Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019 (μέρος 7)

Σε ήχο  τρίτο οι φωνές, Ανάστασης γιορτάσι!

Λέξεις σαν πέπλο απλώνονται όλους να μας σκεπάσει!

Δεσμώτες ελευθέρωσε , οι πάντες  συνεορτάζουν !

Ο θάνατος νικήθηκε,  εκ βάθους  το κραυγάζουν!

Θεού το πανευμήχανο , δύναμη ανωτέρα !

Θύμηση  Φθινοπωρινή, γενέθλια ημέρα !

Του Ναζωραίου ο ποιητής μιλά στους στρατοκόπους !

Στίχοι τον ζωντανεύουνε στους αγιασμένους  τόπους!

 

           Ποτέ όλα αυτά τα αγιορείτικα  χρόνια μας  δεν είχαμε βρεθεί Σάββατο απόγευμα στο Όρος.  Η χαρμονή του Αναστάσιμου Εσπερινού είναι κάτι που πάντα σαγήνευε την ψυχή μας ! Για πρώτη φορά όμως  θα αποκτούσε μια τέτοια συνταρακτικά γιορτερή  διάσταση ! Δεν μπορούσα να φανταστώ πως  κάθε μια λέξη  από τον τρίτο ήχο της Παρακλητικής , από μόνη της θα έφτανε να αρχινήσει πανηγύρι μέσα μας ! Είναι σαν τούτα τα λόγια να γράφτηκαν από και για τον κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό αυτού του κόσμου.  Οἱ ἀναξίως ἑστῶτες, ἐν τῷ ἀχράντῳ σου οἴκῳ, ἑσπερινὸν ὕμνον ἀναμέλπομεν, ἐκ βαθέων κραυγάζοντες , Χριστὲ ὁ Θεός, ὁ φωτίσας τὸν κόσμον τῇ τριημέρῳ Ἀναστάσει σου, ἐξελοῦ τὸν λαόν σου, ἐκ χειρὸς τῶν εχθρῶν σου Φιλάνθρωπε. Χρόνοι Καρακαλληνοί ! Κανείς δεν βιάζεται ! Το παρόν αποκτά μια έννοια υπέρχρονη . Μεγάλοι οι χοροί στα ψαλτήρια ! Τουλάχιστον δέκα Πατέρες στο καθένα! Αίσθηση πανηγύρεως ! Η μόνη δέουσα ! Την μεταδίδουν υπέροχα οι  φωνές τους !

 Ο Γέροντάς τους, όρθιος στο ηγουμενικό,  συνεχώς εμπνέει αυτήν την υπερκόσμια ατμόσφαιρα! Λέει το Καταξίωσον Κύριε τόσο αργά και τονίζοντας ιδιαιτέρως κάθε μια λέξη του! Σχεδόν συλλαβιστά ! Ο τρόπος του μοναδικός,  καταφέρνει να μην το αγγίξει ούτε στο ελάχιστο η επιτήδευση  και   η ανθρωπαρέσκεια που εχθρεύονται ό,τι το υψοποιό . Φέρνει  ενώπιόν του τον Κύριο της δόξης και Τον παρακαλεί  για έλεος και Τον δοξολογεί . Σαν πέπλο τούτη η παράκληση μας σκεπάζει ! Να μας φυλάξει αναμαρτήτους αυτήν την νύχτα που θα ξημερώσει την Ανάσταση !  Το νυν απολύεις και πάλι από τα χείλη του πατρός Φιλοθέου ! Βγαλμένο λες από την  Υπαπαντή του Σωτήρος! Ο νηπιάζων Παλαιός των ημερών στα χέρια του δικαίου πρεσβύτη, που ζωντανεύει σε τούτο το αλησμόνητο εσπέρας της ζήσης μας. Ξεκινούν οι χοροί το απολυτίκιο:  Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια, ἀγαλλιάσθω τὰ ἐπίγεια, ὅτι ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ ὁ Κύριος· ἐπάτησε τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον. πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο, ἐκ κοιλίας ᾍδου ἐρρύσατο ἡμᾶς, καὶ παρέσχε τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. Νέα εξουσία και νέα κτίση ! Σκιρτούν όλα από αγαλλίαση ! Στο κοιμητήρι μπαίνουμε να χαιρετήσουμε τους Καρακαλληνούς συνεορταστές του Παραδείσου! Δεσμώτης δεν υπάρχει εδώ ! Ο θάνατος νικήθηκε με τον θάνατο του πρωτοτόκου των νεκρών Αναστημένου Ναζαρηνού. Αναμμένο το καντήλι στο μέσο του λειψανοφυλακίου. Λευκόχρυσες κάρες φωτίζει! Στέκομαι στο μνήμα του Γέροντα Πέτρου και θυμάμαι τότε που καθαρίζαμε μαζί δυόσμο εδώ δίπλα στο μαγειρείο. Σαν χθες ήταν. Γεννά η μνήμη αρώματα ! Δεν εξαντλούνται αυτά,  όπως το αιώνιο που πανηγυρίσαμε αφ εσπέρας. Ο σκανδιναβικής καταγωγής πατέρας Πρόδρομος μας υποδέχεται έξω από την τράπεζα. Μεριμνά για όλους τους προσκυνητές , υπέροχα  καταδεκτικός και με ευγένεια αληθινή. Είναι αυτός που κανονίζει τις φαινομενικές λεπτομέρειες της διαμονής των επισκεπτών που είναι τόσο όμως σημαντικές. Το φαγητό για παράδειγμα που θα φάνε αν πρόκειται να μεταλάβουν.  Με διάκριση ρωτά εκείνους που εκδηλώνουν την επιθυμία της θείας μεταλαβιάς για το εάν έχουν πνευματικό στον έξω κόσμο και αν θα ήθελαν να εξομολογηθούν εδώ κάτι, λίγο προ των Θυρών του Χριστού μας …Και ο αδελφός που πάντα βγάζει ένα καινούργιο διακόνημα σε κάθε μας ταξίδι έδωσε με αγάπη το νέο στον πανύψηλο πατέρα Πρόδρομο : 

Ο Καρακαλληνός επιτηρητάρης!! Μετά την τράπεζα προσκυνάμε τμήμα Τιμίου Ξύλου,  τα άγια  λείψανα του Τιμίου Προδρόμου, του Αγίου Χαραλάμπους ,των  Αγίων  Χριστοφόρου και Κηρύκου ,  την τίμια κάρα του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου και το σέμνυμα των Καρακαλληνών , τον Άγιο Γεδεών τον αδιάλειπτα ομόσκηνό τους, τον θαυμαστό και παναοίδημο Οσιομάρτυρα . Πόσοι δεν καταφεύγουν στις ακοίμητες πρεσβείες του μόλις ένα εξάρτημα του μυοσκελετικού τους συστήματος νοσεί. Εκείνου που του έκοψαν με αγαρηνό  πέλεκυ τα χέρια και τα πόδια πριν παραδώσει την Αγία του ψυχή στον λατρευτό Χριστό μας. 200 έτη συμπληρώθηκαν  το 2018 από το εθελούσιο μαρτύριό του. Κάποιους απ τους συμμοναστές του συναντήσαμε λίγο πριν στο κοιμητήρι… Απόδειπνο με χαιρετισμούς των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων.  Λίγο πριν την κατάκλισή μας ο πάτερ Νεκτάριος μας καλεί στο μεγάλο  αρχονταρίκι του δευτέρου Ορόφου για ένα κέρασμα. Προσφιλής μας και γνωστός από τα παλιά. Χαιρόμαστε τόσο να συζητάμε  μαζί του.        

 -Να μην σας κουράζουμε όμως πάτερ , νύχτωσε κιόλας , θα θέλετε και εσείς να αναπαυθείτε πριν τις ακολουθίες . Κυριακή κιόλας θα είναι μεγάλες σε διάρκεια ως συνήθως !

- Μην ανησυχείτε παιδιά ! Έτσι κι αλλιώς Σαββατόβραδο είναι ! Ας το ρίξουμε λίγο έξω ! μας απαντά με τον χαριτωμένο πάντα και πράο τρόπο του μας μιλά και για τον Γέροντά τους , τον αταλάντευτο, για την ακίβδυλη ιεροσύνη του, για τον πολύχρονο αγώνα του,  για το Καρακαλληνό απόρθητο…!

– Η μεγάλη μάχη  του κάθε ανθρώπου είναι το να κρατάει τον νου του . Απρόσβλητο και σταθερό ! Να μην επηρεάζεται από όσα ανίερα συμβαίνουν στις μέρες μας! Μα θέλει και βοήθεια ο σύγχρονος άνθρωπος παιδιά μου ! Δεν μπορεί από μόνος του κανένας να κρατηθεί στερρός στην πίστη και στην Ορθοδοξία μας! Χρειάζεται στηριγμό! Και εδώ έρχεται να παίξει σπουδαίο ρόλο- μιλάμε για τους λαϊκούς ανθρώπους στον έξω κόσμο-  η  Εκκλησία , η ενορία , αυτό που λέμε ενοριακή ζωή ! Πόσο σπουδαίο αδελφοί μου είναι και πόσο παραγνωρίζεται και δεν τηρείται στο έπακρο το να μένουν οι Εκκλησίες ανοιχτές . Το να βρίσκει ο σύγχρονος άνθρωπος όχι κλειδωμένες πόρτες Εκκλησιών, αλλά ανοιχτές αγκαλιές συνέχεια να τον περιμένουν. Ξέρω πως  έχουν πολύ αγριέψει τα πράγματα .Υπάρχει και ο φόβος,  μα τις περισσότερες φορές και λυπάμαι που το λέω είναι και θέμα αδιαφορίας και χλιαρότητας.

Μα εσύ πάτερ μου που σε ευλόγησε ο Κύριος να είσαι εφημέριος σε έναν ναό , στην  ενορία μιας πόλης , μιας κωμόπολης ακόμα και ενός χωριού , μην ανοίγεις την Εκκλησία μόνο κάθε Κυριακή και στις μεγάλες γιορτές. Πήγαινε καθημερινά στον Ναό του Θεού  , άναψε τα καντήλια ,θυμιάτισε,  διάβασε το συναξάρι , τον κανόνα της ημέρας , κάνε εσπερινό , χτύπα την καμπάνα και περίμενε εκείνον τον ένα που στα σίγουρα θα ψάχνει τρομαγμένος να βρει ένα καταφύγιο ! Απλά πράγματα αδελφοί μου ! Αυτά θα σώσουν τις ψυχές μας ! Θαυμάζω όλους εκείνους που συνεχώς ασχολούνται με τα διάφορα εσχατολογικά και με τις προφητείες και όλα αυτά που φαίνεται ότι σύντομα θα μας συναντήσουν. Αλλά τι να σας πω. Εγώ δεν βρίσκω χρόνο καθόλου να ασχοληθώ με άλλα θέματα, παρά μόνο με τα δικά μου έσχατα , τα οποία μπορεί να έρθουν τούτο το Αναστάσιμο ξημέρωμα!

Περίπου μια ώρα μιλήσαμε με τον Αρχοντάρη πατέρα Νεκτάριο . Χαίρεσαι να τον βλέπεις , δροσίζεσαι σαν τον ακούς!  Σοφία Αθωνικού βιώματος !  Η τελευταίες του λέξεις έγιναν -εν δυνάμει Κυριεύοντος ζωής και του θανάτου,   η στερνή μας επί  γης-   προσευχή πριν το πρώτο Αναστάσιμο τάλαντο. 

Σε τρίτο ήχο με λέξεις απ τους μακαρισμούς του, παρακαλούμε για τα δικά μας έσχατα : … τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντα σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου. Αναπολόγητοι θα είμαστε Κύριε εν εκείνη τη ημέρα ! Πόσους πατέρες δεν έστειλες στον δρόμο μας σαν αγγελιοφόρους σωτηρίων μηνυμάτων ! Στον όρθρο η ψαλτή Υπακοή, όλους αυτούς ξανά  μας τους θυμίζει :   Εκπλήττων τή οράσει, δροσίζων τοις ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος, ταίς μυροφόροις έλεγε. Τον ζώντα τί ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τα μνήματα της φθοράς αλλοιωτήν, γνώτε τον αναλλοίωτον, είπατε τώ Θεώ, Ως φοβερά τα έργα σου! ότι τό γένος έσωσας τών ανθρώπων. Ημέρα του Κυρίου ξημέρωσε. Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.! Συλλείτουργο μεγαλόπρεπο σήμερα ! Ο Γέροντας Φιλόθεος απαγγέλει αργά –αργά την κάθε ευχή ! Κλίνον Κύριε τον ους σου εις την δέησίν του ! Στους αίνους συνανύψωση ! Το δώρο της σωτηρίας. Εν τω  φωτί του Φιλανθρώπου Δεσπότη, οψόμεθα φώς ! Αξέχαστο γιορτάσι των ψυχών ! Στο λεωφορείο για Καρυές συναντιόμαστε με γνώριμους… αγνώστους αδελφούς μας ! Οι Χριστιανοί εξάλλου γνωρίζονται προτού να γνωριστούνε ! Από Αγρίνιο , από Ημαθία … Με τον «ανταποκριτή»  Θεοδόση μας στις μπροστινές θέσεις,  μιλά ο  κυρ Σπύρος από την Σίνδο! Και εκείνος και η γυναίκα του είναι εδώ και πολλά χρόνια πνευματικοπαίδια του Καρακαλληνού ηγουμένου. Ο αδελφός μας έπειτα μας μεταφέρει την συνομιλία τους !

–Πριν από πολλά χρόνια περνούσα από το Θεαγένειο νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη . Είχα ακούσει λοιπόν για έναν Αγιορείτη Γέροντα που σου έλεγε για την ζωή σου και που έκανε θαύματα σε πολλούς που τον επισκέπτονταν στο Άγιο Όρος .Δεν είχα πάει ποτέ μου εκεί .  Έμαθα ότι νοσηλευόταν και ότι τον επισκέπτονταν πολύς κόσμος . 

Μου είχε κάνει εντύπωση που κάποιοι φίλοι μου πήγαιναν καθημερινά μόνο να σταθούν για λίγο έξω απ το δωμάτιό του κι ας μην τον έβλεπαν καθόλου! Περνώντας λοιπόν για δικές μου δουλειές έξω από το νοσοκομείο ,ένιωσα μια δύναμη να με έλκει, ειλικρινά τότε δεν κατάλαβα  πως μου ήρθε και στάθμευσα εκεί και κατέβηκα από το αυτοκίνητο . Και όπως περπάταγα στο προαύλιο συναντώ έναν καλόγερο . Δεν φαντάστηκα ότι ήταν ο Άγιος ! Δεν τον είχα συναντήσει ποτέ μου κι ούτε είχα δει την μορφή του πουθενά ! Πιάσαμε κουβέντα λοιπόν για ελάχιστα και εκείνος μου είπε : «-Κάποτε θα μιλάς και θα διηγείσαι για μένα Σπύρο μου ! Και θα λες σε όλους ότι μιλήσαμε!»  Και έφυγε ! Εμένα μου έκανε πολύ εντύπωση η μορφή του και ο τρόπος του , όπως και το ότι με είπε με το όνομά μου ενώ δεν του το είχα φανερώσει! Βέβαια μετά έναν πρώτο ενθουσιασμό σχεδόν καθόλου δεν με επηρέασε αυτή η συνάντηση  …Συνέχισα να ζω την… ζωούλα μου και να ζητώ μόνο την καλοπέραση του εγώ μου . Εμένα που με βλέπεις αδελφέ  μου κάπνιζα κάποτε 5 πακέτα τσιγάρα και ήθελα ένα καφάσι μπύρες στην καθισιά μου  ! Γι αυτό και όταν η γυναίκα μου είπε να πάμε μια εκδρομή ως την Σουρωτή το Φθινόπωρο του 1994 σκέφτηκα : Και δεν πάμε; Θα έχει και καλές ταβέρνες σε εκείνα τα μέρη ! Και πήγαμε ! Και από εκείνη την ημέρα που πήγαμε στον τάφο του …Άλλαξε η ζωή μας αδελφέ μου ! Από εκείνη την ημέρα ! Και έπειτα οικονόμησε ο Κύριος να γνωρίσουμε τον Γέροντά μας τον Φιλόθεο ! Θαύματα …Θαύματα συνεχή …από εκείνη την ημέρα που ξαναγεννηθήκαμε !

Δεν χρειάστηκε να ρωτήσουμε το ακριβώς έγινε εκείνη την Φθινοπωρινή ημέρα του 1994 λίγο καιρό μετά την κοίμηση του Αγίου . Ούτε ο κυρ Σπύρος από την Σίνδο θέλησε να πει περισσότερα για τα ατίμητα φυλαχτάρια της θύμησής του. Ο καθένας μας όμως μπορεί να βάλει την ιερή του φαντασία να μιλήσει για την Αλήθεια και  για τον Θαυμαστό και Πανευμήχανο  Θεό,  όπως φανερώνεται συνεχώς και παντοιοτρόπως εν τοις Αγίοις Αυτού !    

Πρωί Κυριακής  γύρω στις 10 βρισκόμαστε στις Καρυές . Σχεδόν πάντοτε η τελευταία μας μέρα βρίσκεται υπό την σκέπη της Φοβεράς Προστασίας. Κατεβαίνουμε το γνωστό μονοπάτι και στεκόμαστε στην πόρτα του Γέροντος Ιούστου. Ανθολόγησε ο Γέροντας αποσπάσματα από  δυο ποιήματα του αγαπημένου του  Γ. Βερίτη . Τα έγραψε στο χέρι και τα κόλλησε στην πόρτα του κελιού του να συναντιέται μαζί με αυτούς τους συγκλονιστικούς στίχους κάθε περαστικός διαβάτης που το Φως αναζητά. Του Γεωργού Βερίτη,  του Αλεξάνδρου Γκιάλα οι στίχοι  . Αυτού του σπουδαίου αν όχι του πιο σημαντικού Ποιητή του Χριστού ! Που Πάσχα ζούσε  κάθε φορά που μετελάμβανε τον λατρευτό του Νυμφίο  ! Που πορεύθηκε στην σύντομη ζωή του με πνεύμα «κατακομβών και μαρτυρίου». Που κοιμήθηκε 33 ετών ! Στου Χριστού μας τα εκουσίως μαρτυρικά  επί γης χρόνια! Που γεώργησε βαθιά την γη της ψυχής κάθε ταλαίπωρου στρατοκόπου τούτου του κόσμου και που όλο και περισσότερο ανακαλύπτεται ελέω Θεού στην διψασμένη και άνυδρη εποχή μας. Φορτωμένοι σταθήκαμε λοιπόν και αφήσαμε αυτά τα λόγια να χαράξουν όσο περισσότερο βαθιά μέσα μας .   

Νυχτωμένοι στρατοκόποι,

στα σκοτάδια που γυρνάτε,

σαν τι νάναι που ζήτατε; 

Tι ζητάμε; Φως διαβάτη:

Eίν’ ο πόθος ο βαθύς

κάθε ανθρώπινης ψυχής. 

Σαν ποιο ναν’ το μονοπάτι,

που στο φως θε να μας φέρη; 

Είν’ το ίδιο το στρατί

το ματόβρεχτο που φτάνει

στο μαρτυρικό στεφάνι

κι ως το Γολγοθά κρατεί.

Κι ακόμα λίγοι στίχοι που βρίσκονται στο τέλος ενός ποιήματος που κι αυτός ακόμα ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος τολμώ να γράψω ότι θα θαύμαζε ! Ο συγκλονιστικός Κοινωνικός του Γ. Βερίτη. Βαδίζοντας προς Θεία Κοινωνία δεν γίνεται αν τον έχεις διαβάσει να μην σου έρθουν κάποιοι από τους στίχους του στα χείλη.  Πρώτη μας Κυριακή στο Όρος ! Δεν ξέρουμε αν ήρθε εν ζωή στο Όρος ο ποιητής! Είναι όμως εδώ κάθε φορά που η Αγία Τράπεζα του Γέροντος Ιούστου  λειτουργείται, σε κάθε κοινωνικό που οι καλεσμένοι ψαλτάδες του  ξεκινούν πριν ξεσκεπαστεί το Σώμα και το Αίμα του Ζώντος Θεού.   Ξανά η ιερή μας φαντασία ξεκινά να εργάζεται.  Ασύνοροι οι στίχοι του αθάνατου Βερίτη  σε ένα ασύνορο Όρος που όλα μα όλα  τα Χριστοποιεί και όλα τα αναστάσιμα και αιώνια σφιχταγκαλιάζει.

…. Σεμνά κι αθόρυβα προσέρχονται

θερμός στα μάτια ο πόθος λάμπει

κι ανοίγουν οι καρδιές εφτάδιπλες,

ο Βασιλιάς των όλων να μπη.

….Αύρες των όρθρων μας θωπεύουνε

μεσ’ στη σεμνή φωτοχυσία.

την εκκλησιά μας όλη γέμισε

χίλιων ψυχών η παρουσία.

Άκτιστε Λόγε και Συνάναρχε,

πόσους εκάλεσες σιμά σου!

Γύρω ένα πλήθος αναρίθμητο

σιμώνει προς την Τράπεζά σου…..

           …..Μείνε, το θάρρος μου κι η ελπίδα μου,

φίλος, παράκλητος, Θεός μου!

Με σένα θα μαι παντοδύναμος

και νικητής όλου του κόσμου.

Κι όταν στερνά θα πέφτη απάνω μου,

θα πέφτη ο ίσκιος του θανάτου,

στο φως μιας νέας ζωής, αθάνατης,

θ’ ανοίγη ο νους τα βλέφαρά του! ....

Συνεχίζεται με το 8 ο και τελευταίο μέρος 

Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019 ( 6)

Στολή ψυχής αλέρωτη,  παιδιού χιονοφεγγίζει!

Του τρούλου τις αγγελικές δυνάμεις ατενίζει!

Χρυσόστομος ασπάζεται λείψανο του προστάτη!

Εκείνον  θα έχει στη ζωή παντοτινό ιχνηλάτη!

Θεοφίλων η συνέχεια τιμά τον μυροβλήτη

Το τέλος του το οσιακό ταπείνωση κηρύττει!

Στο άγιο βήμα ιερουργεί,  το άνω σχώμεν νιώθει

Λάμπουν τα πρόσωπα όλων τους Χριστός σαν τους εδόθη!

