Όσο ανασαίνω θα διψώ!(Άγ. Όρος18)10 &τελευταίο

Αγνανταριό Αγιορείτικο κρέμεται από τα νέφη

Σπηλιάρια βοάνε την ευχή Μισθαποδότου στέφη

Χρυσή δεσμίδα ουράνια στέλνει ο Φωτοδότης

Άληστες μνήμες Μοναχού , της σπίθας του της πρώτης.

Οι έρευνες τα άδυτα , τα κρύφια  αγγίζουν

Αιμιλιανού μειλίχια,  τέκνα ξεπροβοδίζουν!

Στίχοι από ψαλτοτράγουδο δεν σταματούν να ηχούνε!

Σφουγγάρια είναι οι ψυχές που πάντα θα διψούνε !

Πρωί  Παρασκευής της τελευταίας μας μέρας για φέτος στο Όρος . Ήδη οι μέσα μας παρακλήσεις,  να μην είναι και η τελευταία Αγιορείτικη  τούτης της ζήσης , μαζί με μια γλυκιά μελαγχολία , σχεδόν κυριαρχούν σε μια τόσο οικεία  πια ώσμωση ! Πολύς κόσμος στο λιμανάκι της  Δάφνης με αμέτρητες  κατευθύνσεις οδοιπορίας και αναζήτησης ,  μα κοινό τον αιώνιο προορισμό. Επιβιβαζόμαστε στο μικρό λεωφορείo της Σίμωνος  και σε λίγη ώρα πλησιάζουμε πια  στην αγαπημένη πέτρα της πίστεως , που όποτε με την χάρη του Αγίου Θεού επισκεπτόμαστε ,  μας στερεώνει την ελπίδα για το έλεος του Κυρίου . Στο μπροστινό κάθισμα ο πασίχαρος Μοναχός –οδηγός και ακόμα 2 νέοι σχετικά σε ηλικία  ρασοφόροι . Όσο περιμέναμε να ξεκινήσουμε ακούστηκε ο οδηγός να λέει : -Περιμένουμε λίγο ακόμα να έρθει ο νέος Δεσπότης ! Και όντως μπροστά κάθισε ένας  αχειροτόνητος ακόμα Δεσπότης με τον Διάκο του!  Λίγες μέρες μόνο πριν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας,  εξελέγη Μητροπολίτης Αργεντινής ο πατήρ Ιάκωβος,  ο καταγόμενος εκ Συρίας , με μακρούς δεσμούς φιλίας με το Άγιο Όρος και κυρίως την Σιμωνόπετρα !

Αυτό το διαπιστώσαμε μόλις φτάσαμε στην αυλή,  όπου τον καρτέραγαν πολλοί  Σιμωνοπετρίτες καταχαρούμενοι ! Άνοιξαν όλοι τις αγκαλιές τους και κρουνοί δακρύων έτρεχαν από τα μάτια κάποιων με την άφιξη του νέου Δεσπότη ! Εκείνος ταπεινότατος και πράος ανταπέδιδε πλουσιόδωρα  την αγάπη και την εκτίμηση με τρόπο απλό και ησύχιο ! Ήρθε να πάρει την ευχή του Όρους και αυτός πριν ξεκινήσει τον δύσβατο δρόμο της Θεοφιλούς  Ποιμαντορίας ! Ανεβήκαμε στο αρχονταρίκι για το κέρασμα μαζί με τους υπόλοιπους προσκυνητές της ημέρας  και έπειτα από λίγο πήραμε δωμάτιο  στους έξω ξενώνες. Είχε φτάσει σχεδόν απόγευμα όταν ακούγοντας το τάλαντο και το σήμαντρο να ηχούν, ανεβαίναμε για τον εσπερινό στο καθολικό! «Κώδωνας άνω λαµπρόν  ηχούντας φέρει πιστούς καλούντας προς Θεού υµνωδίαν» Ο γλυκύς και πάντα προσιτός πατέρας Ι. γνωστός μας από παλαιότερες επισκέψεις , μας προσκάλεσε αμέσως μόλις μας είδε στο ψαλτήρι! –Καλώς τους! Ελάτε αδελφοί μου, ελάτε να ψάλετε μαζί μας! Δέος με κατάλαβε ενώ έπαιρνα την θέση μου στον αριστερό χορό μαζί με τον Παναγιώτη . Σπάνια ευκαιρία και δώρο ουρανόθεν σταλμένο,  όπως το καθετί βέβαια. Μεγάλη η παράδοση και η συμβολή  των Σιμωνοπετριτών πατέρων στην διατήρηση και διάδοση της ψαλτικής τέχνης! Σχολή ολόκληρη  με ψυχές που αναπαύονται σε κάθε σημείο του ορίζοντα ! Στ αλήθεια ποιός δεν έχει ακούσει ή σιγοψάλλει το Αγνή Παρθένε Δέσποινα! Σιμωνοπετρίτες πατέρες μελοποίησαν ( π.Γρηγόριος Σιμωνοπετρίτης) τους συνταρακτικούς για κάθε Ορθόδοξη ψυχή στίχους από το Θεοτοκάριο του Αγίου Νεκταρίου! Ή ποιος δεν έχει προσευχηθεί τα  τελευταία χρόνια για κάθε νεοεισερχόμενο στην Μοναστική πολιτεία, ακούγοντας  το ψαλτοτράγουδο με τίτλο:  χαίρε Μοναχέ!

Και αυτό το ψαλτοτράγουδο  το έγραψε ο π. Γρηγόριος Σιμωνοπετρίτης, ο μελοποιός του μεγαλύτερου μέρους του βιβλίου «Ψαλτήριον Τερπνόν». Εψάλη πρώτη φορά στην Σιμωνόπετρα και ακούστηκε μετά από κουρά νέου Μοναχού  πριν καιρούς αρκετούς! 

Μοναχέ καλώς ήρθες στην μονή , τελειώνει η μονή!

Χαίρε Μοναχέ , την καλογερική χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ πρώτον αυτό!

Μοναχέ κάνε υπακοή έτσι θα χαίρει όλη η Μονή για σένα μοναχέ !

Χαίρε Μοναχέ και την υπακοή  χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ δεύτερον  αυτό!

Μοναχέ  κλείσου στο κελί , έτσι θα χαίρει όλη η Μονή για σένα μοναχέ!

Χαίρε Μοναχέ μέσα στο κελί   χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ τρίτον   αυτό!

Μοναχέ κάνε προσευχή ,  έτσι θα χαίρει όλη η Μονή για σένα μοναχέ!

Χαίρε Μοναχέ και την προσευχή   χαίρε και πάλιν ερώ πάντοτε χαίρε μοναχέ τέταρτον  αυτό !

Το πέμπτο και το τελευταίο άκου Μοναχέ! Αν δυσκολευτείς μέσα στην Μονή , πρόσεξε μην απελπιστείς , μην αφαιρεθείς , μην κουραστείς, μην ολιγοψυχήσεις και όταν χρειαστεί  κάνε υπομονή αδελφέ,  έτσι θα χαίρει όλη η μονή για σένα μοναχέ!

Χαίρε Μοναχέ και στην υπομονή    χαίρε και πάλιν ερώ,  πάντοτε χαίρε Μοναχέ!

Στην Σιμωνόπετρα συμβαίνει αδιαλείπτως  κάτι που αγγίζει πολύ τις ψυχές μας. Σε όποια ακολουθία υπάρχει μέσα στο νυχθήμερο πάντοτε και τα 2 ψαλτήρια είναι γεμάτα! Κανονικοί χοροί,  λες και βρίσκεσαι σε επίσημη πανήγυρη! Υπέροχα αρμονικά δεμένες οι φωνές τους, με ισοκρατήματα και έναν τυπικάρη που δεν σταματά λεπτό να πηγαινοέρχεται και να …μοιράζει ευλογίες, να αναθέτει στον καθένα ένα κομμάτι αίνου και δοξολογίας. Έτσι έφτασε και σε εμάς μπροστά, να μας καλέσει να λάβουμε θέση στην κορυφή του χορού για ένα προσόμοιο του εσπερινού εκείνης της ημέρας! Δέος και χαρά! Στιγμές που αξιωνόμαστε να ζήσουμε, τη ευσπλαχνία του… Ουρανίου Τυπικάρη!

Μετά την τράπεζα και την προσκύνηση του ζεστού χεριού της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής μα και όλων των τιμίων λειψάνων της Σίμωνος,  δεχόμαστε ακόμα ένα υπέροχο και απρόσμενο  δώρο! Ο Μοναχός Ι. μαζί με τον γνωστό μας δόκιμο Β. μας καλούν να ανέβουμε  με το αγροτικό αυτοκίνητο την Μονής στο δάσος για ξενάγηση και προσευχή! Το χρέος της φιλοξενίας και της απροσωπόληπτης αγάπης είναι μπολιασμένο σε όλους τους Σιμωνοπετρίτες ανεξαιρέτως, από τον Γέροντα Αιμιλιανό, μα και τον άξιο διάδοχό του τον πραότατο Ελισσαίο!

Διαδρομή απίστευτη ξεκινά! Μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι η Σιμωνόπετρα ακουμπάει στα σύννεφα, ότι δεν έχει πιο ψηλά από αυτό!

Κι όμως,  ανεβαίνουμε επί μισή ώρα περίπου και δεν σταματά το ακόμα ψηλότερα! Ούτε χορταίνει η ψυχή να εγκολπώνεται όλα αυτά τα θαυμάσια του Αγίου Σοφού  Ποιητή, μα και των ανθρώπων τις ευλογημένες παρεμβάσεις! Πλούσια βλάστηση,φράγματα για αποταμίευση νερού, καστανιές σε υπεραφθονία,  ίχνη λατόμων της Μονής, ζαρκάδια που περνούν ατάραχα από μπροστά μας! Παραμυθένια ατμόσφαιρα…παραμυθητική!  Ο Β. οδηγεί και ο πάτερ Ι. όλο μας μιλά, πότε υποδεικνύοντάς μας τα ιδιαιτέρως  αξιοθέατα, μα και θυμούμενος, όσα συνεχώς την ευαίσθητη ψυχή του κινούν!

-Εδώ έρχομαι παιδιά και αγαλλιάζει, ηρεμεί το μέσα μου , γαληνεύει!

Ιδίως στης άνοιξης τα απογεύματα ..Να, από εδώ πάει για το αγνανταριό μας! Αν και όλο αυτό ένα τεράστιο αγνανταριό είναι! Από εδώ πάμε στο εκκλησάκι του Αη Δημήτρη μας! Ερχόμαστε ανήμερα των Ταξιαρχών με το δικό σας το ημερολόγιο το νέο και κάνουμε όλοι οι Πατέρες την τελευταία σύναξη εδώ πάνω με αρτοκλασία. Είναι πολύ ωραία μιας και μετά αρχίζει το χιόνι και είναι δύσκολα να έρθεις εδώ πάνω κάποιες μέρες! Που λέτε, φτάνω  εδώ , παίρνω το ραβδί  μου και περπατώ ! Λέω το απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς που πόσο πολύ αγαπώ ! Όσο κρατά ο περίπατός μου ! Ήμουν κάποια στιγμή εδώ μόνος! Ναι , Άνοιξη νομίζω ήταν και έλεγα συνέχεια τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας! Τι τεράστια δύναμη που έχει αυτή η προσευχή αδελφοί μου! Όπως προχωρούσα μου ήρθε ένας λογισμός για τους κρυφούς ασκητές! Λέω, Θεέ μου δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, να με αξίωνες και εμένα να έβλεπα έναν από αυτούς τους τόσο διαλεχτούς σου! 

Και συνέχιζα να περπατώ λέγοντας τις στάσεις με τα χαίρε και τα αλληλούια! Θα τους είχα πει ήδη έξι –επτά φορές , όταν αντικρίζω απέναντί μου στα είκοσι περίπου μέτρα  σχεδόν,  έναν γέροντα πάλλευκο με τρίχινο ράσο!  Ευλογείτε Γέροντα του φώναξα! Έκανε μια μικρή υπόκλιση και δεν είπε τίποτα! Εγώ σκίρτησα στην θέα του γιατί όπως καταλαβαίνετε, εδώ πάνω δεν είναι και το πιο πολυσύχναστο μέρος του κόσμου αφενός και αφετέρου ήταν και το κρυφό αίτημά μου προς τον Κύριο! Έσκυψα και εγώ το κεφάλι μου και έμεινα για ελάχιστα έτσι, δείχνοντάς του τον σεβασμό μου! Μόλις το σήκωσα εκείνος ήταν άφαντος! Κοιτάζω γύρω , πουθενά! Βιαστικά τρέχω σχεδόν σε εκείνο το σημείο που πριν στεκόταν και έκθαμβος τον βλέπω να προχωρά στο βάθος με το ραβδί του αργά -αργά! Και ένα ζαρκάδι αδελφοί μου, τόσο γρήγορα δεν θα μπορούσε να φτάσει σε μηδέν χρόνο σε εκείνο το σημείο που φάνηκε ! Τον έβλεπα σαστισμένος να προχωρά ώσπου χάθηκε από το οπτικό  μου πεδίο!

Φτάσαμε στο ανώτατο σημείο του βουνού !Βγήκαμε όλοι ενθουσιασμένοι από το αυτοκίνητο και αυτό που αντικρίσαμε δεν είχε προηγούμενο!  Του προοιμιακού οι λέξεις μια-μια να παίρνουν ψηλαφητή διάσταση μπροστά σου! Η Σιμωνόπετρα   μια μικρούλα  ζωγραφιά στην άκρη του τεράστιου κάδρου! Έχει ανοίξει μια χαραμάδα ο Ουρανός και μια δεσμίδα του χρυσίζει την θάλασσα! Στην χαράδρα απέναντί μας πολλά σπηλιαράκια που νηπτικοί πατέρες κάποτε γέμιζαν με προσευχές και στεναγμούς! Σαν μικρά παιδιά ηχολογάμε άναρθρα προσμένοντας το αντιλάλημα από  τους αγιασμένους βράχους! 

Βγάζουμε φωτογραφίες και σε όλες τα μονίμως χαρωπά πρόσωπα των Σιμωνοπετριτών , Μοναχού και δοκίμου χρυσίζουν τις καρδιές μας !Σουρούπωνε όταν ξαναμπήκαμε στο Μοναστήρι ! Αφήσαμε τον Γέροντα να αποσυρθεί για τον κανόνα του και εμείς με τον δόκιμο Β. κατευθυνθήκαμε στο αρχονταρίκι ! Ένα υπέροχο τσάι του βουνού μας περίμενε σε ένα διπλανό καθιστικό που μας φιλοξένησε για δυο περίπου ώρες ! Ο Β. μας μιλά με λόγια που σταλάζουν χαρά και μόνο ! Πονεμένη , χαρμολυπημένη , ανόθευτη Χριστιανική χαρά ! Γιατί μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά συνθέτουν την αληθινή , την μόνιμη,  την καλά στερεωμένη χαρά του Θεού  !Σαν παιδί μας κοιτά και μας μεταδίδει αυτόν τον τόσο ασυνάντητο  ενθουσιασμό του !

-Αδέλφια μου, έχω καταλάβει και εγώ ο ταλαίπωρος,  πως στην Εκκλησία αυτό που πάντα πρέπει να κάνουμε, είναι το να φροντίσουμε με κάθε ικμάδα της δύναμής μας να μην εμποδίζουμε το Άγιο Πνεύμα να ενεργεί ! Να βρίσκουμε τρόπους να κάνουμε τους άλλους να νιώσουν ότι βρίσκονται στ αλήθεια στο σπίτι του Πατέρα μας. Όταν ήμουν μικρός , στην Δευτέρα δημοτικού ,  θυμάμαι τον απλούστατο παππούλη που είχαμε στην ενορία μας στο χωριό μου . Σαν μελισσόπουλα μας μάζευε γύρω του ! Μέσα στο ιερό έχω τις πιο γλυκές μου αναμνήσεις ! Ξέρετε, εκείνος ο μακαριστός παππούλης έκανε κάτι το φαινομενικά ανορθόδοξο που κάποιοι σίγουρα θα στηλιτεύουν …Όταν τελείωνε η Θεία Λειτουργία –εννοείται πως μεταλαμβάναμε όλα τα παιδιά –μας έβαζε και καταλύαμε εμείς την Θεία Κοινωνία μαζί του ! Δεν λέω ότι ήταν σωστό ούτε στο ελάχιστο αλλά αυτό ξέρετε μέσα μας πως μιλούσε τότε ; Ήταν σαν να ακουγόταν με έναν τόσο διαφορετικό τρόπο , εκείνο το «άφετε  τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά ,  των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των Ουρανών» !

 Τα παιδιά με τις καθαρές ψυχές και την χαρά του Αγίου Θεού να λαμποκοπά στα μάτια τους! Ένα τέτοιο παιδί , είχαμε μπροστά μας εκείνο το σούρουπο στην Σιμωνόπετρα ! Έναν λαμπρό επιστήμονα , σπάνιας μόρφωσης και με ένα επιστημονικό μέλλον που διαγραφόταν μοναδικά ! Κι όμως εκείνο το παντοτινό παιδί θέλησε κάποια στιγμή όλα τα εφήμερα να τα αφήσει πίσω του … ένα όμως θέλει παντοτινά να το συνεχίσει…

Ξέρετε ήμουν στο εξωτερικό και κάποια στιγμή μου γεννήθηκε η επιθυμία να επισκεφτώ το Όρος ! Κάλεσα εδώ λοιπόν και μίλησα με έναν πατέρα . Θέλω να έρθω Γέροντα ! –Να έρθεις παιδί μου , πότε επιθυμείς ; -Αύριο γέροντα ! –Αύριο ; Μα…  Κατάλαβα αμέσως την έκπληξή του μιας και στην Σιμωνόπετρα λόγω του περιορισμένου αριθμού των επισκεπτών , χρειάζεται ακόμα και μήνες πριν να καλέσεις για φιλοξενία …Μάλλον όμως κάτι θα αισθάνθηκε για τον πόθο μου και μου είπε : Θα μιλήσουμε ξανά σε μισή ώρα …Την επόμενη μέρα με το αεροπλάνο έφτασα Ελλάδα και σε λίγες ώρες ήμουν εδώ ! Μόλις μπήκα μέσα δεν βρήκα κανέναν ! Μπήκα να προσκυνήσω μόνος μου στο Καθολικό και ακινητοποιήθηκα μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού μας ! Εγώ ειμί η Αλήθεια έλεγε ! Δεν χρειάστηκα τίποτε άλλο αδελφοί μου! Αυτό ήταν!Από εκείνη την ημέρα βρίσκομαι εδώ ! Πάνε σχεδόν τρία  χρόνια!  Εμένα ξέρετε ως τώρα η ζωή μου ήταν  η επιστημονική έρευνα! Στον έξω κόσμο η προσευχή έμοιαζε σαν πάρεργο ! Εδώ οι όροι παραλλάχτηκαν  με έναν θαυμαστό τρόπο ! Εργασία η προσευχή και η έρευνα συνεχής,  αλλά  μέσα μας ! Επίμονη και επίπονη ώσπου να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα !Και τότε ,  Αχ Θεέ μου , τι ανακαλύπτεις όταν ερευνάς τα τρίσβαθά σου ! Έναν πραγματικό βόρβορο, έναν λασπερό και ακάθαρτο βούρκο ! Και έπειτα ξεκινά η πάλη για τον καθαρισμό , την θεραπεία …

