Να είμαι έτοιμος… ( Στου Σταυρού τις γειτονιές) μέρος 1

Όταν βρίσκεις ιερέα παιδί μου πάντα να τρέχεις να του φιλάς το χέρι ! Γερόντισσας τσεμπερούς τα λόγια, της συγχωρεμένης γιαγιούλας μου της  μανιάτισσας . Παρακαταθήκη και εφόδιο τούτες οι ορμήνειες των παλιών  να συντροφεύουν την ζήση μας και κάποτε να ενεργοποιούνται, χαρίζοντάς μας ελπίδα Παραδείσου . Δοξάζω τον Θεό που έφτασε κάποτε εκείνη η αξέχαστη  στιγμή,  που το ράσο γεννούσε μέσα μου Χριστό και ύγραινε τα άνυδρά μου εσώτερα . Δοξάζω ακόμα περισσότερο όμως τον Παντευεργέτη μας , γιατί  μέσα από τα Ουράνια ραδιοκύματα,  στέλνει συνεχώς στο διάβα μου λαϊκούς συναμαρτωλούς αδελφούς , εν ζωή, μα και κεκοιμημένους εν Κυρίω ,  που αμέτρητες φορές νοερώς γονατίζω και καταφιλώ τα πόδια τους…

Ανοιξιάτικο βράδυ μέσα στην πιο θλιμμένη Σαρακοστή της ζωής μας και μιλώ στο τηλέφωνο με τον Θωμά και την Κατερίνα του . Σύζυγοι και γονείς ! Όλα τα γράμματα κεφαλαία ! Τον Συν τους να λάμπει σαν φλόγα λυγερή από ολοκάθαρο κερί μέσα στο σκοτάδι ! Μου θύμισε η γνωριμιά μας μια μαντινάδα απ του Νότου τα ευλογημένα μέρη : Εγώ θαυμάζω το κερί για την υπομονή του ..Που στέκει πάντοτε ορθό κι ας λιώνει το κορμί του !   Δεν είχαμε ανταμωθεί  ποτέ ως τότε ! Στα πρώτα κιόλας λεπτά ένιωσα πως τους γνώριζα από πάντα. Οι Χριστιανοί γνωρίζονται προτού να γνωριστούνε…

Μα είναι και ο Σταυρός που απλωμένος στα πέρατα της πλάσης κατορθώνει με τις στενές οδούς του να σμίγει τις ψυχές και σαν οδοδείκτης  να τις οδηγεί στον φωτισμένο απ τις ακτίνες της Ανάστασης Γολγοθά. Δυο παιδιά,  του Θεού τα δώρα τους,  να λαμπικάρουν πιότερο το Συν τους το ευλογημένο. Ο Γιώργος ο μεγάλος τους και ο Ηλίας-Άγγελος ο μικρός τους ! Εκείνος που γεννήθηκε σε ημερομηνία αξέχαστη . Τρείς διαδοχικοί αριθμοί . Αγιασμένοι  όλοι !

Το 10 , το 11 και το 12 …

Οι εντολές , η μακροθυμία και η αποστολή !

Του Θεού τα μαθηματικά  !

Καλά μαντέψατε !

Ο Ηλίας Άγγελος γεννήθηκε στις 10-11-12 !

Εκείνος ο χρόνος ως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2014 !

Κάποιοι που τους γνωρίζουν χωρίς να βλέπουν στο μέσα τους ,  σκέφτονται τώρα  πως ίσως ήταν ο πιο ευτυχισμένος της κοινής ζωής τους ! Με την βοήθεια του Θεού σε εκείνο το τηλεφώνημα κατάλαβα πως η πιο ευτυχισμένη μέρα τους είναι εκείνη που μόλις πέρασε ! Αληθινά χαρούμενοι άνθρωποι ! Που έχουν παραθέσει πάσαν την ζωή τους Χριστώ τω Θεώ ! Μου μίλησαν ανυπόκριτα και πιστεύοντάς το ακραδάντως,  για εκείνο το σχέδιο του Θεού , για την πρόνοια και την παραχώρησή Του . Για το δικό τους μικρό στενό δρομάκι , το  Σταυρουδάκι τους .

 Έναν χρόνο στην εντατική έμεινε ο Ηλίας-Άγγελος . Είχε κλείσει ένα έτος όπου όλα πήγαιναν περίφημα ! Υγιέστατος αναπτυσσόταν και τίποτα δεν προμήνυε πως ένα αντιγριπικό εμβόλιο θα πυροδοτούσε το σύνδρομό του  και μια αντριχιαστική στο άκουσμά της και μόνο σπαστική τετραπληγία. Σήμερα είναι σχεδόν 8 ετών ! Είναι πανέξυπνος και τόσο δραστήριος , έστω και αν το μόνο που καταφέρνει να κουνήσει από το ξανθό  πανέμορφο κεφαλάκι  του και κάτω,  είναι ο δείκτης του αριστερού του χεριού ! Κι όμως με την βοήθεια του Θεού και τους Αγγέλους διακόνους του , την μανούλα του την άγρυπνη , τον πράο πατέρα του και τον γλυκύτατο αδελφό του που όλο αγκαλιά λαχταράνε να τον παίρνουν , την δασκάλα του την σπουδαία και τόσο ακάματη  , καταφέρνει και ολοένα προοδεύει,  μα το κυριότερο είναι ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ !  Και οι γονιοί του όμως,  πηγές αείρροες χαράς , ασταμάτητα κυλούν και ξεχειλίζουν από αυτό το γιατρικό κάθε πληγής ! Τι κι αν συνεχώς ορθώνονται μπροστά τους τα  φαινομενικά απροσπέλαστα…Και τόσα έξοδα για να βοηθιέται το παιδί… Τους ακούς συνέχεια να λένε : Ποτέ δεν έχουμε,  αλλά πάντα περισσεύουνε !  Ο χρόνος παίρνει άλλη διάσταση όταν συναντάς τέτοιες ψυχές στο διάβα σου ! Έτσι και εγώ πλέον νιώθω «αρχαίος» συγγενής τους . Ιδίως κάθε βράδυ,  που ο Θωμάς στέλνει και σε μένα  ένα μήνυμα στο κινητό . Σοφά λόγια Αγίων του Θεού και από κάτω μια ευχή να σε κάνει να αναρωτιέσαι …Καλό βράδυ σε όλους σας ! Όσο για αύριο  έχει ο Θεός !

Κάποια στιγμή δεν βάστηξα και τον ρώτησα :

-Καλά βρε ευλογημένε …Που την βρίσκετε τέτοια δύναμη ; Αγόγγυστα να υπομένετε τέτοιες δυσκολίες …

Αδελφέ μου , δίνει ο Θεός ! Μας στέλνει δίπλα μας έμψυχες παροτρύνσεις …Εφαρμοσμένα Ευαγγέλια να μας παρηγορούν και να μας οδηγούν …Τους μπροστάρηδές μας που λες και εσύ στις εκπομπές …Θέλεις να σου μιλήσω για τον δικό μου δάσκαλο ;

Μου μίλησε ο Θωμάς για έναν ταπεινό εργάτη του Χριστού μας ! Τον Σωτήριο ! Κατάλαβα πολλά και πήρα απάντηση στην ερώτησή μου …Του ζήτησα κατόπιν να τα μεταφέρει όλα αυτά στο χαρτί .

-Ένας τέτοιος παράξενος Χριστιανός  θα ήθελα πολύ αδελφέ μου Θωμά να προστεθεί  στην ουράνια  συντροφιά αυτού του βιβλίου! 

Χάρηκε σαν παιδί , χαρά μεγάλη σφόδρα !

-Θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τον δασκαλάκο μου… είπε και αρχίνησε να θυμάται !

( συνεχίζεται...)

 

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Στου Σταυρού τις Γειτονιές 

Αχ αυτά τα ποδαράκια …

Η ζωή δεν μετριέται με τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά με τον αριθμό των στιγμών που μας κόβεται η αναπνοή.

Ωραίο …φαντάζομαι ότι έχουμε όλοι ακούσει πλειάδα τέτοιων ρήσεων με ύφος θυμοσοφικό εμπεριέχον Σοφία Λαού , ανεξίτηλη στον χρόνο που συνοδεύει γενιές που διδάσκει λακωνικά …

Υπάρχουν πολλές …. τέτοια αποφθέγματα που ενίοτε φωτίζουν τα σκοτάδια μας , δίνουν λύσεις ,εξηγήσεις ,και απαντήσεις …Φυσικά και όλα έχουν να κάνουν με την προαίρεση αυτού που τις διαβάζει ή τις ακούει …

Πολλοί τις γράφουμε κιόλας …Θυμάμαι ένα τέτοιο τετράδιο εκατοντάφυλλο που είχα στο δημοτικό και μας έλεγε ο δάσκαλος να γράφουμε μέσα ό,τι μας έκανε εντύπωση …λογοτεχνικό , ποιητικό , παροιμίες και τέτοιες ρήσεις φιλοσοφημένες που δύσκολα αν ψάξει κανείς θα βρει την προέλευσή τους …την πατρότητά τους …Για αυτόν το λόγο εξάλλου αποδίδονται και στη σοφία του Λαού …

Δυο ρήσεις σημάδεψαν τη σημερινή μας εκπομπή : Την δεύτερη θα την ακούσετε να συνοδεύει ένα διήγημά μας , ένα αληθινό ιστόρημα προς το τέλος …Η άλλη έχει ως εξής :

Κάποιος παραπονιόταν ότι δεν είχε παπούτσια να φορέσει …Του έδειξαν κάποιον που δεν είχε πόδια …Μου χε κάνει αίσθηση θυμάμαι όταν το πρωτάκουσα αυτό …

Φανέρωσε πολλά μπροστά μου …Αξίες και πολλές εικόνες …Ανθρώπους καθηλωμένους και σωματικά αδυνάμους …με δυνατές ψυχές όμως που στηρίζουν συνεχώς όσους δίνουν ώθηση στις ρόδες τους …κάνοντας εκείνους να τους έχουν πραγματικά ανάγκη …

Μόνο δοξολογία στο Θεό , όταν συναντάμε τέτοια πόδια …ανήμπορα , αδύνατα , παράλυτα …Αυτοί που δεν έχον πόδια , έχουν φτερά αγγελικά …και υπάρχουν για να μας βοηθήσουν …όχι για να τους οικτίρουμε   …Είναι άξιοι μίμησης και όχι λύπησης… Ένας Χριστός καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι , σε κρεβάτι εκεί στην άκρη του παραθύρου , σε μια βαριά πολυθρόνα στο μεγάλο μέσα δωμάτιο  …Έχουν φως τα μάτια τους που διαπερνά τις ψυχές μας αβάσταχτο πολλές φορές , μας κάνει να στρέφουμε αλλού το βλέμμα μας …Ανοίγω ξανά τον Θησαυρό Γνώσεων , εκείνο το παλιό τετράδιο της παιδικότητάς μου : Διαβάζω :

Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν … Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν. Κώστας Βάρναλης…

Αχ αυτά τα ποδαράκια ! Πόσους θα πάνε στον Παράδεισο ….

Σε αυτά είναι αφιερωμένη η σημερινή εκπομπή …

Σπύρος Σαλούστρος 

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από αρκετά παλαιότερη ομότιτλη εκπομπή. Το ξαναθυμόμαστε και το αφιερώνουμε στους ήρωες μιας νέας με τίτλο:"Στου Σταυρού τις Γειτονιές". Αφιερωμένο στην μνήμη του Σπύρου Σαλούστρου από του Παραδείσου τις γειτονιές τις Ανωγειανές... Στον Ηλία -Άγγελο, στον Νεκτάριο , τον Αρσένιο και τόσους άλλους με ποδαράκια φτερά αγγελικά . Στον αξέχαστο Κωστάκη μας τον Μελίτσο που προπορεύεται σε τούτη την διαλεχτή πορεία και ήταν εκείνος που πρωτάκουσε τούτη την φράση, από το στόμα του Αγίου της Παναγούδας ...

 

 

 

Ρύσαι ημάς δια πλήθος παραπτώσεων...

Θέλεις να τα κατέχεις όλα …
Ό,τι δεν έφτασες να ιδείς ,
το βάφτισες αδύνατο και το περιγελάς …
Τον οβολιό με τα α του ουρανού ,
πήρες και τον παράχωσες δίπλα σε ρίζωμα βαθύ του κρίνου του αταπείνωτου …
Το ανερμήνευτο και σεσιγημένο του αμόλυντου, το ακατάληπτο του ασπίλου, του ατρέπτου το απερίγραπτο …
Το σκήπτρο το Αρχαγγελικό δεν το δες που έλαμψε , μηδέ το εύλαλο το θρόϊσμα παρέσυρε χαρμόσυνα του εγώ το θλιβερό το έρπισμα …
Απάντησες ποτέ σου σε όλα τα πως , που σε κρατάνε ζωντανό ; Αναπνοή κι αισθήσεις , το πλάσιμο μέσα στην μήτρα της μητρός ; Τον νου σου τον Θεόσδοτο που και ορά και ακούει;
Κι έφτιαξες απαρήγορες τις λέξεις που προσετάγησαν να σε γεμίσουν με ελπίδα άφθορη …
Κι έγινες αποστάτης χωρίς λύτρωση και ανάκλιση , από Πρωτοστάτης προορισμένος για ύψη δυασανάβατα …
Το δάκρυ και το γένοιτό Της , δεν σου φτασαν για απάντηση , όταν απαίτησες την γνώσιν την άγνωστον να γνώσεις και συνεχάς και σκώπτεις …
Μείνε στην ανεγκώμιαστη γη λοιπόν και άσε τις νεφέλες απάτητες …
Τη ζάλη σου προσεύχομαι να την επισκιάσει του Ύψιστου η Δύναμη η μακρόθυμη…
Κριτού δικαίου δυσώπησις…
Νώντας Σκοπετέας / 2015...
Για την θεμέλιο ημέρα της Σωτηρίας του γένους των ανθρώπων ,
τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και Μητέρας του Θεού .
26-03-2021...
Ιλαστήριον και Ισχύς και Κραταίωμα και Σκέπη και Οχύρωμα και Βοήθεια και Καταλλαγή και Λιμήν και Νεφέλη και Ιατήρας και Διάσωσμα ...
Μόλις στα ξαναψάλαμε Κυρία Θεοτόκε στον κανόνα σου ...
Πλέον όμως φανερή μπροστά μας μια άβυσσος !
Τόσο μοιάζει να απέχουν τα χείλη μας απ τις καρδιές μας ...
Μάνα μας Παραμυθία ...
Ρύσαι ημάς δια πλήθος παραπτώσεων...

Στου γένους τα ψυχοχάρτια …1821-2021

1821-2021 …Αφορμές και ευκαιρίες …

Διακόσια χρόνια μετά !

Αφορμή για το τίποτα ; Ευκαιρία για λίγους ;

Διακόσια χρόνια μετά !

Αφορμή για ηρωική έξοδο από τον λήθαργο !

 Ευκαιρία για εξόφληση του χρέους των δακρύων !

Διακόσια χρόνια μετά !

Αφορμή για γιορτή χωρίς τιμώμενο πρόσωπο ; Ευκαιρία για βολικές λησμονιές και ανίερες αγιοκατατάξεις;

Διακόσια χρόνια μετά !

Αφορμή για μνημόσυνο ψυχών που έλαβαν την θέση τους στην φωτεινή δρόσο όσων θα πορευτούν εις Ανάστασιν ζωής,  γιατί πολέμησαν για τον Χριστό και την Πατρίδα .

Ευκαιρία να ενωθούμε πολλοί μαζί τους,  γιατί πάντοτε αυτοί οι αντρειωμένοι κουρελήδες θα οδηγούν τους κατακτημένους!

Μια εκπομπή διακόσια χρόνια μετά !

Μέσα σε 60 λεπτά τι να χωρέσει ; Όχι τι θα χωρέσει μα τι θα διεισδύσει στις ψυχές ! Χρειαζόμαστε καλό οδηγό ! Πεπειραμένο ιχνηλάτη στις ατραπούς της ματωμένης μνήμης της ηρωικής !

Η ιερή φαντασία σε επιστράτευση : Στην θέση του επικεφαλής της επιτροπής για τον εορτασμό των 200 ετών από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης ορίζεται ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης !

Ο φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας !

Ο Χριστοκήρυκας με τον αόργητο θυμό τον ιερότατο !

Για να σκεφτούμε αδελφοί , αν τηρουμένων των αναλογιών η φαντασία μας επαληθευόταν , σε τι χώρα άραγε  θα ζούσαμε σήμερα ;

Διακόσια χρόνια μετά !

  Με αθάνατες αφορμές και άδολες αγνές ευκαιρίες!

Επιλέγει ο Άγιος Γέροντας από την πινακοθήκη  των ηρώων της πίστης της Αγίας και της δοξασμένης λευτεριάς και κατεβάζει τα πορτραίτα ή καλύτερα τα εικονίσματα εκείνων που με την ευχή του Ιησού στο στόμα και πίστη Αγίων  Μακαβαίων  υπερασπίστηκαν όσια και ιερά ! Όπλα τους ακαταγώνιστα το οκταήχι , το ψαλτήρι και το καρυοφύλλι !

Ποιόν να πρωτομνημονεύσεις !

Ο καθένας τους εκπροσωπεί και τους υπόλοιπους !

 Γιατί πάντοτε είχανε για φλάμπουρό τους και κερί άσβηστο εκείνο το ΕΜΕΙΣ , το γνήσια Ελληνικό , το ανόθευτα ηρωικό !

Νώντας Σκοπετέας  

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Στου γένους τα ψυχοχάρτια …1821-2021

 

 

Τα εικονίσματα στην θέση τους…

…Νύχτωσε για τα  καλά και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ως την αυλή του Μοναστηριού . Το γλυκό ημίφως απ τα καντηλάκια του Καθολικού είναι τόσο αρκετό για να λάμψει εκείνος ο μικρός περίγυρος ουράνια , ηλιοστάλακτα  . Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μας  δίπλα ακριβώς στο Αρχονταρίκι . Οι λάμπες σκορπάνε το ομορφότερο φως  σε όλους τους χώρους . Στους διαδρόμους , στους παλιούς τοίχους με τα κάδρα των Αγωνιστών του 21 . Αυτών που πολέμησαν για τον Χριστό και την Πατρίδα . Μοιάζουν να μας κοιτούν επίμονα . Είναι παράπονο αυτό ; Είναι εύλαλη σιωπή  απόγνωσης; Οι ήρωες έχουν σταθερή και αμετακίνητη θέση στη ζωή αυτού του Μοναστηριού , όχι ευκαιριακή , επετειακή όπως στην ανιστόρητη , γεμάτη αμνήμονες κυβερνόντες ,  σύγχρονη υπό ζυγό  Ελλάδα , μα αδιάλειπτη και ζωντανή παρουσία . Το φρόνημά τους μπολιάζει και ενθαρρύνει τις ψυχές όλων των Κωνσταμονιτών  που τους συναπαντούν καθημερινά  στον δύσβατο δρόμο της Μοναχικής ζωής . Μαζί τους και ο ηρωικός και απλούς Γέροντάς τους Αγάθωνας , δυναμώνει τα αταλάντευτα τα βήματά τους .  Σκέφτηκα πως όταν πηγαίναμε και εμείς Σχολείο , τα πορτραίτα του Γέρου του Μοριά και όλων των άλλων κοσμούσαν τους τοίχους των τάξεων . Τώρα ακόμα και του Χριστού το εικόνισμα μετακινήθηκε  στην άκρη μέχρι να βγει έξω ...Για να μην θίγονται οι αλλόθρησκοι λένε …Βαθύς αναστεναγμός και σύναξη στο όνομά του Κυρίου  λίγο πριν σβήσουμε το φως  . Είναι μαζί μας όπως το υποσχέθηκε . Η προσευχή στον φύλακα Άγγελο , να μην συμβεί κάτι που θα Τον απομακρύνει . Σκέπασον ημάς εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν ημάς  από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη εν τίνι αμαρτήματι παροργίσουμε  τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ ημών  προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι ημάς  εν τω φόβω αυτού, και αξίους  αναδείξαι ημάς  δούλους της Αυτού αγαθότητος…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή : Στου γένους τα ψυχοχάρτια 1821-2021

 και από Ημερολόγιο Αγίου Όρους 2013 .

Του Παραδείσου τ' όνειρο ,μέρος 6ο

Είναι εδώ...Προστάτες ατίμητοι...

Στην Εκκλησία θέλει να πάει ο Χριστιανός  , στην Κιβωτό …να μπει μέσα και να νιώσει ασφαλής να αφεθεί στην Θεία πρόνοια !

Να συγχρωτιστεί με τον Εσταυρωμένο , την Παναγία Μητέρα Του , να κατασπαστεί τον Χριστό μας και τους γνήσιους φίλους Του , τα λείψανά τους  !

 Δακρύζουν πολλές φορές οι χαριτόβρυτες  εικόνες …

Πρόσφατα είχαμε αρκετά τέτοια σημεία ..Τι άλλο εκτός του να μας προειδοποιήσουν για ο,τι θα φέρει η αμετανοησία μας   θέλουν να μας πουν αυτά τα δάκρυα ;

Δακρύζει η Παναγιά και μας λέει εκείνη την ώρα ! Είμαι εδώ ! Είμαι εδώ ! Δεν είναι ξύλο και μπογιά τούτο το εικόνισμα ! Είναι το πρόσωπό μου Τα άχραντα χέρια  μου που βαστούν τον βαστάζοντα πάντα ! 

Και εμείς θα κάνουμε από μακριά υπόκλιση αδελφοί μου ; Και την Κυριακή της Ορθοδοξίας θα εορτάσουμε την προσκύνηση των ιερών εικόνων ! Ως εικονομάχοι θα εορτάσουμε ; Μη γένοιτο αδελφοί και πατέρες ! Και θα τελειώσει η θεία Λειτουργία την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 2021 πλέον με το δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών; Θα συμπεριλάβουμε και τους Αγίους Πατέρες της εβδόμης Οικουμενικής συνόδου;

Στην    διδασκαλία των Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρεται ρητώς και διαυγέστατα  μαζί με την προσκύνηση των αγίων εικόνων και  ο ασπασμός τους .

«Τέτρωμαι τω πόθω σου, Μαριάμ, φλέγει με ο έρως καθοράν σου την Ιεράν Εικόνα, Παρθένε, το κάλλος και την δόξαν και κόρον ου λαμβάνω του μεγαλύνειν Σε»!

Μεγαλυνάρι  απ τα υπέροχα που συνήθιζε να γράφει και να  ψέλνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου εκεί στο Δοχειάρι !

 Λέτε να έστεκε στα δυο μέτρα σήμερα αν ζούσε ο Άγιος και να την μεγάλυνε ακόρεστα με υποκλίσεις  απλά εκεί στο παρεκκλήσι της;

Μην τους κρατήσουμε  σε απόσταση...

Δεν είναι ξύλα , χρώματα και φθαρτά υλικά...

Είναι εδώ...Προστάτες ατίμητοι...

Αισθητά σημεία Πνεύματος Αγίου και των χαρισμάτων Του!

 Νώντας Σκοπετέας 

Κυριακή της Ορθοδοξίας 2021

Η συναφής εκπομπή οπτικοποιημένη κατανυκτικά από την αδελφή μας και συνεργάτιδα Στεφανία Στ. https://www.youtube.com/watch?v=RLv7v3khEuQ&t=2404s

 

Ένας Άγιος στο βυθό …Κυριακή της Ορθοδοξίας

Ο Αντώνης ο ψαράς ! Αλατισμένη ύπαρξη !

Νοστίμιζε με τον θαυμαστό Χριστό και τους Αγίους Του κάθε του λέξη ! Χωρίς να έχει ποτέ του εμβαθύνει στου Ευαγγελίου τα σοφά τα ομιλήματα και τις λαλιές του Κυρίου, είχε μια κατά Θεόν Σοφία και εφάρμοζε ανεπιτήδευτα στην πράξη το θείο πρόσταγμα, όλοι μας να είμαστε τέτοιοι άνθρωποι που να μοιάζουμε με το αλάτι της γης που καρυκεύει την ζωή και προστατεύει από την ανελέητη σήψη ο,τι αιώνιο μας δόθηκε σαν δώρο εξ ουρανού, να το παρουσιάσουμε κάποτε σωσμένο και άσηπτο .
Χαιρόσουν να τον ακούς και να τον παρατηρείς αυτόν τον ταπεινό απόγονο των εκλεκτών αλιέων. Πορευόταν από μικρός και αργότερα μόλις έκανε οικογένεια , με όσα διδάχθηκε στο σχολειό της αρετής και της αγαθοσύνης, που ποτέ δεν έπαψε νυχθημερόν να λειτουργεί στο απέριττο σπίτι των γονιών του. Εκεί, μέσα σε όλα διδασκόταν με άρρητα λόγια και έναν τρόπο απερινόητο τα της θείας πίστης μας από ένα άσβηστο καντήλι , που έμαθε κι ο ίδιος πάντοτε να το έχει ακοίμητο , να φλογίζει την προσευχή της γυναίκας του της Ευθαλίας, όποτε εκείνος ξανοιγόταν μεσοπέλαγα να αγρεύσει με κάματο Θεοβλόγητο τα προς το ζην της φαμίλιας τους .
Σιμά στην φλόγα την ιλαρή, είχαν φτιάξει σε ένα μικρό τραπέζι ένα προσκυνητάρι με τον Χριστό Γαλήνιο στο κέντρο και άλλα πολλά εικονίσματα με Αγίους που τους ένιωθαν τόσο δικούς τους, ώστε πάντοτε να τους χαιρετούν με σεβασμό σαν περνούσαν από μπροστά τους.
Έμαθαν έτσι και τα μικρούλια τους και εκείνα τα ευλογημένα μια μέρα , παραπονέθηκαν του πατέρα τους για τον Άγιο Σπυρίδωνα που… μαύρισε ο καημένος .
Μια εικόνα που κάποτε ο Αντώνης αγόρασε από ένα βιβλιοπωλείο , όχι ζωγραφισμένη και φτιαγμένη από χέρια Αγιογράφου, μα κολλημένη σε ένα φτηνό ξύλο από νοβοπάν δηλαδή πριονίδι συμπιεσμένο με κόλλα , που με την παραμικρή υγρασία χαλάει και γίνεται σκόνη .
Άντεξε 15 χρόνια εκείνο το εικόνισμα! Δεν ήταν η υγρασία που το πείραξε , μα η φλόγα του καντηλιού που λίγο –λίγο τόσους καιρούς μουντζούρωσε και θάμπωσε την όψη του Αγίου .
Σκέφτηκε λοιπόν να παραγγείλει μια καινούργια του Αγίου που τόσο ευλαβούντο στο σπίτι τους και εκείνη την παλιά να την κάψει για να μην πεταχθεί και πατηθεί ανίερα . Αλλά πάλι έπειτα , θυμήθηκε μια όμορφη συνήθεια που είχαν οι παλιοί ψαράδες , τα παλιά εικονίσματα και τα αγιωτικά, όλα να τα πετούν στον βυθό της θάλασσας …
Ήξερε πως τούτο δεν θα φαινόταν και τόσο οικολογικό σε κάποιους , μα ένιωθε πως οι Άγιοι μόνο να μολύνουν δεν μπορούν και έτσι πίστευε βαθιά μέσα του πως θα αγιαζόταν ο βυθός και η μάνα του η στοργική η … ιχθυόεσσα .

Αργότερα συνειδητοποίησε πως εκείνη την ημέρα που ταξίδεψε με την εικόνα ως τον Άη Γιώργη, ενάμισι μίλι απ το λιμάνι της Αγίας Γαλήνης , το ημερολόγιο έδειχνε 12 Ιουνίου .
Ανήμερα του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτη, του Οσίου Ονουφρίου μα και του Αγίου Τριφυλλίου δηλαδή του διάκου του Αγίου Σπυριδώνου που του φερε το κεραμίδι στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο και έκανε ο Άγιος το μεγάλο θαύμα που κατατρόπωσε τους κακοδόξους.
Σαν έφτασαν λοιπόν στα βαθιά κυανόχρωμα νερά του Αη Γιώργη πήρε την εικόνα στα χέρια του την ασπάστηκε και την πέταξε μέσα τους σιγοψέλνωντας το απολυτίκιο του Αγίου Σπυρίδωνος.
Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος και θαυματουργός Θεοφόρε Σπυρίδων πατήρ ημών …Την έβλεπε να βυθίζεται και συγκινημένος έκανε πολλές φορές τον Σταυρό του ο Αντώνης . Το βράδυ γυρίζοντας στο σπίτι το καντήλι έφεγγε αναμμένο δίπλα στο νέο εικόνισμα του Αγίου .
Πέρασαν σχεδόν έξι μήνες . 9 Δεκεμβρίου του 2009 . Σύλληψη της Παναγίας μας από την Αγία Άννα . Και παραμονές της χάρης του Αγίου ! Γιορτή στο σπίτι όπως κάθε μέρα συμβαίνει στα σπίτια των Ορθοδόξων Χριστιανών που αφ εσπέρας πάντοτε πανηγυρίζουν την Αγία μνήμη των γνησίων φίλων του Χριστού . -Το απόγευμα θα γυρίσω νωρίς! Μην ξεχάσεις τους άρτους και το πρόσφορο για του Αγίου τον εσπερινό είπε στην Ευθαλία φεύγοντας για το μεροκάματο με το καϊκι .
Ξανοίχτηκαν με τον Θανάση ως τον Άσπρο Βόλακα που είχαν ρίξει τα δίχτυα από τα χτες. Άρχισαν να τα ανεβάζουν και εκείνο που είδαν δεν θα πάψουν κι οι δυο τους όσο ζουν να το διηγούνται προς δόξαν Θεού και ωφέλεια των αδελφών τους . Μπλεγμένη στα δίχτυα του Αντώνη του ψαρά και άθικτη, όπως ακριβώς την έριξε πριν από έξι μήνες η εικόνα του Αγίου!
Με δάκρυα στα μάτια την …ξέμπλεξε προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει αυτό το μεγάλο θαύμα που ψηλάφιζαν οι αισθήσεις του .
Αξιώθηκα και εγώ ο ταλαίπωρος σε τούτες τις Θεοστυγείς μέρες να αντικρίσω αυτήν την ατίμητη …φτηνή εικόνα, που από τότε έγινε σημείο αναφοράς και θαυμαστών γεγονότων στο ευλογημένο σπιτικό του Αντώνη του ψαρά …του αλατισμένου… που δεν έχασε ποτέ του ως τώρα με την χάρη του Θεού και τις μεσιτείες του Αγίου Σπυρίδωνος τον …αλιστικό του προορισμό …
Ο ίδιος μας διηγήθηκε : Όταν την "ξεψάρισα" από τα δίχτυα, βλέπω ότι ήταν άθικτη! Ούτε στρείδια, ούτε χτυπημένη ή διαλυμένη από το κουτρουβάλημα στο βυθό για τρία χιλιόμετρα απόσταση, επί έξι μήνες, λες και δεν ακούμπησε ποτέ στο βυθό, λες και δε βρισκόταν στη θάλασσα και το πιο συγκινητικό, ήταν 9 Δεκεμβρίου, τρεις ημέρες πριν τη γιορτή του Αγίου.
Ο Άγιος ήθελε να γυρίσει σπίτι του.
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ!

Νώντας Σκοπετέας.

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"
Εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Μην τους κρατάς σε απόσταση 

Αληθινή Ιστορία διασκευασμένη σε διήγημα.

Δόξα τω Αγίω και Παντοδυνάμω Θεώ .

Αντώνη αδελφέ μου σ ευχαριστούμε !

Πάντοτε να είσαι άλας ευλογημένο

και να αγρεύεις μονάχα τον Παράδεισο !

Υγ: Κυριακή της Ορθοδοξίας 2021 ! Θα πανηγυρίσουμε κρατώντας τους αγκαλιά και καταφιλώντας τα πανίερα εκτυπώματά τους !
Μην τους κρατάς σε απόσταση αδελφέ μου ...

Δεν είναι ξύλα , χρώματα και φθαρτά υλικά... 

Είναι εδώ...Προστάτες ατίμητοι...

Σαρακοστή 2021. Η διαπίστωση έγινε ευχή !

                                                                                                           Ξεκίνημα έφτασε  κι αρχή ,  

                                                                                        από τον πόνο η χαρά κι από τον θάνατο η ζωή !

Πύλες ανοίξαν Πατρικές , της μετανοίας οι αγκαλιές ,

 κάνε Χριστέ να τις διαβώ , σε νέα αρχή να πορευτώ !

Κοιτάω μέσα μου βαθιά , να ξεριζώσω την ψευτιά  !

Στέλνω σε μένα μια ευχή ! Καλή μετάνοια ψυχή !

Ξημέρωσε ! Καλή αρχή !

Πάντοτε αυτή η εκπομπή σε αυτήν την εβδομάδα,  της ιερής αποκαραδοκίας για κάποιους , της κορύφωσης του γλεντιού για κάποιους άλλους τους περισσοτέρους, τους πολλούς αυτού του κόσμου του απατεώνα μα και εξαπατηθέντος ταυτόχρονα,  μας προκαλεί μια ιδιαίτερη γλυκιά αναστάτωση . Να βρεθεί με την χάρη του Θεού κάτι δυνατό, να μιλήσει ιδιαίτερα στους χαρούμενους αγωνιστές που ετοιμάζονται να εισέλθουν στο νέο στάδιο των αρετών ! Φέτος όντως θα είναι μια άλλη Σαρακοστή και όχι άλλη μία …ούτως ή άλλως και για όλους ανεξαιρέτως ! Ξεκινήσαμε λοιπόν να ανθολογούμε τα κείμενα της εκπομπής ! Το πρώτο βιβλίο που πήραμε στα χέρια μας ήταν αυτό που σχεδόν εθιμικά και ιεροτελεστικά κατεβαίνει από το ράφι κάθε Κυριακή της Τυρινής αφ΄ εσπέρας ! Του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ , «ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης» .

 Ο θρήνος του Αδάμ από εκεί ! Δεν ήταν δύσκολο να το επιλέξουμε ! Σχεδόν αναμενόμενο ! Τι κι αν σίγουρα το έχουμε ξαναμεταφέρει ραδιοφωνικά τούτο το εξαίσιο κείμενο ! Μα έχει κι άλλο χρόνο για να συμπληρωθεί η μια ώρα της εκπομπής μας , μια… άλλη εκπομπή για το ξεκίνημα της Σαρακοστή του 2021 ! Τα πάντα γύρω μας προκλητικά δυστοπικά να ξεπερνούν την ακραία φαντασία! Ένα παράδειγμα : Κυριακάτικη Εφημερίδα από εκείνες που έχουν μετατρέψει σε τέχνη το να βαπτίζουν το σκοτάδι φως και το αντίστροφο , είχε ως προσφορά το «1984» του Όργουελ ! Τώρα εσείς που θα μιλήσετε για εμφανή σαδιστική διάθεση δεν φοβάστε μην και σας κατηγορήσουν για επικίνδυνους ; Ξέρω και σας δικαιολογώ , ιδίως αν διαβάσατε και στο οπισθόφυλλο:

«Ένα βιβλίο-σταθμός για την παγκόσμια λογοτεχνία… Ένα έργο προφητικό και δυστοπικό, με κεντρικό θέμα μια ολοκληρωτικού χαρακτήρα κοινωνία, όλοι οι πολίτες της οποίας παρακολουθούνται από τον Μεγάλο Αδελφό κι ελέγχονται ασφυκτικά – ακόμη και οι σκέψεις τους∙ μια κοινωνία στην οποία δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης και κριτική σκέψη, όπου οι άνθρωποι επιτηρούνται διαρκώς και κινούνται με βάση τις νόρμες του καταπιεστικού καθεστώτος. Ένα βιβλίο επίκαιρο, σε μια εποχή του η εξέλιξη της πληροφορικής τεχνολογίας φέρνει στο προσκήνιο το ερώτημα: «Μήπως μας παρακολουθούν, μας ελέγχουν και μας χειραγωγούν;». «Μήπως η Ωκεανία και ο Γουίνστον Σμιθ –η χώρα και η κεντρικός ήρωας του Όργουελ– δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα την οποίο ζουν σήμερα εκατομμύρια πολίτες;»…

Όχι αδελφοί μου , δεν θα διαβάσουμε αποσπάσματα από το «1984» , ούτε από το : «Η Φάρμα των ζώων» στην σημερινή μας εκπομπή ! Δεν θα περπατήσουμε στα προφητευθέντα από τον Όργουελ δυστοπικά μονοπάτια του μεγάλου αδελφού και των σκεφτοεγκληματιών του συγγραφέα ! Την δεκαετία του 40 γράφτηκε και είναι τόσο πολύ επίκαιρο !

Αν βέβαια ακόμα και πριν από μια δεκαετία κάποιος αποτύπωνε με τρόπο πνευματικό σε ένα Ορθόδοξο Χριστιανικό Λογοτεχνικό κείμενο αυτό το άγνωρο και πρωτόγνωρο που όλοι μας σήμερα ζούμε, θα προκαλούσε στα σίγουρα τον θαυμασμό μας !

Ψάχνοντας λοιπόν στης ψυχής μας τα ράφια θυμηθήκαμε ένα εξόχως προφητικό πόνημα ! Θέλετε ένα δείγμα ευλογημένης γραφής;

Πᾶμε ὁλοταχῶς πρὸς τὰ Πίσω …Ἐκεῖ ποὺ οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἕνα ποτήρι λάδι καὶ τὸ φυλάγανε γιὰ τὸ καντήλι. Ἐκεῖ ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἔχτιζαν πρῶτα τὶς ἐκκλησιὲς καὶ μετὰ τὰ σπίτια τους. Ἔστηναν πρῶτα τὰ εἰκονίσματα καὶ μετὰ τὶς φωτογραφίες τους. Ἐκεῖ ποὺ ἔβρεχε εὐλογίες. Πᾶμε ὁλοταχῶς πρὸς τὰ Πίσω! Ἐκεῖ, στὸ κατώι τοῦ παπποῦ τοῦ Γιώργου ποὺ τὸ κιούπι τοῦ λαδιοῦ τὸ ξαναγέμιζαν Ἄγγελοι! Ἐκεῖ ποὺ οἱ πατεράδες μας βάζανε στὴν τσέπη μιὰ δραχμὴ κι ἔβγαζαν δύο! Γιατὶ δανείζαν στὸν φτωχό, γιατὶ δανείζαν στὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς τ’ ἀβγάτιζε. 

Ἐκεῖ ποὺ ἡ κυρα-Δόμνα δὲ φοβότανε νὰ τρῶνε ἀπ᾽ τὸ ἴδιο πιάτο τὰ παιδιά της καὶ τοῦ δρόμου τὰ ὀρφανά, ποὺ εἶχαν προσβληθεῖ ἀπὸ τύφο. Πᾶμε μὲ σπουδὴ πρὸς τὰ Πίσω! Πᾶμε ὁλοταχῶς πρὸς τὰ Πίσω; Ἐκεῖ ποὺ ἀρρωστήσανε ἀπὸ τύφο ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς, ἐκτὸς ἀπ᾽ τὰ παιδιὰ τῆς Δόμνας!!! («Σὲ καιροὺς χαλεπούς». Aπόσπασμα . Συγγραφέας: Μαρία Μουρζᾶ Ἐκδόσεις Ἄθως , Φεβρουάριος 2012)

Μια ταπεινή συγγραφική φυσιογνωμία με κείμενα σαν Ουράνιες φωνές αύρας λεπτής, η αδελφή μας Μαρία Μουρζά , έγραψε πριν από 9 χρόνια ένα εξαίσιο κείμενο μεστό από διαπιστώσεις που στα σίγουρα πλέον γίνηκαν ευχές του σήμερα !

Μα εκείνη η πρώτη –πρώτη ευχή του προπάτορά μας Αδάμ ποτέ δεν θα σβηστεί ! Ούτε δυστοπία , ούτε ουτοπία αυτή η ευχή : Να ξαναβρούμε τον χαμένο μας Παράδεισο ! Μα η ευτοπία της αθάνατης ψυχής μας !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή . Αρχή Σαρακοστής 2021.

Παράταση στην παράταση ...

Όλο αυτό το διάστημα του εγκλεισμού , των ποικίλων αναστολών , απαγορεύσεων , ακυρώσεων , αναβολών και μεταθέσεων , αποστειρώσεων και απονεκρώσεων … μια ευχή ακούστηκε περισσότερο από κάθε άλλη ! Σε οποιαδήποτε  χρονική στιγμή αυτών των 12 μηνών που έχουμε διανύσει , ιδίως εντός του πνευματικού χώρου και της Ορθοδόξου ημών πίστεως ! Να μην το ξαναζήσουμε αυτό με τις κλειστές Εκκλησίες , χωρίς Σαρακοστή , Προηγιασμένες, Χαιρετισμούς, Μεγάλη Εβδομάδα , Ανάσταση , Διακαινήσιμο , Πεντηκοστάρι , Θέρους θυμίαμα, Δεκαπενταύγουστο, σαρανταλείτουργο Χριστουγέννων, Άγιο δωδεκαήμερο , Αγιασμό υδάτων …Χωρίς πανηγυρίζοντες Ναούς , Λιτανείες , Αγρυπνίες, Πανηγυρικούς Εσπερινούς, Αρτοκλασίες, Μνημόσυνα, Κόλλυβα, Φανουρόπιττες, πρόσφορα , τράπεζες εορταστικές… Η ακριβής  πολυακουσμένη και πολυειπωμένη ευχή είναι :

-Του χρόνου λεύτεροι! Να εορτάσουμε όπως παλιά !

Ωραία ευχή ! Φαίνεται και ακούγεται τουλάχιστον ωραία ! Και βγαίνει αβίαστα από τα χείλη όλων ! Να εορτάσουμε όπως παλιά ! Τώρα που την ξανακούμε αδελφοί μου , μήπως δεν είναι τελικά και τόσο ωραία; Να εορτάσουμε όπως παλιά ; Δηλαδή να επανέλθουμε στα ίδια ; Ευαρεστούσαν αυτά τον Χριστό μας ; Αυτά τα ίδια , ένα μίγμα απόλυτης εκκοσμίκευσης και ενός φολκλορικού στις παρυφές της δεισιδαιμονίας εθιμοτυπικού! Θέλουμε παραδείγματα ;

Οι ουρές για την Θεία Κοινωνία στις μεγάλες μέρες της πίστης για το καλό! Το μοναδικό ευεργέτημα αυτής της αντισηπτικομανικής  φοβίας είναι ότι στα σίγουρα πλέον αυτές οι ουρές δεν θα υπάρχουν! Στην σειρά θα προσέρχονται μόνο συνειδητοποιημένες ταλαίπωρες και ασθενούσες  ψυχές, διψασμένες για το Θεοποιητικό και Ζωοποιητικό μυστήριο των μυστηρίων και το ακεσώδυνο φάρμακο !

  Άλλα παραδείγματα : Το απόλυτα φολκλορικό Μεγαλοβδόμαδο με πρωταγωνιστές το ξεροχτάποδο της Μεγάλης Παρασκευής και την σούβλα της Ανάστασης! Τα λαμπιόνια , τα δώρα και η χορεύουσα φιλανθρωπία των Χριστουγέννων και τόσα ακόμα…Κάπου παραδίπλα τους  και κάποιος Χριστός,  ως μια απολύτως χρήσιμη αφορμή για εορτασμούς και πανηγύρια !

Το κίνημα του …δηθενισμού, που πλέον απροκαλύπτως Θεομαχεί ( θυμηθείτε τις …δήθεν εορτές των Χριστουγέννων στις δηλώσεις υπουργού!!) , προσπαθεί βέβαια να θέσει τον χρήσιμο Χριστό εκτός ! Στον πυρήνα μόνο ο υγιής χαρούμενος άνθρωπος ! Θες να γιορτάσεις άνθρωπε ; Γιόρτασε! Έχουμε πλέον τόσες παγκόσμιες ημέρες για αφορμές ! Παγκόσμια ημέρα φαγητού , ποτού , ζώων …Παγκόσμια ημέρα γέλιου , περιβάλλοντος, δικαιωμάτων των παιδιών , των ανθρώπων …

Και του χρόνου λοιπόν; Να εορτάσουμε στην ξεχασμένη μας κανονικότητα , μέσα στην Εκκλησία …Μας συγχωρείτε αδελφοί μου , εκείνη την κανονικότητα δεν την θέλουμε ! Μας δημιουργεί αποστροφή ! Αυτή είναι όντως μια δήθεν κατάσταση ! Ψευδεπίγραφη Ορθοδοξία !    Τάχα Τριαδική πίστη , τάχα μυστηριακή ζωή ! Πρώτος στους ..δήθεν ο γράφων ! Υπάρχουν δόξα τω Θεώ οι φωτεινές και ακίβδυλες εξαιρέσεις ! Το χέρι τους φιλάμε !  Να επανέλθουμε λοιπόν σε μια άλλη κανονικότητα συναισθανόμενοι κάτι,  που επίμονα και αυτοκαταστροφικά ως σήμερα οι περισσότεροι τουλάχιστον αγνοούμε! 

Ο Κύριος ως σήμερα μ α κ ρ ο θ υ μ ε ί !

 Παρατείνει το έλεός Του! Μας περιμένει ! Ως την τελευταία μας στιγμή ! Εμένα τον πιο ελεεινό αμαρτωλό του κόσμου , εσένα που Τον βλασφημείς , που Τον χλευάζεις και τόσο ασεβώς τον χαρακτηρίζεις ψεύτικο και δήθεν ! Καρτερά την αληθινή και όχι την δήθεν μετάνοιά μας ! Τα καρδιακά και όχι τα συναισθηματικά μας δάκρυα ! Μελάνι αυτά να γίνουν,  έλεγε ένας Άγιος Γέροντας των ημερών μας,  και να γράψουν στο κέντρο της καρδιάς μας και όχι στο περικάρδιο,  την λέξη  Ι Η Σ Ο Υ Σ με πύρινα γράμματα ! Το θεϊκό έλεος πάντοτε το κανοναρχούσαν , το ρύθμιζαν και το παρέτειναν γονατιστοί ικέτες  με παρρησία στον Ουρανό ! Όλοι βλέπουμε ότι λιγόστεψαν πλέον τούτοι οι εκλεκτοί ! Ωλιγώθησαν …έως ενός…όπως αναφέρει ο Ιερός ψαλμωδός ! Να  γίνεις εσύ αυτός ο ένας που θα μείνει προσευχητικά να βαστά …ή ο ένας που θα χρειαστεί για να συμπληρωθεί της δέησης και της ..χρηστότητας το τάγμα! Έχει αποστολή αυτό το τάγμα με του Χριστού τους στρατιώτες ! Να πείσουν τον Θεό να παρατείνει ακόμα το έλεός Του και την μακροθυμία Του ! Να χορηγήσει κι άλλη παράταση στην παράταση …

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή

Σας παρακαλώ! Παραθέστε τράπεζα…

Κάποια  Σαρακοστή, παραμονή Σαββάτου Αγίου Θεοδώρου με το θαύμα των κολλύβων,  στο μεσόνυχτο την ώρα που τέλευε τον κανόνα της σε δωμάτιο του σπιτιού της  η μακαριστή Χριστοκήρυκας Αθηνά Σιδέρη,  άκουσε μια αντρική φωνή να την καλεί.

Χωρίς να ταραχτεί ρώτησε ποιος είναι…

Εκείνος της απάντησε:

Είμαι ο Παναγιώτης!  (κάποιος γνωστός γιατρός της μακαριστής Αθηνάς) Σας παρακαλώ! Είμαι πολύ άσχημα! Παραθέστε τράπεζα και για μένα αλλά και για άλλους! Εγώ είμαι κάπως καλύτερα από εκείνους και μπορώ να σας μιλώ!  

Ξεκίνησε να υπαγορεύει ονόματα και η κυρία Αθηνά γέμισε μια μεγάλη κόλλα αναφοράς! Αμέσως έπειτα πήγε και ετοίμασε το στάρι της! Το πρωί το πήγε στους πατέρες μαζί με τα ονόματα ! Εκείνοι ολοπρόθυμοι τέλεσαν και για αυτούς μνημόσυνο!

Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Παναγιώτης υποστατικώς (μόνο εκείνη τον έβλεπε) της παρουσιάστηκε για να την ευχαριστήσει.

Καλύτερα όμως να το ακούσουμε από την ίδια!

https://www.youtube.com/watch?v=XQD5dRVZs1A&t=3843s

Στο ξεκίνημα αυτής της συνταρακτικής ομιλίας ένας πρόλογος που μαρτυρά τα θαύματα και τα θαυμάσια του Θεού…

Ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος εμφανίζεται και ευλογεί το ακροατήριο…

Η μακαριστή Αθηνά Σιδέρη ξεσπά σε δάκρυα δοξολογικά ….

Νώντας Σκοπετέας 05-03-2021. Ψυχοσάββατον (ἀφ᾿ Ἑσπέρας)

Υγ:

Σήμερα…σε κάποιες Μητροπόλεις της Ελλάδας απαγορεύτηκαν τα κόλλυβα και τα τρισάγια στα μνήματα των κεκοιμημένων…

Η Αγία πίστη των προγόνων μας κάτι τέτοιο θα μπορούσε να το αντέξει;

Βέβαια σε εκείνων τα χρόνια κάθε φορά που εσείετο η γη οι άνθρωποι μιλούσαν για του Θεού την μάνητα  και την Θεομηνία…

Πλέον οι όροι έχουν προσαρμοστεί στο μεστό από «αγάπη» για τον συνάνθρωπο σήμερα…

Και έτσι κάθε φορά που το έδαφος κλονίζεται κάνουμε λόγο για φυσικές καταστροφές…

Πολλές φορές αυτές συνοδεύονται από υπόκωφους ήχους και ένα βουητό…

Κάποιος χθες (με αφορμή την πρωτοφανή σεισμική δραστηριότητα) μας είπε ότι είναι των ψυχών οι φωνές …

Ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής έλεγε πως η οργή του Θεού είναι οδυνηρό αίσθημα εκείνων που παιδαγωγούνται...

Αναμένοντας νέες εγκυκλίους με απαγορεύσεις και απονεκρώσεις... μα και τις φωνές πάντων των επ᾿ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου κεκοιμημένων αδελφών μας…

 

Όσες φορές ...

Είναι τόσες οι μορφές που έχω συναντήσει στο περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου. Όλοι την σάρκα φορούν και στον κόσμο τούτο κατοικούν. Άλλων όμως το μοναχικό τριβώνιο σκεπάζει το αδύναμο πολεμοχαρές σαρκίο και άλλους   ο κόσμος ντύνει με πολυποίκιλα ενδύματα που παλεύουν και εκείνα με το ξεθώριασμα και την φθορά…Κοντολογίς και χωρίς…λογοτεχνικό περίβλημα,  στο Όρος συναντάς κάθε λογής άνθρωπο με ένα όμως κοινό χαρακτηριστικό…Έναν Θεό μέσα τους έχουν όλοι. Άλλοι τον βαστούν με αλυσίδες και άλλοι δεν σταματούν ποτέ να τον ελευθερώνουν… Και μια σπίθα,  που κάποιοι  κρατούν άσβεστη  και κάποιοι στο πρώτο λαμπύρισμά της την παύουν. Χαίρομαι πάντα να συναντώ αδελφούς και από τις δυο τούτες τις πηγές των ανθρώπων, την γάργαρη δρόσο μα και την στερεμένη,  που πάντα όμως προσμένει την βροχή… Γιατί σαν βρέξει ο Ουρανός τα θαύματα και τα θαυμάσιά του, γίνονται και εκείνοι κελαρυστές κρήνες που αναπαύουν τους κουρασμένους στρατοκόπους.

Έναν τέτοιον άνθρωπο συνάντησα κάποτε στις αυλές ενός αγιορείτικου λειμώνα. Έναν πρώην… παραλυτικό, τυφλό εκ γενετής ,  άσωτο,  αρνητή, βλάσφημο, προδότη, ανευλαβή, αλειτούργητο,  αλιβάνιστο, άγευστο Θεού και των θαυμασίων Του. Και καθρεφτίστηκα τόσο μέσα στα μάτια του,  που για πρώτη φορά ένιωσα τόσο στα κατάβαθά μου εκείνο το συναμαρτωλοί αδελφοί μου που συνηθίζουν τα χείλη μου μόνο να λένε…Τις μέρες που μείναμε κάτω από την ίδια αθωνική στέγη,  τον παρατηρούσα συνεχώς τραβώντας τους κόμπους από ένα μικρό κομποσχοινάκι κάτι να ψιθυρίζει, όπου κι αν βρισκόμασταν. Σκέφτηκα πως μάλλον θα έλεγε την μονολόγιστη ευχή, το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!   

Μου διηγήθηκε την ιστορία του και ήταν σαν να άκουγα ακόμα μια από τις αμέτρητες σαν τους κόκκους της άμμου αληθινή διασκευή στην ιστορία του χαμένου γιού και του σπλαχνικού Πατέρα.

Δεν υπάρχει αμαρτία αδελφέ μου που να μην έχω κάνει εγώ ο πανάθλιος! Ό,τι αισχρό μπορείς να φανταστείς το έχω πράξει λόγω έργω ή διανοία . Τότε λοιπόν που είχα αποδημήσει,  όλα τούτα που τώρα μου προκαλούν σιχασιά,   μου φαίνονταν υπέροχα και τόσο φυσιολογικά! Ναι , ήταν οι δαίμονες με τις απάτες τους  που με λογάριαζαν δικό τους  και με έπαιζαν στα δάχτυλά τους. Αλλά ήμουν κι εγώ που συνέχεια τους καλούσα με το έκλυτό μου , την σαρκολαγνεία μου , την αποστασία μου…Αχ αδελφέ μου,  άλλος σαν κι εμένα δεν έχει ποτέ  υπάρξει τόσο βρώμικος σε τούτον τον κόσμο! Γι αυτό μην θαυμάζεις που μέσα με άκουσες να ψέλνω και να απαγγέλω απ έξω το απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Δοξάζω μόνο τον Κύριο που με περίμενε και  κάποτε με βοήθησε να ανοίξω τα μάτια μου και να αντικρίσω το Φως Του. Και τότε αδελφέ μου…τότε στ αλήθεια λυπήθηκα τον εαυτό μου! Ένιωσα το πόσο τον αρνήθηκα,  πόσο τον πόνεσα όλα εκείνα τα άθλια χρόνια μου! Θυμάμαι πάντοτε το κλάμα μου το ασταμάτητο  σαν πρωτο εξομολογήθηκα στον καλό μου τον Γέροντα…Απορούσα που ενώ του έλεγα τόσες βρωμιές και ανομολόγητες πράξεις, εκείνος με άκουγε ατάραχος και ανέκφραστος! Στο τέλος μου είπε κάτι που όσο ζω δεν θα ξεχάσω ποτέ μο! Αύριο το πρωί  να κοινωνήσεις τον Χριστό!  Σκέψου πως όλοι τον λογαριάζουν σαν έναν από τους πιο αυστηρούς πνευματικούς στο Όρος…Κι όμως,  επέτρεψε στον πιο ελεεινό άνθρωπο του κόσμου να μεταλάβει χωρίς ούτε μια μέρα αναβολή… Αυτό ήταν που με συγκλόνισε ακόμα περισσότερο. Σαν να ξερίζωσε με μιας έναν παλιό εαυτό και φύτεψε μέσα στην ψυχή μου έναν μικρό ευωδιαστό ανθό… Αδελφέ μου από την στιγμή εκείνη πάντα ελέγχω τον εαυτό μου για το αν και  και την σημερινή ημέρα το λουλουδάκι που φύτεψε τότε ο γεροντάκος μου ποτίστηκε έστω με μια σταγόνα χάριτος και χαράς …

Ξεκίνησα λοιπόν από εκείνη την ημέρα αξεδίψαστα να αναζητώ ό,τι μπορούσε να σταλάξει τον Παράδεισο . Ήμουν τόσο ακατήχητος, τόσο αδαής  με την πνευματική ζωή. Ποτέ μου δεν είχα ενδιαφερθεί να διαβάσω έστω μια σελίδα από το Ευαγγέλιο ή ένα πνευματικό βιβλίο. Μου είχαν δωρήσει κάποτε τον βίο του Αγίου Γέροντος Παϊσίου! Τον έβαλα σε ένα ράφι και ούτε που γύρισα το εξώφυλλο. Περνούσανε τα χρόνια και εγώ εκεί στο σκοτάδι μου και στα της σαρκός μου. Και έπειτα ήρθε το ταξίδι στο Όρος . Κονσέρβες με κρέας είχα πάρει εγώ  που με βλέπεις στις αποσκευές μου , μη και τυχόν μείνω καμιά μέρα νηστικός …Τέτοια τύφλωση!  Μα φύγανε με την βοήθεια της Παναγίας μας τα λέπια αδελφέ μου ! Με λάσπη από το περιβόλι της με ομμάτωσε   ο Κύριος! Και έτσι από τότε ξεκίνησα έναν αγώνα να προλάβω να γευτώ και να ξεδιψάσω με Χριστό! Για όλα τα χρόνια μου τα προηγούμενα που αδιαφόρησα για την ταλαίπωρη ψυχή μου έπρεπε να τρέξω…κάτι να καλύψω απ τα χαμένα…Ρουφούσα κάθε σελίδα , κάθε ομίλημα και προσπαθούσα να εφαρμόζω πλέον μόνο του Θεού τον νόμο. Θυμάμαι, το λέω και γελάω που στην αρχή όλο γκάφες έκανα προσπαθώντας να μιλήσω εκκλησιαστικά να μιμηθώ τους τρόπους των Αγίων…Μια μέρα είχα πάει στην σκήτη του Αγίου Ανδρέα και λέω στον αρχοντάρη: Είναι εδώ ο Δίκαιος; Ποιος Δίκαιος; μου απαντάει αυτός! Ο Δίκαιος ο π Εφραίμ…του λέω…Γέλασε καλόκαρδα εκείνος ! Τον Δικαίο εννοείτε! Εδώ είναι!

Δεν με πείραζε όμως αδελφέ μου! Αυτό που ήθελα ήταν όλο να μαθαίνω! Ξεκίνησα καθημερινά να κάνω τις ακολουθίες , όσες τουλάχιστον μπορούσα να προλάβω , με την δουλειά μου. Κάθε βράδυ όμως έλεγα το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς ! Στον χρόνο πάνω τους έμαθα απ έξω! Μου τους χάρισε η Παναγία ! Η Παναγία που είχα φτάσει κάποτε να την βλαστημάω ο άθλιος! Ακούς;

Τον πήρε ένα κλάμα τότε γοερό! Δαγκώνοντας τα χείλη του,  έκανε μια παύση και αναστενάζοντας βαθιά συνέχισε να μου μιλά!

Κάποτε άκουσα ένα κήρυγμα στο ραδιόφωνο! Μιλούσε για τον φύλακα Άγγελό μας! Ότι την ημέρα της βαπτίσεώς μας παίρνουμε στο πλευρό μας τον Φύλακα Άγγελό μας  να μας συνοδεύει να μας προστατεύει από τις επιθέσεις του πονηρού,  απ τις παγίδες που μας στήνει συνεχώς ο μισόψυχος,  από τις κακές και βδελυρές φαντασίες που μας προβάλλουν οι δαίμονες! Συγκλονίστηκα μόλις άρχισα έπειτα να διαβάζω για εκείνον! 40 χρόνια στο πλευρό μου να με φροντίζει  και να μην τον γνωρίζω! Θεέ  μου! Ο  πιο κοντινός μου , ο  πιο φίλος μου  απ΄όλους και  εγώ τόσα χρόνια να αγνοώ την ύπαρξή του ! Μα αυτό που με συντάραξε συθέμελα ήταν όταν έμαθα ότι κάθε φορά που αμάρτανα,  ο Άγγελός μου απόστρεφε το βλέμμα του και απομακρυνόταν να μην με αντικρίζει! Πως το λέει ο Μέγας Βασίλειος να δεις …Σαν τον καπνό που στέλνει  αλλού τις μέλισσες , σαν τις δυσωδίες που τα περιστέρια διώχνουν , έτσι και οι μιαρές μας πράξεις διώχνουν μακριά τον φύλακα άγγελό μας .

Έτσι που λες ένα βράδυ την ώρα του Αποδείπνου ξεκίνησα να λέω την ευχή του Αγίου Αγγέλου. Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μή εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού διά την ακρασίαν μου…. Μόλις έφτασα στο σημείο που λέει  …πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τα ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν, με έπιασε ένα κλάμα να μην μπορώ να συγκρατηθώ! Πέρασε όλη η ζωή μου από μπροστά σαν σε ταινία που λένε …Θυμήθηκα όλες μου τις βρώμικες νυχτιές ..τις ώρες του μεσονυχτικού που εγώ προσκυνούσα την σάρκα …Θυμήθηκα όλα τα Σαββατόβραδά μου που μέσα σε καπνούς και βοές εκκωφαντικές  ξημέρωνα αποκαμωμένος και άδειος μακριά από του Κυρίου την Αναστάσιμη την πρόσκληση. Σκέφτηκα τότε πως για 40 χρόνια δεν είχα επιτρέψει στον Άγγελο μου ούτε μια φορά να με αντικρίσει …Και ξεκίνησα εκείνο το βράδυ να λέω ασταμάτητα την ευχή του! Σε κάθε λέξη σταματούσα και βουτούσα ολόκληρος μέσα στο νόημά της ! Σαν να γράφτηκε για μένα μόνο αυτή η ικεσία! Για μένα τον ασυγκράτητο τον τυραννισμένο από τον πονηρό , τον τόσο κουρασμένο από το ξεστράτημα… Κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησόν με εις οδόν σωτηρίας.

Και όλο να κλαίω και όλο να του μιλάω νιώθοντάς τον δίπλα μου! Έλεγα την ευχή του ως που ξημέρωσε!Και μου ήρθε τότε ένας λογισμός που πολύ με ανάπαυσε!  Και πήρα τότε μια απόφαση! Και πήρα και ευλογία από τον Γέροντα για να το κάνω!  Όπου βρίσκομαι μαζί με την ευχή του Ιησού  να λέω όσες φορές μπορώ και αυτήν την ευχή στον Άγγελό μου!   Και παρακάλεσα για κάτι τον Κύριο αδελφέ μου ! Να μην με πάρει από αυτήν την ζωή ατακτοποίητο και …πριν προλάβω να πω αυτήν την προσευχή τόσες φορές , όσες ακριβώς ήταν εκείνες που ανάγκασα τον Φύλακα Άγγελο μου να αποστρέψει το πρόσωπο του από εμένα τον άθλιο. Εκατομμύρια, αμέτρητες  φορές τον ανάγκασα να απομακρυνθεί. Λες να προλάβω; Μέγα το έλεος του Κυρίου!

Άλλος ένας παράξενος Χριστιανός, με μια τόσο αλλιώτικη  συνήθεια που η χάρη του Παναγίου Πνεύματος οδήγησε στο να σκεφτεί με έναν  τέτοιον ασυνάντητο τρόπο. Μου είπε κάτι ακόμα πριν φύγει για να ξενωθεί του κόσμου και να  μείνει μόνος μόνω Θεώ, εκείνο το σουρούπωμα στις αυλές της Οικονόμισσας …

Λες να τα καταφέρω αδελφέ μου, λες να με αξιώσει ο Χριστός μας  κάποτε να τον αντικρίσω κι εγώ;

Νώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"

 εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2021

Όλο να επιστρέφεις …

Ίσως αυτή η Κυριακή του Ασώτου να είναι η τελευταία της ζωής μου!

Ίσως να μην ξανακούσω από χείλη Ιερέως τούτο το παντοτινό μήνυμα ελπίδας, προσμονής, αιώνιας ευφροσύνης, πατρικής αρχοντικής αγάπης αστείρευτης και απέραντης. Αυτό το τόσο μεστό από νοήματα, τόσο περιεκτικό Ορθοδόξου μυστηριακής Ζωής Ευαγγελικό ανάγνωσμα, που όταν γίνει βίωμα και ιστορία της δικής μας ζωής, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι η πιο αληθινή ιστορία που ακούστηκε ποτέ  στον κόσμο.

Και είναι τότε που πρέπει να αντιληφθείς ότι ακόμα δεν τα κατάφερες να την εξελίξεις ως το παμπόθητο τέλος. Ότι ξανά απομακρύνθηκες, ότι αποδήμησες εις χώραν μακράν, απόδημος γενόμενος της πατρώας χάριτος.

 Και είναι τότε που δεν θα ξαναπάρεις τον δρόμο της επιστροφής προς την πατρική οικία , να νιώσεις και πάλι τον κατασπασμό σου από τα χείλη του Πατέρα σου.

Όσες φορές θα πέσεις τόσες θα σηκωθείς.

Και όσες κι αν αποδημήσεις, τόσες θα επιστρέψεις!

Έτσι να εύχεσαι αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου!

Ως το τέλος!

 Όλο να επιστρέφεις!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή