main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

8 Μαρ 2016

Τεσσαρακοντάκις Σαράντα …( Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες)



Γυμνωμένα κορμιά μέσα στην παγωμένη λίμνη του Παραδείσου. Το ψύχος του χειμώνα τα τυλίγει. Ο Ουρανός με δεσμίδες φωτός τα λούζει. Σαράντα ζευγάρια ποδιών ακουμπούν στον πυθμένα της, πάνω απ την ρωγμή της αβύσσου την αρνησίΧριστη. 
Λιώνουν τους  φθονερούς σκορπιούς και τα δόλια φίδια, 
με τις μαγευτικές φωνές των σειρηνών, που τους καλούν να βγουν απ την κρυσταλλωμένη  Εδέμ...
Ένας δεν αντέχει και παρασύρεται ο ταλαίπωρος, ο παραπεσών…
Τον έπνιξε αμέσως η αισχύνη…
Το όνειδος δεν υπομένεται…Τώρα στα αλήθεια γυμνώθηκε και εξεβλήθη απ την τρυφή και την άληκτη χαρά… 
Αγριεύουν τα παμπόνηρα φωνακλά  ερπετά που πριν εκείνος φίμωνε… Κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση του. 
Ο φύλακας βγάζει τη στολή του! Με προθυμία γυμνώνεται! Εκών παίρνει τη θέση του δειλού!
 Ο Αγλάιος πλέον στο μαρτυρικό πλήρωμα! 
Ώρες κυλούν σαν το αίμα αργά…Μελανιασμένα τα ηρωικά κορμιά…-Θάρσει Δομετιανέ αδελφέ μου, Ηλιανέ, Ευτύχιε, Σμάραγδε, Φιλοκτήμονα! Θα στείλει άγγελμα ο Κύριος με απεσταλμένο, τον ίδιο της Γεθσημανής για να σας ενισχύσει! Να, έφτασε! To θρόισμά του ακούστε,  Ξανθία, Αέτιε, Μελίτονα, Ακάκιε , Αλέξανδρε, Σεβηριανέ! 
Θαρσείτε, θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο! 
Για σας το λέει τους  μαθητές του που μ΄ αυταπάρνηση τον ακολουθείτε,  για σας Ηλία, Ησύχιε, Φλάβιε, Γοργόνιοι και Κάνδιδοι  ομώνυμοι, Ουαλέριε, Ουάλη, Πρίσκε, Σακέρδονα,  Εκδίκιε, 
Ευνοϊκέ, Δόμνε, Ιωάννη!
 Τον ακούτε ; Φωνάζει! Έρχομαι προς υμάς! Πιστοί άχρι θανάτου! Βιβανέ, Θεόδουλε, Χουδίονα, Νικόλαε, Ηράκλειε, Λυσίμαχε μην αποκάμνετε! Η λύπη και το μαρτύριο  υμών εις χαράν γενήσεται! Κύριλλε, Κυρίονα, Κλαύδιε, Αθανάσιε, Αγγία, Σισίνιε και Γάιε  και συ γενναίε Αγλάιε, νέο μήνυμα τώρα σας στέλνει! 
Φλογώνει  τούτο τις καρδιές που αναθαρρούν και θερμαίνονται αφύσικα! Εκείνες είναι τώρα που το φωνάζουν! Κι ακούγεται απ της Σεβαστείας τα μαρτυρικά τα μέρη στα πέρατα τούτου του κόσμου!
Δριμύς ο χειμώνας, αλλά γλυκός ο πανόλβιος Παράδεισος! Αλγεινή η πήξις μα ηδεία η πανάρετη ανάπαυση! 
Κοιμηθείτε τώρα Άγιοι!  
Την γύμνια σας πλέον σκεπάζει η Θεοΰφαντη στολή! Αθανασίας, Ζωής στεφάνι φορά ο Άγγελος στα γερμένα κεφάλια σας! 
Κοιμηθείτε Άγιοι τεσσαράκοντα! 
Πάντα μες στο Τριώδιο,  η θαρσαλέα φωνή σας, θα αναζητά τους τεσσαρακοντάκις σαράντα μιμητές σας…  

Νώντας Σκοπετέας 
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 
και από το βιβλίο:
Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν. Έκδοση -Αποκλειστική διάθεση : Ιεραποστολική Ορθόδοξη Χριστιανική Συναλληλία Πρόμαχος Ορθοδοξίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~