Λέει την ευχή ολημερίς κι  όλα τα αγιάζει

Τείχος στήνει στους δαίμονες τους καίει και τους δαμάζει!

Της νοεράς της προσευχής Φιλόθεο εργαστήρι

Σπηλαιώτης ο καθηγητής την νήψη έχει σπείρει.

  

             Στο καθολικό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην θαλασσόβρεχτη Παντοκράτορος. Στεκόμαστε για λίγο  εντυπωσιασμένοι μπροστά στο εκπληκτικό μαρμάρινο προσκυνητάρι της μεγάλης Δεσποτικής Εορτής , οπότε και η Μονή πανηγυρίζει . Χαραγμένο πάνω του το όνομα του Μοναχού Ακινδύνου εξ Άνδρου  , ο οποίος  το 1896 μερίμνησε και δαπάνησε ,  ώστε να μνημονεύεται πάντοτε ως ευεργέτης στην θεία πρόθεση.  Στον Εσπερινό του Αγίου Γερασίμου,  μας συνεπαίρνει η δυνατή και μελωδικότατη φωνή του παπά Κωνσταντίνου του Κρητικού, που στέκεται στο αριστερό ψαλτήρι. Τιμάται από απόψε ένας Άγιος της άσκησης, που αθλήθηκε υπερβαλλόντως  και στο Όρος, ποδηγετώντας όλους τους κατοπινούς οικιστές του Άθωνα.  Το τροπάριο που ακούγεται, ιστορεί κατορθώματα που αναζητούν πάντοτε μιμητές, ακόμα και στην Θεοστυγή εποχή μας . «Πάτερ Γεράσιμε η σή στάσις ολονύκτιος, και των δακρύων η έκβλυσις, πάσας κατέσβεσε σαρκικάς ορέξεις, προς Θεόν πτερούμενος, και νουν και της καρδίας τα όμματα…» Οι χαιρετισμοί του Αγίου ενταγμένοι μέσα στο μικρό απόδειπνο, εξυμνούν την ρωμαλεότητα και την άγρυπνη προστασία  του τρισολβίου Πατρός που δεν σταματά  να κάνει το μεσιτευτικό δρομολόγιο! Όλος ην εν τοις κάτω τη σαρκί, και των άνω ουδόλως απήν τη ψυχή ο Γεράσιμος…

Δίπλα μου ένας μικρούλης γύρω στα 7, στέκεται όρθιος και περιεργάζεται συνεχώς τα άνω! Πάντα ένα παιδί κοιτάει ψηλά μόλις εισέρχεται σε έναν οίκο Κυρίου!  Είναι συνταρακτικό το τι μπορεί μια καθαρή ψυχή να ατενίζει.Την ένωση του Ουρανού και της γης ! Τις αγγελικές ουράνιες δυνάμεις…Όσα μπορούν να βλέπουν εκείνοι που κρατούν αλέρωτο και χιονοφεγγή  τον χιτώνα του Αναβαλλομένου το Φως ως ιμάτιον Δωρεοδότη Χριστού. Επισκοπούν τον Παντεπίσκοπο ! Πόσο χαριτωμένο είναι αυτό το μικρό παιδί που στέκει δίπλα μας! Τον ρωτάμε το όνομά του και εκείνο χωρίς να σταματήσει ψηλά να κοιτά, μας απαντά :-Χρυσόστομος ! Με τον πατέρα του ήρθε απ το Κιλκίς στην Παντοκράτορος να συναντήσει …τον Άγιό του! 

Το διαπιστώνουμε στην προσκύνηση των τιμίων λειψάνων και τόσο συγκινούμαστε όταν ακούμε τον γλυκύτατο καλογερόπαπα  Θεόφιλο να του δείχνει μια ασημωμένη λειψανοθήκη! -Έλα Χρυσόστομέ μου να ασπαστείς τον προστάτη σου ! Κρατώντας εκείνο τον πατέρα του από το χέρι πλησιάζει και φιλά τον Άγιο Ιωάννη ! Δεν ξέρω αν συναισθάνεται την σπουδαιότητα της ώρας αυτής ! Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι αυτό το παιδί θα πορεύεται στην ζήση του έχοντας οδηγό τον οικουμενικό φωστήρα …Έχοντας φτερά, πάντα θα ακολουθεί το χρυσόλαλο αηδόνι της Ορθοδόξου πίστεως. Στεκόμαστε και εμείς στην σειρά για να ασπαστούμε τα άγια λείψανα που ο ευχάριστος πατέρας Θεόφιλος μας παραθέτει . Ένα διαρκές καλοσυνάτο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Ο πιο πρόσφατος Θεόφιλος της Παντοκρατορινής ιστορίας. Μόνο τυχαίο δεν θεωρούμε το γεγονός ότι με ιδιαίτερη ευλάβεια  μας καλεί να ασπαστούμε και το δεξί χέρι ενός μεγάλου Αγιορείτη Αγίου. Του  συνονόματού του Μυροβλήτη Αγίου Θεοφίλου ! Στο παντοκρατορινό κελίον του Αγίου Βασιλείου στην Καψάλα πέρασε τα τελευταία έτη της ισαγγελικής του πολιτείας. Λίγο πριν την οσιακή του κοίμηση ο ταπεινότατος Θεόφιλος,  κάλεσε τον υποτακτικό του Ισαάκ και του είπε :

-Μόλις κοιμηθώ δεν θα πεις σε κανέναν τίποτα. Δεν θα τελέσεις τίποτα από τα ειωθότα Αγιορείτικα ταφικά. Θα δέσεις με ένα σχοινί τα πόδια μου και πήγαινε με σε ένα απόμερο μέρος του δάσους να με φάνε τα άγρια ζώα! Όμως κάμε σε παρακαλώ όσες περισσότερες λειτουργίες και μνημόσυνα μπορείς !

Ο Κύριος όμως επέτρεψε να φανερωθεί έτη αργότερα το λείψανό του το οποίο και μεταφέρθηκε στο κελί του όπου και πέντε αιώνες τώρα μυροβλύζει!

Παρατηρούμε τον παπά Θεόφιλο  με την ίδια ζεστασιά που αγκάλιασε τον μικρό Χρυσόστομο,  να υποδέχεται και έναν μεγάλο σε ηλικία λαϊκό άνθρωπο που κάτι θέλει να τον ρωτήσει για το πρόγραμμα του μοναστηριού. Αγάπη ανεξαίρετη και στον τρόπο του ταπεινού Ηγουμένου Γέροντος Γαβριήλ. Με ξεχωριστή χάρη και χαρά ευλογεί τους προσκυνητές. Κάθε φορά που τον βλέπουμε φέρνουμε στην μνήμη μας και τον μακαριστό προκάτοχό του . Τον Γέροντά του Βησσαρίωνα ! Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι… Ο τάφος του πίσω από το καθολικό, σημείο αναφοράς και προσκυνήματος για όλους μας. Το 1992 ήρθαν μαζί από την Ξενοφώντος και ξεκίνησαν την νέα κοινοβιακή εποχή του μοναστηριού. Ξεκίνησε μια φωτεινή περίοδος κοινών αγώνων, συνδημιουργίας  και άφατης χαράς! Δέκα χρόνια σχεδόν μετά ο πατήρ Βησσαρίων μόλις στα 47 του,  μετά από σύντομη ασθένεια που υπέμεινε με θαυμαστή ανδρεία,  με χρυσή την ψυχή περασμένη από το χωνευτήρι του Χρυσοχόου Θεού ,  εξεδήμησε προς Αυτόν,  να λάβει πλέον τον μισθό μιας σύντομης αλλά τόσο καρποφόρας βιωτής. Τον διαδέχτηκε ο Γαβριήλ του , τέκνο της υπακοής και της ταπείνωσης. Ο Κρής Γαβριήλ ,  παιδιόθεν ποθών την μοναστική ζωή, από τότε που σαν παιδί εισερχόταν στο ιερό  του Αγίου Νεκταρίου στα Χανιά. Στης Γερόντισσας την ικεσία καταφεύγει! Υπό το όμμα της μάνας , μεριμνά για τις ψυχές όσων εκείνη του εμπιστεύτηκε να οδηγήσει στην πνευματική μάνδρα της. Το ξημέρωμα μας βρίσκει στην λιτή . Το σκοτάδι διασχίζουν αθόρυβα οι φιγούρες των Παντοκρατορινών μοναχών που κινούνται πάντα με αιτία δοξολογική! Ακούμε την γνώριμη πλέον φωνή του παπά Κωνσταντίνου του Ηρακλειώτη!  Αυτήν την φορά έρχεται όχι από το ψαλτήρι όπως χθες, μα μέσα από το Ιερό ! Σήμερα ιερουργεί ! Αρμονικός και ηδύς, ιεροπρεπής και ταπεινός! Νιώθουμε πόσο ξεχωριστές είναι τούτες οι στιγμές για εκείνον! Πόση τιμή και συγκίνηση πρέπει να αισθάνονται οι Ιερείς του έξω κόσμου όταν οι Αγιορείτες τους καλούν να εισέλθουν στους τόπους του υπερτάτου διακονήματος , σε Αθωνικό φοβερό βήμα,  να κατεβάσουν τον Θεό στην γη και να ανυψώσουν τις καρδιές μας προς τον Κύριο.  Το Άγιο ποτήριο πλησιάζουν με δέος και μηδενός εξαιρουμένου τα πνευματικοπαίδια του παπά ! Το συν… εορτάζει μπροστά στην Γερόντισσα!  Σύναξη Κρητικών , συναγωγή στο Ένα, το ομοθυμαδόν και οι νέες σελίδες στον Πραξαπόστολο.  Μεταλαμβάνουν από τα χέρια του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Όλων τα πρόσωπα εκείνη την ώρα παίρνουν την μορφή του πνευματικού τους! Είναι λαμπερά και αλλοιωμένα, σε έκσταση απερίγραπτη και τρισευλογημένη!  Το Φως του κόσμου στα μάτια τους!  Είναι η τελευταία Παντοκρατορινή εικόνα που χαράσσει στις καρδιές  μας την λέξη Ελπίδα! Ελπίδα αθανασίας πλήρης! ( Σοφ. Σολ. 3,4)  Όσοι κάποιοι συνειδητοποιημένα θα πλησιάζουν τον Άρτο της αιωνιζούσης Ζωής,  τόσο θα σμικρύνεται η απόσταση ανάμεσα σε Ουρανό και γη. Όσο θα υπάρχουν πνευματικοί πατέρες που θα βιώνουν και θα εμπνέουν  το ίνα ώσι έν , που  θα νοιάζονται στην πράξη και θα αγρυπνούν για τις ψυχές που ακουμπούν στο πετραχήλι τους όπως ο πατήρ Κωνσταντίνος,  τόσο θα αυξάνεται η παρρησία εκείνων των λίγων που  εκλιπαρούν για παράταση στην παράταση του ελέους…

Επόμενος σταθμός της φετινής μας οδοιπορίας στα Θεοτοκοβλόγητα μονοπάτια της Αγγελικής πολιτείας , η Ιερά Μονή Καρακάλλου. Ω τι μνήμες μας γεννά αυτό το μοναστήρι ! Πόσες μορφές που ενώ ποτέ μας δεν συναντήσαμε πάντοτε νοσταλγούμε στο άκουσμα αυτού του Αθωνικού Προμάχου. Το κάστρο της , το κοιμητήρι της , τα κατάφορτα περιβόλια και οι πολύχρωμοι κήποι της , οι πατέρες οι παμφίλτατοι, ο Άγιος Γεδεών,  ο Γέροντάς της ο βιβλικού παραστήματος Φιλόθεος …Πριν το μεσημέρι διαβαίνουμε το κατώφλι των Αγίων Αποστόλων . Ο εναγκαλισμός των Πρωτοκορυφαίων ακολουθεί παντού γνώριμα βήματα.  Να αξιωθούμε  κάποτε να βρεθούμε  εδώ το καλοκαίρι στην δωδεκάωρη αγρύπνια ,  στο ξακουστό πανηγύρι των Καρακαλληνών … Ως τότε εδώ θα μας φέρνουν λίγοι στίχοι απ του μηνού Ιούνη την ψυχή …Από την Πνύκα ως τον Ισθμό και ως την Καρακάλλου αχολογούν τα ρήματα Εθνών του Διδασκάλου… Σμίγουν ξανά Πρωτόθρονοι, κρατώντας Εκκλησία , Κλειδιά βαστούν κι επιστολές που ανοίγουν Σωτηρία … Και πίσω τους οι πάνσοφοι , όλοι οι Μαθητάδες , Που τους υμνούν στο τέλος του οι διαλεχτοί οι ψαλτάδες . 

Και η αλήθεια είναι ότι εδώ στην Καρακάλλου υπάρχει παράδοση σε αγγελόφωνους ψάλτες!  Στο ίδιο δωμάτιο  αρκετά χρόνια μετά , δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος! Ο πατήρ Νεκτάριος με χαρά  μας υποδέχεται! Με τον Φώτη στις λίγες ώρες που μένουν ως τον εσπερινό αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε ως την Φιλοθέου. Διαδρομή που όσοι την έκαναν ένιωσαν Θεού παρουσία συνεχή.  Τα φιδίσια υγρά ανηφόρια , τα ανήλιαγα απομεινάρια από ησυχίας καλύβες, το ξαπόσταμα του Αη Γιώργη , οι ήχοι των πουλιών και της ευχής  που πρώτη η καρδιά ακούει… 

   

Δεν άλλαξε τίποτα ο σεβαστικός χρόνος. Ούτε μια λέξη απ τις παλιές δεν έχασε το χρώμα και το άρωμά της. Όπως δέκα χρόνια πριν!  Και έπειτα ο ανήφορος ως τους  Φιλοθεΐτες  , χνάρια αγιασμένα , αιώνια γενναίοι  Ερημίτες … Της Αριζόνας  Άγγελο είχαμε  στο μυαλό , και μέγα Εθναπόστολο , Κοσμά τον Αιτωλό …( σ.σ. Την ώρα που τούτες οι γραμμές γράφονται στον Ουρανό στήνεται πανηγύρι …Έχει υποδοχή Αγίου ! Ο Φιλοθεϊτης Άγγελος στην χώρα των Ζώντων, συνόμιλος Αγίων… ) Έπειτα από μισή ώρα φτάσαμε στο πανέμορφο Μοναστήρι. Και εδώ ο χρόνος σταματημένος. Το πράσινο χαλί που αγκαλιάζει το καθολικό , η χαμηλή είσοδος με την καμπάνα , το κωδωνοστάσι που αγγίζει Ουρανό.  

Έξω από την πύλη συναντάμε μόνο κάποιους  προσκυνητές . Κανέναν πατέρα δεν βλέπουμε. Ούτε θέλουμε να ενοχλήσουμε κανέναν. Στο καθολικό του Ευαγγελισμού μπαίνουμε να προσκυνήσουμε . Μας αρέσει η νέα ξύλινη και γυάλινη σκεπαστή κατασκευή που ενώνει την Εκκλησία με την τράπεζα. Τα πάντα εμφορούνται από την πνευματική  θρέψη. Όλα εκεί να στοχεύουν.  Καθόλου να μην ξεχνιέσαι σαν το σώμα συντηρείς. Σαν να προσπαθούν οι πατέρες να εγκλωβίσουν τις ανεπανάληπτες λατρευτικές στιγμές …

Να συνεχίσεις να υμνείς και να προσεύχεσαι και όταν τρως. Να αποζητάς την  τρυφή του πνεύματος  . Να υποτιμάς στο μέτρο που σου είναι αναγκαία και μόνο την  τροφή του σώματος. Βγαίνοντας συναντάμε έναν δόκιμο νεαρότατο μοναχό . Σαν να μην πατά στη γη,  με μια ζωντάνια εντυπωσιακή και την μονολόγιστη ευχή να ακούγεται καθαρά και συνεχώς  από το στόμα του . Εγγονός Αγίου παπά Εφραίμ , Δισέγγονος Αγίου Ιωσήφ. Τι άλλο θα μπορούσαμε να βρούμε μπροστά μας εδώ σε αυτό το εργαστήριο  της νοεράς Προσευχής; Μας μεταφέρει αυτό το ολόχαρο καλογεράκι,  στην μικρά Αγία Άννα πριν από εβδομήντα ολόκληρα χρόνια,  στο Πανεπιστήμιο της αδολεσχίας και της ευχής. Ο Σπηλαιώτης Άγιος Ιωσήφ διδάσκει ένα κούτσικο καλογέρι , τον κατοπινό μεγάλο Ιεραπόστολο Γέροντα Εφραίμ : «-Παιδί μου, την ευχή. Θέλω να σ  ακούω να λες την ευχή και όχι να αργολογείς. Μη ζητάς τίποτε άλλο, αυτό είναι. Αυτός είναι ο πολύτιμος ουράνιος θησαυρός. Απόλαυσέ τον! «Οφείλει ο μοναχός είτε τρώει είτε πίνει είτε κάθεται είτε διακονεί είτε περπατεί είτε κάνει ο,τιδήποτε να φωνάζει αδιαλείπτως το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…. Έτσι το όνομα του Κυρίου Ιησού κατερχόμενο στο βάθος της καρδιάς, θα ταπεινώσει τον δράκοντα, θα σώσει και θα ζωοποιήσει την ψυχή. Να επιμένεις, λοιπόν, αδιάλειπτα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα... 

Από σας θέλω μόνο μέρα-νύχτα σιωπή, ευχή, μετάνοια και κυρίως δάκρυα. Τίποτε άλλο δεν θέλω, μόνο βία στην προσευχή και δάκρυα μέρα-νύχτα….Μόλις ανοίξετε τα μάτια, αμέσως την ευχή. Μην αφήσετε το μυαλό σας να πετάει εδώ και   κει και χάνετε την ώρα σας, που είναι πολύτιμη για την ευχή. Όταν έτσι βιάσετε τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει κι  ὁ Θεός να γίνει μία αγία συνήθεια με το άνοιγμα των ματιών, η προσευχή να παίρνει την πρώτη θέση για όλη την ημέρα. Στην συνέχεια θα εργάζεσθε και θα λέτε την ευχή. Ευλογείται η εργασία, αγιάζεται το στόμα, η γλώσσα, η καρδιά, ο χώρος, ο χρόνος και όλος ο άνθρωπος, που προφέρει το όνομα του Χριστού. Ο μοναχός που λέει αδιαλείπτως την ευχούλα, οπλίζεται με τέτοια θεϊκή δύναμη, που καθίσταται απρόσβλητος από τους δαίμονες, αφού αυτή τους καίει και τους μαστιγώνει». Με το όνομα του Χριστού αγιάζεται η ατμόσφαιρα και φυγαδεύονται τα δαιμόνια… 

Όταν προσεύχεται κανείς ο άλλος εύκολα δεν τον πλησιάζει να αργολογήσει. Το σκέπτεται. «Πως να τον σταματήσω τώρα, από την προσευχή και να καθίσω να του πω: Ξέρεις! Εκείνο, το άλλο, το παράλλο. Δεν θα μου δώσει σημασία». Σταματάει τον μετεωρισμό, δηλαδή την “αργολογία” του νου. Διότι κι  εάν ακόμα ο νους ξεφύγει, πολύ σύντομα ο ήχος της φωνής τον επαναφέρει πίσω. Μπορεί ο αδελφός, ο οποίος ρεμβάζει η αργολογεί, να ανανήψει και να πει: «Μα ο αδελφός μου προσεύχεται, εγώ τι κάνω; …-Γέροντα, από την ευχή, πονάει το στόμα μου, η γλώσσα μου, έκλεισε ο λάρυγγάς μου είναι σαν πληγή. Ας πληγώσει! Δεν παθαίνεις τίποτα. Υπομονή! Μην την σταματάς καθόλου! Λέγε την. Ο πόνος θα φέρει την πνευματική ηδονή…. Αν δεν πονέσεις καρπό προσευχής δεν θα δεις. Αυτή θα σε βοηθήσει. Θα σε παρηγορήσει. Θα σε διδάξει. Θα σου γίνει φως. Θα σε σώσει. «Κράξον και βόησον» την ευχή. Με προσευχή, νήψη και προσοχή ασφάλιζε τον νου σου. Η διάνοια σου όχι προς τα έξω, αλλά προς τα μέσα. Όχι λόγια, συμβουλές και κηρύγματα, αλλά πολύ-πολύ ταπεινά και με δάκρυα την προσευχή. Αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι η Πατερική οδός, αυτή είναι των παππούδων σας η παραγγελία και η νουθεσία. Δες την με την πράξη. Γιατί αν δεν έχεις πράξη, πως θα μιλήσεις για ουράνια θεωρία; …Κρατάτε την ευχή! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Αυτή θα σας σώσει. Το όνομα του Χριστού θα φωτίσει τον νου σας, θα σας δυναμώσει ψυχικά, θα σας βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον των δαιμόνων. Θα σας καλλιεργήσει τις αρετές και θα σας γίνει τα πάντα».(Αποσπάσματα από το βιβλίο : “Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο ησυχαστής και Σπηλαιώτης 1897-1959” Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Εκδόσεις Ι.Μ.Αγίου Αντωνίου Αριζόνας USA 2008., σελ.277-284)

Στην έξοδο , δίπλα στην έκθεση της Μονής που εκείνη την ώρα ήταν κλειστή ένα καλαθάκι με μια ταμπέλα : Ευλογίες . Μέσα πολλοί ψηφιακοί δίσκοι με κηρύγματα συγχρόνων και Θεοφωτίστων πατέρων . Ομιλίες του μακαριστού πατρός Συμεώνος Κραγιόπουλου , του υπέροχου πατέρα Αθανασίου Μυτιληναίου , του πεφιλημένου πνευματικού παιδιού του Γέροντος Εφραίμ πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου. Προσεκτικοί οι Φιλοθεϊτες στην ανθολόγησή τους. Πατρικές διδαχές από πατερικές και μόνο φωνές. Τις πήραμε με την ευχή να βοηθηθούμε και εμείς και άλλοι αδελφοί μας τα πυκνά σκοτάδια να φωτιστούν .Επιστροφή στην Καρακάλλου για εσπερινό Αναστάσιμο! Πολλά τα χρόνια και τα οδοιπορικά μας , μα πρώτη μας φορά αξιωνόμαστε να ψάλουμε στο Όρος αναστάσιμο απολυτίκιο ! Ο ήχος τρίτος , ένθερμος και διασταλτικός, η μνήμη του Φιλοθεϊτη Αγγέλου παντού διάχυτη ! Εφραινέσθω και Εφραιμέσθω τα Ουράνια…( συνεχίζεται ) 

Νώντας Σκοπετέας 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Παρουσίαση 2 βιβλίων Ν.Σκοπετέα, το Σάββατο 18-01-2020, στην Παναγία την Χρυσοπηγή

Το Σάββατο 18 Ιανουαρίου στις 6 το απόγευμα σας καλούμε στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Παναγίας της Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής, στην παρουσίαση των  βιβλίων: “Δάκρυ στο Εγώ”  και “Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;”,  του Νώντα Σκοπετέα , συγγραφέα και παραγωγού του Εκκλησιαστικού Ραδιοφώνου , τα οποία εκδόθηκαν από την Ορθόδοξη Ιεραποστολική Συναλληλία «Πρόμαχος Ορθοδοξίας» .

Στην παρουσίαση  θα συνομιλήσουν , ο Ηγούμενος της Ι.Μ.Παναγίας της Χρυσοπηγής και συγγραφέας π.Εφραίμ Παναούσης,  ο π.Σπυρίδων Βασιλάκος,  Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία» και συγγραφέας , ο Αριστομένης Φλουράκης συγγραφέας και πρόεδρος του Προμάχου Ορθοδοξίας και ο Νώντας Σκοπετέας.

 Αποσπάσματα των βιβλίων θα αναγνώσουν  μέλη της  θεατρικής ομάδας "από καρδιάς΄΄ της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής.

Πανηγύρι στον Ουρανό ! Έχει υποδοχή Αγίου ! (Μέρος 2)

Όλα αυτά τα χρόνια του Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως (10 συμπληρώθηκαν φέτος με την βοήθεια και το έλεος του Αγίου Θεού) η παρουσία του Γέροντος ήταν διάσπαρτη και ολοφώτεινη , σχεδόν σε κάθε μας ραδιοφωνικό βήμα ! Εδώ απέναντι από το μικρόφωνο της εκπομπής βρίσκεται η φωτογραφία του μαζί με εκείνες του μακαριστού κυρ Δημήτρη του Παναγόπουλου , του Αγίου Γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτη , του Αγίου Πορφυρίου και τόσων ακόμα! Χαμογελαστός στέκεται δίπλα σε ένα από τα πολλά και άξια πνευματικά του παιδιά ! Την πνευματική του σπορά που άνθισε και ευωδίασε ολόκληρο το Άγιο Όρος τα τελευταία 40 χρόνια περίπου ! Τον συνονόματό του Εφραίμ τον Σεραγιώτη ! Βλέποντάς τον ξανααναφωνούμε : Εφραι μέσθω τα Ουράνια ! Εφραιμέσθω και Εφραινέσθω ! Ω τι πανηγύρι να στήθηκε για τον Άγιο Ιεραπόστολο των ημερών μας ! Άγγελοι εν πομπή δεξιά και αριστερά φτιάχνουν έναν δρόμο , μια κλίμακα ουράνια ! Εκεί στην είσοδο του Παραδείσου, πλήθος Αγίων ! Χορεία Αγγέλων εν σώματι ! Πρώτος ο Άγιος Ιωσήφ ο ησυχαστής και σπηλαιώτης !

Ο ανυποχώρητος διδάχος της νοεράς προσευχής. Μοιάζει σαν χθες , όταν ένα μικρό παιδί, κούτσικο σχεδόν , ο Γιαννάκης από τον Βόλο ήρθε στην ησυχαστική του μάνδρα , φερμένο από αυτόν τον ίδιο τον τίμιο Πρόδρομο ! Σιμά του οι συνασκητές στα δύσβατα και απαρήγορα της μικράς Αγίας Άννης και της Νέας Σκήτης . Ο γέρο Αρσένιος , ο παπά Χαράλαμπος και οι παραδελφοί του ο Ιωσήφ ο Βατοπεδινός, ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης και πιο δίπλα η κατά σάρκα μανούλα του ! Η μοναχή Θεοφανώ με λαχτάρα το καρτερά το στερνοπούλι της τώρα να του κατασπαστεί εκείνη τα χέρια ! Σιμά της η Γερόντισσα Μακρίνα ! Πως προσμένει και αυτή μαζί με όλης της Πορταριάς τους ακοίμητους αγγέλους ! Ψέλνουν αναστάσιμους παιάνες όλοι μαζί ! Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε, ἀλλὰ τοῦ ᾍδου καθεῖλες τὴν δύναμιν, καὶ ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστὲ ὁ Θεός, γυναιξὶ Μυροφόροις φθεγξάμενος. Χαίρετε… 

Χαρά στον Ουρανό ! Πανηγύρι ! Σε ημέρα αναστάσιμη , πανηγυρική έφυγε ο Γέροντας! Επισφράγισε ο Αναστημένος Αρχηγός μας , ο Αναστημένος Ναζαρηνός Σωτήρας του κόσμου την αγιότητα του εκλεκτού του παιδιού , του γνησίου φίλου του ! Δεύτε πιστοί πανηγυρίσωμεν ! 

Ταξίδευε ο τυφλός εκ γενετής Γέροντας Ισίδωρος για να βρεθεί στο πλευρό του Γέροντά του ! Κάθε χρόνο από το Άγιον Όρος και την Φιλοθέου ως την Αριζόνα ! Να κάνεις τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα , τέτοιο ατέλειωτο ταξίδι με έξοδα με κούραση για να πάρεις μόνο μια ευχή ! Για να ασπαστείς τα χέρια του ! Για να δεις ιδίοις όμμασι τούτο το υπέρλογο θαύμα! Να γίνεται εύφορη η έρημος και βλαστερό το ξερικό και το άνυδρο !

Ένα δεύτερο Άγιο Όρος στην καρδιά των Θεομάχων ! Και έπειτα επιστρέφοντας όλα αυτά τα ωφέλιμα που άκουσες και είδες να τα διηγείσαι και να μην παραλείπεις τίποτα! Λίγες μέρες κύλησαν από την κοίμηση του Αγίου Γέροντος . Στο τηλέφωνο μας κάλεσε μια συγκινημένη φωνή, μας εξιστορεί το πρώτο της βράδυ στους ξενώνες του Αγίου Αντωνίου! Καλοκαίρι με πολλή ζέστη! Αφόρητη ! 45 βαθμοί ! Το μοναστήρι το φρουρούν οι Άγιοι του Χριστού μας , η Αριζονίτισσα Κυρά και η ευχή του Γέροντος Εφραίμ ! Δεν έχει φράχτες τριγύρω , τοίχους και χαρακώματα ! Σαν την αγάπη , την άμετρη του κτήτορά του σαν την απέραντη ευσπλαχνία του Σωτήρος Χριστού ! Δυο λιοντάρια !!! Δυο λιοντάρια , βρίσκουν λίγη δροσιά κοντά σε μια από τις κρήνες του Μοναστηριού ! Τα είδαν οι προσκηνυτές πηγαίνοντας για τις ακολουθίες ! Τα είδαν και τα καλογέρια ! Πήγαν αμέσως στον Γέροντα Εφραίμ! –Τι να κάνουμε Γέροντα ;Φοβάται ο κόσμος ! –Μην τα πειράξετε παιδιά μου ! Δροσιά γυρεύουν τα καημένα! Αύριο το πρωί θα φύγουν ! Προπτωτικές καταστάσεις ! Του Παραδείσου της τρυφής εικόνες !Ξημέρωσε στην έρημο της Αριζόνας ! Τα δυο λιοντάρια ειρηνικά χάθηκαν στα βάθη της ! Αριζόνα και Ιορδάνης , μια ευχή δρόμος ! Ο Άγιος Γεράσιμος και το λιοντάρι του σεργιανάνε στις ερήμους τούτου του κόσμου ! Ο γέροντας Εφραίμ γεώργησε της Ερήμου το άγονο ! Έκανε το άνυδρο πανεύφορο και το άγριο Άγιο ! Μοιάζει σαν να βάλθηκε σε όλην του τη ζωή να διαψεύσει όσους μίλησαν για τον χαμένο Παράδεισο !

Μια σταλιά άνθρωπος , ένας από τους μεγαλύτερους Αγίους του αιώνα μας ! Με φωνή μικρού παιδιού ως το βαθύ του γήρας ! Ένα αιώνιο παιδί ! Σας εκείνα που ο Κύριος πάντοτε γύρευε να παίρνει στην πατρική του αγκάλη ! Χριστοφόρος και Σταυροφόρος ! Μίλαγε σαν παιδί ! Με λογάκια απλά εμβάθυνε στα άδυτα του Ευαγγελικού λόγου! Πολλές φορές οι... παιδικές λαλιές του ξεκινούσαν με μια άληστη προσφώνηση: Παιδάκια μου! Και πάντοτε κατέληγαν στο πετραχήλι , στην σωτηρία της ψυχής , στην αποφυγή του ατέλειωτου σκοταδιού και της αιωνίου κολάσεως. Πατρικές νουθεσίες ! Σε πόσες αμέτρητες ψυχές αυτή η μικροσκοπική ύπαρξη έθεσε νου ! Πόσες φώτισε ! Πόσες έσωσε! Πόσες ακόμα θα βρουν την Αλήθεια διαβάζοντας ή ακούγοντας αυτά τα λόγια ! Πόσοι θα τον ευγνωμονούν ισοβίως ! Πόσοι θα προστρέχουν στα Θεόσδοτα φωτισμένα λόγια του και στις μεσιτείες του ! Γιατί όπως και εδώ έτσι και τώρα εκεί, πολύ ψηλά που βρίσκεται ο Γέροντας θα συνεχίσει ν ακάνει τον Θεό να …μετανοεί και να μακροθυμεί ! Θα συνεχίσει να κανοναρχεί το θείο έλεός Του ! Δεν εξεδόθησαν εν ζωή πολλά βιβλία του Γέροντα! «Η τέχνη της σωτηρίας» , «Πατρικές νουθεσίες» . Αυτά και ένα ακόμα αχειροποίητο βιβλίο , άνωθεν γραμμένο! Μια αληθινή αποκάλυψη ! Με χάρη ανείπωτη ! Ένας θησαυρός που όποιος το πήρε στα χέρια του δεν το αποχωρίστηκε ποτέ ! Το διαβάζει ξανά και ξανά ! Και όλο κάτι του αποκαλύπτεται ! Και όλο μεταφέρεται στα Αθωνικά μονοπάτια ! Στου Παραδείσου τα μέρη , εκεί που ο μακαριστός Άγιος Γέροντας Εφραίμ ανέβαινε συχνά και μέσα στην άφταστη ταπείνωσή του διηγείτο για αυτές τις αναβάσεις ! «Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο ησυχαστής και Σπηλαιώτης 1897-1959» ο τίτλος αυτού του αριστουργήματος ! Εκεί ο Γέροντας καταθέτει την απέραντη υική του αγάπη για τον Άγιο μύστη της νοεράς Προσευχής , για όλους τους αγαπημένους παραδελφούς του , μα κάνει και κάτι ακόμα : Αυτοβιογραφείται και αποκαλύπτεται ! Άγιος εν ζωή ! Τον κατέταξαν οι συνειδήσεις και οι καρδιές όσων τους δωρήθηκε η συμπόρευση μαζί του , όσων ο Κύριος τους χάρισε έναν Άγιο για πνευματικο και καθοδηγητή στης σωτηρίας τον ανηφορικό και δύσβατο δρόμο.

Επέτρεψε ο Θεός μας ως αντιστάθμισμα , ως ευλογημένο αντίβαρο στους τόνους λάσπης και συκοφαντιών που δέχθηκε ο Γέροντας , συνεχώς να επιτελούνται σημεία , θαύματα και θαυμάσια αδιάσειστα να μιλούν για την αγιότητά του . Όσοι δεν κατόρθωσαν ποτέ να τα δουν , θυμίζουν τους Ιουδαίους και τους αθεράπευτα τυφλούς οδηγούς τους Φαρισαίους που συνεχίζουν ως και τις μέρες μας να αποκαλούν πλάνο τον Χριστό μας και να αμφισβητούν τα αδιαμφισβήτητα της τριημέρου εγέρσεώς Του . Να ευωδιάζει συνεχώς ένα κομμάτι ύφασμα που πάνω του πριν χρόνια έκανε ο Γέροντας προσευχή! Το έχουν οσφρανθεί πολλοί αυτό το θείο άρωμα ! Και εμάς μας αξίωσε ο Κύριος ! Να αφηγείται ο ίδιος τις ουράνιες μεταβάσεις του ! Να βρίσκεται εν μέσω ανθρώπων στο θεοστυγές σήμερα ένας Θεόπτης ! Ένας μεγάλος Ιεραπόστολος των ημερών μας ! Του Χριστού μας πιστός , αγαθός και εκλεκτός εργάτης ! Τις πρεσβείες του να έχουμε ! 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών

Πανηγύρι στον Ουρανό! Έχει υποδοχή Αγίου !(Μέρος1)

Χαρά , λύπης όλεθρος ! Έλεγε ο Άγιος Νείλος σε ένα από τα Θεόσδοτα ομιλήματά του. Δεν είναι αποδεκτή η λύπη από την ευλογημένη πίστη μας! Βέβαια είναι τόσο δύσκολο αυτό να βιωθεί. Γιατί το πρόσκαιρο τούτο που ζούμε είναι κατάγιομο από πόνο, από άλγη σωματικά από ψυχικά τραύματα ανεπούλωτα , από αποχωρισμούς… Μη λυπείσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα , ακούγεται στην Α΄προς Θεσσαλονικείς επιστολή του Θεορήμονος Παύλου! Παρηγορεί ο Παύλος , ο μέγας Άγιος Απόστολος και κήρυκας των Εθνών ! Τους συγγενείς και τους οικείους του κεκοιμημένου ; Λέει λόγια; ή την Αλήθεια ; Όπου Αλήθεια εκεί και Χριστός ! Όπου Χριστός εκεί και η Ελπίδα ! Η βέβαιη Ελπίδα ! Άρα όποιος δεν έχει ελπίδα και μακρόσυρτα και άπαυστα παραθεωρεί αυτούς τους λόγους μοιάζει να μην έχει μέσα του Χριστό. Και βέβαια δεν αναφερόμαστε στην θλίψη την τόσο εύλογη, στα δάκρυα τα τόσο λυτρωτικά που ένας αποχωρισμός πεφιλημένου προσώπου προκαλεί, αλλά το να τα βάλουμε με τον Θεό , να τον θεωρήσουμε πρωταίτιο της θλίψης, να του ζητήσουμε τον λόγο με εκείνο το γιατί …Να κηρύξουμε πένθος , να υψώσουμε μαύρες σημαίες διαμαρτυρίας και να καταστήσουμε τον Θεό τιμωρό , άσπλαχνο , άδικο! Τις προάλλες ακούσαμε σε εξόδιο ενός αδελφού που έφυγε σε νεαρή ηλικία, κάποιον από τους οικείους του ολοφυρόμενο, να λέει κοιτώντας ψηλά : -Γιατί Θεέ μου παίρνεις τους καλούς και αφήνεις τους κακούς να συνεχίσουν να ζουν; Να , μια χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου χωρίς ελπίδα , χωρίς Χριστό ! Και έρχεται η Αγία μας Εκκλησία και κάνει κάτι αληθινά συγκλονιστικό ! Την ημέρα που ένας Άγιος κοιμήθηκε άλλος τελειωμένος εν ειρήνη, άλλος σε φριχτά μαρτύρια, τμηθείς , λογχισθείς , βληθείς στην φωτιά , στην θάλασσα , απαγχονισθείς , σταυρωθείς … Εκείνη την ημέρα την κάνει πανηγύρι ! Μυστήριο ξένο και παράδοξο!Αδιανόητο όμως για κάποιον χωρίς αλήθεια , χωρίς ελπίδα , χωρίς Χριστό ! Ξανά ενώπιόν μας ο άνθρωπος χωρίς ελπίδα : -Μα να χαίρεσαι και να πανηγυρίζεις σε επέτειο μαρτυρίου , βασανισμού , θανάτου; Εμείς τέτοια μέρα , ούτε να την θυμόμαστε!Μας στενοχωρεί τόσο αυτή η μνήμη! Πασχίζουμε να την ξεχάσουμε εκείνη την ημέρα!Να πάει και να μην ξανάρθει που λέμε...

Και έρχεται αδελφοί μου , εκείνο το «Δεύτε πανηγυρίσωμεν σήμερον» που ακούγεται σε πλήθος ιερών ακολουθιών στον άγιο ενιαυτό της λειτουργικής ζωής της μάνας Εκκλησίας ! Δεύτε άπαντες πανηγυρίσωμεν ! Με φωνή αινετική , δοξαστική ! Έχει πανηγύρι σήμερα !
Ξημέρωμα Αγίου Παταπίου 2019 στο ψαλτήρι ! Στα χέρια του κρατά ένα μικρό κομποσχοίνι , ανεκτίμητο φυλαχτάρι ! Χθες το βράδυ χωρίς ιδιαίτερη αφορμή και για πρώτη φορά το κατέβασε από το εικονοστάσι όπου το είχε, δίπλα σε μια φωτογραφία του Γέροντα ! Μια εκλεκτή ψυχούλα του το έστειλε πριν λίγους μήνες από την Αριζόνα! Πήγε στον Γέροντα και το ζήτησε ! Το φόρεσε εκείνος στο χεράκι του και είπε μια μικρή προσευχή! Μετά το δι ευχών ήρθαν τα νέα από την Αμερική ! Κοιμήθηκε ο Γέροντας ! Έσφιξε στην χούφτα του το κομποσχοίνι ! Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία ! Όλα τα εκκλησιαστικά δίκτυα και οι ιστοτόποι μετέδιδαν την είδηση ! μαζί με τις πρώτες εικόνες του γαληνού κεκοιμημένου γέροντα Εφραίμ! Την επομένη μέρα σε κάποιες εφημερίδες η είδηση ήταν πρώτη ! Πρωτοσέλιδο ο Γέροντας ! Μα ο συντάκτης του τίτλου δυστυχώς χωρίς ελπίδα ! «Θρήνος για τον Γέροντα Εφραίμ» Σε μια άλλη εφημερίδα: «Η Ορθοδοξία πενθεί !»και άλλα παρόμοια …Ήρθε και σε εμάς εκείνο το Αναστάσιμο πρωινό ένας τίτλος : Πανηγύρι σήμερα στον Ουρανό! Έχει υποδοχή Αγίου !
Δάκρυα πολλά, αλλά δάκρυα ευγνωμοσύνης για το ένα εκατομμύριο ψυχές που βαπτίστηκαν στην Αμερική ! Δάκρυα χαρμολύπης για όσους τον γνώρισαν , τον άκουσαν , τον διάβασαν , τον επικαλέστηκαν , τον χρειάστηκαν και αμέσως έσπευσε δίπλα τους ! Δάκρυα το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου 2019! Για έναν Άγιο παγκόσμιο ! Τον Άγιο Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη ! Δεν κατατάσσονται οι άγιοι σε χαρτιά , μα στις καρδιές μας και στην ευλογημένη αλάνθαστη συνείδηση των ταπεινών τούτου του κόσμου! Αλλοίμονο αν περιμέναμε για διατυπώσεις, ή αφήναμε χρόνους πολλούς να κυλήσουν πρώτα , δοκιμαστικούς και πιστοποιητικούς , για να προσευχηθούμε για μεσιτεία σε τόσους ευλογημένους ησυχαστές , θεογνώστες γέροντες και γερόντισσες της υπομονής και της αγάπης , απλούς Θεοφωτίστους , θαυματουργούς , με ακαταγώνιστες πρεσβείες …Εκείνο το πρωινό μια ευλογημένη ψυχούλα , αυτή που μας ανακοίνωσε την κοίμηση του Γέροντα , με τα μάτια υγρά από τα πρώτα πανηγυρικά χαρμολυπημένα δάκρυα, μας είπε κάτι που θα μας μείνει παντοτινά αξέχαστο : «Έκανε κάποτε το ταξίδι από Ελλάδα στην Αριζόνα μια αναγκεμένη γυναίκα . Τα κατάφερε και συνάντησε αρκετές φορές τον Γέροντα και πολύ αναπαύθηκε ! Όταν έπρεπε πια να επιστρέψει του είπε με παράπονο : -Γέροντα , τώρα που θα είμαι μακριά και δεν θα μπορώ ούτε να σας δω ούτε στο τηλέφωνο θα είναι εύκολο να μιλήσουμε , τι θα κάνω; -Παιδί μου , της είπε …Γράφε αυτό που θέλεις να μου πεις σε ένα χαρτί…Βαλ το αποβραδίς στο εικονοστάσι σου με το καντήλι μπροστά από την εικόνα του Χριστού μας ! Την άλλη μέρα το πρωί σκίσε το ! Θα έχω λάβει το μήνυμα !» Και το έκανε συνέχεια αυτό η γυναίκα …Δεν την ρωτήσαμε την αδελφή μας αν πέτυχε η προτροπή του Γέροντα… Μάλλον δεν προλάβαμε , γιατί έσπευσε εκείνη να μας πει : -Ξέρεις το έχω και εγώ κάνει αυτό με το χαρτί , και έφτασε το μήνυμα αδελφέ μου … ( συνεχίζεται)

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών

Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019(μέρος 5)

Παράπονο του Ιησού οι στίχοι αφηγούνται

Των αιώνων οι αγνώμονες τους ήλους δεν θυμούνται !

Πως περιγράφει την χαρά όποιος την έχει ζήσει !

Πεπληρωμένη η ψυχή, τους πάντες γύρω  εκπλήσσει

Καυχήματα Αθωνικά με στέφη ιστορημένα

Ύμνοι και απολυτίκια  από καιρό γραμμένα  

Των εβδομήκοντα ο χορός μπροστά μας ζωντανεύει

Θεοκήρυκες συνεχιστές ο Κύριος κλητεύει

Διακόνημα με δάκρυα,  ας κράταγε ακόμα !  

Τα περιβόλια στις ψυχές και η  ευχή στο στόμα!

Η μνήμη του Ησυχαστή γίνηκε η γιορτή του!

Προστάτη ακαταγώνιστο βρήκε η προσευχή του !

Εσπερινός στην σκήτη του Προφήτη Ηλία .  Νέες αγιογραφίες στους τοίχους του μικρότερου Κυριακού,  του Αγίου Νικολάου. Οι κτήτορες Άγιοι Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ και Γαβριήλ κρατώντας το άρμενο του κοινοβίου. Και ο προφήτης Ηλίας και ο Πενταπόλεως Νεκτάριος  που είχε σταθεί κάποτε μνημειωδώς εδώ λίγο να ησυχάσει  και ο Άγιος Παῒσιος ο Αγιορείτης και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Δεν χορταίνουν οι Αγιορείτες να φιλοτεχνούν τα αγλαῒσματα τα Αθωνικά ! Φυλαγμένη η έμπνευση για την ώρα την μεγάλη της επίσημης αγιοκατάταξης! Το ζήσαμε φέτος με τον Σπηλαιώτη Άγιο Ιωσήφ , τους  Κατουνακιώτες Αγίους Εφραίμ και Δανιήλ , τον Σιμωνοπετρίτη Άγιο Ιερώνυμο , τον παντοτινά Αγιορείτη Όσιο Σωφρόνιο του Έσσεξ. Μόλις ανακοινώθηκε το χαρμόσυνο άγγελμα,  αστραπιαία ταξίδεψαν παντού τα πρώτα απολυτίκια και οι πρώτες αγιογραφημένες εικόνες τους!  Ένας μεγάλος…μικρός  προφήτης έχει από απόψε την τιμητική του . Ο προφήτης Ιωήλ που έβλεπε αυτά που οι άνθρωποι σήμερα αποκαλούν  φυσικά φαινόμενα, ως προειδοποιήσεις και εκκλήσεις  του δικαίου  Θεού  προς μετάνοια! Άγνωρη η μέρα εκείνη του Κυρίου μα κρίμα η χρηστότητά του να μην μας οδηγεί σε μετάνοια! Αλίμονο να μείνει άγνωρος και ο Χριστός μας ! Μετά το απολυτίκιο του Θεολήπτου Αγίου παρακαλούμε την δακρυρροούσα Παναγία να γίνεται συνεχώς ευήκοος ιλασμός.  Μαζί με σελίδες του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου  στο εσπέρας της Πέμπτης από τον ατίμητο θησαυρό της λειτουργικής μας ζωής,  το Θεοτοκάριο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Χαίρε Παρθένε,  η αέναος πηγή του Χρυσαυγεστάτου και Θείου νάματος ! Χαίρε ανεξάντλητε γλυκεία θάλασσα!   Μαζί με τον Παναγιώτη στεκόμαστε στο δεξί αναλόγι ! Τι λόγια αξιωνόμαστε να προφέρουμε  !Μας κανοναρχεί ο πατήρ Σίλας ! Στο ιερό βήμα ο παπά Φιλήμων ! Εναλλάξ αυτοί οι 2 διάγουν στον ευλογημένο ενιαυτό μέσα στο πανίερο θυσιαστήριο και στο ψαλτήρι.  Και τα δυο μοναχικά ονόματά τους τα διάλεξε ο Γέροντάς τους Ιωακείμ . Από την ίδια πηγή , την ίδια θεία συνέλευση! Από τους εβδομήκοντα Αποστόλους , τους θεηγόρους οικονόμους του Χριστού μας. Θαυμάσια η νέα μεγάλη αγιογράφησή τους στο κέντρο. Στο τέλος της ακολουθίας  η αγαπημένη συνήθεια των Προφητηλιατών! Το φαινομενικά ρητορικό πανεύηχο ερώτημά τους προς τον Κύριο της δόξης ! Το αναστασιματάριον σταθερά τούτην την ώρα δείχνει ήχο βαρύ! Τί άνταποδώσωμεν τῷ Κυρίω περί πάντων ὥν άνταπέδωκεν ἡμῖν; Δι΄ ἡμᾶς Θεός έν άνθρώποις διά την καταφθαρεῖσαν φύσιν ὁ Λόγος σάρξ έγένετο και έσκήνωσεν έν ἡμῖν· πρός τους άχαρίστους ὁ Εύεργέτης· πρός τούς αίχμαλώτους ὁ Έλευθερωτής· πρός τούς έν σκότει καθημένους ὁ Ἡλιος τῆς δικαιοσύνης έπί τόν σταυρόν ὁ άπαθής· έπί τόν Ἅδην τό φῶς· επί τόν θάνατον ἡ ζωή· ἡ άνάστασις διά τούς πεσόντας· πρός ὅν βοήσωμεν.. ὁ Θεός ἡμῶν δόξα Σοι. Έχει δυστυχώς απάντηση αυτό το ερώτημα. Πόσο σοφό αυτό που ειπώθηκε οτι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο καθ ομοίωσίν Του και ο άνθρωπος του το ανταπέδωσε! Έφτιαξε έναν Θεό καθ' ομοίωσιν δική του ! Έναν Θεό στα μέτρα του δηλαδή !  Ακολουθεί η εδαφιαία μετάνοια! Έξω βρέχει ασταμάτητα !  Ξανακαθόμαστε για λίγο στο αρχονταρίκι της αυλής μέχρι την βραδινή τράπεζα! Ο ψηφιακός δίσκος έχει προχωρήσει αρκετά …Ύμνοι της ακολουθίας των Αχράντων παθών τώρα ακούγονται σαν συνέχεια στον προηγούμενο αποχαιρετιστήριο ύμνο άλλης μιας μέρα που φτάνει στο τέλος …Συναρμοσμένα νοήματα στην πολυδιασπασμένη ψυχή μας ! 

Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου τί ἐποίησά σοι, ἢ τί σοι παρηνώχλησα; τοὺς τυφλούς σου ἐφώτισα, τοὺς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπὶ κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα χολήν, ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος, ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε· οὐκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τὰ ἔθνη, κᾀκεῖνα με δοξάσουσι, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι, κᾀγὼ αὐτοῖς δωρήσομαι, ζωὴν τὴν αἰώνιον.  Τώρα ο Κύριος απευθύνεται σε εμάς! Το παράπονο του Χριστού μας στους αχαρίστους όλων των αιώνων , στους σύγχρονους Σταυρωτές Του.  Σε όσους κωφεύουν , σε όσους επιμελώς αποφεύγουν…αποφεύγουμε να ακούσουμε εκείνο το : έως πότε ανέξομαι υμών…Ένα καντήλι καίει μπροστά στον Εσταυρωμένο Βασιλέα της δόξης,  λίγο πριν την σκάλα που οδηγεί στον πρώτο όροφο και στην παλιά τράπεζα. Στεκόμαστε για λίγο έξω από το παράθυρο και Τον παρατηρούμε στο μελιχρό φως του καντηλιού να γέρνει την κεφαλή Του. Δεν μπορεί να σταθεί για πολύ η ματιά μας πάνω Του. Χαμηλώνει το βλέμμα όλων ημών που συνεχίζουμε καθηλωμένο στον Σταυρό να Τον κρατάμε. Το παραπονεμένο πρόσωπό του φαίνεται τόσο καθαρά απ το σκοτάδι που απλώνεται στην αυλή του Προφήτη. Μα Εκείνος συνεχώς μας φωνάζει : Μετανοείτε! Χαίρετε ! Ελπίζετε! Ανάστητε !  Στο διάδρομο του παλιού νοσοκομείου μια μικρή βιβλιοθήκη με βιβλία του Γέροντος Ιωακείμ . Σε ένα κάδρο δίπλα στο δωμάτιό μας βρίσκουμε λόγια του γραμμένα για την αληθινή χαρά των Χριστιανών! Διαβάζοντάς τα κατανοούμε γιατί εδώ πάντοτε την συναντάμε τόσο πλούσια και προσωποποιημένη !

Χαρά μου είναι ό Χριστός, ή συντροφιά Του μου χαρίζει δύναμη και φως.  Χαρά μου είναι ή Παναγιά, χωράει όλον τον κόσμο ή αγκαλιά της ή πλατειά. Χαρά μου είναι ή προσευχή, πού μ' ανεβάζει πάνω στα ουράνια εκεί.  Χαρά μου είναι ή Γραφή, το μάννα πού μού τρέφει την ψυχή.  Χαρά μου είναι ή Εκκλησία, όπου αξιώνομαι να παρακολουθώ την Θεία Λειτουργία.  Χαρά μου είναι ή Νηστεία, πού δαμάζει κάθε σαρκική επιθυμία.  Χαρά μου είναι ή φιλανθρωπία, της αγάπης μου ή ακτινοβολία.  Χαρά μου είναι ή Μετάνοια, πού μου ελευθερώνει την καρδιά και την διάνοια. Χαρά μου είναι ή Θεία Κοινωνία, νοιώθω μέσα μου την θεία παρουσία.  Χαρά μου είναι ή ταπείνωση, έχω του αμαρτωλού εαυτού μου την επίγνωση,  Χαρά μου είναι ό κάθε άνθρωπος, αυτός ό αδελφός μου ό γνώριμος και ό άγνωστος.  Χαρά μου είναι ή εργασία, μου χαρίζει την πολύτιμη ψυχοσωματική ισορροπία.  Χαρά μου είναι όλη ή ωραία πλάση, μ' αγκαλιάζει, με θωπεύει, μ' οδηγεί στον Πλάστη.  Χαρά μου είναι όλες οι δοκιμασίες, τις δέχομαι σαν θείες ευλογίες.  Χαρά μου είναι ή αιώνια ζωή, εκεί στρέφονται όλοι μου οι κόποι και οι στοχασμοί. Χαίρομαι μαζί με τούς Αγίους Αποστόλους, πού «εχάρησαν ιδόντες τόν Κύριον» και είχαν «πεπληρωμένην» την χαρά. Χαίρομαι μαζί με τις άγιες Μυροφόρες, πρώτες άκουσαν το μήνυμα της χαράς. Χαίρομαι μαζί με τούς Αγγέλους και με όλους τούς Αγίους, πού απολαμβάνουν την χαρά του Παραδείσου. Χαίρομαι μαζί με τον Απόστολο Παύλο, πού «έχαιρεν εν τοις παθήμασί του» και ευχαριστούσε το Θεό για τα δεσμά του και έγραφε στα πνευματικά παιδιά του, «χαίρετε εν Κυρίω και πάλιν ερώ χαίρετε». Χαίρομαι μαζί με τον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, πού είχε την καρδιά πλημμυρισμένη από την χαρά της Αναστάσεως και έλεγε στους άλλους «Χριστός Ανέστη, χαρά μου». Χαίρομαι με όλους και με όλα, με το χθες, το σήμερα, το τώρα. Δε φοβούμαι το διωγμό και την δύσκολη την ώρα.

Το ξημέρωμα μας βρίσκει στο θαλπερό ημίφως του Αγίου Νικολάου. Ο Κύριος αποκαλύπτεται κάθε φορά που μια φλόγα στέκεται ικετευτικά μπροστά στο πανίερο πρόσωπό Του. Ανατολή των ατελευτήτων.  Της αποκάλυψης τα λόγια ηχούν όποτε ένα αγνό κερί ξεκινά μέσα στο τέλειωμα της  νύχτας  να αιτείται τα αιώνια. «Και δώσω αυτώ τον αστέρα τον πρωινόν»( Αποκ.Β,28) . Εικόνες έμψυχες . Γεύση χρηστότητας. Ο πατήρ Σίλας μπροστά στην αγία τράπεζα, γονατιστός όσο η ψυχή του επιτάσσει. Ο χρόνος συλλειτουργεί  και εξαγιάζεται. Κινήσεις αρμονικές . Φωνές γαλήνιες,  κάνουν τις μυστικές λέξεις να εισχωρούν βαθιά. Της Θεογνωσίας το ακήρατο φως τρεμοπαίζει μπροστά μας . Κράτα Κύριε τα μάτια μας ανοιχτά ! Διώξε των παθών το σκοτάδι ! Ανένοχα και ακατάκριτα αξίωσέ μας να σταθούμε μπροστά στο φρικτό Σου μυστήριο…Ο Παναγιώτης καλείται απ τους πατέρες να ξεκινήσει τον Χερουβικό ύμνο ! Τον έχω ακούσει αμέτρητες φορές να το κάνει στον έξω κόσμο. Σήμερα είναι μια ξεχωριστή στιγμή και για εκείνον. Άδει στην ζωοποιό Τριάδα μυστικά εικονίζοντας τα Χερουβίμ…Με δέος αληθινό και συστολή σταλμένη από ψηλά. Εύχομαι μέχρι τερμάτων αιώνων έτσι τον  τρισάγιο ύμνο να αξιώνεται να ψέλνει. Μεμνημένοι της εντολής Σου και όλων όσων το σωτήριο σχέδιό Σου Κύριε πραγμάτωσε και υποσχέθηκε. Μεγάλη Είσοδος, Συναπτή τιμίων δώρων, Αγία αναφορά ,ύψωση και μελισμός, Θεία κοινωνία…Όλα φαίνονται γνωστά ! Τα προσπερνάμε τόσες φορές …Καμιά στιγμή δεν θα επιστρέψει να μας χαρίσει τα δάκρυα που έπρεπε να την θυμίζουν…Μην κυλήσει μια ολόκληρη  ζωή χωρίς ένα δάκρυ αληθινό, μια ρανίδα ελάχιστη ίση με  λουτρό βαπτίσματος  … 

Μην μείνει άγνωρος ο Χριστός μας … Τελευταία εικόνα μετά την μεγάλη αποχαιρετιστήρια αγκαλιά με τον παπά Φιλήμονα η θέα της σκήτης σιμά στο μνήμα του πατέρα Λουκά στο κοιμητήρι στον λόφο. Λογιών χρυσάνθεμα φυτεμένα στο χώμα που τον σκεπάζει . Από αυτά στόλισαν χθες το εικόνισμα του Ευαγγελιστή στην μεγάλη μέρα της δικής  του μνήμης. Στο φευγιό μας συναντάμε Θεσσαλονικείς και Γιαννιώτες αδελφούς που φεύγουν γι ανα βοηθήσουν στο λιομάζωμα. Έχουν μια χαρά φιλημονική…

Επόμενος σταθμός μας η Παντοκράτορος . Η βροχή έχει χαμηλώσει , μα χθες έβρεξε πολύ! Περάσματα ψάχνουμε απ το νερό που διασχίζει το δάσος . Πατήματα προσεκτικά στα γλιστερά . Μονοπάτια , στοές , ξέφωτα και χαλάσματα ακόμα,  μιλούν για την άφταστη ωραιότητα του Όρους.    Πολλές φορές έχουμε επισκεφθεί την Γερόντισσα.Πρώτη φορά όμως  θα μέναμε στο μοναστήρι της. 

Στην καταφυγή της, στην ακατάπαυστη δέησή της! Μας δίνουν δωμάτιο στον ημιώροφο δίπλα στην αυλή! Μαζί μας και 3 Θεσσαλονικείς προσκυνητές που και χθες συναντήσαμε στον Προφήτη. Μόλις που τακτοποιηθήκαμε και …ξεκίνησαν οι ευλογίες . Η μεγαλύτερη ευλογία στο Όρος είναι η το διακόνημα και η παγκοινιά ! Ο αρχοντάρης  φωνάζει :   -Αδελφοί , όποιος μπορεί ας ανέβει πάνω στο μαγερειό για να βοηθήσει τους πατέρες στην προετοιμασία ! Ανεβαίνουμε με τον Θεοδόση και τον Φώτη ! Στο μπαλκόνι ήδη 2 αδελφοί έχουν ξεκινήσει να καθαρίζουν μεγάλα τελάρα με  πατάτες , κρεμμύδια και σκόρδα! Δυο Κρητικοί Ηρακλειώτες ! Ο Γιώργης και ο Νικόλας! Δεν είναι μόνοι τους στην Παντοκράτορος ! Βρίσκονται μαζί με τον πνευματικό τους και ακόμα …18 πνευματικοπαίδια του και ενορίτες του! Έρχεται κάποια στιγμή ο παππούλης τους ! Νέος ακόμα , πατέρας 6 παιδιών ! Μια σταλιά άνθρωπος , μα γίγαντας σαν σε θωρεί ! 

Με μια καρδιά ευρύχωρη και μια ματιά άδολη και ταπεινή! Ξέχειλη η  αγάπη του για τα παιδιά του , την αθωνική φετινή συντροφιά του!   Ενώπιόν  μας το ομοθυμαδόν ! Το ίνα ώσι Έν ! Το εν ενί στόματι και μιά καρδία! Πόσο ξεχασμένα στις μέρες μας τούτα  ! Σκεπασμένα από την καταχνιά της παραλυτικής εγωλατρείας μας  που ζητά συνέχεια πρωτεία και πρωτοκλισίες!  Χαρούμενοι ξεφλουδίζουμε πατάτες και μιλάμε μαζί τους ! Περιβόλια οι ψυχές τους ! –Εμάς που λέτε μας παροτρύνουν οι γυναίκες μας να ρθούμε στο Όρος ! Ειδικά όταν έρχεται και ο παπάς μας ! Το έχουμε ανάγκη ! Και ερχόμαστε για αρκετές μέρες εδώ στην Παντοκράτορος , στην Γερόντισσά μας ! Ζούμε ένα θαύμα κάθε φορά εδώ ! Να είναι καλά ο πνευματικός μας και οι πατέρες εδώ που μας φιλοξενούν με τέτοια ζεστασιά ! Σπίτι μας είναι αυτό το μοναστήρι ! Δάκρυα ξεκινούν να τρέχουν απ τα μάτια όλων μας ! Έχει ξεκινήσει το καθάρισμα των κρεμμυδιών ! Έστω και με τεχνητό τρόπο να στάξει ένα δάκρυ …και αυτό κάπου θα λογαριαστεί ! Σιωπηλοί μένουμε αρκετά ! Προσπαθούμε όλοι να λέμε την ευχή !  Τρείς  ώρες πέρασαν  στην κουζίνα της Παντοκράτορος ! Αλησμόνητες ! Ψάξαμε και για άλλη αφορμή παραμονής αλλά δεν είχε μείνει τίποτα …ακαθάριστο! Μόνο οι ρερυπωμένες μας ψυχές που πάντα θα αναζητούν εξαγνισμό… Κατεβαίνοντας συναντήσαμε και άλλα μέλη της Κρητικής συναλληλίας!  Στον εξωνάρθηκα του καθολικού σημειώνουν αθόρυβα  ονόματα για μνημόνευση . Κουβεντιάζουμε με τον αδελφό μας τον Φραγκίσκο !

Μας μιλά με ευγνωμοσύνη για τον πνευματικό τους και εκείνος ! Μα και για τον δεσπότη τους,  τον απλό και πράο εργάτη του Ευαγγελικού λόγου και της προσευχής της Κρήτης της …πάντερπνης τον Ειρηναίο τους ! –Ξέρεις αδελφέ μου , αυτά τα χρόνια που με την χάρη του Αγίου Θεού μας αξιωθήκαμε να έχουμε και τον παππούλη μας , τον πνευματικό μας οδηγό και που αρχίσαν να πέφτουν λίγο-λίγο τα λέπια από τα μάτια μας , όλα αυτά τα χρόνια είχα κάτι που με βάραινε και κάπως με δυσκόλευε. Το όνομά μου ! Δεν υπάρχει βλέπεις Ορθόδοξος Άγιος Φραγκίσκος να εορτάζω και εγώ την ημέρα της μνήμης του, παρά μόνο εκείνος των Παπικών.  Βέβαια ένας Γέροντας μου είχε πει πως θα έπρεπε να προσπαθώ ακόμα περισσότερο στα  πνευματικά …Να καταφέρω να ζήσω αυτήν τη ζωή με τρόπο που να ευαρεστεί τον Θεό και να γίνω εγώ Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας , ώστε όσοι έχουν στο μέλλον αυτό το όνομα να εορτάζουν την ημέρα της δικής μου τελευτής ! Δύσκολα μου έβαλε  ….πολύ δύσκολα αλλά πρέπει να προσπαθήσω!   Για να σου συνεχίσω αδελφέ μου ,  αναγκαστικά έως τώρα εόρταζα των Αγίων Πάντων ! Μεγάλη γιορτή ! Η χάρη τους τεράστια ! Αλλά εγώ έψαχνα να βρω έναν τρόπο να εορτάζω σε άλλη μέρα ! Δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ με απασχολούσε αυτός ο λογισμός! Ζήλευα ίσως  τους άλλους αδελφούς που είχαν όλοι τον προστάτη Άγιό τους ! Έκανα προσευχή να στείλει ο Θεός ένα σημάδι να αναπαυθώ. Και φέτος αδελφέ μου πήρα μια χαρά ανείπωτη ! Μόλις αγιοκατατάχθηκε ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και σπηλαιώτης βρήκα τον Άγιό μου επιτέλους! Τι εννοείς; τον ρωτήσαμε  -Πως θα γιορτάζεις στην δική του ημέρα ; Μα αδελφέ μου ! Το κοσμικό όνομα του Αγίου ήταν Φραγκίσκος ! Να, ένας Φραγκίσκος που αγίασε λοιπόν και αγιοκατατάχθηκε επίσημα ! Κοιμήθηκε ανήμερα της Παναγίας μας στην κοίμησή της !

Θα εορτάζεται την επομένη όπως συμβαίνει και με τον Άγιο Γεράσιμο …Τότε λοιπόν θα εορτάζω και εγώ ! Πήρα ευλογία προς τούτο και από τον πνευματικό μου ! Χίλιες και αμέτρητες ακόμα δόξες στον Χριστό μας  ! Τον νιώθω δίπλα μου συνέχεια τον Άγιο Ιωσήφ ! Είναι ο προστάτης μου !  Θαυμάσαμε την πρόνοια του Θεού μας ! Το ευμήχανο της φιλάγιας ψυχής του Ηρακλειώτη  αδελφού μας ! Σε λίγο στο καθολικό της Παντοκράτορος  θα ξεκινούσε ο Εσπερινός της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Γερασίμου …Μαζί με τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή θα μνημονεύονται πλέον την επαύριον της ένσωμης μεταστάσεως της Μητέρας της Ζωής, τότε που θα γιορτάζει και ο Φραγκίσκος...

( συνεχίζεται…) 

 Νώντας Σκοπετέας 

 Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .