Πατήρ Ηλίας Αλευράς +( Αφιέρωμα) Μέρος 6

 

..Αρχές εκείνης της Άνοιξης ,  επέστρεψε στον Πειραιά ! Έγραψε στους δικούς του να μην ανησυχούν κι ότι είχε βρει μια καλή δουλειά , σε ένα τουριστικό γραφείο στο λιμάνι ! Τους είχε πει ψέματα να μην τους στενοχωρήσει! Στην πραγματικότητα δούλευε  εργάτης σε μια καπναποθήκη στον Άγιο Διονύσιο !Έπιασε ένα δωματιάκι στο Χατζηκυριάκειο κοντά στο Ορφανοτροφείο και πηγαινοερχόταν !   Δύσκολες και ανθυγιεινές οι συνθήκες ! Εκείνες οι ψείρες που φώλιαζαν στα καπνόφυλλα δεν άφηναν κανέναν σε ησυχία ! Ήθελε όμως να μαζέψει χρήματα για να γραφτεί και στο Πανεπιστήμιο , στην Θεολογική σχολή ! Μα τόσο δύσκολοι οι καιροί εκείνοι και ο Ηλίας φτωχός ! Εγγραφές ,  συγγράματα , όλα  πανάκριβα και για λίγους !Δεν τα κατάφερε τότε τελικά να φοιτήσει …Ύστερα από χρόνια πάλι με τρόπο απερινόητο έλαβε το πτυχίο της!  Ο Ηλίας τότε,  προσευχόταν και για κάτι σπουδαίο ακόμα. Για την πρεσβυτέρα που θα του έστελνε ο Θεός ! - Δείξε μου Κύριέ  μου ένα σημάδι! έλεγε συνέχεια στην προσευχή του !  Εκείνα τα χρόνια τα πιότερο αθώα,  πολλές αγνές κοπέλες ζούσαν με το όνειρο να συμπορευθούν στην ζωή με έναν λειτουργό του Υψίστου! Τηλεφωνήθηκε μέσα Ιουλίου του 1966 με τον πατέρα του !

 –Θα κατέβεις για τον Προφήτη στην γιορτή σου ; Δύσκολο του φάνηκε του Ηλία κάτι τέτοιο ! Ήταν καλό το μεροκάματο που θα άφηνε  , οι συγκοινωνίες τότε ανύπαρκτες παρά μόνο από θάλασσα …

-Δεν το βλέπω για τώρα …Αν θέλει ο Θεός της Παναγίας μας  τον Αύγουστο !

 –Ξέρεις Ηλία μου , έχεις ένα προξενιό ! Μια καλή κοπέλα , που θέλει και για παπαδιά …

-Ποια είναι ;  την γνωρίζω ;

-Είναι εκείνη που έφυγε η μάνα της πάνω στην γέννα ! Του Ψαρολόγου , ξαδέλφη του παπά Λιά , που είναι στο Ναύπλιο …

-Ε , τότε να έρθω πατέρα ! Θα είμαι εκεί πρώτα ο Θεός την παραμονή του Προφήτη Ηλία !

Έτσι και έγινε …Δια θαλάσσης από Πειραιά στο Λεωνίδιο και από εκεί στον Τυρό τους ! Ω πόσο τον κέρδισε η αθωότητα εκείνης της παιδούλας …Είχε σχεδόν  τα χρόνια της Παναγίας μας στον Πανίερο Ευαγγελισμό της! Είχε την δίψα για Θεό ! Είχε την πιο άδολη ματιά , γεμάτη συστολή και καλοσύνη !

- Θα γίνει το προξενιό ! Έτσι είπε αποφασιστικά εκείνο το απόγευμα του Θεσβίτη ! Σε λίγο καιρό  γίναν τα αρραβωνιάσματα ! Το Φθινόπωρο ορίστηκε ο γάμος ! 

Ο τότε Μαντινείας και Κυνουρίας Θεόκλητος , τον γνώριζε και τον αγαπούσε ! Ήξερε τον πόθο του! Προβληματιζόταν μόνο  για το που θα έπρεπε να χειροτονηθεί ! Ο παπα Λιάς ο Ψαρολόγος κανόνισε συνάντηση με τον Αργολίδος Χρυσόστομο Δεληγιαννόπουλο ! Τον καλοδέχτηκε εκείνος με αγάπη στο γραφείο του,  στην Μητρόπολη στο Ναύπλιο  ! Άνοιξε την αγκαλιά του διάπλατα ! 

– Χρειαζόμαστε στην Μητρόπολη Αργολίδος   ιερείς με ζήλο και αφοσίωση στο έργο της σωτηρίας των ψυχών ! Είσαι ευπρόσδεκτος παιδί μου ! Με το καλό να μας έρθεις! 

Ξημέρωσε η  3^η  Δεκεμβρίου του  1966 !  Ανήμερα του Αγίου Αγγελή του Αργείου , στον καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου Επισκόπου Άργους , ο Ηλίας άκουγε με ασταμάτητα τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια του , τον Δεσπότη να εκφωνεί αργά και ιεροπρεπώς και εκείνος  συγκινημένος : Ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα, προχειρίζεται Ἠλίαν  τὸν εὐλαβέστατον Ὑποδιάκονον εἰς Διάκονον· εὐξώμεθα οὖν ὑπερ αὐτοῦ, ἵνα ἔλθη ἐπ᾽ αὐτὸν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος. 

Από τον Όρθρο , οι δικοί του άνθρωποι , η μάνα , ο πατέρας , η νύφη του, συγγενείς από την Αρκαδία  και η παπαδιά του μπροστά-μπροστά ,  να ενδυναμώνουν με τις ματιές τις όλο αγάπη και προσευχή  ! Τόσο μεγάλο γεγονός ! Και αυτός ο Ναός τόσο μεγαλόπρεπος , σκόρπιζε το δέος σε όλους τους !

Η κυρά-Όλγα  δίπλα –δίπλα με την Αγγελική την μέλλουσα πρεσβυτέρα!Τον έφερνε η μάνα του στον νου της μικρό παιδί , με τα τραπεζομάντηλα και τα σεντόνια της να καμώνεται τον παπά …Σαν χθες ήταν …

-Να που βγήκαν όλα αληθινά σκεφτόταν!... 

  (συνεχίζεται)

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021  

Οφειλή Ανεξόφλητη… Ρ@pid τΕst δακρύων…

Ζούμε σε μία εποχή, που τα σκοτάδια ολοένα και πληθαίνουν γύρω μας! Κάποιος θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει και θολή. Όταν πορεύεσαι σε ένα τέτοιο τοπίο θαμπό και ομιχλώδες, εντείνεις περισσότερο τις αισθήσεις σου. Το ίδιο συμβαίνει, ή μάλλον καλύτερα θα έπρεπε να συμβαίνει και με τον καταιγισμό της πληροφορίας που δέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Πολύ το Ανούσιο στις μέρες μας. Πολύ το ψεύτικο και το ανώφελο. Το τρομερά επιζήμιο είναι ότι η υπερπληθώρα των αχρήστων σκεπάζει και πολλές φορές εξαφανίζει όσα ωφελούν την ψυχή. Κύριοι δέκτες αυτής της καταστάσεως τα παιδιά, που προσπαθώντας να ωριμάσουν μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπερδεύονται και κάποτε αποπροσανατολίζονται ιδίως αν δίπλα τους δεν στέκεται κάποιος να ιχνηλατήσει αυτό το αδιαφανές, το σκοτεινό και τόσο δυσδιάκριτο.

Γίνεται ο ομιλών πολλές φορές λοιπόν δέκτης τέτοιων πληροφοριών από τα παιδιά του. Η αλήθεια είναι ότι τα καημένα προσπαθούν να του παρουσιάσουν ενδιαφέρουσες ειδήσεις ξεχωριστές, γιατί γνωρίζουν ότι εξάπτεται και ενίοτε παραφέρεται, όταν συναντά ανουσιότητες και εκμαυλιστικά δημοσιεύματα.

Μου έδειξαν πριν αρκετούς μήνες ένα μικρό βίντεο στο διαδίκτυο, όπου επιστήμονες παρουσίαζαν, ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική σύσταση στα δάκρυα του. Μια απίθανη ιδιοσυστασία, η οποία μοιάζει πολύ με εκείνη των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ανάλογα με τα συναισθήματα που βιώνουμε είναι διαφορετική η σύνθεσή τους! Περιέχουν για παράδειγμα 20% περισσότερη πρωτεΐνη τα δάκρυα της συγκίνησης από τα δάκρυα του άγχους και του πανικού. Τα δάκρυα απομακρύνουν την τοξικότητα του οργανισμού μας επίσης!

Και εδώ διαφοροποίηση στην ποσότητα των τοξικών ουσιών, που θα αποβληθεί δια δακρύων...

Πάντα εν Σοφία εποίησας Κύριε!

Με πολύ ενδιαφέρον είδαμε αυτήν την επιστημονική έρευνα και θαυμάσαμε αδελφοί μου! Βέβαια το καλό και στοργικό διαδίκτυο, φρόντισε εκείνη την ώρα να μας βγάλει παρένθετα ως προτεινόμενο, ένα ρεπορτάζ το οποίο αφορούσε σε νέα μέτρα λόγω της ασθένειας που μονοπωλεί εδώ και δύο χρόνια το ενδιαφέρον και τη ζωή μας: Πράσινο φως για να ανοίξουν οι ναοί με αυστηρά μέτρα …Τετραγωνικά, μεζούρες ταξιθέτες... Και κάτι ακόμα, οι ψάλτες και οι κληρικοί θα πρέπει πριν την είσοδο τους Ιερούς Ναούς να έχουν κάνει Ρ@pid τΕst. Εννοείται να έχει βγει αρνητικό, για τον ιό. Ο συνειρμός αναπόφευκτος αδελφοί μου. 

 Τι καλά που θα ήταν αν όλοι όσοι προσερχόμασταν στη Θεία λατρεία, υποβάλαμε εκουσίως τους εαυτούς μας σε ένα ταχύ έλεγχο, σε έναν αυτοδιαγνωστικό έλεγχο, σε ένα Ρ@pid τΕst…αλλά δακρύων. Κι αν βγει αρνητικό να μας δοθεί από πεπειραμένο ιατρό ψυχών μία συνταγή που να έχει πάνω της γραμμένο : Μέλλων φαγεῖν, ἄνθρωπε, Σῶμα Δεσπότου, φόβῳ πρόσελθε, μὴ φλεγῇς· πῦρ τυγχάνει. Τώρα άνθρωπε που πρόκειται να μεταλάβεις το σώμα του Δεσπότη Χριστού πλησίασε με φόβο για να μην καείς γιατί είναι φωτιά! Πριν πλησιάσεις όμως αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , ψέλλισε μία προσευχή δακρύων :

Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ρανίδας, τον ρύπον της καρδίας μου καθαιρούσας, ως άν ευσυνειδότως, κεκαθαρμένος, πίστει προσέρχωμαι, και φόβω, Δέσποτα, εν τη μεταλήψει των θείων Δώρων σου.

Χάρισέ μου Χριστέ μια ρανίδα, μια απειροελάχιστη έστω ποσότητα από σταγόνα, που θα καθαρίσουν την καρδιά μου από τη βρωμιά της αμαρτίας! Για να μπορώ με καθαρή συνείδηση να πλησιάσω, με πίστη ότι θα κοινωνήσω Το σώμα και Το αίμα σου και θείο φόβο, για να κοινωνήσω τα θεία σου Δώρα!

Πλῦνόν με τοῖς δάκρυσί μου Σωτήρ, ὅτι ῥερύπωμαι ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις· διὸ καὶ προσπίπτω σοι.

Σας περιγράψαμε την διαδικασία του Ρ@pid τΕst δακρύων! Αν οι δακρυϊκοί αδένες εξακολουθούν να μην εκκρίνουν τίποτα, τότε το τεστ είναι αρνητικό! Αν έχουμε έκκριση , τότε δοξάζουμε τον Θεό! Αυτός ήταν ο πρώτος συνειρμός στην αλληλουχία των πληροφοριών που δεχτήκαμε! Ο δεύτερος, τον οποίο λίγο-πολύ θαρρούμε ότι έχετε ήδη υποψιαστεί, είναι ότι σε αυτόν τον αυτοέλεγχο δακρύων, θα ήταν ωραίο με τη βοήθεια της επιστήμης, να μπορούσαμε να ερευνήσουμε τη σύσταση τους, ανάλογα με το τι τα προκαλεί και μιλάμε για ένα τεστάρισμα εντός των κόλπων της Εκκλησίας.

Είμαστε βέβαιοι ότι κάποια δάκρυα θα μας εξέπλητταν για την σύνθεση τους!

Θα ξεχώριζαν τόσο τα δάκρυα της μετανοίας τα ουρανοβράβευτα, τα σωτήρια, τα καθαρτικά της ψυχής!

Τα μόνα που την θεραπεύουν από ιούς και τον αιώνιο θάνατο!

Μια εκπομπή για την χάρη και το δώρο των δακρύων!

Σε μία άνυδρη εποχή που οι ψυχές μας λιτανεύουν και δέονται για μία θεραπευτική επομβρία !

Ο ιερός ψαλμωδός και πάλι διαβιβάζει του ουρανού τα Θεία μηνύματα.

Οι σπείροντες εν δάκρυσιν εν αγαλλιάσει θεριούσι !

Οφειλή ανεξόφλητη τα δάκρυα της μετανοίας! Σημείο παρουσίας Θεού! Κατάπαυση της Φωτιάς που προκαλούν του πονηρού τα πυρωμένα βέλη! Αλλοίωση, λύτρωση Ανάσταση !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Πατήρ Ηλίας Αλευράς +( Αφιέρωμα) Μέρος 5

 

…Κύλησαν αρκετά οι καιροί …  

Ο πόθος αστείρευτος και αμετακίνητος ! Συχνά –πυκνά επισκεπτόταν την Έλωνα για μέρες ολόκληρες ! Αναζητούσε μια απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα : Μοναχός ή έγγαμος κληρικός ;

Άκουσε κάποτε για τον Γέροντα της Πάρου !Τους μήνυσε με τηλεγράφημα και αμέσως σχεδόν  δέχτηκαν να τον φιλοξενήσουν!  Δεν το κατάλαβε καλά-καλά πως βρέθηκε στην Λογγοβάρδα , το Άγιο Όρος των Κυκλάδων ! Από τον Πειραιά , το πλοίο τότε έκανε σχεδόν οκτώ ώρες ως το λιμάνι της Παροικιάς . Έφτασε  σούρουπο γλυκό χειμωνιάτικο εκεί . Προσκύνησε στην Καταπολιανή και σε όλα τα παρεκκλήσια της . Μέτρησε και όσες πόρτες της  μπόρεσε !  Χρήματα δεν είχε αρκετά  για διανυκτέρευση . Μα δεν ήθελε ούτως ή άλλως καθόλου να καθυστερήσει !Ρώτησε και του παν τον δρόμο !

-  Έξι χιλιόμετρα περίπου ως εκείνη την πλαγιά που βλέπεις ! Σε μια ώρα περίπου θα είσαι εκεί με τα πόδια ! Το πρωί μπορείς να νοικιάσεις και γαϊδουράκι !

 Ξεκίνησε δίχως δεύτερη σκέψη  φορτωμένος με τον μπόγο του ! Έφτασε όντως μετά από μια ώρα ! Στην ασβεστωμένη αυλή της Ζωοδόχου Πηγής ! Χτύπησε το κουδουνάκι και μετά από λίγα λεπτά  του άνοιξαν ! Του έδωσαν ένα κελάκι στον πρώτο όροφο . Την άλλη μέρα  θα συναντούσε τον Ηγούμενο  , τον Οδοιπόρο του Θεού , τον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο ! Μετά την Θεία Λειτουργία το πρωί , πήγε και τον βρήκε ! Η μορφή του η βιβλική τον σαγήνευσε! Κατάλαβε πως εκείνος θα γινόταν της ψυχής του ο γεωργός !

- Γέροντά μου,  σου παραδίνομαι ! του είπε ! Είμαι ένα αμαρτωλό , κοσμικό παιδί ! Μα λαχταρά η ψυχούλα μου δυο πράγματα : Την ιεροσύνη και την αγαμία !

Γέλασε απ την καρδιά του εκείνος ο τρισευλογημένος εργάτης της Ορθοδοξίας !

–Το πρώτο στο χαρίζω ! είπε στον Ηλία …

-Το δεύτερο είναι δύσκολο  θέμα ! Την ιεροσύνη για να την ποθείς,  σε τέτοια  κιόλας ηλικία , την …δικαιούσαι …Την αγαμία όμως , θα την δούμε ! Θα κάνουμε προσευχή !

Έμεινε πολύ καιρό ο νέος στον Παναγιοσκέπαστο τόπο ! Συνέχεια στην χαρούμενη υπακοή , στο  ολοπρόθυμο  διακόνημα , στις συνεχείς ακολουθίες !  Λογγοβαρδινός πλέον αισθανόταν ο Ηλίας ! Τον καμάρωνε ο Γέροντας ! Όλοι οι Πατέρες τον αγάπησαν και συνήθισαν την χαρά τον ενθουσιασμό  και  την προθυμία του  ! Πως λάτρευε  να τους παρατηρεί ! Με τις ώρες μπορούσε να κάθεται με το κομβοσχοινάκι του και μόνο να κοιτά   τον πάτερ Φιλάρετο να αγιογραφεί,  ρουφώντας κάθε του κίνηση  ! Με τι κατάνυξη μετάνοιζε μπροστά στον Άγιο Αρσένιο τον εν Πάρω , που μόλις ο πάτερ Φιλάρετος είχε τελειώσει !   Πέρασαν έτσι αξέχαστα έξι ολόκληροι μήνες ! Του περνούσε από το μυαλό ότι ίσως να τον κρατούσε ο Γέροντας κοντά του ! Δεν εκβίαζε την απόφαση και την απάντησή του περί αγαμίας  ! Ένα καλοκαιρινό πρωινό ,του μήνυσε ο πάτερ Φιλόθεος να πάει να τον βρει έξω απ την  πύλη του Μοναστηριού !

–Πάμε έναν περίπατο , παιδί μου Ηλία!

- Θα πάμε στους Αγίους Πάντες στο βουνό ; τον ρώτησε εκείνος , που είχε μάθει πλέον τον αγαπημένο συχνό προορισμό ησυχίας και μόνωσης του Γέροντα!

 Εκεί αποσυρόταν για μέρες ολόκληρες ο πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος και προσευχόταν υπέρ του σύμπαντος κόσμου !

  - Όχι τέκνον μου ! Ως το προσευχητήριο , εδώ πιο πάνω θα πάμε  …

Περπάτησαν αρκετά ως εκεί ! Κάτω από  ένα πουρνάρι μια μεγάλη πλατιά πέτρα , ένα μικρό μαξιλάρι και μια επιφάνεια από σίδερο για να στηρίζει την πλάτη του !

 - Πήγαινε έναν περίπατο  Ηλία παιδί μου και έλα σε δέκα λεπτά πάλι εδώ ! Πες τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και να επιστρέψεις !

Έτσι και έγινε ! Γύρισε ο Ηλίας να ακούσει ! Διστακτικά πλησίασε τον πατέρα Φιλόθεο.  Ήταν σχεδόν βέβαιος πως ο Γέροντας θα είχε λάβει πληροφορία με την ολόθερμη προσευχή του !

-Έλα παιδί μου ! Ζύγωσε να μιλήσουμε ! Τον χτύπησε στην πλάτη δυνατά με αγάπη και γελώντας του αποκρίθηκε  !

- Ηλία μου είσαι λεβέντης και  πολύ καλό παιδί ! Φυσικά και κάνεις για παπάς !Με την ευχή μου να γίνεις !    Μα για μοναχός δεν μπορείς παιδάκι  μου !

Δεν αποκρίθηκε ο Ηλίας ! Κατέβασε μόνο το κεφάλι του με συστολή ! Τον χαροποίησε η ευλογία που έλαβε για την ιεροσύνη ! Για την αγαμία πλέον δεν είχε αμφιβολία,  αφού έτσι είπε ο Γέροντας ! Τόσο τον αγάπησε και τόσο τον εμπιστευόταν !

-Δεν θα με ρωτήσεις γιατί παιδί μου ;

-Να ναι ευλογημένο Γέροντα ! Αφού το λέτε εσείς ! Να ναι ευλογημένο ! Έγγαμος Ιερέας ! Με την ευχή σας !  Δόξα τω Θεώ !

 –Όχι θα σου πω παιδί μου για να ξέρεις !Δεν μπορείς για άγαμος… Έχεις μπιρμπιλά μάτια Ηλία  μου ! Χαμογέλασαν και οι δύο !

- Άκου με εμένα , ξέρω τι σου λέω ! Είναι δύσκολη και επικίνδυνη παλαίστρα η σάρκα παιδί μου ! Δεν είναι για όλους! Για λίγους μόνο ! Μα και ο έγγαμος βίος … Πανεπιστήμιο παιδί μου …και αγκάθια …πολλά αγκάθια και ανηφόρια  ! Μα εσύ θα αγωνιστείς ! Να έχεις την ευχή μου ! Θα προσεύχομαι πάντα για σένα να ευαρεστήσεις τον Χριστό μας και να έχεις  καλήν απολογία!  Και εσύ μην μας ξεχάσεις !

  Σφραγίδα τούτη η απόκριση του Γέροντα ! Μαζί με την ευχή του και τις ευλογίες όλων των πεφιλημένων Λογγοβαρδινών ξαναμπήκε στο πλοίο , αφού πρώτα στην Παροικιά , μετάνοισε μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου!

 ( συνεχίζεται...) 

                                                                Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021  

Πατήρ Ηλίας Αλευράς + ( Αφιέρωμα) Μέρος 4

 
....Ξημέρωσε του Αγίου Αντωνίου η μεγάλη ημέρα ! Τον βρήκε όρθρου βαθέως μέσα στο Ιερό!  Δεν είχε πάψει ούτε δευτερόλεπτο να προσεύχεται …Προσευχή αγωνίας…Σήμερα θα κρινόταν το όνειρο της Ιεροσύνης !

–Από που θες παιδί μου να μιλήσεις  ; Η γλυκιά φωνή του παπά Κωνσταντίνου τον έκανε να ανοίξει τα κλειστά βουρκωμένα του μάτια …Είχε έρθει λοιπόν η ώρα !

- Να ξέρεις ότι είμαι μαζί σου Ηλία μου  ! Θες να κηρύξεις από την ωραία Πύλη , να με αισθάνεσαι και κοντά σου  ; Θες από τον άμβωνα  ; Μήπως από το Δεσποτικό ;

-Ναι ..από το Δεσποτικό , να στηρίζομαι και λίγο γιατί νιώθω κάποιες στιγμές ότι θα καταρρεύσω !

Ανέβηκε φορώντας το ρασάκι του ! Το εκκλησίασμα τον περίμενε!  Καθημερινή η ημέρα της εορτής του Αγίου Αντωνίου εκείνη την χρονιά , μα σχεδόν γεμάτη η Αγία Τριάδα ! Σήκωσε το κεφάλι του ο Ηλίας ! Δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε συλλαβή… Όχι δεν ήταν το γνωστό πρόβλημα και ο κόμπος …Ήταν που ένιωσε την ανείπωτη ιερότητα τούτης της στιγμής ! Συνταράχθηκε το είναι του ! Έβαλε τα κλάματα  μπροστά σε όλους ! Ήταν ο καλύτερος πρόλογος αυτή του η αλήθεια , για το πρώτο κήρυγμα της ζωής του !

-Αδελφοί μου,  με την χάρη του Αγίου Θεού μας αξιωθήκαμε σήμερα να έρθουμε εδώ σε αυτόν τον περικαλλή Ναό της Αδιαιρέτου Αγίας Τριάδος στην μεγάλη εορτή του μεγίστου των καθηγητών της πανσόφου ερήμου … 

Ξεκίνησε να μιλάει , να μιλάει , να μιλάει και ω του θαύματος ! Ω των θαυμάτων και των υπερφυών μυστηρίων  σου Χριστέ ! Ως ανεξερεύνητα τα κρίματά Σου  και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Σου ! Λύθηκε η γλώσσα του Ηλία ! Άρρητα ρήματα βγήκαν από μέσα του ! Μια πρωτόγνωρη δύναμη έσπρωχνε τις λέξεις τις θείες να ξεστομίζονται χωρίς την παραμικρή δυσκολία ! Τα δάκρυα τώρα γίνανε της χαράς,  της ευγνωμοσύνης,  της ανακούφισης , του ονείρου , του μεγάλου ναι και της συμμαρτυρίας που έστειλε ο Ουρανός με αυτό το συγκλονιστικό γεγονός ! Από τότε και για τα επόμενα 50 χρόνια , εκείνος ο κόμπος στην λαλιά  δεν θα ξαναεμφανιζόταν… Το κήρυγμα θα γινόταν η καθημερινότητά του …το δυνατό του φωτεινό όπλο προς ύμνηση  και μόνο του δεδοξασμένου Θεού ! Ο πάτερ Κωνσταντίνος , ενεός και κατασυγκινημένος , τον έσφιξε στην αγκαλιά του !                

-Παιδί μου ευχαρίστησε  τον Θεό ! του είπε ..τίποτε άλλο! Του καταφίλησε το χέρι ο Ηλίας  και τον ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια …

Βγήκε έξω ύστερα, στον παγωμένο αέρα ! Στο λιμάνι του Πειραιά ξεμάκραιναν και ζύγωναν καράβια…Το δικό του πλοιαράκι  ,με ένα σταυρό για κατάρτι , το όνομα της Παντάνασσας χαραγμένο στο πλάι και  κατάφορτο πλέον με τα ολοζώντανα ονείρατά του ,  ξεκινούσε το δρομολόι του ως τις ακτές της Τσακωνιάς , να πάει τα θαυμαστά μαντάτα εκείνου του πρωινού στους δικούς του ανθρώπους , που έκλαψαν  σαν μωρά μόλις έμαθαν την επίσκεψη του θαυμαστού Θεού στο φτωχικό τους ! Μα και  ως το Μπούρτζι και την Ακροναυπλία , να μηνύσει πως στον δρόμο για εκεί  , ήταν ήδη ένας αφιερωμένος κλητός ουρανόθεν .   

Γύρισε πρώτα στην σχολή του στην Κόρινθο ο Ηλίας , να πάρει το απολυτήριό του ως το τέλος της χρονιάς  …Πάντα ήταν ολόχαρο το πρόσωπό του,  μα όλοι διέκριναν κάτι το ασυνάντητο ως τα τώρα …Μόλις δε τον άκουγαν να μιλάει με ευφράδεια και τόσο κρυστάλλινα  …Έκθαμβοι και άλαλοι έστεκαν και απορούσαν ! Κάποιοι του είπαν κιόλας , μάλλον αστειευόμενοι ,  πως τόσον καιρό τους εξαπατούσε παριστάνοντας τον βραδύγλωσσο για να περνάει με άριστα  τα μαθήματα ! Εκείνος δεχόταν τα πειράγματα των συμμαθητών του δίχως κουβέντα ! Μόνο  ασταμάτητα μέσα του , προσευχόταν να κρατήσει το θαύμα… Συνεχώς για τα υπόλοιπα 50 και πλέον  χρόνια θα δοκίμαζε πάντα την γλώσσα του για να το διαπιστώσει ! Δεν υπήρξε πρωί που να εγερθεί εκ του ύπνου και να μην εξετάσει , αν έχει επανέλθει εκείνος ο κόμπος… Ο Ηλίας τον κρατούσε πάντα αιχμάλωτο μακριά , μαζί με το άδειο εγώ του , που έσπευδε συχνά  να λάβει μερίδιο στου Θεού το υπέρλογο… Αιχμαλωτίστηκε ο ίδιος όμως δίχως επιστροφή  στον Ελευθερωτή Χριστό ! Δουλώθηκε , υποτάχθηκε πλέον πλήρως στο δικό Του και μόνο θέλημα ! Βέβαια από μικρός ήταν αφιερωμένος ! Παπά Λιά τον φωνάζαν τα άλλα παιδιά στο χωριό , Καλόγερο όλοι οι συμμαθητές στην σχολή ! Από τους 24 της τάξης του , μόνο οι 4 τελικά φόρεσαν το τριβώνιο της αποστολικής διαδοχής . Δεν αρκεί η κλίση μόνο …χρειάζεται πάντα και εκείνο το η …του Θεού  να συνυπάρχει ! Όλα του τα καλοκαίρια σαν παιδί , τα θυμόταν στης Έλωνας της Παναγιάς τον απότομο  βράχο τον ουρανοκρέμαστο! Ανδρώα η Μονή της εκείνα τα χρόνια ! Ήταν και η αγαμία τότε πόθος του ακόμα ακαταστάλαχτος στα κατάβαθά του ! Είχε πάει κάποτε κρυφά και στις Βάρσες στο Μοναστήρι  να δοκιμαστεί …Τον δέχθηκε ο απλούς και αγιασμένος Γέροντας ο πάτερ Παΐσιος με αγάπη !  Τον ακολούθησε όμως  ο μπαρμπα –Σπύρος ο Πατέρας του , που το έμαθε και ανέβηκε ύστερα από λίγες μέρες πάνω στην πλαγιά του  Κτενιά για να τον συναντήσει   ! Τον ήθελε έγγαμο εκείνος !

-Να δούμε εγγόνια Ηλία μου  ! Ο αδελφός σου ναυτικός ! Από εσένα περιμένουμε και εμείς  ! Γίνε παπάς , μα να κάνεις και φαμίλια και παιδιά  !

Τον είδε ο Ηλίας από το παράθυρο του κελιού του , να μπαίνει στις αυλές του  Αη Νικόλα! Φοβήθηκε μη και  τον πάρει με την βία  μαζί του !Μην κάνει φασαρία μπροστά στους φιλήσυχους Πατέρες…Ήταν και κάπως αράθυμος ο μπαρμπα –Σπύρος και άμα νευρίαζε δεν ήξερε τι έλεγε … Πήγε λοιπόν και σκαρφάλωσε σε μια βελανιδιά στο διπλανό δάσος ! Τον έψαξε ο πατέρας του  και κάποια στιγμή στάθηκε ακριβώς κάτω από το δέντρο! Περίμενε ο Ηλίας το μάλωμά του , τις φωνές και τα πρέπει του ! Μα εκείνος μόλις τον είδε έτσι φοβισμένο στο ψηλότερο  κλαδί  ,  το μόνο που του είπε ήταν:

-Κατέβα  παιδάκι μου να σε αγκαλιάσω και έπειτα κάμε ό,τι θέλεις ! Δεν θα σε εμποδίσω σε τίποτα ! Μόνο να είσαι καλά !

Ήταν εκείνοι οι λόγοι του πατέρα του τόσο αγαπητικοί που τον έκαναν να αναθεωρήσει για τις Βάρσες  …Γύρισε μαζί του στον Τυρό …( συνεχίζεται) 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021  

Πατήρ Ηλίας Αλευράς +( Αφιέρωμα) Μέρος 3

 

…Γράφτηκε το λοιπόν στα 1957 , 15 χρονών παλικαράκι στην Εκκλησιαστική Σχολή της Κορίνθου ! Επταετής η φοίτηση,  μα δόξα τω Θεώ , του αναγνώρισαν τα 2 χρόνια στο Γυμνάσιο του Λεωνιδίου !  Ω , πόσο τον μάγεψε τούτη η σχολή ! Οι δάσκαλοί της , οι Ιερείς , οι Δεσποτάδες , τα Θεολογικά μαθήματα της Συμβολικής,  της Δογματικής ,της Εκκλησιαστικής Ιστορίας,   τα λόγια τα Πατερικά, τα καλλιτεχνικά , η ζωγραφική  ,η Αγιογραφία, η χαλκογραφία ,  η Βυζαντινή μουσική , η πρακτική άσκηση ! Τους μάθαιναν ακόμα και το πώς πρέπει να κραδαίνουν και να υψώνουν και να κουνούν το θυμιατό …Τους μάθαιναν να φυτεύουν τα ευλογημένα λιόδεντρα , πώς να εκτρέφουν τις κότες τα κουνέλια … πώς  να κοπιάζουν  και να εργάζονται ταις ιδίαις χερσί ,  πώς να ζουν αληθινά κατά Θεόν … Πέντε χρόνια αλησμόνητα , δημιουργικά , φωταγωγικά ,εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου . Πέντε χρόνια χαράς και γαλήνης , που φώλιασαν μέσα στην εύφορη γη του  και άνθισαν  έναν βλαστό αγλαόκαρπο και αρωματικό ,  έτοιμο να προσφερθεί στον Αυξάνοντα Μεγάλο Γεωργό…Κι όμως,  υπήρχε ένα αγκάθι σε όλην αυτήν την αγαθή σπορά,  στα αγιασμένα μέρη της δεύτερης οδοιπορίας  του Αποστόλου των Εθνών ..Εκεί στην Κόρινθο , όλον αυτόν τον καιρό , δεν έπαψε ούτε μια μέρα να σκέφτεται το πρόβλημά του …Ιδίως όταν λογάριαζε , πως για  να λάβει το πτυχίο του στην σχολή ,  στο σπουδαίο μάθημα της ρητορικής , την τελευταία χρονιά   θα έπρεπε να κηρύξει από άμβωνος… Τόσα χρόνια είχε μάθει και μάλιστα είχε αριστεύσει αρκετές φορές  στο να συντάσσει γραπτώς κηρύγματα ! Μα τώρα ήταν υποχρεωτικό να κάνει ένα κήρυγμα μέσα σε Εκκλησία , σε ώρα Θείας Λειτουργίας , μπροστά σε κόσμο ! Πως την φοβόταν τούτην την ώρα ! Στο ξεκίνημα πίστευε πως με την βοήθεια του Θεού και με το Χριστοκεντρικό περιβάλλον της Σχολής θα τα κατάφερνε,  μα όσο πλησίαζε ο καιρός,  έβλεπε πως το πρόβλημα παρέμενε δυσεπίλυτο … Το σκέφτηκε πολύ …Πέντε ολόκληρα χρόνια θα πήγαιναν σχεδόν χαμένα αν δεν τα κατάφερνε! Μέχρι και να προφασιστεί τον ασθενή σκέφτηκε για να αναβάλει …Ο καθηγητής της Ρητορικής όλο του έδινε θάρρος !

-Θα κάνεις κήρυγμα Ηλία , το δίχως άλλο ! Θα τα καταφέρεις! Τα γραφτά σου είναι θησαυρός ! Όπως τα γράφεις με ειρμό , έτσι θα τα πεις κιόλας !17 Ιανουαρίου θα κάνεις το πρώτο  κήρυγμά σου σε Εκκλησία  !

Κάτι έβλεπε φαίνεται εκείνος  που ο εικοσάχρονος πλέον Ηλίας αγνοούσε παντελώς …

Εκείνος συνέχιζε να αναζητά προφάσεις για αναβολή ! Βρήκε μια εξαιρετική ! Ο αδελφός του ο μεγάλος ο ναυτικός , θα ξεμπάρκαρε για λίγο να κάνει μια εγχείριση στις αμυγδαλές στο Ασκληπιείο , κοντά στην μεγάλη μέρα του κηρύγματος !

-Κύριε καθηγητά θα πρέπει να πάω στην Αθήνα , εγχειρίζεται ο αδελφός μου !Να είμαι κοντά του , να του σταθώ αν κάτι χρειαστεί ! Παραμονές του κηρύγματος ! Δεν θα είμαι εδώ , θα ήθελα να λείψω αν είναι ευλογημένο … 

-Να πας Ηλία παιδί μου ! Και άκουσε … θα κάνεις εκεί το κήρυγμά σου,  του Αγίου Αντωνίου ανήμερα ! Μάλιστα , κανένα πρόβλημα ! Τώρα το σκέφτομαι… ναι,   έτσι θα γίνει ! Στην Αγία Τριάδα Πειραιώς ! Θα τηλεφωνήσω στον πατέρα Κωνσταντίνο εκεί να σε περιμένει ! Είναι πολύ καλός μου φίλος !

Παραμονή Αγίου Αντωνίου 1962 ! Εσπερινός στην Αγία Τριάδα δίπλα στο λιμάνι ! Ο παλιός Ναός ! Στις πίσω θέσεις ο Ηλίας παρατηρούσε συνεχώς τα πάντα . Έριχνε κλεφτές ματιές και προς το πεδίο της αυριανής του… μάχης , πότε στον άμβωνα του Δεσποτικού θρόνου,  πότε στην μεγαλόπρεπη Ωραία πύλη … Ακούστηκε το απολυτίκιο του καθηγητού της Ερήμου από τον ψάλτη ! Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείαις ταις τρίβοις επόμενος,

Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.  

Πήρε θάρρος ο Λιάς  και πλησίασε στο Ιερό μετά την απόλυση του εσπερινού ! Άκουσε και για τον προφήτη και προστάτη του Θεσβίτη,  που ήταν  μέσα στο απολυτίκι της μεγάλης γιορτής του χειμώνα ! Το θεώρησε μήνυμα και αυτό του έφερε μια ανατριχίλα ! Φίλησε τον Αρχάγγελο και μπήκε μέσα στο Ιερό …

-Ευλογείτε ! Είστε ο πατήρ Κωνσταντίνος ; 

-Ναι παιδί μου ! Εσύ πρέπει να είσαι ο Ηλίας ο σπουδαστής από την Εκκλησιαστική της Κορίνθου !

–Ναι πάτερ , ….εγώ είμαι !

-Καλώς τον Ηλία μου ! Καλώς όρισες παιδί  μου  ! Μου μήνυσε ο καθηγητής σου ότι θα έρθεις ! Μην φοβάσαι Ηλία  μου ! Όλα θα πάνε καλά !Άκουσε , μην αγχώνεσαι… αν θες μόνο  κάνε το κήρυγμα...Έχεις ετοιμάσει έτσι δεν είναι ;

-Ναι πάτερ Κωνσταντίνε …εδώ το έχω …είναι 5 σελίδες ! Τα ξέ –ξέ ρω και από μνήμης !

-Να ναι ευλογημένο παιδί μου ! Όμως και αν δεν θέλεις,  ή νιώθεις ότι δεν θα τα καταφέρεις , μην ανησυχείς ! Εγώ σου δίνω τον λόγο μου ότι θα πω στον καθηγητή σου τα καλύτερα και ότι το έκανες το κήρυγμα !

 -Ευχαριστώ πάτερ ! Αύριο το πρωί πρώτα ο Θεός θα είμαι εδώ από νω…νω …ρίς !Θα ανέβω όπου μου πείτε και έπειτα θα πάρω την μεγάλη  απόφασή μου !

Βγήκε από τον Ναό της Αγίας Τριάδας σχεδόν κλαμένος ! Ο παππούλης εύχαρις και στοργικός , μα αυτό που του είπε κάπως τον πλήγωσε …ή μάλλον του έφερε μέσα του ένα ευλογημένο πείσμα …Όχι δεν θα δεχόταν αυτήν την ειδική μεταχείριση …αυτό το κατά συνθήκη ψέμα του καλοσυνάτου Ιερέα …Θα ανέβαινε πάνω στον άμβωνα και θα προσπαθούσε ! Δεν ένιωθε πως εκβίαζε κανέναν και κυρίως τον Θεό …Πήγε στον ξάδελφό του στα Καρβουνιάρικα να περάσει την νύχτα …Ήταν κοντά στον Ναό και το πρωί θα ήταν συνεπής …Δεν κοιμήθηκε ούτε λεπτό εκείνη την νύχτα !Έσβηνε και έγραφε συνέχεια ! Προσπαθούσε να βρει λέξεις να τον διευκολύνουν ακόμα περισσότερο στην άρθρωση !  Προσευχόταν συνεχώς !

-Αξίωσέ με Κύριε να κηρύξω τον Θείο λόγο Σου ! Αξίωσέ με Κύριε ! Παναγιά μου Έουνη… Έλωνα … μεσίτευε για έλεος ! Άγιε μου Αντώνιε , εγώ ένα τίποτε είμαι , ένα περίψημα , που θα τολμήσω να κηρύξω αύριο στην μνήμη σου ! Έτσι εσύ δεν είπες πως πρέπει ο καθένας να λογαριάζει τον εαυτό του ; Βοήθα με σε ικετεύω  !.... (συνεχίζεται) 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021  

Πατήρ Ηλίας Αλευράς + ( Αφιέρωμα) Μέρος 2

 Το πρώτο κήρυγμα

-Ηλία , Λία μου  …που είσαι παιδί μου  ; Έλα καμάρι μου που σε θέλω να πας στο μπακάλικο να μου ψωνίσεις ..Λία , Λία …δεν με ακούς ; Πού είσαι γιέ μου ;  Πάλι θα ναι πουθενά  με τα παιδάκια και θα τους κάνει τα …παπαδίστικά του! Βρε το ευλογημένο …που το χάνεις που το βρίσκεις , όλο να φτιάχνει θυμιατά και άγιες τράπεζες και να παριστάνει τον παπά ! Ποιό τραπεζομάντιλο θα μου χει πάρει πάλι  σήμερα και ποιο σεντόνι ; Σκεφτόταν η Όλγα και χαμογελούσε με τούτες τις σκέψεις …Και δεν λάθευε διόλου !  Όντως ο Ηλίας της , ο γιός της ο μικρός,  εκείνο το ζεστό πρωινό του καλοκαιριού του 1951 , ξεμάκρυνε  μαζί με τα άλλα ξέγνοιαστα  τσακωνάκια σε μια  σκιά κάτω από την μεγαλόκορμη δασύσκιωτη γραία ελιά,   στον θαλασσόβρεχτο λόφο πάνω από την έρημη παραλία του  Λιγεριά,  σιμά στους μύλους. Εκεί είχε φτιάξει πάνω σε μια μεγάλη πλατιά κοτρώνα την σημερινή άγια τράπεζά του . Φόρεσε για φελόνιο το λαδί τραπεζομάντηλο της μάνας του , έστρωσε ένα παλιό σεντόνι για κάλυμμα ,  έβαλε ένα κολονάτο ποτήρι-δώρο μιας θειάς του - και ένα κουτάλι   πάνω και άρχισε να ψέλνει αργά το Κύριε ελέησον , λιβανίζοντας τους φίλους του με το δικό του αυτοσχέδιο θυμιατό το φτιαγμένο από κονσερβοκούτια,  με χαλικάκια  μέσα τους για να χτυπούν…-Σήμερα θα σας  στεφανώσω ! τους είπε …Ε..ε..ε..σένα Δη…δη…μήτρη με την …δούλη του   Θε… ε… ε… ε.. ού  Κα… κα… λλιόπη ! Στέφεται ο δούλος του Θεού …Ησαϊα χόρευε… Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον …Άρχισαν να γυρίζουν οι «νεόνυμφοι» έχοντας στα μαλλιά τους στεφάνια από λεπτά χρυσοπράσινα  λιόκλαδα! Τα άλλα έκαναν πως τους πετάνε ρύζια… Άντε να ζή…ζή… σετε παι… παι… διά μου και κα… κα… κα καλούς  απογόνους! Αντιλάλησε η καταπράσινη πλαγιά του Πάρνωνα από τις ψαλμουδιές του …μικρού Παπά –Λιά και από τα παιδικά αθώα γέλια εκείνο το πρωινό του Ιούλη …

-Ποιος σου τα χει μάθει όλα τούτα τα τροπάρια που ψέλνεις και όλα αυτά που κάνεις λες και είσαι παπάς τον ρώτησε η   Καλλιοπίτσα …

-Δεν …δεν μου τα μαθε κανένας ! Απλά βλέπω τους πα… πα…πάδες στο χωριό και μου αρέσουν !

- Μόλις ψέλνεις σταματάς να είσαι κεκές …του είπε ο Δημήτρης …τα λες όλα φαρσί !

Χαμήλωσε το βλέμμα ο Ηλίας …Πόσο τον στενοχωρούσε αυτή του η αδυναμία …Δεν μπορούσε να μιλήσει και αυτός σαν τα άλλα παιδιά,  κανονικά , ελεύθερα χωρίς να κομπιάζει , ήταν τραυλός …είχε του Μωυσή την νόσο , που εκείνα τα χρόνια τα αναγκεμένα  και πεινασμένα , δύσκολα θεραπευόταν ή βελτιωνόταν  … Μόνο όταν έψελνε,  ένιωθε να απελευθερώνεται η λαλιά του …Κι έτσι λάτρευε  να παριστάνει τον παπά …Όχι μόνο γι αυτόν το λόγο  βέβαια …Ήταν ο χώρος του Ιερού του Σωτήρα στο χωριό τους τον Τυρό  και όλων των Εκκλησιών της Τσακωνιάς , όπου δεν έχανε ευκαιρία να διακονεί σαν παπαδάκι από μωρό παιδί …Ήταν οι ιερείς του Υψίστου στο χωριό τους  ολοένα που τον συνέπαιρναν , όποτε  τους συναντούσε  ! Πρώτα ο παπά Παναγιώτης που ήταν και δάσκαλος και μορφωμένος και ο παπά Τριαντάφυλλος , ο καλοσυνάτος και απλούστατος και ο θειός του ο καλόγερος ο πάτερ Παντελεήμων ο Αλευράς… Αγιασμένες μορφές , υποταγμένες στο θείο θέλημα , αιώνια ζωσμένοι με του Φωτός και της Δικαιοσύνης τα όπλα,   στου Ουρανού την αγγελική στρατιά !   Αυτά ήταν τα πρότυπά του , τα ζωντανά παραδείγματα , που συντάρασσαν την παιδική του ψυχούλα και έσπερναν συνεχώς μέσα της , τον  σπόρο του Θεού , την επιθυμία της αφιέρωσης …κάποτε …μόλις και αυτός ο κόμπος στο λαιμό και στην γλώσσα του θα έφευγε μια για πάντα …Οι γονείς του ο Σπύρος και η Όλγα , αγράμματοι άνθρωποι του μόχθου , της βιοπάλης μα και της καθαρής πρωτόπλαστης ψυχής,  της ανόθευτης δεν του έλεγαν τίποτα για όλα τούτα …Στενοχωριόνταν μόνο , μόλις έβλεπαν τον μικρότερο από τους δυο τους γιούς να πασχίζει για να μιλήσει καθαρά ,  να διώξει αυτό το βάσανο , το σκόλοπα  της βραδύτητας από την  παιδικότητά του,  που φτεράκιζε συνέχεια μα όχι ανεμπόδιστα , στο όνειρο του Ιερού θυσιαστηρίου …

-Γύ…γύρισα μάνα !

-Καλώς τον ! Πάλι μου …έκλεψες τραπεζομάντιλο ! Χαλάλι σου ! 4 με τούτο ! Εντάξει …εντάξει  μην κατσουφιάζεις ! Δικό σου και αυτό , χάρισμά σου ! Πήγαινε τώρα να μου ψωνίσεις από τον κυρ Στέλιο στο μπακάλικο …Θέλω αρκετά πράγματα …μισή οκά ρύζι και πελτέ και διακόσια δράμια σαρδέλες και …

Την κοίταξε ο Ηλίας επίμονα στα μάτια…Έτοιμα να κλάψουν τα δικά του …Δεν ήθελε να κρυφογελούν μαζί του οι άλλοι στα κομπιάσματά του και σίγουρα με τόσα που είχε να πει , δεν θα τα κατάφερνε ξανά  … Κατάλαβε εκείνη αμέσως …

-Καλά γιέ μου ..Είναι πολλά και θα τα ξεχάσεις …Έχεις δίκιο καμάρι μου !Κάτσε να σου δώσω χαρτί και μολύβι , να τα γράψεις να δώσεις έτοιμη την παραγγελία  στον κυρ Στέλιο!

Έτσι κύλησαν τα παιδικά του χρόνια στην παραλία του Τυρού τους . Προόδευε συνέχεια ο Ηλίας και στο Γυμνάσιο πήγε στο Λεωνίδιο μέχρι τα 15 του χρόνια …Όλοι οι καθηγητές του εκεί , έμαθαν  τον πόθο του , μα και την φυσική του αδυναμία …Γνώριζε και εκείνος,  πως μόνο με ένα θαύμα θα τα κατάφερνε να φορέσει το αγαπημένο  ράσο… Υπήρχε αυτό το εμπόδιο το μεγάλο πάντα να ορθώνεται μπροστά στην Ωραία Πύλη της ιερής του φαντασίας …Του το πε με αγάπη και ένας σεβάσμιος καθηγητής του:

- Ηλία μου , είσαι ένα πολύ καλό παιδί …ίσως το καλύτερο που γνώρισα ποτέ μου …Μα ψυχή  μου , δεν κάνεις για Ιερέας …συγχώρεσέ με που στο λέω , μα είναι αυτό …με την λαλιά σου …Όμως μπορείς να γίνεις ό,τι άλλο θες ! Είσαι πανέξυπνος , σπουδαίος μαθητής …Ό,τι άλλο θες το μπορείς …μα παπάς… καταλαβαίνεις…  

Ποτέ του δεν την παρεξήγησε εκείνη την ορμήνεια του δασκάλου του …ποτέ του δεν του θύμωσε …Ήταν κάτι  το απροσδιόριστο αυτό που τον πείσμωνε , που του έδινε ελπίδα για το θαύμα , που τον ωθούσε να κυνηγήσει το απλησίαστο …( συνεχίζεται...)

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021  

Πατήρ Ηλίας Αλευράς + ( Αφιέρωμα ) Μέρος 1

Διάλογος στο εξομολογητήριο ένα Σάββατο μιας Σαρακοστής …

-Προσεύχομαι Πάτερ στο Θεό μα Εκείνος απόκριση δεν δίνει …Νύχτες ολάκερες και μέρες μια λέξη Του δεν πήρα !

-Κι όμως σου μιλάει συνέχεια !

-Και τι μου λέει ;

-Σ αγαπώ παιδί μου ! Σ αγαπώ παιδί μου ! Προσπάθησε να τον ακούσεις !

-Θα προσπαθήσω παππούλη μου !

-Προσπάθησε και να του απαντήσεις ! Αυτό περιμένει από εσένα !

-Μα πως δεν σου είπα ; Συνέχεια του μιλώ ! Και είναι σαν να του απαντώ : Και εγώ σε αγαπώ !

-Λάθος απάντηση παιδί μου !

-Λάθος η αγάπη ;

-Άλλο περιμένει ν ακούσει από εσένα παιδί μου ! Άλλη απάντηση !

-Άλλη από το ότι και εγώ τον αγαπώ ;;;

-Ναι ! Από εσένα και από όλους μας περιμένει ν ακούσει : Εγώ Κύριε δεν σ αγαπώ !

Δεν σε πιστεύω ! Δεν σε πονάω ! Δεν σε θέλω δίπλα μου συνέχεια ! Θέλω να έρχεσαι όποτε σε καλώ Εγώ ! Βοήθα με Κύριε να σ αγαπήσω έστω και για μια στιγμή αληθινά , να σε πιστέψω όσο κρατά ένα ελέησον να σε πονέσω όσο βαστά ένα δάκρυ…Αυτό περιμένει παιδί μου ν ακούσει … Του τα χεις πει ποτέ όλα αυτά ;

-Ποτέ πάτερ ! Ποτέ μου ο άθλιος !

-Μόλις το έκανες για πρώτη σου φορά ! Γονάτισε παιδί μου να σου διαβάσω την ευχή ! Μακρόθυμος ο Κύριος και πολυέλεος !

Είναι οι στιγμές της αληθινής ειλικρινούς προσευχής ελάχιστες μέσα στην ζωή μας … Να μιλάς στο Θεό και να σ’ ακούει …εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου…

Αυτός πρέπει να είναι ο αγώνας κάθε αληθινά προσευχομένου …Να υπάρξει έστω και για ελάχιστα μέσα στη ζωή του μια στιγμή αφτιασίδωτης κατάνυξης , ταπεινής δεήσεως.

Εκείνη η στιγμή ! Κρατά όσο το μισάνοιγμα μιας γνώριμης παλιάς πόρτας που τρίζει όπως καμιά άλλη ...Αν θελήσεις να την διαβείς ...μπροστά σε τέμπλο γλυκόφωτο θα σταθείς και θα κλάψεις και θα γαληνέψεις και θα θυμηθείς την αχνή , ξεχασμένη σου αγιότητα και την αμαρτωλότητά σου που συννεφιάζει την ψυχή  …

Εγώ Κύριε δεν σ αγαπώ ! Βοήθει μοι τη απιστία !

Ο Θεός μας οικονομεί όμως …ως μακρόθυμος και πολυέλεος! Μας στέλνει στο πλάι μας πνευματικούς ιχνηλάτες και οδηγούς , κατευθύνοντας τα διαβήματά μας στου πλούτου και των δωρεών Του το ανεξιχνίαστο, στων μυστηρίων Του τα αποκεκρυμμένα….

Είναι κάποιοι απ αυτούς τους οδηγούς , οι οποίοι κάμπτουν τα γόνατα και δια Πνεύματος Αγίου,  χτυπούν την Πόρτα του Θεού όπως γράφει κι ο ποιητής… Εκείνος αμέσως τους απαντά ! Παρρησία και Αγιότητα …Καθαρές καρδιές , θαρραλέα τολμηρές  μπροστά στον Δεσπότη των πάντων …

Μεσιτεύουν , ζητούν και λαμβάνουν άμεσα την απάντηση ..Όλα προς τo συμφέρον των αιτήσεων και των ψυχών …Διαπρύσιες προσευχές και ερωτήσεις …

Πατρικές και φιλόστοργες απαντήσεις όπως εκείνες που πάντα θα μας δίνει ο μακαριστός πλέον παπά Λιάς μας  !

Συνεχίζεται ...

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021  

Η μήνη και τα μηνύματα …

Μέσα στις ολοφώτεινες σελίδες του Ιερού Συναξαριού είναι αμέτρητες  οι περιγραφές μαρτυρίων,  όπου οι Άγιοι του Θεού με τις προσευχές και την αμετασάλευτη πίστη τους,  συντρίβουν τα ξόανα και τα είδωλα των ψεύτικων θεοτήτων και διαλύουν το βαθύ σκοτάδι της ειδωλολατρίας. Συγκλονίζονται πλήθη παρευρισκομένων πλέον πρώην ειδωλολατρών, οι οποίοι  αναφωνούν αυτοστιγμεί  ότι είναι μεγάλος και ο μόνος αληθινός ο Θεός των Χριστιανών,  οδηγούμενοι και εκείνοι σε φριχτά μαρτύρια, κερδίζοντας τον Παράδεισο,  βαπτιζόμενοι στο αίμα τους, τιμημένοι αιώνια  με της αφθαρσίας τα αμάραντα στέφανα . Στις πλείστες των περιπτώσεων βέβαια,  ο παριστάμενος   Ηγεμόνας που διέταξε τους διωγμούς και τα φριχτά βασανιστήρια,  όχι μόνο δεν πείθεται για το ανουσιούργημά του και δεν μετανοεί αλλά …εκλαμβάνει αυτά τα σημεία της παντοδύναμης Θείας επέβασης και ολοζώντανης παρουσίας της ενυπόστατης Σοφίας του Θεού,  ως θυμό και εκδίκηση των δαιμονοκρατουμένων «θεών» του,  για αυτήν την… ανυπακοή και την…. απιστία των Χριστιανών μαρτύρων…

Αυτό να θυμόμαστε αδελφοί μου , κλήρος και λαός, κάθε φορά που μια εικόνα της Παναγίας μας δακρύζει , κάθε φορά που η γη σείεται και τα θεμέλιά της ταράσσονται . Να ερχόμαστε σε επίγνωση Αληθείας και συναίσθηση αμαρτωλότητας και ας μην βλασφημούμε την ακατανίκητη δύναμη του Τριαδικού μας Ζώντος Θεού, απαξιώνοντας και   λοιδορώντας ακόμα,  τα μηνύματα και την μήνη Του,  που προκαλεί η  άλογη σύγχρονη αποστασία μας και μόνο .

 Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω!

Νώντας Σκοπετέας

27-08-2021

 

 

Χαράλαμπος Φραντζής. Χ.Φ. Χριστού Φίλος στον Παράδεισο ...

Χριστός ανέστη Χ.Φ !!!
Με το καλό στον Παράδεισο!


Σήμερα ημέρα του Κυρίου αναδεμένη με του Τιμίου Νηστικάρη τα άγια αίματα , έγινε η αποκρυπτογράφηση των αρχικών σου σε εκεινο το Θεόπνευστο βιβλιαράκι που επέστρεψε στον δρόμο της μετανοίας αμέτρητες ψυχές το :
Ποτέ δεν είναι αργά!
Χ.Φ. έγραφε μόνο πάνω...
Χαράλαμπος Φραντζής...
Χριστού Φίλος!!
Πρέσβευε αδελφέ μας στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού στο πλάι της λατρεμένης σου Γερόντισσας του Αγίου Χαραλάμπους και όλων των Αγίων με τους οποίους συμπορεύτηκες!!
Ο Θεός είναι νουθέτης ...συνήθιζες να λες...
Κάθε μέρα που περνά θα το κατανοούμε όλο και πιότερο Χαραλάμπη μας!
Όλες τις ώρες μέρα και νύχτα ήσουν μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους μας!
Παρηγορητής και ομολογητής χωρίς φτιασιδώματα και ...πενιές...
Και τώρα...συνεχώς θα μας παραμυθείς με την απλότητά σου και τις σοφές λαλιές σου που χαράχτηκαν μέσα μας.
Είμαστε ευλογημένοι απ τον Θεό που γνωρίσαμε έναν γνήσιο φίλο του έναν λεβέντη στρατιώτη Του!

Καλή αντάμωση!

Νώντας Σκοπετέας
29.8.2021
Υγ: Προλάβαμε με την χάρη του Αγίου Θεού να φτιάξουμε την εκπομπή που λέγαμε φέτος στο Τριώδι!!
Εκεί μέσα βρίσκεσαι Χ.Φ !! Σ ευχαριστούμε!!

https://youtu.be/vUOcjiN3Buc

Ως πότε θα μας ανέχεται;

 

Μέχρι πότε θα σε ανέχομαι; Ω πόσο βαρύς και προσβλητικός ακούγεται τούτος ο λόγος! Αν προέρχεται ιδιαίτερα από οικείο σου πρόσωπο. Φανερώνει αγανάκτηση…μια μακρά περίοδο ανοχής…Και συλλογίζεσαι  και στενοχωριέσαι και προσπαθείς να κατανοήσεις το τι δεν πήγε καλά και έκανες το αγαπημένο σου πρόσωπο να φτάσει σε αυτό το οριακό σημείο. Βέβαια,  μπορεί και αυτός ο λόγος διόλου να μην σε προβληματίσει  και να αγνοήσεις αναισθήτως και να συνεχίσεις στην ίδια πορεία,  αταλάντευτα και αμετανόητα. Τι γίνεται όμως αδελφοί μου αν αυτός ο λόγος βγει μέσα από τα άχραντα χείλη του Χριστού μας;  

… ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…( Ματθ.ιζ΄,17).

Αλήθεια αδελφοί μου έχουμε συναισθανθεί ποτέ μας ότι όταν ομιλεί ο Κύριος στο Ευαγγέλιό Του,  δεν ομιλεί στο τότε και στον Καιρό εκείνο,  αλλά στο τώρα και στον καθένα από εμάς προσωπικά; Ότι δεν υπάρχει ούτε μια λέξη από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης ή στο σύνολο των 76 της Αγίας Γραφής που να μην έχει μια συνταρακτική επικαιρότητα; Μα την αλήθεια,  είναι τόσο σύνηθες ιδίως στις θεοστυγείς μας μέρες,  να ακούμε τον λόγο του Θεού, να τον κοινολογούμε και εμείς οι ίδιοι μεταδίδοντάς τον,  αλλά να μην περνάει καν απ το μυαλό μας ότι ο Κύριος εν προκειμένω εκείνο το ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; το απευθύνει σε ΕΜΑΣ! Να νιώσουμε πόσο ασήμαντοι είμαστε μπροστά Του! Πόσο ανίσχυροι να θεραπεύσουμε και να θεραπευθούμε με τις δικές μας δυνάμεις! Μόνο ο Χριστός μας θεραπεύει! Εκείνος επιτάσσει και εκβάλλει τα ακάθαρτα και μιαρά .  Εκείνος ο Υιός του Θεού του Ζώντος,  αποδιώχνει ιούς, ασθένειες και τα φαινομενικά ανίατα…Κυρίως την φοβία που ενίοτε συντρέχει …

Εν κλίνη νυν ασθενών κατάκειμαι και ουκ έστιν ίασις τή σαρκί μου, αλλ' η Θεόν και σωτήρα του κόσμου και τόν λυτήρα των νόσων κυήσασα, σού δέομαι τής αγαθής, εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.

Ακούγεται στην Παράκληση της Παναγίας μας. Ειλικρινά όμως, έχουμε την ελπίδα μας και την καταφυγή εμπιστευμένες ολόκαρδα στον Τριαδικό Θεό ή κι αυτό το διαστρέφουμε; Ένας μόνο λύνει τα δεσμά των νοσημάτων! Ένας ανασηκώνει τον πεσμένο από την αμαρτία άνθρωπο! γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη …πώς το άλλαξες αυτό που δεν σταματάς να ψέλνεις μόνο με τα χείλη και όχι με την καρδιά σου; Πως διέστρεψες έτσι τούτη την αλήθεια μεταλάσσοντάς την σε ψέμα; (Ρωμ.α΄, 25) Στις Πράξεις των Αποστόλων άλλη μια… επίκαιρη αναφορά: ….καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα( Πραξ.κ΄,30).

 

Όσοι σταμάτησαν να θεωρούν τον Θεάνθρωπο Ιησού ως Κυριεύοντα Ζωής και θανάτου, όσοι την πάσαν ελπίδα τους την αναθέτουν αποκλειστικά και μόνο στην πολύτιμη μα εσχάτως  ειδωλοποιημένη επιστήμη, στην λογική  και  στους Υιούς των ανθρώπων, διαστρέφουν σφόδρα το παντοδύναμο του Σωτήρος . Και είτε απαξιώνουν και εκδιώκουν τον Χριστό, είτε τον θεωρούν και Εκείνον ως μια επικουρική κάποια  λύση,  σε όσα με αυθεντία και νοσούσα διάνοια προκρίνουν ως θεραπεία και σωσμό. Και εμείς,  αντί να εμπιστευθούμε τον Ελευθερωτή των ψυχών και των σωμάτων, φυλακιζόμαστε σε μια αυτάρεσκη αυτοδικαίωση, δουλοπρεπώς, άβουλα και ασύνετα, υποτασόμενοι σε ο,τι το Αντίχριστο και επηρμένο. Άπιστοι και διεστραμμένοι, συνεχίζουμε απαθώς να ακούμε τον Κύριο:    

ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…

Εμείς ας απαντάμε : Παράτεινον…γένοιτο  Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ' ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ Σέ…

Νώντας Σκοπετέας. Ιούλιος 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Καπετάνιος ο Χριστός μας !

Να καταφύγουμε στη Θεολογία των τραγουδιών και στην αγία μετατρεψιμότητα ! Θέλετε να θυμηθούμε ένα παλιό τραγούδι; Οι πολύ νεότεροι ίσως δεν το θυμούνται…

Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη… Πόσες φορές ναυάγησα μες στα θολά νερά της και χάθηκε η βάρκα μου στη Μαύρη αγκαλιά της…

Κρατήστε για λίγο αυτούς τους στίχους. Πάμε στα λόγια από το ιερό οκταήχι, την Παρακλητική και την Παράκληση :

«Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι· ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε». Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων, Θεονύμφευτε.

Κυβερνήτης, αρχηγός της γαλήνης και καπετάνιος ο Χριστός μας! Κύματα τρικυμισμένα έχει τούτη η Ζήση! Από τη μία στιγμή στην άλλη, η θάλασσα ενώ είναι γυαλί και λάδι, γεμίζει από αφρισμένα, μανιασμένα κύματα! Ξανά στο πρώτο τραγούδι του μακαρίτη του αδελφού μας του Πυθαγόρα ! Παραλείψαμε πριν σκοπίμως τον πρώτο στίχο του! Εκεί η ένστασή μας!

Είναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι!

Εμείς καπεταναίοι; Μα όσες φορές νιώσαμε έτσι, καταποντίστηκαμε! Όσες φορές δεν παραδοθήκαμε ολότελα στην πρόνοια του κυβερνήτη Χριστού, βουλιάξαμε σαν τον Πέτρο την ώρα της φοβερής τρικυμίας! Συγκλονιστικό και υπέρλογο το να περπατάει ο άνθρωπος πάνω στο υγρό στοιχείο, πάνω στα κύματα! Μα αν το σκεφτούμε καλύτερα αδελφοί μου, όλη μας η ζωή δεν είναι ένα ολοζώντανο θαύμα, δεν είναι σαν να περπατάμε συνεχώς σαν τον Άγιο Πέτρο πάνω στα κύματα; Από την πρώτη μας ανάσα ως τη στερνή, πόσες φορές δεν αναλογιζόμαστε αυτήν τη θαυμαστή διακυβέρνηση της ζωής μας, από τον Ένα και μοναδικό Κυβερνήτη της , πόσες φορές δεν νιώθουμε την θεία επέμβαση αφημένοι στη θεία πρόνοια ; Eίναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι! Όταν όμως αυτός ο στίχος γίνεται τρόπος θεώρησης των πραγμάτων, όταν αρχίζουμε και νιώθουμε πως εμείς κυβερνάμε το καράβι της ζωής ...Ω τότε... μόλις ξεκινάνε οι τρικυμίες, οι κλυδωνισμοί, τα μανιασμένα κύματα , οι λυσσασμένοι άνεμοι, οι ασθένειες, οι απογοητεύσεις, οι θλίψεις… Τότε αρχίζει ο καταποντισμός στον βυθό της ολιγοπιστίας και της φθοράς, και ο …παντοδύναμος καπετάνιος, ο εγώ, ο καπετάν ένας, μετατρέπεται στο πιο αδύναμο πλάσμα! Και αν πει Σώσον με Κύριε εκείνος θα επέμβει απλώνοντας το χέρι του και θα τον ανορθώσει ! Ολιγόπιστε εις τι εδίστασας ; Θα ψελλίσει ξανά και ξανά ο Κύριος! Αν όμως εκείνο το σώσον με Κύριε δεν ακουστεί, αν αισθανθεί ο καταποντιζόμενος, ο βεβυθισμένος τη αμαρτία, και τη αποστασία, ικανός να σωθεί από μόνος του, αν καταφύγει αποκλειστικά σε καπεταναίους της επιστήμης και του ξερού ορθολογισμού, τότε θα έρθει το ναυάγιο και ο βέβαιος πνιγμός. 

Αν αμφισβητήσουμε τον κυβερνήτη Κύριο αν κλονιστεί η πίστη μας στο παντοδύναμο Του, τότε κάθε που θα βλέπουμε τον άνεμο να δυναμώνει, θα έρχεται εκείνη η ολέθρια για τις ψυχές μας φοβία να κυριαρχήσει και να μας καταπιεί, σαν μανιασμένο κύμα! Κρατημένοι από το χέρι Του ! Συνεχώς με Εκείνον δίπλα μας, η ψυχή μας στραμμένη μόνο στον μεγάλο Κυβερνήτη ! Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου, εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου.. Εκεί στον 62ο ψαλμό, τόσο σπουδαίος, στα λόγια που δεν υπάρχει μέρα που να ξημερώνει και να μην ακουστούν στον εξάψαλμο! Εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου! Στηριγμός , καθοδήγηση και προστασία η δεξιά , η δύναμη του Κυρίου! Αρκεί να ακουστεί από τα ολιγόπιστα χείλη μας εκείνο το σώσον με Κύριε!

Καράβι να ναι η πίστη και καπετάνιος ο Χριστός μας !

Νώντας Σκοπετέας . Ιούλιος 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή