Φορέστε τα Κυριακάτικά σας ! (Μικρό διήγημα στην μνήμη της Μαρίας )

Ο Σπύρος και η Μαρία. Πυρίγληνες μορφές με πυρένδυτες για την αγάπη του Χριστού ψυχές από τα μικράτα τους! -Ο Σπύρος μου και …η Μαρία μου…Κάποιες φορές τούτο  το κτητικό μπορεί να  φανερώσει τον ίδιο τον Παράδεισο! Δεκαοκτώ σχεδόν χρονών η Μαρία του, του  Θεού Λόγου σπουδάστρια, λίγο μεγαλύτερος ο Σπύρος της,  στα  πρώτα του τότε  πετάγματα σαν Ίκαρος με φτερά λυγαριάς!    

 Μα να, για αυτά τα παιδιά δέεται με υψωμένα τα χέρια ο πάτερ,  στον Μέγα Ιερουργό του μυστικού και αχράντου Γάμου!  Αμπέλι με κλήματα αγλαόκαρπα, της Κανά το νάμα,  αέναα να στάζει ξεδιψαστικό,  στο κοινό ποτήρι της αγάπης τους…

Νιόφυτα λιόδεντρα μπροστά στο υψωμένο Ευαγγέλιο, φορτωμένα με χρυσές ελιές, έλεος και οικτιρμό, εύχεται ολόκαρδα πάντα να στύβουν σε καντήλι ακοίμητο, κάτω από τα μαρτυρικά τους στέφανα…

Έτσι δέεται να τους  συγκομίσει,  σε γεράματα βαθιά ο Γεωργός Κύριος …

  Δὸς αὐτοῖς Κύριε καρπὸν κοιλίας, καλλιτεκνίαν, ὁμόνοιαν ψυχῶν καὶ σωμάτων….

….Σύζευξον αὐτοὺς ἐν ὁμοφροσύνῃ· στεφάνωσον αὐτοὺς εἰς σάρκα μίαν· χάρισαι αὐτοῖς καρπὸν κοιλίας, εὐτεκνίας ἀπόλαυσιν.

Φεύγουν οι ευχές από τα χείλη του Ιερέα και φτάνουν στα υπερουράνια, στο Αγαλλίαμα των Μαρτύρων …

Άγιοι Μάρτυρες , οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες!

Το άκουγαν ο Σπυρίδων  και η Μαρία, ο Νυμφίος και η Νύμφη , απ τους ψάλτες στο μυστήριο το ιερότατο, την ώρα που στεφανωμένη η αγνότητά τους,  έκανε τα πρώτα της κοινά σφιχτοκρατημένα απ τα χέρια τους βήματα, μα κάπως δυσκολεύονταν τότε να το νιώσουν βαθιά τους. Ήρθε όμως το πρώτο παιδί τους  και μαζί του γεννήθηκε την ίδια μέρα  ένα ουρανόσταλτο δώρο , που οι Άγιοι το είπανε βίωμα! Και ξεκίνησαν τα θαύματα και τα θαυμάσια! Μια αμετάπτωτη κατάσταση χαράς! Ένα παραδεισένιο γλέντι η ζωή τους, με τα λόγια και τα  τραγούδια του Θεού, με  την αληθινή χαρά Του!

-Πόσα παιδιά λες να κάνουμε, πόσα θες;είχαν ρωτήσει σχεδόν ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον τότε στο ξεκίνημά τους το κοινό! 

-Μέχρι 5 είναι καλά! Ναι , 5 παιδιά! Τι όμορφα που θα είναι! Μας φαντάζεσαι τις Κυριακές όλους μαζί στην Εκκλησία, φορώντας τα Κυριακάτικα ρούχα μας, τα καλά μας, τα Αναστάσιμά μας!

 Και ξεκίνησαν με τον πρώτο τους τον γιό! Ο μεγάλος…έτσι τον έλεγαν από μικρό, γιατί σχεδόν δεν είχε μιλήσει ακόμα εκείνος , όταν άρχισαν να καταφθάνουν και τα υπόλοιπα μέλη μιας …Θεέ μου …δωδεκαμελούς οικογένειας!

                                    2017 μ.Χ. πλέον !

-Σαν τον Ιώβ καλέ  Σπύρο μου και εσύ, του είπε ο Γέροντάς τους ολόχαρος,  μόλις αυτός  του μήνυσε  τα χαρμόσυνα νέα πως  η Μαρία του, κυοφορούσε ήδη το δέκατο παιδί τους  ! 

-Ξέρεις Σπύρο μου, του είπε όλος χαρά εκείνος, όταν αποκατέστησε τον Ιώβ ο Κύριός μας,  του τα έδωσε όλα διπλά! Είχε και του πήρε στην αρχή όταν τον δοκίμασε 7.000 πρόβατα, του έδωσε έπειτα  14.000, είχε 3.000 καμήλες του έδωσε 6.000, είχε 500 ζεύγη βοδιών και 500 θηλυκούς όνους του έδωσε 1000 από κάθε είδος. Είχε και 10 παιδιά 7 γιούς και 3 θυγατέρες , που τους πήρε ο Κύριος, του έδωσε έπειτα πάλι 10!  10 στον Ουρανό, 10 και στη γη! Πάλι τα διπλά δηλαδή! 7 γιούς ξανά και 3 κόρες ,  την Ημέρα την Κασσία και την Αμαλθαία ! Εσύ στην αναλογία λίγο μας τα χάλασες, αλλά στον αριθμό και στην Υπομονή σαν κάπως να του έμοιασες του Ιώβ!

-Να εύχεσθε Γέροντα, να λέω και εγώ σαν τον πολύαθλο Άγιο, συνέχεια το Είη το όνομα Κύρίου ευλογημένον, ό,τι κι αν θελήσει ποτέ να μου αποστερήσει!

Τα διηγήθηκε τούτα στην Μαρία του και εκείνη είπε τότε μόνο ένα Αμήν, που μέσα του χώρεσαν όλα τα απερίγραπτα με λέξεις!

Η Μαρία η Θεολόγος, η Μαία, η Μάνα, η Αγωνίστρια, η Αθλήτρια, η Ακάματη,  που δεν έπαψε ποτέ να μιλά στα παιδιά της, με το βίωμά της. Από την κοιλιά ακόμα πόσα δεν τους έλεγε, για την χαρά του Θεού, για τον Γέροντά της τον λατρεμένο, τον Άγιο Πορφύριο, το μεγάλο θαύμα που κάποτε  της έκανε…Πόσα χάδια πόσες αγκαλιές, πόση ειρήνη και αγάπη  σε όλα τα… παπάκια της, έτσι με στοργή τα έλεγε τα μωρά της, σαν αυτά συνεχώς την ακολουθούσαν,  λαχταρώντας  πάντα να νιώθουν όπως εκείνο το πρώτο εννιάμηνο στην θαλπερή της μήτρα…Μα και πόσο μοναδικά μετέδιδε την εμπειρία της αυτήν την Θεοδώρητη, σε όλες τις μανούλες, που της εμπιστεύονταν τον πόθο της συνδημιουργίας…

Νύχτα βοήθησε την τελευταία μανούλα να γεννήσει φυσιολογικά το μωρό της…Σχεδόν λεχώ η Μαρία μας  ακόμα στον  δέκατο βλαστό της, πήρε ευλογία και έσπευσε να παρασταθεί…Πρώτη φορά εκείνη την νύχτα, που επέτρεψε ο Θεός να αισθανθεί βαριά την συνήθως ακαταπόνητη καρδούλα της!

Λύγισε σαν λυγαριά το θέλω της το θυσιαστικό! Κάθε ύπνος ένας θάνατος μικρός και ο Θάνατος ένας μεγάλος ύπνος!   Έγειρε άθελα για λίγο να κοιμηθεί,  να ξαποστάσει  και πέταξε με τα αγγελικά φτερά του Ικάρου της… Με την ταχύτητά του διαθόθηκε το μαντάτο! Η Μαρία έφυγε για τον Ουρανό χθες την νύχτα! Χριστέ μου! Η Μαρία!

Είη το όνομα Κυρίου  Ευλογημένο από του νυν και έως του αιώνος! Πόσο τον ακολούθησες σε όλα του τον Πολύαθλο Άγιο αδελφέ μου Σπύρο! Αυτό σου ήρθε στα χείλη μόλις σε πήραν στο τηλέφωνο! Θυμήθηκες αμέσως τις κουβέντες της λίγες μέρες πριν το φευγιό της, την μετάβασή της  προς την αληθινή Ζωή…

"Να έχετε διάκριση όταν μιλάτε με τους ανθρώπους για θέματα πίστης, ανάλογα με τα βιώματα που έχουν. Για παράδειγμα, αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;" Τα θυμήθηκαν όλα τα παιδιά της , ακόμα και το δέκατο,  τα λόγια της εκείνα τα τόσο προφητικά…Τα θυμήθηκε και ένας γιός  όταν κάποια κυρία του είπε πως…ο Θεός πήρε την μαμά σας!

-Όχι μόνο δεν πήρε τη μαμά μας, απάντησε ατάραχος   αλλά μας έδωσε και τη Δική Του ακόμα… Αισθάνθηκε μια αλλιώτικη χαρά τότε γιατί ήξερε πως η μάνα του τον άκουγε! Λίγες ώρες πριν τους είχε ορμηνέψει ο πατέρας: 

-Παιδιά μου, η μάνα σας χθες βράδυ έφυγε για τον Ουρανό σε τροχαίο! Ετοιμαστείτε σήμερα θα την φέρουμε εδώ στο σπίτι μας και αύριο θα την κηδέψουμε! 

Είναι εδώ μαζί μας και θα ναι πάντα, να το ξέρετε! Δεν πεθαίνουν οι ψυχές! Είναι αιώνιες! Χριστός Ανέστη να λέτε σε όλους! Με ακούτε; Μόνο αυτό να απαντάτε σε όλους!  Είναι μέρες  σπουδαίες  η σημερινή και η αυριανή! Θα πάρει χαρά μεγάλη, αν όσα τόσα χρόνια σας δίδαξε με το παράδειγμά της, σήμερα και αύριο γίνουν πράξη και Ανάσταση!

Σαν ν άκουσα την μεγάλη θυγατέρα του  να τον ρωτά:

-Τι ρούχα να φορέσουμε πατέρα;

-Να φορέσετε όλοι τα Κυριακάτικά σας, τα Αναστάσιμά σας!

Έτσι λευκοφορεμένα περικύκλωσαν το άψυχο σώμα της στο σπίτι τους ολονυχτίς διαβάζοντας το ψαλτήρι,  μα και στο καθολικό της Μεταμόρφωσης…Η λάμψη απ τις ακτίνες του Θαβώρ έλουζαν τα πρόσωπά τους…Ο Άγιος Πορφύριος δεν σταματούσε να τους αγκαλιάζει συνέχεια όλους στα μυστικά αθέατα ,  ψιθυρίζοντάς τους πως…θα είναι μαζί μου τώρα η Μαρία! Θα είναι μαζί μου! Ο μεγάλος  τους στο αναλόγι και εκείνος με τα Κυριακάτικά του, ξεκίνησε να λέει  τον Απόστολο:

Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ… 

Πόσο πρωτόγνωρα αληθινά ακούστηκαν τούτα τα λόγια από το στόμα του! Χιλιάδες ψυχές τον άκουσαν και δάκρυσαν στο σπάσιμο της φωνής του στην κατάληξη:… πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα….πάντοτε...

Αυτό το… πάντοτε, δίνει στην λύπη μας χαρά, στο ανέλπιδό μας  αποκαραδοκία, στις δοκιμασίες μας αποκατάσταση εν τοις Ουρανοίς…Τούτο το…πάντοτε ντύνει το όνειρο του Παραδείσου στα λευκά, στα Κυριακάτικα, στα Αναστάσιμά μας!

Καλή αντάμωση Μαρία μας! Πρέσβευε υπέρ ημών των περιλειπομένων…

Νώντας Σκοπετέας
Διήγημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία 

Εις μνήμην της Μαρίας Χ.

+22-06-2018

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"

(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)

Προς δόξαν Θεού και παραμυθία ψυχών, που ως μη έχοντες Ελπίδα πενθούν γιατί ¨έχασαν" τον άνθρωπό τους, λες και απώλεσαν κάποιο αντικείμενο ...

Ναι, δάκρυα πολλά και προσευχή βουβή, σαν τον πόνο των λευκοφορεμένων σπλάχνων της για την αναχώρηση της Μαρίας εκ του θανάτου εις την Ζωήν τούτες τις ώρες...

Ορφανόν και χήραν αναλήψεται Κύριος ...

Μα δόξα τω Θεώ,  σε θεοστυγείς και σκοτεινές μέρες που σχεδόν έχουμε ξεχάσει  το οτι Ένας είναι Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου, με προβολή και ηρωοποίηση όσων, ταις των δαιμόνων απάταις αποφάσισαν για το αντίθετο, είδαμε και βιώσαμε μια νεκρώσιμη ακολουθία μακάρια και όχι μακάβρια...με σκεπασμένα φέρετρα, μαύρες "σημαίες" να αποδοκιμάζουν τον Ουρανό και τις απερινόητες αποφάσεις του Θεού...

Ανάσταση σήμανε και πάλι στο Μήλεσι!

Αληθώς Ανέστη αδελφή μας Μαρία!Μακαρία η οδός σου! 

Σπύρο αδελφέ μου πάντα αγγελικά και αγέρωχα τα φτερά σου!

Ψυχές μας διαλεχτές , καλές υπομονές και χαρά Θεού αληθινή πάντα να φωλιάζει στην μνήμη και στις καρδιές σας,  με τις μεσιτείες της Αγίας Μάνας σας!

Ευχαριστούμε θερμά τον αδελφό μας και συνοδοιπόρο Σταύρο Γουναρίδη και το εξαιρετικό ιστολόγιο «Αμφοτεροδέξιος» για την ευγενική παραχώρηση  στοιχείων από σχετικές αναρτήσεις .  

Ώφθη Σίμωνι

Μια κορυφή σαν Τρούλος σε υπερουράνιο υπερώο…

Θεμέλιο άσειστης οικοδομής , που του Άδη ο μισόψυχος καταγγέλτης  σπιθαμή δεν θα σαλέψει …

Πέτρα την πέτρα χτίστηκε , δάκρυ το δάκρυ μετά από κάθε λάλημα πετειναριού …

Φωτιά πείσμα και θάλασσα , στολές του ανυπότακτου στης απελπισιάς την χάρυβδη …

Της Τιβεριάδας τα νερά ορμητικά σπάνε πάνω στον αποκυλισθέντα βράχο …

Πρώτος εκείνος στο αδειανό το μνήμα ! Γέμισε ολάκερος με την ανέκφραστη χαρά !

Πυρφόρα η καρδιά του . Το στόμα του λαλεί του θεού την σοφία ! Τις λογικές άγρες σαγηνεύει , ξανά με το άσχιστο δίχτυ του .

Αδούλωτη ψυχή απ τις αλυσσίδες των Χριστομάχων  όλων των αιώνων .

Σταυρός μαρτυρίου …Κλειδιά Βασιλείας …Μια κορυφή σαν κατάρτι σε Κιβωτό σωσμού .

Ο Πέτρος πλέον αβύθιστος πάνω στο αγρίεμα του πελάγου,  αναζητά μετανοημένους  να ελκύσει απ τον θανατηφόρο βυθό .

Στο Θαβώρ έπειτα θα στήσει σκηνές για την αποψινή αγρυπνία …

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Πρώτη ανάσα στον Παράδεισο …( Το τελευταίο αλληλούια)

Ηλιοπράσινες Ελιές ριζωμένες στου Πολιτικού τα αιματοστόλιστα χώματα . Στης Αρχαίας Ταμασσού τα φανερά και για αιώνες ολάκερους κρυμμένα , που πάντα την σαγήνευαν βρέθηκε και απόψε ! Χρυσοκεντημένο όνειρο για λίγο την σκεπάζει , από του πόνου το ρίγος ,που ξεπνέει σε κάθε ανασασμό της ! Μαζί με τις αδελφές της , βρίσκεται λέει , σε αγρύπνια για τον Άγιο , παραμονές της χάρης του , στου πρώτου Φθινοπώρου την ακόμα λιόπυρη νυχτιά. Σε τούτο το μικρό δωμάτιο,  ξημερώνει κάθε τόσο του Αγίου Ηρακλειδίου η γιορτή ! Το πανηγύρι τους ! Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο!Παυσίλυπο και παυσίπονο ψάλμα , στον δεξί χορό του καθολικού ! Μετάνοια μπροστά στην λάρνακα και στην κάρα του προστάτη τους !

Φιλί , ευγνωμοσύνης , τάμα πάντοτε οφειλόμενο, στα ευωδιαστά λείψανα του Μάρτυρα πρωτοΧριστιανού, του διαδόχου του Αποστόλου Βαρνάβα, του μαθητή του Αποστόλου των Εθνών , του διδάχου και μεγίστου Κυπρίου Ιεραποστόλου , του Εφόρου τους και Πατέρα τους,   του λατρεμένου ! Και αυτός , ο Άγιος Ηρακλείδιος , συνέχεια δίπλα στο κρεβάτι της , στοργικά  να της σκουπίζει τον ιδρώτα , να της δίνει κουράγιο στις τελευταίες αυτές αναβάσεις ως του ποθητού Παραδείσου τον πρόναο !

Έκλεισε τόσες μέρες , που πια δεν τα καταφέρνει να μετρήσει στο Νοσοκομείο ! Η μοναχή Μακαρία , που όλοι την θυμούνται, με τις πιο γλυκές και ευωδιαστές μνήμες, πότε να τους κερνά αμύγδαλο γλυκό , πότε τα περίφημα κεράσματα του Μοναστηριού να τους προσφέρει με τρόπο απλό και απροσποίητη αγάπη ! Οι πάντες σχεδόν την επισκέφτηκαν , μα και όλες οι αδελφές της εκ περιτροπής ποτέ δεν φεύγουν από δίπλα της ! Η Προδρόμη , η Ξένη , η Θεοφίλη , Θεοδούλη , η Κλεονίκη, η Σεβαστιανή, η Προσδόκη, η Μεθοδία,η Παϊσία, η Εὐπραξία, η Συγκλητική, η Ἀνυσία, η Χρυσοστόμη, η Φιλοθέη, η Ἐμμέλεια, η Καταφυγή, η Ἡρακλειδία, η Εὐστολία, η Συνεσία, η Χριστίνα, η Γρηγορία, η Ἄννα, η Ἀρίστη, η Χαριθέα, η Ἀντωνία, η Ἰωσηφία, η Βηθλεέμ, η Θεοφανώ, η Ὑπομονή, η Χριστονύμφη, η Σιλουανή, η Εἰρήνη, η Νεκταρία, η Πορφυρία, η Ἐφραιμία, η Σωφρονία.

Κάθε μιας το όνομα,  μια αρετή , μια ανάμνηση του ομοθυμαδόν , μια προτροπή για δοξολογία ! Και εκείνες οι ευλογημένες , την αγκαλιάζουν με χρυσοκεντημένα βλέμματα παραμυθίας και μιας χαρμολύπης , που ελάχιστοι μπορούν να νοήσουν,  μα κυρίως να βιώσουν ! Δώρα είναι τούτες οι στιγμές της διακονίας στην βαριά ασθενούσα αδελφή τους ! Δώρα τα δάκρυα και οι προσευχές απ το ψαλτήρι και το προσευχητάρι,  που δεν σταματούν ποτέ να ακούγονται σε τούτο το δωμάτιο ! Δώρο και η επίσκεψη του πατρός Αθανασίου , του τότε πνευματικού της Μονής τους ,του πάντα Αγιορείτη και Μαχαιριώτη , εκείνο το αξέχαστο πρωινό … Πλησίασε εκείνος την άρρωστη και πήγε αυτή να σηκωθεί λίγο για να τον υποδεχθεί !-Στάσου ευλογημένη , μην σηκώνεσαι ! Πως είσαι αδελφή Μακαρία ;
- Τώρα καμιά ώρα κάπως έχω ησυχάσει !Μου κάναν πάλι ένεση ! Αλλά πάτερ Αθανάσιε, τι να σας πω …Χθες το βράδυ πολύ υπέφερα ! Φριχτός ο πόνος ! Αβάσταγος κάποιες στιγμές ! Ευτυχώς , είναι εδώ οι αδελφές μου κα με δυναμώνουν ! Μα , να σας πω …είπε σχεδόν ψιθυριστά κάνοντάς του νόημα , λίγο να έρθει πιο κοντά της …Του μίλησα χθες το βράδυ …. την ώρα του μεγάλου πόνου …προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο Ηρακλείδιο να με βοηθήσει! Του είπα : Άγιέ μου σε παρακαλώ …πάρε με μαζί σου να αναπαυθώ …
-Θα σε οικονομήσει αδελφή μου ο Άγιος , να μην πονείς πολύ …κάμε υπομονή ! Μην αποκάμνεις ! Ό,τι πει ο Θεός! Εμείς μόνο να ευχόμαστε συνέχεια , να ναι τα τέλη όλων μας Χριστιανά !
-Να ναι ευλογημένο είπε εκείνη …
-Να πάω λίγο έξω αδελφή μου , να μην σε ταλαιπωρώ …είπε  εκείνος  και βγήκε από το δωμάτιο …Εκείνη την ώρα περνούσε από τον διάδρομο ο γιατρός της μοναχής …Γνωρίζονταν καλά !
-Γέροντα  , ευλογείτε !
-Ο Κύριος να μας ευλογεί γιατρέ !Πως είναι η αδελφή Μακαρία ;
-Λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος ! Καρκίνος και στους 2 πνεύμονες …Επιθετικός , μεταστατικός, μη ιάσιμος …κάνουμε ότι μπορούμε να την ανακουφίσουμε γιατί έχει πολύ πόνο !
-Ναι , μου το είπε η ίδια πριν λίγο …Δηλαδή δεν υπάρχει επιστροφή …Πόσο καιρό έχει ακόμη γιατρέ ¨
-Το καλό αλλά και επώδυνο ταυτόχρονα για την ίδια είναι ότι ο οργανισμός της είναι πολύ γερός ! Αν δείτε κάποιες εξετάσεις θα καταλάβετε …Τουλάχιστον άλλους 6 μήνες έχει ζωή …αλλά και πόνο …Τι να πω , εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε με ενέσεις και φάρμακα να τον μετριάζουμε…

Επέστρεψε ο πάτερ Αθανάσιος στο δωμάτιο ύστερα από λίγο για να αποχαιρετίσει …Εκείνη την ώρα , οι 3 μοναχές που βρίσκονταν μαζί με την Μακαρία έλεγαν τους Χαιρετισμούς ! Η άρρωστη δρόσιζε τα στεγνά της χείλη με τα εφύμνια της πίστης και της αιώνιας άνοιξης ! Κάθε που ένα γράμμα τέλειωνε , οι άλλες σιγούσαν να ακουστεί από εκείνη το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε και το Αλληλούια …Εκείνος σιωπηλός και δακρυσμένος μετείχε σε αυτήν την ανεπανάληπτη ουράνια μέθεξη …Έφτασαν στο Ω που πάντα αφετηρία είναι για παράκληση και μεσιτεία … Ὤ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τόν πάντων Ἀγίων ἁγιώτατον Λόγον δεξαμενή τήν νῦν προσφοράν, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντάς· καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τούς συμβοῶντας...Παύση μετά από αυτό το υπέροχο συν …

Συμβοώντες , συμπάσχοντες , συνάλληλοι στου πόνο την διαδρομή που αλλοίμονο για την Μοναχή Μακαρία, έχει να μετρήσει ακόμα πολλούς μήνες …όπως πριν μόλις ο σπουδαίος γιατρός προέβλεψε… Παύση να ακουστεί το αλληλούια , από την Μακαρία την Μοναχή την ασθενούσα και κατάκλιτη …
-Ἀλληλούϊα …είπε εκείνη και πρόσθεσε κάτι ακόμα …Μνήσθητί μου Κύριε …Έκαμε τον Σταυρό της και σταύρωσε τα δυο της χέρια …Έμοιασε τότε τόσο με την ΜητρόΘεο, τρανώς ηπλωμένη υπτία, στην πανίερή της μετάσταση ! Τούτη την φορά δεν ήταν όνειρο του Αγίου της η παρουσία …

Έσπευσε εκείνος να μεσιτεύσει , να διαβιβάσει τάχιστα την παράκλησή της και ήρθε έπειτα εκεί , για να την παραλάβει μαζί με τον Άγγελό της …Λίγο μετά το τελευταίο της επί γης Ἀλληλούϊα , το ξέπνεμά της το τελειωτικό,   ή μάλλον την πρώτη ανάσα της , στου Παραδείσου το δίκαιο άνοιγμα… Όπως ακριβώς του το ζήτησε την προηγούμενη πονεμένη και στερνή επί γης νύχτα της …

Νώντας Σκοπετέας 

Διασκευή από προφορική διήγηση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Λεμεσού κ.κ.Αθανασίου
Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Το Αμήν της Ζωής μου ( μέρος 2ο ) 

Μην θυσιάζεις Την Αγάπη …για μια αγάπη (Άγιοι Πάντες)

Αναπολόγητοι θα είμαστε εν ημέρα κρίσεως,  αν στερούμε από τα παιδιά μας την αληθινή Ζωή. Και θα θησαυρίζουμε την οργή του Θεού, αν αυτό που μας δώρισε και μας εμπιστεύθηκε, Του το παρουσιάσουμε χαμένο στο αιώνιο σκοτάδι. Άγνοια; Αδιαφορία; Κάποιες φορές αλαζόνες και υβριστές απέναντί Του! Θεοστυγείς γονείς! Θεομάχοι, κάνουν τα πάντα για να απομακρύνουν τα παιδιά τους από το ράσο, από το Φως. από την αφιέρωση! Απεργάζονται τρόπους…τα παρακινούν στην αμαρτία, στην φιληδονία, στην ακολασία , μόνο και μόνο για να μην…τα χάσουν από κοντά τους. Μη και προσκολληθούν στον Θεό, μη και εναποθέσουν σε Εκείνον όλες τους τις ελπίδες…Ακόμα και σε ψυχιάτρους τα…εμπιστεύονται και φάρμακα τους δίνουν με τις χούφτες , επειδή τα είδαν να είναι ευαίσθητα, ευσυγκίνητα, να προσεύχονται, να είναι ατάραχα , να μιλούν συνέχεια για τον Χριστό και τους Αγίους Του! Μετήλλαξαν την αλήθειαν του θεού εν τω ψεύδει (Ρωμ.α,25)

Αρχοντικά και απροσωπόληπτα αγαπά ο Θεός! Ο φιλών πατέρα ή μητέρα, υιόν ή θυγατέρα   …υπέρ Εμέ, ουκ έστι μου Άξιος! Δεν μας ζητά ο Χριστός μας να τον αγαπάμε περισσότερο! Δεν μας απαγορεύει την αγάπη! Μη γένοιτο! Το υπέρ Αυτόν δεν θέλει! Θα μπορούσε να πει κανείς πως θα δεχόταν το: ως και Αυτόν! Αγάπα τον άντρα, την γυναίκα, το παιδί σου αλλά όχι πιο πάνω από Εκείνον! Μην θυσιάζεις Την Αγάπη…για μια αγάπη!

Ευλογημένος ο γονιός που αποχωρίστηκε προσωρινά, για να συμπορεύεται  αιώνια!Που έδωσε ευχή, το παιδί του να αγιάσει και να συγκαταριθμηθεί με των Αγίων Πάντων, με του Κυρίου τους φίλους! Δεν αγιάζει βέβαια μόνο το ράσο και ο μοναχισμός και η αποταγή . Φυσικά και όσοι ακολουθούν το αγκαθόσπαρτο μα ευθές μονοπάτι μονοπάτι της έγγαμης ζωής, της οικογενειακής παλαίστρας, δύνανται ελέω Θεού να αγκαλιάσουν το αιώνιο Φως! Μα όλα να γίνονται για Την Αγάπη! Όλα να εκπορεύονται από Την Αγάπη ! Να μην θυσιάζεται το αιώνιο για το πρόσκαιρο, Η Αλήθεια για το μάταιο και το απατηλό, το άφθαρτο για το επίπλαστο…Εξ Αυτής και δι Αυτής και εις Αυτήν τα πάντα! Εξαγγελθέν το ότι,  όλοι όσοι ανυποχώρητα θα πορευθούν,   θα υποφέρουν! Συνεχώς αυξάνεται και σήμερα από νέους μάρτυρες η χορεία των…ακλινώς μιμουμένων το Θείον Πάθος! Δεν άφησε ο Κύριος αμάρτυρη την εποχή μας! Υπάρχει και στις μέρες μας θυσιαστική αγάπη! Γενναίο φρόνημα! Ανδρεία ψυχή! Μικρά ζύμη, ναι! Μα όχι αμάρτυρη εποχή! Ο εις έστω και Η Αλήθεια, ο εις και Η Αγάπη, όπως λέει ένα πατερικό ρητό, αποτελούν πλειοψηφία!

Ει και ο κόσμος υμάς μισεί, εμέ πρώτον μεμίσηκεν!Αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ! Και ότι κανείς δεν μπορεί να μειώσει Την Αγάπη! Να στενέψει το δοχείο της ψυχής που καρτερά να γεμίζει και να χωρά όλο και περισσότερο από τον απέραντο Ωκεανό Της! Κανείς δεν μπορεί να  μας χωρίσει! Σαν τους Άγιους Πάντες που δεν θυσίασαν ποτέ Την Αγάπη για μια…αγάπη …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή, αφιερωμένη στην μνήμη

 της Νεομάρτυρος Αγίας Ντανιέλας της Ρουμάνας 

Τη ιδία διαλέκτω …Στην μνήμη ενός ταπεινού παπά (+π.Μάρκος Μανώλης)

...καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι…. ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν…. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον….πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν….ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ διηπόρουν…Αποσπάσματα από το ….τώρα της πίστης μας! Από τον συνεχιζόμενο , χωρίς ακόμα γραμμένο το τέλος του Πραξαπόστολο . Στο 2^ο κεφάλαιό του , γίνεται λόγος για τον εξ ύψους ήχο ! Για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στης Μάνας Εκκλησίας  το γενέσιο ! Ο σφοδρός άνεμος που γέμισε τον οίκον όπου εν μια ψυχή και καρδία καρτερούσαν οι Απόστολοι του Χριστού μας τα υποσχεθέντα ! Δέος και θάμβος και κατάπληξη όλους τους κυρίευσε . μόλις ο καθένας  απ΄το μεγάλο πλήθος,  άκουγε τους άσημους και αγράμματους  ψαράδες , να τους μιλούν και εκείνος να τους καταλαβαίνει απόλυτα , ακούγοντας στην δική του γλώσσα ! Να μασταν εκεί ! 

Εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές της καθόδου του Αγίου Πνεύματος και αυτού  του υπερφυούς , του υπερλόγου σημείου ! Έκσταση και θαυμασμός ! Να μασταν εκεί ! Κι όμως,  με την χάρη του Παναγίου Δωρεοδότη  Θεού μας , μπορούμε συνεχώς και εμείς να έχουμε τέτοιες εμπειρίες ! Να βιώνουμε συνεχώς αυτό το ασύλληπτο θαύμα μέσα στον χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας ! Ακριβώς όπως τότε ! Προσκαρτερούντες , πιστεύοντες και αινούντες …Με εκείνους που διαδέχτηκαν τους Αγίους Μαθητές και  Αποστόλους του Χριστού μας ! Τους επομένους τοις Αγίοις Πατράσι ! Σήμερα ! Τώρα ! Μια άλλη διάσταση,  να προσπαθήσουμε να νοήσουμε αυτήν την περιλάλητη προσωπική Πεντηκοστή !  Μας κάνει κατάπληξη όταν στο διάβα της πνευματικής μας  ζωής  της μακράς ή της νιογέννητης , της ζωής που βιώνεται με τον Ορθόδοξο μυστηριακό τρόπο ,  συναντάμε Πνευματικούς Πατέρες που μιλούν στην γλώσσα μας ! Που μπορούμε να τους καταλάβουμε και κυρίως που μας καταλαβαίνουν ! Πλησθέντες Πνεύματος Αγίου , πλησθέντες διακρίσεως και χαρισμάτων Αγίου Πνεύματος , αλλιώς μιλούν σε σένα αλλιώς σε μένα αλλιώς στον διπλανό αδελφό μας ! Τη ιδία διαλέκτω ! Δεν είναι αυτή μια άλλη προσωπική Πεντηκοστή αδελφοί μου ; Δεν είναι αυτό ένα θαύμα ; Που πόσο στ αλήθεια μας συγκλονίζει και μας γεμίζει από ευγνωμοσύνη , για το άπειρο έλεος του Θεού που επέτρεψε ένας τέτοιος Απόστολός Του , να βρεθεί στον δρόμο μας !Να μας καταλάβει , να μας νιώσει όπως κανείς άλλος δεν το κατόρθωσε ποτέ ; Και έτσι να ζήσουμε και εμείς τους καιρούς της αναψύξεως , απαλλαγμένοι από ό, τι το παλαιό χάριτι και φιλανθρωπία του ευλογητού Θεού μας ; Ένας τέτοιος διάδοχος των Αγίων Αποστόλων στην σημερινή μας εκπομπή ! 

Ο μακαριστός παπά Μάρκος Μανώλης ! Που μίλαγε πάντα τη ιδία διαλέκτω , σε όποια ψυχή στεκόταν πλάι του , στο παντοτινά αξέχαστο εξομολογητήρι του , κάτω από το ψαλτήρι του Αη Γιώργη , με το αναμμένο κεράκι ! Ιχνηλάτης , μπροστάρης , οδηγός σε δύσβατα μονοπάτια και αγκαθόσπαρτα ανηφόρια ! Ταπεινά σαγήνευσε , ησύχια και διακριτικά προσκάλεσε , διαπρύσια ορθοτόμησε . Η μνήμη του αθάμπωτη  και χαρμολυπημένα πάντοτε δακρυσμένη !  Αμέτρητοι σαν τον παπά Μάρκο ,  οι ευλογημένοι της ποθεινής πατρίδας οικήτορες , συνεχιστές της αλυσίδας που οπισθοβατικά  καταλήγει στο φλογοβόλο Υπερώο . Μεσιτεύουν ακαταγώνιστα πλέον στα άνω «δωμάτια» !  Όλοι εφύλαξαν την Ιεροσύνη !Όλοι ζουν μια συνεχή Πεντηκοστή ! Το ατελεύτητο βίωμα του Αγίου Πνεύματος !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από  εκπομπή με τίτλο : 

 Στην μνήμη ενός ταπεινού παπά. 

Μια μέρα μου έμεινε …

 Ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ·

Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.

ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι,

καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. Ματθ. 8,21-22  

     

Στην πλατεία του Ταξιάρχη τους , στην…. έδρα τους , στο δεύτερο ή  καλύτερα στο πρώτο τους σπίτι , ο Βάσος  και ο Λυκούργος , δυο μικρά μανιατόπουλα , κλωτσάνε την…σφαίρα  από πόρτα σε πόρτα …Κάθε ήχος στο σίδερο  σημαίνει αυτόματα  γκολ και πανηγύρια και πειράγματα και γέλια και ιδρώτα πολύ …Το τραντζιστοράκι πάνω στο ρολόι της ΔΕΗ  μεταδίδει αγώνες λεπτό προς λεπτό…Είναι απόγευμα Κυριακής ανοιξιάτικο  , στις αρχές   της δεκαετίας του 80. Σπάνια ακούνε τι λέει ο σπίκερ,  μιας και οι ήχοι από το δικό τους «κατάμεστο» γήπεδο τον υπερκαλύπτουν …Μόνο καμιά φορά , όταν για λίγο σταματούν το πάνω-κάτω , με την  πλέον ξεφούσκωτη μπάλα τους  , ακούνε πόσο είναι η ομαδάρα τους , που παίζει σήμερα  εκτός …στο Αλκαζάρ  … Συνήθως αυτό γίνεται , όταν η στρογγυλή «Θεά» πέφτει κάτω από τον φράχτη της πλατείας …Αν είναι τυχεροί και δεν …συναντηθεί με τις φραγκοσυκιές , θα την έχουν να σκάει ακόμα για το επόμενο ματς …αλλιώς ... άλλη μια στις πολλές που θυσιάστηκαν στον «βωμό» τούτης της αγιασμένης αλάνας …Γι αυτό,  ξέρουν οι μεγάλοι και το δώρο τους στις γιορτές ,  είναι πάντα  μια μπάλα για τους αγώνες τους … Αντίπαλοι από πόρτα σε πόρτα, από βαγίτσα σε μουριά  …στις ατέλειωτες ώρες τους , τις ξένοιαστες , τις παιδικές , τις ολόχαρες …Φτάσαν στα πρώτα τους εφηβικά χρόνια και στην αυλή τούτη , στα χώματά της , στα μυροφόρα περβολάκια της  , στους γέρικους κορμούς της , έχει αποτυπωθεί και έχει σταλάξει  όλο τους το παιδικό όνειρο, η ανεμελιά και η ανόθευτη χαρά τους  …Ως τα τώρα , πάντα μαζί …Πρώτα ξαδέλφια , συμμαθητές , φίλοι καρδιακοί  και ισάξιοι …μπαλαδόροι ! Μια μέρα τους χώριζε ! Μαζί σχεδόν τους γέννησαν οι μανάδες τους , οι κουνιαδούλες , όπως τις φώναζαν οι δυό τους ! Ο Λυκούργος , του το θύμιζε αυτό  συνέχεια, ιδίως όταν υπήρχε αμφισβητούμενη φάση :

-Είμαι πιο μεγάλος  και θα με σέβεσαι! Ακούς μικρέ;

-Σιγά που είσαι μεγαλύτερος …του απαντούσε με πείσμα  ο Βάσος ! Μια μέρα δεν μετράει !

-Μετράει και παραμετράει ! 20 Ιουλίου  εγώ , 21 εσύ ! Ποιος είναι μεγαλύτερος ;

-Νύχτωσε βρε σεις  ! Ακόμα δεν χορτάσατε ; Ακουγόταν η μάνα του Βάσου από την απέναντι ταρατσούλα !

–Τι νύχτωσε μωρέ μάνα  ; Ακόμα ούτε 8 δεν είναι ! Έχει μισή ώρα ακόμα το ματς για να τελειώσει!

- Να δω πως θα ξυπνήσετε αύριο να προλάβετε το λεωφορείο για το σχολείο κάτω …

-Ας το σταματήσουμε εδώ , είπε ο Λυκούργος… Ισοπαλία ! 24-24 ! Και το συνεχίζουμε αύριο το απόγευμα μετά το διάβασμα ! Να ανάψουμε και τα καντηλάκια στο κοιμητήρι !

–Ά έχουμε και αυτό… είπε κάπως δυσανασχετώντας ο Βάσος !

-Μην κάνεις έτσι  !  Αφού ξέρεις …του απάντησε ο Λυκούργος ! Αν δεν χαιρετίσω γιαγιά και θειούς και δεν τους φωτίσω …

-Πώς σου αρέσει ρε φίλε όλο εκεί μέσα να σαι , δεν το καταλαβαίνω ! Δεν σκιάζεσαι καθόλου , όταν είσαι καμιά φορά και μόνος σου την νύχτα ; Εγώ τρέμω να πάω μόνος μου !

-Τι να φοβηθώ ; Η μάνα μου λέει , τους ζωντανούς νεκρούς να φοβόμαστε,  όχι αυτούς που κοιμούνται! Αυτό με τους ζωντανούς νεκρούς δεν το καταλαβαίνω και πολύ να σου πω,  μα όχι , δεν φοβάμαι  καθόλου ! Ίσα –ίσα που νιώθω όμορφα όταν στέκομαι εκεί !  Στα μνήματα των δικών μας ! Βλέπω τις φωτογραφίες , τους θυμάμαι να περπατούν στο χωριό , να μιλάνε , να χωρατεύουν , να γελάνε, να στέκονται εδώ στην πλατεία μας τις μεγάλες μέρες ,  στα  πανηγύρια μας !  Έχω και σένα, συνέχισε γελώντας ,  να υπολογίζεις  συνέχεια με μαθηματική ακρίβεια  τις ηλικίες τους και πόσα χρόνια  σου έμειναν   ακόμα για να  φτάσεις στα δικά τους !

Με αυτά τα λόγια,  είχαν ήδη διαβεί το στενό πορτάκι στο κοιμητήρι , με την αγκαλιασμένη  καμάρα από το ευωδιαστό αγιόκλημα ! Και οι δυο τους εδώ και χρόνια , όπως τους δίδαξε μια μέρα στο κατηχητικό ο παπά Σωτήρης,  το έλεγαν έτσι :

-Κοιμητήρι …Όχι νεκροταφείο , δεν είναι νεκροί ! Κοιμούνται έναν μεγάλο ύπνο ! Έτσι τους είχε πει ο παπάς τους και ακολούθησαν την συμβουλή του ! Και πολλά από εκείνα  που τους είχε πει τότε , τα ακολουθούν και τώρα που μεγάλωσαν και έφτιαξαν δικές τους οικογένειες και ζουν πλέον στην μεγάλη πόλη ! Κάποια από αυτά βέβαια τα λησμόνησαν…Ιδίως ο Βάσος! Έρχονται όμως τακτικά στα λημέρια τους , να θυμηθούν , να χαρούν,  ακόμα –ακόμα και για να παίξουν σαν μικρούλια και πάλι   ποδόσφαιρο στον Ταξιάρχη…Όπως σήμερα , Τρίτη του Πάσχα του 2012 ! Αύριο επιστρέφουν στην πόλη ! Ήρθαν για τις μεγάλες μέρες στο χωριό !

-Δε λέτε πως ψάχνετε ευκαιρία να παίξετε εσείς …και αφήνετε και τα παιδιά μόνα τους  να γκρινιάζουν που …ούτε πάσα δεν τους δίνετε ! Τους πείραζαν οι γυναίκες τους , που γελούσαν με τα καμώματά τους τα παιδιάστικα !

-Έλα λοιπόν εξτρέμ μου   , έλα παιχταρά μου,  έλεγε με ενθουσιασμό ο Βάσος  στον Λυκούργο ! Πόσο είμαστε  ; Συντριβή …Συντριβή  ! 5 γκολάκια σου έριξα σήμερα !    

- Εμένα θα με σέβεσαι απαντούσε εκείνος παριστάνοντας τον θιγμένο ! Είμαι μεγαλύτερός σου ! Ακούς μικρέ ;

-Μια μέρα δεν μετράει !

Μετράει και παραμετράει ! 20 Ιουλίου εγώ , 21 εσύ ! Ποιος είναι μεγαλύτερος ; Άντε πάμε στο κοιμητήρι τώρα ! Περιμένετε λίγο κορίτσια , εδώ με τα παιδιά ... Έχουμε δουλειά εμείς ! Δεν πιστεύω να σκιάζεσαι ακόμα  ! Είπε  ο Λυκούργος στον ξάδερφό του  για να τον πειράξει  !  Πάμε λοιπόν ,  έχουμε και νέες αφίξεις !

Μπήκαν μέσα και ξεκίνησαν να ανάβουν τα καντηλάκια στα μνήματα ! Τα φώτισαν σχεδόν όλα !Όσα δεν είχαν φροντίσει οι δικοί τους να ναι λαμπυρισμένα με έλεος  !  Σε κάθε μνήμα  όσο διαρκούσε το άναμμα , ο Λυκούργος έψελνε χαμηλά και το Χριστός Ανέστη ! Είχε φέρει ένα μεγάλο μπουκάλι με λιόλαδο και λουμινάκια και σπίρτα ! Σουρούπωνε λίγο –λίγο ! Στέκονταν έπειτα  και θυμούνταν έναν-έναν όλους τους !

-Να κι ο μπαρμπα Χρήστος ο ψάλτης  ! Κι η θειά Μαρία η Πετρέισα  ! Κι η η γιαγιά η Θοδωρού !Κι ο παπά Αναστάσης με την πρεσβυτέρα του !  Κι ο Πότης μας και η γιαγιά σου και η κυρά δασκάλα! Μεγάλη κοιμήθηκε και αυτή !

-Όλοι εδώ μέσα , τα ζήσαν τα χρονάκια τους !  89 έφτασε η θειά Ιφιγένεια  ! Είπε ο Βάσος ! Δηλαδή έχουμε ακόμα σχεδόν  47 ολόκληρα  χρόνια για να την φτάσουμε ! Έχουμε καιρό ακόμα !

-Τόσο σίγουρος είσαι ; τον σταμάτησε ο Λυκούργος …Που ξέρεις ότι θα φτάσεις στα 89 ;

-Ναι αλήθεια , μπορεί να φτάσω και τα 99 , είπε γελώντας ο Βάσος ! Σοβάρεψε όμως , όταν είδε τον ξάδελφό του να χαμηλώνει το βλέμμα κάπως στενοχωρημένος !

- Είπα κάτι που σε ενόχλησε Λυκούργε μου  ;

-Όχι , απλά να …σκέφτομαι πως κάποια πράγματα τα έχεις πάρει λίγο αψήφιστα …Εγώ σε αγαπώ και σε νοιάζομαι …

-Μήπως εγώ δεν σε αγαπώ ; τι είναι αυτά που λες τώρα ;

-Δεν αμφισβητώ την αγάπη σου ξάδελφε ! Μα κάποιες φορές πικραίνομαι , τόσο καλό παιδί να μην …

-Ας το , μην συνεχίζεις ,κατάλαβα που το πας,  θα μου πεις πάλι για πνευματικούς και εξομολογήσεις και τέτοια …Καλά δεν μας είδες και μένα και την Χρυσάνθη και τα παιδιά , που αυτές τις μέρες όλο στην εκκλησία ήμασταν και μεταλάβαμε κιόλας! Τι άλλο να κάνουμε δηλαδή; Μήπως νομίζεις ότι  βρίσκω και χρόνο καημένε μου ;Αφού βλέπεις πόσο ζοριζόμαστε! Όλο στο τρέξιμο , στο κυνήγι της ζωής …3 παιδιά περιμένουν …Μην κοιτάς εσύ που είσαι νιόπαντρος και ακόμα δεν έχεις κουτσούβελα !

-Ναι ,μα σκέφτομαι και εκείνα τα ευλογημένα  ξάδελφε ,που τα χεις λίγο μακριά από όλα αυτά…

-Τι εννοείς ,τον διέκοψε ο Βάσος,  να τα πάω και εκείνα να εξομολογηθούν …Καλά θα μας τρελάνεις τώρα  , τι αμαρτίες έχουν αυτά να πούνε στον παπά ;

-Εννοώ να μάθουν από σένα , απ το παράδειγμά σου ,από το βίωμά σου  να συνηθίσουν...                 

  -Ωχ αδελφέ …όλο τα ίδια λέμε όποτε βρισκόμαστε  ..πες και τίποτα πιο ανάλαφρο ρε φίλε  …θα μου πεις εδώ μέσα τι να λέμε ….Μα να , συναντιόμαστε  πια τόσο αραιά και εσύ συνέχεια,   το μόνο που  μου λες  είναι για παπάδες και πετραχήλια… ΄Ακου , είπε ο Βάσος που θέλησε να αλλάξει λίγο το βαρύ κλίμα …Σου υπόσχομαι , ότι μόλις πλησιάσω στα χρόνια όλους τούτους εδώ μέσα , θα εξομολογηθώ ! Και να δεις  τι μου ρθε μόλις τώρα ! Θα κάνουμε μια συμφωνία για να μην στενοχωριόμαστε πλέον με αυτό το θέμα !Εντάξει ;

 -Τι συμφωνία δηλαδή θα κάνουμε ; ρώτησε ο Λυκούργος απορημένος.  

-Ποιος είναι εδώ μέσα ο πιο νέος ; είπε ο Βάσος  και άρχισε να περιδιαβαίνει στα γλυκοφωτισμένα πετρόχτιστα και μαρμάρινα  μνημούρια…-Να , εδώ είμαστε ! Ο μπάρμπα Νίκος ο Γιαννέας ! Πόσο γράφει στην πλάκα του ; 17-03-1949 –21 -05-2011! Κοιμήθηκε δηλαδή , είδες που πάντα το θυμάμαι το κεκοιμημένοι …για να μην λες ,  62 ετών, 2 μηνών και  4 ημερών ! Μόλις φτάσω λοιπόν και εγώ 62 χρονών , 2 μηνών και 3 ημερών , θα πάω να εξομολογηθώ όπου μου πεις !Δεσμεύομαι !  Εντάξει ; Έλα τώρα χαμογέλα λίγο , που μου κατέβασες προβοσκίδα !

Δεν είπε τίποτα άλλο ο Λυκούργος ! Δεν θα ωφελούσε κιόλας ! Τα είχε πει εξάλλου ως τώρα τόσες φορές στον αγαπημένο του ξάδελφο ! Και εκείνος , πάντα το ίδιο ποιηματάκι ! Έχουμε χρόνο , τώρα άλλα είναι αυτά που προέχουν… Σήμερα  σκαρφίστηκε  και άλλο επιχείρημα για να συνεχίσει να αναβάλλει … Έκανε προσευχή,  κάποια στιγμή να καταλάβει τι είναι το σπουδαίο για την ψυχή  , ποιο το σημαντικό και το ασήμαντο …Έδινε συνέχεια και το όνομα του Βασιλείου, της γυναίκας του και των παιδιών , πρώτα –πρώτα  σε ιερείς και Γεροντάδες ,  να τον φωτίσει ο Κύριος , να έρθει κάποτε σε σειρά … Αποφάσισε εκείνο το πασχαλινό σουρούπωμα στο κοιμητήρι του χωριού τους , να μην του ξαναμιλήσει πλέον για αυτό που τόσο τον πονούσε  …Τώρα πια είχε  καταλάβει  αυτό που τότε στα μικράτα τους του έλεγε η μάνα του,  για τους νεκροζώντανους ανθρώπους …Δεν ήθελε  όμως να παραδεχθεί πως και ο φίλος του ο παιδικός , ο ξάδελφός του ο λατρεμένος ,  έμοιαζε με εκείνους που χαρακτήρισε ο ίδιος ο Χριστός στο Ευαγγέλιό Του νεκρούς …Περισσότερο του θύμιζε εκείνους τους πολλούς καλούς ανθρώπους ,  που ζήλον Θεού έχουν,  αλλ ου κατ επίγνωσιν , όπως έγραψε ο Απόστολος στους Ρωμαίους . Έβλεπε λοιπόν  ότι μάλλον κακό έκανε στον Βάσο  αυτή η επαναλαμβανόμενη προτροπή …Δεν μπορούσε να φανταστεί και αυτός βέβαια,  πως και η επόμενη συνάντησή τους , εδώ μέσα πάλι  θα ήταν μόλις λίγους μήνες ύστερα… Και πως θα έβλεπε με τα μάτια της ψυχής πλέον και μόνο , τον  Βάσο  με αναφιλητά,  πάνω από τον φίλο του τον παιδικό τον αχώριστο ,  τον ξάδελφό του τον τόσο αγαπημένο , που έφυγε έτσι ξαφνικά και αδόκητα σε αυτοκινητιστικό  το  ξημέρωμα της 17 ης Ιουλίου!

-Ανήμερα στης Αγιάς Μαρίνας μας το πανηγύρι  βρε ξάδελφε , πριν τα γενέθλιά σου ! 41 χρονών  11 μηνών και 27 ημερών …Έλεγε  και ξανάλεγε ανάμεσα στα κλάματά του !- Τώρα εσύ είσαι ο πιο νέος εδώ μέσα Λυκούργε μου  ! Μόλις ξεστόμισε τούτην την θλιβερή για την καρδιά του διαπίστωση , σάστισε ! -Και εγώ …εγώ έχω ακόμα μια μέρα , για την υπόσχεση που σου έδωσα ! Μην ανησυχείς ξάδελφε !Σήμερα κιόλας , σήμερα θα την τηρήσω ! Τον άκουγαν οι γύρω τότε και απορούσαν με τα λόγια του …

Τα σκέφτεται όλα τούτα  ακριβώς πέντε χρόνια μετά ! Ανήμερα της Αγιάς Μαρίνας,  το 2017!Σήμερα που εκείνος είναι 46 χρονών,  11 μηνών και 26 ημερών ! Εδώ στην ….έδρα τους ! Στον Ταξιάρχη τους και στο κοιμητήρι το Αρχαγγελικό ,  που φώτισε με έλεος ο ίδιος  , για αναρίθμητη φορά από τότε …Και πάλι  εδώ , ξανά μόνος του ο Βάσος !

 Ή μήπως , ξανά , όπως πάντα μαζί με τον αγαπημένο του …συμπαίκτη   … Ξεκίνησε από τον χαμογελαστό φίλο του , στην κάπως ξεθωριασμένη από τον ήλιο  φωτογραφία! Ολόλαμπρη η μορφή του στην μνήμη του,  μαζί με τις παιδικές φωνές και τις χαρές τους στην πλατεία των Ταξιαρχών…  Εκείνου,  που τον νοιαζόταν αληθινά !Εκείνου  που θέλησε ο Θεός , με έναν τόσο απερινόητο τρόπο να του μηνύσει  πως …ο καιρός γαρ εγγύς ! Θυμάται με μια αλλιώτικη χαρά και  ευγνωμοσύνη στο έλεος και την μακροθυμία του Κυρίου , την λαχτάρα του εκείνο το αξέχαστο καλοκαιρινό θλιμμένο  νύχτωμα  του Ιουλίου του 2012 ! Πώς αναζήτησε τον πατέρα Γρηγόριο , τον μετέπειτα πνευματικό όλης της οικογένειάς τους ! Την έκπληξη και την συγκίνηση εκείνου μόλις τον είδε στον Ναό , την ώρα που κλείδωνε για να φύγει  , μα και μόλις του είπε  με δάκρυα στα μάτια,  πως ήθελε αμέσως να εξομολογηθεί ! Θυμάται επίσης εκείνα τα πρώτα , τα σπαρακτικά του λόγια :   -Μια μέρα μόνο  έχω  ακόμα  πάτερ του είπε! Μια μέρα  μου  έμεινε!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Είμαστε ακόμα ζωντανοί ;

Στην μνήμη της Ε. που έφυγε ανήμερα των Γενεθλίων του Λυκούργου … ξημερώνοντας η μέρα του γάμου της …

Ίσως μια αληθινή Ιστορία που βιώθηκε ή θα βιωθεί προς το συμφέρον ψυχών νεκροζώντανων… καλών ανθρώπων  !

Αφιερωμένη επίσης , σε όσους πάντα θα ζουν την κάθε μέρα τους  ως στερνή , μα και  ως πρώτη σε καιρούς μετανοίας …