Κιουστέκια οι
δρόμοι στης γης τα στήθια, και το νερό
που ορμά στις ριζωμένες φλέβες, της δίνει πνοή αθάνατη…
Ανάβαση στου Προυσού τα περάσματα, σαν κεντητά παραπετάσματα ένα –ένα μας οδηγούν στο απόρθητο ενδιαίτημά της Αειπαρθένου.
Σμίγουν τα βράχια και φτιάχνουν αψίδες στο διάβα της Κεχαριτωμένης Μάνας.
Τα πατήματά της σμιλεύουν του κρημνού τα χείλη, που αγιάζονται πια αιώνια, σαν να ακούμπησαν πάνω τους τα Άχραντα και Θεία…
Σιωπή μουσουργική και αηδονόφωνα φτερακίσματα κρατάνε ισοκράτημα σε Θεομητορικό δοξαστικό…
Δωδεκάορτα ζωγραφίζει ο ουρανός, σαν προσμένει να υποδεχτεί την Μητέρα της ζωής …
Ξεπρόβαλλε το
ρολόι και το καμπαναριό…Μοιάζει από μακριά σαν θυμιατήρι ναϊδιόσχημο, που το υψώνει ο Απτόμενος των ορέων λίγο πριν η γύρω πλάση ψάλει τον επιλύχνιο…
Στέκομαι
μπροστά Της και συλλογούμαι πως η ταπείνωση είναι το μόνο γιατρικό.
Στο πιο
καταφρονεμένο παλάτι, στο πιο χαμηλό θρονί που είχε ποτέ Βασίλισσα…Κι όμως
τούτο η χάρις Της επέλεξε…
Τούτο το
μικρό σκοτεινό δώμα που δεν σταματά, να δέχεται δάκρυα-λάφυρα και παρακλήσεις , σπαραγμούς
και ευχαριστίες.
Ένα σκαμνί απέναντί της προσμένει αμαρτωλού
δέηση προς την Θαυματουργό Κυρά.
Πρόμαχος και
τερατουργός εξαισίων, αεί προστατεύουσα…
Νώντας Σκοπετέας
Αύγουστος 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...