Την στιγμή που αυτές οι τελευταίες γραμμές γράφονται ο λαμπρός επιστήμονας , ο ερευνητής ακούει το Χαίρε Μοναχέ , το  ψαλτοτράγουδο των Σιμωνοπετριτών …Τον ενδύουν με το μοναχικό τριβώνιο και τον καλωσορίζουν στην μονή !Πλέον η σπουδή  του θα συνεχιστεί στο εργαστήρι των αρετών , ένα κελάκι απέριττο κατάγιομο από  επιφωτιστικά συγγράμματα , συνδεδεμένο με Ουράνια νηπτικά τμήματα εφαρμοσμένων ερευνών πάνω στα άδυτα της αιώνιας ψυχής . Μόνο που εδώ δεν είναι απαραίτητα τα τεκμήρια,  μα μόνο πίστη χρειάζεται για να αποκαλυφθεί το ακατάληπτο μόνο αληθές ! Δεν ερευνάται το μυστήριο,  μα μόνο η δαιδαλώδης ψυχή ανιχνεύεται ! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την χαρά του Σιμωνοπετρίτη… Ερευνητή όσο ζω! Θεέ μου πως αντέχεται τόση χαρά !  Εύχομαι σύντομα να τον συναντήσω και να πάρω την ευχή του ως Ιερωμένου…Πριν μπούμε στο δωμάτιο  για ύπνο αντικρίζουμε στον τοίχο μια παλιά φωτογραφία από το καθολικό της Σιμωνόπετρας. Είναι από Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία σαράντα χρόνια πριν! Ο πατήρ Αιμιλιανός ολόχαρος και λαμπερός αντανακλά το άγιο Φως ! Έχει ακριβώς το ίδιο ανέσπερο χαμόγελο με τον αδελφό μας τον Ερευνητή …Δίπλα του ο πατήρ Γαλακτίων και οι υπόλοιποι άγγελοι της Πέτρας κρατώντας τις αναστάσιμες αναμμένες λαμπάδες τους! Νεότατος ο πατήρ Ελισσαίος στο κέντρο ! Χίλιοι παιάνες Αναστάσιμοι τούτη η φωτογραφία από μόνη της ! Μας είπαν οι Πατέρες ότι είχαν πάει ανήμερα της Δεύτερης μέρας του Πάσχα πέρυσι ,  να δουν τον Γέροντα στην Ορμύλια όπου διάγει εδώ και πολλά χρόνια το εκούσιο μαρτύριο της ασθένειας ! Φαίνεται να μην έχει επαφή με το περιβάλλον …Φαίνεται μόνο , γιατί μόλις οι Πατέρες ξεκίνησαν μέσα στο δωμάτιο να ψέλνουν το Χριστός Ανέστη και το Αναστάσεως ημέρα,  άρχισαν άφθονα δάκρυα να κυλούν από τα μεγάλα του μάτια !

Το ξημέρωμα του Σαββάτου μας βρίσκει  πάλι στο αριστερό ψαλτήρι να αινούμε τον Κύριο . Ο Γέροντας Ελισσαίος στο Δεσποτικό μια ολάνοιχτη αγκαλιά για όποιον τον πλησιάζει να λάβει την ευχή του. Τόσο υπέροχος ο τρόπος του . Ο νέος Δεσπότης κάνει σαν ιερέας ίσως την τελευταία του Θεία Λειτουργία ! Μοναδικές οι στιγμές και η κατάνυξη που όλα μας μεταδίδουν,  με τις δικές του αργόσυρτες επικλήσεις μέσα στο Άγιο Βήμα !  Φωνάζει η ψυχή μας το άξιος  μόλις λέει το δι ευχών. Αποχαιρετάμε τους πατέρες ! Συναντάμε στην έξοδο τον  π.Α τον  πνευματικό! Συνέχεια χαμογελαστός και περιποιητικός με όλους ! Κάποιος είπε και θαρρούμε πως απόλυτο δίκιο είχε , πως έχει πάθει και εκείνος , όπως όλοι εδώ Αιμιλιανίτιδα…Μια αδιάκοπη μοναστική Σιμωνοπετρίτικη αλυσίδα μειλιχιότητας και ανυπόκριτης αγάπης συνεχώς  συμπληρώνεται …

Ο πατήρ Ι. μας κατεβάζει στην Δάφνη με το αγροτικό της Μονής για να πάρουμε το πρωινό έκτακτο πλοίο  . Τον ευχαριστούμε τόσο για όλα που η αγάπη του μας χάρισε ! Εκείνος ξαναξεκινά να θυμάται, τότε που ήταν νέος και σπούδαζε στην Αμερική ! Κι αυτός Ερευνητής και λαμπρός  Επιστήμων !

Η μάνα μου όταν έφευγα για Νέα Υόρκη μου έδωσε μια μικρή εικόνα της Παναγίας μας λέγοντάς μου : Αυτή από εδώ και εμπρός θα είναι η μάνα σου ! Και προφήτευσε η μητέρα ! Γιατί έτσι και έγινε ! Τότε με έλεγαν Χρήστο ! Βρέθηκα λοιπόν ένα πρωινό στο κελάκι του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι , πριν φτιαχτεί το ησυχαστήριο ! Ήτανε άρρωστος ο Γέροντας πολύ ! Ήθελα όμως να τον δω επειγόντως ! Με ταλάνιζε το δίλημμα : Μοναχός ή οικογένεια ;  Μπήκα μέσα στο τροχόσπιτο ! Ο Γέροντας κουκουλωμένος με στραμμένη την πλάτη προς εμένα ! Καλώς τον Χρήστο μου λέει ! Με είχε ξαναπροσφωνήσει με το όνομά μου και την πρώτη φορά που τον είχα δει χωρίς να με ξέρει διόλου ! Δεν γύρισε λοιπόν , δεν κουνήθηκε εκείνο το πρωινό ο Άγιος ! Περίμενα λοιπόν να στραφεί προς το μέρος μου κάτι να μου πει ! Μετά από λίγο τον ακούω από την ίδια θέση : Και μοναχός θα γίνεις και μακριά γενειάδα θα έχεις !

Έτσι αβάδες μου, με την αγάπη και την προσευχή θα μάχεστε έξω ! Ρωτήσαν έναν σύγχρονο Γέροντα ! Γέροντα πώς να κάνω προσευχή ; 

Και εκείνος απάντησε : Να νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί  μου ! Και πως γίνεται αυτό; Να , πως ενώ εγώ είμαι εδώ, ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα ; Έτσι να νιώθεις,  ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι ο Χριστός μας ! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα ! Πήγα και εγώ κάποτε  στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε …Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο  της  θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !»

Ο άνθρωπος σήμερα αυτοκαταδικάζεται ! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους ! Μην εμποδίζετε την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού ! Αυξήστε τα δοχεία της ! Να είστε ευλογημένοι αβάδες μου !Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού !

Τα τελευταία του λόγια σαν επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας !

Κάθε φορά μια πρωτότυπη κατακλείδα πρέπει να υπάρξει , ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο  Άθωνα. Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε;  Γιατί προσεύχονται , γιατί αγρυπνούν , γιατί νηστεύουν , γιατί θυσιάζουν το εγώ τους ;  Την απάντηση μας την έδωσε ένας πεφιλημένος  Φιλαγιορείτης  Γέροντας του έξω κόσμου ! Κάθε  προσευχή , κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια , κάθε νήστεμα , κάθε ταπείνωμα του θέλω τους , ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη ! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή ! Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου !Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής !  Μας φέρνει αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος ! Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ το καθάριο  του νερό !Έλεγε ο νηπτικός πατήρ Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς "ὕδωρ τό ἁλλόμενον" γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ το αλλόμενον !Αδιόρατα,  μα εγνωσμένα ! Ένα σφουγγάρι η ψυχή μας,  καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων       ( Αποκ.ζ,17), να βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του …

Γένοιτο !

Τέλος και τω Θεώ η δόξα 

Νώντας Σκοπετέας 

Αφιερωμένο σε όλα τα έμψυχα αναβλύσματα των Αθωνίτικων κρηνών . Στους ευλογημένους συνοδοιπόρους μου , Παναγιώτη που αμείωτα αγωνιά, μη και αφιστάμενος του Όρους, θηριάλωτος γίνει υπό του απατεώνος κόσμου . Στον Θεοδόσιο , που δεν σταματά να αναζητά κρυμμένα μονοπάτια προς τον κοινό προορισμό . Στον Φώτη , που δεν παραλείπει να αγοράζει ατίμητα δώρα για όλους εκείνους που συνεχώς κουβαλά μέσα του. Στις Συζύγους και στα παιδάκια μας , που πάντα σαν επιστρέφουμε, καρτερούν τα Αθωνικά νάματα να πιούν από τις χούφτες μας … 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018)Μέρος9

Αγιάννας ηλιοχρώματα αληθινή  οπτασία!

Στου ξορκιστή το ασκηταριό τελείται ακολουθία !

Δεν έχει χρόνους η ψυχή σαν θέλει να επιστρέψει

Σαν θέλει να δοκιμαστεί για το άγιο   να  παλέψει .

Παράκληση Προμήτορος , Άννης μεγαλυνάρι

Αγιαννανίτες διακονούν την Πρόγονο με χάρη !

Στερνά τα λόγια του Αηγιωργιού πριν κοιμηθώ διαβάζω

Σε τέμενος Θείας Πηγής τον Κύριο  δοξάζω

Απόγευμα της τέταρτης μέρας μας στην φετινή οδοιπορία . Τα ηλιοχρώματα που αντικρίζουμε από την αυλή του Κυριακού της  Αγίας Άννας σε μια πανουράνια διάχυση !  Μια μίξη αυθεντικά Αγιαννανίτικη χωρίς ίχνος υπερβολής !Πουθενά αλλού τέτοια Θεϊκή Θέα! Δεν σταματάμε να φωτογραφίζουμε το τάλαντο και τον Σταυρό με υπόβαθρό τους ένα ολόκληρο στερέωμα ! Τις καθημερινές δεν γίνονται  λειτουργικές συνάξεις εσπερινές και έτσι μαζί με τον φιλακόλουθο  Παπά  Γιάννη και τους αδελφούς μας,  κατευθυνόμαστε προς το σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου ! Εκεί που ασκήτεψε σαν ήταν στο Όρος , να ασπαστούμε  του Καψάλη των δαιμόνων  τα ασκητικά χώματα και να τελέσουμε το  Απόδειπνο μετά των  Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο. Όσοι στην διάρκεια φτάνουν για να προσκυνήσουν μένουν εκεί ολόχαροι για αυτήν την υπαίθρια απρόσμενη ακολουθία !Πρώτα στο σπηλιαράκι για μετάνοια στον Άγιο και έπειτα έξω σε ένα αλησμόνητο εσπερινό ομοθυμαδόν ! 

Ακόμα πιο κάτω η σπηλιά και το εκκλησάκι του Αγίου Λουκά και του Αγίου Ιλαρίωνα. Για λίγο μετά το Απόδειπνο στεκόμαστε και εκεί  ! Οι περισσότεροι ήδη έχουν ανέβει να συναντήσουν τον Γέροντα Ιάκωβο τον Αγιαννανίτη που μας περιμένει στην απλωταριά του κελιού του,  αυτού της Αγίας Τριάδας ,  λίγα βήματα μόλις  μακριά από το κοιμητήρι του Κυριακού  ! Μόλις και εμείς φτάνουμε συναντάμε ακόμα δέκα –δεκαπέντε αδελφούς , που σαν μαθητούδια έχουν καθίσει στις πεζούλες  και ακούνε τον Γέροντα να μιλά ! Πολιός και χαριτωμένος , μας μιλά για την ευχή του Ιησού ! Κάθε φορά που προφέρει το όνομα του Χριστού μας και ένας λυγμός του ξεφεύγει! Έπειτα πάλι  μόλις αναφέρεται στην  Γιαγιά του Θεανθρώπου ! -Πόσο το αγαπώ αυτό το παντευλόγητο μέρος ! Είμαστε 340 πατέρες ! Απλά είμαστε διασκορπισμένοι και γι αυτό δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς ότι φτάνουμε τόσοι ! Και έρχονται συνέχεια άνθρωποι διψασμένοι για την αγιότητα  και ζητούν να δοκιμαστούν στην μοναχική πολιτεία! Πρόσφατα ήρθε και με βρήκε μια ψυχή ! Ήθελε να αφιερωθεί και να τον κρατήσουμε εδώ στο κελί ! Ήταν 75 ετών ! Τον περιβάλαμε με αγάπη και φροντίσαμε να πάει σε ένα κοινόβιο ο άνθρωπος να μείνει και αν θέλει ο Θεός να γίνει μοναχός !Δεν έχει ηλικία η μετάνοια αδελφοί μου ! Περιμένει ο Κύριος ως το τέλος … Και εσείς μην απελπίζεστε ποτέ ! Ό,τι κι αν συμβεί , σε όποια αμαρτία κι αν πέσετε , σηκωθείτε ! Περιμένει ο Κύριος πάντα όλα του τα παιδιά !Την ευχή να λέτε συνεχώς ! Μην την σταματάτε !  Σκέφτομαι τον εβδομηνταπεντάχρονο αδελφό μας...Για εμάς είναι μεγάλος σε ηλικία , μα στα μάτια του Αγαθού Πατρός είναι πάντα ένα παιδί , δικό Του παιδί !

 Η επιστροφή δεν χωράει σε ηλικιακά πλαίσια !  Η ψυχή από την στιγμή που θα σκιρτήσει στης μάνας τα Θεοβλόγητα σπλάχνα ,έχει μια και μόνο ηλικία :την αιώνια!   Παίρνουμε την ευχή του Αγιαννανίτη Πατρός που στέκεται όρθιος και μας εύχεται συνέχεια ! Στον πασίγνωστο μεγάλο σιδερένιο Σταυρό έχουν σταματήσει όλοι και μαγεμένοι κοιτούν τον ήλιο πρόσκαιρα μόνο να χάνεται , ως την δική του Ανάσταση. Μπαίνω μέσα στο στενό κοιμητήρι να πάρω ευχή απ τους αβασίλευτους ακόμα  ήλιους της Αγιάννας ! Παρατηρώ έκπληκτος ότι οι Σταυροί δεν έχουν πάνω τους ονόματα ! Αναρωτιέμαι,  μέχρι που συνειδητοποιώ ότι τα ονόματα είναι γραμμένα στην στραμμένη προς τον δρόμο πλευρά ! Δεν υπάρχει κανένας,  που να  έζησε σε τούτον τον πρόσκαιρό κόσμο και να μην έχει ανάγκη την θύμησή μας , το σπλαχνήσθητι , το μνήσθητι , το ελέησον ! Περαστικός σαν είσαι από το στενό τούτο κηπάριο,  κοιτάς τα ονόματά τους και τα παίρνεις μαζί σου όσο ένας αναστεναγμός μπορεί να κρατήσει όσο ένα αμήν μπορεί να χωρέσει ! Σχεδόν σουρούπωσε στην Αγία Άννα ! Ο παπά Γιάννης όμως δεν ησυχάζει διόλου και μας …παρασέρνει με την φιλακολουθία του ! Τούτη την φορά ψάχνει και τα καταφέρνει να βρει από τους πατέρες μια παράκληση της Αγίας Άννας ! Έτσι στο φως των κεριών έξω από την πόρτα του Ναού της στο μεγάλο της προσκυνητάρι λαβαίνουμε θέση για την νέα ακολουθία που ξεκινά ! 

Βάζει  το κρεμασμένο πετραχήλι που πάντοτε καρτερά να φορεθεί απ όσους ποτέ δεν ξεδιψούν τα θεία να λειτουργούν και ξεκινάμε ! Θυμάμαι χρόνια πριν τον Γέροντα Βαλερίωνα,  τον Ρώσο πνευματικό , φορώντας εκείνος  τον Σταυρό με ενσωματωμένο λείψανο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ και την αξέχαστη βραδιά που είχαμε περάσει με τον Μιχάλη , τον Αυγουστίνο τον Αργεντίνο αδελφό μας , τον κύριο Αντώνη τον Λαϊκό Λευκαδίτη διακονητή , και όλους τους υπόλοιπους προσκυνητές,  με ωραίο ζεστό τσάι και ώρες με ψαλμούς πότε στα ρώσικα και πότε  στα Ελληνικά ! Μα και απόψε έχει μια μοναδική  μυσταγωγία εδώ στο χειμερινό αρχονταρίκι ! «Αγία Θεοπρομήτορ Άννα πρέσβευε υπέρ ημών» Ξεκινά ο κανόνας της Αγίας ! Σαν δάκρυα ικετευτικά που ένα –ένα κυλούν λυτρώνοντας την ψυχή  οι στίχοι του! «Ταις της σης Προγόνου, πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.» Στα μεγαλυνάρια οι φωνές όλων δυναμώνουν ! «Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, Άνναν την Αγίαν, την προμήτορα του Χριστού, την αξιωθείσαν, γεννήσαι την Παρθένον, την μόνην Θεοτόκον και Παναμώμητον.» Ήταν μαζί μας η Αγία Άννα ! Με τα καθαρά μάτια τους Αγιαννανίτες Πατέρες του χθες μα και του σήμερα , την βλέπουν να διακονεί στο Κυριακό ! Και έχει βοηθούς η Αγία , της θριαμβεύουσας Εκκλησίας  τα ισόβια αφιερωμένα της τεκνία,  τα γεμάτα με μνημειώδεις χάρες και αρετές  : Τον παπά Άνθιμο στο ιερό βήμα  που είχε συνεχή μνήμη θανάτου , τον παπά Παντελεήμονα τον καλλικέλαδο στο ψαλτήρι , τους τόσους πνευματικούς που ενίσχυσαν Νεομάρτυρες πριν την ομολογία που έκοψε της πρόσκαιρης ζωής το νήμα , τους νηστευτές , τους ησυχίους , τους πραότατους , τους φιλόξενους Αγιαννανίτες .

Όσοι έφεραν αυτόν τον τίτλο , σαν Σταυρό μα και σαν παράσημο δοσμένο από Χέρια που ποίησαν και έπλασαν …   Ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο για ανάπαυση ως τις 5 το πρωί  που ξεκινά η ακολουθία στο κοιμητήρι . Ώσπου να σβήσουν τα φώτα παίρνω απ την βιβλιοθήκη για να διαβάσω , έτσι βιαστικά χωρίς να ψάξω ,  ένα βιβλίο με το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου . Φρέσκια η μνήμη του Γοργού Νεοσκητιώτη…Εικόνες από τους απάνθρωπους βασάνους   τόσο μοναδικά αποτυπωμένες μέσα  σε αυτήν την έκδοση ! Όλα ενώνονται στο Όρος και γίνονται ο  Ένας  ! Εδώ που είμαστε μαζί με όλα τα υπόλοιπα που αποθησαυρίζονται ,  φυλάσσεται αίμα από το μαρτύριο του Αγίου!  Σαν προσευχή πριν κλείσω τα μάτια διαβάζω την τελευταία επί γης δική του !  «Κύριε και Θεέ μου, Εσύ, στον οποίο εκ γενετής ανήκω και στον οποίο έχω στηρίξει τις ελπίδες μου • Εσύ που μου έδωσες θάρρος και με ετοίμασες γι•  αυτόν τον αγώνα •  Εσύ που είσαι η γλυκιά μου ελπίδα, η αψευδής υπόσχεση, ο αναλλοίωτος έρωτας των ιερών ψυχών • Εσύ που κοιτάζεις με προσοχή τις προθέσεις των καρδιών μας και ικανοποιείς τις επιθυμίες μας, προτού ακόμη σου απευθύνουμε με την προσευχή τα αιτήματα μας • Εσύ, λέγω, βοήθησέ με να φέρω σε αίσιο πέρας αυτόν τον αγώνα, τον οποίο ανέλαβα για την ομολογία του ονόματός σου, και δέξου την ψυχή μου και αφού την διαφυλάξεις ανώτερη από τα πονηρά πνεύματα, συναρίθμησέ την με αυτούς πού από αιώνες ευαρέστησαν σε Εσένα. Συγχώρεσε δε, Δέσποτα, στο λαό αυτό όσα από άγνοια διέπραξαν σε βάρος μου και αξίωσέ τους αληθώς να Σε γνωρίσουν, διότι είσαι Ευλογητός στους αιώνες των αιώνων». Συγχωρά ο κάθε Άγιος , στον Παράδεισο να χωρά και να ευφραίνεται !

Πέντε το πρωί . Στο σκοτάδι τα βήματα μας οδηγεί η ψαλμωδία που όλο και δυναμώνει σαν πλησιάζουμε στο μικρό ναό της Ζωοδόχου Πηγής σιμά στα μνημούρια των Πατέρων ! Τον έφτιαξε στις αρχές του 18ου αιώνα ο τότε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης Νεόφυτος,   να ευχαριστήσει την Παναγία μας , γιατί τον  θεράπευσε από ισχυρούς πόνους που ένιωθε για καιρό . Έμεινε αυτό το ταπεινό αποτύπωμα της ευλάβειας και της ευχαριστίας σε έναν τοίχο του Ναού , να θυμίζει σε όλους την ιερή υποχρέωση της μνήμης εκείνων που έφυγαν για την άνω Πατρίδα όσα χρόνια και αιώνες ακόμα κι  αν περάσουν : «Τέμενος θείας Πηγής της Ζωοδόχου ήγειρε ο Ποιμενάρχης ο της Ναυπάκτου Νεόφυτος δι ευλαβείας αυτού και πόθου , τοις δε ασκουμένοις ώδε ,θείοις πατράσι εις χρήση κοινοταφίου , μνημονεύεσθαι υπ αυτών δια βίου εν έτει σωτηρίω αψκθ΄»( χιλιοστώ και επτακοσιοστώ και εικοστωεννάτω .) Λιγοστά κεριά φωτίζουν σαν ξεκινούν της δοξολογίας τα ανυπόκριτα λόγια .  Είναι πολύ  στενά εδώ μέσα ! Είμαστε τόσοι πολλοί στιβαγμένοι στην κυριολεξία ! Σχεδόν εξήντα  άτομα σε ένα εκκλησάκι που δεν χωρά ούτε τριάντα ανθρώπους ! Κι όμως , δεν βλέπεις κανέναν να παραπονιέται , να στενάζει με την γλώσσα του σώματος που αλλού έντονα θα δυσφορούσε! Μετρημένες κινήσεις , υποχωρήσεις , αγάπη για τον αδελφό που πασχίζει όλο και στα ενδότερα να εισέλθει. Το έχει ανάγκη ο αδελφός , δεν θα σταθώ εγώ εμπόδιο σε αυτήν του την λαχτάρα! Θέλει να μεταλάβει , να κατανυχθεί , να δακρύσει. Αυτό το βήμα πίσω πόσο μπροστά σε πάει τούτες τις στιγμές …  Πατέρες και Λαϊκοί μεταλαμβάνουν . Ο Γέροντας Ιάκωβος μετά την απόλυση σχεδόν τρέχοντας φεύγει χωρίς να ανταλλάξει ούτε ματιά με κανέναν . Μην χάσει τούτην την ασύγκριτη στιγμή , μην την νοθεύσει με τίποτα το γήινο , το απατηλό έστω για λίγο …Χαράζει η μέρα πια …

Ο ουρανός έχει κατέβει πολύ δείχνοντας ότι σήμερα θα δυσκολέψει τον ήλιο να φανερωθεί σε πλήρη μεγαλοπρέπεια. Ήδη σταγόνες μας στέλνει να μας αγιάσει τα πρόσωπα ! Ευλογία το να έχεις να οδοιπορήσεις και με βροχή στο Όρος . Παρασκευή πρωί ! Η τελευταία μας μέρα για φέτος ξεκίνησε ! Σε ένα τραπέζι της αυλής στο Κυριακό  βρίσκουμε καφέ και τσάι να μας περιμένουν  μαζί με ψωμί και μαρμελάδα. Η βροχή αρχίζει για τα καλά ! Έχουμε ήδη ετοιμάσει τα σακίδια και φοράμε αδιάβροχα , κάποιοι και αυτοσχέδια καλύμματα,  για την κατεβασιά ως τον αρσανά . Βλέπουμε τον Ιερομόναχο να ανοίγει το Κυριακό για κάποιους νέους επισκέπτες . Εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία για μια τελευταία ευχαριστία στην Αγία Προστάτιδα . Η σκέψη μας μόλις για στερνή φορά ασπαζόμαστε το κατάφορτο από τάματα και φωτογραφίες παιδιών  προσκυνητάρι της , πάει σε εκείνες τις μανούλες που μετρούν τον ιερό τους πόθο στους κόμπους μιας διαρκούς προσευχής , που δίπλα στην Θεοτοκοκρατούσα  ακούγεται αδιαλείπτως : Αγία μου Άννα , κάνε με μάνα ! Για πρώτη φορά ή και ξανά …Όλα συνδέονται στο Όρος …

Στο μυαλό μου έρχεται μια συγκλονιστική ιστορία με αυτό το …ξανά! Μας την διηγήθηκε ο Φώτης σε ανύποπτο χρόνο ,  για έναν  Γέροντα που πριν λίγες μέρες συναντήσαμε δια ζώσης  …( Είναι εν ζωή και γι αυτόν τον λόγο δεν θα γραφτεί εδώ ούτε το αρχικό του ονόματός του . Βαθιά όμως αισθάνομαι πως πολλοί θα καταλάβουν… ) Πριν λίγα χρόνια επισκέφθηκε το Όρος ένας πατέρας από μια πόλη της Ελλάδας . Ήρθε στο Όρος με έναν και μόνο σκοπό : Να συμβουλευτεί τους Γεροντάδες για ένα μεγάλο πρόβλημα που τον βασάνιζε! Το παιδί του είχε έναν πολύ δυσίατο καρκίνο και έπρεπε , αν θέλανε να εξαντλήσουν όλες τις πιθανότητες,  να το πάνε άμεσα στο εξωτερικό! Βρέθηκε λοιπόν με τον Γέροντα  και εκείνος του είπε : Δεν θα το πάτε πουθενά ! Θα φύγει το παιδί , γιατί είναι στην πρόνοια του Θεού , μα την ίδια μέρα θα σας δώσει άλλο ο Κύριος ! Ο πατέρας δεν το πολυπίστεψε αυτό που του είπε ο Γέροντας ! Μάλιστα θεώρησε ότι επειδή εκείνος  ήταν σε προχωρημένη ηλικία , ίσως θα έπρεπε να μην εμπιστευθεί την κρίση του ! Εκείνες τις στιγμές μόνο για άλλο παιδί δεν σκέφτονταν με την γυναίκα του  και άλλωστε κάποιοι άλλοι πατέρες του είχαν πει ήδη  εντελώς διαφορετικά πράγματα …Ωστόσο επειδή το παιδί βελτιώθηκε  , ανέβαλλαν προσωρινά την μετάβαση στο εξωτερικό και όλα έδειχναν ως εκ θαύματος να πηγαίνουν πάρα πολύ καλύτερα . Συνέχισαν λοιπόν την ζωή τους δοξάζοντας τον Θεό και κάποια στιγμή  η γυναίκα έμεινε έγκυος! Χαρά μεγάλη στο σπίτι ! Το ένα θαύμα μετά το άλλο ! Κύλησε λίγος καιρός ! Ήτανε παραμονές Σαρακοστής πριν μερικά  χρόνια ! Η μάνα στις μέρες της και το παιδί ένα πρωινό ξαφνικά αδιαθέτησε . Δεν πήγε στο σχολείο και έμεινε στο κρεβάτι  –Μαμά,  της είπε , σε παρακαλώ άναψε λίγο λιβανάκι να θυμιάσεις ! Σήμερα θα σε αφήσω για να πάω στην άλλη Μανούλα μου! Την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία του παιδιού , που έφυγε με αγγελικά φτερά και τόσο ήσυχα ! Μόνο που η μητέρα  του δεν μπόρεσε να είναι εκεί για να το αποχαιρετίσει ! Τα ξημερώματα έγινε …ξανά μάνα ! Όπως το είχε πει ο Άγιος και προορατικός Γέροντας πριν λίγο μόλις καιρό! 

Αποχαιρετάμε τους Πατέρες στο Κυριακό και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε εν μέσω μπόρας προς τον Αρσανά ! Οι καρδιές μας σε μια αντίστροφη πορεία έστω στον λίγο χρόνο της εδώ παραμονής μας . Έπειτα από μισή ώρα ήμασταν στα τελευταία σκαλοπάτια . Οι ψυχές μας γαληνεμένες , η  θάλασσα επαφρίζουσα… Όλοι μέσα στην δυνατή βροχή ψάχνουν τόπο παρακλήσεως.  Τα ευλογημένα ζωντανά ατάραχα ,  έτοιμα  και εκείνα περιμένοντας το καράβι , να ξεκινήσει η νέα διακονία τους  στης υπομονής τους αναβαθμούς . Ναι , το  Όρος σε καθυποβάλλει , πάντα η καρδιά σου να κοιτά ψηλά και να περιφρονεί ό,τι το γήινο και φθαρτό  ! Μόνο που τα σκαλοπάτια πρέπει  προσεχτικά και συνεχώς  να τα κοιτάς , αλλιώς θα γκρεμιστείς !

Των αναβαθμών τα σοφά λόγια ξανά μας συναντούν με αφορμή , Θεέ μου , λίγα σαμαρωμένα άλογά Σου !  «Η καρδία μου προς σε, Λόγε, υψωθήτω, και ουδέν θέλξει με των του κόσμου  τερπνών προς χαμαιζηλίαν». Το καράβι τα καταφέρνει και ακουμπάει χάμω … στη γη. Σαλτάρουμε σχεδόν  για να… σαλπάρουμε . Μας περιμένουν τα παιδιά του Γέροντος Αιμιλιανού , οι αδιάλειπτα και  ανεπιτήδευτα προσηνείς   Σιμωνοπετρίτες !

 Νώντας Σκοπετέας ( Συνεχίζεται με το 10 και τελευταίο μέρος )  

 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .                                                                                   

                                                                                          

Όσο ανασαίνω θα διψώ ! (Άγιο Όρος 2018)Μέρος8

Ασπίδες του αλεξίκακου οι ένθεοι υψώνουν 

Τα ελέησον και τα δάκρυα την φλόγα δυναμώνουν !

Η λαγουδέρα ακίνητη, σαν κύματα αφρίζουν 

Δελφίνια με Άγιο μαζί , γαλήνη διασχίζουν ! 

Τα ταπεινά φορτώνονται με των ανθρώπων βάρη

Σταυρός και ο Ερχόμενος απάνω στο σαμάρι !

Του Αγίου της υπομονής παπάς βαστά την κάρα 

Της ατεκνίας έλυσε η Αγία την κατάρα ! 

Δεύτερο βράδυ μας στην Παύλου . Τίποτε δεν φαίνεται να είναι διαφορετικό από τα χθες, μα τίποτα δεν είναι και το ίδιο ! Εδώ λέξεις και έννοιες όπως η συνήθεια , η εξοικείωση, η μονοτονία , η πλήξη, ο κορεσμός, η ακηδία, συναντούν τα αμυντικά εμπόδια που ορθώνουν ανύστακτα ο Γέροντας Παρθένιος και οι συνοδίτες του ! Τα βέλη του κακού τα πεπυρωμένα, βρίσκουν αντίσταση στο κάστρο της Παύλου απ τις ασπίδες των ένθεων υπερασπιστών της ! Η δίψα για τον Θεό όλα τα περιβάλλει ! Για αυτούς , κάθε μέρα που περνά είναι ένα ακόμα βήμα προς την λυτρωτική αποκάλυψη του αιωνίου! Και αυτό το βήμα το κάνουν σταθερά και ανυποχώρητα , χωρίς στο ίσως και άστοχο χθες να γυρνούν. Βαδίζουν πάνω στο διαρκές παρόν της μετάνοιας , κάποιες φορές ναι, σέρνοντας τα κουρασμένα τους σώματα , μα έχοντας εκείνη την πρώτην αγάπην( Αποκ.β,4), την πρώτη φλόγα της αφιέρωσης μέσα τους αναμμένη, συνδαυλίζοντάς την συνεχώς με την ευχή και το δάκρυ , που τα ρυπαρά καθαρίζουν και τα νοσηρά θεραπεύουν. Γι αυτό το σήμερα των Αγιορειτών πρέπει πάντοτε να λάμπει έστω και ελάχιστα παραπάνω από το χθες τους, να έχει κάτι το νέο , μια αρχή , μια αφετηρία ! Τόσα χρόνια γινόμαστε κοινωνοί αυτής της καλής ανησυχίας τους ! Τούτες τις στιγμές εδώ στην αετοφωλιά της Παύλου, προέκυψε και ο φετινός τίτλος του ημερολογίου μας ! Όσο ανασαίνω θα διψώ ! Ένα γεροντάκι χωμένο μέσα στα ράσα και στο στασίδι του , μια σταλίτσα άνθρωπος , μας παρατηρεί την ώρα που βγαίνοντας απ το καθολικό , κατευθυνόμαστε στην πρωϊνή τράπεζα πριν αναχωρήσουμε για τον επόμενο προορισμό μας. Μας είχαν πει για αυτόν τον τρισχαριτωμένο γεροντάκο ,έναν από τους πιο παλιούς της συνοδείας , να τον βρούμε , να μιλήσουμε μαζί του, να ρουφήξουμε απ την σοφία του …Έσκυψα και του φίλησα το χέρι , το κράτησα όσο του μετέφερα χαιρετισμούς και σεβάσματα από τον …σύνδεσμό μας …Δεν μου είπε ούτε μια κουβέντα ! Καταβεβλημένος ίσως από τις πολύωρες ακολουθίες και τα αμέτρητα χρόνια ασκήσεως …Δεν χρειαζόταν εξάλλου λόγια να πει …Εκείνο το κοίταγμά του μόνο το γεμάτο καλοσύνη δεν θα το ξεχάσουμε όσο ζούμε! Είχε μέσα του παράπονο μα και παρότρυνση ! Άντε βρε σεις , προσπαθήστε λίγο ! Μην χάσουμε τον Παράδεισο για ένα θνητό θέλω… Παρέρχεται ο κόσμος και οι επιθυμίες του , μα στον αιώνα μένουν οι διδαχτοί του Θεού , που μόνο στο δικό Του θέλημα ζουν και θα τελειώσουν … Κατεβαίνουμε στον αρσανά να πάρουμε το καράβι για Αγία Άννα .Κάθε λίγο γυρίζουμε το βλέμμα μας πίσω , να αποχαιρετίσουμε τους φιλόξενους Αγιοπαυλίτες ! Αιωνίως ευγνώμονες για όσες αιώνιες στιγμές ζήσαμε δίπλα τους! Ύστερα από μια ώρα περίπου κατεβαίνουμε στον αρσανά της Αγίας Άννας ! Έχει αρκετή θάλασσα βγάλει και το καραβάκι μπαλατζάρει ώσπου να ακουμπήσει στεριά . -Δύσκολα θα ναι ως τα Καυσοκαλύβια παιδιά !Μπορεί και να μην τα καταφέρουμε να δέσουμε !ακούμε τον υπεύθυνο που μιλάει με κάποιους προσκυνητές.

Ω τι ιστορία θυμηθήκαμε με τούτη τη φωνή του ναυτικού ! Από τις πιο ωραίες αγιορείτικες που έχω ακούσει ποτέ μου από κάποιον , που του δωσε ο Θεός το μεγάλο δώρο να μιλά στην ψυχή και να παραμυθεί με τον λόγο του , όποιον βρεθεί στο διάβα του ! Ένας φιλάγιος κληρικός, ο πατήρ Ευάγγελος Παπανικολάου ο Ιατρός και πνευματικός…. Πήγαινε σαν λαϊκός να συναντήσει τον Παπά Εφραίμ τον Κατουνακιώτη …Θα έμενε εκεί το βράδυ ! Από την Δάφνη ανεβήκανε μαζί με δέκα -δώδεκα ακόμα στο καϊκάκι , στο τρεχαντήρι , την περίφημη βάρκα του διάσημου κυρ-Ιορδάνη με πηδάλιο την λαγουδέρα …Φθινόπωρο ήταν καλή ώρα , αρχές δεκαετίας του 90 με αέρα δυνατό και νοτιά …Όταν βγάλει νοτιά στο Όρος όσο απομακρύνεσαι από την Δάφνη προς την Λαύρα τόσο δυσκολεύει η θάλασσα ! Αν ξεκινήσεις δηλαδή με κύμα πολύ θα φτάσεις με φουρτούνα ! Τρίτη , Πέμπτη και Σάββατο έπιανε το τρεχαντήρι Λαύρα …Εκείνο το μεσημεράκι φαινόταν ότι πολύ δύσκολα θα τα κατάφερναν όσοι ήθελαν να φτάσουν στο τέρμα ! Ξαφνικά ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή του Ιορδάνη : -Λαύρα δεν έχει ! Τελευταίος Σταθμός Αγία Άννα ! Ξεκίνησε το τρεχαντήρι να πηγαίνει όσο το δυνατό πιο κοντά στις ακτές . Κατέβηκε κάποια στιγμή ο πατήρ Ευάγγελος ( λαϊκός τότε) στην καταπακτή κάτω από το πυργάκι στα ύφαλα της βάρκας . Δίπλα σε έναν μπόγο με κουβέρτες όρθιος ένας ευλαβέστατος Πατέρας ο πατήρ Φώτιος ! Κάποια στιγμή ο Ιορδάνης , ρωμαλέος άνδρας σήκωσε και έφερε αυτόν τον μπόγο και τον απέθεσε πάνω στον πύργο στο κέντρο ακριβώς της βάρκας .Από μέσα του ξεπρόβαλλε τυλιγμένος ο Γέροντας Πορφύριος !Πήγαινε στα Καυσοκαλύβια από την Δάφνη!

Σχεδόν ένα χρόνο πριν την κοίμησή του ήταν ! Είχε επιστρέψει ήδη για να ζήσει τις οσιακές τελευταίες στιγμές του και για να ταφεί στον τόπο της μετανοίας του !Σε λίγο ο Ιορδάνης έδενε εδώ που βρισκόμαστε τώρα στο λιμανάκι της Αγίας Άννας ! - Γέροντα , λέει στον Άγιο Πορφύριο , εδώ κατεβαίνεις ! Το είχα πει από την αρχή ! Δεν πάω στα Καυσοκαλύβια ! -Θα καλυτερεύσει ο καιρός παιδί μου !Τι είναι αυτά που λες ; του απαντάει σε έντονο ύφος ο Ιορδάνης ! Όπως ξέρεις εσύ να λειτουργάς Γέρο –Πορφύρη έτσι και εγώ γνωρίζω την θάλασσα ! Σε λίγο δεν θα μπορείς να ξεμυτίσεις ! Δεν θα πνιγούμε σήμερα , ούτε εσύ ούτε εγώ ! Θα κατέβεις Αγία Άννα να μείνεις σε ένα κελάκι σήμερα –αύριο και όποτε ηρεμήσει η θάλασσα , θα σε πάω στα Καυσοκαλύβια ! Στον Αρσανά της Αγίας Άννας λοιπόν έστρωσε κουρελούδες και έβαλε τον Άγιο έτσι όπως ήταν τυλιγμένος με τις κουβέρτες να καθίσει πάνω ! O Ιορδάνης αφού έδεσε καλά την βάρκα του , έφυγε και πήγε σε ένα σπιτάκι από εκείνα του Αρσανά ! Όλοι έσπευσαν τότε να πάρουν την ευχή του Αγίου ! Ανάμεσά τους φυσικά και ο λαϊκός τότε Ευάγγελος ! Είχε και την αγωνία του για το τι θα έκανε ! Είχε προγραμματίσει να περάσει από τους Δανιηλαίους πρώτα αλλά έπρεπε κάπως να εξασφαλίσει αφενός το ότι θα είχε μέρα μπροστά του και έπειτα δεν ήταν και λίγος ο ανηφορικός δρόμος ως την Αγία Άννα και έπειτα κι άλλος ακόμα στο σταυροδρόμι από το μονοπάτι προς Κατουνάκια ! Ρώτησε λοιπόν πρώτα τον πατέρα Φώτιο που έστεκε δίπλα στον Γέροντα ! -Πάτερ Φώτιε θα πάμε ; -Τι να σου πω παιδί μου …βλέπεις πως είναι η θάλασσα ! Αλλά για να το λέει ο Γέροντας …θα πάμε ! Ρώτησε έπειτα και τον Άγιο : 

-Πάτερ Πορφύριε θα πάμε …-Ναι παιδί μου , θα πάμε ! του είπε εκείνος μέσα από τα σκεπάσματά του ! Πέρασε η ώρα χωρίς να αλλάζει τίποτε ! Ξαναπλησίασε ο Ευάγγελος έπειτα! -Πάτερ Πορφύριε τελικά τι λέτε θα πάμε …-Εσύ βρε παιδάκι μου έχεις 2 κακά …το πρώτο ότι σε τρέφουν τα αυτιά σου , θέλεις να ακούς συνεχώς να σου λένε καλά λόγια και δεύτερον είσαι ανυπόμονος πολύ , έχεις βιασύνη …σου είπα θα πάμε! … Μάνιαζε η θάλασσα όλο και περισσότερο κι ο Ιορδάνης άφαντος …Έφτασε η ώρα να ζυγώνει προς το απόγευμα σχεδόν ! Ο λαϊκός Ευάγγελος τελικά δεν πείσθηκε από τις διαβεβαιώσεις του Αγίου …Πήρε τον δύσκολο ανήφορο, να συναντήσει ύστερα από μισή ώρα περίπου το μονοπάτι που κατευθύνεται προς Κατουνάκια , Δανιηλαίους, Καρούλια και Άγιο Βασίλειο, πλέον για να οδηγηθεί στον προορισμό του , με τα πόδια από τον παράλληλο προς την θάλασσα δρόμο...Φτάνει λοιπόν στην διασταύρωση , φορτωμένος και ιδρωμένος και ξεκινά να περπατά με την θάλασσα στα δεξιά του ! Ώσπου μένει κατάπληκτος με αυτό που αντικρίζει κάτω ! Βλέπει έκθαμβος το τρεχαντήρι του Ιορδάνη να πελαγίζει …Πίσω του μανιασμένη με κύμα η θάλασσα και ο νοτιάς και μπροστά του η απόλυτη γαλήνη ! Ανοιχτός ο Ουρανός και σκεπασμένο το τρεχαντήρι από Φως !Όρθιος κι ατάραχος ο Γέροντας Πορφύριος , σκυμμένος στην θάλασσα έχοντας το χέρι του σχεδόν στο νερό !Ο τόσο άρρωστος και ανήμπορος Γέροντας ! Μα το δέος κυρίευσε τον Ευάγγελο αμέσως μετά , όταν είδε ένα κοπάδι από δέκα περίπου δελφίνια να έρχονται και να του γλύφουν το χεράκι !Τα δελφίνια , που στην φουρτούνα ποτέ δεν εμφανίζονται! Έγινε αυτό που ήθελε και πίστευε ο Γέροντας! Και ο Ιορδάνης υπάκουσε …Εστράφη ο Ιορδάνης …και η θάλασσα προς τα οπίσω ! Δεν μπόρεσε να αρθρώσει άλλη φράση από εκείνη που θυμάται συνεχώς να επαναλαμβάνει εκείνη την συγκλονιστική στιγμή με όλην του την δύναμη : Είσαι Άγιος ! Είσαι Άγιος ! Είσαι Άγιος ! Μόνος του ήταν και φώναζε ο Ευάγγελος , να τον ακούσει ο Ουρανός , που έπειτα από μετρημένες μέρες θα υποδεχόταν στις αγκάλες του έναν μεγάλο μύστη του Χριστού και έναν ακαταγώνιστο παρρησιαστή στον θρόνο Του ! ( μεταφορά από προφορική διήγηση π.Ευαγγέλου Παπανικολάου στο youtube ) 

Τα μουλαράκια και τα γαϊδουράκια , πόσο είναι συνυφασμένα σαν εικόνα με τούτο το λιμάνι ! Τι ζωγραφιά μοναδική ! Τι μάθημα μπορείς να πάρεις από τούτα τα ζωντανά , που αγόγγυστα ανεβοκατεβαίνουν φορτωμένα στο έπακρο με αποσκευές προσκυνητών , τελάρα με τρόφιμα για τους πατέρες , με ασήκωτα οικοδομικά υλικά , από το πλέον πολυσύχναστο ανηφόρι του Όρους ! Νιώθεις μόλις τα βλέπεις ότι στο κάθε ένα τους πάνω έχει καθίσει ο αινούμενος Χριστός , ερχόμενος προς το εκούσιον πάθος ! Σταματάς για να περάσουν και υποκλίνεσαι μπροστά τους ! Σταυροί ζωγραφισμένοι πάνω στα σαμάρια τους ! Σαν ανθρώπων τα μελαγχολικά τους μάτια , με κατεβασμένα τα κεφάλια περιμένουν να σηκώσουν τα βάρη και το αταπείνωτό μας ! Ούτε που έχουν διανοηθεί ποτέ τους πόσο απαραίτητα και χρήσιμα είναι για τον άνθρωπο! Αυτό κι αν είναι μάθημα για εμάς που τρεφόμαστε αχόρταγα από τα ανθρωπάρεσκα αυτιά μας …Ανεβαίνουμε σιγά –σιγά προς το Κυριακό . Σταματάμε για λίγη ανάπαυση και νερό στην πρώτη βρύση . Κελιά διάσπαρτα και δρόμοι που συναντούν τον κεντρικό οδηγούν στις αυλές τους ! Αργά συνεχίζουμε … Μας προσπερνούν πολλοί , μα θέλουμε να αισθανθούμε μοναδικό το κάθε μας πάτημα εδώ! Δύσκολα ο ήλιος βρίσκει περάσματα στο βαθύσκιωτο δάσος . Κρυμμένοι κελαηδιστές του ουρανού δεν σταματούν το υμνολόγημα . Υγρά τα σκαλοπάτια , ολοένα μας πλησιάζουν στην αυλή της Θεοπρομήτορος !

Φτάνουμε έπειτα από μία ώρα περίπου ! Ο τάφος του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου δίπλα ακριβώς στην είσοδο της αυλής του Κυριακού ! Εδώ ετάφη το 1775 ως Αγιαννανίτης ο Πατριάρχης που ίδρυσε την Αθωνιάδα σχολή ! Οι πατέρες δεν σταματούν να φέρνουν κεράσματα ! Κανείς έστω και περαστικός δεν πρέπει να μείνει απεριποίητος ! Καθόμαστε στο μεγάλο τραπέζι με το στέγαστρο στην αυλή μαζί με 2 αδελφούς μας τον Παναγιώτη που έχει έρθει για προσκύνημα από την Γερμανία όπου ζει και εργάζεται μαζί με τον Δημήτριο που έχει 5 μεγάλα πλέον παιδιά ! Τα 3 από αυτά έχουν σπουδάσει στην Αθωνιάδα! Σκέφτομαι πως ενώθηκε πάλι η μεγάλη αλυσίδα της πίστης αλλά έχει και συνέχεια αυτό το… όλα συνδέονται στο Όρος … ! Ο Δημήτριος μας διηγείται τις ώρες που χρειάζεται κάθε Κυριακή για να εκκλησιαστεί στην πιο κοντινή του πόλη στην Γερμανία ! –Δόξα τω Θεώ παιδιά ! Τι να πουν και στην Αφρική ! Στην Ρουάντα άκουγα μια μέρα ξεκινούν μεσάνυχτα και κάνουν 60 χιλιόμετρα με τα πόδια για να εκκλησιαστούν άνθρωποι ! Εγώ που πάω και με το αυτοκίνητο …καθόλου δεν πρέπει να μιλάω ! Ένας άλλος αδελφός από την Μακεδονία που ακούει μπαίνει στην κουβέντα !

-Εμείς που έχουμε την καμπάνα δίπλα στο σπίτι μας αδελφέ μου και δεν σηκωνόμαστε μια Κυριακή γιατί τάχατες μια μέρα μας έμεινε να ξεκουραστούμε τι να πούμε ; Αλλά άμα έχει κανένα κυνήγι ή κανέναν μαραθώνιο , πάντα Κυριακή αυτά εννοείται από τις 5 στο πόδι !
Σε λίγο βλέπουμε να μπαίνει στην αυλή ο παπά –Γιάννης και τους 3 συντοπίτες μας που τον συνοδεύουν ! Κανονίζουμε με τους υπεύθυνους πατέρες να μείνουμε σε δωμάτιο του πρώτου ορόφου πάνω από το Κυριακό ακριβώς , μαζί και οι 8 ! Έχει μια χαρά μεγάλη ο παπάς ! –Τι να σας πρωτοδιηγηθώ αδελφοί μου ! Θυμάστε που σας έλεγα πως είχα μεγάλη επιθυμία να προσκυνήσω την κάρα και τα λείψανα του παπά Εφραίμ του Κατουνακιώτη ; Ε λοιπόν , χθες ήταν να πάμε στα Καυσοκαλύβια ! Είδατε όμως που θέριεψε ο καιρός ! Δεν έπιασε λοιπόν το Αγία Άννα αρσανά και γυρίζαμε πίσω …Στα Κατουνάκια πλησίασε λίγο και πηδήξαμε από το καράβι έξω ! Πήραμε τον δρόμο και χωρίς να τους έχουμε ειδοποιήσει πήγαμε στους Δανιηλαίους ! Ζητήσαμε να προσκυνήσουμε λοιπόν και όχι μόνο μας το επέτρεψαν αλλά για ακούστε: Μας κράτησαν και μας φιλοξένησαν !

Πως τα οικονόμησε έτσι η Παναγία μας να μείνουμε σε αυτό το κελί χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει , μιας και μόνο εύκολο δεν είναι να σε δεχτούν ! Ελάτε να σας δείξω φωτογραφίες ! Είδαμε τον παπά με δέος και φορώντας πετραχήλι να κρατά στα χέρια του την κάρα του Αγίου της Υπακοής !Ακούνε οι Άγιοι τελικά ! Άλλη μια απάντηση στο ερώτημα του Δημοσιογράφου αδελφού στην Διονυσίου …Τις ώρες που σημειώνονται αυτές οι μνήμες κοιμήθηκε οσιακά ο Γέροντας Γρηγόριος ο Δοχειαρίτης , ο ανυποχώρητος εραστής του Τριαδικού Θεού ! Εκείνος κάποτε έγραψε με σπάνιο και απλό τρόπο για τον παπά Εφραίμ μια από τις μορφές που γνώρισε ο ίδιος να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας : - Τριάντα δύο χρόνια έλεγε ο παπά –Εφραίμ έκανα υποτακτικός στον γέροντα Νικηφόρο, ό όποιος «έχανε». Τον παρακαλούσα να φέρουμε με λίγες σωλήνες το νερό στο κελί, γιατί «τα χρόνια πέρασαν και δεν μπορώ να το κουβαλώ από τόσο μακριά». Όχι -ο Γέροντας- αυτή είναι ή καλογερική. Το τρίπτυχο της διδαχής του ήταν: « από την υπακοή ή προσευχή και από την προσευχή ή θεολογία». - Κάποτε εργοχειρούσα, σκάλιζα σφραγίδες, και συγχρόνως μαγείρευα. Πέρασε ό αδελφός και μου λέγει: «Κοίταξε το φαγητό». Κι ενώ βρισκόμουνα σε ώρα Χάριτος, δεν υπάκουσα τον αδελφό. Και την προσευχή έχασα και το φαγητό έκαψα. Στην υπακοή στεκόταν ό γέροντας Εφραίμ, ως την βάση του μονήρους βίου. - Στον μοναχισμό τα πάντα στην υπακοή στηρίζονται. Από ’κει αρχίζει ή πνευματική ζωή και εκεί τελειώνει. 

Οι Γεροντάδες του ήταν απλοί άνθρωποι. Είχαν εργόχειρο την ψαρική. Παρ’ όλο πού δεν διέθεταν αυτά πού ζητούσε ο παπα-Έφραίμ, παρέμεινε στην υποταγή και διακονία των Γεροντάδων, έχοντας σύμβουλο στα πνευματικά και τον πατέρα Ιωσήφ, τον επιλεγόμενο Σπηλαιώτη. Κάποτε λογισμοί φυγής και απελπισίας τον κατέλαβαν. Βγήκε έξω και κάθισε στο πίσω μέρος τού Κελιού με εμφανή την θλίψη στο πρόσωπο. Περαστικός μοναχός τού ρίχνει το πεπυρωμένο βέλος της αμφιβολίας - Εφραίμ, μη νομίζεις πώς μόνον το τζάκι της καλύβας τού Όσιου Εφραίμ καπνίζει. Έχει και άλλα τζάκια πιο φωτεινά. Αμέσως συνήλθε από τον χαλασμένο λογισμό και επέστρεψε στην καλύβα των πατέρων του. Ό λόγος του ήταν πάντοτε μέσα από την προσευχή βγαλμένος και όχι από ακούσματα και αναγνώσεις. Γι’ αυτό ήταν πάντα καθαρός και οικοδομητικός. Ήταν λαλιά πού λάμβανε από την προσευχή και όχι από τις ανεύθυνες κουβέντες των περίεργων. Κάποια φορά τον ρώτησε καθηγητής, πού έπαιρνε μέρος στους θεολογικούς διαλόγους με τούς ετεροδόξους, αν πρέπει να συμμετέχει . Ό παπα-Έφραίμ ασυζητητί τον προέτρεψε να μη παύση να συμμετέχει, άλλα ό λόγος του να είναι σαφής και ζωντανός, γιατί με τα μεσοβέζικα και αυτοί μπερδεύονται και εμείς σύγχυση λαμβάνουμε. Τούς προσερχομένους ήκουε με πολλή προσοχή. Για τον παπα-Έφραίμ εκείνη την ώρα υπήρχε μόνον ό συνομιλητής του στον κόσμο και κανένας άλλος. Συνεσταλμένα του έλεγε κάποια πράγματα, γι’ αυτό εν κατακλείδι συνιστούσε παράκληση στην Παναγία την Γοργοϋπήκοο: -Ας αφήσουμε την Παναγία να μιλήσει. ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ.

Πήραμε και εμείς χάρη από την , όπως πάντα απρόσμενη , ευλογία που αξιώθηκαν ο παπάς και οι αδελφοί μας ! Έγινε και αυτό ένα από τα αγιορείτικά μας τάματα και ονείρατα , να αξιωθούμε και εμείς κάποτε να προσκυνήσουμε την ευωδιάζουσα κάρα του Αγίου Γέροντα που καταλάβαινε από την μυρωδιά σου σαν σε πλησίαζε πολύ , της ψυχής σου τα βλαστήματα … Κάποτε μόλις κοιμήθηκε ο Γέροντάς του , που τόσο τον ταλαιπώρησε εν ζωή τον επισκέφθηκε ένας άλλος μοναχός στο κελί . –Αχ Εφραίμ μου του είπε , πέρασες πολλά και εσύ μαρτύρια από τον Γέροντά σου ! Δεν αποκρίθηκε εκείνος ..Δεν είπε ούτε ναι αλλά ούτε και το αρνήθηκε …Και έλεγε ότι έχασε έπειτα την χάρη ! Τρία ολόκληρα μερόνυχτα έκλαιγε σπαρακτικά πάνω από τον τάφο του Γέροντά του ! Κάθε όνομα που μνημονεύετε , συμβούλευε , να το λέτε με πόνο ! Γνώριζε καλά ότι μπορεί ο άνθρωπος με την προσευχή να αλλάξει κατάσταση στις ψυχές ! Έτσι πήρε πληροφορία κάποτε ότι έβγαλε τον Γέροντά του από το σκοτάδι στο Φως!

Η τράπεζα του Κυριακού της Αγίας Άννας στο υπόγειο είναι ολοφώτεινη , γεμάτη από χρώματα και παραστάσεις από το Άγιο Ευαγγέλιο , που σχετίζονται με την βρώση και την πόση .Καθόμαστε ακριβώς κάτω από την παράσταση με τίτλο : Οι μαθηταί τίλλοντες τους στάχυας …Κάθε αποτύπωση και ένα μήνυμα φανερώνει ! Το φαγητό δεν είναι απόλαυση, μα είναι ανάγκη! Αυτό έχουν στο νου τους όλοι οι μάγειροι του Όρους σαν βοηθούν την Παναγία μας να μαγειρέψει ! Να βοηθήσουμε σκέφτονται όσο μπορούμε καλύτερα τους πατέρες και τους λαϊκούς αδελφούς μας να δυναμώσουν , για να μπορούν έπειτα να διακονήσουν , να προσευχηθούν , να σταθούν στις ακολουθίες …Μπαινοβγαίνει ο μοναχός και μας συμπληρώνει συνέχεια φαγητό …Το κάνει με τέτοιο ενδιαφέρον και νοιάξιμο αληθινό! Ζει το διακόνημά του ! Χαίρεται τόσο την προσφορά του !
Έπειτα από λίγη ώρα βρισκόμαστε μέσα στο καθολικό μπροστά στο αριστερό άφθορο πόδι της Αγίας Άννης ! Το εικόνισμά της γεμάτο από φωτογραφίες παιδιών που γεννήθηκαν με τις πρεσβείες της ! Τα αδύνατα για τους ανθρώπους με ολοφώτεινα χαμόγελα και αυτά σαν τάματα πάνω στην γιαγιά του Θεανθρώπου ! Πέντε μεγάλες καντήλες καίνε ακοίμητα μπροστά στο εικόνισμά της ! Στα αριστερά το καντήλι του σουλτάνου ! Ο ιερομόναχος που στέκεται πάνω από το λείψανο της Αγίας μας εξιστορεί τα εξής εκπληκτικά: –Κάποτε ο σουλτάνος της Λήμνου έμαθε πως η Αγία μας βοηθά πολύ και λύει την ατεκνία . Έμαθε λοιπόν πως το λαδάκι από το καντηλάκι της Αγίας και το αγίασμά της μπορούν να κάνουν το θαύμα και η γυναίκα του να φέρει στον κόσμο ένα παιδί , που τόσο και οι δυο τους λαχταρούσαν μετά από πολλά –πολλά χρόνια στειρότητας ! Έστειλε λοιπόν στο Άγιο Όρος και στην Σκήτη μας με κάποιους Χριστιανούς δώρα ακριβά με σκοπό οι Αγιαννανίτες να του ανταποδώσουν τις ευλογίες της Αγίας μας !

Μα εδώ οι πατέρες τον αγνόησαν σαν αλλόπιστο και δεν του έστειλαν τίποτα ! Επέμενε όμως εκείνος και ξαναέστειλε δώρα ζητώντας τις ευλογίες τούτη την φορά επιτακτικά και απειλώντας τους απεσταλμένους του , πως αν δεν του έφερναν τίποτα πίσω θα τους τιμωρούσε βαριά ! Οι πατέρες λοιπόν έδωσαν στους απεσταλμένους του σουλτάνου νερό και λάδι όχι όμως αγιασμένα , μόνο και μόνο για να γλιτώσουν οι Χριστιανοί την τιμωρία ! Η Αγία Άννα μας όμως ,επειδή είδε πόσο πίστευε και ζητούσε το θαύμα ο σουλτάνος μεσίτευσε και απόκτησαν ένα χαριτωμένο παιδί ! Ο Τούρκος από ευγνωμοσύνη έστειλε αυτό το πανάκριβο καντήλι να καίει στο εικόνισμα της και μάλιστα επειδή εκείνος που το έφτιαξε έκλεψε λίγο από το τελείωμά του, προσάρτησε ο σουλτάνος έπειτα από κάτω και αυτό το ασημένιο αυγό ! Αυτό το καντήλι πολλές φορές κουνιέται σε κίνηση Σταυρού παιδιά ..Το βλέπουμε όλοι μας! Στέλνει πολλές φορές μήνυμα η Αγία μας για κάτι που πρόκειται να συμβεί …              Νώντας Σκοπετέας  ( συνεχίζεται με το 9ο μέρος )
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .