Κατάρτι Σταυρός!

 

«Τον Σταυρόν, λοιπόν, αντί ιστίου τανύσαντες,

 αδεώς τον πλούν εκτελέσωμεν»

Αγία Συγκλητική.

Όσοι έχουν τον Σταυρό για κατάρτι,  στης Ζωής τους την τρικυμισμένη πλεύση, σήμερα γιορτάζουν. Όσων τα πόδια ανηφορίζουν σε αναβαθμούς μετανοίας, οι ψυχές εκλιπαρούν τον Πατέρα Κύριο, να έχει ανοιγμένες πάντοτε τις πύλες του ιλασμού και την Παναγία Μητέρα μας, να ισιώνει της σωτηρίας αυτά  τα χαραγμένα μονοπάτια. Της Σταυροπροσκυνήσεως! Στα μισά του δρόμου! Στα μισά ενός αέναου ταξιδιού με προορισμό την αιώνια Πατρίδα, του Ζωντανού Θεού την επουράνια πόλη! Θυμόμαστε όσους σήμερα δικαιούνται να εορτάζουν! Χαρμολυπημένο πανηγύρι! Ευφραίνεται σήμερα και ο Νικόλαος. Του βίου την θάλασσα την πλέει αδεώς,  δεμένος σε τούτο το κατάρτι! Το πλοίο του πολεμικό! Ζωσμένος με της προσευχής τα σχοινιά και φορώντας τα όπλα του Φωτός, δίνει εκ νεότητός του μάχες,  με εκείνον που μοχθεί να τσακίσει κάθε πλεούμενο, με της απελπισιάς τους κεραυνούς και την μανία. Νέος σαν ήταν, του δόθηκε ο Σταυρός του πόνου και της ασθένειας, να τον σηκώσει και να πορευθεί, ακολουθώντας τον Εκουσίως Παθόντα Θεάνθρωπο. Δεν απελπίστηκε, δόξα τω Αγίω Θεώ! Μόνο που κάποτε  θέλησε να βρει παραμυθία και να μην έχει το δοξολόγημά του ίχνος από παράπονο και γιατί… Έτσι βρέθηκε στην αυλή της Παναγούδας. Ο καρκίνος προχωρούσε και εκείνος ζήτησε τον στηριγμό από κάποιον Θεοδίδαχτο διαλεχτό!

-Γέροντα την ευχή σας!

-Καλώς το παλικάρι! Καλώς τον Νικόλαο τον Φίλο του Λόγου!
-Ευχηθείτε για μένα πάτερ Παϊσιε, να μην βαρυγκωμήσω, να μην τα βάλω με τον Θεό! Σας παρακαλώ εύχεσθε υπέρ εμού του αμαρτωλού!

Σιώπησε για λίγο ο πάτερ Παϊσιος…Έπειτα τον κοίταξε κατάβαθα με εκείνο το γαληνό του βλέμμα και είπε:

-Νικόλαε, ένα να ξέρεις! Ο Θεός σε έχει στον λογαριασμό του! Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!

Δεν ήθελε τίποτε άλλο! Γέμισε από αληθινή χαρά η ψυχή του! Ένιωσε από την άλλη και τόσο ανάξιος! Να ασχολείται ο Κύριος προσωπικά και αποκλειστικά με μένα τον άθλιο…Δόξα τη ευσπαλαχνία Σου Κύριε, δόξα σοι!

Μύριες δόξες στον Χριστό που έκανε δια της Θεοτόκου Παντανάσσης και του προστάτη του Αγίου Νεκταρίου, ένα μεγάλο θαύμα! Και τον  κρατάει ακόμα στην ζωή και δυνατό, μετά από 40 και πλέον χρόνια! Ο καρκίνος θεραπεύθηκε! Άφησε πίσω του σκοτάδι μόνο στα σωματικά του μάτια! Γιατί τα μάτια και τα αισθητήρια της ψυχούλας του είναι πάντοτε σε μια θαυμαστή ενάργεια! Έτσι ολοκλήρωσε τις Πανεπιστημιακές σπουδές του! Δίχως να μπορεί να διαβάσει με τους σωματικούς του οφθαλμούς, αλλά αδιάκοπα προσπαθώντας και μαθητεύοντας στην μελέτη του Θείου, μα και στην Χάρη που όλα τα ασθενή θεραπεύει και όσα λείπουν αναπληρώνει! Με την δύναμη του Θεού έγινε ένας θαυμάσιος Χριστοκήρυκας του Παραδείσου! Συναρπαστικός ο λόγος του γιατί μιλάει συνεχώς για την ολοζώντανη πίστη μας! Μετά από πολλά χρόνια θέλησα να ακούσω την φωνή του στο τηλέφωνο! Οικονόμησε η Παναγία μας και ένα πρωινό παραμονές του Τριωδίου να μιλήσουμε λοιπόν! Εύχεσθε και για μένα κύριε Νικόλαε!  Ευχήθηκε με έναν ανυπόκριτα αγαπητικό τρόπο! Δεν είχε διάρκεια μεγαλύτερη από πέντε λεπτά αυτό το τηλεφώνημα, αλλά αυτά που μου είπε, θα τα κουβαλάω πάντοτε μέσα στην ταλαίπωρη ψυχή μου! Λίγο πριν κλείσουμε, μόλις του ζήτησα να προσεύχεται για κάποιους εμπεριστάτους καρκινοπαθείς αδελφούς μας, μου φανέρωσε τον παραπάνω διάλογο στα αγιασμένα μέρη του Άθωνα.

-Αυτό να τους πείς! Ο,τι ο Θεός τους έχει στον λογαριασμό του! Ξέρεις τι είναι ο Θεός Πατήρ; Έχει τον καθένα μας συνεχώς στην έννοια Του! Θέλεις να το καταλάβεις αυτό που σου λέω;  Όταν μπορέσεις, άνοιξε το ψαλτήρι στον 31^ο ψαλμό! Θα συναντήσεις μέσα ένα ρήμα που φανερώνει όλην την πατρική αγάπη και αδιάλειπτη μέριμνα του Θεού για το πλάσμα Του! Εγώ κάθε φορά που το διαβάζω συγκλονίζομαι!

Ξεκίνησα ύστερα από λίγο,  να διαβάζω τον 31^ο ψαλμό! Ο,τι πιο ελπιδοφόρο και χαροποιό μπορεί να συναντήσει όποιος σηκώνοντας τον Σταυρό των θλίψεων και τα βάρη των αμετρήτων αμαρτιών αναζητά φωνή παρακλήσεως! Ο ψαλμός της συγχώρεσης! Της εξομολόγησης! Της πατρικής εγγύησης!

Μακάριοι, ων αφέθησαν αι ανομίαι και ών επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι….  

…Συ μου εί καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με, το αγαλλίαμα μου· λύτρωσαι με από των κυκλωσάντων με….

…Συνετιώ σε και συμβιβώ σε εν οδώ ταύτη, ή πορεύση, επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου….

Επιστηριώ προς σε τους οφθαλμούς μου! Τα μάτια του Θεού! Αυτά με τα οποία κοίταξε κάποτε ο Άγιος τον Νικόλαο και του διαβίβασε το Ουράνιο μήνυμα! Επιστηριώ προς σε τους οφθαλμούς μου! ΕΓΩ  έχω τα μάτια μου συνεχώς καρφωμένα πάνω σου παιδί μου! Εσύ συνέχισε να είσαι ένας Σταυροφόρος ταξιδευτής! Το ρήμα της πατρώας αγκάλης! Ρήμα Ζωής αιωνίου! Η πλεύση με το κατάρτι του Σταυρού, έχει Πηδαλιούχο και Καπετάνιο, Εκείνον που δεν θέλει κανείς να βυθιστεί, και όλοι, μα όλοι  να φτάσουν σωσμένοι στο ποθεινό λιμάνι…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως του 2025

Αφιερωμένο στον αγαπητό κύριο Νικόλαο Β. Φιλόλογο- Ιεροκήρυκα. Προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών, διασκευάστηκε στο παραπάνω κείμενο το περιστατικό από την συνάντησή του με τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς, για όσα ανεξίτηλα χάραξαν μέσα μας οι ιερές του θύμησες.