας ! Επίμονη και επίπονη ώσπου να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα !Και τότε ,  Αχ Θεέ μου , τι ανακαλύπτεις όταν ερευνάς τα τρίσβαθά σου ! Έναν πραγματικό βόρβορο, έναν λασπερό και ακάθαρτο βούρκο ! Και έπειτα ξεκινά η πάλη για τον καθαρισμό , την θεραπεία …

Την στιγμή που αυτές οι τελευταίες γραμμές γράφονται ο λαμπρός επιστήμονας , ο ερευνητής ακούει το Χαίρε Μοναχέ , το  ψαλτοτράγουδο των Σιμωνοπετριτών …Τον ενδύουν με το μοναχικό τριβώνιο και τον καλωσορίζουν στην μονή !Πλέον η σπουδή  του θα συνεχιστεί στο εργαστήρι των αρετών , ένα κελάκι απέριττο κατάγιομο από  επιφωτιστικά συγγράμματα , συνδεδεμένο με Ουράνια νηπτικά τμήματα εφαρμοσμένων ερευνών πάνω στα άδυτα της αιώνιας ψυχής . Μόνο που εδώ δεν είναι απαραίτητα τα τεκμήρια,  μα μόνο πίστη χρειάζεται για να αποκαλυφθεί το ακατάληπτο μόνο αληθές ! Δεν ερευνάται το μυστήριο,  μα μόνο η δαιδαλώδης ψυχή ανιχνεύεται ! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την χαρά του Σιμωνοπετρίτη… Ερευνητή όσο ζω! Θεέ μου πως αντέχεται τόση χαρά !  Εύχομαι σύντομα να τον συναντήσω και να πάρω την ευχή του ως Ιερωμένου…Πριν μπούμε στο δωμάτιο  για ύπνο αντικρίζουμε στον τοίχο μια παλιά φωτογραφία από το καθολικό της Σιμωνόπετρας. Είναι από Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία σαράντα χρόνια πριν! Ο πατήρ Αιμιλιανός ολόχαρος και λαμπερός αντανακλά το άγιο Φως ! Έχει ακριβώς το ίδιο ανέσπερο χαμόγελο με τον αδελφό μας τον Ερευνητή …Δίπλα του ο πατήρ Γαλακτίων και οι υπόλοιποι άγγελοι της Πέτρας κρατώντας τις αναστάσιμες αναμμένες λαμπάδες τους! Νεότατος ο πατήρ Ελισσαίος στο κέντρο ! Χίλιοι παιάνες Αναστάσιμοι τούτη η φωτογραφία από μόνη της ! Μας είπαν οι Πατέρες ότι είχαν πάει ανήμερα της Δεύτερης μέρας του Πάσχα πέρυσι ,  να δουν τον Γέροντα στην Ορμύλια όπου διάγει εδώ και πολλά χρόνια το εκούσιο μαρτύριο της ασθένειας ! Φαίνεται να μην έχει επαφή με το περιβάλλον …Φαίνεται μόνο , γιατί μόλις οι Πατέρες ξεκίνησαν μέσα στο δωμάτιο να ψέλνουν το Χριστός Ανέστη και το Αναστάσεως ημέρα,  άρχισαν άφθονα δάκρυα να κυλούν από τα μεγάλα του μάτια !

Το ξημέρωμα του Σαββάτου μας βρίσκει  πάλι στο αριστερό ψαλτήρι να αινούμε τον Κύριο . Ο Γέροντας Ελισσαίος στο Δεσποτικό μια ολάνοιχτη αγκαλιά για όποιον τον πλησιάζει να λάβει την ευχή του. Τόσο υπέροχος ο τρόπος του . Ο νέος Δεσπότης κάνει σαν ιερέας ίσως την τελευταία του Θεία Λειτουργία ! Μοναδικές οι στιγμές και η κατάνυξη που όλα μας μεταδίδουν,  με τις δικές του αργόσυρτες επικλήσεις μέσα στο Άγιο Βήμα !  Φωνάζει η ψυχή μας το άξιος  μόλις λέει το δι ευχών. Αποχαιρετάμε τους πατέρες ! Συναντάμε στην έξοδο τον  π.Α τον  πνευματικό! Συνέχεια χαμογελαστός και περιποιητικός με όλους ! Κάποιος είπε και θαρρούμε πως απόλυτο δίκιο είχε , πως έχει πάθει και εκείνος , όπως όλοι εδώ Αιμιλιανίτιδα…Μια αδιάκοπη μοναστική Σιμωνοπετρίτικη αλυσίδα μειλιχιότητας και ανυπόκριτης αγάπης συνεχώς  συμπληρώνεται …

Ο πατήρ Ι. μας κατεβάζει στην Δάφνη με το αγροτικό της Μονής για να πάρουμε το πρωινό έκτακτο πλοίο  . Τον ευχαριστούμε τόσο για όλα που η αγάπη του μας χάρισε ! Εκείνος ξαναξεκινά να θυμάται, τότε που ήταν νέος και σπούδαζε στην Αμερική ! Κι αυτός Ερευνητής και λαμπρός  Επιστήμων !

Η μάνα μου όταν έφευγα για Νέα Υόρκη μου έδωσε μια μικρή εικόνα της Παναγίας μας λέγοντάς μου : Αυτή από εδώ και εμπρός θα είναι η μάνα σου ! Και προφήτευσε η μητέρα ! Γιατί έτσι και έγινε ! Τότε με έλεγαν Χρήστο ! Βρέθηκα λοιπόν ένα πρωινό στο κελάκι του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι , πριν φτιαχτεί το ησυχαστήριο ! Ήτανε άρρωστος ο Γέροντας πολύ ! Ήθελα όμως να τον δω επειγόντως ! Με ταλάνιζε το δίλημμα : Μοναχός ή οικογένεια ;  Μπήκα μέσα στο τροχόσπιτο ! Ο Γέροντας κουκουλωμένος με στραμμένη την πλάτη προς εμένα ! Καλώς τον Χρήστο μου λέει ! Με είχε ξαναπροσφωνήσει με το όνομά μου και την πρώτη φορά που τον είχα δει χωρίς να με ξέρει διόλου ! Δεν γύρισε λοιπόν , δεν κουνήθηκε εκείνο το πρωινό ο Άγιος ! Περίμενα λοιπόν να στραφεί προς το μέρος μου κάτι να μου πει ! Μετά από λίγο τον ακούω από την ίδια θέση : Και μοναχός θα γίνεις και μακριά γενειάδα θα έχεις !

Έτσι αβάδες μου, με την αγάπη και την προσευχή θα μάχεστε έξω ! Ρωτήσαν έναν σύγχρονο Γέροντα ! Γέροντα πώς να κάνω προσευχή ; 

Και εκείνος απάντησε : Να νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί  μου ! Και πως γίνεται αυτό; Να , πως ενώ εγώ είμαι εδώ, ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα ; Έτσι να νιώθεις,  ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι ο Χριστός μας ! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα ! Πήγα και εγώ κάποτε  στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε …Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο  της  θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !»

Ο άνθρωπος σήμερα αυτοκαταδικάζεται ! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους ! Μην εμποδίζετε την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού ! Αυξήστε τα δοχεία της ! Να είστε ευλογημένοι αβάδες μου !Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού !

Τα τελευταία του λόγια σαν επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας !

Κάθε φορά μια πρωτότυπη κατακλείδα πρέπει να υπάρξει , ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο  Άθωνα. Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε;  Γιατί προσεύχονται , γιατί αγρυπνούν , γιατί νηστεύουν , γιατί θυσιάζουν το εγώ τους ;  Την απάντηση μας την έδωσε ένας πεφιλημένος  Φιλαγιορείτης  Γέροντας του έξω κόσμου ! Κάθε  προσευχή , κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια , κάθε νήστεμα , κάθε ταπείνωμα του θέλω τους , ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη ! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή ! Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου !Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής !  Μας φέρνει αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος ! Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ το καθάριο  του νερό !Έλεγε ο νηπτικός πατήρ Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς "ὕδωρ τό ἁλλόμενον" γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ το αλλόμενον !Αδιόρατα,  μα εγνωσμένα ! Ένα σφουγγάρι η ψυχή μας,  καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων       ( Αποκ.ζ,17), να βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του …

Γένοιτο !

Τέλος και τω Θεώ η δόξα 

Νώντας Σκοπετέας 

Αφιερωμένο σε όλα τα έμψυχα αναβλύσματα των Αθωνίτικων κρηνών . Στους ευλογημένους συνοδοιπόρους μου , Παναγιώτη που αμείωτα αγωνιά, μη και αφιστάμενος του Όρους, θηριάλωτος γίνει υπό του απατεώνος κόσμου . Στον Θεοδόσιο , που δεν σταματά να αναζητά κρυμμένα μονοπάτια προς τον κοινό προορισμό . Στον Φώτη , που δεν παραλείπει να αγοράζει ατίμητα δώρα για όλους εκείνους που συνεχώς κουβαλά μέσα του. Στις Συζύγους και στα παιδάκια μας , που πάντα σαν επιστρέφουμε, καρτερούν τα Αθωνικά νάματα να πιούν από τις χούφτες μας … 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .