Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( VI )

-->

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ VI

Στα μέρη της Παναγούδας , τα αγιασμένα από την καιόμενη από την προσευχή , ψυχή του ασκητή της , Γέροντα Παϊσίου βρεθήκαμε μετά από λίγα λεπτά. Αυτά τα μονοπάτια σίγουρα μοιάζουν με όλα αυτά που οδηγούν στην στενή και τεθλιμμένη είσοδο της Υπερκόσμιας άνω Πόλης. Πόσο αντίθετα συναισθήματα πρέπει να ένιωθαν όλες αυτές οι αμέτρητες και πολλές φορές μπερδεμένες ψυχούλες ,στον πηγαιμό και στην ανηφορική επιστροφή τους απο αυτά τα μέρη .Με πόση αγωνία πόσα ερωτήματα και πόση δίψα θα έτρεχαν σαν το ελάφι στην πηγή της ζωής να μάθουν το τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν, και με πόση ανακούφιση και κουράγιο θα γύριζαν μετά την άσβεστα πλέον χαραγμένη συνάντησή τους με τον Άγιο της Παναγούδας ….

Πόσα αιτήματα για προσευχή και μεσιτεία θα κουβαλούσαν μαζί τους και με πόση ελπίδα για …προσαγωγή τους και σωτηρία θα τα εναπέθεταν στα πόδια του ευωδιαστού γέροντα …Σκέψεις που έρχονται στο μυαλό σου αβίαστα όταν πατάς στα ευλογημένα ίχνη όλων εκείνων που είχαν την ανείπωτη χαρά να συναντήσουν από κοντά μια οσιακή παρουσία του αιώνα μας . Μα και εμείς σε λίγο θα ξανασυναντούσαμε άλλη μια γλυκύτατη μορφή του ασκητισμού και της ταπείνωσης .Τον γείτονα του Γέροντος Παϊσίου ,τον Γέροντα Γαβριήλ , στην ιερά καλύβη του Οσίου Χριστοδούλου . Βρήκαμε τουλάχιστον δεκαπέντε αδερφούς έξω από το κελί του να περιμένουν. Σε λίγο ο Γέροντας φάνηκε στην πόρτα. Ακριβώς απέναντι απο το πασίγνωστο υπαίθριο αρχονταρίκι του , ο ίδιος έχει σκάψει απο χρόνια την τελευταία του κατοικία ... -Σας εύχομαι όλοι να πάτε στον Παράδεισο !!! Η Παναγιά μας και ο Χριστός μας να σας σκεπάζουν !!!

-Να μάθετε να είστε ολιγαρκείς γιατί έρχονται δύσκολες μέρες …Ετοιμαστείτε …Στα δύσκολα όμως ο Θεός δεν θα μας αφήσει ... Η φωνή του Γέροντα ήρεμη ,η ματιά του διαπεραστική και γαλήνια …Τα λόγια του ξυπνούν την υπνωτισμένη μας ζωή , προβληματίζουν , ελέγχουν ,δυναμώνουν ,γεμίζουν από προσδοκία Παραδείσου .

Μας ευλογούσε συνεχώς με το δεξί του χέρι. Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι μας ευλογούσε με κλεισμένη την γροθιά του και όχι με έναν από τους συνήθεις τρόπους . -Γιατί άραγε μας ευλογεί έτσι ; ρώτησα έναν διπλανό μου …Δεν μπόρεσε να το εξηγήσει .Αργότερα μάθαμε από κάποιον άλλον Γέροντα ότι είτε το κάνει από την μεγάλη του ταπείνωση ,είτε εκείνη την ημέρα μας ευλογούσε κρατώντας σφιχτά ένα κομμάτι τιμίου λειψάνου κάποιου Αγίου…

Μέσα στο κελί του γέροντα πολλά βιβλία αφού του αρέσει να διαβάζει και να μελετά ατέλειωτες ώρες ,ειδικά την αγαπημένη του ετυμολογία λέξεων και ιερών ονομάτων …Από παλαιότερες συναντήσεις μαζί του θυμάμαι πως η εντύπωση πως σου έδινε αυτός ο χαριτωμένος παππούλης είναι αυτή ενός πανεπιστήμονος ανθρώπου !!! Βαθιά αστείρευτη γνώση και φωτισμένος θεόπνευστος λόγος ,μαγνητίζουν κάθε επισκέπτη προσκυνητή …Λίγο πιο μέσα στο μικρό μα λαμπρότατο εκκλησάκι της Καλύβης πολλές μικρές εικόνες ..ανάμεσά τους και μια χάρτινη εικόνα της Θεομήτορος …Ο Γέροντας δεν λέει τίποτα για αυτήν από ταπείνωση , μα ένα κομμάτι βαμβάκι με μύρο από αυτήν !!!! ναι την χάρτινη εικόνα …αξιωθήκαμε να πάρουμε ως ευλογία σε μια προηγούμενη επίσκεψή μας από έναν Μοναχό της συνοδείας του ….

Πήραμε ξανά τον δρόμο για το Σεράι .Μόλις που προλαβαίναμε την απογευματινή τράπεζα …Άλαδη φακή ελιές ψωμί και αχλάδι …-Υπέροχα είπα μόλις τα αντίκρισα ….-Στο σπίτι θα γκρινιάζαμε ψιθύρισε ο Μιχάλης ,ενώ εδώ ….

Μείναμε στο τέλος να βοηθήσουμε στην Τράπεζα …Μαζέψαμε τα τραπέζια φροντίζοντας να μην πεταχτεί τίποτα από τα ανέγκιχτα περισσεύματα. Ύστερα «στρώσαμε» για την τράπεζα της επομένης . Όλες μας τις κινήσεις συντόνιζε καλοσυνάτα ο μεγαλόσωμος Τραπεζάρης Μοναχός …Τι θαυμάσιο !!!Όλοι ίσοι στα διακονήματα απέναντι στον Θεό …Εδώ κανείς δεν ξεχωρίζει με βάση τον πλούτο , την εργασία, την μόρφωση, την καταγωγή …Κανέναν δεν ενδιαφέρουν αυτά …Εδώ το μόνο που σε απασχολεί είναι το να αισθανθείς έστω και για λίγο όλα αυτά τα ευλογημένα απ τον Θεό συναισθήματα της προσφοράς και της αγάπης για τον πλησίον …το να βγεις από το τόσο φθοροποιό εγώ σου και να μπεις στο τόσο ζωοποιό :αδερφέ μου …

-Εγώ το βλέπω και λίγο υστερόβουλα είπε ένας άλλος …Δεν άκουσες το πρωί τον παππούλη στην Θεία Λειτουργία που έλεγε στις αιτήσεις : «υπέρ των διακονούντων και διακονησάντων εν τη αγία μονή ταύτη» ; Ε εμείς δεν είμαστε πλέον διακονήσαντες ; Από αύριο και κάθε μέρα θα μας μνημονεύουν !!!! Γελάσαμε όλοι με το αληθινά εύστροφο σχόλιο του καλόκαρδου αδερφού μας και συμφωνήσαμε με την… διαπίστωσή του…Σε λίγο θα συμφωνούσαμε ξανά και όλως εμπράκτως, μιας και μια μεγάλη παγκοινία είχε στηθεί στην αυλή της Σκήτης ….Βουνά από παλιοσίδερα και κάθε λογής αντικείμενα βγαλμένα από τα αμέτρητα υπο ανακαίνιση δωμάτια της σκήτης μας περίμεναν για φόρτωμα διαλογή και ταξινόμηση στις αποθήκες . Τίποτα σχεδόν δεν πεταγόταν , το καθε τί κάπου θα μπορούσε να χρησιμεύσει ....Στην παγκοινία συμμετείχαμε Μοναχοί και Λαϊκοί γύρω στα τριάντα άτομα. Φορέσαμε προστατευτικά γάντια λόγω της σκουριάς και για τον κίνδυνο τραυματισμού , και ξεκινήσαμε με ψιλόβροχο να καθαρίζουμε την αυλή …Η διαδικασία κράτησε περίπου 2 ώρες …Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι κανένας δεν έφυγε ακόμη και όταν η βροχή δυνάμωσε πάρα πολύ , και ακόμα το ότι κάποιοι δόκιμοι μοναχοί δεν φόρεσαν γάντια μολονότι υπήρχαν άφθονα ζευγάρια για όλους …Σκληραγωγία ,απόλυτη εμπιστοσύνη στην Μητέρα και Προστάτιδά τους ή και όλα μαζί .Πάντως κανείς δεν τραυματίστηκε στο ελάχιστο παρ ότι η εργασία ήταν άκρως κοπιαστική και λίαν επικίνδυνη λόγω της παλαιότητας των αντικειμένων και ...των γυμνών χεριών .…Αισθανθήκαμε ίσως την πιο γλυκιά και ωφέλιμη κούραση της ζωής μας ,ιδίως όταν στο τέλος αντικρίσαμε την αυλή του Αγίου Ανδρέα καθαρή και πανέμορφη …

Ο Εσπερινός με το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς του Σταυρού μετατέθηκαν για λίγο αργότερα …Μετά το τέλος προσκυνήσαμε και πάλι την κάρα του Αγίου Ανδρέα και αυτήν τη φορά ένοιωσα μια υπέροχη ευωδία πλησιάζοντας …-Την κάρα την περνάτε με μύρο; ρώτησα με αρκετή δόση ολιγοπιστίας τον Μοναχό Ι. –Όχι βέβαια !!!μου απάντησε αυτός καλοσυνάτα -έτσι ευωδιάζει πάντα …. Αισθάνθηκα τόσο ευτυχισμένος και ταυτόχρονα τόσο ανάξιος για αυτό το ασύγκριτο συναίσθημα που και εγώ δεν κατάλαβα πως έκανα μια τέτοια ερώτηση …έπειτα την χαρακτήρισα ως …αντανακλαστική !!!!

Πήγαμε νωρίς-νωρίς για ύπνο μιας και για όλους μας θα ξημέρωνε μια μεγάλη ημέρα …ημέρα κοινωνίας με τον ζώντα Θεό , ημέρα μυστικής ένωσης με τον Δημιουργό μας !!( συνεχίζεται ….)

Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( VII)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ VII

Τη δεκάτη εβδόμη του αυτού μηνός μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Σοφίας Πίστεως Ελπίδας και Αγάπης …δώδεκα δέκα και εννιά ετών ήταν οι κόρες της Αγίας Σοφίας όταν ομολόγησαν την πίστη τους μπρος στον διώκτη Αδριανό και αυτός τις αποκεφάλισε …Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της, και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της, και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της. Ένας από τους πιο συγκινητικούς βίους αγίων …Η σαν κατάκαρπη ελιά Μητέρα που προσφέρει στον Θεό τους πιο γλυκύτατους καρπούς της ,τα παιδιά της …Μεγάλη γιορτή ξημέρωσε στον Άγιο Ανδρέα στο Σεράι…με το παλαιό . Και εμείς σε αυτήν την τόσο ξεχωριστή και κατάγιομη από συμβολισμούς γιορτή θα αξιωνόμασταν οι ταλαίπωροι να κοινωνήσουμε του μυστικού θείου δείπνου Του …Όσο ο νεαρότατος φίλος μας ο Μηνάς ,ιεροψάλτης και αγιογράφος από τα αγιοβάδιστα μέρη της Αίγινας , έψελνε το κοινωνικό ,όλοι μας σχηματίσαμε μια σειρά για να προσκυνήσουμε τις εικόνες και να πάρουμε την ευχούλα του Γέροντα …Αυτό που με συγκλόνισε όταν πλησίαζα ήταν ότι όπως ο Γέροντας στοργικά χάιδεψε έναν μικρό προσκυνητή με την ίδια πατρική αγάπη και ιερή θέρμη ευλόγησε και έναν υπερήλικα …Αυτός ο φωτισμένος παππούλης ,αντιμετωπίζει τους πάντες αδιακρίτως ως ψυχούλες που διψούν για τον άρτο της αιώνιας ζωής .Μεταλάβαμε των αχράντων μυστηρίων ,πήραμε αντίδωρο ,αγιασμό και μετά την πλούσια πρωινή τράπεζα ,αποχαιρετήσαμε γεμάτοι ευγνωμοσύνη όλους τους φιλόξενους Πατέρες της Σκήτης και τον πεφιλημένο Γέροντά τους . Κατηφορίσαμε για το κέντρο των Καρυών όπου μας περίμενε λεωφορειάκι για Καρακάλλου …Ένα πρόβλημα στα πόδια που αντιμετώπιζε ο συνοδοιπόρος μας Μιχάλης δεν μας άφησε να κάνουμε αυτήν την μαγευτική διαδρομή περπατώντας ...Αυτό βέβαια όπως αποδείχθηκε αργότερα είχε ευεργετικές για την ψυχή μας συνέπειες ....

Φτάσαμε στο γνωστό πανέμορφο Μοναστηράκι λίγο πριν τις εννέα το πρωί , δική μας ώρα. Είμασταν οι μόνοι που είχαμε φτάσει τόσο νωρίς .- Οι Πατέρες ησυχάζουν μας είπε ο μόνος που συναντήσαμε στην είσοδο ,ο Ανθοκόμος Μοναχός της Μονής . Η εξαιρετική του δουλειά είχε μετατρέψει σχεδόν όλους τους χώρους της Μονής σε λουλουδοστόλιστους και μεθυστικά ευωδιαστούς . Καθίσαμε για λίγο να ξαποστάσουμε στο γνωστό υπαίθριο καθιστικό της Καρακάλλου …Η πηγή κελάρυζε ασταμάτητα ολόδροσο νερό ,η σκιά των ψηλόκορμων δέντρων μας σκέπαζε τόσο ανακουφιστικά , και η προσμονή μας για όλα αυτά που θα επακολουθούσαν είχαν δημιουργήσει μια τέτοια ευφορία σε όλους μας , που ο Μιχάλης για πρώτη φορά και δίχως να το συνειδητοποιήσει καλά-καλά “τραβούσε” το κομποσκοίνι που την προηγούμενη μέρα είχε πάρει ευλογία από τον Γέροντα Φ. στις Καρυές. Χαμογέλασε όταν κατάλαβε ότι …συνελήφθη μα συνέχισε χωρίς να τον ενδιαφέρει το πείραγμά μας …

Περάσαμε και από το πανέμορφο κοιμητήριο της μονής εκεί βάλαμε μετάνοια σε όλους τις σεπτές κεκοιμημένες ψυχές των καρακαλληνών μοναχών και ιδιαιτέρως στον γέροντα Μάρκελλο ,τον γλυκύτατον υιόν της υπομονής ,την θεοφώτιστη γραφίδα της Καρακάλλου , αυτήν την αγιασμένη μορφή που τόσα πολλά προσέφερε σε όλους με τα βιβλία του και την οσιακή του κοίμηση πριν την οποία υπέφερε τόσο καρτερικά και αγόγγυστα τον αληθινό πόνο. Καθίσαμε στο γνωστό σε όλους τους Φιλαγιορείτες παγκάκι του κοιμητηρίου και θαυμάζαμε την εκπληκτική θέα …ως την στιγμή που μας ειδοποίησαν να πάμε στο αρχονταρίκι όπου ο καλοσυνάτος αρχοντάρης Ν. μας περίμενε για να μας κεράσει και να μας δώσει δωμάτιο . Πήραμε ένα ζεστό τετράκλινο δωμάτιο με μαγευτική θέα απ το παράθυρό του αλλά και την ξεχωριστή ευλογία ,η πόρτα του να βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το «εσωτερικό» εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος …

Αφού αφήσαμε τα πράγματά μας θελήσαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα εντός της Μονής …Περάσαμε πρώτα από τον ιαματικό Άγιο όπου συναντήσαμε τον πανύψηλο μοναχό Π. σκανδιναβικής καταγωγής να ανάβει τα καντηλάκια…Ευγενής ψυχή ,μειλίχιος και αεικίνητος ,πραγματικά ψυχή της μονής όπως θα διαπιστώναμε στις δυο μέρες της εκεί παραμονής μας . Άλλη μια μορφή που «δεσπόζει» στις αναμνήσεις προσώπων από την αγιορείτικη αυτή κυψέλη πνευματικότητας και προσευχής είναι ο γιγαντόσωμος μάγειρας Μοναχός Α. Τόσο απλός καλόκαρδος και αθώος σαν μικρό παιδάκι .Γνώριζε από παλιά τον Παναγιώτη και με το θάρρος μας πήρε στα μαγειρεία για να τον βοηθήσουμε .Στο Άγιο όρος δεν ξέρεις ποτέ πού και πότε θα ωφεληθείς …ή μάλλον ξέρεις ότι αυτό μπορεί να συμβεί παντού ..σε κάθε σου βήμα . Έτσι το χαρήκαμε πολύ όταν πήγαμε για διακόνημα στην κουζίνα …ξέραμε όλοι πως κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτό που υπό άλλες συνθήκες θα χαρακτηριζόταν ως αγγαρεία ….εδώ μόνο μια λέξη σου ερχόταν για να το προσδιορίσεις :ευλογία !!

Και δεν αργήσαμε διόλου να το πιστοποιήσουμε και πάλι όταν στο μεγάλο σιδερένιο τραπέζι συναντήσαμε ήδη να κάθεται ένα σεβάσμιο μικροκαμωμένο γεροντάκι ο Μοναχός Π. Έχει πάθει τέσσερα εγκεφαλικά ο καημένος μας είπε με το γνωστό παιδικό του ύφος ο Μάγειρας Α. …και όμως πάντα συνεπής στα διακονήματα …έτσι πάτερ μου ; τον ρώτησε …ναι έτσι είναι είπε ο παππούλης που συνέχισε χωρίς διακοπή να καθαρίζει δυόσμο μέσα στο ταψάκι του .Το ίδιο θα κάναμε και εμείς για τις 3 επόμενες σχεδόν ώρες …Τρείς τεράστιες αγκαλιές από δυόσμο μας περίμεναν να τις καθαρίσουμε προσφέροντας μας εκτός της εξαιρετικής μυρωδιάς και μια ανεπανάληπτη εμπειρία αγιορείτικης ζωής …Σε λίγο στην συντροφιά μας προσετέθη άλλος ένας Μοναχός , ο Μοναχός Α. ,ο βοηθός του Μάγειρα Α. στα λόγια του οποίου θα βρίσκαμε όλοι μας ανάπαυση κατά την παραμονή μας στην Καρακάλλου .

Παρατηρούσαμε όλοι τους μοναχούς που διακονούσαν στην κουζίνα …Αυτός που έπλενε τα σκεύη συνεχώς έλεγε ψιθυριστά την μονολόγιστη ευχή. Το Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με …συνεχώς ,αδιαλείπτως κατά την Παύλεια παραγγελία , αγιάζει οποιαδήποτε ασχολία όχι μόνο στο περιβόλι της Παναγιάς μας μα και όπου αλλού λέγεται .Έτσι αρχίσαμε και εμείς να λέμε την ευχή για αρκετή ώρα σιωπηλοί ..Σε όλο αυτό το διάστημα αρκετοί μοναχοί που πηγαινοέρχονταν γοργά σταματούσαν για να πάρουν την ευχή του γέροντα Π. και έπειτα συνέχιζαν στα διακονήματά τους .Δεν θυμάμαι πως ξεκινήσαμε να μιλάμε με τον Μοναχό Α. αλλά κάποια στιγμή αρχίσαμε να τον ρωτάμε όλα αυτά τα οποία συνήθως ερωτώνται σε τέτοιες περιστάσεις . Συνήθως επίσης οι Μοναχοί είτε αποφεύγουν ευγενικά να απαντούν διαπνεόμενοι από την αρετή της αποταγής και της ξενιτείας , είτε μονολεκτικά απαντώντας σου «κόβουν» την διάθεση για περαιτέρω διερεύνηση της προ μοναχισμού βιωτής τους …Μολαταύτα αυτός ο π.Α. ήταν πολύ ομιλητικός ….ίσως γιατί έπρεπε από τα λόγια του να πάρουμε κάποια συγκεκριμένα μηνύματα ….Εγώ παιδιά πριν από κάποια χρόνια μόλις άκουγα για εκκλησία έκοβα αζιμούθιο έιπε χαρακτηριστικά προφανώς εννοώντας ότι ήταν μακριά από την εκκλησία …Και είδατε πως τα έφερε ο Θεός και τώρα είμαι εδώ μαζί σας …Θα με ρωτήσετε το πώς τώρα …Ως συνήθως από ένα φαινομενικά τυχαίο περιστατικό …-Μια ξαδέρφη μου , μου ανέθεσε να τις φωτοτυπήσω κάποιες σελίδες από ένα βιβλίο με θαύματα από μια Μονή της Β.Ελλάδος …εκεί πολλά θαύματα γίνονταν για πολλά χρόνια προκειμένου να ανακαλυφθούν πολλοί άγιοι τους οποίους είχαν κάψει σταυροφόροι μέσα στο καθολικό ….η αφήγηση μας θύμισε αρκετά τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο απεκαλύφθησαν οι νεοφανείς Άγιοι της Μυτιλήνης -…βγάζοντας λοιπόν τις φωτοτυπίες έβλεπα ότι όποιος περιέγραφε το θαύμα του παρέθετε και τα πλήρη στοιχεία του …αυτό ήταν που με παρεκίνησε να βρω κάποιους από αυτούς και μέσα σε λίγο καιρό ….να βρίσκομαι μοναχός σε αυτήν την μέχρι πρότινος ερειπωμένη Μονή ….Κοιταχτήκαμε όλοι με απορία και θαυμασμό για την Θεϊκή παρέμβαση στην ζωή του …Και εδώ πως βρίσκεστε πάτερ; Εδώ κάνω το στρατιωτικό μου μας είπε χαμογελώντας …Ο Γέροντας Φιλόθεος (ο ηγούμενος της Καρακάλλου ) μου φόρεσε τα ράσα και τώρα είμαι εδώ περιμένοντας την ευλογία του για να πάω στο μοναστηράκι μου ….Θα κάνετε προσευχή πάτερ μου να μου δώσει ο Γέροντας ευλογία να φύγω; ρώτησε τον πατέρα Π. ο οποίος συνέχιζε να καθαρίζει δυόσμο …

-Αχ να σας φιλήσω το χέρι παππούλη μου είπε όταν εκείνος έγνεψε καταφατικά ... στοργικά και με όλη την θέρμη της ψυχής του , το ασπάστηκε…

Αφού τελειώσαμε το ...μυρωδάτο διακόνημά μας , αφήσαμε τον π.Α να απλώσει τον δυόσμο για να ξεραθεί και εμείς πήγαμε για ξεκούραση μέχρι το τάλαντο να μας ειδοποιήσει για τον εσπερινό ….Οι καρακαλληνές εκπλήξεις μόλις είχαν ξεκινήσει !!! (συνεχίζεται ….)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( VIII)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010 ΜΕΡΟΣ VIII

-->

Στον Εσπερινό τα μάτια μας συχνά πυκνά "άγγιζαν" την θαυματουργή εικόνα με τον ασπασμό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου», δημιούργημα αγνώστου αγιογράφου, του 16ου αιώνα, για την οποία η προφορική παράδοση της Μονής, έχει διασώσει θαυμαστά γεγονότα που συνδέονται μαζί της. Το 1700 σε πυρκαγιά που κατάστρεψε το Καθολικό της Μονής, το μόνο που διασώθηκε ήταν η εικόνα των Αγίων ! Σχεδόν δίπλα μας και ο ηγούμενος της Μονής Γέροντας Φιλόθεος , μια από τις πλέον σεβάσμιες αγιορείτικες μορφές .Τριάντα χρόνια πριν πήρε ευλογία από τον Γέροντά του Εφραίμ Φιλοθεϊτη να φύγει από την Φιλοθέου όπου εγκαταβίωνε για να μετατρέψει την σχεδόν ερημωμένη Μονή σε μια ορθόδοξη κυψέλη πνευματικότητας ,θέλγοντας στην αγκαλιά της πολλούς πραείς και πενθούντες εξ απαλών ονύχων ,αλλά και πολλούς που με τα δάκρυά τους ξαναβαφτίστηκαν και ξεθώριασαν τα γκρίζα χρώματα της αμαρτίας που χρωμάτιζαν θλιβερά τους μέχρι τότε χρόνους τους, αποφασίζοντας να αφιερωθούν σε Αυτόν που αμέτρητες φορές πίκραναν στην …προηγούμενη ζωή τους …Πνευματικός εγγονός του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή …αυτός και αναρίθμητοι άλλοι που ξαναζωντάνεψαν το περιβόλι της Παναγιάς ,πιστά ακολουθώντας τις διδαχές του …παππού τους .Η τόσο χαρακτηριστική του φωνή , αργόσυρτη εμφατική και ανεπιτήδευτα γαλήνια σε παραπέμπει σε βιβλικές φωνές που ποτέ δεν αξιώθηκες να ακούσεις …

Μετά την θαυμάσια απογευματινή τράπεζα ακολουθούσαν το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου και η …συνάντησή μας με τους Αγίους …

Εκατό περίπου τμήματα Αγίων λειψάνων , υπάρχουν αποθησαυρισμένα στο Μοναστηράκι της Καρακάλλου :Ένα κομμάτι από τον Σταυρό του Χριστού μας , μέρη από τις Κάρες των Πρωτοκορυφαίων που προστατεύουν ιδιαιτέρως την Μονή η οποία πανηγυρίζει στην καλοκαιρινή τους εορτή , μέρος της Κάρας των Αγίων Βαρθολομαίου, Μερκουρίου Χριστοφόρου και του μικρού Κηρύκου , η δεξιά παλάμη άφθορη με το δέρμα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, λείψανα των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου Θεότητος τριών Ιεραρχών, των Αγίων: Ιγνατίου, Τρύφωνος, Ανδρέου, του Οσιομάρτυρος Αγίου Γεδεών του Καρακαλληνού και πολλών άλλων ...πρεσβευτών στον ουράνιο Πατέρα μας. Πόσα και πόσα δεν έχουν να διηγηθούν οι Καρακαλληνοί μοναχοί για θαύματα που έζησαν οι ίδιοι …Όταν οι φλόγες έζωσαν πριν λίγα χρόνια την Μονή τους ,ο Γέροντάς τους έσπευσε να την σβήσει …όχι κραδαίνοντας κλαδιά ή κουβαλώντας νερό μα κρατώντας την κάρα του Αγίου Βαρθολομαίου …και η ….επέμβασή του με την μεσιτεία του Αγίου ήταν σωτήρια ..η φωτιά σταμάτησε λίγο πριν τις αυλές του μοναστηριού του…η πίστη του το έσωσε …Αλλά και για τον Καρακαλληνό Άγιο τους ,τον Οσιομάρτυρα Γεδεών πόσα δεν έχουν να σου πουν…Αυτός βοηθά ιδιαιτέρως όσους πάσχουν από πόνους στα άκρα ,μιας και τα δικά του τα κοψαν με τσεκούρι οι Τούρκοι όταν εκείνος προσδοκώντας το μαρτύριο ομολογούσε την μόνη αληθινή πίστη …Το θαύμα που μας διηγήθηκε ο Μοναχός Α. ήταν τόσο συγκινητικό …-Υπήρξε μια επόχή που δεν μπορούσα όχι μόνο να γονατίσω και να κάνω τον κανόνα μου αλλά ούτε και να σταθώ όρθιος από φριχτούς πόνους στα πόδια ….ο Γέροντας κάποια στιγμή που με είδε με λυπήθηκε και μου είπε να πάω να τον δω …τότε μου διάβασε μια ευχούλα και μου είπε να σταυρώσω τα πόδια μου με λαδάκι από το καντηλάκι του Αγίου …Θυμάμαι ακριβώς το πώς ένιωσα ,μα δεν μπορώ να σας το περιγράψω ακριβώς …σαν κάτι να μου γέμισε με θερμότητα τα πόδια …έκλαιγα σαν μικρό παιδί και ευχαριστούσα τον Άγιο …οι πόνοι κόπηκαν μαχαίρι μας είπε κάνοντας ταυτόχρονα χαρακτηριστικές επιδέξιες κινήσεις με τα πόδια του ,για να μας επιβεβαιώσει το θαύμα που του έγινε …κοιτάχτε με !! μας έλεγε ..ούτε να σταθώ δεν μπορούσα όχι να κάνω τέτοια πράγματα…Δόξα σοι ο Θεός !! Καταλάβαμε τότε γιατί συναντήσαμε τόσους αδερφούς μας με έντονα κινητικά προβλήματα στην Μονή …είχαν έρθει και για τον Άγιο Γεδεών ….

Προσκυνήσαμε τα άγια λείψανα .Η ευωδία που ξεχύθηκε από τις κάρες των Πρωτόθρονων των Αποστόλων ήταν τέτοια που δεν κατάλαβα πως είχε σταματήσει όλη η σειρά των προσκυνητών πίσω μου για αρκετά δευτερόλεπτα περιμένοντάς με να προχωρήσω …Τελικά με την ευγενική σύσταση του Ιερέως συνέχισα την προσκύνηση και των υπολοίπων λειψάνων …Θεέ μου τι μας αξιώνεις να ζούμε!!! σκεφτόμουν όταν και οι υπόλοιποι αδερφοί περιέγραφαν με συγκίνηση ποιο λείψανο τους ευωδίασε …-Μα γιατί εγώ δεν κατάλαβα τίποτα πάτερ; ..ρωτούσε λίγο πιο πέρα κάποιος άλλος..-Γιατί αν ευωδίαζε ταυτόχρονα σε όλους ,λογισμοί αμφιβολίας θα σας κυρίευαν ,μήπως έχουμε περάσει με μύρο τα λείψανα και άλλα τέτοια…ενώ έτσι οικονομεί ο Θεός και δυναμώνει την πίστη μας …Σοφή απάντηση !!!

Θεία Οικονομία . Πώς θα ζούσαμε χωρίς αυτή ….

Το βράδυ στο όμορφο καθιστικό της Μονής ο π.Α. έχοντας ευλογία από τον Γέροντα μας μίλησε για την ιστορία του ανθρώπου και τους πρωτοπλάστους ,το δέντρο της γνώσης και το δέντρο της ζωής ,για την σταυρική θυσία ,για την Κυριακή προσευχή …Πέρασαν σχεδόν 3 ώρες χωρίς κανείς μας να κουραστεί …Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση που έδωσε σε κάποιον που του είπε πως τις Κυριακές δεν εκκλησιάζεται γιατί πηγαίνει εκδρομές μιας και τις υπόλοιπες μέρες δουλεύει ασταμάτητα … -Εσύ πηγαίνεις ,αλλά από δίπλα σου λείπει ο φύλακας άγγελός σου …και δεν σε προστατεύει …γιατί εκείνος δεν λείπει ποτέ την Κυριακή από την Εκκλησία !!!

Τι θεόπνευστη απάντηση ..η σοφία της απλότητας και της βαθιάς αγάπης στην ημέρα του Κυρίου …μακριά από οτιδήποτε που θα μπορούσε να ψέξει να απογοητεύσει ή και να πεισμώσει αρνητικά τον αδερφό μας ….

Καληνυχτίσαμε τον πατέρα Α. και …. παρακαλέσαμε τον φύλακα άγγελο μας ,συγχωρώντας μας για όσες φορές τον θλίψαμε στην κοινή μας επίγεια πορεία , να μην μας εγκαταλείψει και εκείνο το βράδυ...

Σε λίγες ώρες το ….μοναχικό ξυπνητήρι του ταλάντου θα μας εξέγειρε της κλίνης και του ύπνου καλώντας μας ξανά στο Καθολικό της Καρακάλλου …

(συνεχίζεται ...)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( IX & Χ τελευταίο )

ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2010

ΜΕΡΟΣ IX

Οι αγγελικές φωνές των μοναχών ακούστηκαν μια ανάσα από το δωμάτιό μας …Στην Καρακάλλου υπάρχει η ιερή συνήθεια να τελούνται τις καθημερινές ,δυο ταυτόχρονες Θείες λειτουργίες …H μια στο καθολικό και η άλλη σε ένα από τα παρεκκλήσια της Μονής …Εκείνη την ημέρα …σειρά είχε το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος …δυο βήματα στην κυριολεξία από τα κρεβάτια μας …τι ξεχωριστή ευλογία σκέφτηκα ..…να ζεις σχεδόν μέσα στο ιερό θυσιαστήριο !!! Θυμήθηκα τότε ένα περιστατικό από το βίο του Γέροντος Παϊσίου ,όταν εκείνος λαϊκός Αρσένιος τότε , υπηρετούσε ως ασυρματιστής στο Στρατό...Στα βουνά του Αγρινίου μέσα σε κακουχίες ο γέροντας είχε να λειτουργηθεί πέντε ολόκληρους μήνες …Κάποια ανοιξιάτικη Παρασκευή ο Διοικητής του τον έστειλε στην πόλη να πάρει ανταλλακτικά για τον ασύρματο…Πέρασε τότε από μια Εκκλησία όπου τελούνταν οι Χαιρετισμοί. Έκανε το σταυρό του και τον πήραν τα δάκρυα …-Παναγιά μου πως έχω γίνει έτσι !!! είπε. -Πού να φανταζόμουν ότι αργότερα θα οικονομούσε ο Θεός να έχω εκκλησάκι και μέσα στο καλύβι μου !! Και δόξαζε για αυτό το δώρο σε όλη του τη ζωή μέσα απ τα βάθη της καρδιάς του τον Χριστό μας …Βγαίνοντας λοιπόν από το δωμάτιο αισθάνθηκα αυτήν την απερίγραπτη με λέξεις ιερή αμεσότητα, και μακάρισα όλες εκείνες τις ιλαρές εξαϋλωμένες μορφές , που μπορεί να μην έχουν καμιά απολύτως άνεση ούτε καν τα υποτιθέμενα στοιχειώδη μέσα στο ταπεινό ασκητικό καλύβι τους, μα έχουν όλον τον αληθινό πλούτο της ζωής , μια Αγία Τράπεζα με το αιώνιο το Φώς να την φωτίζει , και έναν Μυστικό Θείο Δείπνο να τους χορταίνει την ψυχή …

Πόση λάμψη μπορούν να σκορπίσουν ελάχιστα αναμμένα κεράκια …πόσο δυνατά μπορεί να ακουστεί μια σχεδόν ψιθυριστή φωνή …Το μεγαλειώδες απέριττο ,που σε κάνει να αισθανθείς περισσότερο βέβαιος από ποτέ ότι εδώ μέσα ανάμεσά μας βρίσκεται τώρα ο ίδιος ο Θεός ...

Θα το θυμάμαι πάντα εκείνο το ανείπωτα κατανυκτικό πρωινό στην Καρακάλλου στο εκκλησάκι του αθλοφόρου Παντολέοντος …

Μετά την νηστίσιμη πρωινή τράπεζα θελήσαμε να πάμε στα μαγειρεία προσμένοντας σε κάποιο ψυχωφελές νέο διακόνημα …

Αυτήν την φορά λέγαμε την ευχούλα καθαρίζοντας δυο τσουβάλια πατάτες …και ο χρόνος κύλησε τόσο γρήγορα και τόσο αγιασμένα ….

Αποφασίσαμε να κατέβουμε στον αρσανά της Μονής ο οποίος απείχε σχεδόν μισή ώρα από το κατηφορικό μονοπάτι στο πίσω μέρος της …Όλο το βράδυ έβρεχε και οι μυρωδιές που θα ξεπηδούσαν από το βρεγμένο χώμα του δάσους ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για τον Μιχάλη που δυσκολευόταν στις μετακινήσεις λόγω …ποδιών ….-Παρά λίγο να μην έρθω φέτος …τι θα έχανα Θεέ μου !!! μονολογούσε στην διαδρομή.

Νοικοκυρεμένες καλλιέργειες παντού στο πίσω μέρος της Μονής προς εξυπηρέτηση της ποθητής για κάθε αγιορείτικο μοναστηράκι αυτάρκειας, ευλογημενα λιόδεντρα φορτωμένα καρπό , σαν να καρτερούν ένα χρόνο τώρα να ...ξοδευτούν προς χάριν του Χριστού και των Αγίων του στα καντηλάκια του τέμπλου και των εικόνων...

Ανακαλύπταμε συνεχώς ήχους από τρεχούμενα νερά ,από κελαϊδίσματα…. αγιορείτικων πουλιών ,γευόμασταν άφοβα καρπούς από τα δέντρα ,θαυμάζαμε την πλούσια και αδιείσδυτη βλάστηση ,δοξάζοντας σε κάθε μας βήμα τον Θεό που μας αξίωσε να ζήσουμε και εκείνες τις στιγμές. Σε λίγα λεπτά θαλασσινοί ήχοι και μυρωδιές κυριαρχούσαν στο τοπίο και στις αισθήσεις μας . Η Θάλασσα με την μεγαλόπρεπη άγρια ομορφιά της έντυνε τον θρυλικό κάστρο του αρσανά δίπλα στον οποίο ένα μικρό προσκυνητάρι αναζητούσε τον ζήλο κάθε περαστικού προσκυνητή ….Ανάψαμε το καντηλάκι δίπλα στις εικόνες της Παναγιάς Βρεφοκρατούσας και των αγίων προστατών της Μονής ...Δίπλα τους και ένα μικρό βιβλιαράκι με τον συγκινητικό Βίο του Αγίου Γεδεών του Καρακαλληνού ,για ανάγνωση και ανάπαυση ...

Τί όμορφα που οικονομεί ο Θεός να ..προνοεί ο άνθρωπος!!

Καθίσαμε και συζητούσαμε φωτογραφίζοντας τεράστια κύματα που σαν να συναγωνίζονταν ποιό θα τα καταφέρει να μουσκέψει αγιορείτικη γη …είναι αλήθεια πως εκείνο το πρωινό πολλά τα κατάφεραν . Η γνωστή μελαγχολία της τελευταίας μέρας γέμιζε τα λόγια μας …Αντε πάλι πίσω στη ζούγκλα ….-Θυμήθηκα τότε τον μικρό Σοφό της Αθωνιάδας ….-Παντού μπορείς να φτάσεις στον προορισμό σου στην Θέωση …-Το Άγιο Όρος είναι μέσα μας πλέον … οι παραστάσεις του αενάως θα κυριαρχούν όταν τις αποζητάς στα δύσκολά …του Άθω η Γερόντισσα δεν θα μας αφήσει... Θα μας φυλάττει πάντα υπό την σκέπη της …

Στον ανήφορο με την βοήθεια του ψάλτη της παρέας μας Παναγιώτη ψάλλαμε όλα τα απολυτίκια των ονομάτων μας ….ξαφνιάζοντας ευχάριστα δυο μεγάλους σχετικά σε ηλικία οδοιπόρους που συναντήσαμε να κατεβαίνουν με προορισμό την Θαυματουργή Πορταϊτισσα στην Ιβήρων …

Φτάσαμε στο δωμάτιο τρείς ώρες πριν τον εσπερινό …Ύστερα από λίγο την πόρτα μας χτύπησε ο Μοναχός Α. …Μας φίλεψε άγρια αχλάδια και καραμέλες λεμόνι σαν ευλογία από την πρωινή μας βοήθεια στην κουζίνα …Κρατούσε ένα μεγάλο τετράδιο στο χέρι .-Πάρτε το και γράψτε από τρεις φορές ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων μας είπε …Δεν τον ρωτήσαμε που θα τα έδινε ..ήμασταν σίγουροι ότι σε κάποια πολυλυβανισμένη Θεία πρόθεση θα ακουμπούσαν πλέον για πολλούς καιρούς , οι ζωντανές ελπίδες μας για υγεία και Θείο φωτισμό αλλά και ανάπαυση και συγχώρεση των ….πεθαμένων μας .

Μετά την Τράπεζα στο Απόδειπνο και τους χαιρετισμούς της Παναγιάς,στεκόμασταν με τον Μιχάλη στα στασίδια μπροστά από την εικόνα της στη λιτή… ..εκεί σε λίγο ένας μοναχός απήγγειλε τα αμέτρητα χαίρε προς την μείζονα Αγία των Αγίων…Κατάλαβα παρατηρώντας τον πως γνώριζε απ έξω τους Χαιρετισμούς …Κι αυτός στην συνέχεια όταν το αντιλήφθηκε , με ταπείνωση προσπαθούσε να με πείσει για το αντίθετο …Σκέφτηκα δικές μας φαρισαϊκές συμπεριφορές όταν γνωρίζουμε κάποιον ψαλμό ή μια προσευχή και θαύμασα την ξεχωριστή διάκριση εκείνου του μακάριου αναγνώστη …Η υψοποιός ταπείνωση... η τόσο δυσεύρετη αυτή αρετή που τόσο συχνά όμως συναντάς στα θεοτοκοβάδιστα μέρη …Πάλι με κυρίευσε η πρωινή μελαγχολία , μα και πάλι θυμήθηκα το ιερό μας σύνθημα :Το Άγιο όρος μέσα μας ….Μετά την εκ νέου ευωδιαστή προσκύνηση των ιερών λειψάνων , στεκόμασταν έξω περιμένοντας κάποια καινούρια … ευλογημένη περιπέτεια. Μας πλησίασε ο Μοναχός Α. ...έδωσε στον Μιχάλη λαδάκι από το καντηλάκι του Αγίου Γεδεών για τα εγχειρισμένα πόδια του και ..τον έστειλε στον Γέροντα Τ. που εκείνη την στιγμή εξομολογούσε ,για να του διαβάσει μια ευχή …-Μόλις βγει ο φίλος σας ,έχω μια έκπληξη για σας !!! μας είπε ….

(συνεχίζεται με το δέκατο και τελευταίο μέρος …)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

ΜΕΡΟΣ Χ και τελευταίο

-Θα ανέβουμε στον πύργο …στο κάστρο της Καρακάλλου !!!Θέλετε ή προτιμάτε να πάτε για ξεκούραση ;;; έχετε και ταξίδι αύριο …Φυσικά δεν χρειάστηκε καν να απαντήσουμε στον Μοναχό Αν. ,μιας και μας δινόταν μια μοναδική ευκαιρία να μεταφερθούμε νοερά σε ένα τόσο αγιασμένο παρελθόν …στην ιστορία της Μονής . Μας μοίρασε μικρούς φακούς γιατί είχε αρχίσει να σουρουπώνει και η ανάβαση στον πύργο ήταν σκοτεινή και σε μερικά σημεία επικίνδυνη … Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προσεκτικά ένας –ένας τα πολύ στενά σκαλοπάτια της πέτρινης σκάλας που οδηγούσε σε κάθε έναν από τους πολλούς ορόφους του κάστρου. Κατά τη διάρκεια ιδίως του 13ου αιώνα η Μονή όπως και όλο το Άγιο Όρος, υπέφερε από τις επιδρομές των Σταυροφόρων και των Καταλανών πειρατών. …

Σε κάθε έναν όροφο και μια αγία τράπεζα και μια αγία πρόθεση …Εκεί οι πολιορκημένοι από σταυροφόρους , πειρατές και κουρσάρους μοναχοί της Καρακάλλου ,κατέφευγαν για να σώσουν κατ αρχάς τα πολύτιμα ιερά κειμήλια της Μονής και έπειτα τις ζωές τους .Και εκεί η μόνη αληθινή τους ανάγκη ήταν η διαρκής τους ένωση με τον Ζώντα Κύριό τους .Σε αυτές λοιπόν τις ταπεινές σχεδόν λαξευτές Άγιες τράπεζες τελούσαν την αναίμακτη φρικτή θυσία και εφοδιάζονταν με την αιώνιο ζωή ,πολλές φορές λίγο πριν κάποιο …. βαρβαρικό στίφος τερματίσει την επίγεια βιωτή τους …

Άλλοτε βέβαια τα κατάφερναν και απομάκρυναν τις πολιορκητικές ορδές των μανιασμένων αλλοθρήσκων ,μηχανευόμενοι τεχνάσματα που ακόμη τα σημάδια τους είναι εμφανή στον επισκέπτη ,όπως οι διάφορες κρύπτες από τις οποίες έριχναν πέτρες , καυτό λάδι και νερό στους επίδοξους πορθητές ….

-Είναι πολύ συγκινητικό …για σκεφτείτε …σε κάθε όροφο υπάρχει και ένας φρουρός άγγελος της Αγίας Τράπεζας …-Έστω και μια φορά να τελεστεί η Θεία Ευχαριστία ο Θεός τοποθετεί αιώνιο ακοίμητο  φρουρό …είναι εδώ τώρα ξέρετε …είπε ο Παναγιώτης …

Την ήδη ιερότατη ατμόσφαιρα ενέτεινε η αναφορά του αδερφού μας μεταφέροντάς μας σε στιγμές όπου το κάστρο αντηχούσε από ύμνους και προσευχές …

Στον τελευταίο όροφο η σκάλα στένευε πάρα πολύ ..-Είναι επίτηδες φτιαγμένη έτσι... Αν οι πολιορκητές έφταναν ως εδώ ,η τελευταία ελπίδα των μοναχών ήταν να τους απωθούν με τα πόδια τους …όσο άντεχαν …

Βγήκαμε στην κορυφή του κάστρου. Η θέα ασύλληπτα μαγευτική ….Η ματιά σου έφτανε μέχρι τις ακτές της Θάσου και της Σαμοθράκης η ψυχή σου ως τον Θεό …

Κατεβήκαμε και ευχαριστήσαμε τον Μοναχό Αν. για αυτήν την ανεπανάληπτη εμπειρία .Θα τον συναντούσαμε και αργότερα στο αρχονταρίκι .

Πήραμε από την προσεγμένη έκθεση της Καρακάλλου φημισμένο κόκκινο καρακαλληνό κρασί και τσίπουρο φτιαγμένα όπως όλα με αγάπη και προσευχή και εκδόσεις της Μονής με σελίδες γραμμένες από την θεόπνευστη γραφίδα του μακαριστού Γέροντος Μαρκέλλου . Σε ένα από τα πανέμορφα μπαλκονάκια της Καρακάλλου υπήρχε ένα ξύλινο καθιστικό το οποίο έβλεπε σχεδόν σε όλο το εσωτερικό του μοναστηριού ...Σε αυτό μάθαμε ότι καθόταν πολλά χρόνια πριν , την νύχτα ο Γέροντας Κοδράτος ο Καρακαλληνός, χειμώνα καλοκαίρι αρκετή ώρα πριν αρχίσουν οι μοναχοί να κατεβαίνουν στο καθολικό για τις ακολουθίες ...Απορούσαν όλοι που τον έβλεπαν πάντα να κάθεται εκεί και όταν τον ρώτησαν τους απάντησε: Προσέχω τα πρόβατά μου !!! Ένας φωτισμένος ασκητής ηγούμενος ,άξιος συνεχιστής του πρώτου που έλαβε εντολή για ποιμεναρχία των προβάτων του από τον Χριστό μας ,του και προστάτη της μονής Αποστόλου Πέτρου ...

Είχε νυχτώσει για καλά όταν συναντηθήκαμε ξανά με τον μοναχό Αν…. μιλούσε σε κάποιους νέους προσκυνητές από την Λάρισα ,περί πειρασμών …-Να θυμάστε τους έλεγε ότι ακόμη και στους χοίρους για να μπουν τα δαιμόνια ζήτησαν άδεια από τον Χριστό μας ,αναφερόμενος στο θαύμα με την θεραπεία του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών…επομένως ό,τι αντιμετωπίζει ο άνθρωπος , πειρασμούς και θλίψεις , ο Θεός το επιτρέπει για κάποιο λόγο …

Μείναμε στο τέλος εμείς με τον πατέρα Αν. …Μας διηγήθηκε και άλλες ιστορίες για το μοναστηράκι του στα μέρη του Νέστου αλλά και για τους Αγίους του τόπου της μετανοίας του …-Πάει καιρός μας είπε που ένα βράδυ παρακάλεσα τον Άγιο που ηγουμένευε όταν έκαψαν οι Σταυροφόροι το καθολικό με όλους τους Μοναχούς να φανερώσει και σε εμένα ένα τόσο δα μικρό του λειψανάκι ….Την κάρα του και άλλα μέρη του την φυλάσσουν στην Μητρόπολη ακόμη για λόγους ασφαλείας μέχρι να εγκατασταθούμε ως αδερφότητα στο μοναστήρι …άρχισα λοιπόν να σκάβω με το χέρι μου στο μέρος όπου βρέθηκαν τα οστά και όπου υπάρχει ένας θολωτός τάφος μνημείο …έψαχνα στις άκρες όπου υπήρχε χώμα …. έπειτα από αρκετές ώρες και αφού είχε νυχτώσει είπα με τον λογισμό μου : τελευταία χούφτα χώμα !!!δεν ψάχνω άλλο αφού ο Άγιος δεν θέλει …και αφαιρώντας λίγο-λίγο απ το χώμα είδα ένα μικρό κομμάτι από οστό …η χαρά μου ήταν απερίγραπτη για αυτήν την εμφάνιση …από τότε το έχω μαζί μου και εδώ στην Καρακάλλου …-Ευωδιάζει Γέροντα ;τον ρωτήσαμε όλοι με μια φωνή... -Θέλετε να το προσκυνήσετε ; μας είπε σαν να ήθελε να αποφύγει την απάντηση …

Μετά από δυο λεπτά ο Μοναχός Α. κρατούσε στα χέρια του ένα μικρό ξύλινο κουτί με έναν χρυσό σταυρό πάνω ..-το έφτιαξε ένας φίλος μου μας είπε για τον Άγιο ….Δεν το πιστεύαμε αυτό που ακολούθησε …ένα μικρό κομμάτι σχεδόν 2 εκατοστών από οστό ποδιού όπως πιστοποίησε και ο γιατρός της παρέας μας , εξέχεε άρωμα μοναδικό κάνοντάς μας εκστατικοί να κοιταζόμαστε μεταξύ μας …Το πήραμε μάλιστα ο καθένας στο χέρι του και αφού το ασπαστήκαμε το …αναπνέαμε συνεχώς θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να διαλύσουμε και την όποια αμφιβολία σου βάζει ο μισόκαλος σε τέτοιες περιστάσεις …

-Γι αυτό δεν σας απάντησα πριν για να μην σας προκαταλάβω... μας είπε ο καλοσυνάτος αυτός μοναχός στον οποίο δώσαμε όλοι υπόσχεση ότι αργά ή γρήγορα θα επισκεπτόμασταν , στα ασκητικά του λημέρια . Η συνάντησή μας μαζί του θα μείνει σε όλους αξέχαστη …κατάγιομη από αγάπη και Χριστό .Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια χαρακτηριστική του αποστροφή για τον Δεσπότη των πάντων κοιτάζοντας μια εικόνα κρεμασμένη στο δωμάτιό μας …-Βρε αν ξέραμε πόσο μας αγαπάει αυτός εδώ… , που πήρε ένα κορίτσι 15 χρονών…. και χώρεσε μέσα της ο Θεός ο ίδιος …ξέρετε τι είναι αυτός …πόσο μας αγαπάει ….Όσα βαθυστόχαστα ,θεόπνευστα και Θεολογικά σχόλια είχα ακούσει ως εκείνη την στιγμή για την ενανθρώπιση του Θεού συνοψίστηκαν σε αυτά τα απλά λογάκια του και στο δάκρυ που επιμελώς δεν κύλησε από τα μάτια του …

Νοιώθαμε τόσο γεμάτοι από αγάπη για όλους τους καρακαλληνούς πατέρες το πρωί μετά την τελευταία μας Θεία λειτουργία και την τράπεζα που την ακολούθησε …Να μου τους προσέχεις αυτούς όταν ξανάρθουν και δεν θα΄ μαι εδώ !!! φώναξε ο Μοναχός Αν. σε έναν Ρουμάνο Πατέρα που περνούσε από την πύλη λίγο πριν έρθει το λεωφορειάκι μας για Δάφνη .Εκείνος χαμογέλασε χωρίς να πει τίποτα. Ένα σακουλάκι με πολλά μικρά κομμένα αντιδωράκια ένα κομμάτι με βαμβάκι ευωδιαστό από τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη , ένα φυλαχτό από τον Άγιο Σπυρίδωνα ,και ένας βίος του Αγίου Γεδεών ήταν τα τελευταία εγκάρδια δώρα του Μοναχού Αν. Βάλαμε μετάνοια , ευχαριστώντας στο πρόσωπό του όλους τους Αγιορείτες που χάραξαν ακόμη βαθύτερα το περιβόλι της Παναγιάς μας στις καρδιές μας …

Μια ώρα αργότερα περιμέναμε το πλοίο στην Δάφνη και αναπολούσαμε ήδη όλες τις αγιασμένες μέρες της παραμονής μας …Μόνο τον Πατέρα Ευθύμιο δεν συναντήσαμε μα πήραμε ευλογία σκεφτόμουν …..Στον γυρισμό θα πέρναμε μαζί μας και τον Μοναχό Π. που μονάζει στα μέρη μας . Είχαμε κανονίσει από μέρες ότι θα συναντιόμασταν εκείνο το πρωί στην Δάφνη .. Τον αναζητήσαμε και τον είδαμε να κάθεται με …τον π.Ευθύμιο !!!…ο οποίος επέστρεφε …πήραμε συγκινημένοι την ευχή του και την λαμπερή έκφραση του προσώπου του όταν μας χαιρετούσε …

Στην Ουρανούπολη συναντηθήκαμε και με τον Μοναχό Μωυσή τον Αγιορείτη ο οποίος επίσης επέστρεφε στο αγαπημένο του κελί του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην σκήτη του Αγίου Παντελεήμονα στις Καρυές ….

Η πραότητα αυτού του ανθρώπου σε εντυπωσιάζει ακόμα και στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που διαρκεί ένας χαιρετισμός …μια μετάνοια και μια ευχή .

Πήραμε το δρόμο για το σπίτι …κάναμε προσευχή στο ξεκίνημα και η παρουσία του Μοναχού Π. στο αυτοκίνητο ελάφρυνε λίγο την γλυκιά μελαγχολία της απομάκρυνσής μας από τα ιερά μέρη του Άθωνος …

Λίγες ώρες αργότερα η θέα ενός άψυχου παληκαριού που κείτονταν στην άσφαλτο και οι φωνές πόνου των υπολοίπων τραυματιών ενός σοβαρού ατυχήματος στην εθνική οδό , μας θύμισαν την πλέον ωφέλιμη για την ψυχή μνήμη αυτήν του θανάτου ….Το σύνθημά μας ήταν ένα : Το Άγιο όρος μέσα μας …παντού και πάντοτε ….Ένα άλλο όμως ήρθε εκείνες τις στιγμές να προστεθεί στο οπλοστάσιό μας εναντίον του επίβουλου της σωτηρίας μας :Κράτα τον νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι ….

-Στον Άθωνα βγήκε και αυτό αδερφοί μου ….στον Άθωνα !!!

 

Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας

(Τέλος και τω Θεώ η δόξα )

Αφιερώνεται σε όλους τους ευωδιαστούς Γέροντες που συναντήσαμε σε αυτήν την μικρή μα τεράστια σε ψυχικό θυσαύρισμα οδοιπορία μας ....ιδίως στον Μοναχό Α. που τόσο πολύ μας ανάπαυσαν τα λόγια του και τα μονίμως υγρά του μάτια …Καλή αντάμωση στο Παρανέστι ...

Στους φωτισμένους ηγουμένους και τις συνοδείες τους ...στους πολλούς αναζητητές της αλήθειας που συναντήσαμε σε κάθε μας βήμα ...παντοτινούς συναμαρτωλούς αδερφούς μας ...

Στον Παναγιώτη τον Γιάννη και φυσικά τον Μιχάλη που αδημονούν για την επόμενη φορά ...Στην διψασμένη ψυχή μας ...Στις οικογένειές μας που πάντα μας στηρίζουν...