Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος9

Δώδεκα οι μετάνοιες μπροστά στην Άγια Πύλη

Σπαθιά  αστράφτουν ,τα τραβούν Χριστού οι γνήσιοι φίλοι .

Πανσέληνος στον Ουρανό,  φλόγα στο λαμπογυάλι

Μες στο γλυκόφως ,  ήρωας γενναίος  ξεπροβάλλει.

Στέλνουν δεήσεις και ευχές κάθε καρδιάς οι χτύποι.

Έτσι πορεύεται ασφαλώς ο αδελφός που λείπει .

Της ευλογίας το σκαρί προς Ουρανό έχει πλώρη .

Σ εύφορη γη βγάζουν ανθούς μοναχισμού οι σπόροι .

Εσπερινός Αγίας Σκέπης , Ανανίου Αποστόλου , Ρωμανού του Μελωδού , Αη Γιάννη του Κουκουζέλη ! Πλούσιο σε φως και Ουράνια μεσιτεία και αυτό το εσπέρας ! Ζητώ συγγνώμη απ τον Κύριο που όλο ξεφεύγει ο νους μου από τα γράμματα  τα ιερά που ακούγονται  ! Όμως ποτέ δεν φανταζόμουν  ότι η άχροη ψυχή μου θα συνελάμβανε , έστω και απειροελάχιστα ,  την βαθύτερη έννοια του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως !

 Είναι το καθολικό της Σταυρονικήτα ένα θαύμα χρώματος ουρανίου και φωτός ανεσπέρου . Είναι όλες οι Αγιογραφίες του Κρητός Θεοφάνους στ αληθινά αυτόφωτες ! Νοιώθεις πως δεν έχουν ανάγκη ούτε την μισοσβησμένη μέρα ούτε καν μια φλόγα εσπερινή για να τις φωτίσει.

Είναι οι συγκλονιστικές στιγμές των γιορτάδων και του αενάου παρόντος της πίστης μας , έτσι όπως το Χριστοκίνητο χέρι του τις απέδωσε , που στέλνουν απειράριθμες αστραποβόλες  δέσμες να διαλύσουν τα σκοτάδια της δυσπιστίας σου . Ο Κύριος ολοζώντανος ξανά μπροστά σου στο συγκλονιστικό Του δωδεκάορτο . 

Τον θωρώ έπειτα Εμπαιζόμενο να μας κοιτά ευθεία στα μάτια .  Χαμηλώνουν αυτά  , όταν συναισθανόμαστε   την συναυτουργία μας στην διαιώνιση  της λοιδορίας του μακρόθυμου  Θεανθρώπου. 

Είναι που μας ελέγχει και  εκείνο  το σπαραχτικό  βλέμμα του Αγγέλου Του στην Σταύρωση , όταν συλλέγει σε Άγιο δισκοπότηρο τους αείρροους  κρουνούς του ύδατος και του αίματος , της άφεσης και της ζωής , που αναβλύζει η λογχισμένη πλευρά του Ναζαρηνού .

 

Ο Άγγελος  δεν τολμά να Τον ατενίσει ! Κρύβει το πρόσωπό του !  Άχροη η ψυχή μου ! Στο καθολικό της Σταυρονικήτα το χρώμα της υπέρτατης θυσίας  και του εθελουσίου Πάθους ! Εσταυρώθη δι ημάς και Εκών ετάφη ! Δεν χρειάζονται λόγοι για να το νιώσεις αυτό . Αρκεί να παρατηρήσεις ολόγυρά σου , τον Κύριο Προσευχόμενο στη Γεθσημανή , Προδομένο, Κρινόμενο, Βασανιζόμενο , Εσταυρωμένο στις μοναδικές αυτές παραστάσεις . 

Έκαστον μέλος της αγίας Του σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινε · Άχροη η ψυχή μου . Στο καθολικό της Σταυρονικήτα πουθενά δεν θα δεις το χρώμα του Θανάτου ! Μόνο της αληθινής Ζωής το χρώμα , της ταπείνωσης  τις  αποχρώσεις , της πίστης και των δακρύων  τις  αναμείξεις ! Πάνω απ τον αριστερό χορό , μας κατοπτεύουν  Άγιοι που τα ονόματά τους  στον έξω μουντό και νεκροζώντανο κόσμο , μάλλον ξάφνιασμα προκαλούν …  

Οι  Άγιοι  Ακίνδυνος , Αφθόνιος , Πηγάσιος, Ελπιδηφόρος και  Ανεμπόδιστος ,  η πενταυγής των Αθλητών θεία φάλαγξ!  Συναθλητές πανθαύμαστοι , αψήφισαν τις τιμές και τα αξιώματά τους μα και  το σπαθί του δημίου και την φλεγομένη κάμινο του μαρτυρίου τους  και βραβεύτηκαν με  την αληθινή ζωή , απ όπου αγαπητικά και έμπονα  μας περιβάλλουν. Δεν υπάρχει σελίδα του συναξαριού ασήμαντη να προσπεράσεις χωρίς δάκρυ και θαυμασμό. Πάντα ένα καθολικό Αγιορείτικο στο υπενθυμίζει !  Δίπλα τους και ο Άγιος Μηνάς κρατώντας το θηκάρι του,  ετοιμάζεται να ξεγυμνώσει της πίστης το αστραφτερό δίστομο και να σπαθίσει τους επίβουλούς της . Απόδειπνο και προσκύνηση ιερών λειψάνων μετά την τράπεζα . Άγιος Αρτέμιος , Αγία Άννα, Άγιος Χαράλαμπος, Άγιος Νικόλαος , Τίμιος Πρόδρομος , Αγία Παρασκευή .

Ο Παπάς σταυρώνει πάνω τους , σταυρούς και κομποσχοίνια που όλοι του δίνουν να αγιάσει . Κατάσαρκα έπειτα τα φορούμε  οι αδελφοί  και αναμένουμε τις νέες επιθέσεις του μισόψυχου αλάστορος στον διαρκή αόρατο πόλεμο  .  Πριν το δι ευχών όλοι οι Μοναχοί  γονατίζουν και βάζουν μια εδαφιαία μετάνοια στον πάντα Παρόντα Κύριο της Δόξης . Τους μιμούμαστε και εμείς οι Λαϊκοί.

Οι εστώτες εν οίκω Κυρίου δούλοι Του . Δεν τους το επιβάλλει βέβαια κανένας , ούτε ο κανόνας τους , ούτε το τυπικό τους ! Μόνο η γνήσια , η ανυπόκριτη αγάπη τους στον Χριστό που τους δούλωσε λυτρωτικά και έτσι τους ελευθέρωσε ! Θυμάμαι τον Άγιο Νικόλαο τον Βελιμίροβιτς τούτη την ώρα που έλεγε πως «Το να είσαι δούλος Κυρίου είναι η μόνη ελευθερία που αξίζει για τον άνθρωπο και η μόνη αληθινή,  ενώ το να είσαι δούλος του κόσμου και του εαυτού σου, δούλος των παθών και της αμαρτίας, είναι η μόνη μοιραία σκλαβιά».

Η νύχτα προχώρησε  !

Εννιά το βράδυ ! Ολόγιομο φεγγάρι στέλνει παντού τους καθρέφτες του .   Κάθε που νυχτώνει στην Σταυρονικήτα χαίρεσαι στ αλήθεια που το μόνο φως που υπάρχει , είναι αυτό που ρχεται από τις λάμπες του πετρελαίου που κρέμονται στους τοίχους ! Απόψε δεν χρειάζεται  με τούτο το ολοφέγγαρο να ανέβει πολύ το φιτιλάκι τους  . Ανάβουμε την λάμπα στο δωμάτιο και την μεταφέρουμε ως το διπλανό αρχονταρίκι . Ενθουσιαζόμαστε από το διάχυτο  Φως! 

Μπροστά μας  ένα αχειροποίητο αγιοδίκερο , της πανσελήνου και μιας πολυκαιρισμένης λάμπας ! Μετά το χρώμα της ταπείνωσης , να που ανακαλύπτουμε εδώ στην Σταυρονικήτα και την μυρωδιά της ,με την οσμή μιας λάμπας πετρελαίου  ! Ο μέγας συναξαριστής της Σιμωνόπετρας , μας συντροφεύει για δυο περίπου ώρες . Μαρτύρια αδιαμαρτύρητα  και ατρόμητες ομολογίες αγνώστων  στους πολλούς ηρώων της πίστης μας .  Ένας διαβάζει , οι υπόλοιποι ακούν και κοιτάζουν στη χρυσή θάλασσα. Αξέχαστη βραδιά , από αυτές που λες πως δεν υπήρξες απλά , μα έζησες !

Μεσονυκτικό στο Καθολικό .Με δυσκολία και ψηλαφητά βρίσκουμε στασίδι . Το Ψαλτήρι ορθάνοιχτο.  Πάνε και έρχονται οι διακονητές Μοναχοί  χωρίς να τους σταματά το σκοτάδι .  Ο Νόμος του Κυρίου τώρα γίνεται Φως για τα αέρινα βήματά τους . Οι εντολές Του και τα μαρτύριά Του λύχνοι . Τα δικαιώματά Του λάμπουν υπέρ χρυσίον και τοπάζιον. 

Για την Θεία Λειτουργία βγαίνουμε γύρω στις 6 από την πύλη και κατηφορίζουμε προς τον ήδη φωτισμένο Άη Δημήτρη στο κοιμητήρι  . Συνάθροιση στην εκλεκτή ποίμνη του Κυρίου και ένωση  ημών μα και των απανταχού Ορθοδόξων , με την μία και μόνη Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία .

Στις συνεχείς δεήσεις του παπά , παρατηρούμε ξανά όπως και στον Εσπερινό ότι μνημονεύεται συνεχώς ο Μοναχός Παλαμάς . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας και τα βλέμματά μας μαρτυρούν πως όλοι θεωρούμε στα σίγουρα πως κάποια ανάγκη , κάποια ασθένεια ίσως να δυσκολεύει τον παραδελφό τους ! Ανακουφιζόμαστε όταν ύστερα μαθαίνουμε πως ο πάτερ Παλαμάς μνημονεύεται όχι ως ασθενών μα απλά ως απουσιάζων ! Βρισκόταν εκτός Μοναστηριού για διακόνημα . Έτσι όλοι οι Σταυρονικητιανοί προσεύχονται για εκείνον και δεν σταματούν να δέονται για άπασα την εν Χριστώ αδελφότητα ,  ιδίως για τον εν σώματι απομακρυσμένο Μοναχό !

Άλλο ένα ξημέρωμα Αγιορείτικο εντυπώνεται στα κατάβαθά μας . Όπου και να κοιτάξεις , του Θεού τα χέρια δεν σταματούν άπαυστα να δημιουργούν .Σαν πουλιά ταξιδεύουν και χάνονται και πάλι έρχονται του ουρανού τα ορθρινά  χρώματα . Όλα χωρούν στην μνήμη , τίποτα δεν την κουράζει ως περιττό και ανώφελο . Αισθάνεσθε και ίδετε ότι Χρηστός ο Κύριος  …

Ο δόκιμος Ηλίας , ο αγαπημένος πάτερ beautiful , μας κερνά ζεστό τσάι και γλυκίσματα λίγο πριν αναχωρήσουμε για Καρυές  . Του δίνουμε ευχές για την μοναχική του κουρά αν θέλει ο Θεός  και εκείνος όλος χαρά μας ευχαριστεί συγκινημένος ! Δεν ξεχνάμε να προμηθευτούμε από την μικρή  έκθεση ,  εικονίσματα του Αη Νικόλα του Στρειδά μα και ένα βιβλίο –έκδοση της Μονής- για το οποίο όλοι οι Σατυρονικητιανοί έχουν να καυχώνται . ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΡΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. Ένα εγχειρίδιο παντοτινής ελπίδας και Θείου ελέους.

Η Πανοσία στο εξώφυλλο , σαν να  αποτυπώθηκε από τον Άγιο Ζωσιμά  

λίγο πριν την μεταλάβει για στερνή της  φορά . Σαν να την παράστησε ο Θεοφάνης και αυτή να μας κοιτά κατάματα και να μας φωνάζει με όλη τη δύναμη του αποστεωμένου σαρκίου της : Μακριά η απελπισιά ! Στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί , μα οι αμετανόητοι ! Μαζί μας στο μικρό αρχονταρίκι της  εισόδου και άλλοι αδελφοί μας . Ο επίσης Ελληνοαυστραλός Α. , εκτιμητής ακινήτων . Ίσως το πιο περίεργο επάγγελμα ακούγεται εδώ,  που η προσωπική ακτημοσύνη και το «μηδέν έχοντες» αποτελούν  βάσεις αρετών .  Συμφωνεί  ο  αδελφός μας με την διαπίστωσή μας. Όλα συν Θεώ αγιάζονται αδελφέ ! λέει ο Γ. που ακούει χαμογελαστός . Τον συναντήσαμε από χθες,  σκαρφαλωμένο σε μια πανύψηλη και απότομη σκαλωσιά του τρίτου ορόφου  , ήρεμο και προσευχόμενο να διακονεί  βάφοντας κάγκελα και  υδροροές . Ο Αιγινήτης στην καταγωγή αδελφός μας .

 Γαληνεμένος πια , μετά από μπόλικες επικίνδυνες θαλασσοταραχές και βίου ζάλες ,  καταφεύγει στο Σταυρονικητιανό αραξοβόλι για αρκετούς μήνες τον χρόνο . Μια ιδιότυπη μοναχική θητεία που διακόπτεται για επιστροφή στα μέρη του Αγίου Νεκταρίου και στην πολυμελή του οικογένεια . Κάτι σαν ναυτικός στην ξηρά ! του λέμε και συμφωνεί μαζί μας ! Ναι , μα πλέον όλο μέσα στο καράβι !  Αδελφοί μου αυτό που έχω καταλάβει τόσα χρόνια που έρχομαι εδώ , σε αυτό το μέρος που έχω τόσο πολύ αγαπήσει , είναι πως χωρίς ευλογία πας χαμένος ! Με ευλογία πάς παντού ! Ασφαλίζεσαι δηλαδή ! Αυτός ήταν που μας πληροφόρησε και για την μνημόνευση του Πατρός Παλαμά! Να η ασφάλεια της ευχής !  –Πως είναι να μένεις τόσο πολύ καιρό εδώ ; τον ρωτάμε . Τι να σας πω , δεν περιγράφεται ! Εγώ συνήθως έρχομαι και βγάζω εδώ όλη την μεγάλη Σαρακοστή και το Πάσχα ! Τώρα ήρθα και ως τα Χριστούγεννα !  Δεν πάω πουθενά αλλού ! Εδώ αναπαύομαι ! Διακονώ όπως μπορώ και οι Γέροντες  με οικονομούν ! Κάποιες φορές με έχουν πάρει και οι Πατέρες  σε προσκυνήματα μαζί τους . Να ,πέρυσι είχα την ευλογία να με πάρουν στην Αγία Άννα στους Θωμάδες ! Κοιμήθηκε και ο Γέροντάς τους ο Θωμάς το καλοκαίρι ! Τι αηδόνι ήταν αυτό ! Στα άγια η ψυχούλα του ! Προσκύνησα και λείψανα του Αγίου Νεκταρίου ! Ούτε η κάρα του στην Αίγινα δεν ευωδιάζει έτσι !Μας μιλά για τα παιδιά του και για κάποια που έχουν ήδη αξιωθεί του  μοναχικού πόθου ! Να δώσει μόνο η Παναγία ! Χαρά μεγάλη θα πάρω αν φορέσει το ράσο ! Όλο εύχομαι και προσεύχομαι γι αυτό !

Μαζί μας και Σαλονικιός κύριος Πρόδρομος . Όλη τη νύχτα ξαγρυπνά σαν φτιάχνει το πρόσφορό του στο σπίτι μας λέει  . Με καθαρό κεράκι και θυμίαμα το ετοιμάζει . Τι όμορφο να αγρυπνάς για Εκείνον που αγαπάς και να τον πλάθεις κιόλας ! Εσύ τον Πλαστουργό σου  !Και  ο κυρ –Πρόδρομος αναπαυμένος στης Σταυρονικήτα τη χαρούμενη σιωπή. Χρόνια αμέτρητα τώρα !

Είναι  αυτή η χαρμόσυνη ησυχία αυτό που απολαύσαμε περισσότερο σε τούτο το πανίερο προσκύνημα . Δεν μας μίλησαν οι Πατέρες πολύ . Σχεδόν καθόλου . Μα λάβαμε τόση ωφέλεια από την εύλαλη σιωπή τους . Την γαλήνη τους , το ατάραχό τους .

Μοναδικές οι λίγες τελευταίες στιγμές που απερίσπαστοι κάτω από το πατρικό βλέμμα του Αη Νικόλα σταθήκαμε  έξω από την πόρτα του καθολικού και τον παρακαλέσαμε να γαληνεύει την κάθε τρικυμία  των πειρασμών και των θλίψεων που θέλουν να καταποντίσουν την ψυχή . …Κράτα μας και εμάς συνέχεια μέσα στο καράβι Κύριε  ταις πρεσβείαις του Θαλασσάρη σου Αγίου.

Προς γαληνόν τον λιμένα ηδύνομαι, και φθάνω μέχρις ουρανού, δια σου Ιεράρχα Νικόλαε!  ( συνεχίζεται…)

           Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .     

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος8

Μια πολιτεία ζωντανή κάτω απ τη γη κρυμμένη. 

Γύρω από νεκροκρέβατο Πατέρες συναγμένοι !

Εξάντας για τις θάλασσες , άβακες για μετάνοιες

Πάνω στ΄ αμόνια οι μοναχοί , λιώνουν τις περηφάνιες !

Ψηφίδες μ αίμα σμίχτηκαν στο πρόσωπο του Αγίου.

Στο κάστρο στέκει και φρουρεί  επίθεση αλλοτρίου .

Κρέμονται από την θάλασσα δωμάτια  και εξώστες !

Στο  κοιμητήρι προσδοκούν Θεού οι νομογνώστες.

 

Αξημέρωτα στο Ναό του Αγίου Νικολάου στη σκήτη του Προφήτου Ηλιού . Όλοι στα στασίδια τους,  με πρώτο τον Γέροντα . Σιωπές και ορθοστασίες  ανταποδίδονται , σε όσα  αφειδώλευτα χάριτι Θεού λαμβάνουμε μέσα μας .Και μια λέξη απ το ψαλτήρι δύναται να κινήσει την πολυάμαρτη  ψυχή , να την κάνει να αναζητά τον Θεό,  να εξερευνά τις μαρτυρίες και τις εντολές Του ,να την τέρψει ως επί παντί πλούτω. Τελεσιουργούνται ενώπιόν μας τα Θεοπαράδοτα  μυστικά!  

Ολόκληρος ο Θεός μας προσφέρεται  , νοητός μαργαρίτης  . Κοινωνοί της Θεότητός Του , άφθαρτοι και αιώνιοι υπό την αίρεση της αμετανοησίας .

 Ξημερώνει με δοξολόγημα και ευχαριστώ Σοι , εκ θερμής ψυχής . Ζωοποιά μυστικά δωρήματα η ευλογημένη αιτία.  Στην αυλή μπροστά απ το καθολικό,  συζητάμε για την τέταρτη μέρα μας στο Όρος . Αναρωτιόμαστε πόσοι έχουν σταθεί σε τούτο ακριβώς το μέρος μέσα στους περασμένους αιώνες .Τότε,  που μια πολύ μεγάλη  μοναχική πολιτεία πεντακοσίων και πλέον ψυχών , διαβιούσε σε αυτά  τα μέρη με αυτάρκεια και εξαιρετική πολυδιάστατη πρόοδο . Γι αυτόν τον λόγο μετά την πρώτη έκπληξη δεν αναρωτιέσαι για τα μεγάλα οικήματα ,τις τεράστιες αυλές , το Νοσοκομείο , το Ξυλουργείο , το Σιδηρουργείο , το Φαρμακείο και τόσα άλλα που ξεπροβάλλουν μπροστά στα μάτια σου . Είχαμε ακούσει για την μεγάλη έκθεση της Μονής στο υπόγειό της , μα δεν φανταζόμασταν αυτό που θα αντίκριζαν ύστερα από λίγο τα έκθαμβα μάτια μας . Μια πελώρια έκταση με αμέτρητα χωρίσματα- κατακόμβες ίση όσο το πάνω μέρος της σκήτης . 

Κάτω από τη γη όλο το παρελθόν των σημερινών Προφηλιατών . Είκοσι ολόκληρα χρόνια εξαντλητικών προσπαθειών από τον Γέροντα  Ιωακείμ και τη συνοδεία του , για να συλλεχθούν , να συντηρηθούν και τελικώς να δοθούν σε κοινή θέα,  όλα αυτά που κάποτε γέμιζαν με  ζωή την καθημερινότητα της σκήτης . Δεν χορταίνει το μάτι σου να παρατηρεί και η ψυχή σου να μεταφέρεται στο τότε . Τέμπλα ολόκληρα και προσκυνητάρια , αγιωτικά ,λάβαρα Αναστάσεως και του Προφήτη , εξαρτήματα ,ψαλτήρια , αναλογάκια, πορτραίτα γνωστών και αγνώστων μοναχών και ηγουμένων της σκήτης . Οριχάλκινα σκεύη για το μαγείρεμα του φαγητού  , σαμοβάρια για τα ροφήματα  ,αμέτρητα λαδοτήρια , τσουκάλια , τσαγιέρες , σέσουλες , πιθάρια , τεράστια βαρέλια για το κρασί με απίστευτες χωρητικότητες χιλιάδων λίτρων μέσα στον χώρο του βαγεναριού,  με γραδόμετρα και άλλα απαραίτητα για την παρασκευή του οίνου  , σφραγίδες όλων των μεγεθών για τα πρόσφορα στάμπες ξυλόγληπτες με Αγίους και Σταυροί. Φαναράκια ,λυχνοστάτες , νιπτήρες, ρολόγια επιτραπέζια και επιτοίχια  σταματημένα στο τότε .

 Μετρούσαν όλα τον χρόνο που έφερνε τους Μοναχούς πιο κοντά στην Άνω πατρίδα . Το μέτρημα είναι συνυφασμένο με τη ζωή του Μοναχού . Μετρά συνεχώς , τα ελέησον και τους στίχους στις ακολουθίες , τις γονυκλισίες και τα κομποσχοίνια στο κελί. Όχι γιατί είναι καταναγκασμένος , μα γιατί είναι άμετρη η αγάπη του στον Χριστό και η υπακοή του στον Γέροντα , που σαν πολύπειρος καθοδηγητής και ιατρός , δίνει στον καθένα το ιδιοσυγκρασιακό του πάλαισμα !  Αυτό ακριβώς εξυπηρετεί το ρολόι , το κομποσχοίνι και οι άβακες που συναντήσαμε στο διάβα μας .

Με αυτούς οι Μοναχοί μετρούσαν τις μετάνοιες και δεν ξεχνούσαν τον καθημερινό κανόνα που λάβαιναν από τον Γέροντά τους . Τίποτα λιγότερο μα και τίποτα παραπάνω , ικανό να θάλψει την παραμονεύουσα οίηση . Ένας εξάντας μας συναρπάζει . Απαραίτητο εργαλείο για το ιστιοφόρο της σκήτης και τα δύσκολα ταξίδια του , στο να προσδιορίζει το γεωγραφικό πλάτος και τη θέση του μέσα στο πέλαγος . Κοντινά τα έχουν οι προφηλιάτες στην έκθεση αυτά τα δυο . Τον άβακα και τον εξάντα. Αμφότερα έδιναν το στίγμα και βοηθούσαν στην πορεία προς λιμάνια ποθεινά …Κοντά και πολλά αμόνια , σφυριά , αξίνες και φτυάρια και πλάνες  και δράπανα, μπολιαστήρια  και κλαδευτήρια , χαλύβδινα εργαλεία για το σιδηρουργείο . 

Νοητά με όλα τούτα οι μοναχοί  σφυροκοπούν και περικόβουν και θάβουν τα φιλεπίστροφα πάθη μα κυρίως το εγώ τους, συντηρούν και μπολιάζουν όλο τους το είναι  , με αγάπη Χριστού και τον Νόμο Του  . Κάθε γιώτα και κάθε κεραία του. Ραπτομηχανές πολλών ειδών   και εργαλεία για τα υποδήματά τους , φίδια και σκορπιούς για να πατούν , γαμπάλια, καλαπόδια ,σουβλιά  ματσόλες  . Παραδίπλα αγγελικά σχήµατα , με γράμματα και αρετές κεντημένες περίτεχνα πάνω τους ,  ράσα , άμφια ιερατικά  πολυσταύρια, κουκούλια , καλιμαύχια, ζώνες . Χιτώνες χαράς   και ιμάτια σωτηρίας , ζώνες σωφροσύνης , όπλα εγκρατείας , όπλα φωτός μπροστά μας και το παλιό  νεκροκρέβατο της σκήτης  στο κέντρο της έκθεσης . Πάνω του μια φωτογραφία . Είναι τραβηγμένη ακριβώς εκεί που πριν λίγο στεκόμασταν στην αυλή μπροστά απ το καθολικό . Όλοι οι πατέρες σε Αναστάσιμη σύναξη  γύρω από τον κεκοιμημένο παραδελφό τους . Αρχές του 1900. 

Κρατούν αναμμένα  κεριά και μια γαλήνη ζωγραφίζεται στα πρόσωπά τους . Κάποιοι κοιτούν τον φακό του φωτογράφου . Μιλά η έκφρασή τους .Τόσο κοντινό το χθες και το αιώνιο !  Εκ του θανάτου μεταβέβηκεν εις την ζωήν μας λένε ! Βιαστείτε , βρείτε και σεις την οδό της μετανοίας που οδηγεί στην  πόρτα του Παραδείσου  !

Ο Γέροντας Ιωακείμ κατέβηκε στην αυλή  για να μας αποχαιρετίσει . Με αγάπη δέχεται  να φωτογραφηθεί μαζί μας . Θέλει και αυτός να στείλει το μήνυμα για διαρκή μετάνοια σε όλους μας . -Παιδιά , να φαίνεται ο Προφήτης πίσω ! μας λέει . Πάντα ο Προφήτης οδηγός στο πύρινό του άρμα . Τον ακολουθούν ως άλλοι Ελισσαίοι , όλοι οι αληθινά  χαρούμενοι προφηλιάτες πατέρες . Ο πάτερ Φιλήμων μας προσφέρει  πνευματικά  δώρα καρδιάς . Ένα από αυτά μας συνοδεύει σε όλη την φετινή καταγραφή της Αγιορείτικης μνήμης μας. Ένα μικρό διαμάντι με λίγες σελίδες, ανεκτίμητο φως , ελπίδα  και τον υπέροχο τίτλο : Φώτισόν μου το σκότος ! Εννέα πρόσωπα ζωγραφισμένα και αποτυπωμένα από τον ίδιο στην πρώτη του νιότη . Φωτιζόμενα μυστικά και υπόγεια , περνούν ή μάλλον παίρνουν από το χώρο του ορατού,  όντας τα ίδια δυσδιάκριτα , σημειώνει ο ίδιος στον πρόλογο . Και ένα φωτονυμικό ποίημα του Στουδίτου μοναχού Θεοκτίστου για το δοχείο του Φωτός την Υπεραγία Θεοτόκο  τα φωτίζει.  Φωτός δοχείον , φώτισόν με Φωτί σου . Αμήν.  Να πλεονάζει συνεχώς το Φως Σου Χριστέ μου , όπως σε τούτο το φίλιον χάρισμα  ! Φεύγουμε δακρυσμένοι από χαρά .

Η φωνή του Γέροντα και το χαμόγελο του Ιερομονάχου Φιλήμονος , μέσα στο δικό μας στενότατο δοχείο . Μαζί και μια προτροπή τους . Υπομονή παιδιά ! Τελειώνει με ήττα αυτή η λέξη , μα πάντα κερδίζει !

Παίρνουμε τον δρόμο για Σταυρονικήτα . Μετά από πολλές Αθωνικές περιπλανήσεις , έφτασε ελέω Θεού  η ώρα να φιλοξενηθούμε και στη Μονή  του Αη Νικόλα του Στρειδά . Όπως όλες μας οι οδοιπορίες κι αυτή γεμάτη από γαλήνης χρώματα και συνειρμούς,  που σαν μερικές φορές να αποκωδικοποιούν τα Θεία ανεξερεύνητα . Αμπέλια στο δρόμο μας , καθώς πλησιάζουμε στα αλυσαχνισμένα χώματα του Μοναστηριού  . Κοντινές και μερικές αγριοσυκιές . Προτυπώματα  της Εύας,  έλεγε ο μακαριστός Παναγόπουλος και της Παναγίας μας , της νέας Εύας.

Η αληθινή άμπελος που αποστάζει αδιάκοπα το μοσχόγλυκο πνεύμα της  , που ευφραίνει και ζωοποιεί , που αποδιώχνει κάθε κνησμό απ την ψυχή. Είναι παρατηρημένο  πως σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτό το δέντρο σχεδόν πάντα υπάρχει ένα κλήμα να βοά το :χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Φτάσαμε στην Σταυρονικήτα . Το μικρότερο μοναστήρι του Αγίου Όρους σε έκταση . Το αίμα που στολίζει το θαυματουργό ψηφιδωτό  εικόνισμα του προστάτη της ,  αείρροο από τότε που αλιεύθηκε με δίχτυ απ τον βυθό .

 Ένα στρείδι που είχε κολλήσει από το μέτωπό  του  ως την μύτη ,έδωσε την  τόσο ξακουστή του επονομασία. Μόλις το αφαίρεσαν , άφησε πίσω του ανοιχτή μια πληγή και πρόσθεσε ακόμα ένα θαυμάσιο ιστόρημα  στο Αγιορείτικο ολοζώντανο θαύμα .  Δεν αργούμε να φτάσουμε απ τον κατηφορικό δρόμο . Άλλος ένας βράχος που θεμελιώνει την αποταγή και την Θεία αφοσίωση .

Οι ξακουστές καμάρες της Σταυρονικήτα με το υδραγωγείο της και η υπέροχη κληματαριά στην είσοδό της , ήδη φορτώνουν με αξέχαστες εικόνες τη μνήμη μας . 

Η θέα του Άθωνα απ το κάστρο το τόσο γνώριμο για κάθε Φιλαγιορείτη  , το φρούριο της Σταυρονικήτα  , απρόσκοπτη και εντυπωσιακή. Το διαπιστώνουμε αμέσως μόλις ανεβαίνουμε σε δωμάτιο του τρίτου  ορόφου  ακριβώς δίπλα στο ονομαστό αρχονταρίκι , που ο απαράμιλλης ευγένειας δόκιμος αρχοντάρης μας έδωσε. Ο Ελληνοαυστραλός  Ηλίας , έγινε ο πιο ταιριαστός συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο προσφάτων προορισμών μας . Δεν ήταν μόνο το όνομά του , μα και ο γεμάτος χαρά και χάρη τρόπος του .

Η προφορά του πρόδιδε την μακρινή του προέλευση και μια χαρακτηριστική του φράση , μας έκανε πλέον διαρκώς να τον θυμόμαστε όλο νοσταλγία .

 Ό, τι και να του έλεγες , ό,τι και να του ζητούσες , εκείνος απαντούσε με ένα πλατύ χαμόγελο προτάσσοντας πρώτα το : Oh beautiful !( στα αγγλ.Όμορφα!)  Μια ευλογημένη παραλλαγή  , μια αλλιώτικη εκφορά , της πιο οικείας μοναχικής απόκρισης , συνυφασμένης με τον μονήρη  βίο , διαρκώς επαναλαμβανόμενης σαν την ευχή του Ιησού , της φράσης:  να ναι ευλογημένο ! Έτσι λοιπόν και εμείς με αγάπη  του …κολλήσαμε σαν στρείδι το προσωνύμι του !

Ο πάτερ Βeautiful! Ναι , γιατί έβλεπε τα πάντα όμορφα , μέσα απ τον καλό λογισμό που δεν εξωραϊζει μα εξαγνίζει , δεν απαγορεύει μα ευλογεί , δεν δικαιολογεί μα συγχωρεί , δεν εθελοτυφλεί μα χαμηλώνει τα μάτια και προσεύχεται για κάθε ελάχιστο των αδελφών Του . Το Σταυρονικητιανό αυτό δέντρο της ομορφιάς και του καλού λογισμού , το φύτεψε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Άγιος Παϊσιος όταν έφτασε εδώ μαζί με 2 Ιερομονάχους πνευματικοπαίδια του , τον πατέρα Γρηγόριο και τον πατέρα Βασίλειο , μετέπειτα ηγούμενο της Σταυρονικήτα και της Ιβήρων,  για να ξανασυστήσει  το ερημωμένο μοναστήρι και από αυτό να ξεκινήσει το νέο κεφάλαιο της Παναγιοσκέπαστης πολιτείας . Και έπειτα πάντα μεριμνούσε,  τούτο το δέντρο να ποτίζεται και να ανθεί συνεχώς . Σχεδόν αμέσως είχαμε την πρώτη μας σιωπηλή συνάντηση μαζί με τον ηγούμενο Τύχωνα   , μα και με όλους τους Σταυρονικητιανούς Πατέρες. 

Στην τράπεζα εκείνο το πρωινό της Πέμπτης , με τους παλαιότατους συντηρημένους τοίχους της  να μαρτυρούν ακόμα και σήμερα το τόσο μνημειώδες πέρασμα του Αγιογράφου πατρός Θεοφάνους του Κρητός και του ενός εκ των  μοναχών κατά σάρκα υιών του , του Σιμωνή  από το Μοναστήρι . Από την τράπεζα ξεκίνησε ο θαυμασμός μας για την   παγκοσμίως γνωστή του τέχνη . Αυτής που αποτύπωσε και εξιστόρησε τόσο άληστα το δωδεκάορτο της μόνης αληθινής  πίστης μας στο χώμα και στο ξύλο  .Θα αισθανόμασταν αυτήν τη συγκλονιστική αίσθηση λίγο αργότερα κατά την  πρώτη μας είσοδο στο καθολικό . Είχαμε σχεδόν 3 ώρες ως τις ακολουθίες .

Θελήσαμε να περιηγηθούμε με το φως της ημέρας στους ορόφους του Μοναστηριού .Κρεμασμένα όλα απ τη θάλασσα μοιάζουν εδώ , μα μήπως δεν είναι ; Σαν πλοίο που συνέχεια ταξιδεύει σε ανοιχτό πέλαγος. Εξώστες ξεπροβάλλουν εκατέρωθεν των διαδρόμων . Γαλάζιο τους αγκαλιάζει κι ο Άθωνας αγέρωχος τους ευλογεί . Μπαίνουμε στο λιόλουστο αρχονταρίκι σιμά στο δωμάτιό μας . Ξύλινοι καναπέδες σε κάθε του πλευρά  , μια μικρή βιβλιοθήκη και πλέριο φως να μπαίνει από τα περιμετρικά γυάλινα παράθυρα .

 Ο Συναξαριστής αφημένος στο κέντρο πάνω στο στρογγυλό τραπέζι . Σαν να καρτεράνε οι ήρωές του να συναντηθούμε μαζί τους . Κατηφορίσαμε προς το κοιμητήρι του Αη Δημήτρη . Το μοναχολόγιο της Μονής  Σταυρονικήτα χωρίς την παραμικρή απουσία  ενώπιόν μας. Μετρημένα τα μνήματα και στο οστεοφυλάκειο αμέτρητα τα λείψανα όσων φύλαξαν τους λόγους  Του και αδολέσχησαν στις εντολές Του. 

 Όλη τους η επί γης ζωή μια διαρκής σπουδή στον νόμο Του Νομοθέτη και Νομοδότη Κυρίου.    Εδώ ο ετοιμασμένος της αναπαύσεως τόπος  . Προσδοκία , η πιο ταιριαστή λέξη για να περιγράψεις την αίσθησή σου . Κατεβαίνουμε απ το πλακόστρωτο πανέμορφο μονοπάτι ως τον Αρσανά . Καθόμαστε μαγεμένοι και ησυχάζουμε , κάτω απ το χαγιατάκι του ψαρόσπιτου της Μονής . Ο Θεοδόσιος μοιράζεται μαζί μας  την ομορφιά  ενός κοχυλιού που βρίσκει δίπλα στα απλωμένα δίχτυα . Εκατοντάδες συμμετρικά χαράγματα πάνω στο κέλυφός του . Αγιάστηκε κι αυτό όπως όλα εδώ.  Μια παλιγγενεσία εμψύχων και αψύχων  σε κάθε σου βήμα.

 Οι ώρες κυλούν. Στη απλωμένη σκιά του Άθωνα. Πόσες φορές δεν γράψανε και εις τον αιώνα θα γράφουνε γι αυτή… Τάλαντο σε λίγο θα βαρέσει . Επιστροφή  στην τόσο στενή  αυλή του Στρειδά . Ανήφορος και πάλι !  ( συνεχίζεται  ...) 

                                                        

 Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .     

                                                                             

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος7

Τρούλοι μολυβδοσκέπαστοι τον Ουρανό ζυγιάζουν .

Του λογικού τα αταίριαστα την πίστη δοκιμάζουν .

Προφητηλιάτης κήρυκας για την καρδιά μιλάει ,

και για αρετές που ο άνθρωπος  αιώνια αποζητάει. 

Καθολικού η κλειδωνιά δυο φορές γυρίζει.

Βήμα   και  παραπέτασμα χρυσάφι   πλημμυρίζει !

Ανάγλυφος Παράδεισος  ,  Άγιοι ακτινοβόλοι !

Τέμπλο σαν ήλιος φαεινός,  αστράφτει η Άνω Πόλη ! 

Στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία . Πανδοχείο του Θεού και κυματοθραύστης των παθών , όπως την περιγράφει ο αγαπημένος Γέροντάς της . Αιτείτε και δοθήσεται …Πας γαρ ο αιτών λαμβάνει  . Πολλούς καιρούς είχαμε προσπαθήσει να φιλοξενηθούμε στα μέρη του Θεσβίτη . Φέτος ευλόγησε να αξιωθούμε για πρώτη μας φορά και είμαστε τόσο χαρούμενοι . Μια αλλιώτικη  ζεστασιά νιώθουμε περιδιαβαίνοντας στις μεγάλες της αυλές . Εννιά μολυβδοσκέπαστοι τρούλοι , θεμέλια  στον ασυννέφιαστο ουρανό . Πέλαγος ανοιχτό στον κρυσταλλένιο ορίζοντα ,  να χωράει όλο στα μάτια σου και τα νησιά  μας στις άκρες του,  να τα ξεχωρίζεις ένα -ένα .Λουλούδια ξεβγαίνουν από παντού . Μυρωδιές , χρώματα  και ένα χαμόγελο που ποτέ δεν ξεθωριάζει,  αυτό του προφητηλιάτη παπά Φιλήμονα . Όλα του Θεού είναι . Και η χαρά και το χαμόγελο και το γέλιο , όλα του Θεού . Μα τούτος εδώ ο ευλογημένος είναι το κάτι άλλο . Γελάσιο έπρεπε να τον λένε ! σκέφτηκα καθώς σχεδόν απορημένος τον κοιτούσα όλο να γελά και αεικίνητα να βρίσκεται παντού ! 

Στην υποδοχή ,  την φροντίδα και το κέρασμα των επισκεπτών ,  αρχοντάρης,  στην έκθεση πωλητής ,  παπάς και Πνευματικός Εξομολόγος και στην τράπεζα να επιμελείται των Αναγνωσμάτων και των ομιλιών του Γέροντα Ιωακείμ και να απαντά  στο τηλέφωνο που δεν σταματά να χτυπά !

Είκοσι χρόνια δεν έχει φύγει ούτε μια μέρα από την σκήτη  της μετανοίας και της ασκήσεώς του . Σκέφτομαι ότι δεν είναι μόνο οι τόσες ευλογημένες ασχολίες και τα πολυάριθμα διακονήματα που με θυσιαστική αγάπη πράττει,  η αιτία αυτής της θαυμαστής προσκόλλησης  . Είναι και αυτό που λέγεται,  πως αν βγει ο Μοναχός από τον τόπο του , ίσως ο Θεός επιτρέψει να βγει και από τον τρόπο του …

Ο πάτερ μας μιλά για εκείνο , το πάντα υπέροχα για όλους μας καταστρωμένο σχέδιο του Θεού , για την σωτηρία μας. Το σχέδιο ,  που ανυποψίαστο τον έφερε στο Όρος και στην υπακοή στον Γέροντα . Μια ομιλία του πατρός Ιωακείμ , από τις αναρίθμητες εκεί στα μέρη της Καβάλας , ήταν αρκετή για να οδηγήσει εδώ τα βήματά του .Θυμάται περιστατικά , που μας ωφελούν βαθιά .

-Μια νύχτα παιδιά , δεν πάνε πολλά χρόνια, χτυπά το τηλέφωνο και το σηκώνω . Ήταν ένα παλικάρι και  έπαιρνε νομίζω από το εξωτερικό . Πάτερ Φιλήμων , μου λέει με κλάματα  , κοιμήθηκε η Μητέρα μου ! Θα κάνουμε προσευχή παιδί μου για την ανάπαυσή της του απαντώ …Και τότε μου λέει κάτι που δεν ξέρω πως θα σας φανεί αλλά είναι συγκλονιστικό νομίζω να το ακούς και μόνο : Πάτερ δεν θέλω να κάνετε προσευχή ! Θέλω να την αναστήσετε !Με ακούτε ;

Παράξενα ήχησε στ αυτιά μας , ωσεί λήρος τα ρήματα αυτού , μα εδώ στο Όρος νιώθεις την δύναμη της πίστης και θυμάσαι σε κάθε σου βήμα,  αυτό που ο κυρ-Φώτης έλεγε , για τα ολότελα απαράδεκτα από το λογικό μας και πως η πίστη , χρειάζεται για τα απίστευτα !

Πριν τον εσπερινό ανεβαίνουμε στην τράπεζα του πρώτου ορόφου . Εκεί μας περιμένει ήδη μια σεβάσμια μορφή του σύγχρονου Αγιορείτικου κόσμου . Ο γέροντας Ιωακείμ ο ηγούμενος , ο δικαίος της σκήτης. Ο πολυγραφότατος, λυρικός  και γλυκύτατος Γέροντας , εξομολόγος χιλιάδων ψυχών , ένας από τους μεγαλύτερους και πλέον χαρισματικούς  συγχρόνους ιεροκήρυκες,   αναβιωτής της Προφητηλιάτικης κοινότητας . Μάιος του 1992 ήταν όταν μπήκε στην αυλή του δικού του Προφήτη , του άφοβου λιονταριού του Θεού , όπως τον αποκαλεί σε ένα από τα αμέτρητα ποιήματά του . Εικοσιπέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε , για να ξαναλάμψει υπέρ χιόνα  το δημιούργημα τόσων αγίων μορφών της Ορθοδοξίας,   με κύριο στην μνήμη τον Άγιο Παϊσιο τον Βελιτσκόφσκυ . Αυτόν που μετέφρασε σχεδόν το σύνολο των Ελληνικών Πατερικών κειμένων στα ρώσικα και αποτέλεσε τον νέο κτήτορα της σκήτης όταν στα μέσα του 18αι .εγκαταβίωσε εδώ  . Πάνω από χίλια πεντακόσια κηρύγματα του Γέροντος Ιωακείμ έχουν καταγραφεί ηχητικά. Μερικά από αυτά έχουν μείνει στην Ιστορία του Εκκλησιαστικού Ραδιοφώνου.

Ποιος δεν συγκινείται όταν μέσα στο Πάσχα του Καλοκαιριού,  ακούει πάλιν και πολλάκις , την εξαιρετική ερμηνεία του Γέροντα , με την τόσο χαρακτηριστική φωνή του , πάνω  στον Παρακλητικό κανόνα προς την Αειπάρθενον ;  Από τις υπέροχες στιγμές  και του συγγραφέα και δημιουργού εκπομπών Μανώλη  Μελινού ,  που ανεκτίμητα  έχει βοηθήσει και εκείνος , στο να αγαπήσουμε το Όρος  και τους θησαυρούς του,   να εγκολπωθούμε την διαπλαστική και αναμορφωτική  πείρα των Αγιορειτών Πατέρων .

Κάτι παρόμοιο γίνεται και τούτη την ώρα της μεσημεριανής τράπεζας . Την ώρα του φαγητού ο παπά –Φιλήμων επιλέγει  να ακούσουμε ένα μαγνητοσκοπημένο κήρυγμα του Γέροντά του, για την αγάπη του πλησίον . Εκφωνηθέν πολλά χρόνια πριν,  σε κάποια ενορία της Βόρειας Ελλάδας όπου ο πατήρ Ιωακείμ είχε προσκληθεί . Ακούγεται πιο νεανική η φωνή του , μα το σφρίγος και την τόλμη του λόγου του , ο Γέροντας ποτέ δεν τα απώλεσε . Το διαπιστώνουμε , όταν μας λέει μετρημένα  λόγια πριν την απόλυση της τράπεζας. Των φρονίμων ολίγα συνηθίζει να λέει ! Λίγα και μεστά από σοφία Γεροντικού.

 – Να έχετε προς τον Θεό καρδίαν Υιού , προς τον πλησίον καρδία Μητρός και προς του λόγου σας , καρδίαν κριτού !

Αφοσίωση , υπακοή , σπλάχνα οικτιρμών , αυτομεμψία . Για κάθε μια από αυτές τις αρετές θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι να διαβαστούν  για να κατανοηθούν στην καρδιά μας , όσα μια και μόνο  πατερική λαλιά του Γέροντα της διαπέρασε.

Απόγευμα φτάνει . Δυο ώρες ως τον εσπερινό . Συναντάμε γνωστούς μας Αγρινιώτες αδελφούς ,  που ήρθαν πριν λίγο για προσκύνημα . Μένουν σε ένα κοντινό κελλάκι.  Ο γεμάτος ενθουσιασμό και αγάπη Δημήτριος και οι συνοδοιπόροι του ,  προς το πανηγύρι της Γοργοϋπηκόου  Δοχειαρίτισσας που σε λίγες ώρες ξημερώνει . Χαιρόμαστε σαν παιδιά , που συναντιόμαστε έξαφνα  στη σκιά του Προφήτη . Ο πάτερ Φιλήμων τρέχει πάντα με ένα κέρασμα στα χέρια και ένα χαμόγελο που δεν ισιώνει ποτέ   !    Μην φύγει κανείς αξεδίψαστος και αγέλαστος .Θυμάμαι τον Γέρο Γαβριήλ που λέει πως το χαμόγελο είναι δυο στραβές γραμμές που ισιώνουν τα πάντα ! Σε λίγο ο πάτερ φεύγει για εξομολόγηση . Κάποιοι τον περιμένουν μήνες τώρα και έχουν έρθει με αυτόν τον σκοπό από μακριά . Οι υπόλοιποι , ανεβαίνουμε στην τράπεζα τούτη τη φορά για διακόνημα .

Ετοιμάζουμε κενά  δίπτυχα υπέρ Υγείας και υπέρ Αναπαύσεως για το σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων . Έπειτα τα βάζουμε σε εκατοντάδες φακέλους με γραμμένες διευθύνσεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό ! Έπειτα  αυτά θα επιστρέψουν συμπληρωμένα  από ονόματα  που καρτερούν . Μια κρήνη ξεδιψαστική και αστείρευτη η θεία πρόθεση στα ιερά του Προφήτη . Διψούν οι ψυχές την μνήμη , την ανάπαυση και το περισσότερο Φως ! Προετοιμάζονται έγκαιρα  οι Πατέρες για την ιερή τους αποστολή στο σαρανταλείτουργο της εν Χριστώ κοινωνίας . Χτυπά το τάλαντο για εσπερινό στον Άη Νικόλα ! Μπροστά στο τέμπλο ήδη ο παπά Φιλήμων φορώντας πετραχήλι . Όλοι περνάμε και παίρνουμε την ευχή του Γέροντα          Ιωακείμ . Εσπερινός της μνήμης του Αγίου Γρηγορίου φωτιστού της Αρμενίας . Πέρυσι στην Μονή Γρηγορίου φέτος εδώ ! Άγιε Αθλητά  δεήσου μέσα από τον λάκκο της ακλόνητης πίστης σου , σε ιερά χώματα να σε ξαναθυμηθούμε !

Ο ήχος της παρακλητικής συνεχίζει  βαρύς . Μετά τα απολυτίκια ,  όλοι οι μοναχοί  ψέλνουν το Τί ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων, ών ανταπέδωκεν ημίν ...Ο Κύριος ανταποδίδει τον Μονογενή του Λόγο στον άνθρωπο . Δεν αποδίδει πλέον  όπως πριν την αποστασία  , μα ανταποδίδει ανεξίκακα,  στην πτώση , την προδοσία  και την παρακοή , τον Ενανθρωπήσαντα Υιό Του ,  να σηκώσει την αμαρτία μας , να μας εξαγοράσει με το τίμιο αίμα Του . Δες τα πρόσωπα των εκλεκτών τούτων παιδιών Σου ,  όταν  ψέλνουν Κύριε το τροπάρι αυτό  και  παράτεινε το δαψιλές Σου έλεος !  Ασπασμός στα εικονίσματα της Γαλακτοτροφούσης και  Δακρυροούσης Μητρός η τελευταία πράξη  . Γράφτηκε ακόμα μια μέρα στο βιβλίο της επιστροφής . Παραφυλάει ο κακός με τα σβηστήρια του εδώ δίπλα . Γρηγορείτε φωνάζει ο Γέρων Ιωακείμ με την βραχνή φωνούλα του και τα υγρά του μάτια .

Ακόμα κρατά το φως .

Πριν την βραδινή τράπεζα ζητάμε από τον Παπά Φιλήμονα να μας επιτρέψει να προσκυνήσουμε στο καθολικό . Σαν να χαίρεται ιδιαίτερα μόλις του το ζητάμε και σαν να περιμένει κάτι μόλις μας δίνει ένα μεγάλο κλειδί για να ανοίξουμε μονάχοι μας . Η κλειδωνιά γυρίζει αργά στο δεξί φύλλο της βαριάς πόρτας . Σπρώχνουμε μα τίποτα ! δεν ανοίγει ..Μετά από αρκετές προσπάθειες καταλαβαίνουμε το πείραγμα του παπά . Πρέπει να ωθήσουμε από αριστερά ! Η γνωστή για τους παλαιότερους προσκυνητές δοκιμασία!

Μπαίνουμε στο περίφημο καθολικό . Αντίγραφο του Σεραγιού μα και της Ά       νω Πόλης θα τολμούσαμε να πούμε . Φως,  ευρυχωρία , δοξολογία . Εκστατικοί και  ακίνητοι  στεκόμαστε μπροστά στο μεγαλείο του τέμπλου . Δώδεκα μέτρα το ύψος του . Διπλάσιο ακριβώς το πλάτος του . Άφθαρτα και αθέατα κάλλη ενώπιόν μας! Φωτοβολούν απερίγραπτα  των δικαίων τα πνεύματα, των αγίων Πατέρων οι  χοροί , των Αποστόλων και των Αγίων Πάντων οι χορείες.

Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία ! Ανάγλυφος πάνω σε ξύλο και έπειτα επενδεδυμένος με δυο τόνους από χρυσάφι . Δυο τόνοι λίρες που τις χτυπούσαν πάνω σε ειδικά δέρματα για να φτιάξουν τα φύλλα του χρυσού , που κόλλησαν έπειτα πάνω στο ξύλο με ειδική κόλλα φτιαγμένη από πυλό , τσίπουρο και χαβιάρι  και που μετέφεραν με το ιδιόκτητο καράβι-ιστιοφόρο  της Σκήτης από την Οδυσσό στον Προφήτη  . Μεγάλες οι εικόνες στο κάτω μέρος και στα προσκυνητάρια . Λάμπουν τα σχήματα και οι παραστάσεις χαραγμένες περίτεχνα με τσουκάνικο πάνω στο στιλβωμένο χρυσό . Προσκυνάμε τα ιερά λείψανα , που είναι μόνιμα αφημένα στα δυο προσκυνητάρια  μπρος απ τους χορούς . Έξω , σιγά-σιγά σουρουπώνει. Μέσα,  ο ήλιος άδυτος , το φως ανέσπερο.

Στον διάδρομο έξω από τα δωμάτιά μας , στο παλιό Νοσοκομείο,  συζητάμε πριν πέσουμε στα κρεβάτια μας ,  με συναμαρτωλούς αδελφούς . Δεν θα ξεχάσουμε τον  Ιωάννη με την  γυναίκα του Χιονάτη ! Την έχει πάντα στην ψυχή του  και μεριμνά για εκείνην και το νιογέννητο παιδάκι που γέμισε τη ζωή τους με χαρά και δοξολογία . Μιλάμε για το συναξάρι του παραμυθένιου ονόματος  .

 Οι ουρανόφρονες και ομονοούσες κατά του αρχεκάκου , αδελφές Χιονία Ειρήνη και Αγάπη και το μαρτύριό τους μπροστά μας . Εδώ δεν θες να συζητάς για τα εφήμερα  παρά μόνο για τα αιώνια . Το συναξάρι πάντα φωτεινός φαροδείκτης,  δίνει απαντήσεις σε όλα τα φαινομενικά άλυτα . Όπως ας πούμε στο πότε μπορεί να εορτάζει κάποια με το όνομα Χιονάτη ! Παραμυθία το Άγιο Όρος ! Σε λίγες ώρες ξημερώνει η τέταρτη μέρα μας . Μια τελευταία προσευχή από το βιβλίο που ο Πατήρ Φιλήμων φίλιον χάρισμα μας έδωσε με το ποίημα του Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου  . Μας βοηθά να κατανοήσουμε κάπως την ατελεύτητη χαρά του : Στρέψον μου εις χαρμονήν το πένθος Πανύμνητε , και την των νόσων ομίχλην και παθών απάντων την τρικυμίαν εις γαλήνην και τελείαν υγείαν μετάβαλε . ( συνεχίζεται )

Νώντας Σκοπετέας 

 Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .

Κάρτα Χριστουγέννων...

Στέργειν μεν ημάς, ως ακίνδυνον φόβω,

Ράον σιωπήν• τω πόθω δε Παρθένε,

Ύμνους υφαίνειν, συντόνως τεθηγμένους,

Εργώδές εστιν• αλλά και Μήτηρ σθένος,

Όση πέφυκεν, η προαίρεσις δίδου.

Χριστούγεννα έρχονται ξανά. Εβδομηνταέξι μέρες μείνανε ακόμα. Μετράμε αντίστροφα. Στολίζουμε νωρίτερα! Να γιορτάσει ο άνθρωπος, να ξεχαστεί και να ξεχάσει! Στολίζουμε νωρίτερα , όλο και νωρίτερα! Πρώτα κατεβάζουμε το δέντρο πια απ το πατάρι και έπειτα τα χαλιά, τα χάλια μας…  

 Χριστούγεννα έρχονται ξανά. Σαράντα μέρες απομένουν! Να ανάψουν τα φώτα στην πλατεία και στους μεγάλους δρόμους! Με κάθε επισημότητα, εν τυμπάνω και χορώ, να γίνει μέρα η νύχτα! Να γιορτάσει ο άνθρωπος , να ξεχαστεί και να ξεχάσει! Δώδεκα μέρες και φτάσανε. Να θυμηθώ να μην ξεχάσω τίποτα και κανέναν. Δώρα για όλους, κατάλογος με καλεσμένους και τα ώνια. Φτάσανε οι μέρες οι πιο γιορτινές. Όλα στην εντέλεια, όλα παραμυθένια! Να γιορτάσει ο άνθρωπος, να ξεχαστεί και να ξεχάσει!

Έτσι και έγινε! Φτάσανε τα Χριστούγεννα και φέτος! Ξεχάστηκε ο άνθρωπος και ξέχασε. Θυμήθηκε να μην ξεχάσει και ξέχασε να θυμηθεί! Θυμήθηκε τις εβδομηνταέξι μέρες και ξέχασε τα εβδομηνταέξι ιερά βιβλία από Γεννέσεως έως Αποκαλύψεως, που κάθε τους λέξη προεικονίζει, προφητεύει, φανερώνει πως ο Ερχόμενος είναι ο Ιησούς, Ανθός του  Ιεσσαί. Θυμήθηκε να υπολογίσει τις σαράντα μέρες και λησμόνησε όλες τις καρτερούσες ψυχούλες που και φέτος τόσο το πρόσμεναν το σαρανταλείτουργό τους και μια ακρίτσα στο δισκάρι το ιερό της μνημόνευσης. Θυμήθηκε τις δώδεκα μέρες που μένανε ακόμα και ολότελα του διέφυγε πως η εορτή δώδεκα μέρες κρατά,  μαζί με όλα τα ευλογημένα και τα παραδομένα από πάππους και γονήδες έθιμα και όλες τις γιορτάδες μέσα στην Εκκλησιά,  που την ψυχή αναπαύουν. Θυμήθηκε  τον κατάλογο με τους καλεσμένους τον γεμάτο και ξέχασε του Κυρίου την προτροπή … …ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε; Θυμήθηκε την κατάσταση με τις αγορές και όλα τα τακτοποίησε και όλα ένα –ένα τα διέγραψε,  μα άφησε γεμάτη   τη λίστα που ο μισόκαλος επιμελώς τηρεί, με όσα βαστάνε  την ψυχή ατακτοποίητη.

Θυμήθηκε τα εγκόσμια μα ξέχασε τα υπερκόσμια!

Θυμήθηκε τα ώνια και ξέχασε τα αιώνια!

Δεν ξέχασε κανέναν μα δεν θυμήθηκε τον Έναν…

Ίσως και να θυμήθηκε τοις χείλεσι να Τον τιμήσει , η καρδιά του όμως πόρρω απέχει απ Αυτού… 

Δεν κατέβηκε  έλεγε ο κυρ-Δημήτρης ο Κύριος στη γη για να μας γεμίσει με γιορτές,  γλέντια  και πανηγύρια. Δεν έλαβε σάρκα  για να τονώσει την αγοραστική κίνηση…Δεν ήρθε ο Χριστός στη γη σαν εργοδότης μα σαν Ζωοδότης!

Φτάσανε και φέτος τα Χριστούγεννα! Λίγο καιρό πριν, η Α. μας περίμενε όπως πάντα στην γνωστή της τροχήλατη θέση. Με δυσκολία σειέται  το σώμα. Η ψυχή της αεικίνητη. Κάνει συνεχώς το δρομολόι του Ουρανού. Μέρα νύχτα αρπάζεται με τον πόνο της αγκαλιά και παίρνει προγεύσεις του Παραδείσου. Πονεμένη και Χαρούμενη. Αληθινή η χαρά της.Πόνων ευφρασία όπως την είπε ο Άγιος Νείλος.

-Σας περίμενα! Έχω κάτι να σας δείξω! Καιρό περιμένω να σας το φανερώσω! Είναι μια κάρτα Χριστουγέννων που κάποτε μου στείλανε!  

Περιμέναμε να δούμε κάτι εντυπωσιακό. Με χρώματα και μηνύματα και γράμματα καλλιγραφικά και όλο νόημα βαθυστόχαστα  λόγια. Ξεδίπλωσε ένα κιτρινισμένο χαρτί , κομμένο άτσαλα, από τετράδιο παλιό και ξεχασμένο. Λίγες σειρές με συνηθισμένες λέξεις και ευχές. Οι πιο ανορθόγραφες σειρές με κοινότυπα λόγια που είδα ποτέ μου. Ούτε μια σωστή, ούτε μια πρωτότυπη και ευφάνταστη!

Σας εύχομαι ειγία και χαρά με την εικογένια σας και ευτιχισμένι. μετα σεβασμού.

Δ.Μ.

Τούτο το μήνυμα η Α, το χει  σαν φυλαχτό κρατημένο χρόνια ολάκερα. Δεν το αποχωρίστηκε ποτέ της και ήθελε τόσο να μας το παρουσιάσει! Γιατί άραγε; Οικονόμησε ο Κύριος να νιώσω τούτη την λαχτάρα της! Δεν  είχα αντικρίσει  ξανά όμοια ευχετήρια κάρτα! Ξαφνικά  γίνηκε μπροστά μου το κιτρινισμένο χαρτί,  το πιο πολύχρωμο μωσαϊκό και οι απλές παράδοξα γραμμένα λέξεις , οι πιο αρμονικά τεχνουργημένοι ύμνοι. Γράφτηκε με αγάπη από μια ουρανοπολίτισσα πια γυναίκα που δεν ξέχασε ποτέ της να θυμηθεί. Πως τα Χριστούγεννα σαρκώθηκε ο Θεός και ανέβασε τον άνθρωπο στον Ουρανό! Πως στολισμένη πρέπει να ναι μονάχα η ψυχή, φωτισμένη όχι η πλατεία της πόλης μα η πλατιά καρδιά μας! Δεν την ένοιαξε να ρωτήσει κάποιον διπλανό της για την ορθογραφία και για κάποια με φτιασίδια πασπαλισμένη ευχή. Όχι γιατί δεν βρήκε κάποιον εύκαιρο,  μα γιατί έτσι ευλόγησε  ο Κύριος, με ανεξίτηλα γράμματα να γραφτεί η ταπείνωση και ένα μήνυμα να στείλει σε όλους εμάς τους πολυμέριμνους και φτιασιδωμένους.  Δεν αδημονούσε  όλα τα εφήμερα  να ναι στην εντέλεια,  αλησμόνητα και παραμυθένια   κείνα τα μακρινά Χριστούγεννα! Ήθελε μόνο η ευλογημένη , η άδοξη και αβαρής εκείνη ψυχούλα, όσο πιο γρήγορα να παρηγορήσει με την ανυπόκριτη αγάπη της , την δυσκολεμένη της αδελφή. Παραμύθι και Παραμυθία. Φως Χριστού αιώνιο  και λαμπιόνια που αναβοσβήνουν.

Χριστούγεννα έφτασαν  ξανά. Λίγες ώρες μείνανε  ακόμα. Μετρήσαμε αντίστροφα. Στολίσαμε νωρίτερα!  Σχίζω μια σελίδα από παλιό τετράδιο! Θέλει η ανορθόγραφη ψυχή μου να γράψει δυο λόγια που θα ανακουφίσουν, θα δώσουν ελπίδα, θα ανάψουν μια σπίθα στο σκοτάδι της μεγάλης πλατείας και της στενής καρδιάς μου. Να θυμηθώ και εγώ, να μην ξεχάσω…Αλλιώς θα πεταχθεί τούτο το χαρτί σαν κιτρινίσει, σαν δέντρο κομμένο, σαν λαμπιόνι καμένο, σαν φαγητό  ξινισμένο. Να μην ξεχάσω να  γράψω πάνω του λόγια αληθινά! Μα πρώτα να αναζητήσω  την προαίρεσή μου! Αυτή που στέλνει δύναμη και θάρρος για ομολογία αληθινού Φωτός προαιωνίου.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο : Δάκρυ στο Εγώ

( Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Χριστούγεννα 2016.