13 Ιουλίου . Μνήμη Φώτη Κόντογλου

Τη ΙΓ ΄του αυτού μηνός μνήμη Φωτίου Κόντογλου.

Ο κυρ-Φώτης πλήρωνε ακριβό ένα άστρο του ουρανού , ένα καληνύχτισμα γρύλου , ένα θρόισμα στ΄ακροθάλασσο...

Φώναζε το όχι με τη σιωπή του και τα δάκρυα του,  τα βουτηγμένα στο μελάνι και στις ψυχομπογιές  της μνήμης ...

Λέρωνε με λάσπη και σκόνη τα γυμνά του πόδια σαν σεργιανούσε στης απλής ζωής τον Παράδεισο , με χρώμα αναδεμένο με το  αίμα των μαρτύρων ένιβε τα ευλογημένα χέρια του.

Λευκοντυμένη η ψυχούλα του , απείραχτη από του κόσμου το φτιασιδωμένα σκεπάσματα .

Λεβέντης , Γίγαντας ταπεινός, σαν τους ήρωες των αξύπνητων ονείρων του .

Αν ζούσε σήμερα θα κοίταζε στα μάτια τον καθένα μας , αναζητώντας στο βάθος τους , την λυτρωτική μας καρδιά , την συντετριμμένη ....

Αυτή που συνεχίζει να καθεύδει , σκεπασμένη στο κρύο καλοκαίρι ...

Νώντας Σκοπετέας

Ένας Όσιος στην γειτονιά μας ...

Μια απόφαση ζωής ! Τριάντα χρόνια πριν ! Να φύγουν από το κλεινόν άστυ  , την μεγαλούπολη της Αθήνας που ήδη έχανε το ανθρώπινο πρόσωπό της και τα χρώματά της με το γκρίζο να κυριαρχεί , για να αναζητήσουν αέρα καθαρό , οξυγόνο για τους πνεύμονες , μα κυρίως για την ψυχή τους . Δεν φαντάζονταν όμως πως εκεί , ανάμεσα στα πεύκα , εκεί που φώλιαζαν οι μυρωδιές και οι ήχοι του Θεού , θα συναντούσαν τον άνθρωπο που θα σημάδευε την ζωή τους για πάντα . Έχετε ποτέ σας φυτέψει δέντρο αδελφοί μου ; 

Σκάψιμο σε βάθος και ένα ανίσχυρο μικρό κλωνάρι, χώνεται στην μάνα του τη γη . Και ένας πάσσαλος δένεται μαζί του να το στηρίζει . Πόσο το χρειάζεται αυτό το στήριγμα . Στον αγέρα που θα ρθει να δοκιμάσει το ρίζωμά του . Κι έβγαλε τους πρώτους του ανθούς . Νερό άφθονο και υπομονή πλέρια , στοργικά το μεγαλώνουν. Να φτάσει κάποτε να ανταποδώσει και εκείνο όλες τις φροντίδες που στα ξεβλάσταρά του δέχτηκε. Και έρχεται επιτέλους η στιγμή και αρχίζει να αντιδωρίζει σκιές ανακουφιστικές στο καύμα του θέρους , γλυκάδες και δροσισμούς από  τα θρεπτικά του  καρπίσματα , ξύλα από τα περισσά κλαδιά του να πυρωθούν οι νύχτες του χειμώνα οι αβάσταγες. Θυμάσαι τότε  το αντιστήριγμα που σφιχταγκαλιάστηκε  κάποτε με εκείνο το κάτισχνο  κορμάκι του .Αν δεν ήταν τότε εκείνο, στα σίγουρα δεν θα στέριωναν οι σήμερα γερές και ακλόνητες του ρίζες . Μια ενορία τούτο το δέντρο. Μια Εκκλησούλα κατάλευκη  κρυμμένη κι ένας πατερούλης γεωργός και στυλοβάτης της . Εκεί στον Διόνυσο με τις θεραπευτικές ανάσες τις βαθιές του οξυγόνου. Εκεί , ο Θεόκλητος παπα-Μάρκος, φύτεψε ευσκιόφυλλα δέντρα και αγλαόκαρπα ! Τα πότισε με  νάματα αταλάντευτης Ορθόδοξης πίστης. Τα μπόλιασε με σπάνιες αρετές και Θεοδίδακτες, κάποτε ο Μέγας Γεωργός να συγκομίσει ψυχές ετοιμασμένες για ποθεινή πατρίδα . Θέριεψε εκείνη η άφαντη  απ του ματαίου κόσμου τα βλέμματα ενορία κι ακούστηκε μέσα απ την Ορθοπιστία και την  Ορθοπραξία  της , την ταπείνωση και τα ομοθυμαδόν της στα πέρατα της Ορθοδοξίας. 

Κι ο παπά Μάρκος συνεχίζει και τώρα από εκεί στον δρόμο για το πάντοτε καντηλοφώτιστο μνημούρι του να της  παραστέκει . Και από την θριαμβεύουσα Εκκλησία  δεν σταματά ο όσιος Γέροντας να μεσιτεύει  για την λατρεμένη του ενορία , του Αη Γιώργη τους ανθούς , για την γειτονιά που ολοένα και τώρα σεργιανάει…Σαν να τον βλέπουμε  να πλησιάζει ξανά . Με το ραβδάκι του , κυρτωμένος και ταπεινός ! Με εκείνο το αμάραντο χαμόγελο του ! Παπά Μάρκο ευλογείτε ! Την ευχή σας ! Κάτι μας λέει! Τον ακούτε;

Ζει Κύριος ο Θεός ημών !

Ένα εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο η ζωή του . Όσο κι αν προσπάθησε το λάθε βιώσας να ακολουθήσει , δεν επέτρεψε ο Κύριος να τηρηθεί στην διάσταση που το φανερώνει ο βίος των αμετρήτων  αφανών Αγίων της πίστης μας . Όσο περισσότερο κρυβόταν,  τόσο περισσότερο τον ανακάλυπταν . Όσο πιο πολύ σκέπαζε επιμελώς τις Θεοδώρητές του αρετές, την ταπείνωση , την πραότητα , όλους τους καρπούς του Παναγίου Πνεύματος , τόσο η μορφή του έλαμπε και έθελγε ψυχές που έβρισκαν σε εκείνον καταφυγή,     δροσισμό , ανάπαυση και  παραμυθία.

Κάποιον που άγρυπνα νοιαζόταν εμπράκτως για εκείνους. Και έγινε εκείνη η γειτονιά ουράνια ! Κι έγινε εκείνος ο ναϊσκος του Αη Γιωργιού ένας ασύνορος ουρανός να σκεπάζει χιλιάδες ψυχές . Τα παιδιά του τον φωνάζουν πάντοτε, και τώρα περισσότερο , Πατερούλη , Παππούλη !Το μνήμα του τόπος προσευχής ! Η θύμηση αυτού,  που έλαμψε μέσα στο Φως του Χριστού που τόσο αγάπησε και σε όλα μιμήθηκε , ανάγκη και ανασασμός ελπίδας ! Μέσα σε αυτό το παράξενο καλοκαίρι θα πάμε σε εκείνες τις τόσο ωραίες και αξέχαστες για πολλούς εποχές . Να «κλέψουμε» από τις μνήμες τις ξεδιψαστικές , τις αναμνήσεις δρόσους , τις ενοριακές ενώσεις  τις τόσο σπάνιες στις δικές μας φοβισμένες και αποστειρωμένες μέρες . Κι έπειτα θα επιστρέψουμε στα μέρη του κάνοντας στάση στον Όλβιο τάφο του . Δέκα χρόνια κύλησαν ήδη από εκείνον τον Απρίλη ! Χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο της Αποκαλύψεως τα ρήματα : «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι .Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (Αποκ. 14,13).

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 4 συνεχειών όπου επί το πλείστον διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το ομότιτλο βιβλίο της 

κ. Ελένης Παναγιωτοπούλου Κουρτίδου των εκδόσεων Ορθόδοξος Τύπος.

Υγ: Ο Άγιος Πορφύριος είχε πει πως πατέρας Μάρκος βγαίνει ένας κάθε 400 χρόνια!  Και αυτό είναι καταγεγραμμένο ! Εμείς βεβαίως –ιδίως στις μέρες μας- θέλουμε πλέον ονόματα και διευθύνσεις για κάθε τι που ακούγεται. Και όταν μάθουμε που και πως γράφτηκε , τότε αρχίζουμε να αμφισβητούμε την αξιοπιστία του συγγραφέα , την μεταφορά , την αναπαραγωγή. Κλονίστηκε συθέμελα η πίστη μας σε τούτους τους  καιρούς . Μόνο στο εγώ μας το παντοδύναμο φαίνεται να μην έχουμε κάνει άρση της εμπιστοσύνης μας και της καλής μας πίστης .Και εκείνο…το άνυδρο εγώ,   συνεχώς θέλει να παρίσταται αυτόπτης μάρτυς. Και η πίστη μας πλέον τελεί υπό μια αδιάκοπη και αδυσώπητη αίρεση του αυτοπροσώπου.

Βέβαια σε απειροελάχιστα εκ των απειραρίθμων ιστορικών γεγονότων που έχουν καταγραφεί ήμασταν αυτόπτες και αυτήκοοι …Όλα αυτά απλά τα πιστεύουμε . Πιστεύουμε για παράδειγμα στην τέλεση μιας περιάκουστης μάχης 4 αιώνες προ Χριστού . Δεν ήμασταν εκεί προφανώς …Τους Αγίους των ημερών μας με τα σπάνια ουράνια χαρίσματα που μιλούν και ενίοτε προφητεύουν φτάσαμε πλέον στο σημείο να αμφισβητούμε ! Ακόμα και τα χειρόγραφά τους …Αυτή είναι η πανθρησκεία του εγώ μας !

Στο σπηλιαράκι του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ.

….Ο προηγούμενος Ανδρέας, που είδε υποστατικά και συνομίλησε με την Παναγία , πρώτος ξεκινά την συστάδα των ευωδιαστών ανθών σε τούτο το παραδεισένιο κηπάκι , των κεκοιμημένων θριαμβευτών της Παύλου. Ανήμερα της μεγάλης Πανηγύρεως της Υπαπαντής , οπότε και εορτάζει το Καθολικό τους , κοιμήθηκε οσιακά ! Αφ εσπέρας το 1987 έφαγε , σταύρωσε τα χέρια του και καθιστός όπως ήταν κοιμήθηκε ! Θεωρούσε τόσο σημαντική για την ζήση του αυτήν την ημέρα του τεσσαρακονθήμερου Χριστού μας ! Γι αυτό πριν αρκετά χρόνια όταν ένας εργάτης είχε ασθενήσει βαριά του πρότεινε να καρεί Μοναχός και αφού εκείνος δέχθηκε και έβαλε το ράσο , κοιμήθηκε ανήμερα της Υπαπαντής ! Έλεγε τότε ο πατήρ –Ανδρέας ότι ήταν πολύ ενάρετος ο άνθρωπος αυτός για να φύγει σε μια τόσο σπουδαία μέρα ! 

Όταν της Υπαπαντής το 1987 τηλεφώνησαν στον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ στην Αγγλία , για να του αναγγείλουν την εκδημία του καλού του φίλου , εκείνος τους απάντησε αφήνοντάς τους όλους άναυδους ! –

Το γνωρίζω! Αφού είχα έρθει στην κηδεία του πατρός Ανδρέα!

…Πήραμε ξανά τον δρόμο για την Νέα Σκήτη . Σε τούτα τα μέρη αγίασαν Δεσποτάδες που ήρθαν να τελειωθούν και να τελειώσουν τον πρόσκαιρο βίο τους σε αυτήν την απόκρημνη και θαλασσόβρεχτη παλαίστρα . Μα και νεανίσκοι , μετέπειτα αγιασμένοι Γεροντάδες που έφτασαν από μακριά οδοιπορώντας επί αμέτρητες μέρες, βάζοντας πρώτα μετάνοια στο Κυριακό και στην εκλελεγμένη Άχραντη τριετίζουσα Παναγία και έπειτα φωλιάζοντας στα ασκηταριά των χαρισματούχων , κοντά στους πολύπειρους έμψυχους στήλους των αρετών . Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής , πατήρ Ιωακείμ Σπετσιέρης και άλλοι που έζησαν στους πρόσφατους καιρούς και που πολλοί , που τούτην την ώρα διαβάζουν , έχουν αξιωθεί να λάβουν ευλογία από μια συνάντηση και έναν αγαθό λόγο τους . Παπά-Ευστάθιος ο Κύπριος , Μοναχός Αβράμιος Νεοσκητιώτης και οι περίφημοι Αβραμαίοι , Ιερομόναχος Βαρλαάμ Νεοσκητιώτης , Μοναχός Μακάριος, Ιερομόναχος Σπυρίδων ο Ξένος ο Αγρινιώτης και τόσοι άλλοι...

Σε σύγχρονα Γεροντικά που δόξα τω Θεώ ακόμα εκδίδονται , διαβάζουμε για τα χαρίσματά τους τα Θεόσδοτα και τον ανεπιτήδευτο τρόπο εκδήλωσής τους , που μαγνήτιζε τους πάντες γύρω τους . Στο μυαλό μου σημειωμένα τα ονόματά τους , πασχίζω να τα μεταφέρω στις καρδιάς τις σελίδες τις ακόμα τόσο κενές …Για ποια ιστορία να πρωτοπείς …Θυμάμαι τον πατέρα Θεοφύλακτο τον υποτακτικό μιας ολοφώτεινης μορφής του Σκητιώτικου Ασκητισμού, του παπά Ιωακείμ του Σπετσιέρη. Αλήθεια σε τούτα τα μέρη που περπατάμε τώρα σ ένα αλισαχνισμένο καλύβι , στην περιοχή που οι Πατέρες ονόμασαν Ζαρκάδι ανάμεσα σε Παύλου και Νέα Σκήτη , υπάρχει κοντά ένα σπηλιαράκι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα . Εκεί ο νέος τότε πατήρ Θεοφύλακτος ερχόταν και ξελειτουργούσε σαν ψάλτης τον Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ του Έσσεξ , τον μεγάλο αυτόν Άγιο που ησύχαζε τότε στο Όρος σε διάφορα ασκηταριά! Ξεκινούσαν νύχτα , ο πατήρ Θεοφύλακτος μπροστά με το φαναράκι και ξοπίσω του ο μύστης της Θεολογίας και μαθητής του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη να πάνε στην σπηλιά μόνοι τους καθημερινά  να λειτουργήσουν! 

Κάποιος σύγχρονος Ιεράρχης και διαπρύσιος της μετανοίας κήρυκας,  είπε ότι αυτός ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας δεν χρειαζόταν καμιά συμμαρτυρία θαυμάτων και σημείων σαν προϋποθέσεις για την αγιοκατάταξή του . Αρκούσαν μονάχα τα μεθεκτικά Τριαδικού Θεού γραφτά του και κάθε ελάχιστη λέξη τους που γεννά τον Χριστό στην καρδιά όσων τα μελετούν . 

Μπήκα σε εκείνη την σπηλιά νοερώς στον πρώτο του πανηγυρικό  Ιούλιο .

Τη ΙΑ του αυτού μηνός και έψαλα ένα απολυτίκιο βγαλμένο μέσα από την ρυπαρή ψυχή μου ! Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών!

Θεολογίας τον μύστην και του Έσσεξ τον Έφορον,

Σιλουανού βιογράφον ,του Αγίου του Άθωνος ,

Σωφρόνιον τιμήσωμεν πιστοί , ως άξιον ποιμένα του Χριστού .

Ταις διδαχαίς του δαδουχεί τους αδυνάμους  , ως ταπεινός Θεοφόρος .

Δόξα τω Δεδωκότι σοι  το φως , δόξα τω σε Μεγαλύναντι

δόξα τω Ομιλούντι δια σου πάσι τοις πέρασι .

 Νώντας Σκοπετέας 

Με αποσπάσματα  από Ημερολόγιο Όρους 2018 . Όσο ανασαίνω θα διψώ

Στο διπλανό δωμάτιο ο Χριστός !

...Ρώτησε  κάποιος έναν σύγχρονο Γέροντα : Γέροντα πώς να κάνω προσευχή ;

Και εκείνος απάντησε : Να νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί μου ! Και πως γίνεται αυτό; Να , πως ενώ εγώ είμαι εδώ, ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα ; Έτσι να νιώθεις, ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι ο Χριστός μας ! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα !

Πήγα και εγώ κάποτε στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε …

Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο της θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !»

Ο άνθρωπος σήμερα αυτοκαταδικάζεται ! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους !

Μην εμποδίζετε την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού ! Αυξήστε τα δοχεία της ! Να είστε ευλογημένοι παιδιά μου !Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού !

Τα τελευταία του λόγια σαν επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας !

Κάθε φορά μια πρωτότυπη κατακλείδα πρέπει να υπάρξει , ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο Άθωνα.

Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε; Γιατί προσεύχονται , γιατί αγρυπνούν , γιατί νηστεύουν , γιατί θυσιάζουν το εγώ τους ; Την απάντηση μας την έδωσε ένας πεφιλημένος Φιλαγιορείτης Γέροντας του έξω κόσμου !

Κάθε προσευχή , κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια , κάθε νήστεμα , κάθε ταπείνωμα του θέλω τους , ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη ! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή !

Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου !

Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής ! Μας φέρνει αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος !

Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ το καθάριο του νερό !

Έλεγε ο νηπτικός πατήρ Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς "ὕδωρ τό ἁλλόμενον" γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ το αλλόμενον !

Αδιόρατα, μα εγνωσμένα ! Ένα σφουγγάρι η ψυχή μας, καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων ( Αποκ.ζ,17), να βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του …

Γένοιτο!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από Επίλογο Ημερολογίου Άθωνος 2018

Ένα μαζί Του... έως εσχάτων !

Γολγοθάς και Πανάγιος Τάφος ! Το θυσιαστήριο της Αγίας Τράπεζας. Ο Κύριος εκεί προσφερόμενος ! Παρίσταται όχι ενεργώντας εξωτερικώς με την δύναμη και την χάρη του όπως στα λοιπά μυστήρια ! Έχουμε ουσιαστική παρουσία μέσω του Σώματος του αίματός Του . Δεν έχουμε μια απλή απεικόνιση , μια αναπαράσταση της θυσίας του Υιού του Θεού.Έχουμε μπροστά μας αυτήν την ίδια την θυσία και την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Εκείνον που είπε το : Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν . Τι ιερότητα αποκτούν όλα τα σκεύη που χρησιμοποιούνται στο υπέρτατο τούτο μυστήριο της πίστης μας ! Το άγιο Ποτήριο, το ιερό δισκάριο , η λόγχη , ο αστερίσκος , ο σπόγκος , ο αέρας , το αντιμήνσιο , το μάκτρο , η ιερή λαβίδα …Αλήθεια εκεί που η Αγία Λαβίδα αντικατασταθεί , πως θα κοινωνούν τα νήπια ; Έχουμε σκεφτεί πως η χρήση της καθιερώθηκε σοφώς και επεκράτησε παλαιοτέρων μεθόδων όταν ξεκίνησε να τελείται η βάπτιση των ανθρώπων στην νηπιακή τους ηλικία , οπότε και μετά την βάπτισή τους πλέον μετελάμβαναν ; Και πόσο σημαντικό για την θωράκιση τους στον αόρατο πόλεμο που κορυφώνεται στην πειραστική νεότητα είναι το να κοινωνούν όσο πιο συχνά γίνεται τα νήπια και τα παιδιά ; Σε αυτήν την σειρά εκπομπών προσεγγίζουμε το μυστήριο των μυστηρίων μέσα από το βίωμα , την εμπειρία , την ψηλάφηση , την ζωντανή αίσθηση ! Αυτή η ακατάληπτα ασύγκριτη σπουδαιότητα .Το ζωοποιό , το φριχτό , το Θεοδώρητο . Ο Άρτος της αιωνιζούσης Ζωής ! Ο Μυστικός Θείος δείπνος ! Η ευσπλαχνία του Θεού ! Η ζωντανή μας πίστη ! Το αταλάντευτο , το αδιαπραγμάτευτο , το ιερό και το όσιο ! Ο Ζωντανός Θεός ! Και εμείς ΈΝΑ μαζί Του έως εσχάτων !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : "Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής".

Λύκε , λύκε ...

Ναι , είναι οξυγόνο η Θεία Μεταλαβιά ! Χωρίς οξυγόνο επέρχεται ασφυξία και νέκρωση . Ιδού οι νεκροζώντανοι που περιέγραψε ο Χριστός μας στο Ευαγγέλιό Του . Όταν το οξυγόνο του Ζωντανού Θεού αφαιρείται απ την ψυχή μας , τότε όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σε μια από τις ευχές της Θείας Μεταλήψεως , θα γίνουμε βορρά στα δόντια του νοητού λύκου , δηλαδή του διαβόλου, όταν απέχουμε πολύ καιρό από την Θεία Κοινωνία …καὶ ἵνα μή, ἐπὶ πολὺ ἀφιστάμενος τῆς κοινωνίας σου, θηριάλωτος ὑπὸ τοῦ νοητοῦ λύκου γένωμαι. Έλεγε ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων αυτός ο μεγάλος και ανυποχώρητος Πατέρας της Ορθοδοξίας ότι η Θείας Κοινωνία δωρήθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο για καθημερινή συμμετοχή και κατήντησε ενιαύσιος… Δόθηκε για κάθε μέρα ! Τον Άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον ! Να ο Άρτος της αιωνίου Ζωής που φτάσαμε στο σημείο να λαμβάνουμε για το καλό δυο , τρείς φορές τον χρόνο …Υπό αυτήν την συχνότητα διόλου δεν ενοχλεί κάποιους αυτό το… δια νόμου αφιστάμενοι . Μα από την άλλη πως είναι δυνατόν να κηρύττεται και να διδάσκεται ότι προορισμός του ανθρώπου είναι ο αγιασμός χωρίς την αδιάλειπτη μετοχή στο μυστήριο που αγιάζει και Θεοποιεί; Και φυσικά δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα κορυφαίους στις χορείες των Αγίων που μετέλαβαν μια φορά στην ζωή τους .Επειδή χρησιμοποιήθηκε πλειστάκις το παράδειγμα της άπαξ Θείας Μεταλήψεως της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας , ας αναρωτηθούμε όλοι, εμείς αφενός αν έχουμε βιώσει έργω έστω και ένα δευτερόλεπτο απ τα 47 αδιάλειπτα χρόνια μετανοίας της Αγίας Μαρίας και αφετέρου όπως επισημαίνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης , αν η Αγία είχε ανεμπόδιστη πρόσβαση σε Άρτο Ζωής αιωνιζούσης φυσικά και δεν θα στερείτο ούτε μια μέρα των αχράντων μυστηρίων. Μια διαρκής προτροπή με την χάρη του Αγίου Θεού τούτη η εκπομπή, να σπεύδουμε στο πετραχήλι του πνευματικού και με την ευχή του να μεταλαμβάνουμε όσο πιο συχνά , θαρρούντες τω ελέει Του Φιλανθρώπου Χριστού μας .

 Μόνο που σε τούτους τους καιρούς αποκτά μια αλλιώτικη διάσταση αυτή η σειρά των εκπομπών . Καθημερινά πληροφορούμαστε ότι προστίθενται ολοένα και άλλες χώρες στην «παγκόσμια γειτονιά» μας που νομοθετούν την καθολική απαγόρευση του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας . Γερμανία , Λουξεμβούργο …Μικρό κράτος θα πουν κάποιοι , ελάχιστοι εκεί οι Ορθόδοξοι …Κατ αρχάς έστω και ένας να στερείται το οξυγόνο αυτό της ψυχής , εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να κλαίμε και να πονάμε όπως όταν διαβάζουμε τον βίο ενός και μόνο μάρτυρος , στο ευλογημένο συναξάρι . Για εκείνους όμως που κάπως γνωρίζουν τα της Ε.Ε , το Λουξεμβούργο δεν είναι διόλου αμελητέα μονάδα μέσα στο Ευρωπαϊκό Ενωσιακό γίγνεσθαι …Το αντίθετο μάλιστα ! Είναι ακρογωνιαίος λίθος …Οπότε Γερμανία , Λουξεμβούργο…βγάλτε συμπέρασμα για που οδηγείται το πράγμα …Ένας δεσμευτικός κανονισμός αρκεί …Μη γένοιτο !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : "Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής".

Το αιωνίως ασυγχώρητο...

Αναρωτιόμαστε πολλές φορές τι είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και τι εννοεί ο Χριστός μας, όταν λέει ότι είναι η μόνη αμαρτία που δεν συγχωρείται . Η ψυχή του κεκοιμημένου κατ αρχάς δεν μπορεί να μετανοήσει και να συγχωρεθεί, αφού εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια . Την ψυχή του κεκοιμημένου όμως που εν ζωή βλασφήμησε το Πανάγιο Πνεύμα και δεν το εξομολογήθηκε ειλικρινώς, δεν μπορούν να την βοηθήσουν οι πράξεις της στρατευομένης Εκκλησίας. Όταν δηλαδή κάποιος αμφισβητήσει τον Τριαδικό Θεό και τις ενέργειές Του , όταν κάποιος λοιδορήσει απαξιώσει και βλασφημήσει τον Θεό Πνεύμα , τότε αν φύγει ανεξομολόγητος για αυτό του το έγκλημα, τα μνημόσυνα τα σαρανταλείτουργα οι ελεημοσύνες και οι προσευχές των περιλειπομένων δεν θα μπορέσουν να του προσφέρουν καμιά όνηση , περισσότερο Φως και αλλαγή της θέσης της ψυχής του, όπως μπορεί να συμβεί με μια ψυχή που δεν εξομολογήθηκε μια σοβαρή αμαρτία εν ζωή . Είναι βεβαίως πολύ λεπτά και δυσδιάκριτα τα όρια και πολλές φορές απλησίαστα, αλλά πολλοί αναρωτιούνται ιδίως στις μέρες μας . Δεν είναι να βλάψω λεκτικά την φήμη του Αγίου Πνεύματος. Ένοχοι αιωνίου κατακρίσεως και τιμωρίας ( Μαρκ. γ/28,29)όσοι συκοφαντούν το Άγιο Πνεύμα. Η συκοφαντία έχει αμέτρητες εκφάνσεις . Από το να πεις ότι ένα θαύμα του Θεού έγινε με την συνδρομή του διαβόλου, όπως οι πωρωμένοι και εθελουσίως τυφλωμένοι , οι εμπαθείς Φαρισαίοι έκαναν με τον Χριστό μας, ή να πεις στις μέρες μας (πόσο πύκνωσε αυτός ο τραγικός λόγος)ότι το Πανάγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ενεργήσει και να καταστήσει απρόσβλητη από οποιονδήποτε μολυσμό την Θεία Κοινωνία. 

Ας μην ασχολούμαστε με όσους βλασφημούν. Είναι αδιαπραγμάτευτο , είναι δόγμα αμετασάλευτο της πίστης μας . Ας κοιτάξουμε μόνο όσους βιωματικά και διαπρυσίως κηρύττουν αυτό το αμόλυντο , το πανάγιο και θεραπευτικό για τα σώματα και τις ψυχές μας μυστήριο των μυστηρίων ! Η εμπειρία , η γεύση , η ψηλάφηση , η μύηση ! Όσοι χωρίς αυτά προσπαθούν να πλησιάσουν , θα κατακαούν από το δαιμόνιο της λογικής . Μιλούσε πολύ συχνά για αυτό ο Άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία , ο με συγχωρείτε ! Το δαιμόνιο της λογικής που συντηρεί το ψυχρό και όταν παρεισδύει χλιαραίνει το θερμό… Και έτσι γίνεται η αγία Λαβίδα κουταλάκι , το Σώμα του Χριστού μας ψωμάκι , το αίμα κρασάκι μελάκι και κοκό…

Λένε κάποιοι …Δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος μετάδοσης γιατί δεν παραβιάζεται το δόγμα από τα φθαρτά υλικά . Ας το συζητήσουμε λοιπόν …Ένα παράδειγμα: (δεν συζητάμε επουδενί λόγω την χρήση ξεχωριστής για τον καθένα λαβίδας, γιατί είναι αυτονόητο το βλάσφημο τούτης της πρακτικής) Ας παραβλέψουμε για λίγο την Θεοδίδακτη και ασφαλεστέρα όλων των προϋπαρχόντων μετάδοση της Θείας Κοινωνίας δια της Αγίας Λαβίδας(για αποφυγή ατυχημάτων και απροσεξιών) και ας επιστρέψουμε στην μέθοδο μετάδοσης της πρώτης Εκκλησίας από την γνωστή Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Αλλά εδώ έχουμε κάτι ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ . Εξαιτίας ποιού κινήτρου θα επανέλθει αυτή η αρχαία συνήθεια ; Λόγω της διάθεσής μας σε ανύποπτο χρόνο να επαναφέρουμε μια συνήθεια των πρώτων Χριστιανών ή εξαιτίας ότι εμμέσως πλην σαφώς συναινούμε στου δαιμονίου της λογικής τους βλασφήμους λογισμούς ότι μπορεί να μεταδοθεί μόλυνση και ασθένεια δια της κοινής αγίας Λαβίδος και των παναχράντων μυστηρίων ; Για να ικανοποιήσουμε όλους εκείνους που άγευστοι και αμύητοι ζητούν αποδείξεις και εκλογίκευση της μυστηριακής μας πίστης η οποία είναι θεμελιωμένη στο ιεροκρύφιο , στο υπερφυές και στο υπέρλογο ! Ποιο το κίνητρο λοιπόν ; Ποια η αφορμή ; Άπαγε της βλασφημίας ! Θα γίνουμε συνεργοί λοιπόν σε αυτό το έγκλημα αδελφοί και πατέρες ; Γιατι η υποκειμενική υπόσταση αυτού του ανουσιουργήματος χτυπάει καμπανάκι …Αυτό του ασυγχωρήτου εις τους αιώνες των αιώνων …

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής

Για να περάσεις απέναντι…

Είναι αυτό το απέναντι που πάντοτε θα υπάρχει όσο βρισκόμαστε σε τούτο το πρόσκαιρο . Το να περάσεις στην άλλη πλευρά ! Όλη η προσοχή εκεί ! Τεταμένες οι αισθήσεις! Δεν εφησυχάζεις γιατί αυτό μπορεί να σου κοστίσει ! Και διασχίζεις τον δρόμο όσο πιο γρήγορα και προσεκτικά, να φτάσεις απέναντι , στον επιθυμητό τόπο ! Βέβαια αυτό δεν γινόταν πάντα! Υπήρχαν και στιγμές που ακόμα θυμάσαι , η αλήθεια κάπως αμυδρά , που δεν έδινες καμιά σημασία και προσοχή ! Διέσχιζες μερικές φορές αυτόν τον πολυσύχναστο δρόμο για να φτάσεις απέναντι, με κλειστά τα μάτια ! Ούτε που σε ένοιαζε ! Προσοχή μηδενική ! Μα συνεχώς τα κατάφερνες ! Με το μικρό σου παιδικό χεράκι να το κρατά με αγάπη και στοργή το χέρι της μάνας ή του πατέρα . Ανέμελος εσύ τότε , παιδί με εμπιστοσύνη στην φροντίδα και την επιμέλεια του γονιού. Τώρα έγινες και εσύ μάνα , πατέρας , και κρατάς από το χέρι το δικό σου παιδί . Θα κάνεις ο,τι χρειαστεί να μην διακινδυνεύσει στο ελάχιστο ! Και νιώθει εκείνο ασφάλεια και σιγουριά ! Σου παραδίνεται ολοκληρωτικά γιατί γνωρίζει βαθιά ότι είσαι εκεί για εκείνο ! Με όλο σου το είναι και την έγνοια! Ω εκείνη η αίσθηση της ασφάλειας , η γλυκύτατη θαλπωρή της αγκαλιάς , η αγαπητική μέριμνα! Θέλεις να την ξανανιώσεις και εσύ όπως τότε ! Να γυρίσεις τον χρόνο πίσω ! Να ξαναγίνεις παιδί ανέμελο και παραδομένο στην πατρική σιγουριά ! Κι όμως, μπορείς να ξαναγίνεις εκείνο το αφημένο στα χέρια του Πατέρα παιδί, που πασχίζει να το περάσει απέναντι ! Το δικό σου παιδί είναι αλήθεια πως τώρα που μεγάλωσε , κάθε φορά που πας να του κρατήσεις το χέρι για να διασχίσετε μαζί τον δρόμο , το τραβά! –Μεγάλωσα πια ! Μπορώ και μόνος μου ! Άφησέ με ! Δεν είμαι μωρό ! Και εσύ του αφήνεις το χέρι ! Και τότε περισσότερο εντείνεις την προσοχή σου ! Κι αν δεις κάτι επικίνδυνο ξανααρπάζεις ξαφνικά το χέρι του! Και εκείνο θυμώνει για λίγο…μα γνωρίζει καλά πως ξανά σε χρειάστηκε ! Πως ξεθάρρεψε με βιασύνη θέτοντας την ζωή του σε κίνδυνο !

Είναι ο Θεός Πατέρας που καρτερά με ορθάνοιχτη την αγκαλιά και προτείνοντας πάντοτε το χέρι του να παραδοθείς στην μέριμνά Του !Κι είναι εκείνη η συγκλονιστική κραυγή της πίστης μας : Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα ! Όποιος βιώνει αυτήν την ουράνια προτροπή, διασχίζει απόλυτα ασφαλής τον πρόσκαιρο τούτο δρόμο για να βρεθεί στο παμπόθητο απέναντι Φως ! Κρατώντας και σφίγγοντας το χέρι του Πατέρα χωρίς να το αφήνει ποτέ ! Και κάτι συνεχώς μονολογεί ! 2 λέξεις επαναλαμβάνει ! Σοι Κύριε ! Σοι Κύριε !

Είναι που ο Χριστός μας ζητά το ολόκληρο και όχι το ολίγον ! Θέλει την ζέουσα πίστη και όχι την ολιγοπιστία μας ! Θέλει να Τον αγαπάμε εξ όλης καρδίας ψυχής και διανοίας ! Εξ όλης ! Όχι μεριστικώς , όχι με ό,τι μας περισσεύει ! Χωρίς την παραμικρή έκπτωση ! Πληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην …Έτσι και σε αυτήν την επαναλαμβανόμενη προτροπή που βγαίνει από των Ιερέων μας τα χείλη ! Πάσαν την ζωήν ημών …χωρίς εκπτώσεις , περιορισμούς , συμβιβασμούς , οικονομίες …Σοι Κύριε απαντά ο λαός Σου ! Σε σένα Κύριε εμπιστευόμαστε ολοκληρωτικά την ζωή μας ! Αν δεν μπορούμε , αν δεν αντέχει η λογική μας τούτον τον διάλογο , καλύτερα να σιωπήσουμε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Σφίξε το χέρι του Χριστού

Ο Τζιμάκος η Μαλβίνα … και οι ξε χα( σ) μένες ψυχές…

Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; (Ρωμ. 11,34) 

Έλεγε ένας μεγαλόσχημος Μοναχός Αγιορείτης, στων βράχων τα ιερά… 

-Βρε παιδιά , βρε αδελφοί , ας αφήσουμε και κάποιον να περισσέψει , να έχει και ο Κύριος δουλειά να κάνει εν εκείνη τη ημέρα ! Όλους τους δικάσαμε , τους αθωώσαμε τους δικαιώσαμε ή τους καταδικάσαμε … 

Βέβαια ο ίδιος Μοναχός συνεχώς επαναλαμβάνει και κάτι ακόμα : Μείζων των αρετών η διάκριση ! Πολλές φορές η σιωπή είναι χρυσός αλλά όχι Χριστός ! Άλλο δηλαδή το να μην κρίνεις και να μην καταδικάζεις κανέναν, υποκαθιστώντας τον μόνο Δίκαιο Κριτή και άλλο το να μην μιλάς και να αφήνεις τα πάντα και τους πάντες ανεξέλεγκτα να χάνονται , να βυθίζονται και να κατακρημνίζονται . Μίλα λοιπόν με διάκριση και όχι για να αυτοδικαιωθείς, αλλά από αγάπη και υποχρέωση ιερή . Για να θέσεις νου . Γιατί πονάς όταν σκέφτεσαι ότι μπορεί έστω και ένας να βρεθεί έξω από τον Παράδεισο , να μην θωρεί το ανέσπερο Φως και αυτό το ίδιο Φως να τον τυραννά και να τον καίει αιωνίως ! 

Μα όταν έρθει η στιγμή που εκείνος ο άνθρωπος που αγαπητικά πλησίασες φύγει , τότε μην σταματήσεις να μιλάς στον Θεό για αυτόν και να Τον παρακαλείς όλο και στα πιο φωτεινά να ανεβάζει την ψυχή του. 

Και μια προσωπική εξομολόγηση . Θαύμαζα σαν παιδί και νέος, έναν πολύπλευρο καλλιτέχνη . Δημήτριος το όνομά του . Μου άρεσαν οι μουσικές και τα τραγούδια του και έβρισκα εξαιρετικά ευφυή αυτόν τον άνθρωπο . Απίθανα εύγλωττος , μοναδικά ευρηματικός , σπουδαίος κωμικός ηθοποιός και αφοπλιστικά φιλαλήθης στην πολιτική του θεώρηση . Όταν κάποτε επέστρεψα ( ελπίζω το έλεος του Κυρίου κάποτε να επιβεβαιώσει τούτην την επιστροφή) και εγώ από την μακρινή χώρα που είχα αποδημήσει , σκέφτηκα πως υπήρχαν κάποια τραγούδια αυτού του καλλιτέχνη και κάποιες παραστάσεις του, που έβλαπταν βάναυσα την φήμη του Χριστού μας . Και έτσι απότομα σταμάτησα να τον παρακολουθώ ! Αλλά ( και αυτό διόλου δεν με τιμά ) σταμάτησα να προσεύχομαι και για εκείνον. Προσπάθησα να μην τον κατακρίνω μεν , αλλά δεν επιστράτευσα το ευμήχανό μου , αυτό που όλοι μας οφείλουμε να δουλεύουμε , προκειμένου να τον συναντήσω κάπου , να του πω δυο λόγια για την αγάπη του Χριστού μας . Και έτσι μια μέρα πριν λίγα χρόνια έμαθα πως ο Τζιμάκος … ξαφνικά κοιμήθηκε σχεδόν στα 60 του ! Ένιωσα απαίσια τότε ! Σαν να έφυγε κάποιος δικός μου άνθρωπος ! Ανακουφίστηκα κάπως σας έμαθα πως ο Δημήτριος είχε εξομολογηθεί σε πολυσέβαστο Γέροντα! Αγωνιούσα όμως για την ψυχούλα του! Γράφαμε το όνομά του στο ψυχοχάρτι . Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; 

Λίγο καιρό πριν στο γνωστό κελί σύννεφο στις Καρυές του Άθωνα. 

-Γέροντα , τι συμβαίνει με όλους αυτούς που νομοθετούν όλα τα άθεσμα που βλέπουμε; Αν μετανοήσουν και εξομολογηθούν σε πνευματικό συγχωρούνται ; 

Και ο Γέροντας που όποιον συναντήσει σκύβει ανυπόκριτα και του φιλά το χέρι ( δείγμα της απέραντης και απροσωπόληπτης αγάπης που με την χάρη του Θεού γέμισε την ψυχούλα του) μας ξαφνιάζει όλους ! 

-Παιδιά μου , αν όλοι αυτοί που νομοθετούν τέτοια αισχρά και βδελυχτά στα μάτια του Θεού, όσοι χωρίς φόβο Κυρίου μεταλλάσουν την αλήθεια του Θεού εν τω ψεύδει δεν εξομολογηθούν δημόσια το σφάλμα τους …Να βγουν δηλαδή ( έχοντας προσπαθήσει έστω πριν να ακυρώσουν τον νόμο ) στον κόσμο , στους ανθρώπους , στους νέους κυρίως να φωνάξουν το ήμαρτον …όσες εξομολογήσεις και να κάνουν δεν συγχωρούνται ! Γιατί είναι αμέτρητες οι πληγές που έχουν ανοίξει και ολοένα ανοίγουν… 

Κανείς δεν γνωρίζει αδελφοί μου συναμαρτωλοί βεβαίως πως θα κρίνει ο Κύριος ! Αλλά ό,τι αφήνουμε πίσω μας μετά τον θάνατό μας σε …κοινή θέα, το οποίο αντίκειται σφόδρα στον νόμο και τα δικαιώματα του Κυρίου και συνεχίζει να παράγει σκοτάδι και απώλεια , φαίνεται ότι ανήκει σε μια ειδική κατηγορία εξομολόγησης . Γιατί αλλιώς μοιάζει με μυκτηρισμό του Θεού ! Είναι σαν να έκλεψα , να το εξομολογήθηκα , αλλά να συνεχίζω να πορεύομαι χωρίς να επιστρέφω τα κλοπιμαία στον γνωστό μου ιδιοκτήτη τους. Το φανταζόμαστε αυτό ; Είναι σαν να εμπαίζουμε το μυστήριο ! Σαν να προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον Θεό… Ναι αδελφοί και πατέρες, όταν τα έργα μας έχουν επενέργειες που αενάως διαχέονται και δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια μιας διαπροσωπικής σχέσης , έχουμε χρέος να εξαλείψουμε όσο το δυνατόν τον αντίκτυπό τους, με το να δηλώσουμε με παρρησία και δημόσια την ειλικρινή μας συντριβή και την μετάνοιά μας . 

Ο πατήρ Ευάγγελος Παπανικολάου , ο Ιεραπόστολος του Καμερούν , ο Γιατρός , αυτός ο Ιεροκήρυκας ο θαυμάσιος , ένα εκρηκτικό και θεραπευτικό μίγμα Καντιώτη ,Πόποβιτς και Ευγένιου Σπαθάρη…, ένα παραμυθητικό δώρο του Θεού στις ζοφερές μέρες μας με τον αληθινά ελπιδοφόρο λόγο του, μέσα στα πολλά λανθάνοντα και φανερά μηνύματα που εξέπεμψε με τις υπέροχες μακρόσυρτες και χορταστικές ομιλίες του μέσα στο Τριώδιο και το Πεντηκοστάρι του 2020, εκεί στην ομιλία της Αναστάσεως και προς το τέλος της μας παρακάλεσε να προσευχηθούμε για 2 ονόματα ! Δέος με κατέλαβε εκείνο το ξημέρωμα … Δημητρίου και Μαλβίνας … 

Ο Τζιμάκος , που δημόσια βγήκε και φωτογραφήθηκε με τους Μοναχούς εκεί στην μυροβόλο Άνδρο και με εκείνο το υπέροχο ολοφώτεινο πρόσωπο κρατώντας την αναστάσιμη λαμπάδα του ήταν σαν να μας έλεγε: Συγχωρέστε με και εσείς αδελφοί μου για όσα βλάσφημα και αντιχριστιανικά όλα αυτά τα χρόνια είπα και έπραξα ! Εμείς έτσι τον φανταστήκαμε αδελφοί μου συναμαρτωλοί ! Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; 

Και η ευφυέστατη ομοίως Μαλβίνα, που όσο δημοσιογραφούσε δεν συμβιβαζόταν με τον εκάστοτε Καίσαρα και Κρέοντα…μα έκανε κάποτε μια κουταμάρα και ασέβησε προς την Κυρία Θεοτόκο … 

Δημητρίου και Μαλβίνας και Ιωσήφ…(για φαντάσου... ακόμα και για τον Χριστιανό βαπτισμένο αιμοσταγή Στάλιν είπε ότι προσεύχεται ο παπά Ευάγγελος) και Μπίλι ...Βασιλείου του διάσημου μόδιστρου..

Μας ξύπνησε σε εκείνο το Αναστάσιμο κήρυγμά του ο παπάς του Καμερούν, σαν να μας έλεγε : Προσευχηθείτε για τον σύμπαντα κόσμο και για κάθε ψυχή κεκοιμημένου Ορθοδόξου αδελφού μας ! Για όσους μας έβλαψαν , μας θύμωσαν , μας πίκραναν , μας δίωξαν , μας συκοφάντησαν , μας σκανδάλισαν , μας έβλαψαν την φήμη την τωρινή και την ύστερη …Με αγάπη ανυστερόβουλη και αρχοντική , να μοιάζει με του Θεού . 

Όπως για τον Χριστό μας δεν υπάρχουν εν ζωή χαμένες υποθέσεις, έτσι και για όλους εμάς δεν πρέπει να υπάρχουν χαμένες ψυχές ! 

Και όλοι εμείς οι περιλειπόμενοι ας μην σταματάμε ποτέ όσο ανασαίνουμε να προσευχόμαστε αδιακρίτως για κάθε ψυχή, που γυρεύει το Φως ! 

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Μια ψυχή επέστρεψε και μας μίλησε

Μπούζι , χλιαρό, ζεστό! Δεν είναι παιχνίδι η σωτηρία…

Τα παιχνίδια των παιδιών και η χαρά στα μάτια τους! Αληθινή χαρά με χαμόγελα και αγκαλιές ! Όχι εκείνη η ψεύτικη χαρά των οθονών και της κονσόλας αλλά εκείνη που κάνει τα μάτια να πετούν σπίθες και τα μυαλουδάκια τους να σκαρφίζονται συνεχώς ! Με πόσα ελάχιστα μπορεί ο άνθρωπος να χαίρεται ! Αρκεί να παρατηρήσεις ένα παιδί που παίζει για να το διαπιστώσεις ! Βέβαια το όμορφο , το ιδεατό θα ήταν να έπαιζαν έξω στη φύση , σε αυλές μιας νοσταλγικής , ευχόμαστε και όχι χαμένης γι απάντα ξεγνοιασιάς. Αλλά θα μου πείτε τώρα και ευσχήμως αδελφοί μου συναμαρτωλοί εσείς που βρίσκεστε ανάμεσα στους 4 τοίχους του διαμερίσματος στην μεγάλη πόλη ιδίως σε περίοδο «θαλπερής» καραντίνας , εσείς που να νοσταλγείτε και μόνο τις περισσότερες φορές μπορείτε , τι παιχνίδι να παίξει κανείς με τα παιδιά ; Είπαμε , με τα λίγα ο άνθρωπος έχει όλον τον παράδεισο μπροστά του. Δώσε στα παιδιά την πρωτοβουλία κι αυτά στο πιτς φιτίλι που λέμε θα σου βρουν παιχνίδι να παίξετε ! Έτσι έκανε κάποτε λοιπόν και η μικρότερη από τις θυγατέρες μου . Στο πολύ …πρόσφατο παρελθόν . –Μπαμπά θα παίξουμε ; Αμέ ! Τι θες να παίξουμε ; Μήπως κρυφτό ; Όχι κρυφτό , κάτι καλύτερο ! Θα παίξουμε το μπούζι ! Τι είναι αυτό παιδάκι μου ; Καλά δεν το ξέρεις ; Πολύ ωραίο ! Έχει πολύ πλάκα ! Άντε για μάθε το μου ! Λοιπόν , παίρνω ένα παραγματάκι …εσύ κλείνεις τα μάτια σου μέχρι να σου πω να τα ανοίξεις , μην κάνεις κλεψιές …θα το καταλάβω ! Παίρνω λοιπόν αυτό το μικρούλι αντικείμενο και κρύβω κάπου μέσα στο σπίτι ! Λοιπόν μόλις σου πω και ανοίξεις τα μάτια σου εσύ αρχίζεις να ψάχνεις ! Όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι εγώ πρέπει να σου λέω μπούζι , μπούζι …Όσο λίγο θα πλησιάζεις σου λέω κρύο , κρύο …Όταν φτάνεις κάπως κοντά αλλά πάλι είσαι αρκετά μακριά σου λέω χλιαρό, χλιαρό ….Και μόλις φτάσεις σχεδόν δίπλα στο κρυμμένο αντικείμενο σου φωνάζω ζεστό , ζεστό…και εκεί κοντά πρέπει καλά να ψάξεις ! Τι λες αρχίζουμε ; 

Ομολογώ πως από εκείνη την ημέρα έγινε το αγαπημένο μας παιχνίδι με την μικρή ! Μπούζι,κρύο , χλιαρό, ζεστό ! 

Ακούγεται και κάπου αλλού αυτή η διαβάθμιση αδελφοί μου ! Μόνο που εκεί δεν πρόκειται για παιχνίδι με χαρές και γέλια ! Υπάρχει μια αλλιώτικη χαρά εκεί ! Μα και δάκρυα και αγωνία ! Δεν είναι παιχνίδι , το ξαναλέμε ! Μοιάζει όμως πολύ με αυτό που παίζαμε με την μικρούλα ! Μα όταν ακούγεται από το στόμα της δημιουργικής αρχής της σύμπασας κτίσης , από αυτήν την ασίγαστη φωνή του παρατεινόμενου εις τους αιώνες Κυρίου και Θεού μας , το ψυχρός και κυρίως εκείνο το χλιαρός …οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. (Αποκ. 3/15, 16) Σκληρά φαινομενικά αυτά τα λόγια ! Αφυπνιστικά , ικανά να μας φέρουν εις επίγνωσιν αληθείας ! Προτιμά ο Κύριος το απομεμακρυσμένο μας ( αν μπορεί να ειπωθεί αυτό). Με την ψυχή για τον Χριστό μας μπούζι μα και με αυτογνωσία για τούτη την παγερή κατάσταση υπάρχει μια κάποια ελπίδα επιστροφής και σωτηρίας ! Με χλιαρή την ψυχή και την πίστη σε συνδυασμό με την ολέθρια αυταπάτη του καλού ανθρώπου , του ευσεβιστή και του εμμονικά αγαπολόγου , όλο κάπου εκεί κοντά θα βρισκόμαστε αλλά πόρρω και έξω του κεκοσμημένου Νυμφώνος του Σωτήρος Χριστού . Καρτεράμε πάντοτε να μετρηθεί η θερμοκρασία μας …Ζεστοί και θερμοί να βρεθούμε εν εκείνη τη ημέρα στην πίστη! Αλίμονο όμως αν αυτό δικαιωνόμαστε νιώθοντας ήδη έτσι …Αλίμονο σε όποιον ξεστομίσει ότι διαθέτει ζέουσα πίστη ! Ελεοσωτηρία υπάρχει και μόνο ! Κάποτε θα πληροφορηθούμε όταν ο Χριστός φωνάξει το ζεστός …το ψυχρός ή φευ το χλιαρός …Να μείνει ως τότε το όνομά μας γραμμένο στο βιβλίο της Ζωής ! Με φιλότιμο ας προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από το παγερό και το μπούζι , μα κυρίως από το χλιαρό ....

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Στην σειρά για το...εμβόλιο της Ζωής...

-Πάλι εδώ ευλογημένε;

-Πάλι πάτερ μου , συγχωρέστε με !

-Γιατί παιδί μου να συγχωρέσω ;
Αυτό είναι το σωστό …Τώρα στην νέα αρχή σου πασχίζεις να καθαρίσεις την ψυχή σου …Μοιάζει αυτή σαν ένας μαντρότοιχος πολυκαιρισμένος …

Σκόνες , λάσπες , χρόνια λερωμένα , μπογιές με συνθήματα αρνησίθεα …Και εσύ έχεις πάρει μια βούρτσα και την βουτάς συνέχεια στον ασβέστη …Και δως του να περνάς τις βρωμιές να ασπρίσει ο τοίχος …

Αλλά τώρα στο ξεκίνημα θέλει πολλά χέρια να τον περάσεις …Γι αυτό και μου έρχεσαι συνέχεια !

Και σε παρακαλώ όποτε βρίσκεις κανένα σημείο του τοίχου να ξασπρίζει, να έρχεσαι να το ...ασβεστώνουμε !
Ακηλίδωτος να μένει ο τοίχος της ψυχούλας σου !

Του είπε λοιπόν και πάλι όσα φρέσκα είχε θυμηθεί εκ νεότητός του . Και εκείνος κατάλαβε ξανά με αγάπη και συγχώρεσε ο φιλανθρωπότατος Πατέρας και έδωσε ευλογία ο λειτουργός του για θεία μεταλαβιά!

Γονάτισε και του διάβασε την ευχή ο παπά Λιάς. Έκανε να φύγει, μα επέστρεψε αμέσως πριν έρθει ο επόμενος που είχε σειρά .

-Πάτερ , με συγχωρείτε …Κάτι ακόμα να σας ρωτήσω …
Έχω έναν λογισμό που όλο μου λέει ότι κάτι θα κολλήσω αν μπροστά μου είναι κανένας άρρωστος ή υπερήλικας… Και προσπαθώ να κοινωνάω πρώτος !

Βλέπω και τα παιδάκια που τα βάζετε μπροστά …

-Αχ παιδί μου …δεν είσαι ο μόνος …Σε πολλούς μπαίνει αυτός ο λογισμός …Τον βάζει ο πονηρός …
Τα παιδιά τα βάζουμε πρώτα για να μην τα αποθαρρύνουμε τώρα που δεν έχουν εδραία ακόμα την πίστη …
Κανονικά δεν θα έπρεπε …Αλλά κάνουμε μια οικονομία ! Λέγε παιδί μου την ευχή και μην φοβάσαι …Δεν κολλάει κανέναν με αρρώστια ο Χριστός μας !
Δεν έχω ασθενήσει ποτέ μου Ξέρεις τι έπρεπε να εισπράττω κάθε φορά ; Ατομική βόμβα μικροβίων συγκεντρώνεται αν μεταλάβουν 50- 100 άνθρωποι τις Κυριακές …
Δεν συζητάω για τις μεγάλες μέρες που κοινωνούν 200 και βάλε άνθρωποι! Κάτι ελάχιστο να έχει ο καθένας θα έπρεπε εγώ στο τέλος, που καταλύω με την αγία λαβίδα ο,τι μένει στο Άγιο Ποτήριο, να πέφτω κάτω και να πεθαίνω ακαριαία !

Μην φοβάσαι λοιπόν παιδί μου ! Όπως έρχεται ο λογισμός , έτσι να τον αφήνεις να φεύγει !

Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης στάθηκε στην μεγάλη σειρά να μεταλάβει ! Προσπαθούσε να μην κοιτά μπροστά του και να διώχνει τον λογισμό που ερχόταν για να του ψιθυρίσει : κοίτα δίπλα σου , έλεγξε ποιος είναι μπροστά σου …

Έλεγε την ευχή μαζί με κάτι που του άρεσε και είχε μάθει να επαναλαμβάνει …Θαρρών τω ελέει σου προσέρχομαι Κύριε , θαρρών τω ελέει σου ! Έριχνε μόνο κλεφτές ματιές στον παππούλη που ολόχαρος και πολύ προσεχτικός μετελάμβανε τον κόσμο . Είχε φτάσει σχεδόν η σειρά του .

Άκουσε πίσω του εκείνη την στιγμή μια γυναικεία φωνή να λέει ..συγγνώμη να περάσουμε …Ήταν μια γυναίκα που είχε πάρει στην αγκαλιά της μια μεγάλη κοπέλα γύρω στα 16 …
Την είχε σηκώσει από το καροτσάκι το αναπηρικό ..Ανήμπορο το κορίτσι με μια σπαστικότητα έντονη και το προσωπάκι της γεμάτο με σάλια που ξέβγαιναν από το στόμα της…

Κατέβηκε ο παππούλης τα σκαλοπάτια της ωραίας Πύλης και την μετέλαβε προσεχτικά σκουπίζοντας την αργά με το μάκτρο !

Ανέβηκε έπειτα και τον κοίταξε με μια διαπεραστική ματιά που πόσα δεν του μήνυσε μυστικά εκείνη την ώρα …Μην φοβάσαι παιδί μου ! Δεν μολύνει ο Χριστός !

Πλησίασε λοιπόν προσπαθώντας να κατανικήσει τους νέους λογισμούς φόβου και αμφιβολίας που τον συνάντησαν στην θέα εκείνου του ανήμπορου πλάσματος …

Πόσο ντρεπόταν για την ισχνή του πίστη …Και εκείνη την στιγμή ο παπά Λιάς έκανε κάτι που δεν θα το ξεχάσει όσο ζει . Έβαλε την αγία λαβίδα στο δικό του το στόμα και άρχισε να την «καθαρίζει» με τα χείλη του. Επανέλαβε πάνω από 10 φορές αυτήν την κίνηση !

Δεν είχε σκοπό να εντυπωσιάσει τους γύρω του !
Ήθελε μόνο να κηρύξει, όχι με λόγια μα εμπράκτως , με βίωμα !

Εκατοντάδες ομιλίες και αμέτρητα βιβλία κι αν διάβασε από τότε για το ζωντανό θαύμα της πίστης μας και για το απρόσβλητό του από τα μέτρα και τις λογικές τούτου του κόσμου , ποτέ δεν βρήκε κάτι τόσο πειστικό όσο εκείνη την γεμάτη από αγάπη και πίστη «απολύμανση» …

Τούτες τις μέρες που ο άνεμος της απιστίας και της Θεομαχίας μας κυνηγά … το παράδειγμα εκείνου του ταπεινού παπά από τ Ανάπλι θα μπορούσαν να το ακολουθήσουν όλοι οι Ποιμένες μας .

Σκεφτόμαστε αυτήν την Κυριακή μπροστά στις «αχόρταγες» κάμερες των τηλεοράσεων όλους τους Αρχιερείς μας , μπροστάρηδες , να καθαρίζουν συνεχώς με τα χείλη τους την αγία λαβίδα …στέλνοντας το δικό τους βιωματικό μήνυμα προς όλους μας :

Αδελφοί , δεν κοινωνάμε ψωμί και κρασί , μα το Σώμα και το Αίμα του Ζωντανού Θεού .

Κι αυτά δεν μολύνονται !!!
Είναι τα πιο ισχυρά θεραπευτικά και αγιαστικά αντισώματα που εξαφανίζουν επιδημίες και λοιμώξεις …

Είναι τα πιο δυνατά εμβόλια που μας μπολιάζουν με Αθανασία .

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο:
"Εκείνη την Κυριακή"

Αφιερωμένο στον παπά Λιά μας .
Να έχουμε όλοι την ευχή του .

Περισσότερα για την ζωή αυτού του ταπεινού Λειτουργού του Υψίστου στο βιβλίο μας : «Πόσα χωράνε σ ένα Αμήν» το οποίο κυκλοφορεί από την Ιεραποστολική συναλληλία ‘’Πρόμαχος Ορθοδοξίας’’.

Ο Χριστός και …το μαστίγιο

Μιλούν πολλοί σε τούτους τους καιρούς  και υπό το περίβλημα μιας ψευδώνυμης αγάπης, ακατασχέτως  αγαπολογούν, αμνηστεύοντας κάθε είδος αμαρτίας,  καθώς όπως διατείνονται ο Κύριος είναι …μόνο Κύριος και Θεός της αγάπης, της συγγνώμης, της αγκαλιάς, της  μη κατάκρισης. Είναι για εκείνους ηθικοί τρομοκράτες  όσοι φωνάζουν σπαρακτικά και στεντορεία τη φωνή με ζέση αληθινή και όχι χλιαρά νανουριστικά και νερόβραστα ορθοτομούν τον λόγο της Αληθείας, κηρύττοντας ότι ο Θεός είναι η Αγάπη μα είναι και η Δικαιοσύνη.Μην ξεχνάμε φωνάζουν, τα δικαιώματα τις κρίσεις και τις εντολές Του. Ηθικοί τρομοκράτες λοιπόν ο Καντιώτης, ο Παναγόπουλος, ο π.Αθανάσιος Μυτιληναίος ο αείμνηστος Σωτηρόπουλος και άλλοι πολλοί ακόμα! Και έχουν την συνήθεια (Ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία …έτσι μας αποκάλεσε ο ίδιος ο Χριστός μας, όταν δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αλήθεια των ρημάτων του) να χρησιμοποιούν τους λόγους ενός μεγάλου Αγίου των ημερών μας, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου .Έναν δεν συγκεκριμένο κατά κόρον, τον οποίον πολλές φορές έχουμε αναφέρει και εμείς σε κείμενα και εκπομπές. «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι … δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες; Έτσι είναι ο Χριστός.

Δεν βαστά την κόλαση ο Χριστός, δεν βαστά μαστίγιο! Βέβαια οφείλουμε να πούμε πως όταν ο Χριστός μας χρειαστεί παίρνει  μαστίγιο και ρομφαία…Αλλά ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τον συγκεκριμένο λόγο του Αγίου Πορφυρίου. Είναι φίλος σας ο Χριστός, είναι η αγάπη και δεν καιροφυλαχτεί για να σε τιμωρήσει! Δηλαδή, δεν λέει ο Άγιος, αμάρτανε παιδί μου και μην σε νοιάζει,  γιατί η αγάπη του φίλου σου Χριστού στο τέλος θα νικήσει και θα σωθείς στα σίγουρα και απροϋπόθετα! Προτρέπει δε  να μην αμαρτάνουμε όχι από φόβο  για να μην τιμωρηθούμε και κολαστούμε. Δεν λέει ο Άγιος ότι δεν υπάρχει κόλαση…Θα ήταν σαν να ανέτρεπε μεταξύ πολλών άλλων και  εκείνο το χωρίο από το Ευαγγέλιο του Φωτός…και εκπορεύσονται οι τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως… Να μην αμαρτάνουμε γιατί έχουμε έναν Θεό Πατέρα αρχοντικό και καρτερικό, που δεν μας περιμένει στην γωνία να μας συλλάβει σαν αστυνόμος που μοιράζει κλήσεις και βαριά πρόστιμα, αλλά επειδή αυτόν τον Θεό Πατέρα και φίλο μας, δεν μπορούμε από αγάπη και άμετρη ευγνωμοσύνη για τις τόσες ευεργεσίες στην ζωή μας,  να πληγώσουμε αθετώντας το θέλημά Του !

Μην διαστρεβλώνουμε τα λόγια του μεγάλου μας Αγίου, του λατρεμένου Αγίου Πορφυρίου! Μην τα χρησιμοποιούμε για να κομίσουμε προτεσταντικού τύπου βολικές  κακοδοξίες στην ελέγχουσα συνείδησή μας μα κυρίως σε αδαείς και εμπεριστάτους αδελφούς μας που διψούν για τον Χριστό μας και την Αλήθεια Του.   

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο :

Δεν είναι παιχνίδι η Σωτηρία

Δεν με λυπάσαι πια ; Τι πατέρας είσαι ; (Σελίδα 233 )

Ίσως να ναι το πιο ασυνήθιστο κείμενο που έγραψε τούτο το χέρι . Δεν θα περιγράψει εξ ολοκλήρου πρόσωπα που αναζητούν μιμητές…
Ίσως παραξενέψει κάποιους που έχουν συνηθίσει στις σελίδες μας να φωλιάζουν μονάχα οι αναντίλεκτα διαλεχτοί του Θεού…
Μα όσο η καρδιά ακόμα χτυπά, εγγυάται ο Κύριος πως όλα μπορούν να μεταμορφωθούν. Και τον βράχο του εγώ μας , ένα δάκρυ να σμιλέψει…
Δεν τους διαλέγουμε τους γονείς…
Σκληρός ο λόγος για να βγει από το στόμα του Φίλιππου.
Δεν τον ξεστόμισε βέβαια ποτέ του .
Αλλά η γλώσσα της ψυχής και της διάνοιάς του συχνά τον επαναλάμβανε.
Πάντοτε αναζητούσε λόγια γραμμένα για την μάνα, την κάθε μάνα να του χαρίσουν έναν δροσισμό και μια γλυκάδα στην σφιγμένη ψυχή του .
Μάθαινε απ΄έξω σαν παιδί στου κατηχητικού τις άγιες ώρες, ποιήματα γραμμένα για εκείνην και ως τώρα που απόκτησε και αυτός εγγόνια τα θυμάται από στήθους και τους τα λέει.

…΄Ολα μας τα μαθες, Μάνα γλυκύτατη, ατίμητη Μάνα,

και με της Πίστης μας τ΄άγιο μας έθρεψες κ΄άφθαρτο μάννα.

΄Ενα κομμάτι χρυσάφι μας έκρυψες μέσα βαθιά μας,

να μπουμπουκιάσουν οι ανθοί λαχταράς του καλού στην καρδιά μας…

…Μάνα! πού βρήκες την τόση στοργή, την αγάπη την τόση;

Μέσ΄στην ψυχή σου απ΄το χέρι του Πλάστη μας έχει φυτρώσει!... ( Γ. Βερίτη «Μάνα γλυκύτατη»)

Ποτέ δεν ξεχνά του Γεωργού Βερίτη τους υπέροχους στίχους τους γραμμένους για την Μάνα όλου του κόσμου, μα και για την κάθε γυναίκα, που ζωή κυοφόρησε !
Δεν μπορεί όμως να ξεχάσει ότι μέσα του πέρα από τον οφειλόμενο σεβασμό για την μάνα του , ποτέ δεν τα κατάφερε να ανθίσει ένα λουλούδι δικό της αμάραντο και ευωδιαστό, να το ποτίζει με της μνήμης του τις σταγόνες .
Σκληρή γυναίκα , δίκαιη, μα σκληρή ! Τους έμαθε να είναι σωστοί άνθρωποι, τους έθρεψε με της πίστης τα ωφέλιμα μα … Χωρίς αγκαλιές , και τρυφεράδες, κυρίως μαζί του . Ίσως ο χαρακτήρας της , ίσως οι δυσκολίες της δικής της νιότης …
Έψαχνε πάντα ο Φίλιππος να δικαιολογήσει …Πίστευε πως θα μαλάκωνε η καρδιά της με τον ερχομό των εγγονιών της , με την νύφη της την γλυκομίλητη …Μα η μάνα του συνέχισε να τον δυσκολεύει .
Να μην βλέπει τίποτα σωστό στον τρόπο του , συνεχώς να αναζητά κάτι διαφορετικό από όσα κατάφερνε εκείνος με τόσους κόπους και θυσίες …Κύλησε μια ζωή ολόκληρη με αυτό το μαράζι.
Το πρώτο που συνεχώς εξομολογιόταν στον πατέρα Επιφάνιο , αργότερα στον πατέρα Συμεών…
Και οι Γεροντάδες του μιλούσαν συμπάσχοντας μαζί του , για υπομονή και συγχώρεση !
Πόσο τον κατέπνιγε αυτή η θύμησή της . Ιδίως τις ώρες που πήγαινε να προσευχηθεί για εκείνην . Δεν τα κατάφερνε ποτέ να αποσώσει μια ευχή χωρίς να τον περικυκλώσουν αναμνήσεις σαν πέτρες βαριές πάνω στην καρδιά του .
Εκλιπαρούσε του αμνησίκακου την ατάραχη θάλασσα.
Παρακαλούσε συνεχώς τον Μακρόθυμο Κύριο να γαληνέψει η ψυχή του και να κατορθώσει να μην τον ταράζει της μάνας του η εικόνα …
Εκείνη , να τον παρατηρεί αυστηρά , χωρίς στοργή, χωρίς ένα παίνεμα , μια καλή κουβέντα που όλοι μας χρειαζόμαστε να μας πάει λίγο πιο μπροστά …
-Στα σίγουρα έλεγε στην γυναίκα του …ένα βράδυ μετά από ένα τηλεφώνημα μαζί της … ο Βερίτης δεν είχε γνωρίσει την δική μου την μανούλα …Ακόμα και τώρα …που έφτασε 85 χρονών δεν μαλακώνει …Αν σου πω τι μου είπε σήμερα !
Η Ελπίδα ως συνήθως προσπάθησε να την δικαιολογήσει …
-Μεγάλη γυναίκα είναι ! του είπε… Παραξενεύει πολύ ο άνθρωπος σαν μεγαλώνει τόσο !
-Τώρα είπες το καλό ! Γιατί πριν από 50 χρόνια δεν ήταν παράξενη ! Τώρα έγινε ; Μεταξύ μας τώρα μιλάμε ..ας μην χρυσώνουμε το χάπι …
Ξάπλωσε σκασμένος …Η γνώριμη πέτρα, πάλι ήρθε και στάθηκε πάνω στο στέρνο του ! Ούτε λόγος για προσευχή εκείνη την ώρα ! Είχε θυμώσει μαζί της, ξανά !
Πως τον πλήγωνε τούτη η σκέψη… Που δεν καταλάβαινε εκείνη πόσο είχε προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια , τόσες φορές να αποτυπώσει έστω μια ματιά της , να φυλακίσει μια κουβέντα που θα τον έκανε να πιστέψει πως ο Βερίτης έγραψε και για την δική του μάνα…
Γύρεψε λοιπόν κι έφερε μπροστά του τον Θεό …Και άρχισε να του μιλά σε μια ασυνήθιστη, πρωτόγνωρη για εκείνον γλώσσα , με παράπονο πολύ …
-Καλά δεν με βλέπεις τόσα χρόνια , πόσο τυραννιέμαι μαζί της ; Δεν σου ζητώ πια να την αλλάξεις στον τρόπο της μαζί μου …Πνευματικό έχει να την συμβουλεύει…
Μπορεί να είναι όλα αυτά ένα σχέδιο για την δική μου ταπείνωση εξάλλου ...
Και εκείνη να παίζει τόσο καλά τον σωτήριο για μένα ρόλο της…Αλλά βοήθησέ με , αυτήν την πέτρα να την διώξω από πάνω μου …
Τόσα χρόνια δεν βαστώ !
Δεν με λυπάσαι πια ; Τι πατέρας είσαι ;
Βουρκωμένος όπως ήταν στο κρεβάτι, γύρισε στο μικρό κομοδίνο να κοιτάξει μια εικόνα του Χριστού που είχε εκεί μαζί με τον Όσιο Δαβίδ τον προστάτη του, και τους Ταξιάρχες τους διοικητές του …Λίγα βιβλία ακόμα εκεί με σελιδοδείκτες μέσα, που τα διάβαζε εκ περιτροπής εκείνη την εποχή .
Πάνω- πάνω τα ασκητικά έργα του Αββά Δωροθέου που πριν λίγες μέρες είχε ξεκινήσει . Χωρίς να το καταλάβει καλά –καλά, πήρε αυτό το βιβλίο στα χέρια του και το αγκάλιασε, σαν να ήθελε με αυτό να αντικατασταθεί εκείνο το αβάσταγο βάρος… Δεν κατάλαβε πως το άνοιξε λοιπόν προς τις μέσα σελίδες του, μακριά από την σήμανση του σελιδοδείκτη του …
Τυχαία είπε …Ας διαβάσω κάτι …
Την θυμάται πάντα εκείνη την νύχτα …Ακριβώς, ημερομηνία και ώρα ! Μα και την συγκεκριμένη σελίδα που …τυχαία έφερε μπροστά του , του Πατέρα η απόκριση . Σελίδα 233…Οι δυο φύσεις του Χριστού και τα επίγεια χρόνια του, σκέφτηκε ! Ξεκίνησε να διαβάζει :
….Δεν το εξαφάνισε όμως μέχρι τώρα εντελώς, αλλά ακόμα έχει το έλλειμμα της μνησικακίας, που είναι η ουλή απ’ όπου εύκολα ξανανοίγει όλο το τραύμα, όταν δεχτεί μικρό κτύπημα. Πρέπει λοιπόν ν’ αγωνιστεί, για να εξαφανίσει εντελώς την ουλή….
"Πως όμως μπορεί να το κατορθώσει κανείς αυτό; Με το να προσεύχεται μ’ όλη του την καρδιά γι’ αυτόν που τον λύπησε και να λέει: ‘Θέε μου, βοήθησε τον αδελφό μου και με τις ευχές του και μένα’. Καί βρίσκεται στη θέση να προσεύχεται για τον αδελφό του -πράγμα που αποτελεί απόδειξη της αγάπης και της συμπάθειας- και να ταπεινώνεται ζητώντας βοήθεια με τις ευχές του. Όπου δε υπάρχει συμπάθεια, αγάπη και ταπείνωση, πως μπορεί να υπερισχύσει θυμός ή μνησικακία ή κάποιο άλλο πάθος; …."( Αββά Δωροθέου, Έργα Ασκητικά, Εκδόσεις Ετοιμασία, σελ.233)
Χριστέ μου ! ψέλλισε !
Η Ελπίδα δίπλα κοιμόταν !
Σηκώθηκε απ το κρεβάτι και γονάτισε πάνω απ την 233 σελίδα ! Έγινε εκείνη την ώρα το πιο ευωδιαστό προσκυνητάρι του κόσμου αυτή η σελίδα !
Ξεκίνησε λοιπόν να λέει :
Θεέ μου , βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα !
Θεέ μου , βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα !
Θεέ μου , βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα !
Τρεις φορές το είπε …Και η πέτρα έσπασε …

Νώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο: "Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Αληθινή Ιστορία όπως μας την εμπιστεύθηκε ο αγαπητός αδελφός μας Φ.Γ. Μας εκμυστηρεύθηκε επίσης πως πάντοτε… πιάνει σε εκείνον τούτο το ευλογημένο γιατρικό μετά τις 3 πρώτες επαναλήψεις της ευχής…

Όντως αποτελεσματική ...άρτι διαπιστωθέν...

Μόνο Την Αλήθεια (Μέρος 2) +Αυγ.Καντιώτης και οι προφητείες

Είναι στ' αλήθεια τολμηρός, άτρομος και σίγουρα δεν επιδιώκει το να είναι αρεστός στους ανθρώπους παρά μόνο στον Θεό όποιος ιδίως στις μέρες μας ομιλεί για πνευματικό νόμο. Οι προφήτες κατά την Παλαιά Διαθήκη ήταν το στόμα του λαλούντος Θεού. Δίδασκαν, ήλεγχαν και προετοίμαζαν τους ανθρώπους, επισημαίνοντάς τους τις συνέπειες των φαύλων πράξεών τους. Στις μέρες μας, δυστυχώς εισπράττουμε εσφαλμένα και λογαριάζουμε όσους κομίζουν τέτοιον λόγο, ως μαντείες και ως μάντεις αντίστοιχα .

Δεν πάει πολύς καιρός αφ ότου επισκεφθήκαμε έναν κατά την κρίση μας  ιδιαιτέρως φωτισμένο εκ Θεού Γέροντα, σε ένα κελί «σύννεφο» στις Καρυές του Αγίου Όρους.  Αυτοί οι άνθρωποι, δέχονται καθημερινά πλήθος ερωτήσεων απ τους επισκέπτες προσκυνητές και εκείνοι οι ευλογημένοι, από αγάπη και με αγάπη, προσπαθούν να μην κακοκαρδίσουν κανέναν, αλλά ταυτόχρονα με θαυμαστή διάκριση, προσπαθούν να μην φύγει και κανείς από το ταπεινό τους κελίον, δίχως ωφέλεια αληθινή για την ψυχή και προβληματισμό για την πνευματική του κατάσταση. Ήμασταν αρκετοί εκείνο το μεσημεράκι του φετινού Φθινοπώρου και μέσα στον καταιγισμό των αποριών  που δέχτηκε ο πάτερ, έγινε και η ερώτηση σχετικά με τα μελλούμενα και τις προγνώσεις  των ημερών μας .

-Γέροντα, ακούγεται πως έρχεται καταστροφή, πόλεμος! Ακούμε για τις προφητείες και είναι αλήθεια πως τρομάζουμε κάπως !

Μια φράση μόνο βγήκε από τα χείλη του σαν απάντηση :

-Παιδιά μου , καμιά προφητεία δεν είναι προφητεία αν δεν βγει αληθινή !

Αυτό είπε μόνο και σιώπησε! Μαζί του και εμείς ,που αναρωτιόμαστε τι ήθελε να μας πει …

Ας το σκεφτούμε λίγο αδελφοί μου. Εκεί είναι η διαφορά θαρρούμε, η οποία πρέπει να μας κάνει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί ώστε να μην απαξιώνουμε και να μην ομογενοποιούμε  τις γνήσιες φωνές όπως αυτή του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου! Η διαφορά έγκειται στην πρόθεση και στον σκοπό όσων στομάτων του Θεού μας μεταφέρουν τα μελλούμενα, τα επερχόμενα δεινά. Δεν προφητεύουν οι Άγιοι Γέροντες για να επαληθευθούν και να δικαιωθούν ως φερέγγυοι και αξιόπιστοι. Εύχονται με όλην την δύναμη της ψυχής τους, να βρεθούν σύγχρονοι Νινευίτες να τους διαψεύσουν και να κάνουν τον Θεό να…μετανοήσει, να μακροθυμήσει, να παρατείνει το έλεος και την χρηστότητά Του  .Όσοι χαρισματούχοι τέτοιοι άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί,   μιλούν  έχοντας το εκ Θεού δοθέν προορατικό χάρισμα ( ένα παράδειγμα ακόμα  ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος που μάλιστα θέλησε αυτές οι προρρήσεις του να υπάρχουν χειρόγραφες και άρα απρόσβλητες -αυθεντικές), δεν επιδιώκουν( πλην φυσικά θλιβερών εξαιρέσεων …δεν μιλάμε για κερδοσκόπους και κακοδόξους μισθοφόρους  τσαρλατάνους)  τον εντυπωσιασμό αλλά την μετάνοιά μας και μόνο αυτή! Πονούν λοιπόν και προτρέπουν σε λυτρωτική μετάνοια! Ο Θεός γνωρίζει αλλά δεν προορίζει! Μας έχει παραχωρήσει την ακλόνητη δύναμη του αυτεξουσίου! Εμείς ...θα διαψεύσουμε τον...Θεό ...;;;Δεν είναι προαποφασισμένο λοιπόν τίποτα! Δεν υφίσταται μια νομοτελειακής φύσεως εξέλιξη των πραγμάτων, αναπόφευκτη και προαποφασισμένη! ΕΜΕΙΣ αμαρτάνουμε και μη επιστρέφοντας, μη μετανοώντας γινόμαστε οι απόλυτοι ελεγκτές, καθορίζοντας  αποκλειστικά τις εξελίξεις και τους…καιρούς.Πως; Νομιμοποιώντας και διαφημίζοντας το άθεσμο στην θεοστυγή εποχή μας! Σύμφωνα με τις επίσημες μόνο καταγραφές(οι ανεπίσημες διπλασιάζουν τον αριθμό ) στην Ελλάδα πραγματοποιούνται κατ έτος 250.000 εκτρώσεις! Αν διαιρέσουμε το νούμερο με το 365 των ημερών του έτους θα διαπιστώσουμε ότι επισήμως καθημερινά στην Ελλάδα φονεύονται 685 ζωές! Επισήμως…!  Αυτό είναι πανδημία! Εκδημία αποδημία και εξορία…Και αυτή εκούσια από πατρίδα ποθεινή…Μήπως είναι και μια από τις αιτίες  για όσα δεινά τώρα μας χτυπούν την πόρτα.

Αλήθεια ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει ότι πριν λίγο μόλις καιρό με υπουργική απόφαση «κατέβηκε»  μια αφίσα από τους σταθμούς του μετρό –αφίσα με πληρωμένο το διαφημιστικό κόστος – δυο ώρες αφού παρουσιάστηκε στο επιβατικό κοινό, μόνο και μόνο επειδή ένα αγέννητο βρέφος από την φιλόξενη μήτρα της μάνας του εκλιπαρούσε να μην φονευθεί; “Αφήστε με να ζήσω” φώναζε το έμβρυο και αυτό από τους…ιθύνοντες θεωρήθηκε…παραπληροφόρηση!

Το ζήτημα λοιπόν, στην περίπτωση αυτών που προλέγουν, είναι αφενός να μην τους εκλαμβάνουμε ως μέντιουμ και μελλοντολόγους και αφετέρου, όπερ και το κυριότερο, να εισπράξουμε  ψυχωφελώς και να εκμεταλλευτούμε αυτές τις θείες προειδοποιήσεις! Αν υποδεχθούμε τους λόγους τους ως ουράνια κελεύσματα και παραινέσεις για να μετανοήσουμε, να κλάψουμε, να γονατίσουμε και κυρίως να αυτομεμφθούμε, τότε έχουν τεράστια αξία για την ψυχή μας! Αν αντιθέτως τους εκλάβουμε ως πιασάρικους και μαγνήτες  του φιλοπερίεργου,  συναρμοσμένους με την ζοφερή πραγματικότητα και ως εργαλεία εντυπωσιασμού των υπολοίπων, ακόμα –ακόμα για να αυξηθεί η κυκλοφορία εντύπων εκδόσεων και η επισκεψιμότητα διαδικτυακών τόπων,τότε… άνθρακες ο θησαυρός. Εμείς εν τοιαύτη περιπτώσει , απλά αρεσκόμαστε στο να προφητολογούμε και να εσχατολογούμε, αλλά ως εκεί και μόνο! Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η προφητεία αποτελεί μόνο  το μέσο! Η μετάνοια είναι ο σκοπός!

Δεν κηρύττουν αυτές οι ευλογημένες φωνές χαιρέκακα δεινά και συμφορές! Κρούουν καμπάνες αλλαγής πλεύσης! Και χαίρονται μόλις διαψεύδονται δια φιλανθρωπίαν και αυτοί όπως ο Κύριος κατά το Χρυσοστομικό λόγιον, έστω και αν γνωρίζουν πως αυτή η διάψευσή τους, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ανανεούμενη αναστολή .

Σαράντα και πλέον χρόνια πριν …Τέλη δεκαετίας του 1970.  Ένας οδηγός ταξί στην Αθήνα πήρε αγώι  έναν Ιερωμένο, με προορισμό την Εκκλησία του Αγίου Προφήτου Ηλιού στην Καστέλα και στον περίβλεπτο λόφο της Πειραϊκής αυτής συνοικίας. Μόλις έφτασε, γυρίζει και …αποσβολώνεται! Ο ρασοφόρος Γέροντας είχε εξαφανιστεί! Ένα κομμάτι λευκό χαρτί μόνο στην θέση που καθόταν και λίγες γραμμές σημειωμένες πάνω του: Μεταννοήσατε! Κλάψατε! Έρχεται! Έρχεται! Σφαγή!(Το περιστατικό αυτό, μετέφερε σε ένα από τα κηρύγματα των τελευταίων του χρόνων, ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος) Είχε και υπογραφή βεβαίως εκείνο το σημείωμα! Ηλίας ο Θεσβίτης! Κάποιοι που αυτό το είχαν ακούσει τότε, πριν από σαράντα χρόνια δηλαδή, τι θα σκέφτηκαν αδελφοί μου; Πρώτον: Τρελάθηκε και είναι για το ψυχιατρείο ο Παναγόπουλος, που μεταφέρει στον κόσμο τέτοια γεγονότα! Δεύτερον και στο σήμερα: Παραμύθια μας πούλησε ο Παναγόπουλος! Ορίστε, σαράντα χρόνια κύλησαν και τίποτα δεν έγινε! Το τίποτα βέβαια είναι σχετικό, αν το θεωρήσουμε  υπό το πρίσμα της παγκόσμιας ιστορικής καταγραφής των τελευταίων 4 δεκαετιών.

Αλλά ας το εξειδικεύσουμε στην Ελληνική περίπτωση. Φαίνονται πολλά τα σαράντα χρόνια του Παναγόπουλου ή τα τριάντα του μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη, όταν το 1990 μιλούσε για σοβαρή και ανεπανάληπτη  επιδημία που έρχεται εξ ανατολών με περίεργο όνομα που θα εξευτελίσει τους πάντες…αφού δεν μετανοούμε…; https://www.youtube.com/watch?v=etH1WhgVSJ8

Είναι ανώφελη αδελφοί μου συναμαρτωλοί η χρηστότητα και η μακροθυμία του Κυρίου μας, αν δεν οδηγεί σε μετάνοια . (…ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει; Ρωμ/2,4). Επιπλέον χίλια χρόνια δικά μας είναι σαν μια μέρα του Κυρίου! Ούτε σαράντα ούτε πενήντα ούτε εκατό χρόνια  κι αν περάσουν, μπορούν να μας κάνουν να λοιδωρήσουμε και να απαξιώσουμε όλους εκείνους, που με πόνο καρδιάς μιλούν για τα επερχόμενα, τα οποία  όλοι μας πλέον τα θεωρούμε ως μια φυσιολογική κατάληξη και ως μια ενεργοποίηση του λεγομένου πνευματικού νόμου. Έλεγε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης : …Ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό καὶ νὰ ζητήση βοήθεια.. δὲν εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι καὶ βγάζει μία διαταγή νὰ ἔρθη κάποια συμφορά στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς βλέπει μέχρι ποὺ θὰ φθάση ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν, καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτρέπει νὰ συμβῆ μία συμφορά, γιὰ νὰ συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ Θεός….(Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , “Πνευματική Αφύπνιση, Λόγοι Β’” , Έκδοσις Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999)

Ας κλάψουμε, ας μετανοήσουμε και ας κάνουμε τον Κύριο να παρατείνει το έλεός Του! Ως σύγχρονοι Νινευίτες, επιπλέον ας μην ξεχνάμε ότι η Νινευή εντέλει και αρκετούς χρόνους μετά  την προφητεία του Ιωνά κατεστράφη, αφού οι κάτοικοί  της λησμόνησαν και πάλι τα δικαιώματα τις κρίσεις και τα χρηστά μαρτύρια του Κυρίου .

Γιατί η μετάνοια δεν είναι κάτι ευκαιριακό, προσωρινό , δεν είναι ένα καλόπιασμα του Θεού και ένα ξεγλίστρημα από τον Νόμο του Κυρίου. Είναι διαρκής και ατελεύτητη κατάσταση. Άληκτη και παρούσα όπως η Θεία Δικαιοσύνη!

Πρέπει όμως να χει ρίζες από πλάτανο και όχι από βασιλικό, έστω κι αν αυτός ευωδιάζει …

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή ( 3 μέρη )