Έγινε το γάλα …τυρί

Συνεχώς λοιπόν αυτό το δίλημμα, το αιώνιο δίλημμα που παρουσιάζεται ενώπιόν μας !
ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν Θεόν; ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν; εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην.( Γαλ 10.10).
Εμφανίζεται ιδίως στις μέρες μας μέσα από μια ολότελα εκκοσμικευμένη θεώρηση της πίστης μας !
Και σε αυτήν την μακρά πλέον περίοδο της …πανδημικής αναστολής της πίστης …
Η Ορθοδοξία σε αναστολή ; ΠΟΤΕ ! Η Ορθοδοξία δειλή και σε υποστολή ; ΠΟΤΕ! Η Ορθοδοξία σε αποστολή !
Να δώσει χωρίς αμφιταλαντεύσεις ξεκάθαρη βιωματική απάντηση στα διλήμματα τα οποία ελπίζουμε να προκύπτουν αβίαστα απ όσα ακούγονται σήμερα !
Διλήμματα λοιπόν αρίφνητα ενώπιόν μας.
Πλησμονή από τέτοια που περιβάλλει η τάχα διάκριση και η ψευδόσχημη Αγάπη για τον συνάνθρωπο …
-Βεβαίως αγάπη αλλά εν Αληθεία …εν Χριστώ !
- Σιωπολογία, υπακοή , συνοδικό σύστημα , ταπείνωση, αυθεντία με επαρκή Θεολογική γνώση και κατάρτιση από την μια στο πραιτόριο και το Κολοσσαίο της λογικής!
Εκεί βεβαίως δεν ακούγεται η αδύναμη φωνή αυτών των ελαχίστων, που αναζητώντας την αλήθεια πρεσβεύουν και βιώνουν το : θέλουμε ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία ! του μακαριστού Αγίου Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη.
Η φωνή τους που θα πνιγεί από τον όχλο των πολλών!
Θα ακουστεί όμως στα σίγουρα η στεντόρεια φωνή της ψυχής μας που θα φτάσει ως τον ματωμένο Γολγοθά να σταθεί στο πλάι της θρηνωδούσας Παναγίας μας του Ηγαπημένου μαθητή και των θαλερών Γυναικών.
Το Κολοσσαίο και το πραιτόριο της λογικής.
Έλεγε ένας αδελφός μας ο Αριστομένης ο Φλουράκης εκεί στο μετερίζι της πνευματικής ελεημοσύνης στον Πρόμαχο Ορθοδοξίας κάτι πολύ σοφό περιγράφοντας αυτό που αναφέρει και μέσα στο ψαλτήρι ο ιερός ψαλμωδός για το πώς σκληραίνει και γίνεται λιθώδης η καρδιά του ανθρώπου …ετυρώθη ως γάλα η καρδία …
Έχουμε πάθει λέει ο αδελφός μας στένωση καρδίας από τους θρόμβους της λογικής …
Και τι λένε οι πατέρες αδελφοί ;
Αίρεση είναι οτιδήποτε εκλογικεύει το δόγμα !
Προσπαθούμε συνεχώς ιδίως στις μέρες μας, να εκλογικεύσουμε και εμείς, να ανακαλύψουμε αυτά που είναι σεσιωπημένα στις Γραφές !
Αυτή η προσπάθεια οδηγεί πάντοτε στην πλάνη !
Έλεγξε τον εαυτό σου αδελφέ μου ταλαίπωρε εαυτέ μου !
Το πρότεινε αυτόν τον αυτοέλεγχο ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς …
Πες το σύμβολο της πίστης και νιώσε κάθε του λέξη και με ειλικρίνεια σκέψου αν την πιστεύεις …
Η μυστηριακή Ορθοδοξία που παίρνει Ζωή από τον Άλλο Παράκλητο τον Τριαδικό Θεό …
Ζωή που ρέει ανόθευτα και αμόλυντα δια των μυστηρίων …
Κάθε φορά που θα πλησιάζουμε μεταλαμβάνοντες ή μεταδίδοντες καταφοβισμένοι και με…προφυλάξεις το Άγιο Ποτήριο, ας επαναλαμβάνουμε αυτό το θεμελιώδες δόγμα της πίστης :
Και εις το Πνεύμα το Άγιον το Κύριον το ζωοποιόν …
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από ομιλία με τίτλο : Ιησού ή Βαρραβά ; η οποία εκφωνήθηκε διαδικτυακά στις 3 Απριλίου 2021 στην Ε.Ρ.Ω Αγρινίου .

Στο πανηγύρι της Παναγιάς

Έφτασε ο καιρός που οι αναμνήσεις πλήθυναν… Δεν το λεγες ποτέ, πώς θα φτανε τούτη η εποχή! 

Σε πλησμονή οι θύμησες, ξεπερνούν πλέον κατά πολύ στο ζύγι της ζωής τα όνειρα. Είναι όμορφο να αναπολείς, υπό μία προϋπόθεση όμως και μόνο! Αν δοξολογείς συνεχώς τη μακροθυμία του Θεού, αν όλα σου τα θυμητάρια τα στρέφεις προς τον ουρανό, αν τους δίνεις Χριστό έστω κι αν τότε τούτες οι θύμησες σου οι παιδικές , οι νεανικές, δεν είχαν μέσα τους διόλου, έστω κι αν Αυτός ήταν μόνο μια κάποια αιτία που μετατράπηκε από τον ψεύτη κόσμο σε μία χρήσιμη αφορμή. Θυμάσαι λοιπόν τις γιορτάδες μέρες, των Χριστουγέννων το δωδεκαμέρι, το Πάσχα της μοσκόφυτης πλάσης, το καλοκαίρι των Αγίων και των ξωκκλησιών. Και ψάχνεις να βρεις μέσα τους, πίστη και μυστήριο και το θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού. Και συναντάς έθιμα και συνταγές και αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν και ήχους και μυρωδιές και γεύσεις. Μα Πουθενά ο Χρηστός Κύριος. Αχ εκείνα τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, με τις σημαιοστόλιστες πλατείες, τα πολλά φώτα, τις ψησταριές, τον πάγο και τις μουσικές ως το πρωί…Μα είναι παραμονή της Παναγίας! Ξημερώνει η μετάσταση της! 

Έχει νήστεμα αυστηρό και απόψε! Πώς θα ξυπνήσει ο κόσμος αύριο; Ξημέρωσε και ακόμα χορεύουν! 

Ω ποιοί χορεύουν! Θυμάσαι τα νιάτα μας; Ως το πρωί χορός και έπειτα εκεί γύρω στις 10:00 με 10:30 ως την πλατεία να ξανασυναντηθούμε, και ένα κερί στα βιαστικά να ανάψουμε μέσα στην εκκλησία που ο Παπάς κάνει απόλυση…Έχει και λαχειοφόρο και a la tre ... και ωραίους άρτους και …την γιορτάσαμε και φέτος την Παναϊτσα!

Είναι όμορφο να θυμάσαι, αρκεί να μπορείς να γυρίζεις στο τότε και να τα αλλάζεις όλα!

 Αυτό θαρρούμε είναι μετάνοια αδελφοί μου! Να γυρίσεις πίσω, να σιγάσεις τις μουσικές, να χαμηλώσεις τα φώτα και να μεταφέρεις το πανηγύρι απολείτουργα, όπως γινόταν στα παλιότερα χρόνια, όταν όλοι οι νηστευτές, οι δεκαπεντιστάδες λειτουργημένοι και κοινωνημένοι, όρθρου βαθέος έρχονταν στην εκκλησία να ακούσουν τα υπέροχα καθίσματα……

Ἀναβόησον Δαυΐδ, τίς ἡ παροῦσα Ἑορτή; Ὁ πάντιμος χορός, τῶν σοφῶν Ἀποστόλων, ἠθροίσθη θαυμαστῶς, τοῦ κηδεῦσαι ἐνδόξως, τὸ σῶμα της Πανυμνήτου Θεοτόκου και τον Πέτρο ένδακρυ να καταπλήττεται ορώμενος την Παρθένο τρανῶς ἡπλωμένην ὑπτίαν …

Να γινόμασταν πάλι παιδιά και νέοι να ξανά πανηγυρίζαμε (συναθροισμένοι, συναγμένοι για να θυμηθούμε και την όμορφη αυτή λέξη το πανηγύρι, παν+αγείρω, συγκεντρώνω, συναθροίζω) και να μην αφήναμε στιγμή να περνά και να καταγράφεται ως μία από τις πολλές ασήμαντες που ζήσαμε, ως δήθεν σημαντικές και μνημειώδεις. Αλλά δόξα τη μακροθυμία του Κυρίου, που φέτος θα ξανά πανηγυρίσουμε και δεν θα αφήσουμε ούτε μία λέξη, ούτε ένα νόημα να το καλύψει ο ήχος της ορχήστρας, καμιά ψησταριά να σκεπάσει του θυμιάματος την δέηση, κανέναν προβολέα να σβήσει το φως των ικετευτικών χεριών, που αναζητούν το θείο Έλεος δια πρεσβειών της απειρογάμου Θεοτόκου.  

Στη μηχανή του ευλογημένου Χρόνου λοιπόν, να γυρίσουμε στο τότε και παραμονές της πανσέπτου μεταστάσεως της υπερενδόξου Δεσποίνης ημών και αειπαρθένου Θεομήτορος, να εισέλθουμε στο Καθολικό ενός ταπεινού Μοναστηρίου που πανηγυρίζει! Στη σκιά του Κισσάβου! 

Πώς λάμπει τούτος ο Παπάς που βγαίνει να κηρύξει, πριν ακουστούν τα απόστιχα του εσπερινού! Χρυσό το στόμα του, μέλι ξεβγαίνει μαζί με τις λέξεις! Μια-μια αυτές στολίζουν το κουβούκλιο της Παναγίας μας !

1979! Εσπερινός της κοιμήσεως! Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος! Αυτά τα ομιλήματα έχουν σχεδόν την ηλικία αυτού που αναπολεί! Ξεκινά να μιλά. Πολλά είναι αυτά που νοσταλγούμε χωρίς να τα έχουμε ζήσει! Να μια τέτοια στιγμή στην σημερινή μας εκπομπή ! Τώρα που τίποτα δεν είναι δεδομένο μέσα σε απαγορεύσεις αναστολές, ακυρώσεις, στρεβλώσεις και νοθεύσεις, ας μην αφήνουμε καμιά στιγμή να μνημονεύεται για τα ασήμαντα για τις ψυχές, μα από ανεξίτηλες γραφές στο κέντρο της καρδιάς μας! Εκεί, με πύρινα γράμματα η λέξη Ιησούς, δια πρεσβειών Εκείνης που μεγάλωσε τη βασιλεία Του.

                                                                              

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Τρία παιδιά στην σκιά της Μεγαλόχαρης !

 

 

Να εμπιστευθώ στην Παναγιά την πάσαν μου ελπίδα !

Θαύματα και θαυμάσια μες στις αυλές της είδα !

Μικρά παιδιά κι ανήμποροι μπροστά της γονατίζουν !

Στην σκιά της Μεγαλόχαρης με δάκρυα μετανίζουν !

Αυτές οι θεραπευτικές σκιές της Μάνας όλου του κόσμου !

Καταφυγή και σκέπη και ευσκιόφυλλο δέντρο, μέσα στ Αυγούστου το ανηφόρι !

Πόσοι δεν τις αναζήτησαν ! Σε κανέναν η Κυρία Θεοτόκος δεν την αρνήθηκε τούτη την σκιά!

Ποια μάνα αρνείται στο πονεμένο της παιδί την αγκαλιά της ! Ιδίως όταν αυτό το παιδί έχει πάναγνη ψυχούλα που δεν την πότισε ποτέ το δηλητήριο της αμαρτίας!

Θα μεσιτεύσει η Κυρία Θεοτόκος πάντοτε προς το συμφέρον της αιτήσεως , αιώνια οδηγός , άνασσα κι ανάσα !

Αυτά τα παιδιά θα συναντήσουμε σήμερα !

 Τρία μικρά παιδιά ! Τρεις αγαθές ψυχές βρίσκονται παραμονές και ανήμερα Δεκαπενταύγουστο στις αυλές της Πανάχραντης Κυράς !

Η Ευπραξούλα , ο Γιώργος και η Αρετή !

Μια σκιά κι ένα φιλί της Παναγίας μας,  να δίνει ελπίδα, θεραπεία και μνήμες αγιαστικές !

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

https://www.youtube.com/watch?v=KpkbuQErtgc&t=190s&ab_channel=%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%9D%CE%AF%CE%B1%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%A6%CE%B7

Τα ξερόφυλλα θ΄ανθίσουν...

Κοιτάς τα καμένα και κλαίς….

Θωρείς και ακούς τους νεκροζώντανους τούτου του κόσμου,  να φανερώνουν πλέον …περήφανα και επηρμένα  ,  του υποσυνειδήτου τους τα κάποτε κρυμμένα κάτω απ την πλουμιστή  ευσεβοφάνεια, δηλητηριώδη  ένστικτα …

Ως πότε να υπομείνω;  μου λες …

Κοίταξε αδελφέ μου το ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας !

Ολόλευκο και μακάριο σαν τις ψυχές εκείνων που ονειδίστηκαν και διώχτηκαν ένεκεν Εκείνου…

Κοίτα και στην ...δροσοβόλο περίβολο του !

Ούτε τα ξερά φύλλα δεν κάηκαν …

Το ελάχιστο δεν θα είχε πέσει απ το κλαδί αν Εκείνος δεν το επέτρεπε …

«Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου»

(Ψαλ. λθ΄ [39] 2).

Νώντας Σκοπετέας

09-08-2021

ΘΕΟΜΗΝΙΑ...

Οι σοφοί κατά Θεόν άνθρωποι, τα ταπεινά του κόσμου ,
οι διαλεχτοί και διδαχτοί του Κυρίου,
που δεν χρειάζονται κανένα ομίλημα και κανένα κείμενο περισπούδαστου "πνευματικού καθοδηγητή" για να λάβουν πνευματικές αποφάσεις και να απαντήσουν στα διλήμματα του ...σύγχρονου πραιτορίου,
παρά μόνο την βεβαία και ασφαλή συνείδησή τους,
ποτέ δεν χρησιμοποιούν φράσεις του τύπου : φυσική καταστροφή , κλιματολογική αλλαγή και άλλα τέτοια ασύνετα, παρά μόνο μια :
ΘΕΟΜΗΝΙΑ !
Του Θεού η μάνητα, θέτει νου και απερινόητα , μα τόσο παιδαγωγικά, αποκαλύπτει το μέγα Του έλεος ...
...ὅσας ἔδειξάς μοι θλίψεις πολλὰς καὶ κακάς, καὶ ἐπιστρέψας ἐζωοποίησάς με, καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς γῆς πάλιν ἀνήγαγές με.
( Ψαλμ.70,20)
Νώντας Σκοπετέας
6-8-2021

Στις ειδικές δυνάμεις του Χριστού! ( + π.Σάββας Αχιλλέως)

Πολλές φορές στην πνευματική ζωή χρησιμοποιούμε λέξεις ή φράσεις στρατιωτικής ορολογίας! Στρατιώτες του Χριστού με τα όπλα του Φωτός ανά χείρας δεν ευχόμαστε ολοένα να είμαστε ; Ή να θυμηθούμε υπέροχα λόγια από το Άγιο Τριώδιο ; Η πάνοπλος εγκράτεια ! Η πανοπλία του Σταυρού! Ο αντίμαχος εχθρός ! Η πίστη , άρρηκτον τείχος, η προσευχή θώρακας και ασπίδα , η ελεημοσύνη περικεφαλαία και η νηστεία μαχαίρι που εκτέμνει κάθε κακία! Τέτοια εξάρτηση πολεμική, τόσα όπλα , τέτοιο πεδίο μάχης για τους στρατιώτες του Χριστού ! Που είναι όμως οι ιαχές και οι πολεμικές κραυγές ; Πού τα στίφη των εχθρών κι οι πολεμίστρες ; Δεν βλέπω τίποτα μου λες ! Μήπως όλα τούτα είναι λίγο υπερβολικά ; Ησυχία απλώνεται ! Μόνο πολεμικό δεν είναι το κλίμα !

….οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.( Εφ. 6,12) ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ ….διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ,… ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ…. στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν…. ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης,…. ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως….. καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε,….( Αποσπάσματα από 6ο κεφ.Εφ)

Στην προς Εφεσίους επιστολή του Θείου Παύλου οι προτροπές για την μάχη κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου! Με το μαχαίρι του Πνεύματος ξεθηκαρωμένο, βγαλμένο από την πανοπλία του Τριαδικού Θεού, θα πολεμηθεί ο αθέατος αντίμαχος της ψυχής ! Χωρίς σώμα και υπόσταση,κρυμμένοι από τις σωματικές αισθήσεις , από την υλική εξωτερική πραγματικότητα ! Αντιληπτοί μόνο όταν τα πνευματικά μας αισθητήρια δεν έχουν απονεκρωθεί ! Αφανείς οι εχθροί σε τούτον τον ασταμάτητο μυστικό πόλεμο , που ξεκινά από την στιγμή της αναγέννησής μας ! Από τους όρκους παντοτινής αφιέρωσης! Συντάσσομαί Σοι Χριστέ ! Αποτάσσομαί σοι σατανά ! Από το βάπτισμά μας και τον θάνατο του παλαιού ανθρώπου , ως την τελευταία μας πνοή σ αυτόν τον πόλεμο με τον μισάνθρωπο ψυχολετήρα! Αρχηγός και Αρχιστράτηγος ο Χριστός μας περιστοιχισμένος από τις στρατιές των Αγγέλων και τα στρατεύματα των Αγίων ! Πολύπειροι εκείνοι γνωρίζουν τις πονηρές μεθοδείες και τα τεχνάσματα του πανούργου εχθρού.

Τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, ο εχθρός εμφανιζόταν εν υποστάσει. Πάμε στο Άγιο Συναξάρι ! Η Αγία Μαρίνα στο εικόνισμά της πατάει τον Σατανά ! ἀνδρείως κατεπάτησας ὄφιν ἀρχέκακον… τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοὶ Ἀθληφόρε….ψέλνουμε στα απολυτίκιά της ! Εμφανίζεται ο φθονερός διάβολος με μορφή δράκοντος μπροστά στην Αγία για να την φοβίσει την ώρα του μαρτυρίου και της θυσιαστικής ομολογίας της . Εκείνη ατάραχη συνεχίζει να προσεύχεται ! Τότε αλλάζει τη μορφή του σε έναν κατάμαυρο και απαίσιο στην όψη άνθρωπο, με πρόσωπο μαύρου σκυλιού. Η Αγία Μαρίνα τον αρπάζει απ τα μαλλιά και με ένα σφυρί που βρίσκει, τον χτυπά στο κεφάλι ταπεινώνοντάς τον. Έτσι, συνέχισε η Αγία τα συγκλονιστικά παλαίσματά της , έχοντας συμπαραστάτη τον Χριστό ως το τέλος φορώντας το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου ! Δεκαπέντε χιλιάδες ψυχές βλέποντας όλα τούτα και κυρίως την ήττα του μισόψυχου διαβόλου, πίστεψαν τότε και συναθληθέντες και συμμαρτυρήσαντες με την Αγία θανατώθηκαν, κερδίζοντας το αιώνιο Φως! Και είναι αμέτρητες οι σελίδες του συναξαριού , ιδίως των πρωτοχριστιανικών χρόνων, με τέτοια περιστατικά ! Η τακτική λοιπόν έπρεπε να αλλάξει ! Αφού τοιουτοτρόπως τόσες ψυχές ξέφευγαν από τα δίχτυα του φθονερού, έπρεπε εκείνος να παραλλάξει το σχέδιό του . Με ακριβώς την αντίθετη στρατηγική ! Με την κρυφή , αόρατη , υπόγεια και ανεπαίσθητη παρουσία του . Και με το να πείσει φυσικά τους εχθρούς του ανθρώπους ότι δεν υπάρχει ! Ότι όσα ακούγονται γι αυτόν είναι υπερβολές , σκοταδισμοί και ζηλωτισμοί …

Ο πόλεμος όμως δεν έπαυσε ποτέ! Οι στρατιώτες του Χριστού γνωρίζοντας τα δόλια σχέδια και τις απάτες του επίβουλου πολεμούν ατρόμητοι και γενναίοι , σώμα με σώμα δίχως να υπολογίσουν το τίμημα αναμένοντας μόνο την Θεϊκή μισθαποδοσία και το αμάραντο στεφάνι της νίκης σε τούτον τον πόλεμο ! Διαλεχτοί στρατιώτες, εξουδετερώνουν και εκδιώκουν , ακαταγώνιστα μεσιτεύουν πλέον στον θρόνο του Δεσπότη ! Έναν τέτοιον γενναίο μαχητή , έναν επίλεκτο ειδικών αποστολών θα γνωρίσουμε καλύτερα στις παρυφές της ιερής του μνήμης! Δαιμόνων διώκτης ! Ειδικότητα σπάνια και για λίγου μονάχα εκλεκτούς ! Δεν είναι όλοι για όλα ! Επικίνδυνη άκρως αυτή η ειδικότητα αν δεν έχεις εκπαιδευθεί να μάχεσαι στο πιο αλλόκοτο και δύσκολο πεδίο μάχης ! Την ανθρώπινη καρδιά ! Για να ξεριζωθούν από εκεί τα δαιμονοκίνητα πάθη που έχουν εγκατασταθεί , χρειάζεται πάλη στήθος με στήθος ! Τέτοιος παλαιστής της πίστης , Άγιος εν ζωή , λουσμένος στο Φως της του Θεού επιγνώσεως ! Ο μακαριστός Άγιος Πατήρ , Σάββας Αχιλλέως ! Ο διώκτης των πονηρών πνευμάτων , ο προφητικός διδάχος των ημερών μας ! Ιαματικός , πρεσβεύει για έλεος και παράταση στον Κύριο ! Επίλεκτος στις ειδικές δυνάμεις του Χριστού !

Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών αφιερωμένων στον Άγιο Γέροντας των ημερών μας μακαριστό πατέρα Σάββα Αχιλλέως και το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί (εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Καλή αντάμωση Παπά Λιά μας !

 

Πλέον ο παπα Λιάς μας βρίσκεται εκεί που πάντοτε ποθούσε ! Στο επουράνιο θυσιαστήριο ! 

Τι να ανταποδώσουμε στον Κύριο που τόσο μας ευεργέτησε στέλνοντάς τον ιχνηλάτη και οδηγό στης επιστροφής τον δρόμο! Ακαταγώνιστες οι μεσιτείες του στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού. 

Τώρα θα ναι περισσότερο δίπλα μας ! Μετά των Αγίων παππούλη μας γλυκέ , της υπομονής και της πίστης εργάτη , του Χριστού μας δούλε ακάματε! 

Αυτό που δεν θα λησμονήσουμε όσο ζούμε είναι το πνεύμα της θυσιαστικής σου αγάπης ! 

Τοις πάσι γέγονα τα πάντα συνήθιζες πάντοτε να λες μα κυρίως να βιώνεις! 

Δοτικός ως εκεί που η αγάπη γινόταν ασύνορη. Για κάθε απόκληρο , αγνοημένο , αποσυνάγωγο, ξεστρατισμένο, εξαρτημένο, με τον Θεό θυμωμένο και απ ΄τους ανθρώπους πληγωμένο, ήσουν μια ορθάνοιχτη αγκαλιά ! Χωρίς ημετέρους, αυλές και προσωποληψίες , δεν δίσταζες πάντοτε να ορθώνεις ανάστημα και να υπερασπίζεσαι την Αγάπη και την Αλήθεια !

 Και έγινες ο παπά Λιάς όλων μας, που σήμερα κλάψαμε πρώτα από χαρά αντικρίζοντας την γαλήνια οσιακή σου μορφή και έπειτα σαν εψάλη το Χριστός Ανέστη μόλις έσμιξες και πάλι με το δουλεμένο τόσο από τα χέρια σου Τσακώνικο χώμα ! Καλή αντάμωση παπά Λιά μας!

 Ήδη έχεις φτάσει στην επιγραφή που λέει : Καούρ εκάνατε στον Παράδεισο ...

   

                                                                π.Ηλίας Αλευράς+28.7.21

Το δέντρο που ποτίζαμε...

....Βέβαια το ακατήχητό μας είναι η μεγάλη και κύρια αιτία για το ευεπίφορο των αιρέσεων και των κακοδοξιών !
Συνεχώς διαπιστώνουμε ότι έχουμε έλλειμμα κατήχησης …
Αλλά μένουμε στις διαπιστώσεις και στους άμβωνες των Εκκλησιών το στρώμα από την σκόνη όλο και παχαίνει… σαν το σκοτάδι …
Αντί λοιπόν να ενταθεί το κηρυκτικό και διαφωτιστικό έργο, προβάλλεται εδώ και καιρούς πολλούς το ότι πρέπει να εκσυγχρονιστεί η Εκκλησία να γίνει θελκτική, ενδιαφέρουσα , σαγηνευτική για τους νέους ανθρώπους ιδίως!
Ναι, τις είδαμε αυτές τις προσπάθειες εμπράκτως να εκδηλώνονται( δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε θαρρώ).
Μια προσπάθεια ένταξης του κόσμου στην Εκκλησία, στο σώμα του Χριστού, παραβλέποντας όμως και αδιαφορώντας παντελώς για την Εκκλησιαστικοποίηση όλου αυτού του κόσμου που σαγηνεύσαμε …Και τι καταφέραμε ; Εκκοσμικεύσαμε την Εκκλησία!
Μικρές πτυχές της βασικής αιτίας γι αυτό που ζούμε όλοι μας σήμερα μέσα στην Εκκλησία θίξαμε σήμερα αδελφοί μου .
Δεν θα μπορούσαμε παρά αδρομερώς να αναφερθούμε σε πολλές από τις παραφυάδες ενός δέντρου με πολύ βαθύ και ισχυρό ριζικό σύστημα !
Πνευματικά άκαρπο αλλά φοβερά επιζήμιο αυτό το δέντρο !
Το δέντρο της Εκκομίσκευσης !
Αν με μια λέξη απαντούσαμε σε εκείνον τον απογοητευμένο αδελφό μας για το τι έφταιξε που φτάσαμε ως εδώ , πέραν του πρωτεύοντος αμετανοήτου μας θα απαντούσαμε με αυτήν την λέξη!
Εκκοσμίκευση !
Η Εκκλησία δεν χρειάζεται ανανέωση με ακρωτηριασμούς και περικοπές με αυθαίρετους νεωτερισμούς!
ΕΜΕΙΣ πρέπει να γίνουμε νέοι άνθρωποι να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθούμε τον νέο !
Όσοι φυσικά αυτά δεν τα έχουν διόλου διαισθανθεί έστω συνεχίζουν να καταδεικνύουν και να καταγγέλουν μια δογματική ακαμψία , έναν Θρησκευτικό ολοκληρωτισμό , μια μεσαιωνική απολυτότητα, έναν σκυθρωπό εθνικισμό ...
....Ξέρετε, ο Οικουμενισμός πρεσβεύει αυτήν την ανάμειξη αυτόν τον συγκερασμό ( συγκρητισμός) συν +Κρης των πολλών αληθειών …Θεωρεί την αλήθεια κατακερματισμένη και ότι κάθε θρησκεία διαθέτει το προνόμιο να κατέχει ένα τμήμα αυτής της αλήθειας. Οπότε αν ενώσουμε όλες τις αλήθειες μαζί θα φτιάξουμε την σύνολη Αλήθεια . Σχετικοποίηση….
Λύκοι βαρείς , ετεροδιδασκαλούντες !
Επίδοξοι Νεκροθάφτες της Ορθόδοξης Πατερικής Παράδοσης έλεγε κάποιος με πόνο βαθύ!
Ας το εκλεπτύνουμε κάπως . Ας μιλήσουμε για ανεπίγνωστους του πνευματικώς θανάσιμα επιληψίμου , κιβδηλοποιούς της Ορθοδοξίας !
Εκφιλοσόφηση και εξ ακαδημαϊσμός της πίστης ! Ό,τι πιο αποστασιοποιημένο από το Φωτοβόλο δόγμα και κυρίως από το μυστηριακό βίωμα της Ορθοδοξίας!
Η Αγιότητα αδελφοί να είναι το θέλγητρο και ο μαγνήτης μας και όχι οι ατέρμονες φιλοσοφίες μας και τα ωραία λόγια που χαϊδεύουν τα πάθη.
Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βιβλιοθήκη τήν ὁποία μπορεῖς νά μελετήσεις, ἀλλά βίωμα τό ὁποῖο καλεῖσαι νά ζήσεις. έλεγε ο μέγας Ομολογητής η κεκρυμμένη συνείδηση της μαρτυρικής Ορθοδοξίας ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
Ας γρηγορούμε αδελφοί ! Η Ορθοδοξία είναι τὸ πλήρωμα τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Χάριτος. Η Ορθοδοξία είναι ο Χριστός !
Ο Χριστός είναι η αποκεκαλύμμένη πλήρης και ανόθευτη Αλήθεια. «Εγώ ειμι η αλήθεια» (Ιωάν. ιδ΄ 6).
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς είναι η Ορθοδοξία μας!
Αυτά να τα ακούνε και να μετανοούν και μαζί τους και εμείς ( αυτός είναι ο προορισμός και η αποστολή μας η συνεχής μετάνοια και μόνο ) όσοι Νεοορθόδοξοι και Νεοχριστιανοί φανεροί και κρυφοί εκπροτεσταντιστές της Ορθοδοξίας, αντι βιβλικοπατερικά και άκρως αντι ιεροκανονικά συνεχίζουν να δημιουργούν κάσες από κερκόπορτες και να ονειρεύονται την άλωση της μόνης υπάρχουσας αληθινής πίστης !
Αναρωτιέμαι πως έχουν σκεφτεί να αντικαταστήσουν εκείνο το τρέμω την φοβερά ημέρα της κρίσεως που ακούγεται στο όρθρο των Κυριακών του Τριωδίου μετά τον 50ο ψαλμό …
Ίνα ώσι έν !
Έτσι παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Αγίου Θεού ο μεγάλος Άγιος των ημερών μας ! Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης , ο οποίος όσο ζούσε με ενθουσιασμό κήρυττε, πως μοναχά η Ορθοδοξία έχει αυτό το βαθύτατο νόημα !
Την σωτηρία και λυτρωτική ενότητα με κεφαλή και μπροστάρη τον Χριστό μας !
Εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάζει και ανυμνείν Αυτόν και μόνο !
Το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του Τριαδικού Θεού !
Αυτού που φανερώθηκε και φανερώνεται συνεχώς στους εν επιγνώσει ενωμένους πιστούς και πανελευθέρους δούλους Του !
Απανωτοί οι εμπτυσμοί και τα ραπίσματα στο ακόμα Σταυρωμένο πανακήρατο σώμα του Χριστού μας.
Η εναγώνια προσπάθεια για αποΧριστοποίηση και ουδετεροθρησκεία , που πλέον είναι ηλίου φαεινότερο οτι μεθοδεύεται στην Ελλάδα αλλά και όπου υπάρχει Ορθοδοξία από ορατούς και αοράτους αντίμαχους-αντικειμένους Της Αλήθειας, μας φέρνει στον νου εκείνο το αιώνιο ρήμα του Χριστού μας από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο .
Τον κατηγόρησαν οι Φαρισαίοι γιατί δεν επιτημούσε τον κόσμο που κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα , Τον επευφημούσε αποκαλώντας Τον : Υιό Δαυίδ και Βασιλειά του Ισραήλ .
Και ο Θεάνθρωπος Κύριος , τους αποκρίθηκε με μια φράση που πόσο ταιριάζει και σε αυτούς, που στα σίγουρα χλεύασαν μόλις άκουσαν οτι και τα άψυχα... κρανία απάντησαν κάποτε το Αληθώς Ανέστη !
Τους απαντά ο Χριστός μας λοιπόν και σήμερα :
«Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40) .
Χριστός Ανέστη ...αδελφοί και πατέρες !
Πρσδοκώντας τα άψυχα μα και τα έμψυχα να μιλήσουν ...και να ομολογήσουν Χριστό στην πράξη !
Ας θυμόμαστε πάντοτε τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά : Κύριε φώτισόν μου το σκότος μα κάτι ακόμα που είπε ο μεγάλος Άγιος : Οι της Αληθείας εισί της Εκκλησίας ! Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί».
«ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
Ουδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν (Ματθ. 6,24)
Ιησού ή Βαραββά λοιπόν …Εκλογίκευση ή πίστη ; Φίλοι Του ή εχθροί του ; Ψεύδος ή Αλήθεια; Σκοτάδι ή Φως ; Ανάσταση Ζωής ή Ανάσταση Κρίσεως ;
Στο λείμμα ή στον όχλο ;
Διαλέγουμε και παίρνουμε !
Η απόφαση αποκλειστικά δική μας !
Το ρητορικό ερώτημα του Αποστόλου Παύλου πάντοτε ας μας ελέγχει και ας μας οδηγεί στο να απαντάμε συνεπιμαρτυρούντος του μόνου Αληθινού Αγίου και Τριαδικού Θεού στα συνεχόμενα διλήμματα χωρίς να παρασυρόμαστε: «Πως ημείς εκφευξώμεθα, τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;» (Εβρ. Β 3).
Σε αυτήν την δεινή περίσταση που βιώνουμε ας απαντήσουμε ξαναπροσφεύγοντας στην προς Εβραίους Επιστολή του Θείου Παύλου :
Ημεις δε ουκ εσμεν υποστολής εις απώλειαν αλλά πίστεως εις περιποίησιν ψυχής.
Δεν θα δειλιάσουμε , θα κρατήσουμε καλά την πίστη για να σώσουμε με το έλεος του Χριστού μας τις αθάνατες ψυχές μας !
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από ομιλία με τίτλο : Ιησού ή Βαρραβά ; η οποία εκφωνήθηκε διαδικτυακά στις 3 Απριλίου 2021 στην Ε.Ρ.Ω Αγρινίου . https://www.youtube.com/watch?v=Kez3KV-EmXU&t=389s...

Ένα ποτήρι κρύο νερό

Μέσα στο καύμα του καλοκαιριού, το σώμα αναζητά σκιές και δρόσους αναπαμού. Δεν είναι λίγες οι φορές που αισθάνθηκες το απαράκλητο, το απροστάτευτο και τάχυνες το βήμα σου να βρεις την παρηγοριά του. Και τότε, να νιώσεις πόσο σημαντική είναι μία γραία μουριά και μία ξεχασμένη για καιρούς βρυσούλα σε ακαμάτευτο περιβολάκι.

Οδοιπορείς μέσα στα ζεστά μεσημέρια του θέρους. Πασχίζεις να φτάσεις στην Εμμαούς, τον παντοτινό προορισμό που όρισε κάποτε η ψυχή σου για τέρμα και αρχή. Εσύ και εκείνη, Λουκάς και Κλεόπας. Δυο ώρες δρόμος, πάντοτε δύο ώρες με τον γλυκύτατο Ιησού στο μέσο. Ένα πλατανόδασος κρύβει τον ήλιο. Κάπου στα δεξιά, νερά γαλάζια και ένα γεφυράκι κρυμμένο από τους θάμνους. Χώμα παντοτινά ευωδιαστό από τα βήματα Εκείνου. Να μην τελείωνε ποτέ εκείνο το μονοπάτι. Να μην βράδυνε ποτέ και η καρδιά μας. Όσο κι αν κρατήσει αυτή η αέναη πορεία μας προς την Εμμαούς, προς την Δαμασκό , προς την Τιβεριάδα, προς το νυν απολύεις τον δούλον σου Κύριε, ο Αναστημένος Ζωοδότης όλο θα βρίσκεται στο μέσο συμπορευτής, εμψυχωτής, στα έντεκα χιλιόμετρα, στην ενδέκατη ώρα, στους έντεκα μαθητάδες, που θα αναζητούν να αναπληρώσουν τον δωδέκατο εξωμότη τον αρνησίχριστο. Και πάντοτε όταν η ψυχή θα αναζητά δροσιά και το σώμα θα καταρρέει από την κούραση και την ταλαιπώρια, Εκείνος θα την κερνάει ένα ποτήρι κρύο νερό! Θα βρίσκει τον τρόπο ο Πανευμήχανος Παντευργέτης να μας ποτίσει ποτήριον ύδατος, ότι Χριστού εσμέν.

Πόσους τέτοιους κεραστές αγνές ψυχούλες δεν στέλνει συνεχώς δίπλα μας ο Κύριος να μας δροσίσει. Απρόσμενα έρχονται και στέκονται δίπλα σου, κρατώντας ένα ποτήρι κρύο νερό. Το σώμα ψύγεται και η πίστη θερμαίνεται. Μέσα στο καλοκαίρι τούτο το τόσο αλλιώτικο, για λίγο έστω θα ξεμακρύνουμε όπως έλεγε ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου από την ταραχή της πολιτείας. Να απολαύσουμε και να χαρούμε τα φαινομενικά ελάχιστα, να κάνουμε συντροφιά με αγνοημένους απ τον κόσμο απλούς, λεύκες έμψυχες ευσκιόφυλλες, πηγές κελαρυστές,  του κόσμου ασκητάδες , Αγίους της διπλανής μας πόρτας.

Να γίνουμε και εμείς όμως κεραστές! Ο κάθε αδελφός είναι ο Χριστός. Κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Χριστού, κατά το Παύλειο ρηθέν, ο καθένας από εμάς , όσοι εν Χριστώ εβαπτίσθημεν. Για αυτό και όταν στέκεται δίπλα μας εκείνος ο αδελφός ο εμπερίστατος, αναγκεμένος και διψασμένος, ακούγεται από τα στεγνά του χείλη αυτό που άκουσε η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτισσα από τα άχραντα χείλη του Χριστού μας: δος μοι πιείν.

Εκείνο το δροσερό ποτήρι νερό που θα αλληλοπροσφερθεί, είναι ικανό να διαποτίσει την ύπαρξή μας να υγράνει την ξερή και άνυδρη ψυχή μας και να την κάνει να μην ξανά διψάσει εις τον αιώνα. Ένα ποτήρι δροσερό,  λαγαρό νερό,  που θυμίζει το ζωντανό νερό σβήνει την πολλάκις αλύτρωτη πνευματική μας ξηρασία και δίψα. Ένα ποτήρι ξέχειλο και αξόδευτο, που συνεχώς βρίσκεται κάτω από την αστείρευτη Κρήνη της Ζωής. Πόσες φορές όμως αδελφοί μου προσπερνάμε αυτή την Πηγή της Ζωής, αδιάφοροι συνεχίζοντας , αξεδίψαστοι πωρωμένοι και κατάξεροι, τον απαράκλητο δρόμο της αποστασίας…

Και εκείνος συνεχίζει να φωνάζει… διψώ...  πάνω στον Σταύρο!

Όξος και χολή από την μια και από την άλλη ένα ποτήρι κρύο νερό, πάντοτε μας περιμένει την ψυχή αιώνια να μας δροσίσει.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών

Χ.Μ.Θ. Της Ελπίδας το ακρωνύμιο …

Αυτή η πρόσκαιρη ευδαιμονία,  είναι για την συντριπτική πλειονότητα του «Νέου Ισραήλ» το αποκλειστικό ζητούμενο.

Και αυτό έχει ως άμεση συνέπεια το να υπάρχει κατάρρευση και βύθισμα στην απελπισία, όταν κυκλώσουν τα πρώτα τρικυμισμένα κύματα του πόνου και της δοκιμασίας.

Για ποιόν ευεργέτη πόνο και για ποιόν Κύριο Καθηγητή να μιλήσει τότε κανείς;

Μα ο πανευμήχανος Κύριος πάντοτε βρίσκει τον τρόπο να θέσει Νου και να διδάξει!

Να σμιλεύσει ψυχές και να τις μαλακώσει! Και βρίσκει τρόπους τότε να προειδοποιήσει τις ψυχές πως έφτασε πλέον η ενδεκάτη ώρα που μπορεί να πολλαπλασιαστεί και να γίνει αιώνιο…Με ένα βιβλίο γραμμένο από ανθρώπους με χιλιοτρυπημένα από τις θεραπείες και τους ορούς χέρια. Με ένα ομίλημα από εκείνους που συμπορεύτηκαν με την ασθένεια την ανίατη , την δυσίατη, την γιατρεμένη. Σε μια σελίδα χαρτιού , σε μια διαδικτυακή όαση, σ έναν ραδιοφωνικό άμβωνα…Σε ένα δωμάτιο ψυχρό, στην διάρκεια μιας ΧηΜειοΘεραπείας …

Ω αυτά τα δωμάτια, αυτοί οι διάδρομοι- γειτονιές του Σταυρού  πόσες ψυχές έχουν λυτρώσει! Πόσο Φως βρίσκει κανείς εκεί!

Τόποι που αγιάστηκαν από δάκρυα και προσευχές!

Καρδιές που συνεχώς πλαταίνουν για να χωρούν όλο και περισσότερους…

Χάριν συντομίας πολλές φορές αυτές οι μέρες οι μεγάλες λέγονται από όσους πορεύονται μέρες Χ.Μ.Θ.

Ένα ιδιότυπο ακρωνύμιο(κάτι σαν ακρωνύμιο και αρκτικόλεξο) τόσο φοβιστικό και απευκτέο για άλλους που ίσως δημιουργήθηκε και χάριν εξορκισμού του κακού, της παλιοαρρώστιας που λέει ο λαός…

Δεν είναι το ακρωνύμιο αυτό που μοιάζει να φτιάχτηκε όχι μόνο χάριν συντομίας, μα σαν μυστικό πέρασμα ανώδυνης διαφυγής. Είναι και η σιωπή και η λησμονιά και ένα λευκό χαρτί να παραμένει άγραφο, γιατί δεν βαστά τις περισσότερες φορές ο πονεμένος που μένει πίσω να το συμπληρώσει με θύμησες και χαμόγελα που γίνονται δίστομες ρομφαίες, σαν η αγέραστη μνήμη τα βγάζει ξανά στην επιφάνεια μιας πένθιμης γαλήνης.

Εμείς ελέω Θεού σκεφτήκαμε πως ίσως στο τέλος αυτής της ωριαίας ραδιοσυμπόρευσής μας, από αυτά τα γράμματα θα δημιουργηθούν κάποια άλλα ακρωνύμια που θα γεννούν Ελπίδα και Φως και Χαρά αληθινή!

Χ. Μ. Θ …

Χριστός Μόνο Θαύμα,

 Χριστός Μόνη Θεραπεία,

Χριστός Μαζί Θαρσείτε!

 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών . 

Αφιερωμένες στην αδελφή μας Βασιλική που με το υπέροχο κείμενό της κατέθεσε τις μνήμες της από τις Χ.Μ.Θ και την μακαριστή συνοδοιπόρο της Μαρία στα δωμάτια του φωτός…

Η  Μαρία , ο Βασίλης, ο Αντώνης, ο Δημήτρης, ο Νότης  και τόσοι ακόμα, ψυχές διαλεχτές στεφανωμένες  και αιώνια χαμογελαστές,  στην συντροφιά την μεγάλη του Ουρανού, σε αυτήν την ξεχωριστή χορεία των Αγίων της υπομονής με κωδικό και ακρωνύμιο το Χ.Μ.Θ…

Χαραγμένα μονοπάτια...

Αμέτρητες οι ιστορίες επιστροφής, αναγέννησης και μετανοίας. Έχουμε και εμείς και ο καθένας να διηγηθούμε το προσωπικό μας βίωμα. Να θυμηθούμε τότε που ένα πυκνό σκοτάδι μας εμπόδιζε να δούμε καθαρά , όταν τα λέπια ακόμα τύφλωναν τα μάτια της ψυχής να μην μπορεί εκείνη να αντικρίσει το Φως. Έρχεται στη μνήμη  σου  εκείνη την εποχή της αποδημίας εις χώραν μακράν. Συνταράσσεσαι όταν θυμάσαι πως τότε  είχες εντελώς  απονεκρωμένα τα πνευματικά σου αισθητήρια. Αηδιάζεις και θλίβεσαι με εκείνον τον παλιό εαυτό σου, τον παλαιό άνθρωπο. Απορείς που μπορούσες και ζούσες χωρίς Χριστό, Το Φως , Την Χαρά, Την Ελπίδα και έπειτα δοξολογείς την μακροθυμία Του, το πανευμήχανό Του. Θαυμάζεις το σχέδιο που άνωθεν εξεπονήθη για τον σωσμό της ψυχής σου.

Θυμήθηκες την Δαμασκό και το δικό σου θαύμα και ξανατύπωσες Σταυρό στην αμαρτίας το τραύμα…

Ως το νυν απολύεις όμως και την τελευταία ανάσα, αυτή η πληγή θα μένει ανοιχτή και θα χρειάζεται φροντίδα και φάρμακο  ακεσώδυνο αιωνίας ζωής να χορηγείται, για να μην ξαναφορμίσει. Γιατί τα έλκη και τα πάθη, αγαπούν να επιστρέφουν. Είναι φιλεπίστροφα! Το μονοπάτι της προηγούμενης ζωής της παλαιάς, είναι σημασμένο από τα βήματα των παθών και της αμαρτίας . Χαραγμένο και ευδιάκριτο πολλές φορές! Κι όπως υπάρχουν αμέτρητες διηγήσεις επιστροφής στο Φως, υπάρχουν και αμέτρητες ιστορίες επιστροφής στο σκοτάδι. Και ένα οικοδόμημα πίστης, πνευματικότητας , μετανοίας και αναζήτησης Της Αλήθειας, που έχτισες πετραδάκι –πετραδάκι, γκρεμίζεται σε μια στιγμή μόνο! Τεράστια σημασία λοιπόν εκτός από την Επιστροφή στην αγκαλιά του Ευσπλαχνικού Πατέρα, έχει και η παραμονή και η διατήρηση αυτής της θεάρεστης ζέσης.

Υπάρχουν άνθρωποι αδελφοί μου που αξιώθηκαν της Ιερατικής κλήσης και της θείας Χάριτος δια του μυστηρίου της Ιεροσύνης, έχοντες ορθώς και υγιώς περί την πίστη , που θεώρησαν το μοναχικό τριβώνιο και το τιμημένο ράσο ως φόρμα εργασίας και την Ιεροσύνη ως επάγγελμα, του οποίου ο κύκλος κάποτε έκλεισε, επανερχόμενοι (νομική εδώ η ορολογία) στην τάξη των λαϊκών αυτοβούλως! Αυτή η επάνοδος, αυτή η επιστροφή, πρέπει να μας προκαλεί θλίψη. Να προσευχόμαστε γι αυτούς τους αδελφούς μας . Μην μου ζητάς να σε αποκαλώ με το όνομά σου, χωρίς να προηγείται το πάτερ…πάτερ μου! Δεν είναι  επάγγελμα η Ιεροσύνη , είναι σαν το δέρμα πια . Δεν θα την αποχωριστείς ποτέ! Κι αν γκρέμισες αυτό που κοπιωδώς έχτισες, χτυπά η καρδούλα σου ακόμα! Κι αυτό είναι τρανή απόδειξη, ότι ο Κύριος σε περιμένει. Γύρισε πάλι! Ξαναφόρεσε το ράσο! Έχει κι ο δρόμος της μετανοίας χαραγμένο μονοπάτι ευδιάκριτο και φωτισμένο ανέσπερα απ του Αγίου Πνεύματος τις λαμπηδόνες, που ακόμα δεν έχουν σκοταστεί μέσα σου!

Ένας Άγιος των ημερών μας θα μιλήσει σε όλους μας, (ο μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος) γιατί όλοι μας λοξοδρομούμε και γκρεμίζουμε αδελφοί μου! Και θηριάλωτοι υπό του νοητού λύκου γινόμαστε! Για την αγάπη του Χριστού μας, ας φροντίζουμε αυτό το νέο οικοδόμημα, τον  νέο άνθρωπο!  Πετραδάκι –πετραδάκι για τα ΣΕΝΑ (Χριστέ μου)  το χτισα!  Μην ξαναγυρίσουμε στα συντρίμμια του παλαιού οικοδομήματος , του παλαιού ανθρώπου, να ξαναχτίσουμε με τα ερείπια και τα απομεινάρια, εκείνο το παλαιό οικοδόμημα το ανήλιαγο! Για να θυμηθούμε …έχει και συνέχεια εκείνο το στιχούργημα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (Αχ αυτή η Θεολογία των τραγουδιών και η Αγία Μεταστρεψιμότητα…όλα μα όλα,  στα άνω  να στρέφουν το βλέμμα τους)…

Φλόγες άναψα ένα βράδυ, το τσαρδάκι το καψα…

Κι ύστερα πάνω στη στάχτη, μοναχός μου έκλαψα! 

Το μόνο φωτεινό μονοπάτι Σωτηρίας, το μόνο που θα τον φτάσει στο Θεό ,  για εκείνον που κάποτε αξιώθηκε της Ιεροσύνης ή του μοναχικού σχήματος, είναι  αυτό της ισόβιας αφιέρωσης. Δεν θα κρίνουμε σε θέματα βίου! Δεν θα γίνουμε ποτέ σύμβουλοι του Κυρίου στην κρίση Του αδελφοί . Θα προσευχόμαστε πάντοτε για την επιστροφή όλων όσων απαρνήθηκαν την Ιεροσύνη που έλαβαν, δια του μυστηρίου του μεγίστου!

Αυτό όμως που μας πονά, είναι να συναντάμε ανθρώπους, ακόμα και κληρικούς, που θωπευτικά και αγαπολογικά ενισχύουν τέτοιες αποφάσεις και τέτοια γκρεμίσματα. Γιατί υπάρχουν και άλλοι ρασοφόροι που πολεμούνται από τον πονηρό και τους πλανά ο μυσαρός ο λογισμός να πετάξουν το ράσο  και αμφιταλαντεύονται και αναζητούν στηριγμό και πατρική νουθεσία! Αν επικρατήσει η άποψη ότι όλα είναι καλά , αφού έκλεισε ένας …κύκλος Ιερέως ή Ιερομονάχου ή Μοναχού και τώρα βάζουμε πλώρη για άλλες πολιτείες (με εμπειρίες διόλου λυτρωτικές και αληθινές, για να θυμηθούμε ακόμα ένα γνωστό άσμα, αλλά ολέθριες και ψεύτικες), αυτούς τους ανθρώπους –νέους Ιερείς και Μοναχούς  στην πλειονότητά τους- θα τους οδηγήσουμε να επιστρέψουν στα δικά τους ερείπια και θα έχουμε κι εμείς μεγάλο μερίδιο ευθύνης και συναυτουργίας …

Δεν είναι λοιπόν προσωπικό το  ζήτημα, αλλά καθαρά δογματικό! Αφού έχει να κάνει με αυτό το ασύλληπτης ιερότητας μυστήριο, το Θεοπαράδοτο της Ιεροσύνης! Το ελάχιστο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να μην εξωραϊζουμε και να μην διαφημίζουμε έστω και χωρίς πρόθεση τέτοιες πράξεις. Να προσευχόμαστε μόνο! Να μην αμνηστεύουμε! Και να ελέγχουμε όσους εξομοιώνουν την Ιεροσύνη με δημοσιοϋπαλληλίκι και το τιμημένο εκ Θεού ράσο με φόρμα και στολή  εργασίας.

Το έβγαλες …πάτερ μου και συνεχίζεις στα ερείπια της ψυχής σου, μα και άλλων ψυχών, που θα σπεύσουν να σε μιμηθούν και να γίνουν πολίτες αυτού του κόσμου,  χωρίς το πάτερ πλέον να συνοδεύει το όνομά τους. Όμως , ποτέ δεν θα είναι σκέτο αυτό το όνομα! Η πατρότητα που επέρχεται με την Ιεροσύνη δια Πνεύματος Αγίου, δεν είναι ψηλαφητή  ουσία που αποβάλλεται,  αλλά ουσία και υπόσταση  που άπαξ και δια παντός πλέον μεταδόθηκε μυστηριακώς, δια του διανέμοντος της Χάριτος,  Ομοουσίου και Ομοθρόνου Τρίτου Προσώπου της Αδιαίρετης Αγίας Τριάδας!

Πάμε ξανά σε μνήμες του Άθωνα…

Σε ένα ψηλό ράφι βλέπουμε ένα λευκό πάνινο σακί γεμάτο…

-Τι είναι αυτό πάτερ; ρωτάμε.

–Αυτά είναι τα οστά κάποιου που πριν αρκετά χρόνια έγινε Μοναχός στη σκήτη μας!

Δεν άντεξε όμως και γύρισε στον κόσμο. Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και λίγο πριν κοιμηθεί μετανοημένος , εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία : Να επιστρέψει κάποτε για πάντα στο Όρος.

Έτσι μόλις του κάνανε την ανακομιδή, τα παιδιά του στείλανε τα οστά του και την κάρα του εδώ! Είναι μέσα στο σακί! Μακάρι να κάνει έλεος ο Κύριος! Γιατί επέστρεψε ο άνθρωπος και ήλθε εις εαυτόν πριν το τέλος!

Και ξέρετε το μοναχικό σχήμα ποτέ δεν βγαίνει από πάνω σου μετά την κουρά ! Θα είσαι αιώνια μοναχός και θα κριθείς ως μοναχός!( Απόσπασμα από Ημερολόγιο Αγίου Όρους 2015  με τίτλο : «Ψυχή Ορθρία» , Μέρος 11^ο)

Εκείνος που επέστρεψε εκεί όπου ετάχθη, ελπίζοντας στο έλεος του Κυρίου και στο αέναο θαύμα της ενδεκάτης ώρας, είναι εδώ, ήρθε… πάτερ μου, ναι, είπαμε πάντοτε πάτερ θα σε προσφωνούμε και γυρεύει να σε συναντήσει,  γλυκά να σ ορμηνέψει:

Να επιστρέψεις παιδί μου! Μην λογαριάσεις όλους εκείνους τους μεγάλους αδελφούς  που ποτέ δεν θα μπουν ξανά μαζί σου στην πατρική οικία! Να επιστρέψεις! Μην λησμονάς ότι όσα ρούχα χρωματιστά κι αν φορέσεις, κι ας έκοψες την γενειάδα σου και τα μαλλιά σου τα μακριά , εκείνες οι μέρες  της μοναχικής σου κουράς ,της χειροτονίας σου,  εκείνες οι ευχές που ο Ουρανός απήγγειλε , δεν πρόκειται ποτέ να απαλειφθούν  απ του Δικαιοκρίτη τα κατάστιχα. Μην προσπαθήσεις να τα σβήσεις όλα τούτα,  γιατί θα σβηστεί και το ωραίο όνομα το αγιασμένο, που διάλεξε για σένα ο Γέροντάς σου απ το Βιβλίο της Ζωής και θα πτωχεύσει η καρδιά σου! Να επιστρέψεις παιδί μου. Κι όταν θα ψελλίσεις στον Πατέρα μας το ήμαρτον σώσον με και το ποίησόν με ως έναν των μισθίων Σου, να ξέρεις πως Εκείνος, ναι ο Θεός, θα κλάψει και πάλι θα σε χωρέσει η φιλόστοργη αγκαλιά Του. Να το θυμάσαι αδελφέ μου! Έχει επιστροφή και τούτος ο δρόμος που διάλεξες! Η οδός της μετανοίας πάντα θα φωτίζεται από όλα τα καθαρά κεριά που ανάβουν για σένα,  όσοι επιμένουν να σε αποκαλούν με εκείνο το παντοτινό νέο σου όνομα…

Πως εκλήθης αδελφέ;

                         Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

 

 

 

Των ψυχών το ευχαριστώ …

Σαν έρχεται κάθε  ψυχοσάββατο η κυρά  Μιχαήλα τους θυμάται όλους !

Κανέναν δεν ξεχνά από εκείνους που έφυγαν πρώτοι…

Όχι πως και τις υπόλοιπες μέρες σταματά να μνημονεύει !

Ιδίως κάθε σουρούπωμα στου θυμιάματος τα συναπαντήματα και στου καντηλιού το ιλαρό το δοξολόγημα .

Εκεί θα θυμηθεί στο μετά των Αγίων , όσες περισσότερες ψυχές μπορεί,  με πρώτες εκείνες των γονιών και των αδελφών της. Όσα από τα 12 αδέλφια της έχουν ήδη ταξιδέψει ! Έρχονται τούτων οι μορφές και στέκονται δίπλα της να της πουν το ευχαριστώ !

Ξέρει πλέον καλά,  πως και μόνο μια φευγαλέα έστω θύμησή τους και ένας αναστεναγμός,  πηγαίνει και τους συναντά  όλους στον τόπο  που βρίσκονται και προγεύονται πριν την κατάταξή τους την αιώνια, την αμετάκλητη .

Τον Πατέρα της τον ευλαβή τον Παναγιώτη που ξυπνούσε μέσα στο μεσόνυχτο με ό,τι καιρό κι αν είχε,  να πάει ως την Παναγία των Εισοδίων που ήταν επίτροπος  να μετανάψει το καντήλι της μήπως και σβήσει …

Πως τους θυμάται πάντα τα λόγια  του … Όλοι γύρω από ένα καντήλι και μια ακοίμητη προσευχή .

Η αλήθεια και η αρετή  έλεγε  πλέουν πάντοτε όπως το λάδι στο νερό !  Θα έρθει σίγουρα κάποτε  η ώρα,  έστω και αργά που και τα δυο θα βγούν στην επιφάνεια !

 Με αυτό το λαδάκι του Φιλευσπλάχνου και Πανοικτίρμονος Πατρός  γιάτρευαν κάθε πληγή σώματος και ψυχής αυτοί οι διδαχτοί Του.  

Και πήρε την ευχή τους η Μιχαήλα και συνέχισε με πίστη αδίσταχτη τον δρόμο τους !

Πάρε ευχή γονιού και στο βουνό ανέβα συνηθίζει να λέει !  

Σαν ξημερώνει Ψυχοσάββατο,  ψάχνει   χώματα εύφορα για να σπείρει πάνω τους δύο ιστορίες αληθινές,  της μνήμης της ψυχόφιλους  σπόρους,    να βλαστήσει προσευχή για λησμονημένες  ψυχούλες  που από εμάς περιμένουν .

-Ήμουνα νιόπαντρη , Ιούνιος με πολύ ζέστη θυμάμαι ! Μάιο τότε είχε η Λαμπρή !  Καθόμασταν ένα πρωί Παρασκευής παραμονή των ψυχών στην Πεντηκοστή ,  με την μάνα μου την Μαρία και την αδελφή μου την μεγάλη την Ποθητή  και ετοιμάζαμε τα  κόλλυβα και το  πρόσφορο…

-Πιάσε Μιχαήλα μου χωρίς άργητα  χαρτί  και το μολύβι , να γράψουμε τα ονόματα για τον παπά  να μνημονέψει,  μου είπε η μάνα  …

Φτιάξε απάνω-απάνω έναν Σταυρό και αρχίνα …Ιωάννου , Ιωάννου , Ιωάννου , Ιωάννου, Ιωάννου…

Βρε μάνα να σε ρωτήσω κάτι την διέκοψα … Που θα γνωρίζουν οι πεθαμένοι ποιόν Ιωάννη μνημολογάει ο παπάς μας; Μήπως να  βάζουμε δίπλα και το παρανόμι του να καταλαβαίνουν;

-Ξέρει παιδί μου ο Θεός!  της αποκρίθηκε εκείνη με ήρεμη φωνή …Μην αμαρτάς !

Κατέβασε το κεφάλι και δεν   γύρεψε πιο πειστική απάντηση η Μιχαήλα …

Το ίδιο βράδυ όμως έστειλε κι ο Ουρανός το μήνυμά του, σαν είδε ένα τόσο ζωντανό όνειρο  που δεν ξεθώριασε ποτέ,  παρ όλο που έχουν περάσει 50 χρόνια από τότε ! Βρισκόταν στο νησί της την Ηρακλειά, την Ηρακλείτσα της την λατρεμένη ,  στον Άγιο Αθανάσιο εκεί που είχανε τα χωράφια τους …Το ένα ήτανε γεμάτο από φίδες και σκηνάρια . Στην πλαγιά από πάνω ανάμεσα στα πολλά δέντρα ξεπρόβαλλαν πολλοί στρατιώτες με τις στολές τους. Στρατιώτες του Χριστού μας Σε ένα σπηλιαράκι  ξέβγαινε φως πολύ από το στόμιο του. Στεκόταν εκεί ο αδελφός μου ο Γιάννης που είχε κοιμηθεί νέος , 33 χρονώ ! Με κοίταξε και μου είπε : Σε ευχαριστώ για το ψωμί που μου έστειλες …Μου είπε ο πεθερός σου ότι και εκείνος περιμένει να του στείλεις ..Τον ξέχασες !  Κι όντως δεν τον είχε γράψει τότε σε εκείνο το ψυχοχάρτι ! Το διηγήθηκε στην μάνα της ζητώντας της με δάκρυα συγγνώμη για το ολιγόπιστό της …Και εκείνη  παρηγόρησε την τόσο ευαίσθητη ψυχή της,  εξιστορώντας κάτι που συντάραξε την κόρη της  ακόμα περισσότερο …

-Παιδί μου δεν πάνε πολλά χρόνια που η κυρά Ευδοκία από την Χώρα είχε πάει στο κοιμητήρι με την θυγατέρα της την Άννα,  να κάνουν έπειτα από χρόνια που είχαν περάσει την ανακομιδή της μάνας της μακαρίτισσας ! Στεκόταν λοιπόν δίπλα στον τάφο της γιαγιάς της  συνονόματης  η μικρή και παρακολουθούσε την κυρά Ευδοκία μόλις τέλεψε ο παπάς το τρισάγιο,   πως έβγαζε με προσοχή τα κόκκαλα της μανούλας της και με σεβασμό ένα- ένα τα ξέπελενε πρώτα με νερό να φύγει το χώμα και ύστερα με κρασί μαύρο,  προτού τα ακουμπήσει πάνω στο λευκό σεντόνι  . Για μια στιγμή σαν έγειρε το βλέμμα της στην μικρή της θυγατέρα της λέει : Άννα μου φύγε από εκεί που πατάς παιδί μου ! Είναι μνήμα ! Είναι τόσο παλιό που δεν φαίνεται με τα χόρτα και τα λουλούδια,  αλλά αχνοθυμάμαι από πολύ μικρή  που ήμουν,  πως είχε Σταυρό εκεί  …Τώρα ξεχάστηκε φαίνεται αυτός που είναι μέσα,  αλλά είναι αμαρτία για την ψυχούλα …μακάρι να ξέραμε ποιος είναι να τον μνημονεύουμε κιόλας …-Συγνώμη μαμά , μίλησε η μικρή και απομακρύνθηκε από κεί που πατούσε και είπε  …Όποιος και να ναι όμως , ο Θεός να τον συγχωρέσει!  Το ίδιο βράδυ παιδί μου είδε το Αννιώ στον ύπνο της μια γυναίκα …Σε ευχαριστώ παιδί μου ! Σ ευχαριστώ ! Περίμενα τόσα χρόνια να βρεθεί άνθρωπος να συγχωρέσει και για την δική μου ψυχή ! Πόσο αναπαύτηκα παιδί μου  ! Σ ευχαριστώ !

Σαν έρχεται κάθε  ψυχοσάββατο η κυρά  Μιχαήλα θυμάται και εκείνη την ορφανή ψυχούλα στο ξεχασμένο μνημούρι ! 

Λίγα σπυριά σιτάρι , ένα πρόσφορο και ένα Θεός σχωρέστον …Αυτά περιμένουν οι ψυχές ! Θα ρθει η ώρα που κι εμείς μόνο αυτά θα λαχταράμε και τίποτε άλλο …Διαβατάρικα πουλιά είμαστε λέει συνέχεια των μικρών κυκλάδων αυτή η διαλεχτή ύπαρξη ! Έρχονται και φεύγουν, ας το σκεφτούμε …μόνο ψυχές να συγχωρούμε κάποτε και εμείς ανάπαυση να βρούμε…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή και το βιβλίο :"Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"(εκδ Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021)

Ευχαριστούμε από καρδιάς την συνοδοιπόρο μας και Λαϊκή ποιήτρια κυρά Μιχαήλα Μελανίτου για τις αγιασμένες της αληθινές θύμησες !

Επιστροφή στη Ζωή...

 

Στο Ευαγγέλιο του Φωτός . Στο κατά Ιωάννην ! Δεν είναι ότι ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα . Αλίμονο ! Είναι που όποια λέξη του κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις το Φως του κόσμου ! Είναι που ο συγγραφέας του ακολούθησε τον Κύριο μέχρι τον φριχτό Γολγοθά , ως του Σταυρού τον ίσκιο τον πανάχραντο. Είναι η αποκαλυπτική γραφή, που παρουσιάζει από την πρώτη κιόλας λέξη, τον προαιώνιο Υιό και Λόγο του Θεού , τον Δημιουργό , το Φως και την Ζωή των ανθρώπων ! Τον Χριστό ! Πόσες αλήθειες ! Πόσες απαντήσεις ! Πόσες κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις !

Κεφάλαιο 8^ο στίχος 51: Ο Ιησούς διακηρύσσει : ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Ερμηνεύει ο Π.Τρεμπέλας : Σας διαβεβαιώνω, ότι όποιος φυλάξει και εφαρμόσει τα λόγια μου εις την ζωήν του, δεν θα αντικρύσει ποτέ τον αιώνιον  πνευματικόν θάνατον , δηλαδή τον χωρισμόν του από τον Θεόν, την αιώνια κόλασιν”.

Πνευματικός θάνατος ! Πάνε στην άκρη οι φυσικοί νόμοι ! Είναι αλυσίδα φωταυγής ο θείος λόγος ! Η παραμικρή λέξη συνδέεται αναπόσπαστα με μια άλλη! Για αυτήν  την αιτία εξάλλου οι αιρετικοί, φροντίζουν επιμελώς να απομονώνουν και να αποσπασματοποιούν τις Ευαγγελικές λαλιές. Κάθε λέξη λοιπόν, γεννά συνειρμούς  που σε οδηγούν στις υπόλοιπες Θεοφώτιστες Ευαγγελικές γραφίδες ! Κατά Ματθαίον , κεφάλαιο 8 στίχος 22…Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς. Κάποιος εκ των μαθητών ζητά την άδεια του Διδασκάλου πρώτα να κηδέψει τον πατέρα του και έπειτα να τον ακολουθήσει . Και ο Χριστός μας : Απροσδόκητα για εκείνον δεν του το επιτρέπει , μιλώντας και διαχωρίζοντας και αυτούς τους ίδιους τους νεκρούς ! Οι νεκροί της ζωής και οι νεκροί του θανάτου. Εκείνοι που πέθαναν δίχως χτύπο στην καρδιά και αναπνοή και εκείνοι που πεθαίνουν κάθε στιγμή, διατηρώντας μεν παλμό κι ανάσα, αλλά έχοντας νεκρώσει πλήρως το πνεύμα , την ψυχή τους …

Ο κόσμος των ζωντανών νεκρών …Ο κόσμος μας …

Την θυμόσαστε εκείνη την παλαιότερη εκπομπή μας με τίτλο : «Είμαστε ακόμα ζωντανοί ;» Σχεδόν τέσσερα χρόνια κύλησαν από τότε . Λες και κάθε μέρα που έχει περάσει ως σήμερα , βάζει ένα ολοδικό της ερωτηματικό δίπλα στων υπολοίπων που συνεχώς προστίθενται ! Δεν έχει εξαλειφθεί ούτε ένα αδελφοί μου ! Μαζί με των ημερών που φεύγουν και τα δικά μας ερωτηματικά ! Με πρώτο και πιο έντονο το ερωτηματικό του γράφοντος ! Ξεγυμνωμένα ερωτηματικά ! 

Η καρδιά μας ακόμα χτυπά και είναι εγγύηση μακροθυμίας αυτός ο παλμός ! Να οδηγεί αυτή η χρηστότητα όμως σε μετάνοια ! Γιατί τόσους καιρούς τώρα οδηγεί στην νέκρωση και στην αναισθησία! Πάνε πλέον πολλά χρόνια ( σχεδόν πενήντα) από τότε που μια μεγάλη οσιακή μορφή των ημερών μας, μίλησε και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον πνευματικό μας αφανισμό και την νέκρωσή μας ! Είμαστε ακόμα ζωντανοί αδελφοί με ενεργοποιημένα τα πνευματικά μας αισθητήρια, εκείνα που μόνο μπορούν να αντιληφθούν το τι πραγματικά είναι αιώνιο και τι όντως αληθινό ; Βλέπει , ακούει , γεύεται η ψυχή μας την χρηστότητα του Κυρίου , ή κάθε στιγμή που περνά βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο σκοτάδι , στην νεκρική της σιγή και στο άγευστο της Αγνωσίας Του;    

Ο μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος . Ο βαθύς Αγιοπνευματικός και αποκαλυπτικός λόγος, σαν επομβρία ουράνια πέφτει πάνω στους σπόρους του Μεγάλου Σπορέως που ο καθένας μας κουβαλά  στο χωράφι της ψυχής του. Ας είναι εύφορη τούτη η γη,  να σταλάξουν πάνω της οι σταγόνες των θεoπνεύστων διδαχών του!   Ένα δικό του από τα αμέτρητα σπουδαία ομιλήματα, μας θέτει νου Χριστού ! Θα μας οδηγήσει ως νους Νοϊ !Ως άλλος Χρυσόστομος  Χρυσορρήμων και Θεορρήμων Παλαμάς ! Και ο πατήρ Αθανάσιος, Θεολόγων στόμα , διδασκάλων ακρότης , πέλαγος των θείων ρημάτων! Θα προσπαθήσει και πάλι για την ψυχική μας ανάσταση και την Χριστοειδή μας μεταμόρφωση ! Το ζωντάνεμά μας και την επιστροφή στην ζωή !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή