main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

18 Ιαν 2011

Μάρκος ουχ υπέγραψεν...


Μια επιστολή που καταδεικνύει το ύψος της πνευματικής αρετής ενός Αγίου Μαχητή …του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού …Αναζητώντας στις μέρες μας έναν παρόμοιο Θεοφώτιστο πατέρα που θα φωτίσει τα σκοτάδια και θα απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που κάποια στιγμή πρέπει να απαντηθούν από χείλη Αρχιποιμένος ….διαβάζουμε με ευλάβεια στις μέρες που εορτάζεται η μνήμη του μια επιστολή αλήθειας και ομολογίας της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης …
«Μάρκος ουχ υπέγραψεν, λοιπόν εποιήσαμεν ουδέν» ακούστηκε τότε ....Θα βρεθεί σήμερα κάποιος να προκαλέσει μια παρόμοια παροιμιώδη αντίδραση σε αυτούς που ασίγητα προσπαθούν να μας απο Χριστοποιήσουν ;;;
«Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί»
Στόν οσιώτατο μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών, και σε μένα, εν Χριστώ, πολύ ποθεινό και σεβασμιώτατο δεσπότη και αδελφό κύριο Θεοφάνη στον Εύριπο.
Οσιώτατε μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών και σε μένα πολυπόθητε και σεβαστέ μου δέσποτα και αδελφέ, παρακαλώ τον Θεό να δίνη υγεία και σωματικώς στην αγιωσύνη σου, με τις άγιες ευχές της οποίας, και με το έλεος του Θεού, και εγώ υγιαίνω μέτρια στο σώμα. Να ξέρης ότι μετά την επιστροφή μας στην Κωνσταντινούπολη, επειδή ανέβηκε στο πατριαρχείο κάποιος από τους λατινόφρονες που υπέγραψαν, και μας ενοχλούσε, έφυγα από ανάγκη στην εκκλησία μου.
Αλλά και εκεί δεν βρήκα καμία ανάπαυσι, και επειδή αρρώστησα βαρειά, και πάθαινα ζημία και πειραζόμουνα από τους ασεβείς, διότι δεν είχα εντολή επίσημη, έφυγα και από εκεί με σκοπό να φύγω για το Άγιον Όρος.
Αφού πέρασα λοιπόν την Καλλίπολη και ενώ βρισκόμουν στην Λήμνο, εκεί κρατήθηκα και περιορίσθηκα από τον βασιλέα. Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί. Έτσι οι περισσότεροι από τους αδελφούς παίρνοντας θάρρος από την δική μου εξορία, βάζουν κάτω από τον έλεγχο τους αλιτηρίους και παραβάτες της ορθής πίστεως και των πατρικών θεσμών, και τους διώχνουν αυτούς από παντού ως καθάρματα, και ούτε τους ανέχονται να συλλειτουργούν, ούτε να τους μνημονεύουν τελείως ως Χριστιανούς.
Μαθαίνω δε ότι χειροτονήθηκε από τους λατινόφρονες ως μητροπολίτης Αθηνών κάποιο νεαρό άτομο του Μονεμβασίας, το οποίο μένοντας εκεί συλλειτουργεί αδιάκριτα με τους λατίνους και χειροτονεί παράνομα όσους και όποιους βρεί.
Ζητώ λοιπόν από την αγιωσύνη σου, όπως, αφού αναλάβει τον ζήλο για τον Θεό, ως φίλος και άνθρωπος του Θεού και της αληθείας, αλλά και του Αγίου Ισιδώρου γνήσιος μαθητής, να συμβουλεύεις τους ιερείς του Θεού να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί του, και ούτε να συλλειτουργούν μαζί του, και τελείως να μην τον μνημονεύουν, όχι αρχιερέα μόνον αυτόν, αλλά λύκο μισθωτό να τον θεωρούν. Καθόλου να μην λειτουργούν σε λατινικές εκκλησίες, για να μην έρθη πάνω μας η οργή του Θεού, όπως ήρθε πάνω στην Κωνσταντινούπολι, για τις εκεί παρανομίες που έγιναν.
Να ξέρης δε καλά ότι η ψευδοένωσις με την χάρι και την δύναμι του Θεού πολύ σύντομα θα διαλυθή και το δόγμα των Λατίνων, αντί να καθιερωθή με την ψευδοσύνοδο, κάτι που πολύ το επεδίωκαν, ακόμη περισσότερο ανατράπηκε και ελέγχθηκε και παντού καταγγέλλεται ως βλάσφημο και δυσσεβές. Και αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι το επικύρωσαν, δεν τολμούν να ανοίξουν το στόμα τους και να το υποστηρίξουν. Ο δε καλόγερος του δικού σου μισθωτού και όχι ποιμένος, ο πιο πάνω αναφερθείς Μονεμβασίας, αν και πήρε από τον βασιλέα το Ηγουμενείο του Προδρόμου, οι καλόγηροί του ούτε τον μνημονεύουν, ούτε τον θυμιάζουν καθόλου ως χριστιανό, αλλά τον έχουν μόνον για τον τύπο, σαν κάτι παραπεταμένο.
Και ο βασιλεύς, αν και τα μαθαίνει αυτά, δεν λέγει τίποτε, αλλά και φανερά ομολογεί ότι μετανοεί για όσα έγιναν, και ρίχνει την ευθύνη σε όσους συμφώνησαν και υπέγραψαν. Φεύγετε και σείς, αδελφοί, την κοινωνία με τους ακοινώνητους, και την μνημόνευσι των αμνημόνευτων. Να, εγώ ο Μάρκος ο αμαρτωλός σας λέγω ότι εκείνος που μνημονεύει τον Πάπα ως ορθόδοξο αρχιερέα, είναι υποχρεωμένος να εφαρμόση στο σύνολό του όλον τον παπισμό μέχρι και αυτό το ξύρισμα της γενειάδος.
Και όποιος έχει φρόνημα λατινικό, θα κριθή με τους Λατίνους και θα θεωρείται παραβάτης της πίστεως. Οι άγιες σου ευχές να μας συνοδεύουν. Στον ευλογημένο άρχοντα κύριο Κωνσταντίνο Κοντοπετρή και στους λοιπούς άρχοντες που μας φιλοξένησαν την μετάνοιά μου και ευλογία από τον Θεό.
Ο Εφέσου Μάρκος
Απο το : «Γνωρίζετε το αληθινό πρόσωπο του Παπισμου;» (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~