Του Παραδείσου τ΄όνειρο ( Μνήμες Όρους Αγίου ...2013) μέρος 3ο

Στις όχθες του αγιάσματος ανάβλυσε  η ψυχή μας ,

σιμά στης Ξενοφώντος τις αυλές τις ανηφορικές …

Εκεί  οι καβαλάρηδες Μάρτυρες οι Μεγάλοι,  νυχθημερόν τις σεργιανούν,

παρηγοριά γλυκύτατη σκορπώντας στις ζωές .

Κι η Οδηγήτρια που διάλεξε αυτό για καταφύγι ,

Αγέρωχη θα στέκεται όλους να μας θωρεί

και τις κλειστές μας τις  καρδιές για πάντα θα ανοίγει …

με Παραδείσου ονείρατα με Μάνας τη στοργή …( ν.σκ.)

….Η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας  βρισκόταν στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Το 1730 όμως εξαφανίστηκε ξαφνικά από τη θέση της, ενώ οι πύλες του ναού ήταν  ερμητικά σφαλισμένες , και μετέβη θαυμαστώ τω τρόπω  στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος.

 Όλοι νόμισαν ότι κάποιος την είχε κλέψει και έτσι η Εικόνα μεταφέρθηκε ξανά πίσω στη θέση της, ενώ οι Βατοπαιδινοί έλαβαν αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας και σφράγισαν προσεκτικά  τον Ναό. Σε λίγη όμως ώρα, όταν ανοίχτηκε το Καθολικό  για τις  ακολουθίες ,  η εικόνα έλειπε και πάλι από τη θέση της . Δεν άργησε να φτάσει  η θαυμαστή είδηση  από την Μονή του Ξενοφώντος ότι η Οδηγήτρια βρέθηκε και πάλι στην ίδια ακριβώς  θέση .

 Οι Βατοπαιδινοί πείσθηκαν για το θαύμα και αποφάσισαν να μην αντισταθούν άλλο στην  ανεξιχνίαστη  βούληση  της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έτρεξαν στη Μονή Ξενοφώντος για να Την  προσκυνήσουν και για πολλά χρόνια  της έστελναν λάδι και κερί καθαρό στην νέα της κατοικία. Από τότε, οι Ξενοφωντινοί και Βατοπαιδινοί Πατέρες εορτάζουν από κοινού το γεγονός αυτό. Ιδίως στις πανηγύρεις προεξάρχουν οι μεν στο Μοναστήρι των δε σεβόμενοι έτσι μια μακραίωνη παράδοση και κυρίως το θέλημα της Πανάχραντης Μητέρας τους .

Ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο στο υπέροχο Αρχονταρίκι της Μονής . Απέναντι από την δίφυλλη πόρτα του γραμμένο κάτι που αντιστάθμιζε την όποια άνεση σε έκανε να αισθανθείς το καλαίσθητο και βολικό των καναπέδων και των καθισμάτων : Μοναχός εστί βία φύσεως διηνεκής …Μα και τα κρυστάλλινα νερά που αντίκριζες στη ζεστή σχεδόν καλοκαιρινή μέρα από το μικρό μπαλκονάκι ,  σε έκαναν να το  σκεφτείς πως μόνο με ισχυρή θέληση και βία μπορούν οι Μοναχοί να βηματίζουν απερίσπαστοι από  τη στενή και τεθλιμμένη οδό μακριά απ την γήινη τρυφή , την πρόσκαιρη απόλαυση  , την μάταιη καλοπέραση  . Μέσα στο αρχονταρίκι φτιαγμένο και ένα μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Μια Αγία Τράπεζα σε κάθε σου βήμα …Ένα Θεϊκό θυσιαστήριο σαν παλμός καρδιάς ζωογόνος,  απαραίτητος για να κυκλοφορήσει μέσα σου της Θείας μετάγγισης το αίμα και η  ελπίδα των πάντων των περάτων της γης …

Γράψαμε τα ονόματά μας και τα στοιχεία στο βιβλίο των επισκεπτών …Κάτω από την στήλη με την επιγραφή επάγγελμα κάποιος είχε γράψει : Αμαρτοποιός ! Εύστροφο και αληθινό πέρα για πέρα …Εδώ έτσι κι αλλιώς κυριαρχεί μια μοναδική ισότητα ενώπιον του Θεού . Όλοι ίσοι …Τίποτα δεν μας ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους …Μόνο οι αμαρτίες και ο κοινός αγώνας κατά του αντίμαχου της Σωτηρίας μας , ενώνει τις συναμαρτωλές ψυχές μας . Όλα τα υπόλοιπα τίτλοι , αξιώματα και πρόσκαιρες περγαμηνές δεν αφορούν κανέναν και ιδίως τους Μοναχούς που πορεύονται στο διηνεκές …έχοντας πάντα χαραγμένο μέσα τους εκείνο το δυσκολοκατόρθωτο  , λάθε βιώσας ….Μετά τα γενναία  κεράσματα και το μυρωδάτο καφεδάκι ο Αρχοντάρης μας οδήγησε σε δωμάτιο του ισογείου δίπλα στην πολύ όμορφη Έκθεση της Μονής  . Δωμάτιο πέντε κρεβατιών φτιαγμένων στο διάσημο ξυλουργείο του Μοναστηριού  ,   με στρώμα λεπτότατο και σκληρό , μια ελάχιστη αφορμή άσκησης και κακοπάθειας με διάκριση δοσμένη σε κάθε προσκυνητή που διαμένει σε αυτό το μικρό λαϊκό ησυχαστήριο . Στον τοίχο η εικόνα του Αγίου Γεωργίου αδιάλειπτα θυμίζει τον φρουρό και προστάτη της Μονής . Σε αυτόν είναι αφιερωμένα και τα 2 καθολικά της Ξενοφώντος. Το παλαιό μικρό με το εκπληκτικό ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις εξαίρετες αγιογραφίες του Κρητικού Ζωγράφου Αντωνίου στα μέσα του 16^ου αιώνα και το νέο Καθολικό , το μεγαλύτερο των Μονών του Αγίου Όρους κτισμένο στις αρχές του 19^ου . Στην είσοδο της λιτής δεξιά και αριστερά η Παναγιά Βρεφοκρατούσα και ο Χριστός Παντεπόπτης περιστοιχίζονται απ τους Αγίους Καβαλάρηδες Δημήτριο και Γεώργιο αντίστοιχα . Αξέχαστη η θέα τους και η ασφάλεια που’ νοιωσαν οι ψυχές μας όταν τις αντικρίσαμε στο αχνόφωτο του μεσονυκτικού.

Ησυχία και σιωπή που μιλούσε μόνο για τη Σοφία του θαυμαστού  Θεού ήταν απλωμένη στην έρημη αυλή μπροστά από την παλιά εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου .  Εκεί καθόμασταν με τον Νικόλα αμίλητοι γράφοντας ονόματα σε ψυχοχάρτια . Ξαφνικά ξεπρόβαλλε η σεβάσμια μορφή του ηγούμενου της Μονής , Γέροντος Αλεξίου  του πλέον καλλικέλαδου Ηγουμένου του Αγίου Όρους . Παίρνουμε την ευχή του και ακούμε την πραότατη φωνή του να μας αγκαλιάζει με τις ευλογίες του Χριστού και της Παναγίας μας .Η ίδια αυτή φωνή που ανεβάζει στα Ουράνια τις πιστές ψυχές όποτε υμνεί τον Κύριο στο Καθολικό του αγαπημένου του Μοναστηριού ή όταν προσκαλείται όπου γης για να φωτίσει  με την ιδιαίτερα αγαπητή του παρουσία . Στον εσπερινό της Αγίας Πρωτομάρτυρος και Ισαποστόλου Θέκλας μας συγκίνησαν οι μορφές των δυο δοκίμων Μοναχών οι οποίοι στην κυριολεξία έλαμπαν από χαρά . Την ίδια χαρά αντικρίσαμε και στο πρόσωπο ενός αδερφού που στην διάρκεια του εσπερινού εξομολογιόταν .Ο ξεχωριστός  π.Θ. τον εξομολογούσε σε μια θέση που ξανά δεν είχαμε δει να τελείται το ιερότατο και  λυτρωτικό μυστήριο του Θεού . Πίσω από την Αγία Τράπεζα ! Οι ιεροί συνειρμοί και η γαλήνη που γεννήθηκαν μέσα μας σε αυτήν την …κοινή θέα επιτάθηκαν μόλις είδαμε τον ακουστό   Ξενοφωντινό Παπά   μετά το τέλος της εξομολόγησης και την συγχωρητική ευχή να αγκαλιάζει στοργικά και να φιλά σταυρωτά τον ελαφρωμένο πλέον και ολόχαρο  αδερφό μας.

Στην τράπεζα μας περίμεναν τα πιο νόστιμα φασολάκια μαγειρεμένα με φρέσκια ντομάτα και πολύ αγάπη . Ο Βίος της Αγίας Θέκλας διαβασμένος με το γνωστό καλογερικό ύφος από έναν νέο Μοναχό ,σκόρπιζε στους ταπεινούς συνδαιτυμόνες  χαρά και ελπίδα ζωής αιωνίου . Από μικρή κοπέλα στο πλάι του Αποστόλου Παύλου ως τα βαθιά της γεράματα η Αγία πολέμησε με τη φωτιά των παθών και τις μεθοδείες  του πονηρού . Στα 90 της χρόνια  μπήκε μέσα σε ένα βράχο για να γλιτώσει από του δαίμονα τη λύσσα και εκείνος θαυμαστά ξανάκλεισε γενόμενος η αιώνια κατοικία της. Αργότερα τον ξαναθυμηθήκαμε  όταν στον δρόμο μας βρήκαμε έναν τεράστιο βράχο με έναν μικρό Σταυρό  από καθαρό κερί που το χέρι κάποιας ευλογημένης ψυχής τοποθέτησε στο κέντρο του μετατρέποντάς τον σε προσκυνητάρι διαβατάρηδων .  Το  δοξαστικό των εσπερίων μας πληροφόρησε μέσα σε λίγες μόλις λέξεις για την θαυμαστή βιωτή της Αγίας : Ἀθλητικοῖς παλαίσμασι, τὸν ἐχθρὸν κατεπάτησας, Θέκλα παμμακάριστε, καὶ τάς τούτου μηχανάς, μαρτυρικῶς συντρίψασα, Θάμυριν ἔφυγες, καὶ Χριστῷ ἐνυμφεύθης τῷ ἀληθεῖ ἐραστῇ, τοῦ Παύλου συνόμιλε, καὶ τοῦ Στεφάνου σύναθλε, παρρησίαν ἔχουσα, Πρωτομάρτυς Χριστοῦ ἐν γυναιξί, τῶν πιστῶς ἐκτελούντων τὴν πανέορτον μνήμην σου, ἐκ κινδύνων λύτρωσαι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Μετά το φαγητό και ενόσω διαρκούσε το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας , αξιωθήκαμε να προσκυνήσουμε τα τίμια λείψανα της Αγίας Άννης ,του Αγίου Παντελεήμονος , τμήμα της Κάρας του Αγίου Στεφάνου , το άφθαρτο δεξί χέρι της Αγίας Μαρίνας ,όπως και αυτό του Αγίου Γεωργίου που αποθησαυρίζεται στη Μονή ,   καθώς και τμήμα του ποδός του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Δώσαμε τα κομποσκοινάκια και τους Σταυρούς στον Ιερομόναχο και εκείνος με περισσή ευλάβεια και αργές κινήσεις τα σταύρωσε πάνω σε κάθε Άγιο που μόλις είχε φανερωθεί μπροστά μας σκορπίζοντας οσμές ευωδίας πνευματικής ανεξίτηλες πλέον σαν φυλαχτάρια στην μνήμη μας . Βγήκαμε έξω απ τη Μονή και πήραμε το δρόμο για το Αγίασμα του Αγίου Γεωργίου , περίπου 100 μέτρα από την πύλη της Ξενοφώντος . Εκεί όπου τον 10^ο αιώνα παρουσιάστηκε η εφέστιος εικόνα του Αγίου ερχόμενη και αυτή με θαυμαστό τρόπο από την Κωνσταντινούπολη . Ήπιαμε από το αγίασμα που αναβλύζει μέσα απ τα σπλάχνα της Αγιορείτικης  γης . Το θαλασσινό νερό που αντάμωνε μαζί του δεν μετρίαζε στο ελάχιστο την ξεχωριστή χάρη που ένοιωθες ότι έπαιρνες ,  μόλις έπινες από το κοινό μεταλλικό ποτήρι γουλιές από την ευλογία του Άη –Γιώργη. Βάλαμε αγίασμα σε ένα μικρό μπουκάλι και πήραμε το δρόμο για τα δωμάτια . Τρείς το πρωί θα ακουγόταν το πρώτο τάλαντο της νέας μέρας …

( …συνεχίζεται )

νώντας σκοπετέας /Ημερολόγιο Όρους 2013( 3)