Δώδεκα μέρες κάλαντα…

                                            Χιονόστρωτα ονείρατα, παιδί γιορτή προσμένει,

                                           να φτάσει θέλει γρήγορα Δεκέμβριος, σαν σημαίνει.

Αχάραγα Παραμονή, καλάθι θα γεμίσει,

Από ξημέρωμα ακούς: πέτρα να μη ραϊσει !

Στολίζει με Άστρο ο ουρανός και Δόξα Άγιους Τόπους,

η Παναγιά κοιλοπονά, λυτρώνει τους ανθρώπους.

 

Φτάσαν στην ξώπορτα φωνές, γλυκολαλούν τραγούδια,

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά, μπαξίσια και καλούδια.

 

Στα χέρια τους το ξάρμενο παλιών ιστορημάτων

κυρ Φώτη σου θυμίζουνε και Άγιο των Γραμμάτων.

 

Κομμάτι κόψε του Χριστού, κόψε της Παναγίας

και για Ουρανοφάντορα, Βασίλειο Καισαρείας.

 

Φλουρί σα βρεις, ασπάσου το, κρέμα το στο λαιμό σου,

σαν ανταμώσεις τον φτωχό, κάνε το ψυχικό σου.

 

Στων Φώτων τα προεόρτια ανέλαιη νηστεία,

πιες τρεις γουλιές αθάνατες, λάβε την ευλογία.

 

Πρωί αγίασε ο παπάς, Σταυρός που δάκρυα στάζει

κι ο Βαπτιστής, που καρτερά, μετάνοια προστάζει.

 

Στη γη περπάτησε ο Υιός, σήμερον Επεφάνη,

Πνεύμα φτεράκισε ψηλά, φτάνει στον Ιορδάνη.

 

Λεβέντης βούτηξε βαθιά, ευκή της μάνας παίρνει,

γενού  παιδί μου, άξιος! Κι αυτός τα καταφέρνει!

 

Δώδεκα μέρες η Γιορτή! Και σήμερα μεγάλη!

Μην τα πληγώσεις τα παιδιά …Μην πεις μας τα παν άλλοι …

 

Θύμηση ευχή και ανεμελιά , να που η γιορτή τελειώνει

Δεν ξεστολίζεται η ψυχή , μα ένα παιδί βουρκώνει 

Πέρασε και του Αη Γιαννιού σχολειό την άλλη μέρα

Στο καλαντάρι στάσου μπρος νέα Χαρά καρτέρα!

 

Νώντας Σκοπετέας

Με μουσική επένδυση των παιδιών και των Αγγέλων …

 

Παραμυθία Χριστουγέννων (Ο κυρ Αλέξανδρος και ο κυρ Φώτης μαζί ξανά στον κόσμο…)

 

Φτάσαν στην ξώπορτα φωνές, γλυκολαλούν τραγούδια,

Κάλαντα και παινέματα , μπαξίσια και καλούδια.

Στα χέρια τους το ξάρμενο παλιών ιστορημάτων

κυρ Φώτη σου θυμίζουνε και Άγιο των Γραμμάτων.

Πήρανε άδεια από τον αφέντη Χριστό ο κυρ Αλέξανδρος κι ο κυρ Φώτης, εν έτει δυσχιλιοστώ και εικοστώ , να κατέβουνε τούτο το δωδεκαμέρι, για  να παρασταθούνε σε όσους φτωχούς και ταπεινούς μοιρολογάνε με δάκρυα καυτά και ανυπόκριτα,  που τους στερήσανε την χαρά την απλή των Χριστιανών, που τα πλούτια όλου του κόσμου και τα χρυσάφια όλης της γης δεν μπορούν να την εξαγοράσουν. Φόρεσαν λοιπόν τα μπαλωμένα τους παλτά και οι δυο τους και τις τραγιάσκες τους τις πολυκαιρισμένες και αρχίσανε κρυφά  να σεργιανάνε στα χωριά, τις πολιτείες και στους ερημωμένους δρόμους κάθε που πρωτοξημέρωνε ο Θεός την πλάση, αχάραγα απ τις παραμονές των Χριστουγέννων ως του Αη Γιαννιού,  που όφειλαν να επιστρέψουν πάνω …
Και έβρισκαν συνέχεια τις Γερόντισσες των Χριστουγέννων άγρυπνες και δακρυσμένες να κάνουν γονατιστές μπρος στα καντηλοφώτιστα προσκυνητάρια σιμά στις πόρτες τους και όλο να παραπονιούνται της Παναγίας για το κακό, που τέτοιο δεν ξαναγίνηκε ποτές , να μην τις βρει το πρώτο φως της γέννας του Θεού μέσα στην Εκκλησιά. Και έβρισκαν και παιδιά παραπονεμένα, που δεν τα κατάφεραν  φέτος για πρώτη φορά να μην αφήσουνε ρούγα ατραγούδιστη από καλαντίσματα και παινέματα για τους νοικοκυραίους. Κι οι βουτηχτάδες οι λεβεντονιοί που φέτος  ανήμερα των Επιφανίων δεν έψαξαν βαστώντας την ανάσα τους  Σταυρό ασημοχάρακτο   να βρουν σε πυθμένα αγιασμένο,  έστεκαν με ένα πνιγμένο κλάμα να κοιτούν προς τον λιμένα τον αστόλιστο από δάφνινες αψίδες και λάβαρα βυζαντινά.  Και στον κάθε θλιμμένο Χριστιανό ξεκινούσαν να λεν μια δική τους γιορτινή ιστορία. Παρηγόρησαν οι Άγιοι των αγιωτικών γραμμάτων οι πολυφίλητοι,  αμέτρητες ταπεινές ψυχές με εκείνα τα αλησμόνητα τα λόγια τους. Και επειδή όλο και περισσότεροι τους γύρευαν και τους καλούσαν να μπουν μέσα στα σπίτια τους,σαν είδαν πως δεν θα προκάμουν με τόσους,  έστελναν στο πόδι τους, τους βλογημένους ήρωές τους. Και τα κατάφερναν τούτοι το ίδιο καλά με τους γεννήτορές τους και γέμισαν με παραμυθίες και πονεμένη μα αληθινή χαρά,  μια Ελλάδα ολάκερη!

Σαν σε όνειρο θαρρούμε πως τους ακούσαμε και εμείς,   τον  κυρ Αλέξανδρο και τον κυρ Φώτη,  παραμονές Χριστούγεννα να μας προστάζουν γλυκά να πάρουμε σκαρί αλλοτινό με άρμπουρο αλύγιστο και τον παπά Φραγκούλη πηδαλιούχο και ν ανοιχτούμε ως τον Χριστό στο κάστρο να λειτουργηθεί ξανά …Και στην επιστροφή να βρούμε αραξοβόλι κοντινό στα περιγιάλια του Αϊβαλιού κι έπειτα να τραβήξουμε ως την πιο ταπεινή φάτνη τούτου του τόπου ,  σε μαντρί βλοημένο και σε σπηλιά κεροκαπνισμένη στου Γιάννου του Μπαρμπάκου τα λημέρια …

Μυστήριον ξένον ! Μυστήριο ξένον !

Επαναλάμβαναν συνέχεια του Χριστού οι Απόστολοι. Με αυτούς τους ξεχασμένους περάσανε το φετινό Άγιο δωδεκαήμερο 2020 χρόνια μετά απ του Χριστού την Θεία Γέννηση!  Ο κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης και ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου, συντροφιά με αρχαίους…παράξενους ανθρώπους , Χριστιανούς Θεοφοβούμενους, θερμασμένους μ΄ Άγιο Πνεύμα. Κι άλλοτε πάλι, σαν βγαίνανε από τούτων των φτωχών στο πνεύμα ανθρώπων τα σπίτια,  ξανά μονολογούσανε και δάκρυζαν…

Κύριε τα μυστήριά Σου τοις νηπίοις αποκαλύπτεται ….

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο ¨Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί" 

(εκδ. Ιεραποστολ. Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας") 

και από την εκπομπή με τίτλο Παραμυθία Αγίου Δωδεκαημέρου (3 μέρη)

Απόσπασμα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο "Παραμυθία Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς-Θεοφανείων".  

Μια ιστορία ντυμένη στην μνήμης τα αξεθώριαστα τα χρώματα . Από εκείνες που όσοι πιστεύουν σε Θεό Τριαδικό γνωρίζουν πως είναι αληθινή και δεν ψάχνουν για αποδείξεις για τους δύσπιστους,  να τους πείσουν  για τα αθάνατα και τα αιώνια !

Καλό και ευλογημένο το Άγιο Δωδεκαήμερο !

Ο χαρούμενος ( ο κυρ Θόδωρος, ένας υπέροχος Χριστιανός)

(Απόσπασμα από ομότιτλο διήγημα και το βιβλίο "Δάκρυ στο Εγώ")

.....- Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Δυτικής Μακεδονίας κοντά στο Αμύνταιο …Το χωριό του το λένε Άγιο Παντελεήμονα ! Γι αυτό τον ευλαβείται τόσο τον Άγιο κι όλο στέκεται από κάτω του …Εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια και εκεί πήγαινε τα καλοκαίρια στην άδειά του για όσο ζούσαν οι γονείς του . Αδέλφια δεν είχε ..Φτωχά πολύ τα χρόνια εκείνα …Όπως οι περισσότεροι , το αποφάσισε κι ήρθε στην Αθήνα …Νέο παιδί ήταν ακόμα, έπιασε δουλειές περιστασιακές για να βγάζει τα προς το ζην και έπειτα από λίγο καιρό έκανε τα χαρτιά του και διορίστηκε στο Ειρηνοδικείο , στο κέντρο της Αθήνας ως Γραφέας . Είχε τελειώσει βλέπεις και το Γυμνάσιο …Τα χρόνια εκείνα ήτανε σπουδαίο … 

Η εξιστόρηση του πατέρα μου άρχισε να μπλέκεται με τις θύμησές μου και έτσι χωρίς να το καταλάβω , σε ένα παγκάκι του Αη Δημήτρη μας , ο αινιγματικός Χαρούμενος στάθηκε δίπλα μου και συνέχισε πλέον ο ίδιος να διηγείται … Άρχισα λοιπόν και εγώ να τον ρωτώ και να παίρνω μια- μια τις απαντήσεις , σαν φως γλυκό και διάχυτο σε ένα ιστόρημα αγιαστικό που χρόνια η ψυχή μου γύρευε να γνωρίσει .
-Έφυγα που λες απ το χωριό και ήρθα στην Αθήνα άγνωστος μεταξύ αγνώστων…
Εγώ βέβαια όλους τους ένοιωθα αδελφούς και τους το έδειχνα μέχρι παρεξηγήσεως που λένε …Τους παραξένευε τόσο που με έβλεπαν συνέχεια να’ χω χαρά, μα εγώ τους έλεγα πως έχω μέσα μου την χαρμολύπη που έχει χαρά μέσα της ανεκλάλητη, του Θεού την χαρά που λύπη σκέτη και στενοχώρια δεν γνωρίζει …
Το’ νοιωσα αυτό μόλις πρωτοπήγα στο Άγιο Όρος και είδα τους Γεροντάδες σαν κούτσικα παιδιά να χαίρονται και να δακρύζουν και πάλι να χαίρονται και να τρέχουν τα μάτια τους σαν πηγές ολόδροσες και ξεδιψαστικές …
Εκεί κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι παιδάκι μου το να σε βλέπουν οι άλλοι να χαίρεσαι …όχι ψεύτικα , φτιασιδωμένα …Μα μέσα απ την ψυχούλα σου να γελάς και να λάμπει ο μέσα σου άνθρωπος , να «κολλάς» και τους γύρω σου και έτσι να τους κάνεις να σε ρωτούν …και εσύ να τους δείχνεις ψηλά στο Θεό. .. Δεν έχεις ακούσει που λένε Χαρά Θεού.. ..ε από αυτό βγαίνει χαρά μου !!!
Διορίστηκα που λες μετά από λίγους μήνες στο Ειρηνοδικείο στην Ομόνοια …Μου άρεσε πολύ και ο τίτλος … είχε να κάνει και με την Ειρήνη μαθές !! Και μέσα στη οχλοβοή της Αθήνας σε εκείνη την στοά την πολύκοσμη , γνώρισα όλους τους ανθρωπάκηδες … 

Και τόσους χαρακτήρες !!! και τους στριφνούς και τους λεβέντες και τους πονηρούς και τους αγαθούς …Μα είπαμε , εγώ όλους τους λογάριαζα για αδέλφια μου !!
Δεν είχα βλέπεις κιόλας και το χα λιγάκι μαράζι …Στο γραφείο που ήμουνα μαζί με άλλους δυο ,καλή τους να ναι η ώρα , καθαρογράφαμε τις αποφάσεις των δικαστών ..
Εκεί να δεις τι έβαζε ο πνίχτης ο Μαμωνάς τους ανθρώπους να σκαρώνουν ..Εκεί να δεις πως το Εγώ, χαλνάει τις ζωές των ανθρώπων ..Αδέλφια από αίμα να σέρνουνται στα δικαστήρια για λίγη γη , κλεψιές αδικίες…ο Θεός να φυλάει !
Κάθισα και εγώ μετά από λίγο καιρό σε ένα χαρτονάκι και με όσο πιο καλλιγραφικά γράμματα μπορούσα, έγραψα ένα απόσπασμα από του Ματθαίου το Ευαγγέλιο : «Αν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου». Το’ δωσα που λες και μου το φτιάξανε κορνίζα και το κρέμασα πάνω απ το γραφείο μου μαζί με μια εικόνα της Παναγιάς Γαλακτοτροφούσας και του Αγίου Παντελεήμονος άλλη μια χάρτινη .
Ξέρεις πολλοί με ρωτήσανε για κείνα τα λόγια και δικαστές ακόμα και εγώ μόνο τους έλεγα να τα ξαναδιαβάσουν αργά, για να τα νοιώσουνε μέσα τους …Την ώρα που το κάνανε εγώ κοίταζα βαθιά στα μάτια τους και προσευχόμουνα κρυφά να σταλάξει ένα δάκρυ στο Εγώ τους …Είναι σπουδαία αυτά τα λόγια χαρά μου ! Έχουνε νόημα βαθύ …Γιατί αν τα τηρούσαμε και είχαμε αγάπη και συγχώρεση αναμετάξυ μας αλλιώς θα βάδιζε ο κόσμος …
Μιλούσε με Σοφία και αγαθοσύνη που μόνο σε Άγιους Ασκητάδες συναντούσες …Με φωνή απαλή , χρωματιστή μα κυρίως χαρούμενη …με ενθουσιασμό αστείρευτο και γνώση ουρανού …
-Πώς έμεινες μόνος σου Κυρ-Θόδωρε …γιατί δεν παντρεύτηκες ;
-Μου κάνανε δυο τρία προξενιά μα δεν άρεσα στις κοπελούδες …Ευλογημένες να ναι …Δεν ήθελε ο Θεός …
Βλέπεις δεν ήμουνα και ευπαρουσίαστος ...Και έτσι έμεινα μόνος …Που λέει ο λόγος μόνος , γιατί ποτέ δεν αισθάνθηκα έτσι …Πάντα είχα συντροφιά τον Χριστό την Παναγιά τους Αγίους με τους Βίους τους που συντάραζαν την καρδιά μου -εκείνον τον Άγιο Σεραφείμ τον Ρούσο πολύ τον αγαπώ - τα βιβλία των Πατέρων , το φως του καντηλιού , την μυρωδιά της φύσης και τους ήχους της , της Εκκλησιάς τις ακολουθίες και… όλες τις ψυχούλες … 

Σε αυτήν την τελευταία λέξη κατάλαβα ένα σπάσιμο και έναν λυγμό στη φωνή του …
-Ξέρεις χαρά μου κάθε βράδυ έχω συντροφιά όλες τις ψυχούλες που πασχίζουν στο μεγάλο τους ταξίδι…Αυτή είναι εδώ και χρόνια πολλά η δική μου η συντροφιά …Έβγαλε την ώρα δαύτη την αξέχαστη από την τσέπη του εκείνο το τόσο γνώριμό μου τετραδιάκι και το άνοιξε μπροστά μου…Γραμμένα αμέτρητα ονόματα και δίπλα τους ημερομηνίες …Έχω πολλά τέτοια μου είπε και χαμήλωσε το βλέμμα του …Είναι ονόματα κεκοιμημένων …
Κάθε μέρα κάνω έναν περίπατο σε όλες τις ενορίες εδώ κοντά και γράφω ονόματα από τα αγγελτήρια του πένθους…
Και το βράδυ κάθομαι και μιλώ στον Θεό για αυτούς , ώρες πολλές …Του λέω : Θεέ μου σπλαχνίσου το πλάσμα σου και μην το παραδειγματίσεις …ανάπαυσε την ψυχούλα του μαζί με τους Αγίους Σου !!! …Και αισθάνομαι τέτοια χαρά, χαρά μου !!! Στέλνω αγάπη στις ψυχούλες και κείνες να ξερες πως μου την επιστρέφουν…αχ να ξερες!!! Έτσι ξημερώνομαι εδώ και χρόνια !!!Δεν έμεινα ποτέ μόνος μου !! Αν μπορείς πίστεψέ το !!!
Όλα με μιας φωτίστηκαν μπροστά μου . Κατανόησα τη χαρά αυτής της μικροκαμωμένης ταπεινής ύπαρξης , που ο Θεός τόσο χαρίτωσε …όλες οι Κυριακές των παιδικών μου χρόνων στην Αθήνα με μιας πήραν άλλη μορφή ..τα ανεξερεύνητα γίνηκαν εικόνες …και ο Χαρούμενος ξανάρθε μπροστά μου νεότερος με εκείνο το τετραδιάκι του, φορώντας το καφέ του παλτό και χαμογελώντας , στέλνοντας την αγάπη του και της καρδιάς του την ευφροσύνη , ως αναταπόδοση σε όλους τους ζωγραφισμένους Αγίους του Άη Δημήτρη … Το χαμόγελο δεν σβήστηκε ποτέ από το πρόσωπό του ακόμα και όταν ο πόνος της αρρώστιας τον επισκεπτόταν συνεχώς τα δυο τελευταία του επίγεια χρόνια κοντά στην γειτονιά του , στον Άγιο Σάββα … 

Κοιμήθηκε με ένα πρόσωπο καταφώτεινο …ανείπωτα ιλαρό …και έδειξε ο Χαρούμενος σε όλους πως χαμογελά ο Θεός …
Δεν είχε τίποτα υλικό για να αφήσει πίσω του … Άνθρωπος που ελεούσε πνευματικά δίνοντας κάθε ικμάδα προσευχητικής δύναμης δεν θα μπορούσε παρά να προσφέρει απλόχερα το έλεος σε κάθε ανήμπορο , κάθε αναγκεμένο …
Ένα μεγάλο ράφι με τετράδια βρήκανε και λιγοστά έπιπλα στο σπίτι που νοίκιαζε τελευταία κοντά στην ενορία του την λατρεμένη , στην οδό Βατοπεδίου…Δεν έμαθα τι απόγινε με εκείνη την παντοτινή συντροφιά του , τους ταξιδεμένους φίλους του …Αργότερα έψαξα , ρώτησα μα δεν τα βρήκα της καρδιάς του τα φύλλα …Μπορεί και να πετάχθηκαν από τους ιδιοκτήτες του σπιτιού μπορεί και κάπου ο ίδιος να τα’ δωσε ευλογία …Το σίγουρο είναι πως πρωτύτερα όλα εκείνα τα ψυχοχάρτια του Χαρούμενου , είχανε διαβαστεί από Αγγελικές φωνές μπροστά στον θρόνο του Δίκαιου και Οικτίρμονος Κριτή …Όσο για μας ας συνεχίσουμε τον ανηφορικό μας δρόμο …
Ας θυμόμαστε τον Κυρ-Θόδωρο και ας σταματάμε όταν στο διάβα μας συναντάμε μια ψυχή αποτυπωμένη σε χαρτί θλιμμένο …Μας φωνάζει κι ας μην την ακούμε , δροσιά αποζητά και ανάπαυση απ των ματιών μας τους κόμπους … Όπως θα λεγε και ένας άλλος ανόθευτα Χαρούμενος , του Παραδείσου αιώνιος εραστής : Αληθινή χαρά είναι μόνο η πονεμένη !
Καλή αντάμωση Κυρ –Θόδωρε ! Μακάριε …Χαρούμενε !!!
Και κάτι τελευταίο : Το αληθινό κάθε ιστορίας φανερώνεται στα δάκρυα που εκείνη σταλάζει στο Εγώ μας , όπως έλεγε αυτή η διαλεχτή απ το Θεό ψυχούλα …
Μη με ρωτήσετε λοιπόν αν όντως όσα διαβάσατε πιο πάνω είναι αληθινά …
Μόνο εσείς το γνωρίζετε !

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Δάκρυ στο Εγώ " και το διήγημα "Ο χαρούμενος" . 

Τα βιβλία του "Προμάχου Ορθοδοξίας" είναι όλα διαθέσιμα και μπορείτε να τα προμηθευτείτε τηλεφωνώντας στην Ορθόδοξη Ιεραποστολική Χριστιανική Συναλληλία Πρόμαχος Ορθοδοξίας που έχει την αποκλειστική διάθεση και στο τηλέφωνο παραγγελιών:
6980 15 20 79 .
Όλα τα έσοδα από τα βιβλία του Προμάχου διατίθενται αποκλειστικά και μόνο στην πνευματική ελεημοσύνη καθώς με αυτόν τον τρόπο ( τον πνευματικώς ανταποδοτικό ) εκδίδονται και αποστέλλονται όπου καρδιά Χριστιανική Ορθόδοξη χτυπά ΔΩΡΕΑΝ καλαίσθητες εκδόσεις παρακλητικών και ικετηρίων κανόνων του Χριστού μας και των Αγίων Του και κυρίως οι Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Μητέρας μας Θεοτόκου .
Έως σήμερα ένα εκατομμύριο βιβλαριδίων των Χαιρετισμών της Παναγίας μας έχουν διανεμηθεί ΔΩΡΕΑΝ !!!
https://promachos.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE.../

Χαρά μεγάλη…

Χαμογελάς και σε κοιτούν παράξενα τούτες τις μέρες. Λες χαίρετε και σου απαντούν σαν τον μακαρίτη τον Βασίλη τον Τριανταφυλλίδη: Ποιος χαίρεται; Βλέπεις κανέναν να χαίρεται;

 Κάπως πανομοιότυπα είχε διατυπώσει και ο Μαρξ αυτήν την άποψη! Είχε πει πως οι Χριστιανοί δεν έχουν χαρά! Κι όμως αενάως  κάποιοι τον διαψεύδουν, αυτόν που  θεμελίωσε  σε φιλοσοφικές βάσεις την αθεϊα και την θεομαχία κατ επέκταση. Όπιο , φαντασιακή πραγμάτωση, αυταπάτη , ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα για να ξεπεραστεί η κοιλάδα των δακρύων αυτής της …θνητής ζωής. Ο άκαρδος κόσμος του Μαρξ και ο αναστεναγμός ενός φανταστικού Θεού.

Κι όμως πανηγυρικά τον διαψεύδουν κάθε που ξημερώνει Ανάσταση και του Κυρίου η μέρα,  οι Μυροφόρες γυναίκες σαν πληροφορούνται ότι του καιρού ο θρήνος έπαυσε , σαν ο Αναστημένος  Ναζαρηνός τις προσφωνεί με εκείνη την  συγκλονιστική λέξη της πίστης μας, το χαίρετε!

Έτσι και εκείνη την νυχτιά της ενανθρώπησης του Θεού η χαρά μοιράστηκε σε όλην την πλάση, ποτέ ξανά να μην κυριαρχήσει το κακό, η λύπη και ο στεναγμός. Μόλις ο Άγγελος πληροφόρησε τους Αγίους Ποιμένες για το υπέρτατο γεγονός των Χριστουγέννων!  Ιδού, ευαγγελίζομαι υμίν χαρά μεγάλη! Χαρά μεγάλη! Ποιος του μάταιου κόσμου του απατεώνα θα μπορέσει ποτέ να  κατισχύσει τούτης της άληκτης χαράς;

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο: Ο Χαρούμενος

Δεν είναι χημεία, είναι Ορθοδοξία…

Εκείνο το ινα ώσι έν του Χριστού μας στην αρχιερατική Του προσευχή,  την συγκλονιστική νύχτα του Μυστικού Του Δείπνου! Την νύχτα που ο Χριστός μας ζώστηκε το λέντιο, δίνοντας σε όλους μας το τέλειο παράδειγμα της αγαπητικής ταπείνωσης , την νύχτα που μας παρηγόρησε δείχνοντάς μας τον μοναδικό δρόμο προς τον Ουρανό, την νύχτα που μας έδωσε την μέγιστη εντολή της αγάπης. Εκείνη την πανίερη νυχτιά, μια φράση επαναλάμβαναν τα θεία του χείλη: Ίνα ώσι έν καθώς ημείς..»(Ιω. ιζ´11) 

 Ένα να είμαστε όλοι δια της αγάπης και της ομοφροσύνης. Η μοναδική, όπως ερμηνεύει ο αείμνηστος Π. Τρεμπέλας, ενότητα και η ομόνοια που θα φανερώνει στον κόσμο τον Τριαδικό Θεό, τον μόνο αληθινό Θεό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού  μας ενωμένη κατά την Θεία προσευχή –παραγγελία και αδιατάρακτη εις τους αιώνες εντολή! Το μεγάλο ζήτημα που δεν πρέπει όμως ποτέ να μας διαφεύγει είναι ότι για να ενωθούν διάφορα σώματα–στοιχεία μεταξύ τους, για να έχουμε μια ευλογημένη και αρμονική συναρμογή, για να υπάρξει ελκτική δύναμη και ελκτική αλληλεπίδραση (δεν κάνουμε χημεία εδώ αλλά μπορούμε με την αγία μεταστρεψιμότητα  να αντλήσουμε υλικό και Χριστοκεντρικά και μόνο να το προσαρμόσουμε), για να υπάρξει λοιπόν δεσμός και σύνδεση με το ίνα ώσι έν, πρέπει απαρεγκλίτως να πληρούται μια και μόνο ταυτότητα, μια και μόνο ιδιότητα:

Η ιδιότητα της Ορθοδοξίας! Καθαρή ανόθευτη Ορθοδοξία! Να διακρίνεται από τα μίγματα (πάλι προς την Χημεία ρέπει το πράγμα) Σαν το  διάφανο  νερό, το καθαρό διαμάντι, τον ανόθευτο  χρυσό…Ουσία αμιγής! Στην χημεία βέβαια τώρα που το σκεφτόμαστε υπάρχουν οι χημικές ενώσεις! Στην Ορθοδοξία υπάρχει μόνο το ίνα ώσι έν! Και αυτοί που  ενώνονται στο καθώς ημείς και  στο όνομα του Τριαδικού Θεού θα πρέπει να ομολογούν την μια Αγία Καθολική και  Αποστολική Εκκλησία! Ούτε μίγματα, ούτε ετερόκλιτες συνθέσεις με σκοτασμένα στοιχεία, με θαμπωμένες ουσίες, με απροσδιόριστες ταυτότητες, αλλομορφές ενός….κάποιου Θεού της αγάπης! Μία και μόνη η δύναμη συνοχής και συνάφειας! Η Ορθοδοξία! Η εν Τριάδι Θεώ, η εν Χριστώ και μόνο συμπόρευση! Ομοιοπολικοί οι δεσμοί του ίνα ώσι εν! Μακριά από τους ετεροπολικούς και τους ομοιόσχημους! Προσευχή μόνο για τον φωτισμό τους με το Φως της μόνης Αλήθειας! Μακριά από τους εθελουσίως τυφλωμένους! Πρώτη και Δευτέρα φορά …Και έπειτα μακριά …

Ίνα ώσι έν! Έτσι παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Αγίου Θεού ο μεγάλος Άγιος των ημερών μας! Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο οποίος όσο ζούσε με ενθουσιασμό κήρυττε, πως μοναχά η Ορθοδοξία  έχει αυτό το βαθύτατο νόημα! Την σωτηρία και λυτρωτική ενότητα με κεφαλή και μπροστάρη τον Χριστό μας! Εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάζει και ανυμνείν Αυτόν και μόνο! Το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του Τριαδικού Θεού! Αυτού που φανερώθηκε και φανερώνεται συνεχώς στους εν επιγνώσει ενωμένους πιστούς και πανελευθέρους δούλους Του!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή του 2020 με τίτλο: « Ένα στόμα μια καρδιά»  

ΥΓ στο 2023: Εσείς οι ...συμπροσευχητές... 

Σταματήστε να νοθεύετε τα αιώνια ρήματα του Χριστού μας!

Αλλομορφές ενός….κάποιου Θεού της αγάπης είναι τούτες που στήνετε!

Ο Θεάνθρωπος Χριστός μας είναι ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ!

Αρκεί ένα μεσημέρι Μεγάλου Σαββάτου στον Πανάγιο Τάφο για να το καταλάβετε επιτέλους!

Ένα κεραμίδι και ένα χαστούκι θα δείχνουν πάντα τον δρόμο …

 

Άρμενο η παράκληση, πανί η ευχαριστία,

πρωτόμπαρκη η προσευχή, μα φτάνει ως τη Λυκία.

Θαλασσομάχος βοηθός, Καραβοκύρης σώζει,

μέσα στο πέλαο Άγιος με το Σταυρό δεσπόζει 

Άη Σπυρίδωνα Σοφέ, υπέρμαχε της πίστης,

φωτιά νερό και χώμα βρες, γίνε Τριάδος Μύστης !

 Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από Του Μηνού η ψυχή και Δεκέμβριος διαλεχτός.

 Δεκέμβριος διαλεχτός, μα και κάθε μήνας και κάθε μέρα διαλεχτή, σαν έχει μέσα της προσευχή που τελειώνει με το δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών. Με τις ευχές και τις μεσιτείες των Αγίων Πατέρων, των πολύφωτων αστέρων του νοητού στερεώματος, των ακαθαίρετων πύργων  της μυστικής Σιών  της Εκκλησίας του Χριστού μας δηλαδή, των μυρίπνοων ανθέων του Παραδείσου, των παγχρύσων στομάτων του Θεού Λόγου!  (αγγελική  η ποίηση του Γεωργίου Νικομηδείας!)          

 Θεηγόροι οπλίτες Χριστού, δογματίζουν αενάως και ακαταπαύστως για τον Τριαδικό μας Θεό! Των Αγίων Πατέρων ο χορός! Θερμός ζήλος και δικαιότατος θυμός, όπως σημειώνει έξοχα ο Παντελής Πάσχος στο εξαίσιο γραφτό του με τίτλο: Έρως Ορθοδοξίας! 

Μας εμπνέουν όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος αναφέρει να πάρουμε στα πνευματικά μας χέρια την σφενδόνη του πνεύματος να διώχνουμε πάντοτε μακριά από την μάντρα τη Εκκλησίας τους ανιάτως περί την πίστιν νοσήσαντας τους πολυώνυμους εχθρούς της Ορθοδοξίας τους βαρείς και λοιμώδεις λύκους! Θερμός ζήλος και δικαιότατος θυμός! Δεκέμβριος διαλεχτός! Ευλογημένος συνειρμός! Της ταπεινώσεως της αγιαστικής και υψοποιού οι Άγιοι Μύστες! Άγιος Νικόλας και Αη Σπυρίδωνας! Σ εκείνα τα τόσο παγωμένα ξωκκλήσια του χειμώνα που ένα φως καντηλιού φωτίζει και θερμαίνει απερίγραπτα  τα αφιερωμένα στον Αη Νικόλα τα θαλασσόβρεχτα, στου  Άγιου Σπυρίδωνα  τα μακρινά των υψωμάτων, πάντοτε συναντώ εικόνες και των δυο! Λίγες μόλις μέρες χωρίζουν τις ιερές τους μνήμες! Ένας συνεορτασμός πανχαρμόσυνος  μας κυριεύει σαν αντικρίζουμε τα ιερά, τα χαριτόβρυτα εκτυπώματά τους. Στα πρόσωπά τους καθρεφτίζεται  η μνήμη όλων των Αγίων Πατέρων εκείνης της πρώτης Οικουμενικής  Συνόδου! Τα μεγάλα θαύματα που μας την θυμίζουν και εκείνους συνδέουν μαζί μας με μνήμη αιώνια! Εκείνους που θεολόγησαν με απλότητα Θεόσδοτη, με θερμό ζήλο και δικαιότατο θυμό, δίνοντάς μας ένα αιώνιο παράδειγμα Ορθοδόξου πίστεως και στέρεης αδιαπραγμάτευτης ομολογίας! Ένα κεραμίδι και ένα ράπισμα θα δείχνουν πάντα τον τρόπο και τον ορθό  δρόμο! Ευχόμαστε να υπάρξουν πολλοί που να μην θεωρήσουν αυτήν την εκπομπή ανεπίκαιρη κοιτώντας απλά στο ημερολόγιο αλλά  

να συναισθανθούν το πόσο άμεσα συνδέεται με το ζοφερό παρόν μια εκπομπή που μιλά για το γενναιότατο και ανυποχώρητο  φρόνημα ομολογίας του Τριαδικού Θεού! Κάθε μέρα που ξημερώνει πλέον πρέπει όλοι μας, κλήρος και λαός  να πηγαίνουμε μπροστά στον Χριστό μας και να εκδίδουμε …ναι …ένα πιστοποιητικό Ορθοδόξου φρονήματος μα κυρίως βιώματος! Θεοσημασμένο! Κάθε μέρα νέα σφραγίδα! Ο ίδιος ο Χριστός μας να την επισημειώνει!   Το χθες φαντάζει ήδη πολύ μακρινό ! Το αύριο αβέβαιο! Το νυν του καθενός, ας φέρει πιστοποίηση που θα γεννά ελπίδα και θα παρασύρει όσους άτολμα και χλιαρά παρατηρούν απλά αδρανώντας…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή   

 

Ο κακός ο λύκος στα ερείπια της ψυχής μας...

Στους καλούμενους πνευματικούς χώρους , συναντάμε συνεχώς ανθρώπους που μας κινούν το ενδιαφέρον,  μας κινούν την ψυχή και πολλές φορές σπεύδουμε για να μην πούμε βιαζόμαστε να τους χαρακτηρίσουμε προσδίδοντάς τους Θεοδώρητα χαρακτηριστικά και ιδιότητες , ακόμα και χαρίσματα . 

Όπως έλεγε ένας σοφός Αγιορείτης βέβαια για κανέναν και τίποτα δεν πρέπει να βάζουμε λογισμό , ούτε κακό αλλά ούτε καλό ! Εκεί ξεκινά η προσευχή για τον κάθε αδελφό μας που φέρνει ο Θεός στο διάβα μας . Αυτό είναι το ιδανικό ή μάλλον το ιδεατό, έστω το πολύ μα πάρα πολύ σπάνιο, που όμως αγιάζει τον νου και την καρδιά του ανθρώπου . 

Συνήθως λοιπόν ένας χαρακτηρισμός που με ευμένεια αποδίδουμε σε ανθρώπους που σε πνευματικούς χώρους συναντάμε είναι αυτός του πιστού ανθρώπου !Αυτός ο άνθρωπος είναι πιστός , έχει μεγάλη πίστη λέμε …Όλο για τον Θεό μιλάει , όλο τον Σταυρό του κάνει κι όλο για τον Κύριο μιλά ! Και ό,τι και να λέει προσθέτει το αν θέλει ο Κύριος , αν είναι θέλημα Κυρίου …Και προσπαθούμε και εμείς να τον μιμηθούμε και προσθέτουμε στην καθημερινότητά μας πολλούς Σταυρούς και σταυροκοπήματα και πολλά Κύριε …Κύριε… Και γινόμαστε και εμείς κάποτε οι θαυμαστοί και αξιομνημόνευτοι και αξιομίμητοι πιστοί που κάνουμε αδιάκοπα και παντού τον Σταυρό μας και λέμε συνέχεια το πρώτα ο Θεός … 

Και έρχεται έπειτα ένα φύσημα του νοητού λύκου και γίνεται η ψυχή μας θηριάλωτη και στον άνεμο….άχυρο . Και η ξεχασμένη ορμή του ποταμού η αναπάντεχη σωριάζει το οικοδόμημά της . Μοιάζει σαν το παραμύθι που ακούγαμε μικροί με τον κακό τον λύκο και τα 3 μικρά αδελφάκια ….γουρουνάκια ή κατσικάκια , όπως ο καθένας το θυμάται . Διδακτικά αυτά τα παραμύθια! Έλεγε ο αξέχαστος και φωτισμένος δάσκαλος Σαράντος Καργάκος , ότι δεν υπάρχει παραμύθι που να μην λέει την αλήθεια ! Αφού τα παραμύθια, έχουν μέσα τους παρηγοριά , νουθεσία και πολλά μα πάρα πολλά κρυμμένα και σπουδαία νοήματα . 

Λέγει ο Χριστός μας : Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;  πᾶς ὁ ἐρχόμενος πρός με καὶ ἀκούων μου τῶν λόγων καὶ ποιῶν αὐτούς, ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστὶν ὅμοιος·ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομοῦντι οἰκίαν, ὃς καὶ ἔσκαψε καὶ ἐβάθυνε καὶ ἔθηκε θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν· πλημμύρας δὲ γενομένης προσέῤῥηξεν ὁ ποταμὸς τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἴσχυσε σαλεῦσαι αὐτήν· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. ὁ δὲ ἀκούσας καὶ μὴ ποιήσας ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομήσαντι οἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶς θεμελίου· ᾗ προσέῤῥηξεν ὁ ποταμός, καὶ εὐθὺς ἔπεσε, καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆγμα τῆς οἰκίας ἐκείνης μέγα. ( Λουκ. 6,46-49 ).

Ο ακούσας και ποιήσας ! Ο ποιητής των Σωτηρίων κελευσμάτων ! Ο τηρητής των εντολών ! Εκείνος που στην πράξη σέβεται του Κυρίου τα δικαιώματα , και από την άλλη ο ακούσας και μη ποιήσας ! Εκείνος δηλαδή που έμεινε στον εξωτερικό τύπο , στο βολικό φαίνεσθαι , στο διπλωματικό θεαθήναι… Άχυρα και ξύλα τα κατασκευαστικά υλικά του οικοδομήματός του ! Το δομικό υλικό της ψυχής του έρμαιο και σαθρό στο πρώτο μεγάλο ορμητικό …κύμα . 

Στον πειρασμό , στην δοκιμασία την πρώτη όλα τα ξεχάσαμε ! Όλες μας τις κάποτε δοσμένες υποσχέσεις αποταγής του νοητού λύκου … Κι ας μας συγκαταριθμούν  οι άλλοι ακόμα στους πιστούς , εμείς πλέον πρέπει να αναζητάμε το γιατί στα ερείπια της ψυχής μας μαζί με κάποια παρηγοριά , μια ελπίδα , μια παραμυθία …ένα παραμύθι πάντοτε αληθινό …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Αποκάλυψη Αγίου Ιακώβου …

Πρέπει να περπατάτε ! Οπουδήποτε !  Τουλάχιστον μια  ώρα καθημερινά ! Σαν να πηγαίνετε κάπου βιαστικός !

 Του Γιατρού η προτροπή,   που αρχικά τον προβλημάτισε έγινε σιγά-σιγά τρόπος ζωής και συνήθεια αγαπημένη ! Εκείνη την ώρα  του απογεύματος,  με κάθε καιρό σε κάθε εποχή την καρτερούσε πλέον να αποτοξινώσει σώμα και ψυχή …Ήταν και  η πόλη τούτη που βοηθούσε , αφού  κάθε της γωνιά του γεννούσε μνήμες και  πρόσωπα. Έτσι ήταν πολύ ευχάριστος αυτός ο περίπατος  έστω και με βήμα ταχύ … Η διαδρομή που προτιμούσε,   ένας κύκλος  ιερών προσκυνημάτων . Εκκλησάκια ολοένα να μαρτυρούν την ευλάβεια των παλαιών , να του θυμίζουν όμορφα ορθρινά και σημαιοστόλιστα εσπερινά συναπαντήματα του παρελθόντος …Αγιοι Πέτρος και Παύλος , Άγιοι Ανάργυροι , Αγία Σοφία ,

Παναγίτσα ,  Αη Γιάννης Θεολόγος , Αγία Τριάδα , Άγιοι Πάντες , Άγιος Αλέξανδρος στο Νοσοκομείο…Το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς στα χείλη και σταυροκόπημα συνεχές και …παράξενο,    να τον εφοδιάζει με δύναμη και αντοχή και να κάνει τους…. πολλούς να αναρωτιούνται και να ψάχνουν αφορμές της άνυδρης  λογικής   μόλις τον αντίκριζαν …Το μεγάλο κοιμητήρι με τους Ταξιάρχες,  η τελευταία στάση πριν την τελική ευθεία τη επιστροφής . Μετά των Αγίων Ανάπαυσον Χριστέ …Πόσοι δεν περιμένουν εδώ μέσα λίγο φως και ένα δάκρυ…Εκείνο το απόγευμα στα στερνά του Νοέμβρη ήταν σκοτεινό .Όλη μέρα έβρεξε πολύ ! Έκανε ένα μάτι ο καιρός εκεί γύρω στις 4 …Ευκαιρία σκέφτηκε να μην χάσω σήμερα τον περίπατο ! Έχω μια ώρα ως τις πέντε που θα πάρω το παιδί απ το ωδείο . Έτσι έγινε ! Πέντε παρά κάτι λίγο,   ήταν έξω από την πόρτα του μαθήματος  και περίμενε ! Αλλά πάλι , σκέφτηκε , λίγος χρόνος  έμεινε …ας κάνω το χατίρι του γιατρού να κάνω λίγα μέτρα ακόμα , να συμπληρώσω και ολόκληρη  την ώρα του …Ας πάω μέχρι εκεί που ξεκινά το πάρκο και επιστρέφω ! Ακριβώς ως εκεί που τελειώνει το πεζοδρόμιο ! Ούτε βήμα παραπάνω , μην περιμένει και το παιδί! Με βήμα ταχύ έφτασε ακριβώς ως εκεί που έβαλε το τέρμα . Περίπου 300 μέτρα και αναστροφή . Το τελευταίο προγραμματισμένο του βήμα στάθηκε δίπλα σε ένα μικρό κομμάτι λευκού  χαρτονιού ! Λασπωμένο ήταν,  μα κάτι τον οδήγησε  να σκύψει και να το σηκώσει . Κατάλαβε αμέσως γιατί έπρεπε να γίνουν εκείνα τα τελευταία μέτρα του σημερινού του περιπάτου . Ένα μικρό χάρτινο εικόνισμα φανερώθηκε μόλις το γύρισε ανάποδα. Πάνω του μια φωτογραφία! Εκείνου που συνεχώς έλεγε :Παιδιά μου με συγχωρείτε ! Ο αγαπημένος του Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης !  Τον πήρε στα χέρια και καθάρισε αμέσως το χώμα από πάνω του ! Γέροντά μου, ψέλλισε  ! Δεν επέτρεψε ο Κύριος ακόμα και αυτό το ταπεινό κομμάτι χαρτιού να παραμένει  σε λερά και να πατιέται !

Ξεκίνησε να επιστρέφει !Απόγευμα  26^ης  Νοεμβρίου 2017 ! Συγκινημένος στο σπίτι  μίλησε στην γυναίκα του για αυτόν του τον περίπατο  … Την εικόνα την έβαλε αμέσως στο αμάξι , να θυμάται αυτήν την  ανακάλυψη που έμοιαζε τόσο με αποκάλυψη ! Δεν είπε σε κανέναν άλλον τίποτα !

Το επόμενο απόγευμα την ώρα που ξεκινούσε την γνώριμή του θεραπεία …χτύπησε το κινητό του ! Ήταν η Μαρία απ το γραφείο !

–Έμαθες τα χαρμόσυνα ; Την ευχή του Αγίου να έχουμε !

–Ποιού Αγίου αδελφή μου ;

-Πριν λίγο το έμαθα και σε πήρα να χαρείς ! Αγιοκατατάχθηκε ο Γέροντας Ιάκωβος στην Εύβοια ! 

Δάκρυσε από χαρά ! Πέρασε ξανά από το πάρκο, στάθηκε για λίγο ακριβώς στο σημείο  που μόλις χθες έστειλε μήνυμα ο Ουρανός και συμμαρτυρία για έναν αληθινά ταπεινό Άγιο του Θεού . Για εκείνον που ανέσυρε από τον βούρκο και την λάσπη των παθών χιλιάδες ψυχές,   που κάθε χρόνο πλέον  στην επαύριον της Εισόδου της Παναγίας μας  στα Άγια των Αγίων , στο πανηγυρικό προοίμιο της Ευδοκίας του Θεού στον κόσμο Του ,  θα τον μνημονεύουν και θα ζητούν τις ακαταγώνιστες μεσιτείες του.  

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Δυο χρυσαφένιοι κρίκοι .

 

Ο παλιατζής κι ο ασπριτζής...

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν πετούν τίποτε ! Αν πας στο σπίτι τους θα συναντήσεις μια απίστευτη ακαταστασία . Και κάποια δωμάτια αποθήκες , πλημμυρισμένα στην κυριολεξία από διάφορα  αντικείμενα ! Όλα για εκείνους μοιάζουν χρηστικά ! Από ένα κουτί για μπισκότα , ένα  κεσεδάκι από γιαούρτι , ένα μπουκάλι από γάλα . Σου λένε : Κάπου θα χρειαστεί ! Τους λες : Ένα , δυο το καταλαβαίνω , αλλά τόσα πολλά , στοίβες ; -Ας τα εκεί να βρίσκονται …σου απαντούν ! Κάποιοι λένε πως είναι αυτό μια πτυχή ενός μετακατοχικού συνδρόμου, για εκείνους που έζησαν την ανέχεια και τις πολυποίκιλες στερήσεις στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής,  αλλά και αργότερα στα χρόνια της φτώχειας …Εν μέρει έχουν δίκιο καθώς η πλειονότητα αυτών που τίποτα δεν πετούν ανήκει σε εκείνη την τόσο δοκιμασμένη γενιά ! Όπως όμως καταλαβαίνετε,  δεν θα αναλύσουμε σήμερα αυτήν την πτυχή του εν λόγω συνδρόμου ! Θα την χρησιμοποιήσουμε όμως για μια ιερή αναγωγή !

Έχουμε και εμείς μέσα μας αδελφοί μου μια αποθήκη ! Η ψυχή μας , ο νους μας , το υποσυνείδητο όπως διατείνονται οι ειδικοί …Το μέρος του συνειδητού το οποίο αναπτύσσει δράσεις εκτός του πλαισίου της άμεσης , της ορατής αντίληψης . Συνήθως αυτό το μέρος, στην πορεία της ζωής μας καλύπτεται από ένα νέφος λήθης , λησμονιάς ! Όμως κάποιες στιγμές, ό,τι έχει αποθηκευτεί , βγαίνει στην επιφάνεια και είναι αυτό που τότε μας καθοδηγεί και μας χαρακτηρίζει,  πολλές φορές εκπλήσσοντας τους άλλους αλλά κυρίως τον ίδιο μας τον εαυτό !  Και συνταρασσόμαστε όταν ενώ είμαστε ήρεμοι και γαλήνιοι εν μέσω Θείας Λατρείας μας προσβάλλουν ανίεροι , αισχροί και βλάσφημοι λογισμοί ! Σίγουρα στην αποθηκούλα μας υπάρχουν κάποια άχρηστα αντικείμενα ! Εικόνες εφάμαρτες από τα παλιά , σαρκικές , σαρκολατρικές παραστάσεις , αισχρές ταινίες , δύσοσμα διαβάσματα , ανέκδοτα που κάποτε  προκάλεσαν μεν το γέλιο και την ευθυμία των γύρω μας,  αλλά φαύλα και διαστροφικά εμπνευσμένα πήραν την θέση τους στα ράφια των …αποθηκών μας !  -Μα εγώ τα έχω ξεχάσει , τα έχω απορρίψει  όλα τούτα ! Γιατί συνεχίζει ο πόλεμος ; Τόσες εικόνες , τόσοι λογισμοί μιαροί ;  Αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου η απάντηση είναι ότι η αποθήκη σου θέλει συνεχώς  καθάρισμα ! Ό, τι το παλιό να πεταχτεί! Παλιατζή έχεις ;

Φοράει πετραχήλι αυτός ο παλιατζής ! Όλα τα παλιά συγχωρεί ! Δεν αφήνει τίποτα ! Όλα τα αγοράζει ! Και πληρώνει καλά ! Με το τίμιο αίμα του Χριστού μας , εξαγοράζει και εκείνος ο ευλογημένος Του διάδοχος ό,τι παλαιό και άχρηστο ! Χρειάζεσαι όμως κι ασπριτζή ! Γιατί η αποθήκη σου , ναι μεν άδειασε , μα έχει μαζέψει πολύ βρωμιά ! Έχει ποτίσει η λέρα και το ακάθαρτο ! Και αυτά δεν φεύγουν με ένα πέρασμα ! Χρειάζεται πολλές φορές το λευκό να περάσει από πάνω τους για να σβηστούν …Ξανά και ξανά ως την τελευταία σου αναπνοή ! Σου έχω νέα όμως! Εκείνος ο παλιατζής είναι συνάμα και ασπριτζής ! Δυο σε ένα που λέμε ! Ή καλύτερα …όλα σε ένα ! Με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος να έρθει η λυτρωτική κάθαρση  ! Ο παλιατζής κι ο ασπριτζής περιμένουν να τακτοποιήσουν του νου και της ψυχής τις αποθήκες! Να γεμίσουν έπειτα εκείνες από το καθαρό και το χαροποιό ! Όλα τα παλιά να κάνουν καινούρια !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Υπόλογοι αχαριστίας…(αντί του μάνα χολή )

Αν κάποιος οφείλει να ακούει με προσοχή τα ομιλήματα τούτης της εκπομπής, τις παραινέσεις της και τους ελέγχους , αυτός είναι πρώτος και με διαφορά …ο γράφων…

Η ταλαίπωρη ψυχή μας έχει ανάγκη  το Φως του Χριστού μας,  όταν ελέω Του αναδύεται σ αυτά τα 12 σχεδόν χρόνια της ραδιοσυναλληλίας. Και είναι πολλά αυτά που μας ελέγχουν, που μας κάνουν να χαμηλώνουμε το πρόσωπο. Σας έχει ποτέ συμβεί να συναντήσετε μάτια καθαρά; Τα μάτια ενός σύγχρονου Αγίου ας πούμε,  του οποίου έχουμε μια φωτογραφία . 

Είναι κάποιες φωτογραφίες που οι Άγιοι κοιτούν επίμονα και κατάματα την μηχανή με αυτό το καθάριο τους  βλέμμα …

Όπως ακριβώς μας αντικρίζει ο Χριστός μας! Δεν χορταίνεται τούτο το βλέμμα! Μα δεν αντέχεται κιόλας! Δεν βαστάς να το θωρείς, γιατί εκείνη την ώρα λειτουργεί η ευλογημένη συνείδηση(όταν δεν έχει βέβαια απενεργοποιηθεί εντελώς και ολεθρίως …)  

Και χαμηλώνεις τα μάτια μπροστά στην Θεία ευεργεσία ως αχάριστος και αγνώμων , αδιόρθωτος και κατάκριτος! 

Γιατί δεν επέστρεψες να δοξολογήσεις σαν τον Σαμαρείτη λεπρό της Ευαγγελικής Αλήθειας, που μετά φωνής μεγάλης δοξάζοντας και ευχαριστώντας έπεσε με το πρόσωπο στην γη, μπροστά στα πόδια του Μεγάλου Ιατρού. 

Γιατί ομοίασες με τους υπόλοιπους εννέα λεπρούς, που αν και καθαρίστηκαν δεν επέστρεψαν δούναι δόξαν τω Θεώ…

Γιατί ενώ μετέλαβες θαρρών τω ελέει Του, το Σώμα και το Αίμα Του δεν έμεινες ποτέ 5 λεπτά ακόμα μετά την απόλυση όταν ακούγεται η ευχαριστία μετά την Θεία μεταλαβιά, να πεις και εσύ το Ευχαριστώ Σοι Κύριε ο Θεός μου ότι ουκ απώσω με τον αμαρτωλό …που δεν με έδιωξες Χριστέ…αλλά κοινωνόν γενέσθαι των αγιασμάτων Σου καταξίωσας…Τον ανάξιο αξίωσες να μεταλάβει τα άχραντα και επουράνια δώρα Σου…

Με τους εννέα μοιάζουμε και το βράδυ της Ανάστασης που σαν ακούστηκε το Χριστός Ανέστη λακίσαμε…ή το ταιριάξαμε όμορφα και βρήκαμε τους πιο ταχείς ιερείς και ψάλτες και μείναμε ως το τέλος τάχα,  κοιτάζοντας συνεχώς το ρολόι μας. 

Σ Εκείνον που ίδρωσε αίμα και φραγκελώθηκε σύγκορμος, που υπέμεινε εκουσίως και θεληματικώς το Πάθος, ανταποδίδουμε βιασύνη, προχειρότητα, ανευλάβεια, ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ! Στον Παντευεργέτη Ελευθερωτή. Στον Ιατρό σωμάτων και ψυχών! 

Κι αν στον Χορηγό των πάντων σταθούμε αγνώμονες, ας φανταστούμε πως θα σταθούμε απέναντι στους διπλανούς μας! Θηρία που αγριεύουν αντί να αγιεύουν είμαστε αδελφοί μου!

 Το έλεγε ο Ιερός Χρυσόστομος αυτό: Ο γαρ περί τον Ευεργέτην αχάριστος, τι αν γένοιτο ποτέ περί τους άλλους; 

Κατάντημα η αχαριστία του σύγχρονου ανθρώπου , του σημερινού Ορθοδόξου Χριστιανού! 

Ένα δημιούργημα με 2 πόδια και καμιά αίσθηση ευγνωμοσύνης έλεγε ο μέγας ψυχογράφος Ντοστογιέφσκι . Το αγνώμον δίποδο ! 

Αντί του μάνα ...χολή! 

Πρωτόπλαστη πτώση ξανά!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Τα …μου σου του…. μας (Πόσο δύσκολο αυτό το Σου)

Γεννηθήτω το θέλημά Σου …Αν θέλει ο Θεός …Πρώτα ο Θεός ..Συν Θεώ …Με την βοήθεια του Θεού …Με την χάρη του Θεού …Αν είναι θέλημα Θεού …Αν είναι ευλογημένο ….Ο,τι πει ο Θεός …Πόσες φράσεις μαζεμένες ! Θαρρούμε πως όσοι είμαστε συντονισμένοι τούτην την ώρα στα Ουράνια ραδιοκύματα , είτε τις έχουμε πολλάκις χρησιμοποιήσει ή τις έχουμε ακούσει κατά κόρον στην καθημερινότητά μας. Ιδίως εντός των καλουμένων πνευματικών χώρων !

Ναι , θεωρούνται πολύ δόκιμες τούτες οι φράσεις ! Αποκαλύπτουν μια βαθιά πνευματικότητα και μια πίστη ζηλευτή Λεν τα χείλη τέτοια λόγια που συγκινούν αλήθεια ! Αλλά οι καρδιές πόσο  απέχουν από το νόημά τους ; Είναι παλιά αυτή η ρήση , εγγενής με την ανθρώπινη φύση τούτη απομάκρυνση . 

…ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας.( 29^ο κεφάλαιο στ.13 στο βιβλίο του προφήτης Ησαϊα από την Π.Δ.)

Πόσες χιλιάδες χρόνια πέρασαν …Δεν υπάρχει γενεά που να μην επαλήθευσε αυτούς τους λόγους . Η σημερινή όμως ίσως περισσότερο από κάθε προηγούμενη τα έχει μετατρέψει σε… επιστήμη …Πρώτος ο γράφων ! Και γίνεται εκείνο το γεννηθήτω το θέλημά Σου …γεννηθήτω το θέλημά μου ! Και το πρώτα ο Θεός ….τελευταία…Και το ο,τι πει ο Θεός , ο,τι πει το παντοδύναμο και εξουσιαστικό εγώ μου ! Κι όμως υπάρχουν και αυτοί που βιώνουν την απόλυτη πίστη στο θέλημα του Θεού , όταν σε όλα τον τοποθετούν μπροστάρη και απλά καρτερούν το τι Εκείνος και μόνο θα οικονομήσει προς το συμφέρον της ψυχής τους  . Δεν υπάρχει μέρα που τα χείλη των Χριστιανών να μην προφέρουν αυτό το …Σου …Μια ζωή ολάκερη θα πορευόμαστε ελπίζοντας πως κάποτε θα το βιώσουμε …Και έχει μια γαλήνη , μια ειρήνη και έναν παράδεισο εκείνη η στιγμή η παμπόθητη της απόλυτης εμπιστοσύνης στο Θείο θέλημα ! Όλα έπειτα είναι διαφορετικά ! Αφημένοι στα χέρια του Θεού Πατέρα ! Στην πρόνοιά Του,  σεβόμενοι και τηρώντας τα δικαιώματά Του ! Αλλιώς θα συνεχίσουμε τα μου σου του…και  να προφέρουμε μόνο λόγια άψυχα , ψεύτικα και κενά που δεν θα φτάνουν ούτε ως το ταβάνι του ταμείου μας ! Όσο κι αν μας φαίνεται κοντινό θα μοιάζει τούτη η απόσταση με εκείνη την ατέλειωτη που χωρίζει την καρδιά   από τα χείλη μας …

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από εκπομπή με τίτλο Πόσο δύσκολο αυτό το Σου