Ο ψαμμίτης και ο Αχώρητος Π …

«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Ιω. 12,23) …Ναι , μόλις πλησίασαν οι Έλληνες τον Κύριο , Εκείνος μίλησε για ένα προκαθορισμένο σχέδιο ! Το σχέδιο του Θεού για την δόξα Του ! Η αναγνώριση του Μεσσία από τους Εθνικούς . Η έλκυση προς τον Αληθινό και μόνο Θεό ! Η λύτρωση από την δουλεία του διαβόλου . Όλα εν σοφία ! Όλα ετοιμασμένα ! Προγνωρισμένα ! Ακόμα και η γλώσσα, στην οποία τα σωτήρια ευαγγελικά ρήματα θα αντιπροσφέρονταν στον πεπτωκότα κόσμο ! Τίποτα τυχαίο , τίποτα αναποκάλυπτο ! !Παίρνουμε χαρτί και μολύβι ! Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης να βρεθούμε και να βάλουμε στην θέση των αριθμών γράμματα . Ας θυμηθούμε τις ημέρες των μηναίων στην Εκκλησία ! Τη 8η του αυτού μηνός …Με ένα Η΄ συμβολίζεται αυτή . Τη 23η με ένα ΚΓ΄ κ.ο.κ.
24 γράμματα λοιπόν ! Τα γράφουμε στην σειρά ! Κάθε γράμμα ένας αριθμός στο σύστημά μας ! Από το Α ως το Θ έχουμε 8 μονάδες( Α=1. Β=2 Γ=3 Δ=4 Ε=5 Ζ=7 Η=8 Θ=9 ) . Από το Ι έως το Π έχουμε 8 δεκάδες( Ι=10 Κ=20 Λ=30 Μ=40 Ν=50 Ξ=60 Ο =70 Π=80) και από το Ρ ως το Ω 8 εκατοντάδες ( Ρ=100 Σ=200 Τ=300 Υ=400 Φ=500 Χ=600Ψ=700 Ω=800) . Ας γράψουμε τώρα με αραιά κεφαλαία γράμματα το πιο ευλογημένο όνομα του κόσμου :                   Ι Η Σ Ο Υ Σ ! Κάθε γράμμα και ένας αριθμός ! Ας κάνουμε την πρόσθεση : 10+8+200+70+400+200=8 8 8. Έχουμε δηλαδή ένα άθροισμα με 8 μονάδες , 8 δεκάδες και 8 εκατοντάδες ! Η ελληνική αλφάβητος μπροστά μας ! Από το Α ως το Ω ο ΙΗΣΟΥΣ , που δεν ανακαλύπτεται μα αποκαλύπτεται ενώπιόν μας συνεχώς ! Όλα προκαθορισμένα ! Ας διαβάσουμε τώρα και το περίφημο Υ των 24 οίκων των Χαιρετισμών της Κυρίας Θεοτόκου : Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου• ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς, ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν τοῖς σοὶ βοῶσιν• Αλληλούϊα.( Ερμηνεία +π.Επιφανίου Θεοδωρόπουλου) : Όλοι οι ύμνοι αποδεικνύονται μηδαμινοί, όσον και αν προσπαθούν να ανταποκριθούν προς το πλήθος της απείρου ευσπλαγχνίας Σου. Διότι και αν ακόμη προσφέρωμεν εις Σε, ώ Άγιε Βασιλεύ, ψαλμωδίας τόσας εις αριθμόν, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων της άμμου, δεν πράττομεν τίποτε το αντάξιον των ευεργεσιών που έκαμες εις ημάς, οι οποίοι βοώμεν δια Σε: Αινείτε τον Θεόν.

Σχεδόν 3 αιώνες πριν την έλευση του Χριστού μας στη γη , έζησε ο σπουδαιότερος των σπουδαίων μαθηματικός Αρχιμήδης . Καινοτόμος , εφευρέτης ασύλληπτος ! Έχει δοθεί το όνομά του και σε έναν κρατήρα στο φεγγάρι ! Η φήμη του ακόμα ταξιδεύει και όλο θα ταξιδεύει ! Το εύρηκα , που εκστασιασμένος κάποτε φώναξε έχοντας ανακαλύψει την άνωση , έγινε σύνθημα που ακόμα και στις μέρες μας συνοδεύει τις σπουδαίες ανακαλύψεις!Υπάρχει ένα έργο λοιπόν του Αρχιμήδη με τίτλο : Ο Ψαμμίτης ! ( ψάμμος , άμμος) . Ψαμμίτης ή …άμμου καταμέτρης ! Με αυτό το έργο ο ανυπέρβλητος αυτός Αρχαίος μας πρόγονος , θέλησε να ανατρέψει την κοινή ως τότε πεποίθηση ότι η άμμος της θάλασσας και οι κόκκοι της, είναι αδύνατον να καταμετρηθούν …Να υπολογιστεί δηλαδή ο αριθμός τους ! Και πώς λόγιζε ο Αρχιμήδης το σύστημα μέτρησής του ; Μια μυριάδα μυριάδων εις την μυριοστή μυριάδα και όλο αυτό πάλι εις την μυριοστή μυριάδα ! Αλλιώς; Μια μονάδα , το 1 δηλαδή και να το ακολουθούν 80 τετράκις εκατομμύρια μηδενικά !!! Διανοούμαστε το νούμερο που προκύπτει ; Τι λέτε τώρα αν μπορούσαμε να απευθύνουμε καταμετρημένες στον Κύριό μας , Δημιουργό και Παντευεργέτη μας τόσες ωδές : Θα τελούσαμε κάτι άξιο μπροστά σε αυτό που Εκείνος συνεχώς μας χορηγεί ; Το αιώνιο Φως ! Μοιάζει λίγο με τον υπερβατικό αριθμό π ( 3,14 –ο λόγος της περιφέρειας του κύκλου προς την διάμετρό του) και τον μνημονικό κανόνα που φτιάχτηκε κάποτε , για να θυμούνται οι άνθρωποι τα 23 πρώτα ψηφία αυτού του ατελεύτητου αριθμού : Και αυτός ο κανόνας καταλήγει πάλι σε μια σπουδαία αποφατική διαπίστωση! Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, καί όν, φευ , ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι….

Αν το Υ αδελφοί μου γεννά τόσες προσευχές , τόσες ωδές , τόσα δοξολογικά  ψάλματα , τόσους ψυχωφελείς συνειρμούς , σκεφθείτε όλα μαζί τα γράμματα της αλφαβήτου ! Πόσα θαύματα κρύβουν αυτά τα λόγια ! 24 τα γράμματα , αμέτρητα τα θάματα ! Πόσα θαυμάσια βλέπουν και ψηλαφούν όλοι εκείνοι που έχουν την ευλογημένη συνήθεια της καθημερινής απαγγελίας των 24 οίκων των Χαιρετισμών της Κυρίας Θεοτόκου ! Από τη μια η λογική παρατήρηση , από την άλλη η πίστη ! Από τη μια ο Ψαμμίτης , της άμμου ο καταμέτρης , από την άλλη ο Κλίνας τη καταβάσει τους Ουρανούς . Από τη μια το εύρηκα της άνωσης , από την άλλη το Ευρήκαμεν της Άνω Ζωής  και αυτό το Π του αχώρητου και αμέτρητου Πατέρα , που Όλος χωρείται αναλλοιώτως εν Σοί,  Νύμφη Ανύμφευτε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο 24 τα γράμματα , αμέτρητα τα θάματα !

Προσφώνηση εξ Ουρανού...(Άγιος Αλέξιος)

                                                                                             Και του Θεού ο Άνθρωπος τα πλούτη του μοιράζει

                                                                      και χρόνους δέκα και επτά στην πόρτα του πλαγιάζει …

Είναι μεγάλο το ΕΓΩ! Αυτή η αντωνυμία που δεν αντικαθιστά μόνο ένα όνομα, αλλά τις περισσότερες φορές αυτόν τον ίδιο τον αληθινό Θεό! Τονισμένο, γραμμένο με κεφαλαία πάντα γράμματα, προπορεύεται συνήθως, δέχεται τις φροντίδες μας και τις περιποιήσεις μας, τον θαυμασμό και τα χαϊδέματά μας! Μια τόση δα λεξούλα ικανή να χωρέσει, ή μάλλον να καταπιεί ολόκληρο τον κόσμο, τον κόσμο μας , τη ζωή, τη ζωή μας! Και μείς στο κατόπι του, θεράποντες του ΕΓΩ μας, κάποιες φορές θηριογνώμονες και ξιπασμένοι, με νου άνου  φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε στον απέναντί μας την ιλαροτραγική ερώτηση: -Ρε ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ; Κάποτε, πάνε αρκετά χρόνια,  ένας τέτοιος τύπος με υπερυψωμένο το ΕΓΩ του,   που μας μοιάζει πολύ αν το καλοσκεφτούμε,  είχε μια διένεξη (σ.σ. περιστατικό που αναφέρεται σε κήρυγμα του μακαριστού Ιεροκήρυκα του Παραδείσου Δημητρίου Παναγόπουλου ) με έναν εισπράκτορα σε ένα τρόλλεϋ της Αθήνας. Ο εισπρακτοράκος, ένας χαμηλός άνθρωπος με ευγενικό πρόσωπο «τόλμησε» να ελέγξει για κάποιον λόγο τον πολύ ψηλό κύριο που μας μοιάζει…Του ζήτησε να δει το εισιτήριό του! Και εκείνος ωρυόμενος άρχισε ασταμάτητα να τον ρωτά ενώπιον  όλων των έκπληκτων συνεπιβατών του : -Ρε ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ; -Σε ρωτάω να μου πείς,  ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ ;Και ο ειπρακτοράκος μας, αφού σιώπησε για αρκετή ώρα στις επίμονες επαναλήψεις της ερώτησης, με κατεβασμένο το βλέμμα έδωσε απάντηση: -Που να ξέρω Κύριε; Τι είμαι εγώ για να γνωρίζω …Νεκροταφείο; Θεόσδοτη εκείνη η χαμηλόφωνη απόκριση! Μόνο εκεί, θα αποκαλυφθεί το ποιοί πραγματικά είμαστε!

 

Στοχαζόμενοι τούτο το περιστατικό για να αναρωτηθούμε τώρα κάτι σχετικό: Από τις πρώτες μας θύμησες, τα μικράτα μας, τα ξεβλάσταρά μας , όλοι μας συγκρατούμε στην μνήμη μας,   ( ευχόμαστε όχι μνησίκακα) κάποιες  φορές που μαλώσαμε με συμμαθητές μας με συμφοιτητές, συνεργάτες, συγγενείς, συνοδοιπόρους. Όταν άλλοτε προσωρινά και άλλοτε διαπαντός εκείνο το συν το διώξαμε μακριά! Και δεχθήκαμε τότε εκείνες τις στιγμές, ονειδισμούς, κακολογίες και ενίοτε ύβρεις! Θυμόμαστε άραγε πότε νιώσαμε βάναυσα προσβεβλημένοι; Ακόμα και όταν ανομολογήτως μας εξύβρισαν δεν αισθανθήκαμε τόσο θιγμένοι όσο όταν μας αποκάλεσαν παλιάνθρωπους! Για να φέρουμε μπροστά μας εκείνη τη στιγμή: -Παλιάνθρωπε! -Εμένα είπες παλιάνθρωπο; -Ναι εσένα! -Ρε ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ; Αδελφοί μου ξέρω ποιος είμαι εγώ! Ένας παλιάνθρωπος, ένας δηλαδή παλαιός άνθρωπος!  Όχι νέος , όχι καινός, μετακτισμένος, όχι με νου μετεστραμμένο, όχι αναγεννημένος στο δεύτερο βάπτισμα του ιερού μυστηρίου της εξομολόγησης, αλλά παλαιός, αμετακίνητος, βραδύς τη καρδία, με έναν Θεό στα μέτρα και στα ύψη μου. Ξέρω ποιος είμαι εγώ που αρνούμαι πεισματικά να αφουγκραστώ την αιώνια φωνή του Ναζαρηνού Σωτήρα στην Αποκάλυψή Του: Ιδού καινά ποιώ τα πάντα!

Που δεν πολιτεύομαι εν καινότητι κατά το Παύλειο κέλευσμα, μα προτιμώ το σκοτάδι και  την παλιά ζωή! Γιατί στ΄ αλήθεια θίγομαι λοιπόν,  όταν μου φανερώνουν τον αληθινό μου εαυτό; Πόσο θα θελα να άλλαζε τούτος ο χαρακτηρισμός, που τόσο τον αξίζω και να ρθει στη θέση του μια άλλη προσφώνηση ουράνια να μου γεμίσει τα μάτια και την ψυχή με δάκρυα για το άμετρό Του έλεος! Να άλλαζε λέει το παλιάνθρωπε, με το άνθρωπε του Θεού! Να γινόταν αδελφοί μου το βίωμά μας να μεταστρέψει αυτό το παλιό, να το νεοποιήσει, να το κάνει Θεάρεστο και αξιομίμητο! Υπήρξε κάποτε ένας τέτοιος άνθρωπος, που ο ίδιος ο Κύριος τον προσεφώνησε έτσι! Ο Άνθρωπος του Θεού! 

Ήταν Κυριακή 12 Μαρτίου του 407, όταν ο Ουρανός προσφώνησε έτσι τον Άγιο Αλέξιο!  Πέντε μέρες αργότερα , εκείνος ανέβηκε στον Κύριό του που ανυπερβλήτως αγάπησε! Τις περισσότερες φορές ο Άγιος  εικονίζεται κρατώντας ένα ανοιγμένο ειλητάριο που γράφει: Πόθος Χριστού απέσβεσεν πόθον γονέων! Στα 54 χρόνια της επιγείου βιωτής του, ο άνθρωπος του Θεού, άφηνε πάντα τον Χριστό και όχι το εγώ του να τον αιχμαλωτεύει ! Και αυτός προσέθετε συνεχώς φωτιά στην φωτιά, προθυμία στην προθυμία , θέρμη στην θέρμη , πόθο στον πόθο, νέο στο νέο! Δεν εστράφη ποτέ εις τα οπίσω , δεν γύρισε ποτέ του στα παλιά!

                                                                                        

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο:"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019) και  ομότιτλη εκπομπή

Ουρανού το ενιαίο μισθολόγιο.

 Τι είναι ο μισθός; Ένα αντάλλαγμα στην εργασία μας , τακτικό προσδιορισμένο από εργασιακές σχέσεις , συλλογικές συμφωνίες και συμβάσεις . Φτάνει μερικές φορές να χαρακτηρίζει και τους ανθρώπους που τον λαμβάνουν . Χαμηλόμισθοι και υψηλόμισθοι ! Θρύλος ανεκπλήρωτος εδώ και χρόνους πολλούς , το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο ! Όλοι να λαμβάνουν αναλογικά με τις ιδιότητές και τα αντικειμενικά  τους προσόντα , την ίδια αμοιβή ! Προς τα πάνω οδεύει ο συλλογισμός μας αδελφοί μου ! Μέσα σε αυτό που ονομάζουμε πνευματική εν Χριστώ ζωή , προκύπτουν πολλές φορές κάποια ευλογοφανή ερωτήματα ! Υπάρχουν βέβαια  οι τρισευλογημένες εξαιρέσεις που μόνο το δόξα Σοι ο Θεός και το είη το όνομα Κυρίου Ευλογημένο συνεχώς λένε !Του Αγίου Ιωβ μιμητές αξιοθαύμαστοι ! Εμείς οι υπόλοιποι οι περισσότεροι , συνεχώς στέλνουμε ένα ευλογοφανές γιατί στον Ουρανό ! Στον πόνο , στον αποχωρισμό …Γιατί Θεέ μου ; Τόσο νέος , τόσο νωρίς , τόσο αδόκητα ! Γιατί σ αυτόν ; Και είναι αυτά τα γιατί βέλη πεπυρωμένα που λογχίζουν ξανά και ξανά την ακήρατη πλευρά του Σωτήρα. Και διασπέρνουν υπόνοιες αυτά τα γιατί  και μέμφονται  την αγάπη και την δικαιοσύνη του Παντοκράτορος . Έχουμε –για να δώσουμε ένα παράδειγμα- μπροστά μας έναν άνθρωπο που φυλάσσει τον Ουράνιο  Νόμο ,  που ζει με τρόπο βγαλμένο από τις ευαγγελικές λαλιές , τα προστάγματα τα δικαιώματα και τις εντολές του Κυρίου . Έναν άνθρωπο που στη βιωτή του , βρίσκουν πλήρη εφαρμογή και γνήσια και ανόθευτα εφαρμόζονται η ορθοπιστία και η ορθοπραξία. Οι πολλοί λοιδορούν αυτήν του τη στάση ! Ειρωνικά του λένε :-Πας να αγιάσεις εσύ ! Ένας καλός Χριστιανός με την ουσιαστική σημασία του χαρακτηρισμού ! Ζωή εν και συν Θεώ , αταλάντευτα μυστηριακή, με όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος , να ανθούν και να βλαστάνουν ! Κι όμως , αυτός ο άνθρωπος  , που πολιτεύεται και πορεύεται εν τη οδώ των μαρτυρίων –εντολών του Θεού , ζει μέσα σε τρομερά δύσκολες συνθήκες ! Η δουλειά του καταστράφηκε ! Άνεργος τώρα αυτός που κάποτε είχε υπαλλήλους ! Μια στο τόσο , ένα μεροκάματο…

Πλέον όλοι τον λυπούνται !Κινδυνεύει να χάσει ακόμα και το σπίτι του , μια ασθένεια τον κατατρώει , η γυναίκα του κι αυτή πρόσφατα χειρουργημένη ! Είπαν πως από την στενοχώρια το έπαθε ! Ένα παιδί , μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας γεννημένο και αυτό με πρόβλημα στην ανάπτυξή του ! Να το πρώτο το γιατί μας ! Αυτός Κύριε , που δεν εξέκλινε  ποτέ από των εντολών Σου , που δεν παρέβη ποτέ το θέλημά σου , σε αυτόν Κύριε επιτρέπεις τόσα δεινά να συμβαίνουν ; Να και το δεύτερο γιατί : «Στέκεται» τώρα ενώπιόν μας έναν άνθρωπος , που λες και ξεπήδησε από εκείνους που τόσο γλαφυρά περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή του! Φίλαυτος, φιλάργυρος, αλαζόνας ,  υπερήφανος , ξιπασμένος, βλάσφημος, αχάριστος , ανόσιος, άστοργος, άσπονδος , διάβολος , ακρατής , ανήμερος , αφιλάγαθος , αυθάδης , φιλήδονος ! Αρνησίθεος άνθρωπος κατ ουσίαν , που όμως όλα μα όλα στην ζωή του πηγαίνουν εξαιρετικά  . Οι δουλειές του όλο και μεγαλώνουν ! Και τα κοκόρια του γεννούν που λέει και ο λαός μας ! Όλα σε αφθονία ! Υγεία , ευεξία , όλα υπέροχα ! Όλα μια ζωή βολικά ! Μα σ΄ αυτόν Κύριε όλα τα δίνεις πλούσια; Σε αυτόν τον ακάρδιο , τον τόσο διεφθαρμένο; Έλεγε ο κυρ Δημήτρης ( σ.σ. Δ.Παναγόπουλος),  ότι σε ένα σύνολο 100 ανθρώπων εναρέτων και σε ένα αντίστοιχο αφιλαγάθων,  μόνο σε έναν από κάθε ομάδα ο Θεός δίνει τον «μισθό» και φανερώνει την αγάπη και την δικαιοσύνη του αντιστοίχως από αυτήν τη ζωή!  Ένας δηλαδή απ τους αγαθούς εκατό θα δει ευημερία ως ανταπόδωμα της εν Χριστώ Ζωής του από εδώ ! Και ένας από τους εκατό αφιλαγάθους , θα δοκιμάσει την σιδηρά ράβδο του Κυρίου σε τούτη τη ζήση !Κι αυτό συμβαίνει για να μας στείλει μήνυμα ο Κύριος  ! Για να μας θυμίσει την πανταχού παρουσία Του ! Το ότι : έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ ΄ορά !   

Άλλο ένα ευλογοφανές ερώτημα τώρα προκύπτει ! Στο 1% δίνει αυτό το μήνυμα! Στο 99% που δυστυχεί και βασανίζεται  τι μήνυμα στέλνει ; Απάντηση ο τίτλος του παρόντος κειμένου ! Ουρανού το ενιαίο μισθολόγιο!  Δεν έχει αφήσει ο Χριστός κανένα γιατί αναπάντητο! Τίποτα ασαφές ! Όλα είναι ξεκάθαρα μέσα στον νόμο του τον Ευαγγελικό ! Και η αγάπη Του και η δικαιοσύνη Του ! 88 φορές αναφέρεται η δικαιοσύνη μέσα στην Καινή Διαθήκη ! Σε έναν μακαρισμό Του δίνει απάντηση σε όλα τούτα τα γιατί μας .  "Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς"! Όχι στην γη , όχι στο πρόσκαιρο ! Στον Ουρανό θα υπάρξει η δίκαιη μισθαποδοσία . Αυτή η μισθοδοσία δεν θα έχει ούτε έκτακτο χαρακτήρα , ούτε τακτές ημέρες παροχής ! Θα είναι διαρκής ! Και θα ναι ανεκτίμητη ! Το Φως του Χριστού ! Το άσβηστο ! Το αιώνιο ! Ή το σκοτάδι ! Οι απολαβές μας  στον Ουρανό !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ποσοστό Σωτηρίας ...

Χαμένος ο χρόνος μιας ραδιοφωνικής εκπομπής ή ενός γραφτού  ,  αν δεν γίνει τουλάχιστον μια έμμεση , μια  παραβολική έστω  αναφορά  στο μεγάλο ζητούμενο της πίστης μας , στην μετάνοια και στην σωτηρία ! Θα μας ζητηθεί  κάποτε  λόγος , για καθετί χαμένο και κρυμμένο  που σαν δώρο μας δόθηκε ουρανόθεν !

Κάθε μέρα , αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι νεκροζώντανοι άνθρωποι,  που πλανεμένοι και σκληρόκαρδοι απομακρύνονται από την πηγή της Ζωής και της Αλήθειας και θαρρούν πως ξεδιψούν,  ρουφώντας αφειδώς μα αξεδίψαστα ,  από τα τρελά νερά που πηγάζουν και  κυλούν   πλέον παντού !  Να χεις την βρύση της ζωής δίπλα σου , αδελφέ μου συναμαρτωλέ , Χριστιανέ Ορθόδοξε , ταλαίπωρε εαυτέ μου και να αρνείσαι πεισματικά να πιείς ! Αλλού να κοιτάς και να παρασύρεις κι άλλους σ αυτήν την ξεραΐλα της δικής σου ψυχής , μιλώντας συνεχώς για αγάπες , κεράκια και καλούς ανθρώπους,  αυταρέσκους μα όχι και Θεαρέστους , με τα γνωστά σου συνθήματα  : Άλλα είναι αυτά που σώζουν ! Καλός άνθρωπος να είσαι ! Να αγαπάς χρειάζεται μόνο και να μην πειράζεις τα μυρμήγκια!   Να ρωτήσουμε , να μάθουμε , να διαβάσουμε και να διαφωτιστούμε , για το τι εννοούσε ο Κύριός μας , όταν κατακεραυνώνοντας τους Φαρισαίους και τους αγαπολόγους  εξωραΐστές όλων των εποχών , έλεγε :  Ταύτα δε έδει ποιήσαι, κακείνα μη αφιέναι ! ( Ματθ. 23,23) Έρχεται και πάλι φέτος συν Θεώ η Αγία και Μεγάλη Δευτέρα !

Τα σέβεσαι λες τα δόγματα της Αγίας Ορθοδοξίας και τις επιταγές της , τα ιερά δικαιώματα του Ευαγγελικού Νόμου ! Και αγαπάς και ελεείς και συμπάσχεις , εκκλησιάζεσαι , πας και  σε γάμους  , σε χρίσματα και βαπτίσεις , πέραν των δικών σου παιδιών , που χρίστηκαν και βαπτίστηκαν,  μετέχεις και σε ευχέλαια και μάλιστα συχνά ! Άξιος , φώναξες με όλην την δύναμη σου,  σε χειροτονία Διάκου και Δεσπότη! Και έχεις το 5 στα 7 ! Τι είναι αυτό το ποσοστό , εύλογα θα ρωτήσει κάποιος ! Είναι αυτό που στην συντριπτική πλειονότητα  συνοδεύει  όλους εμάς , τους σύγχρονους  Χριστιανούς Ορθοδόξους !Το  5 στα 7 ! Καλό θα πει κάποιος είναι και αυτό το ποσοστό ! Μεγάλο ! 72% ! Ρωτούσε  ένας μεγάλος Χριστοκήρυκας ,     ( σ.σ. Δημήτριος Παναγόπουλος) πως αν υπήρχε ένα τηλέφωνο άμεσης και επείγουσας ανάγκης με 7 ψηφία και εσύ σχημάτιζες στην συσκευή σου τα πέντε ή και τα έξη ακόμα από αυτά , θα το σήκωναν στην άλλη πλευρά του τηλεφώνου ; Προφανώς όχι  ! Και η ανάγκη θα έμενε ακάλυπτη εις το παντελές  , με ολέθρια , καταστροφικά αποτελέσματα ! Πρέπει να σχηματιστούν και τα 7 νούμερα ! Πρέπει να έχεις  αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου ως την τελευταία σου πνοή το 100% , το 7 στα 7 ! Και έπειτα , όχι επειδή τα κατάφερες,  αλλά με το έλεός Του και μόνο,  να σώσεις την ψυχή σου από τον θάνατο και την φωτιά !

Είναι συγκλονιστικά διδακτικές οι αλήθειες της Παλαιάς Διαθήκης ! Εκεί στις σελίδες των Ιστορικών Βασιλειών , συναντάμε κάποιον που θεραπεύθηκε και  σώθηκε  τηρώντας το 7 στα 7 !

( Απόδοση Β. Μουστάκη- Ι.Τιμαγένους Εκδόσεις Ι.Σιδέρης)

…Την εποχή του Ελισσαίου ζούσε ένας σπουδαίος στρατηγός του βασιλιά της Συρίας ο Νεεμάν. Αυτός έσωσε πολλές φορές τη Συρία από πολέμους. Ήταν λοιπόν πανίσχυρος αλλά άρρωστος. Έπασχε από φοβερή αρρώστια. Ήταν λεπρός. Αυτή η αρρώστια δύσκολα θεραπεύεται και σήμερα , όταν είναι στα πρώτα μόνο στάδια, αλλιώς είναι αγιάτρευτη. Τότε, λοιπόν , η κακή αυτή αρρώστια ήταν αγιάτρευτη σε όλα τα στάδιά της. Μία μέρα η μικρή υπηρέτρια του Νεεμάν, που του την είχαν φέρει οι στρατιώτες αιχμάλωτη από το Ισραήλ, λέει στην κυρία της:« Μακάρι να ήταν ο κύριό μου, ο Νεεμάν, στη Σαμάρεια που είναι ο προφήτης. Αυτός θα τον γιάτρευε από τη λέπρα». Όταν το έμαθε ο Νεεμάν, πήγε στο βασιλιά και του είπε τα νέα που έμαθε από τη μικρή Ισραηλίτισσα.

« Να πας» , του είπε ο βασιλιάς της Συρίας, « κι εγώ θα στείλω και γράμμα στο βασιλιά του Ισραήλ».

Αναχώρησε , λοιπόν, ο Νεεμάν με δώρα και χρήματα και με την επιστολή και έφτασε στο Ισραήλ. Ο βασιλιάς του Ισραήλ, μόλις έλαβε το γράμμα, έσκισε τα ρούχα του.

«Τι είμαι εγώ, Θεός να σε θεραπεύσω; Μήπως ο βασιλιάς σου ζητάει πρόφαση;»είπε

Μόλις τα έμαθε ο Ελισσαίος αυτά, έστειλε μήνυμα προς το βασιλιά και είπε:

« Γιατί έσκισες τα ρούχα σου; Στείλ' τον σ' εμένα, για να μάθει ότι υπάρχει προφήτης στο Ισραήλ».

Τότε ο Νεεμάν με την ακολουθία και τα δώρα του πήγε στο σπίτι του προφήτη. Ο Ελισσαίος του παράγγειλε να πάει αμέσως και να λουστεί εφτά φορές στον Ιορδάνη και θα θεραπευτεί. Ο Νεεμάν θύμωσε πολύ και έφυγε λέγοντας: « Εγώ περίμενα πως ο προφήτης θα έρθει να με συναντήσει και πως θα προσευχηθεί στο Θεό του και ότι θα βάλει το χέρι του στην άρρωστη σάρκα μου, για να με θεραπεύσει. Ο Αβάνα και ο Φαρφάρ, οι ποταμοί της Δαμασκού , είναι καλύτεροι από τα νερά του Ισραήλ. Μπορούσα να λουστώ σ' αυτούς και να καθαριστώ τελείως απ' τη λέπρα» .

Αμέσως όμως τον πλησίασαν οι δούλοι του και του είπαν: «Πατέρα, αν ο προφήτης, για να σε καθαρίσει, σου' λεγε να κάνεις κάτι δύσκολο, θα το έκανες για χάρη της υγείας σου. Τώρα που σου λέει να λουστείς γιατί δεν το κάνεις;»

Άκουσε ο Νεεμάν τους δούλους του και λούστηκε εφτά φορές στον Ιορδάνη και το θαύμα έγινε. Η λέπρα έπεσε αμέσως από το κορμί του και ο Νεεμάν έγινε καλά. Επέστρεψε τότε στον προφήτη και του είπε:

« Τώρα έμαθα πως σ' όλη τη γη δεν υπάρχει θεός, παρά μόνο ο Θεός του Ισραήλ…..».

Γιατρεύτηκε λοιπόν ο Νεεμάν ! Υπάκουσε στα ουρανόσδοτα κελεύσματα  του Ελισαίου και λούστηκε επτά φορές στον Ιορδάνη ! Προτυπώνεται σε τούτην την αληθινή Ιστορία της Π.Δ , ο μυστηριακός τρόπος της σωτηρίας μας !

Συμπληρώθηκε ο Νόμος , όταν από την ακήρατη πλευρά του Χριστού μας έτρεξε το Ύδωρ και το Αίμα!

 Η πνευματική αναγέννηση και  η  Θεία Κοινωνία , οι προϋποθέσεις και οι κανόνες της οποίας , δόθηκαν από τον Αναστημένο Ναζαρηνό  το ίδιο βράδυ της Αναστάσεώς Του  , όταν Εκείνος θέσπισε με την Αποστολική διαδοχή , το μυστήριο της  Ιεράς Εξομολόγησης με το δεσμείν και λύειν! Μα και αυτό άρρηκτα συνδέεται με το μυστήριο της μετανοίας ! Το και αναστάς του Ασώτου Υιού ! Είναι ψηφία και αυτά απαραίτητα το δίχως άλλο στην κλήση προς του Ουρανού την Άμεση επέμβαση την σωστική ! Βέβαια , υπάρχουν και άνθρωποι που καλούν με …τετραψήφιο αριθμό . Μόνο με το χρίσμα , με την βάπτιση , την εξομολόγηση και την Θεία Κοινωνία ! Γι αυτά τα τέσσερα είναι αλήθεια πως θα μας  ζητηθεί λόγος εν ημέρα κρίσεως  αν δεν τα βιώνουμε ! 

Η ψυχή λυτρώνεται και λευτερώνεται , μόλις ταπεινά υπακούσει και δουλωθεί στον Ελευθερωτή Χριστό μας και γευτεί και ξεδιψάσει από τα σωτήρια δικά Του και μόνο νάματα ! Αλλιώς λεπρή και αξεδίψαστη θα περιφέρεται άσκοπα , γυρεύοντας την λύτρωση ! Τρελό νερό θα γεύεται και θα καίγεται αντί να δροσιστεί ! Δίπλα μας είναι ο Ιορδάνης , δίπλα μας η πηγή της Ζωής με το αλλόμενον το ζων Ύδωρ! Θα κάναμε τα πάντα , θα δίναμε το είναι μας , το καθετί δικό μας προκειμένου να ιαθούμε από μια αρρώστια  , ή να βοηθήσουμε αντίστοιχα κάποιον δικό μας που υποφέρει  !Τα πάντα χωρίς να υπολογίσουμε κόπο και χρήμα ! Κι όμως κυλάει τόσο  δίπλα μας και ξέχειλα το δροσερό νερό της Σωτηρίας ! Το ακούμε αδιάκοπα  να κελαρύζει ! Και εμείς κοιτάμε αλλού,  προς τους ποταμούς της Δαμασκού , τον Αβάνα και τον Φαρφάρ! Και τσαλαβουτάμε μέσα στα τρελά τους νερά ! Με την φαρισαϊκή μας αυθεντία , πίνοντας μόνο το τρελό νερό της λογικής ,της σάρκας , του κόσμου τούτου του απατεώνα… Και  εξακολουθούμε αρρωστημένα  να κρυβόμαστε από του Ουρανού την θεραπευτική επομβρία …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

24 τα γράμματα… αμέτρητα τα θάμματα

Από Ουρανό πεμπόμενος Άγγελος πρωτοστάτης!   

Παράδοξα ειδοποιεί του Κτίστη ο συνεργάτης …

Τον Βλέπει μπρος της η Αγνή ζητά από κείνον Γνώση   

Μα άγνωστη είναι και γι αυτόν ,  δεν δύναται να δώσει!

Δύναμη Υψίστου σκίασε , σαν είπε Γένοιτό μοι!

Της λύτρωσης ανοίχτηκαν με μιας , όλοι οι δρόμοι …

Ταξίδι ευθύς ξεκίνησε στην ορεινή να φτάσει,  

Έχοντας μέσα της Θεό που βρέφος θα δοξάσει !

Το Άγιον Πνεύμα του Ιωσήφ την Ζάλη ησυχάζει

κι αμφιβολίας λογισμούς ο σώφρων πια δεν βάζει ! 

Να υμνούν οι αγγέλοι Ήκουσαν οι ταπεινοί αγραυλούντες!

Θεόδρομη αίγλη ακολουθούν μάγοι οδοιπορούντες!

Ίδον τον Πλάστη οι σοφοί σε αγκαλιά Παρθένου

Δώρα ενώπιον κρατούν Μεσσία σπαργανωμένου!

Κηρύττουν την εκπλήρωση και από αλλού γυρνούνε!

Τον βρεφοκτόνο ανόητο Ηρώδη αγνοούνε!

Λάμψη απ το Φως στην Αίγυπτο έφερε η φυγή Του.

Τα είδωλα συντρίφτηκαν δυνάμει Παρακλήτου!  

Μέλλον Αιώνιο βαστά ο δίκαιος πρεσβύτης.

Θεοδόχου την απόλυση  προστάζει ο Κυβερνήτης.

Νεοποιεί  τα σύμπαντα, τα μάταια κάνει Ξένα!

Όλος Θεός και Άνθρωπος, τα Πάντα εκστασιασμένα!

Ακόμα και οι Ρήτορες μόνο το Χαίρε αρθρώνουν!

Τον αυτεπάγγελτο Σωσμό Κοσμήτωρος βιώνουν!  

Προμάχου Τείχος Άχραντο, Καταφυγή και Στήλη!

Ποιός Ύμνος είναι άξιος, για να αγγίξει χείλη;

Μες στο σκοτάδι άυλο Φως,  η Παναγία ανάβει.

Χρέη αρχαία και οφειλές ο Χρεωλύτης παύει!

Ψέλνουμε δόξα στον Θεό και Εσένα υμνολογούμε.

Σώμα , ψυχή θεράπευσε! Ω Μήτερ να σωθούμε!

Νώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο:"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή.

Αδελφοί μου συγχωρέστε με …

Πως τα κατάφερε ο επίβουλος βελίαρ και τις πιο συνταρακτικές για την ψυχή μας μέρες, μέρες που ο Ουρανός υπαγορεύει την άκρα κατάνυξη και την ιερή χαρμολύπη –απερινόητη και άφατη η γλυκύτητά της για τον έσω άνθρωπο- να τις διαστρεβλώσει έτσι! Με ένα παλαιόθεν εξυφασμένο σχέδιο! Κατάφερε η διεστραμμένη , παρά την φύσιν επίνοια του πολεμήτορος, να γομώσει με σκοτάδι… εκτυφλωτικό τα αισθητήριά μας! Μας μπέρδεψε ολοσχερώς , μας έβγαλε έπειτα σε απωλείας δρόμους, ξέφρενους πανηγυριστές με τα παιδιά μας στους ώμους…

Γλέντι δίχως τελειωμό, με σφυρίχτρες, καραμούζες, ντεσιμπέλ, μασκαρέματα και …τις τσάντες κλειδωμένες στο σχολείο…

Προβολή με μια επικάλυψη «πολιτισμού»…Πομπές, μύθοι, παρελάσεις, αναβιώσεις, καρναβαλιστές,  άρματα, κουδουνοφόροι… Αναβιώνουμε σου λένε,  την παράδοση των προγόνων μας! Πόσο πίσω μπορείτε να φτάσετε κύριοι…αναβιωτές; Εκεί που η παράδοση των προγόνων μας ξεκινά ίσως; Μέσα στον Παράδεισο, την ώρα του Αδαμιαίου θρήνου, μπορείτε να ανατρέξετε;   Άλγος τω Αδάμ εχρημάτισεν η του ξύλου απόγευσις πάλαι εν Εδέμ …δια του όφεως εισήλθεν θάνατος…Άλγος και θάνατος από τη μια…Από την άλλη τα ντεσιμπέλ της ψεύτικης χαράς…Κλαυθμός και οδυρμός, μα και ελπίδα για το «Δεύτε οι ευλογημένοι κληρονομήσατε» από τη  μια…Χάχανα, γλέντια και μια θλιβερή παλινδρόμηση στην αντίπερα όχθη…Η Μάνα Ορθοδοξία, δεν χωράει στα σπλάχνα της το λίγο απ΄ όλα, το όλοι έτσι κάνουν, το νερωμένο κρασί…Το δολερό σχέδιο του πανούργου, εγκαθίδρυσε τις δεύτερες απόκριες , να κορυφωθούν οι γιορτές, να φτάσει το κέφι στα κόκκινα,να καούν τα κάρβουνα! 

Τι κι αν οι σελίδες του Τριωδίου τούτες τις στιγμές, επιγράφονται με την λέξη Τυρινή…Τι κι αν ο προπάτορας Αδάμ , τώρα που εγώ σαν αλλόφρων πανηγυρίζω(άραγε ξέρω το γιατί ;) κάθεται απέναντι από τον Παράδεισο , θρηνώντας την γύμνωσή του …Οίμοι, αλλοίμονο φωνάζει και βοά στον Ελεήμονα ! Ελέησόν με τον παραπεσόντα!

Τι κι αν ο ήλιος τώρα που εγώ δεν σταματώ τον πλανευτή χορό, έκρυψε τις ακτίνες του, η σελήνη και τα άστρα  σαν αίμα γίνηκαν, η πλάση τρόμαξε από το σφάλισμα του Παραδείσου. Τι κι αν ο Αδάμ , τώρα που εγώ δεν σταματώ τις νοστιμιές του κρέατος να γεύομαι,  εκβάλλεται δια της βρώσεως …Ένα από τα χίλια πήρε εντολή να μην γευτεί! Μια εντολή παρέβη του Δεσπότου, μια άθεσμη συμβουλή υπήκουσε και όλων των αγαθών εστέρηται ! Και εμείς σε αυτήν την Τυρινή εβδομάδα καταλύουμε (έτσι μας καλεί η Μάνα Εκκλησία) τα πάντα πλην κρέατος! Συνταράσσεται ο νους και η ψυχή με αυτόν τον παραλληλισμό, μα και με την αξιόκλαυστη κατάντια μας, να υπακούσουμε τυφλά στο σχέδιο του εχθρού της σωτηρίας μας και αντί να θρηνήσουμε μνημονεύοντας την εν Εδέμ μας γύμνωση , την αποβολή μας  από την άληκτη χαρά και την τρυφή, εμείς να χορεύουμε και να λεντοκοπάμε ανενδοίαστα!

 Αντί πλήθη δακρύων να εκζητήσουμε για την απομάκρυνσή μας εκ της αγγελικής χορείας, για τον θανάσιμο τραυματισμό της ψυχής, για την εξορία μας,  εμείς κινούμαστε λάγνα σε ρυθμούς της «παραδοσιακής» Latin…Φθονηθέντες διαβόλω, πλανηθέντες μισανθρώπω, πεισθέντες τω αλάστορι! Αποσκιρτήσαντες Θεού, στερηθέντες της αγαθότητάς Του!

Γι αυτήν την παρακοή, για εκείνη την βρώση, σαρκοφόρεσε ο Θεός και άπλωσε τις άχραντες παλάμες του πάνω στον Σταυρό την Μεγάλη Παρασκευή! Έγινε εκείνη η βρώση , η αρχικά γλυκόκαρπη της γνώσεως, χολή και όξος!

 ‘Εφθασε καιρός όμως! όχι να αναβιώσουν τα καραναβαλικά ανίερα, μα επιτέλους τούτη την Σαρακοστή διαγρηγορούντες, να ξεκινήσουμε αγώνα πνευματικό που θα νικήσει τους δαίμονες! Πάνοπλη η εγκράτεια, αγγελική η ευπρέπεια! Έτσι θα έρθει μόνο η παρρησία προς τον Θεό! Έτσι μόνο θα εισακουστεί το «Ανακάλεσαι και σώσον με», το «ελέησον τον στερηθέντα δικαίως της Σης αγαθότητος» το «μη αποστρέψεις το πρόσωπόν Σου  από του παιδός Σου, ότι θλίβομαι…ταχύ επάκουσον μου, πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν.» 

Τα τελευταία λόγια από το Μέγα Προκείμενον μιας κορυφαίας–εκ των αμετρήτων- στιγμής στην λειτουργική Ζωή! Γιατί την ώρα που οι εκδηλώσεις του «πολιτισμού» έξω εκδηλώνονται και τα ντεσιμπέλ τερματίζονται, μέσα στις Εκκλησιές της Ορθοδοξίας  ψέλνεται,  μα κυρίως βιώνεται, ο  Εσπερινός της συγχώρησης! Εκεί για πρώτη φορά θα ακουστεί σπαρακτικά το «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»! Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, καιρός μετανοίας, πλατυσμού της καρδιάς! Να συγχωράς για να χωράς!

 

Μονάχα η ευρύχωρη καρδιά θα χωρέσει όλα τα νάματα του Τριωδίου, τα οίμοι και τα ελέησόν του! Μόνο το χωρητικότατο δοχείο της  από την απέραντη θάλασσα  του Ελέους Του,  θα χωρέσει ένα πέλαγος αγάπης! Ξεκινά η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου! Λέγοντάς την για πρώτη φορά σε τούτο το πανίερο εσπέρας,  κάνουμε 3 μετάνοιες εδαφιαίες! Έπειτα 12 μικρές, στα μυστικά λέγοντας το «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Στο τέλος επαναλαμβάνουμε την πεμπτουσία της συγγνώμης…«Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου  ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.» Άλλη μια μετάνοια τότε καλογερική, την τέταρτη στρωτή! Μόλις σηκωθούμε ολάνοιχτο μπροστά μας προβάλλει το στάδιο των αρετών! Και έξω επιτέλους…σιωπή! Καλό Στάδιο! 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Σαρακοστή 2018

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019

Στου 50 ου το Φως…

Σκοτεινή η Εκκλησιά…Όρθρος βαθύς! Ο παπάς στα δεξιά, Άγγελος που εξιστορεί τα χαρμόσυνα μαντάτα.Νικήθηκε ο θάνατος! Του θρήνου ο καιρός έπαυσε! Η αρχαία κατάρα έχασε την ισχύ της! Μνήμα κενό η Άγια Τράπεζα. Στ αριστερά ένα πασίχαρο παιδί , κρατά το καθαρό κεράκι,   να λάμψουν μέσα τα σουδάρια! Έντεκα αλήθειες διαδέχονται η μια την άλλη  και μιλούν για Την Αλήθεια, στου Κυρίου την ημέρα την πάνσεπτη! Έντεκα Εωθινά εξιστορήματα,   να ξημερώνουν πάντα την Ανάσταση! Την υμνούμε και την δοξάζουμε! Μόνο αυτήν γνωρίζουμε και ονομάζουμε! Μόνο με αυτήν χαιρόμαστε! Αυτήν και θα την ασπαστούμε! Βγαίνουν από τα σκοτεινά στασίδια οι φιγούρες των ταπεινών μαρτύρων, των ιλαρών βεβαιωτών! Σειρά σχηματίζουν όλοι να κατασπαστούν το Ιερό Ευαγγέλιο και το δεξί χέρι του Παπά, που το υψώνει μπροστά στην Άγια Πύλη. Πρώτοι , θα το φιλήσουν οι ψαλτάδες. Λίγο πριν μόλις, κατέβηκαν απ τα στασίδια τους με τα εγκόλπιά τους ανοιγμένα. Απήχημα του Δευτέρου ήχου και έπειτα, «Ελεήμον , ελέησόν με ο Θεός!». Αρχίνησε ο 50^ος! Έτσι, αιώνες ολάκερους συνηθίζεται! Η τάξις του Εωθινού Ευαγγελίου! Κάθε στίχος αλλιώς τονισμένος! Κάθε παύση ανάμεσα  , αμέτρητοι καιροί μακροθυμίας! Κάθε λέξη έχει το δικό της κράτημα, τα δικά της κρύφια να φανερώσει!  Στο τέλος,  το Πεντηκοστάριο, ο ύμνος που ακολουθεί τον Ν΄ψαλμό και την επίκληση των πρεσβειών της Θεοτόκου και των Αγίων Αποστόλων. Όταν ανοίγει το Τριώδι, μόλις τελέψει ο ψαλμός, ανοίγουν και οι πύλες της μετανοίας! Εκείνη την ώρα, λυτρωτικά  αποκαλύπτονται  τα πλήθη των πεπραγμένων δεινών, για κάθε ταλαίπωρο συναμαρτωλό τούτου του μάταιου κόσμου! «Θαρρών προς το έλεος της ευσπλαχνίας Σου ως ο Δαυίδ βοώ Σοι: Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα Σου έλεος!».

Ω , τούτοι οι στίχοι του 50^ου ! Σαν τους Αγίους του ιερού Συναξαριού,  ποτέ δεν λείπουν από την Ζωή της μάνας Εκκλησίας ! Δεν ορθρίζουν οι ψυχές δίχως αυτούς! Το έλεος πάντα ανάμεσα στο Α και στο Ω Του ! Ποτέ ικεσία στα ψηλά  χωρίς τον 50^ο! Με τον καιρό τον μαθαίνεις από στήθους ! Μα τι λόγια είναι αυτά Θεέ μου Πολυέλεε , που ξεστομίζω δίχως να νιώθω το βάρος τους …το βαθύ νόημά τους; Τόση συμπυκνωμένη χάρη του Αγίου Πνεύματος,  λέει ο Γέροντας....(σ.σ. Γ.Εφραίμ Δικαίος Ιεράς Βατοπαιδινής Κοινοβιακής Σκήτης Αποστόλου Ανδρέου και Μεγάλου Αντωνίου Αγίου Όρους/Ακολουθεί μικρό απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του στο αρχονταρίκι της Σκήτης ) 

   «…Εκεί που ακούγεται το" πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι"…Να ξέραμε τι μυστικό κρύβει τούτη ακριβώς  η παράκληση. Να με πλύνεις Χριστέ μου και να γίνω πιο λευκός και από το χιόνι. Εμείς πλένουμε τον εαυτό μας με τον αγώνα μας, με την νηστεία μας κλπ. Ο Χριστός μας,  μας πλένει με τον δικό Του τρόπο  και γινόμαστε πιο λευκοί και από το χιόνι. Η εμπειρία αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει λευκότερο εκ της χιόνος! Θα μπορούσε λοιπόν ο Δαυίδ να γράψει: Πλυνείς με και ωσεί χιόνα λευκανθήσομαι, που είναι το πιο φυσιολογικό! Δηλαδή θες περισσότερο από το άσπρο του χιονιού να λάμπεις;Μήπως είναι υπερβολή, μήπως και υπερηφάνεια; Όχι , είναι αληθινό! Γιατί εγώ δεν ξέρω λευκότερο της χιόνος επί της γης! Οπότε είπαν οι πατέρες: Λευκότερο του χιονιού επί της γης ουδέν πλην…του Ακτίστου Φωτός! Αυτό είναι ασυγκρίτως λευκότερο της χιόνος! Σε βαθιά νερά ο Προφητάναξ! Αλλά αυτήν την εμπειρία του , την γράφει με έναν κωδικό τρόπο ! Να την διαβάζει κανείς και να μην καταλαβαίνει εκ πρώτης ανάγνωσης το βαθύτερο τούτο νόημα! Στα 12 τελευταία χρόνια της ζωής του, εντελώς  αλλοιωμένος ο Δαυίδ  έγραψε τους  ψαλμούς  του,  έχυσε εν μετανοία ποταμούς δακρύων  και έτσι αξιώθηκε αυτής της ύψιστης  εμπειρίας! Για αυτό ο Χριστός μας τον αντάμειψε κατά την καρδίαν του στο τέλος της επιγείου ζωής του! Όσοι δαιμονισμένοι ακούνε τους ψαλμούς φρίττουν! Κατακαίγονται και υβρίζοντας απομακρύνονται! Τόση χάρις συμπεπυκνωμένη! Όπως στο ορυκτό, το  ουράνιο, που περιέχει πολύ ενέργεια! Δεν είναι σαν ένας βράχος που δεν έχει τίποτα! Έχει ουσία, έχει ζωντάνια!…..»

Ω τούτοι οι στίχοι του 50^ου!Σε ποιόν απευθύνομαι Θεέ μου; Πως τολμώ να απαγγέλλω το …«διδάξω ανόμους τας οδούς Σου» και εγώ να είμαι ένας παπαγάλος  επιδέξιος κούφιων και στεγνών ρημάτων;  Ένας Χριστιανός της Κυριακής, κατ΄όνομα, κατ ευφημισμόν,   με έναν Θεό στα μέτρα μου! Πότε θα αντικρίσω κατάματα την αμαρτία μου;  Βοήθησε Κύριε να μην ξαναβγούν ποτέ τούτα τα λόγια τα φωτεινά, τα γεμάτα  ενέργεια σαν το ουράνιο, τα ουράνια , χωρίς να αισθάνομαι το Φως τους! Ποτέ να μην ξαναειπωθούν σε ορθρινό πανηγύρι και σε σπαρακτική παράκληση με αδάκρυστη, με  αταπείνωτη  ψυχή, χωρίς καρδιά συντετριμμένη!

Καλή Μετάνοια! Στου Τριωδίου την άφατη την χαρμολύπη!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας. Άγιο Όρος 2017 Μέρος 11 & τελευταίο

Σταυρός σε θήκη αγιωτική , δώρο μακροθυμίας!

Καρεώτης θείος επίγονος, σε σύννεφο ευωδίας !

Η αρετή βιώνεται , το φρόνημα μην πέσει !

Η απάθεια τελείωσις , για όποιον την μπορέσει !

Χιλιάδες βήματα μετρώ , ν άφησαν άραγε ίχνη;

Κάποτε ο Δίκαιος Κριτής στα δεξιά θα δείχνει ;

Δίπλα σε κρήνη ονομαστή προβάλουν άγια ράσα !

Δεν είν μακριά το παρελθόν! Aπέχει μια ανάσα !

Είναι το πρόγραμμα της τελευταίας μας Αθωνικής μέρας πάντα σχεδόν απαράλλαχτο ! Μα ταυτόχρονα γεμάτο από τόσες εκπλήξεις και συναπαντήματα απρόσμενα . Ανηφορίζοντας από Καρυές για το γνωστό κελί σύννεφό τους  . Κρατώ στο μέρος της καρδιάς ένα μικρό σταυρό με θήκη . Εκεί μέσα σκανδαλωδώς υπάρχει ένα ελάχιστο τμήμα ιερού λειψάνου . Ευλογία που πριν αρκετά χρόνια έλαβα από αγάπης Γέροντα , σε γειτονικό κελάκι ! Τούτη την ώρα συνειδητοποιώ άξαφνα πως βρίσκομαι στα μέρη αυτού του μεγάλου Αθωνίτη Αγίου,  που κατάσαρκα με προστατεύει . Αναξίως και σκανδαλωδώς ο Άγιος χρόνια τώρα με υπομένει . Αν δεν είναι αυτό θαύμα της μακροθυμίας του Θεού…   Ο Άγιος Νεκτάριος ο Καρεώτης , ο κατά κόσμον Νικόλαος, γεννήθηκε το 1406 στην Μακεδονία . Ποθώντας την μοναχική άσκηση και την προσευχή , ήλθε στο Άγιον Όρος και υποτάχθηκε στους οσίους Γέροντες Φιλόθεο και Διονύσιο, στο Κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων του Ιάγαρη στις Καρυές.  

 

«…Προ του τέλους του ο Θεός «εσυγχώρησε να πέση εις πολλάς και δεινάς ασθενείας του σώματος, τας οποίας υπομείνας ο μακάριος με άκραν μεγαλοψυχίαν, και ευχαριστίαν μεγάλην, και ζήσας ζωήν αληθώς οσίαν και αγιοπρεπή, με τέλος ειρηνικόν και θεάρεστον παρέδωκεν εις χείρας Θεού την μακαρίαν του ψυχήν.  Μετά τέσσερα έτη, κατά την ανακομιδή του λειψάνου του, το «εύρον γεμάτον από ευωδίαν άρρητον» και «προσερχόμενοι πολλοί μετ' ευλαβείας, ελάμβανον αγιασμόν ψυχής και σώματος, και ησθάνοντο πνευματικήν ευωδίαν». Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου Οι Άγιοι του Αγίου Όρους Εκδόσεις Μυγδονία .Στίβος ασκήσεως  οι Καρυές!  Έρωτι θείω την ψυχήν  τρωθέντες  οι οικιστές τους , στο  πέρασμα τόσων αιώνων! Άγρυπνοι φύλακες των προσταγμάτων του Χριστού μας!  Σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα αγωνιστών της πίστης βρισκόμαστε και πάλι. Ο Γέροντας στο κελί –σύννεφο καθισμένος με αρκετούς προσκυνητές στο υπαίθριο φτωχό του αρχονταρίκι . Επίγονος Καρεωτών Αγίων,  με την υψούσαν ταπείνωση, σε κάθε λόγο και παραμικρή κίνησή του!

Παίρνουμε θέση σε κάτι κουτσουράκια! Ένας αδελφός μας Αιτωλός αγωνιά για το σημερινό σύντριμμα της Ελλάδας-Γέροντα μας πιάνει θλίψη με όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας! Με όλα αυτά τα αφύσικα και άθεα που νομοθετούνται, με την παιδεία μας! Πώς να αντιδράσουμε σε όλο αυτό; Κοιμόμαστε βαθιά και αυτοί μας διαλύουν στην κυριολεξία! Ο Γέροντας σκέφτεται για λίγο και έπειτα λέει κάτι που όλους μας αφήνει άναυδους!

-Ξέρετε παιδιά μου αν όλοι αυτοί που νομοθετούν αυτά τα ανίερα που τόσο πληγώνουν τον Χριστό μας, δεν μετανοήσουν δημόσια δεν θα σωθούν! Ακόμα και αν κατ΄ιδίαν εξομολογηθούν , δεν πρόκειται  να βρουν έλεος. Γιατί όσο το νομοθέτημα παραμένει σε ισχύ ,θα πέφτει και θα τους πλακώνει ! Πρέπει να νομοθετήσουν ξανά και να το διορθώσουν! Αλλιώς… Ας βγουν έστω δημόσια και να ομολογήσουν  σε όλους τα εγκλήματα που φτιάχνουν καθημερινά! Για θυμηθείτε τον Άγιο Αμβρόσιο των Μεδιολάνων όταν ο μέγας Θεοδόσιος σκότωσε στην Θεσσαλονίκη 7000 ανθρώπους.  Πήγε να εκκλησιαστεί στην Μητρόπολη. Ο Άγιος Επίσκοπος που έμαθε  την άφιξη του αυτοκράτορα, πήρε το Ιερό Ευαγγέλιο και τον περίμενε στην θύρα του ναού. Όταν εκείνος έφτασε,τον ήλεγξε δριμύτατα για το φριχτό του έγκλημα και δεν του επέτρεψε την είσοδο! Τον κάλεσε  να μετανοήσει ειλικρινά και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη! Του επέβαλε επιτήμιο οχτώ μήνες να απέχει  από τη Θεία Ευχαριστία. Ο Αυτοκράτορας συνειδητοποίησε το ανουσιούργημά του και τρέμοντας και κλαίγοντας με λυγμούς σε δημόσια θέα το εξομολογήθηκε και ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους!  Και έτσι ο Άγιος τον κοινώνησε τα επόμενα Χριστούγεννα! Τώρα για την παιδεία που είπατε και για τα νέα βιβλία …Παιδιά, τα βιβλία έχουν γραμμένα αυτά που εμείς ζούμε! Και εμείς είναι αλήθεια πως ζούμε με λίγο από όλα! Κάποτε τα αναγνωστικά της πρώτης δημοτικού τι είχαν ; Ό,τι ζούσε ο άνθρωπος! Πάπιες, κότες, πα-πα κο-κο! Εκκλησίες , καμπάνες, εορτές, οικογενειακή ζωή με πατέρα, μάνα, παππού, γιαγιά, παραμύθια, τραγούδια δημοτικά βγαλμένα από την ιστορία του τόπου και από τα ανδραγαθήματα ηρώων!

Τώρα που να βρεθούν όλα αυτά; Σύγχυση παντού! Και εμείς ζούμε όπως γράφουν τα βιβλία! Τα βιβλία παιδιά εμάς αντέγραψαν! Και εμείς ύστερα αναρωτιόμαστε τι φταίει! Φταίει ότι δεν διδάσκουμε τα παιδιά  μας με βίωμα! Πήγε , μας έλεγαν οι Γέροντες στην Παναγούδα,  ένας πατέρας με το παιδάκι του και παραπονιόταν ο πατέρας ότι εκείνο έβλεπε πολύ τηλεόραση. Και του λέει το παιδί: Εσύ γιατί βλέπεις ; -Κοκκίνισε ο πατέρας! Εγώ βλέπω το απόγευμα και το Σαββατοκύριακο του απαντά. Ναι, του λέει ο μικρός,  όποτε σε φωνάζω για να παίξουμε ή να με πας μια βόλτα, μου λες  συνέχεια ότι είσαι κουρασμένος και κοιτάς τηλεόραση!  Σώπασε ο πατέρας, δεν ήξερε τι να πει ύστερα! Έτσι είναι παιδιά, έχουμε την μόνη αληθινή και τόσο όμορφη πίστη και δεν την ζούμε ! 

Ποια η δική μας προσπάθεια; Να αλλάξουμε λοιπόν πρώτα τους εαυτούς μας! Γιατί μόνο ξερή διδασκαλία και φωνές και αντίδραση χωρίς βίωμα, φέρνουν μόνο σύγχυση! Και στα παιδιά κυρίως! Ξέρετε , στην Ρωσία οι διωγμοί της Εκκλησίας είχαν πρωτεργάτες τους τα παιδιά των Ιερέων!  Και να αντιδράσεις, έστω και δυναμικά, χωρίς ν αλλάξεις τον εαυτό σου πρώτα, δεν έκανες τίποτα απολύτως! Εμείς αντιδράμε δυστυχώς μόνο όταν πάνε να μας κλέψουν το πορτοφόλι! Μα δεν κάνουμε τίποτα όταν πάνε να μας κλέψουν την ψυχή! Το κυριότερο χαρακτηριστικό της εποχής του Αντιχρίστου παιδιά –δεν γνωρίζουμε χρόνους –όταν έλθει θα είναι η σύγχυση των γνωμών και η αποστασία! 

Έλεγε ο μακαριστός πατήρ Αντώνιος ο Αλεβιζόπουλος να μην μας φοβίζει αν αδειάζει η Εκκλησία. Να φοβόμαστε αν γεμίζει με λάθος φρόνημα!-Γέροντα μεγάλος ο πόλεμος των λογισμών !

-Έναν λογισμό να έχουμε παιδιά. Πως θα σώσουμε την ψυχή μας . Το τελειότερο , η τελεία των τελείων ατέλεστος τελειότης, όπως γράφει στην Κλίμακα ο Άγιος Ιωάννης, είναι να μην έχουμε καθόλου λογισμούς, να έχουμε απάθεια . Μόνη έννοια ο Χριστός μας! Αν δεν τα καταφέρνουμε, έστω να έχουμε μόνο καλούς . αν όχι και αυτό όσο το δυνατόν λιγότερους κακούς! Και να μην παραπονιόμαστε συνεχώς στον Θεό! Να τον δοξολογούμε μονάχα! Είχα λάβει πριν λίγο καιρό δυο γράμματα από δυο κοπέλες νέες σε ηλικία! Η πρώτη μου έγραφε για την φτώχια που έδερνε και εκείνη και τον σύζυγό της. Υγιείς μεν αλλά με  δάνεια, με οικονομικά  προβλήματα με ανεργία. Απελπισία σκέτη!  

Η δεύτερη μου έγραφε ότι είχε καρκίνο η καημένη, αλλά δόξαζε τον Θεό που την δυνάμωνε και έκανε τον αγώνα της. Ε πήρα και εγώ το γράμμα της δεύτερης και το έστειλα σαν απάντηση στην πρώτη!  Μια φορά βγήκα έξω, κάπου με κάλεσαν να μιλήσω δυο λόγους του Θεού να πω και εγώ ο,τι με φωτίσει. Την άλλη μέρα έβλεπα κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ! Δεν ήρθε ούτε ένας χαρούμενος άνθρωπος όλη μέρα! Δεν άκουσα ένα Δόξα Σοι ο Θεός! Σαν νύχτωσε μόνο, φέρανε μια γυναίκα σε ένα καροτσάκι αναπηρικό με σκλήρυνση. Όλο χαρά εκείνη ! Πως τα καταφέρνεις, την ρωτώ και συνέχεια γελάς; Πάτερ, μου λέει, έχω μάτια, αυτιά, μιλάω, έχω χέρια! Δεν έχω πόδια τώρα, μα και τότε που είχα που με πήγαιναν και τι καταλάβαινα! Ενώ τώρα! πανηγύρι στην ψυχή της! Όλο να δοξολογεί! Και να υπομένει! Μεγάλο εφόδιο η υπομονή, ιδίως μέσα στον γάμο! Να βρίσκουμε τρόπο πάντα να ξεφεύγουμε στις δυσκολίες δια της υπομονής! Θυμηθείτε τι υπομονή έκανε ο Σωκράτης με την Ξανθίππη ! Αν βρεις  έλεγε μια καλή σύζυγο θα είσαι ευτυχισμένος. Αν όχι, θα γίνεις φιλόσοφος! Εμείς εδώ στο Όρος δίνουμε σαν ευχή το καλές υπομονές! Πολλές δηλαδή, ατέλειωτες! Ζήτησαν  κάποτε από τον Ρουμάνο Γέροντα τον Κλεόπα κάποιοι προσκυνητές , να τους νουθετήσει  και εκείνος άρχισε να τους λέει: Λοιπόν παιδιά μου θα πρέπει στη ζωή σας να κάνετε υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή, μισή ώρα έκπληκτοι τον άκουγαν να επαναλαμβάνει μόνο αυτήν τη λέξη υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή… Κάποια στιγμή έκανε μια παύση ο Γέροντας, νόμιζαν εκείνοι πως κάτι άλλο τότε θα τους έλεγε…Και συνεχίζει εκείνος λοιπόν : Έτσι παιδιά μου, αν κάποια στιγμή σας τελειώσει η υπομονή, τότε θα κάνετε πάλι υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή….!

-Γέροντα τι γνώμη έχετε για τους  ομοφυλόφιλους ;

Να σας πω παιδιά …Είναι κάτι που δεν αγαπά ο Θέος! Τους ανθρώπους όλους τους αγαπά! Δεν κάνει διάκριση! Τα πάθη αυτά τον πληγώνουν! Βέβαια είναι και κάποιοι που λένε οι καημένοι, πως δεν μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος αυτό παρ ότι θέλουν. Είχε πάει μια φορά ένας τέτοιος άνθρωπος που ήθελε να αλλάξει, μα δεν τα κατάφερνε …Τον αγκάλιασε με αγάπη ο Άγιος. Παιδί μου του λέει. Μπορείς να νηστεύεις Τετάρτη και Παρασκευή και από το λάδι ακόμα; Βέβαια Γέροντα, μπορώ! Μπορείς να κάνεις και λίγες μετάνοιες κάθε μέρα; Μπορώ Γέροντα! Μπορείς να πηγαίνεις κάθε Κυριακή Εκκλησία;  Μπορώ! Να δίνεις από τον μισθό σου τα μισά για ελεημοσύνη; Κι αυτό νομίζω πως θα το καταφέρω είπε ο νέος! Του είπε λοιπόν ο Γέροντας περίπου 30 μπορείς και εκείνος απάντησε σε όλα καταφατικά! Ε τότε παιδάκι μου του λέει κάμε όλα αυτά που μπορείς και εκείνο που λες πως δεν μπορείς άσε το να το κάνει ο Κύριός μας! Θα σε βοηθήσει Αυτός σε ό,τι δεν μπορείς !

- Πείτε μας κάτι τελευταίο για τα παιδιά μας Γέροντα που είναι στην εφηβεία!

-Όσο μεγαλώνουν να τους αφήνετε προοδευτικά μια μεγαλύτερη ελευθερία. Να τους εξηγείτε την άρνησή σας σε κάποιες επιθυμίες τους, Να μην είναι στείρα αυτή και όπως είπαμε χωρίς βίωμα! Να τους δείχνετε εμπιστοσύνη και να τους δίνετε και ευθύνες. Να μάθουν την επιλογή, την υπομονή, την διάκριση. Γιατί θα μείνουν μόνα  κάποτε και τότε…Παρατηρούσα προχθές ένα γαϊδουράκι που έχουμε εδώ και το έβλεπα να τρώει. Είχε ξεριζώσει το ζωντανό έναν ζοχό και προσπαθούσε να το φάει. Και το είχε πάρει στο στόμα και το τίναζε να φύγουν τα χώματα πριν το καταπιεί! Ακούτε παιδιά; Με δίδαξε εκείνη την ώρα ο γαϊδαράκος! Την επιλογή, την υπομονή, την διάκριση!

Πάντα τα λόγια του Γέροντα γράφονται μέσα μας, εκεί στο ευωδιαστό κελάκι του! Από τον ακένωτο θησαυρό της δεομένης καρδιάς του, αναπαύουν την πενία και το σκοτάδι της δικής μας, τραβώντας την προς το Φως των εντολών του Θελητή του ελέους. Εκεί στο Καρεώτικο σύννεφό του,  κρυμμένος και ταπεινός, συνεχώς πασχίζει να διαλύσει την αχλύν της σύγχυσής μας! Και εύχεται ο Γέροντας  στην ανέκφραστη χαρά όλοι κάποτε να  οδηγηθούμε,  μετά την Θεία δικαιοκρισία.

Στα μέρη της Φοβεράς Προστασίας σε δέηση εσπερινή! Έχει κόσμο πολύ ! Κάθομαι σχεδόν στριμωγμένος μπροστά από την Αγία Ιουλίτα και τον τρίχρονο ομολογητή Υιό της Κήρυκο ! Παραδίπλα το κεφαλάκι της  νεοσφαγούς Αγίας Δόμνας κείτεται στα πόδια του δημίου της! Παντού υπερβάσεις του γεώδους !Όπου κι αν κοιτάξεις ! Όπου έστω κι αν ελάχιστος χώρος περισσέψει  για να σταθείς , την μακάρια δόξα και  την ουράνια μέθεξη θα αντικρίσεις  !      

Μετά τις ακολουθίες και την βραδινή τράπεζα , ο παμφίλτατός μας ,  πατήρ Γ. , μας συναντά να καθόμαστε δίπλα στην ονομαστή κρήνη της Κουτλουμουσίου .

Ένα κελάρυσμα συνεχές που γαληνεύει από τη μια και ένας χειμαρρώδης λόγος του μας γεμίζει από θλιβερές διαπιστώσεις μα και ελπίδα ! Μας μιλά για τον ρόλο που πρέπει να επιτελούν οι κληρικοί στο σήμερα .                     -Παλιά οι άνθρωποι αγαπούσαν τους ιερείς τους , μα και όποιον ιερωμένο και να έβλεπαν,  ακόμα κι αν δεν τον ήξεραν,  έτρεχαν να λάβουν την ευχή του . Τώρα σχεδόν έχει ξεχαστεί αυτή η τόσο ευλογημένη συνήθεια . Περνούν από μπροστά μας απαρατήρητοι οι παπάδες μας . Δείχνει πολλά αυτό αδελφοί μου ! Θεωρείται ο παπάς πλέον ένας κοινός άνθρωπος όπως όλοι . Το τιμημένο ράσο του  δεν εμπνέει σεβασμό. Και έχει και ο ίδιος ευθύνη για αυτό ! Πως άλλαξαν όμως όλα μέσα σε λίγα μόλις χρόνια; Κάθε εποχή είναι αλήθεια πως  έχει τις ιδιορρυθμίες της , τους εκσυγχρονισμούς , τις κρίσεις , τις αλλαγές . Μα για να πάμε πριν 80 χρόνια ! Το 1940 ! Σας φαίνεται μακρινό  ; Μια αναπνοή μας χωρίζει ! Τότε οι ιερείς στην συντριπτική τους πλειονότητα θύμιζαν τον Άγιο παπά Νικόλα τον Πλανά ! Απλοί , χαρισματικοί , με ιερό δέος ! Και οι άνθρωποι απλοί , απονήρευτοι, σέβονταν και  εκτιμούσαν όσο τίποτα τους εναρέτους ιερείς ! Διαβάστε μέσα στον Παπαδιαμάντη τον             Μωραϊτίδη ,τον Κόντογλου ,  αλλά ρωτήστε και υπερήλικες σημερινούς να σας πουν ! Μα είχε και αιτία αυτός ο σεβασμός τους ! Εκπλήρωναν τότε οι ιερείς αυτά που ο Ιερός Χρυσόστομος περιγράφει στους περί Ιεροσύνης λόγους του . 

Είχαν αγιότητα βίου , είχαν χάρη πνευματική,  που την εκδήλωναν όταν οι ανάγκες το απαιτούσαν και ιδίως μέσα στο ιερό μυστήριο της εξομολόγησης !Η μόνη μέριμνά τους ,- ακούγεται σαν ψεύτικο Θεέ μου !- ήταν η φροντίδα για τις ψυχές του ποιμνίου τους ! Και δεν μιλάμε για κοσμική φροντίδα, μα για μέριμνα πατρική , πνευματική , εναγώνια  ! Προσευχή , αγρυπνία , ακολουθίες , εξομολόγηση, κήρυγμα , κατήχηση  !Δίδασκαν με το παράδειγμά τους , ελεούσαν ! Όπως τους ήθελε ο Θεός , ως γνήσιοι ποιμένες !   Μια μέριμνα που πολλές φορές δεν τους επέτρεπε καν να ασχοληθούν με τις φροντίδες της δικής  τους οικογένειας!   Ο παπά Νικόλας ο Πλανάς! Συνεχείς αγρυπνίες ! Από τα μεσάνυχτα ως τις 3 το μεσημέρι ! Ο ιδρώτας που έτρεχε από το πρόσωπό του , θύμιζε τον ιδρώτα του Κυρίου στον κήπο της Γεθσημανής ! Έμοιαζε να λειτουργεί στο υπερουράνιο θυσιαστήριο ! Πρόσωπο κατάλαμπρο , καρδιά κατοικητήριο Αγίου Πνεύματος ! Αγαπούσε ανεξαιρέτως , ιδίως τους συνεφημερίους του ! Τα ονόματα σε εμένα έλεγε σε έναν εσπερινό , τα υπόλοιπα όλα στον Παπά Αντώνη ! Τσακώνονταν μεταξύ τους οι άνθρωποι ποιός θα τον έπαιρνε στο σπίτι για αγιασμό , ποιος θα τον εξυπηρετούσε . Ήθος Χριστού ,ζωή Χριστού ,  μαρτυρία Χριστού !Διορατικός , ιαματικός , κοσμαγάπητος και Χρισταγάπητος ! Τον διαδέχτηκε στην Αθήνα ο Άγιος Πορφύριος ! Στην έρημο της Ομονοίας !Πόσο έμοιαζαν αυτοί οι δυο ! Μα και με πόσων  ακόμα ταυτίζονταν οι βιωτές τους !

Ο Άγιος Γέροντας Φιλόθεος ο Ζερβάκος ! Ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης και ο συνονόματός του Σιμωνοπετρίτης ! Ο παπά Σίμων ο Αρβανίτης ! Ο Άγιος Αθανάσιος ο Χαμακιώτης ! Μέχρι το 1970 είχαμε πληθώρα Αγίων και χαρισματικών Γεροντάδων . Μεσουρανούσε η Εκκλησία ! Σημαντικές προσωπικότητες ! Μετά ξεκίνησαν οι πτώσεις και οι εκπτώσεις ! Νομιμοποίηση εκτρώσεων , πολιτικοί γάμοι , σήμερα το σύμφωνο συμβίωσης , οι… έκφυλες  ταυτότητες! Ελεύθερη πτώση χωρίς προηγούμενο ! Νέα εποχή , νέα δεδομένα! Ακόμη και μέσα στην Εκκλησία και μέσα στον ιερό κλήρο ! Σαν εφιάλτης! Χωρίς Θεό !Χωρίς Θεό ! Ένας είναι ο Θεός ! Και εκείνος τώρα σιωπά ! Σαν να μας λέει : Θλίβομαι με όλα αυτά ! Μα έχει ήδη ετοιμάσει τα πάντα ! Να στε σίγουροι αδελφοί μου , δεν θα νικήσει το σκοτάδι ! Έστω με αυτούς τους λίγους που ακόμα κρατάνε και μέσα στους Αρχιερείς και μέσα στον κλήρο και μέσα στον λαό , θα νικήσει του  Φωτοκράτορος Χριστού μας το Φως !

Τα στερνά λόγια του Κουτλουμουσιανού Πατέρα  , συνοψίζουν αυτό , που επιστρέφοντας ύστερα από λίγες ώρες στον κόσμο και στους δικούς μας ανθρώπους ,θέλουμε να μεταφέρουμε . Τώρα ακόμα και  στις τελευταίες σειρές τούτης της μνήμης , παλεύω με τον εαυτό μου  να αναλύσω στο «εργαστήρι» της ψυχής μου τα δάκρυα του Πατέρα Άθωνα .Είναι δάκρυα θλίψης άραγε για όλα αυτά τα ανήκουστα και ανομολόγητα που ραγδαία συμβαίνουν γύρω μας  ή δάκρυα δοξολογίας  πάντων ένεκεν και ελπίδας για τον γυρισμό  ; Παραπικραμένος δεν χαμήλωσε άραγε καθόλου ,  από τότε που τον πρωτανέβηκε η Κυρία των Αγγέλων στο πρώτο της προσκύνημα ; Βγήκε ποτέ από μέσα μας το Όρος , όταν τα δικαιώματα  του Θεού το βίωμά μας θλιβερά αγνόησε; Το όνειρό του Παραδείσου , η μυρωδιά του , βαστάνε ακόμα χρώματα και αρώματα ; Κι η Παναγία μας ως πότε θα οικονομεί την αχαριστία και την ιδιωφελή μας αγάπη ; Και η ψυχή μας,  ακούει το Ανάστα του Ουρανού ή στον Όρθρο καθεύδει αυτάρεσκα , έστω σε κάποιο στασίδι Αγιορείτικου Καθολικού; 

O Φώτης τη βοηθεία της νέας τεχνολογίας –κι αυτή ως άλογη την φανερώνει η Ανύμφευτη Νύμφη της ζωής μας -μας ανακοινώνει επίσημα ότι το κινητό του κατέγραψε ακριβώς τα φετινά αγιορείτικα βήματά μας :58.353 βήματα ! Ναι , συμπορευτήκαμε με όλους τους Αγίους του συναξαριού μας . Ναι, στην σκιά του , ξανά μας αποκαλύφθηκε η απλή αλήθεια της πίστης μας . Ναι , ο Άθωνας ξανά υπαγόρευσε μυστικά στο κιτρινισμένο χαρτί της ψυχής μας. Μα αναρωτιέμαι , πόσα από αυτά τα χιλιάδες βήματα , άφησαν πίσω τους άσβηστα ίχνη επιστροφής και βαθείς  Σταυρούς χαραγμένους… Πόσα από αυτά θα μετρήσει εν εκείνη τη ημέρα ο Κύριος σαν βήματα που η μετάνοια ώθησε και όχι το απέραντο ανθρωπάρεσκό μου …Το είπε ο συννεφοβάμων Γέροντας στις τελευταίες μας φετινές στιγμές . Από βίωμα πάσχουμε ! Εξ οράσεως η πίστη ! όπως έλεγε και ο Άγιος Ιεροκήρυκας του Παραδείσου ( σ.σ.Δημήτριος Παναγόπουλος) . 

Πόσα από αυτά τα αμέτρητα που γράφτηκαν ξανά θα βιωθούν ως την στερνή πνοή μας ; Και τότε ο Πατέρας Άθωνας θα σταλάξει δάκρυα ! Θα ναι άραγε δάκρυα χαράς για την σωτηρία ή θλίψης για την απώλεια ; Ως τότε αυτή η αμφιβολία ας γίνει ραβδί αγριοελαίας , βακτηρία σε ανάβαση Αθωνική , σε γλιστερά σκαλοπάτια προς το παμπόθητο υπερώον της Άνω Πόλης , να συγκρατά από την άβυσσο του αιωνίου σκότους ! Βοά ο Κύριος ! Με την παρατεινόμενη μακρόθυμη σιωπή Του ! Δακρύζει ο Κύριος ! Τα δάκρυά Του σταλάζει στα μάτια κάθε ταπεινού Αθωνίτη κρυμμένου σε μεσονυχτικό σκοτάδι …

                        Βουβός  Θεός και θλίβεται σκοτάδι σαν σκεπάζει.

Ταχέως ιδού Εγώ έρχομαι , με την σιωπή φωνάζει!

Τέλος και τω Θεώ η δόξα

Νώντας Σκοπετέας

Αφιερωμένο σε όλα τα ευωδιαστά άνθη του Αθωνικού λειμώνα , που δεν παύουν ποτέ να  δροσίζουν τις ξερικές μας ψυχές και το άκαρπό τους . Στους ευλογημένους συνοδίτες μου , ΑΝΤΩΝΙΟ , που στο πρώτο του κιόλας ταξίδι , πέταξε με φτερά ερωδιού πάνω από πέλαγα αδελφικής αγάπης και φώλιασε σε κατοικητήρια ταπεινώσεως. Στον ΘΕΟΔΟΣΙΟ,   που αναζητά αχόρταστα και αξεδίψαστα τον αληθινό  προορισμό μας  στα κρυμμένα χαμόγελα του Ουρανού .  Στον ΦΩΤΙΟ ,  που στο ευρύχωρο δοχείο της καρδιάς του,  αποταμίευε συνεχώς  δρόσους εωθινές και μεσονυχτικά δάκρυα στου Ψαλτηριού τις παρακλήσεις . Στον ΝΙΚΟΛΑΟ,   που δεν θα πάψει όσο αναπνέει,  να χαράζει βαθιά σημάδια επιστροφής σε λυγερόκορμες συστάδες Παραδείσου   .  Στον Απλού αδελφό μας , στου Θεσβίτη τις αγγελικές σκάλες . Στις Συζύγους και στα παιδάκια μας που πάντα σαν επιστρέφουμε καρτερούν το βιωμά μας…

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .