Ένας Θεός στα μέτρα μου ...

 

Ένας Θεός στα μέτρα μου ...Ένας τίτλος που μπορεί να ταιριάξει σε οποιαδήποτε Κυριακή του Τριωδίου , της Σαρακοστής , του Πεντηκοσταρίου ή στο Ευαγγελικό και Αποστολικό μήνυμα κάθε Κυριακής και Εορτής του ενιαυτού .

Διαστάσεις απόλυτες που δεν επιδέχονται τροποποιήσεων , αλλαγών , υποχωρήσεων ή έστω συμβιβασμών… Έχει συμβεί σε όλους μας  , είναι σχεδόν βέβαιο ,να συζητάμε με κάποιον καλό μας φίλο ή συγγενή μας που έχει ενστάσεις για την αυστηρή μας τοποθέτηση πάνω σε ορισμένα ζητήματα…- Λίγο νερό στο κρασί σου βρε αδερφέ …-Λίγο λάσκα τα λουριά…-Λίγο να ακολουθείς το σήμερα …την εποχή μας …Προχώρησε ο κόσμος άλλαξαν οι καιροί  …

Προχώρησε ο κόσμος ; και πού έφτασε λίγο-λίγο ; …Μήπως στο χείλος του γκρεμού ; Μήπως στο απόλυτα φθοροποιό σκοτάδι ;

Η μόνιμη επωδός , αυτό που συνήθως ακολουθεί όλα τα περισσεύματα αγάπης και πίστης που ανακαλούνται μέσα απ τα βάθη της ψυχής   για να «παλέψουν» με   αυτήν την Θεομίσητη χλιαρή αντιμετώπιση , είναι η εξής χιλιοακουσμένη φράση : -Λέει στο Ευαγγέλιο κάτι τέτοιο ; Πού είπε ο Χριστός να μην ντύνονται τα παιδάκια στις Απόκριες ; Πού είπε να νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή ;  Πού να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή ; Και εγώ πιστεύω στον Χριστό και το κεράκι μου πάντα το ανάβω στις Γιορτές…Και νηστεύω και όλη την  Μεγάλη Εβδομάδα , και πάω και  στην Εκκλησία   αλλά δεν κάνω και έτσι …λες και είμαι καλόγερος …

Τι να απαντήσεις …Τι να πεις ; Κάποιοι σιωπούν προσευχητικά …Μα για να σκεφτούμε…Αν υπήρχε αυτή η ρητή αναφορά μέσα στις Ευαγγελικές λαλιές , εμείς θα τις τηρούσαμε κατά γράμμα ; Αν εφαρμόζαμε όσα Ιερά  γράφτηκαν  , αν τηρούσαμε αταλάντευτα χωρίς την παραμικρή απόκλιση   όσα είπε ο Χριστός μας κατά την επίγειο διδασκαλία του , πόσο διαφορετικός θα’ ταν ο κόσμος μας …

Τήρησε αδερφέ μου – εαυτέ μου το Αγαπάτε αλλήλους και τους εχθρούς σας ακόμα χωρίς να ξεχωρίζεις κανέναν …Το μην κρίνετε …Το να μην κάνετε όσα δεν θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι και τόσα  ακόμα Θεοδίδακτα  …Του Χριστού μας τις Θείες και σωτήριες προτροπές  …Κάνε αδερφέ μου – εαυτέ μου όλα αυτά που είπε Εκείνος και έπειτα ντύσε το παιδί σου μασκαρά , γιατί πουθενά δεν το απαγορεύει το Ευαγγέλιο! Τήρησε τις παραινέσεις  του Ευεργέτη σου και έπειτα φάε κρέας την Παρασκευή επειδή πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στον Θεϊκό Λόγο! …

Αδερφέ μου – Άθλιε εαυτέ μου παραδέξου το ! Θες έναν Θεό στα μέτρα σου !Κατά το δοκούν! κατά την βόλεψή σου , κατά το κέφι σου και την διάθεσή σου ! Να Τον βγάζεις έξω από την πόρτα όποτε σε ενοχλεί και σε ελέγχει η συνείδησή σου …να Τον καλείς όποτε Τον έχεις ανάγκη , στα δύσκολα , στα απροσπέλαστα με τις δικές σου δυνάμεις …Ένας Θεός στα μέτρα μου …στις προδιαγραφές μου …στα δικά μου θέλω …Κάτι σαν συνεργάτης , σαν υπάλληλος που προσλαμβάνεις , χρησιμοποιείς και απολύεις δίχως ενοχές , χωρίς αποζημίωση …. Το αυτεξούσιο που Εκείνος σου χάρισε αντί να σε γεμίζει με ζωή , σε πλημμυρίζει με θάνατο …Μα Αυτός σε περιμένει …Βρίσκεται ακριβώς έξω από την σφαλισμένη  πόρτα της ψυχής σου και σε καρτερά όπως ο Πατέρας το άσωτο σπλάχνο Του .

Αδερφέ μου –ταλαίπωρε εαυτέ μου να ζεις αληθινά  μέσα στον κόσμο μα να μην συμπορεύεσαι τους πολλούς …Να νοιώθεις μακάριος όταν εκείνοι σε δείχνουν με το δάκτυλο του ορθολογιστή άφρονος «σύγχρονου» ανθρώπου . Με φρόνημα ουράνιο και όχι κοσμικό να έχεις τα μάτια τα μέσα σου στραμμένα στα υπέροχα άνω …Γιατί όπως λέγεται και ταιριαστό θαρρώ είναι  , αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας , θα πας εκεί που θα κοιτάς ! Με ζεστή καρδιά και όχι την χλιαρή που θα αποστραφεί ο Χριστός εν εκείνη την ημέρα …Να φλέγεται από την αγάπη Του …Θείος έρωτας …Ζέουσα αγάπη , όχι βολική , όχι περιστασιακή όχι του συμφέροντος … μα  αγάπη ξέχειλη  που να μην τελειώνει , να μην εξαντλείται , να μην εξαρτάται , να μην υποχωρεί …Αγάπα  τον Θεό με μια αγάπη που δεν μετριέται όχι έναν Θεό στα μέτρα σου …Κοίτα  τον Σταυρό και νοιώσε  πως η αγκαλιά Του μας χωρά όλους …ακόμα και όλους εμάς  τους αμέτρητους …μετρημένους …    

/νώντας σκοπετέας /

Απόσπασμα απο Ομότιτλη εκπομπή ( Ένας Θεός στα μέτρα μου ) του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως.  

Να συγχωράς για να ...χωράς ! (Καλή Σαρακοστή! )

Γονατιστοί στο Αγιορείτικο  Καθολικό , Κυριακή της  Τυρινής απόγευμα …Έξω μέρα σωστή …Άνοιξη εύοσμη να γλυκαίνει την ψυχή με μιαν ελπίδα ότι το Φως της ημέρας θα δυναμώνει ολοένα ….Κι η νύχτα λίγο -λίγο θα μικραίνει …Όλοι γονατιστοί ! Ούτε ένας όρθιος ! Μοναχοί και Λαϊκοί με τα κεφάλια ακουμπισμένα στη γη, νοιώθουν το έλεος του Θεού να στέκει Σταυρωμένο πίσω απ την Άγια Τράπεζα και να τους αγκαλιάζει …Και έπειτα σηκώνονται όλοι και μια ευλογημένη αταξία κάνει τα μάτια του Γέροντα να τρέχουν από χαρά και λύπη μαζί . Την χαρμολύπη που γιορτάζει μαζί με την συγγνώμη και την αδερφική συγχώρεση .Όλοι αγκαλιάζονται με όλους . Αδιακρίτως …χωρίς καμιά απ αυτές τις ιδιαίτερες αφορμές που ανοίγουν αγκαλιές καμιά φορά υποκριτικές ….Ανυπόκριτα με ενθουσιασμό μικρού παιδιού και Χρισταγάπητο πνεύμα αγάπης , δίχως να ντρέπεσαι που ζητάς συγχώρεση από κάθε πικραμένο  σου αδερφό που φανερώνεται στα πρόσωπα όλων αυτών που ήταν για σένα άγνωστοι ως αυτό το ανοιξιάτικο εσπέρας … Σε λίγες ώρες ξημερώνει  Σαρακοστή …Απόγευμα Κυριακής της Τυρινής στο Αγιορείτικο  Καθολικό … Γιορτάζει η συγγνώμη . Πανηγυρίζει η συγχώρεση . Οι καρδιές μας μεγαλώνουν ξαφνικά …Χωράνε πλέον αμέτρητες άλλες έστω και για λίγες στιγμές ! Ας κράταγε για πάντα αυτός ο πλατυσμός τους …. Ας γινόταν αιώνια η γιορτή …. Ως την συνάντηση με τον Πατέρα τον Ουράνιο τον Κύριο και Δεσπότη της ζωής μας  …Αυτόν που μακάρι να πλατύνει τόσο τον Παράδεισο ώστε να μας χωρέσει όλους ! Και ας μη μείνει ούτε ένας απ έξω ! Θεός σχωρές αδερφέ μου ! Θεός σχωρές ! Καλή Σαρακοστή !  Και μην ξεχνάς …   Να συγχωράς για να …χωράς !

νώντας σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως .

Το μεγάλο ταξίδι.( Η ψυχή μετά τον θάνατο) μέρος ε΄

...Η κόλαση είναι ο χώρος στον οποίο θα κολαστούν οι δαίμονες και οι άνθρωποι με ψυχή και σώμα μετά την Δευτέρα Παρουσία . Τώρα ο δαίμονας ναι μεν κολάζεται , αλλά νοιώθει ωραία γιατί μας πολεμά . Μετά την Δευτέρα Παρουσία θα κολάζεται χωρίς να μπορεί να πολεμά κανέναν . Βιώνει την κόλαση τώρα μεν αλλά παρηγοριέται γιατί πολεμά και νικά κάποιον τον οποίον κερδίζει και παίρνει μαζί του στην κόλαση . Μετά την Δευτέρα Παρουσία θ αρχίσει η ζωή η αιώνιος ! Δηλαδή επ’  άπειρον αποκαλύψεις  του Χριστού μας σε Αγγέλους και σεσωσμένους ανθρώπους . Μπορούμε να πούμε ότι τότε θ αρχίσουν οι κυρίως αποκαλύψεις του Χριστού μας . Τώρα όλοι περιμένουν  την κοινή Ανάσταση για να αρχίσει …το πανηγύρι ! Η ατελεύτητος αποκάλυψη σε Αγγέλους και Ανθρώπους ταυτοχρόνως  στον Θεϊκό Νυμφώνα . Οι Άγιοι δεν βρίσκονται ήδη στον Θεϊκό Νυμφώνα όπως ο Χριστός μας και η Παναγία μας , γιατί στερούνται σωμάτων . Τώρα στον Παράδεισο , στα προεόρτια του Θεϊκού Νυμφώνος η ψυχή βιώνει ακόμα αυτήν την κατάσταση .

Και δεν αποκαλύπτεται πλήρως ο Χριστός μας και στους σεσωσμένους γιατί μερικοί  εκ του Άδου θα μεταβούν στον Παράδεισο ! Εδώ είναι η εμπειρία και η σπουδαιότητα των μνημοσύνων . Γι’ αυτό γίνονται… Για τους μη  σεσωσμένους ! Τί τους ευχόμαστε ; Δεν λέμε μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ τας ψυχάς των δούλων σου ; Μετά των Αγίων ! Ποιών δούλων Σου ; Μα αν κάποιος έχει πάει στον Παράδεισο δεν είναι Άγιος ;  Είναι Άγιος ναι ! Μα εμείς ευχόμαστε γι αυτούς που δεν έχουν σωθεί , δεν είναι Άγιοι … Επειδή ακόμα  δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία , ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων ίσως και μη Ορθοδόξων , ο Θεός γνωρίζει , θα μεταβούν εκ του  Άδου στον Παράδεισο . Τίνι τρόπω ;  Με τις Θείες Λειτουργίες , τα μνημόσυνα , το κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες . Δηλαδή το βιβλιάριο της ψυχής του Κολασμένου εν τω Άδη , το έχει η Εκκλησία . Εμείς κάνουμε Θεία Λειτουργία ,  μνημόσυνα ,  κομποσκοίνια και ελεημοσύνες και κολλάμε το ένσημο εμείς στο δικό του βιβλιάριο , κάτι που αυτός δεν μπορεί να κάνει αφού στερείται σώματος . Αυτός μετά θα μας ανταποδώσει το δώρο …Μερικές ψυχές λοιπόν μεταβαίνουν από τον Άδη στον Παράδεισο με την βοήθεια της Εκκλησίας , όχι μόνοι τους και όχι βεβαίως όλοι …Τώρα ποιοί και μέχρι ποιο βαθμό; Ας παρομοιάσουμε τον Άδη με έναν ωκεανό . Στην φωτεινή δέσμη του ύδατος , από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθους δεκαπέντε , είκοσι , εικοσιπέντε ,τριάντα σπανιότατα τριαντατριών μέτρων υπάρχει η λεγόμενη δέσμη φωτός , όπου ακτίνες ηλίου διεισδύουν και κάποιο έστω μικρό φως υπάρχει . Από κει και κάτω υπάρχει Έρεβος , το πραγματικό το παντοτινό σκοτάδι . Στο διάστημα λοιπόν αυτό ( εννοεί της εν Άδου παραμονής των μη σεσωσμένων  ) μπορεί για όσες ψυχές βρίσκονται στον Άδη να διεισδύσει η Θεία Λειτουργία και σιγά –σιγά να τις ανεβάσει όλο και πιο πάνω . Κάποτε λοιπόν κάποιες τις μετακινεί ως τον Παράδεισο . Η Θεία Λειτουργία !  τη στιγμή ακριβώς που λέμε : «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματι Σου τω Αγίω . Με τον παραλληλισμό του Άδη με τον Ωκεανό , αυτοί που βρίσκονται στο κάπως φωτεινό , να το ονομάσουμε έτσι , μέρος του Άδη μπορούν με την  Θεία Λειτουργία  το κομποσκοίνι  και τις ελεημοσύνες σιγά –σιγά να ανέβουν . Βρίσκονται δε εκεί , γιατί ναι μεν έχουν βαριά αμαρτήματα , μα όχι θανάσιμα …. Και στα θανάσιμα υπάρχει ιεράρχηση . Το χειρότερο είναι το να λατρεύεις εν επιγνώσει τον Σατανά ως Θεό . Η εσχάτη απώλεια του νοός . Ό, τι μεγαλύτερο και πλέον απαίσιο υπάρχει . Έπειτα είναι οι αιρεσιάρχες , οι υπερήφανοι , οι βλάσφημοι , οι φιλάργυροι , οι πόρνοι , οι ανήθικοι , οι διεστραμμένοι και όλα τα λοιπά  αμαρτήματα.  Επάνω – επάνω ας πούμε είναι κάποιος που έκανε μια μεγάλη κλεψιά και δεν πρόλαβε να μετανοήσει αφού πέθανε αιφνιδίως και κολάστηκε . όλες οι κλοπές δεν κολάζουν …Πολλά νέα παιδιά ίσα-ίσα σώζονται αφού μετά από μέθη έκαναν κάποια αμαρτήματα κυρίως σαρκικά και επιστρέφοντας στο σπίτι χτύπησαν σε ένα τροχαίο και τελειώθηκαν . Αυτός ο αιφνίδιος , ο αιματηρός , ο οδυνηρότατος θάνατος τα «ξέπλυνε».Υπολογίζεται δηλαδή και ο τρόπος του Θανάτου για την σωτηρία της ψυχής . Οι κατάκοιτοι και όσοι υπέφεραν πολύ στη ζωή τους , παίρνουν στεφάνι μεγαλομάρτυρος .   Η Θεία Λειτουργία και οι Ελεημοσύνες ανεβάζουν τις ψυχές . Αρκεί όπως έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ ο  Κατουνακιώτης , οι Λειτουργοί να είναι ενάρετοι  και άξιοι . Γιατί ο Θεός δεν εισακούει τις Λειτουργίες των αναξίων Ιερέων οι οποίοι ζητούν χρήματα και έπειτα δεν μνημονεύουν , είτε μνημονεύουν λίγες φορές και όχι σωστά . Θεία Λειτουργία λοιπόν , κομποσκοίνι , προσευχή και ελεημοσύνη …Αυτά μπορούν να εξάγουν μια ψυχή εκ του Άδου …

Μια συνταρακτική αφήγηση ποτισμένη με Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός επιτρέπει αυτήν την ιερή γνώση σε κάποιους λίγους εκλεκτούς Του , για να μας κάνει κοινωνούς του Μεγαλείου Του , για να μας απαλλάξει από την ζημιογόνο για την ψυχή άγνοια . Ο συγκλονιστικός τρόπος και η λεπτομερής περιγραφή του ταξιδιού της ψυχής από αυτόν τον εξαιρετικά φωτισμένο Γέροντα απετέλεσε και για τον ομιλούντα μια τεράστια έκπληξη  και μια ώθηση για διαρκή αναζήτηση . Άλλωστε ο καθένας ατομικά πρέπει να ετοιμάζει αυτό το ξεχωριστό ταξίδι …

( τέλος και τω Θεώ η Δόξα . )

νώντας σκοπετέας

Ακέραιη σχεδόν , όπως ακούστηκε το 2010 η ομότιτλη εκπομπή που μεταδόθηκε σε 3 μέρη και η οποία αναρτάται σε συνέχειες μετά από την γλυκιά παραίνεση κάποιων συναμαρτωλών αδερφών που την άκουσαν και ωφελήθηκαν απ τα λόγια και την γνώση του ευλογημένου αυτού Γέροντα  ... ( Γέροντος Εφραίμ , Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές του Αγίου Όρους )

  

Το μεγάλο ταξίδι ...(Η Ψυχή μετά τον θάνατο)μέρος δ΄

....Θέλω να σταθούμε ιδιαιτέρως στην τεσσαρακοστή ημέρα λοιπόν . Γνωρίζει καλά η Εκκλησία μας ότι αυτή η ημέρα είναι η κρισιμότερη , οπότε και θα παρθεί η οριστική απόφαση , η οποία θα ισχύσει για πάντα , εις πάντας τους αιώνας …Πεθάναμε ; Την 40^η ημέρα θα κριθούμε εις πάντας τους αιώνας …Δε θα χουμε εμείς Δευτέρα Παρουσία ….θα γίνει και για εμάς αλλά μόνο για να ενωθούν τα σώματά μας με τις ψυχές μας …Μα δεν θα βγει η απόφαση τότε …Ήδη η απόφαση είναι ειλημμένη . (Βέβαια επειδή ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία , ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων Χριστιανών ίσως και μη Ορθοδόξων , ο Θεός μας γνωρίζει , θα μεταβούν εκ του Άδου στον Παράδεισο … θα το δούμε παρακάτω αυτό )

Επειδή  λοιπόν η Εκκλησία μας αυτό το γνωρίζει,  προσκομίζει τα κόλλυβα της 40^ης ημέρας τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά . Εδώ στο Άγιο Όρος τα παλιά χρόνια οι Πατέρες ήταν πιο αυστηροί και πιο φιλάνθρωποι …Κεκοιμημένοι Πατέρες … Τότε την 40^η ημέρα έκαναν Παννυχίδα , ώστε να πληροφορηθούν , κάποιος απ τους Πατέρες , κυρίως ο Γέροντας εάν η ψυχή εσώθη ή δεν εσώθη . Με κάποιο σημάδι που δινόταν τότε ( και στις μέρες μας συχνά δίνεται )  την 40^η ημέρα , μετά από νηστεία και αγρυπνία την προηγούμενη έπαιρναν την πληροφορία . Οι πιο πολλοί εκ των κεκοιμημένων Πατέρων εσώζοντο ! Κάποιος κάποτε φανερώθηκε με την όψη αρκούδας ! και είπε ότι κολάστηκε επειδή ήταν συνεχώς μέθυσος στο Άγιο Όρος .

Άλλος πάλι που φανερώθηκε είπε ότι κολάστηκε γιατί έκανε παρακοή εν γνώσει του στον Γέροντά του . Άλλος πάλι γιατί όπως είπε δεν έκανε καθόλου μοναχικά καθήκοντα . Εύκολο ήταν να σωθεί , αλλά για έναν μικρό πόντο πήγε στα εξ ευωνύμων ….Επιμένουμε λοιπόν πάρα πολύ στο θέμα της 40^ης ημέρας , ακριβώς όταν αυτή συμπληρωθεί . Καμιά φορά έξω στον κόσμο κυρίως δεν συμπίπτει η 40^η ημέρα με το μνημόσυνο για ευνόητους λόγους , οπότε αυτό γίνεται λίγο πριν ή λίγο μετά. Όμως την 40^η ακριβώς ημέρα πάλι θα κάνουμε κόλλυβα επί του μνήματος , ώστε να είμαστε απόλυτα καλυμμένοι πάνω σε αυτό το σπουδαιότατο για την ψυχή θέμα . Εκείνη την ημέρα η ψυχή θα λάβει τη θέση της . Να πάρουμε την μια πλευρά, αυτήν του σεσωσμένου όταν εισέλθει στον Παράδεισο ... Λέγουν οι Πατέρες …Ποιόν πρώτον να αγκαλιάσει , ποιος πρώτος να την υποδεχθεί …!! Και θα έχουμε και μερικές εκπλήξεις : Πως εγώ εσώθην …Πώς έγινε αυτό το μέγα θαύμα! Πώς βλέπω εδώ τόσους σεσωσμένους δικούς μου , γνωστούς που νόμιζα ότι δεν θα ήταν καθόλου σεσωσμένοι ! Πού είναι όλα αυτά τα αγαπημένα μου πρόσωπα , που τόσα έζησα μαζί τους και απουσιάζουν; Εκπλήξεις! Θα τους γνωρίζουμε δε όλους δια Πνεύματος Αγίου ! Όλοι δε είναι ηλιόμορφοι και Αγγελοπρόσωποι , δηλαδή έχουν την μορφή του Χριστού μας …Όχι με την μορφή που είχαν στην γη …Εκεί βλέπονται διαφορετικά όπως λάμπουν ! Δεν συστέλλεται ο ήλιος του καθενός ! Όταν παρουσιάζονται στη γη παίρνουν την μορφή του σώματος . Αλλά εκεί βλέπονται διαφορετικά , όπως λάμπουν !Η ψυχή όταν  κάνει αυτές τις μεταβάσεις , πάνω - κάτω ( να το πούμε σχηματικά ) τις 40 πρώτες ημέρες έχει το σχήμα του σώματος . Η ψυχή είναι ασώματη βέβαια , αλλά παίρνει αυτό το σχήμα , όπως και ο Άγγελος παίρνει το σχήμα ενός νέου ανθρώπου , νεανίσκου 20 ετών χωρίς γένια , ποτέ κοριτσιού. Ο Άγγελος βέβαια δεν έχει φύλο , παίρνει μορφή ανδρός , γιατί και ο Χριστός μας παρουσιάστηκε έτσι και έτσι τιμούν τον Χριστό μας . Πολλοί θα αναρωτηθούν πως είναι δυνατό να δει η ψυχή μια και δυο φορές προ της 40ης ημέρας τον Χριστό μας , απ την στιγμή που οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι  θα τον δούμε κατά την Δευτέρα Παρουσία. Πολλοί βέβαια τον έχουν δει και στην επίγεια ζωή . Δεν είναι πρωτόγνωρη εμπειρία . Άλλοι βέβαια θα τον δουν όπως προείπαμε την 3η την 9η και την 40η ημέρα . Οι σεσωσμένες ψυχές ήδη εκρίθησαν και βλέπουν τον Χριστό ! Τί αναμένουν; Την Δευτέρα παρουσία , οπότε και θα ενωθούν με τα σώματά τους τα οποία είναι Άγια Λείψανα πλέον φανερά ή εν αγνοία πολλών , για να βλέπει έτσι και το σώμα και η ψυχή πάντα τον Χριστό ! Των κολασμένων οι ψυχές δεν βλέπουν τον Χριστό ;  Τι αναμένουν ; Και αυτές την Δευτέρα Παρουσία να ενωθούν με τα σώματά τους  για να βλέπουν τον Χριστό αλλά ως πυρ και όχι φως ! Οι πάντες θα βλέπουν τον Χριστό ! Και οι δαίμονες και οι Κολασμένοι αλλά όχι φωτιστικά …Καυστικά ! Ο Χριστός μας  δεν τους εκπέμπει βέβαια  πυρ,  αλλά φως και Αγάπη ! Μα αυτοί δεν το δέχονται ποτέ ..Δεν το θέλουν ποτέ , διότι ουδέποτε μετανόησαν στη ζωή τους . Ο Χριστός μας δεν τους τιμωρεί , ούτε οι ίδιοι λένε : μας τιμωρεί ο Χριστός . Λένε : Αυτοτιμωρούμεθα ! Αυτό κολαζόμαστε . Ο Χριστός δεν βασανίζει κανέναν …είτε λίγο , είτε πολύ είτε αιωνίως. Αυτό είναι παπική κόλαση ! Μετά την Ανάσταση κανείς δαίμονας δεν έχει δει τον Αναστάντα Χριστό , γιατί για να τον δεις πρέπει να χεις μεγάλη χάρη Αγίου Πνεύματος ! Στην κοινή Ανάσταση όμως θα οικονομήσει ο Χριστός μας , ώστε να θεαθεί από όλα τα πλάσματά του . !...

( συνεχίζεται με το ε΄και τελευταίο μέρος )

νώντας σκοπετέας

Ακέραιη σχεδόν , όπως ακούστηκε το 2010 η ομότιτλη εκπομπή που μεταδόθηκε σε 3 μέρη και η οποία αναρτάται σε συνέχειες μετά από την γλυκιά παραίνεση κάποιων συναμαρτωλών αδερφών που την άκουσαν και ωφελήθηκαν απ τα λόγια και την γνώση του ευλογημένου αυτού Γέροντα  ... ( Γέροντος Εφραίμ , Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές του Αγίου Όρους )

  

Το μεγάλο ταξίδι.. (H ψυχή μετά τον θάνατο) μέρος γ΄

.....Δεν έχει καμιά σχέση με την γη η ομορφιά του άλλου κόσμου…Όταν βγούμε από την κοιλιά της μητέρας μας δεν θέλουμε να ξαναμπούμε με τίποτα …γιατί εκεί είναι σκοτεινά και στενά και ο κόσμος είναι ευρύχωρος …Έτσι και αυτό το απέραντο σύμπαν , η γη θα μας φαίνεται ένα τίποτα ! Ο εκεί κόσμος όμως θα μας φαίνεται ευρύχωρος και φωτεινός …όχι σκοτεινός όπως εδώ . Το είπε ο ίδιος ο Χριστός μας με το : μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν….Θα έπρεπε να πει με την δική μου λογική μεταβέβηκε εκ της ζωής εις την αιώνιον ζωή ...Κύριε εκ του Θανάτου; Εκ του Θανάτου ! Από ένα τόσο μικρό σε ένα τόσο άπειρο ! Ο Γέροντάς μας ( εννοεί τον Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη ) έλεγε από ένα μικρό περίπτερο σε ένα τεράστιο σουπερ-μάρκετ!...Θα δούμε λοιπόν ακριβώς όλα τα μέρη που ζήσαμε και θα ζητήσουμε όπως είπαμε σαν ευλογία να μεταβούμε σε έναν αγαπημένο τόπο . Τότε οι γυναίκες μπορούν να ζητήσουν να ρθουν εδώ στο Άγιο Όρος , στα Ιεροσόλυμα και αλλού …

Την ενάτη ημέρα η ψυχή παρίσταται πλάι στον Χριστό και τότε φτιάχνουμε τα κόλλυβα της ενάτης ημέρας . Η ψυχή επανέρχεται στον Χριστό και η Εκκλησία και πάλι δέεται …Κύριε Ελέησον την ψυχή που παρίσταται ενώπιον Σου . Ο Χριστός ευλογεί και δεν αποφαίνεται . Ούτε η ψυχή γνωρίζει …Τώρα όμως έχει εμπειρία , όλων των καλών και όλων των κακών του κόσμου τούτου και τότε έχει την γνώση ότι αυτός ο κόσμος είναι ένα τίποτα μπροστά στο κάλος του άλλου …Καθώς δε διέρχεται το σύμπαν έχει και την γνώση των άστρων και των γαλαξιών …αποκτά δηλαδή και αυτήν την αστρονομική εμπειρική γνώση …Μιλάμε για αποστάσεις που χρειάζονται έτη φωτός για να διανυθούν ….Από την ενάτη ημέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος της εκπλήξεως ….Θα παραλάβει ο Φύλακας Άγγελος την ψυχή και θα την οδηγήσει στον Παράδεισο . Τις μισές ημέρες ( ακόμη ως τις  σαράντα μας απομένουν 31 ημέρες) στον Παράδεισο και τις άλλες στον Άδη , οπότε την Τεσσαρακοστή ηνέρα η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωμένη την εμπειρία του νοητού αόρατου κόσμου όπως έχει και την εμπειρία τούτου του κόσμου του κτιστού …Θα λέγει τότε η ψυχή του απίστου : Όντως όλα υπάρχουν …Τα είδα , τα εβίωσα …Καλά τα έλεγαν οι Πατέρες και τα βιβλία τα Πατερικά …Τώρα όμως τι θα γίνει που μείναν ανεφάρμοστα ;  Που παραμείναμε χρεοφειλέτες ….Οι ψυχές των πιστών από την άλλη :Δόξα τω Θεώ ! Τα εφαρμόσαμε …Δόξα τω Θεώ κάναμε το κατά δύναμιν …Μέγα το έλεος του Κυρίου …Υπάρχει ελπίδα !κι ο Άγγελος Φύλακας ενισχύει …

Το λυπηρό βέβαια είναι όταν κανείς δει στον Άδη θλιμμένα , γεμάτα από λύπη , αγαπημένα πρόσωπα …Όπως και στον Παράδεισο θα δει βέβαια αγαπημένα πρόσωπα αλλά εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία και καμιά συνομιλία …Είναι σαν να βλέπουμε αγαπημένα πρόσωπα πίσω από ένα αδιαπέραστο γυαλί απ το οποίο μπορούμε να δούμε μόνο όχι  να ακούσουμε ή να ακουστούμε. Αυτό θα γίνει μόλις η ψυχή εισέλθει στον Παράδεισο μετά την Τεσσαρακοστή ημέρα…Τώρα μόνο βλέπει η ψυχή και αποκτά γνώση και εμπειρία . Οι ψυχές που είναι μέσα στον Παράδεισο επικοινωνούν μεταξύ τους !

Τις μισές μέρες λοιπόν μετά την ενάτη από την κοίμηση η ψυχή τις περνά σε όλον τον Παράδεισο και τις υπόλοιπες στον Άδη και έτσι όπως είπαμε έχει την εμπειρία όλου του άλλου κόσμου . Μόνο την αφάνεια δεν βλέπει κανείς στον Άδη , εις την οποία θα βρεθούν οι κολασμένοι κληρικοί και μοναχοί …Στα έγκατα , στην απομόνωση , στον πάτο του Άδη …Είναι για παράδειγμα σαν να πάμε στον πυθμένα του ωκεανού και να σκάψουμε άλλα εκατό μέτρα πιο βαθειά ! Εκεί είναι τοποθετημένοι οι κολασμένοι μοναχοί και κληρικοί …

Μόλις φτάσει λοιπόν η τεσσαρακοστή ημέρα μετά τον χωρισμό της ψυχής αυτή γονατίζει μπροστά στον Χριστό μας και αυτός αποφαίνεται ! Ο Φύλακας Άγγελος καρτερικά αναμένει την απόφαση …Αν λάμψει …εκ δεξιών η ψυχή σώζεται , αν εξ αριστερών η ψυχή οδηγείται στον Άδη …όχι στην κόλαση . Η κόλαση είναι τελείως άδεια ακόμα ! Δεν περιέχει απολύτως κανέναν . Γιατί ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα παρουσία …Στην κόλαση θα βρεθούν μετά την Δευτέρα Παρουσία οι δάιμονες και οι αμαρτωλοί με ψυχή και σώμα . Οι ψυχές των κολασμένων τώρα παραμένουν στον Άδη που είναι ας το πούμε το προοίμιο της Κολάσεως , όπως και ο Παράδεισος είναι τα προεόρτια της Βασιλείας των Ουρανών . Εκεί βρίσκονται οι σεσωσμένες ψυχές άνευ σωμάτων. Οι ψυχές μαζί με τα σώματά τους μετά την Δευτέρα παρουσία θα ενωθούν και θα οδηγηθούν πλέον απ τον Παράδεισο στον Θεϊκό  Νυμφώνα, στα ενδότατα του Παραδείσου .Στην Βασιλεία των Ουρανών αυτή τη στιγμή βρίσκονται μόνο ο Χριστός και η Παναγία μας , με ψυχές και σώμα . Οι Άγιοι βρίσκονται στον Παράδεισο αλλά χωρίς σώματα . Και ο Θεϊκός Νυμφώνας είναι Παράδεισος αλλά με ψυχές και σώματα . Τώρα στον Παράδεισο βρίσκονται μόνο ψυχές περιμένοντας την Δευτέρα Παρουσία , να ενωθούν με τα σώματά τους. Γιατί είναι μισοί , λειψοί άνθρωποι χωρίς το  σώμα τους ….Σαν να έχουμε το φεγγάρι στο μέσον …Είναι παράδοξο αυτό ξέρετε …Πιο περίεργο είναι να δεις άγγελο χωρίς φτερά παρά ψυχή χωρίς σώμα …Τι ον είναι αυτό ; Εντολή Θεού αυτό το μισό …η πνοή  και το σώμα το άλλο μισό…Περιμένουμε την κοινή Ανάσταση ! Κάντε λίγη υπομονή !.... ( συνεχίζεται ) 

                                                              νώντας σκοπετέας

Ακέραιη σχεδόν , όπως ακούστηκε το 2010 η ομότιτλη εκπομπή που μεταδόθηκε σε 3 μέρη και η οποία αναρτάται σε συνέχειες μετά από την γλυκιά παραίνεση κάποιων συναμαρτωλών αδερφών που την άκουσαν και ωφελήθηκαν απ τα λόγια και την γνώση του ευλογημένου αυτού Γέροντα  ... ( Γέροντος Εφραίμ , Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές του Αγίου Όρους )

Το φιλί του Ψάλτη (Καλό Τριώδιο !)

Κάθε σελίδα του και ένα δάκρυ …ένας γλυκός αναστεναγμός…μια θύμιση….Πενήντα  ολάκερα χρόνια από νέος , ανύπαντρος ακόμα , ψάλτης στον Ταξιάρχη  του όπως τον έλεγε με αγάπη . Τότε που στο χωριό υπήρχαν άλλες τέσσερις ενορίες …Η Παναγία στη Χώρα , Η Υπαπαντή στο Ξεχώρι κι ο Σωτήρας στα Πρίπιτσα … Δεν έλειψε ποτές του από Λειτουργία Κυριακή ... -Αποσπερού αρχίζει η γιορτή και ο ήχος της Βδομάδας !  συνήθιζε να λέει όποτε έπαιρνε την θέση του στο ψαλτήρι  για τον εσπερινό του Σαββάτου . Και ξελειτούργησε ,χωρίς να προσμένει αντάλλαγμα ,  Παππούληδες που τον εκτίμησαν,  τον πιστό και ταπεινό αυτόν διάκονο του αναλογίου …Και αυτός τους σεβάστηκε και δεν τους αρνήθηκε  ποτέ .Πάντα τους υπάκουγε και τις μικροπαραξενιές τους τις υπέμενε κρυφοχαμογελώντας αγαθά…Και όλους  τους έκλαψε σαν μικρό παιδί όταν έφυγαν για τα άνω σκηνώματα …Στο ξόδι τους  τον θυμούνται να ψέλνει χαρμόσυνα δακρυσμένος , κοιτάζοντας κάθε τόσο  με αγάπη από το υπερυψωμένο του στασίδι τις ησύχιες γνώριμες μορφές τους που τόσο τις αγάπησε .

Στις μεγάλες γιορτές πάντα ντυμένος με τα καλά του , της Λαμπρής τα ρούχα και από πάνω το πολυλιβανισμένο ρασάκι του , που του διάβασε ευχή ο Δέσποτας για να το φορεί και γι αυτό πάντα πριν το ντυθεί , συνήθιζε να το ασπάζεται σαν εικόνισμα με μια ευλάβεια απαράλλαχτη . Η φωνή του και αυτή ανέγγιχτη όπως τότε που ο δάσκαλός του ο Γεώργιος εκ Μάνης  του μάθαινε τα πρώτα …πα βου γα στις πηγές της Βονάς , εκεί που ήχοι του Θεού αναμιγνύονταν με φωνές αγγελικές  …Γαλήνια πάντα αυτή η φωνή , να φανερώνει την συγκίνηση αυτού που σέβεται τις ιερές στιγμές ,τις ανεπανάληπτες …Ιεροπρεπής και τώρα στα γεράματά που  ψέλνει με την γνώριμη σε όλους φωνούλα του  , «φιλοξενούμενος» πλέον σε Εκκλησιά διπλανού χωριού που έχει ακόμα Παπά…Πόσο ευτυχισμένος είναι όταν μια φορά τον μήνα ο Παπά-Γιάννης έρχεται να λειτουργήσει στον Ταξιάρχη του …Δεν κυλάει μέρα χωρίς να τον επισκεφθεί δυο και τρεις φορές …Πάντα έχει μια αιτία όταν η γυναίκα του και τα παιδιά και τα εγγόνια από το τηλέφωνο τον μαλώνουν που βγαίνει μες στο κρύο…-Μα να αφήσω αφώτιστη την Εκκλησιά …Κύριε Ελέησον ..δεν παθαίνω τίποτα ! φυλάει ο Ταξιάρχης !

Σάββατο απόγευμα…Αύριο ο Παπά –Γιάννης θα είναι απ τις έξι στον ναό …Αχάραγα και αυτός θα έρθει να ετοιμάσει τα βιβλία του , να μελετήσει το Τυπικό της μεγάλης ημέρας …Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου …Αρχίζει το Τριώδιο… Το βιβλίο που έχει μέσα την ψυχή του …Αυτό που πάντα του καρτέραγε πως και πως,  να ανοίξει τις πύλες του ευσπλάχνου ελέους  του Ζωοδότη Χριστού . Και τι πειράζει που δεν θα ρθει ο Παπά –Γιάννης για Εσπερινό αφού πρέπει  να πάει κι αλλού  ….Αυτός θέλει να θυμηθεί και να μνημονεύσει τόσους Λειτουργούς του Υψίστου που χρόνια  κάθε τέτοιο απόγευμα γιορτάζανε μαζί του τον ερχομό της Θείας Κατάνυξης …Ναι θα πάει αυτός  μόνος στον Ναό…Θα ανάψει όλα τα καντήλια του τέμπλου και μπρος στην εικόνα του Παντεπόπτη Χριστού πάνω στην πολυκαιρισμένη ψάθινη καρέκλα θα ακουμπήσει όρθιο το μεγάλο βιβλίο ….Θα πει το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας  από την θέση του και ύστερα θα κατέβει αργά-αργά όπως τότε , θα βάλει τρεις στρωτές μετάνοιες μπροστά στον Χριστό θα του φιλήσει τα πόδια και ύστερα θα αγκαλιάσει το Τριώδιο …Θα το πάρει στα χέρια του με την ευλάβεια της πρώτης φοράς θα το φιλήσει και ύστερα σκυφτός με πίσω βήματα ,θα ξαναπάει στην θέση του να ψάλει με όλη του την κατάνυξη  σε ήχο πρώτο το : Μὴ προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς, ἀδελφοί· ὁ γὰρ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθῶμεν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τελωνικῶς διὰ νηστείας κράζοντες…. Ἱλάσθητι ἡμῖν ὁ Θεός, τοῖς ἁμαρτωλοῖς.

 Όλα έτσι γινήκανε όπως τα είχε σχεδιάσει …Μόνο που κείνο το φιλί κράτησε ως το νύχτωμα …Τα χείλη του δεν θέλανε τίποτα άλλο να πουν εκείνη την νύχτα παίρνοντας τον δρόμο για το σπίτι …Μόνο ένα:  Ὁ Θεός, ἰλάσθητι μοί τῷ ἁμαρτωλῶ, καί ἐλέησον μέ ….

Καλό Τριώδιο …

Νώντας Σκοπετέας Απόσπασμα από το βιβλίο : Δάκρυ στο Εγώ 

Αφιερωμένο στην μνήμη του προπάππου μου Γεωργίου Κασκαμπούρη φτωχού και απλού δασκάλου Βυζαντινής Μουσικής εκ Μάνης  και ιερού συνδαιτημόνος των Παπαδιαμάντη-Μωραϊτίδη στις ξακουστές Αγρυπνίες του Αγίου Παπά-Νικόλα του Πλανά στον Άγιο Ελισσαίο …

( βλ .βιογραφία Αγίου Νικολάου Πλανά  Ο παπα  Νικόλας Πλανάς Εκδόσεις «ΑΣΤΗΡ» Αθήνα 1979 σελ .116.  )

Το μεγάλο ταξίδι .. (Η ψυχή μετά τον θάνατο)μέρος β΄

...Παίρνει λοιπόν την ψυχή ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και την παραδίδει εις χείρας άλλων Αγγέλων οι οποίοι αναχωρούν για τον Τελωνισμό . Όσον αφορά τον φύλακα Άγγελο αυτός στέκεται δίπλα στο σκήνωμα και δεν φεύγει μέχρι την ταφή . Όταν υπάρχουν περιπτώσεις που η ταφή καθυστερήσει ( λόγω κάποιων συγκυριών λ.χ. ομαδικών θανάτων ) ο Άγγελος Φύλακας παραμένει κοντά στο νεκρό σκήνωμα μέχρι να ταφεί το σώμα …Τιμής ένεκεν ! Πολύ σημαντικό αυτό ! Η ψυχή όμως μαζί με άλλους Αγγέλους ξεκινά για το ταξίδι της …

Από την στιγμή που θα εξέλθει η ψυχή από το σώμα και μέχρι να συμπληρωθεί η Τρίτη ημέρα , μετρώντας με τον δικό μας  γήινο χρόνο ( γιατί η ψυχή δεν βιώνει χρόνο σε αντίθεση με εμάς που και τον μετράμε και τον βιώνουμε )  η ψυχή μέσα σε αυτό το τριήμερο τελωνίζεται …Δηλαδή καθώς κατέβαιναν οι δαίμονες με το στώμεν καλώς του Αρχαγγέλου Μιχαήλ , μερικοί έμειναν στα πιο υψηλά στρώματα κατερχόμενοι και έμειναν στον αέρα ….Είναι τα λεγόμενα εναέρια τελώνια . Καθώς λοιπόν ανεβαίνει η ψυχή κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού μηδενός εξαιρουμένου τελωνίζεται …Δεν τελωνίζονται όλοι όμως ..μόνο όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες …όχι εξομολογημένες …Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια ..σφήνα !με το εξπρές ! Δεν σταματούν δηλαδή πουθενά , δεν εμποδίζονται …Θα σταματήσουν κάπου μόνο στην περίπτωση που ακόμα υπάρχει ανεξομολόγητο αμάρτημα . Αν είναι κάτω από το θανάσιμο , ζυγίζεται υπερνικούν τα τυχόν καλά και συνεχίζουν στο επόμενο τελώνιο έως ότου φτάσουν μπροστά στον Χριστό μας ! Εάν όμως κανείς σταματήσει για κάποιο θανάσιμο ανεξομολόγητο αμάρτημα , επιτόπου γκρεμίζεται και κολάζεται …Έχουμε περιπτώσεις κυρίως γυναικών που μοίχευσαν ή επόρνευσαν , εξομολογήθηκαν βαρύτερα , χειρότερα αμαρτήματα , και αυτά επειδή τους έδιναν ντροπή , λόγω του σαρκικού και επειδή έτσι τις παρακίνησε ο εχθρός , με κίνδυνο να χάσουν την ψυχή τους δεν τα εξομολογήθηκαν .Στους κληρικούς αυτό είναι ακόμα πιο φριχτό ! Αυτό λοιπόν πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως. Γιατί όταν κανείς είναι εξομολογημένος δεν τελωνίζεται …Περνάει μεν απ τα Τελώνια αλλά δίχως να εμποδιστεί και να σταματήσει από κανένα . Τα χειρότερα Τελώνια τα οποία σήμερα κρεμνίζουν και κολάζουν τους ανθρώπους είναι : Πρώτον της μαγείας , δεύτερον της ομοφυλοφυλίας και της ανηθικότητας , του εγωισμού ακολούθως της φιλαργυρίας της βλασφημίας ….Κυρίως τα δυο πρώτα που ανέφερα . Ο σατανισμός και η ανηθικότητα στην πιο ακραία μορφή τους παγκοσμίως ….

Στο διάστημα των πρώτων τριών ημερών η ψυχή τελωνίζεται , και όταν περάσουμε όλα τα τελώνια , ο Φύλακας Άγγελος του καθενός οδηγεί την ψυχή στον Χριστό , στην ανθρωπότητα του Κυρίου γιατί η Θεότητα δεν φαίνεται …Βλέπουμε τότε τον Χριστό μας όπως τον αντικρίζουμε στις εικόνες . Έχει ακριβώς αυτήν την μορφή ο Χριστός ,την μορφή που είχε σαρκωμένος …Αυτή την μορφή έχει όταν εμφανίζεται και όταν παρίσταται ο άνθρωπος ενώπιόν Του και τον προσκυνά . Ο Χριστός μας τότε τον ευλογεί χωρίς να πει τίποτα απολύτως  . Η ψυχή τον προσκυνά και Εκείνος τον ευλογεί μόνο δίχως να πει τίποτα . Είναι η πρώτη προσκύνηση προσωπικά με τον Χριστό μας …Εκείνη την ημέρα στα τριήμερα όπως λέγονται , η στρατευομένη Εκκλησία ως φιλόστοργος Μητέρα προσκομίζει τα κόλλυβα της Τρίτης μέρας …Κάθε μέρα λειτουργούμε και μνημονεύουμε …Σαράντα λειτουργίες …Αλλά τα τριήμερα κόλλυβα έχουν πολύ μεγάλη σημασία . Τα κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου όταν η ψυχή βάζει την μετάνοια και το κάθε σπυράκι – σιταράκι είναι μια ψυχούλα αλλά είναι και συγχρόνως πολλές ευχές του συνόλου της Εκκλησίας .Δέονται εξ ονόματος του κεκοιμημένου ο οποίος πλέον δεν μπορεί να μιλήσει .Κύριε ελέησον…Κύριε Ελέησον …Κύριε Ελέησον …Άπειρες φορές . Ελέησον για την ψυχή που βάζει μετάνοια …

Ούτε ο Χριστός μας αποφαίνεται , ούτε η ψυχή αντιλαμβάνεται με ακρίβεια αλλά ξέρει διαισθητικώς ότι αφού πέρασε τα Τελώνια είναι σεσωσμένη , αλλά περιμένει την επικύρωση …Μέχρι τότε υπάρχει δισταγμός γιατί δεν γνωρίζει ακόμη το δρομολόγιό της …

Έπειτα ο Φύλακας Άγγελος παίρνει την ψυχή και την κατεβάζει πάλι στη γη αμέσως , σε μηδέν χρόνο. Ενώ κάνουν το δρομολόγιο προς τον Χριστό μας σε 3 μέρες , τώρα σε χρόνο μηδέν η ψυχή με τον  Φύλακα Άγγελό της ξανακατεβαίνει στη γη και αρχίζει τότε μια διαδρομή από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι την ημέρα που κοιμήθηκε . Ακολουθεί βήμα-βήμα , πόντο –πόντο τα πάντα με λεπτομέρεια . Εκεί οι άνθρωποι θα θυμηθούν λεπτομέρειες που λησμόνησαν παντελώς …Και καλά και κακά…Και μικρά και μεγάλα . Τα θανάσιμα τα θυμούνται όλοι οπότε δεν θα τα χουν ξεχάσει . Άλλα μικρότερα και κακά και καλά λησμονημένα  πλέον θα τα θυμηθούν….Και τότε ο καθένας  εμπειρικά πλέον θα διαπιστώσει ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα γιατί τότε τα αισθάνεται και τα θυμάται όλα …Είναι χαρισματική αυτή η μνήμη …δεν βλέπει κάτι το φανταστικό …Αντικρίζει την πραγματικότητα, την αλήθεια της ζωής του . Όταν τελειώσει αυτό το δρομολόγιο στην ζωή , η ψυχή ζητά και κάποιο δώρο ! Ανάλογα με την ευλάβεια για παράδειγμα που είχε στην Παναγία μας , να μεταβεί σε κάποιο προσκύνημα …Όχι ταξιδάκια στην Αυστραλία ή στον Βόρειο Πόλο να δούμε τους Εσκιμώους και τους πιγκουίνους , γιατί αυτό απλούστατα δεν ωφελεί την ψυχή. Η ψυχή όταν εξέλθει δεν θέλει τίποτα από το γήινο …απολύτως τίποτα … ( συνεχίζεται )

νώντας σκοπετέας.

Ακέραιη σχεδόν , όπως ακούστηκε το 2010 η ομότιτλη εκπομπή που μεταδόθηκε σε 3 μέρη και η οποία αναρτάται μετά απο την γλυκιά παραίνεση κάποιων συναμαρτωλών αδερφών που την άκουσαν και ωφελήθηκαν απ τα λόγια και την γνώση του ευλογημένου αυτού Γέροντα  ... ( Γέροντος Εφραίμ , Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές του Αγίου Όρους )

Το μεγάλο ταξίδι ...(Η Ψυχή μετά τον θάνατο) μέρος α΄

Στην Εκκλησία κάθε Κυριακή …στις γιορτές στους πανηγυρικούς εσπερινούς …Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε  μπροστά σε ακοίμητο καντήλι που μισοφωτίζει το εικονοστάσι …Μετά φόβου Θεού Πίστεως και Αγάπης…. και εμείς προσερχόμαστε στα άχραντα Άγια αφού προηγουμένως μας άγγιξε ένα πολυλιβανισμένο πετραχήλι…Τρέχουμε με λαχτάρα στα προσκυνήματα της Πίστης μας , διαβάζουμε πατερικά βιβλία , ακούμε τα ερτζιανά του Θεού , ενίοτε βρισκόμαστε και πίσω απ τα μικρόφωνά τους …Για άλλους τα παραπάνω κρατούν μια ζωή ολάκερη , για άλλους ο χρόνος είναι πιο περιορισμένος γιατί έτσι το θέλησε Εκείνος. Μα ποιος ο λόγος για όλα αυτά ; αναρωτιούνται κάποιοι επιτηδευμένα ..ανυποψίαστοι … Στην πλέον συνηθισμένη ερώτηση που γίνεται σε ταπεινούς ασκητές της αποταγής και της ησυχίας …Γιατί ήρθες εδώ ; η απάντηση είναι μια και απαράλλαχτη : Για να σώσω την ψυχή μου ! Για να με βρει έτοιμο ο Χριστός μας εν εκείνη την ημέρα , εκείνη την ανεπανάληπτη ώρα που η ψυχή θα εγκαταλείψει το σώμα , θα χωριστεί και θα ξεκινήσει το δικό της ταξίδι …Η πίστη στην ύπαρξη αυτού του αιώνιου ταξιδιού οδηγεί και δείχνει την στενή και τεθλιμμένη οδό , την εν Χριστώ ζωή …Όποιος την περιγελά σαν τον δύστυχο ήρωα του Κόντογλου που πίστευε ότι όλα αυτά είναι δοξασίες και διαδόσεις γηραιών γυναικών …αδυνατεί να συλλάβει το γιατί όλα αυτά ….Καμιά φορά μας αρκεί το να δηλώνουμε αδαείς …Μια βολική άγνοια …μια χλιαρή ενίοτε αντιμετώπιση που αποστρέφεται ο Χριστός μας …Πιστεύω μεν στο Θεό αλλά όχι και στο μετά …στα τελώνια…στην κόλαση …Μοιάζει αιρετικό ή μήπως δεν είναι ; Γνώριζα έναν τέτοιον άνθρωπο χλιαρό συχνά ορθολογιστή που όπως έλεγε κατά τα άλλα πίστευε …Μέχρι που κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια του μια κασέτα …έγραφε πάνω : Η συγκλονιστική αφήγηση του Γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στο Σεράι των Καρυών για την ψυχή μετά τον Θάνατο. Αυτή η κασέτα αδερφέ μου , μου άλλαξε τη ζωή! Συγκλονίστηκα ! Πείστηκα ! Θέλησα να μάθω για αυτό το μετά …Και τώρα ξέρω ! και ελπίζω ! Αυτή η κασέτα ήταν σταλμένη απ τον Χριστό μας ….

Καθισμένος απέναντι στον Γέροντα λίγα χρόνια πριν σε ένα μικρό εκκλησάκι στον πρώτο όροφο της Σκήτης πάνω απ την κεντρική  πύλη της .  Εξομολογούμαι σ αυτόν τον γλυκύτατο Πατέρα και αισθάνομαι την ορθάνοιχτη αγκαλιά της Θείας στοργής να με προσμένει …Πριν φύγω τον ρωτώ : Γέροντα επειδή ασχολούμαι με το εκκλησιαστικό ραδιόφωνο και κάνω εκπομπές έχω ευλογία να μεταφέρω σε αυτές  κάποιες από τις ομιλίες σας; Και αυτός με χαμηλωμένο το βλέμμα και με εκείνη την γαλήνια φωνή μου απαντά :Αν νομίζεις ότι θα ωφεληθούν κάποιοι να το κάνεις ….

Απομαγνητοφώνησα το περιεχόμενο αυτής της συνταρακτικής αφηγήσεως …Αυτά που ειπώθηκαν είναι συγκλονιστικά γιατί είναι αληθινά και διαπνέονται από την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων ανά τους αιώνες . Κάποιοι άνθρωποι άλλωστε είναι ιδιαιτέρως φωτισμένοι και χαρισματούχοι εκ Θεού ….

 -Την ψυχή μας την βγάζει ο Χριστός με εκτελεστικό διακονητή τον Αρχάγγελο Μιχαήλ , στον οποίο δίνει εντολή . Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι αυτός που «βγάζει»την ψυχή μας με εντολή Κυρίου . Είναι υπέρτατη η τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους ο Χριστός μας να έχει ορίσει τον αρχηγό των Αγγέλων τον Αρχάγγελο  Μιχαήλ να βγάζει την ψυχή κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού  …Όταν έρχεται ο αρχηγός να πάρει την ψυχή , όχι ο αξιωματικός , ο στρατιώτης αλλά ο αρχηγός σημαίνει ότι είμαστε πρίγκιπες ! Ο όμοιος με τον όμοιο …Είμαστε πνευματικά πριγκιπόπουλα της Βασιλείας των Ουρανών ως Ορθόδοξοι βαπτισμένοι. Μέγιστη η τιμή να έρχεται ο Μιχαήλ ο αρχηγός όλων των Αγγέλων!! Είναι ιλαρός , χαρούμενος και καθόλου αυστηρός όπως μερικοί θέλουν να τον παρουσιάζουν ή να τον εικονίζουν ..Οι άγγελοι δεν έχουν καμιά σχέση με φόβο με τρόμο και με ασχήμια …Κυρίως οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ …Εάν μερικοί φοβούνται είναι όχι από τη Θέα του Αγγέλου , αλλά από τη θέα της δικής τους αμετανόητης καταστάσεως ….Όπως και στη θέα του Χριστού μας ,κάποιοι  δαιμονίζονται και κολάζονται επειδή οι ίδιοι οι αμετανόητοι άνθρωποι δεν είναι δεκτικοί της Θείας οράσεως !     

      Έρχονται λοιπόν οι  Άγγελοι , έρχονται οι δαίμονες , έρχονται οι Άγιοι , αμβλύνονται οι αισθήσεις , κι όταν υπνωθούν τα μάτια , τα σωματικά μάτια , τότε η ψυχή με τον νου βλέπει τα πάντα . Έχει μπει ήδη η ψυχή στην σφαίρα της αιωνιότητος του άλλου κόσμου πριν ακόμη εξέλθει του σώματος .Είναι οι τελευταίες στιγμές , οι τελευταίες φωτογραφίες από τις οποίες μπορούμε να διαπιστώσουμε  εάν αυτή η ψυχή κρίνεται ή είναι σεσωσμένη…

Είναι μερικά μυστικά που μας είπαν οι Πατέρες να προσέξουμε ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε …Δηλαδή αν υπάρχει αγωνία ή εφίδρωση …οι κινήσεις των οφθαλμών δεξιά και αριστερά πάνω και κάτω οι κινήσεις των χεριών , η αλλαγή του χρώματος , κραυγές ή βλάσφημες εκφράσεις , δυσοσμία που εκπέμπεται από το στόμα του ψυχορραγούντος ή και από το περιβάλλον ή ταραχή και φόβος , ταχυκαρδία και εφίδρωση και σε εμάς τους υπόλοιπους με έναν ακατάληπτο τρόπο , όλα αυτά σημαίνουν ότι έχουμε παρουσία δαιμόνων και ότι κάτι δεν πάει καλά …Πρέπει τότε να προσέξουμε πάρα πολύ και να κάνουμε πολλά σαρανταλείτουργα .Όταν όμως κοιμηθεί , απ την στιγμή που ο φύλακας άγγελος παραλάβει την ψυχή , τότε ζωγραφίζεται στο σκήνωμα μια τέτοια χάρη και μια ιλαρότητα που θες συνεχώς να είσαι κοντά του χωρίς φόβο και δισταγμό …Είναι ίσως οι τελευταίες στιγμές γιατί ο χρόνος είναι μετρημένος ως την ταφή και εκείνη τη στιγμή μας δίνεται ευκαιρία από τον Θεό μα βιώσουμε αυτό το μυσταγωγικό θέαμα ….Είναι πολύ σημαντικό για εμάς . Δεν νοιώθουμε την απομάκρυνση …Θέλουμε να είμαστε συνεχώς κοντά του…Σε έναν μοναχό μέχρι να τελειωθεί ήμουν δεκαπέντε ολόκληρες ώρες συνεχώς  δίπλα του. Είχε λίγη δυσκολία αλλά τελικώς εσώθη…Το ψυχορράγημά του κράτησε πολλές ώρες και ήταν εξουθενωτικό για όλους ….  

( συνεχίζεται )

νώντας σκοπετέας.

Ακέραιη σχεδόν , όπως ακούστηκε το 2010 η ομότιτλη εκπομπή που μεταδόθηκε σε 3 μέρη και η οποία αναρτάται μετά απο την γλυκιά παραίνεση κάποιων συναμαρτωλών αδερφών που την άκουσαν και ωφελήθηκαν απ τα λόγια και την γνώση του ευλογημένου αυτού Γέροντα  ...    

«Καλὸ εἶναι νὰ ὑπάρχεις, ἀλλὰ νὰ ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα»

…Σκέφτηκα λοιπόν τούτη την ευχή να σας δώσω …σήμερα που κόβετε την Βασιλόπιτά σας και την δίνω και στον ταλαίπωρο  εαυτό μου  …

Αυτήν την νέα χρονιά να ανταμώσουμε … να αγαπήσουμε και να μιμηθούμε την αγιότητα των ταπεινών ανθρώπων …Αυτών που ευαρεστώντας τον Θεό , ενέπνευσαν και συγκίνησαν τις γραφίδες των μεγάλων "Αγίων" των Ελληνικών και όχι μόνο γραμμάτων …

 Θα ήθελα να γνωρίσουμε μερικούς από αυτούς τους Ταπεινούς Γίγαντες όπως μας τους συστήνει με δάκρυα χαράς ο Μέγας Φώτης Κόντογλου …Το ξεχωριστό με αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο του Θεού είναι ότι κανείς από αυτούς δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας …Ξέρετε γιατί ; Γιατί δεν είναι μόνο ότι μας συστήνει υπαρκτά πρόσωπα… που μύρισε τις ευωδιαστές τους ανάσες και λούστηκε από το γαλήνεμα των πάντα υγρών  ματιών τους , μα γιατί ακόμη και αυτούς που φαίνονται να ναι γεννήματα της φαντασίας του , κάπου τους έχουμε όλοι μας συναντήσει …και πολλές φορές τους έχουμε λοιδορήσει λόγω , έργω , ή διανοία …κλείνοντάς τους ερμητικά  την πόρτα της ψυχής μας …

Αυτή είναι λοιπόν η ευχή μου …Φέτος να ανακαλύψει η μνήμη και η ψυχή τέτοιους ταπεινούς ανθρώπους και να τους αγαπήσει... διάπλατα μα κυρίως ανυπόκριτα …  Τα μάτια τους γίνονται βρῦσες καὶ τρέχουνε  μ᾿ αὐτὰ τα δάκρυα  ποτίζεται τὸ ὁλόδροσο κι ἀμάραντο δέντρο τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς όπως πολύ όμορφα σημειώνει ο ίδιος ο Κόντογλου …

Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε μέσα απο τα αναστάσιμα γραφτά του ψυχογράφου της Ρωμιοσύνης , κάποιους από αυτούς τους αληθινά ταπεινούς και μακαρίους… θριαμβευτές του θείου ελέους ….Να θυμηθούμε αυτό που τόσο μοναδικά μας προέτρεπε ο Κυρ -Φώτης , να ζούμε αληθινά . Αληθινή ζωή είναι μονάχα η εν Χριστώ ζωή  και αληθινή χαρά... η πονεμένη . Καλό είναι να υπάρχεις έλεγε , αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα ...

....Οπότε μπορώ, ξεμακρύνω από την ταραχή της σημερινής ζωής. Κάθουμαι στο σπίτι μου, μακρυά από τον κόσμο. Ζωγραφίζω κανένα εικόνισμα, γράφω καμιά ιστορία ή καμιά σκέψη για τον εαυτό μου, φιλοτεχνώ κανένα χειρόγραφο, ή κουβεντιάζω με κανέναν απλόν άνθρωπο, πού δεν τρέχει για ν' αρπάξει πολλά λεφτά, κ' είναι ήσυχος καί βλογημένος...

Οι τέτοιοι άνθρωποι δεν λείψανε ολότελα στον καιρό μας, καί γι' αυτό το πράγμα δοξάζω τον Θεό μέρα-νύχτα. Ζούνε ειρηνικά, ήσυχα, απλά, φτωχικά, μα αυτοί για μένα είναι οι πιο πλούσιοι. Η ζωή τους έχει νοστιμάδα, ενώ των αλλουνών, εκείνων πού βρίσκουνται ολοένα σε στριφογύρισμα, σαν μηχανές, η ζωή τους είναι δίχως καμιά νοστιμάδα. Λέγω «η ζωή τους», μα ποια ζωή; Αυτοί δεν έχουνε τον καιρό να ζήσουνε. Όλο βιάζονται, ο νους τους βρίσκεται αλλού, στα χρήματα, στις επιχειρήσεις, στα πολιτικά. Ολοένα αγωνία. Ολοένα ανησυχία. Ολοένα νευριασμός, από τις δουλειές τους, από τα κέρδη κι από τις ζημιές τους, από την παγκόσμια κατάσταση, από τον φόβο μήπως γίνει πόλεμος, από τ' ανεβοκατέβασμα του χρυσαφιού στο χρηματιστήριο, από τα παιδιά τους, πού σπουδάζουνε στην Αγγλία καί στην Αμερική, από τα σπίτια τους, από τα μαγαζιά τους, από τα χτήματά τους, από τα καράβια τους. Το κεφάλι τους βρίσκεται μέσα σ' ένα βουερό σύννεφο από σκοτούρες, πού το τσιμπάνε σαν να 'ναι σφήγκες ακαταμέτρητες. Μα καί στον ύπνο τους βασανίζουνται, δε μπορούνε να κλείσουνε μάτι από τα τρυπάνια πού τριβελίζουνε το μυαλό τους. Κι όλα αυτά λένε πως τα τραβάνε για να μαζέψουνε λεφτά, καί μ' αυτά να απολάψουνε τη ζωή, ως πού πεθαίνουνε καί μπαίνουνε μέσα σε μαρμαρένια μνήματα πού τους χτίζουνε κείνοι πού τους κληρονομήσανε. Μα κι αυτοί αρχίζουνε την ίδια ζωή χαρισάμενη πού πέρασε ο πεθαμένος, ως πού να χωθούνε κι αυτοί μέσα στο ίδιο μεγαλόπρεπο μπουντρούμι. Αυτή είναι η λεγόμενη «ζωή» για τους δραστήριους αυτούς ανθρώπους.

Δεν υπάρχει πιο θλιβερό πράγμα από μια τέτοια ζωή. Θαρρείς πως τους άρπαξε μια ρόδα καί τους στριφογυρίζει, δίχως να μπορούνε να ξεκολλήσουνε από τα γρανάζια της. Πεθαίνουνε, χωρίς να δοκιμάσουνε μήτε ένα γενναίο αίσθημα, δίχως να δροσιστούνε από μια χριστιανική πράξη, χωρίς ν' απομείνουνε μια στιγμή μοναχοί με τον εαυτό τους ή με τους αγαπημένους τους, να ειρηνέψουνε λίγο, να απογευτούνε μια στάλα τη ζωή. Την έχουνε... ακουστά την αληθινή ζωή. Αγοράζουνε όλα τα εργαλεία της ζωής, ακόμα καί τα πιο ακριβά, καί μοναχά να τη ζήσουνε δε μπορούνε, οι δυστυχισμένοι. Είναι σαν τον Τάνταλο, πού έβλεπε το νερό διψασμένος, καί δε μπορούσε να πιει.

Η φτώχεια τους είναι μεγάλη. Αυτό πού λένε τα συναξάρια για τους Αγίους, πως αποχτήσανε δηλαδή όλα τα πλούτη με τη φτώχεια, «τη πτωχεία τα πλούσια», γι' αυτούς τους ανθρώπους πού μιλούμε, γυρίζει στ' ανάποδο, δηλαδή με τον πλούτο γίνουνται πάμπτωχοι, «τω πλούτω εκτήσαντο την πτωχείαν». Έχω δει πολλούς τέτοιους ανθρώπους καί ξέρω καλά πόσο δυστυχισμένοι είναι στ' αλήθεια, μ’ όλο το απ’ έξω λαμποκόπημα. Η πιο μεγάλη ευτυχία τους είναι πως με τις σκοτούρες πού έχουνε, δεν νοιώθουνε πως είναι ζωντανοί. Όσο για τις λιγοστές ώρες, πού βρίσκουνται έξω από τον ανεμοστρόβιλο πού είπαμε πως τους στριφογυρίζει, εμ’ τότε είναι πού δε μπορούνε να νοιώσουνε τίποτα, γιατί η παραζάλη δεν τους αφήνει, καί γιατί έχουνε χάσει, τη γεύση της ειρηνικής κ' ήσυχης ζωής. Κι ο άνθρωπος πού δεν νοιώθει ειρήνη καί ησυχία μέσα στην ψυχή του, είναι δυστυχισμένος, καθώς λέγει κ' ένας άγιος: «ο αλλότριος της ειρήνης αλλότριος εστί της χαράς».

Όπως είπα, γνώρισα κάμποσους απ’ αυτούς τους ανθρώπους, τους πλούσιους, τους τρισδυστυχισμένους πλούσιους. Δεν μιλώ για κείνους πού έχουνε πλούτη, μα έχουνε όμως καί δυστυχίες, αρρώστιες, μαλώματα κι, άλλα τέτοια κακά. Μιλώ για κάποιους πού είναι πλούσιοι, δίχως να 'χουνε τέτοιες δυστυχίες, καί πού ωστόσο δεν νοιώθουνε την αληθινή χαρά της ζωής. Αυτοί, τις ώρες πού θέλουνε να μείνουνε μακρυά από τις σκοτούρες τους, είναι πιο δυστυχισμένοι, γιατί οι ψυχές κ' οι καρδιές τους είναι άδειες. Τί να την κάνουνε την ησυχία; Η ησυχία είναι βλογημένη για όποιον έχει τον από μέσα πλούτο, κι όχι τον απέξω. Γι’ αυτό, σε τέτοιες ώρες, βαριούνται, τους πιάνει η πλήξη, πνίγουνται σαν να βρίσκουνται μέσα στο άδειο διάστημα, δίχως αγέρα ν’ ανασάνουνε. Επειδή μάθανε να ζούνε με την ταραχή, με την αγωνία. Γι' αυτούς δεν υπάρχει ζωή έξω από τις σκοτούρες, από τις έγνοιες, από το νευρίασμα. Καταδικαστήκανε σ' αυτή την καταδίκη. Είναι κείνοι πού ξεγελαστήκανε από τον σατανά, πού είπε στον Χριστό: «Πέσε, προσκύνησέ με, για να γίνουνε οι πέτρες ψωμιά. Πέσε, προσκύνησέ με, για να σου δώσω όλα τα βασίλεια της γης». Δώσανε στον πονηρό την ψυχή τους, καί πήρανε αυτά πού τους έταξε. Μα, χωρίς ψυχή, αυτά είναι στάχτη, τίποτα. Τί να τα κάνουνε; Η ψυχή είναι πού τα κάνει όλα να υπάρχουνε καί να 'χουνε αξία για τον άνθρωπο. Για τούτο είπε ο Χριστός: «Τί θα τον ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει όλον τον κόσμον, καί ζημιωθεί την ψυχή του;»

Τούτοι λοιπόν είναι οι πιστοί του σατανά. Γι’ αυτόν κάνουνε όλα όσα κάνουνε κ’ οι πιστοί του Χριστού για το Θεό. Καί νηστεύουνε, καί προσεύχουνται ολοένα στον Μαμωνά, καί τραβάνε αγόγγυστα το κρύο, τη ζέστη, καί κάθε κακοπάθηση, την αγρύπνια, τους κόπους, τις βρισιές, τα μαλώματα, την καταφρόνεση. Μα, στο τέλος, αυτά είναι τα μοναχά κέρδη τους, όπως είπαμε παραπάνω. Ο διάβολος πήρε την ψυχή τους, καί δε μπορούνε να νοιώσουνε καμιά χαρά, αφού δεν υπάρχει η ψυχή πού τη νοιώθει.

Πόσες φορές είδα τέτοιους πλούσιους να κοιτάζουνε με ζήλεια καί με παράπονο κάποιους φτωχούς, πού κατέχουνε τον αληθινό τον πλούτο, τον πλούτο τον απομέσα, καθώς καί την ειρηνική ζωή πού ζούνε! Οι τέτοιοι φτωχοί είναι, κατά τα λόγια του Παύλου, «ως λυπούμενοι, αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί, πολλούς δε πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες, καί τα πάντα κατέχοντες». Έχουνε την ελπίδα καί την ειρήνη του Χριστού, πού έλεγε στους μαθητές Του: «Τη δική μου την ειρήνη σας δίνω. Δεν σας δίνω εγώ την ειρήνη, πού δίνει ο κόσμος». Καί ποια είναι, η ειρήνη πού δίνει, ο κόσμος; Η ψεύτικη ειρήνη, πού δεν είναι ειρήνη, αλλά ταραχή καί ζάλη καί οργή. Τέτοια είναι η ειρήνη, πού λένε πως θέλουνε τα έθνη καί οι άνθρωποι της αμαρτίας.

Γι' αυτό κ' εγώ κάθουμαι, όσο μπορώ, μακρυά από τον φουρτουνιασμένον κόσμο κι από τις ψεύτικες απολαύσεις του, καί ζω με τους απλούς καί ήσυχους χριστιανούς, με «τα τέκνα της ειρήνης»,

Ο Δαυίδ λέγει: «Τίς εστί πλούσιος; ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος». Λοιπόν, τούτοι οι φίλοι μου είναι «οι εν τω ολίγω αναπαυόμενοι». Γι' αυτό είναι κ' ειρηνικοί. Γιατί η πλεονεξία κάνει φτωχή την ψυχή του ανθρώπου.

Εδώ, σε τούτη την άκρη πού κάθουμαι, είμαι μακάριος. Αντίκρυ μου κάθεται μια χήρα θεοφοβούμενη, η Αθηνά, με τον αδελφό της τον Χαράλαμπο, πού είναι σαν τον άγιο Γιάννη τον Καλυβίτη. Το φτωχόσπιτό τους είναι για μένα πιο έμορφο από τ' αρχοντόσπιτα, με την ξερολιθιά, με τα ταπεινά δεντράκια, με τα λουλούδια του καί με τ' αγιασμένα βότανά του, το δεντρολίβανο, τη μαντζουράνα, τον βασιλικό, τον δυόσμο, την αψιθιά, τον απήγανο. Τέτοια έχει καί το μικρό περβολάκι μου. Τύφλα να 'χουνε οι μεγάλοι κήποι πό 'χουνε τ' αρχοντόσπιτα!

Παραπέρα είναι άλλοι τέτοιοι φτωχοί, ο Κώστας ο κουτσός, ψάλτης καί καντηλανάφτης, η αδελφή του Ελένη, ο μπάρμπα-Λιάς ο μπαλωματής, κανονάρχος, η κυρά Ουρανία, πού σαν ήτανε κορίτσι πήγαινε στον άγιο Ελισαίο πού ψέλνανε ο Παπαδιαμάντης κι ο Μωραϊτίδης,( ένοιωσα ανείπωτη χαρά και συγκίνηση  όταν πριν από λίγα χρόνια διαβάζοντας τον βίο ενός ταπεινού Αγίου του Αγίου  Παπά Νικόλα του Πλανά ανακάλυψα κι ύστερα ρωτώντας πληροφορήθηκα, ότι μαζί με τον Κυρ Αλέξανδρο και τον σπουδαίο Μωραϊτίδη στις ιστορικές Αγρυπνίες του Αγίου Ελισσαίου  έψελνε και ο Γεώργιος διδάσκαλος εκ Μάνης …ήταν ο πατέρας της Γιαγιάς μου ο προπάππους μου ...Γεώργιος Κασκαμπούρης ,για να σας συστήσω απόψε και έναν δικό μου ταπεινό )  ...και συνεχίζει ο Κόντογλου να μας συστήνει και να μας σφιχταγκαλιάζει με τους δικούς του ταπεινούς της καρδιάς τους εκλεκτούς …..  ο μπάρμπα Στέλιος, οι γερόντισσες Ματρώνα, Άννα, Μελάνη καί Παϊσία, κάποια παλληκαράκια γεμάτα ευλάβεια, σαν τον Γιώργη τον Κύπριο καί τον Βασίλη τον Πλάτανο, ο πάτερ Χρυσόστομος ο Μουστάκας από τη Ρόδο, ο πάτερ Ιωσήφ από τη Νάξο, ο πάτερ Γερόντιος από την Κόνια, ο πάτερ Αμφιλόχιος από την Πάτμο, κι άλλοι ασκητές πού έρχονται στο σπίτι μου, ο Ισαάκ Πιλάβιος, εραστής της βυζαντινής μουσικής, ο πάτερ Θεόφιλος ο Αγιορείτης, ο κοσμογυρισμένος καπετάν-Ηρακλής Γιαβάσογλου, καί κάμποσοι άλλοι. Όλοι τούτοι έχουνε απάνω τους την ταπείνωση καί τη χάρη της θεοσέβειας, πού τα νοστιμεύει όλα. Είναι πάντα καλοδεχτικοί, πλούσιοι σε αισθήματα, χαρούμενοι, γιατί «καρδίας ησυχαζούσης, το πρόσωπον θάλλει», καί «άνθρωπος ολιγομέριμνος καί ελπίζων τω Κυρίω, πράος εστί

καί ησύχιος»,

Αυτοί είναι οι φίλοι μου, οι δικοί μου. Όσα θέλει ένας πλούσιος για να ζήσει μια μέρα, φτάνουνε για να ζήσουνε τρεις καί τέσσερες απ’ αυτούς για έναν χρόνο. Καί όμως, σ' αυτούς απάνω είναι η ευλογία του Θεού, Αυτοί είναι «οι μηδέν έχοντες καί τα πάντα κατέχοντες». Ζούνε κρυφά από τον κόσμο. Κανένας σπουδαίος δεν τους ξέρει καί κανέναν σπουδαίον δεν γνωρίζουνε.

Πολλές φορές κάθουμαι καί συλλογίζουμαι καί λέγω: Να, αυτοί δεν ζούνε με τόση απλότητα καί με ένα τίποτα; Ναί, ζούνε, καί μάλιστα είναι πιο φχαριστημένοι από τη ζωή.

Τί χρειάζεται λοιπόν τόση φασαρία πού κάνουνε άλλοι στον κόσμο, για να μαζέψουνε πλούτη, για να ξακουστεί τ' όνομά τους, βασανιζόμενοι καί κάνοντας αδικίες, χωρίς να νοιώθουνε καμμιά χαρά; Δεν πάνε να μάθουνε από τους φτωχούς, πού είπα, με ποιόν τρόπο μπορεί ν' αποχτήσει ο άνθρωπος την ειρήνη της διάνοιας καί την ελπίδα!

«Υιοί ανθρώπων, έως πότε βαρυκάρδιοι; Ίνα τί αγαπάτε ματαιότητα καί ζητείτε ψεύδος;»  

 Ευλογημένο Καταφύγιο -Εκδ.Ακρίτας

Απόσπασμα από Ομιλία του νώντα σκοπετέα με τίτλο :"Στην νέα χρονιά με τους ταπεινούς του Κυρ-Φώτη" που πραγματοποιήθηκε  στον Πολιτιστικό Σύλλογο Αργολίδας "Τελέσιλλα" , στα πλαίσια της κοπής της Πρωτοχρονιάτικής πίττας του Συλλόγου ,  στις 26-01-2013