Όσο ανασαίνω θα διψώ !(Άγιο Όρος 2018)Μέρος2

Βοή και Αποκάλυψη για να θαυμάσεις στάσου !

Στο θόλο τον Ακάθιστο  σύρε τα βήματα σου !

Ένας  ληστής με εφύμνια  Παράδεισο ανοίγει

  Άλλη μια μέρα τον χαμό μπόρεσε  να αποφύγει !

Διαπορθμεύει η Παναγιά    ανάγκες και αιτήσεις !

Στον θρόνο του Μονογενούς δάκρυα και  ερωτήσεις!

Διονυσιάτης σαν μιλά το παρελθόν προβάλει !

 Να σε ευλογήσουν φτάνουνε Ηγούμενοι μεγάλοι !

Παπάς έγινε αόρατος  από ανθρώπων μάτια

Στους ασκητές του Άθωνα , σε άφαντα μονοπάτια!

Αγωνιά πνευματικός μετάνοια να σπείρει !

Φωτίζει τα αγνοήματα στο εξομολογητήρι !

 Η Διονυσίου φέρνει θύμησες από χρόνια παλιότερα !Τότε στις πρώτες μας ιχνηλασίες στης ψυχής τα ανεξερεύνητα , το μοναστηράκι του δεσπόζοντος Τιμίου Προδρόμου είχε φανεί σαν ένα πρώτο , έστω και ελάχιστο φανέρωμα των σοφών  κριμάτων του Χριστού μας ! Αποτομιές και άγριοι  βραχόσπαρτοι αναβαθμοί οδηγούν τα βήματά μας στην πύλη της ! Το ρέμα και ο βοριάς αδιάλειπτα μέσα σε όλους τους καιρούς  εδώ και τόσους αιώνες ηχούν επιβλητικά  του ιερού δέους τις ορμώδεις  φωνές , σαν στέκεσαι ενεός μπροστά στις παραστάσεις της Αποκάλυψης στον διάδρομο της αυλής που οδηγεί στην τράπεζα! Στον θόλο της Παναγιάς του Ακαθίστου η πρώτη μας μετάνοια ! 

Σε αυτήν την εικόνα που έφτιαξε ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Λουκάς  έψαλλαν πρώτη φορά τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου ! Γι αυτό οι Διονυσιάτες μιλούν συνεχώς για την προσευχητική δύναμη τούτων των εφυμνίων ! Από εκεί άρχισε τα ωφέλιμα λόγια του και ο παπά Συμεών , ο πιο παλαιός πλέον στην αδελφότητα των Διονυσιατών  συμμοναστών ! Πάντα με εκείνο το υπέροχο Αγιορείτικο πνεύμα ρωτά μπροστά μας έναν αδελφό :

Τι γράμματα ξέρεις ; -Γέροντα έχω τελειώσει την Νομική σχολή ! –Λάθος απάντηση ! 24 γράμματα ξέρεις!

Είχε καιρό να βγει από την ησυχία του ο παπάς , κάποτε επιστάτης της Διονυσίου . Τα χρόνια δυσκολεύουν τις κινήσεις του . Όμως η οξυδέρκεια και το απίστευτο μνημονικό του,  συνεχίζουν να μαγνητίζουν όλων των επισκεπτών τις ψυχές . Καθόμαστε δίπλα του ! Το αρχονταρίκι σε λίγο σχεδόν γεμίζει μόλις μαθαίνεται η παρουσία του στο πρωινό της Δευτέρας  .Τα λόγια του πώς μας σαγηνεύουν !  

-Να πηγαίνετε Εκκλησία παιδιά ! Ήταν ένας που έλεγε : Αν μου έδιναν μια λίρα την φορά θα πήγαινα συνέχεια ! Φανταστείτε λοιπόν . Μια λίρα και δέκα και εκατό και χίλιες και ένα καράβι γεμάτο συγκρίνονται με τον θησαυρό του αιώνιου Παραδείσου που μας προσφέρεται σε κάθε Θεία Λειτουργία;

Να ζητάτε την χάρη και την μεσιτεία της Παναγίας μας ! Όλα τα αιτήματά μας τα πάει μπροστά στον θρόνο του Υιού της ! Είναι Διαπορθμεύουσα η Παναγία μας ! Όλα τα δάκρυα και τα ποθούμενα , αυτά που σας απασχολούν και δεν βρίσκουν λύση , τα περνάει η Παναγία μας  στην απέναντι όχθη ! Και βρίσκεται όλο εδώ στο Όρος και σεργιανάει ! Την είδε ένας αδελφός μας στο μετόχι που έχουμε στον Μονοξυλίτη ! Τι γυρεύεις εδώ Κυρά μου ; της είπε ! Βλέπω ποιοί έρχονται στο περιβόλι μου του απάντησε ! Μην σταματάτε να της ζητάτε χάρες και να την χαιρετάτε καθημερινά ! Με τους χαιρετισμούς της ! Ήταν ένας ληστής κάποτε , ο οποίος παρότι συνεχώς πολλά κακά προκαλούσε στους άλλους , είχε μια ευλογημένη συνήθεια μαθημένη από τα παιδικά του χρόνια ! Απήγγειλε από στήθους καθημερινά τους χαιρετισμούς της Παναγίας ! Ήταν τότε και  ένας ιερέας που είχε …μάτια υπερκόσμια  και έβλεπε και πολλά αθέατα για τους υπόλοιπους ανθρώπους . Αυτός θωρούσε   να στέκεται πάντα δίπλα σε εκείνον τον ληστή ένας δαίμονας …

Άφοβος ο παπάς μας λοιπόν , πήγε κάποτε  και τον ρώτησε: Τι καρτεράς δαίμονα και στέκεσαι όλο δίπλα σε τούτον τον ταλαίπωρο άνθρωπο …τι περιμένεις και δεν φεύγεις ποτέ από δίπλα του ; Και του απάντησε ο δαίμονας : Περιμένω εδώ και δεκατέσσερα χρόνια , από όταν άρχισε τις κλεψιές και τα άδικα που όλο προξενεί  στους άλλους , μια μέρα  μόνο να ξεχάσει να πει τους Χαιρετισμούς στην Παναγία ! Μα αυτός κάθε πρωί που σηκώνεται άλλο δεν κάνει μόνο να λέει τους Χαιρετισμούς ! Και έτσι δεν μπορώ να πάρω δικαίωμα πάνω του και να τον παρασύρω μαζί μου στο σκοτάδι ! Εγώ όλο τον ζητάω και τον διεκδικώ  μα έχει Εκείνη συνέχεια να τον δικαιολογεί στον Υιό Της και να Του θυμίζει πως δεν είχε περάσει ούτε μια μέρα που να μην Την έχει  χαιρετίσει !Περιμένω λοιπόν και εγώ μια μέρα να ξεχαστεί …Περιμένω …να έχω και εγώ αφορμή καλή να προκαλέσω την δικαιοσύνη Του Θεού !   

Στις οικογένειές σας να στε ακέραιοι , να τις γεμίζετε με πίστη με ευλάβεια ! Να κάνετε το σπίτι σας κατ οίκον Εκκλησία ! Ήξερα μια οικογένεια εδώ κοντά ! Ο Πατέρας και η Μάνα ευλαβέστατοι άνθρωποι ! Είχαν 3 παιδιά . Δεν υπήρχε ακολουθία του νυχθημέρου που να μην διαβάζεται εκ περιτροπής από κάποιον μέσα στο σπίτι ! Παρακλητική , Μηναίο , Ψαλτήρι όλο ανοιχτά ! Γράμμα δεν ξεχνούσαν ! Μόλις πήρε σύνταξη από την εργασία του ο πατέρας έγινε Ιερέας ! Στα 65 του χρόνια ! Μόλις κοιμήθηκε η γυναίκα του μόνασε ! Και πήρε το μοναχικό όνομα Προδρόμη ! Τι παιδιά μπορούν να βγουν από τέτοιους γονείς που δίνουν τέτοιο βίωμα ;

Το βίωμα λοιπόν ξανά στα λόγια των Αγιορειτών ! Ένας ληστής που έμαθε εξ απαλών ονύχων να λέει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και 3 παιδιά που ανατράφηκαν  εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου ! Φαίνονται εκ διαμέτρου αντίθετοι οι βίοι τους , μα έχουν μια ευλογημένη κοινή συνισταμένη ! Το ζώπυρο της πίστης ! Σαν ανάβεται από τα γεννοφάσκια των ανθρώπων έστω και ξεχασμένο , κάποια στιγμή φωτιά θα ξαναφλογίσει,   πάθη να κάψει και τις παγωμένες για καιρό καρδιές να θερμάνει με του Χριστού την άσβηστη αγάπη ! 

-Κανονικά εγώ δεν πρέπει να μιλάω ! Τρομάρα μου ! Κατάντια …να απευθύνω εγώ λόγους αγαθούς σε προσκυνητές! Βρε που ξέπεσε  η Διονυσίου ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με !Καλύτερα να σιωπήσω !  Ο γέρων Συμεών αυτοελεεινολογείται και δακρύζει και εμάς ούτε μας περνάει από το μυαλό ότι αυτό γίνεται προσχηματικά ή ταπεινόσχημα … Το μόνο σχήμα που υπάρχει μπροστά μας είναι το μεγάλο αγγελικό που ξεβγαίνει κάτω από το ζωστικό του Γέροντα , αυτό που οι δαίμονες τρέμουν  ! Τα κεντημένα γράμματα ΡΡ ΔΡ( Ρητορικοτέρα Ρημάτων, Δακρύων Ροή)  φαίνεται να λάμπουν πιότερο εκείνη την πρωινή ώρα  στο αρχονταρίκι της Διονυσίου , μιας και του εύγλωττου Αγιορείτη τα υγρά μάτια προσθέτουν αναρίθμητα επιπλέον λόγια , δίπλα σε όλα τούτα τα υπέροχα που ακούμε από το στόμα του!

- Γέροντα σας παρακαλούμε ! Συνεχίστε ! Μας αναπαύουν τόσο οι λόγοι σας! -Αν θέλεις να παραδώσεις κάποιον χειροπόδαρα στον εχθρό …επαίνεσέ τον ! Ξέρετε ποιος το έλεγε αυτό ; Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ! - Δόξα τω Θεώ για όλα παιδιά !  «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, ου γαρ παύσομαι τούτο επιλέγων αεί  επί πάσι μοι τοίς συμβαίνουσιν». Έτσι έλεγε το χρυσό στόμα του Αγίου! Και ξέρετε αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια πριν σβήσει στην βαριά εξορία ! Ω τι μεγάλος Άγιος ! Αν ο Παύλος ήταν το στόμα του Χριστού ! Ο Χρυσόστομος λένε οι Άγιοι Πατέρες είναι το στόμα και του Χριστού και του Παύλου μαζί! Φανταστείτε το μέγεθος !  Έχουμε άραγε σήμερα τέτοια μελίρρυτα στόματα νa λαλούν του Θεού την Σοφία ; -Δόξα τω Θεώ  υπάρχουν μερικά!   Να , για παράδειγμα  ο Παναγόπουλος ο Δημήτριος ήταν σπουδαίος ! Τον θυμάμαι τον μακαριστό ! Είχαμε πάει μια φορά στην Παύλου με τον Γέροντά μας τον Χαράλαμπο ! Εγώ δεν τον γνώριζα τον Παναγόπουλο! Βλέπω λοιπόν μετά στην Τράπεζα να σηκώνεται ένας Λαϊκός μετά από προτροπή του Ηγουμένου να μιλήσει ! Λέω από μέσα μου : Τι δουλειά έχει να μιλήσει ένας Λαϊκός σε Αγιορείτικη Τράπεζα ! Λοιπόν παιδιά , μας καθήλωσε ! Δεν θέλαμε να τελειώσει ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος του Θεού !Όλοι κλαίγαμε θυμάμαι !  Γι αυτό κάποια στιγμή αργότερα μάθαμε για ένα θαυμαστό σημείο με τον Παναγόπουλο στην Παύλου ! Ενώ βρισκόταν ο μακαριστός στο καθολικό , ήταν και μεγάλη μέρα νομίζω δεύτερη των Χριστουγέννων και είχαν παραθέσει την θήκη με τα τίμια δώρα των Μάγων ακούστηκε ξαφνικά ένας θόρυβος  από εκεί σαν κάτι να έσπασε  ! Πήγε ο Ηγούμενος αμέσως και τι να δει ; Είχε αποκοπεί ένα μικρό τμήμα από τα τίμια δώρα ! Το θεώρησαν άνωθεν σημείο για τον Παναγόπουλο που στεκόταν δίπλα ! Του τα έδωσαν και από τότε εκείνος τα έφερε κατάσαρκα πάντα μαζί του σε μια μικρή θήκη ! Μίλαγε με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος  ο Μακαριστός και είχε βιωτή άμεμπτη που δεν σκανδάλισε ποτέ κανέναν !

Ξέρετε , κάποτε είπε ένας  σε έναν Ιεροκήρυκα διαπρύσιο μεν , που όμως δεν πρόσεχε πολύ στον ιδιωτικό του βίο …Το κήρυγμά σας με φοβίζει …η ζωή σας με παρηγορεί ! Και σε έναν άλλον περισπούδαστο Ιεροκήρυκα  που μόλις είχε τελειώσει ακόμα  ένα από τα πολλά ως τότε ψυχωφελέστατα και συγκλονιστικά του ομιλήματα  , πήγαν και του είπαν μετά το τέλος  :Είχατε έμπνευση Αγίου Πνεύματος και πάλι σήμερα! Μας συντάραξαν τα λόγια σας ! Και εκείνος ο αφελής τους απάντησε : Τι να σου κάνει το Άγιο Πνεύμα αν δεν διαβάζεις ! Θεωρούσε δηλαδή πως όλα ήταν προϊόν δικής του και μόνο προσπάθειας και γνώσης , παραθεωρώντας εκείνο που λέει ο Απόστολος στην Α΄προς Κορινθίους : τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; Πάει που λέτε την επόμενη φορά να μιλήσει σε Ναό και  ανεβαίνει στον άμβωνα ο καλός σου… Περνάει ένα λεπτό σιωπή …δυο , τρία …δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε μια λέξη ! Κατέβηκε καταντροπιασμένος και αποχώρησε !Κατάλαβε το μέγα σφάλμα του! 

Δόξα τω Θεώ παιδιά ! Απόψε έχουμε και αγρυπνία …μικρή επτάωρη μόνο !  Θα ψάλουμε και λίγο αργούτσικα ! Ξέρετε πότε πρωτομπήκαν τα αργά μαθήματα στην Βυζαντινή μουσική ; Επί Τουρκοκρατίας ! Τα έψελναν και τα έφτιαχναν  οι σκλαβωμένοι όσο πιο αργά μπορούσαν και έτσι δεν τους έπαιρναν οι Τούρκοι για τα χαμαλίκια και τις αγγαρείες ! Και έτσι μας έμειναν !  Εσείς ψέλνετε ; Ο Παναγιώτης αποκρίνεται θετικά ! -Να έρθεις στο ψαλτήρι Παναγιώτη ! Θα πω εγώ στον κανονάρχη και στον Εκκλησιαστικό να σε βρουν το βράδυ ! Μόνο να προσέχετε όσοι ψέλνετε ! Από τα 100 δαιμόνια που κυκλοφορούν και οπλοφορούν μέσα στην Εκκλησία τα 99 βρίσκονται γύρω από τον ψάλτη ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Να λέτε την ευχή παιδιά! Συνέχεια ! Στις 9 ξεκινάμε την αγρυπνία ! Ως τις 4το πρωί  περίπου ο εσπερινός και ο όρθρος και έπειτα 2 ώρες ξεκούραση ως τις 8 που θα έχουμε την Θεία Λειτουργία ! Μεγάλη εορτή ! Η μετάσταση του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου ! Πω πω τι τεράστιος Άγιος ! Τι παρρησία έχει στον Χριστό μας ! Όλοι οι περί τον Ιησού Άγιοι έχουν μεγάλη δύναμη ! Και ο ηγαπημένος και ο μνήστωρ Ιωσήφ και ο δίκαιος Συμεών που έχω το όνομά του  …Αλλά ο Άη Γιάννης ο Απόστολος …Ξέρετε πρόσφατα έμαθα κάτι που δεν ήξερα …Καταπληκτικό ! Μαζί με την Παναγία μας άλλοι δύο μόνο κατάφεραν όσο έζησαν να μείνουν απρόσβλητοι από την αμαρτία πλην του προπατορικού αμαρτήματος  που όλοι μας φέρουμε κατά την γέννησή μας ! Αμόλυντοι κρατήθηκαν ο Θεολόγος μαθητής και ο Τίμιος Πρόδρομος ο προστάτης μας !  

Δεν τον χορταίνουμε τον Διονυσιάτη παπά ! Τον προκαλούμε συνεχώς να θυμηθεί και να μας κεράσει από την πλουσιόδωρη ψυχή του , που έχει καταγράψει τόσα υπέροχα στον μισό αιώνα της Μοναχικής του Διακονίας ! Θυμάται τον μακαριστό ηγούμενο Χαράλαμπο !   Την πνευματική σπορά του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστή !

-Αχ  ο Γέροντάς μας ο Χαράλαμπος !Αυτό το όνομα πήρε και στην βάπτισή του και το κράτησε και σαν έγινε Μοναχός !  Εξομολογούσε Πατριάρχη ! Σπουδαία μορφή ! Αγία ψυχή ! Στα 50 του ηγούμενος ! Πριν και πάντα απλός  εργάτης του Χριστού! Εκείνος για τα μεγάλα , τα πιο βαριά,  τα πιο απαιτητικά σε σώμα και πνεύμα ! Εργασία συνεχής ! Δουλευτής  , αχθοφόρος , σκαφτιάς , χτίστης , γεωργός ! Και αμέτρητες  μετάνοιες κάθε μέρα ! Κάποτε στις αρχές κοντά στον Γέροντα Ιωσήφ έκανε 2000 ! Μετά εκείνος για να τον ξαλαφρώσει λίγο του έβαλε κανόνα για επτά χρόνια να κάνει 700 …μόνο ! Όχι εβδομηκοντάκις αλλά Επτακοσίοις  επτά !Σοφός ο Γέροντάς μας ! Όλα από μνήμης ! Τον καλούσαν συνέχεια να μιλήσει ! Καλλιγράφος μέγας ! Θεόπτης, υψιπέτης,  αγωνιστής ,ασκητής , ταπεινός, μια ζωή στην απόλυτη  υπακοή και στην πλήρη αποκοπή του ιδίου θελήματος !Γι αυτό τον σέβονταν όλοι και ως Άγιο τον τιμούν και τον θυμούνται ! Έρχονταν από παντού να εξομολογηθούν στο πετραχήλι του ! Όταν ήταν στο Μπουραζέρι πριν έρθει στην Διονυσίου και την αναστήσει ,  εξομολογούσε όλην την Αθωνιάδα! Είχε τότε πάνω από εκατό μαθητές ! Όλοι σαν ελάφια έτρεχαν κοντά του !Άκουγε πάντα με προσοχή το πρόβλημά σου ! Και δεν απαντούσε αμέσως ! Περίμενε την πληροφορία και έπειτα  σου μιλούσε !Και όλο την ευχή ! Αδιάλειπτα ! Καθηγητής στην ευχή !    Κάποτε συναντήθηκε με τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη …Μόλις τον είδε ο Άγιος χαμογελαστός και χαρούμενος σαν παιδί του λέει:  Τι λες γέροντα Χαράλαμπε ,  κάνω καλά που λέω την ευχή ; Ακούτε τι όμορφα που μιλούσαν οι Άγιοι μεταξύ τους ;Ούτε κολακείες ούτε κομπάσματα και αλληλολιβανίσματα  …

-Πάτερ , ρώτησε ο Θεοδόσης , τι ξέρετε για τους Αόρατους Ασκητές ; -Εγώ παιδί μου πιστεύω ότι υπάρχουν ! Το έλεγαν και οι Άγιοι Γεροντάδες !Πριν από είκοσι περίπου χρόνια είχαμε στην συνοδεία μας έναν αδελφό που ήταν και ιερέας ! Μάλιστα του είχε δοθεί το όνομα του Γέροντά μας ! Ο παπά Χαράλαμπος ! Αυτός έμενε σε ένα κελάκι που έχουμε ψηλά στο βουνό , του Αγίου Ονουφρίου ! Ήταν νέος εκεί γύρω στα σαράντα και πολύ σκληραγωγημένος ! Τσακάλι , αετός ! Κατέβαινε κάθε Σάββατο να λειτουργηθεί και να πάρει τα χρειαζούμενα την εβδομάδας ! Πριν τα Χριστούγεννα ήταν θυμάμαι και είχε μεγάλες βροχές ! Ο αεροπόταμος  που λέμε , που ακούτε συνέχεια να έχει νερά , τότε κατέβαζε χείμαρρο ορμητικό!

Τον περιμέναμε τότε λοιπόν ως συνήθως να κατέβει , τίποτα δεν φάνηκε !Σάββατο και να μην φανεί !  Ανησυχήσαμε όλοι !Ήταν και ο άγριος καιρός !  Ανεβήκαμε στο κελί του , πουθενά ο παπάς! Ύστερα ξεκίνησαν έρευνες ! Ήρθαν δύτες , αναρριχητές  χτένισαν τα πάντα ! Την θάλασσα , τα γύρω μονοπάτια προς Γρηγορίου , προς Παύλου , τίποτα ! Μόνο ένα ράσο βρήκαν αλλά τον παπά Χαράλαμπο τον νέο όπου κι αν έψαξαν δεν βρήκαν ούτε ίχνος του ! Δεν υπήρχε τότε η γέφυρα κάτω που βλέπετε τώρα και για να έρθει τότε κανείς θα έπρεπε να διασχίσει το ρέμα του αεροποτάμου! Είπαν ότι τον παρέσυρε το ποτάμι ! Αλλά να σας πω εγώ τι πιστεύω ; Αυτός ο παπάς είχε την καθαρότητα και όλες τις προϋποθέσεις της χάριτος για να έπαιρνε την θέση κάποιου  αόρατου ασκητή ! Κύριος γνωρίζει ! Εγώ το πιστεύω πάντως !Μπήκε εκείνη την ώρα στο αρχονταρίκι ο γνωστός μας παπά Παύλος ο πνευματικός της Διονυσίου !Ο πανύψηλος κυριολεκτικά και μεταφορικά αυτός ακούραστος Διονυσιάτης.Χαιρόμαστε κάθε φορά τον ζήλο του , τον αληθινό και ανυπόκριτο το ασύχαστο ενδιαφέρον του για κάθε έναν που διαβαίνει της Μονής το κατώφλι !

- Ελάτε παιδιά να σας δώσω δωμάτιο !Εσένα σε θυμάμαι ! Έχεις χρόνια να έρθεις ! Πόσα παιδιά έχεις τώρα ; Εσένα πρώτη φορά σε βλέπω ! Έχεις πνευματικό ; -Ναι πάτερ έχω ! Καλά θα έρθεις μετά λίγο στο εξομολογητήριο να σου γυαλίσω το φωτοστέφανο !

Γελάσαμε από καρδιάς ! Το γνωστό χιούμορ του παπά Παύλου που έχει πολύ βάθος και νόημα και που γλυκά σου τραβάει το αυτί, να σου θυμίσει και να σου επισημάνει αντίστοιχα  ξεχασμένα και αγνοήματα …Κάποτε ένας αδελφός μου είχε πει  : -Δεν πάω στην Διονυσίου γιατί ο παπά Παύλος όλο και κάτι μου βρίσκει και μου χαλάει την ησυχία ! Έλεγε κάποτε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης , πως όταν ευχόμαστε στην Εκκλησία η  προσφορά και η αναίμακτη θυσία της  Θείας Λειτουργίας να λογιστεί υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων , εννοούμε πως αλλιώς θα κρίνει ο Χριστός μας τα συγγνωστά και τα ασύγγνωστα αμαρτήματα για τον καθένα μας,  ανάλογα και με την πνευματικότητά του …Δηλαδή στους έχοντες την γνώση και σε εκείνους που διαθέτουν μια πνευματικότητα θα τους λογαριαστούν ως αμαρτήματα ! Μα εκείνοι που δεν είχαν την ευκαιρία να πληροφορηθούν για το εφάμαρτο και για ό,τι δεν ευαρεστεί τον Θεό  θα κριθούν με ελαφρυντικά και θα τους καταλογιστούν ως αγνοήματα …Αυτή την σπουδαία εργασία  λοιπόν κάνει εδώ και χρόνια ο παπά Παύλος ο Κύπριος στην Διονυσίου  , δίχως εκπτώσεις και εξωραϊσμούς , παρεξηγημένος από αρκετούς που βολεύονται με μια …νανουρίστρα ολέθρια άγνοια …  Ναι , βέβαια, ο γνούς, και μη ποιήσας, δαρήσεται πολλάς , ο δε μη γνούς, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας( Λουκ. Ιβ 47,48) , μα τι θα γίνει άραγε  με όλους εκείνους που αποφεύγουν αυτές τις έμψυχες και  θεοδώρητες πηγές της σωτήριας γνώσης; 

Νώντας Σκοπετέας

 ( Συνεχίζεται με το 3ο μέρος ) 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας»  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους . 

Όσο ανασαίνω θα διψώ!(Άγιο Όρος 2018)Μέρος 1

Μοσκοβολάδα Αθωνική μύρωσε τις καρδιές μας

Γαλήνωσε το μέσα μας , πύρωσε τις ματιές μας!

Ψάλλει   Θεός ο  Μουσουργός  ,  αμίμητο το κάλλος !

Στου Παραδείσου τον καμβά Ζωγράφος ο Μεγάλος!

Χρόνια κυλούν μορφές περνούν , αντάμα στέκουν κάρες !

Μαζί ως τα χθες παλεύανε να λάβουνε τις χάρες !

Σε ένα Σταυρό  τους συναντώ  γυρεύω μεσιτεία  !

Υπάρχει  Η  Ελπίδα μου απαντούν,  Ζωής η προσδοκία  !

Ναυάγια που από βυθούς σωσμούς  αναζητάνε !

Αραξοβόλια  έμψυχα τους κλύδωνες τους  σπάνε!

Πληγές γυρεύουν γιατρικό , για της ψυχής τους σπίλους!

Όσο ανασαίνω θα διψώ  Χριστού γνήσιους φίλους !

 

 Ξανά στο Όρος του Θεού και των ανθρώπων ! Σφαλίζοντας  τα μάτια,  του Ουρανίου  Μουσουργού οι μελωδίες  και τα ψάλματα όλο και δυναμώνουν ! Κι έπειτα στις  σιγαλιές τις ανόθευτες ,  τα χρώματα μια σπινθηροβόλα  ζωντάνια έξαφνα  παίρνουν …Κάλλος αμίμητο ! Του Μεγάλου Ζωγράφου ο Αγιορείτικος καμβάς ο ατέρμονος , ξανά μπροστά σε δυο μάτια , που ρουφάνε αξεδίψαστα τις μεταλαβιές Του ! Είναι από τις ελάχιστες  φορές που χαίρεσαι στ αλήθεια και δεν παραπονιέσαι , με τον χρόνο που κυλά  τόσο γρήγορα ! Ήρθε ξανά η ώρα στο περιβόλι της Κυράς να καματέψουμε τα άγονά μας ! Να αγλαομπολιάσουμε τα μαραμένα της ψυχής τα ορμέμφυτα  άγια ,  όσα η φιλεπίστροφη  ερυσίβη των παθών ζητά να αφανίσει,  να γιατροπορευθούμε με την φροντίδα των πολύπειρων επιτετραμένων ιατήρων …Πολύπειροι ταξιδευτές του Άθωνα και εμείς πλέον  τάχατες λογιζόμαστε απ το πλανερό μας εγώ ,  που πρωτοκαθεδρίες συνέχεια  γυρεύει  ! Ώσπου  η ταπεινοσύνη ενός ασθενούς και εξουθενημένου  τούτου του κόσμου,  ενός γεννημένου Αθωνίτη , σαν   απαλή  σκιάδα πέφτει ολάκερη πάνω μας , να μας αποκαλύψει ότι ακόμα ούτε αρχή δεν βάλαμε σε τούτον τον Σταυρωμένο δρόμο και να ξανακαινουργώσει μέσα μας του Χριστού την εικόνα  !

Οκτώβριος ξανά ! Άγιο Όρος ξανά ! Αδημονία και ο ενθουσιασμός αποκτά το αληθινό του νόημα ! Ο Θεός παντού !  Κάθε αρχή του Φθινοπώρου τόσα χρόνια τώρα,  μια μικρή Σαρακοστή για όλους μας ! Αποκαραδοκία και ελπίδα , η Παναγία μας να οικονομήσει να έρθει αυτή η παμπόθητη …διακαινήσιμη εβδομάδα μας  στο περιβόλι της ! 

Αραξοβόλια τούτες οι μορφές που και φέτος συναντήσαμε  ! Προστίθενται  στα τόσα , που ως τώρα μας φυγάδευσαν από τις τρικυμίες και τα τραύματα , από την αδυσώπητη πάλη με του μισόψυχου εχθρού τους πελώριους κλύδωνες και τους θανατηφόρους βυθούς! Ιωνάδες όλοι οι Αγιορείτες ! Κηρύττουν την μετάνοια σε κάθε τους λέξη , σε κάθε κοίταγμά τους στα βαθιά μας ανεξερεύνητα σπιλωμένα . Εργάτες του αμπελώνος διαλαλούν της Αναστάσεως τον λόγον . Στα κοιμητήρια τους οι σιωπές εκκωφαντικές ! Ως χθες ήταν που ανταμώναμε μαζί τους , ρουφώντας αχόρταγα  την σοφία τους την Θεοδώρητη! Τώρα σε έναν Σταυρό μπηγμένο σε χώματα πανάγια ,  τους ασπαζόμαστε ξανά και ξανά ζητώντας της παρρησίας τους τον στηριγμό ! Οι μοσχοβολιστές λευκόχρυσες κάρες τους ,  ανακομίζουν τις ξεχασμένες ελπίδες τούτου του κόσμου που φαίνεται να βυθίζεται σε σκοτάδι αιώνιο! Υπάρχει ελπίς! Η Ελπίς!  Να αξιώνει ακόμα  ο Κύριος , στρατολάτες αξεδίψαστοι και επαγαλλόμενοι  , να σεργιανάμε πάντα στο περιβόλι της Πανάχραντης  Οικονόμισσας Μητέρας Του! Όλα τα προηγούμενα να μείνουν αξεθώριαστα και όλα τα ερχόμενα να ναι φωτοβόλα και πανσωστικά ! 

Σκαρί Θεοπρομήτορος ξημέρωμα αναμένει !

Την άγκυρά του σε Ουρανού   λιμάνι πάντα στέλνει!

Μάνα προπέμπει ένα παιδί,  μοναχογιό τον έχει.

Να πας στου Όρους την ευχή του λέει και αντέχει !

Αθωνιαδίτης  άγγελος παιδί της Γεροντίσσης !

Τα μυστικά διδάσκεται  για τις δικές του πτήσεις !

Με την χάρη του Αγίου Θεού και Κυρίου ,  έφτασε η μέρα Του η σημαδεμένη από πάντα στου Οκτωβρίου το αρχίνισμα,  να μας βγάλει στην οδό της μετανοίας που στάση όλο θα κάνει στο Αγιώνυμο Βουνό !  

Συνοδοιπόροι στο φετινό μας δρομολόγιο ο Παναγιώτης ο Θεοδόσης  και ο Φώτης ! Το Όρος μας συναρπάζει ! Ο Χριστός μας ενώνει στο ομοθυμαδόν ! Με μια ψυχή και μια φωνή στον δρόμο για την πόλη του Ουρανού και την πύλη του Αγίου Όρους , όπου και θα διανυκτερεύαμε ως συνήθως την παραμονή της εισόδου μας ! Το απολυτίκιο του Αγίου Χριστοφόρου στο ξεκίνημά μας , από ένα εικόνισμα που μας χάρισε ο Θεός μέσω πεφιλημένου αδελφού εκ Πατρών που πολύ τον ευλαβείται  ! -Να ναι  σε όλο το ταξίδι μαζί σας ευχήθηκε εκείνος ! Μετά από επτά σχεδόν ώρες περπατούσαμε στους δρόμους της Ουρανούπολης ! Θέλει προσπάθεια ο λογισμός σου να πετάει και να στέκεται σαν μέλισσα μόνο στα ευώδη και όχι σαν μύγα να αναζητά της Χριστεμπορίας τα λερά … Μα σαν τα καταφέρεις δεν μπορείς παρά να νιώσεις την ευλογία που έχει τούτο το προπύργιο του Αχαμήλωτου  Άθωνα !  Λίγο πριν πάμε στα δωμάτια για κάποιες  ώρες ξεκούρασης ως το αχάραγο ξεκίνημα , στεκόμαστε στο λιμάνι και θωρούμε το λατρεμένο πλοίο της Αγίας Άννας! Μέσα δεν υπάρχει κανείς . Κι όμως αυτό το σκαρί κουβαλάει συνεχώς  πάνω του δυσαρίθμητες  ορθρίες ψυχές , προσμονές  και δακρυστάλαχτες λυτρώσεις , μυρωμένα όνειρα του Παραδείσου . Φαίνεται τόσο μικρή η άγκυρά του να συγκρατήσει όλα τούτα ! Σε καλεί να βάλεις μετάνοια μπροστά σε αυτήν και το βαρούλκο της που με τον  Ουρανό την ενώνει !

Πεντέμιση το πρωί το γραφείο προσκυνητών είναι γεμάτο από δεκάδες ανδρών ! Έπειτα από λίγο κατηφορίζουμε προς το λιμάνι ! Ήδη οι πρώτοι είναι μέσα στο καράβι και από το κατάστρωμα  καρτεράνε το πρώτο φως που θα τους φέρει στα ιερά και όσια της Πίστης μας! Δεν θυμάμαι αν είχα ξανακοιτάξει προσεκτικά το Διαμονητήριό μου ! Τα λόγια που αναγράφονται πάνω του , προοίμιο ουσίας , υπόμνηση  προτροπή και κατευόδιο για όλους μας !  

Διαμονητήριον προς τας είκοσιν ιεράς και σεβασμίας Μονάς του Αγίου Όρους Άθω. Με άδειαν παραμονής αφίκετο προς επίσκεψιν των ιερών σκηνωμάτων και  προσκύνησιν των εν αυτοίς αποκειμένων ιερών και οσίων της Πίστεως ημών . Παρακαλείσθε όθεν,  όπως παράσχητε αυτώ προς τη φιλόφρονι υποδοχή και πάσαν άμα δυνατήν φιλοξενίαν και περιποίησιν προς εκπλήρωσιν του δι ον έρχεται αυτόσε σκοπού !

Ώστε έχουν υποχρέωση οι Αγιορείτες ! Δεσμεύονται εκ των κανόνων και του ελαχίστου αντιτίμου που καταβάλλουν οι προσκυνητές ; Μετά από τόσα χρόνια μπορούμε με ακλόνητη πεποίθηση  πλέον να το πούμε ! Δεν τηρούν εντολές επιστασίας οι Αγιορείτες ! Μα του Θεού τον νόμο ! Της φιλοξενίας μη επιλανθάνεσθε φωνάζει το στόμα του Χριστού ο Παύλος,  στην προς Εβραίους και προς όλους μας ! Θεού διάκονοι οι Αγιορείτες ! Μας προσμένουν με αγάπη ανυπόκριτη , πλούσια να μας κεράσουν   από του Κυρίου το ποτήρι και την τράπεζα.

Στεκόμαστε μαζί με άλλους στην μπουκαπόρτα της Αγίας Άννας και περιμένουμε να ελέγξουν τα στοιχεία μας !Πρώτος προορισμός η Μονή του Διονυσίου !  Όπως πάντα τα θαυμάσια και τα δάκρυα ξεκινούν να λαβαίνουν την θέση τους στην ζωοδότρα μνήμη από τούτο το λιμανάκι ! Μα φέτος είναι τόσο συνταρακτική αυτή  η εικόνα του πρώτου μας Αθωνικού ξημερώματος ! Μια γυναίκα στέκει ακριβώς δίπλα μας ! Θεέ και Κύριε ! θα αναφωνήσει  κάποιος με αυτήν την απρόσμενη παρουσία ! Ναι έτσι και εμείς το νιώσαμε για ελάχιστα όμως ! Μέχρι που  την είδαμε να αγκαλιάζει ολόστοργα ένα μικρό αγόρι! Το καταφιλούσε και εκείνο φώλιαζε το προσωπάκι του μέσα στην κλειστή της αγκαλιά ! Στέκαμε κατασυγκινημένοι  και κοιτάζαμε , η αλήθεια κάπως αδιάκριτα ,  αφήνοντας άλλους να μας προσπεράσουν ! Σε λίγο έφτασε η ώρα να ανέβουμε και εμείς στο πλοίο μαζί με το παιδί ! Ζαλωμένο εκείνο με τον σάκο του και μια δυο σακούλες από όπου ξέβγαιναν κουβέρτες και ένα διπλωμένο χαρτόνι ! Καταλάβαμε αμέσως ! Ένας μικρός μαθητής, οικότροφος  της Αθωνιάδας ! «φροντιστήριον καταστῆσαι ἑλληνικῶν, μαθημάτων παιδείας τε καὶ διδασκαλίας παντοδαποῦς ἕν τε λογικαῖς, φιλοσοφικαῖς τε καὶ θεολογικαῖς ἐπιστήμαις»   Το ευλογημένο καταφύγιο των ευσεβών εκ κοιλίας μητρός , η σχολή  μελλοντικών υπουργών του Υψίστου , των υψοποιών αρετών η ακαδημία, το πρώτο κοινόβιο κατοπινών εν σώματι αγγέλων   !  

Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα και καθίσαμε σε ένα μεγάλο παγκάκι ! Ο μικρός βιαστικός πήγε αμέσως στην πρύμνη σιμά στην Ελληνική  Σημαία που άρχισε να κυματίσει μόλις η πλεύση μας ξεκίνησε ! Χαιρετούσε την μάνα του κουνώντας τα μικρά χέρια του συνεχώς ! Εκείνη έστεκε εκεί μέχρι που το λιμάνι χάθηκε από τα μάτια του ! Γύρεψα να βρεθώ δίπλα του την ώρα εκείνη! Έτσι σε λίγο ψωμίζαμε μαζί τους  γλάρους που θαρρετά μας πλησίαζαν ! Ο μικρός Ραφαήλ , μαθητής της πρώτης Γυμνασίου ! Περίμενα ότι θα ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας ! Μα εκείνος ήταν μοναχοπαίδι ! Είχε έρθει πριν λίγα χρόνια στο Όρος και του άρεσε πολύ ! Έχω ξυπνήσει από τις 2 για να έρθουμε από Θεσσαλονίκη με την μαμά μου ! Σήμερα θα χάσω και την πρώτη ώρα ! Αλλά την δεύτερη θα είμαι εκεί ! Έχουμε βυζαντινή μουσική ! Εγώ ξέρετε είμαι Παντοκρατορινός ! Κάθε Παρασκευή και όλο το Σαββατοκύριακο βρίσκομαι στην Παντοκράτορος ! Κάθε Μοναστήρι έχει υπό την προστασία του κάποιους μαθητές ! Είναι πολύ ωραία εκεί ! Κάνουμε και διακονήματα ! Πηγαίνουμε και σε όλες τις ακολουθίες ! Έχουμε τα δικά μας δωμάτια ! Στην Αθωνιάδα είμαστε μαζί με άλλους 3 συμμαθητές μου στο δωμάτιο ! Είμαστε πολύ καλοί φίλοι ! Και οι καθηγητές μας αγαπούν πολύ!  Έτσι απλά μου τα περιέγραψε ! Έπειτα από λίγη ώρα δεν είχε τίποτα από το πρωινό φαγητό  που του είχε ετοιμάσει η μάνα του ! Μια μπουκιά έτρωγε εκείνος δυο οι γλάροι ! Την λύπη του αποχωρισμού σύντομα την είχε αγκαλιάσει η ευχή του Όρους ! Έβγαλα και του χάρισα 2 βιβλία που είχα μαζί μου. Μου αρέσει τόσο  το διάβασμα !Μου είπε ο μικρός ! Πιο πολύ του Αγίου Παϊσίου και του Αγίου Πορφυρίου τα λόγια και τα θαύματα ! Πόσο συνδέονται και οι δυο νεοκαταταχθέντες  Άγιοι  μαζί του σκέφτηκα ! Ο ένας όσο ζούσε στην Παναγούδα , ήταν ο συνήθης προορισμός όλων των μαθητών της Αθωνιάδας στις σχόλες τους ! Τους φίλευε συνεχώς με ό,τι του έδιναν ! Σακούλες γεμάτες καλούδια και αξέχαστες Θεόσοφες διδαχές που γέμισαν με πίστη  όλους τους χρόνους τους ως σήμερα ! Ο άλλος και εκείνος μόνος,  αλητόπαιδο του Χριστού κάποτε κούρνιασε  σε ένα πλοίο , με προορισμό το περιβόλι του Μυστικού Παραδείσου !  

Θέλω όταν μεγαλώσω να γίνω πιλότος μου είπε λίγο πριν αποχωριστούμε μιας και θα κατέβαινε στην Δάφνη ! Βρήκες την καλύτερη σχολή για να μάθεις να πετάς! του είπε ένας Μοναχός που έστεκε δίπλα μας ! Ο Παναγιώτης θυμάται ένα περιστατικό από προσκύνημά του στις αρχές της δεκαετίας του 90 . Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και όταν ήθελες να επικοινωνήσεις έπρεπε να πας στις Καρυές . Ήμασταν στην σειρά και περιμέναμε λοιπόν έναν νεαρό να τελειώσει ! Θέλοντας και μη ακούγαμε τα λόγια του ! Φαινόταν να στενοχωριέται πολύ με εκείνα που άκουγε στην άλλη άκρη της γραμμής ! Δεν ταραζόταν και μιλούσε με πραότητα … Μητέρα θα μείνω εδώ ! Θέλω να αφιερωθώ στον Χριστό μας ! Δεν μου ψιθυρίζει κανείς Μητέρα αυτά τα λόγια ! Δική μου μόνο  η απόφαση ! Να εύχεσαι σε παρακαλώ ! Σε παρακαλώ ! Να εύχεσαι ! Θα μείνω εδώ ! Να χαίρεσαι για μένα !

Πόσο τον θαυμάσαμε τον Αθωνιαδίτη μικρό μαθητή μα και εκείνη την πάνστοργη Μάνα ! Θα ξαναέβλεπε τον Ραφαήλ της τα Χριστούγεννα πλέον !  Έφυγε από την δική της αγκαλιά για να τον υποδεχθεί η αγκαλιά  της Μάνας Γεροντίσσης ! Όλες οι Παναγιές οι Αθωνίτισσες της στέλνουν κάθε νύχτωμα διαβεβαίωση ότι ο γιόκας της προοδεύει συνεχώς στην ψυχή και στο σώμα !  Σαν να την ακούμε ακόμα δακρυσμένη  να τον προπέμπει  τον μονάκριβό της μόλις η Αγιά Άννα ξεμάκραινε   ! Να πας στην ευχή του Όρους παιδί μου ! Στην ευχή του Όρους ! 

Νώντας Σκοπετέας 

( Συνεχίζεται με το 2ο μέρος )  

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας»  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα:Ημερολόγιο Όρους . 

Μόνο ν ακούω την ανάσα της …

Πέρασε μια ζωή …σαν νερό φυλακωμένο στο σμίξιμο δυο χεριών που ένωσε κάποτε ο Θεός …Από εκείνες τις πρώτες σταγόνες της δροσιάς ,ελάχιστες μείναν αστέγνωτες …Δύσκολο πάλαισμα η συζυγία ! Αυτό το συν αν δεν συντροφιάζεται με την αγάπη την θυσιαστική , την ανέκπτωτη που δεν ζητεί τα εαυτής…

Ερωτεύτηκαν κάποτε στα χρόνια τα φοιτητικά ο Άγγελος και η Κυριακή! Τότε ήταν αλλιώς τα εντός του ! Δεν είχε μέσα του Χριστό τότε …κάποιον Θεό μόνο δικό του , φτιαγμένο από το θέλω και το εγώ του . Μα ύστερα ήταν εκείνο το ταξίδι στο Όρος, που άλλαξε τα πάντα ! Γύρισε αλλαγμένος ! Θα του περάσει σκέφτηκε εκείνη, όταν της πρωτοείπε μια Τετάρτη, πως από δω και πέρα θα κρατάω τις νηστείες …όταν δεν υπήρξε πλέον Κυριακή που να μην είναι όρθρου βαθέως στην ενορία τους στον Άγιο Θωμά συνεχώς όρθιος και ολόχαρος .Μα δεν ήταν ασθένεια , ήταν γιατρειά τούτα τα ξαφνικά ... Ποτέ δεν την πίεσε ούτε εκείνη ούτε την κόρη τους, που πλέον είχε μεγαλώσει και που αλλιώς είχε μάθει από μικρή στα μετρημένα, στα λίγα και καλά , στα όσα κάνουν οι πολλοί …Για άλλο παιδί ούτε ν ακούσει η γυναίκα του στα τριάντα οκτώ της ! Αυτό ήταν το παράπονό του …πως πλέον πορευόταν μονάχος του σε αυτόν τον ανηφορικό δρόμο …Διάβαζε εκείνο το απόσπασμα από την πρώτη προς Κορινθίους και πως ποθούσε κάποτε να το βιώσει, όχι μόνο ως αγαπών μα και ως αγαπώμενος ! Μακροθυμούσε , δεν θύμωνε , δεν ζητούσε τα δικά του , δεν λογιζόταν το κακό , σκέπαζε , ήλπιζε , υπέμενε , πίστευε ! Καλή διάθεση πάντα υπήρχε από μάνα και κόρη , μα μέχρις ενός ορίου …στα σύνορα του κόσμου …Μόνο προσευχή πλέον έκανε και μιλούσε στον Θεό για εκείνες …

Παλιότερα συνήθιζε συνέχεια μόνο να τους μιλάει για τον Θεό , μα εκεί στις παρυφές του κόσμου, πάντα η συζήτηση ξέφευγε σε λόγια που τον πλήγωναν … Αυτό το πάντα πιστεύει του Αποστόλου , πόσο τον ακολουθούσε ! Δεν μίλησε ποτέ και σε κανέναν , για όσα τον μάτωναν , για όσα τον απέκοπταν από την Θεία Ένωση , για όσα του χαμήλωναν τα μάτια στο Είδομεν το Φως το αληθινόν , στο γεννηθήτω το θέλημά σου ! Πάντα έβρισκε κάτι να δικαιολογήσει , να μην διαπομπεύσει στην διάνοιά του , να βάλει τον αγαθό λογισμό ότι θα υπάρξει η διόρθωση , η μετάνοια, η Χριστοκεντρική αλλαγή ! Είχε πάντα μια κρυφή ελπίδα πως κάτι έμενε σπαρμένο στις ψυχές τους …Έκανε όλο ευχή, να μην έπεφτε ο σπόρος του σε δρόμους , πέτρες και αγκάθια μα σε γη γόνιμη, βρεγμένη έστω από τα δικά του μόνο μάτια …

Μίλησε ο Θεός κάποια στιγμή λοιπόν και του αποκρίθηκε ! Η κόρη του , απίστευτο του φάνηκε τότε , βρήκε έναν άνθρωπό Του και παντρεύτηκε , έναν δικό Του , που λίγα χρόνια μετά έγινε λειτουργός Του !
- Η Ελευθερία μας πρεσβυτέρα ! Το φαντάζεσαι ; Θαύμα μεγάλο έγινε !
Και μαζί με εκείνο το πρώτο θαύμα ακολούθησαν κι άλλα …4 εγγόνια , 3 κορίτσια και ένα αγόρι , αυτό με το όνομά του Άγγελος σωστός να υψώνει με τα μικρά του χεράκια την λαμπάδα του στο Ευαγγέλιο και στις Εισόδους της Θείας Λειτουργίας !
Και άρχισε τότε να μιλάει η κόρη στην μάνα για τον Θεό που πλέον είχε και εκείνη γνωρίσει …Έναν αλλιώτικο Θεό , τόσο διαφορετικό από αυτόν που τόσα χρόνια πίστευε πως υπήρχε ! Μα η κουβέντα πάντα έπαυε εκεί , στις... παρυφές του κόσμου!
-Μάνα να πας στον πνευματικό να εξομολογηθείς ! Τόσα χρόνια σε παρακαλούσε ο πατέρας να πας μαζί του ! Μην κοιτάς που τώρα δεν μιλά ! Κάνε του το χατίρι …
-Θα πάω ! Φέτος το Πάσχα θα πάω !
Δεν πήγε !
Ξαναμίλησε όμως ο Θεός ! Το επόμενο Πάσχα τους βρήκε και τους 2 στο σπίτι ! Εκείνη καθηλωμένη στο ιατρικό κρεβάτι και εκείνον δίπλα της ακοίμητα να την φροντίζει ! Νόσος του κινητικού νευρώνα ! Σπάνια μα υπαρκτή !
-Γιατί σε εμάς ; Όχι ποτέ ! Γιατί όχι σε εμάς ; Ναι αυτό να πούμε μόνο !
Κάπου το διάβασε αυτό ο Άγγελος και του άρεσε να το λέει , σε όποιον θεωρώντας ότι είναι δυστυχισμένος , προσπαθούσε κάτι να του πει , κάτι να στείλει μαζί του ως γιατί στον Ουρανό . Ατέλειωτες ώρες πλέον δίπλα της ! Γη αγαθή πλέον η ψυχή της ! Απ τα δικά της μάτια τώρα ο δροσισμός και το μοσχομύριστο εύφορό της ! Της διάβαζε εκείνος συνέχεια … Προσευχές ,το ψαλτήρι , τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ! Βιβλία του Γέροντα Μωυσή που λάτρευε, και που είχε βιώσει όσο λίγοι τον αγιαστικό πόνο ! Του παπά Στεφάνου τις εμπειρίες από την ευχή και την Θεία Λειτουργία ! Έβαζε ομιλίες συνέχεια να ακούνε από τον Δεσπότη Αθανάσιο τον Λεμεσού , από τον Νεόφυτο της Μόρφου, από τον Γέροντα Νίκωνα ,τον πατέρα Σάββα τον Αγιορείτη , τον Παναγόπουλο , την κυρία Αθηνά , την Γαλάτεια και άλλους πολλούς , νύχτα και μέρα …
Κάθε Κυριακή ερχόταν ο παπά Σταμάτης και την μεταλάμβανε …Πρόλαβε και εξομολογήθηκε όσο ακόμα μιλούσε …τώρα πια μόνο τα μάτια της μπορεί να ανοιγοκλείνει ! Πόσα διαμάντια έχει μετρήσει να κυλάνε σε αυτό το μόνο της μπορώ …Συνέχεια της πιάνει το χέρι , της φτιάχνει τα δάχτυλα και την βοηθά να σταυρώνεται ! Έχουν κυλήσει ήδη 6 ολόκληρα χρόνια από τότε που διαγνώστηκε επίσημα και πολιτογραφήθηκε υποψήφια στεφανωμένη κάτοικος του παραδείσου η Κυριακή του ! Η αγάπη όταν τα πάντα πιστεύει στο τέλος δικαιώνεται ! Τόσο όμορφη που του φαίνεται τώρα, όσο ποτέ ! Προχθές η κόρη του μέσα στ αναφιλητά της , του είπε κάτι που διόλου δεν τον έβαλε σε σκέψεις…
-Να έφευγε …να λυτρωνόταν και αυτή και εσύ πατέρα μου ! Τόσα χρόνια πια !
-Τι λες παιδάκι μου ! Μην το ξαναπείς αυτό , ούτε να σκέφτεσαι έτσι ! Καθόλου δεν απόκαμα ! Ας την κρατήσει ο Κύριος όσον καιρό θέλει έτσι ! Ξέρει Εκείνος και μόνο ! Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου ! Εγώ το μόνο που θέλω είναι να ακούω την ανάσα της ! Αυτό μου αρκεί ! Ξέρεις πόσες λέξεις στέλνει ψηλά με κάθε αναπνοή της ; Πόσα ελέησον …πόσα συγχώρα με …πόσα δέξε με μετανοούσα …
Γύρισε δίπλα της ξανά ! Πάλι έμειναν μόνοι , οι δυό τους !
Λίγες μέρες αργότερα , ένα πρωινό αφού την ένιψε και την τακτοποίησε , της κράτησε το χέρι και άρχισε να της διαβάζει τον υπέροχο ύμνο της αγάπης…

Ακούς τι λέει ο Παύλος Κυριακή μου ;...Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει…
Δεν άνοιξε ξανά τα μάτια της …Το τελευταίο δάκρυ που κύλησε, το πήρε με το χέρι του , να το κρατήσει αστέγνωτο ως το αντάμωμά τους ….

Νώντας Σκοπετέας 

Αφιερωμένο στην Α.

Τα τραγούδια του Θεού( Ο Παύλος ο Σιδεράς)

Ο Παύλος ο Σιδεράς ...Έτσι τον ήξεραν όλοι για  χρόνια  , που πλέον δύσκολα με ακρίβεια μετριούνται . Κάποιοι μικρότεροι πολύ σε ηλικία , τον αποκαλούσαν κάποτε-κάποτε  και Αλουμινά , μα τούτη η προσφώνηση μάλλον τον παραξένευε ! Άκου Αλουμινάς ! έλεγε γελώντας  και έπειτα αρχίνιζε  να τραγουδά …

-Κι από μια πόρτα χαμηλή κι από μια σκοτεινή αυλή βγήκε κλεφτά, κλεφτά ο σιδεράς , ο σιδεράς και του είπε λόγια της χαράς…

Δεν έλειπε ποτέ το τραγούδι από τα χείλη του Παύλου… Μεγαλωμένος στις φτωχογειτονιές της προσφυγιάς στην Νέα Ιωνία,  σε μια Ελλάδα  που αναστέναζε πότε  με ένα βουβό μοιρολόι , και πότε προσμένοντας  το φως της ημέρας και της πατρίδας,  τραγουδώντας την θλίψη , το μαράζι , την ξενιτιά, τον νόστο ,  την άδολη καρδιά και το φιλότιμο , έμαθε να ζει με τα τραγούδια και κείνους τους στίχους τους , που η ζωή δεν σταματούσε τότε να γράφει , άλλοτε ως άπονη , μαύρη , ψεύτρα και άδικη  και άλλοτε σαν λεμονιά που άνθιζε την υπομονή και έναν ουρανό όλο και πιο γαλανό… Από 8 χρονώ παιδί στο σκληρό μεροκάματο . Στην οικοδομή των ονείρων και της ελπίδας ! Βαρύ φορτίο στη  ζωή του  η ορφάνια και η εγκατάλειψη , ίσως περισσότερο και από αυτά τα ίδια τα μεγάλα σίδερα , που τον συντρόφεψαν σε ολάκερη  τη ζήση του ! 

Αυτός  βέβαια τα κατάφερε και δεν έφυγε ποτέ από τον τόπο του …Με μουτζουρωμένα πάντα χέρια τα κατάφερε να σταθεί και να ανασαίνει πάντα της μάνας γης το αέρι  …Τα κοίταζε καμιά φορά τα χέρια του ο Σιδεράς , ιδίως μόλις η γυναίκα του,  του παραπονιόταν γιατί δεν φόραγε γάντια ώστε  να μην τα λερώνει …και εκείνος κοιτώντας την στα μάτια όλο αγάπη και χαμόγελο της τραγουδούσε ξανά όπως πάντα , ένα από τα αγαπημένα του  : 

-Τα μουντζουρωμένα χέρια με τους ρόζους, τα χοντρά, είναι χέρια τιμημένα και ας μην είναι καθαρά. Τα μουντζουρωμένα χέρια και η φόρμα η παλιά, κρύβουν χρήμα και αξία και μια τίμια καρδιά.

-Δεν γινόσουν βρε άντρα μου τραγουδιστής ! τον πείραζε εκείνη καμιά φορά …Δεν θα παιδευόσουν συνέχεια με τις φωτιές και τις μουτζούρες !

-Άκου τι λέει ! Εύκολο νομίζεις είναι καημένη να πεις αυτά τα τραγούδια,  αυτά τα λόγια …Οι αμίμητες φωνές που τα είπαν ….οι μεγάλοι της εποχής μας , ο Στέλιος , ο Στράτος , ο Μητροπάνος έπειτα , είχαν απ΄τον Θεό χάρισμα μεγάλο ! Αστεία λέμε τώρα ; Κάτσε γυναίκα , να σου βάλω ένα τραγούδι να καταλάβεις !

Και έπιασε να ψάξει κάτι σπάνιο ,  από μια τεράστια συλλογή σε βινύλια , κασέτες και έπειτα σε σι ντι …

-Μόλις ακούω την φωνή  του Στέλιου με του Πυθαγόρα τα αληθινά τα λόγια και του Χρηστάκου του Νικολόπουλου τις πενιές   , θυμάμαι τα  απογεύματα δίπλα στον ηλεκτρικό στην Νέα Ιωνία ,  με ένα μικρό τραντιστοράκι στα χέρια να περπατώ μετά την δουλειά  και να  ξεκουράζεται  το μέσα μου ! Για άκουσε αυτό :

-Φτωχιά μου νέα Ιωνία στα μάτια σου είδα το φως στους δρόμους και στα καφενεία ο κάθε φίλος αδερφός  !Και μου λέγαν ιστορίες στην μικρή μου την αυλή δυο γερόντοι απ’ τον Πόντο μια γριούλα απ’ τ ’ Αϊβαλί ! Γλυκιά μου νέα Ιωνία ποτέ μου δε θα σ’ αρνηθώ μέσα στα γκρίζα δειλινά σου πάντα θα υπάρχω και θα ζω !

                 Μια βιβλιοθήκη σχεδόν γεμάτη  με τα τραγούδια και τους αναστεναγμούς  της ζωής του …

-Μόνο εγώ  και ο μακαρίτης ο Πάνος ο Γεραμάνης έχουμε τέτοια συλλογή! έλεγε με καμάρι …Καμάρωνε και τα σπλάχνα του ο Παύλος ο Σιδεράς …

Και για αυτά δούλευε,  ως που μεγάλωσε αρκετά , στο δύσκολο επάγγελμά του . Ώρες πολλές να λείπει για να μην τους λείψει τίποτα ! Η μάνα τους τα μεγάλωνε όμορφα με αγάπη και Ζωντανό Θεό ! Εκείνος πολλά δεν είχε με την Εκκλησία , χωρίς όμως ποτέ να παρεμβαίνει στην σπορά της Θεοφοβούμενης γυναίκας του …Σάστισε κάπως μόλις ο γιός του μια μέρα , του είπε αποφασιστικά και αναντίλεκτα πως θα αφιερωθεί στον Θεό και θα καλογερέψει ! Δεν είπε τίποτα ,ούτε πεισμονή έδειξε μόλις τα συζητούσαν …Αλλιώς βέβαια  τα λογάριαζε… Παρηγορήθηκε κάπως μόλις του είπε ο μικρός , πως θα μόναζε στο κυκλαδίτικο  νησί και θα αναλάμβανε κάποια στιγμή μια ενορία ως Ιερομόναχος !

Κύλησαν τα χρόνια .

Έγινε η κουρά και οι χειροτονίες του πατέρα Μητροφάνους ! Τον ακολούθησαν όλοι στο νησί και εγκαταστάθηκαν να τον αισθάνονται κοντά τους ! Δεν ήθελαν να δυσκολέψουν την δική του ξενιτεία, να φέρουν εμπόδια στην αρετή της αποταγής ! Βρήκαν ένα όμορφο σπίτι θαλασσινό και ζούσαν ήσυχα , στέλνοντας μόνο διακριτική αγάπη στον αφιερωμένο τους γιό!  Ο Παύλος είχε ξεκινήσει να συνηθίζει το παιδί του  με το μοναχικό τριβώνιο . Δυσκολευόταν μόνο να τον φωνάζει με το νέο του όνομα και πότε-  πότε του ξέφευγε άθελα , το πρώτο βαφτιστικό του… Εκείνος ,  χωρίς βιασύνη και πίεση,  του διηγιόταν αλήθειες  από το συναξάρι , του μιλούσε για τα μυστήρια , για την Θεία Εξομολόγηση …Άκουγε σιωπηλός ο πατέρας του …

-Να εξομολογηθείς πατέρα μου ! Μόλις νιώσεις την ανάγκη , μην διστάσεις …να μου το πεις και εγώ θα κανονίζω με έναν παππούλη που ξέρω καλά πως θα σε αναπαύσει !

Κάποιες φορές ο Παύλος ακολουθούσε και τους υπόλοιπους  τις Κυριακές στον Ναό που ο πάτερ πλέον λειτουργούσε  , μα αρκετές προτιμούσε να μείνει σπίτι , να ψάξει τα σαρανταπεντάρια του τα σπάνια, να θυμηθεί  αλλοτινές του εποχές … Ξαφνικά  κάτι περίεργο  σαν να τον έλεγχε και άνοιγε την τηλεόραση που έδειχνε Λειτουργία …Χαμήλωνε την μουσική και στεκόταν ν ακούσει λίγο τους ψαλτάδες …Μια Κυριακή , καλοκαίρι ήταν του 2009 λίγο μετά το δι ευχών απ την Μητρόπολη , άρχισε πάλι να σκαλίζει τα τραγούδια του … Έπεσε το μάτι του σε έναν δίσκο του 1972 και στην φωνή του Καζαντζίδη που βαθιά, σχεδόν σπαρακτικά , τραγουδούσε :

Το δρομολόι καθενός το ξέρει μόνο ο Θεός,

στα μονοπάτια της ζωής όλοι περιπλανιώμαστε άλλος εδώ κι άλλος εκεί πονάμε ή χαιρόμαστε …

Είναι λουλούδι η ψυχή και να μαδήσει δεν αργεί στο περιβόλι της ζωής ένα σεργιάνι κάνουμε κι άλλος αργά κι άλλος νωρίς στο ίδιο τέρμα φτάνουμε.

Άλλος πατάει άσφαλτο κι άλλος πατάει χώμα ώσπου μια μέρα η ψυχή χωρίζει απ’ το σώμα.

Άλλος πατάει στα χαλιά και άλλος στα σανίδια μόνο στο θάνατο μπροστά τα πάντα είναι ίδια.

Το θυμήθηκε τούτο το τραγούδι! Ποτέ δεν είχε προσέξει όμως τις λέξεις και τα νοήματά του! Το έβαλε και τα ξανάβαλε !Στο τέλος το τραγουδούσε και έκλαιγε …έκλαιγε σαν μωρό παιδί! Δεν ήταν που ένιωσε πως το τέρμα πλησίαζε …Σαν κάτι να του μήνυσαν αυτά τα λόγια  …Δεν είπε όμως σε κανέναν τίποτα !

Κανείς δεν έμαθε ποτέ για εκείνο το τραγούδι της Κυριακής…Αναρωτιόντουσαν όλοι πως και ο Παύλος ο Σιδεράς έγινε ξαφνικά φιλακόλουθος , πως εξομολογήθηκε για πρώτη του φορά ! Στο σπίτι πλέον σπάνια ακούγονταν τραγούδια , μα μόνο εκείνες οι παρακλήσεις της  Παναγίας από την Σιμωνόπετρα , το Βατοπαίδι , τον Μαχαιρά , τα Ιεροσόλυμα ,  που πολύ τις αγάπησε ! Άρχισε λοιπόν να φτιάχνει μια αλλιώτικη πλέον συλλογή , με ψάλματα και ομιλίες Ιεροκηρύκων …Νυχθημερόν και αχόρταγα άκουγε πλέον του Θεού τα λόγια και τα τραγούδια…Η γυναίκα του πόσο χαιρόταν …Ένα μεσημέρι ο πατήρ Μητροφάνης της εξομολογήθηκε τον λογισμό του :

- Μάνα ο Θεός για κάτι τον ετοιμάζει τον πατέρα ! Θα το δεις ! Για κάτι μεγάλο και σωτήριο !Τι μεταστροφή είναι αυτή ! Τι θαύμα μεγάλο ! Παράτησε μέχρι και τα τραγούδια του ! Ούτε που ασχολείται πλέον ! Μου ζητάει συνεχώς να του βρίσκω ομιλίες και εκπομπές να φωτίζει το σκοτάδι του …έτσι μου λέει ! Δοξασμένο το όνομά σου Κύριε !

Λες και άκουσε ο Παύλος την συνομιλία τους …Ύστερα από λίγο ξεκίνησε να τραγουδάει δυνατά όπως παλιά …Σάστισαν η γυναίκα και ο παπάς ! Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους απορημένοι ! Το ήξεραν καλά αυτό το τραγούδι ! Ήταν από τα αγαπημένα του ! Του Μητροπάνου το Αλίμονο ! Κατάλαβε ο Παύλος και γέλασε με την καρδιά του !

-Μην φοβάστε βρε σεις …Δεν ξανακύλησα βρε ευλογημένοι ! Τους αλλάζω τώρα τους στίχους ! Να μιλάνε για τον Θεό !Μόνο γι Αυτόν ! Όλα από και για τον Χριστό μας !

-Δεν σε καταλαβαίνω , πως τους αλλάζεις δηλαδή ,τον ρώτησε ο γιός του …

-Να , βάζω ένα Σε εκεί στην μέση του στίχου ! Και το Ζωή το βάζω με κεφαλαίο ! Εγώ ειμί η Ζωή ! Δώσε βάση ! Και ξεκίνησε ξανά να τραγουδάει :

Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν  Σε αγάπησαν Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο Αλίμονο σ’ αυτούς που δε δακρύσανε Ζωή,  την ομορφιά Σου δε γνωρίσανε Ζωή . την ομορφιά Σου δε γνωρίσανε  !

-Κατάλαβες τώρα ; Άντε δώσε μου την ευχή σου !

Αγκαλιάστηκαν και έκλαψαν ώρα πολύ ! Κυριακή μέσα στο χαρμόσυνο Πεντηκοστάρι ήταν …

-Σήμερα που άκουγα το Ευαγγέλιο του Παραλύτου παπά μου , εκεί που είπε η ψυχούλα στον Κύριο , Άνθρωπο ουκ έχω , θυμήθηκα και έναν άλλον στίχο που τραγούδησε ο Στράτος …

Τα βάσανά μου ένα φορτίο που τα πηγαίνω εδώ κι εκεί άνθρωπο ψάχνω αλλά δε βρίσκω το βάρος που ‘χω στη ψυχή να μοιραστεί…

Τελικά παπά μου , όλα μπορούν να κοιτάξουν ψηλά ! Και τα τραγούδια ακόμα ! Να γίνουν του Θεού ! Βέβαια τώρα την ψυχή μου την δροσίζουν μόνο αυτές οι θείες μελωδίες , με τα λόγια απ το ψαλτήρι και έπειτα εκείνοι οι τρισευλογημένοι ιεροκήρυκες του Παραδείσου που διαφωτίζουν με τους λόγους τους ! Α…μην ξεχάσεις να μου βρεις και άλλες ομιλίες του Παναγόπουλου !

Μια τέτοια ομιλία για το …δρομολόι της ζωής έπειτα από κάποια χρόνια άκουγε από τον κυρ Δημήτρη ο Παύλος , μόλις ξεκίνησαν οι πόνοι ψηλά όποτε ανάσαινε και ο πυρετός …

-Τον ετοίμαζε όντως ο Θεός μάνα ! είπε ο πατήρ Μητροφάνης μόλις πήρε τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις …

Με μισό πνευμόνι πια , μετά από μεγάλο χειρουργείο,  ο Παύλος τον τελευταίο του επίγειο Δεκαπενταύγουστο , ανέβηκε ως το μεγάλο ύψωμα της Παναγιάς να μεταλάβει στην μετάστασή της !Αρνήθηκε να τον πάνε με το αυτοκίνητο!

- Κάτι να ξεχρεώσω και εγώ για τις τόσες απουσίες μου ,είπε μόλις τον γλυκομάλωσαν για την αποκοτιά του ,την ανεξήγητη για τους πολλούς …

Οι Γιατροί μιλούσαν για πολλαπλές επικείμενες μεταστάσεις ,για πόνους συνεχείς και αφόρητους  …Βάλθηκε ο Παύλος να τους διαψεύσει ! Μόνο την τελευταία μέρα  χρειάστηκε και για λίγο , να τον βοηθήσουν με οξυγόνο ! Στο δωμάτιο ένας φορητός υπολογιστής μετέδιδε συνεχώς την Παράκληση της Παναγίας !  Ο Πατήρ Μητροφάνης γονατιστός κρατώντας το χέρι του πατέρα του  έλεγε τους Χαιρετισμούς  της !Πλησίασε κάποια στιγμή και τον ρώτησε :

-Φοβάσαι τον θάνατο πατέρα ;

Του έγνεψε γαλήνια το όχι !                                                                   

-Θα είμαστε μαζί κάποτε αν ελεήσει ο Θεός ! Μην φοβάσαι ! Είσαι στα χέρια Του τώρα !

Θέλησε να του μιλήσει …Του έβγαλε για λίγο την μάσκα και έγειρε ο καλόγερος να ακούσει την ισχνή φωνή του πατέρα του :

-Ένα μόνο με στενοχωρεί …Που δεν θα  είμαι εκεί μόλις θα λειτουργάς ! Μην με ξεχάσεις ποτέ παιδί μου !

-Θα είσαι πάτέρα μου ! Ποτέ δεν θα λείψεις ! Ποτέ ! Στο υπόσχομαι !

Ούτε που ακούστηκε μόλις ξέπνευσε ο Παύλος ο Σιδεράς ! Λόγια της χαράς , μεγαλυνάρια υμνολογήματα της μόνης πίστης , τραγούδια του Θεού ψάλονταν από αγγελικές φωνές μοναζουσών   την στιγμή που εκείνος χαμογελαστός και όμορφος όπως ποτέ   έφευγε για την ποθεινή Πατρίδα :

Όλη ψυχή και διανοία, και καρδία σε και χείλεσι δοξάζω, απολαύσας των σων, μεγάλων χαρισμάτων·  αλλ’ ω της Σης χρηστότητος,  και απείρων Σου θαυμάτων!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο: Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν 
που κυκλοφορεί από την Ορθόδοξη Χριστιανική Συναλληλία 
"Πρόμαχος Ορθοδοξίας"

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Ιερομ.π.Μ  που μας εμπιστεύθηκε τούτη την αληθινή Ιστορία έτσι όπως διασκευάστηκε σε διήγημα εις μνήμην του κατά σάρκα πατρός του Παύλου  .