Σε όποιο μέρος κι αν σταθείς, σ ΄ακολουθάει η ματιά της
Μεσίτρια αχειροποίητη σου λέει τα μυστικά της .
Μητέρα Προδρομίττισσα φωνή μου μη
παρίδης !
Μη σταματάς γλυκύτητα σ όλους να
μεταδίδεις !
Αμαρτωλών η δύναμις , υπόσχεση πρεσβεία
Η Εγγυήτισσα η Κυρά σώζει την Αιγυπτία !
Απ του Ουρανού τις άκριες κρέμεται σπηλιαράκι
Κλωστή ηλιαχτίδα το βαστά πάνω απ το θαλασσάκι .
Σαρακοστές με δάκρυα και αγώνες περασμένες …
Στου βράχου το απαράκλητο μορφές ηγιασμένες
Χαράδρα που αντιλαλεί ευχή εις τον αιώνα !
Μεγαλοσχήμων τα μαλλιά πίσω από την Εικόνα !( Νώντας Σκοπετέας)
Η ιστορία της εικόνας γνωστή μα είπαμε πως η πραγματικότητα και η ψηλάφηση του θαυμαστού είναι άλλο πράγμα . Αχειροποίητη , άνευ χειρών ανθρώπων , Θεαρχίω νεύματι πλασμένη, σπάνια και ανεκτίμητη . Παράσταση μόνο… δίχως το ανά να την συνοδεύει …Δεν χρειάζεται η πρόθεση δίπλα της …εδώ το ζωντάνεμα του Ουρανού και της Ενδοξοτέρας Του δεν απεικονίζεται …Στέκεται εν υποστάσει μπροστά στα έκθαμβα μάτια σου . Στα 1863 οι κτήτορες της σκήτης Νήφων και Νεκτάριος παρήγγειλαν στο Ιάσιο της Ρουμανίας την εικόνα της Παναγίας για να την τοποθετήσουν στο καθολικό . Ένας ευσεβέστατος Αγιογράφος ονόματι Ιορδάνης ανέλαβε την υπόθεση , υποσχόμενος στους Πατέρες πως η δημιουργία της εικόνος θα ετελείτο με το προσήκοντα σεβασμό στην Παναγία και τον Κύριο , εν προσευχή και νηστεία …Ξεκίνησε λοιπόν ο σεμνός και πιστός τεχνίτης να ζωγραφίζει όλο θέρμη και προσευχόμενος στην Υπεραγία Μητέρα …
Μόλις τέλεψε με τα άμφια του Κυρίου και της Μητρός Του , ξεκίνησε να ζωγραφίζει τα πανίερα πρόσωπά Τους . Μα το αποτέλεσμα τον απογοήτευσε τόσο , που με δάκρυα και θλιμμένος ανείπωτα σκέπασε την εικόνα με ένα ύφασμα και κλείστηκε στο δωμάτιό του , προσευχόμενος συνεχώς και εκλιπαρώντας τον Θεό δια πρεσβειών της Θεοτόκου για θεία φώτιση , ώστε να καταφέρει να ολοκληρώσει την εικόνα . Έτσι κύλησε όλη η νύχτα …Το πρωί με τα μάτια κατακόκκινα από το κλάμα και την αγρύπνια μπήκε ξανά στο εργαστήριο με πίστη ότι θα τα καταφέρει . Ξεσκέπασε το εικόνισμα και έπεσε αμέσως κατά γης δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Κύριο που φανερώθηκε σ αυτόν τον τόσο ανάξιο δούλο Του . Η Εικόνα ήταν έτοιμη στην σημερινή της μορφή !
Είναι
αλήθεια πως καταχραστήκαμε της ευγενείας του Αρχοντάρη Μοναχού Γ. ο οποίος μας
είχε ανοίξει για να μπούμε . Δεν παραπονέθηκε διόλου που καθυστερούσαμε , ολοένα
κοιτάζοντας και φωτογραφίζοντας την Προδρομίτισσα Κυρά . Μας περίμενε με
υπομονή , χαμογελώντας κάθε φορά που επιφωνήματα θαυμασμού έβγαιναν αβίαστα απ
όλους μας . –Πάμε να σας κεράσουμε στο
Αρχονταρίκι , είπε μόλις αρχίσαμε να
εξερχόμαστε .
Μόλις δε πληροφορήθηκε και τον τόπο προέλευσής μας , την Αργολίδα
έλαμψε το πρόσωπό του . Θυμήθηκε τότε που σαν φοιτητής της Θεολογίας την επισκεπτόταν
συχνά . Την Ιερά Μονή του Καλαμίου την ηγουμένη και τον κτήτορά της Άγιο Νήφωνα
, μα περισσότερο το ησυχαστήριο του Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου στην
Τροιζήνα , την κοσμολάτρευτη Κεχαριτωμένη . Συγκινημένος θυμήθηκε τις υποθήκες ζωής -το σπανιότατο αυτό
βιβλίο –διαμάντι - του μακαριστού Αγίου Πατρός οι οποίες τον οδήγησαν κάποτε στην
μόνη Οδό της σωτηρίας . Χαρά που έκανε ο πατήρ Γ. εκείνο το πρωινό ! Σαν να
συναντήθηκε με συγγενείς που χρόνια είχε να ανταμώσει !
Χάρισε στον Παπά
–Χρήστο μια σπάνια απεικόνιση της Αγιάς Μαρίνας της Προστάτιδός του , να κτυπά
τον σατανά με το σφυράκι της , μιας και εκείνος στην ενορία της διακονεί με αφοσίωση και αγάπη
στον συνάνθρωπο . Αγκαλιαστήκαμε αδελφικά με τον Προδρομίτη Πατέρα και δώσαμε
υπόσχεση πως σύντομα θα ανταμώναμε και πάλι ! Οι υπόλοιποι της παρέας πήραν τον δρόμο της
επιστροφής στην Λαύρα, μιας και έπρεπε
να φύγουν για τον επόμενο Αθωνικό τους προορισμό , την Μονή του Φιλοθέου . Έτσι
χωριστήκαμε προσωρινά μιας και μετά
από δυο μέρες και πάλι θα συνοδοιπορούσαμε ως τα μέρη της Παναγούδας …
Τραβήξαμε
οι γνωστοί πέντε λοιπόν ,την πορεία για
το σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου . Μια σύντομη δοξολογία δρόμος ως τον Σταυρό , που
σαν ουράνιος οδοδείκτης έστρεφε τα βήματά σου προς το αξόδευτο γαλάζιο . Αρχίσαμε να
κατεβαίνουμε ένα –ένα τα σκαλιά αποτυπώνοντας μέσα μας μαγευτικές εικόνες βγαλμένες απ του Παραδείσου
τ΄όνειρο …Ανάσες κομμένες από το απερίγραπτο με χιλιάδες λέξεις ακόμα πανόραμα
των θαυμασίων του Πλάστη !
Κατ΄ αρχάς συ
, Κύριε, την γη εθεμελίωσας και έργα των
χειρών σου είσιν οι ουρανοί…. Στην άκρη του Όρους ο αγιασμένος νότος του από
την έρημο της Βίγλας . Και εδώ στην αετοφωλιά του ανεμοφαγωμένου γκρεμού , μια σπηλίτσα που δεν ακουμπά στη γη μα απ τον ουράνιο
θόλο μοιάζει κρεμάμενη…Στον λαξευμένο
βράχο , Θεού θυσιαστήρια να μαρτυρούν περάσματα Αγίων . Ο Άγιος Αθανάσιος που
καρτερά αιώνια τον καιρό των πνευματικών
αγώνων , το ταξίδι των αρετών , την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή…Εδώ ξεκινούσε
των αρετών το στάδιο , ησυχάζοντας από την Καθαρή Δευτέρα ως το Σάββατο του
Λαζάρου ! Προσευχόμενος για όλα του τα εκλεκτά τεκνία , παλεύοντας ανδρείως με τους ανύστακτους δαίμονες και τα
φιλεπίστροφα , υποκινούμενα από αυτούς , πάθη …Νηστεύοντας και ευχόμενος ανέβαινε τον δικό του Γολγοθά , μαστίζοντας τα τάγματα των αοράτων εχθρών και
επέστρεφε έπειτα στη Λαύρα του και στο ποίμνιό του , για να συνεορτάσει την
ένδοξη Ανάσταση .
Κτυπάμε την μικρή καμπάνα . Γοργόφτερος ο ήχος της μαρτυρά το
προσκύνημά μας . Ο Άγιος ξέρει πως είμαστε εδώ ! Φανερός παντού ! Στο μικρό παρεκκλήσι
του . Στο εικόνισμά του στο πλάι της
Εγγυήτισσας Παναγίας ! Μήνυμα κρατά ο ίδιος γραμμένο πάνω του ! Τα λόγια του
ηχούν κι αυτά ασίγαστα : Εν καρδία πραέων
αναπάυεται Κύριος . Ψυχή δε ταραχώδης , δαιμόνων καθέδρα …Οι Άγιοι δεν μεριμνούν
για την υστεροφημία τους ! Θεωρούν εν
ζωή , εαυτούς αμαρτωλοτέρους και ελαχιστοτέρους απάντων . Μόνο τον Παράδεισο
ζητούν για όλους ανεξαιρέτως και αγωνιούν αέναα μήπως και οι μεθοδείες του
διαβόλου , μας κάνουν να τον χάσουμε μέσα απ τα χέρια μας . Γι αυτό
μας στέλνουν συνεχώς μηνύματα …Ο έχων ώτα
ακούειν ακουέτω ! Να κι ο έτερος καθηγητής της ερήμου Μέγας Ευθύμιος σιμά του κι αυτός ! Άλλο Θείο άγγελμα εκείνος κομίζει στον κόσμο : Όπλα του Μοναχού η μελέτη , η προσευχή , η διάκριση , η ταπεινοφροσύνη και η κατά Θεόν υπακοή !
Στεκόμαστε και πάλι άσειστοι μπροστά στην Παναγία
! Εγγυήτισσα , γιατί ήταν αυτή η εικόνα που κάποτε βοήθησε την Αγία Μαρία την
Αιγυπτία να μετανοήσει και να φύγει στην λυτρωτική για εκείνην έρημο του Ιορδάνη . Ήταν αυτή που μεσίτευσε
και παρηγόρησε και εγγυήθηκε την άφεση των αμαρτιών ! Και έπειτα θέλησε να έρθει μόνη της σ αυτό το σπηλιαράκι . Την βρήκε ο Άγιος και
θέλησε να την μεταφέρει στην Λαύρα για να προσκυνείται από τους Μοναχούς . Όμως
η εικόνα επέστρεφε στου βράχου το θηκάρι
που το θελε για αιώνια εστία της . Έκτοτε εδώ στέκει και αγναντεύει το Αγιονορείτικο
πέλαγο και υπόσχεται και ασφαλίζει με την παρρησία της . Και όσους Μοναχούς
προστρέχουν , τους αγκαλιάζει στοργικά και τους σώζει εκ παντοίων δεινών . Και
εκείνοι, άμετρα και σπαραχτικά την ευλαβούνται και αγνοούν το απρόσιτο και το
δύσβατο , τους μανιασμένους καιρούς και το απαράκλητο του τόπου , για να την
φωτίσουν και να την υμνήσουν . Ανέβαινε συχνά ο Γέροντας Ιωσήφ ο ησυχαστής εδώ
πάνω , να ανάψει το καντήλι της . Εδώ αξιώθηκε για πρώτη φορά του ακτίστου
φωτός ! Εδώ εκάρη Μοναχός …Γι αυτό ονομάστηκε και σπηλαιώτης !
Αν ψάξεις πίσω απ την θαυματουργή εικόνα θα βρεις ακόμα
το κερί με κολλημένα τα μαλλιά από την κουρά του Θεοφώτιστου Ασκητή , του
παππού σχεδόν όλου του σημερινού αθωνικού κόσμου ! Αν σκύψεις και ασπαστείς στο
χώμα το αγιασμένο, ίσως αισθανθείς πως
ακόμα δεν έχει στεγνώσει από τα δάκρυα του Παπά -Χαρίτωνος του Πνευματικού, που κάποτε το κατοίκησε για χρόνους πολλούς με
την ευλογημένη του συνοδεία . Κι άλλοι αμέτρητοι οικήτορές της , ασκητάδες της
ησυχίας και της Αγιότητας αγωνιστές , έχουν αφήσει τα αποτυπώματα της δεομένης
ψυχής τους σε αυτό το λάξευμα του Δημιουργού . Βρισκόμασταν
σε ένα από τα πλέον συνταρακτικά προσκυνήματα του Άθωνα . Στην καρδιά
του Ιερού βουνού , την πάντα καιομένη από Θεϊκό Έρωτα , την σπλαχνική και
φιλόξενη για όσους θελήσουν να συμπορευτούν με τους χτύπους της …
Μαζί μας και
ένας Ρουμάνος προσκυνητής ο Κωνσταντίνος . Μόνος μόνω Θεώ , ταπεινός
προσκυνητής , έλεος ζητούσε και γαλήνη , τίποτα άλλο ! Προσκύνησε αθόρυβα στα δυο παρεκκλήσια του
Ακαθίστου ύμνου και του Αγίου , γονάτισε μπροστά στην Παναγία και έφυγε έπειτα
. Βρήκε ένα βραχάκι με θέα του Ουρανού τα σκαλοπάτια και καθόταν ήρεμος και
αληθινά χαρούμενος με καρδία πραεία φωνάζοντας με την σιωπή του : Έρχου Κύριε ! (
συνεχίζεται …)
Νώντας Σκοπετέας/Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως
Η Παναγία οικονόμησε …
Ημερολόγιο Όρους 2014
Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της
Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...