Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους 16 . Μέρος 11 & τελευταίο.

  

Σαν να μιλάει ο Άγιος και λέει ιστορίες

Φωτίζει τα αφανέρωτα,  κρυμμένες αμαρτίες

Σ όνειρο παρουσιάστηκε Χριστού Μεγαλομάρτυς,

και έγινε από άγνωστος, παλικαριού Προστάτης  

Κλείνει τα μάτια του Λουκά , που έβλεπε τους Αγγέλους ,

σιμά του παρηγορητής άγρυπνος προ του τέλους.

Σύμπονος  ο ηγούμενος , στοργή στα καλογέρια

Γαλήνια καθοδηγεί  με μια  αγάπη πλέρια !

Είναι ασύλληπτη η συχνότητα με την οποία πάνε και έρχονται οι οδοιπόροι προς και από την Παναγούδα . Με έναν πρόχειρο υπολογισμό , τις μέρες που ο καιρός το επιτρέπει , πάνω από τετρακόσια  ζευγάρια πόδια διαβαίνουν το κατώφλι της . Παγκόσμιο το προσκύνημα !

Ξακουστό στα πέρατα της Ορθοδοξίας ! Τάμα που συντετριμμένες καρδιές υπόσχονται και με δάκρυα σφοδρής συγκίνησης εκπληρώνουν ξανά και ξανά . Κόσμος πολύς στην αυλή . Και ο πατέρας Αρσένιος πάντα εκεί  . Και πάλι αυτό το αξεθώριαστο αθωνικό  χαμόγελο , που δεν μας εγκατέλειψε ούτε ελάχιστα σε τούτο το ταξίδι . Σκέφτομαι πως ο σημερινός Γέροντας του κελιού δεν νοιώθει παρά μόνο ένας ταπεινός διακονητής του πνευματικού του πατέρα . Σαν τον Άγιο Γέροντά του . Δεν αρνείται την παραμυθία και την αγκαλιά σε κανέναν . Ένα δίμετρο παλικάρι τον σφίγγει τόσο δυνατά και δακρυσμένος τον ασπάζεται . Μόνο μια φράση τον ακούς συνεχώς λυτρωτικά να επαναλαμβάνει : Την ευχή του Αγίου να έχετε ! Την ευχή του Αγίου !

 Αγάπη ανεπίφθονη και η θυσιαστική αφοσίωση  φωτίζουν το πρόσωπό του . Κουρασμένος από την αδιάκοπη διακονία , μα αληθινά χαρούμενος μας καλοδέχεται και μας βάζει μέσα στο κελάκι . Στο στασίδι του Αγίου ακουμπάμε προσευχές και ελπίδα ελέους . Η Αγία Ευφημία στην θέση της αριστερά από το  προσκέφαλό του. Εκεί ο  Χατζηεφέντης ανάδοχος, που δεν  άφησε μόνο καλόγερο μα … Άγιο στο πόδι του .Ο πατήρ Αρσένιος μας μοιράζει εικονάκια του Αγίου Παϊσιου για ευλογία . Ένας ασυναίσθητα πάει να την βάλει στην πίσω τσέπη του παντελονιού . Γλυκά ο Γέροντας τον διορθώνει . –Όχι εκεί παιδί μου τον Άγιο ! Δεν είναι αυτά λεπτομέρειες ! Όλα έχουν την αξία τους . Και όλα παιδιά εξηγούνται ! Υπάρχει όπως λένε και οι νομικοί , μια αιτιώδης συνάφεια που συνοδεύει κάθε τι που μας συμβαίνει σε τούτη τη ζωή ! Ακούστε να σας πω μερικά παραδείγματα από τη ζωή του Αγίου και θα καταλάβετε τι εννοώ . Κάποτε , είχε δώσει ο Γέροντας ευλογία έναν Σταυρουδάκι με τίμιο ξύλο σε έναν αδελφό που είχε έρθει εδώ γι α να τον προστατεύει . Μετά από λίγες μέρες , έρχεται εκείνος ο άνθρωπος πολύ  αναστατωμένος στον Γέροντα και εκείνος τι να δει ; Είχε γυρίσει σχεδόν ανάποδα το κεφάλι του ανθρώπου αυτού ! Του λέει ο Άγιος τότε ! Ρε παιδάκι μου , τον Σταυρό που σου έδωσα που τον έχεις ; Εδώ του λέει εκείνος και του δείχνει μια τσέπη στο πίσω μέρος ! Βρε ευλογημένε εκεί βρήκες να τον βάλεις ; Βγάλε τον αμέσως από εκεί ! Μόλις τον έβγαλε γύρισε και το κεφάλι του στη θέση του !!

 Ακούτε παιδιά ; Τώρα που το θυμήθηκα κάτι παρόμοιο έγινε και με έναν που φόραγε παπούτσια με Σταυρούς στο πέλμα  .  Οι αθεόφοβοι πάνε επίτηδες και βάζουν τον Σταυρό και μάλιστα σε καλά και ανθεκτικά παπούτσια για να τον πατάνε οι άνθρωποι . Είχε πέσει ένας λοιπόν που τα φορούσε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε να περπατήσει βήμα . Μόλις κάποιοι πατέρες καταλάβανε το τι γινόταν και του τα βγάλανε , μπόρεσε και στάθηκε όρθιος ο άνθρωπος και περπάτησε ! Τα μικρά και τα φαινομενικά αθώα χτίζουν ή γκρεμίζουν ! Γι αυτό να μην παραβλέπετε τίποτα και να μην θεωρείτε φυσιολογικά τα αφύσικα . 

Γιατί είναι και δικαιοσύνη ο Θεός ! Ήταν κάποτε μας έλεγε ο Άγιος ένας ασκητής ( σίγουρο στον εαυτό του αναφερόταν μα από ταπείνωση δεν μας το έλεγε ) στον οποίο έφεραν ένα παιδάκι οι Γονείς του . Εκείνοι αφού τα δοκίμασαν όλα τότε στράφηκαν όπως συνήθως γίνεται και στον Θεό  ! Το παιδάκι είχε φτάσει έξι – εφτά χρονών ή και παραπάνω  και δεν μιλούσε καθόλου . –Στέκεται μπροστά του τότε ο ασκητής και το ρωτά : Γιατί παιδί μου δεν μιλάς , τι σου συμβαίνει  ; Και το παιδί τότε βγάζει μια δυνατή βαριά φωνή από μέσα του , που τρόμαξαν όλοι  και λέει : Γιατί την ώρα που με συνελάμβαναν οι γονείς μου , περνούσε έξω από το παράθυρό μας ο Επιτάφιος  του Χριστού!!

Ο πνευματικός νόμος ! Μένουμε εκστατικοί μπροστά σε τούτη την αποκάλυψη . Σκέφτομαι πως το ανερμήνευτο της Θείας βουλής κάποιες φορές αποκρυπτογραφείται . Και είναι τούτη η αποκάλυψη κόλαφος εξ ουρανού , στην χλιαρότητα και στα ποικίλα στρογγυλέματά μας .Στις οικονομίες που εκ δεξιών ο μισόκαλος πολλές φορές μας ψιθυρίζει . Στις αγαπολογίες και στα «χαϊδέματα» της φυγοπονίας μας. Στην νομιμοποίηση και στην μονιμοποίηση του αφύσικου .  Και έρχεται η στιγμή , που σου θυμίζουν εκείνο το συντάσσομαι Σοι Χριστέ ,  που ακούστηκε στην βάπτισή σου την ώρα των αφορκισμών . 

Μια τέτοια στιγμή βιώσαμε φέτος στην Παναγούδα .  Όσοι συντάσσονται σε όλα , ακόμα και στα πιο μικρά,  στο γιώτα και στην κεραία του Ευαγγελικού Νόμου , είναι μαζί με τον Χριστό . Οι υπόλοιποι , αντίχριστοι ! Μοιάζει στο πρώτο του άκουσμα  αυστηρό , απόλυτο , στα όρια του ζηλωτισμού . Μα απ την αυτογνωσία και την αυτομεμψία μπορεί μόνο να ξεκινήσει η οδός της μετανοίας και της  εις εαυτόν επιστροφής ! Δεν υπάρχει μέση οδός  για όποιον αποδημεί εις χώραν μακράν ! Μόνο η συντεταγμένη στου Γολγοθά τα χνάρια . Παίρνουμε ξανά την ανηφόρα για το κελάκι σύννεφο των Καρυών . Ήμασταν πλέον μέσα στο επισκέψιμο ωράριο. Μεσημέρι με αρκετή ζέστη και υγρασία . Άφθονος ο ιδρώτας και η λαχτάρα μας να συναντήσουμε τον Γέροντα . Και η διαδρομή από Παναγούδα ως το κελί του και αυτή στα ίχνη του Αγιορείτη Αγίου …Παρακαταθήκες πίστης και ταπεινής Σοφίας σαν ένα αόρατο πνευματικό δίκτυο τους συνδέει . Λίγο πριν τον φούρνο συναντάμε σε ένα χωραφάκι τον πατέρα Παϊσιο τον Κρητικό  που κόβει λίγα ρόδια γινωμένα . Οι  ευχές του και η αγωνία του για το κατάντημα της πλειονότητας των σύγχρονων Ορθοδόξων συντροφεύουν  τα πρώτα μας ανηφορικά βήματα μετά το ξαπόσταμα . Ασθμαίνοντας για δεύτερη φορά έξω απ την πόρτα του κελιού . Τούτη τη φορά χτυπάμε , με χαρά και με μια κρυφή ικανοποίηση ότι τα καταφέραμε και κάναμε υπακοή και δεν τους ενοχλήσαμε το πρωί που ξανάρθαμε   ! Βγήκε ο παπάς και μας καλωσόρισε . – Ο Γέροντας έχει βγει για λίγες μέρες στον έξω κόσμο ! Ελάτε να προσκυνήσετε στην Εκκλησία είπε και ξεκίνησε να σιγοψέλνει το απολυτίκιο του Προστάτη Αγίου  του κελιού Τιμίου Προδρόμου  !

 Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας αποσβολωμένοι …Μα σχεδόν αυτόματα ήμουν σίγουρος ότι το νοιώσαμε πως  μόνο ωφέλεια λάβαμε από τούτη την ιδιότυπη δοκιμασία . Ο παπάς , πιστό αντίγραφο του Γέροντά του , με την πιο ήσυχη και γαλήνια φωνή , μας μίλησε για αρκετά λεπτά της ώρας αφού μας κέρασε στο μικρό αρχονταρίκι . Και είπε τόσα πολλά ! Έστω και αν ξεστόμισε τόσες λέξεις όσες τα μετρημένα δάχτυλα των χεριών ! Μας γέμισε τούτη η σιωπή του με λόγια  ουράνια , μας ξεκούρασε ανείπωτα  από το ανηφόρι , μας δίδαξε εκείνο που κάποτε τόσο εύστοχα ειπώθηκε , πως ο Κύριος μας χάρισε δυο αυτιά και ένα στόμα , πιότερο να ακούμε παρά να μιλάμε !

Ενθουσιασμένοι επιστρέψαμε  στο δωμάτιο που μας δόθηκε στον μικρό ξενώνα της έξω αυλής στο Κουτλουμούσι  . 

Κουβεντιάζουμε με τον αδελφό μας τον Κ. εκ Σερρών που συναντάμε για λίγο στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου  . Πρώτο του προσκύνημα ! Είναι συγκλονισμένος . Μας μιλά με ενθουσιαστική αγάπη  και για τον προστάτη του Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης . Ξανά εδώ μας συναντούν τα θαύματα αυτού του συνταρακτικού σε εμφανίσεις και μεσιτεία Αγίου .

Όπως πριν λίγα χρόνια με τον Στρατιωτικό αδελφό μας και τον γιό του ! Εδώ ήταν ξανά , στο αρχονταρίκι της Κουτλουμουσίου ! Και στον Κ. ο Άγιος φανερώθηκε ενώ εκείνος αγνοούσε παντελώς την ύπαρξή του ! Πλέον τον νιώθει όλο δίπλα του . Βοηθό και αντιλήπτορα ! Φαίνεται   ο Άγιος Εφραίμ να  αγαπά ιδιαίτερα τούτη την Μονή και μοιάζει όλοι οι Άγιοι που ευαρέστησαν τον Αρχηγό και Τελειωτή  Κύριο να αναπαύονται σε τούτο εδώ το μικρό κομμάτι γης . Στον κλήρο της Υπερδεδοξασμένης ! Εδώ επιλέγει ο Άγιος Εφραίμ να φανερώνεται δι ημών των ταλαίπωρων , σε όσους εμπεριστάτους αδελφούς μας απεγνωσμένα αναζητούν την σωτήρια ελπίδα και ένα καταφύγιο στα φαινομενικά απροσπέλαστα . Η Μονή Κουτλουμουσίου , της διάρκειας και της αντάμωσης . Σαν γυρισμός σε πατρογονικές ρίζες .

Σαν επιστροφή σε περίτεχνη φωλιά χελιδονιού . Σαν τάμα που ευδόκησε ο Θεός ξανά και ξανά να εκπληρωθεί . Όσα τα χρόνια μας στο Όρος , τόσες και οι φορές που η Φοβερά Προστασία άπλωσε πάνω μας  την θεία της σκέπη . Τόσο γνώριμα τα πρόσωπα όλων των Πατέρων . Συναντάμε τον Γέροντα Χριστόδουλο , καλοσυνάτο και πάντα γαλήνιο , λίγο ύστερα έξω από το καθολικό . Σιωπηλά και αυτός μας ευλογεί . Κάποιοι πατέρες λείπουν . Σε μονές της Άνω Ιερουσαλήμ συνεχίζουν να υμνούν το λατρεμένο Νυμφίο . Μια απουσία μας θλίβει ιδιαιτέρως . Αυτή του ευγενέστατου , πάντα αεικίνητου και πολύ ψηλού το δέμας , Μοναχού Λουκά .Νεότατος προσβλήθηκε από τον καρκίνο . Πριν τα τριάντα του μόλις χρόνια ! Ένα χρόνο πάλεψε θαρραλέα  με τον ισχυρό πόνο και την δοκιμασία του προσωρινού αποχωρισμού .

Τις τελευταίες του μέρες σε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης,  είχε δίπλα του τον Γέροντά του να τον παρηγορεί και να τον εμψυχώνει , ως το τέλος να υπομείνει για να στεφανωθεί ! -Πονάς Λουκά παιδί  μου ; τον ρώτησε λίγο πριν κλείσει τα μάτια  ο Γέροντας Χριστόδουλος . –Μόνο όταν φεύγουν οι Άγγελοι Γέροντα ! Μόνο τότε πονώ ! Φανερώθηκε στον μακαριστό αγωνιστή ο αόρατος κόσμος , το επουράνιο στράτευμα των αναρίθμητων παρηγορητών . Αξιώθηκε από τούτα τα πρόσκαιρα να γευτεί την αληθινή ζωή και να μας δώσει αυτό το υπέροχο μήνυμα : Πως δεν υπάρχει πόνος απαράκλητος και ανώφελος για της ψυχής το συμφέρον . Μετά τον εσπερινό , την τράπεζα και το απόδειπνο με την προσκύνηση των τιμίων λειψάνων , συναντάμε τον αγαπημένο μας Πατέρα Γ. Πόσο χαιρόμαστε που ξανά  τον βλέπουμε ! Μας ρωτά με ανυπόκριτο ενδιαφέρον για τα παιδιά μας ! Θυμάται όλα τους τα ονόματα  . Προσεύχεται συνεχώς και νοιάζεται για όλους εκεί έξω .Το έχει διδάξει το σύμπονο ο Γέρων Χριστόδουλος  ως γνήσιος ποιητής του καλού και αγαθού . Δεν θα λησμονήσω ποτέ την βιβλική μορφή του στο μισοσκόταδο του εξωνάρθηκα,  πολλά χρόνια πριν , να εξομολογεί στην ώρα του μεσονυκτικού .

Τον παρατηρούμε στην Θεία Λειτουργία που λαμβάνει χώρα στο παρεκκλήσι της Φοβεράς Προστασίας . Κάποια στιγμή πλησιάζει για να μεταλάβει ένας πατέρας με σπασμένο το ένα του πόδι , κρατώντας πατερίτσες . Σηκώνεται αμέσως ο Γέροντας από την θέση του και τον βάζει να κάτσει εκεί . Στην άκρη η ιεραρχία και το τυπικό ! Το Σάββατο γίνηκε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο . Κράταγε η νύχτα όταν τους αποχωριστήκαμε ξανά . Με έναν φακό διαβάζουμε τα συνήθη μηνύματα του Γέροντος Ιούστου ,  στην αυλόπορτα του  κελιού του  Αγίου Νικολάου έξω από την πύλη .

Στην κορυφή του Άθωνα η Παναγία μας . Έτσι και εδώ στην κορυφή τούτων των λίγων μα τόσο μεστών από ελπίδα μηνυμάτων του παππού Ιούστου , λίγοι στίχοι του μεγάλου Αχιλλέα Παράσχου  για την Πάναγνη Βασίλισσα των Ουρανών :  Άλλοι σε κράζουν Έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος, ελεημοσύνη ο φτωχός, νερό ο διψασμένος. Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα μα η καρδιά μου Δέσποινα αυτή σε κράζει Μάνα! Και πιο δίπλα , θάρρος σκορπούν τα αναρτημένα λόγια: Η Ελλάδα μας ποτέ δεν θα πεθάνει ! Μη σε τρομάζει που φορεί αγκάθινο στεφάνι !Είν ο Θεός στο πλάι . Όποιου του μέλλει Ανάσταση , τον Γολγοθά περνάει ! Φορτωμένοι περνάμε μπροστά απ το Άξιον Εστί . Ναι εδώ θα χαραχτούν οι τελευταίες κοντυλιές 

της φετινής Αθωνικής μας ανάμνησης . Αχνοφαίνονται οι Άγιοι στους έξω τοίχους . Φρουρούν την Ζωοδότειρα Μητέρα . Φτάνουμε ακριβώς την ώρα που μοιράζεται το κόλλυβο για τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη . Παίρνουμε ευλογία από τον παπά και με δέος μπαίνουμε μέσα στο καντηλοφώτιστο  βήμα  , να γονατίσουμε μπροστά στο σύνθρονο το ιερό . Την όντως Θεοτόκον , Σε μεγαλύνομεν ! Κάπου εδώ τούτην την ώρα στο μισοσκόταδο  του Άξιον Εστί  , θα σεργιανά και η ψυχούλα του Γέροντα Δαυϊδ του Καρεώτη , του αγαθού και τόσο πράου τυπικάρη του Πρωτάτου και πνευματικού αμέτρητων ψυχών. Το καλοκαίρι που πέρασε και αυτός σφόδρα δοκιμαζόμενος έφυγε !

Αληθώς Ισραηλίτης εν ω δόλος ουκ έστι ! Άλλος ένας αλησμόνητος Πατέρας  που πλέον από ψηλά  μας ευλογεί .  Και αυτός  πάντα θα μας καλεί με την αγαθή του θύμηση και την παιδική του φωνούλα , λέγοντάς μας το έρχου και ίδε !

Πρωί Σαββάτου στην Δάφνη περιμένουμε το μικρό μας καραβάκι για Ουρανούπολη . Ξεκινά η μνήμη το γενναίο πάλεμά της , με την συνήθη και άφραστη μελαγχολία . Ο Θεοδόσιος αναζητά στα μαγαζιά που μόλις άνοιξαν , σκαλισμένη στο χέρι σφραγίδα για το πρόσφορο . Ζύμη και η ψυχή μας . Πολλές φορές  θολή και άμορφη,  δεν είναι ικανή να κρατήσει τα χαράγματα που ο Άθως πάνω της σχηματίζει . Καμιά φορά  μόνο σαν αναπιαστεί ξανά και ξανά και στρογγυλέψει και στάξει πάνω της και η αλμύρα των ματιών και γυαλίσει το ζυμάρι της και στερεωθεί ,μόνο τότε ανάγλυφα και διαυγή  χαράσσονται πάνω της τα αρχικά του Αμνού . Ο Ιησούς Χριστός που Νικά !

Στον γυρισμό αρώματα από λιβανάκια με σμύρνα που αγοράσαμε για ευλογίες , κρατάνε ζωντανό ό,τι αναξίως δεχθήκαμε αυτές τις αιώνιες μέρες στην αγέρωχη ιερή σκιά . Γράφονται και οι πρώτες λέξεις τούτου του ημερολογίου : 

                   Ευχή στο κομποσχοίνι μου και κοντυλιά στην μνήμη

Χαράχτηκε ο Παράδεισος πάνω σε ονείρου ζύμη

Λιβανωτός ο γυρισμός , ποτέ δεν ξεθυμαίνει

Κι ο Άθως αχαμήλωτος όλο ευλογία στέλνει .

Σχεδόν όλα από αυτά που γράφηκαν σε τούτες τις σελίδες οφείλονται στο βδελυκτό για το Θεό ανθρωπάρεσκο  και στο ολέθριο φίλαυτό μου . Ζητώ ξανά συγγνώμη απ τον Κύριο που τα δώρα Του όλα τα μετέτρεψα σε εύγε . Μακάρι κάποτε τούτη η αχαμήλωτη έως της συντελείας σκιά του Άθωνα , να κατορθώσει να σκεπάσει ολότελα το αμετάνιωτο εγώ μου . Ως τότε αποσταμένος και άστοχος συνέχεια σε αυτήν θα καταφεύγω . Σαν το έλεός του Κυρίου ας με καταδιώκει …

Τέλος και τω Θεώ η δόξα

Νώντας Σκοπετέας

11-01-2017

Αγίου Θεοδοσίου Κοινοβοιάρχου

Αφιερωμένο σε όλα τα ευωδιαστά άνθη του Αθωνικού λειμώνα , που ξεδιψάνε  με τα αείρροα δάκρυα της Μάνας τους,  σταλαγμένα από την κρήνη της Φοβεράς Προστασίας . Στους ευλογημένους συνοδίτες μου , Παναγιώτη που μόνο στην απλότητα αναπαύεται και εκείνη μακαρίζει , στον Θεοδόσιο που δεν χορταίνει να ανακαλύπτει τα κρυμμένα χαμόγελα του Ουρανού , στον Γεώργιο που άκουσε και αυτός περισσότερο απ όσο μίλησε σαν τον παπά στο σύννεφο των Καρυών και πλέον εξιστορεί σιωπηλά τα θαύματα και τα θαυμάσια της μόνης αλήθειας . Στις οικογένειές μας που πάντα μετρούν αντίστροφα για την Επιστροφή …

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος10

Αθωνιάδος μαθητή όψη γεννά ελπίδα

Καταλλαγή , παράταση , του ελέους μια ρανίδα. 

Διδασκαλία υπακοής  , το θέλω πάει στην άκρη.

Δώρο ένα μάκτρο στον παπά και στον Θεό ένα δάκρυ .

Αγγέλους τους εν σώματι μαζί δείχνει το βέλος

Φίλοι και γείτονες ξανά θα ναι μετά το τέλος .

Ένα άγγιγμα του Ουρανού και μια ευχή για εφόδια,

δίνει ο Γέρο Γαβριήλ για να αψηφάς τα εμπόδια 

Τελευταία μας μέρα για φέτος στο Όρος . Σαν ευχή ακούγεται απέναντι στις άγνωστες βουλές του Κυρίου μας . Θα οικονομήσει , θα επιτρέψει άραγε να υπάρξουν και άλλες τέτοιες κατακλείδες στην ιερή αθωνική μας μνήμη;

Με λεωφορειάκι βρεθήκαμε νωρίς το πρωί στην πρωτεύουσα των Αγιορειτών  . Μαζί μας και ο Λαϊκός αδελφός μας , ο  Ελληνοαυστραλός Αντώνης  απ την Σταυρονικήτα . Αναζητά το φως και απαντήσεις σε δύσκολες επιλογές . Προορισμός διαμονής  το λατρεμένο Κουτλουμούσι . Τα κελιά γύρω απ τις Καρυές στέλνουν ήχους και θυμιάματα ορθρινής αινέσεως  να αφουγκραστείς . Αφήνουμε τα πράγματά μας στο αρχονταρίκι  της Μονής και σε λίγο βρισκόμαστε πάλι στην πλατεία των Καρυών . 

Θα ανηφορίζαμε ως συνήθως προς το κελί σύννεφο προς τα μέρη του Αγίου Νικοδήμου . Συνηθίζουμε  όλοι μαζί να αγοράζουμε κάτι , να το πάμε ευλογία στους Πατέρες . Λίγο καφέ , λουκούμια , κάποια νηστίσιμα σκευάσματα , που και εκείνοι με τη σειρά τους απλόχερα τα προσφέρουν,  σε όποιον χτυπήσει την πόρτα τους . Τούτη τη φορά ,  είχαμε την ευλογημένη σκέψη ,να πάμε στους Πατέρες ένα αλλιώτικο δώρο με χαρακτήρα ακραιφνώς πνευματικό . Βρήκαμε έτσι ευκαιρία και ξαναεπισκεφθήκαμε την έκθεση στον Άγιο Ανδρέα στο Σεράι . Κάποιες εξαιρετικές εκδόσεις με Πατερικούς λόγους μας είχαν κινήσει απ τις προάλλες  την προσοχή .

-Να πάρουμε και τίποτε άλλο ; ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον .

Σαν μας άκουσε ο γλυκύτατος πατήρ Ν. μας λέει :

- Να τους πάρετε και ένα μάκτρο . Και αυτό το έχουν ανάγκη !

Τι θαυμάσια ιδέα ! Τι ευλογία να γίνουμε τοιουτοτρόπως βοηθοί στο μέγα μυστήριο της πίστης μας ,  στην κοινωνία της Θεότητος . Ένα μικρό ταπεινό πορφυρό πανί , το οποίο κάποτε θα αγκαλιάσει ολόκληρο το Σώμα και το Αίμα του Θεού μας . Που δεν θα αφήσει κανέναν Θείο Μαργαρίτη να κυλήσει στη γη , να  γίνει αυτό κρίμα και κατάκριμα . Και από εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούν να συγκριθούν μαζί του , τα πιο σπάνια μεταξένια και αραχνοΰφαντα  και χρυσοραμμένα υφάσματα του κόσμου !

Σαν φεύγαμε ξανά από τον Άγιο Ανδρέα , συναντήσαμε στον δρόμο μαθητές της διπλανής Αθωνιάδας Σχολής , που εκείνη την ώρα έκαναν διάλειμμα απ τα μαθήματά τους . Ένας φορώντας το ρασάκι του , επέστρεφε σκυφτός και σιωπηλός στο σχολειό του . Μια εικόνα χίλιες προσευχές . Στα μάτια μας μια ρανίδα από δάκρυ -ελπίδα και μια σπίθα μέσα στο σκοτάδι . Όσο τούτα τα παιδιά θα ανηφορίζουν , θα μπορεί ο Κύριος στην αγάπη Του , να βρίσκει ελαφρυντικά απέναντι στο δριμύ κατηγορώ της δικαιοσύνης Του : Πάντες εξέκλιναν , άμα ηχρειώθησαν , ουκ έστι ποιών χρηστότητα , ουκ έστιν έως ενός( Ψαλμ.13,3) . Ας είναι τούτα τα παιδιά Κύριε τα ελαφρυντικά μας ! Τα πορευόμενα εξ απαλών ονύχων , άμωμα και εργαζόμενα δικαιοσύνην ! ( Ψαλμ.14,2). Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το κελί του Γέροντα και την πεφιλημένη συνοδεία του . Πόσο το περιμένουμε κάθε φορά τούτο το συναπάντημα ! 
Σαν διψασμένα ελάφια μέσα στο αναλλοίωτο από τον χρόνο τοπίο πορευόμαστε . Ένα άπαυστο μελώδημα από τις δημιουργίες του Πλάστη αναδεύεται με το Άξιον Εστί της Παρθένου , που το γειτονικό  Πρωτάτο πέμπει σε τούτα τα μέρη !  Σκέφτεσαι πρώτα καλά πριν μιλήσεις . Πρέπει να υπάρχει σημαντικός λόγος για να διαταράξεις τέτοιον ύμνο … 

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε . Όλοι ιδρωμένοι απ το δύσβατο ανηφόρι . Με λαχτάρα περάσαμε τον τελευταίο φράχτη και σιμώσαμε στην πόρτα . Μα εκεί κάναμε πίσω . Ένα μικρό χαρτί κολλημένο πάνω της . Πάνω του γραμμένη παράκληση,  οι επισκέπτες να χτυπούν συγκεκριμένες  ώρες. Απ το μεσημέρι και έπειτα ως το απόγευμα . Δέκα το πρωί . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας . Θέλουμε πολύ να γίνει μια μικρή , ελάχιστη εξαίρεση . Δεν είμαστε και άγνωστοι . Το αντίθετο μάλιστα . Τόσα χρόνια ερχόμαστε . Μας αγαπούν οι Πατέρες. Έχουμε και τόσο ωραία δώρα . Και τόσα μέρη να πάμε ακόμα ! Θυμηθήκαμε και το θαύμα της Σουρωτής . Πέρασαν χρόνια από τότε που οικονόμησε ο Άγιος κατ εξαίρεση να προσκυνήσουμε στον Τάφο του ολομόναχοι σε μέρα ησυχίας ! Τα συζητούσαμε όλα τούτα στο κατέβασμα προς Καρυές. Χαρούμενοι που εν τέλει κάναμε υπακοή στην ευγενική παράκληση των Πατέρων για λίγες ώρες απρόσκοπτης  προσευχής  . Θα ξαναανεβαίναμε ύστερα από δυο ώρες . Διπλός κόπος , διπλή και η ευλογία !  Τότε θα καταλαβαίναμε ακόμα περισσότερο την αξία του να πάει το θ του  θέλω στην άκρη και να δυναμώσει το θ της θυσιαστικής αγάπης .

Ξανά περνάμε απ την κρήνη της Κουτλουμουσίου . Ξεδιψάμε και ευθύς κατηφορίζουμε  για τον Γέροντα Γαβριήλ . Παρατηρούμε κάτι που μας ξαφνιάζει και μας κάνει να αισθανθούμε την σπουδαιότητα τούτης της επίσκεψης για την ψυχή μας . Στις πινακίδες που δείχνουν τον δρόμο προς τον Γέροντα συνυπάρχει το κελί του , αυτό του Οσίου Χριστοδούλου  μαζί με τον Άγιο Παϊσιο και την Παναγούδα. Είναι κάτι παραπάνω από μια πρακτική λύση για να εξυπηρετηθεί ο οδοιπόρος . Για όλους αυτούς που δεν σταματούν να επισκέπτονται τον Γέροντα Γαβριήλ είναι ένα σημάδι μυστικό , πως όπως κάποτε γειτνίασαν στα κελάκια τους,  έτσι αν θέλει ο Κύριος θα γειτονέψουν και στις άνω χορείες των του Άθω Πατέρων  ! Δεν σταματάμε να συναντάμε αδελφούς που επιστρέφουν . Κόσμος πολύς στο υπαίθριο αρχονταρίκι . Ο σταυροειδής κορμός του πλάτανου σκιάζει και προστατεύει ,στηρίζει και  φυλάσσει τεχνουργημένος ουρανόθεν . 

Συναντάμε αδελφούς που ήρθαν για μια ευχή του Γέροντα . Χθες βρίσκονταν στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας , σήμερα στο περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου . Η πόρτα του κελιού ανοιχτή . Ένα παλικάρι διακονεί μέσα . Σε ένα τραπεζάκι ένα μικρό πανέρι με κομποσχοινάκια φτιαγμένα περίτεχνα με προσευχή και ευλογημένα απ τον Γέροντα . Η τιμή τους εντελώς συμβολική . Οικονομεί ο Γέροντας με αυτόν τον τρόπο πολλούς πατέρες . Μόνο πνευματικό εδώ το κέρδος . Η Χριστεμπορία βδέλυγμα Θεομίσητο. Ο Γέροντας δέχεται τους αδελφούς στο μικρό δωματιάκι με το γραφείο των εργασιών του . Δεν σταματά κάτι όλο να γράφει και ταυτόχρονα να μιλά και να εύχεται ! Μπαίνουμε στον πειρασμό να κρυφοκλέψουμε μερικά από τα λόγια του μόλις ανοίγει η πόρτα . –Να προσευχόμαστε  , να μετανοούμε  να εξομολογούμαστε , να μην λέμε όπως μου έλεγε κάποιος γιατί να εξομολογούμαι αφού θα ξαναπέσω …Είναι για παράδειγμα  ,  σαν να λέει ο διαβητικός ασθενής πως αφού δεν γίνεται καλά με την ινσουλίνη που του χορηγείται τακτικά , τότε να την σταματήσει ! 

Να εκκλησιαζόμαστε επίσης αδελφοί μου  , να νηστεύουμε όσοι μπορούμε  αλάδωτο Τετάρτη και Παρασκευή και τις  μέρες  που ορίζει η Εκκλησία  , να διαβάζουμε την Αγία Γραφή , να κάνουμε  και καμιά καλή πράξη παιδιά ! Στο τάφο δεν θα μπορούμε ούτε καλή πράξη , ούτε ελέησον να πούμε ! Να δίνουμε  για να έχουμε και να έχουμε  για να δίνουμε ! Αληθινά πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά αλλά αυτός που δεν χρειάζεται πολλά . Φτωχός όχι εκείνος που δεν έχει τίποτα μα εκείνος που επιθυμεί πολλά ! Δεν έχουν τσέπες τα σάβανα παιδιά ! Η μεγαλύτερη χαρά που στη ζωή γνωρίζουμε , είναι η χαρά που νοιώθουμε όταν χαρά χαρίζουμε ! Το χαμόγελο είναι μια μικρή καμπύλη που διορθώνει χίλια-δυο  στραβά !

Έρχεται και η σειρά μας ! Ατιμέλητος όπως πάντα ο Γέροντας ! Πανέμορφος σαν Άγγελος και χαμογελαστός μας υποδέχεται . Μας μιλά για την βλασφημία που ανείπωτα θλίβει και σκοτεινιάζει τον Ουρανό . Μας δίνει να διαβάσουμε μια τραγική Ιστορία με τίτλο : Ο βλάσφημος Πατέρας . Συναισθανόμαστε το φριχτό τούτο έγκλημα . Ταλαίπωρος ο άνθρωπος και δη ο σκανδαλωδώς ευλογημένος Έλληνας ! Σαν ο Προφητάναξ να το έγραψε για εμάς εκείνο το : εν τιμή ων ου συνήκε, παρα συνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς. Να είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος Έλληνας και να έχεις την παγκόσμια αποκλειστικότητα , η μολυσμένη σου γλώσσα να προσβάλει ακατάπαυστα και με τον πιο χυδαίο τρόπο του Θεού την πανίερη φήμη! 

Ο Γέροντας  μας μοιράζει τα διάσημα φυλλάδιά του . Ποτέ δεν μας δίνει κάτι δικό του . Ταπεινός αληθινά , απρόσβλητος στην δαιμονοκίνητη ανθρωπαρέσκεια . –Αν μπορείς –λέει απευθυνόμενος στον Θεοδόσιο ο Γέροντας- να αναπαράγεις αυτό το φυλλάδιο και να μου τα στείλεις , να τα μοιράζουμε στους  αδελφούς που έρχονται εδώ και είναι γονιοί  ! Ευλογία έλαβε ο αδελφός μας , να συμπράξει με τον Γέροντα στο σπουδαίο διαφωτιστικό του έργο και τόσο το χάρηκε ! Ένα απόσπασμα από  το βιβλίο "Μητέρα, πρόσεχε!" του Επισκόπου Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ Ειρηναίου (έκδοση της Ιεράς Μονής Παρακλήτου στον  Ωρωπός της Αττικής). Ο τίτλος του προκαλεί και παρακαλεί σπαρακτικά κάθε γονιό του σήμερα :  «Πώς να καταστρέψετε αποτελεσματικά το παιδί σας»!

-Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.

-Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!

-Μην του λέτε ποτέ: «Αυτό είναι κακό!». Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα θα συναντήσει στη ζωή του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει τη βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.

-Μαζεύετε εσείς ό,τι παρατάει εδώ κι εκεί - βιβλία, ρούχα, παπούτσια... Μην του πείτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ' τα στη θέση τους». Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.

-Αφήστε το να βλέπει τα πάντα (προπαντός στις μέρες μας στην τηλεόραση και στο ίντερνετ) και να διαβάζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να το καθοδηγείτε. Το παιδί σας είναι ατσίδα και ξέρει να διακρίνει! Η μόρφωσή του θα γίνει έτσι πολύ πλατειά!

-Μην του δίνετε καμία πνευματική αγωγή. Να κοροϊδεύετε μπροστά του την πίστη, την Εκκλησία, τους παπάδες κι εκείνους που τους ακολουθούν. Όταν το παιδί μεγαλώσει, «θα διαλέξει από μόνο του».

-Δίνετέ του μπόλικο χαρτζιλίκι για να μη νιώθει κατώτερο από τους άλλους και «να μη στερηθεί ό,τι στερηθήκατε εσείς». Όταν μεγαλώσει, θα είναι βέβαιο πως την αξία στον άνθρωπο τη δίνει το χρήμα, αδιάφορο πώς αποκτήθηκε.

-Μην του λέτε ποτέ: «Κάνε αυτό» ή «Μην κάνεις εκείνο», γιατί έτσι το καταπιέζετε, δεν σέβεστε την ελευθερία του και την προσωπικότητά του. Μπορεί μάλιστα να του δημιουργήσετε και... ψυχικά τραύματα! Όταν μεγαλώσει, θα νομίζει πως η ζωή είναι μόνο να διατάζεις, ποτέ ν' ακούς.

-Να τσακώνεστε, να βρίζεστε, να προσβάλλετε ο ένας τον άλλον μπροστά του χωρίς ντροπή. (Μην ανησυχείτε, έτσι δεν θα του δημιουργήσετε ψυχικά τραύματα!). Αργότερα, όταν παντρευτεί, θα του φαίνεται φυσικό να κάνει τα ίδια.

-Όταν αρχίσει να μπλέκεται στα δίχτυα του ερωτισμού και της φιληδονίας, εσείς κλείστε τα μάτια σας. Μην του μιλήσετε, μην το καθοδηγήσετε, μην το συμβουλέψετε. Αφήστε το να βγάλει τα μάτια του, αφού «αυτό είναι φυσιολογικό».

-Να παίρνετε πάντα το μέρος του μπροστά στους δασκάλους και τους γείτονες. Μην πιστεύετε ποτέ ότι «το αγγελούδι σας» μπορεί να κάνει αναποδιές και ατιμίες. Βρίστε εκείνους που φιλικά και καλοπροαίρετα σας αναφέρουν κάτι σχετικό. Είναι συκοφάντες και ζηλιάρηδες.

-Όταν θα πάτε στο αστυνομικό τμήμα, όπου το μάζεψαν γιατί έκλεψε ή γιατί πήρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατά μπροστά σε όλους ότι είναι ένα παλιόπαιδο, ένας αλήτης, ότι θυσιαστήκατε για το καλό του αλλά δεν μπορέσατε ποτέ να το συμμαζέψετε. Έτσι εσείς θα βγείτε καθαροί.

-Ετοιμαστείτε για μια ζωή γεμάτη πόνο και τύψεις. Θα την έχετε.

Δηκτικός , καυστικός ο λόγος ! Συνταράσσει όλους εμάς τους σύγχρονους γονείς,  που ασχολούμαστε συνεχώς  με τα παιδιά μας ,  παρέχοντάς τους άχρηστα εφόδια,  στερώντας τους όμως  το πιο απαραίτητο ! Τους τα δίνουμε όλα,  εκτός από την αληθινή Ζωή ! Τα πάντα  για τη αχόρταγη σάρκα , αυτή να φάει , αυτή να πιεί , αυτή να ευφρανθεί . Τίποτα για την ψυχούλα τους την εύφορη που καρτερά την σπορά μας .

 Περνά μηνύματα ο Γέροντας μέσα απ τα φυλλάδια . Ψάχνει τρόπους να αφυπνίσει τις εφησυχασμένες μας συνειδήσεις . Αρκούνται εκείνες σε ένα πτυχίο , δυο ξένες γλώσσες , δέκα ταξίδια , ένα αυτοκίνητο,  ένα διαμέρισμα . Τίποτα δεν τους έλειψε , έπειτα σου φωνάζει και συ αυτάρεσκα συγκινείσαι . Τι κι αν έχουν να κοινωνήσουν από την βάπτισή τους , τι κι αν η αγνότητά τους έχει κηλιδωθεί στη λάσπη και σε ιατρεία μακελάρηδων αθώων ψυχών . Τι κι αν ακάθεκτα βαδίζουν προς την απώλεια . Εσύ συνεχίζεις να καμαρώνεις στο σκοτάδι της απόλυτης πλάνης και πολλάκις να τα συμβουλεύεις με ξύλινο λόγο χωρίς να πράττεις . Με το ένα χέρι να χτίζεις και με το άλλο να γκρεμίζεις όπως λέει ο Γέροντας.

Έλεγε παιδιά ένας πατέρας στον γιό του : Στην ηλικία σου και  ο τάδε συμμαθητής σου έγινε λοχαγός ! Και εκείνος του απάντησε : Στην ηλικία σου πατέρα , ο Μέγας Ναπολέων ήταν αυτοκράτορας !

Βγήκαμε έξω μαζί με τον Γέροντα . Κάποιος αδελφός μας , του ζητά να τον σταυρώσει στο κεφάλι . Δεν του αρνιέται ο πάτερ Γαβριήλ . Ούτε το καταλάβαμε πως σχηματίσαμε μια ουρά για να λάβουμε και εμείς τούτη την μεγάλη ευλογία . Χαράσσει με το χεράκι του , το σημείο του Σταυρού στα κεφάλια μας . Λαμβάνουμε δύναμη και από τα λόγια που συνοδεύουν τις κινήσεις του . Να είστε ευλογημένοι . Να έχετε υγεία στο σώμα και την ψυχή.  Κατώφλι Γιατρού να μην διαβείτε . Να σας δυναμώνει ο Χριστός μας και να χαρίζει Ειρήνη σε σας και λύτρωση στην Ελλαδίτσα μας . Άντε να πάτε στην ευχή . Κάνω προσευχή για όλον τον κόσμο . Μην αφήνετε ονόματα .

Συνεχίσαμε το μονοπάτι για Παναγούδα . Όπως το βέλος πλέον δείχνει . Μεσίτες σε γη και ουρανό . Ο Άγιος Παϊσιος και ο Γέρον Γαβριήλ . Δυάδα Αγγέλων  εν σώματι σημαίνει  και η πιο πολυσύχναστη οδός  του Άθωνα … ( συνεχίζεται με το 11ο και τελευταίο μέρος  ) 

                Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος9

Δώδεκα οι μετάνοιες μπροστά στην Άγια Πύλη

Σπαθιά  αστράφτουν ,τα τραβούν Χριστού οι γνήσιοι φίλοι .

Πανσέληνος στον Ουρανό,  φλόγα στο λαμπογυάλι

Μες στο γλυκόφως ,  ήρωας γενναίος  ξεπροβάλλει.

Στέλνουν δεήσεις και ευχές κάθε καρδιάς οι χτύποι.

Έτσι πορεύεται ασφαλώς ο αδελφός που λείπει .

Της ευλογίας το σκαρί προς Ουρανό έχει πλώρη .

Σ εύφορη γη βγάζουν ανθούς μοναχισμού οι σπόροι .

Εσπερινός Αγίας Σκέπης , Ανανίου Αποστόλου , Ρωμανού του Μελωδού , Αη Γιάννη του Κουκουζέλη ! Πλούσιο σε φως και Ουράνια μεσιτεία και αυτό το εσπέρας ! Ζητώ συγγνώμη απ τον Κύριο που όλο ξεφεύγει ο νους μου από τα γράμματα  τα ιερά που ακούγονται  ! Όμως ποτέ δεν φανταζόμουν  ότι η άχροη ψυχή μου θα συνελάμβανε , έστω και απειροελάχιστα ,  την βαθύτερη έννοια του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως !

 Είναι το καθολικό της Σταυρονικήτα ένα θαύμα χρώματος ουρανίου και φωτός ανεσπέρου . Είναι όλες οι Αγιογραφίες του Κρητός Θεοφάνους στ αληθινά αυτόφωτες ! Νοιώθεις πως δεν έχουν ανάγκη ούτε την μισοσβησμένη μέρα ούτε καν μια φλόγα εσπερινή για να τις φωτίσει.

Είναι οι συγκλονιστικές στιγμές των γιορτάδων και του αενάου παρόντος της πίστης μας , έτσι όπως το Χριστοκίνητο χέρι του τις απέδωσε , που στέλνουν απειράριθμες αστραποβόλες  δέσμες να διαλύσουν τα σκοτάδια της δυσπιστίας σου . Ο Κύριος ολοζώντανος ξανά μπροστά σου στο συγκλονιστικό Του δωδεκάορτο . 

Τον θωρώ έπειτα Εμπαιζόμενο να μας κοιτά ευθεία στα μάτια .  Χαμηλώνουν αυτά  , όταν συναισθανόμαστε   την συναυτουργία μας στην διαιώνιση  της λοιδορίας του μακρόθυμου  Θεανθρώπου. 

Είναι που μας ελέγχει και  εκείνο  το σπαραχτικό  βλέμμα του Αγγέλου Του στην Σταύρωση , όταν συλλέγει σε Άγιο δισκοπότηρο τους αείρροους  κρουνούς του ύδατος και του αίματος , της άφεσης και της ζωής , που αναβλύζει η λογχισμένη πλευρά του Ναζαρηνού .

 

Ο Άγγελος  δεν τολμά να Τον ατενίσει ! Κρύβει το πρόσωπό του !  Άχροη η ψυχή μου ! Στο καθολικό της Σταυρονικήτα το χρώμα της υπέρτατης θυσίας  και του εθελουσίου Πάθους ! Εσταυρώθη δι ημάς και Εκών ετάφη ! Δεν χρειάζονται λόγοι για να το νιώσεις αυτό . Αρκεί να παρατηρήσεις ολόγυρά σου , τον Κύριο Προσευχόμενο στη Γεθσημανή , Προδομένο, Κρινόμενο, Βασανιζόμενο , Εσταυρωμένο στις μοναδικές αυτές παραστάσεις . 

Έκαστον μέλος της αγίας Του σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινε · Άχροη η ψυχή μου . Στο καθολικό της Σταυρονικήτα πουθενά δεν θα δεις το χρώμα του Θανάτου ! Μόνο της αληθινής Ζωής το χρώμα , της ταπείνωσης  τις  αποχρώσεις , της πίστης και των δακρύων  τις  αναμείξεις ! Πάνω απ τον αριστερό χορό , μας κατοπτεύουν  Άγιοι που τα ονόματά τους  στον έξω μουντό και νεκροζώντανο κόσμο , μάλλον ξάφνιασμα προκαλούν …  

Οι  Άγιοι  Ακίνδυνος , Αφθόνιος , Πηγάσιος, Ελπιδηφόρος και  Ανεμπόδιστος ,  η πενταυγής των Αθλητών θεία φάλαγξ!  Συναθλητές πανθαύμαστοι , αψήφισαν τις τιμές και τα αξιώματά τους μα και  το σπαθί του δημίου και την φλεγομένη κάμινο του μαρτυρίου τους  και βραβεύτηκαν με  την αληθινή ζωή , απ όπου αγαπητικά και έμπονα  μας περιβάλλουν. Δεν υπάρχει σελίδα του συναξαριού ασήμαντη να προσπεράσεις χωρίς δάκρυ και θαυμασμό. Πάντα ένα καθολικό Αγιορείτικο στο υπενθυμίζει !  Δίπλα τους και ο Άγιος Μηνάς κρατώντας το θηκάρι του,  ετοιμάζεται να ξεγυμνώσει της πίστης το αστραφτερό δίστομο και να σπαθίσει τους επίβουλούς της . Απόδειπνο και προσκύνηση ιερών λειψάνων μετά την τράπεζα . Άγιος Αρτέμιος , Αγία Άννα, Άγιος Χαράλαμπος, Άγιος Νικόλαος , Τίμιος Πρόδρομος , Αγία Παρασκευή .

Ο Παπάς σταυρώνει πάνω τους , σταυρούς και κομποσχοίνια που όλοι του δίνουν να αγιάσει . Κατάσαρκα έπειτα τα φορούμε  οι αδελφοί  και αναμένουμε τις νέες επιθέσεις του μισόψυχου αλάστορος στον διαρκή αόρατο πόλεμο  .  Πριν το δι ευχών όλοι οι Μοναχοί  γονατίζουν και βάζουν μια εδαφιαία μετάνοια στον πάντα Παρόντα Κύριο της Δόξης . Τους μιμούμαστε και εμείς οι Λαϊκοί.

Οι εστώτες εν οίκω Κυρίου δούλοι Του . Δεν τους το επιβάλλει βέβαια κανένας , ούτε ο κανόνας τους , ούτε το τυπικό τους ! Μόνο η γνήσια , η ανυπόκριτη αγάπη τους στον Χριστό που τους δούλωσε λυτρωτικά και έτσι τους ελευθέρωσε ! Θυμάμαι τον Άγιο Νικόλαο τον Βελιμίροβιτς τούτη την ώρα που έλεγε πως «Το να είσαι δούλος Κυρίου είναι η μόνη ελευθερία που αξίζει για τον άνθρωπο και η μόνη αληθινή,  ενώ το να είσαι δούλος του κόσμου και του εαυτού σου, δούλος των παθών και της αμαρτίας, είναι η μόνη μοιραία σκλαβιά».

Η νύχτα προχώρησε  !

Εννιά το βράδυ ! Ολόγιομο φεγγάρι στέλνει παντού τους καθρέφτες του .   Κάθε που νυχτώνει στην Σταυρονικήτα χαίρεσαι στ αλήθεια που το μόνο φως που υπάρχει , είναι αυτό που ρχεται από τις λάμπες του πετρελαίου που κρέμονται στους τοίχους ! Απόψε δεν χρειάζεται  με τούτο το ολοφέγγαρο να ανέβει πολύ το φιτιλάκι τους  . Ανάβουμε την λάμπα στο δωμάτιο και την μεταφέρουμε ως το διπλανό αρχονταρίκι . Ενθουσιαζόμαστε από το διάχυτο  Φως! 

Μπροστά μας  ένα αχειροποίητο αγιοδίκερο , της πανσελήνου και μιας πολυκαιρισμένης λάμπας ! Μετά το χρώμα της ταπείνωσης , να που ανακαλύπτουμε εδώ στην Σταυρονικήτα και την μυρωδιά της ,με την οσμή μιας λάμπας πετρελαίου  ! Ο μέγας συναξαριστής της Σιμωνόπετρας , μας συντροφεύει για δυο περίπου ώρες . Μαρτύρια αδιαμαρτύρητα  και ατρόμητες ομολογίες αγνώστων  στους πολλούς ηρώων της πίστης μας .  Ένας διαβάζει , οι υπόλοιποι ακούν και κοιτάζουν στη χρυσή θάλασσα. Αξέχαστη βραδιά , από αυτές που λες πως δεν υπήρξες απλά , μα έζησες !

Μεσονυκτικό στο Καθολικό .Με δυσκολία και ψηλαφητά βρίσκουμε στασίδι . Το Ψαλτήρι ορθάνοιχτο.  Πάνε και έρχονται οι διακονητές Μοναχοί  χωρίς να τους σταματά το σκοτάδι .  Ο Νόμος του Κυρίου τώρα γίνεται Φως για τα αέρινα βήματά τους . Οι εντολές Του και τα μαρτύριά Του λύχνοι . Τα δικαιώματά Του λάμπουν υπέρ χρυσίον και τοπάζιον. 

Για την Θεία Λειτουργία βγαίνουμε γύρω στις 6 από την πύλη και κατηφορίζουμε προς τον ήδη φωτισμένο Άη Δημήτρη στο κοιμητήρι  . Συνάθροιση στην εκλεκτή ποίμνη του Κυρίου και ένωση  ημών μα και των απανταχού Ορθοδόξων , με την μία και μόνη Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία .

Στις συνεχείς δεήσεις του παπά , παρατηρούμε ξανά όπως και στον Εσπερινό ότι μνημονεύεται συνεχώς ο Μοναχός Παλαμάς . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας και τα βλέμματά μας μαρτυρούν πως όλοι θεωρούμε στα σίγουρα πως κάποια ανάγκη , κάποια ασθένεια ίσως να δυσκολεύει τον παραδελφό τους ! Ανακουφιζόμαστε όταν ύστερα μαθαίνουμε πως ο πάτερ Παλαμάς μνημονεύεται όχι ως ασθενών μα απλά ως απουσιάζων ! Βρισκόταν εκτός Μοναστηριού για διακόνημα . Έτσι όλοι οι Σταυρονικητιανοί προσεύχονται για εκείνον και δεν σταματούν να δέονται για άπασα την εν Χριστώ αδελφότητα ,  ιδίως για τον εν σώματι απομακρυσμένο Μοναχό !

Άλλο ένα ξημέρωμα Αγιορείτικο εντυπώνεται στα κατάβαθά μας . Όπου και να κοιτάξεις , του Θεού τα χέρια δεν σταματούν άπαυστα να δημιουργούν .Σαν πουλιά ταξιδεύουν και χάνονται και πάλι έρχονται του ουρανού τα ορθρινά  χρώματα . Όλα χωρούν στην μνήμη , τίποτα δεν την κουράζει ως περιττό και ανώφελο . Αισθάνεσθε και ίδετε ότι Χρηστός ο Κύριος  …

Ο δόκιμος Ηλίας , ο αγαπημένος πάτερ beautiful , μας κερνά ζεστό τσάι και γλυκίσματα λίγο πριν αναχωρήσουμε για Καρυές  . Του δίνουμε ευχές για την μοναχική του κουρά αν θέλει ο Θεός  και εκείνος όλος χαρά μας ευχαριστεί συγκινημένος ! Δεν ξεχνάμε να προμηθευτούμε από την μικρή  έκθεση ,  εικονίσματα του Αη Νικόλα του Στρειδά μα και ένα βιβλίο –έκδοση της Μονής- για το οποίο όλοι οι Σατυρονικητιανοί έχουν να καυχώνται . ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΡΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. Ένα εγχειρίδιο παντοτινής ελπίδας και Θείου ελέους.

Η Πανοσία στο εξώφυλλο , σαν να  αποτυπώθηκε από τον Άγιο Ζωσιμά  

λίγο πριν την μεταλάβει για στερνή της  φορά . Σαν να την παράστησε ο Θεοφάνης και αυτή να μας κοιτά κατάματα και να μας φωνάζει με όλη τη δύναμη του αποστεωμένου σαρκίου της : Μακριά η απελπισιά ! Στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί , μα οι αμετανόητοι ! Μαζί μας στο μικρό αρχονταρίκι της  εισόδου και άλλοι αδελφοί μας . Ο επίσης Ελληνοαυστραλός Α. , εκτιμητής ακινήτων . Ίσως το πιο περίεργο επάγγελμα ακούγεται εδώ,  που η προσωπική ακτημοσύνη και το «μηδέν έχοντες» αποτελούν  βάσεις αρετών .  Συμφωνεί  ο  αδελφός μας με την διαπίστωσή μας. Όλα συν Θεώ αγιάζονται αδελφέ ! λέει ο Γ. που ακούει χαμογελαστός . Τον συναντήσαμε από χθες,  σκαρφαλωμένο σε μια πανύψηλη και απότομη σκαλωσιά του τρίτου ορόφου  , ήρεμο και προσευχόμενο να διακονεί  βάφοντας κάγκελα και  υδροροές . Ο Αιγινήτης στην καταγωγή αδελφός μας .

 Γαληνεμένος πια , μετά από μπόλικες επικίνδυνες θαλασσοταραχές και βίου ζάλες ,  καταφεύγει στο Σταυρονικητιανό αραξοβόλι για αρκετούς μήνες τον χρόνο . Μια ιδιότυπη μοναχική θητεία που διακόπτεται για επιστροφή στα μέρη του Αγίου Νεκταρίου και στην πολυμελή του οικογένεια . Κάτι σαν ναυτικός στην ξηρά ! του λέμε και συμφωνεί μαζί μας ! Ναι , μα πλέον όλο μέσα στο καράβι !  Αδελφοί μου αυτό που έχω καταλάβει τόσα χρόνια που έρχομαι εδώ , σε αυτό το μέρος που έχω τόσο πολύ αγαπήσει , είναι πως χωρίς ευλογία πας χαμένος ! Με ευλογία πάς παντού ! Ασφαλίζεσαι δηλαδή ! Αυτός ήταν που μας πληροφόρησε και για την μνημόνευση του Πατρός Παλαμά! Να η ασφάλεια της ευχής !  –Πως είναι να μένεις τόσο πολύ καιρό εδώ ; τον ρωτάμε . Τι να σας πω , δεν περιγράφεται ! Εγώ συνήθως έρχομαι και βγάζω εδώ όλη την μεγάλη Σαρακοστή και το Πάσχα ! Τώρα ήρθα και ως τα Χριστούγεννα !  Δεν πάω πουθενά αλλού ! Εδώ αναπαύομαι ! Διακονώ όπως μπορώ και οι Γέροντες  με οικονομούν ! Κάποιες φορές με έχουν πάρει και οι Πατέρες  σε προσκυνήματα μαζί τους . Να ,πέρυσι είχα την ευλογία να με πάρουν στην Αγία Άννα στους Θωμάδες ! Κοιμήθηκε και ο Γέροντάς τους ο Θωμάς το καλοκαίρι ! Τι αηδόνι ήταν αυτό ! Στα άγια η ψυχούλα του ! Προσκύνησα και λείψανα του Αγίου Νεκταρίου ! Ούτε η κάρα του στην Αίγινα δεν ευωδιάζει έτσι !Μας μιλά για τα παιδιά του και για κάποια που έχουν ήδη αξιωθεί του  μοναχικού πόθου ! Να δώσει μόνο η Παναγία ! Χαρά μεγάλη θα πάρω αν φορέσει το ράσο ! Όλο εύχομαι και προσεύχομαι γι αυτό !

Μαζί μας και Σαλονικιός κύριος Πρόδρομος . Όλη τη νύχτα ξαγρυπνά σαν φτιάχνει το πρόσφορό του στο σπίτι μας λέει  . Με καθαρό κεράκι και θυμίαμα το ετοιμάζει . Τι όμορφο να αγρυπνάς για Εκείνον που αγαπάς και να τον πλάθεις κιόλας ! Εσύ τον Πλαστουργό σου  !Και  ο κυρ –Πρόδρομος αναπαυμένος στης Σταυρονικήτα τη χαρούμενη σιωπή. Χρόνια αμέτρητα τώρα !

Είναι  αυτή η χαρμόσυνη ησυχία αυτό που απολαύσαμε περισσότερο σε τούτο το πανίερο προσκύνημα . Δεν μας μίλησαν οι Πατέρες πολύ . Σχεδόν καθόλου . Μα λάβαμε τόση ωφέλεια από την εύλαλη σιωπή τους . Την γαλήνη τους , το ατάραχό τους .

Μοναδικές οι λίγες τελευταίες στιγμές που απερίσπαστοι κάτω από το πατρικό βλέμμα του Αη Νικόλα σταθήκαμε  έξω από την πόρτα του καθολικού και τον παρακαλέσαμε να γαληνεύει την κάθε τρικυμία  των πειρασμών και των θλίψεων που θέλουν να καταποντίσουν την ψυχή . …Κράτα μας και εμάς συνέχεια μέσα στο καράβι Κύριε  ταις πρεσβείαις του Θαλασσάρη σου Αγίου.

Προς γαληνόν τον λιμένα ηδύνομαι, και φθάνω μέχρις ουρανού, δια σου Ιεράρχα Νικόλαε!  ( συνεχίζεται…)

           Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .