Να βγείτε έξω...είστε παράνομη !

....Ανάστα Κύριε σώσον με ο Θεός μου ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως …Ο τρίτος ψαλμός ! φώναξε σήμερα και έτρεξε γρήγορα προς το καθολικό να κουρνιάσει στην γωνιά της με τα μάτια πάντα κλειστά , κάτω απ την παράσταση της Αιγυπτίας Οσίας και του Ζωσιμά το Άγιο δισκοπότηρο .
Ξέρει όσο λίγοι η Δέσποινα , το πόσο σημαντικά είναι όλα τούτα τα λόγια, σε αυτές τις πανευφρόσυνες ώρες της κατάνυξης και της μετοχής , τις πανηγυρικές …
Τίποτα δεν της ξεφεύγει , γι αυτό ακόμα και ιερείς την συμβουλεύονται πολλές φορές ….
Ο εξάψαλμος , της ψυχής κραυγή και οιμωγή , δέηση και ελπίδα , παρηγοριά και ευγνωμοσύνη …
Τρείς μετάνοιες στο τέλος του και έπειτα ένα βλέμμα στην Σταυρωμένη Αγάπη . Το πανηγύρι αρχινά :
Απολυτίκιο και καθίσματα
στου ήχου το παράγγελμα και το συναίσθημά του !
Ευλογητάρια έπειτα …Μπροστά στο κενό μνήμα σαστίζει ο Ουρανός και η γη που προσκυνούν Πατέρα και τον Τούτου Υιόν τε και το Άγιον Πνεύμα κράζοντες το Άγιος …
Σκαλοπάτια έπειτα κι οι αναβαθμοί , που διηγούνται τα μεγαλεία του Δημιουργού και εξυψώνουν τα ποιήματά Του. Ένα κερί θα σταθεί δίπλα στην Ωραία πύλη, να περιμένει το Ευαγγέλιο …
Ειν η ώρα του Εωθινού αναγνώσματος . Γίνεται η Άγια Τράπεζα Επιτάφιος και ο παπάς , Άγγελος καθήμενος εν τοις δεξιοίς , διηγείται τα της Αναστάσιμης ημέρας ..Έντεκα τα Εωθινά όσες και οι εμφανίσεις του Χριστού μας , από την τριήμερο Έγερσή Του έως και την ένδοξη Ανάληψη . Ελεήμων ελέησόν με ο Θεός και ο ασπασμός του Ευαγγελίου όσο βαστά ο πεντηκοστός . Πλησιάζει με τα μάτια κλειστά η Δέσποινα …Νιώθει τόσο ελαφρά τα βήματά της , σαν να βρίσκεται αλλού τούτη την ώρα , στην Γαλιλαία εις το όρος ου ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς , σαν Μυροφόρα , σκοτίας έτι ούσης μπροστά στο άδειο μνημείο . Κανόνες και σταυροκόπημα στης Αναστάσεως την δόξα και στους Αγίους του Θεού . Οίκος και Κοντάκιο φανερώνουν την Λύτρωση του γένους των ανθρώπων . Τη αυτή ημέρα …Ταις των Αγίων Σου πρεσβείες ο Θεός …Αργά ξεκινούν οι μεγαλόπρεπες καταβασίες και ενώνεται ο Άσαρκος λόγος με τον δεδοξασμένο Μονογενή …Καινουργείται η συμφωνία, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών…
Οι Εβραίοι περνούν ξανά την Ερυθρά , οι τρεις παίδες γλιτώνουν απ την Κάμινο …οι Ειρμοί του Ακαθίστου γλυκολαλούν σαν την δεύτερη καμπάνα που χτυπά …Στην ενάτη η Θεοτόκος ανταμώνει με την Ελισάβετ και το θυμιατήρι πέμπει τα ασύγκριτα αρώματα της Τιμιωτέρας …
Ξαποστειλάρια και Πάσα πνοή , Θείον πάθος και Ανάσταση , Δοξαστικό και το καθολικό είναι γεμάτο πλέον …
Εορταζέτω ο κόσμος ! Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός ! Πλημμύρισε η χαρά !
Δοξολογία !
Σε μια στιγμή της φάνηκε πως κύλησε ο ορθρισμός …
Ευλογημένη η Βασιλεία και όλο της το είναι συνταράσσεται …Ανοίγει για λίγο τα μάτια και κοιτά προς το Δεσποτικό …
Ευλογεί ο Κριτής -Παντεπόπτης , Θεού Θεός λόγος , λίγο πριν ο ίδιος κατέβει για να εισέλθει εις το Άγιο θυσιαστήριο…Μικρά Είσοδος ..Σώσον ο Άναστάς …Αναγνώσματα , Αληλλούια και Δόξα Σοι Κύριε …Χειρουβικό ξεκινά …Άνθρωποι και χερουβίμ στέλνουν στον Ουράνιο θρόνο τον Αγγελικό ύμνο. Από μέσα αφουγκράζεται τους σιωπηλούς σπαραγμούς του Ιερέα : Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταίς σαρκικαίς έπιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι… Μεγάλη Είσοδος …Ο Γολγοθάς και το Πάθος … Πάντων ημών, μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία Αυτού…Τα πληρωτικά της ψυχής και η συντριβή στο έκτο κατά σειρά αίτημά της : Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού …Η γωνιά της είναι σκοτεινή , τα διαμάντια που κυλούν από τα μάτια της αυλακώνουν το φωτεινό της πρόσωπο , μα σε λίγο και ο ιδρώτας του θα μπλεχτεί μαζί τους …Και η φωνή της και κείνη τώρα φανερά θα «ταξιδέψει» : Άξιον και Δίκαιον! θα πει και πάλι θα σωπάσει …Φτάνει η ώρα η πιο Αγιασμένη του Μυστηρίου … Κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ’ ημάς… 

Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν ….
Τα λόγια του Παπά πάλι την συγκλονίζουν . Τιμή και έλεος για όλους ! Προπάτορες , Πατέρες , Πατριάρχες, Προφήτες ,Απόστολοι , Κήρυκες, Ευαγγελιστές , Μάρτυρες , Ομολογητές , Εγκρατευτές και παν πνεύμα δίκαιο εν πίστει τετελειωμένο … Εξαιρέτως της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας ''
Με τα μάτια κλειστά πασχίζει τώρα η Δέσποινα στο Μεγαλυνάρι το Θεομητορικό
να θυμηθεί και να μνημονεύσει από μέσα της ονόματα , όσα περισσότερο χωράνε μέχρι να κάνει κατάληξη ο ψάλτης …
Κάθε φορά και κάποια νέα , μα και μερικά που ποτέ δεν παραλείπει με πρώτο της μάνας της . Φωτίζεται η γωνιά της μυστικά , απ τις ψυχούλες με της ευγνωμοσύνης τους το φωταγώγημα.
Το ασύγκριτο δώρο της Χάριτος ..
Σύσσωμοι και Σύναιμοι Χριστού …

Θέωση ανθρώπου .
Πληρωθήτω το στόμα ημών αινέσεώς Σου Κύριε !
Του Ιώβ η ασίγαστη φωνή …Δι ευχών …Ανοίγει τα μάτια της ..Ψέλνει δυνατά μαζί με αυτούς που μένουν ακόμα στο καθολικό , τους πάντα αχόρταστους … Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον οίκον, στερέωσον Κύριε . Το στερέωμα, των επί Σοι πεποιθότων, στερέωσον Κυριε την Εκκλησίαν, ην εκτήσω, τω τιμίω Σου αίματι. Δεν θέλει να φύγει ...
Ο Παναγιώτης την αφήνει . Ξέρει ότι πρέπει να περιμένει για λίγο να στεγνώσει το πρόσωπό της …
-Βοήθειά μας! την ακούει να λέει βγαίνοντας τελευταία από όλους στην αυλή…
-Χαρά Θεού !
Κάθε Κυριακή Ανάσταση ! έτσι Δέσποινα ;
-Κάθε μέρα Ανάσταση αδελφέ μου ! του αποκρίνεται …
Κάθε μέρα !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το διήγημα : 

Ξημερώνει Ανάσταση και το βιβλίο : Δάκρυ στο Εγώ.( Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Υγ1, 2015 : Το πρόσωπο της Ιστορίας είναι υπαρκτό , κυκλοφορεί ανάμεσά μας , και μιμείται τους Αγίους ... Αν συναντηθείτε μαζί του , παρακαλώ ανταλλάξτε τον ασπασμό της Αγάπης και εκ μέρους μου …
Υγ 2: 21-11-2021...

Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω.( Ιω.14,27)
Το Ειρήνη πάσι ακούστηκε ξανά και ξανά σε όλες τις ακολουθίες, σε κάθε Εκκλησία τούτου του ευλογημένου απ τον Θεό τόπου που Θεομητορικώς και πανηγυρικώς εόρτασε...ξανά...αποκαραδοκώντας την Γέννηση και την ...Ανάσταση ...
Ειρήνευση και ευχή , όχι άσκοπη παλιλογία και περιττή επανάληψη μα ευλογία και προτροπή απερίσπαστη να γαληνεύει η ψυχή για να προσηλωθούν τα μάτια της καρδιάς εν τω Ουρανώ...
Ειρήνη πάσι ! Ειρήνη πάσι !
Ξανά και ξανά ...Μα τα μάτια της ψυχής τα παρασέρνει ο κάθε διαπιστευμένος ή και αυτόκλητος ελεγκτής ...νομιμότητας που χωρίς συναίσθηση της ιερότητας του χώρου και των φρικτών ανεπανάληπτων στιγμών που τελεσιουργούνται, αναζητά παρανόμους ...
Την ίδια στιγμή στα στιχηρά Αναστάσιμα η Αγία ψυχή της ιστορίας μας άκουγε την φράση :
Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου ὑπὸ τῶν παρανόμων...
Να βγείτε έξω...της είπαν ...είστε παράνομη !
Δεν ταράχθηκε η καρδιά της ...
Την είδα να στέκεται σε μια γωνιά του περιβόλου με τα μάτια του σώματος κλειστά και εκείνα της πολυόμματης ψυχής δακρυσμένα να στέλνουν μια παραπονεμένη δέηση στον Κύριο των δυνάμεων:
Είναι η Εκκλησία Σου αυτή Κύριε ;
Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις ....

Το αθάνατο νερό κι οι ποιητές του πόνου…

…καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ' ὑμῶν.( Ιωάν 16,22)

…Να χα τα αθάνατο νερό ψυχή καινούργια να χα,

να σου δινα να ξύπναγες για μια στιγμή μονάχα…

Από τον «Επιτάφιο» του ποιητή Γιάννη Ρίτσου! Η εικόνα της μάνας Κατερίνας να θρηνεί μπροστά στο σκοτωμένο της Αναστάσιο καταμεσής του δρόμου, είναι μία εικόνα συγκλονιστική! Σπαράζει η ψυχή, όποιου αληθινά ζωντανού έχει αντικρίσει αυτή την παγκοσμίως γνωστή φωτογραφία του 1936.

Σπαράζει και η ψυχή οποίου έχει σταθεί σιμά σε γονιό μπροστά στο άψυχο σώμα του σπλάχνου του! Πόσο συμπονάμε έναν τέτοιο γονιό! 

Να μη συμβεί λέμε ανθρωπίνως σε κανέναν, να έρθει στη θέση εκείνης της μάνας του 1936, της Κατερίνας, και στο σήμερα, της Ειρήνης, της Αικατερίνης, της Μαρίας, της Γεωργίας, της Αφροδίτης, της Στυλιανής, της Παναγούλας, της Αγγελικής, της Ελένης του Βασίλη του Γιώργη και πόσων ακόμα μανάδων και πατεράδων, που ίσως ελέω Θεού τούτη την ώρα μας ακούνε…

-Το χέρι σας φιλάμε μανάδες και πατεράδες της καρτερίας και της χαρμολύπης! Παραμερίζουμε ποιητές του Κυρίου για να περάσετε!
Θα ακουστεί τούτη τη στιγμή του ίδιου ποιητή ένας άλλος στίχος, από το τραγούδι που έγραψε για την πονεμένη αδελφή του και για κάθε πονεμένο διαβάτη σε τούτο το πρόσκαιρο: …. Καθώς ετίναξες τη χρυσή στάχτη του φωτός απ’ τα ματόκλαδα της πλάσης ατένισα στο δειλινό σου ορίζοντα τους μεγάλους σταυρούς της ανθρωπότητας κι αγάπησα τους λυπημένους ανθρώπους…( Γ.Ρίτσος από «Το τραγούδι της αδελφής μου»)
Αυτοί οι λυπημένοι άνθρωποι που όλο προσπαθούν να συνεχίζουν το ανηφόρι του Γολγοθά όπου τους έταξε ο Κύριος, πασχίζουν να προσθέσουν κοντά στην λύπη τους, την αληθινή χαρά την πονεμένη! Να την κάνουν χαρμολύπη, να γίνουν αληθινά μακάριοι και του Χριστού μας διαλεχτοί και όχι άθεοι εν τω κόσμω, Ελπίδα μη έχοντες, κατά το Παύλειο ρηθέν. ( Εφ. β,12)
Μπροστά σε τέτοιες μορφές, σε αυλακωμένα από τον πόνο και τα δάκρυα πρόσωπα, στέκεσαι πάντοτε βουβός, τους ακούς να σου μιλάνε και είναι οι λόγοι τους τόσο μεστοί από Σοφία Θεού κι είναι οι σιωπές τους επιτάφιοι θρήνοι μιας αιώνιας Μεγάλης Παρασκευής!

Μας έλεγε μία τέτοια ποιητική ψυχή, καρτερική και πονεμένη τις προάλλες , πως είδε στον ύπνο της το σπλάχνο της εν ετέρα μορφή! Ω πόσο αναστάσιμα χαρμόσυνο ακούγεται αυτό το εν ετέρα μορφή! Ο θάνατος που πήρε άλλη όψη και έγινε Ζωή αιώνια , άφθαρτη και ανίκητη !
Αλλιώτικος ήταν… μας είπε με ένα μέτωπο διαφορετικό καθαρό τον αγκάλιασα και ακουμπήσαμε τα κεφάλια μας χωρίς φιλήματα σαν σε προσκύνημα! Ας βρίσκεται στη Βασιλεία του Εσταυρωμένου Ιησού και αναστημένου Σωτήρος! Πόσο αληθινά , ανεπίγνωστα ίσως για κάποιους, θεολογικό αυτό το ουρανόσταλτο ενύπνιο! Αυτό το ζωντανό όνειρο θα ταιριάζαμε σαν εικόνα με τα Ευαγγελικά ρήματα από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο :...μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν (Ιωάν.5,24)!
Μία εικόνα και μία εκπομπή για αυτό το όνειρο το όχι απατηλό…
Να χα το αθάνατο νερό! Μα από εκείνο ήδη γεύονται! Και τους κερνάτε εσείς, κάθε φορά που το όνομά τους θα βρεθεί στην Βηθλεέμ της Αγίας πρόθεσης να μνημονευθεί ! Και έρχονται συνεχώς, ιδίως τώρα που ξεκινάει το σαρανταήμερο το ευλογημένο των ψυχών και το σαρανταλείτουργο τους, να σας πουν το ευχαριστώ και το καλή αντάμωση! Δεν είναι λόγια του τα παρηγοριάς αυτά που ακούγονται ! Είναι η αλήθεια που ξεβγαίνει κάθε φορά που τους ακούμε πλέον από τις φωνές τους! Έγινε η πρώτη λύπη παντοτινή χαρμολύπη και ο θάνατος Ζωή!

Μα είναι δυνατόν θα πουν οι περισσότεροι, για να μην πούμε όλοι, είναι δυνατόν μία μάνα να λέει πως η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της είναι η μέρα που κήδεψε το σπλάχνο της; Aφύσικα πράγματα! Υπέρλογα ! Κι όμως, πόσες μανάδες μέσα από το ιερό συναξάρι, το Ευαγγέλιο στην πράξη, δεν έχουν προκαλέσει την παρόμοια κατάπληξη μας! Επτά παιδιά είδε να μαρτυρούν μπροστά στα μάτια της η Αγία Σολομονή! Το στερνοπούλι της, εκείνη το προέτρεψε να πέσει στην πυρακτωμένη κάμινο του άθεου τυράννου , δύο αιώνες πριν να σαρκωθεί ο Θεός Λόγος! Δύο αιώνες μετά, η Αγία Σοφία ξεψυχά, δοξολογώντας Τον Τριαδικό Θεό, που αξίωσε τις τρεις θυγατέρες της, Πίστη Αγάπη και Ελπίδα, να μείνουν ακλόνητες στην Αγία πίστη του Χριστού μας! Και ξεψυχά πάνω στον τάφο τους και εισέρχεται μαζί με τις τρεις παρθενομάρτυρες κόρες της στην αιώνια Ευφροσύνη της Βασιλείας των Ουρανών! Και πόσα ακόμα παραδείγματα Αγίων γονέων, ποιητών τω Κυρίω!
Για όσους λοιπόν αντιμετωπίζουν τους Αγίους και τους ήρωες της πίστεως σαν αξιομίμητους, μια μάνα που προπέμπει το παιδί της με το τόσο συγκλονιστικό συναίσθημα της χαρμολύπης, δεν είναι ένα εξωπραγματικό φαινόμενο! Αλλά για ποιά πραγματικότητα μιλάμε; Για την ψεύτικη, την τόσο κοσμική, την παντελώς στερημένη από προοπτική αιωνίου; Ναι, για μία τέτοια αντίληψη της πραγματικότητας, μια μάνα σαν κι αυτή, φαντάζει μάλλον τρελή και εξωγήινη! Εμείς όμως αυτές τις εκπομπές, τις κάνουμε ελέω Θεού, για αυτούς τους παράξενους γονιούς, που προσπαθούν τουλάχιστον να μοιάσουν σε αυτές τις μανάδες!

Στη Σύλβια τη μητέρα της Μαργαρίτας, στην Αγιά Σοφία και στην Αγία Σολομονή! Και στον Βασίλη που παραμονές Ψυχοσαββάτου έφτασε ως του Κουδουμά τα Αγιομέρια να πάρει σφραγίδα χαραγμένη με προσευχές , σκαλισμένη από χέρια που σημάδεψαν οι γονατιστές δεήσεις για τον σύμπαντα κόσμο! Και έγινε το μνήμα του Σπύρου τους, τόπος προσευχής και συνάντησης ελπιδοφόρων ψυχών! Και τώρα τον νιώθουν ποιο κοντά τους από ποτέ ! Όχι βαρυπενθώντας! Χωρίς απελπισία !

Χαρά και λύπη αναδεμένες με προσευχή και ελπίδα!
Και μία πηγή με αναδεμένα δάκρυα κατά Θεόν και νερό ζωντανό και αθάνατο!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών.

Τον Χριστό να γνωρίσουμε …

Για έναν έφηβο του σήμερα, το πιο σημαντικό ζήτημα, όταν βρίσκεται στα τελευταία στάδια των σχολικών του σπουδών, είναι το να επιλέξει τον κλάδο της ακαδημαϊκής του φοίτησης. Αυτό που λέμε επαγγελματικός προσανατολισμός. Τα δεδομένα πολλά… Το ζητούμενο ένα ! Η αποκατάσταση! Είναι η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας και οι αρετές, εντός ή εκτός εισαγωγικών, που ρυθμίζουν την πυξίδα. Μας προβληματίζει και εμάς αυτή η κατάσταση έχοντας παιδιά του Θεού και εμείς να βοηθήσουμε κατά το δυνατόν φυσικά…Στη σχετική συζήτηση, πολλές φορές παρεμβαίνουν διατυπώνοντας γνώμη και κάποιοι τρίτοι. Οι γνώμες τους επηρεάζονται συνήθως από τα φαινομενικά. Σου λένε, φαρμακοποιός ο πατέρας, γιατρός η μάνα, συμβολαιογράφος ο παππούς, κάπου εκεί να στραφεί το παιδί …ή αυτό το παιδί έχει επικοινωνιακό χάρισμα είναι πολύ εξωστρεφές έχει πολλούς φίλους, γνωριμίες, να σπουδάσει δημόσιες σχέσεις, κοινωνικές επιστήμες, διαφήμιση, επικοινωνία, μάρκετινγκ, δηλαδή να δημιουργεί σχέσεις με το κοινό, να γνωστοποιεί, να γνωρίζει στο κοινό προϊόντα και ανθρώπους…Να φτάσει να γίνει, για να ακούσουμε αυτό το κάπως εντυπωσιακό, να γίνει ηγέτης γνώμης ! Εντυπωσιακό όντως!

Αλλά για κάποιους, έστω λίγους, θα λέγαμε πως περνά αδιάφορος και σχεδόν απαρατήρητος ένας τέτοιος προσανατολισμός, ακόμα και αν έχουν μπροστά τους ένα τέτοιο παιδί να συμβουλέψουν, εξωστρεφές με χάρισμα επικοινωνιακό και ευγλωττία! Εκείνοι θα το προέτρεπαν, όχι να γνωρίσει στο κοινό προϊόντα και να προβάλει κάποιους ανθρώπους, καθιστώντας τους γνωστούς και αναγνωρίσιμους, αλλά θα το προέτρεπαν να γνωρίσει καλά τον Χριστό! Και έπειτα με αυτή την ασύγκριτη γνώση, να γίνει ικανός να τον διδάξει και να τον κάνει γνωστό και λατρευτό και σε άλλους, εκπληρώνοντας τούτη την ιερή υποχρέωση. Απερίγραπτος ο Θεός! Μόνο μία λέξη θαρρούμε είναι ικανή να προσδώσει έμφαση σε αυτόν τον χαρακτηρισμό του τριαδικού μας Θεού! Η λέξη μυστήριο! Ψήγματα της αλήθειας του Θεού προσεύχεται όποιος δια της πίστεως οδοιπορεί να του αποκαλυφθούν. Γνωστός εν τη Ιουδαία ο Θεός( Ψαλμ 75 ,2) Στα αλήθεια αδελφοί πόσες φορές δεν έχει αποκαλυφθεί πολυμερώς και πολυτρόπως με την θαυμαστή προστασία Του σε όλους μας, μεσούσης της ημέρας και εμείς συνεχίζουμε να ασφαλίζουμε τα μάτια μας και να μην θέλουμε να γνωρίσουμε τον Παντευεργέτη μας ;Η αγνωσία του Θεού είναι ότι πιο θλιβερό υπάρχει σε αυτή την ζωή

…εἰ ἐγνώκειτέ με ( Ιωάν.14,7)λέει με παράπονο ο Χριστός μας στους μαθητές του στο μυστικό δείπνο! Τοσούτον χρόνον μεθ' υμών και ουκ εγνωκάς με Φίλιππε;( Ιωάν.14,9)Λέει πιο κάτω στο κατά Ιωάννην…Αν με γνωρίζατε…

Πόσους χρόνους και εμείς αδελφοί μου με τον Χριστό δίπλα μας και δεν καταλάβαμε τίποτα για Εκείνον! Μοιάζουμε με τους Αθηναίους παππούδες μας, εκεί στο βωμό του άγνωστου Θεού! Τον φτιάξαμε όπως μας βόλευε, σύμφωνα με τα δικά μας θέλω. Τον αλλοιώσαμε και δεν μεριμνήσαμε πότε να κάνουμε μία ουσιαστική γνωριμία μαζί Του!

Να λοιπόν τι θα συμβουλέψουμε αυτό το παιδί που μας ρωτάει για το τι να ακολουθήσει:

Γνώρισε παιδί μου τον Χριστό μας και αυτή τη γνώση δώρισε την με τη χάρη Του και σε άλλους και σε άλλους και εκείνοι με τη σειρά τους σε υπόλοιπους! Να γνωρίσεις τον Χριστό παιδί μου! Να γνωρίσουμε τον Χριστό,Την Αλήθεια Του το Φως και την Ελπίδα Του! Σε αυτήν την ιερή γνωριμία είναι αφιερωμένη η σημερινή μας εκπομπή! Σείεται η γη κάτω από τα πόδια μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Νιώθουμε τα οικοδομήματα μας, να κλονίζονται, να κινδυνεύουν με κατάρρευση, ιδίως τα έμψυχα οικοδομήματα! Θεμέλιο και πέτρα αλλαγής ο Χριστός μας! Ακλόνητο, ασάλευτο θεμέλιο, αν δεν έχει βάλει Εκείνος τον θεμέλιο λίθο… Χάρτινο το κτίσμα, φτερό στον άνεμο! Ας Τον γνωρίσουμε και Εκείνος θα βρει τον τρόπο να ενισχύσει τον οπλισμό του οικοδομήματος μας, να αντέξει εκείνες τις δονήσεις, που προκαλεί η εκούσια αγνωσία μας η θλιβερή μας αποστασία.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

 

Πατήρ Ηλίας Αλευράς+ (Αφιέρωμα ) Μέρος 9

Πέρασαν 46 χρόνια από όλα τούτα τα θαυμάσια  …Σε 2 άγιες τράπεζες …Της Αγίας Τριάδας στον Μέρμπακα της Αργολίδας  ,της  Αγίας Τριάδας  στην Πρόνοια  του Ναυπλίου…μα και σε μια έμψυχη , αυτή της Πρεσβυτέρας του , με την ανδρεία και ποιητική ψυχή …5 παιδιά , πολλά εγγόνια , αμέτρητα πνευματικοπαίδια …Ένα από αυτά και εκείνος που έγραψε τούτες τις λίγες γραμμές για τον Παπά –Λιά μας … Μισός αιώνας ανυποχώρητης και αδίσταχτης πίστης …Κάποτε δεν φοβήθηκε ακόμα και να παραιτηθεί από την θέση του,  στέλνοντας μήνυμα για ομόνοια και σωφροσύνη σε όσους ανωτάτους  Εκκλησιαστικούς δημιουργούσαν και δυστυχώς ακόμα δημιουργούν  θλιβερές διχοστασίες … Ένα σύνθημα πάντα στα χείλη του γραμμένο με δάκρυνο μελάνι στην μεγάλη του καρδιά: Τοις πάσι γέγονα τα πάντα ίνα πάντως τινάς σώσω… Κάποτε έπεσε με τα ράσα στην θάλασσα , στο λιμάνι του Ναυπλίου να σώσει κάποια ψυχή που χανόταν …Οι φυλακισμένοι του Ναυπλίου και οι εξαρτημένες ψυχούλες της Αργολίδας για χρόνια βρήκαν στον παππούλη παρηγοριά και άνθρωπο να έχουν … άνθρωπο του Θεού,  με ανόθευτη διάθεση μαρτυρίου … Ούτε οι τιμές –ακόμα και Πρόεδρο του Νοσοκομείου τον τοποθέτησε η πρόνοια του Μεγάλου Ιατρού – ούτε τα αμέτρητα ευχαριστώ και τα μπράβο  τον άγγιξαν στο ελάχιστο  ποτέ του  , ούτε καν τα συγκινητικά λόγια που ακούστηκαν παραμονή  του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος το 2012  στην αποχαιρετιστήριά του  Ιερή Αγρυπνία , στην αγαπημένη του Πρόνοια , στον Ναό του τον πολυαγαπημένο , που δεν διάβηκε ποτέ του δίχως συστολή και συγκλονισμό στα κατάβαθά του …Στο τέλος φώναξε μια ψυχή βασανισμένη που καθόταν πίσω …σπάραξε το ευχαριστώ της , το αντίο της στον ευεργέτη της …

Δεν μου επέτρεψε  ποτέ να πάω στο σπίτι του στο Ναύπλιο  ,απέναντι από το μεγάλο φουγάρο όσο βρίσκονταν  εκεί  …Δεν ήθελε να τον επαινέσω ούτε καν  διανοία , δεν ήθελε να μακαρίσω την εκουσία πτωχεία του και την Ιώβεια υπομονή του …Μόλις έφυγαν για τον Τυρό , έρημο πήγα να το επισκεφθώ αυτό  για πρώτη φορά …Ήταν εύκολο το να μπεις …Άλλωστε μια μαγκούρα απ το Σινά που είχε φέρει κάποτε από τα Θεοβάδιστα μέρη , ήταν η μόνη τους διαρκής ασφάλεια τόσα χρόνια…

Την είχε αφήσει σε μια σταθερή θέση,  ακριβώς  έξω από την πόρτα λέγοντας το : εάν μη Κύριος φυλάξει εις μάτην εκοπίασαν οι φυλάσσοντες…

-Αυτή μας φυλάει ! μου είπε κάποτε !

Πήγα στο πίσω δωμάτιο , εκεί που αναρίθμητα  περιστέρια , καθημερινά κρατούσαν συντροφιά στην Πρεσβυτέρα του,  που αγνάντευε δυσκολεμένη μα γαλήνια ,τις πλαγιές της Αγίας Μονής , τις ώρες τις ατέλειωτες τις μοναχικές του πόνου, που ο Γέροντάς της περνούσε κάτω απ το δεξί αναλόγι της Πρόνοιας ,  στην σταθερή γνωστή σε όλους  θέση,  φορώντας το επιτραχήλιό του , θεραπεύοντας τραυματισμένες ψυχές … Πήγα και στα υπόλοιπα μέρη του σπιτιού … Εμβλέψατε τα πετεινά του        Ουρανού  !  Μόνο αυτό μου ήρθε στον νου και στα χείλη…

                     

Στην παραλία του Τυρού , σε ένα στενό δρομάκι πάνω απ το κοιμισμένο ποτάμι , που πάντα θα γυρεύει να γίνει ένα με της θάλασσας την αρμυρωμένη αγκάλη,  μια σημαία σχεδόν συνέχεια κυματίζει …Δεν είχαμε ξαναπάει στο Τσακώνικο σπίτι και ψάχναμε ολόγυρα …Το ρασάκι του παπα –Λιά ανέμιζε κρεμασμένο σε ένα λιακωτό υπερώο !  Σαν λάβαρο Ορθοδοξίας έμοιαζε στ αλήθεια εκείνο το πολυφορεμένο αντερί του ! Ήταν ανήμερα του Προφήτη Ηλία …20 Ιουλίου 2013 . Πήγα και τον συνάντησα  με ένα ηχογραφικό στα χέρια και ένα ψυχογραφικό στην ευγνωμονούσα ες αεί καρδιά μου …3 ώρες περίπου μου μιλούσε στον Άγιο Νεκτάριο κάτω απ την Αγία Μαρίνα …Λίγα χώρεσαν σε εκείνες τις αλησμόνητες στιγμές   , πολλά παρασιωπήθηκαν ηθελημένα …Μόνο Ένας να τα γνωρίζει και κανένας άλλος! Μεγάλη Εβδομάδα πάντα θα τον φέρνω μπροστά μου τον Παπά –Λιά μας , την ώρα ακριβώς  που με σπαραγμό αγκαλιάζει τον ολοζώντανο στα χέρια του Νυμφίο και τον Εσταυρωμένο…

Και έπειτα στην αγρύπνια , στο ξημέρωμα της Μεγάλης Παρασκευής  να στολίζει εκείνος ακούραστος  συντροφιά με Προϊνιώτισσες Μυροφόρες , τον τάφο του Κυρίου και Δεσπότη της ζωής μας …Κάποτε τον στόλισε αποκλειστικά με χιλιάδες μεθυστικούς  πορτοκαλανθούς!

Μια λέξη μόνο υπάρχει για το τέλος τούτης της πολυκύμαντης  ζωής του  στο χαρτί ..

Ευχαριστώ …

Στον Ουρανό να φτάσει , φτερό αγγελικό  να γίνει κάποτε στο πύρινο άρμα της δικής του ανάβασης …( συνεχίζεται με τον Επίλογο)

                                                          Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021.  

Μην πεις τίποτα ...Διάβασε συναξάρι

 

Το φως το αληθινό αναζητάμε,  επναδιατυπώνουμε ,  το φως το αληθινό να αναζητάμε αδελφοί μου. Μια τέτοια πορεία αναζήτησης να είναι για τον καθένα μας τούτο το πρόσκαιρο. Μια τέτοια συνοδοιπορία ευχόμαστε πάντοτε με το έλεος του Θεού να είναι και τούτη η εκπομπή! Ανεξάντλητη πηγή φωτός η ορθόδοξη πίστη μας! Ωκεανός σωτηρίων  μηνυμάτων κάθε λέξη από τον Θείο λόγο! Ευλογία μα και βάρος δυσβάσταχτο! Κληρονομιά μα και   ευθύνη τεράστια! Θησαυρός μα και φόβος πτωχεύσεως…

ο γνούς καί μή ποιήσας δαρήσεται πολλάς, ο δε μή γνούς μηδέ ποιήσας δαρήσεται ολίγας» (Λουκ. ιβ΄47)… 

Αν με τη χάρη του Θεού απέκτησες κάποτε πρόσβαση σε αυτήν την Πηγή του ζώντος ύδατος και  όχι βέβαια σε συντετριμμένα φρέατα, αν βούτηξες σε τούτο το πέλαγος,  αν αποδέχτηκες κάποτε αυτά τα ατίμητα  πνευματικά κληροδοτήματα και δεν τα  εφάρμοσες,   αν έμεινε στα λόγια και δεν ξεκίνησες έστω ποτέ σου αυτή τη διαδρομή από τα χείλη στην καρδιά… ( είναι αμέτρητη αυτή η διαδρομή…μια αιωνιότητα απόσταση…) ,αν συνέχισες ως το τέλος να αρέσκεσαι στο ρόλο του ακροατή του νόμου και του λόγου του Θεού και δεν προσπάθησες έστω να βιώσεις γενόμενος ποιητής του,  αν…. τότε αδελφέ μου ταλαίπωρε εαυτέ μου,  κάποτε εν εκείνη τη ημέρα θα είσαι… θα είμαστε αναπολόγητοι  ενώπιον του δικαίου Κριτού, που είναι Η Αγάπη μα και δικαιοσύνη! Εσύ που δεν γνωρίζεις, μάθε και έπειτα βίωσε! Εσύ που ξέρεις,  πράξε και μη ζητάς συνεχώς να μάθεις κάτι παραπάνω ! Όχι πως είναι κακό αυτό , αλίμονο , μία πορεία δια βίου τόνωσης της πίστεως είναι επιθυμητή και θεάρεστη! Το να  ζητάμε όμως κάτι παραπάνω απλά για να ικανοποιούμε το αυτάρεσκο και  ανθρωπάρεσκό μας, απλά για να εμπλουτίσουμε την αξιοθαύμαστη πνευματική μας συλλογή,  αυτό θαρρούμε πως διόλου δεν ωφελεί, αν δεν το ακολουθεί ο καιρός του ποιήσαι…

Κάποτε,  πάνε πολλά χρόνια από τότε,  επισκέφτηκε τον μακαριστό Γέροντα Θεόκλητο τον Διονυσιάτη -πόσο επίκαιρος ο λόγος του στις μέρες μας- εκεί στις Ράχες της προσευχής και της άγριας Αγίας σιωπής,  στο κελί των Αγίων Αποστόλων  απέναντι ακριβώς από το Μοναστήρι του Διονυσίου ,  μία παρέα προσκυνητών ώριμοι στην ηλικία. Τον βρήκαν έξω από το κελλάκι του  να ησυχάζει. Πήραν την ευχή του και σχεδόν τον περικύκλωσαν. Εκείνος τους κοίταξε έναν-έναν στα μάτια και δεν μιλούσε. Κάποιος από την συντροφιά των προσκυνητών θέλησε να σπάσει τη σιωπή και είπε:

-Γέροντα,  πείτε μας έναν λόγο εσείς με την πείρα σας να ωφεληθούμε!

Τότε ο   γέροντας έκανε κάτι απρόσμενο! Σηκώθηκε αγριεμένος και με φωνές έδιωξε τους προσκυνητές, λέγοντάς τους:

-Δεν ξέρετε τι πρέπει να κάνετε ; Όλα είναι γραμμένα στο ευαγγέλιο βρε! Τι παραπάνω θέλετε; Τι μπορώ εγώ να προσθέσω σε αυτά που ήδη γνωρίζετε;

Ξαφνιάστηκαν όλοι τους ! Ίσως να ήταν κάπως τραχύς και απότομος εκείνη την ημέρα ο πάτερ Θεόκλητος ! Μα έπειτα συζητώντας μεταξύ τους,  συνειδητοποίησαν πως τους είχε πει έναν από τους πιο αξέχαστους λόγους αγιορειτών γερόντων, στα πολλά χρόνια των αθωνικών  τους περιπλανήσεων!  Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω… αυτό τους είπε με τον σοφό και απερινόητο για κάποιους τρόπο του ο  Θεόσοφος Γέροντας! Μην ψάχνετε συνεχώς το κάτι παραπάνω! Όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου, δεν θα χωρούσαν αυτά που είπε και έπραξε ο Χριστός μας στα τρία έτη της επί γης διδασκαλίας του! Μόνο κάποια συγκράτησε και μας παρέδωσε ο ηγαπημένος Του μαθητής!

Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε να γράφουμε για την σημερινή μας συμπόρευση.  Είμαστε πολλοί τούτες τις ζοφερές μέρες που ζητάμε από  έμψυχες πηγές να ξεδιψάσουμε. Θέλουμε να ασφαλίσουμε τις πράξεις μας με έμψυχες πνευματικές δικλείδες και όλο αναζητάμε το τι θα κάνουμε,  το πώς θα πορευ      θούμε. Μα οι απαντήσεις αδελφέ μου, υπάρχουν και έχουν δοθεί προ πολλού διαυγώς και αναντιλέκτως,  μέσα στον Λόγο του Θεού! Μα και εντός  του Αγίου μας συναξαριού.  Το Ευαγγέλιο στην πράξη όπως έλεγε και ο Μακαριστός Άγιος γέροντας ο πατήρ Ανανίας Κουστένης! Θες απαντήσεις; Διάβασε το Ευαγγέλιο! Προβληματίζεσαι ανάμεσα σε διλήμματα,  πολλάκις ψευτοδιλήμματα; Καλείσαι να αποφασίσεις; Μη ζητάς να ακούσεις τίποτα παραπάνω! Μην πεις τίποτα …Διάβασε συναξάρι ! Έτσι και εμείς στη σημερινή εκπομπή,  αυτό θα πράξουμε! Θα πάρουμε το συναξάρι του μηνός Νοεμβρίου και θα αρχίσουμε να το ξεφυλλίζουμε! Ο  καθένας στο τέλος ας μετρήσει πόσες απαντήσεις θα έχουν δώσει εκείνοι  που συγκαταλέγονται στις πρώτες μόλις σελίδες αυτού του μηναίου.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Στην μνήμη πατρός Φιλοθέου Δοχειαρίτη ...

.....Επιστρέφουμε στο αρχονταρίκι ....

....Σε λίγο δίπλα μας κάθεται ένας μεγάλος σε ηλικία αδελφός μας από την Δράμα. Ζητά ευγενικά από τον αρχοντάρη πατέρα Χ. να του υποδείξει το πώς θα συναντήσει τον Μοναχό Σ. –Έχω να τον δω πάνω από 20 χρόνια ! Ήμουν καρδιακός φίλος με τον κατά σάρκα πατέρα του ! Σας παρακαλώ ειδοποιείστε τον !

Τόσο συγκινητική η συνάντησή τους μετά από λίγο ενώπιόν μας ! Άθελά μας ακούμε τους διαλόγους τους! Συζητούν και για τον κεκοιμημένο πατέρα του Μοναχού Σ.

Εκείνον ακούμε να λέει με μια γλυκιά θλίψη :

–Ο καημένος ταλαιπωρήθηκε πολύ στο τέλος ! Πέντε χρόνια πάλεψε ! Ατακτοποίητος ήταν αλλά με πρόνοια Θεού αρρώστησε και στο τέλος ειρήνεψε μαζί Του ! Και εξομολογήθηκε και μετέλαβε τα τελευταία του Χριστούγεννα! Δόξα τω Θεώ !

Στον νου μας έρχεται αμέσως ένας άλλος κατά σάρκα γονέας Δοχειαρίτη παπά!

Ο μακαριστός Στυλιανός Παπαδόπουλος ! Ο χαρισματικός καθηγητής της Θεολογίας ,ο μύστης της Πατρολογίας , ο κήρυκας , ο πολυγραφότατος βιογράφος των αετών του πνεύματος Ιεραρχών και των εκλεγμένων παρά Θεού ταπεινών Αγίων, ο Μοναχός Γεράσιμος Δοχειαρίτης ! Αφιέρωσε την ζωή του με ζέση και ανυπότακτο φρόνημα στην Ορθοδοξία και τον Αρχηγό της Χριστό. Και επέστρεψε στην γη εξ ης ελήφθη φορώντας το μοναχικό του ένδυμα ως Μοναχός Γεράσιμος. Σπάνια περίπτωση ομολογίας χωρίς τέλος η ζωή του !

Διδάσκει τώρα ακόμα περισσότερο απ΄όταν στα πανεπιστημιακά έδρανα σαγήνευε με την Θεόσδοτη βαθιά του γνώση .

Συναντάμε ύστερα από λίγο τον κατά σάρκα υιό του λοιπόν και είναι σαν να κάνουμε γνωριμιά και με τον μακαριστό κατά σάρκα πατέρα του και αιώνιο πλέον συμμοναστή του. Ήταν σχεδόν πέντε χρόνια πριν παραμονές Θεοφανείων στο Όρος όταν θαυμάσαμε την δύναμη και την πίστη του όταν πάνω από τα ανοιγμένα σωθικά της μητέρας γης, της χιονισμένης Αθωνικής, όταν ο παπά- Φιλόθεος έψελνε πάνω από το σεπτό σκήνωμα του πατρός του πριν εκείνο επιστρέψει στο χώμα :

«Γη χανούσα υπόδεξαι τον από σου πλασθέντα, χειρί Θεού το πρότερον, πάλιν δε υποστρέφοντα προς σε την τεκούσαν το γαρ κατ' εικόνα ο Κτίστης προσέλαβε, το σώμα το ίδιον»

Τον βρίσκουμε με τα ρούχα του διακονήματός του !

Εδώ στο Δοχειάρι είναι μαραγκός !Το ευλογημένο επάγγελμα του Χριστού διάλεξε για να προσφέρει ! Τις μέρες αυτές εκατοντάδες στασίδια ετοιμάζονται να πάρουν την θέση τους σε τόπους λατρείας του Ζώντος Θεού ! Δεν εμποδίζει κανένα παρελθόν και καμιά καταγωγή το να υπηρετείς και το να βιώνεις στην πράξη το λυτρωτικό κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί…

Το δίδαξε όσο κανείς άλλος ο μακαριστός τους Γέροντας…

Δέκα το πρωί στο Δοχειάρι ! Μαζί με τον παπά Φιλόθεο στεκόμαστε και κουβεντιάζουμε! Μια ωραία μορφή, που κουβαλά μια ωραία ιστορία από εκείνες που συναρπάζουν την ψυχή ! Αφιερωμένος με την ευχή του πατέρα του ! Του μοναχού Γερασίμου η πνευματική σπορά ! Σπάνια οι γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να στρατευθούν στου Χριστού τον στρατό τον αγιόλεκτο! Να τα προσανατολίσουν εκεί που δεν χωράει των ανθρώπων η δόξα, εκεί που οι απολαβές δεν έχουν υλικό αντίκρισμα, μα όλα αποταμιεύονται στου Ουρανού το ταμείο. Εδώ το μισθολόγιο για τους αφιερωμένους είναι ενιαίο…Θλίψεις , ταλαιπωρίες, ονειδισμοί μα και εκείνη η αλλιώτικη η τόσο παράξενη χαρά που μόνο δάκρυα σταλάζει. Μας μιλάει με αγάπη και τόσο γαλήνιο τρόπο για τον μακαριστό κατά σάρκα πατέρα του τον καθηγητή του λόγου του Θεού: -Μας λείπει η φωνή του ! Το γενναίο του φρόνημα ! Το ορθοτομείν του το απαρέγκλιτο ! Το βίωμά του ! Δεν το λέω γιατί ήταν πατέρας μου!

Έπειτα αναφέρεται στην ιεραποστολική υποχρέωση του Αγίου Όρους, μα και κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου! Μας ξαφνιάζει όταν τον ακούμε να μας λέει : Δυό εκατομμύρια ορθοδόξων Χριστιανών διψάνε για εκκλησιαστική και πολιτιστική συμπόρευση ! Ξέρετε ποιοί ; Οι Ορθόδοξοι Σκοπιανοί αδελφοί μας ! Αυτοί που ούτε πάει το μυαλό μας ! Και βρίσκονται τόσο κοντά μας ! Πριν από 3 χρόνια με τον Γέροντά μας, που τότε ήταν εν ζωή, δωρίσαμε ένα αντίγραφο της εφέστιας εικόνας της Παναγίας μας της Γοργοϋπηκόου στον Ιερό ναό των Δεκαπέντε Μαρτύρων της Τιβεριουπόλεως στην Στρούμνιτσα των Σκοπίων. Συνόδευσα τότε την εικόνα ! Δεύτερη Κυριακή της Αγίας Σαρακοστής ήταν! Αυτό που συνέβη εκείνο το απόγευμα ούτε που μπορούσα να το φανταστώ ! Μια λαοθάλασσα μας περίμενε στο κέντρο της πόλης ! Χιλιάδες λαού! Δυο επίσκοποι , πολλοί κληρικοί! Λιτανεύσαμε την εικόνα προς τον Ναό των Αγίων Πεντεκαίδεκα Ιερομαρτύρων. Λάβαρα , εξαπτέρυγα, λαμπάδες προπορεύονται ! Ακολουθεί η Φιλαρμονική που παιανίζει ( τί;) το «Τη Υπερμάχω» και την Τρίτη στάση των Εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής ! Έπονται μοναχοί και μοναχές , δεκάδες ιερείς ενδεδυμένοι, ηγούμενοι οι δεσπότες …Φτάνοντας στον Ναό οι χοροί ψέλνουν εναλλάξ σλαβονικά και ελληνικά Θεομητορικούς ύμνους. Αγάπη , φιλοξενία , αδελφοσύνη , αφειδώλευτα μας πλημμυρίζουν τις καρδιές! Μας ανταποδίδουν την ευεργεσία του ανεκτίμητου για εκείνους δώρου κάθε φορά που από τότε επισκέπτονται το Δοχειάρι ! Η πίστη μας ενώνει ! Ο Χριστός! Και όταν ενώνει ο Χριστός μας, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να διαρρήξει τούτον τον δεσμό ! Ίνα ώσι έν ! Το είπε για όλους τους λαούς ο Χριστός μας ! Όχι μόνο για εμάς ! Η κεφαλή , ο Χριστός, είναι Αγία ! Και εμείς μετέχουμε στην αγιότητα της κεφαλής μυστηριακά !Χρέος μας η ενότητα στην Ορθοδοξία! Εις Κύριος , μία πίστις, έν βάπτισμα, εις Θεός! Αυτά μας παρέδωσε ο Χριστός μας για την σωτηρία μας ! Όλα τα υπόλοιπα είναι έργα ανθρώπων , θνητοί λογισμοί και επισφαλείς επίνοιαι! Μόνο ο Χριστός μένει εις τον αιώνα! Δεν έχει προσωποληψία ο Κύριος! Γι αυτό πάντοτε δίνει τις θείες εντολές του σε ενικό αριθμό ! Ο τρώγων μου την σάρκα ! Ο πιστεύων εις εμέ ! Ο θέλων πρώτος είναι έστω πάντων έσχατος! Δεν απευθύνεται ο Χριστός μας σε καμιά ομάδα ή σε σύλλογο ή σε έθνος, αλλά σε κάθε Ορθόδοξο πιστό ανεξαιρέτως προέλευσης που αγωνίζεται πνευματικά να τηρήσει τις σωτήριες διδαχές του! Μιλάει και ο Παύλος γι αυτό όταν λέει ότι η εκ πίστεως δικαιοσύνη σώζει και όχι η καταγωγή ! Και εμάς αδελφοί μου τους Έλληνες δεν θα μας σώσει , δεν θα μας εξαγιάσει και δεν θα μας αμνηστεύσει η καταγωγή μας! Δεν θα σωθούμε επειδή προερχόμαστε μόνο από τον Πλάτωνα και τον Κολοκοτρώνη ! Δεν εξαλείφονται έτσι η διαφθορά, η ανηθικότητα, ο ξεπεσμός η απαξίωση των πάντων και η αναξιοκρατία! Αγωνιστές θέλει ο Χριστός μας! Να ρουφούν αξεδίψαστα από την δροσομάνα πηγή του Ευαγγελίου! Να μοχθούν για την ενότητα και την αγάπη ! Να ρίχνουν τις υψοποιές γέφυρες της Ορθόδοξης ιεραποστολής ! Πιστοποιούνται τα λόγια στου πατρός Φιλοθέου σαν θυμόμαστε το μεγάλο θαύμα με τον άλαλο νεαρό από τα Σκόπια λίγα χρόνια πριν !

Ναι , ήταν από την Στρώμνιτσα εκείνο το παιδί! Συγκλονιστήκαμε τότε σαν μάθαμε πως οι πρώτες λέξεις που βγήκαν ποτέ από το στόμα του ήταν μπροστά στην Γοργοϋπήκοο εδώ στο Δοχειάρι !- Μάνα Παναγία δώσε μου την υγεία μου ! Αυτές ήταν οι πρώτες του λέξεις ύστερα από δεκαοχτώ χρόνους ζωής! Τόσο σημαντικό να βγαίνουν τούτα τα λόγια από έναν δοχειαρίτη, ανυποχώρητο μαχητή της Ορθοδοξίας! Προσευχή να κάνουμε να γεφυρωθούν κάποτε οι αποστάσεις, και να βιώσουμε εκείνο το Ένα το Χριστοδίδακτο! Χαρήκαμε πολύ για την σύντομη μα αξέχαστη συνομιλία με τον παπά !

Εκείνος κίνησε βιαστικά για το μαραγκούδικο της μονής και εμείς συναντήσαμε τον νεότατο μοναχό Ονούφριο, που ετοιμαζόταν και με άλλους να πάνε για λιομάζωμα! ....

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από :"Όρος ασύνορο" Ημερολόγιο Άθωνος 2019

Υγ: Ο παπά Φιλόθεος έφυγε όπως πολλοί ακόμα διαλεχτοί του Κυρίου λίγο αφού ακούστηκε το αναστάσιμο απολυτίκιο μετά το νυν απολύεις του Σαββάτου ...

Σταθερός ως το τέλος σε όλα όσα τον δίδαξε ο Γέροντάς του ο μακαριστός Γρηγόριος...

Πλέον μαζί με τους 2 πατέρες και διδάχους του, μεσιτεύουν για όλους μας την παράταση στην παράταση ...

Πατήρ Ηλίας Αλευράς + ( Αφιέρωμα ) Μέρος 8

...28 Φεβρουαρίου 1968  , Κυριακή της Απόκρεω χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στην Αγία Τριάδα Μιδέας , στον ιστορικό Μέρμπακα της Αργολίδας !Πήρε στην μέριμνά του  σαν εφημέριος και άλλες κοντινές  ενορίες! Το κατηχητικό στην Αγία Αικατερίνη στο Άργος το είχε αναλάβει από Διάκος  !  Τακτικά πλέον θα εξυπηρετούσε και το Μοναστηράκι του Αγίου Θεοδοσίου του Νέου του Ιαματικού , πάνω απ το Παναρίτι …Δόθηκε ολοπρόθυμα στο απαιτητικό καθήκον ! Δεν παρέλειπε ακολουθία ! Και όλο το πρωί στα γραφεία της Μητροπόλεως στην υπακοή του Δεσπότη  ! Πόνοι στην μέση αβάσταχτοι τον έπιασαν ένα βράδυ στις αρχές εκείνης της Σαρακοστής! Ισχυαλγία είπε ο Γιατρός…

-Ξεκούραση για λίγες μέρες και θα κάνεις 3 ενέσεις …είναι δυνατές όμως …καλό είναι να ελέγξεις πρώτα και το συκώτι σου μην και σε πειράξουν !

  Έτσι και έγινε …Ούτε το κατάλαβε πως εκείνη η περίπτωση τον έφερε αμέσως σχεδόν στο Νοσοκομείο  του Αγίου Σάββα …Πάντα τα απογεύματα εδώ και αρκετούς μήνες τον έπιανε ένας πόνος στα δεξιά της κοιλιάς  …Μεγαληπατία …και καρκίνος η διάγνωση …   -Πρέπει σύντομα να χειρουργηθείς παπά μου  ! Δεν πρέπει να το καθυστερήσουμε! Την άλλη εβδομάδα σε περιμένω !   Τα λόγια του καθηγητή Γκαρά δεν δέχονταν αμφισβήτηση …ή μήπως όχι … 

   Εκείνη η πρώτη του Σαρακοστή σαν ιερέας ήταν ανηφορική εξ αρχής …Μα δεν είπε τίποτα σε κανέναν …Κουβέντα στην παπαδιά του  που ήταν έγκυος στο πρώτο από τα 5 που έδωσε ο Κύριος … Μόνο στον Δεσπότη του  το αποκάλυψε …Έκανε εκείνος θερμή προσευχή για τον ιερέα του !

Είχε μάθει καλά τα λειτουργικά ο παπά Λιάς στο πλάι του Χρυσοστόμου . Παρασκευή των δεύτερων Χαιρετισμών ήταν …Πήρε ταξί από τον Μέρμπακα αξημέρωτα ακόμα  να ανέβει στο Μοναστήρι για Προηγιασμένη  . Στον δρόμο λίγο πριν το ψήλωμα του Αη Γιώργη , ζήτησε να σταματήσει ο Κυρ Τάσος ο Ταξιτζής… Πόνος δυνατός δεξιά και έντονη τάση για εξέμεση …Κίτρινο το χρώμα του ! Το είδαν και οι Μοναχές μόλις μπήκε στο καθολικό ! Δεν τους είπε τίποτα …Λίγο πριν το Νυν αι δυνάμεις , γύρισε στην επιτοίχια αγιογραφημένη εικόνα του εφόρου της Μονής ! Πήρε τον Σταυρό ευλογίας αγκαλιά και του είπε σαν να τον είχε μπροστά του : 

-Άγιε μου Θεοδόσιε …Σε παρακαλώ Άγιέ μου , τι έχω ; Δεν ήθελε να του πάρει τον πόνο ...Αναζήτησε…πείραξε λίγο τον Άγιο μόνο για να μάθει  …Δεν σκέφτηκε να του πει : κάνε με καλά… μόνο τον ζήτησε συμπαραστάτη στον πόνο του … Βγήκε έπειτα με τα προηγιασμένα Άγια  ..Τελείωσε και η Λειτουργία …Θα έμενε ως τις 4 το απόγευμα για τους Χαιρετισμούς …

-Παπά Λιά δεν είστε καλά ; Φαίνεστε πολύ καταβεβλημένος! Του μίλησε η Ηγουμένη Θεοδώρα! Μήπως θέλετε να φύγετε …Να τηλεφωνήσουμε στην Μητρόπολη , να στείλουν άλλον Iερέα;    

-Όχι δεν χρειάζεται Γερόντισσα…Είμαι λίγο κουρασμένος …Ήμουν και στην Αθήνα χθες για κάποιες δουλειές …Δώστε μου σας παρακαλώ 2 ασπιρίνες … Θα πάω να αναπαυθώ στο δωμάτιο …Πήγε στο δωματιάκι που είχαν για τους Εφημερίους, έξω από το Μοναστήρι , στην περίβολο ,  στο μονοπάτι για το ασκηταριό του Αγίου,  σιμά στο Παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού …Έφαγε λίγο ψωμί με ένα τσάι που του είχαν έτοιμο εκεί  , πήρε τις ασπιρίνες και έπεσε στο κρεβάτι …Κοιμήθηκε τόσο βαθιά όσο ποτέ του …Ξύπνησε καταϊδρωμένος… συγκλονισμένος από ένα όνειρο που είδε …Δεν ήταν και τόσο σίγουρος αν όντως ήταν όνειρο ή αληθινά γίνηκε μπρος του  …Ένας Μοναχός μπήκε μέσα στο κελί του …δεν μπορούσε να διακρίνει το πρόσωπό του …μα είδε σίγουρα ότι φορούσε ράσο …Κρατούσε ένα μπαστουνάκι εκείνος …πλησίασε στο κρεβάτι και τον χτύπησε ελαφρά στο μέρος που πονούσε …

-Παπά Λιά μου , ξαναβρήκες το χρώμα σου …του είπε η πρώτη μοναχή που τον συνάντησε όταν το μεσημέρι ξαναδιάβαινε την πύλη του Μοναστηριού… Φαίνεσαι πολύ καλύτερα ! Δόξα τω Θεώ ! Μας τρόμαξες το πρωί …

-Ναι είμαι καλά τώρα ! Θα ναι από τις ασπιρίνες …είπε εκείνος …Δεν ήθελε τίποτα να πει σε κανέναν γι αυτό που του συνέβη …Φοβήθηκε τις παγίδες που στήνει ο μισόκαλος …μην  και είχε πλανηθεί …Στο μυαλό του τίποτε άλλο παρά το Ήκουσαν οι Ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων εκείνο το εσπέρας στον Άγιο Θεοδόσιο …Έψαλε την Β΄Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου  τόσο μελωδικά και άκοπα…Ξέχασε και τον πόνο που πάντα το απόγευμα γινόταν ανυπόφορος…Μα εκείνο το απόγευμα ούτε που τον επισκέφθηκε…

Την Τρίτη πρωί-πρωί ήταν στο ακτινολογικό για νέες ακτίνες και προεγχειρητικό έλεγχο…Ο Γιατρός τον περίμενε στο γραφείο του . Του έφεραν την ακτινογραφία …

-Τι είναι αυτό; …Λάθος έχετε κάνει ! Αυτή δεν είναι δική του …

-Μα Γιατρέ , εγώ η ίδια την έβγαλα ..αντέτεινε η νοσηλεύτρια…

-Δεν είναι δυνατόν! Παπά –Ηλία , σε πειράζει να βγάλουμε άλλη μία …θα εκτεθείς και πάλι σε ακτινοβολία…

-Τι να με πειράζει;  είπε εκείνος γελώντας …Εδώ έχουμε ολόκληρο θηρίο που θα τα βάλουμε μαζί του …στην ακτινογραφία θα δειλιάσουμε ;   

 Έτσι έγινε …Μετά από δυο ώρες περίπου ο Γιατρός έκθαμβος του έλεγε :

-Πες μου τι έκανες ! Μήπως πήρες κάποιο πρακτικό φάρμακο , κάποιο βότανο ίσως ; Δεν μου λες ο πόνος που μου έλεγες πως σε πιάνει τα απογεύματα …Γιατί εδώ …βέβαια … όλα είναι καθαρά …Δεν έχεις τίποτα! –Γιατρέ μου , δεν ξέρω αν πιστεύετε στα θαύματα …

-Δεν θα σου πω αν πιστεύω ….Θα σου πω , κοιτώντας και την ακτίνα της προηγούμενης εβδομάδας πως εδώ έχουμε ένα απίστευτο γεγονός …ένα θαύμα !

Βγήκε έξω ο παπά –Λιάς …Έκανε κρύο πολύ εκείνη την Τρίτη της 3^ης εβδομάδας των Νηστειών …Θυμήθηκε το θαύμα τότε στο πρώτο του κήρυγμα …

-Ευχαριστώ, ευχαριστώ  Άγιε Θεέ μου ψέλλισε στον Ουρανό…

Και έπειτα αρχίνησε να ψέλνει διασχίζοντας την Αλεξάνδρας …

-Αργολίδος εδείχθης δόξα και καύχημα, Αθηναίων το κλέος και θείον βλάστημα, Θεοδόσιε πατήρ ημών Όσιε, των Οσίων καλλονή και Ιαμάτων η πηγή, και Πέτρου του Ιεράρχου  συνόμιλος και προστάτις των αιτουμένων ιλασμόν και μέγα έλεος. 

Τον κοιτούσαν απορημένοι οι διαβάτες …Περπάτησε, περπάτησε , ούτε που το κατάλαβε ,  ως τον σταθμό Πελοποννήσου να πάρει το επόμενο τρένο για την επιστροφή στ Ανάπλι   …Μια ώρα γεμάτη ως εκεί …μια στιγμή του φάνηκε κατάγιομη από λυτρωτική χαρά και δοξολογία …Δεν μέτρησε πόσες φορές έψαλε το απολυτίκιο του Παππού  …Εκείνου που απάντησε με τόσο θαυμαστό τρόπο στην ερώτησή του … Άλλη μια Ουρανόσταλτη συμμαρτυρία …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021  

Είδος μόνης ανάγκης...

Τούτες τις μέρες τις ανηφορικές, τις πρωτόγνωρες, τις ανασφαλείς, τις για κάποιους ανέλπίδες, όλοι μας πλάθουμε με το νου μας κάποια σενάρια για το μέλλον, που βάσει των τωρινών δεδομένων, προδιαγράφεται ζοφερό. Και ετοιμαζόμαστε για τα δύσκολα, τα αναπάντεχα, όχι και τόσο αναπάντεχα εδώ που τα λέμε… Μας προειδοποιούν οι ειδικοί της πολιτικής προστασίας, να είμαστε πάντοτε προετοιμασμένοι. Μας λένε: Να έχετε καθαρίσει τα ξερόχορτα, να έχετε κλαδέψει τα ψηλά δέντρα, να έχετε δεξαμενή μεγάλη με νερό για να μπορείτε σε περίπτωση διακοπής του ρεύματος να προστατέψετε το σπίτι σας, να έχετε σακίδιο, αυτό και σε περίπτωση σεισμού, με είδη πρώτης ανάγκης και βοήθειας τρόφιμα νερό αναπτήρα φακό… Ένα σακίδιο επιβίωσης έκτακτης ανάγκης. Μπείτε στο διαδίκτυο και αναζητήστε το! Υπάρχει και διεθνής ορολογία! Ο όρος buging out αναφέρεται λοιπόν στην απόφαση εγκατάλειψης του σπιτιού λόγω μιας απρόβλεπτης κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Το bag out bug είναι ένα έτοιμο κιτ μία θήκη δηλαδή επιβίωσης σε περίπτωση εκκένωσης.

Μη μεριμνάτε περί μηδενός μας παραγγέλνει ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλιππησίους επιστολή του… μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Φιλιπ. (4,6) Προσευχηθείτε σχετικώς στον Κύριο, εμπιστευτείτε πλήρως την θεία πρόνοια! Και ο Χριστός μας στο κατά Ματθαίον! Μην μεριμνάτε, μην αγωνιάτε και στενοχωριέστε για τα κατώτερα, αλλά για τα ανώτερα, τα ύψιστα, την καρδιά και την ψυχή σας!

Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; (Ματθ. 6,25)

Αναρωτιόμαστε λοιπόν… Να μην το φτιάξουμε εκείνο το σακίδιο με τα είδη πρώτης ανάγκης; Φτιάξε το αδερφέ μου ταλαίπωρε εαυτέ μου, αλλά βάλε μέσα το πρώτο και το πιο αναγκαίο, που κάνεις ειδικός και εκπαιδευμένος σε τέτοιες καταστάσεις, δεν προτείνει ως πρώτο και τόσο απαραίτητο… Βάλε μέσα το Ευαγγέλιο, την Αγία Γραφή, Τον Λόγο του Θεού, όπως θα έκαναν οι ήρωες της σημερινής μας εκπομπής! Πρώτα αυτό! Πνευματική τροφή, ζωντανό νερό, Θείο φως και άνωθεν ενίσχυση και έπειτα από όλα τα υπόλοιπα! Πρώτα όμως αυτό! Πρώτα από όλα να επιζητούμε Τον Λόγο και τη βασιλεία του Θεού και όλα τα υπόλοιπα έπονται! …Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. (Ματθ. 6,33) Είδος όχι πρώτης ανάγκης , μα είδος μονής ανάγκης και ασύγκριτης με οποιαδήποτε άλλη βιοτική . Ανάγκη της αθάνατης και αιώνιας ψυχής για τη δική της, στις πλείστες των περιπτώσεων, απρογραμμάτιστη εγκατάλειψη τούτου του πρόσκαιρου κόσμου.

Διψά και πείνα η ψυχή αξεδίψαστα και ακόρεστα! Και εκείνος που υπακούει στις φωνές και τις εκκλήσεις της ζωντανής και αιώνιας ψυχής του, τη φροντίζει και επιμελείται συνεχώς των αναγκών της! Μεριμνά ώστε να προτάσσει τον πνευματικό εφοδιασμό της με την φωτεινή και ανόθευτη αλήθεια της Αγίας Γραφής!

Η Αναστασία που στερήθηκε τη σωματική όραση αλλά ψηλαφητά ρουφούσε κάθε λέξη του Αγίου Ευαγγελίου, με τα ακροδάχτυλα της και στο τέλος της ακόμα και με τα χείλη της. Κοιμήθηκε οσιακά ψελίζοντας το εν αρχή ην ο Λόγος! Η Βασιλική που γύριζε παντού με την Καινή Διαθήκη, το βιβλίο το καλό , έτσι το αποκαλούσε, στα χέρια της! Και οι σημερινοί μας νέοι ήρωες οι φιλόθεοι, ένιωσαν βαθιά τους και διαπίστωσαν, πως όλοι οι θησαυροί αυτής της πρόσκαιρης Ζωής δεν μπορούν να συγκριθούν στο ελάχιστο με τον ατίμητο και αδαπάνητο θησαυρό της Αλήθειας που απορρέει από τον ολοζώντανο λόγο του Θεού! Αυτή η γαλήνη και η βεβαία Ελπίδα της αιώνιας και ατελεύτητης Ζωής που δεν αγοράζεται ούτε ανταλλάσσεται!

Για εκείνους, Ο Λόγος του Θεού δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης!

Μα είδος μόνης ανάγκης!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Πατήρ Ηλίας Αλευράς +(Αφιέρωμα) Μέρος 7

 

 ...Ο μπάρμπα -Σπύρος δεν σταματούσε αχόρταγα να κοιτά ! Σκούπιζε συχνά πυκνά με ένα μαντίλι τα δάκρυά του , που έβλεπε σήμερα τον γιό του τόσο ευτυχισμένο  στην μεγάλη τούτη μέρα , την γενέθλια , την αλησμόνητη …Δεν είχε ξαναπάει σε χειροτονία ποτέ του ! Δεν καταλάβαινε πολλά ! Δεν ήξερε και γράμματα ! Φτωχός ψαράς , μια ζωή ολάκερη πάλευε μες στην αλμύρα και στα αγριέματα της δικής του απέραντης γης , να αγρέψει των παιδιών του το προσφάγιον …Μια μεγάλη αδυναμία είχε όμως  …ένα ελάττωμα που έθλιβε τους γύρω του στο σπίτι ! Ιδίως την γυναίκα του και τον μικρό τον γιό ! Έβλαπτε την φήμη του Χριστού και της Παναγίας όποτε νευρίαζε! Είχε μάθει από μικρός σε τούτη την δαιμονοκίνητη ασχήμια  και εκείνο το βορβορώδες  και φριχτό πάθος , τον κυρίευε κάθε λίγο και λιγάκι !

 Τον παρακαλούσε ολοένα ο Ηλίας …–Βρε Πατέρα μου ,  μην βλαστημάς! Σε ικετέυω! Στα πόδια σου πέφτω ! Να , αν θες να ξεσπάσεις, βάλτα με  μένα, χτύπα με αν θες,  μα μην βρίζεις έτσι απαίσια τον γλυκύτατο Χριστό μας , την Παναγία μας…Είναι η Μάνα μας !

 –Δεν το θέλω Ηλία μου …δεν το θέλω ! έλεγε και έκλαιγε σαν το μωρό παιδί ! Δάγκωνε τα χείλη του εκείνο το πρωινό που έβλεπε τον γιό του πλέον ζωσμένο με τα Αγγελικά φτερά …με το οράριο , το στιχάριο τα επιμανίκια !

-Ο Ηλίας μου Παπάς και εγώ να βλαστημάω…μονολογούσε μέσα του  !

 –Εσείς του τα κάνατε τα άμφια του Διακόνου ; τον ρώτησε μια ηλικιωμένη κυρούλα που έστεκε δίπλα του! –Ο Πατέρας του δεν είστε ;

Πλησίαζαν να λάβουν αντίδωρο και να ευχηθούν στον νέο Διάκονο ! Δεν αποκρίθηκε , γιατί δεν  κατάλαβε και τίποτε ο μπαρμπα Σπύρος ! Ούτε τι θα πει άμφια ήξερε , ούτε καν ποιός ήταν ο Διάκονος ! Μετά το τέλος βρήκε τον γιό του έξω από τον Άγιο Πέτρο .

 –Παιδί μου… παπά … Ηλία μου ,  μήπως πρέπει να κάνω και εγώ κάτι για σένα ; γιατί μια γερόντισσα πριν μου είπε αν σου έκανα τα άμφια …τι είναι τα άμφια παιδί μου ;

 -Αυτά που μου φόρεσε ο Δεσπότης πατέρα !

 – Α τώρα κατάλαβα !  πρέπει να τα πληρώσω εγώ  !  Συγχώρα με παιδάκι μου ! Που να το γνωρίζω ! Αγράμματος άνθρωπος είμαι !

-Πατέρα ,  δεν θέλω σήμερα κάτι τόσο φτηνό να μου δωρίσεις ! Αυτά πανιά είναι ! Ευλογία έχουν βέβαια  από τον Επίσκοπο και από την Θεία χάρη ! Μα εγώ θέλω σήμερα από σένα  ένα πολύ  μεγαλύτερης αξίας  , ένα ασύγκριτο  , ένα ανεκτίμητο δώρο !

–Τι θες να σου πάρω παιδί μου ; Δεν έχουμε και τόσους παράδες  ! Στοίχισε το να έρθουμε όλοι μας εδώ ! Και το ξενοδοχείο χθες το  βράδυ ! Και τα εισιτήρια ! Αλλά ό,τι μου πεις θα το φροντίσω ! Θες κανένα ρολόι μήπως , τίποτα παπούτσια καινούργια για να έχεις ; Πες μου ! Θα δανειστώ αν χρειαστεί ! 

-Πατέρα μου σε τούτην την τόσο σπουδαία για την ζωή μου ημέρα την ανεπανάληπτη , που ξέρεις καλά πόσο την περίμενα πάντα ,  θέλω από σένα ένα και μόνο δώρο … Να σταματήσεις να βλαστημάς  ! Να μην το ξανακάνεις ποτέ σου ! Θα είναι αυτό , σαν να μου έχεις χαρίσει τα πάντα ! Αυτό είναι το δώρο που περιμένω σήμερα από σένα ! Τι λες θα μου το χαρίσεις  ;

Χαμήλωσε τα μάτια ο μπαρμπα-Σπύρος! Τον συντάραξε αυτό το αίτημα του νέου Διάκου ! Σαν να συνειδητοποίησε σε μια στιγμή το μέγεθος του εγκλήματός του,  μα και το ανεκτίμητο δώρο της αναγέννησης δια της μετανοίας !  Έγινε και για εκείνον τούτη η ημέρα γενέθλια και το Άργος…Δαμασκός !  3 Δεκεμβρίου του 1966 ! Ως το τέλος της ζωής του ο μπάρμπα-Σπύρος ο Τσάκωνας , ο φτωχός ψαράς , ο πατέρας του παπά,   ποτέ του δεν ξαναβλαστήμησε τα Θεία !Το εξομολογήθηκε και ξαλάφρωσε!Μα  όποτε το συλλογιόταν ως τα στερνά του ,  σαν τον μετανοημένο Πέτρο στου ορνιθιού το λάλημα δάκρυζε και σταυροκοπιόταν !                         ( συνεχίζεται...) 

                                        

                                                                     Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021