Και άκουσαν ξανά τη φωνή Του...πριν Αναληφθεί

Τους συναντά  ο Χριστός μας συναγμένους στ όνομά του.Δυο χιλιάδες χρόνους τώρα με το πρώτο φίλημα της Άνοιξης στου Καλοκαιριού τις Κυριακές, αθροίζονται  στη σκιά της πρώτης  Εκκλησιάς τους  που την λούζει αιώνιο  Φως ανέσπερο…Πίσω απ' του ιερού της το μικρό παραθύρι με πρόσωπα πασίχαρα προσμένουν…Δυο χιλιάδες χρόνους τώρα, όρθρου βαθέως, με τα πουλιά να υμνολογούν και τα λουλούδια να μεθάνε το δροσερό φυσολόημα το εωθινό, τους  συναντά ο Χριστός και τους χαιρετά μ εκείνα τα λόγια που πιο γλυκά δε θ' ακουστούν ξανά…Ειρήνη υμίν! Κι έπειτα εκείνοι,  όλο λαχτάρα τρέχουν ν΄ αγκαλιάσουν τα άχραντα πόδια Του. Πρώτος ο δύσπιστος μαθητής που ποτέ του δεν χρειάστηκε να ξαναψηλαφίσει την  ματωμένη αλήθεια…Κι οι Μυροφόρες, με το μύρο το θεσπέσιο, που δεν το ξεθύμανε ο χρόνος…Κι ήταν εκεί κι ο Ιωσήφ κι ο Νικόδημος κι ο πρώην Παράλυτος που δεν ξαναξεστόμισε ποτέ του  απελπισιάς οιμωγή…Κι η Σαμαρείτισσα με τα παιδιά της, τον Φωτεινό που σκόρπιζε δικαιοσύνης τον ήλιο, τον Ιωσή και τις πέντε αδερφάδες της, πλησίασαν να ξαποστάσουν από τους μακρινούς δρόμους  τόσων αιώνων, που ξεδίψασαν αμέτρητες ψυχές…Και αγκάλιασαν όλοι τους ξανά τα άχραντα πόδια Του…Και στάλαζαν πάνω τους μύρο και τα καταφιλούσαν και στάλαζαν και δάκρυα…Και τα πιο πολλά έσταζαν από τα ορθάνοιχτα μεγάλα μάτια του πρώην τυφλού εκ γενετής…

Και άκουσαν ξανά τη φωνή Του να τους ρωτά :

- Πιστεύουν οι άνθρωποι εις τον Υιόν του Θεού;

-Πιστεύουν Κύριε, μα θέλουν πρώτα να δουν, είπε ο Θωμάς,  όπως εγώ θυμάσαι;

-Πιστεύουν Κύριε, μα δεν τολμούν να το φωνάξουν, όπως κάναμε εμείς θυμάσαι; είπαν οι   γυναίκες…αι περί της Μαριάμ.       

-Πιστεύουν Κύριε, μα απελπίζονται συχνά, όπως  εγώ θυμάσαι; είπε ο τεθεραπευμένος μηκέτι αμαρτάνων... 

-Πιστεύουν Κύριε, μα σκορπάνε το ζωντανό νερό και όλο διψούν και ψάχνουν παντού για την πηγή, όπως εγώ θυμάσαι;  είπε η Ισαπόστολος .

-Πιστεύουν Κύριε, μα υπάρχουν πάντα εκείνοι οι εχθροί Σου να τους λοιδορούν και να τους εκβάλουν συνέχεια έξω όπως εμένα…θυμάσαι ;  είπε ο Τυφλός το πρότερον...

Και έπειτα ακούστηκε η γλυκύτατη φωνή Του ξανά να λαλεί ρήματα αιώνια…Και έκλεισαν όλοι τα δακρυσμένα από χαρά μάτια τους και τον άκουγαν να λέγει αυτά που ασίγαστα τους δίδασκε δυο χιλιάδες χρόνους τώρα…

Πορευθέντες σε όλον τον κόσμο, κηρύξτε την αλήθεια μου σε όλη την κτίση…Αυτός που πίστεψε και βαπτίσθηκε θα σωθεί…Αυτός που θα μείνει αμετανόητα άπιστος θα κατακριθεί….Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες …Και αυτός που θερίζει, μισθό λαμβάνει και συνάγει καρπό εις ζωή αιώνιον ,έτσι ώστε και  ο σποριάς   το ίδιο να χαίρεται με εκείνον…

Και έλαβαν χάρη ξανά και χαρά μεγάλη και όταν άνοιξαν πάλι τα μάτια τους, Εκείνος είχε αναληφθεί στους Ουρανούς…

Και έμειναν εκεί για λίγο ακόμα, συναγμένοι στο όνομά Του, οι πιστοί  φίλοι Του και αδερφοί Του, που μέχρι τερμάτων αιώνων, πάντα τούτες τις μέρες μετά τον πρώτο θριαμβευτικό παιάνα,  θα συνάζονται στο όνομά Του, μακριά απ όλους τους εχθρούς Του, που διασκορπίζονται και φεύγουν μακριά απ του προσώπου Του τον Παράδεισο…   

  

Νώντας Σκοπετέας

απόσπασμα από το βιβλίο:"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)

 και από εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως με τίτλο :

Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο ( μέρος 4^ο )

Φως για πρώτη φορά... (Του τυφλού)

Χώμα και νερό στα σφαλιχτά μου  βλέφαρα και πνοή του Ποιητή κατάγιομη από χρώματα και Φως υπέρλαμπρο …

Εκείνο το άγγιγμα στα αδειανά μου μάτια !

  

Η λάσπη Σου καθάρια σβήνει με μιας της αμαρτίας την πύρωση και του Σιλωάμ η δύναμη που κυλάει στο πρόσωπο , θα φανερώσει του ήλιου τη λαχτάρα και του φεγγαριού το αστράναμμα και τα φωτισμένα Σου σύμπαντα για πρώτη μου  φορά...

Άκουσες Χριστέ το θρήνο της σκοτεινής μου ψυχής και την φωταγώγησες να σε δοξολογήσει …να σε ομολογήσει μόνο Θεό και Κύριο του παντός …

Και η νύχτα της πλάνης να ξημερώσει συγχώρεση και έλεος αμέτρητο ... 

 

νώντας σκοπετέας

απο την εκπομπή με τίτλο 

Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο μέρος Δ΄

Στο φρέαρ το αστείρευτο...( Της Σαμαρείτιδος)

 

Δως μου γυναίκα να πιω νερό…εσύ να ξεδιψάσεις…

Δως μου γυναίκα να πιω…και τη ζωή σου πότισε να μυρίσει το ξερό της το χώμα Θεό…και ξέπλυνε της ψυχής σου το λέρωμα παντοτινά…

Δως μου γυναίκα να πιώ νερό…και γίνε η δροσερή φωνή που θ’  αντηχεί δυνατά τον λυτρωμό για όσους ακούνε τα ρήματά μου τα ουράνια, προσκαλεσμένοι σου στο φρέαρ της πίστης  το αστείρευτο…

Δως μου γυναίκα να πιω…και πιες και συ της Σοφίας τις σταλαγματιές και μετάλαβε της Αθανασίας το νάμα και σμίξε το με το αίμα σου αιώνια… 

νώντας σκοπετέας/Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως

Από την εκπομπή με τίτλο :Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο μέρος 3ο

Το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο...

Δεν υπάρχει Κυριακή που να μην είναι πανηγύρι ..Οι ψυχές την λαχταράνε την ημέρα του Κυρίου. Καμιά κοινή, καμιά συνηθισμένη. Όλες βαλμένες ελέω Θεού σαν ολάνθιστα περιβόλια στης ζωής του καθενός μας την ζωγραφιά. Ω τι χρώματα Θεέ μου! Ω τι μυρωδιές! Ω τι γλυκειά χαρά που σου απλώνει τα ματωμένα απ' τα καρφιά χέρια Της να την πιάσεις σφιχτά και κείνη να σε πετάξει ως τα άνω υπέροχα. Ω τι ευφροσύνη ανείπωτη, απερίγραπτη και  με μυριάδες  λέξεις  ακόμα, που καρτερά στην αγκαλιά της να κουρνιάσεις και να αναπαυτείς γαληνεμένος…Μέσα στα ευωδιαστά μπουκέτα της Χρισταγάπητης  βιωτής,  είναι και κάποια που σαν να κάνουν τον αέρα να μοσχοβολά αδιάκοπα  την ασυννέφιαστη  Άνοιξη και τις καρδιές να χτυπούν πιο δυνατά σαν τις πρώτες ορθρινές καλοκαιρινές καμπάνες, που τα μισάνοιχτα παραθύρια φέρνουν μες στην ησυχία και την μακαρία πτωχεία  των χαμηλών σπιτιών, με τις απ' το Πάσχα  ασβεστωμένες αυλές. Είναι οι Κυριακές μετά το πρώτο Χριστός Ανέστη, μετά το Θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου, μετά την παντοτινή συντριβή του Θανάτου. Μια–μια έρχονται να σε προσκαλέσουν σε μια χαρμόσυνη ατελεύτητη  γιορτή. Μεγαλύνουν οι ψυχές Τον εξαναστάντα τριήμερον εκ τάφου. Φωτίζει ο ζωοδότης Χριστός τις ψυχές με την  φλόγα την άσβεστη της αγάπης, αυτήν που λιώνει στο σπινθήρισμά της την έχθρα και το μίσος της αμαρτίας. Καλεσμένοι όλοι μας εδώ και αιώνες, σ αυτές τις χαρμόσυνες Κυριακές του Πεντηκοσταρίου. Στις Εκκλησιές δεν παύουν να διαβάζονται λόγια άφταστης ωραιότητας γραμμένα για αυτές, να ακούγονται ύμνοι που δε θα σιγάσουν ποτέ την δοξαστική φωνή που ανεβαίνει  από τα μέσα κάθε δακρυσμένου σκυφτού ταπεινού, που προσμένει τον Ουράνιο λειμώνα  με Αγία Υπομονή. Θα δακρύσουμε και εμείς κάθε φορά που θα αισθανθούμε πόσες τέτοιες  πέρασαν από μπροστά μας ως σήμερα χωρίς όμως και εμείς να τις σφιχταγκαλιάσουμε. Μα θα νιώσουμε και ευλογημένοι που ο Θεός μας χαρίζει ακόμα αναπνοή, για να τις αγαπήσουμε αυτές τις ξεχωριστές Κυριακές στις παρυφές του Θέρους. Να αισθανθούμε και εμείς κάποτε μακάριοι σαν τον Δίδυμο Μαθητή ψηλαφώντας την σκορπισμένη από τον άνεμο των παθών πίστη μας. Να λυτρωθούμε με την ενθουσιώδη  χαρά των Μυροφόρων, αυτή που τους κυρίευσε  όταν κατάλαβαν  μπρος στ' αδειανό μνημείο ότι τέλεψε  παντοτινά του θρήνου ο καιρός...

Να γίνει της μοναξιάς μας το παράπονο,  ακλόνητη πεποίθηση Χριστού παρουσίας,  που  να μην ξαναξεστομίσουμε  εκείνο το :άνθρωπον ουκ έχω, μα με  όλη την δύναμη του είναι μας, να φωνάξουμε: Κύριε έχω Εσένα Βοηθό και Ελπίδα και Καταφυγή και σκέπη….Σε Εκείνον που πάντα περιμένει να ξεδιψάσει την άνυδρη ψυχή μας, να μας δώσει δωρεάν το ύδωρ της ζωής…Και  να ανακατευτεί αυτό με δάκρυα ευγνωμοσύνης για τις ατέλειωτες ευεργεσίες Του, σαν τα ευλογημένα  δάκρυα που κυλήσαν απ τα μάτια του πρώην Τυφλού όταν αντίκρισε Φως και χρώμα Θεϊκό για πρώτη του φορά. 
Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο  θυμόμαστε μα κυρίως αισθανόμαστε κατάβαθα αυτό που λέει ο ένας από τους τρείς Θεολόγους, ο Άγιος Γρηγόριος… Χριστός δε εγερθείς εκ νεκρών , όλην την ζωήν των ανθρώπων εορτήν απειργάσατο! Χριστός Ανέστη! Είμαστε όλοι προσκαλεσμένοι …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί (Εκδ Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021 και από σειρά εκπομπών του 2013 με τίτλο : Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο

 

Πάσχα είναι ...

Πάσχα δεν είναι ευκαιρία , να σμίγουμε για το καλό …

Είναι γιορτή που δεν τελειώνει , το αιώνιο , το αληθινό …

Πάσχα δεν είναι οι λαμπάδες , που τις ξεχνάμε στην στιγμή …

Είναι σκυμμένοι Γεροντάδες , με το ανέσπερο κερί …

Πάσχα δεν είναι ο ουρανός που λάμπει , από φωτιές , βεγγαλικά …

Είναι οι αγνές ψυχές που αστράφτουν , στου Χρυσοστόμου τα ρητά …

Πάσχα δεν είναι ο οβελίας , που θα ψηθεί στην εξοχή …

Είναι το Έαρ της Μαρίας , που Νικητής θ ΄αναστηθεί !!

Ω Κύριε , πότε θα περάσεις τις ψυχές μας απέναντι ;

Από του πλανεμένου  κόσμου τα αδάκρυστα τα… χρόνια πολλά ,

Στο λαμπρό Σου πανηγύρι …

Εκεί που μόνο το Χριστός Ανέστη ακούγεται δίχως σταματημό  ;

Ω Κύριε πότε θα Σε νοιώσουμε …πότε θα Σε ζήσουμε ;

Ἀ­να­στή­τω ὁ Θε­ός καί δι­α­σκορ­πι­σθή­τω­σαν οἱ ἐ­χθροί αὐ­τοῦ καί φυ­γέ­τω­σαν ἀ­πό

προσώ­που αὐ­τοῦ οἱ μι­σοῦν­τες αὐ­τόν …­

νώντας σκοπετέας /Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως/Πάσχα 2013 .

Ιούδας ο Ισκαριώτης , το τραγικότερο πρόσωπο της Ιστορίας ...

…Το τραγικό πρόσωπο του Ιούδα του Ισκαριώτη  είναι αυτό που πάντα θα μας υποδεικνύει  τον ορθό  δρόμο …Αυτόν που εκείνος ποτέ του δεν θέλησε να ακολουθήσει …Εμείς να ποθούμε τον δύσβατο ανηφορικό στενό και τεθλιμμένο της ζωής και της ομολογίας …Εκείνος επέλεξε την προδοσία και την απομάκρυνση …Εμείς επιλέγουμε την μόνη ελπίδα , το αληθινό Φως της ζωής , την διαρκή μετάνοια …Εκείνος προτίμησε την απελπισία , την αυτομόνωση όπως ωραία ειπώθηκε  και το αιώνιο σκοτάδι …Δεν θα θαυμάσουμε τον άθλιο ο οποίος ήπλωσεν τας χείρας τοις παρανόμοις και εσκέπτετο δόλω της προδοσίας το φίλημα …αλλά θα αγαπήσουμε και θα συγκινηθούμε με την πόρνη η οποία έμιξε το πολύτιμον μύρον μετά δακρύων …φιλούσα τα ίχνη …

Ποιό όμως στ αληθινά ήταν το τραγικότερο πρόσωπο της ανθρώπινης Ιστορίας ;

Από προφορική διήγηση του φωτισμένου Γέροντος Εφραίμ , Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα και του Αγίου Αντωνίου στις Καρυές του Αγίου Όρους πληροφορούμαστε αυτά που ακολουθούν , κάποιες θλιβερές αλήθειες που δεικνύουν το αληθινό   του   πρόσωπο  μα και το απύθμενο έλεος του Χριστού μας  :

....Έχουμε δυο Ιούδες στον κύκλο των Αγιοτάτων 12 Αποστόλων . Ο πρώτος είναι ο Άγιος Ιούδας ο αδελφόΘεος , ο επονομαζόμενος Θαδδαίος ή και Λεββαίος , κατά σάρκα υιός Ιωσήφ του Μνήστορος και της πρώτης συζύγου του ονόματι Σαλώμης .  Ιάκωβος και Ιωσής , Σίμων και Ιούδας …

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ο γεννηθείς εις την Ισκαρία και οι γονείς αυτού Σίμων και Μαρία . οίτινες είχαν ακόμη έναν υιό .Ήταν ο μοναδικός Ιουδαίος μαθητής του Χριστού μας,  διότι όλοι οι υπόλοιποι 11 μαθητές ήταν Γαλιλαίοι . Άλλο Γαλιλαίος και άλλο Ιουδαίος από πλευράς γλωσσολογικής αλλά και συναισθηματικής . Συνήθως οι Γαλιλαίοι εκείνον τον καιρό ήταν ευαίσθητοι στην ψυχή , απλούστατοι , ανυπόκριτοι και ανεπιτήδευτοι …Όχι όλοι …κυρίως αυτοί που ο Χριστός μας διάλεξε και ο απλός λαός …Οι Ιουδαίοι ήταν πιο γνωστικοί πιο απαιτητικοί στο θέμα του αναμενόμενου Μεσσία …Πιο αυστηροί και σκληρόκαρδοι , δεν δέχονταν εύκολα-εύκολα έναν αναμενόμενο Μεσσία τύπου Ιησού Χριστού ο οποίος έλεγε ότι η Βασιλεία η δική μου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου αλλά εξ ουρανού …Δεν θέλουμε Ουράνιες Βασιλείες έλεγαν οι Ιουδαίοι . Θέλουμε επίγειες … Να μας ελευθερώσει από τους Ρωμαίους ώστε να φτιαχτεί μια Οικουμενική Παντοκρατορία …Να γίνουμε Πλανητάρχες … Τέτοιον Μεσσία θέλουμε …Και θέλουν ως σήμερα !

Εις το διάστημα της εφηβείας του ο Ιούδας ο Ισκαριώτης σε μια διαμάχη σκότωσε τον αδερφό του με μαχαίρι ! Αδελφοκτόνος ! Απόγονος Κάιν του πρώτου  αδελφοκτόνου! Ο φυσικός του πατέρας συνεπλάκη δριμύτατα μαζί του και αγρίεψε τόσο ο Ιούδας ο Ισκαριώτης που εφόνευσε και αυτόν ! Γίνεται λοιπόν και Πατροκτόνος , πριν συμπληρώσει καν το 20^ο έτος της ηλικίας του ! Ύστερα επεθύμει να πάρει γυναίκα …Η μητέρα του Μαρία τον εξεδίωξε κακήν κακώς και μετέβη αλλού για να εργαστεί ..Είναι στην ηλικία πλέον συνομήλικος του Χριστού μας  …Μεταβάς εις Ιεροσόλυμα , εργάστηκε για λίγο και έκανε εργασίες μικρές , όχι επειδή ήθελε να εργαστεί αλλά επειδή του άρεσαν πάρα πολύ τα χρήματα …Ήταν εξαιρετικά φιλοχρήματος . Το πάθος της Φιλαργυρίας …να βλέπει τα χρήματα , να ακούει τον κρότο τους ..Τότε ήταν μεταλλικά τα χρήματα … 

Πέρασαν λίγα χρόνια και αυτός ήθελε να παντρευτεί …Βρήκε λοιπόν μια Γυναίκα και μέσα σε ελάχιστο χρόνο παντρεύτηκαν …Αυτή ήταν 15 χρόνια μεγαλύτερή του ..Εκείνος 28 και αυτή σχεδόν 45 …Την έλεγαν …Μαρία και ήταν …απίστευτο φαίνεται … η ίδια η μάνα του !Αυτό έχει εξήγηση . Ο Ιούδας γύρισε αγνώριστος από τα  Ιεροσόλυμα …Δεν τον γνώρισε ούτε η ίδια του η μάνα ! Και αυτός δεν την γνώρισε γιατί από τον πόνο και την πολύ εξαντλητική προσευχή , είχε και εκείνη αλλοιωθεί και είχε γίνει πραγματικά αγνώριστη …Η μάνα διαισθητικά καταλαβαίνει το παιδί της  ό, τι κι αν έχει γίνει …Το παιδί μπορεί να μην καταλάβει αλλά όχι η μητέρα …Φανταστείτε πόσο άγριος τύπος είχε γίνει και σε τι επίπεδα αγριότητας είχε φτάσει ο Ιούδας στα Ιεροσόλυμα …Μόλις φυσικά διαπίστωσαν ότι ήταν μάνα και γιός , χώρισαν και δεν σύναψαν σχέσεις …

Σε αυτήν την κατάσταση τον βρήκε ο Χριστός μας , τον κάλεσε ως μαθητή Του και τον έκανε μάλιστα και ταμία της συνοδείας . Το περιγράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος …Και το γλωσσόκομον εβάσταζεν …Τι σημαίνει εβάσταζεν ; Στο κομπόδεμα; Στο κορβανά ; Όχι αυτό είναι κοινό ταμείο …Εβάσταζεν στις τσέπες του ..Του έδιναν χρήματα …Απ τα 100 έβαζε τα 70 στην τσέπη του . Γνώριζε φυσικά ο Χριστός μας . Ουδέποτε τον ήλεγξε ! Ούτε μια φορά …Μόνο μια …Ιούδα φιλήματι παραδίδεις τον υιό του ανθρώπου ; 

Στο τέλος αυτοκτόνησε …Ένας γέροντας είχε πληροφορηθεί , έλεγε ο παππούλης ο Παίσιος περί Ιούδα …Το που βρίσκεται …

Θαυμάστε την άβυσσο της Αγάπης του Χριστού μας για αυτόν . Καθώς ανέβαινε στο Όρος των ελαιών , λέει στον λογισμό του ο Ιούδας : Αφού ο Ιησούς θα σταυρωθεί , θα πάει στον Άδη η ψυχή του …Θα αυτοκτονήσω και εγώ , θα κατέβει η ψυχή μου στον Άδη , θα του βάλω μετάνοια και θα με συγχωρέσει …Κρεμάστηκε λοιπόν την ίδια ώρα που ο Χριστός μας μαρτυρεί …ξημερώνοντας Μεγάλη Παρασκευή…Ο Χριστός μας βλέπει τον Ιούδα ως Θεός και διατάζει το δέντρο να γείρει το κλωνάρι . Και ενώ το κλωνάρι έγειρε , τα άκρα των ποδιών του Ιούδα ακουμπούσαν στη γη και δεν μπορούσε έτσι να τελειωθεί , να απαγχονιστεί …Ξημέρωσε Μεγάλη Παρασκευή . Ο Χριστός μας παραμένει 6 ώρες επί του Σταυρού , 33 ώρες στον Άδη ….Αναστήθηκε ο Χριστός μας και ακόμα ο Ιούδας βασανιζόταν …Ζωντανός τόσες ώρες ….Γιατί ; Εδώ είναι το μυστικό ! Μήπως και μετανοήσει …Μήπως και πει : Θεέ μου ! ήμαρτον!  Αυτό είναι μέγα θαύμα!   Θα κοβόταν το σχοινί και ο Ιούδας θα γινόταν καλά.

Αναστήθηκε ο Χριστός μας και εφόσον ο Ιούδας δεν μετανόησε , έδωσε ο Θεός το τέλος …Τότε σαν σούστα που είχε γίνει το δέντρο , τινάχτηκε απότομα προς τα πάνω και τον πέταξε προς την άλλη μεριά . Έπεσε με την κοιλιά προς τα κάτω σε μια μυτερή πέτρα και μπήκε αυτή μέσα στα σπλάχνα του . Το θέαμα ήταν αποκρουστικό….

Ο Ιούδας μεταμελήθηκε , δεν μετανόησε . Ποια είναι η διαφορά ; Η μεταμέλεια του Ιούδα βγαίνει από την άκρη των χειλιών : Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώου …Δεν βγαίνει από μέσα του . Ενώ στον Πέτρο , μόνο η προδοσία βγήκε από τα χείλη του . Μέσα του αναγνώριζε τον Χριστό μας . Ήταν προδότης του στόματος , όχι της καρδιάς . Αυτός μετανόησε και πλήρωσε τον κανόνα του . Είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω …Ακόμα ο Πέτρος δεν είναι μαθητής του Κυρίου …Αργότερα έγινε η αποκατάσταση , με το: Πέτρο φιλείς με …Ο Πέτρος έκανε πιο μεγάλο αμάρτημα , έστω και λεκτικό . Τρεις φορές πρόδωσε τον Χριστό μας ο οποίος και  του το είχε πει στον Μυστικό Δείπνο .

  Μα εκείνος μετανόησε , ενώ ο Ιούδας ποτέ …

νώντας σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως με τίτλο : Το τραγικότερο πρόσωπο της Ιστορίας ,

με το απομαγνητοφωνημένο μέρος ομιλίας του Γέροντος Εφραίμ Δικαίου της Σκήτης Αγίου Ανδρέα και Αγίου Αντωνίου στις Καρυές του Αγίου Όρους .

Η Μαρία ...αιώνια παρηγοριά

Αλήθεια και Ελπίδα λυτρωτική! Έλεος ανεξάντλητο! Σωτήρια προοπτική! Ο Θεός Πατέρας! Η Παναγία μεσίτρια, εγγυήτρια, προστασία φοβερά και ακαταίσχυντος και η Μαρία…αιώνια παρηγοριά .

Η Μαρία διαρκής υπόμνηση Παραδείσου ακλείστου, διάπλατου .

Η Μαρία καταφύγιο της ερήμου της Αμαρτίας, παντοτινό δάκρυ εξαγνιστικό.

Η Μαρία σύμβολο μετανοίας και αναγεννήσεως,Θεϊκού έρωτα άσβεστου και ακόρεστου …

Η Μαρία που με της σάρκας της  το αγκίστρι και το φιλήδονο βλέμμα της για λίγη πρόσκαιρη ηδονή, έπιασε στα δίχτυα της πλήθος ανδρών και τους έδωσε τροφή στον διάβολο, αυτή στ αλήθεια πιάστηκε στ' αγκίστρι της Θείας χάριτος του Τιμίου Σταυρού και έγινε η πιο γλυκιά τροφή στου Χριστού το τραπέζι…

Η Μαρία Αγία του Θεού να πρεσβεύει για όλους αυτούς που μάχονται ενάντια στων παθών τον όλεθρο και της απελπισιάς την φρίκη και την απώλεια…αναζητώντας και ικετεύοντας να αξιωθούν την χάρη του πολυτίμητου  θησαυρού των δακρύων της…

Αγία Μαρία...δώσε μου ένα λεπτό απ τους αιώνες σου.

Αγία Πόρνη σε είπανε…και κλάψανε στη θύμισή σου όλες οι αλύτρωτες ψυχές οι πονεμένες…

Στη γυμνή σου θέα μόνο τα μάτια μου στη γη μπορώ να χαμηλώσω…

Όχι από ντροπή που δεν σε σκέπασε ολάκερη του Ζωσιμά το ράσο, μα γιατί τα δικά μου τα ρούχα τα ξεχωριστά δεν μπορούν την γύμνια της ψυχής μου να καλύψουν …

 

Δώσε μου ένα λεπτό αληθινής μετάνοιας… ένα λεπτό απ΄τους αμέτρητους αιώνες που χώρεσαν σε σαράντα επτά χρόνια της ηλιοκαμένης δικής σου…

Δώσε μου ένα ψίχουλο λυγμού από τα τρία καρβέλια που χόρταιναν την ζήση σου και την καρτερική σου θλίψη.

Την ελπίδα στα μάτια σου αντικρίζω κάθε φορά που της απελπισίας η χάρυβδη θέλει να με αγκαλιάσει…

Στην δίνη της να αντισταθώ βοήθα με…

Κι απόψε πριν κλείσω τα πάλι στεγνά μου μάτια εσέ θ’ αναζητήσω…

«Έκβαλόντες με νυνί περιεκύκλωσάν με. «Το άγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με από των κυκλωσάντων με»...

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών…

νώντας σκοπετέας

Από το βιβλίο: Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Απόσπασμα από την ραδ.εκπομπή του «Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως» με τίτλο : Η Μαρία …αιώνια παρηγοριά .

Στο μέσο ο Σταυρός ( Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως)

Εκεί που τα αντέχω λυγίζουν , οι φωνές τρεμάμενες  και οι ταπεινοί  με ανημπόρια γονατίζουν αναγκαιμένοι , Κείνος στέκεται στο μέσο …

Λες και τον έσυραν από του Γολγοθά τη γη και τον απόθεσαν για λιγοστές στιγμές στο κέντρο κάθε Εκκλησιάς πλημμυρισμένης πάσης χαράς και δόξης …

Στο μέσο ο Σταυρός...

Ντυμένες με ζωή οι ψυχές που τις γύμνωσε του εχθρού το ξύλο , το φρούδο του θανάτου …

 Με μάτια και χείλη αγνά να τον αγγίζουν , παρηγοριά πατρικής αγκάλης ικετεύοντάς του , γεύση Αθανασίας προσμένοντας …

Κι ο παπάς που βγαίνει από τα αριστερά , τον υψώνει  λες και θα τον σμίξει με του ουρανού τις άκρες… Κορώνα στο κεφάλι του τον κρατά  , και  κουβαλά στο ευωδιαστό  δισκάρι του δάκρυα ρομφαίων  και ελπίδες Αναστάσεως …

Στο μέσο ο Σταυρός...

 

Κάποιο παιδί του πόνου έγειρε γλυκά πάνω του να ακούσει την πνοή του  …Και Κείνος  τότε έβγαλε φωνή μεγάλη που ακούστηκε καθάρια : Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς…

Στο μέσο ο Σταυρός...

Άντε και άρχισε να αχνοφαίνεται ο Παράδεισος …και ο Αδάμ που καρτερά αιώνες μακρούς για να λυτρωθεί , όλους μας περιμένει τον θρήνο του να αλλάξει με το Χριστός Ανέστη  …

νώντας σκοπετέας 

Ένας Θεός στα μέτρα μου ...

 

Ένας Θεός στα μέτρα μου ...Ένας τίτλος που μπορεί να ταιριάξει σε οποιαδήποτε Κυριακή του Τριωδίου , της Σαρακοστής , του Πεντηκοσταρίου ή στο Ευαγγελικό και Αποστολικό μήνυμα κάθε Κυριακής και Εορτής του ενιαυτού .

Διαστάσεις απόλυτες που δεν επιδέχονται τροποποιήσεων , αλλαγών , υποχωρήσεων ή έστω συμβιβασμών… Έχει συμβεί σε όλους μας  , είναι σχεδόν βέβαιο ,να συζητάμε με κάποιον καλό μας φίλο ή συγγενή μας που έχει ενστάσεις για την αυστηρή μας τοποθέτηση πάνω σε ορισμένα ζητήματα…- Λίγο νερό στο κρασί σου βρε αδερφέ …-Λίγο λάσκα τα λουριά…-Λίγο να ακολουθείς το σήμερα …την εποχή μας …Προχώρησε ο κόσμος άλλαξαν οι καιροί  …

Προχώρησε ο κόσμος ; και πού έφτασε λίγο-λίγο ; …Μήπως στο χείλος του γκρεμού ; Μήπως στο απόλυτα φθοροποιό σκοτάδι ;

Η μόνιμη επωδός , αυτό που συνήθως ακολουθεί όλα τα περισσεύματα αγάπης και πίστης που ανακαλούνται μέσα απ τα βάθη της ψυχής   για να «παλέψουν» με   αυτήν την Θεομίσητη χλιαρή αντιμετώπιση , είναι η εξής χιλιοακουσμένη φράση : -Λέει στο Ευαγγέλιο κάτι τέτοιο ; Πού είπε ο Χριστός να μην ντύνονται τα παιδάκια στις Απόκριες ; Πού είπε να νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή ;  Πού να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή ; Και εγώ πιστεύω στον Χριστό και το κεράκι μου πάντα το ανάβω στις Γιορτές…Και νηστεύω και όλη την  Μεγάλη Εβδομάδα , και πάω και  στην Εκκλησία   αλλά δεν κάνω και έτσι …λες και είμαι καλόγερος …

Τι να απαντήσεις …Τι να πεις ; Κάποιοι σιωπούν προσευχητικά …Μα για να σκεφτούμε…Αν υπήρχε αυτή η ρητή αναφορά μέσα στις Ευαγγελικές λαλιές , εμείς θα τις τηρούσαμε κατά γράμμα ; Αν εφαρμόζαμε όσα Ιερά  γράφτηκαν  , αν τηρούσαμε αταλάντευτα χωρίς την παραμικρή απόκλιση   όσα είπε ο Χριστός μας κατά την επίγειο διδασκαλία του , πόσο διαφορετικός θα’ ταν ο κόσμος μας …

Τήρησε αδερφέ μου – εαυτέ μου το Αγαπάτε αλλήλους και τους εχθρούς σας ακόμα χωρίς να ξεχωρίζεις κανέναν …Το μην κρίνετε …Το να μην κάνετε όσα δεν θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι και τόσα  ακόμα Θεοδίδακτα  …Του Χριστού μας τις Θείες και σωτήριες προτροπές  …Κάνε αδερφέ μου – εαυτέ μου όλα αυτά που είπε Εκείνος και έπειτα ντύσε το παιδί σου μασκαρά , γιατί πουθενά δεν το απαγορεύει το Ευαγγέλιο! Τήρησε τις παραινέσεις  του Ευεργέτη σου και έπειτα φάε κρέας την Παρασκευή επειδή πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στον Θεϊκό Λόγο! …

Αδερφέ μου – Άθλιε εαυτέ μου παραδέξου το ! Θες έναν Θεό στα μέτρα σου !Κατά το δοκούν! κατά την βόλεψή σου , κατά το κέφι σου και την διάθεσή σου ! Να Τον βγάζεις έξω από την πόρτα όποτε σε ενοχλεί και σε ελέγχει η συνείδησή σου …να Τον καλείς όποτε Τον έχεις ανάγκη , στα δύσκολα , στα απροσπέλαστα με τις δικές σου δυνάμεις …Ένας Θεός στα μέτρα μου …στις προδιαγραφές μου …στα δικά μου θέλω …Κάτι σαν συνεργάτης , σαν υπάλληλος που προσλαμβάνεις , χρησιμοποιείς και απολύεις δίχως ενοχές , χωρίς αποζημίωση …. Το αυτεξούσιο που Εκείνος σου χάρισε αντί να σε γεμίζει με ζωή , σε πλημμυρίζει με θάνατο …Μα Αυτός σε περιμένει …Βρίσκεται ακριβώς έξω από την σφαλισμένη  πόρτα της ψυχής σου και σε καρτερά όπως ο Πατέρας το άσωτο σπλάχνο Του .

Αδερφέ μου –ταλαίπωρε εαυτέ μου να ζεις αληθινά  μέσα στον κόσμο μα να μην συμπορεύεσαι τους πολλούς …Να νοιώθεις μακάριος όταν εκείνοι σε δείχνουν με το δάκτυλο του ορθολογιστή άφρονος «σύγχρονου» ανθρώπου . Με φρόνημα ουράνιο και όχι κοσμικό να έχεις τα μάτια τα μέσα σου στραμμένα στα υπέροχα άνω …Γιατί όπως λέγεται και ταιριαστό θαρρώ είναι  , αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας , θα πας εκεί που θα κοιτάς ! Με ζεστή καρδιά και όχι την χλιαρή που θα αποστραφεί ο Χριστός εν εκείνη την ημέρα …Να φλέγεται από την αγάπη Του …Θείος έρωτας …Ζέουσα αγάπη , όχι βολική , όχι περιστασιακή όχι του συμφέροντος … μα  αγάπη ξέχειλη  που να μην τελειώνει , να μην εξαντλείται , να μην εξαρτάται , να μην υποχωρεί …Αγάπα  τον Θεό με μια αγάπη που δεν μετριέται όχι έναν Θεό στα μέτρα σου …Κοίτα  τον Σταυρό και νοιώσε  πως η αγκαλιά Του μας χωρά όλους …ακόμα και όλους εμάς  τους αμέτρητους …μετρημένους …    

/νώντας σκοπετέας /

Απόσπασμα απο Ομότιτλη εκπομπή ( Ένας Θεός στα μέτρα μου ) του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως.  

Να συγχωράς για να ...χωράς ! (Καλή Σαρακοστή! )

Γονατιστοί στο Αγιορείτικο  Καθολικό , Κυριακή της  Τυρινής απόγευμα …Έξω μέρα σωστή …Άνοιξη εύοσμη να γλυκαίνει την ψυχή με μιαν ελπίδα ότι το Φως της ημέρας θα δυναμώνει ολοένα ….Κι η νύχτα λίγο -λίγο θα μικραίνει …Όλοι γονατιστοί ! Ούτε ένας όρθιος ! Μοναχοί και Λαϊκοί με τα κεφάλια ακουμπισμένα στη γη, νοιώθουν το έλεος του Θεού να στέκει Σταυρωμένο πίσω απ την Άγια Τράπεζα και να τους αγκαλιάζει …Και έπειτα σηκώνονται όλοι και μια ευλογημένη αταξία κάνει τα μάτια του Γέροντα να τρέχουν από χαρά και λύπη μαζί . Την χαρμολύπη που γιορτάζει μαζί με την συγγνώμη και την αδερφική συγχώρεση .Όλοι αγκαλιάζονται με όλους . Αδιακρίτως …χωρίς καμιά απ αυτές τις ιδιαίτερες αφορμές που ανοίγουν αγκαλιές καμιά φορά υποκριτικές ….Ανυπόκριτα με ενθουσιασμό μικρού παιδιού και Χρισταγάπητο πνεύμα αγάπης , δίχως να ντρέπεσαι που ζητάς συγχώρεση από κάθε πικραμένο  σου αδερφό που φανερώνεται στα πρόσωπα όλων αυτών που ήταν για σένα άγνωστοι ως αυτό το ανοιξιάτικο εσπέρας … Σε λίγες ώρες ξημερώνει  Σαρακοστή …Απόγευμα Κυριακής της Τυρινής στο Αγιορείτικο  Καθολικό … Γιορτάζει η συγγνώμη . Πανηγυρίζει η συγχώρεση . Οι καρδιές μας μεγαλώνουν ξαφνικά …Χωράνε πλέον αμέτρητες άλλες έστω και για λίγες στιγμές ! Ας κράταγε για πάντα αυτός ο πλατυσμός τους …. Ας γινόταν αιώνια η γιορτή …. Ως την συνάντηση με τον Πατέρα τον Ουράνιο τον Κύριο και Δεσπότη της ζωής μας  …Αυτόν που μακάρι να πλατύνει τόσο τον Παράδεισο ώστε να μας χωρέσει όλους ! Και ας μη μείνει ούτε ένας απ έξω ! Θεός σχωρές αδερφέ μου ! Θεός σχωρές ! Καλή Σαρακοστή !  Και μην ξεχνάς …   Να συγχωράς για να …χωράς !

νώντας σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως .

Το μεγάλο ταξίδι.( Η ψυχή μετά τον θάνατο) μέρος ε΄

...Η κόλαση είναι ο χώρος στον οποίο θα κολαστούν οι δαίμονες και οι άνθρωποι με ψυχή και σώμα μετά την Δευτέρα Παρουσία . Τώρα ο δαίμονας ναι μεν κολάζεται , αλλά νοιώθει ωραία γιατί μας πολεμά . Μετά την Δευτέρα Παρουσία θα κολάζεται χωρίς να μπορεί να πολεμά κανέναν . Βιώνει την κόλαση τώρα μεν αλλά παρηγοριέται γιατί πολεμά και νικά κάποιον τον οποίον κερδίζει και παίρνει μαζί του στην κόλαση . Μετά την Δευτέρα Παρουσία θ αρχίσει η ζωή η αιώνιος ! Δηλαδή επ’  άπειρον αποκαλύψεις  του Χριστού μας σε Αγγέλους και σεσωσμένους ανθρώπους . Μπορούμε να πούμε ότι τότε θ αρχίσουν οι κυρίως αποκαλύψεις του Χριστού μας . Τώρα όλοι περιμένουν  την κοινή Ανάσταση για να αρχίσει …το πανηγύρι ! Η ατελεύτητος αποκάλυψη σε Αγγέλους και Ανθρώπους ταυτοχρόνως  στον Θεϊκό Νυμφώνα . Οι Άγιοι δεν βρίσκονται ήδη στον Θεϊκό Νυμφώνα όπως ο Χριστός μας και η Παναγία μας , γιατί στερούνται σωμάτων . Τώρα στον Παράδεισο , στα προεόρτια του Θεϊκού Νυμφώνος η ψυχή βιώνει ακόμα αυτήν την κατάσταση .

Και δεν αποκαλύπτεται πλήρως ο Χριστός μας και στους σεσωσμένους γιατί μερικοί  εκ του Άδου θα μεταβούν στον Παράδεισο ! Εδώ είναι η εμπειρία και η σπουδαιότητα των μνημοσύνων . Γι’ αυτό γίνονται… Για τους μη  σεσωσμένους ! Τί τους ευχόμαστε ; Δεν λέμε μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ τας ψυχάς των δούλων σου ; Μετά των Αγίων ! Ποιών δούλων Σου ; Μα αν κάποιος έχει πάει στον Παράδεισο δεν είναι Άγιος ;  Είναι Άγιος ναι ! Μα εμείς ευχόμαστε γι αυτούς που δεν έχουν σωθεί , δεν είναι Άγιοι … Επειδή ακόμα  δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία , ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων ίσως και μη Ορθοδόξων , ο Θεός γνωρίζει , θα μεταβούν εκ του  Άδου στον Παράδεισο . Τίνι τρόπω ;  Με τις Θείες Λειτουργίες , τα μνημόσυνα , το κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες . Δηλαδή το βιβλιάριο της ψυχής του Κολασμένου εν τω Άδη , το έχει η Εκκλησία . Εμείς κάνουμε Θεία Λειτουργία ,  μνημόσυνα ,  κομποσκοίνια και ελεημοσύνες και κολλάμε το ένσημο εμείς στο δικό του βιβλιάριο , κάτι που αυτός δεν μπορεί να κάνει αφού στερείται σώματος . Αυτός μετά θα μας ανταποδώσει το δώρο …Μερικές ψυχές λοιπόν μεταβαίνουν από τον Άδη στον Παράδεισο με την βοήθεια της Εκκλησίας , όχι μόνοι τους και όχι βεβαίως όλοι …Τώρα ποιοί και μέχρι ποιο βαθμό; Ας παρομοιάσουμε τον Άδη με έναν ωκεανό . Στην φωτεινή δέσμη του ύδατος , από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθους δεκαπέντε , είκοσι , εικοσιπέντε ,τριάντα σπανιότατα τριαντατριών μέτρων υπάρχει η λεγόμενη δέσμη φωτός , όπου ακτίνες ηλίου διεισδύουν και κάποιο έστω μικρό φως υπάρχει . Από κει και κάτω υπάρχει Έρεβος , το πραγματικό το παντοτινό σκοτάδι . Στο διάστημα λοιπόν αυτό ( εννοεί της εν Άδου παραμονής των μη σεσωσμένων  ) μπορεί για όσες ψυχές βρίσκονται στον Άδη να διεισδύσει η Θεία Λειτουργία και σιγά –σιγά να τις ανεβάσει όλο και πιο πάνω . Κάποτε λοιπόν κάποιες τις μετακινεί ως τον Παράδεισο . Η Θεία Λειτουργία !  τη στιγμή ακριβώς που λέμε : «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματι Σου τω Αγίω . Με τον παραλληλισμό του Άδη με τον Ωκεανό , αυτοί που βρίσκονται στο κάπως φωτεινό , να το ονομάσουμε έτσι , μέρος του Άδη μπορούν με την  Θεία Λειτουργία  το κομποσκοίνι  και τις ελεημοσύνες σιγά –σιγά να ανέβουν . Βρίσκονται δε εκεί , γιατί ναι μεν έχουν βαριά αμαρτήματα , μα όχι θανάσιμα …. Και στα θανάσιμα υπάρχει ιεράρχηση . Το χειρότερο είναι το να λατρεύεις εν επιγνώσει τον Σατανά ως Θεό . Η εσχάτη απώλεια του νοός . Ό, τι μεγαλύτερο και πλέον απαίσιο υπάρχει . Έπειτα είναι οι αιρεσιάρχες , οι υπερήφανοι , οι βλάσφημοι , οι φιλάργυροι , οι πόρνοι , οι ανήθικοι , οι διεστραμμένοι και όλα τα λοιπά  αμαρτήματα.  Επάνω – επάνω ας πούμε είναι κάποιος που έκανε μια μεγάλη κλεψιά και δεν πρόλαβε να μετανοήσει αφού πέθανε αιφνιδίως και κολάστηκε . όλες οι κλοπές δεν κολάζουν …Πολλά νέα παιδιά ίσα-ίσα σώζονται αφού μετά από μέθη έκαναν κάποια αμαρτήματα κυρίως σαρκικά και επιστρέφοντας στο σπίτι χτύπησαν σε ένα τροχαίο και τελειώθηκαν . Αυτός ο αιφνίδιος , ο αιματηρός , ο οδυνηρότατος θάνατος τα «ξέπλυνε».Υπολογίζεται δηλαδή και ο τρόπος του Θανάτου για την σωτηρία της ψυχής . Οι κατάκοιτοι και όσοι υπέφεραν πολύ στη ζωή τους , παίρνουν στεφάνι μεγαλομάρτυρος .   Η Θεία Λειτουργία και οι Ελεημοσύνες ανεβάζουν τις ψυχές . Αρκεί όπως έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ ο  Κατουνακιώτης , οι Λειτουργοί να είναι ενάρετοι  και άξιοι . Γιατί ο Θεός δεν εισακούει τις Λειτουργίες των αναξίων Ιερέων οι οποίοι ζητούν χρήματα και έπειτα δεν μνημονεύουν , είτε μνημονεύουν λίγες φορές και όχι σωστά . Θεία Λειτουργία λοιπόν , κομποσκοίνι , προσευχή και ελεημοσύνη …Αυτά μπορούν να εξάγουν μια ψυχή εκ του Άδου …

Μια συνταρακτική αφήγηση ποτισμένη με Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός επιτρέπει αυτήν την ιερή γνώση σε κάποιους λίγους εκλεκτούς Του , για να μας κάνει κοινωνούς του Μεγαλείου Του , για να μας απαλλάξει από την ζημιογόνο για την ψυχή άγνοια . Ο συγκλονιστικός τρόπος και η λεπτομερής περιγραφή του ταξιδιού της ψυχής από αυτόν τον εξαιρετικά φωτισμένο Γέροντα απετέλεσε και για τον ομιλούντα μια τεράστια έκπληξη  και μια ώθηση για διαρκή αναζήτηση . Άλλωστε ο καθένας ατομικά πρέπει να ετοιμάζει αυτό το ξεχωριστό ταξίδι …

( τέλος και τω Θεώ η Δόξα . )

νώντας σκοπετέας

Ακέραιη σχεδόν , όπως ακούστηκε το 2010 η ομότιτλη εκπομπή που μεταδόθηκε σε 3 μέρη και η οποία αναρτάται σε συνέχειες μετά από την γλυκιά παραίνεση κάποιων συναμαρτωλών αδερφών που την άκουσαν και ωφελήθηκαν απ τα λόγια και την γνώση του ευλογημένου αυτού Γέροντα  ... ( Γέροντος Εφραίμ , Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές του Αγίου Όρους )