Ο Σπύρος και η Μαρία. Πυρίγληνες μορφές με
πυρένδυτες για την αγάπη του Χριστού ψυχές από τα μικράτα τους! -Ο Σπύρος μου και …η Μαρία μου…Κάποιες
φορές τούτο το κτητικό μπορεί να φανερώσει τον ίδιο τον Παράδεισο! Δεκαοκτώ σχεδόν χρονών η Μαρία του, του Θεού Λόγου
σπουδάστρια, λίγο μεγαλύτερος ο Σπύρος
της, στα πρώτα του τότε πετάγματα σαν Ίκαρος με φτερά λυγαριάς!
Μα να, για αυτά τα παιδιά δέεται με υψωμένα τα
χέρια ο πάτερ, στον Μέγα Ιερουργό του
μυστικού και αχράντου Γάμου!
Νιόφυτα λιόδεντρα μπροστά στο υψωμένο Ευαγγέλιο, φορτωμένα με χρυσές ελιές, έλεος και
οικτιρμό, εύχεται ολόκαρδα πάντα να στύβουν σε καντήλι ακοίμητο, κάτω από τα
μαρτυρικά τους στέφανα…
Έτσι δέεται να τους συγκομίσει,
σε γεράματα βαθιά ο Γεωργός Κύριος …
Δὸς αὐτοῖς
Κύριε καρπὸν κοιλίας, καλλιτεκνίαν, ὁμόνοιαν ψυχῶν καὶ σωμάτων….
….Σύζευξον
αὐτοὺς ἐν ὁμοφροσύνῃ· στεφάνωσον αὐτοὺς εἰς σάρκα μίαν· χάρισαι αὐτοῖς καρπὸν
κοιλίας, εὐτεκνίας ἀπόλαυσιν.
Φεύγουν οι ευχές από τα χείλη του Ιερέα και φτάνουν
στα υπερουράνια, στο Αγαλλίαμα των Μαρτύρων …
Άγιοι
Μάρτυρες , οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες!
Το άκουγαν ο Σπυρίδων και η Μαρία, ο Νυμφίος και η Νύμφη , απ τους
ψάλτες στο μυστήριο το ιερότατο, την
ώρα που στεφανωμένη η αγνότητά τους, έκανε τα πρώτα της κοινά σφιχτοκρατημένα απ τα
χέρια τους βήματα, μα κάπως δυσκολεύονταν τότε να το νιώσουν βαθιά τους. Ήρθε
όμως το πρώτο παιδί τους και μαζί του γεννήθηκε την ίδια
μέρα ένα ουρανόσταλτο δώρο , που οι Άγιοι το είπανε βίωμα! Και ξεκίνησαν τα
θαύματα και τα θαυμάσια! Μια αμετάπτωτη κατάσταση χαράς! Ένα παραδεισένιο
γλέντι η ζωή τους, με τα λόγια και τα τραγούδια του Θεού, με την αληθινή χαρά Του!
-Πόσα
παιδιά λες να κάνουμε, πόσα θες;είχαν ρωτήσει σχεδόν
ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον τότε στο ξεκίνημά τους το κοινό!
-Μέχρι 5 είναι καλά! Ναι , 5
παιδιά! Τι όμορφα που θα είναι! Μας φαντάζεσαι τις Κυριακές όλους μαζί στην
Εκκλησία, φορώντας τα Κυριακάτικα ρούχα
μας, τα καλά μας, τα Αναστάσιμά μας!
Και ξεκίνησαν με τον πρώτο τους τον γιό! Ο μεγάλος…έτσι τον έλεγαν από μικρό, γιατί σχεδόν δεν
είχε μιλήσει ακόμα εκείνος , όταν άρχισαν να καταφθάνουν και τα υπόλοιπα μέλη
μιας …Θεέ μου …δωδεκαμελούς οικογένειας!
2017 μ.Χ. πλέον !
-Σαν
τον Ιώβ καλέ Σπύρο μου και εσύ, του
είπε ο Γέροντάς τους ολόχαρος, μόλις αυτός του μήνυσε τα χαρμόσυνα νέα πως η Μαρία του, κυοφορούσε ήδη το δέκατο παιδί τους
!
-Ξέρεις
Σπύρο μου, του είπε όλος χαρά εκείνος, όταν αποκατέστησε τον Ιώβ ο Κύριός μας, του τα έδωσε όλα διπλά! Είχε και του πήρε
στην αρχή όταν τον δοκίμασε 7.000 πρόβατα, του έδωσε έπειτα 14.000, είχε 3.000 καμήλες του έδωσε 6.000,
είχε 500 ζεύγη βοδιών και 500 θηλυκούς όνους του έδωσε 1000 από κάθε είδος. Είχε
και 10 παιδιά 7 γιούς και 3 θυγατέρες , που τους πήρε ο Κύριος, του έδωσε έπειτα πάλι 10! 10 στον Ουρανό, 10 και στη γη! Πάλι τα διπλά
δηλαδή! 7 γιούς ξανά και 3 κόρες , την
Ημέρα την Κασσία και την Αμαλθαία ! Εσύ στην αναλογία λίγο μας τα χάλασες, αλλά
στον αριθμό και στην Υπομονή σαν κάπως να του έμοιασες του Ιώβ!
-Να
εύχεσθε Γέροντα, να λέω και εγώ σαν τον πολύαθλο Άγιο, συνέχεια το Είη το
όνομα Κύρίου ευλογημένον, ό,τι κι αν θελήσει ποτέ να μου αποστερήσει!
Τα διηγήθηκε τούτα στην Μαρία του και εκείνη είπε
τότε μόνο ένα Αμήν, που μέσα του χώρεσαν όλα τα απερίγραπτα με λέξεις!
Η Μαρία η Θεολόγος, η Μαία, η Μάνα, η Αγωνίστρια, η Αθλήτρια, η Ακάματη, που δεν έπαψε
ποτέ να μιλά στα παιδιά της, με το βίωμά της. Από την κοιλιά ακόμα πόσα δεν
τους έλεγε, για την χαρά του Θεού, για τον Γέροντά της τον λατρεμένο, τον
Άγιο Πορφύριο, το μεγάλο θαύμα που κάποτε της έκανε…Πόσα
χάδια πόσες αγκαλιές, πόση ειρήνη και αγάπη σε όλα τα… παπάκια της, έτσι με στοργή τα
έλεγε τα μωρά της, σαν αυτά συνεχώς την ακολουθούσαν, λαχταρώντας πάντα να νιώθουν όπως εκείνο το πρώτο
εννιάμηνο στην θαλπερή της μήτρα…Μα και πόσο μοναδικά μετέδιδε την εμπειρία
της αυτήν την Θεοδώρητη, σε όλες τις μανούλες, που της εμπιστεύονταν τον πόθο
της συνδημιουργίας…
Νύχτα βοήθησε την τελευταία μανούλα να γεννήσει φυσιολογικά
το μωρό της…Σχεδόν λεχώ η Μαρία μας ακόμα
στον δέκατο βλαστό της, πήρε ευλογία
και έσπευσε να παρασταθεί…Πρώτη φορά εκείνη την νύχτα, που επέτρεψε ο Θεός να αισθανθεί βαριά την συνήθως ακαταπόνητη καρδούλα της!
Είη
το όνομα Κυρίου Ευλογημένο από του νυν
και έως του αιώνος! Πόσο τον ακολούθησες σε όλα του τον
Πολύαθλο Άγιο αδελφέ μου Σπύρο! Αυτό σου ήρθε στα χείλη μόλις σε πήραν στο
τηλέφωνο! Θυμήθηκες αμέσως τις κουβέντες της λίγες μέρες πριν το φευγιό της,
την μετάβασή της προς την αληθινή Ζωή…
"Να
έχετε διάκριση όταν μιλάτε με τους ανθρώπους για θέματα πίστης, ανάλογα με τα
βιώματα που έχουν. Για παράδειγμα, αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι
θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;" Τα
θυμήθηκαν όλα τα παιδιά της , ακόμα και το δέκατο, τα λόγια της εκείνα τα τόσο προφητικά…Τα
θυμήθηκε και ένας γιός όταν κάποια κυρία του είπε πως…ο Θεός πήρε την μαμά σας!
-Όχι
μόνο δεν πήρε τη μαμά μας, απάντησε ατάραχος αλλά μας έδωσε και τη Δική Του ακόμα… Αισθάνθηκε μια αλλιώτικη χαρά τότε γιατί ήξερε πως η μάνα του τον άκουγε!
Λίγες ώρες πριν τους είχε ορμηνέψει ο πατέρας:
-Παιδιά
μου, η μάνα σας χθες βράδυ έφυγε για τον Ουρανό σε τροχαίο! Ετοιμαστείτε
σήμερα θα την φέρουμε εδώ στο σπίτι μας και αύριο
Σαν
ν άκουσα την μεγάλη θυγατέρα του να τον ρωτά:
-Τι
ρούχα να φορέσουμε πατέρα;
-Να
φορέσετε όλοι τα Κυριακάτικά σας, τα Αναστάσιμά σας!
Έτσι
λευκοφορεμένα περικύκλωσαν το άψυχο σώμα της στο σπίτι τους ολονυχτίς διαβάζοντας το ψαλτήρι, μα και στο καθολικό
της Μεταμόρφωσης…Η λάμψη απ τις ακτίνες
του Θαβώρ έλουζαν τα πρόσωπά τους…Ο Άγιος Πορφύριος δεν σταματούσε να τους
αγκαλιάζει συνέχεια όλους στα μυστικά αθέατα , ψιθυρίζοντάς τους πως…θα είναι μαζί μου τώρα η Μαρία! Θα είναι μαζί μου! Ο μεγάλος τους στο
αναλόγι και εκείνος με τα Κυριακάτικά του, ξεκίνησε να λέει τον Απόστολο:
Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ
τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ
πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ
Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ…
Πόσο πρωτόγνωρα αληθινά ακούστηκαν τούτα τα λόγια
από το στόμα του! Χιλιάδες ψυχές τον άκουσαν και δάκρυσαν στο σπάσιμο της
φωνής του στην κατάληξη:… πάντοτε σὺν
Κυρίῳ ἐσόμεθα….πάντοτε...
Αυτό το… πάντοτε, δίνει στην λύπη μας χαρά, στο
ανέλπιδό μας αποκαραδοκία, στις
δοκιμασίες μας αποκατάσταση εν τοις Ουρανοίς…Τούτο το…πάντοτε ντύνει το
όνειρο του Παραδείσου στα λευκά, στα Κυριακάτικα, στα Αναστάσιμά μας!
Καλή αντάμωση Μαρία μας! Πρέσβευε υπέρ ημών των περιλειπομένων…
Νώντας
Σκοπετέας
Διήγημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία
Διήγημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία
Εις
μνήμην της Μαρίας Χ.
+22-06-2018
Απόσπασμα από το βιβλίο:
"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"
(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)
Προς
δόξαν Θεού και παραμυθία ψυχών, που ως μη έχοντες Ελπίδα πενθούν γιατί
¨έχασαν" τον άνθρωπό τους, λες και απώλεσαν κάποιο αντικείμενο ...
Ναι, δάκρυα πολλά και προσευχή βουβή, σαν τον πόνο των λευκοφορεμένων σπλάχνων
της για την αναχώρηση της Μαρίας εκ του θανάτου εις την Ζωήν τούτες τις ώρες...
Ορφανόν
και χήραν αναλήψεται Κύριος ...
Μα
δόξα τω Θεώ, σε θεοστυγείς και σκοτεινές μέρες που σχεδόν έχουμε ξεχάσει το οτι Ένας είναι Ζωής ο Κυριεύων και του
Θανάτου, με προβολή και ηρωοποίηση όσων, ταις των δαιμόνων απάταις αποφάσισαν
για το αντίθετο, είδαμε και βιώσαμε μια νεκρώσιμη ακολουθία μακάρια και όχι
μακάβρια...με σκεπασμένα φέρετρα, μαύρες "σημαίες" να αποδοκιμάζουν
τον Ουρανό και τις απερινόητες αποφάσεις του Θεού...
Ανάσταση
σήμανε και πάλι στο Μήλεσι!
Αληθώς
Ανέστη αδελφή μας Μαρία!Μακαρία η οδός σου!
Σπύρο
αδελφέ μου πάντα αγγελικά και αγέρωχα τα φτερά σου!
Ψυχές
μας διαλεχτές , καλές υπομονές και χαρά Θεού αληθινή πάντα να φωλιάζει στην μνήμη
και στις καρδιές σας, με τις μεσιτείες της Αγίας Μάνας σας!
Ευχαριστούμε θερμά
τον αδελφό μας και συνοδοιπόρο Σταύρο Γουναρίδη και το εξαιρετικό ιστολόγιο «Αμφοτεροδέξιος»
για την ευγενική παραχώρηση στοιχείων από σχετικές αναρτήσεις .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...