Αποκάλυψη Αγίου Ιακώβου …

Πρέπει να περπατάτε ! Οπουδήποτε !  Τουλάχιστον μια  ώρα καθημερινά ! Σαν να πηγαίνετε κάπου βιαστικός !

 Του Γιατρού η προτροπή,   που αρχικά τον προβλημάτισε έγινε σιγά-σιγά τρόπος ζωής και συνήθεια αγαπημένη ! Εκείνη την ώρα  του απογεύματος,  με κάθε καιρό σε κάθε εποχή την καρτερούσε πλέον να αποτοξινώσει σώμα και ψυχή …Ήταν και  η πόλη τούτη που βοηθούσε , αφού  κάθε της γωνιά του γεννούσε μνήμες και  πρόσωπα. Έτσι ήταν πολύ ευχάριστος αυτός ο περίπατος  έστω και με βήμα ταχύ … Η διαδρομή που προτιμούσε,   ένας κύκλος  ιερών προσκυνημάτων . Εκκλησάκια ολοένα να μαρτυρούν την ευλάβεια των παλαιών , να του θυμίζουν όμορφα ορθρινά και σημαιοστόλιστα εσπερινά συναπαντήματα του παρελθόντος …Αγιοι Πέτρος και Παύλος , Άγιοι Ανάργυροι , Αγία Σοφία ,

Παναγίτσα ,  Αη Γιάννης Θεολόγος , Αγία Τριάδα , Άγιοι Πάντες , Άγιος Αλέξανδρος στο Νοσοκομείο…Το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς στα χείλη και σταυροκόπημα συνεχές και …παράξενο,    να τον εφοδιάζει με δύναμη και αντοχή και να κάνει τους…. πολλούς να αναρωτιούνται και να ψάχνουν αφορμές της άνυδρης  λογικής   μόλις τον αντίκριζαν …Το μεγάλο κοιμητήρι με τους Ταξιάρχες,  η τελευταία στάση πριν την τελική ευθεία τη επιστροφής . Μετά των Αγίων Ανάπαυσον Χριστέ …Πόσοι δεν περιμένουν εδώ μέσα λίγο φως και ένα δάκρυ…Εκείνο το απόγευμα στα στερνά του Νοέμβρη ήταν σκοτεινό .Όλη μέρα έβρεξε πολύ ! Έκανε ένα μάτι ο καιρός εκεί γύρω στις 4 …Ευκαιρία σκέφτηκε να μην χάσω σήμερα τον περίπατο ! Έχω μια ώρα ως τις πέντε που θα πάρω το παιδί απ το ωδείο . Έτσι έγινε ! Πέντε παρά κάτι λίγο,   ήταν έξω από την πόρτα του μαθήματος  και περίμενε ! Αλλά πάλι , σκέφτηκε , λίγος χρόνος  έμεινε …ας κάνω το χατίρι του γιατρού να κάνω λίγα μέτρα ακόμα , να συμπληρώσω και ολόκληρη  την ώρα του …Ας πάω μέχρι εκεί που ξεκινά το πάρκο και επιστρέφω ! Ακριβώς ως εκεί που τελειώνει το πεζοδρόμιο ! Ούτε βήμα παραπάνω , μην περιμένει και το παιδί! Με βήμα ταχύ έφτασε ακριβώς ως εκεί που έβαλε το τέρμα . Περίπου 300 μέτρα και αναστροφή . Το τελευταίο προγραμματισμένο του βήμα στάθηκε δίπλα σε ένα μικρό κομμάτι λευκού  χαρτονιού ! Λασπωμένο ήταν,  μα κάτι τον οδήγησε  να σκύψει και να το σηκώσει . Κατάλαβε αμέσως γιατί έπρεπε να γίνουν εκείνα τα τελευταία μέτρα του σημερινού του περιπάτου . Ένα μικρό χάρτινο εικόνισμα φανερώθηκε μόλις το γύρισε ανάποδα. Πάνω του μια φωτογραφία! Εκείνου που συνεχώς έλεγε :Παιδιά μου με συγχωρείτε ! Ο αγαπημένος του Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης !  Τον πήρε στα χέρια και καθάρισε αμέσως το χώμα από πάνω του ! Γέροντά μου, ψέλλισε  ! Δεν επέτρεψε ο Κύριος ακόμα και αυτό το ταπεινό κομμάτι χαρτιού να παραμένει  σε λερά και να πατιέται !

Ξεκίνησε να επιστρέφει !Απόγευμα  26^ης  Νοεμβρίου 2017 ! Συγκινημένος στο σπίτι  μίλησε στην γυναίκα του για αυτόν του τον περίπατο  … Την εικόνα την έβαλε αμέσως στο αμάξι , να θυμάται αυτήν την  ανακάλυψη που έμοιαζε τόσο με αποκάλυψη ! Δεν είπε σε κανέναν άλλον τίποτα !

Το επόμενο απόγευμα την ώρα που ξεκινούσε την γνώριμή του θεραπεία …χτύπησε το κινητό του ! Ήταν η Μαρία απ το γραφείο !

–Έμαθες τα χαρμόσυνα ; Την ευχή του Αγίου να έχουμε !

–Ποιού Αγίου αδελφή μου ;

-Πριν λίγο το έμαθα και σε πήρα να χαρείς ! Αγιοκατατάχθηκε ο Γέροντας Ιάκωβος στην Εύβοια ! 

Δάκρυσε από χαρά ! Πέρασε ξανά από το πάρκο, στάθηκε για λίγο ακριβώς στο σημείο  που μόλις χθες έστειλε μήνυμα ο Ουρανός και συμμαρτυρία για έναν αληθινά ταπεινό Άγιο του Θεού . Για εκείνον που ανέσυρε από τον βούρκο και την λάσπη των παθών χιλιάδες ψυχές,   που κάθε χρόνο πλέον  στην επαύριον της Εισόδου της Παναγίας μας  στα Άγια των Αγίων , στο πανηγυρικό προοίμιο της Ευδοκίας του Θεού στον κόσμο Του ,  θα τον μνημονεύουν και θα ζητούν τις ακαταγώνιστες μεσιτείες του.  

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Δυο χρυσαφένιοι κρίκοι .

 

Ο παλιατζής κι ο ασπριτζής...

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν πετούν τίποτε ! Αν πας στο σπίτι τους θα συναντήσεις μια απίστευτη ακαταστασία . Και κάποια δωμάτια αποθήκες , πλημμυρισμένα στην κυριολεξία από διάφορα  αντικείμενα ! Όλα για εκείνους μοιάζουν χρηστικά ! Από ένα κουτί για μπισκότα , ένα  κεσεδάκι από γιαούρτι , ένα μπουκάλι από γάλα . Σου λένε : Κάπου θα χρειαστεί ! Τους λες : Ένα , δυο το καταλαβαίνω , αλλά τόσα πολλά , στοίβες ; -Ας τα εκεί να βρίσκονται …σου απαντούν ! Κάποιοι λένε πως είναι αυτό μια πτυχή ενός μετακατοχικού συνδρόμου, για εκείνους που έζησαν την ανέχεια και τις πολυποίκιλες στερήσεις στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής,  αλλά και αργότερα στα χρόνια της φτώχειας …Εν μέρει έχουν δίκιο καθώς η πλειονότητα αυτών που τίποτα δεν πετούν ανήκει σε εκείνη την τόσο δοκιμασμένη γενιά ! Όπως όμως καταλαβαίνετε,  δεν θα αναλύσουμε σήμερα αυτήν την πτυχή του εν λόγω συνδρόμου ! Θα την χρησιμοποιήσουμε όμως για μια ιερή αναγωγή !

Έχουμε και εμείς μέσα μας αδελφοί μου μια αποθήκη ! Η ψυχή μας , ο νους μας , το υποσυνείδητο όπως διατείνονται οι ειδικοί …Το μέρος του συνειδητού το οποίο αναπτύσσει δράσεις εκτός του πλαισίου της άμεσης , της ορατής αντίληψης . Συνήθως αυτό το μέρος, στην πορεία της ζωής μας καλύπτεται από ένα νέφος λήθης , λησμονιάς ! Όμως κάποιες στιγμές, ό,τι έχει αποθηκευτεί , βγαίνει στην επιφάνεια και είναι αυτό που τότε μας καθοδηγεί και μας χαρακτηρίζει,  πολλές φορές εκπλήσσοντας τους άλλους αλλά κυρίως τον ίδιο μας τον εαυτό !  Και συνταρασσόμαστε όταν ενώ είμαστε ήρεμοι και γαλήνιοι εν μέσω Θείας Λατρείας μας προσβάλλουν ανίεροι , αισχροί και βλάσφημοι λογισμοί ! Σίγουρα στην αποθηκούλα μας υπάρχουν κάποια άχρηστα αντικείμενα ! Εικόνες εφάμαρτες από τα παλιά , σαρκικές , σαρκολατρικές παραστάσεις , αισχρές ταινίες , δύσοσμα διαβάσματα , ανέκδοτα που κάποτε  προκάλεσαν μεν το γέλιο και την ευθυμία των γύρω μας,  αλλά φαύλα και διαστροφικά εμπνευσμένα πήραν την θέση τους στα ράφια των …αποθηκών μας !  -Μα εγώ τα έχω ξεχάσει , τα έχω απορρίψει  όλα τούτα ! Γιατί συνεχίζει ο πόλεμος ; Τόσες εικόνες , τόσοι λογισμοί μιαροί ;  Αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου η απάντηση είναι ότι η αποθήκη σου θέλει συνεχώς  καθάρισμα ! Ό, τι το παλιό να πεταχτεί! Παλιατζή έχεις ;

Φοράει πετραχήλι αυτός ο παλιατζής ! Όλα τα παλιά συγχωρεί ! Δεν αφήνει τίποτα ! Όλα τα αγοράζει ! Και πληρώνει καλά ! Με το τίμιο αίμα του Χριστού μας , εξαγοράζει και εκείνος ο ευλογημένος Του διάδοχος ό,τι παλαιό και άχρηστο ! Χρειάζεσαι όμως κι ασπριτζή ! Γιατί η αποθήκη σου , ναι μεν άδειασε , μα έχει μαζέψει πολύ βρωμιά ! Έχει ποτίσει η λέρα και το ακάθαρτο ! Και αυτά δεν φεύγουν με ένα πέρασμα ! Χρειάζεται πολλές φορές το λευκό να περάσει από πάνω τους για να σβηστούν …Ξανά και ξανά ως την τελευταία σου αναπνοή ! Σου έχω νέα όμως! Εκείνος ο παλιατζής είναι συνάμα και ασπριτζής ! Δυο σε ένα που λέμε ! Ή καλύτερα …όλα σε ένα ! Με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος να έρθει η λυτρωτική κάθαρση  ! Ο παλιατζής κι ο ασπριτζής περιμένουν να τακτοποιήσουν του νου και της ψυχής τις αποθήκες! Να γεμίσουν έπειτα εκείνες από το καθαρό και το χαροποιό ! Όλα τα παλιά να κάνουν καινούρια !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Υπόλογοι αχαριστίας…(αντί του μάνα χολή )

Αν κάποιος οφείλει να ακούει με προσοχή τα ομιλήματα τούτης της εκπομπής, τις παραινέσεις της και τους ελέγχους , αυτός είναι πρώτος και με διαφορά …ο γράφων…

Η ταλαίπωρη ψυχή μας έχει ανάγκη  το Φως του Χριστού μας,  όταν ελέω Του αναδύεται σ αυτά τα 12 σχεδόν χρόνια της ραδιοσυναλληλίας. Και είναι πολλά αυτά που μας ελέγχουν, που μας κάνουν να χαμηλώνουμε το πρόσωπο. Σας έχει ποτέ συμβεί να συναντήσετε μάτια καθαρά; Τα μάτια ενός σύγχρονου Αγίου ας πούμε,  του οποίου έχουμε μια φωτογραφία . 

Είναι κάποιες φωτογραφίες που οι Άγιοι κοιτούν επίμονα και κατάματα την μηχανή με αυτό το καθάριο τους  βλέμμα …

Όπως ακριβώς μας αντικρίζει ο Χριστός μας! Δεν χορταίνεται τούτο το βλέμμα! Μα δεν αντέχεται κιόλας! Δεν βαστάς να το θωρείς, γιατί εκείνη την ώρα λειτουργεί η ευλογημένη συνείδηση(όταν δεν έχει βέβαια απενεργοποιηθεί εντελώς και ολεθρίως …)  

Και χαμηλώνεις τα μάτια μπροστά στην Θεία ευεργεσία ως αχάριστος και αγνώμων , αδιόρθωτος και κατάκριτος! 

Γιατί δεν επέστρεψες να δοξολογήσεις σαν τον Σαμαρείτη λεπρό της Ευαγγελικής Αλήθειας, που μετά φωνής μεγάλης δοξάζοντας και ευχαριστώντας έπεσε με το πρόσωπο στην γη, μπροστά στα πόδια του Μεγάλου Ιατρού. 

Γιατί ομοίασες με τους υπόλοιπους εννέα λεπρούς, που αν και καθαρίστηκαν δεν επέστρεψαν δούναι δόξαν τω Θεώ…

Γιατί ενώ μετέλαβες θαρρών τω ελέει Του, το Σώμα και το Αίμα Του δεν έμεινες ποτέ 5 λεπτά ακόμα μετά την απόλυση όταν ακούγεται η ευχαριστία μετά την Θεία μεταλαβιά, να πεις και εσύ το Ευχαριστώ Σοι Κύριε ο Θεός μου ότι ουκ απώσω με τον αμαρτωλό …που δεν με έδιωξες Χριστέ…αλλά κοινωνόν γενέσθαι των αγιασμάτων Σου καταξίωσας…Τον ανάξιο αξίωσες να μεταλάβει τα άχραντα και επουράνια δώρα Σου…

Με τους εννέα μοιάζουμε και το βράδυ της Ανάστασης που σαν ακούστηκε το Χριστός Ανέστη λακίσαμε…ή το ταιριάξαμε όμορφα και βρήκαμε τους πιο ταχείς ιερείς και ψάλτες και μείναμε ως το τέλος τάχα,  κοιτάζοντας συνεχώς το ρολόι μας. 

Σ Εκείνον που ίδρωσε αίμα και φραγκελώθηκε σύγκορμος, που υπέμεινε εκουσίως και θεληματικώς το Πάθος, ανταποδίδουμε βιασύνη, προχειρότητα, ανευλάβεια, ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ! Στον Παντευεργέτη Ελευθερωτή. Στον Ιατρό σωμάτων και ψυχών! 

Κι αν στον Χορηγό των πάντων σταθούμε αγνώμονες, ας φανταστούμε πως θα σταθούμε απέναντι στους διπλανούς μας! Θηρία που αγριεύουν αντί να αγιεύουν είμαστε αδελφοί μου!

 Το έλεγε ο Ιερός Χρυσόστομος αυτό: Ο γαρ περί τον Ευεργέτην αχάριστος, τι αν γένοιτο ποτέ περί τους άλλους; 

Κατάντημα η αχαριστία του σύγχρονου ανθρώπου , του σημερινού Ορθοδόξου Χριστιανού! 

Ένα δημιούργημα με 2 πόδια και καμιά αίσθηση ευγνωμοσύνης έλεγε ο μέγας ψυχογράφος Ντοστογιέφσκι . Το αγνώμον δίποδο ! 

Αντί του μάνα ...χολή! 

Πρωτόπλαστη πτώση ξανά!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Τα …μου σου του…. μας (Πόσο δύσκολο αυτό το Σου)

Γεννηθήτω το θέλημά Σου …Αν θέλει ο Θεός …Πρώτα ο Θεός ..Συν Θεώ …Με την βοήθεια του Θεού …Με την χάρη του Θεού …Αν είναι θέλημα Θεού …Αν είναι ευλογημένο ….Ο,τι πει ο Θεός …Πόσες φράσεις μαζεμένες ! Θαρρούμε πως όσοι είμαστε συντονισμένοι τούτην την ώρα στα Ουράνια ραδιοκύματα , είτε τις έχουμε πολλάκις χρησιμοποιήσει ή τις έχουμε ακούσει κατά κόρον στην καθημερινότητά μας. Ιδίως εντός των καλουμένων πνευματικών χώρων !

Ναι , θεωρούνται πολύ δόκιμες τούτες οι φράσεις ! Αποκαλύπτουν μια βαθιά πνευματικότητα και μια πίστη ζηλευτή Λεν τα χείλη τέτοια λόγια που συγκινούν αλήθεια ! Αλλά οι καρδιές πόσο  απέχουν από το νόημά τους ; Είναι παλιά αυτή η ρήση , εγγενής με την ανθρώπινη φύση τούτη απομάκρυνση . 

…ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας.( 29^ο κεφάλαιο στ.13 στο βιβλίο του προφήτης Ησαϊα από την Π.Δ.)

Πόσες χιλιάδες χρόνια πέρασαν …Δεν υπάρχει γενεά που να μην επαλήθευσε αυτούς τους λόγους . Η σημερινή όμως ίσως περισσότερο από κάθε προηγούμενη τα έχει μετατρέψει σε… επιστήμη …Πρώτος ο γράφων ! Και γίνεται εκείνο το γεννηθήτω το θέλημά Σου …γεννηθήτω το θέλημά μου ! Και το πρώτα ο Θεός ….τελευταία…Και το ο,τι πει ο Θεός , ο,τι πει το παντοδύναμο και εξουσιαστικό εγώ μου ! Κι όμως υπάρχουν και αυτοί που βιώνουν την απόλυτη πίστη στο θέλημα του Θεού , όταν σε όλα τον τοποθετούν μπροστάρη και απλά καρτερούν το τι Εκείνος και μόνο θα οικονομήσει προς το συμφέρον της ψυχής τους  . Δεν υπάρχει μέρα που τα χείλη των Χριστιανών να μην προφέρουν αυτό το …Σου …Μια ζωή ολάκερη θα πορευόμαστε ελπίζοντας πως κάποτε θα το βιώσουμε …Και έχει μια γαλήνη , μια ειρήνη και έναν παράδεισο εκείνη η στιγμή η παμπόθητη της απόλυτης εμπιστοσύνης στο Θείο θέλημα ! Όλα έπειτα είναι διαφορετικά ! Αφημένοι στα χέρια του Θεού Πατέρα ! Στην πρόνοιά Του,  σεβόμενοι και τηρώντας τα δικαιώματά Του ! Αλλιώς θα συνεχίσουμε τα μου σου του…και  να προφέρουμε μόνο λόγια άψυχα , ψεύτικα και κενά που δεν θα φτάνουν ούτε ως το ταβάνι του ταμείου μας ! Όσο κι αν μας φαίνεται κοντινό θα μοιάζει τούτη η απόσταση με εκείνη την ατέλειωτη που χωρίζει την καρδιά   από τα χείλη μας …

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από εκπομπή με τίτλο Πόσο δύσκολο αυτό το Σου

Της ψυχής τα νώτα...

Το  άγιο συναξάρι . Το έμψυχο Βαγγέλιο του πιστού. Κάθε σελίδα του και Φως Χριστού , μοσχοβολά μια ανέκφραστη ευωδία αυτή της αγιότητας. Τι άθλοι , τι αγώνες , τι μαρτύρια , τι ομολογία, τι φρόνημα ! Των ηρώων της πίστης τα εξιστορούμενα! Άλαλα τα χείλη ! Σε κίνηση απερίγραπτη οι ψυχές όσων τα διαβάζουν . Τι μένος , τι διαβολή , τι δαιμονοκίνητη ευστροφία στους τρόπους βασανισμού ! Των Θεομάχων τυράννων τα φριχτά πεπραγμένα από την άλλη ! Να τιμωρείς και να θανατώνεις με τον πιο βάναυσο τρόπο κάποιον αθώο και αγαθό  γιατί  πιστεύει και ομολογεί Χριστό! Μόνο αυτό εξόργιζε και εξοργίζει ακόμα και στις μέρες μας ! Μα να πεθαίνεις , να χάνεις τα νιάτα σου , το κάλλος σου , μια ζωή ολάκερη που μπροστά σου ανοίγεται διάπλατα  μόνο και μόνο για μια μικρή υπόκλιση …για 2 κόκκους θυμιάματος…  Γονάτισε μπροστά στο άγαλμα , πρόσφερε λίγο θυμίαμα στον βωμό ενός ψεύτικου Θεού και είσαι ελεύθερος ! Για λίγο …για ελάχιστα δευτερόλεπτα θα δηλώσεις υποταγή και έπειτα πίστευε ξανά στον Χριστό σου …Μια κίνηση , μια μικρή ομολογία κάνε,  που μέσα σου κιόλας δεν την πιστεύεις,  κι έπειτα θα είσαι ελεύθερος !

Σας θυμίζει κάτι αδελφοί μου αυτό το λίγο , το ελάχιστο της υποχώρησης που ο μισόκαλος συνεχώς μας ψιθυρίζει ; Αυτό το προσωρινό …που όλοι με κάποιον τρόπο βιώνουμε ; Σκεφτόμαστε άραγε αν σε αυτήν την φαινομενικά ασήμαντη υποχώρηση συγκατατίθεντο όλοι οι άγιοι μάρτυρες της πίστης,  τι συναξάρι σήμερα θα είχαμε να  διαβάζουμε ;

Φάε παιδάκι μου , γιέ μου μονάκριβε να σώσεις την ζωή σου ! έλεγε η μάνα στον Αη Γιάννη τον Μονεμβασιώτη . 15 ετών εκείνος . Αν έτρωγε απ τα μοσχομύριστα κρέατα που του πρόσφερε ο αφέντης του εν μέσω της αυστηρής νηστείας του Δεκαπενταυγούστου θα του χάριζε την ζωή ! Μια μπουκιά φαί και έπειτα ελεύθερος θα δόξαζε τον Κύριό του ! Προτίμησε να πεθάνει παρά να αρτυθεί ! Λέγοντας στην μάνα του : Αν δεν φυλάξουμε τα μικρά πως θα φυλάξουμε και τα μεγάλα ; 23 Οκτωβρίου 1773 τελειώθηκε μαρτυρικά !  Λίγες γενιές πίσω στον χρόνο ! “Νόμους φυλάττων νηστίμου καιρού πόθω, ζωήν έθυσε… Ήταν άραγε αδελφοί μου άνους, ανεύθυνος ,  ακραία επιπόλαιος και  ψυχικά διαταραγμένος αυτό το ηρωικό παλικάρι , αυτός ο μάρτυς του Χριστού ; Μήπως εξεπείραξε τον Θεό αρνούμενος να ενδώσει σε ένα πιάτο φαί που θα τον συντηρούσε στην ζωή μετά και από τόσες μέρες αφαγίας  ; Μήπως αν ζούσε στις μέρες μας εμείς οι υπεύθυνοι γνωστικοί θα καλούσαμε τους υπόλοιπους να τον απομονώσουμε ως ακραίο ζηλωτή και επικίνδυνο ; Μήπως ακόμα –ακόμα θα τον πετάγαμε και έξω από την κατά τα άλλα Χριστιανική μας ομήγυρη ; Και εκείνος ο ανεξίκακος και αμνησίκακος που γνώριζε το Ευαγγέλιο απ έξω απ τον Ιερέα πατέρα του που και εκείνος σφαγιάστηκε απ του τυράννου τα χέρια πως θα μας απαντούσε ; Ας βάλουμε την ιερή μας φαντασία αδελφοί μου να εργαστεί . Ας φέρουμε μπροστά μας κάθε μάρτυρα του Χριστού που αρνήθηκε να κάνει συγκατάθεση με τον κόσμο …Θα μας κοίταζε με αγάπη κατάματα και θα μας ψέλλιζε λίγο πριν την μαρτυρική του τελευτή με αδύναμη φωνή λόγια απ του Ηγαπημένου μαθητή το Ευαγγέλιο :

Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει …Θα με αγαπάγατε και δεν θα με λοιδωρούσατε αν ήμουν δικός σας …με το ίδιο χλιαρό φρόνημα ! Και θα έλεγε και κάτι ακόμα απ του Ιωάννου το Ευαγγέλιο : Με κάνατε αποσυνάγωγο ! …ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ…Και νομίζετε ότι όχι μόνο δεν παραβαίνετε τον νόμο  του Θεού και δεν εγκληματείτε,  αλλά ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρετε λατρεία στον Θεό !

Για τέτοιους ήρωες θα μιλήσουμε σήμερα αδελφοί μου ! Για εκείνους που ακόμα φωτίζουν τον δρόμο προς την Άνω Πατρίδα! Οδοδείκτες και Ουρανόσημα! Δεν θα μας κρίνει ο Θεός γιατί δεν φτάσαμε ψηλά ή στο τέρμα του ανηφοριού ! Θα κριθούμε γιατί αμετανόητοι χάσαμε τον προσανατολισμό μας και στρέψαμε τα νώτα της ψυχής  μας προς τον μοναδικό οφειλόμενο προορισμό της…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Αλλεργικό σοκ...

Είναι το αυτεξούσιο πανίσχυρο! Έλεγε ο μακαριστός Ιεροκήρυκας του Παραδείσου, ο κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος,  εν επιγνώσει υπερβάλλοντας,  μα θέλοντας να τονίσει την εξαιρετική του σημασία,  ότι με το αυτεξούσιό του ο άνθρωπος  γίνεται πιο δυνατός ακόμα και από Αυτόν τον Μέγα Τριαδικό μας Θεό! Τον Θεό που με την αρχοντική του αγάπη σέβεται απόλυτα τις αποφάσεις του στην ουσία τόσο αδυνάμου πλάσματός Του…Μια υποψία και μόνο για ασθένεια και ένας ολάκερος κόσμος γκρεμίζεται μπροστά μας! Λίγες μέρες με 37 και 6 …με λίγα δέκατα παραπάνω από την φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος (πάλι ο Παναγόπουλος στην θύμησή μας) και γίνεται ο άνθρωπος αρνάκι άκακο και απρόθυμο για οποιαδήποτε αμαρτία! Και έρχεται έπειτα η επίσκεψη στον γιατρό! Κρεμόμαστε από το στόμα του! Ό,τι πει γίνεται νόμος και εμείς ολοπρόθυμα το εφαρμόζουμε! Τι δίαιτες, τι άσκηση καθημερινή , τι μη το ένα μη το άλλο, τι φάρμακα , τι βιταμίνες, τι συμπληρώματα διατροφής…Όταν βέβαια επανέλθουμε στα …φυσιολογικά μας , στις κανονικές μας συνθήκες , όταν πέσει ο πυρετός, υποχωρήσει το οίδημα και η φλεγμονή τα ξεχνάμε όλα! Μέχρι να μας τα ξαναθυμίσει ο γιατρός!

Υπάρχουν βέβαια και οι πιο μόνιμες καταστάσεις, της …συνεχούς προσοχής! Εκεί δηλαδή που οφείλεις να τηρείς κατά γράμμα και αδιαλείπτως τις ιατρικές συμβουλές και τα πρέπει…Οι περιπτώσεις των αλλεργιών. Και δεν μιλάμε για μια συνήθη αλλεργία ,της Άνοιξης, της ανθοφορίας, της γύρης , της σκόνης αλλά για αλλεργίες  που μπορούν να σου στερήσουν ακόμα και την ίδια την ζωή σου! Στους καιρούς μας ανακαλύπτονται συνεχώς νέες μορφές αλλεργιών, που μέχρι πρότινος ο άνθρωπος αγνοούσε! Σπάνιες περιπτώσεις , σε μια ουσία σε μια τροφή που άλλοι μπορούν άφοβα και σε όποια ποσότητα να καταναλώσουν και εσύ δεν πρέπει ούτε να ξαναδοκιμάσεις! Γιατί αλλιώς μπορεί να χάσεις την ζωή σου! Να υποστείς αλλεργικό σοκ και να μην προλάβεις να πεις …ούτε το μνήσθητί μου Κύριε!

Για διαβάστε το παρακάτω και έπειτα θα σας μεταφέρουμε ένα περιστατικό στο οποίο βρεθήκαμε αυτήκοοι μάρτυρες!

Η δυσανεξία στην καφεΐνη δεν είναι καθόλου σπάνια, αν και στην πιο ακραία της μορφή ο πάσχων δεν μπορεί να καταναλώσει ακόμα και ελάχιστη ποσότητα χωρίς να απειληθεί η ζωή του με σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις. Η αλλεργία στην καφεΐνη ενδέχεται να προκαλέσει ψευδαισθήσεις, κρίσεις πανικού, εξανθήματα, κνίδωση, μυϊκούς σπασμούς, αρρυθμίες και άλλα πολλά. Ακόμα και επιληπτικές κρίσεις μπορεί να επιφέρει, που ενδέχεται να αποβούν μοιραίες για την ίδια την ζωή του ατόμου …

Βρεθήκαμε λοιπόν σε μια παρέα πριν λίγο καιρό. Συμπαθητικοί, καλοί άνθρωποι άλλοι  φίλοι από παλιά  και άλλοι με τους οποίους πρωτοσυναντιόμασταν. Ο ένας εξ αυτών (πολύ καλό παιδί , εργατικός , οικογενειάρχης)  περιέγραφε κάποιες δυσκολίες, αναποδιές στην εργασία του. Πραγματικά ζόρικες καταστάσεις …  Αλλεπάλληλα εμπόδια . Ο διπλανός του που τον ήξερα από μικρό παιδί, μας ξάφνιασε όταν του είπε με θλιμμένο ύφος:

-Φαντάζομαι θα πήγε η βλαστήμια σύννεφο …

-Ας τα…μην τα συζητάς, απάντησε εκείνος …

-Γιατί βρε αδελφέ; Τι σου έφταιξε ο Χριστός μας και η Παναγία μας;

-Δεν το θέλω! Θολώνω! Νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες;

-Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι επειδή βλαστημάς σου συμβαίνουν συνεχώς τέτοιες αναποδιές ;

-Άντε βρε …δεν τιμωρεί ο Θεός! Ο Θεός μας αγαπάει!

Τώρα αδελφοί μου θα αναρωτιέστε πως σχετίζεται με όλα τα παραπάνω  η θανατηφόρα για κάποιους δυσανεξία στην καφεῒνη…Στ αλήθεια πόσο ευμήχανους μπορεί να μας κάνει ο Παντευμήχανος Θεός μας αν του το ζητήσουμε! Και ο διάλογος συνεχίζεται …

-Να σε ρωτήσω  κάτι ; Λες πως δεν μπορείς να κόψεις αυτό το πάθος της βλασφημίας, έτσι δεν είναι;

-Ναι δεν το θέλω! Το μετανιώνω κάθε φορά!

-Το μετανιώνεις αλλά όταν έρθει η δύσκολη , η ζόρικη στιγμή το ξανακάνεις, σκορπίζοντας γύρω σου δυσωδία , ξανασταυρώνοντας τον Χριστό, ξαναματώνοντας την Παναγία με δίστομο μαχαίρι !

-Τι να σου πω…Φριχτά το μετανιώνω…Δεν το εννοώ!

-Αυτό έλειπε δα να το εννοείς κιόλας! Δεν είναι ελαφρυντικό αυτό!

-Γιατί, θα δικαστώ;

Δεν αποκρίθηκε ο ευμήχανος φίλος σε αυτήν την ρητορική ερώτηση.Σκέφτηκε όμως εκείνη την στιγμή κάπως αλλιώς να απαντήσει στον ταλαίπωρο συναμαρτωλό αδελφό μας…

-Τώρα πίνεις τον καφέ σου…του είπε. Αν αύριο ανακάλυπτες μετά από εξετάσεις, οτι ο καφές μπορεί να σε σκοτώσει, αν σου έλεγε ο γιατρός ότι για την υπόλοιπη ζωή σου δεν θα πρεπε να πιείς ούτε μια γουλιά, γιατί είσαι αλλεργικός στην   καφεΐνη και θα πάθεις σοκ  που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατό σου, τι θα έκανες στ αλήθεια; Το προφανές είναι ότι δεν θα ξαναπλησίαζες καφεκοπτείο ούτε στο χιλιόμετρο! Αν σου έλεγε λοιπόν κάποιος ότι μια βλαστήμια σου μπορεί να επιφέρει αιώνιο θάνατο τι θα έκανες; Θα ξαναβλαστημούσες;

Παύση…σιωπή επικράτησε! Δεν γνωρίζουμε αν εκείνος ο αδελφός μας ξαναέβλαψε την φήμη του Αγίου Θεού, μα μόνο ότι τότε πολύ προβληματίστηκε! Γνωρίζουμε επίσης πως σε αυτό το φριχτό ανουσιούργημα της βλασφημίας είμαστε όλοι συνένοχοι! Και δεν μιλάμε βέβαια για την πολιτεία που δεν έχει την βούληση να επέμβει νομοθετικά(Άραγε υπάρχει όχι κακόβουλη βλασφημία;) Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το ποινικώς κολάσιμο, όσο το Θεϊκώς! Αναφερόμαστε στην υποχρέωση που όλοι μας έχουμε να γινόμαστε ευρηματικοί σαν τον καλό φίλο της παρέας και με διάκριση να βρίσκουμε ειρηνικό πράο και μεταδοτικό τρόπο να θέσουμε νου σε όσους μπλεγμένοι στου μισόθεου πανούργου τα δίχτυα συνεχίζουν να καθυβρίζουν τα Θεία. Θα μοιάζει με αλλεργικό σοκ, ισχυρό και θανατηφόρο αν την επόμενη φορά που κάποιος βλαστημήσει και φύγει αιφνίδια και αναπάντεχα από αυτό το πρόσκαιρο, οδηγηθεί η ψυχή του στον τελωνισμό της με το ανεξομολόγητο και αμετάνιωτο τούτο έγκλημα.

Και κάτι τελευταίο. Διαβάσαμε σε μια εισηγητική έκθεση για την αποποινικοποίηση της βλασφημίας:

Κατά το Ποινικό Δίκαιο, η ποινή προϋποθέτει την τέλεση πράξης. Ο προσδιορισμός της τελευταίας χωρεί με στάθμιση των εμπειρικών-αποδείξιμων αποτελεσμάτων της. Ωστόσο, στην περίπτωση της βλασφημίας λείπει οποιαδήποτε αποδείξιμη ενώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια της πράξης. Επομένως, η έννοια του εγκλήματος δεν διακρίνεται».

Ενώπιον δικαστηρίου αδελφοί μου δεν αποδεικνύεται η βλαπτική συνέπεια…

Στο Θεϊκό δίκαιο που ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουμε, τι λέτε διακρίνεται η έννοια αυτής της φρικαλεότητας; Ευχόμαστε ακούγοντας την σημερινή εκπομπή με την χάρη του Θεού, έστω και ένας να αναθεώρησε, περί του αναποδείκτου…

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή

Τον θάνατο φοβάμαι όταν...

Αγιογραφία  +Ιωάννη Μπάζου
(Ι.Ν.Αγ.Κων/νου &Ελένης Καραθώνας Ναυπλίου)

Εποχή ζόρικη …ζοφερή …δυστοπική …Καθόλου υπερβολή με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τα πρωτόγνωρα , τα αναπάντεχα τα τόσο τρομακτικά …Καταστάσεις σχεδόν Οργουελικές …Τι σχεδόν δηλαδή ….Γίνηκε ο φόβος ο πιο στενός μας συνοδοιπόρος . Ανεπιθύμητος φυσικά μα σχεδόν …τι σχεδόν δηλαδή …υποχρεωτική αυτή η συμπόρευση …Λένε εκείνοι που μιλούν και ερευνούν γνωρίζοντας καλά , της ψυχής οι επιστήμονες , οι ψυχολόγοι , ότι ο φόβος είναι μια φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση όταν θα συναντήσουμε έναν πραγματικό κίνδυνο ή μια πρόδηλη απειλή . Τι γίνεται όμως αδελφοί μου όταν ο φόβος μεταλάσσεται σε φοβία ; Γνωρίζουμε πώς να διακρίνουμε αυτές τις καταστάσεις της ψυχής μας ; Κατανοούμε την δυσαναλογία που πολλές φορές υπάρχει μεταξύ του κινδύνου , της απειλής και των δικών μας σκέψεων και αντιδράσεων ; Ας μην πάμε όμως προς της επιστήμης της ψυχολογίας τα λημέρια και ας προσεγγίσουμε το θέμα Χριστοκεντρικά και μόνο . Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος μας ; Αυτός που πλέον φαίνεται να καθορίζει απόλυτα και υπέρμετρα τις ζωές μας; Ο φόβος του θανάτου ! Εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι , σε ποιο θεμελιώδες αξίωμα πιστεύουμε ; Σε εκείνο που ακούγεται στην ποιητικότατη και γεμάτη από Αλήθεια και Ζωή νεκρώσιμο ακολουθία : Ο των ψυχών Δεσπόζων και των σωμάτων , Ο Κυριεύων ζωής και του θανάτου Ζωοδότης Κύριος έγινε πρόξενος Αθανασίας με τον δικό Του θάνατο . Αυτός λοιπόν εξουσιάζει και διαφεντεύει την ζωή και τον θάνατο ! Εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε όχι μόνο στα λόγια μα κυρίως στο βίωμα Χριστιανοί Ορθόδοξοι σε αυτό ακριβώς και απαρεγκλίτως πιστεύουμε! Σε αυτό και στην δικαία κρίση του Χριστού μας που είναι αγάπη και δικαιοσύνη ! Μα ο φόβος και η φοβία είναι ακόμα εδώ ! Και αυτό χρειάζεται βαθύτερο ψάξιμο και …ιχνηλάτηση …Αν ερευνήσουμε λοιπόν στο ενδότατο μέσα μας, θα εντοπίσουμε την αιτία αυτής της ενίοτε υποχονδριακής και διαταραγμένης μας ζωής,  μα και της αντισηπτικομανούς εποχής μας ! Μια ψυχοσωματική κατάσταση που έχει μια δεσπόζουσα αιτία !Την αποστασία μας από το θέλημα του Αγίου Θεού ! Άρα που καταλήγουμε αδελφοί μου ; Στον Μέγα Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ! Σε αυτήν την παραδοχή που συνοδεύει εκείνο το υπέροχο μεγαλυνάρι της παρακλήσεως προς την Κυρία Θεοτόκο ! Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή . Τον θάνατο λοιπόν φοβόμαστε όταν : Δεν αντιλαμβανόμαστε και δεν αποδεχόμαστε βιωματικά ότι:  Ένας Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου και οτι ο δυσανάλογος φόβος που έχει κατακλύσει τις μέρες μας έχει μια κυρίαρχη και βαθύτερη αιτία : Την δική μας απομάκρυνση από τον Θεϊκό νόμο . Ξαναλέμε πως αυτές τις παραδοχές τις ενστερνίζονται όσοι θέλουν να βιώνουν και να ποιούν  ως Χριστιανοί   Ορθόδοξοι ! Οι υπόλοιποι ήδη έχουν κλείσει το ραδιόφωνο...

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Η πρώτη και η τελευταία …

Υπάρχουν άνθρωποι αλλιώτικοι απ τους πολλούς που όλο χαμογελούν το φως .

Που δεν θα δεις ποτέ το πρόσωπό τους να συννεφιάζει .  Που λίγο μιλούν με το στόμα μα αδιάκοπα  λαλούν με τις ματιές τους. Όλα τα ένθεα τους συγκινούν . Ενθουσιάζονται λοιπόν  με τα ελάχιστα και τα μηδαμινά για τους πολλούς . Μα μηδέν για εκείνους δεν υπάρχει .

Αφού τα πάντα τα λογαριάζουν στου Δημιουργού το άχρονο είναι !

Άμετρα αγαπούν χωρίς εξαίρεση τα έμψυχα και  όλα του Θεού τα πλάσματα .

Και όποτε αντικρίζουν  κάτι από δαύτα , θαρρείς πως είναι η πρώτη στιγμή που το συναντούν. Έτσι καταλαβαίνεις σαν τους θωρείς από τον τρόπο που σκιρτούν οι ψυχές τους . Εκστατικοί και ενεοί σφιχταγκαλιάζουν ένα μυστικό Ευαγγέλιο( όπως έλεγε ο σοφός Άγιος Πορφύριος ) με ρήματα αιώνιας Ζωής σε κάθε τους βήμα και αναπνοή.

Χρώματα κι αρώματα του Θεού τα φανερώματα!  

Ένας ήλιος που ανασταίνεται και ένας που πεθαίνει , ένα λιόδεντρο αγήρατο,  αυτάρκες δίχως παράπονο  στην μοναξιά του  κι ένα πεύκο λυγερό και βαρύξυλο που τον ουρανό ζωγραφίζει , ένα φαράγγι με τα ελέησον να αχολογούν  , ένα χάδι από θυμάρι αξεθύμαντο, μια ακύμαντη γαλάζια απεραντοσύνη και ένας βράχος να σμιλεύεται από της αλισάχνης τα ορμήματα, ένας κελαηδιστής του ουρανού με το ορθρινό του κάλεσμα και το νυχτερινό του τραγούδι, που πασχίζει να ειρηνέψει την ψυχή με ό,τι πάλεψε ολημερίς να την φτωχύνει, ένα ξωκκλήσι παμφαές  να λάμπει ανέσπερα από την φλόγα ενός και μόνο καθαρού κεριού…

Πάντοτε η ίδια έκσταση και ένα Θεέ και Κύριε να ξεβγαίνει από τα χείλη τους.

Συνάντησα κάποτε έναν τέτοιον σεβάσμιο άνθρωπο που με όλα του Κυβερνήτη τα φτιάγματα έπιανε κουβέντα και ερωτευόταν,  γιατί τον έκαναν ανυπόκριτα σαν παιδί αγαθό να αγαπά όλο και περισσότερο τον Ποιητή τους! 

Στάθηκα μπροστά του και τον ρώτησα :

Πες μου πως γίνεται και κάτι που τόσες αμέτρητες φορές το έχεις αντικρίσει,  να μοιάζει σαν να ναι η πρώτη μόλις φορά που βρίσκεται στον δρόμο σου ; 

Και εκείνος με την γαλήνια μιλιά του, μυστικά κάπως, έγειρε και  μου είπε :

Παιδί μου , κάθε που ένα τέτοιο ποίημα του Θεού βλέπουν τα μάτια μου,  συλλογίζομαι  αμέσως, πως ίσως είναι η τελευταία μέρα που ο Θεός μου τα αφήνει ανοιχτά για να το ιδώ…

Νώντας Σκοπετέας

8-9-2020

Η ΖΩΗ ( Όσο θελήσει ο Θεός...)

Ιούλιος 2019.

Είναι αυτές οι στιγμές που όλοι φοβόμαστε ότι κάποτε θα ζήσουμε …

Έφτασε λοιπόν μια τέτοια και για τον μεγαλύτερο γιό, τον πρωτότοκο, από τα πέντε παιδιά  που γέννησε ο παπα-Λιάς μας. Σε ένα μικρό παγωμένο γραφείο μονάδας εντατικής θεραπείας Αθηναϊκού Νοσοκομείου βρίσκεται και συζητάει με τον γιατρό .

Του έχει εμπιστοσύνη απόλυτη και τον σέβεται !

Τον γνωρίζει καιρό εξάλλου και είναι βέβαιος ότι ζυγίζει απόλυτα κάθε του λέξη , ιδίως τούτες τις στιγμές τις δύσκολες .

-Λοιπόν γιατρέ , πως τα βλέπετε τα πράγματα ; Υπάρχει ελπίδα μπροστά μας ;

-Ακούστε αγαπητέ…Με τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο πατέρας σας και τις

εξετάσεις που του έγιναν, όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε ολοταχώς …προς την έξοδο …

Λυπάμαι που το λέω έτσι , αλλά δεν υπάρχει επιστροφή ! Μπορούμε βέβαια κάπως να

επιμηκύνουμε τον χρόνο καλωδιώνοντάς τον ….καταλαβαίνετε …Βέβαια δεν ξέρω αν

αυτό θα προσδώσει κάτι , μια και όπως σας είπα η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη…Από την άλλη, είναι και τα έξοδα της νοσηλείας στην ειδική μονάδα που θα σας βαρύνουν…

-Γιατρέ , κάντε ο,τι μπορείτε καλύτερο …Μην σας απασχολεί το θέμα των εξόδων …Αν

γίνεται έστω και λίγο παραπάνω να τον έχουμε κοντά μας …

-Φυσικά …Είναι και κάτι ακόμα …Ξέρετε θα πρέπει να του κόψουμε αρκετά την

γενειάδα για να προσαρμοστούν σωστά οι συνδέσεις με τα μηχανήματα …

Σάστισε ο γιος στο άκουσμα αυτό …Ενώ είχε σηκωθεί και πήγαινε προς την

πόρτα , γύρισε πίσω και ξανακάθισε …

-Αυτό που μου λέτε γιατρέ μου είναι σοβαρό ….Δεν μπορώ να πάρω μόνος μου μια

τέτοια απόφαση ! Θα πρέπει να με περιμένετε να επικοινωνήσω με την μητέρα μου

…Να αποφασίσει εκείνη …

Γνώριζε καλά ο μεγάλος γιός, το πόσο σημαντικά ήταν για τον πατέρα του αυτά που

για άλλους , ιδίως στις ισοπεδωτικές μέρες μας , είναι ανούσια και αδιάφορα.

Εξ όνυχος τον λέοντα θα έλεγε κάποιος .

Ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου πάλι , που πολύ τον αγαπούσαν στο σπίτι τους, μιλούσε

για εκείνο το λιοντάρι που ο Θεός στόλισε με την μεγαλοπρέπεια της χαίτης του και

που θα έμοιαζε με καχεκτικό σκυλί αν του την αφαιρούσαν …

Έλεγε ο κυρ Φώτης πως το ράσο και τα μακριά γένια , είναι σύμβολα θρησκευτικά

και εθνικά και για τον κάθε ελάχιστο ταπεινό ακόμα και ολότελα αγράμματο Ιερέα του υψίστου, πως η εμφάνιση του η μεγαλόπρεπη, η αρχαία , η βιβλική, τον έκανε πάντοτε να ξεχωρίζει και να είναι σεβάσμιος και επιβλητικός. Εκείνο το περίφημο «πνευματικό επιβάλλον» το οποίο πρέσβευε  ο ψυχογράφος της Ρωμιοσύνης μας .

Δεν τον είχε ακούσει βέβαια ποτέ τον παπα Λιά ο μεγάλος ο γιος του να μιλά για αυτές τις αγνές και παιδεμένες θεωρήσεις, μα θυμήθηκε έντονα εκείνες τις δύσκολες στιγμές, κάτι που συχνά άκουγε από τον πατέρα του να λέγεται.

–Ο μεγαλύτερός μου εφιάλτης , που με ξυπνά αρκετές φορές με ταραχή μεγάλη είναι το

να ονειρευτώ ότι μου έκοψαν την γενειάδα μου …

Πήρε λοιπόν την παπαδιά στο τηλέφωνο εκεί στον Τυρό …Μαζί με τους υπόλοιπους ήδη ετοίμαζαν τα απαραίτητα για την εξόδιο…Γαλήνια εκείνη όπως πάντοτε του μίλησε …

-Πώς είναι ο Γέροντας παιδί μου ;

-Μάνα είναι δύσκολα πολύ τα πράγματα …Άκουσε …μου είπαν ότι για να βάλουν τον

πατέρα στην εντατική πρέπει να του κόψουν τα γένια του …Δεν μπορούν αλλιώς να

εφαρμόσουν σωστά τα καλώδια …

-Ωωωω  παιδί μου …Αυτό δεν θα το ήθελε ποτέ ο πατέρας σας …Αυτό και το

ράσο ήταν πάντοτε το καύχημά του …Μην το επιτρέψεις παιδί μου …Σε παρακαλώ …

Καλύτερα ας φύγει έτσι ήσυχα…

Απροετοίμαστος  ήταν  για μια τέτοια απόφαση …Αλλά η ασφάλεια της

ανέκπτωτης αγάπης της πρεσβυτέρας προς τον παπά της, ήταν για εκείνον μια

δικλείδα σιγουριάς ότι θα έπραττε το ορθό … Επέστρεψε λοιπόν στο γραφείο και είπε

στον Γιατρό!

-Μην τον συνδέσετε γιατρέ ..Αφήστε τον όσο θέλει ο Θεός να ζήσει ακόμα …

Συμφώνησε εκείνος , διαβεβαιώνοντας τον ότι θα έκαναν τα πάντα για να είναι

όσο πιο ανώδυνο το επερχόμενο τέλος…

Βγαίνοντας από το γραφείο και λίγο πριν την λήξη του επισκεπτηρίου της εντατικής με την ψυχή και το σώμα να υποχωρούν  από την θλίψη και την κούραση , μπήκε ξανά στο δωμάτιο και πλησίασε  στο κρεβάτι για να δει για ακόμη μια  φορά τον πατέρα του . Γνώριζε καλά ότι μπορούσε να ήταν και η τελευταία που τον έβλεπε να ανασαίνει. Μηχανικά σχεδόν ζύγωσε. Η  ψυχή και ο πόνος του πατέρα του κουβαλούσαν το κορμί και  έσερναν τα πόδια του . Μόλις σήκωσε την ματιά του και τον αντίκρισε στο πρόσωπο  έμεινε ενεός …

-Βρε αυτός είναι νέος …μονολόγησε …είναι όμορφος…Για ελάχιστο χρόνο η μορφή του πατέρα του πήρε μια όψη αλλιώτικη , φωτεινή , υγιέστατη …

Κούνησε το κεφάλι του για να …..συνέλθει. Δεν μπόρεσε να αξιολογήσει τότε αυτό το συμβάν…Δεν είχε καθόλου χρόνου γι αυτό , εκείνη την ώρα . Είχε να μιλήσει με τους γιατρούς , να ενημερώσει τους οικείους, να ξεκουρασθεί μετά από δύο ημέρες αγωνίας.

Νωρίς το πρωί επέστρεψε στο Νοσοκομείο. Έπρεπε να μιλήσει στον γιατρό του παπα Λιά για να εγκρίνει τυπικά την έξοδο από την εντατική.

-Λοιπόν γιατρέ θα τον μεταφέρετε εκεί που είπαμε να φύγει ήσυχα;

-Ναι , θα γίνει η μεταφορά αλλά όχι για να φύγει …μα για να τον πάρετε σε λίγες μέρες

μαζί σας …Θα επιστρέψει σπίτι ο παπά Λιάς ! Μην με ρωτήσετε το τι έγινε ! Δεν ξέρω

Όλα έχουν επανέλθει !Δεν απαιτείται πια εντατική!

Ανάσταση πραγματική. Το χαρμόσυνο νέο έπρεπε να διαδοθεί. Κάθε λεπτό και μία κλήση. Μια επικοινωνία  ανείπωτης χαράς του μεγάλου γιου  με την  εν Χριστώ τεράστια οικογένεια του παπα Λια. Και κάθε τηλεφώνημα κατέληγε σε κλάματα αγαλλίασης μια και μια μικρή ιστορία προσευχής από την άλλη πλευρά της γραμμής. Δεκάδες ψυχές είχαν συντονίσει τις παρακλητικές τους «κεραίες»  το προηγούμενο βράδυ και δεήθηκαν  με πόνο καρδιάς για τον παππούλη τους,  αυτόν τον ταπεινό δούλο του Κυρίου.

Και μόνο τότε συναισθάνθηκε  τι είχε συμβεί.

Η προσευχή τους εισακούστηκε. Και το ταλαιπωρημένο σώμα του παππούλη αξιώθηκε να μεταμορφωθεί σε σκεύος Πνεύματος Αγίου ! Με αυτόν τον τρόπο απάντησε ο  φιλόστοργος  Πατέρας Θεός  στα παιδιά του , δωρίζοντας  χρόνο μετανοίας και δοξολογίας σε όλους !

Έτσι, επέστρεψε μετά από λίγες μέρες ο παππούλης μας , στο σπίτι . Καθηλωμένος από τότε , εδώ και έναν χρόνο στο κρεβάτι , υπομένει εν πλήρη σιωπή . Ναι , δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μια κουβέντα . Μα το ράσο δεν το αποχωρίζεται ποτέ ! Η μεγάλη του γενειάδα προεκτείνει την γαλήνια όψη του . Σκορπά ευλογία ανεκτίμητη σε όσους τον φροντίζουν . Καταλαβαίνει τα πάντα και έχει τα δάκρυά του αυτό να το επικυρώνουν.

