Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 7

Θαυμάτων  η εξιστόρηση στο αρχονταρίκι αρχίζει.

Κατόρθωσε το ανέλπιστο , στις στάχτες ξαναχτίζει!

Του δωκε  ο Άγιος σιγουριά και αυτό μόνο του αρκούσε.

Ταξίδεψε στα πέρατα, χωρίς ντροπή   επαιτούσε!

Λέει την μονολόγιστη παιδί κι αγκίστρι ρίχνει

Ψάρι ξεβγάζει μονομιάς , σημείο ο πάππος   δείχνει!

Τον Χατζηγεώργη θύμισε που με την προσευχή του,

γέμισε ψάρια τράπεζα εις την πανήγυρή του!

Καντήλι , καθαρό κερί  , το έλεος να μην πάψει!

Μονάχα στο Δεσποτικό φιτίλι  δεν θ ανάψει …

Στο μανουάλι δέονται  ψυχές στρατευομένων

Ψηλά στον πολυέλεο λάμψεις  αναπαυμένων!

Κάθισε ο νέος Ηγούμενος μπροστά μας, σταύρωσε τα χέρια του και άρχισε να μας μιλά. Ξεκίνησε με την Ιστορία του Μοναστηριού. Αιώνες μοναστικής παράδοσης άρχισαν να ξετυλίγουν οι σκέψεις και οι λέξεις του. Με αληθινό δέος θυμάται τους πρώτους Γρηγοριάτες  θεμελιωτές Πατέρες. Τον πρώτο δομήτορα Άγιο Γρηγόριο τον Σιναΐτη και έπειτα το θαύμα με τον υστερότερο νέο κτήτορα της Μονής  Άγιο Ιωακείμ.  

Αμφέβαλλε ο Άγιος  για το αν θα μπορούσε να επαναδομήσει το μοναστήρι της μετανοίας και της κουράς του,  που κάηκε ολοσχερώς το Νοέμβριο του 1761. Τότε όλοι  οι Γρηγοριάτες διασκορπίσθηκαν σαν τα ανυπεράσπιστα αγρίμια σε γύρω σκήτες , σπηλιές  και Μοναστήρια. Κάποιοι πήγαν και βρήκαν τον Άγιο σε σπηλιά όπου μόναζε στα μέρη της Αγίας Άννης. Ήταν δε αγένειος και παρακαλούσε τον Κύριο να αποκτήσει την όψη των πεφιλημένων του Αγίων φωτόμορφων Ασκητών . Σπαρακτικά τον παρακάλεσαν να ξαναφτιάξει το Μοναστηράκι τους,  που ερήμωνε ολοένα κατεστραμμένο και αλειτούργητο πλέον για πολύ καιρό . Ήρθε τότε εκείνος και με πόνο ψυχής διαπίστωσε την ολική καταστροφή . Τίποτα δεν υπήρχε πια. Μόνο τα Άγια λείψανα και κάποια κειμήλια ,  που οι Πατέρες με αυτοθυσία έσωσαν πάνω στην μεγάλη φωτιά. Επιστρέφοντας στον καμένο τόπο, αμφέβαλλε ακόμα και εκείνος ο μακάριος και τρισχαριτωμένος και ουρανοστόλιστος  Γέροντας , για το αν θα τα κατάφερνε.

Τόσο ακατόρθωτο φαινόταν για τον ανθρώπινο νου, να ξαναφυτρώσει Αθωνικός Λειμώνας μέσα στην ατέλειωτη στάχτη. Την εγγύηση την έδωσε ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος που του παρουσιάστηκε: Και η Μονή θα γίνει και εσύ θα αποκτήσεις γενειάδα ! Έτσι του είπε και αυτό του ήταν αρκετό! Ακάματα εργάστηκε , ταξίδεψε μακριά, παρακάλεσε,ταπεινώθηκε,  ζητιάνεψε , ακόμα και έρανο στον Σουλτάνο και στην Πόλη έκανε  και με αστείρευτη πίστη και προσευχή τα κατάφερε να ξαναστήσει την Γρηγορίου και να δώσει το νέο έναυσμα για την Κοινοβιακή της συνέχεια. Και όλοι πλέον να τον μνημονεύουμε εις τους απεράντους αιώνες ως Άγιο Ιωακείμ τον μακρυγένη!

 Όταν  εγγυάται ο παππούς των Γρηγοριατών Άγιος Νικόλαος , τότε όλα τους φαίνονται δυνατά! Είναι τόσα τα θαυμάσια που η ιστορία τους έχει να διηγηθεί, τόσο η πρόσφατη όσο και η παλαιά, αυτή που ζωντανεύει κάθε φορά που η ανάγκη ή η περίσταση επικαλούνται τον Άγιο Προστάτη τους. Το γρηγοριάτικο Γεροντικό ξεφυλλίζουμε νοερώς ακούγοντας του Ηγουμένου Χριστοφόρου τη φωνή. Τότε που στον πρώτο μεγάλο πόλεμο στα 1916 Γρηγοριάτες πατέρες, ο Χρύσανθος και ο Μιχαήλ, συνάντησαν τον ίδιο τον Άγιο στην αποθήκη όπου είχαν κατέβει για να κοσκινίσουν το στερνό τους σιτάρι. Και εκείνος ευλόγησε το λίγο στάρι που πήρε στις χούφτες του πολλαπλασιάζοντάς το. Και δεν επείνασαν οι Γρηγοριάτες και μηδέποτε  ελλατώθησαν του ευλογημένου άρτου.

Συνέχισε ο Γέροντας να μας μιλά για την δύναμη της ευχής του Ιησού. Θυμήθηκε χαμογελώντας ένα παιδί δέκα χρονώ που κάποτε του δίδαξε την ευχή και εκείνο την έλεγε συνέχεια. Του άρεσε να ψαρεύει και μάλιστα έφερνε πολλά και μεγάλα  ψάρια στο μοναστήρι! -Όταν το ρωτήσαμε πως τα κατάφερνε μας απάντησε με τον πιο φυσικό τρόπο πως με κάθε Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με που έλεγε, έριχνε το αγκίστρι και αμέσως έπιανε ένα μεγάλο ψάρι! Ξανά το Γεροντικό της Μονής μπροστά μας! Τώρα έρχεται να μας συναντήσει ο Γέρων Χατζη Γεώργης ο Αθωνίτης. Τότε που ως δόκιμος μοναχός Γεώργιος διακονούσε ως βοηθός μαγείρου. 

Παραμονές πανηγύρεως του Αγίου Νικολάου στα 1911 και κανένα καΐκι δεν ζύγωνε στον Αρσανά της Γρηγορίου αφού η θάλλασσα ήταν πολύ ταραγμένη και θα τσακίζονταν. Οι πατέρες είχαν στενοχώρια που δεν θα μπορούσαν να παραθέσουν τράπεζα πανηγυρική με ψαρόσουπα για τον προστάτη τους και ξεκίνησαν να ετοιμάζουν στα καζάνια φασολάδα. Ο δόκιμος Γεώργιος συμμέτοχος αγγέλων ,  κεκοσμημένος   με τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος εξ οσφύος  μητρός,  με πίστη ζέουσα, εκλιπάρησε τον Κύριο δια πρεσβειών του πάππου Αγίου Νικολάου  και το θαύμα δεν άργησε να γίνει ! Ξέβρασαν τα θυμωμένα κύματα, άφθονα και  μεγάλα πελαγόψαρα  που σπαρτάραγαν στον αρσανά! Τα πήραν οι Πατέρες και τίμησαν τον Άγιο με τον τρόπο που η παράδοσή τους καλούσε.

Είναι και η Αγία Αναστασία η Ρωμαία  όμως προστάτιδα και καταφυγή των Γρηγοριατών στα δύσκολα. Λίγο λαδάκι απ το καντηλάκι της Γιατρίνας τους, είναι πάντα η πρώτη βοήθεια που θα παράσχουν στον πόνο και την νόσο . Από εκεί ξεκινούν και πολλές φορές εκεί και καταλήγουν, θεραπεύοντας σώμα και ψυχή  ….

Είναι αμέτρητες οι φορές που το καντήλι της Αγίας αποτελεί την ακεσώδυνο πηγή των ιαμάτων ! -Γι αυτό αδελφοί μου συνέχισε ο Γέροντας πολύς κόσμος έρχεται και στο δικό της πανηγύρι στις 11 του Νοεμβρίου! Τολμώ να πω πως είναι ακόμα περισσότεροι και από εκείνους που έρχονται του Αγίου Νικολάου.  Φανταστείτε πόσο ευλαβείται ο κόσμος την Αγία μας!

Οι αιώνιοι προστάτες της Γρηγορίου! Αυτοί που μεσιτεύουν και για το σπουδαίο και τεράστιο έργο της Ιεραποστολής στης Αφρικής τα αναγκαιμένα τα χώματα. Στο Ζαϊρ όπου ο μακαριστός πατήρ Κοσμάς Γρηγοριάτης ξεκίνησε και δημιούργησε από το μηδέν  το αληθινό  θαύμα της Γρηγορίου. Εκεί όπου κάποτε η μαγεία και η λατρεία του Σατανά επικρατούσαν , σήμερα χτυπά τόσο δυνατά το τάλαντο της  Ορθοδοξίας και τα πάντα μιλούν για τον Χριστό. Άξιος συνεχιστής του με μαρτυρικό τρόπο τελευτήσαντος  Ιεραποστόλου , ο επίσης Γρηγοριάτης και νυν επίσκοπος Κατάγκα Μελέτιος. 

Σήμερα η ιεραποστολή στο Κολουέζι αριθμεί 120 ενορίες με 60 ιερείς και 8 διακόνους, 65 εκπαιδευτήρια με 14500 μαθητές και 350 διδασκάλους και καθηγητές, 110 ιερούς ναούς, ένα μεγάλο ιατρικό κέντρο, 2 μεγάλες φάρμες, όπου καλλιεργούνται αραποσίτι και κηπευτικά και εκτρέφονται κατοικίδια ζώα για τις ανάγκες της ιεραποστολής, ένα γυναικείο ησυχαστήριο με 6 αυτόχθονες μοναχές, και 3 οικοτροφεία. Υπάρχει ακόμα και Ραδιοφωνικός σταθμός!  Ο σταθμός έχει την επωνυμία «Η φωνή της Ορθοδοξίας». Καθημερινά μεταδίδει και όλες τις ιερές ακολουθίες με απευθείας σύνδεση  με τον Ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Κολουέζι!!

 Δίπλα στον Γέροντα εκείνο το βράδυ στεκόταν ο κατά σάρκα αδελφός του πατρός Κοσμά , ο οποίος επισκέπτεται συχνότατα την μονή. Η παρουσία του και μόνο , μας γέμισε με μνήμες και άνοιξε τις σελίδες εκείνου του γνωστού και αλησμόνητου ημερολογίου που ο Ιεραπόστολος του Κογκό, άλλοτε σημείωνε και άλλοτε ηχογραφούσε με φωνή που πρόδιδε την εξουθένωση  , όταν ακόμα μια εξαντλητική ημέρα έφτανε στο τέλος της,  στα πρώτα πολύ δύσκολα χρόνια.

Ο πάτερ Χριστόφορος έπειτα θυμάται με αγάπη και συγκίνηση τον Γέροντά του Γεώργιο.  Μνημονεύει  την ημέρα που ο μακαριστός  πρωτόρθε στην Γρηγορίου. Δεν ήταν μια οποιαδήποτε ημέρα . Χαράχθηκε στην ιστορική μνήμη εκείνη η καταχνιά  του Ιούλη στα  1974. 

Όταν οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην γη των προγόνων του Γέροντος Χριστοφόρου, ο πατήρ Γεώργιος Καψάνης πατούσε για πρώτη φορά το πόδι του στην Γρηγοριάτικη γη, για να ακολουθήσουν σαράντα  ολάκερα χρόνια αδιάκοπης και Θεάρεστης ποιμαντορίας. Λίγο πριν κοιμηθεί φρόντισε να γίνει και η διαδοχή του . Στα σίγουρα αναπαύθηκε με τον νέο Ποιμένα.  Αυτόν που τόσα χρόνια κρυφά καμάρωνε ολοπρόθυμα να τρέχει πάντα στην υπακοή και στη διακονία των αδελφών του,  δίχως βαρυγκόμια και με ταπείνωση πολύ .

Λίγο πριν η σύναξή μας λάβει τέλος ο Γέροντας με αγάπη  δέχτηκε και τις απορίες μας για διάφορα πνευματικά θέματα .

Σαν παιδιά πολλοί ρωτούσαν, νέοι και μεγάλοι σε ηλικία προσκυνητές , όλοι διαπνεόμενοι από την  καλή ανησυχία και την ψυχωφελή αγωνία της σωτηρίας. Εντύπωση μας έκανε το ερώτημα ενός αδελφού μας του Πέτρου από την Πτολεμαΐδα .

 -Πάτερ μιλήστε μας για τον  συμβολισμό  του καθαρού κεριού στην λειτουργική ζωή . -Αδελφοί μου το καθαρό κερί αντικατοπτρίζει  την αγνή ψυχή του μετανοούντος Χριστιανού !

Ο γέροντας χωρίς να μακρηγορεί δίνει την αφορμή για να ξεκινήσει  μια όμορφη συζήτηση. Αναφερόμαστε στον μακαριστό Ιεροκήρυκα του Παραδείσου Κυρ-Δημήτρη Παναγόπουλο –πάντα

Χριστόπεμπτο συνοδίτη μας και στις Αθωνικές μας περιπλανήσεις-που πολλές φορές είχε μιλήσει σχετικώς, δίνοντας και άλλες ,πλην των γνωστών , διαστάσεις στους ιερούς συμβολισμούς  . Στο μανουάλι στέκεται η στρατευομένη Εκκλησία . Όλοι οι ζώντες αμαρτωλοί και αγωνιστές της μυστηριακής ζωής . Στον πολυέλαιο που βρίσκεται στο κέντρο      ( ουρανός)  και κρέμεται από τρεις αλυσίδες του τρούλου                 ( συμβολισμός της Ουρανίου Αγίας Τριάδας ) λάμπουν οι ψυχές της θριαμβευούσης Εκκλησίας . Το κερί και το καντήλι που ανάβουν ικετεύουν τον Μακρόθυμο Κύριο για έλεος ! Παντού μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν τα φωτοβόλα σύμβολα . Στο τέμπλο, στα εικονοστάσια στους τοίχους , στη λιτή , στον νάρθηκα και εξωνάρθηκα ακόμα και έξω από την είσοδο . Μόνο σε ένα σημείο δεν υπάρχει καντήλι και κερί ! Στον  Δεσποτικό θρόνο ! Γιατί εκεί αναπαρίσταται  η τελική κρίση και η Δικαιοσύνη του Θεού εν εκείνη τη ημέρα ! Και τότε δεν θα παραταθεί το Θείον έλεος!

Τίποτε απολύτως μέσα στο ακήρατο σώμα του Χριστού μας , την μάνα Εκκλησία δεν υπάρχει απλά . Το καθετί μιλά ,οδηγεί και αναπαύει ! Η διαρκής παρατήρηση και η γνήσια αναζήτηση κατευθύνουν τα διαβήματά μας , διαφωτίζουν τα ακατήχητα  πυκνά  μας σκοτάδια! Ο Πτολεμαίος αδελφός μας και η ασίγητη θέλησή του για Θεία γνώση , έφεραν μπροστά μας ένα από τα θεμέλια Θέσφατα της πίστης μας: Ο Θεός είναι αγάπη μα είναι και δικαιοσύνη! Ορθοδοξίας το αξίωμα 

Οι βραδινές συνάξεις στο Όρος πάντα είναι ένα άσβηστο λαδόκερο , πάμφωτη λυχνία στην μνήμη μας . Είναι εκείνες οι ώρες που οι ψυχές  μας αποζητούν μόνο τα πνευματικά , τα αιώνια , τα αγαθά.  Είναι οι ώρες που η ακαλλώπιστη  ματαιότητα του φαύλου κόσμου ξεγυμνώνεται και η οχληρή συνείδηση αναθυμάται  όλα τα βράδια που ως τώρα μόνο ψυχοβλαβώς κύλησαν …Επίγνωση μόνο! Ποτέ απόγνωση! Να πορευτούμε κάποτε εις Ανάστασιν ζωής και όχι εις Ανάστασιν κρίσεως! Η ελπίδα φωλιάζει μέσα μας! Δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε !  Βοηθός μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου εἶ Σύ, εἰς τοὺς λόγους Σου ἐπήλπισα… 



Ανοίγω τα μάτια μου! Μεσονυκτικό ξεκίνησε …Το τελευταίο μας στην Γρηγορίου! Κάθε  ύπνος ένας μικρός θάνατος και ο θάνατος ένας μεγάλος ύπνος …έλεγε ο Κυρ-Δημήτρης! Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ νυστάξῃς, καὶ μείνῃς, ἔξωθεν κρούουσα…ἀλλὰ ἀγρύπνως καρτέρησον, ἵνα ὑπαντήσῃς Χριστῷ… (συνεχίζεται)   

                                                Νώντας Σκοπετέας/

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) μέρος 6

Γλυκοφιλούσα στοργική στέκεται η Μητέρα

Δίνει για εφόδιο ένα φιλί στην ιλαρή εσπέρα !

Του Παραδείσου τους καρπούς γευόμαστε στ αλήθεια

του μάγειρα του ταπεινού , συναξαριού η βοήθεια !

Πιαστείτε απ τον μανδύα Της και μην την χωριστείτε

Σωτήρια η εγγύηση , με αυτήν αγωνιστείτε !

Στερνά τα λόγια του Σοφού ,φεύγει για εκεί που ανήκει

Σας παραδίδω στο Χριστό ! Αγία υποθήκη !

Του Γεωργίου τα παιδιά τον Γέροντα θυμούνται.

Αυτού που τους γαλούχησε την μνήμη ευλαβούνται…

Από ψηλά τους καρτερά κείνος και μεσιτεύει

Και για τον νέο ηγούμενο στον Ύψιστο πρεσβεύει …

Εσπερινός στη στοργική Γρηγορίου. Άλλη μια μέρα κλείνει τον αινετικό της κύκλο , υποδεχόμενη και  περιφανώς χαιρετίζοντας  τους Αγίους, που έναν ολάκερο χρόνο πρόσμεναν για να μνημονευθούν εξαιρέτως. Αδελφοί και Πατέρες σε μια νέα αλυσίδα προσκύνησης και ενδυνάμωσης της πίστης. Περνάμε από τον Δεσπότη Χριστό,  περιστοιχισμένο απ την Ευλογημένη των γυναικών και τον αρχηγό του αγγελικού τάγματος Ιωάννη, από τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Αναστασία την Ρωμαία.  Όλοι καταλήγουμε στο θρονί της Γλυκοφιλούσας.  Παρατηρώ κάποιων ρασοφόρων τα σκαμμένα πρόσωπα . Σαν να καρτερούν  κάτι από την Εγγυήτρια Μητέρα τους. Να ανανεώσει την υπόσχεση της παντοτινής προστασίας! Και σαν να τους δίνει Εκείνη η Πανυπέραγνος ,   το πιο γλυκό μητρικό φιλί στο μέτωπο. Το βραβείο της σημερινής πνευματικής τους εργασίας. Το εφόδιο για την νυχτερινή μάχη με των παθών τον τάραχο τον απεχθή.

Στην τράπεζα γευόμαστε  γλυκό τραχανά με τυρί και ζυμωτό ψωμάκι. Μαζί και ευωδιαστά μήλα που πόσο ταιριάζουν με την διήγηση του διαβαστή . Συνέχεια του Βίου του Αγίου Ευφροσύνου του μάγειρος! Τίποτα στο Όρος δεν αφήνεται ημιτελές . Όλα υπηρετούν την Σωτηρία. Ακόμα και μια μόνο λέξη μπορεί να μεταστρέψει τον νου!  Δοκιμάζω  το μήλο και για λίγο μεταφέρομαι στον θαυμαστό βίο του ταπεινότατου Αγίου. Περιφρονημένος και μουτζουρωμένος από την στάχτη και την ανθρακιά του μαγειρίου της μονής όπου διακονούσε πάντα με χαρά, λοιδωρούμενος από κάποιους  αδελφούς του, υπέμενε και πορευόταν σιωπηλά και αγόγγυστα τον δικό του τεθλιμμένο δρόμο. Κάποτε όμως ένας ευλαβέστατος ιερέας του κοινοβίου, που προσευχόταν στον Κύριο να του φανερώσει τα αγαθά που θα απολαύσουν οι αγαπώντες Αυτόν, οραματίστηκε πως βρέθηκε στο μέσο ενός απερίγραπτου κάλους κήπου, με όλα τα αισθητά αγαθά της γης . 

Στο μέσο του πλουσιόκαρπου περιβολιού  στεκόταν ο Ευφρόσυνος ο οποίος του είπε ότι ήταν ο φύλακας του παραδείσιου εκείνου τόπου. Ο ιερέας εκστασιασμένος του ζήτησε τότε ως ευλογία τρία μήλα και ο Ευφρόσυνος του τα έβαλε στην τσέπη του πανωφοριού του. Μόλις τη νύχτα το τάλαντο κτύπησε για την ακολουθία,  ο Ιερέας ξύπνησε μα διαπίστωσε πως τα μήλα ήταν πάνω του. Συνάντησε τον Άγιο στο Καθολικό και συνειδητοποίησε το άφραστο τούτο  θαύμα. Την ώρα που ένδεος το  εξιστορούσε στους υπόλοιπους κοινοβιάτες αδελφούς του, ο Άγιος αποτασσόμενος  τον παραμικρό ανθρώπινο έπαινο,  εξαφανίστηκε και δεν γύρισε ποτέ του  πίσω.                                                                                          Τα μήλα του δε θεράπευσαν πλήθος ασθενειών!

 Ευλογημένο συναξάρι! Τι βοήθεια προσφέρεις στην κάτισχνη πίστη μου  σε κάθε σου Θεόγραφη σελίδα! Θαρρώ πως πάντα από εδώ και μπρος όταν θα τρώγω  τούτον τον καρπό, μια ρανίδα από δάκρυ θα ανεβαίνει στα μάτια μου!     

Στο Απόδειπνο συναντάμε και κατασπαζόμαστε  ξανά τους ικέτες μας στον Ουράνιο θώκο . Δίπλα μου ένας ψηλός άντρας γύρω στα 60…Διάσημος, πρώην υπουργός και εξαίρετος του πόνου προγυμναστής… Αλλοιωμένα τα γνωστά του χαρακτηριστικά. Στέκεται με δέος αληθινό μπρος  στα τίμια λείψανα των Αγίων. Τα αξιώματα μπροστά στην αδιάσειστη απόδειξη της όντως ζωής καταργούνται. Όλοι ίσοι ενώπιόν της. Όλοι προσπαθούμε, όλοι αγωνιζόμαστε κατά την προαίρεση και το φιλότιμό μας να ενδυθούμε και πάλι   ξελεκιασμένη, την χιονοφεγγαρόφωτη στολή που ο φιλεύσπλαχνος Σωτήρ μας χορήγησε κάποτε εξ ύδατος και πνεύματος. Το Άγιον Όρος είναι αφετηρία και προπύργιο και άγκυρα και θεραπευτήριο και ιαμάτων πηγούλα αστείρευτη. Την  καθαρτική του επενέργεια και την θαυμαστή του επήρεια, εκείνο το απόγευμα , μας την φανέρωσε το τόσο αλλαγμένο και ησύχιο βλέμμα του αδελφού μας του ψηλού … 

Μετά το Απόδειπνο ανεβήκαμε στο Αρχονταρίκι με την μαγευτική θέα. Θα συναντούσαμε τον Ηγούμενο Χριστοφόρο ο οποίος θα μας έλεγε λόγον αγαθόν. 

Μια μεγάλη κορνίζα με την φωτογραφία του μακαριστού πατρός  Γεωργίου κρεμασμένη δίπλα  στην είσοδο, μαρτυρά το παντοτινό δέσιμο των τωρινών και μελλόντων Γρηγοριατών πατέρων με τον αλησμόνητο Γέροντα. Κρατά ένα κλωνάρι από τον αγαπημένο του βασιλικό και χαμογελά κοιτάζοντάς μας. Έτσι χαρούμενο και γεμάτο ελπίδα, ήθελε να τον θυμούνται τα αγαπημένα του παιδιά.

Εδώ σ αυτό  το θαλπερό υπερώο, με τις βιβλιοθήκες και τη θάλασσα να στέλνει τους χαιρετισμούς της με τους ήχους και τα αφροκύματά της, σύναξε ο Γεώργιος την λατρεμένη του Αδελφότητα, σε έναν αλλιώτικο μυστικό δείπνο , για τελευταία φορά πριν φύγει για το αιώνιο ταξίδι. Κι όπως ο Κύριος εκείνο το συνταρακτικό βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, προείπε τον αποχωρισμό παρηγορώντας τα τεκνία του, όπως υποσχέθηκε την επανένωση, όπως ενετείλατο την προς αλλήλους  αγάπη, όπως προσευχήθηκε εν ουρανώ για εκείνα, έτσι και ο Ποιμένας της Γρηγορίου, μιμούμενος ανυποκρίτως και  κατά πάντα τον Αρχιποίμενα Οδηγό του, είπε τα τελευταία του λόγια που όλοι οι Γρηγοριάτες κρατούν σαν φυλαχτάρια στο νου και την καρδιά τους , ως το πανηγυρικό ξανααντάμωμά τους . Στις παρυφές του Κατανυκτικού Τριωδίου του 2014 ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης μιλά στους αδελφούς του:

 ( Απόσπασμα από την ετήσια έκδοση της Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου : Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ περίοδος Β΄Έτος 2014 Αριθμ.39)   

-…Επιθυμώ αυτά να είναι οι τελευταίες μου υποθήκες , που σας αφήνω και παρακαλώ να εύχεστε και σεις για τη σωτηρία μου. …Πατέρες αυτό να επιδιώξουμε Είναι ωραίο αγώνισμα. Να έχουμε πάντοτε μία ανησυχία . Μήπως δεν έχουμε αναπαύσει τους αδελφούς;  Άσχετα αν φταίνε αυτοί ή εμείς… Αυτό είναι αγιότης .

…Ευχαριστώ τον Κύριο για όλα τα δώρα Του. Γιατί μου χάρισε την ζωή. Γιατί ευλόγησε την ζωή μου παρά τις αμαρτίες μου και τις ατέλειές μου. Τον ευχαριστώ για σας , που είστε δώρα του Θεού στην ζωή μου. Ευγνωμονώ τον Θεό για όλα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι η χάρις του Θεού μας έχει συνδέσει πνευματικά για την αιωνιότητα και τέτοιους δεσμούς δεν είναι εύκολο ούτε ο χρόνος να τους διαλύσει ούτε η ματαιότης του κόσμου. Για αυτό ευχαριστούμε τον Κύριο. 

Κι εγώ τον ευχαριστώ γιατί χωρίς εσάς δεν γινόταν τίποτε. Σας παρακαλώ να αγαπάτε την αδελφότητά μας, όπως την αγαπούσατε και να κάνετε ό,τι μπορείτε χάριν της ειρήνης και της ενότητας και της αγάπης.  Εγώ προ 40 ετών, όταν εξελέγην Καθηγούμενος πήρα το μπαστούνι αυτό ( το ηγουμενικό ) από την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο Καθολικό, διότι , μέχρι την εκλογή του νέου ηγουμένου και την ενθρόνισή του , εκεί παραμένει το μπαστούνι αυτό . Αυτό το μπαστούνι είναι απλό αλλά το κράτησαν άγιοι άνθρωποι, ο παπά –Αθανάσιος, ο παπά-Βησσαρίων και άλλοι . Μακαρίζω την μνήμη τους και τους παρακαλώ να βοηθήσουν και εμένα, ώστε η έξοδός μου εκ του κόσμου να γίνει εν ειρήνη Χριστού.

Και τώρα σας παραδίδω όλους στην αγάπη του Χριστού και στο πλούσιον έλεός Του. Συγχωρέστε με, πατέρες, για τα λάθη μου και τις αδυναμίες μου . Σας αγαπώ όλους. Προσπάθησα να μην στενοχωρήσω τους Πατέρες όσο μπορούσα. Και τώρα χωρίζομαι ειρηνικά από σας , με καλές αναμνήσεις και με την ευλογία του Θεού. Σας εύχομαι ο Θεός να σας σκεπάζει , να σας στηρίζει, να σας αγιάζει και να σας κρατήσει μέχρι τέλους της ζωής σας πιστούς και αγαθούς δούλους Του. Να μείνετε δούλοι του Βασιλέως Χριστού, του Κυρίου και Θεού μας και μέχρι τελευταίας σας πνοής,να είστε αφοσιωμένοι στα μοναχικά σας καθήκοντα. Ο Θεός να σας ευλογεί. Ο Θεός να σας στηρίζει. Ο Θεός να σας σκεπάζει μέχρι τέλους της ζωής σας. Ο Θεός να σας αναδείξει αγίους και ευάρεστον ζωήν έχοντας ενώπιόν Του….

   Εύχεσθε και για μένα γιατί μπαίνω τώρα σε μια περίοδο δυσκολιών σωματικών, οι οποίες συνεπάγονται και ψυχολογικές ταλαιπωρίες αλλά ελπίζω στο έλεος του Θεού και στην καλή μας Παναγία. Πιστεύω ότι η Κυρία Θεοτόκος όλους μας , και εσάς και εμένα , μας σκεπάζει, μας ευλογεί, μας έχει παιδιά της, μας αγαπά και θέλει να την ευαρεστήσωμε. Πιαστείτε από τον μανδύα της Παναγίας και μη χωριστείτε ποτέ από την μητέρα μας, γιατί αυτή είναι η εγγύησις της σωτηρίας μας. Και αμαρτωλοί να είμαστε και ανάξιοι να είμαστε η Παναγία θα μας βοηθήσει να σωθούμε εφ' όσον όμως και εμείς έχομε φιλότιμο και αγωνιζόμαστε.Ευλογημένη η αφιέρωσίς σας . Ευλογημένος ο πόνος και ο κόπος σας για το μοναστήρι. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Μη στενοχωρήσθε υπερβαλλόντως . Ξέρω ότι αγαπάτε τον Γέροντά σας. Μια ζωή ζήσαμε μαζί. Δεν είναι λίγα 40 χρόνια ή 30 ή 20. Πιστεύω όμως ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Πιστεύω και ελπίζω στη χάρη και στην ευλογία της Παναγίας μας. Η Παναγία να μας οικονομήσει όλους και να μας αξιώσει να έχουμε καλή αντάμωση στον Παράδεισο. Δι’  ευχών των αγίων Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Διαφυλάξαι Κύριος ο Θεός πάντας υμάς!

Διαβάζουμε από τον όσιο Γρηγόριο , αυτό το πνευματικό έντυπο,  στόλισμα κάθε ψυχής Χριστιανού Ορθοδόξου,  που γαλούχησε με φως Χριστού γενιές Φιλαγιορειτών. Μας έδωσε από ένα τεύχος  ευλογία ο Γέροντας Χριστοφόρος σε σύντομη πρωινή συνάντησή μας.

Περιμένοντάς τον να έρθει εκείνο το βράδυ στο αρχονταρίκι,  ζωντανεύει καθαρά  η συγκινητική εικόνα της τελευταίας εκείνης σύναξης. Τόσες αναφορές, τόσες ευαγγελικές παρατάσεις και ρήσεις του Χριστού μας ξεπήδησαν από εκείνες τις στερνές υποθήκες του μακαριστού Γεωργίου. Κάθε του φράση παρέπεμπε στο Καινό Βιβλίο της ζωής, που τόσο λάτρεψε και τόσο πιστά εφήρμοσε καθ όλα τα επίγεια έτη του. Τεκνία, ἔτι μικρὸν μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι….  Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· …οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· …αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους …ἵνα πάντες ἓν ὦσι… Ακούγονται ξανά οι ρήσεις του Χριστού μας μέσα απ τα συγκλονιστικά τελευταία λόγια του Γέροντα. Με πλήρη αντίληψη του τέλους που ζύγωνε, σκέφτηκε πρώτα τα αγαπημένα του παιδιά και όχι την τόσο δυσκολεμένη του υγεία. Τακτοποίησε πρώτα εκείνα και έπειτα ήρεμος, περίμενε για λίγο μόνο καιρό την Κυρία Θεοτόκο που μεσίτευσε ώστε να αναχωρήσει στην γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Ανήμερα Πεντηκοστής του 2014! Ακούστηκε ουρανόθεν  το άξιος,  ξανά ύστερα από 40 χρόνια για τον δούλο του Θεού Γεώργιο.

Ξεκίνησε να μας μιλά ο νέος ηγούμενος και νιώθουμε όλοι μια πρωτόγνωρη ηρεμία να μας μεταδίδει. Χαμηλή φωνή και βλέμμα πάντα πράο. Μεσιτεύει ο Γέροντάς του να είναι άξιος συνεχιστής του…

Δεν θέλουμε να τελέψει η νυχτερινή μας συγκέντρωση …Έχει πολλά  θαυμάσια να μας εξιστορήσει ….

( συνεχίζεται) 

 Νώντας Σκοπετέας/ 

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο 

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους 

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 5

Ρημώνουν  όλα τα κελιά , μεσόνυχτο αρχίζει!

Κι ο Χριστοφόρος με κερί τα αρνία του  φωτίζει …

Ευχαριστήρια εορτή και θαύματος  η μνήμη !

Αίμα το νάμα γίνεται , σώμα Θεού η ζύμη !

Σε λάξευμα αποσκιαδερό, σπηλιά του Γρηγορίου

Κρεμάμενα  τα ασκηταριά και τα κελιά του Αγίου…

Αγνάντεμα αξέχαστο , Θεέ μου τι ευλογία

Να ψηλαφάς τα σύγνεφα , να ακούς την ησυχία.

Στο αναλογάκι ακουμπούν μηναία και ωρολόγια

τροπάρια απολυτίκια  κι όλα τα αιώνια λόγια !

Από τα μέσα της ψυχής ψάλουμε τον Κανόνα

Μη μείνουμε , ας προσέχουμε , έξω απ τον Νυμφώνα !

   
Μεσούσης της νυκτός οι μοναχοί σηκώνονται ολοπρόθυμα απ τα κλινάρια τους . Οι κραυγές του ταλάντου μας ξυπνούν …
 Ο ήχος του μοιάζει να αποκτά φωνή , που με φόβο ιερό διαλαλεί : Άγιος , Άγιος , Άγιος ει ο Θεός ! Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς ! «Επτάκις της ημέρας ήνεσά σε, επί τα κρίματα της δικαιοσύνης Σου» Οι μοναχοί αφήνουν πίσω το σκοτάδι της νύχτας και βήμα- βήμα , λέξη την λέξη,  ψαλμό τον ψαλμό , αίνο τον αίνο , συναντούν ολοκάθαρο και φωτεινό το λατρευτό πρόσωπο του Νυμφίου , που καταυγάζει τις καρδιές τους  .  Λίγο πριν τις τέσσερις το πρωί , βρισκόμαστε στο καθολικό της Γρηγορίου . Καθόμαστε στα στασίδια της Λιτής και σκόρπιες λέξεις απ το ψαλτήρι που αναγιγνώσκεται , ταξιδεύουν τις ορθρίες ψυχές μας.  

Σαν κάποιες να ηχούν  πιο δυνατά στα αυτιά μας . Έλεος , κρίματα , δικαιώματα ,νόμος, δικαιοσύνη…Γλύκα στον λάρυγγα , μέλι στο στόμα , όταν  αυτό  ανοίγει για να ελκύσει το πνεύμα,  που σαν λύχνος θα διαλύσει το σκοτάδι της πλάνης . Ιερή αδολεσχία και γρηγορούσες καρδιές , 

φυλακίζουν τις υποσχέσεις,  που δίνονται ασταμάτητα μέχρι εκείνες να φτάσουν  στην πόρτα του Θεϊκού Νυμφώνα . Άνοιξον τας πύλας Ζωοδότα !  

Παρατηρούμε από μακριά έναν μοναχό,  που περνά μπροστά απ όλα τα στασίδια ξεκινώντας από τους χορούς . Σε λίγο βρίσκεται μπροστά μας . Κρατά ένα μικρό κερί και φωτίζει τα πρόσωπά μας.  Είναι ο ηγούμενος Χριστοφόρος !  Δεν παίρνει απουσίες ! Δηλώνει με τον πιο συμβολικό τρόπο της πίστης μας , την φλογερή και αδιάλειπτη δική του παρουσία ! Τα αρνία του ποιμαίνει  ! Σιμώνει και φωτίζει  κάθε αδελφό του , κάθε τεκνίο  του εκλεκτό και εκ βάθους ψυχής του φωνάζει: Φιλώ σε αδελφέ μου ! Μην αποκάμνεις ! Θάρσει τέκνον ! Σε λίγο η πανηγυρική κωδωνοκρουσία , θα ζωντανέψει το θαύμα της Αγίας Σκέπης .  Ο Σαλός δια Χριστόν Όσιος  Ανδρέας και ο μαθητής του Επιφάνιος , είδαν υποστατικά , όχι σε όραμα , την Παναγία συνοδευόμενη από τον Βαπτιστή και τον κατά χάριν Υιό της ηγαπημένο μαθητή ,  να γονατίζει στον σολέα των Βλαχερνών και να προσεύχεται με καυτά δάκρυα , για την σωτηρία των παιδιών της . 

    Ύστερα μπήκε στο Ιερό , πήρε το τσεμπέρι της και σκέπασε με αυτό όσους αγρυπνούντες προσεύχονταν . Σκέφτομαι , πως υπάρχουν ψυχές τόσο ευλογημένες , που ζουν αυτό το θαύμα συνεχώς  , αυτήν την Μητρική προστασία , που αποδιώχνει κάθε αγωνία ,  κάθε άπιστο λογισμό , όχι γιατί είναι τυχεροί ή επιλεγμένοι , μα γιατί το εκζητούν με ζέουσα πίστη στην καθημερινότητά τους , απαγγέλλοντας  αμετρήτως και ολοπρόθυμα την παράκληση της Μητέρας του Θεού και τους άφταστης ωραιότητας Χαιρετισμούς της ! Και εκείνη σπεύδει εις βοήθειαν ! Τείχος καταφυγής και σκέπη κραταιά των προστρεχόντων … Πόσο σπουδαία αυτή η εορτή της Θεομήτορος  που στον έξω κόσμο ελάχιστοι γνωρίζουν . Τι εκπληκτικά νοήματα αναδύονται στην μνήμη της !  Δίπλα μας  μια παρέα κωφαλάλων αδελφών μας  ρουφά κάθε στιγμή του προσκυνήματός τους .Τόσο εύγλωττη η σιωπή τους ! μου ψιθυρίζει  ο Παναγιώτης και πόσο δίκιο έχει !  Το νιώθουμε βαθύτερα  , όταν προσέρχονται στον Χριστό και εκείνοι , έπειτα μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης …Νους ψυχή και καρδιά αγιάζονται από το σώμα και το αίμα του αληθινού Θεού , αλεξητήριον νόσων πολυτρόπων . Κανείς δεν πλησιάζει τα Άγια  γιατί θεωρεί τον εαυτό του άξιο …Ως τραυματισμένοι και πολύπαθοι ,ως  ασθενείς και ταλαίπωροι μεταλαμβάνουμε τα αθάνατα μυστήρια εις ίασιν ψυχής τε και σώματος ! Χριστού  μετάγγιση !

Στην τράπεζα ο βίος ενός ακόμα σπουδαίου Γρηγορίου , του φωτιστή της Αρμενίας που χθες  εόρταζε  . Ένας Ιεραπόστολος και Ομολογητής στα χρόνια των διωγμών . Και η εποχή μας δεν είναι αμάρτυρη!  

Έρχονται στο μυαλό μας όλοι οι σύγχρονοι Διοκλητιανοί… Δώδεκα χρόνια κλεισμένος ο Άγιος σε ένα ξηροπήγαδο με λίγο ψωμί , που μια Χριστιανή του πετούσε κρυφά . Καρτερούσε ο μακάριος , ταις επαγρύπνοις προσευχαίς και τοις εκ βάθων στεναγμοίς  , τον Κύριο και το σχέδιό Του . Τον φωτισμό και τον εκχριστιανισμό της πρώτης χώρας στα μέρη της Μητέρας Ρωσίας. Πόσο επίκαιρος βίος και πόσο ταιριαστός να ακούγεται στην τράπεζα μιας Αγιορείτικης Μονής που έδωσε δίνει και θα χαρίζει το φως της Ιεραποστολής σε όλα τα έθνη ! Γρηγορίου και Ιεραποστολή , Γρηγορίου και απεξάρτηση …Αλληλένδετα και άρρηκτα στο νου  όσων την αγαπούν ιδιαιτέρως !  Η ανάγνωση τώρα από το Γεροντικό , σαν καταστάλαγμα στα κατορθώματα της πίστεως που το συναξάρι εξιστόρησε  : Η αγία ταπείνωση και οι ψυχωφελείς πειρασμοί…Όποιος τους διώχνει απομακρύνει τον Παράδεισο ! Μακάριος αυτός που υπομένει έως τέλους … 

Ο Γέροντας σημαίνει το τέλος της τράπεζας και ευλογεί τα περισσεύματά της  . Στο διπλανό του τραπέζι στέκονται οι δόκιμοι του μοναστηριού . Παρατηρώ έναν που δεν μιλά ελληνικά , μάλλον είναι Αμερικανός αν κρίνω από την προφορά του .  Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο ! Ο τρόπος που έκανε τον Σταυρό του ήταν μοναδικός ! Σαν να ζωγράφιζε πάνω του το ζωοποιόν σχήμα ! Δεν άφηνε ούτε χιλιοστό του σώματός του απέραστο . Λες και ήθελε να αποτυπωθεί , να χαραχθεί  πάνω του ο πανίερος τύπος σαν φυλαχτό και στήριγμα παντοτινό . Αληθινά συγκλονιστική κάθε φορά που τον σχημάτιζε πάνω του .   

Βγαίνουμε στο προαύλιο ! Μιλάμε με τον τόσο γλυκό και καταδεκτικό πατέρα Λ., ακόμα έναν σοφό της Γρηγορίου. Αποχαιρετάμε τους Χανιώτες αδελφούς μας,  που φεύγουν για το πανηγύρι της Δοχειαρίου . Ο ένας  «ζηλεύει» τον άλλον ! Εμείς αυτούς που θα βρεθούν στο πανηγύρι της Γοργοεπηκόου και άλλους που φεύγουν για του Κουκουζέλη την Λαυριώτικη πανήγυρη !
 Εκείνοι εμάς , που θα οδεύσουμε  εδώ για ακόμα μια μέρα ! Μοιράζεται η ευλογία στο Όρος . Δεν είναι κανενός προνόμιο . Κάθε στιγμή εδώ είναι το ίδιο σημαντική , αξιομνημόνευτη και Θεόσδοτη στην ελάχιστη γωνιά της  Αγιορείτικης γης . Κάθε φωνή ικεσίας ακολουθεί την ίδια διαδρομή , έχει τον ίδιο στόχο : Του Κυρίου την μακρόθυμη πνοή. Ο πατήρ Θ. μας δίνει οδηγίες για το μπαλκόνι του ουρανού , όπως ο ίδιος μας το περιέγραψε  . Την σπηλιά  του κτήτορος προστάτη και τα κελιά , των Αγιορειτών Πατέρων και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου . Οι βίγλες  της Γρηγορίου ! Μας είπε για τις κρυψώνες των κλειδιών τους και μας ευχήθηκε ωφέλεια από αυτό το ξεχωριστό προσκύνημα . 

Κανείς μας δεν φανταζόταν τις αλησμόνητες  στιγμές που θ ακολουθούσαν , μόλις έπειτα από λίγο ανηφορίσαμε απ το κοιμητήρι της Γρηγορίου , παίρνοντας το απαιτητικό μονοπάτι που οδηγεί στην Μονή του  Διονυσίου . Βασιλικοί στο μνήμα του μακαριστού Γεωργίου . Μύρισε και πάλι ο Παράδεισος με του σταυρολούλουδου  την άμοιαστη την ευωδία . 

Εδώ ανέβαινε τα Σάββατα των ψυχών ο Γέροντας να δεηθεί για τον αναπαμό των αδελφών του των Γρηγοριατών . Τώρα καρτερά αυτός και αγάλλεται  με  τα μνήσθητί των περιλειπομένων  …Εκείνη την στιγμή που αμίλητοι στεκόμασταν δίπλα στο ευωδιαστό και απερηφάνευτο κιβούρι του Γέροντος , άντρο σκιάς και δρόσου που θα λεγε και ο Κυρ –Αλέξανδρος , ήρθε και πιτσίλισε τα πρόσωπά μας μια απαράβλητη αίσθηση δροσιάς . Στην αρχή νομίζαμε πως ψιχάλιζε , μα ύστερα από ελάχιστο αντιληφθήκαμε πως ήταν κάτι τελείως ασύνηθες  ! 

Θυμήθηκα τα λόγια κάποιου φωτισμένου παππουλάκου εκείνη τη στιγμή ακριβώς , όταν μας περιέγραφε τα θαυμάσια που μπορεί κανείς να ατενίσει,  παρατηρώντας του Θεού τα έργα τα φαινομενικά ασήμαντα για τον χοϊκό άνθρωπο : Ο άνθρωπος έφτιαξε πολλά ! Τεχνητά τα πάντα ! Το νερό , η βροχή , τα σύννεφα ακόμα και ήλιο τεχνητό  έκαμε ! Την δροσιά και τις σταλιές που το πρωί σκεπάζουν τα λουλουδόφυλλα και τα ταπεινά χορταράκια δεν μπορεί να τα φτιάξει !  

Ξεκίνησε το ανηφόρισμα , που κάθε τόσο το διέκοπταν τα επιφωνήματα της ψυχής μας,  όταν η Γρηγορίου σε κάθε βήμα  που μας ξεμάκραινε   φαινόταν διαφορετική , σαν μια πολύχρωμη ψηφίδα στου Πλάστη το μωσαϊκό .

       

Έπειτα από λίγο μπαίναμε στην αυλή των του Άθω Πατέρων και Αγγέλων εν σώματι ! Ανάψαμε τα καντηλάκια και ψάλαμε το απολυτίκι τους . Ακολούθησε η σπηλιά του Αγίου . Υγρή και αποσκιαδερή , με ένα μικρό άνοιγμα για είσοδο .Ένας βράχος σαν Άγια Τράπεζα και πάνω του εικονάκια που μετρούν καιρούς και γενεές ευλαβών προσκυνητών . Λίγο παραπάνω καταλήγουμε στο Ιερόν κελίον της Παναγίας . Βρίσκουμε ξανά τα κλειδιά και χαιρόμαστε σαν παιδιά όταν καταφέρνουμε να βγούμε στο μικρό μπαλκόνι με την ασύλληπτη θέα . Στο ισόγειο ένα πρόχειρο μαγεριό και μια μικρή τράπεζα . Εκεί φτιάχνουμε καφέ , και τσάι του βουνού που βρίσκουμε στο γέρικο φανάρι που γεννά μνήμες.  Μέσα κι άλλα απαραίτητα για όποιον απ τους Πατέρες έρχεται εδώ πάνω για διακόνημα και  προσευχή . Ένα μπουκαλάκι με λάδι , δυο χαρτιά με φακές και ρύζι, λίγο αλάτι .  

 

Δίπλα στο εκκλησάκι της Παναγίας δυο μικρά κελιά με κρεβάτια , παλιές  κουβέρτες και ξυλόσομπες . Μακριά από κάθε άνεση , μα πιο κοντά στην ένωση με τον Ελεήμονα Κύριο . Αποζητώντας την ένδεια και την κακοπάθηση που ανοίγουν τα μάτια στο αληθινό φως ( του Κυρ-Φώτη η λαλιά ) , λαχταρώντας μόνο τη γαλήνη , την ειρήνη του Θεού !  Καθόμαστε και απολαμβάνουμε την σιγαλιά  , που σαν να μας  διδάσκει το αιώνιο . Λίγο αν προσπαθήσουμε θα ακουμπήσουμε  στον ουρανό του.  Νιώθεις πως δεν υπάρχει πιο ψηλά από δω που τούτη την ώρα βρισκόμαστε . Δωροδότης ο Κύριος σε κάθε μας Αθωνική περιπλάνηση ! Τι να πρωτοθυμηθούμε ! 

Ο Παναγιώτης ανακαλεί στην μνήμη του όσα ο Παπά –Μύρων μας έλεγε μόλις χθες σε ένα άλλο μοναστικό ξάγναντο,  αυτό της Σίμωνος Πέτρας .

Μας συγκινεί  , όταν μας λέει πως θέλει να τα σημειώσει , ώστε να τα συζητήσει  όλα με τη  γυναίκα του μόλις επιστρέψουμε . Την μεταφέρει  έτσι νοερώς στα άβατα αραξοβόλια του Όρους και εκείνη πόσο το χαίρεται !  Περνούν ώρες και εμάς δεν μας κάνει καρδιά να αφήσουμε το μοναδικό τούτο γαλήνεμα . Ο Θεοδόσης μας προτρέπει να μπούμε στο εκκλησάκι και να ψάλουμε την παράκληση της Παναγίας μας . Αληθινά θα ήταν κάτι παραπάνω από παράλειψή μας αν δεν το πράτταμε . Μια φιάλη με αγιασμό στην είσοδο και πάνω από την πόρτα έντεκα εικονίσματα , με παραστάσεις από κάθε  μηνού την ψυχή . 

Λείπει του Οκτωβρίου που είναι ήδη τοποθετημένο κάτω από την εικόνα της Κοίμησης . Ακόμα πάνω της τα αποξηραμένα λουλούδια από του Αυγούστου την γιορτάδα . Το παλιό ωρολόγιο είναι ανοιγμένο στην σελίδα του μικρού παρακλητικού κανόνος , ψαλλομένου εν πάση περιστάσει και θλίψει ψυχής . Ποίημα Θεοστηρίκτου μοναχού ! Η περίσταση αληθινά τόσο ευλογημένη , η ψυχή μας τόσο πολεμουμένη. 

Ψέλνουμε πρωτόγνωρα απαλλαγμένοι , έστω και για ελάχιστα , από την φιλαυτία και την ανθρωπαρέσκεια , τα ψυχοφθόρα έλκη κάθε ψαλμωδού .   Ευλόγησε Κύριε , οι φωνές μας εν μετανοία και εκ βάθους ψυχής,  να σπαράξουν για βοήθεια , σπλαχνισμό , έλεος και σωτηρία απ τα δεινά !

Κάθε τι εδώ μέσα είναι αγιασμένο . Οι αισθήσεις μας επαγρυπνούν μήπως και κάτι βεβηλωθεί έστω και ακουσίως . Σου ρχεται να ασπαστείς τα πάντα , ακόμα και την μικρή ξύλινη βάση , το αναλογάκι . Πάνω του ακουμπούν όλες οι σελίδες που φανερώνουν την αληθινή ζωή . 

Αλλάζουμε και το βιβλίο-μηναίο ανοίγοντας πλέον αυτό του Αη Δημητριάτη μήνα  . Στην πρώτη του σελίδα χειρόγραφα και υπέροχα καλλιγραφημένα  στιχηρά  του μικρού εσπερινού του Αθλοφόρου προστάτη .  Λογχευθείς ο Μυροβλήτης  για την αγάπη του Χριστού έγινε αιώνια δίστομη ρομφαία προς τους εχθρούς της πίστης μας , πάθει τω πάθος μιμούμενος …

 Αργά το μεσημέρι πήραμε το κατηφόρι για το Μοναστήρι . Σε λίγο η  Γρηγορίου ξεπρόβαλλε ξανά  στο ηλιόλαμπρο φόντο της γαλάζιας αφθονίας . Στην πίσω πύλη της Μονής μια βρύση και μια γούρνα για το πλύσιμο των ιερών αμφίων και των υφασμάτων  της Αγίας Τράπεζας .
 Με μεγάλα γράμματα μια πινακίδα από πάνω : Προσοχή  ! Χωνευτήρι ! Μόνο για Ιερατικές στολές και ενδύματα Αγίας Τραπέζης ! 
Όλα αγιασμένα , ακόμα και τα λερά απόνερα !
 Παντού και πάντοτε η ιερή υποτακτική της μοναχικής ζωής ! Πρόσχωμεν ! Αδελφοί μη μείνωμεν έξω του Νυμφώνος Χριστού ! ( συνεχίζεται )

Κείμενα -Φωτογραφίες  

Νώντας Σκοπετέας /Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Για προηγούμενες οδοιπορίες επισκεφθείτε το οριζόντιο μενού και τον τίτλο Ημερολόγιο Όρους  www.sotiriapsixis.blogspot.com