Της Ζωής Χορηγός

Είναι του παραλόγου η εποχή μας, του παρά την δημιουργηθείσαν φύσιν, άνοστη, ανούσια, άμορφη, ανιστόρητη, δίχως προσανατολισμό, χαμωσερνάμενη, φθηνή, αλλοτριωμένη και ξέφρενη, μα κυρίως απνευμάτιστη…

Ίσως να έχει ξαναειπωθεί τούτο το τελευταίο, μα σπάνια ακούγεται και νοείται στην πραγματική του διάσταση. Η εποχή μας είναι απνευμάτιστη!  Σπανίζουν έως εκλείπουν  οι   πνευματικοί άνθρωποι! Και δεν εννοούμε όλους αυτούς, που κάπως φίλαυτα και ανθρωπάρεσκα ωσαύτως αυτοπροσδιορίζονται. Στην πλειονότητά τους, όλοι εκείνοι που στην σύγχρονη εποχή μας, αποτελούν τον «πνευματικό κόσμο» της χώρας,  είναι άνθρωποι μάλλον  απνευμάτιστοι, αφού είτε αθεούν, είτε δυστυχώς και ολέθρια για αυτούς και όσους εμπιστεύονται την κρίση τους  Θεομαχούν, όπως συμβαίνει τόσο απροκάλυπτα πλέον στην Ορθόδοξη Πατρίδα μας. Πρόσφατα επισκέφθηκε τα μέρη μας, μια πολυγραφότατη και πολυδιαβασμένη  Ελληνίδα συγγραφέας κυρίως παιδικών πασίγνωστων βιβλίων. Αρκετά προχωρημένης ηλικίας. Σε μια τιμητική για αυτήν και το έργο της εκδήλωση, της οποίας την συντριπτική πλειονότητα του κοινού αποτελούσαν παιδιά ποικίλων ηλικιών, κάποιος μικρούλης ρώτησε την αγαπημένη του συγγραφέα: -Πιστεύετε στον Θεό; -Τι να σου πω του απάντησε κάπως αμήχανα…ούτε τον είδα  ούτε εκείνος  με είδε ποτέ του…

Οντολογική άποψη, οντολογική θεώρηση των πραγμάτων….Το να πιστεύουμε δηλαδή  όπως η διάσημη συγγραφέας , στο υπαρκτό, στο ον, δηλαδή σε ό,τι μόνο φανερώνεται μπροστά μας! Και αυτή η άποψη εκφράστηκε δημόσια σε πλήθος διψασμένων παιδικών ψυχών!

  Προφανώς αν την καλούσαμε  να μας πει, αν πιστεύει και στο Πνεύμα,  θα υπερθεμάτιζε στην ύπαρξη Του. Μα κι Αυτό δεν φανταζόμαστε  να το είδε ποτέ της …

Η συγγραφέας (την οποία σαν παιδί αχόρταγα διάβαζα) θα υπερθεμάτιζε στην ύπαρξή του πνεύματος, γιατί θεωρεί εαυτήν άνθρωπο πνευματικό όπως δυστυχώς όλοι οι συνόμιλοί της...

Τι όμως είναι για αυτούς  τους πολλούς «πνευματικούς ανθρώπους»  το πνεύμα;  Κάτι, έστω και υπό μορφή τέχνης, που μπορεί να στρέφεται αβίαστα ακόμα και εναντίον του Δημιουργού του παντός!

 Πνεύμα όμως είναι μόνο ό,τι σε κάνει να περιστρέφεσαι σαν τον ηλιανθό γύρω απ τον Τριαδικό Θεό!! Το Πνεύμα επισκέπτεται μόνο όσους Το εκζητούν να έλθει με την πνοή Του και να σκηνώσει μέσα τους,  να τους καθαρίσει την κηλιδωμένη ψυχή και να τους σώσει!

Σπανίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι λοιπόν! Μόνο εμείς οι υπόλοιποι  μπορούμε βέβαια να τους διακρίνουμε…Οι ίδιοι, αλλοίμονο αν αυτοανακηρυχθούν τέτοιοι! Όποιος θεωρεί εαυτόν αναμάρτητο και πνευματικό υπό την ορθή έννοια όμως (δηλαδή εμφορούμενο από το Πανάγιο και Ζωοποιό Πνεύμα), τότε θαρρούμε  πως πάσχει από Εωσφορικό εγωισμό που καταβαραθρώνει την ψυχή του! Το Άγιο Πνεύμα είναι κάτι σαν την αρετή σε οποιαδήποτε έκφανσή της!

Ο Ιερός Αυγουστίνος, κάπου σημειώνει ότι υπάρχει αμαρτία εφάμιλλη της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος! Της  μόνης  που όπως είπε ο Χριστός μας  δεν συγχωρείται: Η  εν επιγνώσει αρετή! Την μόνη ιδιότητα που πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να λαχταράνε και να διεκδικούν, είναι αυτή του ασθενούς! Νοσοκομείο η Εκκλησία, Θεραπευτήριο! Ακεσώδυνο το φάρμακο του Αγίου Πνεύματος...Μόνο που πρέπει να αμφιβάλλουμε ως την στερνή πνοή μας αν ποτέ τα  καταφέραμε να Το φιλοξενήσουμε εντός μας!

Οι αληθινά λοιπόν πνευματικοί άνθρωποι είναι δένδρα αγλαόκαρπα που ανυποψίαστα για την μεγαλοσύνη τους,  σκορπούν και χαρίζουν στους γύρω τους , τους γνήσιους καρπούς της κατοικούμενης υπό του Παναγίου Πνεύματος ψυχής τους: Την αγάπη, την χαρά, την ειρήνη, την μακροθυμία, την χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πίστη, την προκοπή, την εγκράτεια, όπως δίδαξε το σκεύος εκλογής του Κυρίου μας. Ξηρή η εποχή μας…Μίσος ατέλειωτο, πόλεμος παντού, μνησικακία, ανηθικότητα, διαστροφή, απιστία, τέλμα και απελπισία… Απνευμάτιστη η εποχή μας. Ζητά την ελπίδα, το κάρπισμά της!

Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε Αγαθέ, σώσον τας ψυχάς ημών!

Και εμείς που οικονόμησε ο Κύριος να Τον…βλέπουμε και να μας βλέπει μέσα στην μάνα Εκκλησία, είμαστε άνθρωποι πνευματικοί; Tί σκοπό έχουμε στ αλήθεια; Εμείς που εκκλησιαζόμαστε, νηστεύουμε, προσευχόμαστε , ενίοτε ελεούμε, ξέρουμε πως όλα τούτα είναι τα μέσα και μόνο για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού όπως δεν σταματούσε ποτέ να λέει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ; Αν όχι, μάλλον έχουμε παρερμηνεύσει, έχουμε παραπλανηθεί , μάλλον δεν μας επισκέπτεται  ο Τριαδικός Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον το Κύριον, το Ζωοποιόν. Μάλλον και εμείς ανήκουμε στους έστω και ανεπίγνωστα απνευμάτιστους ανθρώπους, σαν την συμπαθέστατη συγγραφέα των παιδικών μας ονείρων, τους ζωντανούς νεκρούς, που μεριμνούν για όλα πλην του μόνου σημαντικού: Της απόκτησης της χάρης του Αγίου Πνεύματος, που τα πάντα χορηγεί!  Ούτε αλλοιωμένο απ το σήμερα και την εξέλιξη, ούτε προσαρμοσμένο από την ανάγκη και το απρόβλεπτο! Το λαλήσαν δια των Προφητών Πνεύμα το Άγιον , μας καρτερά όλους, προσμένει τη ζωή μας να την αγκαλιάσει Πατρικά και να την μεταμορφώσει, να την νεοποιήσει, να της δώσει αυτό που αληθινά και μόνο έχει ανάγκη!  Αν έχουμε Αυτό τα έχουμε όλα! Χωρίς Αυτό όμως δεν έχουμε τίποτα!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή 

της ραδιοφ. σειράς Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως 

 

Μια χούφτα άμμος για τον Παράδεισο ...

 Ήταν αυτό που λέμε καλό παιδί ! Αγνή ψυχή με φιλότιμο και πνεύμα θυσιαστικό ! Μέσα σε όλα ! Πρώτος σε όλα ! Πρόθυμος να βοηθήσει , να συμπαρασταθεί , δίχως να προσμένει αντάλλαγμα , με αγάπη και ενδιαφέρον αληθινό για τους δικούς του ανθρώπους ! Ο Γιώργης με την μαλαματένια ψυχή ! Ο καλός μας άνθρωπος που λάτρευε τις ταινίες του ΘΒ και πόσο του έμοιαζε όταν έτρεχε ασταμάτητα να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο …Αδέλφια , τους γέρους γονείς του που τους πρόσεχε σαν μικρά παιδιά , τους φίλους , τους συναδέλφους στο γραφείο ..Όλοι είχαν να το λένε ! Πρώτον τον Γιώργη θα φωνάξουμε στα ζόρικα ! Και εκείνος πάντα ήταν εκεί , πολλές φορές παραμελώντας τον εαυτό του και αγνοώντας όλους εκείνους που κάποτε-κάποτε του φώναζαν :               -Ξύπνα κορόιδο , φρόντισε λίγο και σένα ! Όλα για τους άλλους ! Το μόνο που εκείνος ήθελε ήταν ένα ποτήρι καλό κρασί , δυο χαμογελαστούς  φίλους και το τσιγαράκι του για να ξεκουραστεί , να χαλαρώσει όπως ο ίδιος έλεγε …

Το τσιγάρο το χε αρχίσει  από τα μικράτα του …Τριάντα χρόνια περίπου καπνιστής , θεριακλής συνειδητός ! Μια απόλαυση έχω και γω βρε παιδιά ! Του Θεού είναι κι αυτό ! Έλεγε σε όσους τον συμβούλευαν χρόνια τώρα να το κόψει ! Τι κι αν για την υγεία του συνέχεια του έλεγαν , μιας και κείνος ο βαθύς βήχας και το λαχάνιασμα στην σκάλα είχε γίνει πια καθημερινότητα απαράλλαχτη , αυτός  γελώντας τους απαντούσε ..-Τι σκιάζεστε βρε , ένα κεράκι υπόθεση είναι , να ρχεστε να μου ανάβετε! Τι για τα χρήματα που τόσα χρόνια θα μπορούσε να χε εξοικονομήσει .. Σπίτι δικό σου θα χες τώρα με τόσα που χεις ξοδέψει για αυτό το διαβολόπραμα του λεγε συνέχεια ο Κυρ-Σωτήρης ο πατέρας του ! Γελούσε ο Γιώργης  και έβγαινε στην ταράτσα να καπνίσει ! Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές είχε προσπαθήσει να το κόψει … Μα πάντα ερχόταν μια στεναχώρια , μια δυσκολία , ένα αγχωμένο πρωινό και το χέρι πήγαινε μόνο του στο πακέτο …Μέχρι που ρθε εκείνο το απόγευμα στο Μοναστήρι του βράχου , στης Παναγιάς την αετοφωλιά , που αγάπαγε να πηγαίνει τις Παρασκευές  των Χαιρετισμών …Αγαλλίαζε η ψυχή του εδώ πάνω ! Ο μυρωμένος αέρας , της αναγεννημένης γης με τα ευωδιαστά σπλάχνα της και τα ευσκιόφυλλα ξύλα της τον μάγευαν …Ήταν κι αυτά τα λόγια που από μικρός άκουγε τα τόσο γνώριμα …Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ! Απ έξω τα γνώριζε τα περισσότερα , τουλάχιστον την αρχή κάθε γράμματος των Χαιρετισμών της Παναγίας ! Δεν είχε βέβαια καθίσει ποτέ να διαβάσει κάποια ερμηνεία τους …Που χρόνος για τέτοια , σκεφτόταν και έτσι είχε κάποιες λέξεις  που ούτε καν ήξερε τι σήμαιναν …

Τέλειωσε η ακολουθία , προσκύνησε την Εικόνα της Παναγίας στο κέντρο του καθολικού και ύστερα βιάστηκε να βγει έξω να καπνίσει… Σχεδόν δυο ώρες άκαπνος και είχε χαρμανιάσει που λένε…  Είχε βγάλει ήδη και το πακέτο με τα τσιγάρα όταν τον πλησίασε μια κυρία γύρω στα 60 …                  

-Να παιδί μου πάρε να έχεις και συ ευλογία του είπε και του πρόσφερε ένα μικρό βιβλιαράκι ..

-Τι είναι αυτό κυρία  ; την ρώτησε κάπως ξαφνιασμένος ..

-Είναι οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας παιδί μου ! Τους εκτυπώνουν κάποιοι αγωνιστές αδελφοί μας , Βαστάζοι της Κυρίας Θεοτόκου και τους μοιράζουν δωρεάν ! Έτσι μου έστειλαν και εμένα αρκετά τεύχη και τα δίνω σε όποιον αδελφό βλέπω ότι έχει την καλήν ανησυχία !

-Τι εννοείτε ; την ρώτησε ξανά …Δεν είχε καταλάβει κάποιες φράσεις της  όπως το Βαστάζοι , την καλή ανησυχία…

-Εννοώ πως υπάρχουν κάποιοι που κουβαλούν , που βαστάζουν και διαδίδουν αυτά τα άγια  λόγια που πολύ  ευχαριστούν την Παναγία μας και απίστευτα ωφελούν την ψυχή μας , αν Της  τα προσφέρουμε σαν προσευχή καθημερινά ! Σε είδα πριν στην ακολουθία πόσο προσηλωμένα και κατανυκτικά στεκόσουν παλικάρι μου και είπα μέσα μου ! Να μια ψυχούλα που αξίζει να της χαριστεί  τούτο το μικρό μα τόσο πολύτιμο δώρο ! Ορίστε λοιπόν λάβε το ! Και πάρε ακόμα μερικά να δώσεις και σε άλλους , όσους εσύ θέλεις …

Ευχαριστήθηκε πολύ ο Γιώργης με το απρόσμενο τούτο δώρο … Μάλιστα ένιωσε εκείνη την ώρα κάτι που πολύ τον παραξένεψε … Του είχε φύγει η τεράστια επιθυμία να βγει γρήγορα έξω για να ανάψει τσιγάρο !Έβαλε το πακέτο ξανά στην τσέπη.Η γαλήνια μορφή της γυναίκας ,ο γλυκός και ήρεμος τρόπος που του μιλούσε , τον έκαναν να θέλει να την ακούσει κι άλλο  …

-Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι της είπε …

-Ορίστε παιδί μου , ό,τι θες , έχω χρόνο ! Έλα να καθίσουμε εδώ … και του έδειξε δυο καθίσματα δίπλα στο προσκυνητάρι του Αγίου Χαραλάμπη …Κάθισαν και άρχισαν να μιλούν .

–Είναι μεγάλη η ευλογία παιδί μου που πηγάζει απ τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ! Και ξέρεις για ό, τι σε απασχολεί μπορεί η Παναγία μας να σου δώσει απάντηση μέσα από αυτούς τους στίχους της !

–Γι αυτό ήθελα να σας ρωτήσω ..Είναι κάποιοι που δεν τους καταλαβαίνω καθόλου ! Θα μου πείτε τόσες μεταφράσεις κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο αλλά δεν μερίμνησα ποτέ μου ως τώρα ! Μιας όμως και σας βρήκα θα ήθελα να σας ρωτήσω …

-Πες μου παιδί μου !

-Εκείνο το Υ πολύ ακαταλαβίστικο μου φαίνεται ! Το ακούσαμε και σήμερα στους τέταρτους χαιρετισμούς ! Δεν το καταλαβαίνω καθόλου ! Άνοιξε το βιβλιαράκι και άρχισε να διαβάζει η αλήθεια κάπως δύσκολα και παρατονισμένα : Ύμνος άπας, ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα.

-Είδες παιδί μου σε ποιο γράμμα πήγες  ; Όλα μας τα ερωτήματα , όλα μας τα πάθη μ αυτό το γράμμα μπορούν να θεραπευθούν !

-Τι θέλετε να πείτε;  ρώτησε απορημένος ο Γιώργης .

–Κατ αρχάς έλα να το μεταφράσουμε ! Ύμνος άπας, ηττάται δηλαδή όλοι οι ύμνοι αποδεικνύονται μηδαμινοί, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου , δηλαδή όσο και αν προσπαθούν να ανταποκριθούν προς το πλήθος της απείρου ευσπλαχνίας Σου. Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, δηλαδή  και αν ακόμη προσφέρουμε εις Σε, ώ Άγιε Βασιλέα , ψαλμωδίες τόσες σε αριθμό, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων της άμμου, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα.

Δηλαδή δεν πράττουμε τίποτε το αντάξιο των ευεργεσιών που έκαμες εις ημάς, οι οποίοι ανακράζουμε για Σενα : Αινείτε τον Θεό.

Όλο το νόημα βρίσκεται παιδί μου σε εκείνο το : Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς …Άπειρη ,  αμέτρητη η άμμος της θάλασσας ! Ακόμα κι αν την μετρούσαμε και αντιστοιχούσαμε ισάριθμες ευχαριστίες , με αίνους , με ύμνους , με δοξολογίες , πάλι μηδαμινό θα ήταν αυτό  μπροστά στην θυσία του Χριστού μας που έγινε άνθρωπος και ταπεινώθηκε και εξευτελίστηκε και Σταυρώθηκε για μένα και για σένα προσωπικά ! Εσταυρώθης δι εμέ δεν λέμε την Μεγάλη Εβδομάδα ;  Και εμείς τι προσφέρουμε στην Σταυρωμένη ολάνοιχτη αγκαλιά του που πάντα μας προσμένει ; Αμαρτίες αμετανόητες , πάθη καταστροφικά  , το θέλω και το εγώ μας ! Να για παράδειγμα, συνέχισε η γυναίκα με την γλυκιά φωνή ,  είναι κάποιος που καπνίζει και μολύνει και φθείρει  συνεχώς το σώμα του , τον Ναό του Θεού και δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό το πάθος όπως και άλλα πολλά …το πιοτό το χαρτί την φιλήδονη ζωή!   Κατέβασε τα μάτια ο Γιώργης σαν κατάλαβε πως το θέμα πολύ τον αφορούσε ..Το ένιωσε  η γυναίκα και συμπλήρωσε :

-Για μένα πρώτα τα λέω παιδί μου,  που δεν μπορώ ούτε ένα πάθος μου να σταματήσω και  να Του το  αφήσω στα ματωμένα Του πόδια ! Ούτε έναν κόκκο άμμου δεν μπορώ να Του χαρίσω … Γιατί κάθε τέτοιο πάθος μας ,ένας κόκκος άμμου είναι παιδί μου ! Αν για παράδειγμα ένας άνθρωπος βάλει αρχή και ξεκινήσει να ζει κοντά στον Θεό , θα γεμίσει  κάποτε μια χούφτα με άμμο…Αν ξεκινήσει να εκκλησιάζεται , να προσεύχεται , να νηστεύει ,  να μετανοεί , να εξομολογείται , να κοινωνάει το σώμα και το αίμα του Χριστού μας τακτικά , να ξεχνά και να νεκρώνει τον παλιό του εαυτό και να γίνεται ένας καινούριος άνθρωπος,  τότε κόκκο τον κόκκο , θα γεμίσει την χουφτίτσα της ψυχούλας του ! Και μόλις ο Κύριος τον καλέσει κάποτε,  θα την αδειάσει μπροστά Του και θα του πει:  Κύριε αυτά τα ελάχιστα κατάφερα να σου φέρω ως δώρο για την δική Σου θυσία …Και τότε Εκείνος λεβέντη  μου θα ανοίξει ξανά την αγκαλιά του και θα τον καλοδεχτεί ..Με μια χούφτα άμμο θα κερδίσουμε τον Παράδεισο παιδί μου ! Με μια χούφτα άμμο !

Τα μάτια του Γιώργη δεν μπορούσαν να σηκωθούν …Ένιωθε την καρδιά του έτοιμη να σπάσει …Τα σήκωσε μόνο για να δει το πρόσωπο εκείνης της γυναίκας …Πίσω της πρόβαλε το προσκυνητάρι της Κεχαριστωμένης  …Ένιωσε πως ξεπρόβαλλε μπροστά του εκείνο το Υ των Χαιρετισμών …Ήταν αυτή η Θεόσταλτη  γυναίκα που στεκόταν όρθια  με τα δυο της χέρια υψωμένα στον Ουρανό ! Δεν κατάφερε να αρθρώσει λέξη !  Ούτε καν το ευχαριστώ που κραύγαζε η ψυχή του ..Σηκώθηκε κρατώντας τα μικρά τεύχη με τους Χαιρετισμούς .

Έκανε δυο βήματα προς την έξοδο και κοντοστάθηκε …Γύρισε έπειτα στην γυναίκα με την γλυκιά φωνή , που ακόμα συγκινημένη στεκόταν σιμά στον Άγιο Χαραλάμπη .

-Να σας δώσω και εγώ ένα δώρο ! της είπε χαμηλόφωνα .  

Έβγαλε από την τσέπη του το πακέτο και τον αναπτήρα !

-Πάρτε τα ! Σας ανήκουν  ! Είναι ο  δικός μου πρώτος κόκκος της άμμου …Θα ήθελα να σας τον δωρίσω !  

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο Δάκρυ στο Εγώ 

και  από ομότιτλη εκπομπή

Αφιερωμένη στους πεφιλημένους αδελφούς -αγωνιστές  , Βαστάζους της Κυρίας Θεοτόκου , που μοχθούν άοκνα και ασίγαστα για την διάδοση των Χαιρετισμών της όπου γης  !  http://xairetismoi.blogspot.gr  . Σε όσους παλεύουν με τα πάθη και την άμμο …

Πραξαποστόλων η ατέλειωτη συνέχεια…

Οι στερνοί λόγοι του Κυρίου πριν να αναληφθεί εν δόξη …Η κάθοδος και η έκχηση του Αγίου Πνεύματος . Οι πρώτες ομιλίες τους . Τα μάτια τους και οι καρδιές τους ,  στραμμένα στον  Ουρανό , στον Αναστάντα και Αναληφθέντα Ιησού τον Εσταυρωμένο , τον Ναζαρηνό . Η κατάνυξη του ακροατηρίου . Οι χιλιάδες βαπτίσεις. Η ζωή των πρώτων Χριστιανών . Η πρώτη Εκκλησία . Ο αποκαταστημένος Πέτρος , ο μετανοημένος Πέτρος , που πλέον με τη σκιά του θεραπεύει , ανασταίνει …Θυμίζει σε όλους τα λόγια του Κυρίου του :  ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει…Θαύματα , σημεία και τέρατα εν τω λαώ ! Ο Ματθίας στην θέση του τραγικού και παρανόμου μαθητή . Ο νεανίας Στέφανος πρώτος στη χορεία των μαρτύρων ξεπνέει με το δικό του άφες αυτοίς … Τον εισακούει  ο Κύριος και δεν λογίζει στον Σαύλο την αμαρτία την ανίερη , της σύμπραξης στου λιθοβολισμού την σκοτεινή την ώρα . Την διαλύει εκείνη η εκθαμβωτική λάμψη στης Δαμασκού το πλησίασμα .  Λέπια από τα μάτια του πέφτουν , μόλις ο Ανανίας τον ευλογεί …Και έπειτα ξεκινά τον μακρύ του τον δρόμο , τον αγώνα τον καλό , που θα τον οδηγήσει μέχρι και στον τρίτο ουρανό … Φυλακίσεις και  διωγμοί. Περιοδείες και οι πρώτες Αποστολικές Σύνοδοι . Ο Παύλος στον Άρειο Πάγο ! Μιλά για την τριήμερο Ανάσταση του …Αγνώστου Θεού…Πόσο θαυμαστά επαληθεύεται  η πρόρρηση του Χριστού μας μόλις συνάντησε τους Έλληνες : ''Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.'' Οἱ μὲν ἐχλεύαζον, οἱ δὲ εἶπον· ἀκουσόμεθά σου πάλιν περὶ τούτου.
Ο Διονύσιος όμως ο Αρεοπαγίτης θυμάται τότε την στιγμή του φριχτού Γολγοθά , όταν το σκοτάδι σκέπασε τον κόσμο . Τότε που σημείωσε στα γραφτά του,  οτι ή κάποιος Θεός πάσχει ή χάνεται το σύμπαν!  Καταλαβαίνει πως δεν έπασχε κάποιος Θεός μα ο Θεός ! Και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι συν αυτοίς κολληθέντες Παύλω επίστευσαν ! Ο Παύλος δέσμιος , κατηγορούμενος , απολογούμενος ! Ο Παύλος φυλακισμένος επι διετίαν . Ο Παύλος ναυαγός , κηρύσσων την Βασιλείαν του Θεού και διδάσκων τα περί Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάσης παρρησίας !

Οι πράξεις των Αποστόλων ! Το αγαπημένο ανάγνωσμα των Ορθοδόξων Χριστιανών μέσα στο Τριώδιο των Ρόδων , στο Χαρμόσυνο Πεντηκοστάρι !

Και εκείνη η υπέροχη λέξη σαν να λάμπει ακόμα περισσότερο μέσα τους ! Το ομοθυμαδόν ! Με μια καρδιά ύψωναν οι πρώτοι Χριστιανοί την προσευχητική τους φωνή .   Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν καρδία καὶ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι ἀλλ' ἦν αὐτοῖς πάντα κοινά. Ψυχή μία , καρδιά μία ! Ενότητα που μας καταπλήσσει , μας παραδειγματίζει , μας οδηγεί ! Δείχνει τον δρόμο η αγάπη τους , η ομόνοιά τους , η σύμπνοια , η ελπίδα , το ομοθυμαδόν της πίστεως και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος , ο πλατυσμός της καρδιάς τους που χωρούσε το κάθε αδελφό , μα πρώτον απ όλους τον απρωσοπόληπτο Αναστηθέντα Κύριό μας! Φωτίζει κάθε λέξη της Καινής Διαθήκης ! Όλα τα Θεόπνευστα και Θεοδίδακτα βιβλία της ! Οι αληθινοί  θησαυροί ! Ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας , αυτός ο τρισευλογημένος αποκρυπτογράφος των Ουρανίων μηνυμάτων , έλεγε πως η Καινή Διαθήκη και τα Ευαγγελικά της ρήματα είναι ένα ανεξάντλητο μεταλλείο Θείας γνώσης και σοφίας  , όπου κρύβεται πολύτιμος και ανεκτίμητης αξίας μαργαρίτης , για τον οποίο αξίζει κανείς και να θυσιάσει τα πάντα για να τον αποκτήσει ! Τούτη την πανευφρόσυνη περίοδο της πίστης μας , στην ώρα του Αποστολικού Αναγνώσματος ο πολυκαιρισμένος αυτοσχέδιος  σελιδοδείκτης των ψαλτάδων , σημαδεύει τις Πράξεις των Αποστόλων ! Τις Πράξεις που δεν τέλεψαν ποτέ ! Τελεία και παύλα δεν έχει μπει στο τέλος τους ! Των Αποστόλων το ασίγητο μελίρρυτο στόμα είναι  η Παναγιά μας όπως την χαιρετίζουμε στον υπέροχο ύμνο της ! Είμαστε όμως και εμείς , όλοι οι Χριστιανοί που ακολουθούν τον Πέτρο και τον Παύλο στο διάβα των αιώνων οι συνεχιστές τους!  4 Ευαγγέλια , 14 Επιστολές του Αποστόλου των Εθνών , 7 καθολικές , 2 του Πέτρου , 3 του Ιωάννη , 1 του Ιακώβου και μια του Ιούδα , και το προφητικό βιβλίο της   Θεοπαράδοτης Φανέρωσης , της συνταρακτικής Αποκάλυψης του ηγαπημένου μαθητή . Όλα αυτά στο τέλος τους έχουν το τελεία και παύλα των Χριστιανικών γραφών , το Αμήν ! Αν όχι σε κάποια ελάχιστα , τούτο προκύπτει αβίαστα από το νόημα της κατακλείδας .
Στις Πράξεις των Αποστόλων όμως , το Αμήν δεν αναγράφεται ! Ούτε εννοείται !
Δεν έβαλε ο Άγιος συγγραφέας τους Αμήν στο τέλος της τόσο ζωντανής  και θαυμαστής του αναδρομής . Ίσως συνεπαρμένος από όλες αυτές τις ιερές εξιστορήσεις , να ξαναπήρε νοερώς τον δρόμο προς Εμμαούς , συντροφιά με τον λατρεμένο του Κύριο και να ξεχάστηκε...Ίσως να μην θέλησε να μπει τέλος αφού γνώριζε καλά πως έως της συντελείας του κόσμου τούτου , απειράριθμες  καινούριες σελίδες με αμέτρητους ήρωες –νέους Αποστόλους θα γράφονταν με αναδεμένα τα ομολογιακά δάκρυα με το μαρτυρικό αίμα και το μελάνι! Δίχως σταματημό , τόσες νέες πράξεις , θυσία , αφοβιά , παρρησία , θάρρος , μετάνοια  , δύναμη , ψυχή και Χριστός , που και όλος ο κόσμος δεν θα μπορούσε να χωρέσει τις γραφόμενες σελίδες τους !

Κάθε μέρα που ξημερώνει ο καθένας μας οφείλει ως ελάχιστο ανταπόδομα   στον Πανευεργέτη και Σωτήρα μας , να γράφει μια νέα λέξη , μια νέα σελίδα , ένα νέο κεφάλαιο στον πάντα ανολοκλήρωτο και ατελεύτητο Πραξαπόστολο ! Με έναν λόγο , μια προσευχή , μια νουθεσία , με την μυστηριακή  κυρίως ζωή και την ανυπόκριτη εν Χριστώ Αγάπη την συγχωρητική . Ως Υιοί της Αναστάσεως , ως μιμητές Εκείνου , ως αενάως επιδιώκοντες τον μόνο σκοπό της πρόσκαιρης τούτης ζήσης : Την Θέωση ! Όποιο πνευματικό , Ορθόδοξο Χριστιανικό βιβλίο κι αν πάρουμε στα χέρια μας  , το ευλογημένο Συναξάρι , τους βίους των Αγίων του Θεού , έτσι όπως τους αφηγήθηκαν άνωθεν φωτισμένες γραφίδες , όποια ιστορία από το Γεροντικό , από τους Ασκητές και τους Οσίους της διπλανής μας πόρτας , τους χαρούμενους Σταυροφόρους οδίτες προς την Άνω Πατρίδα , όποια σελίδα κι αν διαβάσουμε από  αυτά τα βιβλία , είναι σαν να διαβάζουμε μια από την ατέλειωτη συνέχεια των Πραξαποστόλων ! Και όσο το Αμήν δεν γράφεται , τόσο θα δοξολογούμε την ασύνορη μακροθυμία του Αναστάντος ! Και όσο δεν μπαίνει τελεία , θα μπορούμε να ελπίζουμε στο άσωστο έλεός Του !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της σειράς Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως

Η παγκοινιά της Παναγιάς … ( Να ρθεις όταν θα καθαρίζουν …) Σύγχρονο θαύμα της Παναγίας μας

 

Το Μοναστηράκι μας ! Η Παναγιά μας ! Το καύχημα , το καταφύγιο , το κραταίωμα , το ιερό μας ορμητήριο …Τέτοια λόγια ξεπηδούσαν μέσα από τις εύλαλες σιωπές και τα ολόχαρα πρόσωπα των διακονητών της Παναγίας  , εκεί στο Πολυδένδρι …Όλα από καρδιάς γίνονται εδώ ! Τίποτα επειδή πρέπει , τίποτα γιατί κάποιος είπε να γίνει …Μια διαρκής Παντευλόγητη παρουσία , τείχος και οχύρωμα , που τόσο ταιριάζει με το κάστρο της Χρυσοπηγής τους το ευλογημένο , δίνει συνεχώς τα γλυκύτατα προστάγματα  , τις κατευθύνσεις… Φανερώνει τις ανάγκες , οικονομεί στις δυσκολίες , σκουπίζει τον ιδρώτα , δροσίζει στις καυτές ημέρες , θερμαίνει στο αγριεμένο χειμώνιασμα …Η Παναγία πάντα εκεί ! Την νιώθουν , Την ανασαίνουν , αφουγκράζονται το θρόισμα από τα μαύρα Της ράσα , Την επικαλούνται να πλατύνει τις καρδιές τους όταν η κόπωση και το εγώ ξεκινά να τις στενεύει …

Είναι η ευλογημένη ομάδα από τους άντρες και τις γυναίκες , που έχουν κάνει το Μοναστήρι , το δεύτερό τους σπίτι , που φροντίζουν πάντα ο οίκος  τούτος του Θεού και της Παναγίας Μητέρας Του να λάμπει και να ευωδιάζει …-Πάστρα στο έξω εμείς …Πάστρα στο μέσα εσείς Γέροντες ! έλεγε ο κυρ-Γιάννης γελώντας εκείνο το λιόλουστο υπέροχο εαρινό πρωινό στα σύνορα της Σαρακοστής με την Μεγάλη Εβδομάδα . Χρόνια αμέτρητα τούτη εδώ η παγκοινιά  είχε γίνει μια τόσο αγαπημένη συνήθεια , που αν κάποιος δεν τα κατάφερνε να έρθει για να συμμετάσχει στην καθαριότητα της Βουβής Εβδομάδας , πόσο πολύ στενοχωριόταν …

Ο Ασβέστης σε αφθονία ! Ω , μοιάζει με λουλουδιού μοσχομύριστου τούτη η μυρωδιά του ασβέστη ! Το αστραποβόλημά του το ευλογημένο στις πεζούλες , τα πλατύσκαλα , τις γλάστρες και τους γέρικους κορμούς , έχει κάτι από τις άπυρες βολίδες  που φωτίζουν το ανηφόρι του Γολγοθά …Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη , όλα περιμένουν την φροντίδα σου γιατί όλα έχουν να σου μιλήσουν για τον Θεό σε τούτο το ευλογημένο απάγκιο .

Μόλις τελειώσαν με τον περίβολο , την φιάλη και τις εισόδους , όλοι κατευθύνθηκαν στο Καθολικό . Σήκωσαν  και μάζεψαν τα βαριά στρωσίδια  , σάρωσαν και το παραμικρό ίχνος χώματος και  το πέταξαν στο χωνευτήρι , μιας και ό,τι εισέρχεται εδώ μέσα , ακόμα και τα σκουπίδια αγιάζονται ! Έπειτα οι γυναίκες   γυάλισαν με επιμέλεια και το τελευταίο εκατοστό στα μανουάλια ,ενώ οι άντρες ανέβηκαν σε σκάλες για να λαμποκοπήσει …η θριαμβεύουσα Εκκλησία !  Ύστερα περιποιήθηκαν το ξυλόγλυπτο τέμπλο , τις εικόνες και τα καντήλια του , άλλαξαν τα υφάδια στα προσκυνητάρια και στην Ωραία Πύλη  με τα χαρμολυπημένα  χρώματα  της άνοιξης και της Αναστάσιμης καρτερίας .

Είχε μεσημεριάσει όταν ο Παπά Εφραίμ στάθηκε στην Λιτή και με μια ματιά τους αγκάλιασε όλους και όλα ! Δόξα τω Θεώ ! είπε και έκανε τον Σταυρό του . Όπως κάθε φορά  ,  στην αρχή όλα φαίνονταν σαν απρόσιτη κορφή  , μα όταν η καρδιά δίχως βαρυγκόμια ζώνεται  το λέντιό της και γίνεται πάντων διάκονος , τα πάντα παίρνουν χάρη και σαν από μόνα τους έρχονται σε τάξη ! Βγήκε έξω να ανασάνει το ανοιξιάτικο αεράκι , να κλείσει τα μάτια και να μυρίσει αυτό το ηδύπνοο άρωμα που μαρτυρά το δίχως άλλο , ότι ζυγώνει η πιο συγκλονιστική Εβδομάδα της πίστης μας… Ανάμεσα σε χιλιάδες αρώματα τούτο μπορούσε να το ξακρίσει και πάλι να το φυλάξει σαν πολύτιμο μύρο στο δοχείο το ακένωτο της μνήμης του . Οι υμνολόγοι της Κυρίας Θεοτόκου , τα ευλογημένα στρουθία του Θεού , πετούσαν ζωηρά και όλο κελαηδούσαν σαν να θελαν να διακηρύξουν με το τραγούδι τους , πως καμιά μέρα τούτης εδώ της πρόσκαιρης ζήσης δεν πρέπει να μένει άλαλη και βουβή , δίχως μια ωδή , ένα ελέησον , ένα βλέμμα στον Ουρανό …Τα σκεφτόταν όλα τούτα ο Πάτερ και ένιωθε τα τριάντα του χρόνια εδώ μέσα σαν μια ανάσα ευωδιαστή ,σαν  έναν αστείρευτο γλυκασμό που μόνο τα δάκρυα μπορούσαν να περιγράψουν . Μια φωνή διέκοψε αυτό το πανηγύρι της ψυχής του . Μια φωνή που έβγαινε μέσα από λυγμό και κλάμα γοερό …Μια γυναίκα άγνωστή του , μεσόκοπη με ολοκόκκινα από το κλάμα μάτια . –Πάτερ …Παππούλη πότε έχει ακολουθίες την Μεγάλη Εβδομάδα εδώ ;

Σάστισε ο Παπάς και μηχανικά της απάντησε : -Εφτά και εφτά …Δηλαδή εφτά το πρωί και εφτά το απόγευμα ! Δεν πρόλαβε έπειτα να αρθρώσει άλλη κουβέντα …Η γυναίκα χωρίς να μπορεί να σταματήσει τα δάκρυα τα σπαρακτικά τον ξαναρώτησε : -Μπορώ να ανάψω ένα κερί στην Παναγία ; -Βέβαια αδελφή μου ! Να εκεί είναι η είσοδος του Καθολικού …Πήγαινε να ανάψεις το κερί σου και μην νοιαστείς που θα δεις μέσα ανθρώπους …καθαρίζουμε σήμερα το Μοναστήρι ενόψει των ημερών που έρχονται ! Σαν να την ηλέκτρισαν τούτα τα τελευταία λόγια του Παπά ! Πιο έντονο τώρα το κλάμα της γυναίκας !  Έφυγε εκείνη σχεδόν τρέχοντας για το καθολικό  .   Ο πάτερ Εφραίμ δεν πήρε το κατόπι της  …Είχε σαστίσει από το ξαφνικό αυτό θέαμα , μα δεν ήθελε να την δυσκολέψει και πιότερο …Λογάριασε πως κάποια περίσταση σοβαρή θα συνέτρεχε , κάποιο πρόβλημα, μια αρρώστια , όλα εκείνα που φέρνουν μπροστά μας τον …ξεχασμένο Θεό , που άπαυστα  όμως καρτερά με την σταυρωμένη του αγκαλιά διάπλατη,  τον γυρισμό στον εαυτό μας …Έτσι λοιπόν δεν θέλησε να την ακολουθήσει … Οι υπόλοιποι όμως της παγκοινιάς , εκείνο το μεσημέρι  της βουβής Εβδομάδας έζησαν του Θεού τα θαύματα και τα θαυμάσια χάρη σε εκείνη την οδυρομένη γυναίκα …Αυτή μόλις άναψε το κερί της και προσκύνησε την Βρεφοκρατούσα Παναγία , σχεδόν σωριάστηκε σε μια καρέκλα πίσω απ το προσκυνητάρι των Ταξιαρχών  . Όλοι έσπευσαν να την βοηθήσουν αφού νόμισαν ότι λιποθύμησε …-Καλά είμαι , μην νοιάζεστε …καλά είμαι δεν έχω τίποτα …Παναγιά μου τι ήταν αυτό που μου έκανες ; τι ήταν αυτό που μου έκανες ;Επαναλάμβανε συνέχεια με λυγμούς σπαρακτικούς σχεδόν ,  τέτοια λόγια απευθυνόμενη στην Παναγία , λες και την είχε εκεί απέναντί της ! Πήρε τον λόγο κάποια γυναίκα απ την ομάδα της παγκοινιάς …-Τι σου συμβαίνει αδελφή μου; Πες μας αν μπορούμε σε κάτι να σε βοηθήσουμε …-Θα σας πω γιατί  πρέπει να μάθετε ! Γιατί αξίζει να μάθετε ειδικά εσείς ! –Πες μας αδελφή μου σε ακούμε είπε ο κυρ-Γιάννης και όλοι που είχαν ήδη μαζευτεί γύρω της , έκαναν ησυχία να την ακούσουν . 

-Εμένα πρώτη φορά με βλέπετε εδώ …μα είμαι γειτόνισσα …ξέρετε μένω είκοσι λεπτά από εδώ στο Καπανδρίτι …Κι όμως δεν είχα αξιωθεί τόσα χρόνια να έρθω ..Ούτε στη χάρη της , ούτε Κυριακή , ούτε ποτέ …-Ε θα εκκλησιάζεστε αλλού ! που το κακό ; πετάχτηκε η Αγγελική για να την ξαλαφρώσει κάπως …Χαμογέλασε λίγο η γυναίκα με νόημα και συνέχισε …-Πριν λίγες μέρες είδα στον ύπνο μου κάτι που με τάραξε … Αυτό που λέμε , ένα ζωντανό , ολοζώντανο όνειρο …Βρισκόμουν στην Εθνική Οδό και οδηγούσα κάπου εδώ κοντά,  όταν  ξαφνικά βρίσκομαι σε μια διχάλα , σε έναν παράδρομο …-Και λοιπόν ; -Εκεί μου έκανε νόημα να σταματήσω μια γυναίκα μαυροφορεμένη …Με πλησίασε και μου λέει : Τόσα χρόνια να μένεις τόσο κοντά μου και να μην έχεις έρθει μια φορά να με επισκεφτείς στο σπίτι μου …

-Που να έρθω Κυρούλα μου ; της απάντησα τότε εγώ ..Δεν ξέρω που μένεις ! Έλα να σε πάω τότε !  μου είπε …Και χωρίς να το καταλάβω , βρέθηκα να ανεβαίνουμε μαζί σε έναν στενό διάδρομο που κατέληγε σε μια μεγάλη διπλή σιδερένια μαύρη πόρτα …Από πάνω της μια μικρή ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας με ένα φαναράκι  …-Η πόρτα του Αγίου Διονυσίου ! Είπαν όλοι με μια φωνή ! -Από εκεί που μπαίνουν  οι προσκυνητές !  Συνέχισε μέσα στα δάκρυά της η γυναίκα να μιλά … -Τώρα εσείς θα νομίζετε ότι μπορεί να τα φαντάστηκα όλα τούτα …Όταν είπα στην μαυροφορεμένη Κυρά να μπούμε μέσα στο σπίτι της εκείνη μου είπε :- Όχι δεν θα έρθεις σήμερα στο σπίτι μου ..Θα ρθεις μόνη σου την ημέρα που θα καθαρίζουν ! Όλοι την κοίταζαν σαν αποσβολωμένοι…  

 -Αυτό έγινε πριν αρκετές μέρες , δεν θυμάμαι και καλά …Το σκεφτόμουν συνέχεια και προσπαθούσαν να βρω μια απάντηση , μια ερμηνεία …Σήμερα λοιπόν εκεί που οδηγούσα για το σπίτι μου  , βλέπω μπροστά μου ολοζώντανο εκείνο το σημείο που με σταμάτησε η μαυροφορούσα …εκείνη την διχάλα που σας έλεγα  …Πήρα αμέσως τον δρόμο και δίχως να το καταλάβω βγήκα στο Μοναστήρι σας   … Συγκλονίστηκα μόλις είδα την μαύρη πόρτα,  μα έπειτα όταν ο πάτερ έξω μου είπε ότι σήμερα έχετε καθαριότητα …τότε ένιωσα τη γη να φεύγει κάτω απ τα πόδια μου .…

Τα δάκρυα πλέον έλουζαν όλων τα πρόσωπα …Χαρά , δοξολογία , ελπίδα , σιωπή … Ου σθένει γλώσσα Δέσποινα υμνολογήσαι Σε !

Τα θαύματα και τα θαυμάσια του Θεού ! Η συνεχής παρουσία Του στη ζωή μας …Το ασταμάτητο κελάρυσμα της Χρυσοπηγής αποστάζει δρόσους στις ξερικές μας ψυχές …Σημείο για την δυσπιστία μας , φανέρωμα και στήριγμα των καταφευγόντων υπό την   σκέπη Της . Όλοι πλέον γνώριζαν πως η παγκοινιά τους ευαρεστούσε την Μάνα τους …Και πως ακόμη,άλλο ένα μέλος είχε πλέον προστεθεί στην ευλογημένη συντροφιά τους , στην ποθητή δούλεψη της Πλατυτέρας των Ουρανών … 

Καλή Ανάσταση !

Νώντας Σκοπετέας

Αληθινή Ιστορία η οποία συνέβη στις παραμονές

της Μ.Εβδομάδας του 2016.

Ευχαριστούμε από ψυχής τον Πατέρα Εφραίμ Παναούση που την βίωσε και μας την εμπιστεύθηκε προς Δόξαν Θεού και στήριγμα ψυχών...

Να γραφτεί μέσα μου … Μικρό διήγημα ( Η Καινή Διαθήκη )

«Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν  τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29).

...λέγει Κύριος· διδοὺς νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς, καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν.(Εβρ. 8,10)

Πρωινό λιόλουστο εαρινό ! Ανθισμένες οι νερατζιές του μεγάλου δρόμου υπό την σκέπη της Ευαγγελίστριας  Κυράς ! Ανέβηκε ως εκεί κόβοντας δρόμο , από τις υψωμένες γειτονιές του βράχου  τις φρεσκοασβεστωμένες με τις λεμονίτσες και τις χρυσές ελιές . Και έπειτα όπως το συνήθιζε τα τελευταία χρόνια , από τότε που πήρε την σύνταξή του , έκανε την συνηθισμένη του στάση στο βιβλιοπωλείο της Μητροπόλεως . Τι υπέροχο μέρος ! Πάντα ευωδιάζει λιβανωτό , πάντα κάποια ψαλμουδιά συντροφεύει τα ευλογημένα ξεφυλλίσματα στα αδαμάντινα λόγια , τα οσφράδια της πίστεώς μας τα Θεοφώτιστα . Κάθε διάδρομός του και μια ανάμνηση  , ένα ξεχωριστό εύοσμο θυμητάρι από το πρώτο συναπάντημά του , με ήρωες ανεξίτηλους που τους αγκαλιάζει  νοσταλγικά το μελάνι και το δάκρυ … Όλα γνώριμα , όλα χαρούμενα , αναστάσιμα , αχειμώνιαστα  … Ο δικός του ξεχωριστός Παράδεισος , μακριά από τον θόρυβο των βιοτικών μεριμνών . Η πόρτα του βιβλιοπωλείου μοιάζει με  το κατώφλι του Θεϊκού Νυμφώνος . Φωτοδόχος λαμπάδα  κάθε ευλογημένη γραφίδα , κάθε συγγραφέας του Ουρανού  , που αγωνιά να μας δείξει τον στενό και τεθλιμμένο δρόμο,  να μας διδάξει το πώς θα γίνουμε όλοι υιοί Φωτός…

Όλοι τον γνώριζαν και σέβονταν την γνώση του , τον πατερικά μπολιασμένο  του λόγο , την αστείρευτη μνήμη του . Χωρία ολόκληρα από την Καινή και την Παλαιά , από το ψαλτήρι συνέχεια διάνθιζαν τα ρήματά  του . -Πώς τα θυμάστε όλα τούτα κύριε Αχιλλέα ;τον ρωτούσαν με θαυμασμό  συνεχώς οι κυρίες που διακονούσαν στο βιβλιοπωλείο . –Δίνει ο Κύριος αδελφές μου ! Όλα δικά Του ! Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστί καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων! Έτσι έλεγε μα είχε και κείνος την δική του… αχίλλειο πτέρνα … Συζητούσε μόνο με ανθρώπους του κύκλου του , της Εκκλησίας που λένε .. Δεν έδινε και πολλές κουβέντες σε άλλους , τους εκτός …Δεν το έκανε επίτηδες , απλά δεν του έβγαινε ..Κάποτε το ανέφερε και στον Πνευματικό του , αλλά μέχρι εκεί ..Δεν έκανε και τίποτα κακό , απλά  αναζητούσε ένα επίπεδο , μια ανώτερη σκέψη που θα  βοηθούσε κι εκείνον να ξεδιπλώσει τις χάρες του , να θυμηθεί τις χιλιάδες σελίδες που τόσα χρόνια αξεδίψαστα μελετούσε εις  ωφέλειαν ψυχής…

Κύλησαν περίπου δυο ώρες εκείνο το πρωινό στο βιβλιοπωλείο της Μητροπόλεως . Ενημερώθηκε για τις νέες εκδόσεις και αποφάσισε ποιο βιβλίο θα τον συντρόφευε τις επόμενες μέρες  , μιας και ο Κύριος Αχιλλέας  ήταν αληθινός βιβλιοφάγος! Ό,τι αξιόλογο έπιανε στα χέρια του πάντα το τελείωνε   απνευστί  και πολλές φορές το ξαναδιάβαζε κρατώντας σημειώσεις και παρατηρήσεις πάνω του …Γι αυτό και ποτέ του δεν δάνειζε βιβλία ! Τα ήθελε όλα εύκαιρα στην τεράστια βιβλιοθήκη του  …Μην χρειαστεί κάτι να θυμηθεί , να απαντήσει σε μια ερώτηση αδελφού , να αρθρογραφήσει στον εκκλησιαστικό τύπο  …Πήγε να πληρώσει το νέο του πολυσέλιδο απόκτημα,  όταν στο βιβλιοπωλείο μπήκε μια γιαγιούλα με την μαγκουρίτσα της . Αργά –αργά , καλημέρισε και περίμενε τον Κύριο Αχιλλέα να τελειώσει με τα δικά του στο ταμείο . Εκείνος την γνώρισε . Ήταν η κυρά-Σταυρούλα η Μαούνου  με τα 7 παιδιά,  η γειτόνισσα τους,  φίλη της μάνας του της συγχωρεμένης .

–Θεία Σταυρούλα τι κάνεις ; Δεν με θυμάσαι ; 
-Παιδάκι μου , Αχιλλέα μου εσύ είσαι ; Πόσο καιρό  έχω να σε δώ ; Από τότε που κατέβηκες εδώ στην πόλη απ το χωριό δεν σε βλέπουμε και  συχνά ..Τι κάνεις καμάρι μου ; 
-Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν Θειά ! 
– Εμείς γεράσαμε πολύ ! Βλέπεις παιδάκι μου , τα πόδια μου δεν μπορώ να πάρω ! Είχαμε πάει στην Ευαγγελίστρια να βάλουμε κερί , γιατί ούτε στην γιορτή Της δεν αξιώθηκα φέτος να έρθω ! Στο κρεβάτι ήμουν άρρωστη με κρύωμα βαρύ ! Μα σήμερα που είδα ήλιο και μέρα σαν Λαμπρή , παρακάλεσα την κόρη μου την μικρή και με πήγε με τ αυτοκίνητο ..Πετάχτηκε εδώ στην μοδίστρα για λίγο και βρήκα ευκαιρία να έρθω γιατί κάτι θέλω ν αγοράσω από το βιβλιοπωλείο μας ! Να ναι καλά ο Δεσπότης μας που το φτιαξε παιδάκι μου ! Όλο φως έχει εδώ μέσα ! 
–Και τι θα αγοράσεις Θειά Σταυρούλα μου ; 
-Παιδάκι μου μια Καινή Διαθήκη θέλω , γιατί εκείνη που είχα την παλιά , την δώρισα σε μια ανηψιά μου , την Ζωή που χήρεψε , της Καλής την κόρη …Της την έδωσα να παρηγορηθεί και έτσι έμεινα χωρίς Καινή Διαθήκη …

-Μελετάς τον λόγο του Θεού θειά Σταυρούλα ! 
Μπράβο σου ! Είσαι μακάρια , ευλογημένη ! της αποκρίθηκε ο Αχιλλέας που όμως γνώριζε πολύ καλά ότι η Θειά Σταυρούλα  ήταν ολότελα αγράμματη ..Ούτε το όνομά της δεν ήξερε να γράφει ! Μα εκείνος με ...περισσή διάκριση φρόντισε να της αποδώσει τα εύσημα και να την μακαρίσει...

-Τι να μελετήσω παιδάκι μου Αχιλλέα , αφού ξέρεις και συ πως γράμματα δεν έμαθα ποτές μου ! Πολύ το ήθελα , αλλά φτώχεια τότε στα χρόνια μας , μόνο δουλειά τίποτ άλλο ! Αλλά και με 7 παιδιά ύστερα που καιρός για τέτοια! 
- Τότε τι την θέλεις την Καινή διαθήκη Θειά  ;  ρώτησε  ο Αχιλλέας . Η αλήθεια  είναι πως ήθελε απ την αρχή να την ρωτήσει την Θειά Σταυρούλα , μα συγκρατήθηκε ! Τι να την κάνει η αγράμματη γραία την Καινή διαθήκη με την ερμηνεία του Τρεμπέλα , του αγαπημένου του ερμηνευτή  ..Αφού ούτε το εξώφυλλο δεν μπορούσε να αναγνώσει … Τώρα λοιπόν που εκείνη του έδωσε το πάτημα την ρώτησε …. 

-Τι την θέλεις την Καινή Διαθήκη Θειά –Σταυρούλα  ; 
-Άκουσε Αχιλλέα μου , εγώ ούτε την υπογραφή μου δεν ξέρω να βάνω …Με σταυρό υπογράφω ! Γελάνε μαζί μου παιδάκι μου ! Δεν τους κατηγορώ! Δίκιο έχουνε!  Την Αγία Γραφή την εθέλω γιατί κάθε βράδυ την σφιχταγκαλιάζω , πάω μπροστά στον αφέντη Χριστό εκεί στην γωνίτσα μου , που του έχω αναμμένο συνέχεια το καντήλι και του λέω : Ιησού μου Εσταυρωμένε , όλα τούτα τα άγια λόγια που χεις εδώ γραμμένα , σε παρακαλώ γράψτα πάνω στην καρδιά μου , που είμαι αγράμματη και αμαρτωλή !

Έμειναν όλοι να την κοιτούν αποσβολωμένοι , ως ιχθύες άφωνοι  ! Ιδίως ο  συνήθως πολύφθογγος  Αχιλλέας που ένιωσε εκείνη την στιγμή την παντοτινά αξέχαστη , να μην χρειάζεται πλέον τίποτ άλλο να διαβάσει , τίποτ άλλο να αποστηθίσει , τίποτ άλλο να πει ..Έσκυψε και της φίλησε το χέρι … Ψέλλισε ένα ευχαριστώ και βγήκε βιαστικά  στον μυρωμένο αέρα ! Στέγνωνε εκείνος τα μάτια του , που δεν σταμάτησαν για ώρες να υγραίνονται  , κάθε φορά που έφερνε στο στόμα του την προσευχή της ταπεινής γριάς . Θέλησε λίγο να την παραλλάξει για τον εαυτό του :  Ιησού μου Εσταυρωμένε όλα τούτα τα άγια λόγια που είναι  γραμμένα μόνο στο μυαλό μου , γράψτα σε παρακαλώ  πάνω στην καρδιά μου που είναι άνυδρη και ξερική!  Σπλαχνίσου με Κύριε και μη με παραδειγματίσεις !

Την ευχή σου Θειά –Σταυρούλα !

Εσένα διάλεξε ο Θεός …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο : "Δάκρυ στο Εγώ" και την  εκπομπή με τίτλο : "Αυτοί που διάλεξε ο Θεός"

Κάποτε άκουσα αυτό το περιστατικό σε ένα υπέροχο κήρυγμα του πεφιλημένου Πατρός Εφραίμ Παναούση. 

Σ αυτόν και στα ταπεινά τούτου του απατεώνος καιρού είναι αφιερωμένο τούτο το μικρό διήγημα  .Θα τους θυμηθούμε και πάλι φέτος όταν ο ψάλτης διαβάσει τον Απόστολο της Αποκαθηλώσεως …   

Την ευχή τους να έχουμε !

Καλή Ανάσταση ! 

Ψυχή μου , Ψυχή μου …

“Πόθεν άρξομαι θρηνείν τάς του αθλίου μου βίου πράξεις; ποίαν απαρχήν επιθήσω Χριστέ, τη νυν θρηνωδία;”.

 “Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα τι καθεύδεις; το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβείσθαι· ανάνηψον ουν ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών”.( Μεγ Κανών Αγ.Ανδρέα Κρήτης)

Άραγε ακούει η ψυχή μας ; Άραγε είναι ζώσα , υπαρκτή , αιώνια ; Είναι ρητορικά τα ερωτήματα …Αν δεν τα πιστεύαμε όλα τούτα δεν θα χαμε και λόγο ύπαρξης …Γιατί άραγε να ήρθαμε σε αυτήν τη ζωή γιατί να ζούμε με όλες αυτές τις τόσο θλιμμένες στιγμές της , τα βάσσανά της,  τους πόνους  και τις δοκιμασίες , τις αρνήσεις , τις στερήσεις , τους γκρεμούς και τις φουρτούνες , αν ψυχή δεν υπάρχει …Για να ζήσουμε κάποια ελάχιστα χρόνια , να φάμε , να πιούμε , να χορέψουμε , και να πεθάνουμε …Για να το σκεφτούμε λίγο , για να το φιλοσοφήσουμε …Αν ψυχή δεν υπάρχει …γιατί ερχόμαστε εδώ …για να διαιωνίσουμε το dna όπως κάποτε ένας αυτοπροσδιοριζόμενος ως  άθεος μου απάντησε ; Θα ήταν θλιβερό , απαίσιο , φρικώδες ,εγκληματικό σχεδόν ο άνθρωπος να ερχόταν μόνο για αυτά τα επίγεια και πρόσκαιρα τα μάταια με ημερομηνία λήξης και θανάτου …Ερχόμαστε για να πεθάνουμε και πεθαίνουμε για να ζήσουμε …. Ερχόμαστε για να πεθάνουμε και πεθαίνουμε για να ζήσουμε …. Το ξαναγράφω και δεν θα πάψω να το πρεσβεύω ! Ερχόμαστε για να πεθάνουμε και πεθαίνουμε για να ζήσουμε!  

Η ψυχή υπάρχει γιατί υπάρχει Θεός ..Η ψυχή υπάρχει γιατί υπάρχει αιώνιο …Η ψυχή υπάρχει γιατί υπάρχει η αλήθεια και το Φως !

Ακούει η ψυχή , μιλάει η ψυχή , κλαίει και θρηνεί , γελά και χαίρεται ,  ελέγχει η ψυχή , αποφασίζει η ψυχή , διψάει η ψυχή , κατανύσσεται μέσα σε χαρμολύπη , λαχταράει την αλήθεια της ζωής …Μεταβαίνει κάποτε εκ του θανάτου εις την ζωήν …Ο άνθρωπος σώμα και ψυχή …Χωρίς ένα από τα δύο δεν είναι άνθρωπος …Μόλις φύγει από εδώ η ψυχή καρτερά την ένωσή της εν εκείνη τη ημέρα της φοβεράς κρίσεως …

Και εμείς την ψυχή μας δυστυχώς πολλές φορές την έχουμε  βουβή , άλαλη , κουφή την κρατάμε σε  λήθαργο σε νάρκη σε ύπνο βαθύ …Την αναισθητοποιούμε , την ακινητοποιούμε , την πορώνουμε , την νεκρώνουμε την αγνοούμε … Ξερική και άνυδρη , ατημέλητη και καθεύδουσα , παραπλανημένη και απροσανατόλιστη ,αμετανόητη και επηρμένη  …προσμένει φωνή να την ξυπνήσει , δρόσο Θεού να την ποτίσει , πανηγύρι αγγέλων για να γιορτάσει …

Ξεκίνησε η Σαρακοστή και τις πρώτες μέρες  της καθαρής Εβδομάδας ένας Άγιος ποιητής ξεκίνησε να της μιλά , να την καλεί σε εγρήγορση …Ένα ποιητικό εγερτήριο κατάγιομο από συντριβή και αλήθεια , μνήμη και Ανάσταση …Και έρχεται η Κυριακή της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας και η ψυχή ταξιδεύει στο τρισευλογημένο παρελθόν …στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος Σωφρόνιος γράφει ίσως το συγκλονιστικότερο βίο του συναξαριού μας …Στα Ιεροσόλυμα  ή στην Πόλη ο Άγιος Ανδρέας γράφει το δικό του γράμμα με δυο αποδέκτες ..Τον Σωτήρα Ιησού και την ψυχή κάθε ανθρώπου …Τον μεγάλο κανόνα της Πέμπτης πριν την Κυριακή της Οσίας Μαρίας …Ας μιλήσουμε στις ψυχές μας μέσα από αυτό το αριστούργημα που καταφέρνει να ενώσει σχεδόν όλη την Βιβλική αλήθεια και να την κάνει να φαίνεται σαν την ιστορία της δικής μας ζωής ..Ας τις ακούσουμε …Μας προτρέπουν να γεμίσουμε τους Ναούς το βράδυ της Τετάρτης , της παραμονής οπότε και οι ψαλτάδες θα ξεκινήσουν να επικαλούνται το έλεος του Κυρίου ..Ελέησόν με ο Θεός ελέησόν με …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή αφιερωμένης

στον Μεγάλο Κανόνα του Αγίου Ανδρέα Κρήτης

Ἐμπρός, ταλαίπωρη ψυχή,

μὲ τὸ σῶμα σου στὸν Δημιουργὸ τῶν πάντων

ἐξομολογήσου.

Καὶ δῶσε πιὰ ὑπόσχεση ἀποχῆς

ἀπὸ τ᾿ ἄλογα πάθη ποὺ ἐνεργοῦσες.

Καὶ δεῖξε μετάνοια

       προσφέροντας στὸν Θεὸ δάκρυα. 

Πάντα εφημερεύει και διανυκτερεύει ...

Είμαστε ακατήχητοι ! Εμείς που ενίοτε φίλαυτα αυτοπροβαλλόμαστε , λόγω , έργω ή διανοία ως πνευματικοί άνθρωποι ! Νομίζουμε πως γνωρίζουμε , μα θλιβερά αγνοούμε ! Παραθεωρούμε , διαστρεβλώνουμε , αλλοιώνουμε πολλά ζητήματα που άπτονται της πνευματικής , της μυστηριακής ζωής ! Πολλές φορές λειτουργούμε εθιμικά,  παραδοσιακά , μα κακόδοξα  επειδή έτσι τα βρήκαμε από τους πνευματικούς και φιλακόλουθους προγόνους μας , που και εκείνοι με τη σειρά τους έτσι τα κληρονόμησαν από τους Θεόφιλους και Αγιόφιλους δικούς τους παππούληδες …Φτιάχνουμε λοιπόν ένα μόρφωμα Χριστιανικής πίστης που καμιά φορά μοιάζει με τερατούργημα που τον Κύριο δεν ευαρεστεί …Κυρίως γιατί μέσα σε αυτό το πνεύμα της Χριστιανικής αυθεντίας,  την οποία και πολλάκις σπεύδουμε να την προσδιορίσουμε ως την μόνη γνήσια , πλημμελώς αγνοούμε ή δεν λογαριάζουμε διόλου τα διδάγματα των Αγίων Πατέρων , τους θεμελιώδεις κανόνες των Ιερών  Οικουμενικών Συνόδων  , τα Χριστοστόλιστα  κελεύσματα των  Ποιμεναρχών , τις οδηγίες του «λύχνου»  για τα διαβήματά μας πνευματικού …

-Αν δεν νηστέψω 10 ημέρες δεν πάω να κοινωνήσω ! μου έλεγε μια σεβάσμια γερόντισσα πριν λίγο καιρό …Της Εκκλησίας παιδί εξ απαλών ονύχων ! Με 30 ολάκερα χρόνια χηρείας και αλώβητο της σωφροσύνης το πνεύμα ! Τι κι αν συνεχώς  της λέει ο πνευματικός της να κοινωνάει τακτικότατα , εκείνη έχει τον δικό της κανόνα …Όλοι έχουμε έναν δικό μας κανόνα , έναν δικό μας Θεό στα μέτρα μας τα μετρημένα ...Δικοί μας κανόνες , δικά μας πρέπει και μη …Δικά μας και τα σαράκια που κατατρώγουν της ψυχής μας το υφάδι … Περίοδος τρισευλογημένη αυτή της Σαρακοστής ! Προσέρχονται με λαχτάρα μωρού μπροστά στης μάνας το στήθος να μεταλάβουν σώμα και αίμα Θεού Ζώντος λιγοστοί αδελφοί μας ! Σε κάθε πρόσκληση μετά φόβου Θεού , πίστεως και αγάπης !  

Σε κάθε Ουράνιο κέλευσμα του Εσταυρωμένου Νυμφίου με τους κρουνούς της ακήρατης πλευράς του να αναβλύζουν  αείρροα νάματα γέννησης και αναγέννησης , ύδωρ και αίμα !   -Μα πάλι θα κοινωνήσουν αυτοί  ; Καλά τα παιδιά τους αλλά και οι ίδιοι ; Την Τετάρτη δεν κοινώνησαν στην Προηγιασμένη ; -Ναι και εγώ τους είδα και μάλιστα είχαν κοινωνήσει πάλι  της Σταυροπροσκυνήσεως ! Τόσο πολύ εγκράτεια πια ; Είπαμε όχι και έτσι ! Τόσο  άξιοι πια  ;

Και υπήρχε και ένα άλλο παλικάρι που μόλις ήρθε εις εαυτόν , με την ευλογία του Γέροντά του πνευματικού , μετελάμβανε σώμα και αίμα Χριστού σε κάθε ευλογημένη ευκαιρία ! Ιδίως τις Σαρακοστές 3 και 4 φορές την εβδομάδα ! Είχε ακούσει και εκείνο που κάποτε είπε ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων πως ο Θεός μας παρέδωσε ημερήσιον το μυστήριο ! Μα εμείς το καταντήσαμε ενιαύσιον , μια -δυο φορές το χρόνο και για τα χρόνια πολλά που έλεγε και ο μακαριστός  κυρ-Δημήτρης ο Παναγόπουλος !

-Είναι καλά ο γιός σου βρε Μαγδαληνή ; ρώτησαν την μάνα του οι ενορίτισσες …

-Τον  βλέπουμε που κοινωνάει συνέχεια και ανησυχήσαμε , μήπως το βρήκε τίποτα , νέο παληκάρι ! Δεν ήξερα η μάνα του τι να απαντήσει ! Και κείνη προβληματιζόταν ! Έτσι και αυτή τα είχε στο μυαλό της!

Βέβαια αν το καλοσκεφτούμε δίκιο είχαν οι ενορίτισσές της ! Δεν κοινωνάμε γιατί είμαστε άξιοι , άσπιλοι και υγιείς ! Κοινωνάμε γιατί είμαστε άρρωστοι ! Και χρειαζόμαστε ίαση  και νοσηλεία! Το αλεξητήριον των  πολυτρόπων  νόσων …Παθών και θλίψεων αλλοτρίωσιν…Θεράπευσον της ψυχής μου τα τραύματα Κύριε… Της βεβηλωθείσης ψυχής μου …κάθαρον όλον μολυσμού σαρκός και πνεύματος ..Ο τας ασθενείας των ανθρώπων ιώμενος ..εις ίασιν και υγείαν ψυχής …Οίδας των κακών  το πλήθος , οίδας και τα τραύματά μου και τους μώλωπας οράς μου …Κάθαρον εκ πάσης με κηλίδος μόνε καθαρέ και ακήρατε Κύριε …

Ιερά , συγκλονιστικά σπαράγματα από την αριστουργηματική ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως !  Με συντριβή ψυχής και  δάκρυα την διαβάζουν οι αδελφοί μας που έχουν νοήσει το βάθος του Θεόσδοτου μυστηρίου …Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ρανίδας, τον ρύπον της καρδίας μου καθαιρούσας  ! Τι να απαντήσουμε σε αυτούς που ρωτούν αν είναι καλά , αν ασθενούν  αν είναι άξιοι όσοι τακτικά προσέρχονται θαρρούντες τω ελέει Του ; Ναι είναι , είμαστε όλοι ανάξιοι και ασθενείς ! Για αυτό ας τρέξουμε όλοι να γυρέψουμε από τον Ποιητή και Λυτρωτή μας την Ίαση ! Ας τρέξουμε στο θεραπευτήριό Του , στο πανίερο Νοσοκομείο Του ! Στην Μάνα Εκκλησία ! Πάντα εφημερεύει και διανυκτερεύει !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της σειράς Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως

Άρον τον κράββατον … Αράτω τον Σταυρόν …

Μια εβδομάδα, δυο Κυριακές στις άκριες της…
Ενώνουν το θαύμα και τον πόνο, μπερδεύουν όλα τα δάκρυα της οδύνης και της ελπίδας, της ανακούφισης και της ίασης …
Όλα σε μια λυτρωτική ξεδιψαστική βροχή, που ανθίζει τις ψυχές και τις κάνει να γεννούν καρπούς γλυκούς, βγαλμένους απ την τρυφή του Παραδείσου. Είναι το κρεβάτι, το καροτσάκι, το δεκανίκι, η υστέρηση, η παραλυσία, το ανίατο, πόρτες του ουρανού, πύλες της Άνω Πόλης. Είναι του Σταυρού η ολάνοιχτη αγκάλη διάπλατα φτερά και κείνοι που με θάρρος τον βαστούν και τον σηκώνουν, φτερακίζουν όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο αέρινα, αιθέριοι οδίτες, ουρανοδρόμοι, λευτερωμένοι απ ότι μπορεί να καθηλώνει τα πόδια τους στο λασπερό βαλτώδες χώμα…

Δυο Κυριακές, σαν κρίκοι και αυτές στην αλυσίδα των ψυχών που παρατάσσονται στις δυο μεριές του ανηφοριού που οδηγεί στον Γολγοθά. Μαζί τους και ο πριν Παραλυτικός με τα τέσσερα αδέλφια του, τους καρδιακούς του φίλους, που αψήφησαν κάποτε τα πρέπει και τα μη τα άσπλαχνα. Κρατά στης ψυχής του τους ώμους τον κράββατό του. Όρθιος πια στέκεται και θωρεί τον Παθόντα Κύριό Του, ν 'ανεβαίνει σέρνοντας το γδαρμένο κορμί Του. Ακόμα η στρωμνή του είναι νωπή από των ωδινών του τα κλάματα, απ της παραλυσίας τους χρόνους και τον καημό.
Στ αυτιά του ηχεί ασίγαστη εκείνη η υπέροχη προσταγή που πόσο την καρτέραγε: Άρον τον κράββατον σου και περιπάτει! Αλλά και εκείνη η απαλλακτική για την ψυχή του λαλιά: Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου! Το έξω και το μέσα του.
Σώμα και ψυχή θεράπευε ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων με δυο του μόνο φράσεις! Στέκεται τώρα στην μια άκρη του ανήφορου και γοερά θρηνεί, που βλέπει τον Ευεργέτη του, πληγωμένο να προχωρά σηκώνοντας το βαρύ φορτίο του κόσμου. Θέλει ν ανταποδώσει και για λίγο βγαίνει στο δρόμο, να τον βοηθήσει που έπεσε, μα ένας που έμαθε πως τον λένε Σίμωνα Κυρηναίο τον προλαβαίνει.
Για λίγο η ματιά του πέφτει στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Θρήνος και εκεί, κλάματα σπαρακτικά! Φωτισμένα πρόσωπα ανθρώπων που…Θεέ μου πως γίνεται και όλους να τους γνωρίζει με τα ονόματά τους! Είναι ο Κωστάκης από το Άργος και ο Μάριος ο λαβωμένος σημαιοφόρος της χαράς, και η Μαρία η ψηλή και η Δήμητρα η Κόντου από την Πάτρα που μόνο την ευπρόσδεκτη απολογία λαχταρούσε και όχι την ίαση, και ο Γιώργος ο Αγρινιώτης ο γιός του Γιατρού και της Μαρίας και ο κυρ-Τάσος ο Μαλαμάς ο αγιασμένος Μανάβης κι ο Σπύρος ο Ανωγειανός που 8 χρονώ πρόλαβε ν αγιάσει και πόσοι ακόμη αμέτρητοι μυώδεις στην ψυχή! Μαζί τους και άλλοι θλιμμένοι, αγνοημένοι, συκοφαντούμενοι, αδικημένοι, καταφρονημένοι, πτωχοί στο πνεύμα, Όσιοι και Μάρτυρες και του κόσμου τούτου του μάταιου οι λοιδωρούμενοι και ονειδιζόμενοι …
Στέκεται εκεί και ο Λάζαρος ο φτωχός και ο πολύαθλος Ιώβ και της Πενταπόλεως ο Άγιος Επίσκοπος και ο Άγιος Μύρων ο Ηρακλειώτης…Να κι η Αγία Υπομονή η ικέτιδά τους η χαριτωμένη και πόσοι ακόμη απειράριθμοι νοσούντες, κοπιώντες και πεφορτισμένοι…
Νιώθουν τον πόνο του αγκαθοστεφανωμένου Υιού της Μαρίας, γνωρίζουν πώς το βάρος του Σταυρού τα πληγωμένα γόνατα κάποτε τα λυγίζει…Στα δικά τους αυτιά ακούγεται άπαυστη εκείνη η πρώτα παράξενη προστακτική του Υιού του Θεού, που καιρό κάνανε να την νοήσουν και να την αγαπήσουν.:
Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον Σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι…

Ναι , τώρα ξέρουν καλά πως εκείνα τα λόγια του Κυρίου είχαν την ίδια αξία την θεραπευτική με τα ρήματα που άκουσε ο πρώην παράλυτος!
Τους γιάτρεψαν την ψυχή, γιατί με υπομονή και φιλότιμο, με χαρά και γενναιότητα σήκωσαν το φορτίο και πέταξαν ψηλά με του Σταυρού τους τα ηλότρητα φτερά…
Μια εβδομάδα, δυο Κυριακές στις άκριες της να την ενώνουν…
Και αυτές παραστέκουν στους ματωμένους αναβαθμούς προς τον τόπο του κρανίου…
Η μια Κυριακή στο πλάι του θεραπευμένου παραλυτικού, η άλλη σιμά σε όσους υπέμειναν, δεν απελπίστηκαν, δοξολόγησαν, ευχαρίστησαν, αγκάλιασαν και βάσταξαν σαν φυλαχτό τον πόνο…
Αχ αυτά τα ποδαράκια τους, αχ αυτές οι δυνατές ψυχούλες τους οι μυώδεις, αχ αυτά τα χαμόγελά τους στα απόσκια κοιμητήρια να φανερώνουν τον προορισμό μας!
Μια εβδομάδα, δυο Κυριακές στις άκριες της να την ενώνουν… Στεκόμαστε και εμείς εκεί στο μέσο του δρόμου…
Και ποθούμε ν' ακούσουμε την φωνή του Δεσπότη .
Σαν άνθρωποι καρτεράμε εκείνο το Άρον τον κράββατον…Δειλιάζουμε μπροστά στον Σταυρό και στο Άράτω …
Μα η ψυχή μας ξέρει πως ο, τι κι απ τα δυο ακουστεί, όποια Κυριακή και αν μας πλησιάσει πιότερο, θα ναι για την δική της λύτρωσή, για να πετάξει και αυτή κάποτε λεύτερη στον Αναστάσιμο Ουρανό, αλώβητη από τα βέλη τα πεπυρωμένα που δεν σταματούν να την στοχεύουν…
Ξέρει πως αν σφιχταγκαλιάσει τον πόνο, θα τον κάνει γιατρικό και ελιξίριο που θα της χαρίσει την αληθινή ίαση , την παντοτινή θεραπεία!
Ξέρει πως αν στραφεί και σπαράξει προς τον Πλάστη της, Εκείνος θα την ακούσει και θα σπεύσει να θεραπεύσει και να απαλλάξει, προς το συμφέρον της αιτήσεως όμως …
Εν τω θλίβεσθαί με,εισάκουσόν μου των οδυνών, Κύριε Σοι κράζω!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σ' ένα Αμήν;"(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)
Οι αναφερόμενοι ήρωες, ξεπήδησαν από παλαιότερες ραδιοφωνικές προσευχές, που στην διάρκεια παρελθόντων Σαρακοστών μας έδωσαν δύναμη και ξεδίψασαν την ψυχή μας από την αστείρευτη κρήνη της υπομονής τους…Αυτής που τους οδήγησε στα υπέροχα άνω σκηνώματα. Ιδιαιτέρως αυτή η εκπομπή αφιερώθηκε στην μνήμη του Γιώργου του Αγρινιώτη, γιου του… Γιατρού και της Μαρίας, που κάποτε με τα δικά του αγγελικά φτερά έδωσε την αφορμή να ξεκινήσει το υπέροχο ταξίδι του Εργαστηρίου ¨Παναγία Ελεούσα¨ στην Αιτωλοακαρνανία, για νέους με νοητική υστέρηση, με πληγωμένη νοημοσύνη και συνοδές αναπηρίες... εισιτήρια για τον Παράδεισο .

Εφύμνιο στα χείλη...Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτη

Άγγελος Πρωτοστάτης Ουρανόθεν επέμφθη!

Στο κέντρο του Ναού , κάτω απ τον Παντεπόπτη η Παναγιά μας! Στεφάνι ευωδιαστό καμωμένο απ την ανοιξιάτικη γη που λίγο-λίγο ξυπνά , αγκαλιάζει την Βρεφοκρατούσα!

Το Αμάραντο Ρόδο κρατά τις δροσοσταλιές του Ουρανού αστέγνωτες, σαν τα δάκρυα της ψυχής κάθε ελπίζοντος, κάθε απελπισμένου και πολεμουμένου.

Μακρόσυρτο το πρώτο Χαίρε Νύμφη και το Αλληλούια! Και έπειτα ο εθνικός ύμνος της μάνας Εκκλησίας που λέει κι ο παπά Ανανίας! 

Η Υπέρμαχος Ελευθερώτρια!

Δεν έχει άλλη γλώσσα σε τούτον τον κόσμο 24 γράμματα!

 Δεν έχει άλλη γλώσσα σε τούτον τον κόσμο το Ω του Παντουργού!

Μα τούτες τις Παρασκευές, είναι σαν να φτιάχτηκε η αλφάβητος για Κείνη, την Ενδοξοτέρα των Αγγέλων την Βασίλισσα του παντός, την Πανύμνητη Μητέρα, την τεκούσα τον Αγιώτατον Λόγον των πάντων Αγίων!

 Χώρεσε όλη η ευσπλαχνία του Θεού σ ένα μικρό,  κιτρινισμένο από καιρούς εγκόλπιο!

Χίλια κεριά στάξαν πάνω του, μα η Φωτοδόχος λαμπάδα συνεχίζει αθάμπωτη να αναβλύζει τον πολύφωτο φωτισμό, σαν αστραπή να καταλάμπει τις ψυχές, Ακτίς Νοητού Ηλίου, Βολίς Αδύτου Φέγγους, Λύχνος  Αΰλου Φωτός!

Γιορτή της Βασίλισσας μέσα στη χαρμολύπη!

Άνασσα κι ανάσα  μες στο ανηφόρι προς τον κρανίου τόπον! 

Εφύμνιο στα στεγνά χείλη!

Ελπίδα στην ταραγμένη καρδιά!

 Θε μου πρωτομάστορα, μύρισες την Ανάσταση! είπε ο ποιητής , στου ματωμένου λαού το Άξιον Εστί!

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτη ! Μύρισες πρώτη την Ανάσταση, 

Εσύ ...θαυμάτων Χριστού το προοίμιον!

Του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις , των δακρύων της Εύας η λύτρωσις!

                                             Δια Σου ενεδύθημεν δόξα !

Νώντας Σκοπετέας /

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή με ειδική αναφορά σε θαύματα της Παναγίας μας και της ευλογημένης συνήθειας της απαγγελίας των Χαιρετισμών της , όπως αναφέρονται στο εξαιρετικό διαδικτυακό μετερίζι της πίστης μας http://xairetismoi.blogspot.gr.