Αδιαλείπτως ως παιδία ελπίζετε !

Όποιου η καρδιά για τον Χριστό έχει μεριά αφήσει , μαράζι δεν τον ακουμπά , τον εφοβάται η κρίση ! ( π.Εφ.Π) Ας μην πανηγυρίζουμε τον ερχομό άλλης μιας νέας χρονιάς .Ας Γιορτάσουμε το μοναδικό και ανεκτίμητο δώρο του Θεού στον άνθρωπο :την ΕΛΠΙΔΑ ! Σε αυτήν την τόσο σκοτεινή εποχή που η απελπισία μας χτυπά την πόρτα ας θυμηθούμε τον λόγο του μακαριστού γέροντος Επιφανίου Θεοδωρόπουλου ...Τότε μπορούμε να βρούμε την ελπίδα μας στον Θεό , όταν απελπισθούμε τελείως απο τον εαυτό μας ... Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε ρότα .Να μην ελπίζουμε στους ανθρώπους σωτήρες και στα οικονομικά συστήματά τους ....Επιστροφή στην δραχμή λένε κάποιοι για να σωθούμε , παραμονή αντιτείνουν άλλοι στο ευρώ για να μην καταστραφούμε εντελώς ...Επιστροφή στο Θεό και σταθερή πίστη στο θέλημά του ας... φωνάξουμε εμείς με το σιωπηλό παράδειγμα της εν Χριστώ ζωής μας . Επιστροφή στην ελπίδα που τόσο απλόχερα μας έχει δωρίσει . Δεν υπάρχει κανένα πράγμα βαρύ και κουραστικό που να μην γίνεται εύκολο και και ανάλαφρο με την ελπίδα λέει το μελίρρυτο στόμα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου για να συμπλήρώσει ο έτερος φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος Άγιος Βασίλειος ...Μακάριος εκείνος που απομάκρυνε τον εαυτό του απο κάθε ελπίδα των αγαθών του παρόντος κόσμου και έχει ως μοναδική του ελπίδα το Θεό Την ελπίδα την συναντάμε στα μάτια των μικρών παιδιών। Αυτά είναι οι κύριοι εκφραστές της , με εκείνο το αφίετε τα παιδία ελθείν προς εμέ του Χριστού μας , αιώνια να τα συνοδεύει . Εμάς τα... μεγαλύτερα παιδιά ας μας ακολουθεί πάντα το :εάν μη στραφήτε και γέννησθε ως τα παιδία , ου μη εισέλθητε εις την Βασιλεία των Ουρανών Η μαντινάδα ενός Θεοφωτίστου σύγχρονου γέροντα , που υπάρχει στο ξεκίνημα της ανάρτησης ας μην λείψει ποτέ φέτος απο τα χείλη και τις ψυχές μας .... Αδιαλείπτως ελπίζετε ! Χρόνια καλά και ευλογημένα σε όλους ! Νώντας Σκοπετέας 

(Χριστούγεννα του 81) Τριάντα χρόνια μετά στο απέναντι μπαλκόνι …..

Φίλοι από τόσο δα παιδάκια . Συμμαθητές , αχώριστοι παντού …Στα παιχνίδια ,στις αταξίες στις εκδρομές και τις χαρές …Σαν αδέλφια …Ο Χρίστος και ο Σώτος …Ένα σφύριγμα και πετάγονταν έξω στα μπαλκόνια των σπιτιών τους ,εκεί στην πολύβουη γειτονιά της Αθήνας , να συναντηθούν οι ματιές τους , να συζητήσουν για τα αυριανά μαθήματα να κανονίσουν επίσκεψη ο ένας στο σπίτι του άλλου . Μόνο μια μέρα της εβδομάδας χωρίζονταν ..Τα πρωινά της Κυριακής …Ο ένας παπαδάκι στο ιερό της ενορίας και έπειτα στο κατηχητικό με τον παπά- Φώτη …Ο άλλος με σφαλισμένα τα μπατζούρια στο κρεβάτι ή στην συνηθισμένη εκδρομή με τους γονείς και την αδελφή του… Πόσες φορές δεν του το ζήτησε ..-Έλα Σώτο αύριο στην εκκλησία , να ΄ρθείς στο ιερό με τα άλλα παιδιά …είναι και ο Μανώλης απ το άλλο τμήμα ... και έπειτα θα πάμε στο κατηχητικό …εκεί να δεις παιχνίδι και πόσο ωραία πράγματα μαθαίνουμε …είναι πολύ όμορφα έλα να δεις …Και εκείνος πάντα έλεγε : Nαι θα έρθω ! θα πω στην μητέρα μου να με ξυπνήσει αύριο …να με περιμένεις …και ποτέ δεν ήρθε …ή μάλλον ήρθε μια και μοναδική φορά , αλλά σε άλλο ιερό ..στο ιερό του Ταξιάρχη στο χωριό του πάνω στο βουνό , στης Κορίνθου τα ορεινά που τον κάλεσε εκείνα τα Χριστούγεννα του 81 , με τους γονείς του και την αδελφή του … Πόσο ευτυχισμένοι ήταν οι δυο φίλοι εκείνα τα Χριστούγεννα και πόσο θαύμασαν όλοι οι μουσαφίρηδες τα πολλά έθιμα που με μεγάλη ευλάβεια τηρούσε η οικογένεια του …Φτάσανε απόγευμα προπαραμονής κατάκοποι από τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο …Τα μαγκάλια ήδη θέρμαιναν το μεγάλο δωμάτιο που θα τους φιλοξενούσε ...Βελέντζες βαριές στα κρεβάτια και μια υπέροχη ζεστή ατμόσφαιρα με μυρωδιές τζακιού ενθουσίασαν μικρούς και μεγάλους …Εκείνο το βράδυ κύλησε όμορφα γύρω απ τη φωτιά με πρόβες στα κάλαντα της παραμονής …-Εδώ στο χωριό τα κάλαντα τα λέμε το βράδυ της παραμονής φίλε ….Σου χω έτοιμο φακό και τριγωνάκι ! Θα δεις θα ναι σπουδαία ! Το πρωί το χιόνι έπεφτε αραιό …-Μακάρι να το στρώσει είπε ο Χρίστος …να πάμε στην εκκλησία αύριο τα ξημέρωμα και να ναι στρωμένο το χιόνι …και πέρυσι έτσι ήταν !! Το σπίτι το πλημμύριζαν μυρωδιές από τα Χριστόψωμα που η μάνα του Χρίστου έβαλε νωρίς στο φούρνο ..ένα για την μεγάλη μέρα και ένα για τον γιό της που γιόρταζε . Και ήρθε το βράδυ της παραμονής …Τα πέντε παιδιά 3 ο Χρίστος με τους αδελφούς του και 2 ο Σώτος με την αδελφή του δεν άφησαν ρούγα για ρούγα ατραγούδιστη ….και η είσπραξη τους ενθουσίασε και άρχισαν να λογαριάζουν τι θα έκαναν με το μερίδιό τους ο καθένας …-Ελάτε όλοι στο τραπέζι φώναξε με ενθουσιασμό ο πατέρας του Χρίστου . Και πήρε τα Χριστόψωμα και τα βαλε στην μέση του σοφρά ,και πήρε το θυμιατήρι που ΄ έκαιγε λιβάνι αγιορείτικο και τα θυμίασε και έπειτα πέρασε απ τον καθένα μπροστά και τον λιβάνισε με το μοσχομυριστό θυμίαμα …Ο Σώτος και οι δικοί του ξαφνιασμένοι , μα χαρούμενοι και καταδεκτικοί έκαναν τον σταυρό τους και κοιτάζονταν χαμογελαστά απορημένοι βλέποντας τον πατέρα του Χρίστου να θυμιάζει όλο το σπίτι και έπειτα να βγαίνει στην αυλή και στα άλλα μέρη του χωριατόσπιτου …Και έπειτα ήρθε με ένα τεράστιο κούτσουρο και το έριξε μέσα στη φωτιά και εκείνη δυνάμωσε πολύ ..-Όλη την νύχτα θα καίει δυνατά είπε ο Χρίστος στον φίλο του ..να ρθει ο Χριστούλης και να μας βρει καλούς νοικοκυραίους να ζεσταθεί και αυτός που θα ναι κρυωμένος …Και άρχισε μετά η μάνα του να φτιάχνει λαλάγγια στο τηγάνι στο τζάκι …-Αυτά τα φτιάχνει η μάνα μου για να βοηθήσουμε την Παναγιά μας στη λεχωνιά της που θέλει ζέστη και άφθονη τροφή να μην κοπεί το γάλα της ….

Το ξημέρωμα τους βρήκε όλους στην παγωμένη εκκλησιά , που την ζέσταιναν τόσο όμως τα αναμμένα κεράκια και οι ολόθερμες προσευχές όλων των χωριανών που σαν να συναγωνίστηκαν ποιός θα φτάσει πιο νωρίς να ακούσει το απολυτίκιο της γέννησης που τριτώνει στον όρθρο … //

Πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια από εκείνο το ξημέρωμα …Οι δυο φίλοι χάθηκαν σε σπουδές , νέες ζωές και οικογένειες… ο Χρίστος έφυγε στην επαρχία και έκανε οικογένεια με τέσσερα μικρά αγγελούδια... Σπάνια βλέπονταν λοιπόν και στα μπαλκόνια τους δεν έβγαιναν πια …Τριάντα χρόνια κύλησαν με τους δρόμους τους να μην συναντιόνται ποτέ ξημέρωμα Χριστουγέννων …Ο Χρίστος πάντα θυμόταν με νοσταλγία εκείνο το ξημέρωμα του 81 και στενοχωριόταν που δεν τα κατάφερε τα κατοπινά χρόνια να μετατρέψει εκείνο τον Χριστουγεννιάτικο ενθουσιασμό του φίλου του σε αγάπη για τον Χριστό και την ωραία πνευματική ζωή των απλών Χριστιανών , ζωή που εκείνος ακολούθησε ενώ ο Σώτος ….

Ξημέρωμα Χριστουγέννων τριάντα χρόνια μετά …Φέτος ο Χρίστος θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα στην πόλη , στους γονείς του , τον παππού και την γιαγιά πλέον , στην ενορία των παιδικών του χρόνων ….Αχάραγα ξύπνησε τα παιδιά του και με την γυναίκα του βγήκαν από το πατρικό στην παλιά του γειτονιά κοιτάζοντας κρυφά πάνω… στο μπαλκόνι του φίλου του…-Χρίστο χρόνια πολλά!!! άκουσε μια φωνή από ένα αυτοκίνητο που σταμάτησε μπροστά τους ..-Σώτο εσύ είσαι ;!!! Τι κάνεις φίλε μου που πας τέτοια ώρα; ρώτησε με μια μικρή ελπίδα …-Δεν πάω… έρχομαι ..επιστρέφω από ρεβεγιόν Χριστουγέννων είπε χαμηλώνοντας κάπως το βλέμμα…και αλλάζοντας απότομα διάθεση άρχισε να ρωτάει τα ονόματα των παιδιών του φίλου του …-Έλα μαζί μας στην εκκλησία !!! Θυμάσαι τότε στο χωριό ; -Αν θυμάμαι λέει ..τα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μου !!! -Έλα φίλε ..πάρκαρε το αυτοκίνητο και έλα να πάμε μαζί σήμερα ..τώρα !!

-Ναι θα έρθω !! Πηγαίνετε εσείς και έρχομαι …-Εντάξει είπε ο Χρίστος μελαγχολικά θυμούμενος τις αμέτρητες φορές που καρτερούσε τον φίλο του μα εκείνος δεν φάνηκε εκεί στο ιερό της ενορίας τους … Με το ίδιο καρτερικό βλέμμα τον περίμενε και αυτό το ξημέρωμα των Χριστουγέννων στον Άγιο Δημήτρη που σχεδόν είχε γεμίσει ήδη απο κόσμο … Είχε κρατήσει και ένα κάθισμα δίπλα του .Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά και ο παιδικός του φίλος ήρθε και κάθισε σιμά του. -Επιτέλους ήρθες !!! ψιθύρισε... Ξέρεις πόσα χρόνια το περίμενα αυτό ;; Και εκείνος με μάτια κατακόκκινα απ το ξενύχτι μα με πρόσωπο που έλαμπε από χαρά δεν είπε τίποτα ..μόνο έσφιξε δυνατά το χέρι του φίλου του …ευχαριστώντας τον που πάντα τον περίμενε …

( ίσως μια αληθινή ιστορία ...) Φιλαγιορείτης /νώντας σκοπετέας

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι....

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα …για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη ,τους Μάγους και τ ΄Αστέρι …

Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν , ζεσταίνονται , μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων . Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού…που πάντα γεννάται …δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί …Γεννάται . Ο ενεστώς …διαρκείας . Και εμείς ελπίζουμε πως αυτή η διάρκεια πάντα θα μας σκεπάζει , όπως οι γονείς μας όταν μετά το βραδινό παραμύθι σκέπαζαν τα ονείρατά μας και μας σταύρωναν για καληνύχτα .

Τα χρόνια κύλησαν και πήραμε και εμείς την θέση τους , εκεί δίπλα σε ένα μικρό κρεβάτι με ένα βιβλίο παραμυθάδων στο χέρι , με μια φωνή ψιθυριστή στο σκοτάδι να διηγείται ό,τι μπορεί να ταξιδέψει στο όμορφο , να γαληνέψει μια παιδική ψυχή στην αγκαλιά του φύλακα Αγγέλου της . Τούτες τις νύχτες τις καρτερικές τα βιβλία των παραμυθάδων ας πάνε στην άκρη . Και οι φωνές μας οι ψιθυριστές ας γίνουν πιστευτές και ας πιάσουν να διηγούνται αυτά που γίνηκαν τότε ….Μα αν δεν τα πιστεύουμε εμείς στ ΄ αλήθεια πως θα νοιώσουν τις ιερές αλήθειες οι εύφορες παιδικές ψυχές ; Αν εμείς δεν ξέρουμε όλες τις ιερές λεπτομέρειες εκείνης της συγκλονιστικής για τον άνθρωπο νύχτας , τι θα διηγηθούμε στα μικρά μας ; Πόσοι γνωρίζουμε πως ο Χριστός γεννήθηκε Ξημέρωμα Κυριακής …Πόσοι γνωρίζουμε για το ταξίδι των μάγων μαζί με το αστέρι , τον συμβολισμό των δώρων …την Θεϊκή εμφάνιση στους αγραυλούντες ποιμένες …Ή καλύτερα πόσοι από εμάς πιστεύουμε, ότι όλα αυτά συνέβησαν πρσγματικά και ότι δεν αποτελούν απλά το σενάριο σε μια καλοσκηνοθετημένη σχολική γιορτούλα με τα παιδιά μας να υποδύονται ρόλους μπροστά από τις κάμερες και τις φωτογραφικές μας μηχανές ;

Απόψε το βράδυ θα διηγηθώ την ιστορία με τον εκ δεξιών ληστή , αυτόν που …λήστεψε τον Παράδεισο με το Μνησθητί μου Κύριε . Είχε συναντήσει την Ιερή Οικογένεια κατά την φυγή της στην Αίγυπτο …μα μόλις αντίκρυσε τον Σωτήρα στην αγκαλιά της Παναγιάς έκανε πίσω και δεν προχώρησε στα σκληρά του σχέδια , λέγοντας πως αν ποτέ ο Θεός κατέβαινε στη γη , θα έπαιρνε την μορφή αυτού του μωρού …Την διάβασα σε έναν λόγο του Αγίου Νικολάου του Βελιμίροβιτς . Αυτήν και πολλές άλλες θαυμαστές αλήθειες εκείνης της λυτρωτικής για το ανθρώπινο γένος Θεϊκής απόφασης …Να κατέβει ο Θεός επί γης και να ανέβει ο άνθρωπος στον ουρανό…

Όλα τα βράδια που απομένουν μέχρι το ξημέρωμα της του Χριστού Γεννήσεως ,θα θυμάμαι μια τέτοια αληθινή Ιστορία να την λέω ψιθυριστά εκεί δίπλα στις αγγελικές ψυχούλες …Να μην ξεχάσω όμως , κάθε τέτοια αληθινή διήγηση να την ξεκινάω όχι με το Μια φορά και έναν καιρό , μα με την φράση Τω καιρώ εκείνω …

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι …μα η πιο γλυκιά παραμυθία της ανθρώπινης ψυχής …

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

Τον εαυτό μου να δώσω ....

Έπρεπε νάμαστε τρεις. Αν δεν ήταν τόσο σκοτάδι, θα καταλάβαινα ίσως, γιατί έχω μείνει τόσο μονάχος. Πόσο έχω ξεχάσει. Πρέπει απ' αρχής πάλι το ταξίδι ν' αρχίσει. Πότε ξεκινήσαμε, τότε, οι τρεις; Ή μήπως, κάποτε, είχαμε ανταμώσει... Μαζύ πορευτήκαμε ένα διάστημα, όσο μας οδηγούσε άστρο λαμπρό. Αυτό άλλαξε την οδό ή εγώ τίποτα πια να δω δεν μπορώ; Πού βρίσκομαι τώρα, σε τέτοιον καιρό, σκληρό, ανένδοτο, δύσκολο, εγώ, ανήσυχος, βιαστικός. Μήπως κι' η ώρα πλησίασε; Πού να το ξέρω! Πού είναι τα δώρα; είχαμε τότε τοιμάσει δώρα ήμερα, ήσυχα δώρα ημών των ταπεινών, χρυσόν λίβανον και σμύρναν άλλοτε με θαυμασμό κι' ευλάβεια τού φέρναμε. Τώρα σ' αυτόν τον καιρό σίδερο, κεραυνό και φωτιά. Ήμασταν τρεις, τώρα κανέναν άλλον δε βλέπω κι' αισθάνομαι τα χέρια μου πότε άδεια, πότε βαρειά. Βασιλείς τότε προς τον βασιλέα του κόσμου, τώρα κανείς δε βασιλεύει με βεβαιότητα. Σκοτάδι βαρύ. Ποιος μ' οδηγεί; Δίχως συντροφιά, δίχως άστρο κανένα πηγαίνω. Μόνη προσφορά, η μεγάλη που γνωρίζω, συμφορά της στέρησής Του. Τι να προσφέρω σημάδι ευλάβειας κι' υποταγής; Εμείς, άνθρωποι της παράφορης τούτης εποχής, τι μπορούμε, δικό μας, ευτυχείς να Του δώσουμε; Είναι ανάγκη να βρούμε την προσφορά. Τίποτα δεν προσφέρει της ψυχής μας ο τόσος αγώνας. Χρυσόν, λίβανον και σμύρναν άλλοτε, δώρα απλά. Μας παιδεύει η ασυμπλήρωτη προσφορά. Τώρα που πορεύομαι στο σκοτάδι, χωρίς τη χαρά των δώρων, μονάχος, δεν έχω παρά τον εαυτό μου να δώσω. Εν συντριβή βαδίζοντα.

Ζωή Καρέλλη . Το ταξίδι των μάγων .Από τη συλλογή Κασσάνδρα και άλλα ποιήματα (1955)

Η Προσευχή των Χριστουγέννων ...

Η προσευχή μας κατά τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής των Χριστουγέννων θα μπορούσε να συνοψισθεί σε μια μόνο λέξη: "Έρχου!" Είναι το "Έρχου, Κύριε Ιησού!" με το οποίο τελειώνει η Αποκάλυψη. Αν προφέρουμε αυτό το κάλεσμα με ειλικρίνεια και ζήλο, τότε γίνεται αληθινή ασκητική προσπάθεια. Πραγματικά, η ελπίδα και η προσμονή του Κυρίου αυξάνουν μέσα στην καρδιά μας. Κάθε μέρα της Τεσσαρακοστής, αυτό το "Ερχου!" μας γεμίζει όλο και περισσότερο, προφέρεται με μεγαλύτερη ένταση, και διώχνει μακριά τους λογισμούς, τις νοερές εικόνες, τα πάθη που είναι ασύμβατα με την έλευση του Χριστού. Αυτό το "Έρχου!" μας καθαρίζει και μας φλογίζει, θα μπορούσε να δώσει το δικό του ιδιαίτερο χρώμα στην προσευχή μας. Μακάρι να μπορέσουμε, κάθε μέρα της Τεσσαρακοστής αυτής, να προφέρουμε το κάλεσμα μας προς τον Κύριο με τρόπο όλο και λιγότερο ατελή!" "Το άγγελμα της χαράς απευθύνεται και σ’ εμένα προσωπικά. Γεννήθηκε και για μένα ένας Σωτήρας. Ας αναγνωρίσουμε στη Γέννηση του Χριστού ένα δώρο πολύ προσωπικό κι ας το δεχτούμε με χαρά και ευγνωμοσύνη"....

Απόσπασμα από το βιβλίο :

''Εγεννήθη Χριστός'' του π. Λεβ Ζιλέ (Εκδόσεις Ακρίτας)

Ευλογημένο Σαρανταλείτουργο ...

Κάποτε, ένας χριστιανός, ενώ έσκαβε με πολλούς μαζί σ’ ένα νταμάρι, έπεσε βράχος και τους καταπλάκωσε η στοά. Η γυναίκα αυτού του χριστιανού, η κυρία Αργυρώ, έδωσε ό,τι είχε από το υστέρημά της σε έναν ιερέα να κάμη 40 Λειτουργίες για την ψυχή του άνδρα της σ’ ένα εξωκκλήσι κοντά στο μέρος όπου έγινε δυστύχημα, διότι επίστεψε ότι είναι νεκρός. Καθημερινά μάλιστα πήγαινε ένα πρόσφορο, ένα μπουκάλι με κρασί και μία λαμπάδα, σαν πτωχή που ήταν.
Όταν έφθασε ο ιερέας στις 20 Λειτουργίες, ο διάβολος φθόνησε την ευλάβεια της κυρά Αργυρώς και αφού μετασχηματίστηκε σε έναν γνωστό της χωρικό, την συνάντησε το πρωί στον δρόμο και της είπε: – Ξέρεις; Ο παπάς δεν πήγε στην Εκκλησία γιατί είχε δουλειά βιαστική και γι’ αυτό μην κοπιάζεις. Αύριο πηγαίνεις την προσφορά σου. Αυτό της το έκαμε ο διάβολος τρεις φορές στο διάστημα των 40 Λειτουργιών.
Εν τω μεταξύ, έγινε μεγάλη προσπάθεια ν’ ανοίξουν στοά στο ορυχείο, για να μπορέσουν να βγάλουν τα πτώματα, τα οποία ήσαν πάρα πολλά. Ήσαν όλοι τους νεκροί. Είχαν ήδη περάσει 40 ημέρες. Σκάβοντας ακόμη πιο βαθειά, έφθασαν σ’ ένα μέρος, όπου άκουσαν μία φωνή! Ανθρωπινή φωνή που τους έλεγε: – Προσέξτε, ζω! Σκάψτε με προσοχή, γιατί επάνω μου είναι δύο πέτρες, μην πέσουν και με θανατώσουν.
Αυτοί θαύμασαν και πράγματι, σκάβοντας με πολλή προσοχή από τα πλάγια, βρήκαν τον άνθρωπο ζωντανό και το ανήγγειλαν χαρούμενοι στην γυναίκα του. Απορούσαν όλοι πώς αυτός ο άνθρωπος έζησε επί 40 ημέρες χωρίς τροφή και χωρίς νερό. Κι αυτός τους είπε: – Κάθε μέρα μου έδινε κάποιος – αοράτως, δεν ξέρω πώς – ένα ψωμί και ένα μικρό δοχείο με κρασί, ενώ μία λαμπάδα αναμμένη ήταν μπροστά μου, και έτσι έτρωγα.
Εκτός από τρεις φορές, όπου δεν έφαγα τίποτε ούτε φως είδα και πικράθηκα πολύ, οδυρόμενος για τις αμαρτίες μου, γιατί νόμισα ότι έπαψε πλέον να με βοηθά αυτό το αόρατο χέρι του Θεού. Και ήμουν έτοιμος πλέον να πεθάνω από πείνα και δίψα.
Κατόπιν, είδα και πάλι την αναμμένη λαμπάδα, και δίπλα το ψωμί και το κρασί, όπως και πριν, και εδόξασα τον Θεό που δεν με εγκατέλειψε μέχρι τέλους και έτσι επέζησα και σώθηκα θαυματουργικά.
Όλοι βέβαια δοξολόγησαν τον Θεό, διότι ήσαν χριστιανοί και έμειναν με την απορία του μεγάλου αυτού θαυμαστού γεγονότος. Αυτή, χριστιανοί μου, είναι η πίστις μας! Αυτή είναι η ορθοδοξία μας.
Πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου agia-varvara2.blogspot.com

Γραμματόσημο σαν …φυλαχτό

Ένα μικρό κουτί δεμένο με μια λευκή κορδέλα …στο μεγάλο συρτάρι του γραφείου …όλα τακτοποιημένα όμορφα σ αυτό το συρτάρι …αυτό το κουτί δεν το χα δει ποτέ ξανά…Τί έχει μέσα ; Γράμματα από παλιές μου συμμαθήτριες ..πάνε τόσα χρόνια …με τις περισσότερες έχουμε χαθεί μου απάντησε η Κ…

Τα πήρα στα χέρια μου ..βαλμένα σε χρονολογική σειρά , γεμάτα όνειρα και παιδική αθωότητα , όρκους παντοτινής φιλίας και αγνά αισθήματα …Αναμνήσεις ,νοσταλγία , συγκίνηση γι αυτούς που έφυγαν , όλα όμορφα βαλμένα σ αυτό το μικρό κουτί με την λευκή κορδέλα …

Μου ΄ ρθαν στο μυαλό τότε κάποια άλλα γράμματα …Πνευματικές νουθεσίες συνήθως επιγράφονται …

Λόγια πυξίδες , συμβουλές σωτηρίας , ομιλήματα Θεοδίδακτα , ιχνιλασίες Χριστοφώτιστες , φωνές διακρίσεως ,προτροπές πατρικές . Πόσο απλά γίνονται όλα όταν το σκοτάδι το φωτίζει το Φώς του Χριστού , όταν την απελπισία και την αβεβαιότητα τις διαλύουν η ταπείνωση και η προοπτική της αιωνιότητας .

Σελίδες κιτρινισμένες από τον χρόνο , μελάνι ξεθωριασμένο από την αλμύρα των ματιών που κύλησε επάνω του , ελπίδα Κυρίου ανεξίτηλη.

Χωρίς καλλιγραφίες και εντυπωσιασμούς , με έναν μικρό Σταυρό χαραγμένο στην κορυφή της σελίδας και το ΙC XC NI KA στις τέσσερις γωνιές του …Δίπλα του ένας ευλογημένος τόπος και μια ημερομηνία ..Νέα Σκήτη 1949, Άγιο όρος Χριστούγεννα 1984 , Λογγοβάρδα Πάσχα 1969 , Αριζόνα 15 Αυγούστου 2002 …

Φάκελοι με γράμματα που πολλές φορές υπάρχουν ως σελιδοδείκτες σε κάποια παλιά Καινή Διαθήκη , να σημαδεύουν την παραβολή του Ασώτου ή το : η αγάπη πάντα στέγει του Θείου Παύλου …

Χιλιάδες φορές έχουν διαβαστεί αυτά τα γράμματα …Κάθε φορά όπως η πρώτη …Δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια , η μόνη αλήθεια πλημμυρίζει την ψυχή …

Ένας τέτοιος απεσταλμένος του Θεού πάνω στη γη σκέφτεται εμένα ….προσεύχεται για την ψυχή μου …Σ ευχαριστώ Χριστέ μου που αξίωσες κι εμένα να γίνω παραλήπτης του ελέους σου ..Γιατί είμαι σίγουρος πως εσύ είσαι ο Αποστολέας …

Και αυτό εδώ το μικρό γραμματόσημο θα το κρατώ πάντα φυλαχτό…

Νώντας Σκοπετέας 
Απόσπασμα από το βιβλίο "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν " 

Δίπλα σου είναι ο άγγελός σου ...

...Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών. Κατά σύμπτωση οί γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου καί με ενημέρωσαν για την κατάσταση της υγείας του Γέροντα. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν οί γιατροί, πήγα καί κάθησα δίπλα στο Γέροντα Ιάκωβο, ό οποίος, μόλις με είδε, μου είπε το εξής, το όποιο μ' εκανε πραγματικά ν' άνατριχιάσω,γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ.

- Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ό άγγελος σου.

Με συγκλόνισε κυριολεκτικά αυτό πού μου είπε. Δεν το λέω για υπερηφάνεια, Καί πρόσθεσε:

- Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο. Άλλα τον δικό σου τον είδα. Πρόσεξε να μη τον διώξεις από κοντά σου. Ανατριχιάζω ολόκληρος κάθε φορά, πού το σκέφτομαι, το ίδιο όπως την ώρα εκείνη. Κι ολοκλήρωσε ό Γέρων Ιάκωβος: -Αυτός ό άγγελος έχει κατονομασθεί την ήμερα της βαπτίσεώς σου. Από την ήμερα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει καί δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ό οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου στα χέρια του καί θα την οδηγήσει την ήμερα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οί δαίμονες καί θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο, διέπραξε αυτή την αμαρτία καί την άλλη», τότε ό άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό, έκανε καί το άλλο καλό». Αυτός είναι ό δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοίπόν, να μην τον απομακρύνεις. Τον είδα να είναι κοντά σου. Από εκείνη την ώρα, ουδέποτε σταμάτησα να έχω την αίσθηση ότι δίπλα μου υπάρχει ένας άγγελος, ό δικός μου, προσωπικός άγγελος. Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Όρθόδοξοι χριστιανοί.

πηγή :http://orthodoxigynaika.blogspot.com

Άγιος Νεκτάριος. (Ο μικρός Αναστάσης ...ο μεγαλύτερος Άγιος του 20ου αιώνα )

(Απομαγνητοφωνημένη εκπομπή του π.Ανδρέα Κονάνου

7-11-06 /αναρτάται με την ευλογία του).

Θέλετε αγαπητοί μου σήμερα να πούμε μερικά πράγματα για τον Άγιο Νεκτάριο ,για τον Άγιο της Ταπείνωσης ,για τον Άγιο της απέραντης αγάπης για τον Άγιο της μεγάλης υπομονής ,για τον Άγιο που πέρασε τόσα πολλά ,που ταπεινώθηκε τόσο πολύ ενώπιον του Κυρίου και γι αυτόν τον λόγο δοξάστηκε τόσο πολύ από τον Θεό..; Κοιτούσα το ημερολόγιο και έβλεπα ότι σε αυτές τις ημέρες κοντά ,έρχεται η γιορτή του Αγίου Νεκταρίου και είπα ,σαν ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο -το αισθάνομαι αυτό μες στην ψυχή μου -να αφιερώσουμε μια εκπομπή στον Άγιο αυτόν ,τον τόσο μεγάλο ,τον Άγιο του αιώνα , του προηγούμενου αλλά και του δικού μας και όλων των αιώνων… Θέλω να πω αρχικά ,το πόσο μεγάλη χαρά ένιωσα όταν «γνώρισα» για πρώτη φορά τον Άγιο Νεκτάριο . Μέχρι το 1988, ήξερα ότι υπάρχει ……ήξερα το όνομά του …είχα ακούσει και για μερικούς γνωστούς μου, που είχαν αυτό το όνομα ,όχι πάρα πολλοί άνθρωποι αλλά ήταν μερικοί που ονομάζονταν έτσι. Παρ’ όλα αυτά δεν ήξερα τίποτα για τη ζωή του .Δεν ήξερα τίποτα το λεπτομερειακό για τον τόπο που μεγάλωσε και έζησε, για την Αίγινα , τον τόπο που ίδρυσε το μοναστήρι ,δεν ήξερα κάτι για τα θαύματά του…. Και πώς ο Άγιος με βρήκε;; ….χωρίς να το περιμένω χωρίς να το έχω υποπτευθεί χωρίς κανένας να με προετοιμάσει για κάτι τέτοιο . Δεν ξέρω αν θα σας κουράσω, αλλά θέλω να σας διηγηθώ το πως γνώρισα τον Άγιο Νεκτάριο σε ανύποπτο χρόνο σε μια δημοτική βιβλιοθήκη ,εκεί που πήγαινα και διάβαζα για να δώσω πανελλήνιες εξετάσεις και είχα μεγάλη ένταση…ήμουν στην τρίτη Λυκείου. Διάβαζα σε μια βιβλιοθήκη, η οποία είχε μέσα κλιματιστικά …και επειδή έκανε πολύ ζέστη το Καλοκαίρι και πολύ κρύο το Χειμώνα ,πήγαινα εκεί όπως και άλλοι και είχα τουλάχιστον κάποιες καλές συνθήκες κλιματολογικές για να μπορώ να διαβάζω ….εκμεταλλευόμασταν δηλαδή αυτές τις συνθήκες της δροσιάς και της ζέστης αντίστοιχα . Το πρωί στην βιβλιοθήκη αυτή ήταν μια βιβλιοθηκάριος, η οποία ήταν πολύ αυστηρή …όταν σηκωνόσουν δηλαδή να κάνεις κάποιο διάλειμμα, έπρεπε να βγεις απ την βιβλιοθήκη ,δεν μπορούσες να πας δίπλα στα βιβλία ,έπρεπε να έρθει κι αυτή δίπλα να κοιτάξει μήπως πάρεις κάποιο ,μήπως κάνεις κάποια ζημιά κ.λ.π. Οπότε και εγώ έχοντας άγχος μήπως μου κάνει κάποια παρατήρηση , ήμουν πολύ τυπικός …διάβαζα έβγαινα έξω για διάλειμμα ,τελείωνα και έφευγα . Στην απογευματινή όμως βάρδια ήταν ένας άλλος κύριος ,βιβλιοθηκάριος , τον οποίον δεν τον ενοχλούσε το να σηκωθούμε και να κοιτάξουμε τα ράφια των βιβλίων, που ήταν παλιά ,και που δεν ξέρω αν κανείς θα τολμούσε να τα πειράξει ,πόσο μάλλον να τα κλέψει. Κανείς δεν έδινε σημασία σε αυτά τα βιβλία …παλιά βιβλία ….ήταν τα πατερικά κείμενα σε κάποιες παλιές εκδόσεις… σκονισμένα ….δεν ξέρω μήπως ήμουν και απ τους πρώτους που άγγιξε αυτά τα βιβλία… Θέλοντας λοιπόν να κάνω ένα διάλειμμα κάποια φορά πήγα και στάθηκα όρθιος και παρατηρούσα τα βιβλία .Και όπως τα κοίταζα είδα ένα βιβλίο που ήταν κίτρινο στη ράχη του …Κοιτάω την επικεφαλίδα του : «Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΕΦΑΛΑΣ του Σώτου Χονδρόπουλου» . Στηρίζομαι στον τοίχο ,παίρνω το βιβλίο ,το φυσάω ,φεύγει η σκόνη πάνω από τη ράχη του και αρχίζω να το ξεφυλλίζω . Και πιστέψτε με πέρασε μισή ώρα, ενώ πήγα να κάνω διάλειμμα να ξεκουραστώ ,αντί να βγω έξω να πάρω λίγο καθαρό αέρα ,έκατσα μέσα στη βιβλιοθήκη όρθιος σε μια κολώνα …ήταν λίγα τα άτομα την ημέρα εκείνη που διάβαζα ,δεν με ενόχλησε κανείς ούτε με πήραν είδηση και διάβασα αυτό το βιβλίο για το οποίο σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ότι όταν θα τελειώσω τις εξετάσεις , θα το αγοράσω…..για να γνωρίσω καλύτερα τον Άγιο Νεκτάριο .Προς το παρόν είπα μέσα μου , αυτό που ….συμφεροντολογικά μπορώ να κάνω μαζί του είναι να κάνω ένα τάμα: Να Τον παρακαλέσω και να του πω : Άγιε Νεκτάριε εσένα που σε γνώρισα λίγους μήνες πριν τις Πανελλήνιες εξετάσεις που έχω τόσο άγχος και τόση αγωνία αν θα περάσω στη σχολή που θέλω, σε παρακαλώ Πρέσβευε, Μεσίτευσε στον Θεό να πετύχω . Δεν έχω κάτι άλλο να σου ζητήσω γιατί δεν σε ξέρω και καλά και δεν θέλω να εκμεταλλευτώ αυτήν την ....γνωριμία μαζί σου .Τίποτα άλλο . Και κάθισα λοιπόν και τελείωσα το διάβασμά μου. Θυμάμαι όμως μερικά δυνατά περιστατικά του Αγίου Νεκταρίου …. Διάβαζα αυτό το κομμάτι αυτό που έλεγε ότι όταν ήτανε μικρός ο Άγιος Νεκτάριος. …(γεννήθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα ) τον έστειλαν οι γονείς του στην Κωνσταντινούπολη να εργαστεί σε κάποιο καπνοπωλείο ….δεν σας λέω ονόματα δεν σας λέω ημερομηνίες ….σας συστήνω όμως να διαβάσετε αυτό το βιβλίο και όποια άλλα κυκλοφορούν του Αγίου Νεκταρίου ,περιστατικά της ζωής του ,θαύματα ,ομιλίες ανθρώπων που τον γνώρισαν ….υπάρχουν πολύ ωραία βιβλία….. Ο Άγιος λοιπόν (Αναστάσιο τον λέγανε όταν ήταν μικρό παιδί ) δούλευε για να βοηθήσει τους δικούς του …. Κάποια στιγμή λοιπόν παλιώσανε τα ρούχα του και πήγε στον καπνοπώλη ,τον επιχειρηματία να ζητήσει κάποια βοήθεια….Του λέει λοιπόν ντροπαλά : ….ξέρετε Κύριε ……τρυπήσανε τα παπούτσια μου κι οι κάλτσες μου και τώρα κάνει κρύο το Χειμώνα και θα θελα αν μπορείτε να με βοηθήσετε λίγο … Αυτός θύμωσε του λέει : ….Φύγε από εδώ δεν έχω περισσευούμενα λεφτά για σένα …είσαι βάρος στη δουλειά μου ….κάνε τη δουλειά σου καλά κι άστα αυτά …τις υπερβολές…τα βγάζεις πέρα . Και δεν του έδωσε καμία σημασία .Ένα μικρό παιδάκι ήταν τότε αυτός ο Άγιος ….ξεκίνησε από μικρό παιδάκι με τόση ταλαιπωρία στη ζωή ….πόνο ,πολύ πόνο. όλη του η ζωή ήταν ένας πόνος ….Μέχρι που έφυγε από τον κόσμο αυτό ήπιε πολύ πίκρα ο Άγιος Νεκτάριος . Φεύγει λοιπόν ,πάει στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει ένα γράμμα .όχι όμως στους γονείς του …αυτοί ήταν φτωχοί .Έγραψε ένα γράμμα στον Ιησού Χριστό .Έτσι τελείωνε το γράμμα : «ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ» Δ/νση: ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ. ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ …. Του έγραψε ένα γράμμα τόσο καρδιακό, τόσο απλό,με τόση θερμή πίστη όμως. Και του είπε ….περίπου τα παρακάτω….: Κύριε μου σε παρακαλώ ,συγχώρεσέ με που σε ενοχλώ.... ξέρω ότι έχεις πολλά στο μυαλό σου ,έχεις τόσο κόσμο να ασχοληθείς, αλλά έχω κι εγώ ένα πρόβλημά μου να Σου πω και αυτό είναι απλό κι εύκολο για Σένα…. βρες μια λύση…τρύπησαν τα παπούτσια μου …κρυώνω!! δεν έχω ρούχα να ντυθώ …αν θέλεις Εσύ βοήθησέ με σε παρακαλώ …εγώ σε αγαπώ πολύ Εσύ κανόνισε πως θα με βοηθήσεις . Κλείνει το γράμμα ,σηκώνεται το πρωί με το κρύο να το στείλει …στους ουρανούς …..Τί θα ένιωθε αυτός ο ταχυδρόμος εάν έπαιρνε αυτό το γράμμα και έβλεπε τυχαία να γράφει παραλήπτης :ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ στους Ουρανούς ;….Η ωραιότερη Διεύθυνση στην οποία όμως δεν θα έφτανε ποτέ από τα Ταχυδρομεία αυτού του κόσμου!!!. Κατά Θεϊκή συγκυρία επέτρεψε ο Θεός να βγαίνει το πρωί ο γείτονάς τους ο Κυρ-Θεμιστοκλής, ο οποίος είδε τον μικρό Αναστάση ..... -Αναστάση που πας με αυτό το κρύο;…. -Πάω να στείλω τα γράμματα … -Φέρε εδώ παιδάκι μου ….μαζί με τα δικά μου θα στείλω και τα δικά σου . Τα παίρνει κι όπως τα ξεφύλλισε στο χέρι του, είδε την Διεύθυνση ….κατάλαβε ότι πρόκειται για κάτι που δεν θα γίνει ανθρωπίνως ….παραβίασε το απόρρητο της παιδικής αυτής ψυχής ,και προς έκπληξή του και με συγκίνηση διάβασε αυτά τα λόγια ….. «ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ» ….. το μικρό παράπονο και την θερμή προσευχή του μικρού Αναστάση …Και τι κάνει αυτός ο άνθρωπος;.....Ετοιμάζει ένα δεματάκι με φανέλες ,ζακέτες ζεστές ,ρουχαλάκια ,τα βάζει σε ένα δέμα και πάνω του γράφει : ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ . Το βάζει έξω από το μαγαζί το πρωί ,το παίρνει ο Αναστάσιος με το που ξύπνησε και αρχίζει να πηδάει από τη χαρά του σαν τρελός και να φωνάζει : Χριστέ μου Σ΄ αγαπώ ,Χριστέ μου Σ’ ευχαριστώ , Χριστούλη μου… άκουσες την προσευχή μου ……. Ένα παιδάκι που από μικρός είδε τα θαύματα του Θεού …. με τέτοια ζωντανή πίστη τόσο θερμή που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή …Μιλούσε στο Θεό …..Τον αισθανόταν ...Μιλούσε στον Χριστό και κατέβαζε τον ουρανό στην γη, Έκανε θαύματα η προσευχή του... ήταν μια ζωντανή επαφή αυτή που είχε με τον Χριστό ….Όμως το αφεντικό του είχε άλλη γνώμη και όταν τον είδε έτσι καλοντυμένο ..... : -Πώς έγινες έτσι κουστουμαρισμένος; Ποιος σε έφτιαξε έτσι κύριο; Πού τα βρήκες τα λεφτά Και ο Αναστάσιος του απαντά με απλότητα ….. - …..Ξέρετε είναι μυστικό … -Για πες το μυστικό σου γιατί κάτι υποπτεύομαι ….αυτός νόμισε ότι του έκλεψε λεφτά από το συρτάρι. -…..Ξέρετε μου τα έστειλε ο Ιησούς Χριστός … -…Ο Ιησούς Χριστός ;;;;;; Έλα εδώ και θα σου πω !!!!! Και αρχίζει να τον κτυπά και να τον κυνηγάει μέσα στο μαγαζί ..... -Λέγε που βρήκες τα λεφτά ...... -Μα σας λέω αλήθεια έστειλα ένα γράμμα στον Ιησού Χριστό και μου απάντησε….Τί φταίω εγώ δεν έχω κλέψει ….Ο Χριστός με άκουσε ….έστειλα γράμμα… το γράφει κιόλας ….να…!! Κι από τις φωνές τα κλάματα και τη φασαρία τον ακούει ο Κύριος Θεμιστοκλής . Πάει στο αφεντικό του λοιπόν και του λέει : -Άσε το παιδί… έλα να σου πω το μυστικό του… μην του χαλάσουμε αυτήν την απλή πίστη που έχει στην καρδούλα του ….εγώ του τα έδωσα αλλά κοίτα τι βρήκα …κοίτα τι γράμμα διάβασα ….έχεις δίπλα σου ένα παιδί θαυμάσιο δουλεύει στο μαγαζί σου ένα παιδί που έχει ζωντανή πίστη στον Χριστό …. Και πέρασε τόσες περιπέτειες στη συνέχεια στη ζωή του, άλλαξε τόσες δουλειές ,έφτασε να σπουδάσει να γίνει δάσκαλος ,να γίνει μοναχός στη Χίο ,να χειροτονηθεί ,να γίνει Επίσκοπος να τον διώξουν από την Αλεξάνδρεια να τον συκοφαντήσουν …… Πιστεύω οτι μέσα σε όλα τα άλλα που είχε περάσει ο Άγιος .... αυτά που τον έκαναν Άγιο ..όπως δηλαδή το να είσαι Άγιος και να σε λένε ανήθικο ….το να αγαπάς το Θεό πάνω από όλα και να σε συκοφαντούν λέγοντας ότι αγαπάς ανθρώπους εμπαθώς ….το να σε κατηγορούν και να το δέχεσαι ….αυτό είναι που νομίζω περισσότερο από όλα τα άλλα ελκύει τη χάρη του Θεού επάνω στην ψυχή του ανθρώπου . Για όλους τους λόγους είναι άγιος ο Άγιος Νεκτάριος και επειδή ήταν ελεήμων και επειδή ήταν ταπεινός και επειδή ήταν νηστευτής ,άνθρωπος αγάπης ,δεν υπάρχει αρετή που ο Άγιος δεν εξάσκησε στη ζωή του ,είχε τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος όλους τους καρπούς … ,αλλά το να δεχτεί να τον συκοφαντούν και αυτό να τον συνοδεύει σαν «ρετσινιά»σε όλη του τη ζωή δεν ήταν μικρό πράγμα . Πήγαινε στη Λαμία λοιπόν διωγμένος να κηρύξει ….-του έδωσαν το δικαίωμα απλώς να παρίσταται σε απλές ιεροπραξίες δηλαδή να κάνει μνημόσυνα -…Ένας επίσκοπος……!!!!κατάντημα δεν ήταν αυτό ;;;;..και το δέχτηκε …και έγινε ΄΄Αγιος ….και ο κόσμος στην Λαμία να γελάει ... και να τον ειρωνεύονται και να λένε : ξέρουμε ποιός είναι αυτός …ξέρουμε το παρελθόν του και ξέρουμε το ποιόν του ….. Να τον κοιτάνε με νόημα λοιπόν και αυτός να τα ανέχεται και να τα δέχεται ταπεινά και να ξεσπά μόνο σε προσευχή και μόνο σε δάκρυα και μόνο σε γονυκλισίες …τα γόνατά του πραγματικά μονίμως τα είχε ακουμπημένα στη γη ….προσευχόταν ατελείωτες ώρες …προσευχόταν τόσο πολύ, που πολλές φορές ξεχνιόταν, έχανε την αίσθηση του χρόνου …του χώρου ….της πείνας η οποία τον βασάνισε πολύ στη ζωή του ….πείνασε …όχι αστεία …υπήρχαν μέρες που δεν είχε να φάει ….Νοίκιαζε στην περιοχή του Ρέντη ,στο σπίτι μιας κυρίας Ανδρομάχης και είχε μέρες να φάει και είχε και μήνες να πληρώσει το ενοίκιο ….έγραφε κάποια βιβλία τότε :''το γνώθι σ αυτόν'' , ''το Θεοτοκάριο'' , ''το εξομολογητάριο'' ,τα βιβλία τα πνευματικά :''περί επιμελείας ψυχής'' και όποια άλλα βιβλία κυκλοφορούν σήμερα ,και ήλπιζε ότι από αυτά θα πλήρωνε τα χρέη του …αλλά εις μάτην .... ,ποιοί αγόραζαν τότε τέτοια και τόσα βιβλία …δεν υπήρχε τέτοια διάδοση μεγάλη ,δεν υπήρχαν και τα μέσα δεν υπήρχε και η άνεση στον κόσμο …. Έκανε λοιπόν προσευχή ...Αυτή η γυναίκα όμως τον σεβόταν ,και κάποια στιγμή κατάλαβε πως επί τρείς μέρες ήταν κλεισμένος στο δωμάτιό του .Δεν βγήκε έξω, δεν άκουσε την πόρτα να ανοίγει ...Ανησύχησε λοιπόν και πήρε ένα πιάτο σούπα να του πάει....Χτυπάει την πόρτα …τίποτα …ξαναχτυπάει δεν απαντά ο Άγιος Νεκτάριος .Αυτή άρχισε να ανησυχεί ……μήπως έπαθε τίποτα …..παραβιάζει την πόρτα και βλέπει τον Άγιο να κάθεται μπροστά στον Εσταυρωμένο γονατιστός με τα μάτια βουρκωμένα και μόνο όταν άνοιξε την πόρτα η κυρία Ανδρομάχη κατάλαβε ο Άγιος ότι κάποιος μπήκε και προσγειώθηκε πάλι στη γη …κατέβηκε από τους ουρανούς …κατέβηκε από τη θέα του Θεού ,από το θρόνο του Θεού …και μένει αυτή με το πιάτο στα χέρια σύξυλη να τον κοιτάει και να του λέει : Έίστε Άγιος άνθρωπος …ξεχάστε και τα ενοίκια ξεχάστε τα όλα σας τα χαρίζω …όποτε μπορέσετε.. αν μπορέσετε …δεν πειράζει …φιλοξενώ στο σπίτι μου έναν Άγιο …Τρείς ολόκληρες μέρες νηστικός ……..Έχετε κάνει ποτέ αδερφοί μου τριήμερο ;όσοι κάνουν ξέρουν τι θα πει ….Μπορείς να κάνεις προσευχή στο τριήμερο εύκολα; ούτε προσευχή δεν μπορείς να κάνεις όταν πεινάς…όταν πεινάς, δεν μπορείς εύκολα να μιλήσεις στο Θεό .Όταν το στομάχι σου είναι άδειο …όταν το στομάχι σου γουργουρίζει και νιώθεις την ανάγκη την επιτακτική να αυτοσυντηρηθείς ,να ζήσεις, αυτό είναι το πρώτο… δεν μπορείς να προσευχηθείς εύκολα …πόσο μάλλον να ξεχαστείς …να ξεχάσεις που βρίσκεσαι να μην ακούς τον θόρυβο της πόρτας να μην καταλαβαίνεις πού είσαι … Αυτός ήταν ο Άγιος και μια τέτοια προσευχή έφερε τόσα θαύματα στη ζωή του ,αλλοιόνωντας τις ψυχές αυτών που τον πλησίαζαν ,επηρεάζοντας τους ανθρώπους ,ελκύοντας τη χάρη του Θεού ο οποίος σιγά – σιγά τον δόξαζε ....δίνοντάς του όμως και πολλούς σταυρούς ,αλλά και τεράστια δόξα … Πώς τα συνδύαζε αυτά ο Χριστός …τον είδε ευγνώμονα ,τον είδε ανθεκτικό ,τον είδε δυνατό και του έδωσε ….του έδωσε για να βλέπουμε κι εμείς και να παρηγοριόμαστε …του έδωσε για να έχει ο Άγιος Νεκτάριος χάρη …να μας δίνει και εμάς και να επιτελεί ένα σωρό θαύματα. Και όταν αργότερα μετά από τόσες περιπέτειες έγινε Διευθυντής στη Ριζάρειο Σχολή ,εκεί πλέον με τέτοια αγάπη και τέτοια ταπείνωση και με τέτοια διακριτικότητα ,αντιμετώπισε τα πάντα και μας έδωσε παντοτινά διδάγματα και μηνύματα κάνοντάς μας να καθρεφτιζόμαστε και να ντρεπόμαστε ….και ντρεπόμαστε ξέρετε γιατί; Γιατί περπατάμε στους ίδιους δρόμους που περπάτησε και ειδικά εμείς που μένουμε στην Αθήνα και στα περίχωρα ,εκεί που πάτησε ο Άγιος Νεκτάριος στον Ευαγγελισμό απέναντι στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου απέναντι απο τον Ευαγγελισμό ,εκεί που υπάρχει το κάθισμά του, το στασίδι του με ένα κομποσκοινάκι μπροστά….εκεί που σήμερα δεν κάθεται κανείς γιατί εκεί είναι η θέση του Αγίου Νεκταρίου …του Διευθυντού της Ριζαρείου .Τον τόπο αυτό τον είχε ποτίσει ο Άγιος με τις προσευχές του με τα δάκρυά του με τις αγρυπνίες του και τα ξενύχτια του ,τα οποία ήταν και για να συγγράφει ,ήταν και για να προσεύχεται και για να σκέφτεται ήταν και για να συζητά και για να εξομολογεί ήταν και για να ζει αυτό που τον καλούσε ο Θεός να ζήσει την κάθε στιγμή . Και όταν υπήρχαν φασαρίες και όταν τα παιδιά τσακώνονταν μέσα στη σχολή , γιατί υπήρχαν παιδιά από όλες τις περιοχές της Ελλάδας στη Ριζάρειο …..όταν όπως λέγεται τσακώθηκαν κάποτε κάποιοι …ο ένας από χωριό κι ο άλλος από την πόλη ….λέγοντας ο ένας στον άλλο ότι ….είσαι βλάχος και μυρίζεις χωριατίλα …..κι εσύ είσαι χειρότερος από μένα ….και άρχισαν να τσακώνονται και να χτυπιούνται ….τότε τους βλέπει ο Άγιος Νεκτάριος και στενοχωρήθηκε πάρα πολύ γι αυτό που συνέβη στη σχολή... Δεν νευρίασε όμως …..τ’ ακούτε οι γονείς ; τ’ ακούνε οι μεγάλοι; τ’ ακούμε εμείς οι δάσκαλοι ;…οι ιερείς που καμιά φορά ως άνθρωποι όλοι πέφτουμε σ’ αυτήν την παγίδα ….λέμε ότι θυμώνουμε όλοι για το καλό του άλλου ,αλλά καμιά φορά θυμώνουμε εμπαθώς ,θυμώνουμε επειδή εμείς θιγόμαστε και ενοχλούμαστε ….Ο Άγιος Νεκτάριος πληγώθηκε για το Θεό ,λυπήθηκε για το Θεό ,μόνο γι’ αυτό….. Τους φωνάζει στο γραφείο κι αυτοί τρέμανε και ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους …….και τους λέει ο Άγιος Νεκτάριος : Ο ένοχος θα τιμωρηθεί .Πρέπει να μπει τάξη σ’ αυτήν την σχολή ,δεν επιτρέπεται να είστε υποψήφιοι…. Κληρικοί κάποια στιγμή …τελειώνετε σχολή εκκλησιαστική και να θυμώνετε ,να τσακώνεστε να βρίζεστε μεταξύ σας …μα τότε τι να κάνουν οι άλλοι στον κόσμο;!!! Πηγαίνετε τώρα και θα σας πω τι θα γίνει . Και φεύγουν τρέμοντας και ο Άγιος Νεκτάριος δίνει εντολή σ’ αυτόν που σέρβιρε το φαγητό, για τρείς μέρες να μην του σερβίρει .... και να μην τρώει τίποτα ο ίδιος …Να κάθεται μαζί στην τραπεζαρία με τα παιδιά να τρώνε όλοι και αυτός να κάθεται νηστικός και να κάνει μόνο την προσευχή …. Δέσποτα Άγιε ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων σου .Καθίστε .Κάθονταν όλοι ….Τρώτε….κι ο Άγιος δεν έτρωγε….και τον κοίταζαν όλοι νηστικό ,πέρασε η πρώτη μέρα ,πέρασε το απόγευμα ,ήρθε το βράδυ ήρθε η δεύτερη μέρα …δεν άντεχαν πια ….Αυτή ήταν η τιμωρία στον ένοχο …..ο ένοχος ήταν ο πειρασμός …ο ένοχος ήταν ο διάβολος …κι ο διάβολος τιμωρείται ….η εκδίκηση στον διάβολο είναι η αγάπη είναι η ταπείνωση ,είναι η νηστεία ,είναι η θυσία κι η αυστηρότητα στον εαυτό μου και όχι στον άλλον. Αυτό έζησε ο Άγιος και ο διάβολος καιγόταν και όχι μόνο καιγόταν αλλά και οι ψυχές των παιδιών αλλοιώνονταν και συγκινήθηκαν απερίγραπτα …. Πάνε λοιπόν τον βρίσκουν στο γραφείο και του λένε : Σας παρακαλούμε Άγιε Σχολάρχα δεν θα το ξανακάνουμε…φάτε δεν αντέχουμε να σας βλέπουμε νηστικό δεν θα ξανατσακωθούμε …συγχωρέστε μας . Αυτό έκανε ο Άγιος Νεκτάριος …και όταν έβλεπε στη σχολή κάτι να μην πηγαίνει καλά η λύση ήταν μία: προσευχή ,γόνατα, σιωπή ,ταπείνωση ,και δάκρυα. Όλα τα αντίθετα από αυτά που κάνουμε εμείς. Εμείς μιλάμε, φωνάζουμε, τσακωνόμαστε, τηλεφωνάμε, επικοινωνούμε αλλά δεν προσευχόμαστε. Κάτι μας τραβάει μακριά από αυτή τη λύση του προβλήματος που είναι να κλείσεις τα χείλη και να ανοίξεις την καρδιά σου μόνο στο Θεό, για να φέρει τέλεια λύση και τέλεια φώτιση … Και όταν άλλη φορά πάλι στη Ριζάρειο ένα παιδί είχε πυρετό και «ψηνόταν» και κινδύνευε να φύγει από τον κόσμο αυτό ,ο Άγιος Νεκτάριος έμεινε όλη τη νύχτα προσευχόμενος …Θεέ μου σε παρακαλώ …. Παναγία μου..... προσευχόταν πολύ να γίνει το θαύμα …και το πρωί ο πυρετός είχε πέσει …το φιλέρημο αηδόνι ….έτσι το έλεγε αυτό το παιδί …. ο Νικόλας απο το Μέτσοβο .....που έψελνε και είχε γλυκιά φωνή ... Και όταν οι δύο υπάλληλοι που δούλευαν στα αποχωρητήρια κάποτε τσακώνονταν γιατί ο ένας δεν καθάριζε όπως έπρεπε κι ο άλλος ήταν πιο συνεπής και παρεξηγήθηκαν …τους φώναξε ο Άγιος Νεκτάριος που τους άκουσε στους περιπάτους που έκανε τα βράδια γύρω-γύρω στη σχολή τειχίζοντάς την με την προσευχή του και το κομποσκοίνι του και με τους στεναγμούς των δακρύων του και τους λέει : -Σας άκουσα που τσακώνεστε …Δεν επιτρέπεται αυτό που κάνετε στο χώρο αυτό που κινείστε …για λίγες μέρες αφήστε..... θα καθαρίζω εγώ τις τουαλέτες .Δεν θα το πείτε σε κανέναν αυτό … Του λένε: -Αν είναι δυνατόν Σεβασμιότατε εσείς θα καθαρίζετε τουαλέτες ..αν είναι δυνατόν …Σας παρακαλούμε … -.Αυτό που σας είπα τους λέει …και αλλοίμονό σας αν μάθω ότι το διαδώσατε και είπατε ότι θα κάνω αυτή τη δουλειά… Σηκωνόταν λοιπόν το πρωί κρυφά από τους άλλους ο Επίσκοπος Πενταπόλεως ,ο Άγιος των θαυμάτων ,της προσευχής που μπροστά του οι Άγγελοι υποκλίνονταν που ο Θεός τον θαύμαζε ,που ο Σταυρός του τόσο τον πονούσε …κι όμως σηκωνόταν και διακονούσε. Θυμάμαι επ ευκαιρία τον πνευματικό μου που μου είχε πει :Αν μπορείς να διακονείς τον αδερφό σου έτσι... αν μπορείς να ακουμπήσεις τον αδερφό σου και στη βρωμιά του και στον πόνο του …και στην αδυναμία του ,όπως έκανε ο Άγιος πηγαίνοντας στα αποχωρητήρια ,τότε αγγίζεις το Θεό και τότε σε αγγίζει και ο Θεός και βλέπεις θαύματα …Δεν είναι τυχαίο αυτό που δεν διάλεξε μια άλλη απλή εργασία αλλά διάλεξε τα αποχωρητήρια …διάλεξε τη βρωμιά των ανθρώπων για να βρει την καθαρότητα του Θεού και την καθαρότητα της δικής του ψυχής ….Κάπου στην Κλίμακα αναφέρεται κάτι παρόμοιο αλλά δεν είναι της παρούσης … Και όταν ο Άγιος ένιωθε δύσκολα στη γη της Αθήνας και στον κόσμο, πήγαινε και στο Άγιο Όρος στους Δανιηλαίους ,παρηγοριόταν και παρηγορούσε ,είχε αλληλογραφία με τον Π. Δανιήλ των Δανιηλαίων τον κτήτορα της ευλογημένης αυτής συνοδείας… και ήθελε να πάει στο Άγιο Όρος να μονάσει , τον συγκινούσε αυτό ,αλλά άφηνε τα πράγματα στο Θεό να τα φέρει όπως τα θέλει… Και όταν βρέθηκαν γυναίκες στην πόλη των Αθηνών αφιερωμένες ψυχές που θέλησαν να ακολουθήσουν τον Άγιο και να τον έχουν διδάσκαλό τους ,γέροντά τους ,πνευματικό τους ,καθοδηγό τους, του ζήτησαν να τους κάνει μοναστήρι και παρακαλούσαν γι αυτό…και έτσι ο Άγιος κάποια στιγμή υπέκυψε…υπέκυψε στην προσευχή τους στην αγάπη τους στην αφοσίωσή τους κι έκανε τη χάρη αυτή ,το οποίο όμως ήτανστάθηκε αφορμή πάλι να περάσει πόνους και συκοφαντίες .. .Ο άνθρωπος που είναι εύκολο να σκανδαλίζεται ,σκανδαλίζεται ακόμα και με τους αγίους . Τους Αγίους , Άγιοι μόνο τους καταλαβαίνουν και δεν τους παρεξηγούν οι άλλοι μπορούν να πουν διάφορα όπως και είπαν: .Τί δουλειά έχει αυτός με τις γυναίκες ;Τι δουλειά έχει αυτός που δέχεται στο μοναστήρι που πάει να κάνει στην Αίγινα νέες κοπέλες …Ήταν και αυτό λοιπόν μια αφορμή να συκοφαντηθεί ο Άγιος και να πονέσει ....Θα το πούμε παρακάτω αυτό . Τώρα θυμάμαι ότι όταν ο Άγιος πήγε για πρώτη φορά στην Αίγινα να δει το μέρος για να χτίσει το μοναστήρι να διαλέξει τον τόπο αυτό είδε ένα παιδί το οποίο του είπαν ότι από το πρωί φώναζε…ήταν δαιμονισμένο έπασχε από πονηρό πνεύμα κι από το πρωί φώναζε: ‘Ερχεται στο νησί ο Δεσπότης που θα σώσει το νησί …. ‘Ερχεται στο νησί ο Δεσπότης….. Και όταν έφτασε ο Άγιος Νεκτάριος και κατέβηκε απο το καράβι στο νησί ,αυτός ο άνθρωπος εμφανίστηκε στην προβλήτα και άφριζε κι έπεσε κάτω και όλοι τότε κατάλαβαν ποιος είναι αυτός που ήρθε…Είναι ο Πενταπόλεως Νεκτάριος!!!! Κατάλαβαν και συσχέτισαν το γεγονός …. Ο Σπύρος ο μάγος έλεγε από το πρωί …φώναζε ότι έρχεται ο Άγιος που θα σώσει το νησί ο Επίσκοπος που θα σώσει το νησί … Τους λέει λοιπόν ο Άγιος : Σας παρακαλώ μην ακούτε αυτά τα λόγια .Ποιός θα σώσει το νησί ;;!!Το νησί ο Θεός θα το σώσει ,κανένας από τους ανθρώπους …. Κρατά το μπαστουνάκι του, τη ράβδο του την επισκοπική, τη μικρή αυτή που είχε για να πηγαίνει στις διάφορες υποχρεώσεις του και ακουμπάει με την άκρη του στο στόμα του παιδιού και το σταυρώνει .Κι εκείνη τη στιγμή το παιδί σπάραξε…όπως έγινε με τον Κύριο όταν θεράπευε τους δαιμονισμένους….Επικαλέστηκε την χάρη του Χριστού και θεράπευσε το παιδί …το παιδί που άφριζε ,που δεν μπορούσε κανείς να το ακουμπήσει ,με το που πάτησε ο Άγιος το πόδι του στο νησί θεραπεύτηκε. Σηκώνεται ,φιλάει το χέρι του Αγίου τον ευχαριστεί για την θεραπεία ,απαλλάσσεται ,γαληνεύει το βλέμμα του, ηρέμησε .... : -Πώς λέγεσαι ; … τον ρωτά ο Άγιος -Σπύρος.. -Πού δουλεύεις; -Δεν δουλεύω Σεβασμιότατε γιατί έχω αυτήν την αρρώστια που είδατε και δεν μπορώ να πάω πουθενά … -Από εδώ και πέρα δεν θα σε ξαναπιάσει αυτό !!.. Θα είσαι ήρεμος και θα εργαστείς ,θα εργαστείς κι εσύ όπως όλος ο κόσμος και θα κάνεις μια ισορροπημένη και φυσιολογική ζωή !!. Τον ευλόγησε και πήγε στην ευχή του Θεού και στην ευχή του Αγίου . Με το που έφτασε στο νησί ο Άγιος γέμισε τον τόπο με θαύματα ..ένα σωρό ευεργεσίες …. Πόσες φορές οι εργάτες ,οι ναύτες…οι ψαράδες είχαν ανάγκη από βοήθεια Θεϊκή και παρακαλούσαν τον Άγιο και ο Άγιος τους χάριζε δύναμη ,τη δύναμη του Θεού και τα θαύματα του Θεού …Θυμάμαι εκείνη τη φορά που ήταν στην παραλία και έβλεπε λυπημένους τους ψαράδες …δεν είχαν πιάσει ψάρια για πολύ καιρό και άλλη φορά δεν είχαν πιάσει σφουγγάρια οι σφουγγαράδες ...Σταύρωνε τη θάλασσα ο Άγιος Νεκτάριος και τους έλεγε : -Να… το σημείο του Σταυρού θα κάνει το θαύμα του… η δύναμη του Κυρίου …. -Σεβασμιότατε πιστεύουμε στη δύναμη της προσευχής σου ..κάνε εσύ το θαύμα … -Όχι εγώ ο Θεός θα κάνει το θαύμα!! …. Και πραγματικά εκείνη την ημέρα πιάσαν τόσα ψάρια …άλλη φορά πιάσαν τόσα σφουγγάρια τα οποία θαυμαστώ τω τρόπω εκείνη την ημέρα ,μόνο τα σφουγγάρια, είχαν πάνω τους το σήμα του Σταυρού …οι τρύπες του σφουγγαριού στο κέντρο έβγαζαν το σημείο του Τιμίου Σταυρού!! .Αν κανείς πάει στο δωματιάκι του Αγίου θα το δει αυτό ,υπάρχουν σφουγγάρια από εκείνη την εποχή από εκείνο το θαύμα που έκανε ο Άγιος .Θαυμαστό φαινόμενο!.. Το δωματιάκι του έχει τέτοια πράγματα ,έχει τα γυαλάκια του, το κρεβάτι του ,έχει ένα σκαμνάκι ,έχει τα παπούτσια ….τις παντόφλες του ,έχει προσωπικά αντικείμενα του Αγίου . Οι άνθρωποι αυτοί τότε ένιωθαν τη βοήθεια του Αγίου … Είχε στερέψει ο τόπος ,είχε καιρό να βρέξει… και γέμισαν τα πηγάδια …έβρεχε τόσο πολύ σε σημείο που ανησυχούσαν εκ του αντιθέτου πλέον -.…Σεβασμιότατε είπαμε να βρέξει αλλά τώρα θα πνιγούμε… -Μην ανησυχείτε ,έχει τόσο καιρό να βρέξει που τα πηγάδια για να γεμίσουν θέλει ακόμα…μην ανησυχείτε ξέρει ο Θεός αρκεί να τον εμπιστευόμαστε …. Και τον είχαν ευεργέτη τους ….αλλά και ο ίδιος όταν ήθελε κάτι από τον κόσμο ,ο κόσμος έτρεχε γι αυτόν και γίνονταν όλοι χαλί για τον Άγιο Νεκτάριο γιατί τον αγαπούσαν …έβλεπαν ότι αυτά που ζητά δεν τα παίρνει για τον εαυτό του .Και όταν μια φορά προσευχόταν στην Παναγία μας …-μια εικόνα στο δωμάτιό του ,κάποια εικόνα που δεν ήταν βυζαντινή αυστηρά.... ήταν αυτή η αναγεννησιακή που ΄χαν παλιά και στο Άγιο Όρος αλλά είχε μια ευλάβεια αυτή η εικόνα και μια σεμνότητα …δεν είναι δηλαδή η ακριβής η αυστηρά ορθόδοξη αλλά είναι μια εικόνα που αποπνέει γλυκύτητα και καλοσύνη- και η οποία δεν στάθηκε εμπόδιο για τον Άγιο Νεκτάριο να βρει την αληθινή Παναγία ,να επικαλεστεί την αληθινή Παναγία έστω και με αυτήν την εικόνα την αναγεννησιακή .....Κάτι μας λέει και αυτό …ότι μας λείπει σήμερα η δύναμη της προσευχής μας λείπει η ουσία της πίστεως …πολλές φορές κρατάμε τα εξωτερικά τα τυπικά ,τα ακριβή ,τα αυστηρά ,αλλά δεν έχουμε τη δύναμη της ευσέβειας .....Όταν λοιπόν παρακαλούσε την Παναγία ….ξέρετε τι άλλο έκανε ; έβγαζε μπροστά τα χαρτιά των λογαριασμών του και της έλεγε: …Την Τρίτη θα έρθουν οι μάστοροι να πληρωθούν και δεν έχω λεφτά … Παναγία μου, Σας παρακαλώ (της μιλούσε πάντα στον πληθυντικό) Κυρία Θεοτόκε ,Σας παρακαλώ αν μπορείτε ως την Τρίτη να χετε κάνει κάτι… Και ερχόταν τη Δευτέρα το βράδυ ένας από το νησί και του έλεγε: -Δέσποτά μου εκεί που με τη γυναίκα μου πίναμε το καφεδάκι μας το απόγευμα τι ήταν και με έπιασε μια έμπνευση και μια όρεξη και λέω δεν πάω και στο μοναστήρι να κάνω μια προσφορά υπέρ υγείας της οικογενείας μας και ήρθα να σου φέρω κάποια λεφτά… και τα λεφτά αυτά της δωρεάς ήταν ακριβώς όσα είχε ζητήσει ο Άγιος Νεκτάριος στην προσευχή του στην Παναγία μας όταν της έδειξε τους λογαριασμούς!! Τέτοια απλή πίστη τέτοια απλή προσευχή!! έβαζε τα εγκόσμια έβαζε τα θέματα της καθημερινότητας ,όχι όμως για να κολλήσει σε αυτά, τα έκανε αφορμή να βρει την Παναγία ,να βρει το Χριστό μας να βρει τους Αγίους ,να πλησιάσει το Θεό .Και τα έκανε όλα προσευχή τα ανέφερε όλα στο Θεό. Όλη του η ζωή ήταν μια αγία αναφορά ,αναφερόταν πάντα στο Θεό για την καθημερινότητά του, για τα ζητήματά του και πάντα ο Θεός τον βοηθούσε ακόμα και όταν πάλι τότε τον συκοφάντησαν … Η μητέρα ….της Ξένης της μοναχής …που είχε δώσει και συνέντευξη σε ένα βιβλίο του Μανώλη Μελινού ….πολύ ωραίο ….με συνεντεύξεις ανθρώπων που πρόλαβαν τον Άγιο Νεκτάριο και τον έζησαν και γράφει κάτω από την φωτογραφία της Ξένης τι τράβηξε για μένα ο Άγιος …ήπιε πολύ πικρό ποτήρι και έκλαιγε αυτή η μοναχή ….τώρα έχει κοιμηθεί …ήταν τότε κοριτσάκι ....Την είχε πάρει λοιπόν ο Άγιος Νεκτάριος στο Μοναστήρι …νέα αλλά με επιθυμία να μονάσει ... Προσευχόταν ο Άγιος και πήγαινε με τα παιδιά …τις νέες κοπέλες στο βουνό απέναντι και έλεγαν το Πάτερ ημών ,τους μάθαινε να προσεύχονται ,τους μάθαινε να λένε τη νοερά προσευχή το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με, το οποίο το συστήνει ο Άγιος Νεκτάριος που αγαπούσε και καλλιεργούσε τη νοερά προσευχή . Η μητέρα της λοιπόν η οποία τόσο πολύ δεν ήθελε να φύγει το παιδί της από κοντά της ,-θεώρώντας ότι ο Άγιος της άρπαξε το παιδί κάνοντάς της «πλύση εγκεφάλου»-…πήγε εκεί κάνοντας μεγάλη φασαρία και στο τέλος αφού είδε ότι δεν γινόταν τίποτα ,πλήρωσε τον ανακριτή του νησιού ,για να συκοφαντήσει τον Άγιο. Του λέει : -θα σε πληρώσω αρκεί να πεις ότι ο Νεκτάριος διαφθείρει τα παιδιά και τα άλλα του κόσμου ,και το δικό μου το κορίτσι .Αυτό αν το πεις θα σε πληρώσω όσο θέλεις Πάει λοιπόν ο ανακριτής και του λέει : Πού τα πετάς τα παιδιά που κάνεις ;πού τα βάζεις σε ποιο πηγάδι τα πετάς ; και τον πιάνει από τα γένια και τον ταρακουνούσε…τον Άγιο !!!! Και ο Άγιος Νεκτάριος είπε: - Εγώ είμαι καθαρός από αυτά που με κατηγορείτε και δεν ξέρω για ποιο πράγμα λέτε… - Λοιπόν… ο Ιατροδικαστής που θα εξετάσει το κορίτσι θα μας πει πόσο καθαρό είναι το κορίτσι και τότε αλλοίμονό σου… Τον ταρακουνάει και φεύγει από το μοναστήρι...Μαζεύονται τότε οι μοναχές και λένε στον Άγιο : -Σεβασμιότατε να του κάνουμε μήνυση . -Καμιά μήνυση .Χτυπήστε την καμπάνα να μαζευτούμε να κάνουμε παράκληση στην Παναγία και προσευχή γιατί φοβάμαι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα έχει καλό τέλος … Έρχεται ιατροδικαστής να πάρει το κοριτσάκι να το εξετάσουν ,για το κατά πόσο είναι αγνό και καθαρό ,και το κοριτσάκι αυτό έτρεμε….έτρεμε από το φόβο του κι έτρεμε από την καθαρότητά του, όπως κι η Παναγία διεταράχθη…εταράχθη στο λόγο του Αγγέλου ,έτσι κι αυτή φοβήθηκε σε αυτό το γεγονός που πήγε κάποιος να την ελέγξει…Την φωνάζει ο Άγιος Νεκτάριος σε ένα δωμάτιο … και της λέει : -Εσύ παιδί μου είσαι γενικά στη ζωή σου καθαρή; Και απαντά η Ξένη η μοναχή : -Σεβασμιότατε είμαι απάτητη σαν το χιόνι .Ούτε ένα σπουργιτάκι δεν έχει πατήσει πάνω σ αυτό το χιόνι. ούτε το σημάδι από ένα σπουργιτάκι δεν υπάρχει στην ψυχή μου. Είμαι καθαρή. -Τότε μη φοβάσαι .Μη φοβάσαι ,θα δείξει ο Θεός και όλα θα πάνε καλά .Δεν είναι τίποτα ,έλα να σου δώσω λίγο γλυκό . Κατεβάζει τότε ένα γλυκό του κουταλιού και της δίνει λίγο να την γλυκάνει που χε ΄φοβηθεί .… Και αποδείχθηκε περίτρανα και η καθαρότητα του κοριτσιού και η αγιότητα του Αγίου Νεκταρίου. Αλλά μετά από λίγες μέρες ήρθε μια γυναίκα τρέμοντας και κλαίγοντας του λέει : -Σε παρακαλώ κάνε κάτι Σεβασμιότατε ο άνδρας μου έχει πάθει γάγγραινα στο δεξί του χέρι . -Ποιος είναι ο άνδρας σου ; -Είμαι η γυναίκα του ανακριτή . Ήταν η γυναίκα αυτού που με το χέρι του είχε πιάσει τον Άγιο Νεκτάριο και τον ταρακουνούσε και τον τράβαγε από τα ρούχα και τα γένια και τον συκοφαντούσε και τον έβριζε. Το χέρι αυτό που άγγιξε τον Άγιο έπαθε γάγγραινα και ο Άγιος απάντησε με προσευχή και αγάπη. Μόνο που αυτή τη φορά ο Θεός δεν άκουσε την προσευχή του. Θέλησε να δείξει παραδειγματικά, ότι δεν μπορείς να παίζεις με τους Αγίους ,δεν μπορείς ποτέ να τα «βάζεις» με τους Αγίους και το Θεό χωρίς ποτέ να μην πληρώσεις κάποιο τίμημα….και σε αυτή τη ζωή….Και γι ΄αυτό έφυγε από τον κόσμο αυτό ο ανακριτής ….πέθανε με τραγικό θάνατο …επέτρεψε ο Θεός ,για να καταλάβουν όλοι ότι όποιος αγγίζει τον Άγιο Νεκτάριο και τον συκοφαντεί δεν θα χει καλό τέλος… ούτε από τον Θεό θα εισακουστεί η προσευχή του …Υπάρχει μια δικαιοσύνη που βάζει τάξη στα πράγματα…. Και πόσα υπέροχα πράγματα υπάρχουν για το τέλος της ζωής του Αγίου ...για τα θαύματα που έκανε για τους Αγίους που έβλεπε, τις οπτασίες που είχε ,για τα προορατικά που είχε πει ,για το τέλος της μονής, για θέματα προσωπικά που καταλάβαινε τις ψυχές των ανθρώπων, που απεκάλυπτε μυστικά των μοναζουσών και τους έλεγε τόσα ….Για το τέλος του ,για αυτήν την φανέλα του ,που την έβγαλαν όταν τον ξέντυσαν ,όταν κοιμήθηκε στο Αρεταίειο Νοσοκομείο και ακούμπησαν ένα διπλανό παράλυτο και αυτός σηκώθηκε ξαφνικά πήρε δύναμη στο σώμα του κι έγινε καλά από τη φανέλα του Αγίου ,που το σώμα του ευωδίαζε, που το μέτωπό του έτρεχε συνέχεια και πήραν βαμβάκι στον Πειραιά που τον είχαν ,στην Μητρόπολη Πειραιώς κάτω από τον Ναό ώσπου να έρθει το καράβι …. και έπαιρναν βαμβάκια και σκούπιζαν το μέτωπό του συνέχεια που έσταζε σαν μύρο ,που τον σήκωναν και ήταν τόσο ελαφρύς ο Άγιος Νεκτάριος . Και όταν μετά από μερικά χρόνια έβγαλαν το φέρετρο ,για να κάνουν σοβαρές επιδιορθώσεις στο μνήμα του ,τον βρήκαν άφθαρτο και όχι απλώς άφθαρτο ….τα λουλούδια που ήταν στο μέτωπό του οι λεμονανθοί ,λουλούδια λεμονιάς ήταν ακόμα ανέπαφα και φρέσκα μετά από χρόνια ….τον έβγαλαν και ήταν απείραχτα τα λουλούδια .Και τα πήρε μια μοναχή στο κελάκι της και το ίδιο βράδυ μαράθηκαν. Πάνω στον Άγιο ήταν άφθαρτα τα λουλούδια. Και όταν μετά από χρόνια επέτρεψε ο Θεός να μην είναι άφθαρτος αλλά να έχουμε τα άγια λείψανά του ,τα άγια οστά του δηλαδή, μια μοναχή σκανδαλίστηκε .….και αποκαλύφθηκε στο όνειρό της με τη στολή του την αρχιερατική ο Άγιος ,λαμπρότατος φωτεινός μέσα στη χάρη του Θεού και το άκτιστο φώς και της έλεγε: -Με βλέπεις ποιος είμαι; Αυτός είμαι ,αλλά επέτρεψε ο Θεός να γίνει αυτό που έγινε για να μπορέσουν και άλλοι άνθρωποι να με αγγίξουν και να με έχουν κοντά τους ! Και τώρα έχουμε τον Άγιο Νεκτάριο παντού ,το άγιο λείψανό του παντού. Στην Αφρική στις χώρες της Ιεραποστολής μες στα μαυράκια τα αδερφάκια μας, στους μαύρους αδερφούς μας ,υπάρχουν ναοί αφιερωμένοι στον Άγιο Νεκτάριο με λείψανα του Αγίου Νεκταρίου. Αυτό δεν είναι μικρό…μεγάλο είναι…Θαύμα της αγάπης του Θεού που πήρε αυτόν τον ταπεινό Άγιο και τον εκτόξευσε πλέον στα πέρατα της οικουμένης ,στα σύμπαντα όλα και γεμίζει χάρη και γεμίζει χάρη όλος ο κόσμος με τις πρεσβείες του Αγίου Νεκταρίου γι αυτό και λέμε :Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ δόξα τω σε θαυμαστώσαντι ,δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα …σε όλους …πάσιν…σε όλους τους ανθρώπους κάνεις θαύματα… Στο βιβλίο του Παναγόπουλου του Δημητρίου αναφέρεται ότι ουδέν ανίατον για τον Άγιο Νεκτάριο …πλέον δεν υπάρχει τίποτα που δεν θεραπεύει ο Άγιος Νεκτάριος όλες οι ασθένειες όλα τα προβλήματα μπορούν με τη δύναμη της προσευχής του Αγίου Νεκταρίου να λυθούν ,όταν βγαίνουν από ψυχές όμως που πιστεύουν σε αυτόν θερμά και δεν πιστεύουν μόνο την ημέρα της γιορτής του και δεν πιστεύουν μόνο επειδή τους έχει πιάσει ο πόνος του καρκίνου ,της ασθένειας ,των διαζυγίων των προβλημάτων αλλά όλη τους η ζωή είναι μια προσπάθεια να ευαρεστούν τον Άγιο είναι μια προσπάθεια να ευαρεστούν αυτόν που αγάπησε ο Άγιος να αγαπήσουν αυτόν που αγάπησε ο Άγιος ,για να λάβουν τη χάρη που δίνει ο Άγιος .Ο Άγιος χαίρεται όταν αγαπάμε τον Χριστό χαίρεται όταν λατρεύουμε το Θεό .Ο Άγιος χαίρεται όταν ζούμε όπως έζησε αυτός . Ο καθένας στον τομέα του ο καθένας στην διακονία του ο καθένας στο έργο του. Τότε έχουμε τη χάρη του Αγίου . Και όπως πήγα αδερφοί μου από το ένα θέμα στο άλλο ,δεν σας είπα ότι τότε που τον «γνώρισα» από το βιβλίο εκείνο στη βιβλιοθήκη αν θυμάστε που λέγαμε…έτσι τον «γνώρισα»…δίνω Πανελλήνιες ,πήγα πολύ καλά με τη βοήθεια του Θεού και τις ευχές του Αγίου Νεκταρίου και μετά από λίγες ημέρες με παίρνει τηλέφωνο ένας γνωστός μου, που ήταν αρχηγός κατασκηνώσεων χωρίς να το περιμένω με τίποτα και μου λέει : -έρχεσαι κατασκήνωση το καλοκαίρι; Συνήθως πήγαινα σε άλλες περιοχές …. -Ναι αν θέλετε να με πάρετε …. -Θα γίνεις ομαδάρχης φέτος …. -Δεν έχω ξαναγίνει ομαδάρχης… -Θα γίνεις στα μικρά παιδιά ,θα βάλω εσένα … -Και πού είναι η κατασκήνωση; -Είναι στην Αίγινα ,θα πάω φέτος στον Άγιο Νεκτάριο …Είναι η κατασκήνωση του Δεσπότη είναι η κατασκήνωση της Μητρόπολης Αιγίνης … Όταν το άκουσα στο τηλέφωνο έμεινε το ακουστικό στο χέρι μου αδερφοί μου κι ένιωσα ρίγος …ανατρίχιασα …συγκλονίστηκα .Λίγους μήνες πριν διάβασα για τον Άγιο Νεκτάριο και αμέσως μετά ο Άγιος με κάλεσε στο νησί του ,με κάλεσε στο μοναστήρι του, πρώτη φορά πήγα ,και θυμάμαι τότε ο Σεβασμιότατος πρώην Αιγίνης ο Κύριος Ιερόθεος έβγαλε σε όλη την κατασκήνωση να προσκυνήσουμε την αγία κάρα του Αγίου Νεκταρίου ,κι έβγαλε το κάλυμμα που είχε ,αυτό το γυάλινο ,και ασπαστήκαμε απευθείας ,ήρθαμε σε άμεση επαφή με την αγία κάρα του Αγίου και ευωδίαζε .Αισθάνθηκα τέτοια χαρά και σκέφτηκα τότε το πόσο κοντινοί μας είναι οι Άγιοι!! Πόσο φίλοι μας είναι οι Άγιοι!!....και λέμε μια καλή κουβέντα, δείχνουμε μια καλή διάθεση ,δείχνουμε μια καλή προσπάθεια να τους προσεγγίσουμε ,και να μας βοηθήσουνε και μας βοηθάνε … Μια συγγενής μου δεν είχε παιδί και έτσι παρακαλέσαμε τον Άγιο Νεκτάριο και ένας Ιερέας που είχε Άγιο λείψανο τη σταύρωσε ….και του λέω εγώ : -Πάτερ δεν ξέρω όμως αν η θεία μου αυτή έχει πολύ σχέση με την Εκκλησία….Θα γίνει θαύμα; Δεν πηγαίνει και συνέχεια Εκκλησία …Δεν πάει κάθε Κυριακή Εκκλησία …Δεν θα τη βοηθήσει ; -Θα τη βοηθήσει ο Άγιος για να πηγαίνει μετά Εκκλησία!!! Οι Άγιοι δεν είναι σαν κι εμάς .Εμείς τα βλέπουμε τα πράγματα …μου δίνεις σου δίνω…Οι Άγιοι είναι αρχοντικοί !! Μας δίνουν πολλές φορές ενώ δεν το αξίζουμε για να μας συγκινήσουν και να καταλάβουμε ότι αξίζει τον κόπο ν’ αγαπήσουμε τον Χριστό .Αξίζει τον κόπο να είμαστε κοντά στην Εκκλησία. Αλλά επειδή δεν παίρνουμε με το καλό επειδή δεν γλυκαινόμαστε, επειδή δεν μας συγκινεί αυτή η σχέση με το Θεό της αγάπης έστω συμφεροντολογικά …..έτσι κάνουμε ένα ξεκίνημα ,να βρούμε το δρόμο του Θεού να βρούμε το δρόμο της εκκλησίας το δρόμο της εξομολόγησης έστω από μια περιπέτεια που μας γίνεται αφορμή να ξεκινήσουμε… να συνδεθούμε…. Να ευχηθούμε αδερφοί μου αυτές τις μέρες όσοι έχουν το όνομα του Αγίου Νεκταρίου να το τιμούν και να το χαίρονται …να χαίρονται που έχουν το όνομα ενός τόσο μεγάλου Αγίου. Να χαιρόμαστε όλοι που έχουμε τον Άγιο φίλο μας, προστάτη μας …βοηθό μας …κοντά μας είναι …και ειδικά εμείς οι Αθηναίοι αν βγούμε στην ταράτσα του σπιτιού μας ,η Αίγινα φαίνεται …μπορούμε να πούμε κάτι στον Άγιο και να ακούσει ..να επισκεφτούμε τον τόπο του Αγίου Νεκταρίου ,τον τάφο του και δεν ξέρω αν θα ακούσετε χτύπους ….….το θέμα είναι να ακούσουμε τον χτύπο της δικής μας καρδιάς α…. Λένε μερικοί ότι στον τάφο του ακούνε τον χτύπο της καρδιάς του ….ακούνε κάπου χτυπήματα …δεν είναι τώρα μέσα ο Άγιος ,αλλά ακούνε θαυμαστώ τω τρόπω την παρουσία του Αγίου .Πέρα από αυτό εγώ θα παρακαλούσα και τον εαυτό μου και δεν ξέρω αν το θέλετε και σεις ….τη δική μου καρδιά να ακούσω να χτυπά με συγκίνηση που θα κρατά όχι μόνο όσο θα είμαι στην Αίγινα αλλά και όταν μπω στο καράβι να φτάσω απέναντι στον τόπο που μένω ,αλλά και σε όλο το ταξίδι της ζωής μου, να χτυπά η καρδιά μου δυνατά για τον ίδιο Χριστό ,για τον ίδιο Παράδεισο ,για την ίδια Βασιλεία την οποία αγάπησε ο Άγιος Νεκτάριος και όλοι οι Άγιοι . Λοιπόν να αγαπήσουμε τον Κύριο που αγάπησε και ο Άγιος Νεκτάριος, για να χαριτωθούμε και εμείς στο βαθμό που μπορούμε και αντέχουμε για τη δόξα του Θεού ,τη σωτηρία της ψυχής μας και την ωφέλεια των αδερφών μας . Ήταν μια εκπομπή αφιερωμένη στον Άγιο Νεκτάριο . Να παρακαλάτε αδερφοί μου και εσείς για τους αδερφούς σας και για μένα και εγώ για εσάς και για όλους, η χάρη του Αγίου Νεκταρίου να μας σκεπάζει και μακάρι ό,τι του ζητήσουμε να μας το χαρίσει, με πρώτο από όλα την αγάπη του Χριστού ....!!! Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ...ΜΕΓΑΛΟΥΣ :ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΣΙΜΟΥΡΗ (ΑΚΡΙΤΑΣ /ΠΑΙΔΙΚΑ) ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΔΕΡΒΙΣΗ .