Όσο ανασαίνω θα διψώ ! (Άγιο Όρος 2018)Μέρος8

Ασπίδες του αλεξίκακου οι ένθεοι υψώνουν 

Τα ελέησον και τα δάκρυα την φλόγα δυναμώνουν !

Η λαγουδέρα ακίνητη, σαν κύματα αφρίζουν 

Δελφίνια με Άγιο μαζί , γαλήνη διασχίζουν ! 

Τα ταπεινά φορτώνονται με των ανθρώπων βάρη

Σταυρός και ο Ερχόμενος απάνω στο σαμάρι !

Του Αγίου της υπομονής παπάς βαστά την κάρα 

Της ατεκνίας έλυσε η Αγία την κατάρα ! 

Δεύτερο βράδυ μας στην Παύλου . Τίποτε δεν φαίνεται να είναι διαφορετικό από τα χθες, μα τίποτα δεν είναι και το ίδιο ! Εδώ λέξεις και έννοιες όπως η συνήθεια , η εξοικείωση, η μονοτονία , η πλήξη, ο κορεσμός, η ακηδία, συναντούν τα αμυντικά εμπόδια που ορθώνουν ανύστακτα ο Γέροντας Παρθένιος και οι συνοδίτες του ! Τα βέλη του κακού τα πεπυρωμένα, βρίσκουν αντίσταση στο κάστρο της Παύλου απ τις ασπίδες των ένθεων υπερασπιστών της ! Η δίψα για τον Θεό όλα τα περιβάλλει ! Για αυτούς , κάθε μέρα που περνά είναι ένα ακόμα βήμα προς την λυτρωτική αποκάλυψη του αιωνίου! Και αυτό το βήμα το κάνουν σταθερά και ανυποχώρητα , χωρίς στο ίσως και άστοχο χθες να γυρνούν. Βαδίζουν πάνω στο διαρκές παρόν της μετάνοιας , κάποιες φορές ναι, σέρνοντας τα κουρασμένα τους σώματα , μα έχοντας εκείνη την πρώτην αγάπην( Αποκ.β,4), την πρώτη φλόγα της αφιέρωσης μέσα τους αναμμένη, συνδαυλίζοντάς την συνεχώς με την ευχή και το δάκρυ , που τα ρυπαρά καθαρίζουν και τα νοσηρά θεραπεύουν. Γι αυτό το σήμερα των Αγιορειτών πρέπει πάντοτε να λάμπει έστω και ελάχιστα παραπάνω από το χθες τους, να έχει κάτι το νέο , μια αρχή , μια αφετηρία ! Τόσα χρόνια γινόμαστε κοινωνοί αυτής της καλής ανησυχίας τους ! Τούτες τις στιγμές εδώ στην αετοφωλιά της Παύλου, προέκυψε και ο φετινός τίτλος του ημερολογίου μας ! Όσο ανασαίνω θα διψώ ! Ένα γεροντάκι χωμένο μέσα στα ράσα και στο στασίδι του , μια σταλίτσα άνθρωπος , μας παρατηρεί την ώρα που βγαίνοντας απ το καθολικό , κατευθυνόμαστε στην πρωϊνή τράπεζα πριν αναχωρήσουμε για τον επόμενο προορισμό μας. Μας είχαν πει για αυτόν τον τρισχαριτωμένο γεροντάκο ,έναν από τους πιο παλιούς της συνοδείας , να τον βρούμε , να μιλήσουμε μαζί του, να ρουφήξουμε απ την σοφία του …Έσκυψα και του φίλησα το χέρι , το κράτησα όσο του μετέφερα χαιρετισμούς και σεβάσματα από τον …σύνδεσμό μας …Δεν μου είπε ούτε μια κουβέντα ! Καταβεβλημένος ίσως από τις πολύωρες ακολουθίες και τα αμέτρητα χρόνια ασκήσεως …Δεν χρειαζόταν εξάλλου λόγια να πει …Εκείνο το κοίταγμά του μόνο το γεμάτο καλοσύνη δεν θα το ξεχάσουμε όσο ζούμε! Είχε μέσα του παράπονο μα και παρότρυνση ! Άντε βρε σεις , προσπαθήστε λίγο ! Μην χάσουμε τον Παράδεισο για ένα θνητό θέλω… Παρέρχεται ο κόσμος και οι επιθυμίες του , μα στον αιώνα μένουν οι διδαχτοί του Θεού , που μόνο στο δικό Του θέλημα ζουν και θα τελειώσουν … Κατεβαίνουμε στον αρσανά να πάρουμε το καράβι για Αγία Άννα .Κάθε λίγο γυρίζουμε το βλέμμα μας πίσω , να αποχαιρετίσουμε τους φιλόξενους Αγιοπαυλίτες ! Αιωνίως ευγνώμονες για όσες αιώνιες στιγμές ζήσαμε δίπλα τους! Ύστερα από μια ώρα περίπου κατεβαίνουμε στον αρσανά της Αγίας Άννας ! Έχει αρκετή θάλασσα βγάλει και το καραβάκι μπαλατζάρει ώσπου να ακουμπήσει στεριά . -Δύσκολα θα ναι ως τα Καυσοκαλύβια παιδιά !Μπορεί και να μην τα καταφέρουμε να δέσουμε !ακούμε τον υπεύθυνο που μιλάει με κάποιους προσκυνητές.

Ω τι ιστορία θυμηθήκαμε με τούτη τη φωνή του ναυτικού ! Από τις πιο ωραίες αγιορείτικες που έχω ακούσει ποτέ μου από κάποιον , που του δωσε ο Θεός το μεγάλο δώρο να μιλά στην ψυχή και να παραμυθεί με τον λόγο του , όποιον βρεθεί στο διάβα του ! Ένας φιλάγιος κληρικός, ο πατήρ Ευάγγελος Παπανικολάου ο Ιατρός και πνευματικός…. Πήγαινε σαν λαϊκός να συναντήσει τον Παπά Εφραίμ τον Κατουνακιώτη …Θα έμενε εκεί το βράδυ ! Από την Δάφνη ανεβήκανε μαζί με δέκα -δώδεκα ακόμα στο καϊκάκι , στο τρεχαντήρι , την περίφημη βάρκα του διάσημου κυρ-Ιορδάνη με πηδάλιο την λαγουδέρα …Φθινόπωρο ήταν καλή ώρα , αρχές δεκαετίας του 90 με αέρα δυνατό και νοτιά …Όταν βγάλει νοτιά στο Όρος όσο απομακρύνεσαι από την Δάφνη προς την Λαύρα τόσο δυσκολεύει η θάλασσα ! Αν ξεκινήσεις δηλαδή με κύμα πολύ θα φτάσεις με φουρτούνα ! Τρίτη , Πέμπτη και Σάββατο έπιανε το τρεχαντήρι Λαύρα …Εκείνο το μεσημεράκι φαινόταν ότι πολύ δύσκολα θα τα κατάφερναν όσοι ήθελαν να φτάσουν στο τέρμα ! Ξαφνικά ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή του Ιορδάνη : -Λαύρα δεν έχει ! Τελευταίος Σταθμός Αγία Άννα ! Ξεκίνησε το τρεχαντήρι να πηγαίνει όσο το δυνατό πιο κοντά στις ακτές . Κατέβηκε κάποια στιγμή ο πατήρ Ευάγγελος ( λαϊκός τότε) στην καταπακτή κάτω από το πυργάκι στα ύφαλα της βάρκας . Δίπλα σε έναν μπόγο με κουβέρτες όρθιος ένας ευλαβέστατος Πατέρας ο πατήρ Φώτιος ! Κάποια στιγμή ο Ιορδάνης , ρωμαλέος άνδρας σήκωσε και έφερε αυτόν τον μπόγο και τον απέθεσε πάνω στον πύργο στο κέντρο ακριβώς της βάρκας .Από μέσα του ξεπρόβαλλε τυλιγμένος ο Γέροντας Πορφύριος !Πήγαινε στα Καυσοκαλύβια από την Δάφνη!

Σχεδόν ένα χρόνο πριν την κοίμησή του ήταν ! Είχε επιστρέψει ήδη για να ζήσει τις οσιακές τελευταίες στιγμές του και για να ταφεί στον τόπο της μετανοίας του !Σε λίγο ο Ιορδάνης έδενε εδώ που βρισκόμαστε τώρα στο λιμανάκι της Αγίας Άννας ! - Γέροντα , λέει στον Άγιο Πορφύριο , εδώ κατεβαίνεις ! Το είχα πει από την αρχή ! Δεν πάω στα Καυσοκαλύβια ! -Θα καλυτερεύσει ο καιρός παιδί μου !Τι είναι αυτά που λες ; του απαντάει σε έντονο ύφος ο Ιορδάνης ! Όπως ξέρεις εσύ να λειτουργάς Γέρο –Πορφύρη έτσι και εγώ γνωρίζω την θάλασσα ! Σε λίγο δεν θα μπορείς να ξεμυτίσεις ! Δεν θα πνιγούμε σήμερα , ούτε εσύ ούτε εγώ ! Θα κατέβεις Αγία Άννα να μείνεις σε ένα κελάκι σήμερα –αύριο και όποτε ηρεμήσει η θάλασσα , θα σε πάω στα Καυσοκαλύβια ! Στον Αρσανά της Αγίας Άννας λοιπόν έστρωσε κουρελούδες και έβαλε τον Άγιο έτσι όπως ήταν τυλιγμένος με τις κουβέρτες να καθίσει πάνω ! O Ιορδάνης αφού έδεσε καλά την βάρκα του , έφυγε και πήγε σε ένα σπιτάκι από εκείνα του Αρσανά ! Όλοι έσπευσαν τότε να πάρουν την ευχή του Αγίου ! Ανάμεσά τους φυσικά και ο λαϊκός τότε Ευάγγελος ! Είχε και την αγωνία του για το τι θα έκανε ! Είχε προγραμματίσει να περάσει από τους Δανιηλαίους πρώτα αλλά έπρεπε κάπως να εξασφαλίσει αφενός το ότι θα είχε μέρα μπροστά του και έπειτα δεν ήταν και λίγος ο ανηφορικός δρόμος ως την Αγία Άννα και έπειτα κι άλλος ακόμα στο σταυροδρόμι από το μονοπάτι προς Κατουνάκια ! Ρώτησε λοιπόν πρώτα τον πατέρα Φώτιο που έστεκε δίπλα στον Γέροντα ! -Πάτερ Φώτιε θα πάμε ; -Τι να σου πω παιδί μου …βλέπεις πως είναι η θάλασσα ! Αλλά για να το λέει ο Γέροντας …θα πάμε ! Ρώτησε έπειτα και τον Άγιο : 

-Πάτερ Πορφύριε θα πάμε …-Ναι παιδί μου , θα πάμε ! του είπε εκείνος μέσα από τα σκεπάσματά του ! Πέρασε η ώρα χωρίς να αλλάζει τίποτε ! Ξαναπλησίασε ο Ευάγγελος έπειτα! -Πάτερ Πορφύριε τελικά τι λέτε θα πάμε …-Εσύ βρε παιδάκι μου έχεις 2 κακά …το πρώτο ότι σε τρέφουν τα αυτιά σου , θέλεις να ακούς συνεχώς να σου λένε καλά λόγια και δεύτερον είσαι ανυπόμονος πολύ , έχεις βιασύνη …σου είπα θα πάμε! … Μάνιαζε η θάλασσα όλο και περισσότερο κι ο Ιορδάνης άφαντος …Έφτασε η ώρα να ζυγώνει προς το απόγευμα σχεδόν ! Ο λαϊκός Ευάγγελος τελικά δεν πείσθηκε από τις διαβεβαιώσεις του Αγίου …Πήρε τον δύσκολο ανήφορο, να συναντήσει ύστερα από μισή ώρα περίπου το μονοπάτι που κατευθύνεται προς Κατουνάκια , Δανιηλαίους, Καρούλια και Άγιο Βασίλειο, πλέον για να οδηγηθεί στον προορισμό του , με τα πόδια από τον παράλληλο προς την θάλασσα δρόμο...Φτάνει λοιπόν στην διασταύρωση , φορτωμένος και ιδρωμένος και ξεκινά να περπατά με την θάλασσα στα δεξιά του ! Ώσπου μένει κατάπληκτος με αυτό που αντικρίζει κάτω ! Βλέπει έκθαμβος το τρεχαντήρι του Ιορδάνη να πελαγίζει …Πίσω του μανιασμένη με κύμα η θάλασσα και ο νοτιάς και μπροστά του η απόλυτη γαλήνη ! Ανοιχτός ο Ουρανός και σκεπασμένο το τρεχαντήρι από Φως !Όρθιος κι ατάραχος ο Γέροντας Πορφύριος , σκυμμένος στην θάλασσα έχοντας το χέρι του σχεδόν στο νερό !Ο τόσο άρρωστος και ανήμπορος Γέροντας ! Μα το δέος κυρίευσε τον Ευάγγελο αμέσως μετά , όταν είδε ένα κοπάδι από δέκα περίπου δελφίνια να έρχονται και να του γλύφουν το χεράκι !Τα δελφίνια , που στην φουρτούνα ποτέ δεν εμφανίζονται! Έγινε αυτό που ήθελε και πίστευε ο Γέροντας! Και ο Ιορδάνης υπάκουσε …Εστράφη ο Ιορδάνης …και η θάλασσα προς τα οπίσω ! Δεν μπόρεσε να αρθρώσει άλλη φράση από εκείνη που θυμάται συνεχώς να επαναλαμβάνει εκείνη την συγκλονιστική στιγμή με όλην του την δύναμη : Είσαι Άγιος ! Είσαι Άγιος ! Είσαι Άγιος ! Μόνος του ήταν και φώναζε ο Ευάγγελος , να τον ακούσει ο Ουρανός , που έπειτα από μετρημένες μέρες θα υποδεχόταν στις αγκάλες του έναν μεγάλο μύστη του Χριστού και έναν ακαταγώνιστο παρρησιαστή στον θρόνο Του ! ( μεταφορά από προφορική διήγηση π.Ευαγγέλου Παπανικολάου στο youtube ) 

Τα μουλαράκια και τα γαϊδουράκια , πόσο είναι συνυφασμένα σαν εικόνα με τούτο το λιμάνι ! Τι ζωγραφιά μοναδική ! Τι μάθημα μπορείς να πάρεις από τούτα τα ζωντανά , που αγόγγυστα ανεβοκατεβαίνουν φορτωμένα στο έπακρο με αποσκευές προσκυνητών , τελάρα με τρόφιμα για τους πατέρες , με ασήκωτα οικοδομικά υλικά , από το πλέον πολυσύχναστο ανηφόρι του Όρους ! Νιώθεις μόλις τα βλέπεις ότι στο κάθε ένα τους πάνω έχει καθίσει ο αινούμενος Χριστός , ερχόμενος προς το εκούσιον πάθος ! Σταματάς για να περάσουν και υποκλίνεσαι μπροστά τους ! Σταυροί ζωγραφισμένοι πάνω στα σαμάρια τους ! Σαν ανθρώπων τα μελαγχολικά τους μάτια , με κατεβασμένα τα κεφάλια περιμένουν να σηκώσουν τα βάρη και το αταπείνωτό μας ! Ούτε που έχουν διανοηθεί ποτέ τους πόσο απαραίτητα και χρήσιμα είναι για τον άνθρωπο! Αυτό κι αν είναι μάθημα για εμάς που τρεφόμαστε αχόρταγα από τα ανθρωπάρεσκα αυτιά μας …Ανεβαίνουμε σιγά –σιγά προς το Κυριακό . Σταματάμε για λίγη ανάπαυση και νερό στην πρώτη βρύση . Κελιά διάσπαρτα και δρόμοι που συναντούν τον κεντρικό οδηγούν στις αυλές τους ! Αργά συνεχίζουμε … Μας προσπερνούν πολλοί , μα θέλουμε να αισθανθούμε μοναδικό το κάθε μας πάτημα εδώ! Δύσκολα ο ήλιος βρίσκει περάσματα στο βαθύσκιωτο δάσος . Κρυμμένοι κελαηδιστές του ουρανού δεν σταματούν το υμνολόγημα . Υγρά τα σκαλοπάτια , ολοένα μας πλησιάζουν στην αυλή της Θεοπρομήτορος !

Φτάνουμε έπειτα από μία ώρα περίπου ! Ο τάφος του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου δίπλα ακριβώς στην είσοδο της αυλής του Κυριακού ! Εδώ ετάφη το 1775 ως Αγιαννανίτης ο Πατριάρχης που ίδρυσε την Αθωνιάδα σχολή ! Οι πατέρες δεν σταματούν να φέρνουν κεράσματα ! Κανείς έστω και περαστικός δεν πρέπει να μείνει απεριποίητος ! Καθόμαστε στο μεγάλο τραπέζι με το στέγαστρο στην αυλή μαζί με 2 αδελφούς μας τον Παναγιώτη που έχει έρθει για προσκύνημα από την Γερμανία όπου ζει και εργάζεται μαζί με τον Δημήτριο που έχει 5 μεγάλα πλέον παιδιά ! Τα 3 από αυτά έχουν σπουδάσει στην Αθωνιάδα! Σκέφτομαι πως ενώθηκε πάλι η μεγάλη αλυσίδα της πίστης αλλά έχει και συνέχεια αυτό το… όλα συνδέονται στο Όρος … ! Ο Δημήτριος μας διηγείται τις ώρες που χρειάζεται κάθε Κυριακή για να εκκλησιαστεί στην πιο κοντινή του πόλη στην Γερμανία ! –Δόξα τω Θεώ παιδιά ! Τι να πουν και στην Αφρική ! Στην Ρουάντα άκουγα μια μέρα ξεκινούν μεσάνυχτα και κάνουν 60 χιλιόμετρα με τα πόδια για να εκκλησιαστούν άνθρωποι ! Εγώ που πάω και με το αυτοκίνητο …καθόλου δεν πρέπει να μιλάω ! Ένας άλλος αδελφός από την Μακεδονία που ακούει μπαίνει στην κουβέντα !

-Εμείς που έχουμε την καμπάνα δίπλα στο σπίτι μας αδελφέ μου και δεν σηκωνόμαστε μια Κυριακή γιατί τάχατες μια μέρα μας έμεινε να ξεκουραστούμε τι να πούμε ; Αλλά άμα έχει κανένα κυνήγι ή κανέναν μαραθώνιο , πάντα Κυριακή αυτά εννοείται από τις 5 στο πόδι !
Σε λίγο βλέπουμε να μπαίνει στην αυλή ο παπά –Γιάννης και τους 3 συντοπίτες μας που τον συνοδεύουν ! Κανονίζουμε με τους υπεύθυνους πατέρες να μείνουμε σε δωμάτιο του πρώτου ορόφου πάνω από το Κυριακό ακριβώς , μαζί και οι 8 ! Έχει μια χαρά μεγάλη ο παπάς ! –Τι να σας πρωτοδιηγηθώ αδελφοί μου ! Θυμάστε που σας έλεγα πως είχα μεγάλη επιθυμία να προσκυνήσω την κάρα και τα λείψανα του παπά Εφραίμ του Κατουνακιώτη ; Ε λοιπόν , χθες ήταν να πάμε στα Καυσοκαλύβια ! Είδατε όμως που θέριεψε ο καιρός ! Δεν έπιασε λοιπόν το Αγία Άννα αρσανά και γυρίζαμε πίσω …Στα Κατουνάκια πλησίασε λίγο και πηδήξαμε από το καράβι έξω ! Πήραμε τον δρόμο και χωρίς να τους έχουμε ειδοποιήσει πήγαμε στους Δανιηλαίους ! Ζητήσαμε να προσκυνήσουμε λοιπόν και όχι μόνο μας το επέτρεψαν αλλά για ακούστε: Μας κράτησαν και μας φιλοξένησαν !

Πως τα οικονόμησε έτσι η Παναγία μας να μείνουμε σε αυτό το κελί χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει , μιας και μόνο εύκολο δεν είναι να σε δεχτούν ! Ελάτε να σας δείξω φωτογραφίες ! Είδαμε τον παπά με δέος και φορώντας πετραχήλι να κρατά στα χέρια του την κάρα του Αγίου της Υπακοής !Ακούνε οι Άγιοι τελικά ! Άλλη μια απάντηση στο ερώτημα του Δημοσιογράφου αδελφού στην Διονυσίου …Τις ώρες που σημειώνονται αυτές οι μνήμες κοιμήθηκε οσιακά ο Γέροντας Γρηγόριος ο Δοχειαρίτης , ο ανυποχώρητος εραστής του Τριαδικού Θεού ! Εκείνος κάποτε έγραψε με σπάνιο και απλό τρόπο για τον παπά Εφραίμ μια από τις μορφές που γνώρισε ο ίδιος να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας : - Τριάντα δύο χρόνια έλεγε ο παπά –Εφραίμ έκανα υποτακτικός στον γέροντα Νικηφόρο, ό όποιος «έχανε». Τον παρακαλούσα να φέρουμε με λίγες σωλήνες το νερό στο κελί, γιατί «τα χρόνια πέρασαν και δεν μπορώ να το κουβαλώ από τόσο μακριά». Όχι -ο Γέροντας- αυτή είναι ή καλογερική. Το τρίπτυχο της διδαχής του ήταν: « από την υπακοή ή προσευχή και από την προσευχή ή θεολογία». - Κάποτε εργοχειρούσα, σκάλιζα σφραγίδες, και συγχρόνως μαγείρευα. Πέρασε ό αδελφός και μου λέγει: «Κοίταξε το φαγητό». Κι ενώ βρισκόμουνα σε ώρα Χάριτος, δεν υπάκουσα τον αδελφό. Και την προσευχή έχασα και το φαγητό έκαψα. Στην υπακοή στεκόταν ό γέροντας Εφραίμ, ως την βάση του μονήρους βίου. - Στον μοναχισμό τα πάντα στην υπακοή στηρίζονται. Από ’κει αρχίζει ή πνευματική ζωή και εκεί τελειώνει. 

Οι Γεροντάδες του ήταν απλοί άνθρωποι. Είχαν εργόχειρο την ψαρική. Παρ’ όλο πού δεν διέθεταν αυτά πού ζητούσε ο παπα-Έφραίμ, παρέμεινε στην υποταγή και διακονία των Γεροντάδων, έχοντας σύμβουλο στα πνευματικά και τον πατέρα Ιωσήφ, τον επιλεγόμενο Σπηλαιώτη. Κάποτε λογισμοί φυγής και απελπισίας τον κατέλαβαν. Βγήκε έξω και κάθισε στο πίσω μέρος τού Κελιού με εμφανή την θλίψη στο πρόσωπο. Περαστικός μοναχός τού ρίχνει το πεπυρωμένο βέλος της αμφιβολίας - Εφραίμ, μη νομίζεις πώς μόνον το τζάκι της καλύβας τού Όσιου Εφραίμ καπνίζει. Έχει και άλλα τζάκια πιο φωτεινά. Αμέσως συνήλθε από τον χαλασμένο λογισμό και επέστρεψε στην καλύβα των πατέρων του. Ό λόγος του ήταν πάντοτε μέσα από την προσευχή βγαλμένος και όχι από ακούσματα και αναγνώσεις. Γι’ αυτό ήταν πάντα καθαρός και οικοδομητικός. Ήταν λαλιά πού λάμβανε από την προσευχή και όχι από τις ανεύθυνες κουβέντες των περίεργων. Κάποια φορά τον ρώτησε καθηγητής, πού έπαιρνε μέρος στους θεολογικούς διαλόγους με τούς ετεροδόξους, αν πρέπει να συμμετέχει . Ό παπα-Έφραίμ ασυζητητί τον προέτρεψε να μη παύση να συμμετέχει, άλλα ό λόγος του να είναι σαφής και ζωντανός, γιατί με τα μεσοβέζικα και αυτοί μπερδεύονται και εμείς σύγχυση λαμβάνουμε. Τούς προσερχομένους ήκουε με πολλή προσοχή. Για τον παπα-Έφραίμ εκείνη την ώρα υπήρχε μόνον ό συνομιλητής του στον κόσμο και κανένας άλλος. Συνεσταλμένα του έλεγε κάποια πράγματα, γι’ αυτό εν κατακλείδι συνιστούσε παράκληση στην Παναγία την Γοργοϋπήκοο: -Ας αφήσουμε την Παναγία να μιλήσει. ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ.

Πήραμε και εμείς χάρη από την , όπως πάντα απρόσμενη , ευλογία που αξιώθηκαν ο παπάς και οι αδελφοί μας ! Έγινε και αυτό ένα από τα αγιορείτικά μας τάματα και ονείρατα , να αξιωθούμε και εμείς κάποτε να προσκυνήσουμε την ευωδιάζουσα κάρα του Αγίου Γέροντα που καταλάβαινε από την μυρωδιά σου σαν σε πλησίαζε πολύ , της ψυχής σου τα βλαστήματα … Κάποτε μόλις κοιμήθηκε ο Γέροντάς του , που τόσο τον ταλαιπώρησε εν ζωή τον επισκέφθηκε ένας άλλος μοναχός στο κελί . –Αχ Εφραίμ μου του είπε , πέρασες πολλά και εσύ μαρτύρια από τον Γέροντά σου ! Δεν αποκρίθηκε εκείνος ..Δεν είπε ούτε ναι αλλά ούτε και το αρνήθηκε …Και έλεγε ότι έχασε έπειτα την χάρη ! Τρία ολόκληρα μερόνυχτα έκλαιγε σπαρακτικά πάνω από τον τάφο του Γέροντά του ! Κάθε όνομα που μνημονεύετε , συμβούλευε , να το λέτε με πόνο ! Γνώριζε καλά ότι μπορεί ο άνθρωπος με την προσευχή να αλλάξει κατάσταση στις ψυχές ! Έτσι πήρε πληροφορία κάποτε ότι έβγαλε τον Γέροντά του από το σκοτάδι στο Φως!

Η τράπεζα του Κυριακού της Αγίας Άννας στο υπόγειο είναι ολοφώτεινη , γεμάτη από χρώματα και παραστάσεις από το Άγιο Ευαγγέλιο , που σχετίζονται με την βρώση και την πόση .Καθόμαστε ακριβώς κάτω από την παράσταση με τίτλο : Οι μαθηταί τίλλοντες τους στάχυας …Κάθε αποτύπωση και ένα μήνυμα φανερώνει ! Το φαγητό δεν είναι απόλαυση, μα είναι ανάγκη! Αυτό έχουν στο νου τους όλοι οι μάγειροι του Όρους σαν βοηθούν την Παναγία μας να μαγειρέψει ! Να βοηθήσουμε σκέφτονται όσο μπορούμε καλύτερα τους πατέρες και τους λαϊκούς αδελφούς μας να δυναμώσουν , για να μπορούν έπειτα να διακονήσουν , να προσευχηθούν , να σταθούν στις ακολουθίες …Μπαινοβγαίνει ο μοναχός και μας συμπληρώνει συνέχεια φαγητό …Το κάνει με τέτοιο ενδιαφέρον και νοιάξιμο αληθινό! Ζει το διακόνημά του ! Χαίρεται τόσο την προσφορά του !
Έπειτα από λίγη ώρα βρισκόμαστε μέσα στο καθολικό μπροστά στο αριστερό άφθορο πόδι της Αγίας Άννης ! Το εικόνισμά της γεμάτο από φωτογραφίες παιδιών που γεννήθηκαν με τις πρεσβείες της ! Τα αδύνατα για τους ανθρώπους με ολοφώτεινα χαμόγελα και αυτά σαν τάματα πάνω στην γιαγιά του Θεανθρώπου ! Πέντε μεγάλες καντήλες καίνε ακοίμητα μπροστά στο εικόνισμά της ! Στα αριστερά το καντήλι του σουλτάνου ! Ο ιερομόναχος που στέκεται πάνω από το λείψανο της Αγίας μας εξιστορεί τα εξής εκπληκτικά: –Κάποτε ο σουλτάνος της Λήμνου έμαθε πως η Αγία μας βοηθά πολύ και λύει την ατεκνία . Έμαθε λοιπόν πως το λαδάκι από το καντηλάκι της Αγίας και το αγίασμά της μπορούν να κάνουν το θαύμα και η γυναίκα του να φέρει στον κόσμο ένα παιδί , που τόσο και οι δυο τους λαχταρούσαν μετά από πολλά –πολλά χρόνια στειρότητας ! Έστειλε λοιπόν στο Άγιο Όρος και στην Σκήτη μας με κάποιους Χριστιανούς δώρα ακριβά με σκοπό οι Αγιαννανίτες να του ανταποδώσουν τις ευλογίες της Αγίας μας !

Μα εδώ οι πατέρες τον αγνόησαν σαν αλλόπιστο και δεν του έστειλαν τίποτα ! Επέμενε όμως εκείνος και ξαναέστειλε δώρα ζητώντας τις ευλογίες τούτη την φορά επιτακτικά και απειλώντας τους απεσταλμένους του , πως αν δεν του έφερναν τίποτα πίσω θα τους τιμωρούσε βαριά ! Οι πατέρες λοιπόν έδωσαν στους απεσταλμένους του σουλτάνου νερό και λάδι όχι όμως αγιασμένα , μόνο και μόνο για να γλιτώσουν οι Χριστιανοί την τιμωρία ! Η Αγία Άννα μας όμως ,επειδή είδε πόσο πίστευε και ζητούσε το θαύμα ο σουλτάνος μεσίτευσε και απόκτησαν ένα χαριτωμένο παιδί ! Ο Τούρκος από ευγνωμοσύνη έστειλε αυτό το πανάκριβο καντήλι να καίει στο εικόνισμα της και μάλιστα επειδή εκείνος που το έφτιαξε έκλεψε λίγο από το τελείωμά του, προσάρτησε ο σουλτάνος έπειτα από κάτω και αυτό το ασημένιο αυγό ! Αυτό το καντήλι πολλές φορές κουνιέται σε κίνηση Σταυρού παιδιά ..Το βλέπουμε όλοι μας! Στέλνει πολλές φορές μήνυμα η Αγία μας για κάτι που πρόκειται να συμβεί …              Νώντας Σκοπετέας  ( συνεχίζεται με το 9ο μέρος )
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018)Μέρος7

Φτερόψυχος ο αδελφός τα δύσβατα διαβαίνει! 

Με όψη τόσο χαρούμενη ολότελα αλλαγμένη! 

Άγιος Γεώργιος ο Γοργός στην πόρτα παραστέκει 

Και η γενναία η μάνα του ομολογάει παρέκει! 

Υφάσματα αγιωτικά για τον γλυκύ Νυμφίο! 

Δεν καταπαύει η ευχή μες στο Ιεροραφείο! 

Ιακώβου το ακατάκριτο θαυμάζουμε και πάλι! 

Σιωπή προτρέπει ο Άγιος σαν διπλανός μας σφάλλει! 

Ένα κρινάκι προσφορά στου ησυχαστή τον τάφο! 

Άνθρωπο κι άλλον του Θεού στο ψυχοχάρτι γράφω! 

Γενιές αγγέλλων να φτιαχτούν , χέρια γονιών σπορίζουν! 

Αυτοί που δώσανε Χριστό , καρπό γλυκό καρπίζουν ! 

Παίρνουμε τον δρόμο για το κελί του Αγίου Γεωργίου και τους πατέρες του . Πριν φτάσουμε συναντάμε έναν αδελφό από τα παλιά ! Συνομιλεί με τον Γέροντα του κελίου πατέρα Νικόδημο ! Λάμπει το πρόσωπο του αδελφού μας ! Και ο παπάς χαίρεται που τον ανταμώνει! Ακούμε τον διάλογό τους : Που πηγαίνεις Γιάννη μου ; Στην Διονυσίου Γέροντα , εκεί έχω αφήσει τα πράγματά μου και ήρθα να δω τον πατέρα Γ. ! Τώρα επιστρέφω ! Κάτσε να κάνεις μια αγάπη και να σου δώσω κάτι να πας στους … -Να ναι ευλογημένο ! Δεν μας θυμήθηκε ο Γιάννης ! Κάποια χρόνια πριν είχαμε μείνει στο ίδιο δωμάτιο με τον αδελφό μας στην Παύλου ! Η δια χάρτου και μέλανος μνήμη ξεφύλλισε τις σελίδες ενός παλαιότερου Αθωνικού μας Ημερολογίου ! Τότε είχε τον τίτλο : Μύρισε Παράδεισος …( απόσπασμα από το δεύτερο μέρος του) Ο Ι . μας ρωτά ευγενικά αν θα έπρεπε να αλλάξει δωμάτιο μιας και ήμασταν παρέα… Του απαντάμε με μια φωνή ότι πλέον ανήκει κι αυτός στην συντροφιά μας …Χαμογελά πονεμένα και εμείς τον ρωτάμε από πού έρχεται …Είναι πολλές μέρες στο Όρος …Μ ένα μικρό σακίδιο περιδιαβαίνει Μονές Κελιά και Σκήτες , γνωρίζει Γέροντες και λαϊκούς αναζητώντας απαντήσεις σ ό,τι του βασανίζει την ψυχή …Έρχεται από μακριά και είναι μόνος του …Πώς έτσι ; τον ρωτάμε . δυο λέξεις του τα λένε όλα : -Είχα ανάγκη !! μας απαντά και βγαίνει απ το δωμάτιο …ίσως για να μην δούμε τα βουρκωμένα του μάτια …. Σχεδόν επτά χρόνια μετά από τότε που τον πρωτοανταμώσαμε , ο Γιάννης πετάει στην κυριολεξία !Έχει μια χαρά στο πρόσωπό του ! Τόσο αλλιώτικός πια και τόσο …νέος άνθρωπος ! Με τα πόδια και ολομόναχος, με την ευχή στο στόμα και ένα κατοστάρι κομποσχοίνι στο χέρι, κάνει μια δύσκολη διαδρομή τόσο απαιτητική σε αντοχές για σώμα και ψυχή ! Εμείς απορούμε και έκπληκτοι τον ξαναρωτάμε για να επιβεβαιώσουμε αυτό που ακούσαμε : -Καλά ήρθες και πας ξανά Διονυσίου με τα πόδια ;- Ναι γιατί σας φαίνεται παράξενο; Έχω κάνει τέτοια με την χάρη του Θεού !
Ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια και μπαίνουμε μέσα στο κελί ! Ο γέροντας ύστερα από ελάχιστα μας καλοδέχεται κρατώντας στα χέρια του λείψανο του Αγίου , που με δέος ασπαζόμαστε! Ναι, είναι ο ίδιος ο Άγιος Γεώργιος , που από το πρώτο σου κιόλας βήμα εδώ μέσα σε περιμένει ! Μια μεγάλη ολόσωμη Αγιογραφία του στην είσοδο της εκκλησίας του , με ένα προσωνύμιο που πρώτη φορά μας βλέπουμε να τον συνοδεύει ! Άγιος Γεώργιος ο Γοργός ! Παρήχηση για άλλους μελετητές από το Γεωργός, μα εμάς το μυαλό πάει μόνο στην άμεση επέμβαση του εφίππου τροπαιοφόρου και μεγαλομάρτυρος ! Στην ταχινή βοήθεια και μεσιτεία του λατρεμένου ακόμα και από αλλοδόξους αντιλήπτορα ! Δίπλα του αγιογραφημένη η μητέρα του !
 Η Αγία Μάρτυς Πολυχρονία ! Η αρχόντισσα από την Λύδδα που γαλούχησε έναν Γενναίο Αθλητή της πίστης μας ! Ήταν εκεί να του συμπαρασταθεί , στην φυλακή βρίσκοντας τρόπο να του πηγαίνει τα άχραντα μυστήρια να μεταλάβει , μα και στο φριχτό του μαρτύριο να τον στηρίζει και να ελέγχει με αφοβιά έπειτα τον απαίσιο διώκτη Διοκλητιανό , όταν εκείνος την ρώτησε ποια ήταν και τι έλεγε στον Γεώργιο σαν τον πλησίασε ! «Με λένε Πολυχρονία και είμαι Χριστιανή, όπως και ο υιός μου Γεώργιος, που νομίζεις ότι τιμωρείς, ενώ αυτός στεφανώνεται από τον Βασιλέα Χριστό». Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που ακολούθησαν και που φόρεσαν και στο δικό της κεφάλι της δικαιοσύνης τον αμάραντο στέφανο! Ο Γέροντας μας φέρνει κεράσματα ! Καθόμαστε στο δωμάτιο όπου οι πατέρες εργάζονται το εργόχειρό τους ! Βρισκόμαστε σε ένα Αγιορείτικο Ιεροραφείο ! Στον μεγάλο πάγκο τα σύνεργα και πολλά ετοιμοπαράδοτα αντικείμενα , να ντύσουν και να περιβάλλουν με ευπρέπεια κάθε στιγμή μέσα στο σώμα του γλυκυτάτου Νυμφίου , στην Εκκλησία Του . Άμφια , διακονικά , πετραχήλια , επιγονάτια , καλύμματα, ζωστικά , σχήματα μοναχικά , αέρες, καλιμαύχια και άλλα ακόμα . Δίπλα μια μηχανή που πόσο αγιάζεται από την αποστολή της , μα κυρίως από την αδιάλειπτη ευχή εκείνου που την δουλεύει ! Βλέπουμε πάνω της γραμμένη την ευχή του Ιησού ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! –Την έχουμε και εκεί γραμμένη για να μην ξεχνιόμαστε ούτε για μια στιγμή παιδιά ! Τι σπουδαία η ευχή του Ιησού μας ! Όλα βρίσκονται μέσα στο έλεός Του !
 Είναι σύνοψη αυτή η ευχή ! Όλα χωράνε μέσα της ! Αιτήματα , παρακλήσεις , ανάγκες , δυσκολίες . Δεν χρειάζεται να λες ..Χριστέ μου κάνε μου αυτό ή εκείνο …Λες το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! Μόνο αυτό συνεχώς ! Λέτε να μην ξέρει ο Κύριος τι χρειάζεται η ψυχή μας ; Μας μιλά ο πατήρ Νικόδημος με την οικεία και ανυπόκριτη απαλάδα των Αγιορειτών αγωνιστών . Ο Άγιος Γεώργιος ! Να του ζητάτε συνέχεια χάρες ! Τρέχει αμέσως εκείνος στον θρόνο του Δεσπότη ! Και ξέρετε , αυτό μας το έλεγε ο μακαριστός πατήρ Γεράσιμος , εδώ πιο πάνω μας , ο μέγας Υμνογράφος της Εκκλησίας μας , ο Μικραγιαννανίτης :Όλους τους Αγίους ο Χριστός μας μόλις τους συναντά τους σφίγγει το χέρι ! Τον Άγιο Γεώργιό μας …τον αγκαλιάζει ! Έχει και το γνώριμο εύθυμο πνεύμα ο Νεοσκητιώτης παπάς ! Δίχως να φαντάζει παράταιρο , και αυτό το χρησιμοποιεί κάτι να δηλώσει κάτι με διάκριση να φωτίσει … Είπα κάποτε σε έναν που είχε έρθει εδώ , δικηγόρος ήταν ο άνθρωπος …Ώστε εσύ είσαι της νομικής ε; -Ναι Γέροντα …αφήστε τα , μην συζητάτε. δύσκολο επάγγελμα , δεν συνδυάζεται εύκολα με την πνευματική ζωή …πρέπει να λες και κανένα ψεματάκι …Ξέρεις του λέω …Κάποτε κοιμήθηκε ένας δικηγόρος και εκείνος ο ευλογημένος προσπαθούσε όσο ζούσε στα πνευματικά και έκανε και μυστηριακή ζωή …ε που και που έλεγε και κανένα αθώο ( έτσι το έλεγε) ψεματάκι , είχε και τα διάφορα χούγια των δικηγόρων …ήταν και πολυλογάς …να μην σας τα πολυλογώ και εγώ λοιπόν …κοιμήθηκε ( το λέμε ανθρωπομορφικά για να έχει λίγο γούστο ) τα κατάφερε λοιπόν, έστω και κάπως δύσκολα και μπήκε στον Παράδεισο ! Καθόταν που λέτε ο Χριστός μας και κάποια στιγμή του αναγγέλλουν ότι από χθες ζητά συνεχώς ακρόαση ο Άγιος Κασσιανός ! Ξέρετε αυτός ο μεγάλος Άγιος , να έχουμε όλοι την ευχούλα του, που εορτάζει κάθε 4 χρόνια αφού η μνήμη του είναι στις 29 Φεβρουαρίου ! Ο αμφοτεροδέξιος ! -Τι να συμβαίνει άραγε αναρωτήθηκε ο Κύριος ! Τόσους αιώνες ποτέ δεν είχε ζητήσει το παραμικρό ο Κασσιανός μου ! Τον δέχτηκε λοιπόν ο Κύριος και ο Άγιος προς έκπληξη όλων Του εξέφρασε με γλυκό βέβαια τρόπο κάποια παράπονα , ότι δηλαδή είναι ο μόνος που δεν εορτάζει κάθε χρόνο όπως όλοι οι υπόλοιποι Άγιοι ! Και αυτό έγινε την επαύριον της άφιξης του δικηγόρου στον Παράδεισο …Οι συνειρμοί δικοί σας ! Γελάσαμε με την ψυχή μας ! Αφού τα κατάφερε και τον Παράδεισο να ανακατέψει ο νομικός …-Ξέρετε Γέροντα υπάρχει και Άγιος προστάτης των Δικηγόρων ! Ο Άγιος Φιλογόνιος επίσκοπος Αντιοχείας , ο από δικολόγων, εορτάζει λίγο πριν τα Χριστούγεννα , στις 20 Δεκεμβρίου ! ! Υπάρχει δηλαδή κάποιος που σίγουρα αγίασε ! Ναι , πολλοί θα έχουν αγιάσει παιδάκι μου ! Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ευχόμαστε για όλους και το κυριότερο να μην κατακρίνουμε κανέναν ! Όπως έκανε ο Άγιος Γέροντάς μας ο εν Ευβοία Άγιος Ιάκωβος ο με συγχωρείτε ! Ξέρετε είχα την ευλογία να μεγαλώσω κοντά του ! Από εκείνα τα μέρη είναι η καταγωγή μου ! Και μόλις είχα γίνει διάκος όλο με συμβούλευε με αυτήν την προτροπή ο Άγιος! Μα κυρίως επειδή την βίωνε όπως και την ταπείνωσή του την αξεπέραστη ! Κάποτε του παρουσίασαν με αδιάσειστα στοιχεία έναν άνθρωπο , που πολύ και αδιάντροπα αμάρτανε και που σαν να μην έφτανε μόνο αυτό διέβαλε κιόλας τον Άγιο ! Και εκείνος με δάκρυα συνέχεια έλεγε : -Δεν ήξερε παιδιά μου! Δεν ήξερε η ψυχούλα, δεν γνώριζε !

Εγώ είμαι ο χειρότερος όλων! Είμαι έτσι και έτσι και έτσι ..Όλο κατηγορούσε τον εαυτό του ! Εξαχρειώθηκε ολοκληρωτικά μπροστά μου ..Αν ήταν κάποιος που δεν είχε ζήσει τον γέροντα , θα νόμιζε πως είχε να κάνει με κανέναν άθλιο και βρώμικο άνθρωπο … Δεν ήθελε επουδενί λόγω να πιστεύουμε ότι έχει αγιότητα …Και το κυριότερο είναι ότι το πίστευε ότι ήταν ο χειρότερος από όλους ! Αυτό θα πει ταπείνωση παιδιά ! –Δύσκολο πάτερ Νικόδημε, μιλάει ο Θεοδόσιος, δύσκολο να μην κρίνουμε …ειδικά όταν κάτι γίνεται τόσο απροκάλυπτα και μπροστά μας … Πώς να τα καταφέρουμε …-Ναι το ξέρω παιδί μου …Τουλάχιστον ας μην πούμε κάτι …ας περιοριστούμε μόνο στην διάνοιά μας …Κάτι είναι και αυτό ! Έχει διάκριση ο Νεοσκητιώτης παπάς ! Δεν μάλωσε με αποτομιά , δεν μίλησε με τελεσίδικο τρόπο γι ααυτό το βδελυρό στα μάτια του Θεού έγκλημα της κατακρίσεως ! Βήμα –βήμα , σκαλί –σκαλί την κλίμακα των αρετών θα την ανέβετε παιδιά μου , ήταν σαν να μας έλεγε… Θέλει αγώνα ! Καπνός και όχι ήλιος , όπως έγραφε της κλίμακας ο Άγιος στα χέρια όσων κρίνουν τις ξένες αμαρτίες ! … «Ακόμη και την ώρα του θανάτου του, αν ιδής κάποιον να αμαρτάνη, μήτε τότε να τον κατακρίνης. Διότι η απόφασις του Θεού είναι άγνωστη στους ανθρώπους. Μερικοί έπεσαν φανερά σε μεγάλα αμαρτήματα, κρυφά όμως έπραξαν πολύ μεγαλύτερα καλά.»-Λόγος 10 περί καταλαλιάς Αγ.Ιω.Σιναϊτου- Είχε πλέον φτάσει μεσημέρι όταν αποχαιρετίσαμε τον πατέρα Νικόδημο και την ολιγομελή συνοδεία του . Ευχηθήκαμε από καρδιάς κάποτε να αξιωθούμε να ξημερώσουμε σε τούτο το Αηγιωργίτικο κελί του Γοργού προστάτη και να ξαναγαληνέψουμε ακούγοντας τον Γέροντα να μας αφηγείται όσα ο Θεός του δίδαξε δια των Αγίων Του . Τελευταία επίσκεψή μας σχεδόν δίπλα στο Κυριακό των Εισοδίων της Θεοτόκου το κελί του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου και ο χαριτωμένος Γέροντάς του Παϊσιος! Και εδώ η ομορφιά παντού απλωμένη ! Στρωμένα ακόμα στο δάπεδο του κελιού και της εκκλησούλας του λουλούδια και δαφνόφυλλα , δείγμα πανηγύρεως που ακόμα κρατούσε ! Δυο βραδιές πριν η αγρυπνία , η μετάσταση του Προστάτη , η πανηγυρική τράπεζα , οι επισκέπτες πατέρες , οι καλλίφωνοι ψάλτες , οι λίγοι μα εκλεκτοί λαϊκοί προσκυνητές ! Πόσο τις προσμένουν αυτές τις πανχαρμόσυνες στιγμές ο πάτερ Παϊσιος και τα καλογέρια του κι ας κουράζονται πολύ από μέρες , να ναι όλα στην εντέλεια για τον Άγιό τους που εορτάζει ! Φαίνεται στις κινήσεις των σωμάτων τους η κούραση μα στα πρόσωπά τους ένας ήλιος λάμπει χρυσός ! Χαμογελά συνέχεια ο χαρωπός Γέροντας ! Καθόμαστε στην απλωταριά μαζί του και κουβεντιάζουμε ! Τον ρωτάμε για το πανηγύρι που πέρασε για την δική του πορεία στον Άθωνα για τις πολλές εκδόσεις του κελιού …Παιδιά πολύ δυσκολεύεται ο κόσμος έξω ! Πολλά τα προβλήματα …η λύση μπροστά μας αλλά που να την δούμε !

Επικοινώνησε μαζί μου κάποια στιγμή μια γυναίκα να μου πει για τον γιό της , στην εφηβεία ήταν εκείνος , που δεν σταματούσε να τους ταλαιπωρεί στο σπίτι …Καμώματα συνέχεια , καταστάσεις δύσκολες όχι αστεία ..Είχαν απηυδήσει με τον άντρα της, δεν ξέρω από πού βρήκε λοιπόν το τηλέφωνό μου και μου ζήτησε να την βοηθήσω !Της λέω …καταλαβαίνετε τι μπορεί να της είπα …κάνε προσευχή , να εξομολογείσαι , να κοινωνάς , να προσεύχεσαι ..Τα κάνω όλα αυτά πάτερ μου λέει …Βρέ ευλογημένη την ρωτάω….πως μου ήρθε και εμένα εκείνη την στιγμή , δεν γίνεται κάτι θα κάνεις λάθος …Με τον άντρα σου πως τα πας , για πες μου …-Όλα καλά πάτερ μου , κι αυτός κάνει τον αγώνα του …-Εσύ τα εξομολογείσαι όλα καλή μου ; την ρωτάω πάλι …-Βέβαια…ε τώρα …να …πώς να το πω… καμιά φορά χωρίς να του το πω παίρνω κάποια χρήματα από το πορτοφόλι του άντρα μου …δεν είναι κλεψιά αυτό πάτερ …έτσι δεν είναι ; Τι να της πεις …Δεν είχε καθαρή εξομολόγηση ! Ξέρετε πόσα ξεκινούν από αυτό ; Όλα ! Μετά από λίγο καιρό ήρθε και με βρήκε εδώ στο κελί ο άντρας της …Τον έστειλε εκείνη η ευλογημένη ! Καθίσαμε μιλήσαμε και έπειτα πριν φύγει με την παρέα του μπήκαμε μέσα στην μικρή έκθεση που έχουμε με τα βιβλία και τα εργόχειρά μας …Κάποια στιγμή , Χριστέ μου , τι να δω …Νόμιζε πως δεν τον κοιτάει κανένας ..Παίρνει ένα κομποσχοίνι από την έκθεση και το βάζει με τρόπο στην τσέπη του, χωρίς να μιλήσει σε κανέναν! Φυσικά δεν του είπα τίποτα να μην τον προσβάλλω τον άνθρωπο… Λέω θα το είχε ανάγκη...Καταλαβαίνετε όμως πως μερικές καταστάσεις γεννιούνται και μετά εμείς ψαχνόμαστε …Πως γίνεται να κλέβεις έστω και κάτι ελάχιστο , δεν έχει σημασία αυτό ,να νομίζεις πως δεν έγινε και τίποτα και έπειτα να περιμένεις γαλήνη στο σπίτι σου …Αφού εσύ την προκαλείς την φουρτούνα, ανοίγεις διάπλατα τις πόρτες να μπει μέσα ο πειρασμός και να αλωνίσει … Κύλησε τόσο όμορφα και ωφέλιμα και σήμερα ο χρόνος εδώ στην Νέα Σκήτη! Ο πάτερ Παϊσιος μας έδωσε ευλογίες εικονάκια και πολλά βιβλία εκδόσεις της σκήτης γραμμένα και από τον ίδιο ! Πρώτος ο παρακλητικός κανόνας του Ηγαπημένου Μαθητή ! Μετά ο βίος του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή , μια πολύ προσεγμένη μετάφραση του ίδιου του παπά Παϊσίου από κείμενο γραμμένο στην αγγλική. Ο βίος του Αγίου Ιερομάρτυρος Φιλίππου , Μητροπολίτη Μόσχα και πάσης Ρωσίας ! Έπειτα ένα βιβλίο του Αντώνη Αντωνίου , για έναν άνθρωπο του Θεού των ημερών μας τον μακαριστό Φλουρέντζο Μιχαήλ Πατσά , τον αλησμόνητο ασκητή, πολύτεκνο προορατικό κοσμοκαλόγερο, τον περιφρονημένο Θεόπτη κοινωνό του ακτίστου Φωτός , τον κάποτε διωγμένο Χατζηφλουρέντζο, από την νήσο των Αγίων την Κύπρο και την Μηλιά της Αμμοχώστου! Αυτόν τον σύγχρονο Άγιο που του εμφανίστηκε υποστατικά η Κυρία Θεοτόκος και τον προσκάλεσε!Να έρθεις στο σπίτι μου στην Αυγασίδα να ασκητεύεις και να προσεύχεσαι κάθε νύχτα! Και ετοιμοθάνατος που ήταν δεν εγκατέλειπε το μοναστήρι της ! Στο τέλος του μένοντας και μέσα στην Εκκλησία ! Προγνώριζε την ημέρα της κοιμήσεώς του με ακρίβεια!

Ένα από τα έξι του παιδιά που έλειπε τότε στο εξωτερικό του είπε στο τηλέφωνο : -Πατέρα θα έρθω να σε δώ ! Το Σάββατο πρώτα ο Θεός θα είμαι στο σπίτι ! –Δεν έχω διορία γιέ μου ! Ως την Παρασκευή μου έχει δοθεί ! Και ακριβώς Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 1969 κοιμήθηκε ο παππούς Χατζηφλουρέντζος , αφού μετέλαβε το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας ύστερα από το μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου! Μαζί με τα υπόλοιπα βιβλία κρατάμε και μια εμπεριστατωμένη μελέτη στην σύγχρονη Ιστορία του Αγίου Όρους . Στην πρώτη της σελίδα μια τόσο συγκινητική αφιέρωση του Γέροντα στους κατά σάρκα γονείς του μα και σε όσους γονείς είναι ευλογημένοι να έχουν παιδιά τους μοναχούς στο Άγιον Όρος . Σκέφτομαι πως το φετινό μας οδοιπορικό στα Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια , με έναν περίεργο για άλλους , θαυμαστό όμως για εμάς τρόπο έχει ως πυρήνα του και καρδιά αυτήν την ευλογία των γονέων με τα αφιερωμένα σπλάχνα τους ! Από το ξεκίνημά μας στο καράβι ως τώρα τέτοιες ψυχές συνεχώς συναντάμε με την γλυκιά απαντοχή , της απόλυτης εμπιστοσύνης των μονάκριβών τους στην αγκαλιά της μάνας Παναγίας και του Πατέρα Χριστού! Πήραμε την εγκάρδια ευχή του Νεοσκητιώτη και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στην Παύλου . Πρώτα όμως θα περνούσαμε από το μνήμα του Αγίου Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστή στην σκιά του κάστρου της Νέας Σκήτης ! Έκπληξη μας κατέλαβε όταν είδαμε ότι κάποιος επισκευάζει το κελάκι όπου ασκήθηκε ο Άγιος τα τελευταία χρόνια της ζωής του !Βάρος η κληρονομιά της Αγιότητας , αντίβαρο η τόσο μεγάλη ευλογία του τόπου που ξέπνευσε ένας από τους κτήτορες του σημερινού Αθωνικού θαύματος ! Μαζί μας κατέφθασαν και 3 Ρώσοι προσκυνητές !

Πασίχαροι και συγκλονισμένοι δεν σταματούν να μετανίζουν εδαφιαία μπροστά στον τάφο ! Κρινάκια φρεσκοκομμένα αφημένα από προηγούμενους προσκυνητές πάνω στον Σταυρό του , ελάχιστο ευωδιαστό πρόσφορο ευγνωμοσύνης σε εκείνον που γέμισε όλην την αγαθή γη του Άθωνα , με του καλού Σπορέως την πλούσια και τόσο καρποφόρα πνευματική σπορά . Ένα πετραχήλι πάνω στην Αγία Τράπεζα περιμένει να φορεθεί στον τράχηλο κάθε Ιερέα που θα βρεθεί εδώ , να κάνει ένα τρισάγιο ή μια παράκληση! Γράφουμε ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων να ανέβουν πάνω δια πρεσβειών του Αγίου Σπηλαιώτη ! Βοήθα μας Θεέ μου να θυμόμαστε πάντα και κάποιον ξεχασμένο απ τους υπόλοιπους σε γη και ουρανό ! Γράφουμε το όνομα του Φλουρέντζου –Μιχαήλ στους κεκοιμημένους ! Μοναχής Ελισσάβετ της κόρης του παππού που αξιώθηκε τον μεγάλο πόθο του πατρός της στους ζώντες ! Πόσο μας συγκλόνισε η βιοτή του έστω και με ένα ελάχιστο ξεφύλλισμα ! Να έχουμε την ευχή των αφιερωμένων και των γονιών τους ! Επιστρέφουμε γεμάτοι στην Παύλου πριν τις ακολουθίες του απογεύματος ! Στον δρόμο ζητώ να ακούσω την φωνή και μια ηχογραφημένη ομιλία του Γέροντος Παρθενίου ! Μιλά για την Ελληνική παιδεία του σήμερα !

Πάλι γονείς και παιδιά μπροστά μας ! –Μπορεί να έχουμε πολλά Πανεπιστήμια αλλά όλα ασχολούνται με την έξω Σοφία , όχι την Θεϊκή ! Ποιο σχολείο μαθαίνει τα παιδιά να προσεύχονται ; Τα σχολεία σήμερα δυστυχώς διδάσκουν θρησκειολογία , δηλαδή μύθους παραμύθους ! Είχε έρθει κάποτε να με δεί ένας Θεολόγος θα τανε δε θα τανε 30 ετών ! Δεν τον ρώτησα τίποτε άλλο μα για να τον δοκιμάσω του ζήτησα να κάνει μπροστά μου τον Σταυρό του ! Δεν μπορούσε ! Το πιστεύετε ; Του έπιασα εγώ το χέρι και τον έβαλα να τον κάνει όπως πρέπει ! Μα ευλογημένε ,πήγες σχολείο , Πανεπιστήμιο στην Θεολογική και δεν ξέρεις να κάνεις τον Σταυρό σου ; Τι θα διδάξεις τα παιδιά ; Γέροντα δεν μου έδειξε ποτέ κανένας ! Ούτε οι γονείς μου ! Έτσι έμαθα να τον κάνω από μικρό παιδί ! Πίσω από τα παιδιά κρύβονται οι γονείς ! Καλοί και Χριστιανοί οι γονείς , πνευματικοί οι δάσκαλοι ..ε τότε θα έχουμε Αγγελική γενιά ! Νώντας Σκοπετέας ( Συνεχίζεται με το 8ο μέρος )                          

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας»  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους . 

Χριστούγεννα πάντα!

Χριστούγεννα 2013...

Δεν θέλω, σου λέει ο αδελφός, να εγκλωβίζομαι στα συμβατικά! Θέλω ακραίες καταστάσεις! Όχι αυτά που κάνουν όλοι! Ιδίως τώρα στις γιορτές! Στα Χριστούγεννα! Γαλοπούλα, Ρεβεγιόν, δωράκια, ευχές, καλαντιστές…Τα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια! Μα εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, αυτά γιορτάζεις! Γιορτάζεις την φιέστα, δεν γιορτάζεις την γιορτή! Γι αυτό κουράζεσαι και δεν αναπαύεσαι! Οδός χωρίς αναπαμό ο ανεόρταστος βίος! Απανδόκευτος! Γιορτή ανεόρταστη χωρίς χαρά γιορτάζεις! Ψευδώνυμα, επίπλαστα! Συμβατικό είναι αυτό που ζεις και σε κουράζει! Γύρισε η σελίδα από την 25 η Δεκεμβρίου, πάει αυτό ήταν! Τελείωσε, γεννήθηκε, ξεμπερδέψαμε και φέτος! Μα πήγα και στο Γηροκομείο και έψαλλα τα κάλαντα στους Γεροντάκους, συμμετείχα στα Bazaar και ένα μέρος από τα έσοδα θα δοθούν στους φτωχούς, επισκεφτήκαμε και το Νοσοκομείο, δώσαμε δώρα στους αρρώστους…

Αλήθεια τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν υπάρχουν αναγκεμένοι που διψούν την αγάπη; Δεν είναι κατάγιομοι οι θάλαμοι νοσηλείας από τον πόνο και την οδύνη; Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν γεννιέται ο Χριστός; Έφυγε η φάτνη επειδή την ξεστόλισε ο Δήμος; Οι Μάγοι αναχώρησαν γιατί τους ξεκολλήσαμε από τα τζάμια των παιδιών; Όλα είναι εδώ , στο τώρα, στο ευλογημένο παρόν! Γεννάται ο Χριστός!Κι αν δεν γεννάται συνεχώς μέσα μας, δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει χαρά και αλήθεια, μα μόνο συμβατικές αυταπάτες! Τους Ιερείς του υψίστου και τους ενδεδυμένους το Άγιο μοναχικό Τριβώνιο τους αποκαλούμε Πατέρες! Γιατί ο Πατέρας γεννάει! Τον Χριστό μέσα μας! Την αιώνια γιορτή, την άληκτη ευφροσύνη! Χριστούγεννα πάντα λοιπόν! Ωραία ευχή! Αντισυμβατική…

Νώντας Σκοπετέας

Χριστούγεννα 2018

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή συνοδευμένη με τους φωτισμένους λόγους του μακαριστού π.Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου   

Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018) Μέρος6

Σιωπή γέφυρα γίνεται ουρανοδρόμων χτύποι! 

Να σου θυμίζει ο Θεός ποτέ δεν παραλείπει ! 

Τα χνάρια της Βασίλισσας των πάντων προσκυνάμε 

Νεοσκητιωτών τα άσβηστα πιστά ακολουθάμε ! 

Απόκρημνα ασκηταριά, αστέγνωτα δρωτάρια ! 

Φυλάνε οι Ανάργυροι, χρυσά τα παλικάρια ! 

Άγιος ξανθός πρωτοπορεί, παράσημο στο στήθος ! 

Ψέλνει το απολυτίκι τους , των είκοσι το πλήθος ! 

Η Αγγελόκτιστη Κυρά όλους τους δρόμους σμίγει ! 

Πόρτα που κρούει το εγώ ο Κύριος δεν ανοίγει ! 

Προπλάσματα και γλυκασμοί , ψυχή δίνει το χρώμα ! 

Παράπονο απ του Χριστού ακούγεται το στόμα ! 

Υπάρχουν στιγμές ανάμεσα στις εκφωνήσεις του Ιερέα που μια πελώρια ως το Θεϊκό στερέωμα σιωπή γίνεται γέφυρα μεταγωγής σε άρρητα μέρη… Κύριος μόνο οίδεν ! Ο μοναδικός ήχος που δεν κοπάζει ποτέ , είναι ο χτύπος του κρεμαστού ρολογιού στην είσοδο της Λιτής της Παύλου . Κάθε μια ταλάντωση του εκκρεμούς , μας φέρνει πιο κοντά στο τέλος και στην αρχή συνάμα … Δεν είναι εδώ το τέρμα … η κόλαση και ο Παράδεισος …Από εδώ ξεκινούν και τα δύο! Ο σκοτεινός δρόμος προς την Ανάσταση της κρίσεως ή ο Φωτεινός προς την Ανάσταση της ζωής! Ξημέρωμα Τετάρτης ! Η Θεία Λειτουργία τελείται στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στα αριστερά της Λιτής ! Μετά την τράπεζα και μια ώρα ξεκούρασης στο δωμάτιο , γύρω στις 8 το πρωί , ξεκινάμε την πορεία μας προς τα μέρη της Νέας Σκήτης . Περνάμε πρώτα από το μεγάλο προσκυνητάρι της Βασίλισσας Μάρως ! Η θέα της Παύλου και από κάτω είναι άμοιαστη ! Σαν να κουρνιάζει η καστροπολιτεία της στην κυριολεξία μέσα στην αγκαλιά του Δεσπότη Άθωνα !Εγκόλπιο ακουμπισμένο πάνω στην καρδιά του ! Σύννεφα που τρέχουν να προλάβουν μήπως και κρύψουν άθελά τους τούτην την αμετασάλευτη ομορφιά ! Ο Ήλιος λίγο- λίγο ξεθαρρεύει ! Με δέος στεκόμαστε εκεί που κάποτε η Πάντων Βασίλισσα Παναγία μας, πάτησε υποστατικά και μίλησε για τούτον τον άβατο για τις γυναίκες κλήρο της! Μάρω , μη προβής περαιτέρω ! Μπροστά μας η αγιογραφημένη παράσταση ζωντανεύει το τότε ! Οι Αγιοπαυλίτες μοναχοί , οι ιερείς τους ντυμένοι τα άμφιά τους , τα εξαπτέρυγα, τα λάβαρα , τα φανάρια ,οι άγιες εικόνες στα χέρια τους! Με κάθε τιμή κατέβαιναν προς προϋπάντηση της βασιλίσσης. Εκείνη γονατιστή και ιερά περιδεής , τους παραδίδει την σεπτή θήκη με τα τρίυλα πάντιμα δώρα ! Παίρνουμε το μονοπάτι δίπλα στην θάλασσα με ανεμπόδιστη θέα προς όλην την Σιθωνία . Τι να ξαναπείς και τι να ξαναγράψεις για αυτά τα χώματα τα πανευώδη ! Σύντρομος τα περπατάς στοχαζόμενος το τι ενώνουν , το τι μπορούν να κρύβουν στα βάθη τους . Η Αγιορείτικη μηχανή του χρόνου ξεκινά να εργάζεται ασταμάτητα . Πόσους Αγίους μπορεί να μεταφέρει τώρα , εδώ συνοδοιπόρους ! Πόσο πίσω μπορεί να σε οδηγήσει !Ακόμα και στα μέσα του 18ου αιώνα , τότε που οι σκόρπιοι ασκητές της Σκήτης του Πύργου, έτσι τότε λεγόταν , πέρασαν από εδώ για να ζητήσουν επισήμως την έρημο κάτω από το περίβλεπτο φρούριό τους , να την ποτίσουν με το αίμα και τον ιδρώτα τους φτιάχνοντας κελιά και εκκλησίες στου βουνού τα απότομα … ’Αναφέρει σε ένα απόσπασμά του το ιδρυτικό : ….

Ἰ­δόν­τες οὖν αὐ­τοὺς ἡ­μεῖς ἄν­δρας σε­βα­σμί­ους ἐ­δώ­κα­μεν, ὡς εἴ­πο­μεν, ἄ­δει­αν αὐ­τοῖς ἵ­να κτί­σω­σιν κα­λύ­βας, δι­ω­ρί­σαν­τες τό­πον ἀ­πὸ τοῦ Πύρ­γου ἐ­πά­νω εἰς τὸν δρό­μον ὁ­ποὺ πη­γαί­νει εἰς Ἁ­γί­αν Ἄν­ναν καὶ ἕ­ως εἰς τὸ Στα­μνί., τὸ σύ­νο­ρον τῆς ἁ­γί­ας Ἄν­νης καὶ ἀ­πὸ ἐ­κεῖ ἕ­ως κά­τω εἰς τὸν αἰ­γι­α­λόν νὰ εἶ­ναι εἰς κα­τοι­κί­αν καὶ ἡ­συ­χί­αν τῶν ἐ­κεῖ­σε Πα­τέ­ρων καὶ εἰς τοὺς με­τὰ ταῦ­τα ἐρ­χο­μέ­νους ἐ­κεῖ­σε. Δε­δώ­κα­μεν ἔ­τι ἄ­δει­αν αὐ­τοῖς ἵ­να κτί­σω­σιν Ἐκ­κλη­σί­αν Κυ­ρι­α­κόν, ἵ­να ἐ­πι­τε­λῶ­σι ἐ­κεῖ­σε τὰς Ἱ­ε­ρὰς Λει­τουρ­γί­ας καὶ ἀ­γρυ­πνί­ας αὐ­τῶν, κα­τὰ τὴν τά­ξιν τῆς ἁ­γί­ας Ἄν­νης. Ἔ­τι ἀ­πε­φα­σί­σα­μεν ἵ­να εἰς τὸν τό­πον τοῦ­τον ὁ­ποὺ τοὺς ἐ­δι­ω­ρί­σα­μεν νὰ μὴ ἐμ­βά­ζω­μεν με­λίσ­σι­α, οὔ­τε τρά­γους, οὔ­τε ταυ­ρι­ὰ κα­θό­λου· ἔ­τι νὰ μὴ δέ­χων­ται εἰς τὴν Σκή­την ἀ­γέ­νει­α παι­δι­ά, οὔ­τε πρὸς κα­τοι­κί­αν ἤ κοι­νο­βι­ά­την κα­θό­λου, δι­ὰ νὰ κα­τοι­κοῦν οἱ Πα­τέ­ρες ἀ­νε­νό­χλη­τοι (….). Ὅ­θεν εἰς ἔν­δει­ξιν καὶ ἀ­σφά­λει­αν ἐ­γρά­φη τὸ πα­ρὸν σφρα­γι­σθὲν τῇ σφρα­γί­δι τοῦ Ἱ­ε­ροῦ ἡ­μῶν Μο­να­στη­ρί­ου καὶ ἐ­δό­θη αὐ­τοῖς ἐν ἔ­τει ϙαψνγ΄ Μαρ­τί­ου 15. Ὁ σκευοφύλαξ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Παύλου Δομετιανὸς Μοναχός Ὁ παπα Γαλακτίων ὁ παπα Δοσίθεος Ὁ παπα Καλλίνικος Ὁ παπα Ἰάκωβος καὶ σὺν ἡμῖν ἄπαντες οἱ Προϊστάμενοι καὶ οἱ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ Ἁγιοπαυλῖται. http://www.neaskiti.gr
Είχαμε φτάσει ήδη στο γνωστό προσκυνητάρι και ετοιμαζόμασταν για το εισαγωγικό της Σκήτης κατηφόρι . Προορισμός μας δυο τρία κελάκια μετά από παραίνεση αδελφών που ήδη τα είχαν επισκεφθεί και πολύ είχαν αναπαυθεί . Όσα έχεις ακούσει από εκείνους , όσα έχεις διαβάσει ερευνώντας και ψηλαφώντας…νεοσκητιώτικες ακήρατες πλευρές του Δεσπότη , έρχονται για να σε συναντήσουν . 

Σε τούτα τα μέρη αγίασαν Δεσποτάδες που ήρθαν να τελειωθούν και να τελειώσουν τον πρόσκαιρο βίο τους σε αυτήν την απόκρημνη και θαλασσόβρεχτη παλαίστρα . Μα και νεανίσκοι , μετέπειτα αγιασμένοι Γεροντάδες που έφτασαν από μακριά οδοιπορώντας επί αμέτρητες μέρες, βάζοντας πρώτα μετάνοια στο Κυριακό της Σκήτης και στην εκλελεγμένη Άχραντη τριετίζουσα Παναγία και έπειτα φωλιάζοντας στα ασκηταριά των χαρισματούχων , κοντά στους πολύπειρους έμψυχους στήλους των αρετών . Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής , πατήρ Ιωακείμ Σπετσιέρης και άλλοι που έζησαν στους πρόσφατους καιρούς και που πολλοί , που τούτην την ώρα διαβάζουν , έχουν αξιωθεί να λάβουν ευλογία από μια συνάντηση και έναν αγαθό λόγο τους . Παπά-Ευστάθιος ο Κύπριος , Μοναχός Αβράμιος Νεοσκητιώτης και οι περίφημοι Αβραμαίοι , Ιερομόναχος Βαρλαάμ Νεοσκητιώτης ,Μοναχός Μακάριος, Ιερομόναχος Σπυρίδων ο Ξένος ο Αγρινιώτης και τόσοι άλλοι...

Σε σύγχρονα Γεροντικά που δόξα τω Θεώ ακόμα εκδίδονται , διαβάζουμε για τα χαρίσματά τους τα Θεόσδοτα και τον ανεπιτήδευτο τρόπο εκδήλωσής τους , που μαγνήτιζε τους πάντες γύρω τους . Στο μυαλό μου σημειωμένα τα ονόματά τους , πασχίζω να τα μεταφέρω στις καρδιάς τις σελίδες τις ακόμα τόσο κενές …Για ποια ιστορία να πρωτοπείς …Θυμάμαι τον πατέρα Θεοφύλακτο τον υποτακτικό μιας ολοφώτεινης μορφής του Σκητιώτικου Ασκητισμού, του παπά Ιωακείμ του Σπετσιέρη. Αλήθεια σε τούτα τα μέρη που περπατάμε τώρα σ ένα αλισαχνισμένο καλύβι , στην περιοχή που οι Πατέρες ονόμασαν Ζαρκάδι ανάμεσα σε Παύλου και Νέα Σκήτη , υπάρχει κοντά ένα σπηλιαράκι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα . Εκεί ο νέος τότε πατήρ Θεοφύλακτος ερχόταν και ξελειτουργούσε σαν ψάλτης τον Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ του Έσσεξ τον μεγάλο αυτόν Άγιο που ησύχαζε τότε στο Όρος σε διάφορα ασκηταριά! Ξεκινούσαν νύχτα , ο πατήρ Θεοφύλακτος μπροστά με το φαναράκι και ξοπίσω του ο μύστης της Θεολογίας και μαθητής του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη να πάνε στην σπηλιά να λειτουργήσουν! Και έπειτα μαθήτευσε και εκείνος κοντά στον νέο καθηγητή της ερήμου και της μονολόγιστης ευχής Γέροντα Ιωσήφ .Έζησε ως τα 90 του χρόνια σχεδόν ως το τέλος του , στο κελί των Αγίων Αναργύρων ένα από τα πιο όμορφα σήμερα κελιά της Νέας Σκήτης . Είχα δει μια φωτογραφία του παλιότερα , όπου κρατούσε μια μεγάλη εικόνα με την σύναξη πάντων των Αγίων και Ιαματικών Αναργύρων Ιατρών. Είκοσι Άγιοι που σε όλη του την ζωή αντιλαμβανόταν ακόμα και υποστατικά να τον περικυκλώνουν με την ακαταγώνιστη χάρη τους .Θεοφύλακτος και Αναργυροφύλακτος!

Γι αυτό και εκείνος τους αποκαλούσε παλικάρια! Τα χρυσά μου τα παλικάρια , έλεγε και έκλαιγε! Κάποτε τους είδε όλους να συνάζονται μπροστά του και να πορεύονται ψέλνοντας το απολυτίκιό τους σε ήχο τρίτο προσόμοιο προς Την Ωραιότητα της Παρθενίας! Την εικοσάριθμον ένθεον φάλαγγα, την εξαστράπτουσαν χάριν ουράνιον, των Αναργύρων των λαμπρών, το στίφος ανευφημούμεν, ούτοι γάρ κατεβαλών, του βελίαρ την δύναμιν, πάντων τα νοσήματα, συμπαθώς εξιώμενοι, των μετ’ ευλαβείας βοώντων, δόξα Θεώ τω εν Τριάδι.... Στα τελευταία του έχοντας χάσει εντελώς την όρασή του, μα αντανακλώντας άπλετο Φως Χριστού , τα διηγήθηκε όλα τούτα στον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό… 

Προπορευόταν όλων ό Άγιος Παντελεήμων, νεαρός, ξανθός, μεγαλοπρεπής και με παράσημο Ιατρικής στο στήθος του, και ακολούθησαν οι υπόλοιποι ψάλλοντας μελωδικότατα όλο τους τον τροπάριο. Ανέβηκαν την σκάλα της καλύβης στον επάνω όροφο πού είναι ή εκκλησία τους, μπήκαν μέσα, στάθηκαν με την σειρά στους δύο χορούς και άρχισαν να ψάλλουν τροπάρια από την ακολουθία τους. Όταν τελείωσαν την ψαλμωδία, γύρισαν πίσω και έφυγαν προς το επάνω μέρος της Σκήτης, αφού μου άφησαν την ευλογία τους και πολλή παρηγοριά και επί σειράν ημερών ήμουν γεμάτος χαρά και πνευματική ευτυχία». Από το βιβλίο : Ο ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ Ο ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ. 

Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τα πλατιά σκαλοπάτια . Φαίνεται και το Κυριακό των Εισοδίων από εδώ ! Λίγο πιο κάτω σταματάμε μαγεμένοι από αυτό που αντικρίζουν τα μάτια μας ! Γύρω μας κελάκια και φροντισμένες με αγάπη αυλές , με κληματαριές , πλατιούς βασιλικούς , σκαρφαλωμένα γιασεμιά και φουντωτές λεβάντες , φορτωμένες ελιές και μυρωδάτα λεμονοπορτόκαλα . Ασβεστωμένοι τοίχοι και χρωματιστοί τρούλοι από μικρά παρεκκλήσια με ένα γαλάζιο άπειρο για φόντο , σε βγάζουν περιοδικά από το σύνηθες Αγιορείτικο τοπίο και σε μεταφέρουν στιγμιαία ως τις Παναγιές των Κυκλάδων . Μα και εκεί όταν βρίσκεσαι μήπως δεν νοσταλγείς τις Αθωνίτισσες Παναγιές ; Μήπως όπως έσμιξε τον Ουρανό και τη Γη η Απειρόγαμη Δέσποινα, δεν κατάφερε να ενώσει κι όλους τους δρόμους και όλες τις θάλασσες , στην αρχή και στο τέλος τους να υπάρχει πάντα μια Ευλογημένη Αγνή ; Του παπά Αντύπα του Αγιορείτη το απολυτίκι για τις θαυματουργές εικόνες της Θεομήτορος έρχεται στα χείλη σαν ανασαίνεις τούτο το θαύμα ! Χαίροις Παρθενομῆτορ ἁγνή, Γοργοϋπήκοε, πανένδοξε Δέσποινα, Παντάνασσα, Τριχεροῦσα, Παραμυθία σεμνή, Κεχαριτωμένη Βηματάρισσα, σεπτὴ Ὁδηγήτρια, Κουκουζέλισσα ἄφθορε, Γλυκοφιλοῦσα, Οἰκονόμισσα πάναγνε, Μυροβλύτισσα, Θεοτόκε πανάσπιλε, ἄχραντε Πορταΐτισσα, τοῦ Ἄθω Γερόντισσα καὶ Ὀρθοδόξων ἁπάντων ἡ παντευλόγητος ἄνασσα· Χριστοῦ χαῖρε Μήτηρ, τοῦ παρέχοντος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. Στην επανάληψή του εναλλάσσεις και την Χοζοβιώτισσα και την Ακαθή , την Μεγαλόχαρη , την Θεσκέπαστη , να ρθουν και αυτές εδώ οι Αγγελόκτιστες Κυράδες να παρηγορήσουν τα αφιερωμένα τέκνα της Αγιορειτίσσης ! Χτυπάμε την πόρτα ενός κελιού . Θέλουμε να λάβουμε πληροφορίες για τους σημειωμένους προορισμούς μας , μα κυρίως γιατί τέτοιες απρογραμμάτιστες συναντήσεις με Πατέρες , φανερώνουν σχεδόν πάντα σαν σε μια ιερή νομοτέλεια , ψυχής αναπαμό και σωτήριες νουθεσίες. 

Όπερ και εγένετο ! Την πόρτα του κελιού άνοιξε ένας χαμογελαστός Ρασοφόρος , γύρω στα 55 ο πατήρ Βασίλειος! Φτωχό το κελάκι του Τιμίου Προδρόμου , με πολλές εικόνες και φωτογραφίες Γερόντων στους τοίχους του ! Βλέπουμε μια μεγάλη κορνίζα στο κέντρο του εισαγωγικού μεγάλου δωματίου . Το καταλαβαίνει ο πάτερ και μας κατατοπίζει! Ήμασταν 3 πριν , με την χάρη των 3 Ιεραρχών …Τώρα έμεινα μόνος μου ! Υπήρχε εδώ που λέτε και Χρυσόστομος και Γρηγόριος ! Αλλά έφυγαν για πάνω ! Ο Κύριος να τους αναπαύσει στους πατρικούς του κόλπους! Να έχουμε την ευχή τους ! Και την ταπεινότητά τους να μιμηθούμε ! Αχ αυτή η αρετή που υψώνει ! Αχ και εκείνο το εγώ που σε κατακρημνίζει ! Ήταν κάποτε παιδιά ένας Γέροντας που έζησε όλην του τη ζωή με τρόπο Θεάρεστο !Αγώνες πολλούς , μετάνοιες , δάκρυα , την ευχή συνέχεια ! Μιλούσε στον Θεό και ακουγόταν ! Ήρθε λοιπόν κάποτε η ευλογημένη ώρα να αναχωρήσει για την Άνω Πατρίδα μας ! Τον παρέλαβε λοιπόν ο Άγγελός του και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι ! Έφτασε κάποτε λοιπόν έξω από την πόρτα του Δεσπότη Χριστού !Είναι παραβολικός και ανθρωπομορφικός ο τρόπος που σας στο διηγούμαι παιδιά , μα έχει σημασία σπουδαία αυτή η ιστορία ! Χτύπησε ο Γέροντάς μας λοιπόν την πόρτα ! Ακούστηκε από μέσα η γλυκύτατη φωνή του Χριστού μας ! -Ποιός είναι; -Εγώ Κύριε ! απάντησε ο Γέροντας ! 

Ούτε αποκρίθηκε ο Χριστός μας , ούτε και η πόρτα άνοιξε διόλου ! Στενοχωρήθηκε πολύ ο πάτερ ! Να μην με αναγνωρίσει ο Κύριος ! Εμένα που τόσα χρόνια ήμουν δούλος αγαθός και πιστός Του ! Τι να συνέβη άραγε ! Μήπως αμάρτησα σε κάτι και δεν το εξομολογήθηκα; Όχι , είμαι βέβαιος παρεκτός τα εν αγνοία και όσα δεν μπορούσα να θυμηθώ, ότι όλα τα έχω εξαγορεύσει στον πνευματικό μου ! Η πόρτα εντωμεταξύ ακόμα Θεόκλειστη …κυριολεκτικά και μεταφορικά ! Ξαναχτυπά ο Γέροντας ! Ακούστηκε από μέσα ξανά η ίδια γλυκύτατη φωνή του Χριστού μας ! - Ποιός είναι; -Εγώ είμαι Κύριε ! απάντησε ο Γέροντας αυτήν την φορά με πιο χαμηλή φωνή και με πιο ταπεινωμένο τρόπο …με ψαλιδισμένα τα φτερά …Ξανά απόκριση δεν έλαβε ! Ούτε η πόρτα σάλεψε ! Σαν να απελπίστηκε τότε η ψυχή του …Έκλαιγε , έκλαιγε και δεν σταματούσε ! Έβαζε τώρα όμως όχι το μυαλό μα την καρδιά του , την δοσμένη στον Χριστό, να σκεφτεί , σε τι μπορεί να έφταιξε, ώστε ο πάντοτε Δίκαιος Κύριος να τον αποδοκιμάζει με τέτοιο απρόσμενο τρόπο !Και ξαφνικά ξαναπλησίασε την πόρτα ! Χτύπησε πάλι και πήρε την συνήθη απάντηση ! -Ποιός είναι; Με όσο κουράγιο και φωνή του είχε απομείνει είπε : -Εσύ γνωρίζεις Κύριε ποιος είμαι …Και η Ουράνια πόρτα ορθάνοιξε αμέσως μπρός του! Ταπείνωση παιδιά μου , έως εσχάτων όμως ! Μην νιώσουμε έστω και ελάχιστα ότι κάτι κάναμε ! Αχρείοι δούλοι είμαστε ! Εσύ μόνο ξέρεις Κύριε ποιος και τι είμαι ! Ταπείνωση ! Αυτή μόνο θα νικήσει του Πανούργου τις μεθοδίες και θ ανοίξει την Ουράνια πύλη ! 

Αν δεν χτυπάγαμε και εμείς την πόρτα σου Γέροντα δεν θα ακούγαμε αυτήν την τόσο συνταρακτική ιστορία ! Ο παραβολικός τρόπος που δίδαξε ο Κύριος στα αιώνια ρήματά του πάντα μιλά στο μέσα μας . Εισχωρεί όπως το δάκρυ πάνω στο πέτρινο εγώ μας και πως το σμιλεύει κάθε φορά που ένας Αγιορείτης θα αφήσει δίχως καθυστέρηση την ποθητή του ησυχία, να στάξει στα άνυδρά μας έναν λόγο αγαθό ! Ευχαριστήσαμε τον πατέρα Βασίλειο και πήραμε καθ υπόδειξήν του τον δρόμο για το κελλάκι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου όπου εγκαταβιώνει ο Ιερομόναχος Γαβριήλ με την μικρή του συνοδεία . Στην απλωταριά 3 Λαϊκοί Θρακιώτες αγνάντευαν την Θεοδώρητη ομορφάδα του πελάγους ! Πώς να περιγράψεις πιο πρωτότυπα αυτό το μπαλκόνι αν δεν πεις ότι στην κυριολεξία κρέμεται από τον Ουρανό, βουτηγμένο μέσα στο αξόδευτο γαλανό ! Μας κέρασαν καφέ και λουκούμια ! Είχαν μεγάλο ενθουσιασμό οι Κομοτηναίοι αδελφοί μας γιατί έμεναν ήδη από μέρες στο κελί ! Ένιωθαν και εκείνοι μέλη της συνοδείας ! Ο ένας τους μπαινόβγαινε διαρκώς , γιατί βοηθούσε και στο φαγητό που ο δόκιμος ετοίμαζε . Ο γέροντας ήταν μέσα και αγιογραφούσε ! Αυτό είναι το εργόχειρό τους και τα καταφέρνουν περίφημα απ΄ότι μας πληροφόρησε ο Αγιογράφος της παρέας μας Παναγιώτης , μόλις είδε κάποιες εικόνες στην είσοδο του κελιού ! Προσκυνήσαμε στο μικρό και ιδιαιτέρως κατανυκτικό εκκλησάκι του Ευαγγελισμού . Αυτή η αμεσότητα της ιερότητας στα κελιά είναι κάτι το ασύγκριτο . Ένα βήμα να απέχει ο κόσμος από τον Θεό…Μόλις ένα βήμα από τα …χίλια που απαιτούνται για να διανυθεί τούτη η απόσταση…Να κάνει τα 999 Εκείνος και εσένα να σου μένει αυτό το μόνο βήμα ! Να μπορείς να Τον ψηλαφήσεις , να Τον εγκολπωθείς , να Τον μεταλάβεις και εσύ πολλές φορές να μένεις στυλωμένος στο εγώ σου …
Βρήκαμε τον Γέροντα να αγιογραφεί μια εικόνα της Παναγίας του Άξιον Εστί !
Σηκώθηκε ολόχαρος να μας αγκαλιάσει και να μας καλωσορίσει! Ξανακάθισε έπειτα στην θέση του και συνέχισε να αγιογραφεί ενώ συνομιλούσαμε ! Παρατηρώ πολλές κασέτες με ομιλίες Γερόντων και Ιεροκηρύκων σε ένα μεγάλο ράφι ! Ακούει ο πατήρ Γαβριήλ τις πύρινες φωνές της μετανοίας και εργάζεται ! Εργασία πνευματική σε όλο της το μεγαλείο !Στους τοίχους έργα -ενθυμήματα και άλλων αγιογράφων! Η προσωπογραφία του κυρ Φώτη του Κόντογλου! Παραστάσεις του θρύλου Πανσέληνου! Ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης ο δεκαπεντάχρονος μάρτυρας ο νηστευτής ! Εικόνες του Παντοκράτορα Χριστού μας παντού μέσα στο κελί ! Αυτό το παράπονο στην έκφραση που τόσο παραστατικά διακρίνεται στην τέχνη του Γέροντα! –Πόσο χρώμα βάζετε στο μαφόριο της Παναγίας Γέροντα ; τον ρωτά ο Παναγιώτης .
–Όσο θελήσει…μέχρι να χορτάσει! απαντά εκείνος και χαμογελά με καλοσύνη! Τέχνη Τεχνών η αγιογραφία ! Ευλογία και τάλαντο μοναδικά σε τούτον τον κόσμο ! Να δίνεις ψυχή στο άψυχο ! Να δημιουργείς άφθαρτους στεφανηφόρους , παναοίδιμους συνοδίτες , προστάτες , γαληνευτές …

 Προπλασμός , γλυκασμός , σάρκωμα, γραψίματα, φωτίσματα , ψιμιθιές , χρυσός …Χειροποίητοι μα κυρίως ψυχοποίητοι Άγιοι , που ανταυγάζουν το Φως του Χριστού! Και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος να στέργει όσους κλίνουν της ψυχής τους το γόνυ μπροστά Του …μα και να ελέγχει με το παραπονεμένο του βλέμμα , όλους μας με εκείνα τα ξεχασμένα λόγια από το παιδικό τραγούδι μας … Με ονομάζεις δάσκαλο και δε με συμβουλεύεσαι! Με ονομάζεις εύσπλαχνο και δε με εμπιστεύεσαι !Με λέγεις φως δε με κοιτάς !Με λες οδό δεν με βαδίζεις ! Με λες ωραίο που δεν αγαπάς! Με λες ζωή που δεν λαχταράς! 

Φτιάχνει και στέλνει εικόνες και παραπονεμένα βλέμματα Χριστού ο παπά- Γαβριήλ ο Νεοσκητιώτης …Να μένουν όλο αχόρταστες οι ψυχές όσων με μια φλόγα καντηλιού θα φωτίζουν τα περίτεχνα έμψυχα δημιουργήματα των χειρών του!

Νώντας Σκοπετέας 

( Συνεχίζεται με το 7ο μέρος ) 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018)Μέρος 5

Ο τεταγμένος μοναχός μακρά ευχή απαγγέλει 

Φόβος Θεού απόρθητος απ του εχθρού τα βέλη ! 

Λόγια σοφών επίτοιχα αιώνια μηνύματα 

Δεν σταματούν να λέγονται ψυχής τα βοηθήματα ! 

Μπροστά σε μάτια έκθαμβα Ορθοδοξίας θαμάσματα! 

Εύλαλα χείλη αγγίζουνε της Παύλου τα σεβάσματα ! 

Σταυρός βαρύς του Κτήτορα , των Μάγων Δώρα τίμια, 

κι ένας Καθρέφτης που έσωσε Αυγούστας τα ενθύμια ! 

Κοιμήθηκε ο ενάρετος ανήμερα Υπαπαντής! 

Στον Σπηλαιώτη ιάθηκε της άσκησης εθελοντής ! 

Στην φυλακή ένας άσωτος το Όρος λαχταράει! 

Τις μέρες της μετάνοιας με σπαραγμό μετράει! 

Στο κάστρο της Παύλου μετά τον εσπερινό του Αγίου Καλλιστράτου και των 49 δι αυτού πιστευσάντων μαρτύρων ! Βρισκόμαστε στην τράπεζα με τους Πατέρες ! Στα δεξιά μας ένα μεγάλο ορθογώνιο κάδρο περιβεβλημένο με ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι όρθιο πάνω σε ένα περίτεχνα σκαλισμένο στασίδι ! Ευχαριστία Τραπέζης μετά το Άριστον στην επιγραφή του ! Λεγομένη πάση Κυριακή , Δεσποτική τε και Θεομητορική εορτή και μνήμη Αγίου έχοντος Αγρυπνίαν ! Εισερχομένων των αδελφών εις την τράπεζαν ο τεταγμένος αναγνώστης λέγει … Μακροσκελέστατη προσευχή για τους αληθινά χαρούμενους και ευγνωμονούντες ! Σκέφτομαι την δική μου ραθυμία και την βιασύνη , κάθε φορά που κάθομαι σε ένα τραπέζι για να φάω ! Πάρεργο η προσευχή ! Συντομευμένο κιόλας ! Εδώ συναντάμε μόνο το ουσιώδες , το καθαγιαστικό , το θρεπτικό για τις ψυχές! Αγγέλων εν σώματι λόγια απέναντί μας! Ο φόβος του Θεού , πύργος απόρθητος για τον εχθρό λέγει ο σοφός Άγιος Εφραίμ ! Σκέφτομαι πόσο πολύ θα βοηθηθείς , και ένα μόνο δίδαγμα από αυτά τα αμέτρητα των Αθωνικών τραπεζών να ακολουθήσεις πιστά και απαρέγκλιτα σε όλον τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής σου! Και μόνο με αυτό μπορείς να βρεις και ειρήνη και μετάνοια να σε περάσουν ελέω Θεού απέναντι ! Και αυτός ο φόβος του Θεού , που γεννά το έλεός Του , κατά το ύψος του Ουρανού από της γης ! 

Στην παράθεση των ιερών λειψάνων και κειμηλίων , κατά σειρά προσκυνάμε δυο Σταυρούς , τον έναν με Τίμιο Ξύλο που όλα τα Αγιορείτικα Μοναστήρια κατέχουν ως θησαυρό ζωοποιό και τον δεύτερο , έναν βαρύ σιδερένιο του Αγίου Παύλου του Ξηροποταμινού , του ιδρυτή της Μονής . Κτήτορας και της Ξηροποτάμου και τούτου του Μοναστηριού , που αφιέρωσε εξ αρχής στον Άγιο Γεώργιο , φορούσε κατάστηθα αυτόν τον βαρύ Σταυρό για άσκηση! Πόση μακραίωνη ιστορία , πόσα σεβάσματα πολυφίλητα , πόσες θαυμαστές ιστορίες της μόνης πίστης βρίσκονται μπροστά μας στο απόγευμα της δεύτερής μας μέρας στο Όρος! Μάτια έκθαμβα , χείλη εύλαλα να διηγηθούν από του συναξαριού τα αληθινά , πάντα στο Αγιορείτικο εσπέρας ενώπιον της χορείας των Αγίων που κάθε φορά συγκροτείται μπροστά μας ! Η κάρα της Αγίας Αγάθης ! Το εύοσμο ρόδο της παρθενίας μυροβολά ! Τμήματα από τα λείψανα των 3 Ιεραρχών που ποτέ τους δεν αποχωρίζονται ! Πυρσεύουν την Ορθοδοξία με τις ακτίνες των θείων λόγων τους οι 3 Θεογνώστες Φωστήρες! Ο Άγιος Νεκτάριος , Θεοφόρος εφάμιλλός τους , παραστέκει πάντα ταπεινά !Αυτήν την παραθαλάσσια πλευρά του Όρους την περιδιάβηκε ολόκληρη μόλις τον έδιωξαν συκοφαντημένο από την Αίγυπτο ! Όλα τα μονοπάτια προς Νέα Σκήτη, Αγία Άννα και τα αγαπημένα του Κατουνάκια τα έχει διαβεί ο Άγιος φορώντας ένα τριμμένο ράσο και το καλογερικό του σκουφί ! Σίγουρα θα είχε περάσει και από την Παύλου ! Τον τιμούν τόσο και εδώ ! Μια μεγάλη ασημωμένη θήκη με τα Τίμια Δώρα των Αγίων Μάγων βρίσκεται στο κέντρο της προσκύνησής μας ! Ευωδιάζουν συχνά στις πανηγύρεις , αποκαλύπτοντας έτσι ελέω Θεού και ακλόνητα την αυθεντικότητά τους ! Είναι αυτά που φύλαξε πολύτιμα η Παναγία Μητέρα μας , μαζί με όλα τα αιώνια ρήματα του Υιού και Θεού Της! Αυτά τα τόσο γνώριμά της , που κάποτε ξανά η ίδια η Παναγία μας υποδέχθηκε στον Αρσανά της Παύλου ! Η χριστιανή σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ του και μητριά του Πορθητή Μωάμεθ, τα έφερνε αυτοπροσώπως με κάθε επισημότητα στο πολυσέβαστο για αυτήν Μοναστήρι της Παύλου .
Εδώ ο πατέρας της Γεώργιος Βράγκοβιτς, δεσπότης της Σερβίας, είχε θεμελιώσει το καθολικό του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου. Κατέβηκε λοιπόν η Μάρω από το καράβι και στο σημείο που σήμερα υπάρχει το γνωστό σε όλους τους Φιλαγιορείτες Προσκυνητάρι με τον Σταυρό της Βασίλισσας , την συνάντησε η Κυρία Θεοτόκος ! Δεν της επέτρεψε με τρόπο υπέρλογο να συνεχίσει να πατά στο περιβόλι της και έτσι να σπάσει το άβατο για τις γυναίκες ! Εκείνη ταπεινά υποτάχθηκε στο θείο θέλημα και αποχώρησε άμεσα , αφού πρώτα παρέδωσε τα Τίμια Δώρα στους Αγιοπαυλίτες πατέρες, οι όποιοι εν πομπή είχαν καταφθάσει στο τόπο της συνάντησης αυτόν τον μνημειώδη ! 

Και φωνή αγαλλιάσεως μετ΄ ευφημίας αναφθεγγομένη η βασίλισσα κατασπαζομένη έλεγε. Ω Δώρα τίμια, άπερ ταύτα προσήνεγκαν οι Μάγοι Περσών βασιλείς, Χρυσόν και Λίβανον και Σμύρναν Χριστώ τω Θεώ και Σωτήρι ημών, των πιστών άπαν το πλήρωμα σκεπάσατε, και εκ πάσης επιρροίας ορατών και αοράτων εχθρών αβλαβείς διαφυλάξατε και εις ιατρείαν παντοδαπών νόσων και πονηρών πνευμάτων διωκτήριον έσεσθε. ( Κοσμά ΜοναχούΥπόμνημα περί των Τιμίων Δώρων και Μάγων εν τη του Αγίου Παύλου ιερά Μονή τη εν Άθω ευρισκομένη)
Παραδίπλα η πιο παλιά και θαυματουργή εικόνα της Παύλου ! Χιλιάδες προσωνύμια έχουν αποδοθεί στην Αγνή Παρθενομήτορα , μα αυτό που την συνοδεύει σε αυτήν την ιερή εικόνα που φυλάσσεται μέσα στο Ιερό του καθολικού των Αγιοπαυλιτών , φέρει ανεξίτηλα μια συνταρακτική ιστορία πίστης και ομολογίας ! Η Παναγία του Καθρέπτη ! Μια άλλη τώρα Βασίλισσα προβάλει εμπρός μας ! Η Οσία Θεοδώρα η Αυγούστα και ο μεγάλος της αγώνας της ο πάντολμος, που την αγίασε και αφθαρτοποίησε το σκήνωμά της ! Εκεί στην Κέρκυρα δεν σταματούν να την λιτανεύουν κάθε πρώτη Κυριακή των Νηστειών ! Δεν την έκαμψε η σκληρότητα του εικονομάχου συζύγου της Θεοφίλου ! Εκείνος αθεόφοβα και ασεβώς διέταζε να ασβεστώνουν τις ιστορημένες εικόνες , να καίνε τις φορητές , να τιμωρούν όσους τις προσκυνούσαν ! Εκείνη μαζί με τα 6 παιδιά της δεν σταματούσαν να αντλούν από τα ιερά εικονίσματα την Θεία δύναμη και να τιμούν τα εικονιζόμενα λατρεμένα πρόσωπα των Αγίων του Θεού ! Και όλα αυτά μέσα στο παλάτι κάτω από τα μάτια των σκληρών και αδίστακτων διωκτών της Ορθής πίστης μας ! Συνθηματικά μιλούσε η μάνα με τα παιδιά για τις ιερές Εικόνες ! Ο Μιχαήλ και οι πέντε αδελφάδες του, η Θέκλα, η Άννα, η Πουλχερία η Μαρία και η Αναστασία. Τις αποκαλούσαν τις εικόνες στις συνομιλίες τους ''καλά νινιά''!!! για να μην υποψιαστεί κάτι ο πατέρας αυτοκράτορας!
Έπειτα εκείνος αρρώστησε βαριά και είδε η Θεοδώρα σε όραμα την Παναγία μας Βρεφοκρατούσα, να έχει γύρω της αγγέλους, οι οποίοι τιμωρούσαν τον Θεόφιλο! Προσευχήθηκε με θέρμη στον Κύριο ! Το θαύμα έγινε ύστερα από λίγο ! Ο Θεόφιλος κατάλαβε το έγκλημά του και ιάθηκε ! Ζήτησε συγχώρεση κατασπαζόμενος μια ιερή παράσταση ! Η Αυγούστα μόλις αργότερα ο Θεόφιλος έφυγε απ την ζωή , μαζί με τον ανήλικο Μιχαήλ αναστήλωσαν τις εικόνες την πρώτη Κυριακή της Ορθοδοξίας μας ! Έζησε ως το τέλος της με θαυμαστή υπομονή σε πλήθος ακόμα δοκιμασιών , ντυμένη το Μοναχικό τριβώνιο μαζί με όλες τις θυγατέρες της !

Η Αγία Αυτοκράτειρα λοιπόν έκρυβε αυτήν την εικόνα της Παναγίας μας με την τόσο ιδιαίτερη έκφραση , στο βασιλικό δωμάτιό της, πίσω από τον καθρέφτη της, γι’ αυτό και η εικόνα ονομάστηκε Παναγία του Καθρέπτη. Κάποτε ένας από τους εμπίστους του Βασιλιά την είδε να προσκυνάει στην πλευρά που βρισκόταν ο καθρέπτης και αμέσως την πρόδωσε στον Θεόφιλο αφού κατάλαβε πως μάλλον σε εικόνα προσευχόταν ! Όταν την «ανέκρινε» ο Αυτοκράτορας εκείνη απάντησε πως δεν προσκυνούσε τίποτε άλλο παρά το πανέμορφο είδωλό της ! Έτσι ευμήχανα κατάφερε τότε να γλιτώσει την καταστροφή της εικόνας ! Ρίχτηκε αργότερα η εικόνα απ’ τους εικονομάχους στην φωτιά , αλλά δεν καταστράφηκε ! Έμειναν όμως τα σημάδια της φωτιάς στο πίσω μέρος της. Την εικόνα έφερε στο μοναστήρι από την Κωνσταντινούπολη ο Όσιος Παύλος ο Ξηροποταμινός .Ένας αδελφός παρακαλά τον νεαρό παπά που έχει το διακόνημα των τιμίων λειψάνων να τον Σταυρώσει με το τίμιο Ξύλο και τον Σταυρό του κτήτορα ! Εκείνος με χαρά το κάνει λέγοντας μια ευχή ! Σαν μελίσσι μαζεύονται αστραπιαία και άλλοι που κλίνουν μπροστά του τα κεφάλια τους ! Ανάγκη ο αγιασμός και η ευλογία ! Επιποθεί η ψυχή το κάθε τι που θα την φέρει πιο κοντά στον Δημιουργό της ! Στην Ζωή και την Ανάσταση ! 

Βγαίνουμε από το Καθολικό μετά το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και καθόμαστε στο υπαίθριο αρχονταρίκι ! Τα χρώματα που ο ήλιος διαχέει γύρω του λίγο πριν το βασίλεμά του, σαγηνεύουν τους πάντες ! Πόσο διαφορετικά και σπάνια φαίνονται όλα εδώ πάνω ! Συναντάμε τον παπά Γιάννη και την συνοδεία του την τριμελή από τα μέρη μας ! Χαιρόμαστε πολύ που θα συμπορευθούμε για τις επόμενες μέρες , μιας και χωρίς να το γνωρίζουμε είχαμε κάποιους κοινούς προορισμούς ! Νέος σε ηλικία ο παπάς πριν τα σαράντα του , μα παλιός Φιλαγιορείτης και με άκρως … επικίνδυνες αυτοθέλητες αποστολές οδοιπορίας και αναβάσεως στο μακρόχρονο ήδη ενεργητικό του ! Μας διηγείται με νοσταλγία για την έρημο του Όρους , για τις χιονοθύελλες στον δρόμο για την Παύλου ανήμερα Θεοφανείων , τότε που εδώ εκτός απ τους Πατέρες ήταν εκείνος μαζί με 3 ακόμα προσκυνητές , καθώς δεν πλησίαζε τίποτα στον Άθωνα ! Θυμάται μια φορά που ξεκίνησαν να μπουν με τα πόδια από Ουρανούπολη ! Θείες τρέλες για λίγους …Ώρες ατέλειωτες αφιερωμένες στον Θείο και μόνο πόθο ! Κατεβαίνουμε στο κοιμητήρι της Παύλου σιμά στην Αμπελικιά και στον φρουρό Άγιο Τρύφωνα , εικόνα του οποίου ασπαζόμαστε στην πόρτα , πριν νυχτώσει για καλά . Το παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων πανέμορφο πάνω από το οστεοφυλάκειο , με ένα μπαλκόνι μαγευτικό και ουρανοκρέμαστο . Τα φαναράκια ήδη ρίχνουν το γλυκοφώς τους στους Σταυρούς των Πατέρων. Ο γερό Θωμάς περιμένει πάντα τον Αναστάσιμο χαιρετισμό !Ο προηγούμενος Ανδρέας, που είδε υποστατικά και συνομίλησε με την Παναγία , πρώτος ξεκινά την συστάδα των ευωδιαστών ανθών σε τούτο το παραδεισένιο κηπάκι , των κεκοιμημένων θριαμβευτών της Παύλου. Ανήμερα της μεγάλης Πανηγύρεως της Υπαπαντής , οπότε και εορτάζει το Καθολικό τους , κοιμήθηκε οσιακά ! Αφ εσπέρας το 1987 έφαγε , σταύρωσε τα χέρια του και καθιστός όπως ήταν κοιμήθηκε ! Θεωρούσε τόσο σημαντική για την ζήση του αυτήν την ημέρα του τεσσαρακονθήμερου Χριστού μας ! Γι αυτό πριν αρκετά χρόνια όταν ένας εργάτης είχε ασθενήσει βαριά του πρότεινε να καρεί Μοναχός και αφού εκείνος δέχθηκε και έβαλε το ράσο , κοιμήθηκε ανήμερα της Υπαπαντής ! Έλεγε τότε ο πατήρ –Ανδρέας ότι ήταν πολύ ενάρετος ο άνθρωπος αυτός για να φύγει σε μια τόσο σπουδαία μέρα ! 

Όταν της Υπαπαντής το 87 τηλεφώνησαν στον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ στην Αγγλία , για να του αναγγείλουν την εκδημία του καλού του φίλου , εκείνος τους απάντησε αφήνοντάς τους όλους άναυδους ! -Το γνωρίζω!Αφού είχα έρθει στην κηδεία του πατρός Ανδρέα!Τότε αφού τον έβαλαν στο μνήμα του , ήταν που για πρώτη φορά οι Αγιοπαυλίτες ενεοί πληροφορήθηκαν και τα της συνάντησης του Γέροντά τους με την Παναγία στον Μονοξυλίτη! Την ίδια ιστορία που μας διηγήθηκαν φέτος στην Διονυσίου ! 

Στέκομαι με δέος μπροστά του ! Ο πατήρ Ανδρέας , ο προκάτοχος του πατρός Παρθενίου στην Ηγουμενία , ο μικρός μαθητής και υποτακτικός μιας από τις πιο εμβληματικές μορφές του Αγιορείτικου Μοναχισμού του προηγούμενου αιώνα και όχι μόνο ! Του πατρός Γερασίμου Μενάγια . Του προσωπικού φίλου του Αγίου Νεκταρίου !Του επιστήμονα Χημικού -Αγιορείτη που ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής θεράπευσε από τις ανίατες ασθένειές του , δίνοντάς του να φάει παστές σαρδέλες ακαθάριστες ! Μαθήτευσε κοντά στον Όσιο Σπηλαιώτη στην άσκηση και στην θεραπευτική εγκράτεια !Μέχρι τέλους τον έλεγε Γέροντά του ! Κάθομαι σε μια πεζούλα και αναζητώ τις μορφές τους ! Στο κινητό μου τηλέφωνο ! Όλα μπορούν να ευεργετήσουν , στραμμένα προς τα άνω …Βρίσκω μια προσευχή του πατρός Γερασίμου στο διαδίκτυο . Είναι τόσο συγκλονιστική και μαρτυρά την εθελούσια αποταγή !

"Δεν επιθυμώ πλέον τα πλούτη της γης. Συ είσαι και θα είσαι ο ιδικός μου θησαυρός εις την ζωήν αυτήν και εις την αιωνιότητα. Σου αφιερώνω, Χριστέ μου, όλην μου την καρδίαν και όλην μου την θέλησιν. Άλλοτε αύτη ήτο η πλέον ανυπότακτος εις Σε, αλλά τώρα Σου αφιερώνω εντελώς αυτήν .Γνώρισόν μοι τι ζητείς παρ’ εμού. Είμαι έτοιμος να το εκτελέσω δια της χάριτός Σου. Τακτοποίησε εντελώς τα κατ’εμέ. Δέχομαι εκ των προτέρων με τελείαν αυταπάρνηση παν ό,τι θελήσει η αγαθότης Σου να μου στείλη. Ω Θεέ μου, απείρως αγαπητέ! Με ηγάπησας μέχρι σημείου του ν’αποθάνης δι’εμέ. Σε αγαπώ από μέσα από την καρδίαν μου. Σε αγαπώ περισσότερον από τον εαυτόν μου τον ίδιον και αναθέτω την ψυχήν μου εις τας χείράς Σου. Παραιτούμαι από σήμερον από όλην την προσπάθειαν και την αγάπην του κόσμου. Εγκαταλείπω το έργον μου και παραδίδω τον εαυτό μου εις Σε. Δημιουργέ μου,δι’αυτά τα άγια πάθη Σου δέξαι με και διατήρησόν με πιστόν μέχρι του θανάτου μου. Εις το εξής Ιησού μου, δεν επιθυμώ πλέον να ζήσω παρά μόνον διά Σε. Δεν επιθυμώ να ζητήσω τίποτε άλλο, παρά μόνον το θελημά Σου. Βοήθησόν με διά της Χάριτός Σου. Και Συ, Παναγία Θεοτόκε, η ελπίς μου, μη μου αρνηθής, δέομαι,της προστασίας Σου’’ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. 

Ο μακαριστός Αγιοπαυλίτης πατήρ Γεράσιμος Μενάγιας ! Τα εγκατέλειψε όλα για να κερδίσει τα πάντα ! Άφησε τον κόσμο τον μένοντα για την μέλλουσα πολιτεία ! Αποχαιρέτισε την Μάνα που του έδωσε ζωή , για να συναντήσει την Μάνα Της Ζωής , Εκείνη που αγεώργητα βλάστησε τον Χριστό . Δεν ζήταγε πλέον τίποτα , μα τα διεκδικούσε όλα ! Μια παραίτηση και μια νέα συμφωνία ταυτόχρονα , της πιο ελεύθερης υποταγής του εγώ στο μεγάλο Εγώ ειμί Το Φως και Η Αλήθεια !
Λίγο πριν πάμε στο δωμάτιο για ύπνο ως το μεσονυκτικό μαζευόμαστε στο αρχονταρίκι της Παύλου . Στην συντροφιά μας ο πατήρ Ιωάννης και οι 3 συντοπίτες μας . Έχουμε τον νου μας συνέχεια γιατί ο παπάς έχει ζητήσει να συναντήσουμε όλοι μας τον πατέρα Παρθένιο που εξομολογεί ακόμα . Έστω να ακούσουμε έναν λόγο του . Δεν τα καταφέραμε τελικά αφού μέχρι αργά ο Γέροντας δεν είχε σταματήσει και σκεφτήκαμε την κούρασή του. Ο πατήρ Ιωάννης μας διηγείται ιστορίες για μεγάλες μορφές που έχει γνωρίσει ή έχει ακούσει για αυτούς. Για τον πατέρα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό , για τον π.Χαράλαμπο τον Διονυσιάτη , για τον Γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη ! Εκφράζει την επιθυμία του κάποια στιγμή , να τον αξιώσει ο Θεός , να βρεθεί στα Κατουνάκια να ασπαστεί την κάρα του Αγίου της υπακοής . Μετά από 2 μόλις μέρες μόλις ο ίδιος θα μας ξανααπαντήσει στο ήδη τεθέν ερώτημα : Θυμούνται άραγε οι Άγιοι ; Χτυπάει εκείνη την ώρα το τηλέφωνό του . Διακονεί ο παπάς σε δικαστικές φυλακές και ένας φυλακισμένος, καταδικασμένος για πολλά χρόνια τον καλεί να πάρει την ευλογία του Όρους ! Δεν καταλαβαίνουμε πολλά από την συνομιλία τους ! Ο παπάς περισσότερο τον ακούει ! Σπαρακτική θα ναι η φωνή του σκέφτομαι . Του Ασώτου την φωνή εκμιμούμενος … Ήμαρτον Πάτερ !Ως εκείνον ουν καμέ εναγκάλισαι νυνί και μη απώση με … Συγκινημένος ο παπάς μας διηγείται έπειτα ακόμα μια ιστορία επιστροφής από χώρα φθοροποιό στην πατρική οικία …Ίσως κάποτε να τον συναντήσουμε αυτόν τον αδελφό μας και εδώ που βρισκόμαστε τώρα , να φορά ξανά την στολή την πρώτη και ένα πολυλιβανισμένο ένδυμα αφιέρωσης ως Αγιοπαυλίτης!Μοναχός πλέον!

Τέσσερις το πρωί στεκόμαστε στην λιτή αντίκρυ από το εκκλησάκι του Αγίου Παύλου του Ξηροπαταμίτη και του Αγίου Γερασίμου της Κεφαλληνίας ! Στ αριστερά άλλοι αδελφοί και πατέρες στο εκκλησάκι του Αη Γιωργιού . Στον κυρίως Ναό όλοι στις θέσεις τους ! Ο Γέροντας Παρθένιος δεν εγκαταλείπει ποτέ την ανύστακτη μάχη ! Σκέφτομαι πως και εκείνος ανήμερα της Υπαπαντής θα εύχεται να ανέβει πάνω …Ίσα που ακούγονται τα λόγια από το ψαλτήρι …Μια λέξη συγκρατώ μαζί με ένα μικρό κομποσκοίνι …Το αυτοκατάκριτο…Αν όλα αυτά που αξιωνόμαστε να ζούμε εδώ , αυτόπτες και αυτήκοοι , δεν μας οδηγούν στην σωτήρια και διαρκή μετάνοια , θα μαστε κάποτε αναπολόγητοι… Ου γαρ σεσοφισμένοις μύθοις … αλλ επόπται γενηθέντες της Εκείνου Μεγαλειότητος …( Β.Πέτρου, Α,16)

  Νώντας Σκοπετέας( συνεχίζεται με το 6 ο μέρος) 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .