Μόνο Την Αλήθεια (Μέρος 2) +Αυγ.Καντιώτης και οι προφητείες

Είναι στ' αλήθεια τολμηρός, άτρομος και σίγουρα δεν επιδιώκει το να είναι αρεστός στους ανθρώπους παρά μόνο στον Θεό όποιος ιδίως στις μέρες μας ομιλεί για πνευματικό νόμο. Οι προφήτες κατά την Παλαιά Διαθήκη ήταν το στόμα του λαλούντος Θεού. Δίδασκαν, ήλεγχαν και προετοίμαζαν τους ανθρώπους, επισημαίνοντάς τους τις συνέπειες των φαύλων πράξεών τους. Στις μέρες μας, δυστυχώς εισπράττουμε εσφαλμένα και λογαριάζουμε όσους κομίζουν τέτοιον λόγο, ως μαντείες και ως μάντεις αντίστοιχα .

Δεν πάει πολύς καιρός αφ ότου επισκεφθήκαμε έναν κατά την κρίση μας  ιδιαιτέρως φωτισμένο εκ Θεού Γέροντα, σε ένα κελί «σύννεφο» στις Καρυές του Αγίου Όρους.  Αυτοί οι άνθρωποι, δέχονται καθημερινά πλήθος ερωτήσεων απ τους επισκέπτες προσκυνητές και εκείνοι οι ευλογημένοι, από αγάπη και με αγάπη, προσπαθούν να μην κακοκαρδίσουν κανέναν, αλλά ταυτόχρονα με θαυμαστή διάκριση, προσπαθούν να μην φύγει και κανείς από το ταπεινό τους κελίον, δίχως ωφέλεια αληθινή για την ψυχή και προβληματισμό για την πνευματική του κατάσταση. Ήμασταν αρκετοί εκείνο το μεσημεράκι του φετινού Φθινοπώρου και μέσα στον καταιγισμό των αποριών  που δέχτηκε ο πάτερ, έγινε και η ερώτηση σχετικά με τα μελλούμενα και τις προγνώσεις  των ημερών μας .

-Γέροντα, ακούγεται πως έρχεται καταστροφή, πόλεμος! Ακούμε για τις προφητείες και είναι αλήθεια πως τρομάζουμε κάπως !

Μια φράση μόνο βγήκε από τα χείλη του σαν απάντηση :

-Παιδιά μου , καμιά προφητεία δεν είναι προφητεία αν δεν βγει αληθινή !

Αυτό είπε μόνο και σιώπησε! Μαζί του και εμείς ,που αναρωτιόμαστε τι ήθελε να μας πει …

Ας το σκεφτούμε λίγο αδελφοί μου. Εκεί είναι η διαφορά θαρρούμε, η οποία πρέπει να μας κάνει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί ώστε να μην απαξιώνουμε και να μην ομογενοποιούμε  τις γνήσιες φωνές όπως αυτή του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου! Η διαφορά έγκειται στην πρόθεση και στον σκοπό όσων στομάτων του Θεού μας μεταφέρουν τα μελλούμενα, τα επερχόμενα δεινά. Δεν προφητεύουν οι Άγιοι Γέροντες για να επαληθευθούν και να δικαιωθούν ως φερέγγυοι και αξιόπιστοι. Εύχονται με όλην την δύναμη της ψυχής τους, να βρεθούν σύγχρονοι Νινευίτες να τους διαψεύσουν και να κάνουν τον Θεό να…μετανοήσει, να μακροθυμήσει, να παρατείνει το έλεος και την χρηστότητά Του  .Όσοι χαρισματούχοι τέτοιοι άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί,   μιλούν  έχοντας το εκ Θεού δοθέν προορατικό χάρισμα ( ένα παράδειγμα ακόμα  ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος που μάλιστα θέλησε αυτές οι προρρήσεις του να υπάρχουν χειρόγραφες και άρα απρόσβλητες -αυθεντικές), δεν επιδιώκουν( πλην φυσικά θλιβερών εξαιρέσεων …δεν μιλάμε για κερδοσκόπους και κακοδόξους μισθοφόρους  τσαρλατάνους)  τον εντυπωσιασμό αλλά την μετάνοιά μας και μόνο αυτή! Πονούν λοιπόν και προτρέπουν σε λυτρωτική μετάνοια! Ο Θεός γνωρίζει αλλά δεν προορίζει! Μας έχει παραχωρήσει την ακλόνητη δύναμη του αυτεξουσίου! Εμείς ...θα διαψεύσουμε τον...Θεό ...;;;Δεν είναι προαποφασισμένο λοιπόν τίποτα! Δεν υφίσταται μια νομοτελειακής φύσεως εξέλιξη των πραγμάτων, αναπόφευκτη και προαποφασισμένη! ΕΜΕΙΣ αμαρτάνουμε και μη επιστρέφοντας, μη μετανοώντας γινόμαστε οι απόλυτοι ελεγκτές, καθορίζοντας  αποκλειστικά τις εξελίξεις και τους…καιρούς.Πως; Νομιμοποιώντας και διαφημίζοντας το άθεσμο στην θεοστυγή εποχή μας! Σύμφωνα με τις επίσημες μόνο καταγραφές(οι ανεπίσημες διπλασιάζουν τον αριθμό ) στην Ελλάδα πραγματοποιούνται κατ έτος 250.000 εκτρώσεις! Αν διαιρέσουμε το νούμερο με το 365 των ημερών του έτους θα διαπιστώσουμε ότι επισήμως καθημερινά στην Ελλάδα φονεύονται 685 ζωές! Επισήμως…!  Αυτό είναι πανδημία! Εκδημία αποδημία και εξορία…Και αυτή εκούσια από πατρίδα ποθεινή…Μήπως είναι και μια από τις αιτίες  για όσα δεινά τώρα μας χτυπούν την πόρτα.

Αλήθεια ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει ότι πριν λίγο μόλις καιρό με υπουργική απόφαση «κατέβηκε»  μια αφίσα από τους σταθμούς του μετρό –αφίσα με πληρωμένο το διαφημιστικό κόστος – δυο ώρες αφού παρουσιάστηκε στο επιβατικό κοινό, μόνο και μόνο επειδή ένα αγέννητο βρέφος από την φιλόξενη μήτρα της μάνας του εκλιπαρούσε να μην φονευθεί; “Αφήστε με να ζήσω” φώναζε το έμβρυο και αυτό από τους…ιθύνοντες θεωρήθηκε…παραπληροφόρηση!

Το ζήτημα λοιπόν, στην περίπτωση αυτών που προλέγουν, είναι αφενός να μην τους εκλαμβάνουμε ως μέντιουμ και μελλοντολόγους και αφετέρου, όπερ και το κυριότερο, να εισπράξουμε  ψυχωφελώς και να εκμεταλλευτούμε αυτές τις θείες προειδοποιήσεις! Αν υποδεχθούμε τους λόγους τους ως ουράνια κελεύσματα και παραινέσεις για να μετανοήσουμε, να κλάψουμε, να γονατίσουμε και κυρίως να αυτομεμφθούμε, τότε έχουν τεράστια αξία για την ψυχή μας! Αν αντιθέτως τους εκλάβουμε ως πιασάρικους και μαγνήτες  του φιλοπερίεργου,  συναρμοσμένους με την ζοφερή πραγματικότητα και ως εργαλεία εντυπωσιασμού των υπολοίπων, ακόμα –ακόμα για να αυξηθεί η κυκλοφορία εντύπων εκδόσεων και η επισκεψιμότητα διαδικτυακών τόπων,τότε… άνθρακες ο θησαυρός. Εμείς εν τοιαύτη περιπτώσει , απλά αρεσκόμαστε στο να προφητολογούμε και να εσχατολογούμε, αλλά ως εκεί και μόνο! Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η προφητεία αποτελεί μόνο  το μέσο! Η μετάνοια είναι ο σκοπός!

Δεν κηρύττουν αυτές οι ευλογημένες φωνές χαιρέκακα δεινά και συμφορές! Κρούουν καμπάνες αλλαγής πλεύσης! Και χαίρονται μόλις διαψεύδονται δια φιλανθρωπίαν και αυτοί όπως ο Κύριος κατά το Χρυσοστομικό λόγιον, έστω και αν γνωρίζουν πως αυτή η διάψευσή τους, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ανανεούμενη αναστολή .

Σαράντα και πλέον χρόνια πριν …Τέλη δεκαετίας του 1970.  Ένας οδηγός ταξί στην Αθήνα πήρε αγώι  έναν Ιερωμένο, με προορισμό την Εκκλησία του Αγίου Προφήτου Ηλιού στην Καστέλα και στον περίβλεπτο λόφο της Πειραϊκής αυτής συνοικίας. Μόλις έφτασε, γυρίζει και …αποσβολώνεται! Ο ρασοφόρος Γέροντας είχε εξαφανιστεί! Ένα κομμάτι λευκό χαρτί μόνο στην θέση που καθόταν και λίγες γραμμές σημειωμένες πάνω του: Μεταννοήσατε! Κλάψατε! Έρχεται! Έρχεται! Σφαγή!(Το περιστατικό αυτό, μετέφερε σε ένα από τα κηρύγματα των τελευταίων του χρόνων, ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος) Είχε και υπογραφή βεβαίως εκείνο το σημείωμα! Ηλίας ο Θεσβίτης! Κάποιοι που αυτό το είχαν ακούσει τότε, πριν από σαράντα χρόνια δηλαδή, τι θα σκέφτηκαν αδελφοί μου; Πρώτον: Τρελάθηκε και είναι για το ψυχιατρείο ο Παναγόπουλος, που μεταφέρει στον κόσμο τέτοια γεγονότα! Δεύτερον και στο σήμερα: Παραμύθια μας πούλησε ο Παναγόπουλος! Ορίστε, σαράντα χρόνια κύλησαν και τίποτα δεν έγινε! Το τίποτα βέβαια είναι σχετικό, αν το θεωρήσουμε  υπό το πρίσμα της παγκόσμιας ιστορικής καταγραφής των τελευταίων 4 δεκαετιών.

Αλλά ας το εξειδικεύσουμε στην Ελληνική περίπτωση. Φαίνονται πολλά τα σαράντα χρόνια του Παναγόπουλου ή τα τριάντα του μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη, όταν το 1990 μιλούσε για σοβαρή και ανεπανάληπτη  επιδημία που έρχεται εξ ανατολών με περίεργο όνομα που θα εξευτελίσει τους πάντες…αφού δεν μετανοούμε…; https://www.youtube.com/watch?v=etH1WhgVSJ8

Είναι ανώφελη αδελφοί μου συναμαρτωλοί η χρηστότητα και η μακροθυμία του Κυρίου μας, αν δεν οδηγεί σε μετάνοια . (…ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει; Ρωμ/2,4). Επιπλέον χίλια χρόνια δικά μας είναι σαν μια μέρα του Κυρίου! Ούτε σαράντα ούτε πενήντα ούτε εκατό χρόνια  κι αν περάσουν, μπορούν να μας κάνουν να λοιδωρήσουμε και να απαξιώσουμε όλους εκείνους, που με πόνο καρδιάς μιλούν για τα επερχόμενα, τα οποία  όλοι μας πλέον τα θεωρούμε ως μια φυσιολογική κατάληξη και ως μια ενεργοποίηση του λεγομένου πνευματικού νόμου. Έλεγε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης : …Ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό καὶ νὰ ζητήση βοήθεια.. δὲν εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι καὶ βγάζει μία διαταγή νὰ ἔρθη κάποια συμφορά στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς βλέπει μέχρι ποὺ θὰ φθάση ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν, καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτρέπει νὰ συμβῆ μία συμφορά, γιὰ νὰ συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ Θεός….(Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , “Πνευματική Αφύπνιση, Λόγοι Β’” , Έκδοσις Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999)

Ας κλάψουμε, ας μετανοήσουμε και ας κάνουμε τον Κύριο να παρατείνει το έλεός Του! Ως σύγχρονοι Νινευίτες, επιπλέον ας μην ξεχνάμε ότι η Νινευή εντέλει και αρκετούς χρόνους μετά  την προφητεία του Ιωνά κατεστράφη, αφού οι κάτοικοί  της λησμόνησαν και πάλι τα δικαιώματα τις κρίσεις και τα χρηστά μαρτύρια του Κυρίου .

Γιατί η μετάνοια δεν είναι κάτι ευκαιριακό, προσωρινό , δεν είναι ένα καλόπιασμα του Θεού και ένα ξεγλίστρημα από τον Νόμο του Κυρίου. Είναι διαρκής και ατελεύτητη κατάσταση. Άληκτη και παρούσα όπως η Θεία Δικαιοσύνη!

Πρέπει όμως να χει ρίζες από πλάτανο και όχι από βασιλικό, έστω κι αν αυτός ευωδιάζει …

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή ( 3 μέρη )

Μόνο την Αλήθεια (μέρος 1) Ο Σοπενχάουερ και ο Καντιώτης.

Κάποτε κάλεσαν εσπευσμένα έναν Ιεροκήρυκα σε ένα μεγάλο γραφείο πολυτελές, με περίτεχνες βυζαντινές εικόνες στους τοίχους, κερασένια έπιπλα γυαλιστερά και χαλιά που βούλιαζαν τα πόδια σου.(σ.σ. Προκαλεσμένος εκτάκτως, ο Ιεροκήρυκας του Παραδείσου, ο κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος. Το περιστατικό είναι διασκευασμένο από προφορική διήγηση του ιδίου).

Σε ένα από τα αμέτρητα κηρύγματά του,-εκείνα που τον ρωτούσες στο τέλος για κάτι που μόλις πριν λίγο είχε πει και ο Παναγόπουλος αδυνατούσε να θυμηθεί, αφού αυτοστιγμεί ξεχνούσε,  γιατί προφανώς δεν ομιλούσε εκείνος αλλά ο ίδιος ο Χριστός μας- σ ένα λοιπόν από τα πύρινα κηρύγματα μετανοίας του,  ο Ιεροκήρυκας ως όφειλε  δεν χαρίστηκε,  δεν εξωράισε και ήλεγξε ( φυσικά όχι σε θέματα ιδιωτικού βίου) αλλά σε θέματα πίστης και δόγματος και  τον κλήρο. Και έτσι εκλήθη από τον επιτετραμμένο σε σχετικά θέματα (πειθαρχικής υφής) να δώσει εξηγήσεις.

Ο αρχιμανδρίτης εκείνος, αυστηρός και με  ύφος σχεδόν εισαγγελικό, απευθύνθηκε χωρίς πολλά -πολλά στον κυρ Δημήτρη και μπήκε αμέσως στο...προκείμενο.

-Ποιός σας έχει νομιμοποιήσει, ποιός σας έχει δώσει το δικαίωμα να ομιλείτε τοιουτοτρόπως κύριε;Ποιόν εκπροσωπείτε; Γνωρίζετε οτι δεχόμαστε πλήθος διαμαρτυριών από ανθρώπους κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι βαναύσως θίγονται και τους οποίους προσβάλλουν σφόδρα τα λόγια σας;

Του λεγε, του λεγε...Ο Παναγόπουλος δεν μιλούσε...Με κατεβασμένο το βλέμμα εσιώπα! Ο...επιτετραμμένος θεώρησε οτι τον κόλλησε στον τοίχο...

-Περιμένω την απάντησή σας λοιπόν! Σας ακούω!

-Δεν έχω σεβαστέ μου πατέρα κάτι συγκεκριμένο  να σας απαντήσω σε όλα αυτά που μου λέτε ! Ή μάλλον ...κάτι έχω ...Το μόνο που σκεφτόμουν ακούγοντάς σας πριν είναι το εξής : Εσάς και όσους εκπροσωπείτε, σας όρισε η Εκκλησία να μιλάτε για τον Χριστό! Εμένα πάτερ μου , με όρισε ο Χριστός μας, να ομιλώ για την Εκκλησία Του! Με θέλετε τώρα κάτι άλλο;

Άναυδος ο...επιτετραμμένος και προς τιμήν του κατανόησε πλήρως με τι πνευματικό ανάστημα είχε να κάνει και τότε σιώπησε εκείνος, φανερώνοντας...μυστικά στον Παναγόπουλο οτι και εκείνος μελετούσε  τακτικά τα κηρύγματα και τα γραπτά του και πολύ ωφελείτο…

Η σημερινή μας εκπομπή και όσες συν Θεώ θα συγκροτήσουν αυτό το αφιέρωμα,  δεν είναι αφιερωμένη όμως στον μεγάλο Δημήτριο Παναγόπουλο, αλλά σε κάποιον που ομοίως διόρισε ο Χριστός μας με Ουράνια και απρόσβλητη απόφαση να μιλά στον κόσμο για την Εκκλησία Του και για τα δικαιώματά Του .Ένας ανυποχώρητος εργάτης του Ευαγγελικού λόγου! Ουδέν απέκτησε , ουδέν κατείχε! Ένα και μοναδικό το περιουσιακό του στοιχείο! Η Αλήθεια του Ευαγγελίου, η ανόθευτη , η αμετασάλευτη, η υπέρλαμπρη! Στεντορεία τη φωνή! Με πνεύμα άσβεστο! Με λόγο αφυπνιστικό! Χωρίς αγαπολογίες και στρογγυλέματα! Δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του ! Μοίρασε όσα του δόθηκαν χάριτι Θεού! Όλα για τον Χριστό! Πολλαπλασίασε κάθε λέξη που έγραψε και βροντοφώναξε! Με πνευματικό οδηγό του  έναν Άγιο των ημερών μας τον Γέροντα της γενέτειράς του της Πάρου τον πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο! Βίωσε το «Σχισθείην εις μυρίους»! Κατά το Χρυσοστομικό λόγιο! Ένας αιώνας και πλέον ζωής Σταυρού και αγώνα! Ο Επίσκοπος που εμέμφετο εαυτόν εάν περνούσε έστω και μια στιγμή ανεκμετάλλευτη δίχως να ευαγγελίζεται τον Σωτήρα  Ναζαρηνό! Μια επιγραφή πάνω από τα ταπεινό επισκοπικό του έδρανο : οὐαὶ δὲ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι· ( Κορινθ. 9.16) Άλλη μια πάνω από το βάθρο στην αίθουσα όπου συνήθιζε να κηρύττει στην σύγχρονη Βαβυλώνα όπως την αποκαλούσε , στην Αθήνα:"Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου!» (Σοφία Σειράχ 4, 28)

Ναι, γιατί η Αγία Γραφή για εκείνον δεν ήταν επινόηση ανθρώπινη αλλά Θεία αποκάλυψη.

Ο μακαριστός επίσκοπος Φλωρίνης κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης!

Ένας Άγιος Επίσκοπος που φύλαξε την Ιεροσύνη ακίβδυλη!

Πύρινος λόγος μετανοίας ως τις μέρες μας!

Περισσότερο επίκαιρος από ποτέ!

Κανένας απολύτως  στο απυρόβλητο και στο απαλλακτικό, όσο… μεγάλος κι αν ήταν.  

Τόσο προνοητικός μα και σπάνια χάριτι Θεού προορατικός!

Προσπάθησε όσο ελάχιστοι να ξεριζώσει στο γέννημά του  το κακό που έβλεπε να εξαπλώνεται ραγδαία σε τούτον τον ευλογημένο τόπο!  

Αγωνίστηκε κατά των καλλιστείων, όταν για πρώτη φορά διοργανώθηκαν στην Ελλάδα στα μέσα του περασμένου αιώνα!

Τον είπαν τότε αναχρονιστικό, σκοταδιστή, οπισθοδρομικό, φανατικό…

Τι έβλεπε τότε ο Καντιώτης άραγε; Μήπως την Θεοποίηση της σάρκας, την απόλυτη διαστροφή;

Μήπως αυτό που βιώνουμε όσο ποτέ άλλοτε στις ηδονοθηρικές μέρες μας;

 Σύρθηκε για αυτήν του την αντίδραση στα δικαστήρια σαν κακούργος! Στο κακουργιοδικείο της περίφημης οδού Σανταρόζα καταδικάστηκε σε φυλάκιση 3 ετών! “Χομεϊνί” της Μακεδονίας τον αποκαλούσαν συντονισμένα όλες οι «δημοκρατικές φυλλάδες» την δεκαετία του 80!  Φονταμενταλιστής ο Καντιώτης λοιπόν! Και άλλα παράσημα και άλλα  ιερά συνθήματα για του αγωνιστικού βίου του τα κάδρα! 

«Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β' Τιμ. 3, 12).

«Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.» (Ματθ. 5,11)

 Κινήθηκε και κατά του αυτομάτου διαζυγίου ο μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος! Τι είχε δει άραγε να έρχεται; Μήπως την  νομιμοποίηση και την μονιμοποίηση του αθέσμου στις Θεοστυγείς μέρες μας ;

 Χρειάζονται και άλλα για να καταδειχθεί ότι μιλάμε για έναν αετό της Ορθοδοξίας; Έλεγε ο επίσης υψιπέτης μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης, να αναζητούμε και να προτιμάμε τις πτήσεις και όχι την έρπυση… Στην περίοδο της επταετούς δικτατορίας ακούστηκε να λέγεται από σημαίνον στέλεχος του καθεστώτος :

 -Παντού ηγεμονεύουμε πλην Φλωρίνης! 

Ναι, γιατί εκεί επισκοπούσε ο πατήρ  Αυγουστίνος Καντιώτης! Και είχε την πλειοψηφία με το μέρος του! Καθώς έστω  ο είς και η αλήθεια συγκροτούν πλειοψηφία ,κατά το αξίωμα τούτο της Ιερής μας πίστης! Και είναι τόσο επίκαιρο στις μέρες μας αυτό! Έλεγε κάποτε ο αρνητής του Θεού και πεσιμιστής φιλόσοφος με τον αφοριστικό λόγο Σοπενχάουερ,  κάτι εξαιρετικά επίκαιρο και  ιδιαιτέρως  χρήσιμο, αν το στρέψουμε εκεί που πρέπει πάντοτε να δείχνει της ψυχής η πυξίδα. Μιλώντας για την αλήθεια την περιέγραφε να διάγει 3 στάδια . Στο πρώτο έλεγε όλοι την λοιδορούν και την ειρωνεύονται , στο δεύτερο όλοι την πολεμούν με μανία και στο τρίτο όλοι την θεωρούν αυτονόητη! Βέβαια όταν έχουμε φτάσει στο τρίτο στάδιο της αλήθειας, συνήθως είναι πολύ αργά για να αντιστραφούν τα δεινά που έχουν επέλθει συνεπεία του ηγεμονεύοντος ψεύδους! Ο Βίος και η διδασκαλία του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου, σε απόλυτη και αταλάντευτη συναρμογή με την Αλήθεια του Ευαγγελίου,  διήλθαν από τα δύο πρώτα στάδια του Σοπενχάουερ και σήμερα πλέον   διαπιστώνουμε όλοι μας ,πως όσα ο Καντιώτης τότε προέλεγε με αφοβιά και επίγνωση της Ιερής του υποχρέωσης, πλέον έχουν συντελεστεί στο έπακρο  και οδηγούν  αναπόφευκτα στην εφαρμογή του λεγομένου πνευματικού νόμου…

Κήρυττε   μετάνοια και Αλήθεια ! Μόνο Την Αλήθεια!

Προφήτευε,  παρακαλώντας τον Θεό ο ίδιος  να διαψευστεί και Εκείνος, ο Θεός  να …μετανοήσει …Έως πότε; (Συνεχίζεται …)

Nώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : "Μόνο την Αλήθεια. Αυγουστίνος Καντιώτης"

Το οξυγόνο της Κυριακής και η σιωπηλή ...υποξία

Δεν υπάρχει Κυριακή που να μην είναι πανηγύρι.
Οι ψυχές την λαχταράνε την ημέρα του Κυρίου .
Καμιά κοινή , καμιά συνηθισμένη .
Όλες βαλμένες ελέω Θεού σαν ολάνθιστα περιβόλια στης ζωής του καθενός μας την ζωγραφιά .
Ω τι χρώματα Θεέ μου !
Ω τι μυρωδιές !
Ω τι γλυκειά χαρά που σου απλώνει τα ματωμένα απ τα καρφιά χέρια της να την πιάσεις σφιχτά και κείνη να σε πετάξει ως τα άνω υπέροχα .
Ω τι ευφροσύνη ανείπωτη , απερίγραπτη και με μυριάδες λέξεις ακόμα , που καρτερά στην αγκαλιά της να κουρνιάσεις και να αναπαυτείς γαληνεμένος …

Μέσα στα ευωδιαστά μπουκέτα της Χρισταγάπητης βιωτής είναι και κάποια που σαν να κάνουν τον αέρα να μοσχοβολά αδιάκοπα την ασυννέφιαστη Άνοιξη και τις καρδιές να χτυπούν πιο δυνατά σαν τις πρώτες ορθρινές καλοκαιρινές καμπάνες , που τα μισάνοιχτα παραθύρια φέρνουν μες στην ησυχία και την μακαρία πτωχεία των χαμηλών σπιτιών με τις απ το Πάσχα ασβεστωμένες αυλές.

Είναι οι Κυριακές μετά το πρώτο Χριστός Ανέστη , μετά το Θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου , μετά την παντοτινή συντριβή του Θανάτου .

Μια–μια έρχονται να σε προσκαλέσουν σε μια χαρμόσυνη ατελεύτητη γιορτή .

Μεγαλύνουν οι ψυχές τον εξαναστάντα τριήμερον εκ τάφου .
Φωτίζει ο ζωοδότης Χριστός τις ψυχές με την φλόγα την άσβεστη της αγάπης , αυτήν που λιώνει στο σπινθήρισμά της την έχθρα και το μίσος της αμαρτίας .

Καλεσμένοι όλοι μας εδώ και αιώνες , σ αυτές τις χαρμόσυνες Κυριακές του Πεντηκοσταρίου .

Στις Εκκλησιές δεν παύουν να διαβάζονται λόγια άφταστης ωραιότητας γραμμένα για αυτές , να ακούγονται ύμνοι που δε θα σιγάσουν ποτέ την δοξαστική φωνή που ανεβαίνει από τα μέσα κάθε δακρυσμένου σκυφτού ταπεινού , που προσμένει τον Ουράνιο λειμώνα με Αγία Υπομονή .

Θα δακρύσουμε και εμείς κάθε φορά που θα αισθανθούμε πόσες τέτοιες πέρασαν από μπροστά μας ως σήμερα χωρίς όμως και μεις να τις σφιχταγκαλιάσουμε .

Μα θα νιώσουμε και ευλογημένοι που ο Θεός μας χαρίζει ακόμα αναπνοή , για να τις αγαπήσουμε αυτές τις ξεχωριστές Κυριακές στις παρυφές του Θέρους .

Να αισθανθούμε και εμείς κάποτε μακάριοι σαν τον Δίδυμο Μαθητή ψηλαφώντας την σκορπισμένη από τον άνεμο των παθών πίστη μας .

Να λυτρωθούμε με την ενθουσιώδη χαρά των Μυροφόρων αυτή που τους κυρίευσε όταν κατάλαβαν μπρος στ αδειανό μνημείο ότι τέλεψε παντοτινά του θρήνου ο καιρός...

Να γίνει της μοναξιά μας το παράπονο, ακλόνητη πεποίθηση Χριστού παρουσίας , που να μην ξαναξεστομίσουμε εκείνο το :άνθρωπον ουκ έχω μα με όλη την δύναμη του είναι μας , να φωνάξουμε: Κύριε έχω Εσένα Βοηθό και Ελπίδα και Καταφυγή και σκέπη ….

Σε Εκείνον που πάντα περιμένει να ξεδιψάσει την άνυδρη ψυχή μας , να μας δώσει δωρεάν το ύδωρ της ζωής …

Και να ανακατευτεί αυτό με δάκρυα ευγνωμοσύνης για τις ατέλειωτες ευεργεσίες Του , σαν τα ευλογημένα δάκρυα που κυλήσαν απ τα μάτια του πρώην Τυφλού όταν αντίκρισε Φως και χρώμα Θεϊκό για πρώτη του φορά.

Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο θυμόμαστε μα κυρίως αισθανόμαστε κατάβαθα αυτό που λέει ο ένας από τους τρείς Θεολόγους , ο Άγιος Γρηγόριος …
Χριστός δε εγερθείς εκ νεκρών , όλην την ζωήν των ανθρώπων εορτήν απειργάσατο !

Χριστός Ανέστη !
Είμαστε όλοι προσκαλεσμένοι …

Nώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο και εκπομπή του 2013 με τίτλο : "Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο"

ΥΓ : Απανωτοί οι εμπτυσμοί και τα ραπίσματα στο ακόμα Σταυρωμένο πανακήρατο σώμα του Χριστού μας .

Στις 17 Μαϊου ...διέταξαν να επιτραπεί ξανά η συμμετοχή μας στα Θεία και σωστικά μυστήρια ( με άγνωστες ακόμα τις αιρέσεις των πολεμίων της πίστης μας ) .

Τόσο πολύ εμπιστοσύνη δείχνουν στην  σεπτή Ιεραρχία, στον πολυσέβαστο κλήρο-που εδώ και αμέτρητους καιρούς αποτελεί την μοναδική σταθερά σε επίπεδο Κοινωνικής Πρόνοιας- και σε όλους εμάς τους ...υπάκουους συμπολίτες τους.

Ακόμα 3 Κυριακές μέσα στο Τριώδιο των ρόδων , στο ευλογημένο Πεντηκοστάρι, με κλειστές τις Εκκλησιές για τον φόβο των Ιουδαίων !

Κάποιοι δυστυχώς , είπαν ήδη και ευχαριστώ !
Θεέ και Κύριε !
Ευχαριστώ ...που λογαριάζουν και προκρίνουν τις.... τρίχες και τις χρωμοβαφές περισσότερο από Αυτόν τον Ζωντανό Θεό !

Που χωρίς καμιά πλέον ευλογοφανή έστω πρόφαση φανερώνουν το ΑρνησίΧριστό τους!

Θεομαχούν απροκάλυπτα !

Μας στερούν το οξυγόνο και την ασυννέφιαστη Άνοιξη !

Τι Ουρανόσταλτη ...ειρωνεία ...
Αυτή η νόσος λένε οτι προκαλεί ...
σιωπηλή υποξία ...

Nώντας Σκοπετέας/ 29-04-2020

Και αν εσείς σιωπήσετε ...

Λαμπροφορά η ψυχή .
Άμετρη η ευσπλαχνία Του .
Από τα σκοτάδια της φυλακής του Άδου , ο Φωτοδότης μας πέρασε στο ανέσπερο Φως .
Και από την πικρή σκλαβιά του νοητού Φαραώ , στην ελευθερία της γης της επαγγελίας .
Σωσμός από τα κατώτατα της γης . Λύτρωση από τις αιώνιες αλυσίδες , από τα δεσμά του παμφάγου θανάτου.
Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί , Ιερότατο Πάσχα Κυρίου , καινόν άμωμον, τερπνόν!
Απ τον θάνατο στη ζωή ! Από την γη στον Ουρανό ! Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας !
Όσοι χθες συμπορεύθησαν στο Εκούσιον Πάθος με εκούσιο πόθο , όσοι συνετάφησαν αφού πρώτα συσταυρώθηκαν , σήμερα συνεγείρονται και γίνονται Θεόπτες , ζουν στο απρόσιτο Φως το Αναστάσιμο.
Θα δουν τον Χριστόν Εξαστράπτοντα , γλυκά να τους λέει το Χαίρετε !
Θα αισθανθούν την καθολική τούτη χαρά , να απλώνεται παντού , στα εν Χριστώ έμψυχα και σε όλα ανεξαιρέτως τα άψυχα και άλογα .
Ουρανός και γη ευφραίνονται !
Ορατός και αόρατος κόσμος συνεορτάζει !
Μια η αιτία ! Η μοναδική τούτης της ευφροσύνης , τούτης της πίστης , της μόνης αληθινής και αιώνιας:
Χριστός γαρ εγήγερται!
Μεθύσι νέο , καινό , σαν το πιοτό που έσταξε από της αφθαρσίας την πηγή , το κενό μνημείο του Αναστημένου Ναζαρηνού , που παντοδύναμος ηγέρθη !
Του θανάτου η νέκρωση . Του Άδη η καθαίρεση ! Ολόχαροι υμνούμε τον Αίτιον ! Τον μόνον Ευλογητόν των Πατέρων , Θεόν και Υπερένδοξον ! Εορτών Εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων ! Και μια υπόσχεση άγκυρα ελπίδας, στον Ουρανό ριγμένη. Μέχρι τερμάτων αιώνων Χριστέ , μας υποσχέθηκες να είσαι σιμά μας !

Όλα αυτά τα παραπάνω θα μπορούσαν και να παραλειφθούν .
Γιατί θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό τα έκθαμβα και αθώα παιδικά μάτια ενός λαμπαδηφόρου παραστάτη , στο Αναστάσιμο Ευαγγέλιο του Μάρκου , στο λυτρωτικό εωθινό άγγελμα του εν δεξιοίς καθημένου Αγγέλου !
Θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό , δυο μάτια -βρυσούλες που δεν σταματούν να αναβλύζουν ανείπωτη αναστάσιμη χαρά , από μια πολυβασανισμένη Γραία , της ζωής δουλεύτρα , κυρτωμένη με το τσεμπέρι , που δεν έμαθε ποτέ της γράμματα και ποτέ της δεν νόησε ούτε μια λέξη, από τους τεραστίας Θεολογικής αξίας και ποιητικής αίγλης κανόνες της Αναστάσεως .
Θα μπορούσε να τα εκφράσει στον υπέρτατο βαθμό ένας απλοϊκός καλόγερος λίγο πριν τα στερνά του στο περιβόλι της Κυράς , όταν το βράδυ της Αναστάσεως θα λάβει το παράγγελμα :
Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη , στους πατέρες στο κοιμητήρι !
Και αυτός θα πάρει το φανάρι , που καίει το ανέσπερο Φως και θα πάει στο κοιμητήρι .
Θα ανοίξει την πόρτα στης μνήμης την ιερή την κρύπτη και θα τους πεί :
Χριστός Ανέστη αδέλφια μου !
Και κείνοι θα του απαντήσουν :
Αληθώς Ανέστη!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο "Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη"( Από το βιβλίο "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" . Εκδ."Πρόμαχος Ορθοδοξίας"/ 2019) και ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Αργολίδος κυρού Ιακώβου Β΄. ( Οπτικοποίηση από την αδελφή μας και συνεργάτιδα Στεφανία Στ. https://www.youtube.com/watch?v=kKg3NimuYJg&t=18s )

ΥΓ: Η εναγώνια προσπάθεια για αποΧριστοποίηση και ουδετεροθρησκεία , που πλέον είναι ηλίου φαεινότερο οτι μεθοδεύεται στην Ελλάδα από ορατούς και αοράτους αντίμαχους Της Αλήθειας, μας φέρνει στον νου εκείνο το αιώνιο ρήμα του Χριστού μας από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο .

Τον κατηγόρησαν οι Φαρισαίοι γιατί δεν επιτημούσε τον κόσμο που κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα , Τον επευφημούσε αποκαλώντας Τον : Υιό Δαυίδ και Βασιλειά του Ισραήλ .

Και ο Θεάνθρωπος Κύριος , τους αποκρίθηκε με μια φράση που πόσο ταιριάζει και σε αυτούς, που στα σίγουρα χλεύασαν μόλις άκουσαν οτι και τα άψυχα... κρανία απάντησαν κάποτε το Αληθώς Ανέστη !

Τους απαντά ο Χριστός μας λοιπόν και σήμερα :

«Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40) .

Χριστός Ανέστη ...αδελφοί και πατέρες !
Πρσδοκώντας τα άψυχα μα και τα έμψυχα να μιλήσουν...και να ομολογήσουν Χριστό στην πράξη !

Ο ...βολεμένος ασκητής της Καψάλας...

Πήραμε τον δρόμο για την Καψάλα και το κελί του πατρός Ευθυμίου, μιας από τις πλέον σεβάσμιες σύγχρονες μορφές του Αγιορείτικου ησυχασμού . .Ένα μικρό ανηφορικό μονοπάτι και σε λίγο βρισκόμαστε έξω από την μικρή πόρτα. Εκεί υπήρχε η αύρα της Παναγούδας και του Γέροντος Παϊσίου πνευματικού πατέρα του παπά-Ευθύμη , με ταπεινά καθίσματα από κορμούς δέντρων να σε γυρίζουν σε αυτά που ποτέ δεν έζησες και όμως πάντα θα νοσταλγείς…. Δεν απογοητευτήκαμε όταν ένας από τους υποτακτικούς του Γέροντα μας είπε πως εκείνος έλειπε και πως θα επέστρεφε το Σάββατο…Κι αυτό γιατί ήταν σαν να τον συναντήσαμε στα ιλαρά πρόσωπα που είχαν τα καλογέρια του …
Ο Μοναχός μας προσέφερε κέρασμα λουκούμι και δροσερό νερό. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που αισθανθήκαμε τόσο ευλογημένοι πίνοντας ένα ποτήρι νερό .Και αυτό γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι πουθενά στο κελί δεν υπήρχε βρύση και φυσικά ούτε ρεύμα …-Το κουβαλάμε από μακριά μας είπε όταν τον ρωτήσαμε ο Μοναχός ο οποίος έπλενε μια μεγάλη κατσαρόλα κάνοντας συντονισμένες κινήσεις ώστε να μην πηγαίνει χαμένη ούτε σταγόνα … Πιείτε και άλλο παιδιά μας είπε είστε κουρασμένοι !!!! Χαμογελάσαμε με νόημα αρνούμενοι να τους στερήσουμε κι άλλο υπερπολύτιμο νεράκι και θελήσαμε να αφήσουμε κάποια ονόματα για τον Πατέρα Ευθύμιο όταν θα γύριζε .Φύγαμε παίρνοντας μαζί μας ευλογίες του Γέροντα ένα πολύ όμορφο οπτικοακουστικό υλικό αφιερωμένο στον Γέροντα Παϊσιο και τις εικόνες αυτάρκειας ταπεινότητας και αληθινής ευτυχίας που εξέπεμπαν αβίαστα οι Μοναχοί της ευλογημένης αυτής συνοδείας .( Οκτώβριος 2010)
Αρκετά χρόνια μετά ...
....Στις 2 τη νύχτα είχαμε συναποφασίσει έγερση .

Εμείς οι πέντε μαζί με τον Απλού και τον καλοκάγαθο Δημήτριο τον συνοδοιπόρο του . Για αυτό εξάλλου μείναμε στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης έξω από την πύλη , για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πολύ πριν το άνοιγμά της για τα μέρη της κάτω Καψάλας και το κελί του παπά Ευθύμη και της συνοδείας του . Ένα από τα πιο γνωστά καταφύγια δεομένων , ένα από τα πιο ενεργά εργαστήρια υπομονής και αγάπης του Άθωνα ! Ο Γέροντας όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή «εξαφανίζεται» επί μακρόν για ησυχία και προσευχή .

Ήταν από τις τελευταίες μέρες που θα μπορούσαμε να τον δούμε από κοντά και να του μιλήσουμε . Το ίδιο όμως γνώριζαν και σχεδόν όλοι οι επισκέπτες προσκυνητές στα μέρη πέριξ των Καρυών . Γι αυτόν τον λόγο και για να προλάβουμε έστω για λίγο τον παππούλη θα έπρεπε να ήμασταν από πολύ νωρίς έξω από την πόρτα του κελιού ! Ξεκινήσαμε λοιπόν στην πιο γλυκιά Φθινοπωρινή νυχτιά που έμοιαζε μέρα , με ένα έκπαγλο φεγγάρι να οδηγεί τα βήματά μας στον χωμάτινο δρόμο . Πετάμε από χαρά ! Πρώτη φορά σε νυχτερινή πτήση σε… αεροδιαδρόμους Αθωνικούς . Μετά από μισή ώρα βρήκαμε τον χαρακτηριστικό Σταυρό στον βράχο και το μονοπάτι που σχεδόν αμέσως μας οδήγησε έξω από την πόρτα του κελιού ! Το Σταυρονικητιανό κελί της Αναστάσεως του Κυρίου ! Μια από τις αστείρευτες ξεδιψαστικές κρήνες του Όρους ! Εκεί έξω από τον ξύλινο φράχτη , ήδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 άνθρωποι που περίμεναν !

Ένας είχε κοιμηθεί εκεί από τις 11 το βράδυ !  . Βολεύτηκε όπως -όπως πάνω σε κάτι κούτσουρα για δυο ώρες περίπου ! Έπειτα από λίγο γύρω στη μία , ήρθαν οι Καβαλιώτες συνοδοιπόροι που διανυκτέρευσαν επί τούτου στις Καρυές στο πανδοχείο που λειτουργεί , για να μην δεσμεύονται από τα ωράρια των Μονών . –Είχαμε έρθει και πέρυσι ! Περιμέναμε πάνω από 8 ώρες , γιατί φτάσαμε μεσημέρι και δεν τα καταφέραμε να του μιλήσουμε ! Φέτος είπαμε να ρθουμε από νύχτα ! Έχουμε ανάγκη να τον δούμε οπωσδήποτε φέτος !

Μόλις ελάχιστα πριν από εμάς 6 πασίχαροι Αιγιώτες με επικεφαλής τους τον πατέρα Σ. έλαβαν και εκείνοι θέση αναμονής . Τέτοιο πόθο είχαν οι πρώτοι …της άτυπης σειράς να δουν τον Γέροντα , το πνευματικό άνθος της σποράς του Αγίου Παϊσίου .

Κάποιοι θα μιλήσουν για ακρότητες και υπερβολές . Στου Πανσόφου Σειράχ τους λόγους ας προστρέξουμε να λάβουμε την απάντηση : Αν βρεις άνθρωπο συνετό πήγαινε σε αυτόν απ τα χαράματα ! Από τα βήματά σου να φαγωθούν τα σκαλιά στην είσοδό του ! ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου. ( Σοφ.Σειράχ 6,36)

Ένας άλλος αδελφός μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια  παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή ! Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω !  Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει !

Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν ! Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό ! Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε , κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε : Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο σε παρακαλώ νε έρθεις και εσύ στην κηδεία του δικού μου ! Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα ! Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της ! Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή !

Ο Απλούς ακούει και δακρύζει με αυτήν την ιστορία ! Έχει και αυτός τόσα να θυμηθεί! –Εμείς πριν από χρόνια είχαμε πάει στο κελάκι των Ιωασαφαίων στις Καρυές ! Πάνε σχεδόν 35 χρόνια ! 1983, 84 ήτανε ! Μπήκαμε μέσα , βλέπουμε έναν Γέροντα . Μας λέει : Ήμασταν πολύ κουρασμένοι σήμερα γιατί είχαμε πανήγυρη με αγρυπνία μεγάλη ! Πριν έρθετε ήταν εδώ η Παναγία ! Μας έπλυνε και μας καθάρισε για ώρα πολύ ! Μόλις ήρθατε έφυγε ! Ακούγονται απίστευτα αυτά μα είναι όλα αλήθεια ! Σκέψου παιδί μου ότι σε εμένα που είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος όλων , έχουν συμβεί θαύματα ! Ήμουν στο χειρουργείο για πολύ σοβαρή εγχείρηση στο λαιμό ! Είμαι και ψάλτης πολλά χρόνια στο χωριό μου ! Μία ώρα κράτησε μόνο η νάρκωση να φανταστείς ! Σε όλην την επέμβαση άκουγα συνέχεια αγγελικά ψάλματα : Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ !

Σκέψου αν άκουγα εγώ Αγγέλους , αυτοί εδώ πώς να μην ανταμώνουν καθημερινά με την Παναγία ; Σε στιγμές σιγής από όλους ακούγαμε μέσα τους Πατέρες που τελούσαν κανονικά τις ακολουθίες τους . Σχεδόν πεντέμισι το πρωί και ήδη είχαμε πίσω μας άλλα δεκαπέντε άτομα . Και όλο έρχονταν κι άλλοι διψασμένοι αδελφοί μας ! Είχαμε ξαναέρθει στον Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια ! Αλλά αυτό που θα αντικρίζαμε ύστερα από δυο ώρες περίπου , μόλις μας άνοιξαν την πόρτα, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ! Στην αυλή του κελιού σχεδόν έτοιμος ένας μεγάλος Αγιορείτικος Ναός προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου ! Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ετοιμάστηκε μαζί με νέο ξενώνα για επισκέπτες προσκυνητές και ένα υπέροχο υπαίθριο αρχονταρίκι με απίστευτα περίβλεπτη θέα στον… αχαμήλωτο Άθωνα ! Πίσω από το ιερό του Ναού το μνήμα του Γέροντα Ισαάκ του Λιβανέζου ! Ο Παπάς , ο Θεολόγος , ο μύστης των ασκητικών του Αγίου Ισσάκ , ο πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδας σχολής, ο αγωνιστής , ο φωτιστής , ο διακριτικός, ο ελεήμων, ο καλλίφωνος !

Μόνασε στον Λίβανο και όταν ήρθε για να σπουδάσει την Θεολογία στην Θεσσαλονίκη συνδέθηκε στενά με τον Άγιο Παϊσιο .Εκείνος έμελε να του δώσει το μέγα Αγγελικό σχήμα και αυτός να γίνει ο βιογράφος του Αγίου! Εδώ σ αυτά τα μέρη που τώρα στεκόμαστε ολοκλήρωσε το υπέροχο αυτό και πασίγνωστο ανά τον κόσμο … μπλε βιβλίο μόλις λίγο καιρό πριν εκδημήσει πλήρης υπομονής και ευχαριστίας εις Κύριον στα 61 του μόλις χρόνια έπειτα από μαρτυρικούς πόνους και πολύχρονη ασθένεια .

Αγάπησε τόσο πολύ της Ελλάδα ! Έλεγε με πόνο ψυχής για τους σύγχρονους Έλληνες ο μακαριστός Ισαάκ πως : «Το ορθόδοξο κύτταρο μέσα τους υπολειτουργεί. Σκέφτομαι πόσο σε παλιές εποχές η θεολογία αποτελούσε ανάγκη βιοτική του λαού και πόσο σήμερα έχει αποξενωθεί από τα ενδιαφέροντά του».

«Παλιά μιλούσαν μέσα στα μπακάλικα και τα καφενεία για αλήθειες δογματικές. Η θεολογία έγινε υπόθεση πανεπιστημιακή κι όχι κατάσταση βιωματική. Τρέφεται από τη λογοκρατία, ενώ θα έπρεπε να ζούσε από τον Λόγο. Το μεγαλύτερο κακό για τον σημερινό άνθρωπο είναι τ’ ότι μέσα στην κοινωνία δέχεται τόσα πολλά ερεθίσματα. ώστε του μένει ελάχιστος χρόνος για να σκεφθεί τον Θεό». Πηγή: Μον. Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος τ. Γ’ /1956-1983, Εκδ.Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτ. 2011.

Πόσο ευλογημένοι οφείλουμε να αισθανθούμε όλοι εμείς σ αυτήν την αυλή την αγγελόπλαστη , σε τούτο το χάραγμα μιας νέας μυστικής ημέρας . Απερίσπαστοι έχουμε μπροστά μας χρόνο άφθονο να σκεφθούμε τον Θεό , να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας μαζί Του . Να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέφτη ενός φτωχού μνήματος , και στους πωρόλιθους ενός νεότευκτου ουρανίου οίκου και να δούμε μέσα τους τον ταλαίπωρο εαυτό μας , τον ξεχασμένο μας σκοπό …Να λαξεύσουμε τους πώρους της αδρανούς ψυχής μας , διόδους να ανοίξουμε μέσα τους να ρουφήξουν δρόσους , από μάτια ταπεινών αδελφών και λόγια πολύπειρων γεροντάδων. Να λοιπόν δίπλα σε αυτό το απέριττο μνήμα του Ιερομονάχου Ισσάκ , ο Ναός του πνευματικού του Πατέρα Αγίου Παϊσίου .

Και ο παπά Ευθύμης πλέον να τους έχει μαζί …σε παράταξη μάχης . Σε μια διαφορετική στην κυριολεξία παράταξη μάχης βρισκόμαστε σχεδόν όλοι περιμένοντας τον Γέροντα . Κάποιοι προσπαθούν να κατατάξουν εαυτούς και αλλήλους σε σειρά , ανάλογα με την ώρα προσέλευσης . Μερικοί φαίνεται αυτό να το αγνοούν και επικαλούμενοι ιδίους λόγους θέλουν να προσπεράσουν …Δυο, αλλοίμονο, παραλίγο να έρθουν στα χέρια! Θυμόμαστε τον ιδιαίτερο κανόνα του Αγίου Παϊσίου του Βελιστσκόφσκυ . Δεν άφηνε τον ήλιο να δύσει επί του παροργισμού ! Αν κάποιος είχε οργή εναντίον αδελφού , σε αυτόν δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στον Ναό ή να συμπροσευχηθεί στο Πάτερ ημών . Αλήθεια πως πρέπει να μας συνέχει κάθε στιγμή αυτός ο κανόνας του Προφητηλιάτη Αγίου ! Ο Απλούς θυμάται όταν περίμεναν έξω από τον συρμάτινο φράχτη της Παναγούδας τον Άγιο να βγει. –Ο Γέροντας μας άφηνε μια ώρα και παραπάνω να περιμένουμε ! Δοκίμαζε την υπομονή μας ! Και έπειτα έβγαινε! Κάποιοι έφευγαν . Εμείς εκεί , όσες ώρες και να κανε θα τον περιμέναμε ! Καταλαβαίνουμε γρήγορα πως η διάκριση πρέπει να πρυτανεύσει .

Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη, πρέπει να φτιάξουν την σειρά προτεραιότητας. Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και δεκαπέντε χρόνια , μας μιλά για τα δικά του θαύματα , τα δυο παιδιά του ! Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή ! -Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη . Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω . Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά εικοσαριά ακόμα άνθρωποι . Τι να κάνω , φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …Και περίμενα αδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ακόμα ώρες . Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του ! Βρε ευλογημένε μου λέει τι συμβαίνει …Γελούσε μόλις κατάλαβε ! Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή ! Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο ! Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης . Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι , ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά . Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης ! -Παρ το αδελφέ μου , θα βρω άλλο εγώ ! Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά ! Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή !Κύριος οίδε !

Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ , την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο μέρος της μυρώπης καρδιάς του, όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία ! Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές . Πολλές δεκάδες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας … Ο χρόνος πάλι σταματά , υποχωρεί , πολλαπλασιάζεται , βαραίνει, σημαδεύεται …

Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , στο κελί της κάτω Καψάλας ! Μόλις από το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς ! Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του ! –Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ ! Καλή υπομονή παιδιά ! Αξίζει η αναμονή ! Να ξέρατε πόσο ! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει ! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί !

Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως . Καθόμαστε στις απόσκιες πάνω πεζούλες με τον π.Σ. , από την Αθήνα τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών . Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν, σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο ! Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση . Κάθεται μαζί μας περιμένοντας και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή ! Κανείς δεν έχει φύγει , από το αξημέρωτο ακόμα . Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες ! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος , έστω από πέντε λεπτά τον καθένα , θα πρέπει να φτάσει σούρουπο ! Πέντε λεπτά ! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά ! Όλοι κάτι θέλουμε , έστω ελάχιστο , να λάβουμε σαν τροφή πνευματική, να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της , την καρτερία της , την μεγάλη πίστη της ! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή ! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε !

Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του : -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω , του είπα ! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε ! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε ! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας , αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας ! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης δεν είναι ένας μάγος , ένας θαυματοποιός ! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε με τέτοιον τρόπο ! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες , είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά !Ταπείνωση , πραότητα, αρχοντιά , συγχωρηρικότητα , διάκριση ! Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους ! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι , γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε! Θυμόμαστε τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη !

Πήγαν μια φορά στον Τίμιο Σταυρό ,το πρώτο του κελί κοντά στην Σταυρονικήτα , κάποιοι νέοι τότε άνθρωποι, που είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας με την προπτωτική του χάρη ,προσέλκυε δίπλα του άγρια ζώα και τα ημέρευε ! Μόλις τον είδαν, πρώτη φορά τους ήταν , του ζήτησαν με ενθουσιασμό να τους δείξει τα φίδια που είχαν μάθει από άλλους ότι πιστά τον υπάκουαν ! ( σ.σ. από διήγηση Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου ) Και εκείνος με ταπείνωση τους είπε : Εδώ τα έχω ! Δείχνοντας το μέρος της ταπεινής του καρδιάς , που χτυπούσε μόνο για μετάνοια και ξερίζωμα των …ερπετών παθών. Απογοητεύτηκαν εκείνοι τότε , μιας και άλλα περίμεναν να δουν και άλλα είδαν ! Χάσαμε την ώρα μας είπαν !

Περίμεναν κάποιον περισπούδαστο Γέροντα , με όψη Βιβλική των ηρώων της Γενέσεως και παράστημα επιβλητικό , να τους πει ανήκουστα πράγματα και να τους κάνει υπέρλογα σημεία . Τους πέρασε μέσα στο φτωχότατο κελάκι του και εκεί τους έλεγε αστεία και καθόταν με κάτι τρύπιες κάλτσες ανακούρκουδα πάνω στο ντιβανάκι του . Πάρτε λουκούμια παιδιά ! Λέει σε έναν που ήταν τροφαντός : -Πάρε παλικάρι είναι διαίτης αυτά μην φοβάσαι! Αφού πέρασε η ώρα έτσι χωρίς μεγάλα λόγια …πνευματικά , τους λέει ο Άγιος αστειευόμενος: -Άντε να φύγετε τώρα γιατί σε λίγο θα περάσει το λεωφορείο από την στάση!-Γέροντα πείτε μας κάτι πνευματικό ! του είπε κάποιος ! –Τι να σας πω παλικάρια ! Να κάνετε μετάνοιες , να νηστεύετε ! Τίποτα άλλο Γέροντα ; -Άντε να πάτε στην ευχή της Παναγίας ! Εκείνη την στιγμή πλημμύρισε ο τόπος από ευωδία ανεπανάληπτη ! Σαν να χύθηκαν βαρέλια ολόκληρα ! Το κατάλαβε αμέσως και ο Γέροντας …-Άντε θα νυχτώσει , φεύγετε τώρα ! Άρχισαν εκείνοι τότε να τρέχουν σαν τρελοί από χαρά ! Η ευωδία τους ακολουθούσε σε όλην την πορεία τους ! Όλο έτρεχαν , έτρεχαν ! Και έφτασαν από Σταυρονικήτα στις Καρυές σε χρόνο ασύλληπτο ! Είκοσι λεπτά θυμούνται έκαναν ! Και μόλις έφτασαν κοιτάχτηκαν έκπληκτοι μεταξύ τους και αλληλορωτήθηκαν : -Γιατί τρέχαμε ; Την απάντηση βέβαια την ήξεραν !Τρέχανε γεμάτοι από ανέκφραστη χαρά ! Μόλις είχαν συναντήσει μια ζωντανή παρουσία του Θεού ! Έναν δικό Του ! Έναν που θαυμάστωσε για να Τον δοξάζει μόνο με το είναι του και το βίωμά του ! Έναν παντευλόγητο γητευτή όχι φιδιών αλλά ψυχών !

Δίπλα μας άλλος ένας Αθηναίος αδελφός μας ! Ο Γ. που ταξίδεψε μόνος του φέτος στον Άθωνα για πρώτη φορά ! –Χθες παιδιά το μεσημέρι άρχισα να περπατάω από Καρυές για να «μαρκάρω» τον δρόμο για εδώ ! Λίγο πιο πριν την στροφή με την πινακίδα για Καψάλα συνάντησα έναν μοναχό ! Τριμμένα μπαλωμένα ράσα , κάτι τρύπια παπούτσια , εντελώς ατημέλητος και ασκητικός ! Τον ρώτησα τα σχετικά για το κελί του Γέροντα ! Αφού μου είπε αρχίσαμε να μιλάμε ! Δεν έχω ξανανιώσει έτσι αδελφοί μου ! Μου μίλαγε , μου μίλαγε και εγώ δεν χόρταινα να τον ακούω ! Πολύ γλυκός ο τρόπος του ! Μου άγγιξε τόσο την ψυχή ! Πόση αγάπη έβγαζαν τα λόγια του ! Πέρασαν χωρίς να το καταλάβω δυο ολόκληρες ώρες ! Όσα έμαθα για την πίστη μας αυτές τις 2 ώρες , δεν τα είχα μάθει σε όλη μου την ως τώρα ζωή !Είμαι 43 χρονών ! Αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν , ότι μόλις αποχαιρετιστήκαμε και πήρα την ευχή του , τον ρώτησα το όνομά του , που μονάζει, να ξέρω για να τον ξανασυναντήσω ! -Δεν έχει σημασία παιδί μου , μου είπε ! Δεν χρειάζεται να μάθεις ! Να είσαι ευλογημένος ! Και έφυγε δίχως να μου αποκαλύψει τίποτα ! Μάλλον Άγγελος θα ήταν ! Ανώνυμοι και αόρατοι ενίοτε, Άγγελοι εν σώματι, ευλογημένοι Αγιορείτες ! Μόνο μία η αποστολή σας , σε τούτη τη ζωή ! Η σωτηρία της ψυχής ! Η έμπονη αγάπη προς τον πλησίον ! Αφανείς οι περισσότεροι στα μάτια μας !

Καταγεγραμμένοι στης Ζωής την βίβλο ! Μόνο ένα όνομα μας χρειάζεται σε τούτη την πρόσκαιρη ζήση , το υπέρ παν Όνομα ! Το διαβεβαίωσε και ο κλειδούχος της Βασιλείας των Ουρανών Πέτρος: «…οὐδὲν γὰρ ὀνόμα ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12).

Σχεδόν πέντε το απόγευμα ! Πλησιάζει η σειρά μας ! Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα ! Έρχεται μαζί τους και ένας λογισμός ! Μου ψιθυρίζει να τους παρακολουθήσω , να δω μήπως μας πάρουν την σειρά ! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας ! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό, σαν το Όρος των μακαρισμών ! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα , να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας ! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει !

Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι ! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του ! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι ! Και αυτοί που ήρθαν τώρα, την ενδεκάτη ώρα και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως τελικώς θα λάβουμε το δηνάριό μας !

Δυο ώρες αργότερα με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Σκήτη του Προφήτη Ηλία ! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς ! Ούτε λόγος για κούραση !Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη ! Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών , άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας να την κρατούν έτσι ! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς, πάντα με το πόμολο από μέσα ! Και Εκείνος , ιδού έστηκε και κρούει ! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του ! Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά , να ακούσει την δική μας φωνή και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα Του το δίκαιο! Μια τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει !

Νώντας Σκοπετέας.

Αποσπάσματα από Ημερολόγια Αγίου Όρους και θύμησες από έναν ταπεινό ασκητή .

Στήριγμα η ολοκάθαρη φωνή του τούτες τις δύσκολες ώρες . Κάποιοι μιλώντας από...καθέδρας ,μεταξύ άλλων θλιβερών , τον έψεξαν γιατί δεν εσιώπησε . Μέχρι και ότι βολεμένος όντας στην θαλπωρή του κελιού του, παρασύρει όσους βρίσκουν στηριγμό και παραμυθία στα γεμάτα από σύμπονη αγάπη λόγια του ακούστηκε ...Ο... βολεμένος ασκητής που δεν είχε μήτε νερό στο κελάκι του ... ...Εδώ ταιριάζει θαρρούμε απόλυτα ένας λόγος από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου μαθητή : "Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ..."

(Χρειαζόμασταν επειγόντως.... Πρωτοψάλτη ...)

...Βαθιά τα Παύλεια ρήματα και τα νοήματα !
Δια του βαπτίσματός μας συσταυρωθήκαμε και συνετάφημεν τω Χριστώ !
Νεκρώθηκε η αμαρτία !
Βαπτιστήκαμε και ξαναγεννηθήκαμε !
Ζωντανέψαμε !
Θάψαμε στην Ιερή κολυμβήθρα την αμαρτία !
Είμαστε πλέον ζωντανοί !
Ο παλαιός άνθρωπος έμεινε εκεί , συνεσταυρώθη και συνετάφη !
Πεθαμένος για την αμαρτία !
Αυτός είναι ο αποθανών, ο οποίος δεδικαίωται , μένει ανέγγιχτος και ανεπηρέαστος από την αμαρτία!
Ο νεκρός φυσικά και δεν αμαρτάνει !
Επομένως και ο νέος άνθρωπος , ο μόνος αληθινά ζωντανός , ο Χριστιανός Ορθόδοξος δεν μπορεί , δεν είναι δυνατόν και κατά φύσιν να αμαρτάνει !
Τούτο λέγει ο Απόστολος των Εθνών στο σπουδαίο τούτο χωρίο της προς Ρωμαίους !
Ότι ο Χριστιανός Ορθόδοξος που έχει γίνει νεκρός για την αμαρτία δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει !
Ο αποθανών, δηλαδή ο ζωντανός !
Εκείνος που ζει μυστηριακά , εν μετανοία , εν εξομολογήσει , και κοινωνία μετά του Αδιαιρέτου Τριαδικού Θεού , είναι μακριά από την αμαρτία !
Πόσα στ αλήθεια δεν παρερμηνεύουμε , πόσα δεν αγνοούμε !
Πόσα δεν διαστρεβλώνουμε και πόσα δεν πετάμε , επειδή δεν ταιριάζουν στον ολοδικό μας Θεό !
Άχρηστα και αταίριαστα στους νεκροζώντανους αγαπολόγους καιρούς μας !
Ας πάμε τώρα στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:
Ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. ( Ματθ. 8,21-22 )
Ο Χριστός μας λέει σε έναν από τους μαθητές που τον ακολουθούν , ο οποίος ζητά την άδειά Του για λίγο να απομακρυνθεί , ώστε να φροντίσει για την ταφή του πατέρα του :
Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους !
Ασυνήθιστα σκληρός ο λόγος του Χριστού μας σε αυτό το χωρίο !
Μα δεν μίλησε ποτέ ο Χριστός μας εξωραῒζοντας , στρογγυλεύοντας και αγαπολογώντας !
Δεν είναι ψυχοερευνητής ο Χριστός μας !
Είναι ψυχογνώστης!
Είναι ο Κύριος της Ζωής και του θανάτου !
Εκείνος μόνο γνωρίζει ποιος είναι ζωντανός και ποιος νεκρός !
Αυτός θα κρίνει ποιοι διήγαγαν τούτο το πρόσκαιρο ως ζωντανοί και ποιοι ως πεθαμένοι !
Ζωντανοί όσοι προσπαθούν συνεχώς να γίνονται νέοι άνθρωποι , να διατηρήσουν την αναγέννηση που έλαβαν την ημέρα της βαπτίσεώς τους, μα και κάθε αναγέννηση στο δεύτερο και απειραρίθμως επαναλαμβανόμενο λουτρό της Ιεράς Εξομολογήσεως !
Ζώντας εν Χριστώ και για τον Χριστό , όσοι πορεύονται την οδόν της μετανοίας αδιαλείπτως, ως την τελευταία τους επίγεια ανάσα, ακολουθώντας τον Αρχηγό και Τελειωτή της πίστης μας !
Αιώνια ζωντανοί !
Κάποτε θα μεταβούν εκ του θανάτου εις την Ζωήν !
Στον αντίποδα νεκροί που ναι περπατούν , ναι ανασαίνουν , όμως απλά υπάρχουν !
Μακριά απ ο,τι μπορεί να ξεδιψάσει , να χορτάσει , να φωτίσει!
Επίπλαστες χαρές , ψεύτικες ελπίδες και ένας θάνατος που παραμονεύει μαζί με το σκοτάδι που αιώνια τον αγκαλιάζει! Νεκροζώντανοι όσοι δεν ακολουθούν τώρα τον Χριστό μας !
Ο ίδιος το είπε !
Εκείνος που νίκησε τον θάνατο!
Που μας έδωσε το νίκος και την αιώνια Ζωή!
«Με κρατάς , σε κρατώ και μετά γκρεμός και μετά το τέρμα …»
λέει ο γνωστός στίχος του περιάκουστου τραγουδιού …
Δεν έχει όμως τέρμα το αιώνιο για τους Ζωντανούς !
Μα για να αναρωτηθούμε όλοι μας σήμερα και πρώτος ο γράφων, με τον τίτλο αυτού του τραγουδιού , βάζοντας στο τέλος του όμως όχι θαυμαστικό μα ένα ανήσυχο και αγωνιώδες ερωτηματικό :
Είμαστε ακόμα ζωντανοί ;
Είμαστε ;
Νώντας Σκοπετέας 17-07-2018
Απόσπασμα από εκπομπή ( οπτικοποίηση Στεφανία Στ. https://www.youtube.com/watch?v=V-9YLsGszhM&t=1962shttps://www.youtube.com/watch?v=V-9YLsGszhM&t=1962s) και κείμενο με τίτλο :
Είμαστε ακόμα ζωντανοί ;;;;
ΥΓ: Πρέπει αυτό το άσμα να τραγουδήθηκε από την συμπαθή Άλκηστη στην....
καρότσα της αγάπης δεκάδες φορές χθες ...
Βγήκαν πολλοί στα μπαλκόνια και στις...
πολύκοσμες αυλές τους και έβαλαν θαυμαστικό ...
Οι υπόλοιποι, που ακόμα ψάχνονται ψυχωφελώς για το σημείο στίξης , οι περισσότεροι σε ανήλιαγα κλουβιά χωρίς ουρανό και ω(ο)δική πρόσβαση , ζητιάνευαν το ακεσώδυνο φάρμακο του Ζωντανού Θεού, να θεραπεύσουν της ψυχής τους τα τραύματα σιγοτραγουδώντας το επίσης γνωστό της Άλκηστης:
"Η Σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα"
( ως εκεί ...μιας και η αναψυχή δεν χωρά σε στενά και τεθλιμμένα δρομάκια όπως και η καρότσα της αγάπης)
Χριστός Ανέστη ...αδελφοί και πατέρες.
Πονά η ψυχή που πασχίζει να φορέσει τα λαμπριάτικά της...Έχουν κολλήσει πάνω της με σμύρνα και αλόη τα πένθιμα τα σάβανα και για πρώτη φορά δεν την αποχωρίζονται ...μα ελπίζει εκείνη στην Ανάσταση...Ακόμα Μεγάλη Παρασκευή.....
Ν.Σκ.
26-04-2020

Εδώ είμαι πάλι...

.... Ψηλάφηση θέλει η πίστη μας ! Μόλις ομολογήσουμε την απιστία μας , έστω την υδαρή μας πίστη !Τότε θα αποκαλυφθεί ο Χριστός μας ! Μετά από 8 ημέρες …ίσως …Μπορεί και ελάχιστα πριν ξεπνεύσουμε για τελευταία μας φορά !Ελάχιστα πριν αναχωρήσουμε για την αληθινή Ζωή ! Σημασία έχει να ομολογήσουμε την απιστία μας ! Να φωνάξει η καρδιά μας ! Βοήθεια Κύριε ! Βοήθει μοι τη απιστία! Κατοίκησε μέσα μου και απάλλαξέ με από τον μισόκαλο που ακόρεστα ενσπείρει χαμερπείς λογισμούς αμφιβολίας και απελπισίας και σκότους ! Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι ! Πρόσθεσε Κύριε πίστη ζέουσα και υψοποιό ! Ξεδιάλυνε της απιστίας μα και της ψεύτικης , της ανεμόδαρτης πίστης την αχλύν! Αυτής που μας καθησυχάζει ότι είναι ακλόνητη και ακέραιη και αδιάβλητη !Μέχρι που να φανεί ο Αναστημένος Ναζωραίος στο διπλανό υπερώο ! Μέχρι να ακούσουμε από τους άλλους : Εωράκαμεν τον Κύριον ! Και τότε ξεγυμνώνεται της καρδιάς η αλήθεια ! Εσύ αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , που διακηρύσσεις με παρρησία πως εκ Πνεύματος Αγίου , αρεύστως , ανωδίνως και ανηδόνως Θεός γεννήθηκε εξ Αειπαρθένου Νύμφης Κυρίου! Εσύ που όλα αυτά τα ψέλνεις και τα υμνείς ! Εσύ που βροντοφώναξες μόλις το Χριστός Ανέστη ! Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μετέλαβες το σώμα και το αίμα Του ! Δεν μπορείς να δεχτείς ούτε τα πιο μικρά που σαν ακήρατες πλευρές αποκαλύπτονται μπροστά σου ! Και μυρίζεις τον αγιασμό πριν τον πιείς , και φοβάσαι μην κολλήσεις τίποτα από τον μπροστινό σου γεράκο στην ουρά για την Θεία Μεταλαβιά ! Και λογαριάζεις για τρελό και πλανεμένο ώσει λήρος εφάνη τα ρήματά του όποιον με βουρκωμένα μάτια και πνιγμένη φωνή σου εξιστορεί μια θεία παρεμβολή και μια δική του ψηλάφηση ! Και εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο από όλα θαύμα ! Παρ ότι βλέπει ο Κύριος αυτές τις απαρνήσεις σου τις συνεχείς , Εκείνος δεν σταματά να εμφανίζεται μεθ ημέρας οκτώ ! Να αποκαλύπτεται και Χαίρων Ερευνώμενος , γλυκά να μας καλεί : Εδώ είμαι πάλι ! Μεθ υμών ! Ψηλαφήστε με !

Νώντας Σκοπετέας/12-04-2018

Απόσπασμα από εκπομπή και κείμενο με τίτλο "Την πίστη σου να ψηλαφάς ".

https://www.youtube.com/watch?v=fE58_RjNtNM&t=864s

Της...Θεούσας το Χριστός Ανέστη

Όσο ο καιρός της Αναστάσιμης χαράς, του κενού μνημείου και της τρανής Αγγελικής αναγγελίας κυλά, τόσο τα σημεία στίξης που την συνοδεύουν αρχίζουν να ατονούν και να παραμορφώνονται…Εκείνο το υπέροχο θαυμαστικό που τόνιζε το χαρμόσυνο άγγελμα της Νίκης της ζωής αρχίζει και από εμφατικό της συντριβής του θανάτου, λίγο –λίγο ξεθωριάζει και την θέση του παίρνει ένα ερωτηματικό …Άλλοτε βιαστικό , άλλοτε σβησμένο χωρίς ψυχή και τόλμη …μυρωμένη …Χριστός Ανέστη!!λες ως της Αναλήψεως και για πάντα …και ακούς ένα Καλημέρα δυνατό και ένα άτονο και άπονο Αληθώς απλά για να μην σου χαλάσουν το όνειρο και το …χούι , που τους κάνει να απορούν και να αναρωτιούνται μεγαλόφωνα: Καλά τόσο καιρό έχουμε να ειδωθούμε; Δεν τα χουμε πει;…Τα είπαμε μα τα λέμε και θα τα ξαναπούμε…μπας και κατανοήσουμε το τι λέμε και τι προσμένουμε σε τούτη εδώ τη ζήση…

Και θα αναρωτιούνται κάποιοι που διαβάζουν τούτες τις γραμμές και θα κουνάνε το κεφάλι τους απογοητευμένοι , συμπνεόμενοι και νιώθοντας τον …πόνο του γράφοντος που υπερασπίζεται ζεόντως τα Όσια και τα Ιερά…Μα και αυτός ο ίδιος κάποτε το ίδιο ξέψυχος και άτονος ήταν…Σαν παιδί στις παρυφές ενός καλοκαιριού τότε, στην αίθουσα ενός φροντιστηρίου ξένων γλωσσών…Μαζί και με άλλους περιμέναμε τρία απογεύματα την εβδομάδα να φανεί ένα κορίτσι τόσο αλλιώτικο από τα υπόλοιπα …

Θεούσα την λέγαμε στα κρυφά!!! Μήπως και σήμερα έτσι δεν θα την παρασημοφορούν; Τέλη του Μάη τότε ήταν και εκείνη η ευλογημένη ψυχούλα–πάντα καθυστερούσε λίγο,τότε πίστευα επειδή έμενε μακριά- έμπαινε μέσα στην τάξη και κοιτάζοντάς μας όλους έλεγε : Χριστός Ανέστη! Και εμείς σπεύδαμε να κοιταχτούμε με νόημα μεταξύ μας και να ονειδίσουμε την μακαριότητά της… Και είχε τόσα θαυμαστικά η φωνή της…εύηχα, καθάρια , ανόθευτα, αγνά…Της το χρώσταγα για πολλούς καιρούς εκείνο το Αληθώς Ανέστη ο Κύριός μας και ο Θεός μας! Εκείνο το Αληθώς που δεν άκουσε ποτέ της από τα δικά μας περιφρονητικά χείλη…όλων ημών των φυσιολογικών και εντός εποχής παιδιών, των χωρίς συμπλέγματα και πεπαλαιωμένες αντιλήψεις που θα μας έκαναν ακοινώνητους περιθωριοποιημένους και αποσυναγώγους…Την έλεγαν Αθανασία…Δεν θα μπορούσε να έχει πιο ταιριαστό όνομα εκείνο το ευλογημένο πλάσμα …Την έχω ακόμα στ αυτιά μου την φωνή της και όλα τα θαυμαστικά που την χρωμάτιζαν… Αθανασία, Μυροφόρα εσύ αδελφή μου !! Αληθώς Ανέστη! Συγχώρα την ατολμία και την ολέθρια άγνοια…Άξια πληγών και τα δύο...

Αμέτρητοι είναι του συναξαριού οι ήρωες, που πριν η φωτεινή δεσμίδα του Ουρανού αγκαλιάσει τα καταπονημένα ξέψυχα σώματα, τα γδαρμένα , ματωμένα τα τόσο πληγωμένα, ψέλλισαν το δικό τους αλλιώτικο νυν απολύεις. Χριστός Ανέστη φώναξαν και παρέδωσαν το πνεύμα . Γονατίζει η ψυχή μου μπροστά στο συναξάρι ..Ο Άγιος Παναγιώτης ο Ιεροσολημίτης και ο Άγιος Αχμέτ ξεψυχούν ψέλνοντας τον αναστάσιμο παιάνα…Και πόσοι ακόμα…Και ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, που έλεγε συνέχεια Χριστός Ανέστη χαρά μου…Δεν γνωρίζει χρόνο τούτος ο χαιρετισμός…Δεν γνωρίζει εποχή…Δεν τον σκεπάζει τίποτα. Ούτε η πωρωμένη αφροσύνη, ούτε η σκληρόκαρδη άγνοια, ούτε του διαβόλου τα σκεπάσματα και η σκόνη, απ της αμαρτίας το στροβίλισμα…Στέλνει χαρά και ελπίδα παντού, όταν τούτον τον χαιρετισμό τον προφέρουν άδολα χείλη και ανυπόκριτες καρδιές…Ωλιγώθησαν είναι η αλήθεια αυτά …Εκλέλοιπεν όσιος …σαν τους φοίνικες που ένας –ένας ξεραίνονται και αποτέμνονται, αφού αρχίζουν να εκλείπουν σχεδόν ολότελα και οι δίκαιοι…Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει …

Μέχρι όμως να ξεραθεί κι ο τελευταίος φοίνικας θα υπάρχουν οι δια Κύριον χαρούμενοι τρελοί , Θεούσοι και Θεούσες.... που όλο έτσι θα μας χαιρετούν…Χριστός Ανέστη !

Νώντας Σκοπετέας .

Απόσπασμα από το βιβλίο Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν (Εκδ της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Συναλληλίας "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" / 2019)

Θέλετε Φως απ τον Πανάγιο Τάφο ;

...Γεμάτη από παράξενες ομορφιές είναι η ζωή των Χριστιανών ! Γνώρισα μια τέτοια «παράξενη» γυναίκα ! Και πρόσφατα ανακάλυψα για εκείνη κάτι τόσο ασυνάντητο …και αυτό εκτός μόδας και συρμού! Όπου πήγαινε ήθελε να χει μαζί της ένα μικρό φαναράκι ! Από πολύ καιρό είχε βάλει στο μάτι τούτη την παραξενιά ! Να κρατήσει ολοχρονίς αναμμένο το Άγιο Φως ! Πόσα διλήμματα δεν της έβαζε συνέχεια ο πονηρός και πόσους λογισμούς για να σβήσει την ακοίμητη φλόγα της …

Θα πιάσει φωτιά το σπίτι σου που φεύγεις και αφήνεις τόσα καντήλια αναμμένα… Αμ το ταβάνι σου που μαύρισε; Πάλι βάψιμο ! Άλλα έξοδα ! Με τόσο λάδι που καίγεται θα χόρταιναν τόσοι φτωχοί που δεν έχουν στάξα στο ρωγί τους ! Τώρα με τις μεγάλες θερμοκρασίες θα βάλεις καμιά πυρκαγιά εκεί που πας στα πολλά ξερά που υπάρχουν δίπλα στο οστεοφυλάκειο !

Πως της ήρθε στ αλήθεια ένα απόγευμα φέτος το καλοκαίρι και καρτέρεψε στο ζεστό εσπέρας στο κοιμητήριο του τόπου της !Στο μεγάλο κοιμητήρι της μεγάλης πόλης !

Περπατούσε ανάμεσά τους …με το μικρό της φαναράκι ! Στεκόταν για λίγο κάτω απ τις ανακουφιστικές σκιές των κυπαρισσιών και ανίχνευε και αναζητούσε με την ματιά της εκείνες τις χαρμολυπημένες μορφές , που δεν θα πάψουν όσο ζουν να στέλνουν ανάσα και αναπαμό στις ολοζώντανες ψυχούλες που έχουν φωνή και μας μιλούν !

-Θέλετε να φωτίσετε το καντήλι με Φως απ τον Πανάγιο Τάφο ; Έχω εδώ κρατημένο !

Λάμπανε εκείνων τα μάτια από έκπληξη ! Μιλούσε η δακρυσμένη τους σιωπή το ευχαριστώ για τούτο το ουρανόσταλτο δώρο ! Ζύγωσε και ο παπά Θόδωρος και μόλις κατάλαβε , δόξαζε τον Βασιλιά Παράκλητο που ψιθύρισε τούτη την παραξενιά στην μικροκαμωμένη γυναίκα !

Αύγουστος και ακόμα καίει του Ανεσπέρου Φωτός η υπέρ ήλιον λάμψη! Της οικογένειάς μας φίλη και αδελφή πεφιλημένη ! Την καλέσαμε να μας επισκεφτεί στα πατρογονικά μου , της Μάνης τα αγιομέρια , παραμονές του Αγίου Φανουρίου ! Σαν τέλεψε ο εσπερινός πήρε την λαμπίτσα της την γυάλινη και έσυρε για τα κοιμητήρια του τόπου , τα …ξενοδοχεία των μανιατών προσδοκούντων ! Μαζί της είχε και ένα μεγάλο μπουκάλι λάδι , καρβουνάκια και αγιολίβανο ! Έγιναν τα κοιμητήρια της παλιάς Ανδρούβιστας κείνο το σουρούπωμα καντηλέρια Αναστάσιμα ! Και κάτι ξεχασμένα , αφώτιστα για χρόνια ολάκερα , παραπονεμένα μνημούρια λάβανε χαρά απρόσμενη ! Στάλαζε ευχαριστώ ο Ουρανός ολοένα στα μάτια της ! Και πήρε έπειτα τον πετρόδρομο για όλα τα ξωκκλήσια του Νικόβου που άστραψαν με Λαμπροφώς μετά από άγνωρους χρόνους ! Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια και τα Άγια Θεοφάνεια και ο Άγιος Αθανάσιος με την πιο χαμηλή πόρτα της πίστης και η Ανάληψη με το ματάκι της Πλατυτέρας , το βγαλμένο από χέρι μετανιωμένου της παιδιού , και η Αγία Μαρίνα της θειάς Καλλιοπίτσας η γειτόνισσα και ο Άη Χαραλάμπης , ο φιλοξενάρης του Αγίου Φανουρίου …

Στον Όρθρο της δικής του μνήμης έδωσε στον παπά Σταύρο τον φιλακόλουθο και ευλαβέστατο , που από παιδί λαχτάραγε μόνο την ιεροσύνη , την γυάλινη λάμπα της να ακουμπήσει εκείνος το Άγιο Φως πάνω στο λάξευμα της Παναγιάς, που ολόκληρο τον κόσμο αγκαλιάζει ! Την πήρε εκείνος με προσοχή και απερίγραπτο δέος και την έβαλε στο βάθος της Άγιας Τράπεζας ! Φως σιμά στο Φως του Ευαγγελίου , στης ευλογίας τον Σταυρό τον πολυτυπωμένο σε κεφαλές πονεμένων και ταλαιπώρων ανθρώπων , στο Ιερατικό το άκλειστο για τους ταπεινούς και φιλακόλουθους υπουργούς του Υψίστου ! Και έλαμψαν τόσο αλλιώτικά όλα ! Και αισθανθήκαμε το ομοθυμαδόν όσοι ήμασταν μέσα στο μικρό ξωκκλήσι και όσοι στέκονταν πρωτόγνωρα σιωπηλοί στην φρεσκοασβεστωμένη αυλή του !Και δυνάμωσαν απερινόητα οι φωνές μας ! Και του ψάλτη η φωνή που την ώρα του Κοινωνικού ίσως για πρώτη φορά σε τούτον τον οίκο έψαλε το Δούλοι Κύριον και έπειτα το Εξομολογείσθαι τω Κυρίω , δυνάμωσε πιότερο όταν ακούστηκαν οι στίχοι: … οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν… Τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ…

Και χαιρόταν η γυναίκα και έκλαιγε βουβά και ευχαριστούσε με αλληλούια τον Βασιλιά Παράκλητο , που της ψιθύρισε τούτην την …παραξενιά ! Υπόσχεση Του έδωσε εκείνη την ώρα , ως την τελευταία της πνοή , απ τον εύφορο μπαξέ της ψυχής της , να θησαυρίζει καρπούς , να τους μοιράζει ευλογία σε κάθε Χριστό που θα σταθεί δίπλα της …

Νώντας Σκοπετέας. 

Απόσπασμα από το βιβλίο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν " ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)

ΥΓ: Όσο κι αν τούτο το Μεγάλο Σάββατο φύσηξε ...άγριος άνεμος, η φλόγα του ανεσπέρου Φωτός δεν έσβησε ! Δεν το κατόρθωσε ούτε θα το κατορθώσει κανένας Θεομάχος έως της συντελείας του αιώνος ...

Αύριο Παναγία μου, να έρθεις εσύ στην κηδεία του δικού μου παιδιού ...

Ο αδελφός  μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια ανήμερα της Μεταμορφώσεως παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή ! Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω ! Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει !
Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν !
Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό !
Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε , κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε :
Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο σε παρακαλώ νε έρθεις και εσύ στην κηδεία του δικού μου !
Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα !
Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της !
Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή !...
( Νώντας Σκοπετέας) Μ.Παρασκευή 2020.

Απόσπασμα από Ημερολόγιο Αγίου Όρους 2017 μαζί με μια εκπομπή αφιερωμένη στην ξεχασμένη μας Άνοιξη
Άμποτε να την θυμηθούμε και κάποτε λυτρωτικά να την βιώσουμε αποδιώχνοντας τον εθελούσιο μαρασμό μας , αναζητώντας το ζωντανό θαύμα της πίστης μας και εμπιστευόμενοι ( όχι μόνο στα λόγια...) ΠΑΣΑΝ την ζωήν ημών ΧΡΙΣΤΩ ΤΩ ΘΕΩ...

https://www.youtube.com/watch?v=4671RMr5yUQ&list=PLnPpIB3HH55Y8t3g6AloRghpf2ANwRFce&index=55

Σταυρώνοντας τον Αναστάντα...

Και εμείς στους οποίους ο Χριστός εδώ και είκοσι αιώνες ισχυρά μαρτυρεί ότι αναστήθηκε ,

 εμείς εμπαίζουμε τον Αναστάντα Χριστό,

 φτύνουμε τον Αναστάντα Χριστό , 

ξανασταυρώνουμε τον Χριστό και μάλιστα τον Χριστό τον Αναστάντα !

( Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Όταν Εκείνος, ο Ξένος , ο Θεάνθρωπος Ιησούς,  ανέβει πάνω στον Σταυρό να λάβει τον πιο ατιμωτικό θάνατο , εμείς από κάτω,  θα αναζητήσουμε και πάλι εναγωνίως τον ρόλο μας ! Πόσες φορές δεν δακρύζουμε , δεν σπάει η φωνή μας , δεν κλαίμε γοερώς αντικρίζοντας την σπαράζουσα Μητέρα του Θεού , τον ηγαπημένο  μαθητή , τις πιστές μαθήτριες . Ταυτιζόμαστε με όσους Τον ακολούθησαν ως τον Γολγοθά. Και εμείς εκεί δίπλα τους… Θαρραλέοι και πιστοί έως εσχάτων …Θαρραλέοι και πιστοί ως το : Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδωμι το πνεύμα μου . Έτσι πασχίζουμε να πιστεύουμε ! Το έχει ανάγκη η ψυχή μας και η ελέγχουσα συνείδησή μας ! Γιατί είμαστε εμείς που ξεστομίσαμε εκείνο το : Καν δεή με συν  Σοι αποθανείν , ου μη Σε απαρνήσομαι. Το είπε ο ατρόμητος Πέτρος αυτό ! Εκείνος που πρώτος απ τους μαθητές Τον ομολόγησε ως Υιό του Ζώντος Θεού ! Έδωσε υπόσχεση και όρκο παντοτινής και ακλόνητης αφοσίωσης ο Πέτρος ! Εν Σοι εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι !Και έπειτα λιποτάκτησε και αρνήθηκε ! Τρεις φορές !Μα βγήκε έξω και έκλαψε πικρά ! Και έπειτα δεν απελπίστηκε,  προσμένοντας την  γλυκιά εωθινή ώρα  όταν συγχωρέθηκε  η τριπλή του άρνηση !

Αδελφοί μου η σκηνή με τις αφιερωμένες ψυχές , τις πιστές θρηνωδούσες μορφές  κάτω απ τον Σταυρό είναι συνταρακτική ! Ευχόμαστε  ανυποκρίτως όλοι να ταυτίζονται δικαίως,  μα κυρίως στην δικαιοσύνη του Κυρίου με αυτούς τους ήρωες…Εμείς  δεν τα καταφέρνουμε  όσο κι αν το επιθυμούμε ! Νιώθουμε συνεχώς ότι φωνάζουμε εκείνο το φριχτό σταύρωσον , εκείνο το ανατριχιαστικό Βαρραβά …Πασχίζει η ψυχή , να ομοιάσει έστω στον αρνητή μαθητή,  που συνεχώς έκλαιγε και μετανοούσε, όποτε λάλημα πετεινού ακουγόταν . Και έπειτα με εκείνα τα τρία Φιλείς με; ,  αποκαταστάθηκε για να ακολουθήσει η ομολογία , η Ιεραποστολή η θαυματουργία , το μαρτύριο ! Αδελφοί δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάθε αμαρτία μας , κάθε αστοχία και λοξοδρόμημά μας από τις εντολές , τις οδούς τα μαρτύρια και τα δικαιώματα του Κυρίου μας , είναι ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΚΑΡΦΙΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ !  Να αυτομεμφόμαστε συνεχώς ως την τελευταία μας ανάσα , να νιώθουμε συνεχώς ΕΜΕΙΣ οι Σταυρωτές Του , ΕΜΕΙΣ οι αρνητές Του ! Αν δεν νιώθουμε έτσι , θαρρούμε πως πλανώμεθα  πλάνην οικτρά  και συναπωλόμεθα τοις πολλοίς ! ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ σκληραίνοντας περισσότερο τις καρδιές μας ! Ναι , ελπίζουμε κι ούτε θα πάψουμε ποτέ να ελπίζουμε στην Σωτηρία ! Όχι όμως στην σωτηρία της αυτοδικαίωσης και της επικαλυμμένης έστω με συναισθηματικά δάκρυα  υπερηφανείας . Ελπίζουμε στην Ελεοσωτηρία ! Στο Έλεος του Εσταυρωμένου Λυτρωτή ! Ως την τελευταία μας αναπνοή,  να μετανοούμε για εκείνους τους χτύπους από τα καρφιά του Γολγοθά ! Ως την τελευταία μας ανάσα να αγωνιούμε και να Τον ρωτάμε: Πως μας θωρείς Εσταυρωμένε μας ;;; Ας μην ξαναακουστεί ποτέ από τα χείλη μας αυτό που πλέον ακούγεται τόσο συχνά στις μέρες μας από κλήρο και λαό  : Τι μας έκαναν… Τι κάνουν … Τι κάνετε… ! Σώνει πια με την αυτοδικαίωση και την παραλυτική εγωλατρεία που αγαπολογεί , χαϊδολογεί και παραπλανά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! Μόνο σε πρώτο πληθυντικό  : ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΕ ΜΑΣ! ΠΩΣ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ!  ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΜΕΝ ! ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΜΕΝ ! Δεν είναι αυτό γενίκευση , ούτε ομογενοποίηση ( πόσο θλιβερό αυτό το φαινόμενο , χαρακτηριστικό της ελλειμματικής αγάπης , που αταπείνωτα όλο αναθεματίζει,  ειρωνικά απαξιώνει και από καθέδρας υποτιμά )  , ούτε η ανοίκεια της Αλήθειας βολική διπλωματία . Ξύπνημα είναι και υπακοή στα αμετασάλευτα Ευαγγελικά ρήματα ! Υπακοή στην ασίγαστη φωνή του Χριστού μας και των προδρόμων Του : Υπακοή στο ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!

Ένας Άγιος Βαλκάνιος θα μας οδηγήσει , η κεκρυμμένη συνείδηση της μαρτυρικής Ορθοδοξίας , ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ! Γεννήθηκε και κοιμήθηκε ανήμερα του Ευαγγελισμού της Κυρίας Θεοτόκου ! Με ένα άγγελμα χαρμόσυνο πάντοτε στην καιομένη καρδιά του ! Ακούγεται σκληρός ο λόγος του στην Μεγάλη Παρασκευή …Ιδίως στο σημείο εκείνο που λέει :[ …Ο δικός μας χλευασμός στον Χριστό είναι φοβερότερος απ τον Εβραϊκό. Οι Εβραίοι μπόρεσαν λιγότερο να πιστεύουν στον Χριστό επειδή δεν είχε αναστηθεί ακόμα.Και εμείς στους οποίους ο Χριστός εδώ και είκοσι αιώνες ισχυρά μαρτυρεί ότι αναστήθηκε , εμείς εμπαίζουμε τον Αναστάντα Χριστό, φτύνουμε τον Αναστάντα Χριστό , ξανασταυρώνουμε τον Χριστό και μάλιστα τον Χριστό τον Αναστάντα !....]( Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΑ ΣΕΠΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη)

Λέπια φεύγουν μαζί με δάκρυα από τα μάτια της ψυχής μας . Ας ακούσουμε τον Άγιο με τεταμένη την προσοχή αδελφοί μου και ας πάψουμε επιτέλους , κλήρος και λαός να παίρνουμε λάθος ρόλους κάτω απ τον Σταυρό του Χριστού μας ! Γιατί διαφορετικά θωρούμε τους εαυτούς μας ανώτερους,   ακόμα και  εκείνου, που πάνω του ο  Χριστός μας  οικοδόμησε την Εκκλησία Του !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα  από ομότιτλη εκπομπή Μ.Εβδομάδας 2020

Μέχρι να βγει καρπός…

Υγεία…Μια λέξη, μια ευχή! Πολλοί που μας ακούνε τούτην την ώρα την έχουν κλονισμένη, χρονίως ταλαιπωρημένη…Αν κάτι σου έχει λείψει, το εύχεσαι στους άλλους και εκείνοι όταν ιδίως συναισθάνονται την σπουδαιότητά του,  το εύχονται ομοίως. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που θέλουν να πρωτοτυπούν στις ευχές τους . Να μην πουν κοινοτυπίες να μείνει αξέχαστη η ευχή τους. Γράφουν σβήνουν ξαναγράφουν…Αλλά τούτη η ευχή είναι η πιο συνηθισμένη αλλά και η πιο αποδεχτή απ τους πολλούς.

-Υγεία, μόνο υγεία! Το σπουδαιότερο! Όλα τα άλλα έρχονται!

Γνωρίζουμε έναν άνθρωπο που κάθε ασυνάντητη  ευχή που δίνει,  έχει βαθύ νόημα! Το παράδοξο για αυτόν τον παράξενο Χριστιανό είναι πως όλες του οι ευχές,  εμπεριέχουν την υγεία! Αλλά την υγεία της ψυχής !Αυτής που δεν θα επιτρέψει ποτέ τον θάνατό της!

-Σου εύχομαι να σε περιμένει ο Κύριος μέχρι να βγάλει καρπό η συκιά σου!

Ακούσατε πως εύχεται τούτος ο παράξενος…με νου στον Ουρανό…Εμείς οι πολλοί…σπεύσαμε όμως ήδη να τον συγκαταριθμήσουμε με τους τρελούς που όλο μας χαλάνε… την γιορτή. Αχ και να ξέραμε όμως τι μας ευχήθηκε ο ανθρωπάκης τούτος! Λίγο ψάξιμο χρειάζεται! Εκεί που όλα αποκαλύπτονται! Στις σελίδες της Ευαγγελικής Αλήθειας!

Ἔλεγε δὲ ταύτην τὴν παραβολήν· συκῆν εἶχέ τις ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὐτοῦ πεφυτευμένην, καὶ ἦλθε ζητῶν καρπὸν ἐν αὐτῇ, καὶ οὐχ εὗρεν. εἶπε δὲ πρὸς τὸν ἀμπελουργόν· ἰδοὺ τρία ἔτη ἔρχομαι ζητῶν καρπὸν ἐν τῇ συκῇ ταύτῃ, καὶ οὐχ εὑρίσκω· ἔκκοψον αὐτήν· ἱνατί καὶ τὴν γῆν καταργεῖ; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἄφες αὐτὴν καὶ τοῦτο τὸ ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόπρια. κἂν μὲν ποιήσῃ καρπόν· εἰ δὲ μήγε, εἰς τὸ μέλλον ἐκκόψεις αὐτήν.( Λουκ.ΙΓ.6-9)

Αναβάλλει ο Θεός και περιμένει να καρπίσει πνευματικά ο άνθρωπος! Η χρηστότητα και η μακροθυμία Του αν δεν μας οδηγεί στην μετάνοια και στο πετραχήλι του πνευματικού θα ναι ανώφελη! Η υγεία που κάποιοι απολαμβάνουν νιώθοντας ακμαίοι ισχυροί και ακατάβλητοι , τους παρέχεται , μας παρέχεται, για έναν και μόνο λόγο! Η μακροζωία και η μακροημέρευση (όπως έλεγε ο μακαριστός Παναγόπουλος) δεν συμβαίνει σε πολλούς γιατί φρόντισαν την διατροφή τους, έκαναν τα λουτρά τους και τα χειμερινά τους μπάνια, έμειναν σπίτι…. ρύθμισαν το οξυγόνο τους (αγοράσαμε όλοι οξύμετρα πλέον !!!). Καλά και ευλογημένα όλα τούτα, αρκεί να μην ξεχνάμε ότι η καρδιά που συνεχίζει να χτυπά είναι το σήμα και η εγγύηση ότι ο Κύριος περιμένει τους πνευματικούς μας καρπούς. Θα ακουστεί και πάλι στις συγκλονιστικές ώρες των Αγίων Παθών, το Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε! Λίγο πριν εκείνη η συνταρακτική ομολογία: Τον Νυμφώνα Σου βλέπω….και  ένδυμα ουκ έχω! Περιμένει ο Νυμφίος Σωτήρας να ξαναβρούμε τον κλεμμένο Φωτεινό μας Χιτώνα, να βγάλει δάκρυ-καρπό το δέντρο της ψυχής.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή Μ.Εβδομάδας 2020

Εγώ Κύριε δεν σ αγαπώ !

-Προσεύχομαι Πάτερ στο Θεό μα Εκείνος απόκριση δεν δίνει. Νύχτες ολάκερες και μέρες μια λέξη Του δεν πήρα.

-Κι όμως σου μιλάει συνέχεια!

-Και τι μου λέει;

-Σ αγαπώ παιδί μου! Σ αγαπώ παιδί μου! Προσπάθησε να τον ακούσεις.

-Θα προσπαθήσω παππούλη μου.

-Προσπάθησε και να του απαντήσεις. Αυτό περιμένει από εσένα.

-Μα πως δεν σου είπα; Συνέχεια του μιλώ. Και είναι σαν να του απαντώ: Και εγώ σε αγαπώ!

-Λάθος απάντηση παιδί μου.

-Λάθος η αγάπη;

-Άλλο περιμένει ν’ ακούσει από εσένα παιδί μου. Άλλη απάντηση.

-Άλλη από το ότι και εγώ τον αγαπώ;

-Ναι. Από εσένα και από όλους μας περιμένει ν ακούσει: Εγώ Κύριε δεν σ αγαπώ. Δεν σε πιστεύω! Δεν σε πονάω! Δεν σε θέλω δίπλα μου συνέχεια! Θέλω να έρχεσαι όποτε σε καλώ Εγώ!

Βοήθα με Κύριε να σ αγαπήσω έστω και για μια στιγμή αληθινά, να σε πιστέψω όσο κρατά ένα ελέησον να σε πονέσω όσο βαστά ένα δάκρυ. Αυτό περιμένει παιδί μου ν ακούσει. Του τα χεις πει ποτέ όλα αυτά;

-Ποτέ πάτερ. Ποτέ μου ο άθλιος!

-Μόλις το έκανες για πρώτη σου φορά… Γονάτισε παιδί μου να σου διαβάσω την ευχή! Μακρόθυμος ο Κύριος και πολυέλαιος!

Είναι οι στιγμές της αληθινής ειλικρινούς προσευχής ελάχιστες μέσα στην ζωή μας Να μιλάς στο Θεό και να σ’ ακούει «Κύριε, εισελθέτω ενώπιόν Σου η προσευχή μου , κλίνον το ους σου εις την δέησίν μου».

Αυτός πρέπει να είναι ο αγώνας κάθε αληθινά προσευχομένου. Να υπάρξει έστω και για ελάχιστα μέσα στη ζωή του μια στιγμή αφτιασίδωτης κατάνυξης , ταπεινής δεήσεως. Εκείνη η στιγμή!

Κρατά όσο το μισάνοιγμα μιας γνώριμης παλιάς πόρτας που τρίζει όπως καμιά άλλη. Αν θελήσεις να την διαβείς, μπροστά σε τέμπλο γλυκόφωτο θα σταθείς και θα κλάψεις και θα γαληνέψεις και θα θυμηθείς την αχνή, ξεχασμένη σου αγιότητα την αμαρτωλότητά σου που συννεφιάζει την ψυχή σου.

Εγώ Κύριε δεν σ αγαπώ. Βοήθει μοι τη απιστία! Ο Θεός μας οικονομεί όμως ως μακρόθυμος και πολυέλαιος! Μας στέλνει στο πλάι μας πνευματικούς ιχνηλάτες και οδηγούς, κατευθύνοντας τα διαβήματά μας ..

Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου μας Θαυμαστός εν τοις Αγίοις Αυτού. Είναι κάποιοι απ αυτούς τους οδηγούς οι οποίοι δια Πνεύματος Αγίου χτυπούν την Πόρτα του Θεού όπως γράφει κι ο ποιητής και Εκείνος αμέσως τους απαντά Παρρησία και Αγιότητα.

Καθαρές καρδιές θαρραλέες μπροστά στον Δεσπότη των πάντων. Μεσιτεύουν ζητούν και λαμβάνουν άμεσα την απάντηση. Όλα προς τo συμφέρον των ψυχών.

Διαπρύσιες προσευχές και ερωτήσεις.Πατρικές και φιλόστοργες απαντήσεις! Ακατανόητες τις περισσότερες φορές. Γεννηθήτω το θέλημά Σου!

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" που εκδίδεται από την Ορθόδοξη Ιεραποστολική Συναλληλία ¨Πρόμαχος Ορθοδοξίας"

Αυτή δεν είναι η Μαρία;

Σκέφτομαι όλους εκείνους που κυλίστηκαν στη λάσπη της πορνείας,στα λερά της σαρκολατρίας, στον ρύπο της φιληδονίας…Όλους εκείνους τους αμέτρητους, που επί τόσα χρόνια αγκάλιαζαν εφάμαρτα το κορμί της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας…Όταν η Αγία στην έρημο του Ιορδάνη, με τα καυτά της δάκρυα και την ατελεύτητη στερεή μετάνοιά της, διέγραφε μια- μια από την μνήμη του σπλαχνικού Πατέρα, τις ανείπωτες και θλιβερές μαγαρισιές της ψυχής της, εκείνοι που κάποτε έστω παρέσυρε, συνέχιζαν να σκέφτονται την Μαρία, ως την πιο μιαρή και πρόστυχη γυναίκα που είχαν συναντήσει στο διάβα τους. Όταν η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συναντούσε τον Όσιο Ζωσιμά, πατώντας πάνω στα Ιορδάνεια νερά , όταν αυτός εξομολογώντας την ανακάλυπτε το δυσθεώρατο μέγεθος της Αγιότητάς της, όταν εκείνη η τρισμακάρια γινόταν πρότυπο μετανοίας εις τους απεράντους αιώνες, υπήρχαν οι αμέτρητοι κάποτε εραστές της, που ακόμη, δίχως τον παραμικρό δισταγμό, την ελάχιστη επιφύλαξη, την λογάριαζαν για πόρνη! Και την καταδίκαζαν με τεκμήρια αδιάσειστα, με μαρτυρίες και αποδείξεις ακλόνητες στην αιώνια κόλαση!

Και έτσι έφυγαν κάποτε και εκείνοι οι αμέτρητοι από τούτη την πρόσκαιρη ζωή!

Και ανέβηκαν στον Ουρανό να πάρουν την δική τους θέση. Τι έκπληξη δοκίμασαν!–Αυτή δεν είναι η Μαρία η πόρνη; Αγία η Μαρία ; Κορυφαία στην χορεία Τους; Τόσα στεφάνια , τόσες τιμές! Πόσοι άγγελοι γύρω της! Λάθος κάναμε που την καταδικάσαμε! Μα δεν ξέραμε! Που να ξέρουμε…Κύριε πέμψον Λάζαρον…

Ο γιός Σου! Η κόρη Σου! Στα δύσκολά τους, στους σκοτεινούς τους καιρούς τους συννεφιασμένους, καμιά σχέση δεν θες να χεις μαζί τους….Τι γυρεύεις εσύ με δαύτους; Τι μπορεί να σας ενώνει; Μην είναι ο Ένας, ο εύσπλαχνος και τόσο πληγωμένος Πατέρας; Πόσο τον πονάει εκείνο το ο γιός Σου…

-Μα τον είδα που έκλεψε, που λήστεψε, που σκότωσε! Κτήνος είναι, όχι άνθρωπος! Δίχως συναίσθημα! Χωρίς επιστροφή! Καταδικάστε τον! Καταδίκασέ τον, Πατέρα!

-Πόσα χρόνια έχεις να τον δεις; Πόσον καιρό έχεις ν αντικρίσεις τα μάτια του;

-Ούτε να τον δω δεν θέλω!

-Μα έχει αλλάξει ο αδελφός Σου! Γύρισε στον εαυτό του! Είναι άλλος άνθρωπος, καινός! Φορά την πρώτη του χιονοφεγγαρώφοτη στολή! Ξανά! Δάκρυα διαμάντια κυλούν από τα μάτια του! Έλα και συ παιδί μου να τον δεις!

-Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σου λέω! Υποκρισίες όλα τούτα! Τεχνάσματα! Κάθε φορά τα ίδια! Ο γιός Σου, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών! Δεν μπορώ να έρθω , δεν μπορώ να χαρώ, γιατί είμαι δίκαιος και πάντα ήμουνα σωστός, δεν αδίκησα, δεν έβλαψα κανέναν! Σε τίμησα Πατέρα, σε σεβάστηκα! Εντολή δική σου δεν παραβίασα ποτέ μου! Τώρα λοιπόν με πνίγει το δίκιο! Αυτός να πληρώσει! Για την έκλυτη ζωή του! Αυτό είναι το σωστό! Δεν έρχομαι λοιπόν μέσα στο σπίτι!

-Ναι παιδί μου! Πάντα φρόνιμος εσύ και υπάκουος, με τίμησες και με σεβάστηκες! Τον νόμο που σου έδωσα τον τήρησες! Την καρδιά μου όμως δεν την γνώρισες ποτέ! Δεν εννόησες ποτέ σου την άμετρη αγάπη μου προς εσένα, τον αδελφό Σου, όλα μου τα τεκνία! Τι κι αν άκουσες τόσους μου λόγους , τόσα αιώνια ρήματά μου! Μίλησα για το απολωλός πρόβατο και τη χαμένη δραχμή! Ώτα ακουόντων ζήτησα στο τέλος κάθε τέτοιας ιστορίας! Να μ ακούσετε όμως από καρδιάς ! Να την σμιλέψουν αυτά τα λόγια μου τα αθάνατα! Δεν σε θέλω μεγάλε γιέ μου , να σαι υπάκουος, φρόνιμος, πειθαρχημένος, ευσεβιστής, θρησκευτικός, ηθικός, τυπικός…Σε θέλω παιδί μου αληθινά χαρούμενο, σπλαχνικό, οικτίρμονα, συγχωρετικό! –Έλα μέσα παιδί μου! Αν δεν συγχωρέσεις, δε θα χωρέσεις και συ στην αγκαλιά μου!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο "Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί" Εκδ Πρόμαχος Ορθοδοξίας. Κείμενο με τίτλο "Είμαστε όλοι μεγάλοι αδελφοί"

ΥΓ: Επειδή πολύ γίνεται χρήση τούτες τις ώρες του γεγονότος της άπαξ Θείας Μεταλήψεως της Αγίας, ας αναρωτηθούμε όλοι, εμείς που σκεφτόμαστε έστω κάτι τόσο ασυναφές της ζοφερής περίστασης που αντιμετωπίζουμε ,πρώτον: 

Αν έχουμε βιώσει έργω έστω και ένα δευτερόλεπτο απ τα 47 αδιάλειπτα χρόνια μετανοίας της Αγίας Μαρίας και δεύτερον : 

Αν η Αγία είχε ανεμπόδιστη πρόσβαση σε Άρτο Ζωής αιωνιζούσης κάθε πότε θα μετελάμβανε ...;;;;