Αδελφοί μου συγχωρέστε με …

Πως τα κατάφερε ο επίβουλος βελίαρ και τις πιο συνταρακτικές για την ψυχή μας μέρες, μέρες που ο Ουρανός υπαγορεύει την άκρα κατάνυξη και την ιερή χαρμολύπη –απερινόητη και άφατη η γλυκύτητά της για τον έσω άνθρωπο- να τις διαστρεβλώσει έτσι! Με ένα παλαιόθεν εξυφασμένο σχέδιο! Κατάφερε η διεστραμμένη , παρά την φύσιν επίνοια του πολεμήτορος, να γομώσει με σκοτάδι… εκτυφλωτικό τα αισθητήριά μας! Μας μπέρδεψε ολοσχερώς , μας έβγαλε έπειτα σε απωλείας δρόμους, ξέφρενους πανηγυριστές με τα παιδιά μας στους ώμους…

Γλέντι δίχως τελειωμό, με σφυρίχτρες, καραμούζες, ντεσιμπέλ, μασκαρέματα και …τις τσάντες κλειδωμένες στο σχολείο…

Προβολή με μια επικάλυψη «πολιτισμού»…Πομπές, μύθοι, παρελάσεις, αναβιώσεις, καρναβαλιστές,  άρματα, κουδουνοφόροι… Αναβιώνουμε σου λένε,  την παράδοση των προγόνων μας! Πόσο πίσω μπορείτε να φτάσετε κύριοι…αναβιωτές; Εκεί που η παράδοση των προγόνων μας ξεκινά ίσως; Μέσα στον Παράδεισο, την ώρα του Αδαμιαίου θρήνου, μπορείτε να ανατρέξετε;   Άλγος τω Αδάμ εχρημάτισεν η του ξύλου απόγευσις πάλαι εν Εδέμ …δια του όφεως εισήλθεν θάνατος…Άλγος και θάνατος από τη μια…Από την άλλη τα ντεσιμπέλ της ψεύτικης χαράς…Κλαυθμός και οδυρμός, μα και ελπίδα για το «Δεύτε οι ευλογημένοι κληρονομήσατε» από τη  μια…Χάχανα, γλέντια και μια θλιβερή παλινδρόμηση στην αντίπερα όχθη…Η Μάνα Ορθοδοξία, δεν χωράει στα σπλάχνα της το λίγο απ΄ όλα, το όλοι έτσι κάνουν, το νερωμένο κρασί…Το δολερό σχέδιο του πανούργου, εγκαθίδρυσε τις δεύτερες απόκριες , να κορυφωθούν οι γιορτές, να φτάσει το κέφι στα κόκκινα,να καούν τα κάρβουνα! 

Τι κι αν οι σελίδες του Τριωδίου τούτες τις στιγμές, επιγράφονται με την λέξη Τυρινή…Τι κι αν ο προπάτορας Αδάμ , τώρα που εγώ σαν αλλόφρων πανηγυρίζω(άραγε ξέρω το γιατί ;) κάθεται απέναντι από τον Παράδεισο , θρηνώντας την γύμνωσή του …Οίμοι, αλλοίμονο φωνάζει και βοά στον Ελεήμονα ! Ελέησόν με τον παραπεσόντα!

Τι κι αν ο ήλιος τώρα που εγώ δεν σταματώ τον πλανευτή χορό, έκρυψε τις ακτίνες του, η σελήνη και τα άστρα  σαν αίμα γίνηκαν, η πλάση τρόμαξε από το σφάλισμα του Παραδείσου. Τι κι αν ο Αδάμ , τώρα που εγώ δεν σταματώ τις νοστιμιές του κρέατος να γεύομαι,  εκβάλλεται δια της βρώσεως …Ένα από τα χίλια πήρε εντολή να μην γευτεί! Μια εντολή παρέβη του Δεσπότου, μια άθεσμη συμβουλή υπήκουσε και όλων των αγαθών εστέρηται ! Και εμείς σε αυτήν την Τυρινή εβδομάδα καταλύουμε (έτσι μας καλεί η Μάνα Εκκλησία) τα πάντα πλην κρέατος! Συνταράσσεται ο νους και η ψυχή με αυτόν τον παραλληλισμό, μα και με την αξιόκλαυστη κατάντια μας, να υπακούσουμε τυφλά στο σχέδιο του εχθρού της σωτηρίας μας και αντί να θρηνήσουμε μνημονεύοντας την εν Εδέμ μας γύμνωση , την αποβολή μας  από την άληκτη χαρά και την τρυφή, εμείς να χορεύουμε και να λεντοκοπάμε ανενδοίαστα!

 Αντί πλήθη δακρύων να εκζητήσουμε για την απομάκρυνσή μας εκ της αγγελικής χορείας, για τον θανάσιμο τραυματισμό της ψυχής, για την εξορία μας,  εμείς κινούμαστε λάγνα σε ρυθμούς της «παραδοσιακής» Latin…Φθονηθέντες διαβόλω, πλανηθέντες μισανθρώπω, πεισθέντες τω αλάστορι! Αποσκιρτήσαντες Θεού, στερηθέντες της αγαθότητάς Του!

Γι αυτήν την παρακοή, για εκείνη την βρώση, σαρκοφόρεσε ο Θεός και άπλωσε τις άχραντες παλάμες του πάνω στον Σταυρό την Μεγάλη Παρασκευή! Έγινε εκείνη η βρώση , η αρχικά γλυκόκαρπη της γνώσεως, χολή και όξος!

 ‘Εφθασε καιρός όμως! όχι να αναβιώσουν τα καραναβαλικά ανίερα, μα επιτέλους τούτη την Σαρακοστή διαγρηγορούντες, να ξεκινήσουμε αγώνα πνευματικό που θα νικήσει τους δαίμονες! Πάνοπλη η εγκράτεια, αγγελική η ευπρέπεια! Έτσι θα έρθει μόνο η παρρησία προς τον Θεό! Έτσι μόνο θα εισακουστεί το «Ανακάλεσαι και σώσον με», το «ελέησον τον στερηθέντα δικαίως της Σης αγαθότητος» το «μη αποστρέψεις το πρόσωπόν Σου  από του παιδός Σου, ότι θλίβομαι…ταχύ επάκουσον μου, πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν.» 

Τα τελευταία λόγια από το Μέγα Προκείμενον μιας κορυφαίας–εκ των αμετρήτων- στιγμής στην λειτουργική Ζωή! Γιατί την ώρα που οι εκδηλώσεις του «πολιτισμού» έξω εκδηλώνονται και τα ντεσιμπέλ τερματίζονται, μέσα στις Εκκλησιές της Ορθοδοξίας  ψέλνεται,  μα κυρίως βιώνεται, ο  Εσπερινός της συγχώρησης! Εκεί για πρώτη φορά θα ακουστεί σπαρακτικά το «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»! Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, καιρός μετανοίας, πλατυσμού της καρδιάς! Να συγχωράς για να χωράς!

 

Μονάχα η ευρύχωρη καρδιά θα χωρέσει όλα τα νάματα του Τριωδίου, τα οίμοι και τα ελέησόν του! Μόνο το χωρητικότατο δοχείο της  από την απέραντη θάλασσα  του Ελέους Του,  θα χωρέσει ένα πέλαγος αγάπης! Ξεκινά η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου! Λέγοντάς την για πρώτη φορά σε τούτο το πανίερο εσπέρας,  κάνουμε 3 μετάνοιες εδαφιαίες! Έπειτα 12 μικρές, στα μυστικά λέγοντας το «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Στο τέλος επαναλαμβάνουμε την πεμπτουσία της συγγνώμης…«Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου  ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.» Άλλη μια μετάνοια τότε καλογερική, την τέταρτη στρωτή! Μόλις σηκωθούμε ολάνοιχτο μπροστά μας προβάλλει το στάδιο των αρετών! Και έξω επιτέλους…σιωπή! Καλό Στάδιο! 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Σαρακοστή 2018

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019

Στου 50 ου το Φως…

Σκοτεινή η Εκκλησιά…Όρθρος βαθύς! Ο παπάς στα δεξιά, Άγγελος που εξιστορεί τα χαρμόσυνα μαντάτα.Νικήθηκε ο θάνατος! Του θρήνου ο καιρός έπαυσε! Η αρχαία κατάρα έχασε την ισχύ της! Μνήμα κενό η Άγια Τράπεζα. Στ αριστερά ένα πασίχαρο παιδί , κρατά το καθαρό κεράκι,   να λάμψουν μέσα τα σουδάρια! Έντεκα αλήθειες διαδέχονται η μια την άλλη  και μιλούν για Την Αλήθεια, στου Κυρίου την ημέρα την πάνσεπτη! Έντεκα Εωθινά εξιστορήματα,   να ξημερώνουν πάντα την Ανάσταση! Την υμνούμε και την δοξάζουμε! Μόνο αυτήν γνωρίζουμε και ονομάζουμε! Μόνο με αυτήν χαιρόμαστε! Αυτήν και θα την ασπαστούμε! Βγαίνουν από τα σκοτεινά στασίδια οι φιγούρες των ταπεινών μαρτύρων, των ιλαρών βεβαιωτών! Σειρά σχηματίζουν όλοι να κατασπαστούν το Ιερό Ευαγγέλιο και το δεξί χέρι του Παπά, που το υψώνει μπροστά στην Άγια Πύλη. Πρώτοι , θα το φιλήσουν οι ψαλτάδες. Λίγο πριν μόλις, κατέβηκαν απ τα στασίδια τους με τα εγκόλπιά τους ανοιγμένα. Απήχημα του Δευτέρου ήχου και έπειτα, «Ελεήμον , ελέησόν με ο Θεός!». Αρχίνησε ο 50^ος! Έτσι, αιώνες ολάκερους συνηθίζεται! Η τάξις του Εωθινού Ευαγγελίου! Κάθε στίχος αλλιώς τονισμένος! Κάθε παύση ανάμεσα  , αμέτρητοι καιροί μακροθυμίας! Κάθε λέξη έχει το δικό της κράτημα, τα δικά της κρύφια να φανερώσει!  Στο τέλος,  το Πεντηκοστάριο, ο ύμνος που ακολουθεί τον Ν΄ψαλμό και την επίκληση των πρεσβειών της Θεοτόκου και των Αγίων Αποστόλων. Όταν ανοίγει το Τριώδι, μόλις τελέψει ο ψαλμός, ανοίγουν και οι πύλες της μετανοίας! Εκείνη την ώρα, λυτρωτικά  αποκαλύπτονται  τα πλήθη των πεπραγμένων δεινών, για κάθε ταλαίπωρο συναμαρτωλό τούτου του μάταιου κόσμου! «Θαρρών προς το έλεος της ευσπλαχνίας Σου ως ο Δαυίδ βοώ Σοι: Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα Σου έλεος!».

Ω , τούτοι οι στίχοι του 50^ου ! Σαν τους Αγίους του ιερού Συναξαριού,  ποτέ δεν λείπουν από την Ζωή της μάνας Εκκλησίας ! Δεν ορθρίζουν οι ψυχές δίχως αυτούς! Το έλεος πάντα ανάμεσα στο Α και στο Ω Του ! Ποτέ ικεσία στα ψηλά  χωρίς τον 50^ο! Με τον καιρό τον μαθαίνεις από στήθους ! Μα τι λόγια είναι αυτά Θεέ μου Πολυέλεε , που ξεστομίζω δίχως να νιώθω το βάρος τους …το βαθύ νόημά τους; Τόση συμπυκνωμένη χάρη του Αγίου Πνεύματος,  λέει ο Γέροντας....(σ.σ. Γ.Εφραίμ Δικαίος Ιεράς Βατοπαιδινής Κοινοβιακής Σκήτης Αποστόλου Ανδρέου και Μεγάλου Αντωνίου Αγίου Όρους/Ακολουθεί μικρό απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του στο αρχονταρίκι της Σκήτης ) 

   «…Εκεί που ακούγεται το" πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι"…Να ξέραμε τι μυστικό κρύβει τούτη ακριβώς  η παράκληση. Να με πλύνεις Χριστέ μου και να γίνω πιο λευκός και από το χιόνι. Εμείς πλένουμε τον εαυτό μας με τον αγώνα μας, με την νηστεία μας κλπ. Ο Χριστός μας,  μας πλένει με τον δικό Του τρόπο  και γινόμαστε πιο λευκοί και από το χιόνι. Η εμπειρία αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει λευκότερο εκ της χιόνος! Θα μπορούσε λοιπόν ο Δαυίδ να γράψει: Πλυνείς με και ωσεί χιόνα λευκανθήσομαι, που είναι το πιο φυσιολογικό! Δηλαδή θες περισσότερο από το άσπρο του χιονιού να λάμπεις;Μήπως είναι υπερβολή, μήπως και υπερηφάνεια; Όχι , είναι αληθινό! Γιατί εγώ δεν ξέρω λευκότερο της χιόνος επί της γης! Οπότε είπαν οι πατέρες: Λευκότερο του χιονιού επί της γης ουδέν πλην…του Ακτίστου Φωτός! Αυτό είναι ασυγκρίτως λευκότερο της χιόνος! Σε βαθιά νερά ο Προφητάναξ! Αλλά αυτήν την εμπειρία του , την γράφει με έναν κωδικό τρόπο ! Να την διαβάζει κανείς και να μην καταλαβαίνει εκ πρώτης ανάγνωσης το βαθύτερο τούτο νόημα! Στα 12 τελευταία χρόνια της ζωής του, εντελώς  αλλοιωμένος ο Δαυίδ  έγραψε τους  ψαλμούς  του,  έχυσε εν μετανοία ποταμούς δακρύων  και έτσι αξιώθηκε αυτής της ύψιστης  εμπειρίας! Για αυτό ο Χριστός μας τον αντάμειψε κατά την καρδίαν του στο τέλος της επιγείου ζωής του! Όσοι δαιμονισμένοι ακούνε τους ψαλμούς φρίττουν! Κατακαίγονται και υβρίζοντας απομακρύνονται! Τόση χάρις συμπεπυκνωμένη! Όπως στο ορυκτό, το  ουράνιο, που περιέχει πολύ ενέργεια! Δεν είναι σαν ένας βράχος που δεν έχει τίποτα! Έχει ουσία, έχει ζωντάνια!…..»

Ω τούτοι οι στίχοι του 50^ου!Σε ποιόν απευθύνομαι Θεέ μου; Πως τολμώ να απαγγέλλω το …«διδάξω ανόμους τας οδούς Σου» και εγώ να είμαι ένας παπαγάλος  επιδέξιος κούφιων και στεγνών ρημάτων;  Ένας Χριστιανός της Κυριακής, κατ΄όνομα, κατ ευφημισμόν,   με έναν Θεό στα μέτρα μου! Πότε θα αντικρίσω κατάματα την αμαρτία μου;  Βοήθησε Κύριε να μην ξαναβγούν ποτέ τούτα τα λόγια τα φωτεινά, τα γεμάτα  ενέργεια σαν το ουράνιο, τα ουράνια , χωρίς να αισθάνομαι το Φως τους! Ποτέ να μην ξαναειπωθούν σε ορθρινό πανηγύρι και σε σπαρακτική παράκληση με αδάκρυστη, με  αταπείνωτη  ψυχή, χωρίς καρδιά συντετριμμένη!

Καλή Μετάνοια! Στου Τριωδίου την άφατη την χαρμολύπη!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας. Άγιο Όρος 2017 Μέρος 11 & τελευταίο

Σταυρός σε θήκη αγιωτική , δώρο μακροθυμίας!

Καρεώτης θείος επίγονος, σε σύννεφο ευωδίας !

Η αρετή βιώνεται , το φρόνημα μην πέσει !

Η απάθεια τελείωσις , για όποιον την μπορέσει !

Χιλιάδες βήματα μετρώ , ν άφησαν άραγε ίχνη;

Κάποτε ο Δίκαιος Κριτής στα δεξιά θα δείχνει ;

Δίπλα σε κρήνη ονομαστή προβάλουν άγια ράσα !

Δεν είν μακριά το παρελθόν! Aπέχει μια ανάσα !

Είναι το πρόγραμμα της τελευταίας μας Αθωνικής μέρας πάντα σχεδόν απαράλλαχτο ! Μα ταυτόχρονα γεμάτο από τόσες εκπλήξεις και συναπαντήματα απρόσμενα . Ανηφορίζοντας από Καρυές για το γνωστό κελί σύννεφό τους  . Κρατώ στο μέρος της καρδιάς ένα μικρό σταυρό με θήκη . Εκεί μέσα σκανδαλωδώς υπάρχει ένα ελάχιστο τμήμα ιερού λειψάνου . Ευλογία που πριν αρκετά χρόνια έλαβα από αγάπης Γέροντα , σε γειτονικό κελάκι ! Τούτη την ώρα συνειδητοποιώ άξαφνα πως βρίσκομαι στα μέρη αυτού του μεγάλου Αθωνίτη Αγίου,  που κατάσαρκα με προστατεύει . Αναξίως και σκανδαλωδώς ο Άγιος χρόνια τώρα με υπομένει . Αν δεν είναι αυτό θαύμα της μακροθυμίας του Θεού…   Ο Άγιος Νεκτάριος ο Καρεώτης , ο κατά κόσμον Νικόλαος, γεννήθηκε το 1406 στην Μακεδονία . Ποθώντας την μοναχική άσκηση και την προσευχή , ήλθε στο Άγιον Όρος και υποτάχθηκε στους οσίους Γέροντες Φιλόθεο και Διονύσιο, στο Κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων του Ιάγαρη στις Καρυές.  

 

«…Προ του τέλους του ο Θεός «εσυγχώρησε να πέση εις πολλάς και δεινάς ασθενείας του σώματος, τας οποίας υπομείνας ο μακάριος με άκραν μεγαλοψυχίαν, και ευχαριστίαν μεγάλην, και ζήσας ζωήν αληθώς οσίαν και αγιοπρεπή, με τέλος ειρηνικόν και θεάρεστον παρέδωκεν εις χείρας Θεού την μακαρίαν του ψυχήν.  Μετά τέσσερα έτη, κατά την ανακομιδή του λειψάνου του, το «εύρον γεμάτον από ευωδίαν άρρητον» και «προσερχόμενοι πολλοί μετ' ευλαβείας, ελάμβανον αγιασμόν ψυχής και σώματος, και ησθάνοντο πνευματικήν ευωδίαν». Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου Οι Άγιοι του Αγίου Όρους Εκδόσεις Μυγδονία .Στίβος ασκήσεως  οι Καρυές!  Έρωτι θείω την ψυχήν  τρωθέντες  οι οικιστές τους , στο  πέρασμα τόσων αιώνων! Άγρυπνοι φύλακες των προσταγμάτων του Χριστού μας!  Σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα αγωνιστών της πίστης βρισκόμαστε και πάλι. Ο Γέροντας στο κελί –σύννεφο καθισμένος με αρκετούς προσκυνητές στο υπαίθριο φτωχό του αρχονταρίκι . Επίγονος Καρεωτών Αγίων,  με την υψούσαν ταπείνωση, σε κάθε λόγο και παραμικρή κίνησή του!

Παίρνουμε θέση σε κάτι κουτσουράκια! Ένας αδελφός μας Αιτωλός αγωνιά για το σημερινό σύντριμμα της Ελλάδας-Γέροντα μας πιάνει θλίψη με όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας! Με όλα αυτά τα αφύσικα και άθεα που νομοθετούνται, με την παιδεία μας! Πώς να αντιδράσουμε σε όλο αυτό; Κοιμόμαστε βαθιά και αυτοί μας διαλύουν στην κυριολεξία! Ο Γέροντας σκέφτεται για λίγο και έπειτα λέει κάτι που όλους μας αφήνει άναυδους!

-Ξέρετε παιδιά μου αν όλοι αυτοί που νομοθετούν αυτά τα ανίερα που τόσο πληγώνουν τον Χριστό μας, δεν μετανοήσουν δημόσια δεν θα σωθούν! Ακόμα και αν κατ΄ιδίαν εξομολογηθούν , δεν πρόκειται  να βρουν έλεος. Γιατί όσο το νομοθέτημα παραμένει σε ισχύ ,θα πέφτει και θα τους πλακώνει ! Πρέπει να νομοθετήσουν ξανά και να το διορθώσουν! Αλλιώς… Ας βγουν έστω δημόσια και να ομολογήσουν  σε όλους τα εγκλήματα που φτιάχνουν καθημερινά! Για θυμηθείτε τον Άγιο Αμβρόσιο των Μεδιολάνων όταν ο μέγας Θεοδόσιος σκότωσε στην Θεσσαλονίκη 7000 ανθρώπους.  Πήγε να εκκλησιαστεί στην Μητρόπολη. Ο Άγιος Επίσκοπος που έμαθε  την άφιξη του αυτοκράτορα, πήρε το Ιερό Ευαγγέλιο και τον περίμενε στην θύρα του ναού. Όταν εκείνος έφτασε,τον ήλεγξε δριμύτατα για το φριχτό του έγκλημα και δεν του επέτρεψε την είσοδο! Τον κάλεσε  να μετανοήσει ειλικρινά και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη! Του επέβαλε επιτήμιο οχτώ μήνες να απέχει  από τη Θεία Ευχαριστία. Ο Αυτοκράτορας συνειδητοποίησε το ανουσιούργημά του και τρέμοντας και κλαίγοντας με λυγμούς σε δημόσια θέα το εξομολογήθηκε και ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους!  Και έτσι ο Άγιος τον κοινώνησε τα επόμενα Χριστούγεννα! Τώρα για την παιδεία που είπατε και για τα νέα βιβλία …Παιδιά, τα βιβλία έχουν γραμμένα αυτά που εμείς ζούμε! Και εμείς είναι αλήθεια πως ζούμε με λίγο από όλα! Κάποτε τα αναγνωστικά της πρώτης δημοτικού τι είχαν ; Ό,τι ζούσε ο άνθρωπος! Πάπιες, κότες, πα-πα κο-κο! Εκκλησίες , καμπάνες, εορτές, οικογενειακή ζωή με πατέρα, μάνα, παππού, γιαγιά, παραμύθια, τραγούδια δημοτικά βγαλμένα από την ιστορία του τόπου και από τα ανδραγαθήματα ηρώων!

Τώρα που να βρεθούν όλα αυτά; Σύγχυση παντού! Και εμείς ζούμε όπως γράφουν τα βιβλία! Τα βιβλία παιδιά εμάς αντέγραψαν! Και εμείς ύστερα αναρωτιόμαστε τι φταίει! Φταίει ότι δεν διδάσκουμε τα παιδιά  μας με βίωμα! Πήγε , μας έλεγαν οι Γέροντες στην Παναγούδα,  ένας πατέρας με το παιδάκι του και παραπονιόταν ο πατέρας ότι εκείνο έβλεπε πολύ τηλεόραση. Και του λέει το παιδί: Εσύ γιατί βλέπεις ; -Κοκκίνισε ο πατέρας! Εγώ βλέπω το απόγευμα και το Σαββατοκύριακο του απαντά. Ναι, του λέει ο μικρός,  όποτε σε φωνάζω για να παίξουμε ή να με πας μια βόλτα, μου λες  συνέχεια ότι είσαι κουρασμένος και κοιτάς τηλεόραση!  Σώπασε ο πατέρας, δεν ήξερε τι να πει ύστερα! Έτσι είναι παιδιά, έχουμε την μόνη αληθινή και τόσο όμορφη πίστη και δεν την ζούμε ! 

Ποια η δική μας προσπάθεια; Να αλλάξουμε λοιπόν πρώτα τους εαυτούς μας! Γιατί μόνο ξερή διδασκαλία και φωνές και αντίδραση χωρίς βίωμα, φέρνουν μόνο σύγχυση! Και στα παιδιά κυρίως! Ξέρετε , στην Ρωσία οι διωγμοί της Εκκλησίας είχαν πρωτεργάτες τους τα παιδιά των Ιερέων!  Και να αντιδράσεις, έστω και δυναμικά, χωρίς ν αλλάξεις τον εαυτό σου πρώτα, δεν έκανες τίποτα απολύτως! Εμείς αντιδράμε δυστυχώς μόνο όταν πάνε να μας κλέψουν το πορτοφόλι! Μα δεν κάνουμε τίποτα όταν πάνε να μας κλέψουν την ψυχή! Το κυριότερο χαρακτηριστικό της εποχής του Αντιχρίστου παιδιά –δεν γνωρίζουμε χρόνους –όταν έλθει θα είναι η σύγχυση των γνωμών και η αποστασία! 

Έλεγε ο μακαριστός πατήρ Αντώνιος ο Αλεβιζόπουλος να μην μας φοβίζει αν αδειάζει η Εκκλησία. Να φοβόμαστε αν γεμίζει με λάθος φρόνημα!-Γέροντα μεγάλος ο πόλεμος των λογισμών !

-Έναν λογισμό να έχουμε παιδιά. Πως θα σώσουμε την ψυχή μας . Το τελειότερο , η τελεία των τελείων ατέλεστος τελειότης, όπως γράφει στην Κλίμακα ο Άγιος Ιωάννης, είναι να μην έχουμε καθόλου λογισμούς, να έχουμε απάθεια . Μόνη έννοια ο Χριστός μας! Αν δεν τα καταφέρνουμε, έστω να έχουμε μόνο καλούς . αν όχι και αυτό όσο το δυνατόν λιγότερους κακούς! Και να μην παραπονιόμαστε συνεχώς στον Θεό! Να τον δοξολογούμε μονάχα! Είχα λάβει πριν λίγο καιρό δυο γράμματα από δυο κοπέλες νέες σε ηλικία! Η πρώτη μου έγραφε για την φτώχια που έδερνε και εκείνη και τον σύζυγό της. Υγιείς μεν αλλά με  δάνεια, με οικονομικά  προβλήματα με ανεργία. Απελπισία σκέτη!  

