Μια αγγελία και μια ευχή…(Ζητείται Ιερέας...)

 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΙΕΡΕΑΣ ΣΕ ΧΩΡΙΟ :

Όταν ο κόσμος θέλει πατέρα, ποιμένα και αδελφό, τέτοιο μήνυμα, σαν το κάτωθι, συντάσσει...

Σημείωση:

Παρακαλείσθε αυτό το το μήνυμα να ταξιδέψει προς όποιον γνωρίζει ιερείς και μοναχούς.

Ψάχνουμε ιερέα για το χωριό Δάφνη Ευρυτανίας.

Εδώ και χρόνια το χωριό και τα γειτονικά χωριά δεν έχουν ιερέα και οι κάτοικοι αναγκάζονται να ταξιδέψουν 30-40 λεπτά με ΙΧ για να εκκλησιαστούν.

Παρέχεται δωρεάν διαμονή σε μεγάλη μονοκατοικία, ιδανικό για ιερέα, που αγαπά τα χωριά και τη φύση...

Σημαντικό προσόν θα θεωρηθεί η κατοχή διπλώματος οδήγησης, καθώς ο ιερέας θα εξυπηρετεί και τα γειτονικά χωριά.

Η εκκλησία διαθέτει και χωράφια, τα οποία, αν θέλει ο ιερέας μπορεί να τα καλλιεργήσει.

Ο κόσμος είναι καλός και φιλόξενος.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Δημήτριος,

τηλ: 697.....

Διαδωστε το να βοηθήσουμε...

Ναι αδελφοί μου είναι υπαρκτή και κυκλοφορεί  τούτη η αγγελία, τούτο το μήνυμα! Ζητείται Ιερέας σε χωριό! Μαραζώνουν τα χωριά και οι ψυχές μας! Κάποτε στο δικό μου το χωριό την Μεγάλη Παρασκευή  έβγαιναν 4 επιτάφιοι! 4 ενορίες με ισαρίθμους ιερείς! Εγώ σαν παιδί πρόλαβα μόλις στα μέσα της δεκαετία του 80,  τους 3 να συναντιούνται στο κέντρο του χωριού! Τώρα το χωριό δεν έχει ούτε έναν! Έρχεται μια φορά τον μήνα ή και πιο αραιά ένας παππούλης από διπλανό χωριό και  εξυπηρετεί μια μεγάλη περιοχή, που κάποτε πλημμύριζε από ψαλμωδίες και άφθονο θυμίαμα…Τώρα μείναν μόνα τα ξωκκκλήσια και οι ναοί οι περικαλείς ολότελα άδειοι…Αλειτούργητα σαν τις ψυχές που θυμούνται και νοσταλγούν…Κάποιοι μιλούν για έναν πνευματικό νόμο…Τον νόμο που καμιά φορά είναι σκληρός αλλά αναγκαίος….Για να καταλάβουμε τι είχαμε και τι χάσαμε! Εδώ εν προκειμένω είχαμε το πάντα! Τον ίδιο τον Ζωντανό Θεό ανάμεσά μας δια του μυστηρίου των μυστηρίων! Του Ζωοποιητικού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας! Ζητείται Ιερέας σε χωριό! Υπάρχει και το τηλέφωνο στην αγγελία!  Εμείς φανταστήκαμε κάτω από αυτά τα εναγώνια λόγια να υπάρχει και ένα απόσπασμα από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο…

...ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα… Ιω. 10,11-12         

Τροποποιεί η φαντασία μας την αγγελία! Ζητείται άμισθος μισθωτός…Όχι να μην πληρώνεται προς Θεού…Οικονομεί ο Χριστός μας και ευλογεί ! Μα να μην έχει νοοτροπία τέτοια…του μισθωτού…Να έχει φρόνημα Σταυρικό και το βλέμμα πάντα στην ανοιχτή αγκαλιά του Εσταυρωμένου Λυτρωτή!Να διψά έναν  Θεό Ζωοδότη και όχι εργοδότη, να έχει συναίσθηση του βάρους που εκλήθη να σηκώσει! Προϋποθέσεις ουράνιες και όχι συνθήκες αποκατάστασης και πρόνοιας για τον βιοπορισμό και μόνο! Μην αισθανθείς ποτέ ως μισθωτός! Θυμάστε τον αδελφό μας που δίνει εκείνες τις αλλιώτικες παράξενες ευχές; Να σε περιμένει ο Κύριος μέχρι να βγάλει καρπό η συκιά σου μας είχε ευχηθεί κάποτε! Αυτός ο ίδιος ευχήθηκε σε αδελφό που την επομένη θα χειροτονείτο διάκονος τούτο! Μην νιώσεις ποτέ σου μισθωτός! Τίποτε άλλο! Διάβασε συναξάρι αδελφέ μου! Για εκείνους που δεν λογάριασαν ποτέ τους θέσεις, αξιώματα, μισθούς και τον κόσμο! Διάβασε για τους μάρτυρες  τους Εθνοϊερομάρτυρες της Μικράς Ασίας, των 400 χρόνων του τουρκικού ζυγού, για τους συγχρόνους ποιμένες με το αδούλωτο φρόνημα, που αγαπούν εν Χριστώ και εν αληθεία…μόνο! Τους ποιμένες της Θεαρέσκειας και ουχί της ανθρωπαρέσκειας! Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι έστω και δυσεύρετοι...Ας τους αναζητήσουμε!

                       

Αν κυριαρχήσει τούτο πνεύμα! Θα ζήσουμε ένα μεγάλο θαύμα! Ιδεατό ακούγεται! Ουτοπία πλέον για κάποιους! Σημείο των καιρών! Μα αν σκοπός του ανθρώπου είναι η αγιότητα και η θέωση, όπως συνηθίζουμε να λέμε…Αχ εκείνη η διαδρομή από τα χείλη στην καρδιά! Λίγα εκατοστά και μια αιωνιότητα διαρκεί…Αφήστε μας να φανταζόμαστε και να νοσταλγούμε! Να ξαναπλημμύριζαν λέει κάποτε τα χωριά με ζωή αληθινή! Να ζωντάνευαν με τον Ζωντανό Θεό όλα τα ξεχασμένα ξωκκλήσια και οι ναοί μας! Με ιερείς μισθωτούς μα άμισθους στο πνεύμα και στην καρδιά! Σαν εκείνους τους παλιούς τους ξεχασμένους επίσης για τους πολλούς…-Παπά Φώτη Λαυριώτη στείλε μας την ευχή σου!-Με ποιμένες καλούς και πονετικούς! Με πίστη ακλόνητη που όρη να μετακινεί, νεκρούς να ανασταίνει...Να λαχταράνε και να πασχίζουν οι καλοί ποιμένες για την σωτηρία του καθενός αδιακρίτως! Με εν Αληθεία αγάπη, απροϋπόθετη και θυσιαστική!

Τρελοί και αλήτες για την αγάπη του Χριστού. Ποιμένες αγαθοί, άμισθοι στην ψυχή, ομολογώντας συνεχώς με το βίωμά τους, θυσιάζοντας το είναι τους υπέρ εκείνων που ο Μέγας Ποιμήν τους εμπιστεύτηκε. Απαρνούμενοι όλα τα τερπνά του κόσμου, νήφοντας και κακοπαθώντας. Σε πλησμονή οι βίοι τους μέσα στο Άγιο Συναξάρι. Και αυτό όπως οι πράξεις των Αποστόλων όλο και συμπληρώνεται με νέες σελίδες κατά Χριστόν ζωής, ολοκληρωτικής αφιέρωσης και ειλικρινούς ταπεινώσεως. Νέες προσθήκες στο Αγιολόγιο της ψυχής και της συνείδησης του Ορθόδοξου Λαού του Κυρίου. Έργα θαυμαστά, σοφοί κατά Θεόν λόγοι. Αδιαλείπτως προσεύχονται, εν παντί ευχαριστούν! Πλημμυρισμένοι Θείας χάριτος, φλεγόμενοι από πίστη αδίσταχτη! Άξιο μιμήσεως το γενναίο και ανυστερόβουλο φρόνημά τους, η αναργύρεια στο πνεύμα  ιερατική τους πορεία…Ζητείται Ιερέας…Να φυλάξει την ιεροσύνη ακίβδηλη και το ποιμαντικό του έργο ανόθευτο, να εργαστεί στον Θεϊκό Ορθόδοξο Αμπελώνα  και εκεί να  πράξει ως και την τελευταία του αναπνοή, ως το δικό του…νυν απολύεις…τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι…τον δρόμον τετέλεκα…

Μια αγγελία και μια ευχή ακόμα! Μη νιώσεις ποτέ σου μισθωτός…μίσθαρνος και νυσταγμένος…Νήφε εν πάσι…ετοιμάσου για διωγμό! Να θυμηθούμε πως ευχόταν ένας Άγιος των ημερών μας ο Αθωνίτης Άγγελος εν σώματι πατήρ Άνθιμος ο Μικραγιαννανίτης, σε όποιον επρόκειτο να αξιωθεί της Ιεροσύνης! Κάθε Θεία Λειτουργία που θα τελείς, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να είναι ακριβώς όπως η πρώτη σου φορά και να νιώθεις έτσι…μα ταυτόχρονα να αισθάνεσαι πως είναι και η τελευταία σου!

Μια αγγελία και μια ευχή! Την αγγελία πάντοτε θα την δημοσιεύει ο Ουρανός! Ο Κύριος των πάντων είναι που θα καλέσει! Αυτός θα συμμαρτυρήσει για εκείνους, που στο πρόσωπό τους συντρέχουν η κλίση και η κλήση!  Τι γίνεται με τους υπόλοιπους που την αγγελία τους....δεν δημοσιεύει ο Κύριος όμως; Ας μας απαντήσει ένας ακόμα Άγιος του προηγούμενου αιώνα, ο Άγιος της Πάρου π.Φιλόθεος Ζερβάκος:

«…Πρέπει δε να πιστεύωμεν ότι τα μυστήρια και δι’ αναξίων ιερέων και Σιμωνιακών και φαύλων τελούνται, ως λέγει και ο θείος Χρυσόστομος: «Ο Θεός δεν χειροτονεί πάντας, αλλά δια πάντων ενεργεί». Τα μυστήρια δεν τα τελούν οι Σιμωνιακοί, οι ανάξιοι και φαύλοι, αλλά το Πνεύμα το Άγιον δια τον αγιασμόν και την σωτηρίαν των πιστών…»

Ας μην αμφιβάλλουμε διόλου ότι εν Αγίω Πνεύματι τελούνται (υπό κανονικώς Ορθοδόξως χειροτονηθέντων Ιερέων) εγκυρότατα Χριστοποιητικά και Ζωοποιητικά μυστήρια! Γίνονται                    (ανθρωπομορφική έκφραση) τα χέρια του Αγίου Τριαδικού Θεού, Ο Οποίος βαπτίζει, χειροτονεί, εξομολογεί, συγχωρεί… Εμείς ας προσευχόμαστε να υπάρξει μετάνοια και επιστροφή, συναίσθηση του μεγίστου διακονήματος, μα και για τα Χριστιανά εν μετανοία και εξομολογήσει τέλη του καθενός μας...

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών.

Αγαπιστών... κερκόπορτες...

 

Γιατί δεν ρωτάμε να μας πουν πως άραγε βλέπουν αυτά τα…πάσης φύσεως αναθεωρητικά, όλοι εμείς οι… συναισθηματικοί Ορθόδοξοι, με πρόσχημα μια δήθεν αγάπη που ξεχειλίζει και υπερτερεί( αλίμονο) εκείνης των αγίων Πατέρων και Προμάχων της μόνης αληθινής πίστης, ένα από τα αγράμματα ταπεινά γεροντάκια των Σαρακοστών του κυρ Φώτη του Κόντογλου, που δεν ήξεραν να διαβάζουν καν και δεν διέθεταν ούτε μια από τις δίψυχες δικές μας πνευματικές διακρίσεις και περγαμηνές, μα είχαν τον νόμο του Χριστού αναμμένο και γραμμένο μέσα στο κέντρο της καρδιάς τους…φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ…(Ρωμ.2,14); Μια και μόνο έκφραση του χαμηλωμένου προσώπου τους και ένα: "Να μη μας ξεσυνεριστεί ο Θεός παιδάκι μου", θα ταν αρκετά να μας πληροφορήσουν…

Μου προκαλεί θλίψη, με αφορμή ακόμα μια κραυγαλέα περίπτωση εκκοσμίκευσης και αναθεώρησης (ας μην πω ισοπέδωσης) πατερικών και συνοδικών επιταγών, να ομογενοποιούνται και άκριτα, αδιάκριτα και με ανοίκειο Εκκλησιαστικό φρόνημα, να χαρακτηρίζονται ως φονταμενταλιστές και μισογύνηδες, συλλήβδην όσοι τολμούν ευγενώς να αντιτάξουν απολογητικά ως οφείλουν το ορθό… Είμαι βέβαιος ότι οι ίδιοι αυτοί που…τσουβαλιάζουν, οι συνεχώς αυτοδικαιούμενοι αδελφοί μας, κληρικοί και λαϊκοί, που δεν χάνουν ευκαιρία να εκφιλοσοφούν τα κρίματα και τα μαρτύρια του Αγίου Θεού, πανηγυρικώς και φρικωδώς θα ομονοούσαν στα μέσα του περασμένου αιώνα, όταν ο μέγας ομολογητής και απολογητής π. Αυγουστίνος Καντιώτης χαρακτηριζόταν (σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και σε αίθουσες δικαστηρίων, όπου τον έσερναν οι «αγαπιστές» της εποχής εκείνης, επειδή τόλμησε να αντιδράσει στο νεοσύστατο τότε θεσμό των καλλιστείων) ως ο «Χομεϊνί της Ελλάδος», όταν κήρυττε πόλεμο κατά της εμπορευματοποίησης της σάρκας, διαβλέποντας το σημερινό βορβορώδες και επαίσχυντο φιλήδονο και την έσχατη μεταλλαγή της αλήθειας εν τω ψεύδει( Ρωμ.1,26). Βέβαια εκείνος ο «ακραίος» και «επικίνδυνος» είχε συνεχώς ενώπιόν του όσα το Ευαγγέλιο του Χριστού του παρήγγελνε να πράττει , ασίγαστα και αδίσταχτα! «…τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι…»( Α΄Τιμ.5,20) Εμείς έχουμε έστω ψήγματα τέτοιας άδολης και αμετασάλευτης πίστης; Θλιβερά ρητορικό το ερώτημα…

Μακάρι τέλος να σφάλλω σφόδρα, στο ότι αυτοί που ανοίγουν συνεχώς (εύχομαι ανεπίγνωστα) «κερκόπορτες» στα Όσια και τα Ιερά της Αγίας Πίστης, θα υπερθεματίζουν και πάλι αγαπολογώντας, όταν τίθεται το ζήτημα της Ιεροσύνης των γυναικών και του αβάτου του Άθωνα… Μη γένοιτο αδελφοί!

Η Κυρία Θεοτόκος και των Ουρανών Πλατυτέρα, η Πρώτη των Αγίων, η Γεννήσασα Τον Σωτήρα των ψυχών μας, η Μάνα μας Παναγία, να μεσιτεύει τον ιλασμό για όλους μας!

Νώντας Σκοπετέας

Μη φύγει η Θεία Χάρη...(+π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

 «Έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλοίωσας τω Θείω Σου έρωτι»

Η ακαταγώνιστη χάρη που ζωοποιεί και καινοποιεί και σώζει και μεταμορφώνει. Το άγριο σε άγιο, το καλό σε κακό. Το μακάβριο σε μακάριο, το φιλόδοξο σε φιλόθεο, το μιαρό σε αγνό! Τους αγραμμάτους και φοβισμένους ψαράδες σε Θεοφόρους και ατρόμητους πάνσοφους κήρυκες της μόνης Αλήθειας της Αναστάσεως Της Ζωής!

Ρίχνει τα λέπια από τα μάτια! Εξαφανίζει τον δισταγμό απ΄την καρδιά! Η αφειδώλευτη χάρη και η αδίσταχτη πίστη! Η δύναμη της Θείας Χάριτος! Απερίγραπτη και απερινόητη! Πανσθενουργός και αήττητη! Σαν αύρα λεπτή που αν ασίγαστα δεν προσπαθείς να ανασαίνεις θα φύγει από δίπλα σου! Και τότε…Ω τότε! Θα γίνεις ξανά εσύ αρνητής και διώκτης και φιλήδονος και δεσμώτης του σκότους! Φαύλος θα πορευθείς εις Ανάστασιν Κρίσεως! Από αυτήν την απομάκρυνση! Χωρίς την Θεία Χάρη, ξανά παλαιός άνθρωπος, χωρίς καταφύγιο και παρηγοριά! Για αυτήν την ακαταγώνιστη Χάρη συνεχώς ομιλούσε ο Γέροντας Εφραίμ ο Σεραγιώτης! Όλη η ζωή, όλος ο αγώνας για αυτήν την κτήση μα κυρίως για την  διατήρησή της. Όλοι δεκτικοί Θείας Χάριτος μα  και όλοι επιρρεπείς  στην απώλειά της…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 7ο και τελευταίο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!" αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023

Ελεγκτής ο Χριστός στην Ωραία πύλη…(+π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

«…Δεν λέμε μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ τας ψυχάς των δούλων σου; Μετά των Αγίων! Ποιών δούλων Σου; Μα αν κάποιος έχει πάει στον Παράδεισο δεν είναι Άγιος;  Είναι Άγιος ναι! Μα εμείς ευχόμαστε γι’ αυτούς που δεν έχουν σωθεί, δεν είναι Άγιοι… Επειδή ακόμα  δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία, ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων ίσως και μη Ορθοδόξων, ο Θεός γνωρίζει, θα μεταβούν εκ του  Άδου στον Παράδεισο. Τίνι τρόπω;  Με τις Θείες Λειτουργίες, τα μνημόσυνα, το κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες. Δηλαδή το βιβλιάριο της ψυχής του Κολασμένου εν τω Άδη, το έχει η Εκκλησία. Εμείς κάνουμε Θεία Λειτουργία,  μνημόσυνα,  κομποσκοίνια και ελεημοσύνες και κολλάμε το ένσημο εμείς στο δικό του βιβλιάριο, κάτι που αυτός δεν μπορεί να κάνει αφού στερείται σώματος. Αυτός μετά θα μας ανταποδώσει το δώρο…Μερικές ψυχές λοιπόν μεταβαίνουν από τον Άδη στον Παράδεισο με την βοήθεια της Εκκλησίας, όχι μόνοι τους και όχι βεβαίως όλοι…Τώρα ποιοί και μέχρι ποιο βαθμό; Ας παρομοιάσουμε τον Άδη με έναν ωκεανό. Στην φωτεινή δέσμη του ύδατος, από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθους δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε, τριάντα σπανιότατα τριαντατριών μέτρων, υπάρχει η λεγόμενη δέσμη φωτός, όπου ακτίνες ηλίου διεισδύουν και κάποιο έστω μικρό φως υπάρχει. Από κει και κάτω υπάρχει Έρεβος, το πραγματικό το παντοτινό σκοτάδι. Στο διάστημα λοιπόν αυτό (εννοεί της εν Άδου παραμονής των μη σεσωσμένων) μπορεί για όσες ψυχές βρίσκονται στον Άδη να διεισδύσει η Θεία Λειτουργία και σιγά–σιγά να τις ανεβάσει όλο και πιο πάνω. Κάποτε λοιπόν κάποιες τις μετακινεί ως τον Παράδεισο. Η Θεία Λειτουργία!  τη στιγμή ακριβώς που λέμε: «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματι Σου τω Αγίω. Με τον παραλληλισμό του Άδη με τον Ωκεανό, αυτοί που βρίσκονται στο κάπως φωτεινό, να το ονομάσουμε έτσι, μέρος του Άδη μπορούν με την  Θεία Λειτουργία  το κομποσκοίνι  και τις ελεημοσύνες σιγά –σιγά να ανέβουν. Βρίσκονται δε εκεί, γιατί ναι μεν έχουν βαριά αμαρτήματα, μα όχι θανάσιμα…. Και στα θανάσιμα υπάρχει ιεράρχησ . Το χειρότερο είναι το να λατρεύεις εν επιγνώσει τον Σατανά ως Θεό. Η εσχάτη απώλεια του νοός.

Ό, τι μεγαλύτερο και πλέον απαίσιο υπάρχει. Έπειτα είναι οι αιρεσιάρχες, οι υπερήφανοι, οι βλάσφημοι, οι φιλάργυροι, οι πόρνοι, οι ανήθικοι, οι διεστραμμένοι και όλα τα λοιπά  αμαρτήματα.  Επάνω –επάνω ας πούμε είναι κάποιος που έκανε μια μεγάλη κλεψιά και δεν πρόλαβε να μετανοήσει αφού πέθανε αιφνιδίως και κολάστηκε. Όλες οι κλοπές δεν κολάζουν…Πολλά νέα παιδιά ίσα-ίσα σώζονται αφού μετά από μέθη έκαναν κάποια αμαρτήματα κυρίως σαρκικά και επιστρέφοντας στο σπίτι χτύπησαν σε ένα τροχαίο και τελειώθηκαν. Αυτός ο αιφνίδιος, ο αιματηρός, ο οδυνηρότατος θάνατος, τα «ξέπλυνε». Υπολογίζεται δηλαδή και ο τρόπος του Θανάτου για την σωτηρία της ψυχής. Οι κατάκοιτοι και όσοι υπέφεραν πολύ στη ζωή τους, παίρνουν στεφάνι μεγαλομάρτυρος.   Η Θεία Λειτουργία και οι Ελεημοσύνες ανεβάζουν τις ψυχές. Αρκεί όπως έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ ο  Κατουνακιώτης, οι Λειτουργοί να είναι ενάρετοι  και άξιοι. Γιατί ο Θεός δεν εισακούει τις Λειτουργίες των αναξίων Ιερέων οι οποίοι ζητούν χρήματα και έπειτα δεν μνημονεύουν, είτε μνημονεύουν λίγες φορές και όχι σωστά. Θεία Λειτουργία λοιπόν, κομποσκοίνι, προσευχή και ελεημοσύνη…»(Απόσπασμα από ομίλημα του μακαριστού Γ.Εφραίμ του Σεραγιώτη για την πορεία της ψυχής μετά τον αποχωρισμό της εκ του σώματος)

 Σε αυτά τα 40 και πλέον έτη της Μοναχικής Πολιτείας του Γέροντος Εφραίμ, υπήρξαν αμέτρητα ομιλήματά του, τα οποία Θεία προνοία κατεγράφησαν προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών. Με κέντρο την μετάνοια και την ανακαινιστική επανάκτηση της πολεμουμένης υπό της φθοροποιού αμαρτίας Θείας Χάριτος, μίλησε για όλα τα πάθη και όλες τις αρετές! Διαφώτισε και κατήχησε όσο λίγοι στις σκοτασμένες ημέρες μας. Πάντοτε Θεία χάριτι αποκαλυπτικός και συνταρακτικός στα ομιλήματά του. Αν μας ζητούσατε να επιλέξουμε ένα από τα αμέτρητα για έναν αδελφό μας που θα ήθελε να ακούσει τον Γέροντα για πρώτη φορά, αυτό θα ήταν εκείνο περί του μεγάλου ταξιδιού της ψυχής στις 4^ο ημέρες που έπονται μετά τον χωρισμό της εκ του σώματος. Εκείνο το ομίλημα που απομαγνητοφωνημένο και φωτοτυπημένο σε χιλιάδες αντίγραφα έδινε ένας οδηγός ταξί στην Αθήνα ως ευλογία και βοήθεια ανεκτίμητη σε κάθε επιβάτη που έπαιρνε για να μεταφέρει, με προορισμό όμως το αιώνιο και ατελεύτητο Φως του Χριστού μας. Τι κι αν λοιπόν υπάρχει εκείνη η προ δεκαπενταετίας σχεδόν εκπομπή, εμείς σήμερα θα ξαναδιαβάσουμε αυτά τα αποκαλυπτικά και συνταρακτικά, με την ευχή να υπάρξει έστω και ένας που σήμερα θα σπεύσει για εισιτήριο με το express του Παραδείσου. Εκδοτήριο το εξομολογητήριο. Εγχειριστής ο πνευματικός εξομολόγος και ελεγκτής ο ίδιος ο Χριστός μας στην Ωραία Πύλη της επιβίβασης. Όσοι τα έχουν ξαναακούσει να είναι σίγουροι πως κάτι νέο σήμερα, Θεία ευσπλαχνία θα αποκαλυφθεί…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 6ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!, αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Στην εξορία το δαιμόνιο...(+ π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

 

Είναι πολλά και λίαν συγκινητικά τα μηνύματα που έχουν στείλει αδελφοί μας στην εκπομπή με αφορμή το πολυμερές αυτό αφιέρωμα στον μακαριστό Άγιο Γέροντα. Θυμήθηκε η αδελφή μας η Αγγελική, όταν αξιώθηκε να γίνει ανάδοχος στο Ιερό μυστήριο της Βαπτίσεως που τέλεσε ο ίδιος ο παπά-Εφραίμ. Την συγκλονιστική ιεροπρέπεια, με την οποία ετελείτο και η παραμικρή φαινομενικά λεπτομέρεια. Και όταν στα μέρη της λιτής, την ώρα της ανάγνωσης των αφορκισμών, την κάλεσε να φτύσει και να φυσήξει σταυροειδώς τρείς φορές, θυμόταν την  εμφατική και εναγώνια παράκληση του Γέροντα, τούτο να τελεστεί ορθώς και όχι βιαστικά! Θυμηθήκαμε λοιπόν διαβάζοντας αυτό το μήνυμα της αδελφής μας, ένα από τα αμέτρητα αποκαλυπτικά και διαφωτιστικά του ομιλήματα, για εκείνη την φριχτή στιγμή του εξορ(κ)ισμού του δαιμονίου, την οποία οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ευτράπελη και χαριτωμένη με αίσθηση ακραιφνώς φολκλοριστική, ότι συντελείται μια αληθινή πάλη από τον Ιερέα και τον ανάδοχο, ώστε να εκδιωχθεί δυνάμει Παρακλήτου Βασιλέως Ουρανίου το δαιμόνιο, που εμφωλεύει στο περικάρδιο του ανθρώπου. Εκβάλλεται λοιπόν, έλεγε ο Γέροντας και εκείνο πλέον θα επιστρέψει με συνοδεία αμετρήτων διαμονίων ύστερα από κάποια χρόνια κοντά στην παιδική-εφηβική ηλικία και παραμένει εκεί, πολιορκώντας τον άνθρωπο, ως την στερνή του κυριολεκτικά πνοή. Καταλαβαίνουμε όλοι μας λοιπόν, πόσο σημαντικό έιναι σε αυτήν την επιστροφή του εκδιωχθέντος κατά την Ιερά βάπτιση δαιμονίου, ο άνθρωπος να είναι θωρακισμένος και προστατευμένος με τα φρούρια και τα κάστρα των Αγίων και σωστικών μυστηρίων της Ορθόδοξης πίστης μας…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 5ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!, αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Αναπολόγητος θα σταθείς…(+Γ.Εφραίμ Σεραγιώτης)

....καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.(Ιω. 4,24)

Ξημέρωσε Κυριακή κι Ανάσταση! Γυρίζεις το βλέμμα πίσω σε όλα τα ανούσια και άνυδρα χρόνια της ζωής σου, που δεν μερίμνησες να προσκυνήσεις έστω μια φορά το  εωθινό Ευαγγέλιο και να ακούσεις την ορθρινή Αναστάσιμη εξιστόρηση των μυροφόρων γυναικών και των αγγελιοφόρων της Νίκης της Ζωής! Και έπειτα εκ του ύπνου εξεγερεθείς, ακούς τον χτύπο της καρδιάς σου και δοξολογείς ξανά, για την  πρώτη ημέρα του  Κυρίου, που σε αξίωσε να σταθείς στην μελαγχολικά...άδεια Εκκλησία την ώρα του εξαψάλμου…Πρώτη σου φορά,  απ’ τις πολλές που παρακάλεσες τότε   εξιλεωτικά να υπάρξουν…Και όντως έδωσε ο Θεός και έζησες ως σήμερα πολλές Κυριακές και γιορτάδες της Αγίας Πίστης.

Μα δεν αρκεί μόνο η επιστροφή…Δεν σταματούν όλα την Κυριακή του Ασώτου…Τότε ναι, όλα ξεκινούν, μα έχεις έπειτα να διαβείς ατερμάτιστο δρόμο μετανοίας και  αναγέννησης συνεχούς…Μην επαναπαύεσαι λοιπόν στην αυταρέσκεια της αυτοδικαίωσης και  της ταύτισής σου με τους… ήρωες του Ευαγγελίου…Θυμήσου τον Μεγάλο Αντώνιο και το δικό του…όχι ακόμα…πριν πανηγυρίσεις «σεσωσμένος» και «πνευματέμφορος»…Σήμερα λοιπόν θα σε κατηγορήσω εσένα που χρόνισες πια στην Ορθόδοξη πίστη!

Τόσα λόγια άγια και ιερά περνούν συνεχώς από μπροστά σου αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου και δεν νοιάστηκες μια φορά να κατανοήσεις το βάθος που κρύβουν μέσα τους. Μια μηχανική επανάληψη των χειλέων, δίχως καρδιά και ζέουσα πίστη έγινε η …πνευματική σου ζωή. Λες και έχει ανάγκη ο Χριστός μας να του πεις την ευχή κάνοντας κομποσκοίνι, ή να του διαβάσεις το Ευαγγέλιό Του…Η δική σου ψυχή είναι που αναζητά τούτα τα γιατρικά τα πολύτιμα, τα ακεσώδυνα! Μα για να φτάσει  στα αυτιά της λόγος παρακλήσεως, πρέπει να την απαλλάξεις από όλες τις οχλοβοές των περισπάσεων και των  φωνακλών παθών σου, που κυριαρχούν αφόρητα και τόσο επικαλυπτικά…Τότε θα ανακαλύψεις αθέατες ωραιότητες, θα εκπλαγείς από τους ωκεανούς και τους ουρανούς τους, θα θες συνέχεια να προχωράς και να ανεβαίνεις, αχόρταστα και αξεδίψαστα για τον Ζωντανό Θεό. Αλλιώς….αναπολόγητος θα σταθείς εν εκείνη τη ημέρα! Όλα ενώπιόν σου άφθονα…Λόγος ζων και ενεργής! (Εβρ.4,12)Πόσες χιλιάδες ομιλήματα Αγίων «διαβιβαστών» των εντολών Του, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στις σκοτεινές τούτες μέρες μας αδελφέ μου;  Έστειλε ο Σωτήρ του κόσμου ο πολυεύσπλαχνος και πανευμήχανος και σήμερα  έναν κατηχητή, να σου αποκαλύψει τα άδηλα και τα κρύφια της Σοφίας Του. Και ξεκινά εκείνος ο μακάριος να ομιλεί και να διαφωτίζει…Είναι ο ταπεινός πατήρ Εφραίμ ο Σεραγιώτης, που ξεδιαλύνει όσα μέχρι χθες σκέπαζε η θλιβερή σου άγνοια και η ολέθρια ακηδία…Δεν βγήκε ποτέ λόγος σαπρός από το στόμα του μα μόνο ωφέλιμοι….προς οικοδομήν τής χρείας, ίνα δω χάριν τοις ακούουσιν» (Εφ. 4, 29).

Δροσίζων και διαφωτίζων τοις ρήμασι, δεν παρέλειπε ποτέ, κάτι να πει από του Χριστού μας τα αιώνια, σε όσους με τις ματιές τους τον προσκαλούσαν κάθε που σουρούπωνε εκεί στο Σεράι και όπου αλλού τον οδηγούσε η θυσιαστική του αγάπη, να πει λόγον αγαθόν…Πάντοτε κάτι νέο φώτιζαν τα ομιλήματά του! Μια ζωή αδολεσχία και εξερεύνηση στα μαρτύρια του Κυρίου! Κάθε φορά και μια νέα πτυχή της παραμικρής ελάχιστης λέξης των κριμάτων και των δικαιωμάτων του Θεού! Αυτά που ο Γέροντας αγάπησε πιότερο από χρυσό, επιποθώντας τη σωτηρία της ψυχής του και  όλων μα όλων  ανεξαιρέτως των αδελφών του.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο και  σειρά εκπομπών αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

 

 

 

Τι έγινε αδελφέ μου; Την ανακτήσαμε την χάρη; (+Π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

Ένας ακάματος εργάτης του Ευαγγελικού Λόγου! Κράτησε ακίβδηλη την ιεροσύνη του! Φύλαξε τις παρακαταθήκες των αγίων πνευματικών προγόνων του! Τήρησε στο έπακρο κάθε μοναχική του υπόσχεση! Για σαράντα και πλέον χρόνια αγωνίστηκε στον ασύνορο Ευαγγελικό αμπελώνα του Μεγάλου Γεωργού και καμάτεψε, όσο λίγοι, τα ευλογημένα χώματα του περιβολιού της μάνας μας, Κυρίας Θεοτόκου! Δεν σπατάλησε ούτε μια ελάχιστη κλήση του Κυρίου, να κηρύξει τα αιώνια λόγια Του και να κατηχήσει τον λαό του Θεού! Όπου κι αν τον κάλεσαν να διαφωτίσει, ταπεινά αποδεχόταν, μα δεν δεχόταν κανένα ευχαριστώ! Όλα τα ευχαριστώ στον Χριστό μας! έλεγε. Και αγάπησαν πολλοί τον Χριστό μας, μέσα από τους «άλατι ηρτυμένους» λόγους του. Και ένιωσαν τόσο οικείο το πρόσωπο του Γέροντα και τόσο άμεση την παρουσία του, μέσα από τα κηρύγματά του, τα οποία  ελέω Θεού, διαχύθηκαν σε όλον τον Ορθόδοξο κόσμο! Αμέτρητοι είναι εκείνοι, που παρότι   δεν τον συνάντησαν ποτέ δια ζώσης, αισθάνονταν και αισθάνονται, τόσο ζωντανή την παρουσία του! Φαινόμενο σπάνιο μα υπαρκτό! Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους του Θεού! Δεν μας συνδέουν μαζί τους ποσοτικά κριτήρια, μα τα ποιοτικά, εκείνα των αρετών και της ζώσας Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος! Γι’ αυτήν την χάρη, πολύ συχνά έκανε λόγο ο πατήρ Εφραίμ!

 Κάποτε τον συνάντησε, (μόλις και όντας νεότατος  είχε αναλάβει εκείνος την ηγουμενία της  Ιεράς Μονής Φιλοθέου, στις αρχές της δεκαετίας του 1980) για λίγες μόνο στιγμές μια ταλαιπωρημένη από τον μισόκαλο ψυχούλα…Αθανάσιος το όνομα του αδελφού.  Τον παρακίνησαν να πάρει την ευχή του ηγουμένου Εφραίμ, οι συνοδοιπόροι του στο Όρος.

-Μα, στο αμούστακο να πάω να πάρω ευχή; αντέτεινε ο Αθανάσιος!

 Ειρήσθω εν παρόδω, ο αδελφός μας, έλεγε όσο πιο συχνά μπορούσε τότε την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον…υμάς…Την έλεγε και έφερνε στο μυαλό του την αντωνυμία, γραμμένη εσφαλμένα με ύψιλον…Πήγε διστακτικά λοιπόν και έβαλε μετάνοια μπροστά στον πατέρα Εφραίμ.

-Αδελφέ μου, του είπε αμέσως εκείνος, όλη μας η προσπάθεια είναι να επανακτήσουμε την Θεία χάρη! Και το ημάς…με ήτα αδελφέ μου!

Τόσο κράτησε η συνάντησή τους εκείνη την μέρα στο Όρος! Όσο διήρκεσαν αυτοί οι λόγοι του…μαυρογένη τότε Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη του δευτέρου…       

Ύστερα από είκοσι και πλέον χρόνια, ο Αθνάσιος επισκέφτηκε το Σεράι στις Καρυές. Στεκόταν με τους υπόλοιπους στην αυλή, μπροστά από τις τεράστιες καμπάνες σαν είδε τον Γέροντα να έρχεται από την πύλη και να πλησιάζει προς το μέρος τους. Έτρεξε με ενθουσιασμό και αγάπη και ζήτησε την ευχή του δίχως να του πει τίποτα παραπάνω! Και εκείνος χαμογελαστός του απάντησε:

-Τι έγινε αδελφέ μου; Την ανακτήσαμε την θεία χάρη;

                    

Αμέτρητα τέτοια περιστατικά, γεμίζουν τις ψυχές μας με ελπίδα αιωνίου! Όσα βέβαια να μεταφέρουμε και να πούμε εμείς, καλά και  αδιαμφισβητήτως θαυμαστά(για τους έχοντες την καλήν προαίρεση βέβαια), όσα και να πουν άλλοι άσχημα και στρεβλά, είναι η συνείδηση του απλού λαού, των διδαχτών και εκλεκτών του κόσμου, με την αδίσταχτη πίστη, που δεν ξεγελιούνται και δεν λαθεύουν, όταν συμμαρτυρούν για εκείνους, που ουρανοπολίτες πλέον, στελεχώνουν την θριαμβεύουσα Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού. Εμείς σε αυτήν τη σειρά των εκπομπών, καταθέτουμε τις θύμησες από τις στιγμές που βρεθήκαμε κοντά στον Γέροντα και την ευλογημένη συνοδεία του, εκεί στις αυλές του Αγίου Ανδρέα! Είναι αλήθεια πως στο πρόσωπό του καθενός τους, συναντάς το πνεύμα και το φρόνημα του πατέρα τους! Αγωνιστικά συνεχίζουν, κρατώντας και εκείνοι σε μια ακλόνητη και άσπαστη αλυσίδα Παραδείσου , την πορεία τους προς την κτήση μα κυρίως προς την διατήρηση της Θείας Χάριτος! Με την πιστή εφαρμογή των Ευαγγελικών κανόνων, φυλάσσοντας τους λόγους του Χριστού μας! Κι όταν πλέον τα εμπόδια του φθονερού διαβόλου ορθώνονται μπροστά τους, όταν το ανέλπιδο έρχεται να στροβιλιστεί εκεί στις αυλές του Πρωτοκλήτου και του Καθηγητού της Ερήμου, εκείνοι ρίχνουν το βλέμμα τους στο ταπεινό μνημούρι του Γέροντα το περίβλεπτο! Λίγο πριν μπουν στο καθολικό για τον αγώνα που ξεκινά, στου μεσόνυχτου την ώρα την καθορισμένη…

                                 

-Την ευχή σου Γέροντα…λένε. Μεσίτευσε να τα καταφέρουμε και εμείς! Να μην διστάσουμε στην πίστη! Να ομολογούμε Χριστό με το βίωμά μας! Να κραυγάζει αυτό και μόνο το: Χριστός Ανέστη!

 

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 3ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!, αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

 

  

Μη φοβάστε τον Θάνατο! (Οι 3 επιστολές του Γέροντος Εφραίμ..)

                              

Τρείς επιστολές έγραψε ο μακαριστός Γέροντας Εφραίμ ο Σεραγιώτης, στις τελευταίες μέρες της επιγείου βιωτής του! Την πρώτη, την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023μ.Χ προς όλους εμάς τους εν Χριστώ πνευματικούς του αδελφούς, κληρικούς και λαϊκούς! Καλά μας τα έλεγε για τόσους καιρούς ο παππούλης! Ξεδίψαγαν οι ψυχές μας με τα σοφά και φωτισμένα άνωθεν λογάκια του! Ήρθε όμως η ώρα να περάσει στο επόμενο στάδιο! Όλα αυτά να τα αποδείξει στην πράξη! Η ώρα του τελικού διαγωνίσματος! Ο καιρός των ποιητών! Έκπληκτοι και έκθαμβοι λοιπόν την διαβάζαμε και την ξαναδιαβάζαμε, αναλογιζόμενοι ότι οι ποιητές του νόμου και του Ευαγγελικού πνεύματος, που θάνατο δεν γνωρίζει, μα πανηγυρίζει συνεχώς, για το Νίκος και το μέγα έλεος, που χάρισε ο Αναστηθείς Θεάνθρωπος στο πλάσμα του, είναι τόσο λίγοι και σπάνιοι, εν αντιθέσει με όλους εμάς και πρώτον τον γράφοντα, τους ακροατές τους λαλίστατους…

             

«Πνευματικοί μου Αδελφοί αγαπημένοι εν Χριστώ , Χαίρετε και αγαλλιάσθε πάντοτε ότι ο Χριστός Ανέστη! …Ιδού ο καλός Χριστός μας, μου δώρισε  3 ατίμητα  δώρα εκ της απείρου Θείκής αγάπης…

3 καρκίνοι που κάλυπταν όλο του το σώμα!…

…Ο Θεός του πατρός μου Εφραίμ έστω μοι βοηθός! Δέομαι δια προσευχήν προς την ευτέλειάν μου, Σας αγαπώ και σας υπερεύχομαι όλως ειλικρινώς , π.Εφραίμ Αμαρτωλός.»

Η δεύτερη επιστολή ξανά προς όλους μας! Αυτή τη φορά χωρίς ούτε μια λέξη! Εκπλήττων τη οράσει! Ο Γέροντας σε 2 φωτογραφίες! Η μια στο δωμάτιο του Νοσοκομείου κατά τη διάρκεια της τόσο επίπονης χημειοθεραπείας, μας ευλογεί κρατώντας τον λατρεμένο Εσταυρωμένο μας Λυτρωτή! Αυτές οι 2 φωτογραφίες, μαζί με εκείνη που οι 2 Εφραίμ στέκονται χαμογελαστοί και μαζί, σε μια προεικόνιση ουράνιας αιώνιας δοξολογίας, αποτυπώθηκαν σε ένα κείμενο που γράφτηκε λίγες μόλις στιγμές μετά την κοίμησή του στις 17(με το παλαιό που ακολουθείται στο Όρος) Μαρτίου, με τίτλο την αναστάσιμη ομοηχία: Εφραιμέσθω τα Ουράνια!

Η 3^η επιστολή προς εμάς μα κυρίως προς την Μάνα μας Κυρία Θεοτόκο, την πυλωρό και Έφορο του Άθωνα! Πρωτοδιάβάστηκε την ώρα που η αγία ψυχούλα του ξεκινούσε το μεγάλο της αιώνιο ταξίδι!

Σε όλη μου την ζωή διακόνησα, το κατά δύναμιν πιστώς, το Άγιο Όρος, Πατέρες, Αδελφούς και ευλαβείς προσκυνητάς. Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο Χριστός μας αγαπά καθ’ υπερβολήν. Γλυκιά μου Παναγία, χίλιες δόξες και μύριες ευχαριστίες εις το Πανάγιο όνομά σου. Υπέρτατη τιμή για μένα τον αμαρτωλό, να με σκεπάζη το αγιορείτικο χώμα σου. Και πάλιν και πολλάκις και εις τους αιώνας των αιώνων. Χριστός Ανέστη, Χριστός Ανέστη, Χριστός Ανέστη! Την ευχή σας να έχω και εγώ θα προσεύχομαι για σας. Πατήρ Εφραίμ.

                              

3 επιστολές σε αυτό το δεύτερο μέρος της αφιερωματικής σειράς εκπομπών για έναν Άγιο Γέροντα των θεοστυγών ημερών μας, έναν παρηγορητή, κατηχητή, πάντων διάκονο…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 2^ο μέρος μιας σειράς εκπομπών αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Ο ίδιος παρών…(+ Γ.Εφραίμ Σεραγιώτης)

                                     

Όταν μιλούσε ο Άγιος Γέροντας, είχες μονίμως την αίσθηση ότι σε αυτό που περιέγραφε ήταν ο ίδιος παρών! Όχι γιατί διέθετε το τάλαντο της αφήγησης ή της παραστατικότητας! Δεν φτιασίδωνε τίποτα! Ήταν η βαθιά ανέκπτωτη και αταλάντευτη πίστη του, η αδίσταχτη στην θεοπνευστία του Ευαγγελικού Λόγου και στην ερμηνεία του από τους Αγίους Πατέρες! Ό,τι λέει είναι αποκεκαλυμμένο στους καθαρούς τη καρδία! Δεν μπορεί κάποιος με καλή προαίρεση λοιπόν, ακούγοντάς τον να αμφιβάλλει! Έχει μια…ταπεινή απολυτότητα ο πατήρ Εφραίμ! Μεταφέρεται στον καιρό εκείνο, αλλά ως τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνες! Είναι Μεγάλη Παρασκευή 17 Απριλίου 2009 μ.Χ ! Στην τράπεζα κάτω από το καθολικό, την τόσο αρμονικά και με ευλάβεια ενωμένη με το πανέμορφο και καλοδιατηρημένο παρεκκλήσιο του Αγίου Αλεξάνδρου του Νιέφσκυ, μια κούπα τσάι και ένα παξιμάδι, για όσους δεν κάνουν το ευλογημένο τριμέρι! Ο Γέροντας ξεκινά να μιλά! Άλλος ένας μνημειώδης του λόγος χαρίζεται στις ψυχές μας τις τόσο άνυδρες και διψασμένες για το Ζωντανό νερό του Κυρίου μας! Απομαγνητοφωνήσαμε την πλειονότητα όσων τότε είπε! Πόσο τον συγκινούσε εκείνη η προσφώνηση του Χριστού μας…Τεκνία μου! Παιδάκια μου! Εκχέει όλα τα σπλάχνα της απείρου Θεϊκής Πατρικής αγάπης του στους μαθητές του και σε όλους μας! Αυτήν την προσφώνηση φώναζε κάθε ματιά του Ευλογημένου Εργάτη και στρατιώτη του Χριστού μας! Το Άγιον Ευαγγέλιο δεν είναι βιβλίο! Δεν το διαβάζουμε! Το μελετάμε με φόβο Θεού και πίστη αδίσταχτη ότι όλα είναι παναληθέστατα για να λάβουμε φωτισμό! Είναι ο ίδιος ο Χριστός μας! Στους 8 λόγους της Εσταυρωμένης Αγάπης αδολέσχησε σε όλην του τη ζωή ο Γέροντας Εφραίμ! Η συγχώρεση των σταυρωτών Του Χριστού μας! Ο λόγος προς τον ευγνώμονα και Θεολόγο  ληστή, η υιοθεσία του ηγαπημένου και έπειτα  όλων ημών από Την ενδοξότερη Γυναίκα του κόσμου,  το διψώ, το ίνα τι με εγκατέλιπες, το τελειωθέν σχέδιο σωτηρίας, η Καινή διαθήκη που μόλις υπεγράφη…Η επαναφορά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος που οι ψυχές είχαν χάσει! Πόσο αχάριστοι είμαστε γιατί ενώ έγιναν αυτά τα γεγονότα, πάλιν και πολλάκις και συνέχεια αμαρτάνουμε, λιθοβολούμε και μαστιγώνουμε και εμπαίζουμε με γνώση και επίγνωση τον Χριστό μας! Αλλά πρέπει να πάρουμε και το χάρισμα του μη αμαρτάνειν…Της απολύτου μετανοίας! Όχι αφ’ εαυτού! Δεν μπορούμε! Γονυπετίς μετά δακρύων θα το ζητήσουμε! Τέλειον μίσος κατά της αμαρτίας , των παθών και των δαιμονικών λογισμών! Αυτό να ευχόμαστε να μας χαρίσει ο Χριστός μας!

Όλα συνταρακτικά! Συμπεπυκνωμένη Θεία Χάρις!

 Κάθε λέξη σταλάζει ένα αστείρευτο ποτάμι!

Ατέλειωτος ωκεανός! Κάθε του ομίλημα!

Συνέχισε πάτερ Εφραίμ…Ειπέ λόγον!

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 1^ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο:"Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!", αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Δεν φυλακίζεται Η Ζωή…

 

«…Ἐπὶ τῆς φυλακῆς μου στήσομαι καὶ ἐπιβήσομαι

ἐπὶ πέτραν καὶ ἀποσκοπεύσω τοῦ ἰδεῖν

τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ καὶ τί ἀποκριθῶ ἐπὶ τὸν ἔλεγχόν μου…»( Αμβ. 2,1)   

        «…Πηγή Ζωής ένα κενό μνημούρι! Βαβαί της οξυμωρείας! Όλβιος τάφος! Δέχθηκε ως υπνούντα, Τον Δημιουργό των απάντων και αναδείχθηκε ο ατίμητος και αδαπάνητος θησαυρός της ζωής μας! Μακάριος και πλούσιος ένας τάφος! Πόσο παράδοξο τούτο ηχεί! Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ…! Δεν είναι άγονος ο βράχος! Σταλάζει νάματα Αθανασίας! Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες! Ένας τάφος να γίνεται αφετηρία και απαρχή! Ξεκίνημα Ζωής! Η Ζωή εν τάφω! Δεν είναι θρηνητικό τραγούδι αυτό! Είναι παιάνας αναστάσιμος και μητρική κοιλία! Και πόσοι ακόμα γεννήθηκαν …τέτοιοι παράξενοι παιάνες απ’ το κενό τρισόλβιο μνήμα! Δια του Σταυρού  η χαρά! Θανάτω θάνατον ώλεσεν! Νεκρός Ζωαρχικότατος! Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν! Σε δοξάζομεν, Τον της φθοράς καθαιρέτην! Δια θανάτου το θνητόν, δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλεις! Άφραστον θαύμα! Ω των θαυμάτων των καινών…. ….Κενός ο τάφος, γεμάτες από Χριστό και Την Αγάπη, μυριαρίθμητες ψυχές που θυσίασαν και θυσιάζουν το τώρα του νυν αιώνος για την αληθινή Ζωή!  Αν δεν υπήρχε το κενό μνημείο όλοι θα θρηνούσαμε για το μηδέν μας…την μη ύπαρξή μας! Αγέννετοι και Αγέννητοι θα ήμασταν! Και αύριο θα πεθαίναμε… …Ο Ζωοδότης,  Η Ζωή, Η  Αυτοζωή , δεν μπορούσε να εγκλωβιστεί στον τάφο! Και εμείς αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, πόσο εγκληματούμε απέναντι στην Αθάνατη ψυχή μας όταν την φυλακίζουμε, όταν την ενταφιάζουμε…Στην καταδίκη του θανάτου, σε ένα σκοτάδι χωρίς τέλος...

Νεκρωμένη από την αμαρτία ψυχή μου! Εσένα που δημιούργησε ο Θεός Λόγος με τα χέρια Του! Ανάστα! Μην καθεύδεις! Και το δικό σου τωρινό μνήμα, άδειο να μείνει παντοτινά  όπως Εκείνου! Ουκ έστιν ώδε! Νεκρή ην και ανέζησε! Έτσι ας πληροφορηθεί ο μισόψυχος! Βεβαίωσέ το και εσύ ψυχή μου! Καταργήθηκε ο θάνατος! Και έγινε το Πάσχα το Σωτήριο, το πέρασμα απ’ του θανάτου το σκότος και την φθορά, στην αφθαρσία της ατελεύτητης Ζωής!...» Δεν φυλακίζεται Η Ζωή! (Αποσπάσματα από κείμενο του γράφοντος με τίτλο: «Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες!  Χριστός Ανέστη ψυχή μου!»

Πάσχα το μέγα και Ιερότατο! Πανήγυρις Πανηγύρεων! Λύτρον λύπης! Χαράς Ευαγγέλια! Πάσχα Τερπνόν! Αγαλλίαση και Ευφροσύνη! Έχουν κυλήσει για πολλούς αμέτρητα πλέον τέτοια πανηγύρια! Και σαν τα ανακαλούν στη θύμησή τους, ένα χαμόγελο στα χείλη ζωγραφίζεται! Και πόσες εικόνες δεν περνούν από μπροστά τους! Πάντερπνες ημέρες Κυρίου! Διακαινήσιμες Εβδομάδες, Κυριώνυμες! Κάθε μέρα Πάσχα! Χαρμόσυνες συνάξεις! Πρόσωπα ιλαρά και αγαπημένα! Χριστός Ανέστη! όλοι να αναφωνούν! Ελεύθερα και πανευφρόσυνα! Πάσχα των Ορθοδόξων! Πάσχα των Ελλήνων! Λίγα περισσότερα πλέον από 40, αυτά τα γηθόσυνα γιορτάσια που η ψυχή μας νοσταλγεί με τη βοήθεια της μάνας μνήμης! Ιδίως εκείνα των παιδικών μας χρόνων! Ανέμελα, ξέγνοιαστα, αθώα! Εκεί στην πατρογονική μας γη της Μάνης! Αρχές δεκαετίας του 1980! Κανείς δεν θα μπορούσε να μας πείσει τότε πως ήταν δυνατόν να υπάρχουν τέτοια μέρα Χριστιανοί Ορθόδοξοι δίπλα μας, στη…γειτονιά μας, που περνούσαν αυτήν την πιο χαρούμενη λιόλουστη και μοσχοβολημένη μέρα της Λαμπρής και της Άνοιξης,  πίσω από τα σίδερα της φυλακής, μόνο και μόνο γιατί πίστευαν με όλην την θέρμη της ψυχής τους ότι ο Χριστός μας Αναστήθηκε! Και σίγουρα δεν ήμασταν μόνο εμείς τα παιδιά ανυποψίαστα, αλλά και η πλειονότητα των λαμπριάτικων ευωχουμένων…Όταν εμείς ανέμελοι συνεορτάζαμε, έχοντάς τα όλα τόσο οικεία, ευπρόσιτα και σε πλησμονή, μα και σε απόλυτη ελευθερία(ποιος να μας το λεγε τότε, ότι αυτό θα ετίθετο όχι απλά υπό αίρεση αλλά και θα περιστελλόταν-απαγορευόταν κάποτε  δια νόμου), δίπλα μας ακριβώς υπήρχαν φυλακισμένοι ιερείς, που τελούσαν Θείες λειτουργίες στα κρυφά και υπό των φόβο των βασανιστών τους, με ένα κομμάτι ξερό ψωμί για μεταβολή στον Άρτο της αιωνιζούσης Ζωής και με τα σώματά τους για Άγιες Τράπεζες! Κι όμως το μόνο που δεν τους έλειπε ήταν η Αναστάσιμη Χαρά! Πάσχα του 1981! Όχι τόσο παλαιά! Στην υγρή και σκοτεινή φυλακή του Βουκουρεστίου! Εκεί θα μας οδηγήσει η μνήμη! Αφού διερράγησαν τα αιώνια δεσμά του Άδη, πως θα μπορούσαν αυτά τα δεσμά των μισόθεων και Θεομάχων να φυλακίσουν την αιώνια Άνοιξη, την ίδια Την Ζωή; Την μνήμη μας θα  μεταλάβει με Χριστό μια μεγάλη Εκκλησιαστική προσωπικότητα του 20^ου αιώνα! Ο π.Γεώργιος Κάλτσιου! Παγκόσμια η ακτινοβολία του! Ομολογητής της Ορθόδοξης πίστης! Διωγμένος και βασανισμένος απάνθρωπα όσο λίγοι! Αμνησίκακος και υπομονετικός όσο οι Άγιοι! Άφθαρτο το σώμα του μετά την εκταφή του! Είναι ο τάφος του Χριστού μας, πηγή αφθαρσίας, για όσους δρόσιζαν πάντοτε τις ψυχές τους με το καινόν πόμα…

Νώντας Σκοπετέας

Πάσχα 2023

Με αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή, όπου επί το πλείστον διαβάζονται κεφάλαια από το εξαιρετικό βιβλίο του κ.Χαραλάμπους Άνδραλη με τίτλο: «ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»(ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΑΡ)

Μεγάλη Εβδομάδα. Μη μείνει κανείς χωρίς Χριστό…

 

«Ἐκεῖνοι οἱ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, ἐκεῖνα τὰ ἀγράμματα γεροντάκια καὶ οἱ γριοῦλες, ποὺ τὴν Σαρακοστὴ καὶ τὴν Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται ὅλη μέρα στὴν ἐκκλησία, ζήσανε ἀπὸ τὰ μικρά τους χρόνια ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου καὶ καταλάβανε αὐτὸ τὸ χαροποιὸν πένθος, ποὺ δὲν τὸ καταλάβανε, ἀλοίμονο, οἱ σπουδασμένοι μας, ποὺ θέλουνε νὰ τοὺς διδάξουνε, ἀντὶ νὰ διδαχθοῦνε ἀπ᾿ αυτούς. Τώρα τὶς μέρες τῆς Σαρακοστῆς, τῆς Μεγάλης Βδομάδας καὶ τοῦ Πάσχα πορεύονται μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ἀκολουθᾶνε ὁλοένα ἀπὸ πίσω του, ἀληθινά, ὄχι φανταστικά, ἀκούγοντάς Τον νὰ λέγῃ:«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ παραδοθήσεται ὁ Ὑιὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ». Μαζί του βρίσκονται στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο καὶ δακρύζουνε ἀπὸ τὰ λόγιά Του, μαζί Του πᾶνε στὸ πραιτώριο καὶ στὸν Πιλᾶτο, μαζί Του ῥαπίζονται, μαζί Του μαστιγώνονται, μαζί Του ἐμπαίζονται, μαζί Του σταυρώνονται, μαζί Του θάβονται, μαζί Του ἀνασταίνονται….»(Φώτη Κόντογλου: «Ἡ πίστη τοῦ λαοῦ μας κατὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα» Απόσπασμα)

        

Θαρρούμε πως ο Κυρ-Φώτης, κάπως έτσι θα συνέχιζε αυτό το μνημειώδες του γραφτό, για να αναφερθεί και σε κάποιους, που επίσης τούτες τις μέρες συσταυρώνονται…

Εκείνοι οι λειτουργοί του Υψίστου, εκείνοι οι παππούληδες οι ταπεινοί, οι ακάματοι και ακατάβλητοι ως την τελευταία τους πνοή, οι φιλακόλουθοι ποιμένες των απλοϊκών προβάτων! Σε έναν μικρό σάκο τα αγιωτικά τους…Τα άμφια και τα βιβλία, τα κιτρινισμένα από τους καιρούς τους μοσχολιβανισμένους! Δύσκολα μετριούνται πλέον οι Κυριακές, οι γιορτάδες, οι Αναστάσιμοι εσπερινοί, τα δεκαπεντάρια, τα σαρανταλείτουργα και οι Σαρακοστές και οι Βδομάδες οι ανυπέρβλητα  Μεγάλες, οι ακοίμητες! Έφτασε ακόμα μια! Ξέμεινε ο παππουλάκος να λειτουργεί σε 3 και 4 ενορίες…Που’ ναι εκείνα τα χρόνια που συναντιόνταν οι 4 επιτάφιοι, σε χαρμολυπημένο μνημόσυνο ψυχών  μπρος από κεροφώτιστα ασβεστωμένα  πλατώματα, με τις νοικοκυρές  να σταυρώνουν τον ανοιξιάτικο αέρα με τα θυμιατήρια τους…. Σήμερα Κυριακή των Βαϊων, μα και κάθε μεγάλη μέρα αυτής της ανάβασης, δεν θ’ αφήσουν κανέναν αλειτούργητο. Θα ξεκινούν όσο πιο νωρίς μπορούν, από το απομεσήμερο ακόμα, ως το μεσόνυχτο που θα λένε το τελευταίο δι΄ευχών, μετά την απόλυση του όρθρου της νέας Μεγάλης μέρας! Και κάθε φορά, τα λόγια του Θεού όπως την πρώτη τους φορά!  Και τα 12 Ευαγγέλια 4 φορές καθαρά και γοργά μα χωρίς βιάση θα δώσει ο Θεός να βρουν φωνή για να τα πούν! 48 θα μαζευτούν ακριβώς σαν τις  μέρες του ξηρού νηστέματος, που δεν θα τους εμποδίσει να βρουν την δύναμη εξ ύψους για να αντέξουν! Δίνει ο Κύριος υπομονές και αντοχές και γλυκασμούς και δρόσους! 4 Αποκαθηλώσεις έπειτα, 4 περιφορές Της Ζωής εν Τάφω! Να οικονομηθούν τα γεροντάκια και οι γριούλες που δεν έχουν μέσο για να έρθουν στην δική τους ενορία. Και τα πρωινά της Μεγάλης Πέμπτης και του Μεγάλου Σαββάτου, θα επισκεφθούν, κρατώντας με δέος Τον Χριστό, κάθε καθηλωμένο από τον πόνο αδελφό τους, να λάβει και αυτός δύναμη και Ζωή Αιώνια!   Δεν νιώθουν την επανάληψη ως φορτίο, μα σαν ανεκτίμητη ευλογία! Δεν λογαριάζουν ποτέ τους χρόνο, κόπο και ιδρώτα προκειμένου να αναπαύσουν και να δωρίσουν τον Χριστό έστω σε μια ψυχή! Με έναν λόγο νουθετικό, μια απλή κατήχηση, μα κυρίως επιτελώντας το φριχτό και Ζωοποιητικό μυστήριο των μυστηρίων! Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω…κραυγάζουν οι ματιές τους σαν τους αποδίδεται ο ανθρώπινος έπαινος και τα αποκρουστικά για εκείνους εύγε….Αχρείοι δούλοι Του είμαστε! Ένα σβολάκι  άμμου αυτός ο κόπος για τις άπειρες ευεργεσίες Του Παναγάθου στη ζωή μας! Στρατιώτες του Χριστού, που δεν σπαταλούν ποτέ αυτό το μέγιστο δώρημα της Ιεροσύνης! Τιμούν την Ουράνια συμμαρτυρία τους, φυλάνε ακίβδηλο στο παραμικρό το υπερφυές τούτο μυστήριο…Το να δανείζονται οι ίδιοι στον Κύριο της Δόξης, προκειμένου Εκείνος να ενώνεται με το πλάσμα Του! Δεν αντιμετώπισαν ποτέ την Ιεροσύνη σαν αφορμή μισθοδοσίας και κατασπάζονται πάντοτε το τιμημένο…ατίμητο  τους ράσο , δίχως ούτε μια ελάχιστη στιγμή να το αντιληφθούν ως…φτηνή στολή εργασίας…. Χιτώνας ευλογημένος και ένδυμα τριμμένο απ’ τους καιρούς μα…Θεοϋφαντο!

Να,  ξανά ο Ταπεινός Επίσκοπος Γαβριήλ της Ιμερετίας, ο Ποιμήν ο αγαθός, ο ακούραστος Εργάτης του Αμπελώνος! Κυριακή των Βαϊων! Τρίτο του κήρυγμα σήμερα! Νύχτωσε και ακόμα προσφέρει Ουράνιο πνευματικό μάννα στον Λαό του Κυρίου! Και έχει κι αλλού να πάει έπειτα, να κηρύξει για το σεπτό εκούσιο Πάθος! Σωστικό ανέτειλε και πάλι για τον λαό του Θεού! Μην μείνει κανείς αφώτιστος, χωρίς Χριστό!

Νώντας Σκοπετέας

Μεγάλη Εβδομάδα 2023

Απόσπασμα από σειρά 2 εκπομπών, αφιερωμένων στο βιβλίο: «Ψάχνω την Ψυχή μου» με ομιλίες του Αγίου Γαβριήλ Επισκόπου Ιμερετίας για τοΤριώδιο, την Αγία Τεσσαρακοστή και την Μεγάλη Εβδομάδα. Εκδ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΕΣΑ ΠΟΤΑΜΟΥ-Εκδόσεις ΆΘΩΣ

 

 

Κάποτε να ανταμωθούμε...

 

Η ζωή και η διδασκαλία ενός μεγάλου Αγίου του 20^ου αιώνα! Ο οδηγός μας στου Ουρανού το στάδιο! Στο κέντρο των διδαχών του o Θεάνθρωπος Ιησούς αλλά και του Σταυρικό φρόνημα! Γιατί ο οδηγός των …οδηγών είναι ο Σταυρός του Κυρίου. Ακολουθούν όσοι πιστεύουν στη δύναμη και την προστασία μα και στην αιώνια προοπτική, την βεβαία Ελπίδα του Ζωοποιού Σταυρού. Είναι η πρώτη εκπομπή που ηχογραφείται μετά το συγκλονιστικό συμβάν με τους μαρτυρικώς τελειωθέντες κεκοιμημένους αδελφούς μας στον Ευαγγελισμό των Τεμπών…Ένας Σταυρός έχει ήδη έστω και νοερώς έχει ορθωθεί σε εκείνο το σημείο. Μα ποια καλή αγγελία θα ρωτήσει κανείς μπορεί κάποιος έστω να αφουγκραστεί σε αυτό το μέρος που ήδη κάποιοι έχουν αποκαλέσει καταραμένο; Πάντοτε θα είναι ένα αδιερεύνητο μυστήριο, αυτό της σωτηρίας της ψυχής του καθενός μας! Άλλοτε περιέχει μια θαυμαστή θεραπεία, άλλοτε μια φαινομενικά μοναχική πορεία ως ένα κατάφορτο πόνου επίγειο τέλος. Μυστήριο ο πόνος, μυστήριο και η πίστη μας! 

Το να πιστεύει κανείς στην ύπαρξη του Θεανθρώπου Ιησού, στο να ομολογεί το σχέδιο της Θείας Οικονομίας, το να προσδοκά την Ανάσταση των νεκρών και το Αιώνιο Φως, είναι απλά το ένα φτερό στο πέταγμα, το ένα κουπί στο πέλαγο! Το άλλο είναι το να πιστεύεις στου Θεού την πρόνοια! Κι ας αφήνει εκείνη μια πικρή γεύση στο στόμα και ας μοιάζει τόσο με εγκατάλειψη κι ας την εκλαμβάνουν κάποιοι ως τιμωρία...Πάντοτε αυτό το μυστικό δώρημα δίνεται προς το συμφέρον της αιώνιας ψυχής και της αιτήσεως...Το συναξάρι είναι κατάγιομο από τέτοια σχέδια σωτηρίας! 14.000 Αγίους συναντά κανείς σε εκείνο της 29ης Δεκεμβρίου...Πόσα από εκείνα τα νήπια θα κέρδιζαν τον Παράδεισο, αν έφταναν ως το βαθύ τους γήρας άραγε;Και πόσα από αυτά δεν θα ούρλιαζαν το Βαραβάν ενώπιον του φραγγελωμένου  Ιησού, Του Κυριεύοντος σε ζωή και θάνατο, 30 χρόνια μετά, στην αυλή του πραιτωρίου;

Ο Κύριος να αναπαύσει τους αδελφούς μας,  τούτες τις μέρες που το 4^ο μέρος θα ακουστεί και συμπληρώνονται οι 40 ημέρες από την κοίμησή τους. Ο Όσιος και Ομολογητής Ιουστίνος που γεννήθηκε και κοιμήθηκε ανήμερα του Ευαγγελισμού, ο σύγχρονος αυτός Ομολογητής της Αγίας μας πίστης, ας πρεσβεύει στον Θεάνθρωπο Αρχηγό και Τελειωτή Ιησού κάποτε να ανταμωθούμε όλοι, εν χώρα ζώντων και στο αιώνιο ανέσπερο Φως!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το 4^ο μέρος της σειράς των εκπομπών που αφιερώθηκαν στον βίο και στις διδαχές του Αγ.Ιουστίνου Πόποβιτς την Αγία Τεσσαρακοστή του 2023.

Εφραιμέσθω τα Ουράνια! Αχ αυτή η φωτογραφία!(+π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

Αχ αυτή η φωτογραφία των δυο Εφραίμ! Εδώ, απέναντι από τούτον τον δίαυλο των ουρανίων ραδιοκυμάτων…Χαμογελαστοί και μαζί, σε μια προεικόνιση, αιώνιας δοξολογίας…Η πνευματική σπορά του Αγίου Ιωσήφ! Εφραίμ θα πει γόνιμος, εύφορος, καρπερός! Γέμισαν οι αποθήκες του Ουρανού, με τα καρπίσματα αυτών των εμψύχων χωραφιών! Να τρέφονται οι αχόρταστοι για Θεό επιστρέφοντες! Να γεύονται την γλυκιά νοστιμάδα της πατρικής τράπεζας! Να εξαφανίζεται εκείνο το στυφό των ξυλοκεράτων,  που στεγνώνει στόματα και ψυχές! Πανηγύρι στον Ουρανό στήθηκε ξανά! Πυλωρός τούτη τη φορά μαζί με τον Άγιο Ιωσήφ και ο Αριζονίτης Άγγελος! Περιμένουν το παιδί τους, να φτάσει με το εξπρές του Παραδείσου! Όλη του η Αγγελική πολιτεία τούτο το ταξίδι! Αυτό το Πάσχα! Το πέρασμα εκ του θανάτου εις Την Ζωήν! Έτσι γνωριστήκαμε μαζί του! Μέσα από μια κασέτα! Άλλαξαν όλα στο άκουσμά της! Το μεγάλο ταξίδι της αθάνατης ψυχής! Πόσες πένθιμες καμπάνες ήχησαν τότε μέσα μου στο πρώτο άκουσμα! Πόσο θλιβερή ξεπρόβαλλε η αγνωσία μου! Πόσο μακρόθυμος όμως ο Κύριος! Ιδίως μόλις από το στόμα  του βγήκαν οι παρακάτω λόγοι… «…Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια...σφήνα, με το εξπρές! Δεν σταματούν δηλαδή πουθενά, δεν εμποδίζονται…Θα σταματήσουν κάπου, μόνο στην περίπτωση, που ακόμα υπάρχει ανεξομολόγητο αμάρτημα. Αν είναι κάτω από το θανάσιμο, ζυγίζεται, υπερνικούν τα τυχόν καλά και συνεχίζουν στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσουν μπροστά στον Χριστό μας! Εάν όμως κανείς σταματήσει για κάποιο θανάσιμο ανεξομολόγητο αμάρτημα, επιτόπου γκρεμίζεται και κολάζεται…

Έχουμε περιπτώσεις κυρίως γυναικών που μοίχευσαν ή επόρνευσαν, εξομολογήθηκαν βαρύτερα, χειρότερα αμαρτήματα, και αυτά επειδή τους έδιναν ντροπή, λόγω του σαρκικού και επειδή έτσι τις παρακίνησε ο εχθρός, με κίνδυνο να χάσουν την ψυχή τους, δεν τα εξομολογήθηκαν. Στους κληρικούς αυτό είναι ακόμα πιο φριχτό! Αυτό λοιπόν πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως. Γιατί όταν κανείς είναι εξομολογημένος, δεν τελωνίζεται…Περνάει μεν απ’ τα Τελώνια, αλλά δίχως να εμποδιστεί και να σταματήσει από κανένα. Τα χειρότερα Τελώνια τα οποία σήμερα κρεμνίζουν και κολάζουν τους ανθρώπους είναι: Πρώτον της μαγείας, δεύτερον της ομοφυλοφιλίας  και της ανηθικότητας, του εγωισμού, ακολούθως της φιλαργυρίας, της βλασφημίας... Κυρίως τα δυο πρώτα που ανέφερα. Ο σατανισμός και η ανηθικότητα στην πιο ακραία μορφή τους παγκοσμίως….»

Είπε κι άλλα τότε πολλά και συνταρακτικά! Να έχει την ευχή του και ο ακούραστος κυρ -Μανώλης ο Μελλινός, που τα κατέγραψε! Τα απομαγνητοφωνήσαμε! Μετά από λίγο καιρό, εξομολογούμενοι μπροστά στο κατεβασμένο μα τόσο φωτεινό πρόσωπό του παπά-Εφραίμ, ζητήσαμε την ευλογία του, να τα κοινολογήσουμε στον έξω κόσμο, να τα κοινολογήσουμε σε κάθε νεκροζώντανο, της ανεξομολόγητης αμαρτίας υπόδουλο, της ολέθριας αγνοίας δεσμώτη…Ταπεινά, χωρίς να μας κοιτά είπε: -Αν πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν ψυχές να το κάνετε! Τα μεταφέραμε στο ραδιόφωνο! Θεία  γνώση που συνάρμοζε τον Ευαγγελικό λόγο με την γνήσια και απαρασάλευτη Ορθόδοξη πατερική παράδοση! Η πνευματική κληρονομιά του Αγίου Ησυχαστή, που διασπείρεται με την χάρη του Αγίου Τριαδικού Θεού παντού και αφυπνίζει και ανασταίνει ζωντανά πτώματα… Όλο το κείμενο εκείνης της αποκάλυψης, το δημοσιεύσαμε στο διαδίκτυο! Έπειτα από λίγα χρόνια, ένα πρωινό Κυριακής θυμήθηκα την ευλογία του Γέροντα: …-Αν πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν ψυχές να το κάνετε! Απολείτουργα ξεκινήσαμε στο αρχονταρίκι της Κατακεκρυμμένης να συζητάμε με έναν αδελφό άγνωστο μέχρι πριν λίγο…Τα έφερε έτσι ο Κύριος να αναφερθούμε στην εκπομπή…-Περίμενε μου λέει να πάρω κάποιον στο τηλέφωνο να μιλήσετε! Ένας ταξιτζής στην Αθήνα! Είχε φωτοτυπήσει σε αντίγραφα τους λόγους του παππούλη για το ταξίδι της αποχωρισμένης από το σώμα ψυχής! Σε όποιον έμπαινε μέσα στο ταξί του έδινε να…φάει πνευματική πρωτεΐνη…Χιλιάδες αντίγραφα, από ότι μου είπε, είχαν δοθεί σε έκπληκτους επιβάτες! Κάποιοι αδιαφόρησαν…Κάποιοι έσπευσαν για…εισιτήριο με το εξπρές…

Θεία χάριτι αποκαλυπτικός πάντοτε ο λόγος του πατρός Εφραίμ! Αλησμόνητα τα ομιλήματά του στο αρχονταρίκι του Σεραγιού! Αμέτρητες οι οδοιπορίες του, όπου τον καλούσαν να κατηχήσει! Ποιος μπορεί να μην θυμηθεί την παρουσία του σε έναν αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό, επί ώρες πολλές να μιλά, να απαντά, να φωτίζει, να σαγηνεύει… Ακούραστος και τω όντι ταπεινός! Στις εύλογες ευχαριστίες όσων ευεργετούσε απαντούσε πάντα: Όλα τα ευχαριστώ στον Χριστό μας! Ποτέ το… Χριστός, χωρίς εκείνο το κτητικό Του Κτίσαντος…! Ένα…μας όλη η Ορθοδοξία! Δίχως την έπαρση των εν επιγνώσει «εναρέτων»! Το…μας των ταπεινών δούλων και εργατών του Κυρίου! Αχώριστο με την καιομένη τους καρδιά! Ως την τελευταία πνοή! Λευκότερη τότε η ψυχή και από αυτό το χιόνι! Η κολυμβήθρα της υπομονής τοπαζένια, σαν τις κάρες των Αγίων, από του βαπτισμένου τους πόνου  το στίλπνωμα!   Ο Νυμφίος Χριστός καταδικός τους  και αυτοί  καταδικοί Του! Ένωση Θεανθρώπου και ανθρώπου! Εικόνα αρρήτου δόξης! Κάλλος αρχέτυπο! Σε αγαπώ Χριστέ μου! Άλλο ένα νυν απολύεις στο συναξάρι…

Όλη του η επίγεια Χριστομίμητη βιωτή αυτό το ταξίδι και αυτή η φράση από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου: Εκ του θανάτου εις την Ζωήν! Γεννήθηκε για να πεθάνει! Πέθανε για να ζήσει! Διακονία ως το στερνό ξεφύσημα! Να διδάξει με το βίωμα! Ευλογία ο καρκίνος! Ατίμητο δώρο εκ της απείρου αγάπης του Χριστού μας! Σ’ αγαπώ Χριστέ μου! Το έγραψε με της καρδιάς του την γραφίδα! Δεν το ψέλλισαν μόνο τα στεγνωμένα του χείλη! Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω! Ζήτησε να προσευχηθούμε για εκείνον, μην και πάψει έστω και ελάχιστα να ζέει η αγάπη του για Εκείνον! Ήθελε να μας παρηγορήσει! Να μας κραυγάσει το πάντοτε χαίρετε, το αδιαλείπτως προσεύχεσθε, το εν παντί ευχαριστείτε! Έτσι μόνο, μπορεί κανείς να εκλάβει τον καρκίνο ως δώρημα Θείο και να χαρεί αληθινά για αυτό. Χάρισμα του Αγίου Πνεύματος αυτή η απερίγραπτη με λέξεις ανέκπτωτη χαρά, για εκείνους που το κρατούν μέσα τους ενεργό και θερμουργό! Είναι η προσευχή, που δεν σταματά ποτέ να θερμαίνει τη χαρά, στο ανηφόρι του Γολγοθά! Εκεί θα ακουστεί το σ’ ευχαριστώ και το σ΄αγαπώ στον Εσταυρωμένο μας!

-Ιώβ παιδί μου…έτσι δεν είναι;

Αχ αυτή η φωτογραφία εδώ απέναντί μας… Ο πατέρας και το παιδί! Εφραίμ και Εφραίμ! Παύλος και Τιμόθεος! Ναι, δεν είναι αμάρτυρη Χριστού η εποχή μας! Έτσι σαν Παύλος θα έστειλε ο Αριζονίτης τις τελευταίες του παρακαταθήκες στο τέκνο του λίγο πριν φύγει, για να προετοιμάσει τον τόπο της ατελεύτητης ζωής. Εγώ τελείωσα τον αγώνα τον καλόν παιδί μου! Εσύ, στα λίγα χρόνια που απομένουν ως το αντάμωμά μας, νήφε και να κακοπαθείς! Μην κουραστείς να μεταδίδεις Την Ελπίδα! Να ευαγγελίζεσαι πάντοτε Την Αλήθεια!  Το διακόνημά σου μέστωσε ως την τελευταία ρανίδα, με δάκρυα μετανοίας αδελφών σου,  σταλμένα όλα στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού μας! Εκεί σε περιμένει να σου νεύσει προς Το Φως!

Οι τελευταίοι  του μήνες μαρτυρικοί! Δώρο και αυτό το ολοκληρωτικό άλγος! Οδυνηρή προσομοίωση των Παθών του Κυρίου μας!  Έκαστον μέλος και της δικής του σάρκας, φριχτά δοκιμάστηκε και υπέμεινε! Στάδια αλλεπάλληλα!  Στον τράχηλό του το πετραχήλι, στο χέρι του λογχισμοί του ευεργέτη πόνου! Τα λείψανα του παππού Ιωσήφ αναλγητικά ευώδιασαν ξανά! Τον επισκέφθηκαν όλοι, ουρανοπολίτες και ουρανοδρόμοι σταλμένοι δίπλα του σαν Άγγελοι Γεθσημανής!

Αχ αυτή η φωτογραφία του λίγες μέρες πριν ταξιδέψει! Εκεί στο σπίτι των πνευματικών του τέκνων!  Από μόνη της μια βιβλιοθήκη ολόκληρη, με διδαχές αγαθών!

-Μην αποκάμνετε!

Μην φοβάστε τον θάνατο!

 Ένα πέρασμα είναι…

Ένα Πάσχα αιώνιο!

Νυν απολύεις!

Σ’ αγαπώ Χριστέ μου!

Κοιμήθηκε ο Σεραγιώτης Άγγελος!

Άνθρωπος του Θεού κι αυτός, σαν τον Άγιο της κοινής πλέον  μνήμης!

Στο Άγιο Όρος ξημέρωνε του Αγίου Αλεξίου…

Πανηγυρίζει και πάλι ο Ουρανός!

Εφραιμέσθω τα Ουράνια!

Ομοηχία Αναστάσιμη!

Χριστός Ανέστη Άγιε Γέροντα!

Έχει παγώσει η αγάπη πάτερ! Μεσίτευε…Μεσίτευε!

Πρέσβευε στον Ελεήμονα και απέραντα Μακρόθυμο Χριστό μας, οι καρδιές μας καιόμενες  πριν σταματήσουν να χτυπούν, να αξιωθούν να προφέρουν εκείνο το Σ΄ΑΓΑΠΩ, πριν το δικό μας πέρασμα εις Ανάστασιν Ζωής!

Νώντας Σκοπετέας

30-03-2023

Εις μνήμην Αγίου Γέροντος Εφραίμ Σεραγιώτη.