 

Βρέθηκε δίπλα στον παπά Λιά κάποιες φορές αυτό το διάστημα και αυτός που

αναξίως έλαβε την ευλογία από τον ίδιο , να μεταφέρει στο χαρτί όλα τούτα τα

θαύματα και τα θαυμάσια από μισό αιώνα βιωματικής πίστης και αφιέρωσης. Ποτέ

ξανά δεν είχε αισθανθεί σε ένα δωμάτιο πόνου τέτοια αναστάσιμη ευφροσύνη ! Τέτοια αποκαραδοκία αιωνίου ! Τέτοια θαλπωρή πατρικής αγκαλιάς ! Και κάποιες λέξεις που μέχρι πρότινος τα χείλη μόνο πρόφεραν, απόχτησαν μια ουσία ανεπανάληπτη κάθε φορά που, ανοίγοντας τα μάτια του ο παπά Λιάς, χαμογελούσε την ελπίδα …

Για μια μόνο θα γίνει λόγος ! Τόσο μικρή , μα χωράει τα σύμπαντα …

Η ΖΩΗ !

Η μόνη αληθινή που νεοποιεί,  αφθαρτίζει και ανακαλεί, κατατροπώνοντας ο,τι η

αδύναμη λογική μας παρρησιάζει …

Νώντας Σκοπετέας

 07-07-2020 ( Κυριακής Μεγαλομάρτυρος )

 

Τελευταία επιθυμία...Του ασώτου το σακί...

....Ο νέος Μοναχός μας ανοίγει το Κυριακό για να προσκυνήσουμε . Το προσκυνητάρι του Αγίου Προστάτη , ασημωμένο δέχεται τις ικεσίες μας . Το πρόσωπο του Ιαματικού Αγίου , έχει μια απερίγραπτη ζωντάνια , μια πρωτόγνωρη θέρμη ! Μας χαμογελά και μας ευλογεί ! Τα θαύματα που οι Πατέρες έχουν να εξιστορήσουν είναι αμέτρητα !
Τα προσμαρτυρούν τα τόσα τάματα που κρέμονται από το στήθος του !
Μα και ο Άγιος Χαραλάμπης που φρουρεί και που εδώ τιμάται όλως ιδιαιτέρως και ο Άγιος Γεράσιμος ο νεομάρτυρας Μοναχός , που τελειώθηκε υποφέροντας για την πίστη μας , δεσπόζουν στο γλυκοφωτισμένο Κυριακό .
Μπαίνουμε στο Ιερό . Εκεί , πίσω απ το Ιερό Βήμα , η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας των Χαιρετισμών και τα λείψανα πολλών Αγίων .
Προσκυνάμε τον Άγιο Αρέθα που μαρτύρησε υπέργηρος .Τον συμβούλεψαν να λυπηθεί τους χρόνους του και να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ο Αρέθας έδωσε γενναία απάντηση: "Στη διάρκεια της ζωής μου , διέπραξα πολλά αμαρτήματα.
Ο Ιησούς Χριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Του και με την πίστη μου προς Αυτόν. Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του ανεσπέρου φωτός και της αιωνίου ζωής. Τώρα μου προσφέρει ακόμα μια τιμή.
Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι ή ισχύς και η ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γης" Έτσι μαρτύρησε ο γενναίος αθλητής του Θεού Αρέθας .
Μαζί και οι συν αυτώ μάρτυρες στις αρχές του 6ου αιώνα . Χίλια πεντακόσια χρόνια μετά , μια ευωδία που κρατά από τότε απλώθηκε εκείνο το μεσημέρι στο Ιερό του Κυριακού .
-Από πού έρχεται πάτερ ; ρωτήσαμε .
-Είναι από τα λείψανα του Αγίου Νηπίου που μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Αρέθα ! Ήταν στο μαρτύριο μαζί με την μάνα του . Της το πήραν απ την αγκαλιά και το πέταξαν στη φωτιά . Μόλις το αντίκρισε , έπεσε και εκείνη μέσα ! Ναι ! Ευωδιάζει συνεχώς το Άγιο Νήπιο!
Τι σημασία έχει η ηλικία μπροστά στου Θεού το μέτρημα ; Ακόμα κι αν ζήσει κανείς τα 969 έτη του Μαθουσάλα ή τις ελάχιστες μέρες του νηπίου του Αρέθα είναι το ίδιο μπροστά στα μάτια του Θεού . Είναι μια απειροελάχιστη σταγόνα μέσα στον ωκεανό της ατελευτήτου ζωής .
Αμάραντο , καλλίνικο στεφάνι αφθαρσίας κοσμεί όλους τους μάρτυρες του Θεοσύλεκτου στρατού. Τους μικρούς και τους μεγάλους …
-Ελάτε τώρα να προσκυνήσετε και στο οστεοφυλάκιο της σκήτης ! Μπαίνουμε μέσα . Ειρήνη, γαλήνη , τάξη και σιωπή καρτερούσα την κοινή Ανάσταση , την αιώνια ένωση σωμάτων και ψυχών .
Εκατοντάδες κάρες σκητιωτών μοναχών αγωνιστών , τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη . Λαμπερές και καθάριες , στραμμένες προς την Ανατολή , με τον μεγάλο ξύλινο σταυρό να τις ευλογεί .
Απέναντί τους στοιβαγμένα με θαυμαστή επιμέλεια τα οστά των πατέρων . Στο διπλανό δωμάτιο η τελευταία κλίνη πριν το χώμα . Νεκροκράβατο το λένε , μα δεν ταιριάζει τίποτα το νεκρό εδώ μέσα .
Εδώ φωλιάζει η αληθινή ζωή ! Νικήθηκε ο θάνατος ! Το τελευταίο στασίδι λοιπόν είναι αυτό!
Πριν η Αθωνική γη αγκαλιάσει τα αφιερωμένα σαρκία . Κοινό για όλους ανεξαιρέτως! Όλοι τους ακούμπησαν για λίγο πάνω του ! Δεν φτιάχτηκε κανένα ιδιαίτερο για κάποιον ! Και αγιάστηκε απ όλους ! Με τελευταίο τον Γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη !
Σε ένα ψηλό ράφι βλέπουμε ένα λευκό πάνινο σακί γεμάτο …
-Τι είναι αυτό πάτερ ; ρωτάμε .
–Αυτά είναι τα οστά κάποιου που πριν αρκετά χρόνια έγινε Μοναχός στη σκήτη μας !
Δεν άντεξε όμως και γύρισε στον κόσμο . Παντρεύτηκε , έκανε παιδιά και λίγο πριν κοιμηθεί μετανοημένος , εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία : Να επιστρέψει κάποτε για πάντα στο Όρος .
Έτσι μόλις του κάνανε την ανακομιδή , τα παιδιά του στείλανε τα οστά του και την κάρα του εδώ ! Είναι μέσα στο σακί! Μακάρι να κάνει έλεος ο Κύριος ! Γιατί επέστρεψε ο άνθρωπος και ήλθε εις εαυτόν πριν το τέλος !
Και ξέρετε το μοναχικό σχήμα ποτέ δεν βγαίνει από πάνω σου μετά την κουρά ! Θα είσαι αιώνια μοναχός και θα κριθείς ως μοναχός !
Προσευχόμαστε γι αυτόν !
Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε !

 

Μετρώ αιώνες κι ιάματα , στου Κυριακού το ημίφως
Την ικεσία μου ακουμπώ στο ασημωμένο στήθος !
Στο κοιμητήρι η σκιά κυπαρισσιού απλώνει
Και του ασώτου το σακί μετάνοια φανερώνει !
Νώντας Σκοπετέας. 

Απόσπασμα από Ημερολόγιο Άθωνος