Όρος ασύνορο (Ημερολόγιο Άθωνος 2019 (μέρος 1)

Τέλος , τέρμα και άκρια δεν έχει το Άγιον Όρος

Όπου οδηγεί η Παναγιά , γίνεσαι Χριστοφόρος

Ανόθευτή του η ομορφιά, θάλασσα  η ευλογία

αχείμαστή του η άνοιξη , ζώσα η μαρτυρία.

Στων πρεσβευτών του τις μορφές,  θυσία  του ελαχίστου

στων καντηλιών τους τις φωτιές,  η  επίγνωση του απίστου.

Δεν είναι απόδημη η καρδιά που γεύτηκε το Θείο

Να μεγαλώσει σαν ποθεί της χάρης  το δοχείο

Μύρια ψηφιά δεν μου αρκούν μια εικόνα του να φτιάξω

Σε εικονοστάσι αθωνικό να βρω να συνταιριάξω.

Και μύριες λέξεις κι αν γραφτούν το αιώνιο δεν τ΄ αγγίζουν

Όνειρο αχειροποίητο πλάθουν ψυχές  που ελπίζουν

           Κάθε φορά που στου Άθωνα τα αγιομέρια πατάς, όταν  το άμοιαστο δαντέλωμα του γαλάζιου του σε σαγηνεύει  και πάλι,  νιώθεις πως ξανασυναντάς μια καρδιά αφημένη, αγκυροβολημένη για πάντα εκεί . Δεν είναι απόδημη η καρδιά που επιστρέφει σε μέρη που αναπαύεται ! Άκουσε κάποτε ο Κύριος το σπαραχτικό της “Καλόν εστίν ημάς ώδε είναι” και δια πρεσβειών της Μάνας όλου του κόσμου και πυλωρού του επίγειου τούτου παραδείσου,   οικονόμησε ένα μόνιμο ολοδικό της στασίδι-απάγκιο,  σιμά σε πολυκάντηλο Θρονί,  σε Προστασία Φοβερή, σε Γοργοϋπήκοο βοηθό , σε Ελαιοβρύτισσα Γερόντισσα δεόμενη στον μέγα Χορηγό… Τον πρώτο-πρώτο  ζήλο μας αναζητάμε, σαν τον δρόμο ξαναπαίρνουμε για το Όρος. Τον πλατυσμό της θηριάλωτης καρδιάς μας προσδοκάμε , σαν το άγριο στενεύει το άγιό της. Αρχινά και πάλι ένα οδοιπορικό θαυμασίων εμπειριών σε Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια. Εκ προοιμίου το μόνο που είναι γνωστό για της  ψυχής την γραφίδα,  είναι πως είναι πάμφτωχες οι λέξεις για να εξιστορήσουν όσα τα μάτια είδαν και όσα οι εύλαλες σιωπές του Όρους αντήχησαν. Ένα μικρό ψηφιδωτό ας δώσει ο Κύριος να ξαναφτιαχτεί με αυτά τα παντοτινά θυμητάρια.  Στο πίσω μέρος του να στάξει καθαρό κερί και να κολλήσει άλλο ένα διαμονητήριο με τα ονόματα των φιλαγιορειτών- συνταξιδιωτών. Μετά από δέκα και πλέον χρόνια καταγραφής της σωστικής μνήμης,  μια ευχή μονάχα σε τούτο  το ξεκίνημα. Μια ψυχή έστω, να επιστρέψει από της  απιστίας την μακρινή την χώρα,  να οδηγηθεί νοερά στην αιώνια άνοιξη του ασύνορου Αθωνικού λειμώνα, να γευτεί με τα ακροδάχτυλά της  την γλυκύτητά του  , να οσφρανθεί  τους ανθούς του,  σαν εκείνοι  προσφέρονται σε εσπερινή ατέρμονη διάχυση, να συμποθήσει την σωτηρία με όλους εκείνους που παλεύουν καθημερινά με τον μισόθεο εχθρό, τον ακοίμητο. Νέοι αθωνίτες εν σώματι άγγελοι προστίθενται στο άγιο συναξάρι παραμυθώντας τις πολιορκημένες ψυχές μας.  Αναρίθμητοι αφανείς σημειώνονται  συνέχεια στα ιερά κατάστιχα του άνω στερεώματος  σαν το ζεστό σώμα τους παραδοθεί στο χώμα του περιβολιού της Κυρίας Θεοτόκου. Μια ψυχή έστω,  να βρεθεί διαβάζοντας τούτες τις σελίδες,   να μιμηθεί όσους στεφάνωσε ο Ουρανός… 

Δάφνες σε μέρα θύμησης,   ηρωική  και αγία

Ονόματα που σκάλισε η Θεοτοκοφιλία

Το ένθεο και το ευλαβές ακολουθούν το ράσο

Τον ζήλο του τον ζηλευτό,  πώς να μην τον θαυμάσω;

Πρόμαχοι οι Αρχάγγελοι τα όπλα τους  κραδαίνουν

Του δράκοντος  τα τάγματα άλλο να μην πληθαίνουν .

Γρηγόριος δεν σταματά τεκνία να εποπτεύει

Χαράγματα σε μάρμαρο ζητούν να ικετεύει

 

       Μια μέρα μετά της Αγίας Σκέπης και του γενναίου Όχι τις ιερές τις θύμησες, οι ίδιοι συνοδοιπόροι με τον Παναγιώτη , τον Θεοδόση και τον Φώτη,  ξαναξεκινήσαμε, αξεδίψαστα  ελπίζοντας στον νέο νου τον αλλαγμένο, που η ανόθευτη χάρη του Αγίου Όρους σε βοηθά κάθε φορά να ελεηθείς. Σουρούπωμα μπήκαμε  στην Ουρανούπολη , με την γαλανόλευκη να κυματίζει πάνω από δάφνες   αφημένες σε ηρώο που κοιτά προς την ανατολή και τον Άθωνα.
 Η θάλασσα, καθρέφτης υπέροχων χρωμάτων που προσφέρει  ο φωτοσκεδαστής Πλάστης , γαλήνια συμμαχεί με την επιθυμία μας ως το πρωί της εν πλω εισόδου στον πρώτο σταθμό μας. Στο λιμάνι περιμένουν τους προσκυνητές σκαριά που η λυτρωτική Θεοτοκοφιλία ονοματοδότησε,  σκαλίζοντας  στην πρύμνη τους το πολυθρύλητο θαύμα της πίστης μας. Πορταϊτισσα , Άξιον εστί , Οδηγήτρια,   Ευαγγελίστρια,  Παναγιά… Πλέον στην  Ουρανούπολη έχουμε έναν επιπλέον λόγο να σταθούμε λίγες ώρες παραπάνω απ όσο συνήθως. Ο νέος της ιερέας ο πατήρ Γεώργιος , ο παλιός και καλός μας φίλος και πνευματικός μας αδελφός. 

Με ιδιαίτερη συγκίνηση ασπαστήκαμε για πρώτη φορά ύστερα απ την χειροτονία του το χέρι του . Νέος ακόμα σε ηλικία , με ενθουσιασμό και πόθο για όλους τους Ουρανοπολίτες του…Θα αγωνιστεί να ισχύσει για τον καθέναν τους ξεχωριστά αυτό που λέει ο λαός μας : Όνομα και πράγμα! Δύσκολη και τόσο απαιτητική  η αποστολή του ποιμένα, μα εδώ έχουμε μια ειδική περίπτωση . Κάθε βήμα σε αυτήν την πόλη  είναι ικανό να σε συνδέσει προσευχητικά με τον Άθωνα ! 

Κάθε στροφή του βλέμματός σου προς τα πανίερα σεβάσματά του,  φέρνει στα χείλη σου την ευχή του Ιησού , την βέβαιη ελπίδα του Αναστάντος , την εγγύηση της μεσίτριας Θεομήτορος.  Τόσο κοντά μα και τόσο μακρινά για κάποιους,  ανάλογα με την πανίσχυρη προαίρεση που νικά ακόμα και ολοζώντανα θαύματα ενίοτε προσπερνώντας και απαξιώνοντάς τα. Ταιριαστό το ράσο με το φρόνημά του ! Έτσι πρέπει να ναι ! Χαιρόμαστε για τον παπά Γιώργη ! Καμιά φορά μας ξεφεύγει το όνομα σκέτο μα εκείνος είναι μαθημένος στην διάκριση και στο να παραβλέπει …Τόσα χρόνια εξασκημένος στο πλάι του κοινού μας πρώτου πνευματικού του παπά Λιά μας του πεφιλημένου εκεί στην Πρόνοια του Αναπλιού . Εκείνου που τοις πάσι γέγονε τα πάντα για αναρίθμητες ψυχές αναγκεμένες… Θυμόμαστε μαζί  τα περασμένα και γλυκαίνει ακόμα περισσότερο το μέσα μας. Τις πολύωρες αναμονές πριν την εξομολόγηση, τους υπέροχους αναστάσιμους εσπερινούς των Σαββάτων στο ψαλτήρι, τις Μεγάλες Εβδομάδες τις ευωδιαστές από τους πορτοκαλανθούς , τα πανηγύρια του Βασιλέως Παρακλήτου,  στο τέλος του Τριωδίου των ρόδων, τον βράχο των Αγίων Πάντων στο ύψωμα στην γειτονιά των Ρώσικων … Φέρνουμε μπροστά μας όσους ακόμα λειτούργησαν στο ιερό της Αγίας Τριάδας, τον παπά Γιάννη τον πραότατο και απλό , τον πατέρα Πολύβιο τον οξυδερκή αναζητητή της Αλήθειας …

-Ξέρετε κάποτε που πήγα να βάλω λιβάνι στο θυμιατό και απρόσεχτα μου έπεσε λίγο κάτω, μόλις πήγα να το μαζέψω για  να το βάλω στο  αναμμένο καρβουνάκι, με σταμάτησε ο παπά Πολύβιος! -Παιδί μου αυτό που έπεσε , πέταξέ το , μην το χρησιμοποιείς σε παρακαλώ…Στον Κύριο προσφέρουμε πάντοτε ο,τι καλύτερο και καθαρότερο έχουμε ! Και ξέρετε αδελφοί μου , μόλις προχθές το ίδιο περιστατικό μου συνέβη  με ένα παπαδάκι στο ιερό του Αγίου Κωνσταντίνου! Και χωρίς δεύτερη σκέψη του είπα ακριβώς τον ίδιο λόγο !

Λυχνοφόρος η ανάμνηση  του πατρός Γεωργίου !  Χριστοφόροι οι πιστοί ευλαβείς , διδάσκουν πάντοτε με το παράδειγμά τους!  Γίνεται η ορθοπραξία τους  αφορμή για ζήλο ζηλευτό. Περπατήσαμε ως τα δωμάτιά μας και αποχαιρετιστήκαμε με συγκίνηση. Στον δρόμο διαπιστώσαμε και θαυμάσαμε την άμεση επικοινωνία του με τα νέα παιδιά της Ουρανούπολης . Στο πρόσωπό του βρήκαν έναν πατέρα να γεννά μέσα τους τον Χριστό , έναν φίλο να εμπιστευθούν , έναν οδηγό στα δύσβατα και σκοτεινά της πειραστικής νεότητας.Σύννεφα διαβατάρικα  στον πρωινό ουρανό που σχεδόν ακουμπά το επιβλητικό κάστρο στα αμμουδερά του μουράγιου της Ουρανούπολης. Θαλασσοπούλια  μόνο παρεμβάλλονται λουφάζοντας στην στέγη του, περιμένοντας και εκείνα το πρώτο μπάρκο που θα ακολουθήσουν.

Ειδικά …διαμονητήρια με άληκτη διάρκεια, τους  διαθέτει κάθε καλοσύνη του καιρού. Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα,  να φτερουγίσουν ολόχαρα ως τα βαθύτερα του Αθωνικού πελάγους, να συντροφέψουν παραδείσου ονείρατα στο κύμα . Αναμένοντας να βάλει μπρος η Οδηγήτρια, παρατηρούμε και φωτογραφίζουμε τον ήρεμο ψαρά επιδέξια όρθιο στην βάρκα του, για ώρα να εξασκείται στην υπομονή που όλα τα ευλογημένα εξασφαλίζει. Δεν αργεί να έρθει η στιγμή του ξεκινήματός μας με το γοργό πλοιάριο. Οι πρώτες μορφές Αγιορειτών πατέρων που επιστρέφουν στις μετάνοιές τους μας αναπαύει. Δυο κάθονται μπροστά μας . Ένας λαϊκός τους συνοδεύει . Τους μιλά και εκείνοι σιωπηλά ακούν και χαμογελούν σε ό,τι τους λέει. Τόσο ασυνάντητο στις μέρες μας  το απροσποίητο,  το ανυπόκριτο, το αληθινό! Απερίγραπτο επίσης! Αχ και να βλέπατε  τα πρόσωπά τους! Η θέα τους και μόνο, ελέγχουσα, αποτρεπτική για ό,τι δυσαρεστεί τον Θεό.

             

Κατεβήκαμε στο Δοχειάρι. Αρκετά χρόνια  μετά,  ερχόμαστε όχι σαν περαστικοί προσκυνητές αλλά ως διαμένοντες προσμονάριοι της Γοργοϋπηκόου για μια αλησμόνητη μέρα ! Μια μέρα που η Αρχόντισσα του μοναστηριού έχει την άνωθεν δύναμη,  να την πολλαπλασιάσει σε άπειρη ευλογία, σε περίσσεια χάρη. Οι Ταξιάρχες με βγαλμένα σπαθιά και ρομφαίες απ τα θηκάρια, στέκουν ακλόνητοι  πάνω στις πανύψηλες μαρμάρινες κολώνες. Θυρωροί ανυπότακτοι και πρόμαχοι της μόνης ορθής πίστης.  Το Δοχειάρι εκπέμπει συνεχώς το Στώμεν καλώς. Οι μοναχοί του επαγρυπνούν, μην μεγαλώσει κι άλλο το πλήθος εκείνων που ακολούθησαν τις αποστράτιες δυνάμεις, όπως ο Θεολόγος Άγιος Γρηγόριος ονομάτισε όσους ακολούθησαν τον εωσφόρο στην κατάπτωσή του.  Στην αυλή γίνονται μεγάλες εργασίες ενίσχυσης του καθολικού τους. 

Εργάτες και μηχανικοί πηγαινοέρχονται με τάξη και ησυχία  γνωρίζοντας απόλυτα το ιερότατο του χώρου. Σίγουρα νιώθουν  ευλογημένοι που εργάζονται  σε τούτο το πολυαίωνο ενδιαίτημα. Πλέον στην αυλή της εισόδου κατοικεί ένας άλλος Γρηγόριος,  ο Πάριος , ο Αρχιπελαγίτης ο νέος κτίτωρ της Μονής. Εποπτεύει όπως πάντοτε τα πεφιλημένα του τεκνία!  Στον θολωτό του τάφο μας οδηγούν τα πρώτα μας βήματα και ασπαζόμαστε το σταυρό του. Στο βορινό του τοιχίο αγιογραφημένη αιώνες τώρα  η δέηση της Παναγιάς και του Τιμίου Προδρομου.  Στο μάρμαρό που τον σκεπάζει διαβάζουμε σε έμμετρο λόγο και σε λίγες χαραγμένες αράδες,  όλην την θαυμαστή διαδρομή ενός γνησίου δούλου του Χριστού μας. Μια διαδρομή που διαρκώς αυτό που  αποζητούσε,  ήταν το να είναι αρεστή και μόνο στον Θεό και όχι στους ανθρώπους. Εκείνους , πολλές φορές εκουσίως τους μπέρδευε ώστε να μην τον επαινούν. Όμως όσο κι αν προσπαθούσε,  αμέτρητοι  σαγηνεύθηκαν  από τον ευθύ και ανυπόκριτο τρόπο του, τις όλο βαθιά νοήματα παραινέσεις του,  μα  και από τις πλείστες όσες δακρυσμένες στιγμές του. Πριν δέκα περίπου χρόνια,  παραμονές Αγίας Σαρακοστής ήταν όταν βρεθήκαμε για πρώτη μας φορά στης Δοχειαρίου τα μέρη. Απόγευμα μετά τις ακολουθίες,  περιφερόμασταν στα κλιμακωτά δώματα με τις γαλάζιες θέες. 

Για λίγο βγήκαμε και έξω,  με κατεύθυνση προς την απλωταριά της Μονής. Στην πύλη ακριβώς ένας πατέρας με κουρελιασμένα ξέχρωμα από τον ήλιο ράσα  πότιζε τις γλάστρες έχοντας γύρω του δεκάδες γάτες. -Ευλογείτε του είπαμε ! -Εσύ ποιος είσαι ; Εξομολογείσαι βρε όλες τις αμαρτίες σου ; απάντησε απρόσμενα ο μοναχός,  ξαφνιάζοντάς μας με την αποτομιά του ..-Ναι πάτερ , έχω εξομολόγο , προσπαθώ να του τα λέω όλα  ! Γλύκανε το ίδιο απότομα το πρόσωπό του ! -Άντε τότε , συνέχισε ! είπε και αμέσως περιέλαβε έναν λαϊκό που είδε να καπνίζει ! –Βρε συ , τι λέγαμε όλο το πρωί;, θέλεις και να σου δώσω ευλογία ! Δεν μου είπες ότι το έκοψες ; Φέρε μου γρήγορα το πακέτο ! Μετά από λίγο μάθαμε ότι εκείνος ο παράξενος μοναχός ήταν ο ηγούμενος Γρηγόριος. Γνωρίσαμε τότε , εκείνο το απόγευμα και αρκετούς αδελφούς μας φιλοδοχειαρίτες! Θυμάμαι την αγάπη τους για τον Γέροντα και το Μοναστήρι !- Δεν μπορούμε πλέον να πάμε αλλού ! Πηγαίνουμε για προσκύνημα και σε άλλες μονές αλλά η καρδιά μας βρίσκεται όλο εδώ ! Δίπλα στην μάνα Γοργοϋπήκοο και τον Γέροντά μας !     Την αγάπη των παιδιών του διακρίνουμε στα σκαλισμένα γράμματα απάνω στο μνήμα του. Εκείνων που τον παρακαλούν ως άλλοι Ελισσαίοι και  πορευόμενοι προς Εμμαούς να μην τους εγκαταλείψει στον διαρκή πόλεμο με τον φθονερό αρχέκακο που δεν παύει να εξυφαίνει σχέδια απωλείας  : 

Ζήσεται η ψυχή μου και αινέσει Σε

Σήματι τώδε τελευτά του θύτου Γρηγορίου Άλγη άθλοι παλαίσματα άχθη μυρία βίου

Άθως Μυρτέα και Πυρσός υπώρειαι Βερτίσκου κτίτορα επιγράφονται τοις πόνοις σου αυχούσι.

Την σάρκα εδαπάνησαν πλειστ΄αργαλέαι νόσοι, το πνεύμα ηλευθέρωται προς ουρανούς απέπτη

Απόθες βάρος της σαρκός , χιτώνας δερματίνους, ους εξηφάνατο κακώς του φθονερού η κρόκη      

Ω πάτερ, πάτερ σην ευχήν ώς μηλωτήν παράσχου οδυρομένοις τέκνοις σου και απορφανισθείσι

Είσελθε πάτερ, είσελθε προς πλάτος Παραδείσου , τα χερουβίμ παραχωρεί είσοδον τη ψυχή σου

Τους ουρανούς περιπολών μη παύση εποπτεύων, την ποίμνην ην συνήγαγες ευχαίς σου περιέπων

Όπως του βίου πέλαγος ευτόνως διελθόντες συν σοι Θεόν υμνήσωμεν εις πάντας τους αιώνας.

( συνεχίζεται με το 2^ο μέρος)

Νώντας Σκοπετέας  

 Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Πρώτη είδηση: Αρχίζει το σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων!

Η ζωή και η καθημερινότητα των χαρούμενων αγωνιστών! Των χαρμολυπημένων ψυχών, των λίγων αλλά εκλεκτών, δρόμος για μίμηση, αγκαθόστρωτος και ανηφορικός! Άθελά τους μας ελέγχουν για το δικό μας ευρύχωρο και κατηφορικό μονοπάτι…Τις συνήθειές τους δεν τις έχουν οι πολλοί! Το τυπικό τους,  που ακολουθούν απαρεγκλίτως! Τον κανόνα τους που για χρόνια πιστά τηρούν! Ξεκινά η μέρα τους! Ανάβουν καντήλι, πίνουν αγιασμό, παίρνουν αντίδωρο, λιβανίζουν! Εκ του ύπνου εξανιστάμενοι δοξολογούν! Και ξεκινά έπειτα το σήμερόν τους…Συνήθως δύσκολο και απαιτητικό! Λύχνος αναμμένος η παρουσία τους, διαφωτιστική κάθε τους λέξη! Λόγο σαπρό τον αποφεύγουν! Κι αν τους ρωτήσεις για πράγματα που οι πολλοί ήδη τα γνωρίζουν, εκείνοι με μια Χριστοδώρητη αφελότητα κάνουν τους υπόλοιπους να αναρωτιούνται και πολλάκις να αναφωνούν: Καλά, εσύ ζεις στον δικό σου κόσμο! Ναι, στον δικό τους κόσμο ζουν και για τον σύμπαντα κόσμο προσεύχονται! Τις ειδήσεις τούτου του κόσμου που οι πολλοί τις θεωρούν σπουδαίες, εκείνοι τις αγνοούν και μάλλον ποτέ δεν θα τις μάθουν…Αν τους ρωτήσεις γιατί η σημερινή μέρα είναι σπουδαία, αυτών το μυαλό και η καρδιά ενστικτωδώς θα τρέξουν στις σελίδες του ευλογημένου συναξαριού. Και κάποιες μέρες που άλλοι τις θεωρούν  ασήμαντες,  για  εκείνους είναι σταθμοί και αφετηρίες! Όχι πως υπάρχει κάποια μέρα λιγότερο ευλογημένη.

Κάθε μέρα είναι πανηγύρι στη ζωή αυτών των εκλεγμένων του Θεού, των ταπεινών τούτου του κόσμου. Κυριακές, γιορτάδες που εναλλάσσονται δίνοντας νόημα, Φως και Αλήθεια στην ζήση τους. Μα, αν τους ρωτήσεις το πρωί της 15^ης Νοεμβρίου ποια είναι η πιο σημαντική είδηση, το γεγονός της ημέρας αυτής στα μέσα του Νοέμβρη, μια θα είναι η απάντησή τους: Αρχίζει το σαρανταλείτουργο! Ξεκινά ένα δρομολόι αναπαμού και όνησης μεταξύ ουρανού και γης αδιάκοπο! Βάλτε λοιπόν δίπλα σ αυτό το χαρμολυπημένο άγγελμα όποια είδηση θέλετε! Πάρτε την πιο διάσημη από το: «σαν σήμερα» όλων των χρόνων και των αιώνων που πέρασαν! Καμιά δεν έχει τόσο ξεχωριστή σημασία! Καμιά δεν αγκαλιάζει τόσες, μυριαρίθμητες ψυχές που καρτερούν τούτη την πρώτη και κορυφαία είδηση ! Αρχίζει το σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων! 

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί" 

Εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Αγαπάς τον Θεό ;

-Αγαπάς τον Θεό ;

-Θ ΄αστειεύεσαι βέβαια! Δεν με ξέρεις καλά ! Δεν με έχεις ζήσει! Δεν έχω  κάτσει ποτέ στο τραπέζι και να μην  έχω κάνει τον Σταυρό μου ! Τα κομποσχοίνια στα χέρια μου δεν τα βλέπεις; Δεν έχεις παρατηρήσει που κάθε τόσο τα φιλώ ; Τον έχω μέσα μου εγώ τον Θεό !

-Αγαπάς τον Θεό ;

-Με έχεις δει ποτέ να λείπω Κυριακή από την ενορία μας ; Μαζί με τον παπά φτάνω το πρωί ! Όρθρου βαθέος! Και στα διακονήματα πρώτη ! Να σκουπίσω , να γυαλίσω! Γι αυτό και δεν με εγκαταλείπει ποτέ η Παναϊτσα!

-Αγαπάς τον Θεό ;

-Τα βλέπεις τα καινούρια τα καντήλια στο τέμπλο; 8 εκεί και άλλα 4 στα προσκυνητάρια ! Ξέρεις πόσο μου στοίχισαν ; Διακοπές δεν πήγα φέτος ! Το τάμα βλέπεις…Όχι σαν κάτι άλλους ! Μόνο Σταυρούς και μετάνοιες ! Εδώ φαίνεται αν αγαπάς τον Θεό !

-Αγαπάς τον Θεό ;

-Εγώ δεν αγαπώ τον Θεό;  Γεμάτο το σπίτι μου με εικόνες, λιβάνι μυρίζει συνεχώς , καντήλι ακοίμητο , ασταμάτητα μεταδίδει το ραδιόφωνο της Μητροπόλεως τον σταθμό! Άσε τα δάκρυα που μου γεμίζουν τα μάτια μόλις ακούσω για κανένα θαύμα …

   Διαφορετικές φαινομενικά αποκρίσεις σε μια ερώτηση, έναν έλεγχο της συνείδησης… Το ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο! Ελέγχει και σωφρονεί, όταν της επιτρέπουμε βέβαια να επιτελέσει τον Θεόσδοτο ρόλο της και δεν την περιορίζουμε, δεν την κοιμίζουμε αυτάρεσκα και ανθρωπάρεσκα. Σε όλους μας έχει υποβάλλει  αυτή την ερώτηση ! Πάλιν και πολλάκις! Και δεν θα πάψει ως την ύστατη πνοή μας να μας ρωτά:  Αγαπάς τον Θεό ;

Είναι εντολή του Θεού , του Σωτήρα μας Χριστού τούτη η αγάπη ! Ένας νομικός κάποτε πειράζοντας τον Κύριο τον ρώτησε για το ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή μέσα στον νόμο . Στο κατά Ματθαίον συναντάμε αυτόν τον διάλογο . Έλαβε μια άληστη απάντηση ο νομικός: Θ αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου , εξ όλης καρδίας ψυχής και διανοίας. Η πρώτη και μεγάλη εντολή ! Είναι άραγε τα παραπάνω που απαντήθηκαν, εκείνα που ζητά ο Κύριος; Μήπως απλά είναι ένας γλυκασμός της ψυχής ; Ευλογημένα όλα και άγια , μα για να προστρέξουμε  πάλι στο Ευαγγέλιο του Φωτός, στο κατά Ιωάννη. Όλες οι ερωτήσεις βρίσκουν απαντήσεις μέσα στον λόγο και στον νόμο του Σωτήρος !Δεν υπάρχει το παραμικρό που να άφησε αναπάντητο ο Θεός Λόγος ! Εάν αγαπάτε με , τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε! Αυτή είναι η αληθινή και η ειλικρινής αγάπη ! Όποιος εγκολπώνεται και φυλάττει τις εντολές και τα δικαιώματα μου , μόνο αυτός με αγαπά λέει μόλις λίγο παρακάτω ! Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς , εκείνος εστίν ο αγαπών με. Ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου και Εγώ αγαπήσω αυτόν εμφανίσω αυτόν εμαυτόν.                                                               

Σ αυτόν δηλαδή που αληθινά με αγαπά , τηρώντας τις εντολές μου, σ αυτόν θα φανερωθώ ! Ω , τι βραβείο έχει αυτή η αγάπη ! Τι ατίμητο δώρο ! Αν αγαπάς τον Θεό , αγαπάς τον κάθε αδελφό σου όμως ! Ιδού μια δικλείδα αγάπης! Ένα δύσκολο όντως κριτήριο ! Μα πόσο αξίζει , όταν το βραβείο της, είναι η αποκάλυψη του Θεού στην ζωή μας !

Απόδειξη αγάπης , η τήρηση των εντολών Του ! Όπως ακριβώς μας τις παρέδωσε! Ούτε σουλουπωμένες , ούτε στρογγυλεμένες , ούτε προσαρμοσμένες στο θεοστυγές σήμερα και στο άθεσμο εγώ…Πάσαν δικαιοσύνη θα τηρήσουμε ! Αλλιώς , δεν Τον αγαπάμε ! Κι αν σχεδόν πάντα δεν τα καταφέρνουμε, ωκεανός ο ιλασμός και η μακροθυμία Του ! Ξανά θα μας συγχωρήσει, αν μας σκεπάσει το άγιο το πετραχήλι! Με ειλικρινή μετάνοια και όχι την αυτοδικαίωση που απλόχερα μας προσφέρει η συναισθηματική αγάπη και η αγαπολογία που όλα σχεδόν τα επιτρέπει , εθελοτυφλώντας και διαστρεβλώνοντας τα ευαγγελικά κελεύσματα.  Μια πρώτη ειλικρινής απάντηση στο ερώτημα που έθεσε ο σημερινός τίτλος της εκπομπής μας , είναι ότι δεν σ αγαπώ αληθινά Θεέ μου ! Βοήθησέ με όμως κάποτε να τα καταφέρω ! Αμήν ! Γένοιτο!  

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Είναι εκείνες οι φωνές...

      

             Ανατριχιαστικά του νούμερα των καταγεγραμμένων μόνο εκτρώσεων στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο. Ολόκληρες πόλεις και χώρες αντίστοιχα, σβήνονται απ τον χάρτη. Γενοκτονίες, με τον νόμο συμπαραστάτη. Δολοφονίες, με πανηγυρικά αθώους τους αυτουργούς,  τους άμεσους και τους ηθικούς. Ένοχοι και ασεβείς προς το δικαίωμα της ολέθριας αυτοδιάθεσης, μόνο όσοι εκτός συρμού, εποχής  και πραγματικότητας,  σπαρακτικά ζητούν να σταματήσει το φριχτό έγκλημα! Μαζί  και  εκείνες οι φωνές των απειραρίθμων ψυχών,  που σφαγιάστηκαν μα και όσων βρίσκονται ακόμα σε μητρικά σπλάχνα καταδικασμένες στο σκοτάδι να βοούν: -Αφήστε μα να ζήσουμε! Μην μας φονεύετε! Ποθούμε το Φως του Πλάστη και Δημιουργού μας! Λαχταράμε τόσο να γνωρίσουμε όλα του Θεού τα θαυμάσια! Μην θυσιάσετε ξανά την αθωότητα. Μην πικραίνετε πιότερο τον Χριστό μας!  Χαρείτε την συνδημιουργία. Λάβετε το δώρο της Ζωής στην ζωή σας! Εμείς θα γίνουμε μέσα σωτηρίας σας!

           Είναι και εκείνες οι άλλες οι φωνές που μάχονται για το δικαίωμα…στην άμβλωση. Προβάλλουν και ηθικά διλήμματα ως ατράνταχτα επιχειρήματα για την καθολική νομιμοποίηση. Αν υπάρχει εγκυμοσύνη μέσα στην οικογένεια με βιασμό από συγγενικό πρόσωπο, δεν πρέπει να επιτραπεί στην γυναίκα να κάνει έκτρωση ;  Ανατριχιαστικά φρικαλέα μια τέτοια περίπτωση! Ιδιαζόντως ειδεχθής! Ευχή ποτέ να μην ξανασυμβεί τέτοιο δαιμονάρεστο κακό! Αλλά αν προσέξουμε κάπως καλύτερα και σε συνάρτηση με τους αριθμούς των 50.000.000 επισήμως μόνο καταγεγραμμένων εκτρώσεων παγκοσμίως,  θα διαπιστώσουμε πως αυτές οι τόσο τραγικές περιπτώσεις αγγίζουν ένα απειροελάχιστο ποσοστό. 0,000000000…1%. Είναι δυνατόν να νομιμοποιεί και να παρέχει ένα φτιασιδωμένο με ηθικό περιτύλιγμα δικαιολόγημα,  αυτό το τραγικό μα τόσο ελάχιστο ποσοστό, στο συνεχές αυτό αιμοσταγές τεράστιο έγκλημα;  Ένα είναι το δίλημμα και το φωνάζουν εκείνες οι υπό εκτέλεση ψυχές: -Προτιμάτε να μας σκοτώσετε και το βάρος αυτής της σφαγής να σας ακολουθεί για τα υπόλοιπο μιας αιωνιότητας; Ή να έρθουμε στον κόσμο και να γίνουμε της καλής απολογίας σας κάποτε οι ισχυροί υπερασπιστές; Στην Ελλάδα πλέον οι εκτρώσεις είναι τριπλάσιες απ τις γεννήσεις!  Το πλέον όμως τραγικό είναι ότι πλέον διαφημίζονται και αναμιμνήσκονται ως εμπειρίες από το νοσταλγικό παρελθόν. –Έμεινα έγκυος στα γυρίσματα της ταινίας…αλλά ήταν κακό το timing τότε…Εμπόδιο στην καριέρα μου που τότε ήταν στο απόγειό της…Βέβαια μετά προσπαθήσαμε αλλά δεν ήθελε ο Θεός… Μα , ο Θεός σου έδωσε 3, 4 και εσύ τα σκότωσες! Και δεν δακρύζεις γι αυτό πικρά κάθε μέρα που ξημερώνει!

                   Είναι οι φωνές τους που ποτέ δεν θα σιγάσουν. Ένα κερί αγνό κάθε βράδυ να λιώνει για αυτές τις ψυχούλες! Ενώνονται τις νύχτες που το καθάριο φως σπάει το σκοτάδι τους. Ένα γιατί παραπονεμένο στέλνουν σε όλους εκείνους που τους στέρησαν το Φως. Απάντηση δεν λαβαίνουν ποτέ! Μόνο λίγη ανάπαυση τους χαρίζει ένα αστέγνωτο δάκρυ, που για καιρούς τώρα μια μετανιωμένη μάνα σαν φυλαχτάρι το κρατά για το αντάμωμά τους. Είναι εκείνες οι φωνές …Δεν θα τις ακούσουν τα αυτιά των ψυχρών εκτελεστών –ορθολογιστών που και αυτοί φωνάζουν ότι Θεός δεν υπάρχει ! Γι αυτό ο,τι δεν βλέπετε σκοτώστε το! Σκοτώστε αγέννητα παιδιά, την άυλη ψυχή, τον ίδιο τον Θεό,  αφού με ανύπαρκτο Αυτόν τα πάντα επιτρέπονται! Μα είναι και κάποιοι που τις αφουγκράζονται συνέχεια εκείνες τις παραπονεμένες φωνές. Και πλέον γνωρίζουν και μετανοούν κάθε στιγμή και συγχωρούνται απ τον Θεό και τον δοξάζουν που δεν τους παραδειγμάτισε και ελπίζουν στον απέραντο και ανόθευτο  ιλασμό Του. Ενώνουν ύστερα και τις δικές τους φωνές και εκλιπαρούν να μην βρεθεί ποτέ κανείς άλλος στην θέση τους.  

Και εσύ αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου, που θαρρείς πως όλα αυτά ελάχιστα σε αγγίζουν, γιατί εσύ δεν υπέπεσες ποτέ σου σ αυτό το ανουσιούργημα, νιώσε πλέον την φριχτή πλάνη που το εγώ σου σε υποβάλλει. Και κλάψε και εσύ και μετανόησε για το δικό σου μεγάλο μερίδιο ευθύνης! Που ποτέ σου δεν ένωσες την φωνή σου , την αντίστασή σου, την προσευχή σου, να σταματήσει αυτό το αμάρτημα που καταματώνει και φραγγελώνει αλύπητα τον ίδιο τον Χριστό μας.

Νώντας Σκοπετέας

20/10/2019

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή (2 μέρη)

Να ξανανθίσει το στεφάνι …

               Ο λόγος του Αναστημένου Κυρίου και η Εκκλησία Του , δεν διχοτομούν , μα ορθοτομούν. Δεν διχάζει ο Χριστός μας, μα ενοποιεί . Δεν αποπέμπει , μα έχει ορθάνοιχτη την αγκαλιά Του . Απλά περιμένει , καρτερά τον ερχομό , τον γυρισμό την αυτοθέλητη παραμονή. Όχι εκβιαστικά, ούτε με διλλήματα ηθικά , μα μόνο με την Αλήθεια και το Φως , για την Αλήθεια και το Φως , για την Αγάπη την αξόδευτη , την απέραντη, την ανόθευτη. Δεν συναντάμε  στην Αγία Ορθοδοξία τους καλούς και τους κακούς! Μόνο οι αμετανόητοι και οι μετανοημένοι αμαρτωλοί υπάρχουν! Όλους μας αγκαλιάζει και μας προστατεύει και πάλι περιμένει. Σέβεται το δεν μπορώ μας ! Μα δεν εξωραΐζει το δεν θέλω μας! Αυτό που κάποιες φορές στρογγυλεύεται μέσω κάποιων «διακριτικών» και αγαπολόγων «πρεσβευτών» της. Μα είμαστε σίγουροι πως δεν θ’ αργήσει η ώρα που και αυτοί θα ορθοτομήσουν τον λόγο της αληθείας με το έλεος και την χάρη του Αγίου Θεού.

                    Πάνε δέκα χρόνια από την πρώτη εκπομπή του Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως. Μια εκπομπή αφιερωμένη τότε στο ιερότατο μυστήριο του γάμου, στην σπουδαιότητά του , την τόσο αγνοημένη, υποτιμημένη και αλλοιωμένη στις μέρες μας . Κατέληξε να είναι  ο γάμος στις πλείστες των περιπτώσεων , ένα πανηγύρι γλεντιού, ένα άλμπουμ καλλιτεχνικών φωτογραφιών, μια καλογυρισμένη ταινία μικρού μήκους, μια φιέστα, ένα κοινωνικό γεγονός, μια ευκαιρία για αντάμωμα ξεχασμένων φίλων και συγγενών,   μια κερδοφόρος επιχείρηση, 2 υπογραφές , ένας ουρανός με βεγγαλικά , ένα σύμφωνο , ένα συμβόλαιο ενίοτε ενώπιον του «ευλογούντος» δημάρχου … Θλιβερό κατάντημα ! Μα , ας ξαναμπούμε στον Ναό . Χαμόγελα , δάκρυα χαράς και  ευτυχίας, ματιές όλο νόημα, ευχές και ο Χριστός μας να ενώνει εις σάρκαν μίαν ! Και ο ιερέας που διαβάζει και δέεται για απολαύσεις ευτεκνίας και άλλα συνταρακτικά που κάπως βιαστικά τα απαγγέλει σ αυτόν τον γάμο που ήρθαμε … - Τα τρέχει λίγο , γιατί έχει και βάπτιση αμέσως μετά ! Βαπτίζουν το παιδί τους οι νεόνυμφοι ! Είναι γαμοβάπτιση …Έλα τώρα , πολλοί το συνηθίζουν πλέον ! Και στοιχίζει οικονομικότερα  !Ένα κέρασμα , ένα τραπέζι και όχι διπλά έξοδα ! Μα , οικονομική μελέτη είναι ο γάμος , επενδυτική κίνηση ή μυστήριο ; Και αυτές οι υπέροχες ευχές που συνεχίζονται να ακούγονται , έστω και βιαστικά , για ποιούς ακούγονται;   «…Τίμιον αὐτοῖς τὸν γάμον ἀνάδειξον· ἀμίαντον αὐτῶν τὴν κοίτην διατήρησον· ἀκηλίδωτον αὐτῶν τὴν συμβίωσιν διαμεῖναι εὐδόκησον· καὶ καταξίωσον αὐτοὺς ἐν γήρει πίονι καταντῆσαι, ἐν καθαρᾷ τῇ καρδίᾳ ἐργαζομένους τὰς ἐντολάς σου….» Δεν αναφερόμαστε σε εκείνους που δεν ήξεραν και ακολούθησαν τον συρμό και ήρθαν σε γάμο αγνοούντες , μα σε όσους  ενώ έμαθαν για την αλήθεια την διαστρέβλωσαν . Ούτε σε εκείνους που προσήλθαν στην… γαμοβάπτισή τους μετανοημένοι και εξομολογημένοι, έστω και εκ των υστέρων να λάβουν την χάρη με μια ευλογημένη …αναδρομική επενέργεια, μα σε όσους συνεχίζουν να νομιμοποιούν  τα άθεσμα και να προτρέπουν και άλλους να τα ακολουθήσουν.  

    Μετά την γαμοβάπτιση τελικά είχε και άλλο μυστήριο γάμου ! Σχεδόν βγαίνοντας εμείς , συναντήσαμε το νέο ζευγάρι που εισερχόταν! Παρέδωσε ο πατέρας την νύφη στο γαμπρό . Και εκείνος αφού την ασπάστηκε , έσκυψε και έδωσε ένα φιλί στην κοιλιά της ! Κάποιες φίλες της νύφης συγκινήθηκαν ! –Τι γλυκός …Φίλησε το παιδάκι που περιμένουν …Ύστερα από λίγο μόλις το ζευγάρι θα έσερνε τα βήματά του στου Ησαΐα τον χορό . Και έπειτα σε ήχο βαρύ θα συνέχιζαν με το Άγιοι Μάρτυρες οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες! Παρελθοντικός ο χρόνος των μετοχών! Αθλήσαντες, στεφανωθέντες…Τους στεφάνωσε ο Χριστός μας μέσω του λειτουργού Του . Τους επιβράβευσε γιατί αθλήθηκαν ! Και έφτασαν στο κέντρο του Ναού να παραλάβουν το βραβείο τους ! Για την άθληση της εγκρατείας , τον αγώνα της αγνότητας, της παρθενίας ως την μεγάλη ημέρα του γάμου τους. – Μα που ζείτε κύριε; σκοταδιστή , αναχρονιστή , ουτοπιστή εσύ !  Σε ποιο δικό σας κόσμο και σε ποια εποχή ; Αυτά τα παιδιά αγαπιούνται από μικρά ! Η αγάπη εξάλλου όλα τα θεραπεύει ! - Ναι , μόνο που  τα στεφάνια δεν κατόρθωσε αυτή η αγάπη να τα κρατήσει αμάραντα ! Τα βλέπετε; Ήδη ξεράθηκαν, μαράζωσαν τα άνθη τους ! Εκτός και αν …ένα δάκρυ μόνο αληθινής μετάνοιας τα ξανανθίσει και τα ξανακάνει ευωδιαστά !

          Είναι ο αγώνας αυτός της αγνότητας ως τον γάμο  τόσο επίπονος ! Υπάρχει και πιο  θαυμαστή ακόμα αρετή,  αυτή της ισόβιας παρθενίας ! Ου πάντες χωρούσι …αλλ οις δέδοται …ο δυνάμενος χωρείν χωρείτο…Εδώ , δεν μπορούν όλοι ! Μας διδάσκει ο ίδιος ο Χριστός μας στο κατά Ματθαίον . Εμείς αναφερόμαστε στην εγκράτεια ως την ημέρα του γάμου . Το δεν μπορώ που αβίαστα βγαίνει από τα στόματα των πολλών, θα το ενισχύσει ο Κύριος ! Θα οικονομήσει να στεφανωθούν οι αθλητές Του. Να απολαύσουν τα επηγγελμένα του αγαθά . Και εσύ , που στο τέλος τούτης της εκπομπής, θα πεις πως όλα αυτά πρώτη σου φορά τα άκουσες , τρέξε στο πετραχήλι του πνευματικού , να ξανανθίσει το στεφάνι !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Στην Αφρική πονάει η καρδιά απ του Χριστού μας την χαρά

Είναι τόσα χαμόγελα σαν ήλιοι που φωτίζουν

Παράδεισους χρωματιστούς συνέχεια ζωγραφίζουν

Το ευχαριστώ τους που ακούς ασύγκριτο με θησαυρούς

Στην Αφρική πονάει η καρδιά απ του Χριστού μας την χαρά

Ν.Σ 2019 

Κάθε Φθινόπωρο μια εκπομπή . Το ελάχιστο . Λίγες ρίμες από ψυχής για εκείνους που συνεχώς  πορεύονται και ζουν από καρδιάς. Το ελάχιστο . Ξέρω , δεν είναι πλέον ελάχιστα 0,40 € την ημέρα. Μα για σένα που κάπως σε οικονόμησε ο Κύριος και σ έκανε διαχειριστή σ ένα μισθό, ένα κομπόδεμα , ένα σταθερό εισόδημα έστω και υποτυπώδες, βάλε στην άκρη 40 λεπτά την ημέρα και γίνε ανάδοχος σε ένα χαμόγελο! Ενός παιδιού που πάει στο σχολείο για έναν ολόκληρο χρόνο και σε ευγνωμονεί γι αυτό το ελάχιστο , το τόσο όμως σπουδαίο για εκείνο και μεγάλο! (ήδη τα παιδιά που φοιτούν πλησιάζουν στα 300!!) Και εσύ που δεν έχεις αυτά τα λίγα , στείλε εκεί στην Αφρική , στον π.Εφραίμ και τους διαλεχτούς  του ανθρώπους , τους συνεργάτες του άσβηστου ονείρου μια προσευχή, όλο να προοδεύουν εν Χριστώ τα έργα τους. Στείλε στον παπά Γιώργη τον Nyombi μια ευχή , να μεγαλώνει όλο και περισσότερο η ουρά που σχηματίζεται μπροστά στον ζώντα Θεό σαν προσκαλεί στην Θεία μεταλαβιά. Να παίρνουν το δώρο και το αντίδωρο να πολλαπλασιάζεται συνέχεια και να περισσεύει τόσο που να γεμίζουν συνέχεια τα δώδεκα κοφίνια του Αγίου Σπυρίδωνα στο Λουγκουζί . 8 η χρονιά Ιεραποστολής στην Ουγκάντα για την Παναγιά την Χρυσοπηγή . Το ελάχιστο της δικής μας συμπόρευσης , μια εκπομπη γεμάτη χρώματα , αρώματα, χαμόγελα καραμελωμένα, Κριστό Αζούκιτε και Μουελαμπά !Αναμνήσεις που ζωντανεύουν τον πόθο για επιστροφή εκεί που πονάει η καρδιά απ του Χριστού μας την χαρά !

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

( Πληροφορίες για το πρόγραμμα αναδοχής σπουδών   στο τηλέφωνο της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής  22950 22228)

Και εδώ η φετινή εόρτια σύναξη των …συνοδοιπόρων στο όνειρο όσων σπουδάΖΟΥΝ…

Άγιε μου Φανούριε...(Η Μόνη προίκα μου …)

-Ακούσατε ακούσατε , απόψε  στο καφενείο του μπάρμπα Κώστα του Τζιντζή η μεγάλη παράσταση : Ο Καραγκιόζης και ο Αθανάσιος Διάκος ! Τρέξατε  ! Στις 8 ακριβώς  αρχινάει η παράσταση ! Μην την χάσει  κανένας ! Φώναζε με όση δύναμη του είχε μείνει στο πολυδουλεμένο λαρύγγι του   ο Στάθης ! Που λεφτά για ρεκλάμες…Ο ίδιος σεργιάνιζε από Γειτονιά σε γειτονιά και διαφήμιζε το μεγάλο έργο του ! Ο Στάθης ο  Μικρασιάτης , ο δουλευτής ,ο ψάλτης ,  ο πολύτεκνος πατέρας , ο πρόσφυγας , ο τίμιος ,  ο φτωχός καραγκιοζοπαίχτης…Τόσα χρόνια μιζέρια, ξεριζωμός , περιφρόνηση , στεναγμοί , ελπίδες … Τίποτα από δαύτα όσο κι αν άλλα τους έταζαν οι μεγάλοι με τα ατσαλάκωτα ρούχα , δεν τους εγκατέλειψε ακόμα και τώρα που πέρασαν τόσα  χρόνια πια από του Γερμανικού  Θηρίου  το άσβηστο έγκλημα και το αδελφικό,  το δαιμονόσπαρτο μίσος …

Έξι  στόματα στο σπίτι μαζί με την γραία πλέον μάνα του καρτέραγαν από αυτόν …Όπου του λέγανε έτρεχε  χαρούμενος να κάνει μεροκάματο,  σε χωράφια που ακόμα υπήρχαν  ,  σε γιαπιά , στο λιμάνι  …Και στην Ενορία τους την Κοίμηση , περιστασιακός ψάλτης ευλαβικός και αρχοντικά περήφανος σε ό,τι του έδιναν ,όποτε ανοίγαν την εκκλησία για Λειτουργία  και τον καλούσε ο παπάς ,   κανένα προσφοράκι , δυό παράδες , τα παιρνε με συστολή και πολλά ανυπόκριτα ευχαριστώ !  Στο παραγκόσπιτό τους είναι αλήθεια πως το τσουκάλι δεν άχνιζε συχνά  ! Η πυροστιά τους , μια στο τόσο γέμιζε τα παιδιά με χαρά και την ψυχή του  Στάθη με δοξολογήματα ! Καμιά φορά στις μεγάλες αναδουλειές του ,  σαν παραπονιόντουσαν τα μικρότερα ,  έτσι για να τα ησυχάσουν λίγο ,  βράζαν σκέτο νερό και έριχναν μέσα πετρούλες , να τα ξεγελάσουν  για λίγο , πως τάχατες κάτι έφερε ο πατέρας για φαγί,  σαν συνέχεια εκείνα τον ρωτούσαν παιχνιδιάρικα :

-Πατέλα , πατέλα τι έφερες να φάμε ;

Τα κατάφερνε πάντα και τα έκανε να γελούν και να ξεχνιούνται τα κολλητήρια του… Τώρα , τους έλεγε  , θα φάμε , θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε!  Και έπειτα …δούλευε ξανά η μπαζίνα και τα αγριόχορτα που μάζευαν κάθε τόσο  οι μεγάλες,  οι δυο οι  θυγατέρες του! Δεν ήθελε τεφτέρια και γραψίματα ο Στάθης ! Ήθελε να μπορεί σε όλους να λέει την καλημέρα του κοιτώντας τους στα μάτια ! Με ό,τι είχαν και ό,τι έδινε ο Θεός  ήθελε να περνάνε!

Ας ήταν καλά  και εκείνος ο αρραβωνιαστικός της Δεσπούλας  τους ,  ο Μηνάς ο γαμπρός τους ,   που όλο και λίγο λαδάκι,  λίγο αλεύρι,   καμιά φάβα και κανα ζαρζαβάτι τους οικονομούσε από την αγορά που δούλευε στον θειό του … Σε λίγο θα ορίζανε τον γάμο και ο Στάθης σαν πατέρας,  δεν είχε για την προίκα της τίποτα ! Μόνη του περιουσία το παραγκόσπιτό τους και οι  φιγούρες του ! Ο  αδελφός του,  ο Μαυρομάτης του , ο  αχώριστος φίλος του , ο  Καραγκιόζης , τα κολλητήρια του , ο  Μπάρμπα Γιώργος , ο Χατζηαβάτης που όλοι λέγανε πως του έμοιαζε , ο  Πεπόνιας ,ο  Ομορφονιός , ο  Σταύρακας , ο  Διονύσιος , η  Αγλαϊα , οι γενναίοι ήρωες… …Ώρες –ώρες τους μιλούσε και τους έλεγε για τα βάσανά του , τα όνειρα , τα περασμένα όμορφα … Και κείνοι σαν να του δίνανε υπόσχεση πως όλα θα σιάξουν …

-Εμείς θα σε βοηθήσουμε να γίνεις σπουδαίος , να μάθει ο κόσμος για την τέχνη σου …Δεν πάνε χρόνοι πολλοί που όλοι οι σπουδαίοι δάσκαλοι  μιλούσανε   για σένα και το λαρύγγι σου,  και λέγανε πως από την εποχή του Μίμαρου έχουμε να ακούσουμε τέτοια φωνή  να παίζει Καραγκιόζη ! Ξανάρχισε να φωνάζει ο Στάθης : Πιο δυνατά τώρα από πρωτύτερα !

- Ακούσατε ακούσατε , τρέξατε σήμερα στο καφενείο του μπάρμπα Κώστα του Τζιντζή  στην πλατεία ! Η  μεγάλη παράσταση  , το μεγάλο έργο : Ο Καραγκιόζης και ο Αθανάσιος Διάκος !  Απόψε  στις 8 αρχινάει η παράσταση ! Μην λείψει κανένας !

Πως του άρεσαν τα έργα τα ηρωικά ! Έβαζε όλη του την ψυχή και το μαράζι μέσα σε αυτές ! Έκλαιγαν όλοι πάντα με τον Αθανάσιο Διάκο , τον Ανδρούτσο , τον Κατσαντώνη ! Έσπαγε και η δική του φωνή σαν τους παράσταινε , λεβέντες , αγέρωχους και αθάνατους !

Απόψε πρέπει να κάνω είσπραξη σκεφτόταν περπατώντας στις φτωχογειτονιές  ! Δεν βαστάνε κι άλλη μέρα με τα ψέματα  τα κούτσικα!  Πρέπει να αχνίσει η χύτρα αύριο το δίχως άλλο ! Στην σκέψη αυτή σταυροκοπήθηκε καταμεσίς του δρόμου !Άγιε μου Φανούριε προστάτη μας ένδοξε  , βοήθησε και εσύ να πάω στο σπίτι κάτι καλό  , να χαρούνε όλοι! Το βράδυ γέμισε η πλατεία και το καφενείο του μπάρμπα Κώστα  του Τζιντζή  από παιδιά και μεγάλους ! Ό,τι είχε ευχαρίστηση έδινε ο καθένας  στον σερβιτοράκο τον μικρό που περνούσε κάθε λίγο από μπροστά τους με έναν δίσκο στα χέρια …Χειροκρότημα και γέλια άφθονα όλο το βράδυ ! Ποτέ του δεν τα στερήθηκε ο Στάθης και ήταν πλερωμή και αυτά ανεκτίμητη ! Στο τέλος σαν άδειασε η πλατεία , μοιράσανε την είσπραξη. Πήρε το καφενείο , πήρε ο βοηθός του ο Γιωργάκης της αδελφής του το ψυχοπαιδί …Το μερτικό το δικό του  και πάλι πενιχρό  , όπως βιαστικά τα υπολόγισε έφτανε ίσα-ίσα  για μια  οκά  όσπριο και μια μισοκαδιάρικη μπουκάλα με γάλα για τα παιδιά !

 Πήρε τον δρόμο  της επιστροφής για την γειτονιά του εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ , φορτωμένος με τα σύνεργα της παράστασης. Σκοτεινιά ,  πίσσα στον χωματόδρομο και ησυχία , ώσπου μια φωνή ακούστηκε στα ξαφνικά :  

–Αγαπητέ μου κύριε…είστε μεγάλος καλλιτέχνης !Συγγνώμη αν σας τρόμαξα !Η φιγούρα ενός  νεαρού ψηλόλιγνου άντρα σαν να εμφανίστηκε δίπλα του από το πουθενά !

- Σας ακολούθησα απ την πλατεία ! Έτυχε να περνάω και στάθηκα ! Και σας χάρηκα! Τέτοια φωνή !Τέτοιο πάθος ! Σπουδαία παράσταση , όμορφα λόγια του Θεού , οι ήρωες , οι θυσίες τους ! Ξέρετε, ασχολούμαι με τα θεάματα , το θέατρο … έχω γνωριμίες ! Θα σας ενδιέφερε να παίξετε τα έργα σας και αλλού; Στην επαρχία; Εκεί είναι καλύτερα τα πράγματα ! Κόβουνε και εισιτήρια !

–Δεν ξέρω τι να σας πω κύριε ! Έχω και οικογένεια εδώ πιο κάτω στα προσφυγικά ! Εφτά στόματα περιμένουν …Αλλά πάλι , δεν πάει άλλο, μεγάλη φτώχεια κύριε  ! Ναι , ναι με ενδιαφέρει η πρότασή σας !

–Μάλιστα …λοιπόν , ελάτε αύριο να με συναντήσετε στο καφενείο που δώσατε την παράσταση!  Θα είμαι εκεί στις δέκα το πρωί να μιλήσουμε! Ορίστε , πάρτε παρακαλώ και αυτά τα χρήματα !

-Όχι , όχι δεν χρειάζεται , αλίμονο !

–Σας παρακαλώ , είναι για την παράσταση που απήλαυσα ! Δεν είναι ελεημοσύνη ! Σαν εισιτήριο να το εκλάβετε !

–Είναι πολλά …

-Ωραία…τότε … να το εκλάβετε σαν προκαταβολή  …κύριε Στάθη …για την συνεργασία μας !

Δεν μίλησε άλλο σε  όσο δρόμο έμεινε για το σπίτι ! Τον καλοδέχτηκε  όπως πάντα η γυναίκα του η Αγγελικώ  του,  η βεργετόστομη , η γλυκομίλητη!

-Καλώς τον ! Καλώς τον !  Έλα να βάλεις τα πόδια σου στο νερό ,  τόσες ώρες όρθιος ! Πως τα πήγες ; Δόξα τω Θεώ ! Δεν μας αφήνει άντρα μου !

Δεν τις είπε για τα χρήματα του αγνώστου ….Μέσα σε όλα λησμόνησε να ρωτήσει  και το όνομά του ! Έδωσε στην γυναίκα του την είσπραξη της παράστασης μόνο και εκείνη πάλι χιλιοευχαρίστησε τον Ουρανό ! Λογάριαζε έπειτα αυτή  , τι θα αγόραζε το επόμενο πρωινό απ το μπακάλικο του μεγάλου δρόμου  ! Μαζί με τα δικά της από κάτι ξενοπλυσίματα θα περνούσανε  λίγες μέρες ! Και έχει ο Θεός ! Δοξασμένο το όνομά του ! Τσιτσίριζε το καντήλι στο εικονοστάσι . Δυο εικόνες είχε πάνω στο περβάζι που έβλεπε στον δρόμο !

 Ο  Χριστός να μπαίνει στα Ιεροσόλυμα πριν το Εκούσιον Πάθος Του ! Μια μεγάλη εικόνα κειμήλιο από τα λίγα που κατάφεραν να φέρουνε μαζί τους σαν ξεριζώθηκαν τότε στα δεκάξι του !Και μια μικρότερη που είχε  ο Στάθης , του Αγίου Φανουρίου του προστάτη του σωματείου τους των καραγκιοζοπαιχτών ! Είχανε βάλει και ένα  τάμα και συνέχεια το λέγανε με την γυναίκα του ,  κάποτε να μπει  στο εικονοστάσι τους και μια Παναγιά Γαλακτοτροφούσα,  σαν εκείνη την μάλλον καμένη την χρυσοποίκιλτη , που χαν στο σπίτι της Αγγελικώς  , στου Αγίου Βουκόλου , στου Μπασμανέ τις όμορφες γειτονιές της μάνας Σμύρνης !    Έριξε μέσα στο καντήλι λίγο λάδι η γυναίκα   και κατέβασε ακόμα το φιτίλι να μην καίει αυτό πολύ ! Την είδε ο Στάθης και σφίχτηκε στο μέσα του  και του ήρθε να της πει για το μπαξίσι που είχε στην μέσα τσέπη του σακακιού του …Κρατήθηκε γιατί ήθελε πρώτα να ανταμώσει με τον άγνωστο άνδρα το πρωί στο  καφενείο του μπάρμπα Κώστα …Πήγε εκεί νωρίτερα από τις 10 …Περίμενε ..περίμενε ..Δεν φάνηκε ο άγνωστος …Έφτασε περίπου μεσημέρι ! Ακούστηκε ο ψαράς με το καρότσι του ! Φρέσκα ψάρια ! Ο ψαράς!

Ασυναίσθητα έβαλε το χέρι του στην μέσα τσέπη του σακακιού ! Έβγαλε τα χρήματα και πλησίασε στο κάρο με τον πάγο  που μύριζε θάλασσα!

-Θέλω δυο  ψάρια για νόστιμη  σούπα για τα παιδιά !Είμαστε 8 στόματα!  

–Αμέ …ό,τι θέλει ο κύριος ! Θα πάρεις αυτά τα μεγάλα ! Μπακαλιάροι πρώτης ! Θα κάνει μια σούπα η κυρά σου !

–Φτάνουνε αυτά ; τον ρώτησε ο Στάθης που δεν θυμόταν από πότε είχε να αγοράσει ψάρια… Φτάνουνε και για ένα ακόμα ! Του τα δίπλωσε στο χαρτί εκείνος ! Καλοφάγωτα κύριε ! Και να σας βλέπουμε ! Περνάω κάθε μέρα σχεδόν  από εδώ !

Έτρεξε να φτάσει σπίτι ! Λαχταρούσε να δει την έκφραση της Αγγελικώς και των παιδιών,  μόλις θα έμπαινε στο σπίτι με τα ψάρια ! Τα μικρά ήταν έξω στον δρόμο και έπαιζαν ! Μπήκε μέσα,  έβγαλε  ένα ψάρι και το σήκωσε ψηλά !

- Κοιτάξτε τι έφερε ο πατέρας σας  !Κοιτάξτε ! Ψάρια ! Πρώτης ! Τα πιο φρέσκα !

Κοίταξε την γυναίκα του στα μάτια ! Τις μεγάλες του τις θυγατέρες ! Περίμενε την χαρά τους! Αλλόκοτη του φάνηκε τούτη !

-Στάθη μου ! Μάτια μου ! Φρεσκότατα είναι ! Πως μυρίζει η θάλασσα ! του είπε η Αγγελικώ ! Μα ψυχή μου …σήμερα …σήμερα είναι Τετάρτη …και το λαδάκι νηστεύουμε !  

 -Ω ! Το είχα ξεχάσει …ελέησέ  με Κύριε ! είπε και αμέσως έβαλε ξανά μέσα στο χάρτινο χωνί το ψάρι ! Βγήκε στον δρόμο και με όλην του την δύναμη έτρεξε ως την πλατεία να προλάβει τον ψαρά ! Έφτασε έπειτα από λίγη ώρα …Μόλις που έφευγε εκείνος !

-Συγγνώμη , συμπαθάτε με…σας παρακαλώ είναι Τετάρτη σήμερα ..Νηστεύουμε στο σπίτι …ξεχάστηκα …ως αύριο θα μυρίσουν …δεν έχω πάγο να τα βάλω …μπορείτε αν δεν είναι πρόβλημα,  να μου επιστρέψετε τα χρήματα ;

Τον λυπήθηκε εκείνος και του επέστρεψε όλα τα χρήματα !

–Να , κρατήστε και αυτά για την ταλαιπωρία …του είπε ο Στάθης…

-Όχι αδελφέ ….προς Θεού ! Μην νοιάζεσαι θα βρεθεί μουστερής να τα αγοράσει !  

Πήρε τον δρόμο της επιστροφής στο παραγκόσπιτό τους . Ανακουφίστηκε  που ο Ψαράς ήταν καλός και φιλότιμος άνθρωπος και δέχτηκε να του επιστρέψει  τα ψάρια .Σκεφτόταν και τον νέο άντρα που δεν ήρθε τελικά στην συνάντηση …-Τι να του συνέβη άραγε ; μονολόγησε...μήπως να μην χαλάσω τα λεφτά ;Αλλά πάλι μου τα δωσε με την καρδιά του ! Δυο στενά πριν τον μεγάλο δρόμο άκουσε μια φωνή να του μιλά …Του φάνηκε σαν γνώριμη εκείνη …Και ένα νέο ψηλόλιγνο παλικάρι που  φορούσε κόκκινο πουκάμισο με μεγάλους γιακάδες…

-Συγχωρέστε με  κύριε , μπορώ να σας μιλήσω  για λίγο ; 

-Παιδί μου , γνωριζόμαστε ; Έχουμε ξανανταμώσει εμείς οι δύο ;

Εκείνος σαν να μην άκουσε την ερώτηση του Στάθη συνέχισε :

-Έχω ανάγκη κύριε ..ψάχνω να βρω έστω λίγα χρήματα για το φάρμακο  της μάνας μου ! Είναι άρρωστη μέρες τώρα !Πουλάω αυτήν την εικόνα της Παναγίας μας ! Μη και σας ενδιαφέρει να την αγοράσετε ; Ψυχικό θα κάμετε !

Πήρε στα χέρια του την εικόνα ο Στάθης ! Σαστισμένος καθώς ήταν με τον πόνο του αδελφού ούτε που κοίταξε πάνω της !

-Παιδί μου πάρε αυτά τα χρήματα ! Δεν θέλω να σου πάρω την εικόνα ! Δεν χρειάζεται να την πουλήσεις ! Μακάρι να είχα και άλλα να σου έδινα ! Με αυτά τρία ψάρια αγοράζεις ! Που να σου εξηγώ τώρα ! Έτσι ήταν γραμμένο  απ τον Θεό να γίνει ! Αλλά δως τα τώρα να πάρεις το φάρμακο ! Και του έβαλε τα χρήματα στο χέρι !

-Όχι , όχι κύριε ! Αλλιώς δεν τα δέχομαι ! Θα πάρετε την εικόνα ! Σας ευχαριστώ πολύ κύριε…Στάθη ! Είπε και χωρίς να το καταλάβει ο Στάθης , σχεδόν τρέχοντας ο νέος  εξαφανίστηκε στην γωνία !

Έμεινε άφωνος εκείνος καταμεσίς του δρόμου ! Πού ήξερε ο μικρός το όνομά του ; Λες να ερχόταν στις παραστάσεις του; Αλλά και αυτή η γνώριμη φωνή του ; Μήπως … Κοίταξε την εικόνα ! Ίσα που τα κατάφερε να μην του πέσει από τα χέρια ! Μια Παναγιά Γαλακτοτροφούσα ! Πιο ζωντανή παράστασή Της δεν είχε ματαδεί ! Χρυσάφι απλωμένο πάνω της ! …

2016 μ.Χ…Πάνε 60 χρόνια και βάλε από τότε ! είπε η γερόντισσα η  Δεσπούλα , σε ένα δωμάτιο γηροκομείου ένα μεσημέρι μιας φθινοπωρινής Τετάρτης! Δυο φρυγανιές και ένα μήλο ήταν το φαί της εκείνο το μεσημέρι!Το καντήλι έκαιγε την φλογίτσα του και κείνη καθρεφτιζόταν στο χρυσό στίλβωμα της  Γαλακτοτροφούσας Παναγίας!

-Αυτή ήταν η μόνη προίκα μου παιδί μου , μου είπε… Τότε που παντρευτήκαμε με χίλιες δυο στερήσεις , με τον συγχωρεμένο τον Μηνά μου! Ο Θεός να τους αναπαύσει όλους τους ! Την μανούλα μου την γλυκιά , την αδελφή μου την μικρή την Φωτεινούλα μας , τον Πετρή μας …Τον Πατέρα μας τον Άγιο άνθρωπο …Ποτέ του ξέρεις , δεν έμαθε το όνομα εκείνου του ψηλόλιγνου παλικαριού με το κόκκινο πουκάμισο … Κάποτε τον άκουσα  που έλεγε μυστικά στην μάνα μας , πως ήταν βέβαιος ότι τότε ο ίδιος ο Άη Φανούριος του είχε δώσει και τα λεφτά και την εικόνα  …Τον είχε παρακαλέσει εξάλλου …θυμάσαι ; Να τον βοηθήσει , μετά από εκείνη την παράστασή του  στην πλατεία …να φέρει  στο σπίτι μας κάτι καλό …να χαρούμε όλοι !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Της ψυχής το κέρασμα και από το  νέο  βιβλίο, στην σκιά του Προμάχου Ορθοδοξίας  με τίτλο : Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν ;. 

Διήγημα βασισμένο σε αληθινό περιστατικό . Ευχαριστούμε από καρδιάς την αδελφή μας Αγγελική από το Ανάπλι που μας το εμπιστεύθηκε !

Στην μνήμη του παππούλη της του Καραγκιοζοπαίχτη Ευσταθίου  και της γιαγιάς της Αγγελικώς της ευλαβέστατης γυναίκας  …