Η δεύτερη μου έγραφε ότι είχε καρκίνο η καημένη, αλλά δόξαζε τον Θεό που την δυνάμωνε και έκανε τον αγώνα της. Ε πήρα και εγώ το γράμμα της δεύτερης και το έστειλα σαν απάντηση στην πρώτη!  Μια φορά βγήκα έξω, κάπου με κάλεσαν να μιλήσω δυο λόγους του Θεού να πω και εγώ ο,τι με φωτίσει. Την άλλη μέρα έβλεπα κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ! Δεν ήρθε ούτε ένας χαρούμενος άνθρωπος όλη μέρα! Δεν άκουσα ένα Δόξα Σοι ο Θεός! Σαν νύχτωσε μόνο, φέρανε μια γυναίκα σε ένα καροτσάκι αναπηρικό με σκλήρυνση. Όλο χαρά εκείνη ! Πως τα καταφέρνεις, την ρωτώ και συνέχεια γελάς; Πάτερ, μου λέει, έχω μάτια, αυτιά, μιλάω, έχω χέρια! Δεν έχω πόδια τώρα, μα και τότε που είχα που με πήγαιναν και τι καταλάβαινα! Ενώ τώρα! πανηγύρι στην ψυχή της! Όλο να δοξολογεί! Και να υπομένει! Μεγάλο εφόδιο η υπομονή, ιδίως μέσα στον γάμο! Να βρίσκουμε τρόπο πάντα να ξεφεύγουμε στις δυσκολίες δια της υπομονής! Θυμηθείτε τι υπομονή έκανε ο Σωκράτης με την Ξανθίππη ! Αν βρεις  έλεγε μια καλή σύζυγο θα είσαι ευτυχισμένος. Αν όχι, θα γίνεις φιλόσοφος! Εμείς εδώ στο Όρος δίνουμε σαν ευχή το καλές υπομονές! Πολλές δηλαδή, ατέλειωτες! Ζήτησαν  κάποτε από τον Ρουμάνο Γέροντα τον Κλεόπα κάποιοι προσκυνητές , να τους νουθετήσει  και εκείνος άρχισε να τους λέει: Λοιπόν παιδιά μου θα πρέπει στη ζωή σας να κάνετε υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή, μισή ώρα έκπληκτοι τον άκουγαν να επαναλαμβάνει μόνο αυτήν τη λέξη υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή… Κάποια στιγμή έκανε μια παύση ο Γέροντας, νόμιζαν εκείνοι πως κάτι άλλο τότε θα τους έλεγε…Και συνεχίζει εκείνος λοιπόν : Έτσι παιδιά μου, αν κάποια στιγμή σας τελειώσει η υπομονή, τότε θα κάνετε πάλι υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή….!

-Γέροντα τι γνώμη έχετε για τους  ομοφυλόφιλους ;

Να σας πω παιδιά …Είναι κάτι που δεν αγαπά ο Θέος! Τους ανθρώπους όλους τους αγαπά! Δεν κάνει διάκριση! Τα πάθη αυτά τον πληγώνουν! Βέβαια είναι και κάποιοι που λένε οι καημένοι, πως δεν μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος αυτό παρ ότι θέλουν. Είχε πάει μια φορά ένας τέτοιος άνθρωπος που ήθελε να αλλάξει, μα δεν τα κατάφερνε …Τον αγκάλιασε με αγάπη ο Άγιος. Παιδί μου του λέει. Μπορείς να νηστεύεις Τετάρτη και Παρασκευή και από το λάδι ακόμα; Βέβαια Γέροντα, μπορώ! Μπορείς να κάνεις και λίγες μετάνοιες κάθε μέρα; Μπορώ Γέροντα! Μπορείς να πηγαίνεις κάθε Κυριακή Εκκλησία;  Μπορώ! Να δίνεις από τον μισθό σου τα μισά για ελεημοσύνη; Κι αυτό νομίζω πως θα το καταφέρω είπε ο νέος! Του είπε λοιπόν ο Γέροντας περίπου 30 μπορείς και εκείνος απάντησε σε όλα καταφατικά! Ε τότε παιδάκι μου του λέει κάμε όλα αυτά που μπορείς και εκείνο που λες πως δεν μπορείς άσε το να το κάνει ο Κύριός μας! Θα σε βοηθήσει Αυτός σε ό,τι δεν μπορείς !

- Πείτε μας κάτι τελευταίο για τα παιδιά μας Γέροντα που είναι στην εφηβεία!

-Όσο μεγαλώνουν να τους αφήνετε προοδευτικά μια μεγαλύτερη ελευθερία. Να τους εξηγείτε την άρνησή σας σε κάποιες επιθυμίες τους, Να μην είναι στείρα αυτή και όπως είπαμε χωρίς βίωμα! Να τους δείχνετε εμπιστοσύνη και να τους δίνετε και ευθύνες. Να μάθουν την επιλογή, την υπομονή, την διάκριση. Γιατί θα μείνουν μόνα  κάποτε και τότε…Παρατηρούσα προχθές ένα γαϊδουράκι που έχουμε εδώ και το έβλεπα να τρώει. Είχε ξεριζώσει το ζωντανό έναν ζοχό και προσπαθούσε να το φάει. Και το είχε πάρει στο στόμα και το τίναζε να φύγουν τα χώματα πριν το καταπιεί! Ακούτε παιδιά; Με δίδαξε εκείνη την ώρα ο γαϊδαράκος! Την επιλογή, την υπομονή, την διάκριση!

Πάντα τα λόγια του Γέροντα γράφονται μέσα μας, εκεί στο ευωδιαστό κελάκι του! Από τον ακένωτο θησαυρό της δεομένης καρδιάς του, αναπαύουν την πενία και το σκοτάδι της δικής μας, τραβώντας την προς το Φως των εντολών του Θελητή του ελέους. Εκεί στο Καρεώτικο σύννεφό του,  κρυμμένος και ταπεινός, συνεχώς πασχίζει να διαλύσει την αχλύν της σύγχυσής μας! Και εύχεται ο Γέροντας  στην ανέκφραστη χαρά όλοι κάποτε να  οδηγηθούμε,  μετά την Θεία δικαιοκρισία.

Στα μέρη της Φοβεράς Προστασίας σε δέηση εσπερινή! Έχει κόσμο πολύ ! Κάθομαι σχεδόν στριμωγμένος μπροστά από την Αγία Ιουλίτα και τον τρίχρονο ομολογητή Υιό της Κήρυκο ! Παραδίπλα το κεφαλάκι της  νεοσφαγούς Αγίας Δόμνας κείτεται στα πόδια του δημίου της! Παντού υπερβάσεις του γεώδους !Όπου κι αν κοιτάξεις ! Όπου έστω κι αν ελάχιστος χώρος περισσέψει  για να σταθείς , την μακάρια δόξα και  την ουράνια μέθεξη θα αντικρίσεις  !      

Μετά τις ακολουθίες και την βραδινή τράπεζα , ο παμφίλτατός μας ,  πατήρ Γ. , μας συναντά να καθόμαστε δίπλα στην ονομαστή κρήνη της Κουτλουμουσίου .

Ένα κελάρυσμα συνεχές που γαληνεύει από τη μια και ένας χειμαρρώδης λόγος του μας γεμίζει από θλιβερές διαπιστώσεις μα και ελπίδα ! Μας μιλά για τον ρόλο που πρέπει να επιτελούν οι κληρικοί στο σήμερα .                     -Παλιά οι άνθρωποι αγαπούσαν τους ιερείς τους , μα και όποιον ιερωμένο και να έβλεπαν,  ακόμα κι αν δεν τον ήξεραν,  έτρεχαν να λάβουν την ευχή του . Τώρα σχεδόν έχει ξεχαστεί αυτή η τόσο ευλογημένη συνήθεια . Περνούν από μπροστά μας απαρατήρητοι οι παπάδες μας . Δείχνει πολλά αυτό αδελφοί μου ! Θεωρείται ο παπάς πλέον ένας κοινός άνθρωπος όπως όλοι . Το τιμημένο ράσο του  δεν εμπνέει σεβασμό. Και έχει και ο ίδιος ευθύνη για αυτό ! Πως άλλαξαν όμως όλα μέσα σε λίγα μόλις χρόνια; Κάθε εποχή είναι αλήθεια πως  έχει τις ιδιορρυθμίες της , τους εκσυγχρονισμούς , τις κρίσεις , τις αλλαγές . Μα για να πάμε πριν 80 χρόνια ! Το 1940 ! Σας φαίνεται μακρινό  ; Μια αναπνοή μας χωρίζει ! Τότε οι ιερείς στην συντριπτική τους πλειονότητα θύμιζαν τον Άγιο παπά Νικόλα τον Πλανά ! Απλοί , χαρισματικοί , με ιερό δέος ! Και οι άνθρωποι απλοί , απονήρευτοι, σέβονταν και  εκτιμούσαν όσο τίποτα τους εναρέτους ιερείς ! Διαβάστε μέσα στον Παπαδιαμάντη τον             Μωραϊτίδη ,τον Κόντογλου ,  αλλά ρωτήστε και υπερήλικες σημερινούς να σας πουν ! Μα είχε και αιτία αυτός ο σεβασμός τους ! Εκπλήρωναν τότε οι ιερείς αυτά που ο Ιερός Χρυσόστομος περιγράφει στους περί Ιεροσύνης λόγους του . 

Είχαν αγιότητα βίου , είχαν χάρη πνευματική,  που την εκδήλωναν όταν οι ανάγκες το απαιτούσαν και ιδίως μέσα στο ιερό μυστήριο της εξομολόγησης !Η μόνη μέριμνά τους ,- ακούγεται σαν ψεύτικο Θεέ μου !- ήταν η φροντίδα για τις ψυχές του ποιμνίου τους ! Και δεν μιλάμε για κοσμική φροντίδα, μα για μέριμνα πατρική , πνευματική , εναγώνια  ! Προσευχή , αγρυπνία , ακολουθίες , εξομολόγηση, κήρυγμα , κατήχηση  !Δίδασκαν με το παράδειγμά τους , ελεούσαν ! Όπως τους ήθελε ο Θεός , ως γνήσιοι ποιμένες !   Μια μέριμνα που πολλές φορές δεν τους επέτρεπε καν να ασχοληθούν με τις φροντίδες της δικής  τους οικογένειας!   Ο παπά Νικόλας ο Πλανάς! Συνεχείς αγρυπνίες ! Από τα μεσάνυχτα ως τις 3 το μεσημέρι ! Ο ιδρώτας που έτρεχε από το πρόσωπό του , θύμιζε τον ιδρώτα του Κυρίου στον κήπο της Γεθσημανής ! Έμοιαζε να λειτουργεί στο υπερουράνιο θυσιαστήριο ! Πρόσωπο κατάλαμπρο , καρδιά κατοικητήριο Αγίου Πνεύματος ! Αγαπούσε ανεξαιρέτως , ιδίως τους συνεφημερίους του ! Τα ονόματα σε εμένα έλεγε σε έναν εσπερινό , τα υπόλοιπα όλα στον Παπά Αντώνη ! Τσακώνονταν μεταξύ τους οι άνθρωποι ποιός θα τον έπαιρνε στο σπίτι για αγιασμό , ποιος θα τον εξυπηρετούσε . Ήθος Χριστού ,ζωή Χριστού ,  μαρτυρία Χριστού !Διορατικός , ιαματικός , κοσμαγάπητος και Χρισταγάπητος ! Τον διαδέχτηκε στην Αθήνα ο Άγιος Πορφύριος ! Στην έρημο της Ομονοίας !Πόσο έμοιαζαν αυτοί οι δυο ! Μα και με πόσων  ακόμα ταυτίζονταν οι βιωτές τους !

Ο Άγιος Γέροντας Φιλόθεος ο Ζερβάκος ! Ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης και ο συνονόματός του Σιμωνοπετρίτης ! Ο παπά Σίμων ο Αρβανίτης ! Ο Άγιος Αθανάσιος ο Χαμακιώτης ! Μέχρι το 1970 είχαμε πληθώρα Αγίων και χαρισματικών Γεροντάδων . Μεσουρανούσε η Εκκλησία ! Σημαντικές προσωπικότητες ! Μετά ξεκίνησαν οι πτώσεις και οι εκπτώσεις ! Νομιμοποίηση εκτρώσεων , πολιτικοί γάμοι , σήμερα το σύμφωνο συμβίωσης , οι… έκφυλες  ταυτότητες! Ελεύθερη πτώση χωρίς προηγούμενο ! Νέα εποχή , νέα δεδομένα! Ακόμη και μέσα στην Εκκλησία και μέσα στον ιερό κλήρο ! Σαν εφιάλτης! Χωρίς Θεό !Χωρίς Θεό ! Ένας είναι ο Θεός ! Και εκείνος τώρα σιωπά ! Σαν να μας λέει : Θλίβομαι με όλα αυτά ! Μα έχει ήδη ετοιμάσει τα πάντα ! Να στε σίγουροι αδελφοί μου , δεν θα νικήσει το σκοτάδι ! Έστω με αυτούς τους λίγους που ακόμα κρατάνε και μέσα στους Αρχιερείς και μέσα στον κλήρο και μέσα στον λαό , θα νικήσει του  Φωτοκράτορος Χριστού μας το Φως !

Τα στερνά λόγια του Κουτλουμουσιανού Πατέρα  , συνοψίζουν αυτό , που επιστρέφοντας ύστερα από λίγες ώρες στον κόσμο και στους δικούς μας ανθρώπους ,θέλουμε να μεταφέρουμε . Τώρα ακόμα και  στις τελευταίες σειρές τούτης της μνήμης , παλεύω με τον εαυτό μου  να αναλύσω στο «εργαστήρι» της ψυχής μου τα δάκρυα του Πατέρα Άθωνα .Είναι δάκρυα θλίψης άραγε για όλα αυτά τα ανήκουστα και ανομολόγητα που ραγδαία συμβαίνουν γύρω μας  ή δάκρυα δοξολογίας  πάντων ένεκεν και ελπίδας για τον γυρισμό  ; Παραπικραμένος δεν χαμήλωσε άραγε καθόλου ,  από τότε που τον πρωτανέβηκε η Κυρία των Αγγέλων στο πρώτο της προσκύνημα ; Βγήκε ποτέ από μέσα μας το Όρος , όταν τα δικαιώματα  του Θεού το βίωμά μας θλιβερά αγνόησε; Το όνειρό του Παραδείσου , η μυρωδιά του , βαστάνε ακόμα χρώματα και αρώματα ; Κι η Παναγία μας ως πότε θα οικονομεί την αχαριστία και την ιδιωφελή μας αγάπη ; Και η ψυχή μας,  ακούει το Ανάστα του Ουρανού ή στον Όρθρο καθεύδει αυτάρεσκα , έστω σε κάποιο στασίδι Αγιορείτικου Καθολικού; 

O Φώτης τη βοηθεία της νέας τεχνολογίας –κι αυτή ως άλογη την φανερώνει η Ανύμφευτη Νύμφη της ζωής μας -μας ανακοινώνει επίσημα ότι το κινητό του κατέγραψε ακριβώς τα φετινά αγιορείτικα βήματά μας :58.353 βήματα ! Ναι , συμπορευτήκαμε με όλους τους Αγίους του συναξαριού μας . Ναι, στην σκιά του , ξανά μας αποκαλύφθηκε η απλή αλήθεια της πίστης μας . Ναι , ο Άθωνας ξανά υπαγόρευσε μυστικά στο κιτρινισμένο χαρτί της ψυχής μας. Μα αναρωτιέμαι , πόσα από αυτά τα χιλιάδες βήματα , άφησαν πίσω τους άσβηστα ίχνη επιστροφής και βαθείς  Σταυρούς χαραγμένους… Πόσα από αυτά θα μετρήσει εν εκείνη τη ημέρα ο Κύριος σαν βήματα που η μετάνοια ώθησε και όχι το απέραντο ανθρωπάρεσκό μου …Το είπε ο συννεφοβάμων Γέροντας στις τελευταίες μας φετινές στιγμές . Από βίωμα πάσχουμε ! Εξ οράσεως η πίστη ! όπως έλεγε και ο Άγιος Ιεροκήρυκας του Παραδείσου ( σ.σ.Δημήτριος Παναγόπουλος) . 

Πόσα από αυτά τα αμέτρητα που γράφτηκαν ξανά θα βιωθούν ως την στερνή πνοή μας ; Και τότε ο Πατέρας Άθωνας θα σταλάξει δάκρυα ! Θα ναι άραγε δάκρυα χαράς για την σωτηρία ή θλίψης για την απώλεια ; Ως τότε αυτή η αμφιβολία ας γίνει ραβδί αγριοελαίας , βακτηρία σε ανάβαση Αθωνική , σε γλιστερά σκαλοπάτια προς το παμπόθητο υπερώον της Άνω Πόλης , να συγκρατά από την άβυσσο του αιωνίου σκότους ! Βοά ο Κύριος ! Με την παρατεινόμενη μακρόθυμη σιωπή Του ! Δακρύζει ο Κύριος ! Τα δάκρυά Του σταλάζει στα μάτια κάθε ταπεινού Αθωνίτη κρυμμένου σε μεσονυχτικό σκοτάδι …

                        Βουβός  Θεός και θλίβεται σκοτάδι σαν σκεπάζει.

Ταχέως ιδού Εγώ έρχομαι , με την σιωπή φωνάζει!

Τέλος και τω Θεώ η δόξα

Νώντας Σκοπετέας

Αφιερωμένο σε όλα τα ευωδιαστά άνθη του Αθωνικού λειμώνα , που δεν παύουν ποτέ να  δροσίζουν τις ξερικές μας ψυχές και το άκαρπό τους . Στους ευλογημένους συνοδίτες μου , ΑΝΤΩΝΙΟ , που στο πρώτο του κιόλας ταξίδι , πέταξε με φτερά ερωδιού πάνω από πέλαγα αδελφικής αγάπης και φώλιασε σε κατοικητήρια ταπεινώσεως. Στον ΘΕΟΔΟΣΙΟ,   που αναζητά αχόρταστα και αξεδίψαστα τον αληθινό  προορισμό μας  στα κρυμμένα χαμόγελα του Ουρανού .  Στον ΦΩΤΙΟ ,  που στο ευρύχωρο δοχείο της καρδιάς του,  αποταμίευε συνεχώς  δρόσους εωθινές και μεσονυχτικά δάκρυα στου Ψαλτηριού τις παρακλήσεις . Στον ΝΙΚΟΛΑΟ,   που δεν θα πάψει όσο αναπνέει,  να χαράζει βαθιά σημάδια επιστροφής σε λυγερόκορμες συστάδες Παραδείσου   .  Στον Απλού αδελφό μας , στου Θεσβίτη τις αγγελικές σκάλες . Στις Συζύγους και στα παιδάκια μας που πάντα σαν επιστρέφουμε καρτερούν το βιωμά μας…

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας.Άγιο Όρος 2017 Μέρος 10

Δύναμη δίνει του παπά το Άγιο πετραχήλι !

Να ξεπληρώσει ο αδελφός το τάμα που οφείλει!

Σοφού Γαβριήλ τα  μυστικά , ο γάμος να  προκόβει  !

Πάνω σε ευλογημένη σύζευξη,  σπαθί το εγώ  που κόβει!

Επιστροφής τις χαρακιές , χέρια αδελφού σταυρώνουν.  

Σημάδια , που παμπόθητο τον δρόμο  φανερώνουν !

Στη στέγη βλέπει Γέροντα  ,  καρδιά καθάρια έχει !

Δεν παύει ο Άγιος  να ευλογεί , με λόγους να συντρέχει !

 

Πρωινό στις Καρυές . Παρασκευή του Αη Γιαννιού με το παλαιό!  Η σύλληψή του στο συναξάρι . -Κατάλυσις οίνου και ελαίου σήμερα ! Ο Θεοδόσης μας ενημερώνει προσφέροντάς μας ζεστά  αρτοσκευάσματα από τον φούρνο ! Κάποιος αδελφός μας δίπλα σχολιάζει τα κακώς κείμενα του Όρους ! Ένας άλλος ορθά τον ορμηνεύει με μια παραβολή βγαλμένη από το σήμερα : -Το Άγιο Όρος είναι ένα ραδιόφωνο ,που παίζει την μουσική που σου αρέσει ! Τα τραγούδια του Θεού ας πούμε ! Και έχει πολλούς σταθμούς! Κάθε  ένας τους μεταδίδει κάτι καλό και ωφέλιμο ! Απλά για να μεταβείς από τον έναν σταθμό στον άλλον , θα ακούσεις για ελάχιστα έστω και κάποια παράσιτα! Θα μείνεις σε αυτούς τους βόμβους ή στην μουσική των Αγγέλων που θα ακροαστείς μόλις θα συντονιστείς ;   

               

 Τελευταία μας μέρα στο Όρος για φέτος ! Ως συνήθως με αφετηρία το αγαπημένο Κουτλουμούσι όπου θα μείνουμε  , διαδρομές και πορείες στις οποίες οι ψυχές μας πάντα προβαδίζουν ! Κελιά σύννεφα ασκητάδων ,ο Γέρων Γαβριήλ,  η Παναγούδα του Αγίου , τα τεκνία της Φοβεράς Προστασίας . Μια γεμάτη με αιώνιο  ακόμα μέρα , που Θείω ελέει θα τα χωρέσει όλα μέσα της! Μια μέρα που γηθόσυνα ξεκίνησε με την μετάληψη των Αγιασμάτων του Φιλανθρώπου !  Ο μισάνθρωπος όμως , πάντα καραδοκεί να αλλοιώσει την αληθινή χαρά , να νοθεύσει την ελπίδα ! Το κεντρί του δημιούργησε αναστάτωση ! Μια αλλεργία μετά από τσίμπημα μολυσμένου κουνουπιού ταλαιπωρεί πιο έντονα τον αδελφό μας Αντώνη . Γέμισαν τα χέρια του με εξανθήματα ! Και ήταν τόσο χαρούμενος σήμερα το πρωί  που μετέλαβε ! Για λίγο πάμε μαζί στο Κέντρο Υγείας! Γεμάτο από εικόνες της Παναγίας και Αγίων Ιαματικών και Αναργύρων ! Μια μικρή σύναξή τους στις 2 αίθουσες ! Δυο Μοναχοί ένας ηλικιωμένος Καρεώτης και ένας νεαρός Καρακαλληνός εξετάζονται . Ο ένας με καρδιογράφημα και ο άλλος με αιμοληψία ! Και στην καρδιά και στο αίμα τους ο Χριστός! Χριστογράφημα και Χριστοληψία στα μάτια μας ! 

Οι υπόλοιποι της ομάδας μας βρίσκονται για προσκύνημα   στο μεγάλο κειμήλιο του Όρους στο Πρωτάτο ! Στο Άξιον Εστί ! Συναντιόμαστε ξανά όλοι , σε ένα καφενείο παραπλήσια . Δεν είμαστε μόνοι ! Μας περιμένει …το πετραχήλι του παπά Νικόλα του Πέττα ! Ο πατήρ Νεκτάριος , σαν να μας περίμενε,   μόλις αντιλαμβάνεται τον πειρασμό, αμέσως  το φοράει και διαβάζει πρώτα τον Αντώνη , μα και όλους μας ! Σαν να μας σκέπαζε αυτό το  πετραχήλι του Αγίου παπά Νικόλα ,   σε όλη την φετινή μας οδοιπορία !  Κατεβαίνοντας προς την Κουτλουμουσίου ο Αντώνης φαίνεται πολύ ανακουφισμένος ! 

-Ήμουν έτοιμος να μπω στο λεωφορείο για Δάφνη ! Να έφευγα σήμερα ! Και να έχανα όλες τις ευλογίες !  Και το τάμα που έχω , να πάω πρώτη μου φορά στο κελί του Αγίου Παϊσίου ! Μα μόλις μπήκα κάτω από το πετραχήλι  όλα έφυγαν ! Δόξα τω Θεώ ! –Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρήθηκε αρκετά ο αδελφός μας τις επόμενες ημέρες ! Μα εκείνη η Παρασκευή γράφτηκε  για πάντα βαθιά μέσα του !

Αφήσαμε τα πράγματά μας  στο Αρχονταρίκι και πήραμε το κατηφόρι βιαστικά  να …προλάβουμε τις προδραμούσες  ψυχές μας ! Επιστροφή ! Μόνο αυτήν την λέξη βρίσκω ταιριαστή να περιγράψει το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν τα αγαπημένα της πίστης σου   ξανανταμώνεις ! Απαράλλαχτα όλα . Ακόμα και τα σταματήματά μας ! Βαρυφορτωμένες με καρπό οι μεσίτριες της Θείας παράτασης , ελιές στο διάβα μας! Ο χρόνος και αυτός επιστρέφει … Του αρκεί να αφουγκράζεται ολοένα  !

Έξω από κελί του Οσίου Χριστοδούλου  μαζεμένοι πάντα πολλοί . Μέσα ο Γέροντας Γαβριήλ ,  να λέει μονίμως και ψυχωφελώς επαναληπτικά  τα απλά του λογάκια , βγαλμένα από σοφών τις θείες επίνοιες . Παίρνουμε την ευχή από την πάντα μαζεμένη γροθιά του . Πόση δύναμη βγαίνει μέσα από την ισχνή φωνούλα του !  –Δεν έχασα ποτέ , ό,τι έδωσα ! Παιδιά εσείς που είστε παντρεμένοι να θυμάστε ότι ο Γάμος είναι μια μαθηματική εξίσωση ! Γάμος =Εταιρεία αμοιβαίων θυσιών ! Όποιος κάνει τις πιο πολλές θυσίες και υποχωρήσεις , αυτός θα κερδίσει τα περισσότερα ! Να μην αρχίζετε ποτέ μια διένεξη με την σύζυγο . Να θυμάστε πως έχετε και εσείς αδυναμίες , δεν έχει μόνο αυτή ελαττώματα ! Η κορυφαία λέξη της συζυγικής ευτυχίας , η υπομονή ! Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης , η συγχώρεση !
 
Ο μεγαλύτερος εχθρός ο εγωισμός ! Μην επιτίθεστε στην σύζυγο ! Επίθεση στο εγώ σας μόνο ! Μην προσπαθεί να αλλάξει ο ένας τον άλλον ! Μόνο ο Θεός μπορεί και αλλάζει τους ανθρώπους ! Μην κάνετε τον δάσκαλο στη σύζυγό σας ! Ο καλύτερος τρόπος να την διδάξετε , είναι να την αγαπάτε!  Να προτιμήσετε να πεθάνετε παρά να ξεστομίσετε ποτέ ανάθεμα για το ότι την νυμφευθήκατε ! Αν βγει τέτοιος λόγος , θα μοιάζει σαν το σπαθί του Μέγα Αλέξανδρου που έκοψε τον Γόρδιο δεσμό ! Έτσι σαν σπαθί θα πέσει και αυτό το ανάθεμα πάνω στον ιερό  δεσμό  του ανδρογύνου !  Ήρθε μια μέρα ένας αδελφός εδώ στο κελί να με βρει και άρχισε να μου παραπονιέται για την γυναίκα του . Δούλευε σε βαριά εργασία και πολλές φορές μόλις επέστρεφε κουρασμένος στο σπίτι , δεν ήταν ακόμα στρωμένο το τραπέζι και έτοιμο το φαγητό ! Γέροντα μου λέει , εγώ να δουλεύω σαν είλωτας και να μην βρίσκω πάντοτε έτοιμο το φαγητό ! Του λέω : Εκείνη την στιγμή να κάνεις μια υπόθεση και να αναπαύεσαι ! 

Να υποθέτεις ότι η γυναίκα σου παθαίνει σκλήρυνση κατά πλάκας ή ένα ατύχημα και βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι . Και έτσι εσύ μόλις τελειώσεις από την δουλειά , θα πρέπει πριν πας σπίτι , να πας να ψωνίσεις, να έρθεις να μαγειρέψεις , να την ταΐσεις και εκείνη και τα παιδιά , να πλύνεις και τα πιάτα ! Κάνε πάντα λοιπόν μια υπόθεση και θα λύνεις το πρόβλημά σου ! Άντε να πάτε στην ευχή του Χριστού μας ! Αγιορείτικη σχολή συζύγων!

  Πλήθυναν οι επισκέπτες του Γέροντα σε λίγα μόλις λεπτά στο μικρό υπαίθριο αρχονταρίκι  ! Η  κουβέντα έχει ζωηράδα ! Ο π.Π υπερθεματίζει για την αποτείχιση και την διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχη ! Κάποιος λαϊκός  αδελφός μας , διατυπώνει την άποψη ότι δεν πρέπει να αποκοβόμαστε ούτε στο ελάχιστο από τα πανίερα μυστήρια , μιας και έχει ακουστά ότι κάποιοι Μοναχοί Αγιορείτες  αλλά και απανταχού αφιερωμένοι,  όταν βγαίνουν στον έξω κόσμο,  προτιμούν να μένουν μακριά από το Άγιο Ποτήριο,  παρά να κοινωνήσουν από χέρια παπά που μνημονεύει ...

Με ποιόν άραγε να συνταχθούμε ; Δυο λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,  μόνο φαινομενικά αντικρουόμενοι , θαρρούμε πως μας  δείχνουν τον δρόμο: Ο πρώτος :…Ουδέ γαρ ο τοις εχθροίς του Βασιλέως συμφιλιάζων, δύναται του Βασιλέως φίλος είναι , αλλ' ουδέ ζωής αξιούται, αλλά συν τοις εχθροίς απολείται, και τα χείρονα υπομένει… Και ο δεύτερος: Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας ή ορθοτομείν εκτός Αυτής! Να ο δρόμος λοιπόν : Ορθοτομείν  εντός ! Γενναιοφρόνως,  σφόδρα ελεγκτικά και με λόγο καταγγελτικό κατά των τυχόν φιλολατινοφρόνων,  όταν το Ορθόδοξο δόγμα έστω και ελάχιστα παρασαλεύεται και κινδυνεύει , όταν ο Τρίφωτος Μονάρχης της πίστης μας βλασφημείται , αλλά εντός της Εκκλησίας  ! 

Μετά χαράς μεγάλης  να ενωθούμε και μαζί τους , αλλά όπως λέει και ο Γέροντας Γαβριήλ , αυτό να γίνει μόνο όταν πιστέψουν στην Εκκλησία των 7 Οικουμενικών Συνόδων ! Ορθοτομείν  εντός της Εκκλησίας !  

Τα όρια της  μόνο ο  Ένας τα ορίζει!   Η Κεφαλή της ! Αυτός που λέει συνεχώς στον ευλογημένο ενεστώτα διαρκείας της πίστης μας ,  πως …άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν !  Έλεγε και κάτι ακόμα ο Χρυσορήμων Άγιος , κάτι το ρηξικέλευθα ιδεατό για την πίστη μας ! Πως πρέπει να έχουμε τόσο καθαρή καρδιά  , που να μην έχουμε ανάγκη τις Γραφές ! Να μιλάει κατευθείαν το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας , λόγω της καθαρότητάς της . Προσωπική επικοινωνία , όχι μέσα από γράμματα και κανόνες !

Να  πασχίζουμε συνεχώς με  ζήλο ζηλευτό –και ορθώς- για τα δεδομένα μέσα στην Μητέρα Εκκλησία , μα δεν πρέπει επουδενί λόγω , να πάψουμε να γρηγορούμε εναγωνίως για το κύριο και μόνο ζητούμενο ! Την ένωση με τον Χριστό μας! Μια ατελεύτητη και απρόσκοπτη ένωση και σχέση  μαζί Του !  Με το Σώμα το Αίμα και την Ειρήνη Του ! Μνήσθητι, Κύριε, της Αγίας, Μόνης, Καθολικής σου Εκκλησίας, και ειρήνευσον αυτήν, ην περιεποιήσω εν τω τιμίω αίματι του Χριστού Σου.  

Κατεβαίνουμε πλέον προς Παναγούδα ! Ο Αντώνης με τον Θεοδόση και τον Φώτη μπροστά,  μόλις περνούν το γνωστό σε όλους ξύλινο γεφύρι  ! Με τον Νίκο μένουμε λίγο πιο πριν ! Εκείνος  κάτι κοιτάει με αγωνία πάνω σε κορμούς δέντρων που γέρνουν σχεδόν αψιδωτά από πάνω μας ! 

–Κάπου εδώ τους είχα χαράξει ! Τον ακούω να μουρμουρίζει και απορώ …-Να πριν από αρκετά χρόνια που είχα ξαναέρθει μόνος , είχα σταθεί κάπου εδώ και με ένα σουγιαδάκι είχα φτιάξει δυο Σταυρούς πάνω σε κορμούς ! Αποκλείεται να ξεθώριασαν ή να καλύφθηκαν από φλοιό ! Ήταν βαθιά τα χαράγματα ! Έμεινα ενεός να τον κοιτάω  ! Ίσως εκείνη την ώρα να  βίωσα μια από τις πιο συνταρακτικές στιγμές στα τόσα χρόνια των Αθωνικών μας περιπλανήσεων ! –Εδώ είναι αδελφέ  ! φώναξα με ενθουσιασμό μωρού παιδιού σαν βρήκα και τους δυο χαραγμένους  Σταυρούς σε αντικριστούς κορμούς ελάχιστα πιο κάτω ! Στη θέα τους ένιωσα την σημασία που είχαν για τον αδελφό μας ! Ήθελε αυτός ο ευλογημένος με την πάντα αχόρταστη και αξεδίψαστη καρδιά ,  πριν χρόνια να αφήσει πίσω του βαθιά σημάδια επιστροφής ! Άσβηστα ίχνη παρουσίας , ανέσπερη  υπόσχεση γυρισμού ! Η λαχτάρα της ουρανίου πατριάς !

 Μα ο, τι αγαθό  κάνουμε σε τούτη την ζήση την πρόσκαιρη , ένας τέτοιος χαραγμένος Σταυρός  είναι ! Ένα ακόμα  σημείο να σημάνει ανεξίτηλα,  τον δρόμο που οδηγεί στην Πόλη των ονείρων μας την Αιώνια ! Και ό,τι φαύλο πράττουμε , ένα λασπερό σκέπασμα των σημαδιών αυτών , που παρασύρει τα βήματά μας  σε οδό απωλείας !

Φτάνουμε στην Παναγούδα ! Τάμα ενιαύσιο και φέτος  αξιωνόμαστε  να πραγματώσουμε ! Μας καλοδέχεται ο πατήρ Αρσένιος . Μας περνά στο εκκλησάκι για προσκύνημα ! Όλα στην θέση τους ! Και πάντα μια κεφαλή αδελφού γερμένη στο στασίδι του         Αγίου να στάζει δάκρυα ελπίδας και ευγνωμοσύνης πάνω στο μάλλινο υφάδι του !  Κάποιος από ευλάβεια και χαρά πάει να πάρει ευλογία και να καθίσει στο στασίδι του Αγίου . Γλυκά ο Γέροντας τον αποτρέπει . –Ξέρετε παιδιά είχε έρθει πριν λίγο καιρό μια συντροφιά και είχαν μαζί τους και έναν Ιερέα .

Εκείνος ο ευλογημένος πήγε και κάθισε εκεί και ήθελε κιόλας να βγάλει φωτογραφία για  να την έχει ενθύμιο ! Είπε λοιπόν να τον βγάλουνε με την μηχανή ! Εγώ παρακολουθούσα αλλά δεν είπα τίποτα να μην τον προσβάλλω ! Του βγάζανε λοιπόν φωτογραφίες αλλά πού ; Μια έβγαζε μαυρίλα , μια έβγαινε τόσο θαμπή που να μην φαίνεται τίποτα , μια ανάποδα και κομμένη ….Προσπαθούσε ο καημένος ο …φωτογράφος , τίποτα ! Φέρε μου του λέει τη μηχανή ,  κάποιο λάθος κάνεις , έτσι και έτσι θα πατήσεις το κουμπί , θα περιμένεις εκείνο το φως να ανάψει , πάλι τίποτα , πάλι τα ίδια ! Αφού πέρασε λίγη ώρα και τίποτα δεν γινόταν , κατάλαβε ο παπάς και άρχισε να κλαίει ! Είμαι τόσο ανάξιος που δεν μου επιτρέπει ο Άγιος έλεγε ! Κλάμα να δείτε ! Του λέω : Δεν είναι γι αυτό , δεν έγινε για σένα ειδικά  , απλά πρέπει να δείχνουμε απόλυτο σεβασμό και προσοχή σε τέτοια μέρη που βάδισαν οι Άγιοι ! 

Δεν είναι τουριστικό μέρος εδώ , μα τόπος όπου ο Άγιος είναι παρών ! Και ξέρετε δεν το λέμε εμείς αυτό . Το μαρτυρούν άνθρωποι που φτάνουν στο κελί! Είχε έρθει πρόσφατα ένας πατέρας με το παιδί του . Μικρό ήταν εκείνο , δεν ήξερε πολλά για την Παναγούδα τον Άγιο …Μπήκαν μέσα προσκύνησαν και καθόμασταν και μιλούσαμε , όπως τώρα καλή ώρα με τον πατέρα . Ο μικρός βγήκε έξω και περίμενε ! Μόλις βγήκαμε έπειτα και εμείς , με ρωτάει ο μικρός : Παππούλη τι φτιάχνετε στη σκεπή ; Τίποτα παιδάκι μου γιατί ρωτάς ; Γιατί ήταν τώρα ένας παπάς πάνω και με κοίταζε !Μόλις του δείξαμε φωτογραφίες και εικόνες από τον Άγιο , φοβήθηκε ο μικρούλης . Του είχε παρουσιαστεί ! 

Και μετά την Αγιοκατάταξή του στεκόταν εδώ που βρισκόμαστε ένας Λαϊκός και αναρωτιόταν με έντονους λογισμούς αμφιβολίας για την Αγιότητα του πατρός Παϊσίου . Και παιδιά –ο ίδιος μας το έλεγε συγκλονισμένος – βγαίνει ολοζώντανος μέσα από την εικόνα του ο Άγιος και πάει δίπλα του και του λέει : Δηλαδή είμαι ψεύτης ; Και πάλι σε έναν άλλον που αμφισβητούσε την Αγιότητά του  -πάλι ο ίδιος μας το ομολόγησε- ενώ βρισκόταν ακριβώς σε αυτό το σημείο μόνος του , άκουσε καθαρά μια φωνή να του λέει : Αν εγώ είμαι Άγιος εσένα γιατί σε ενοχλεί ; Βοηθά αδιαλείπτως   ο Άγιος παιδιά πολύ κόσμο και τους ανθρώπους του σήμερα που τόσο δοκιμάζονται ! Και βοηθάνε πολύ και τα βιβλία του όλα ! Ήρθε τις προάλλες  ένας με πολύ παράπονο ο καημένος και ξέρετε τι μου είπε ; -Αχ Γέροντα μου , αν είχα διαβάσει λίγα  χρόνια πριν τον τόμο του Αγίου για την οικογενειακή ζωή , δεν θα είχα χωρίσει με την γυναίκα μου ! Έ τώρα που τον διάβασες του λέω προσπάθησε να ξαναφτιάξετε την οικογένειά σας  !  Τώρα ξέρεις τι πρέπει και να κάνεις και να πεις !  

Βγαίνοντας  έξω , ο πατήρ Αρσένιος  με αφορμή έναν νεοαφιχθέντα  ολίγον μακρυμάλλη προσκυνητή , θυμάται τον Άγιο που με στοργή και αγάπη κούρευε ο ίδιος όσους …αφηρημένους και όχι αφιερωμένους , έρχονταν στο κελί με μακριά μαλλιά ! Να ο Δ΄τόμος  με τους πνευματικούς λόγους του Αγίου ,  ξανά μπροστά μας ! Διηγείται ο ίδιος: « ….Όταν ήμουν στην Σκήτη των Ιβήρων, ήρθε τυχαίως ένας νεαρός και με βρήκε. Γύριζε στην Χαλκιδική, βρήκε μια παρέα με προσκυνητές που  έρχονταν στο  Άγιον  Όρος και  ήρθε και αυτός  μαζί τους στο Κελί.  Πά- πά, ήταν άθεος, βλάσφημος, αναιδέστατος! Είχε μια δαιμονική εξυπνάδα και δεν πίστευε τίποτε. Τους έβριζε όλους,  μικρούς-μεγάλους. Από ̓ δω- από ̓ κει  τον  έφερα, ήρθε σε  έναν λογαριασμό. Τον κούρεψα κιόλας  ,  γιατί είχε κάτι μακριά μαλλιά!... «Κοίταξε, του  λέω, ας είναι καλά η μάνα σου. 

Οι προσευχές της  σε κουβάλησαν εδώ». «Ναι,  Πάτερ,  μου λέει.  Γύριζα στην Χαλκιδική και ούτε κι εγώ δεν κατάλαβα πώς ήρθα εδώ».  «Αν το μάθη η μάνα σου που ήρθες στο Άγιον Όρος, του λέω, και σε δη έτσι κουρεμένο, τι χαρά θα κάνη!». «Που το κατάλαβες, Πάτερ; μου λέει. Πράγματι, χαρά που θα κάνη η μάνα μου να με δη έτσι αλλαγμένο!». Ο Θεός τον τύλιξε από ̓ δω, τον τύλιξε από ̓ κει και τον πήγε στον ...μάστορα! Πόση προσευχή θα έκανε η καημένη η μάνα του!» .( Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι τ  Δ’  «Οικογενειακή Ζωή» σελ.59΄έκδ./ Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης  ο Θεολόγος» Βασιλικά Θεσσαλονίκης.)

Την ευχή σας πάτερ Αρσένιε ! -Να έχουμε όλοι την ευχή του  Αγίου παιδιά ! Πάρτε ευλογίες , του Αγίου  Παϊσίου εικονίτσες ! Έχουν και το απολυτίκιο του πίσω να το ψάλετε στην επιστροφή! Της ενθέου αγάπης το πυρ δεξάμενος, υπερβαλλούση ασκήσει εδόθης όλος Θεώ και παράκλησις πολλών ανθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετών, προσευχαίς θαυματουργών, Παΐσιε θεοφόρε, και νυν πρεσβεύεις απαύστως υπέρ παντός του κόσμου, Όσιε.

Αφήσαμε πίσω μας την Παναγούδα και ξεκινήσαμε  το ανηφόρι για το κελί σύννεφο των Καρυών στα μέρη του Αγίου Νεκταρίου του Καρεώτου και του δασκάλου του Αγίου Φιλοθέου! Στο δρόμο,  αφηγούμασταν ξανά ο ένας στον άλλον  τα νέα θαύματα ! Να τα θυμόμαστε μην και  παραλείψουμε κανένα τους   να κοινολογήσουμε μόλις βγούμε έξω ! Σαν μήνυμα ελπίδας και καταφυγής απ τον ίδιο τον Άγιο !

 Όλοι μας σαν βγήκαμε απ το κελί του , κοιτάξαμε με προσδοκία την στέγη του …Θέλει  όμως πολύ ακόμα η καρδιά μας ,  για να μην θολώνει τίποτα τα δικά της μάτια , στο ανέβασμά τους να βλέπουν    αυτά  Αγίους  ,  όπως εκείνο το παιδί στην σκεπή της  Παναγούδας...

Μεσημέρι Παρασκευής . Μας δίνεται δωμάτιο  στον ανακαινισμένο ξενώνα εκτός  της πύλης της Κουτλουμουσίου . Συναντιόμαστε με τον πεφιλημένο πατέρα Κ. που έχει το διακόνημα της φροντίδας της διαμονής  των προσκυνητών. Είναι πολύ μεγάλη  και ιδιαιτέρως λαοφιλής  η Μονή για να τα καταφέρνει μόνος του ο Αρχοντάρης . Έτσι υπάρχει και αυτός ,  που τακτοποιεί στα δωμάτια τον κόσμο που έρχεται . Δεν ξέρω αν στην μοναχική παράδοση έχει δοθεί ο όρος για το διακόνημα τούτου εδώ του καλοκάγαθου Μοναχού . Θα του ταίριαζε απόλυτα το Φιλοξενάρης ! Πάντα μας συγκινεί ιδιαίτερα  ο δοτικός  τρόπος και το αγόγγυστό του . Ήσυχα τον βρήκαμε να κάθεται στην πόρτα και να πλέκει ένα τρακοσάρι κομποσχοίνι ! Χαίρεται ο πατήρ Κ. αληθινά που κάθε χρόνο μας βλέπει να τελειώνουμε , μα και να ξαναρχίζουμε τον κύκλο αυτής της ζωτικής μας  περιπλάνησης … ( συνεχίζεται με το 11ο &τελευταίο συν Θεώ μέρος)                 

Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .